Αριθμός απόφασης 223/2023 - ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμός 223/2023

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Τμήμα 4o

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα K.Σ.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :

ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………. και 2) …………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τους πληρεξουσίους τους δικηγόρου Στυλιανό Μανουσάκη και Αριστείδη-Στυλιανό Σαφαρή.

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) Δήμου Ύδρας, νομίμως εκπροσωπούμενου από το Δήμαρχο αυτού, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Ιωάννη Σχινά (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ) και 2) ……….., κατοίκου …….., ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως, ως δικηγόρος (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).

Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν α) οι εκκαλούντες την από 16.1.2013 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……./2013) αγωγή τους και β) ο δεύτερος εκ των εφεσιβλήτων την με ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2014 πρόσθετη παρέμβαση, επί των οποίων εκδόθηκαν η με αριθμ. 1247/2018 μη οριστική απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που διέταξε την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη και η με αριθμ. 1883/2021 απόφαση αυτού, που απέρριψε την αγωγή.

Την τελευταία αυτή απόφαση προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι ενάγοντες-καθ΄ων η πρόσθετη παρέμβαση και ήδη εκκαλούντες με την από 22.10.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2021-………/2021) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των εκκαλούντων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν, ο δε πληρεξούσιος δικηγόρος του πρώτου εκ των εφεσιβλήτων και ο δεύτερος εξ αυτών, παραστάς αυτοπροσώπως, ως δικηγόρος, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη, από 22.10.2021 (υπ΄αριθ. κατάθ……. – …….. από 22.10.2021) έφεση των πρωτοδίκως ηττηθέντων εναγόντων κατά του εναγομένου Δ. Υδρας και του προσθέτως υπέρ του εναγομένου παρεμβάντος . …………….. και της υπ΄αριθ. 1883/10.9.2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τακτικής Διαδικασίας) ασκήθηκε νόμιμα, με κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 500, 511, 513 παρ.1 περ.β΄εδ.α, 516 παρ.1, 517 εδ.α και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 ΚΠολΔ, διότι δεν προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της εκκαλουμένης. Πρέπει, επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, κατά την ίδια διαδικασία (τακτική) με την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ) και εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρο 522 ΚΠολΔ) εν όψει του ότι για το παραδεκτό της κατατέθηκε το υπ΄αριθ. …………… ηλεκτρονικό παράβολο έφεσης.

Με την από 16.1.2013 (υπ΄αριθ. κατάθ. …/31.1.2013) αγωγή τους, οι ενάγοντες ισχυρίστηκαν τα ακόλουθα : Ότι έχουν καταστεί συγκύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ενός άρτιου και οικοδομήσιμου ακινήτου επιφανείας 1.034,88 τμ, που βρίσκεται στο νησί της Υδρας, στη θέση ….. εντός του υφισταμένου προ του 1923 οικισμού Δήμου Υδρας και αποτελείται από οικόπεδο με εντός αυτού περιμαντρωμένη οικία και πέραν αυτής συνέχεια του οικοπέδου χωρίς περίφραξη με εντός αυτού δένδρα, το οποίο εμφαίνεται στο από Αυγούστου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………, το οποίο προσαρτάται στη, νομίμως μεταγεγραμμένη αναφερόμενη διορθωτική πράξη της συμβολαιογράφου Αθηνών ……… Ότι το ανωτέρω ακίνητο συνορεύει Νοτιοανατολικά, σε τεθλασμένη πλευρά Α-Β-Γ-Δ μήκους 18,2 + 2,38 + 25,67 μέτρων με δημοτική οδό (στενωπό) και πέραν αυτής με ιδιοκτησία . …………….., Νότια σε πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μέτρων με συμβολή δημοτικών οδών, Ανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ-Η-Θ μήκους 5,10+ 4,8 +10,85 μέτρων με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία ………, Βορειοανατολικά εν μέρει σε πλευρά Θ-Ι μήκους 2,4 μέτρων με δημοτική οδό και εν μέρει σε πλευρά Π –Ρ –Σ- Τ μήκους 7,05 + 0,58 + 11,27 μέτρων με έτερο οικόπεδο των εναγόντων και αδιέξοδο, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ-Λ μήκους 13,36 + 1,56 μέτρων με ιδιοκτησία …., εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ-Ν-Ξ μήκους 2,10 + 0,36 + 12,80 μέτρων με ιδιοκτησία ………, εν μέρει σε πλευρά Ξ-Ο μήκους 3 μέτρων, εν μέρει σε πλευρά Ο-Π μήκους 18,93 μέτρων με το ανωτέρω έτερο οικόπεδο συνιδιοκτησίας τους, σε πλευρά Π-Ρ-Σ-Τ, εν μέρει με αδιέξοδο και εν μέρει σε πλευρά Τ-Υ μήκους 15,75 μέτρων με ιδιοκτησία ………., Δυτικά – Νοτιοδυτικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Υ-Φ-Α μήκους 23,21 + 9,6 μέτρων με ρέμα και πέραν αυτού με τρίτη ιδιοκτησία τους, καθώς και με ιδιοκτησία ………. και ………. Ότι επίσης, εντός του ανωτέρω οικοπέδου υπάρχουν μία παλαιά οικία, αποτελούμενη από ισόγειο 251,85 τμ, δύο υπόγειες αποθήκες 132,21 τμ και 12,39 τμ και αυλή περιμανδρωμένη, συνολικής επιφανείας 549,87 τμ και το εκτός του μανδροτοίχου ανατολικό τμήμα του όλου οικοπέδου εκτάσεως 485,01 τμ με τα εντός αυτού 8 πεύκα, τρία μικρά δένδρα και 1 κυπαρίσσι. Ότι το ακίνητο αυτό περιήλθε σε αυτούς με παράγωγο τρόπο, από κληρονομία του πατέρα τους …… που απεβίωσε στην Αθήνα, στις 6.10.1976 και της μητέρας τους …….. που απεβίωσε στον Πειραιά, στις 20.11.1994, τις κληρονομίες των οποίων αποδέχθηκαν με τις αναφερόμενες στην αγωγή, νομίμως μεταγεγραμμένες πράξεις αποδοχής κληρονομίας, επιπλέον δε, τις υπ΄ αριθ. …../4.9.1998 και ……./13.12.2012 διορθωτικές πράξεις αποδοχής κληρονομίας που αναφέρονται στην αγωγή. Ότι στον άμεσο δικαιοπάροχό τους – πατέρα τους – ……….., το ανωτέρω οικόπεδο περιήλθε επίσης με παράγωγο τρόπο, ήτοι εν μέρει από κληρονομία της αποβιωσάσης στις 7.7.1944 μητέρας του …………. κατά το ¼ εξ αδιαιρέτου και κατά τα υπόλοιπα ¾ εξ αγοράς από το συγκληρονόμο αδελφό του ……. (κατά το ¼) και την ………… (κατά τα 2/4), δυνάμει των αναφερομένων στην αγωγή, νομίμως μεταγεγραμμένων συμβολαίων, στα οποία αναφέρεται, μεταξύ άλλων και το, νομίμως μεταγεγραμμένο, υπ΄αριθ. ……../30.9.1888 πωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Υδρας .. ., δυνάμει του οποίου απέκτησε το μείζον ακίνητο, η ανωτέρω δικαιοπάροχος των εναγόντων ……… Ότι στους προαναφερθέντες τίτλους του δικαιοπαρόχου τους το μείζον ακίνητο περιγράφεται ως ισόγειος οικία μετά των κάτωθι ταύτης υπογείων ή αλλιώς ημιδιώροφος οικία, αποτελούμενη από έξι (6) κύρια δωμάτια και λοιπούς βοηθητικούς χώρους, μετά του οικοπέδου και της εν γένει περιοχής της, περιμανδρωμένη γύρωθεν με μανδρότοιχο, επιφανείας 288 τμ πλέον ή έλαττον και μαζί με τα έξω από αυτήν και κατά προέκταση προς ανατολάς οικόπεδο με πευκόδενδρα, υπαγόμενη στην ενορία ….., παρά το ….. και συνορευόμενη Ανατολικά με οικίες ……….. και …………….. και …. …………….., Δυτικά με ποταμό, Βόρεια με οικία …. και Νότια με στενωπό και οικία .. ……………… Ότι από τους ανωτέρω τίτλους προκύπτει ότι το εν λόγω ακίνητό τους στην ανατολική πλευρά αυτού, όπου και η πευκόφυτη έκταση αυτού που αποτελεί τμήμα του όλου ακινήτου, συνόρευε με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησίες …………….. και …………….. και ποτέ με κοινόχρηστο ή δημοτικό γήπεδο ή οικόπεδο, καταλάμβανε δε όλη την έκταση των 1.034,88 τμ. Ότι παρόλ΄αυτά, επιθυμώντας να προβούν στην περίφραξη του ανωτέρω μη περιμανδρωμένου τμήματος του ακινήτου τους, απευθύνθηκαν με την από 12.4.2012 αίτησή τους στον εναγόμενο Δήμο Υδρας, επισυνάπτοντας τους τίτλους τους, αιτούμενοι την έκδοση βεβαίωσης ότι ο εναγόμενος ΟΤΑ δεν εγείρει εμπράγματες αξιώσεις, ώστε να εκδοθεί οικοδομική άδεια μικρής κλίμακας, στην οποία (αίτηση) ο εναγόμενος δεν απάντησε και για το λόγο αυτό απευθύνθηκαν εκ νέου με την από 13.6.2012 νέα σχετική αίτησή τους. Ότι με την από 14.6.2012 απάντηση, ο εναγόμενος τους απάντησε ότι δεν διαθέτει τεχνικές υπηρεσίες και ότι δεν υπηρετεί ειδικός επιστήμων μηχανικός, καθώς και ότι αδυνατεί να ικανοποιήσει το αίτημά τους, λόγω προκύπτουσας διαφοράς της έκτασης των ακινήτων τους, μεταξύ του από …/2010 τοπογραφικού διαγράμματος του ……… και των προσκομιζομένων τίτλων κτήσης, χωρίς όμως ειδικότερη αναφορά στην προκύπτουσα διαφορά. Ότι περαιτέρω, ο εναγόμενος Δήμος, χωρίς ενημέρωση ή ακρόαση των εναγόντων, έθεσε το θέμα της ιδιοκτησίας τμήματος του ακινήτου τους στο Δημοτικό Συμβούλιο της 5.11.2012, ως «Αίτημα δημοτών Υδρας» και αναφερόμενο ως δήθεν «διαφύλαξη δημοτικού χώρου», 280 τμ, που ταυτίζεται με το ανατολικό – βορειοανατολικό και νοτιοανατολικό τμήμα του ακινήτου τους και δη υπό τα περιμετρικά στοιχεία Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ, χωρίς αληθή ενημέρωση, νόμιμη διαδικασία και ψηφοφορία των δημοτικών συμβούλων για τους προσκομισθέντες εκ μέρους των εναγόντων τίτλους ιδιοκτησίας. Ότι με την από 8.11.2012 αίτησή τους οι ενάγοντες ζήτησαν επικυρωμένο αντίγραφο των πρακτικών του ως άνω δημοτικού συμβουλίου και κάθε σχετικού εγγράφου, θέτοντας παράλληλα σε γνώση του εναγομένου την από 14.6.2012 ως άνω απάντησή του, πλην όμως δεν έλαβαν μέχρι σήμερα απάντηση. Ότι, το ανωτέρω ακίνητο δεν έχει χαρακτηρισθεί ως κοινόχρηστη έκταση στο ρυμοτομικό διάγραμμα του σχεδίου πόλεως, (με καθορισμό αποζημίωσης και καταβολή ή παρακατάθεση αυτής), ούτε οι ενάγοντες ή οι δικαιοπάροχοί τους έχουν εκδηλώσει τέτοια βούληση (με δικαιοπραξία και σχετική μεταγραφή), ούτε προϋπήρξε αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα κοινοχρησίας (επί 80 τουλάχιστον χρόνια πριν την εισαγωγή του ΑΚ) και ο εναγόμενος Δήμος ενήργησε παράνομα και καταχρηστικά κατά τα ανωτέρω. Με βάση τ΄ανωτέρω, οι εναγόμενοι επικαλούμενοι έννομο συμφέρον ως καταστάντες συγκύριοι όπως προαναφέρθηκε κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος επί του ανωτέρω ακινήτου στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το προαναφερθέν τμήμα των 280 τμ στο ανατολικό άκρο αυτού, αξίας 70.000 €, ζητούσαν, κατ΄εκτίμηση του αγωγικού αιτήματος, όπως αναγνωρισθεί η συγκυριότητά τους επί του τμήματος αυτού, και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική τους δαπάνη. Στη δίκη που ανοίχτηκε με την κρινόμενη αγωγή, παρενέβη προσθέτως υπέρ του εναγομένου Δήμου και κατά των εναγόντων, ο προσθέτως παρεμβαίνων ………, με την από 15.10.2014 πρόσθετη υπέρ του εναγομένου παρέμβασή του, επικαλούμενος έννομο συμφέρον ως κύριος παρακείμενης ιδιοκτησίας και δημότης Υδρας, ισχυριζόμενος περαιτέρω ότι το επίδικο αποτελεί κοινόχρηστο δημοτικό χώρο και τυχόν ευδοκίμηση της αγωγής θα έχει ως συνέπεια να αποστερηθεί ο ίδιος τη χρήση του χώρου και την εξ αυτής ωφέλεια (εγκατάσταση βόθρου, αερισμός και φωτισμός), με συνέπεια να προσβάλλεται παράνομα η προσωπικότητά του.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που συνεκδίκασε αντιμωλία των διαδίκων την αγωγή και την πρόσθετη παρέμβαση, με την υπ΄αριθ. 1247/2018 μη οριστική απόφασή του διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη από πολιτικό μηχανικό που θα γνωμοδοτούσε εγγράφως με αιτιολογημένη και εμπεριστατωμένη έκθεση και τοπογραφικό διάγραμμα, περί του εάν το επίδικο εδαφικό τμήμα περιλαμβάνεται σε κάποιον ή κάποιους από τους επικαλούμενους από τους διαδίκους τίτλους, όπως αυτοί μνημονεύονται στα δικόγραφα της αγωγής και των προτάσεων των διαδίκων ή σε άλλον τίτλο ιδιοκτησίας ή σε περισσότερους τίτλους ιδιοκτησίας και σε ποιους καθώς και σε ποια έκταση. Διενεργήθηκε η από 12.12.2018 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πολιτικού και τοπογράφου μηχανικού ………., ο οποίος θεωρεί επίδικο όλο το ανατολικό τμήμα του ακινήτου των εναγόντων, δηλαδή το μη περιμαντρωμένο τμήμα στο οποίο περιέχονται τα πεύκα, τα τρία μικρά δέντρα και το κυπαρίσσι, εκτάσεως κατά τον πραγματογνώμονα 470,69 τμ ή το μεγαλύτερο μέρος αυτού περιλαμβάνεται στους τίτλους των εναγόντων από το 1970 και μετά, ότι πουθενά δεν αναφέρεται ως δημοτικός χώρος πριν από το 1988 και ότι σε όλα τα συμβόλαια από το 1885 μέχρι και το 1960, των ιδιοκτητών …………….., .., .., …. αναφέρεται ως βόρειο όριο η οικία των εναγόντων χωρίς να αναφέρεται «τόπος κενός» στα ανατολικά της ιδιοκτησίας και κατά το 1955 αναφέρεται ως δυτικό όριο της ιδιοκτησίας …………….. το κτήμα ….. Στη συνέχεια, η υπόθεση επανήλθε προς συζήτηση και εκδόθηκε η υπ΄αριθ. 1883/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς δυνάμει της οποίας, αφού ανακλήθηκε η ως άνω μη οριστική απόφαση, η αγωγή απερρίφθη ως αόριστη (216 ΚΠολΔ) για το λόγο ότι δεν μπορούσε να εντοπισθεί η ακριβής θέση του επιδίκου εδαφικού τμήματος, ως μέρους του μείζονος ακινήτου, ιδίως διότι δεν είχε επισυναφθεί σχετικό σχεδιάγραμμα στο αγωγικό δικόγραφο.

Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες με την υπό κρίση έφεσή τους για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ιδίως των εγγράφων με εσφαλμένη αιτιολογία και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη υπ΄αριθ. 1883/2021 ως άνω απόφαση, να γίνει δεκτή η αγωγή τους και να απορριφθεί η πρόσθετη παρέμβαση, καθώς και να καταδικασθούν οι εφεσίβλητοι στη δικαστική τους δαπάνη αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Προκειμένου για διεκδικητική αλλά και για αναγνωριστική αγωγή, απαιτείται για το ορισμένο αυτής, ακριβής περιγραφή του ακινήτου, δηλαδή ο προσδιορισμός του κατά θέση, έκταση, ιδιότητα και όρια ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την ταυτότητά του, αν αυτό δε φέρεται ως τμήμα μεγαλύτερου ακινήτου, απαιτείται ο προσδιορισμός της θέσης του μέσα στο μεγαλύτερο ακίνητο και των ορίων του. Τα ανωτέρω απαιτείται να τηρούνται προκειμένου να δύναται ο εναγόμενος να αντιτάξει άμυνα κατά της αγωγής και το δικαστήριο να τάξει θέματα αποδείξεως, καθώς και να καταστεί δυνατή η εκτέλεση. Δεν απαιτείται όμως, για το ορισμένο της αγωγής να αναφέρονται στο αγωγικό δικόγραφο οι πλευρικές διαστάσεις του ακινήτου, το σχήμα και ο ακριβής προσανατολισμός ούτε και να επισυνάπτεται τοπογραφικό διάγραμμα, στο οποίο αυτό να εμφαίνεται, (ΑΠ 1400/2022, 1223/2022, 333/2021, 9/2020, 295/2020, 1442/2019, ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, στην κρινόμενη αγωγή, αφ΄ενός μεν περιγράφεται αρχικά η μείζων ιδιοκτησία των εναγόντων, με συνολική επιφάνεια 1.034,88 τμ, που αποτελείται από ένα εντός μανδροτοίχου τμήμα με την εντός αυτού οικία, επιφανείας 549,87 τμ και ένα εκτός του μανδροτοίχου τμήμα με τα εντός αυτού δένδρα, επιφανείας 485,01 τμ, που απεικονίζεται (η μείζων ιδιοκτησία) στο από Αυγούστου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………….. και μάλιστα επακριβώς, κατά θέση, έκταση, ιδιότητα και όμορες ιδιοκτησίες – όρια, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν. Στη συνέχεια, αναφέρεται στην αγωγή ότι αμφισβητείται από τον εναγόμενο Δήμο τμήμα του μείζονος ακινήτου, στο ανατολικό (– βορειοανατολικό – νοτιοανατολικό) όριο αυτού, υπό τα περιμετρικά στοιχεία Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ, επιφανείας 280 τμ., το οποίο κείται στο εκτός του μαντροτοίχου ανατολικό τμήμα του όλου οικοπέδου με τα εντός αυτού δένδρα, όπως η εν λόγω περιγραφή προαναφέρθηκε. Τα ανωτέρω περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία του επιδίκου και η θέση των ευθυγράμμων τμημάτων (ορίων και πλευρικών διαστάσεων) που προσδιορίζουν, αναφέρθηκαν αναλυτικά στην περιγραφή του μείζονος ακινήτου και ταυτίζονται με τα αντίστοιχα συνοπτικά αναφερόμενα όμοια αλφαβητικά στοιχεία της περιγραφής του επιδίκου. Τούτο προκύπτει σαφώς και αναντίρρητα από το αγωγικό δικόγραφο, αφού αναφέρεται ότι ο αμφισβητούμενος από τον εναγόμενο χώρος «αναμφίβολα ταυτίζεται» με το προπεριγραφέν επίδικο τμήμα. Επίσης αναφέρεται ότι το επίδικο, επιφανείας 280 τμ, κείται στο απώτατο εκτός του μανδροτοίχου ανατολικό τμήμα του μείζονος επιφανείας 485,01 τμ. Να σημειωθεί ότι το επίδικο δεν κείται σε κάποιο σημείο του μείζονος με ανεπαρκή προσδιορισμό σταθερών ορίων, αλλά, όπως αναφέρεται στην αγωγή, καταλαμβάνει το ανατολικό – βορειοανατολικό – νοτιοανατολικό τμήμα του μείζονος, έχει έκταση 280 τμ και τα σταθερά του όρια στο τοπογραφικό σχεδιάγραμμα είναι τα ανωτέρω περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία, Δ έως Κ, που συμπίπτουν με το ανατολικό (νοτιοανατολικό – βορειοανατολικό) όριό του. Συνεπώς, αναφέρονται η θέση και τα όρια αυτού και προκύπτει η ταυτότητά του παρά το γεγονός ότι το ως άνω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα δεν επισυνάπτεται στην αγωγή, πράγμα που άλλωστε δεν είναι απαραίτητο σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, καθόσον δεν καταλείπεται αμφιβολία για την ταυτότητα του επιδίκου. Επίσης, ναι μεν δεν αναφέρεται το μήκος της πλευρικής διάστασης Δ – Κ, όπως όμως προαναφέρθηκε, αυτό δεν είναι απαραίτητο, εν όψει του ότι αναφέρονται τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Δ έως Κ και η έκταση. Περαιτέρω, εν όψει των ανωτέρω, δεν δημιουργείται αδυναμία του εναγομένου να αντιτάξει άμυνα στην αγωγή, (και μάλιστα αναπτύσσει πλήρως τους ισχυρισμούς του), πολλώ δε μάλλον αφού, όπως αναφέρεται σε αυτήν, την αντιδικία ενεργοποίησε η αμφισβήτηση του εναγομένου σχετικά με «διαφύλαξη δημοτικού χώρου» 280 τμ, όπως αναφέρεται καθ΄υποφοράν στην αγωγή, ο οποίος ταυτίζεται με το επίδικο, χωρίς, από το περιεχόμενο αυτό της αγωγής να δημιουργείται αδυναμία άμυνας και γενικά προσδιορισμού του ακινήτου. Εν όψει των ανωτέρω, εσφαλμένα η εκκαλουμένη απόφαση έκρινε ανεπαρκή την περιγραφή του επιδίκου επειδή γίνεται αναφορά σε περιμετρικά στοιχεία τοπογραφικού διαγράμματος το οποίο δεν ενσωματώνεται στην αγωγή, κρίνοντας ότι έτσι προκαλείται σύγχυση ως προς της ταυτότητα του επιδίκου, είναι δε θέμα απόδειξης εάν το επίδικο ταυτίζεται ή όχι με τον αναφερθέντα στο δημοτικό συμβούλιο του εναγομένου ως «διαφυλασσόμενο δημοτικό χώρο», 280 τμ. καθώς και εάν η πραγματογνωμοσύνη αφορά ή όχι το επίδικο. Πρέπει συνεπώς, να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη η κρινόμενη έφεση κατά τον 1^ο και τον συνεχόμενο με αυτόν 2^ο λόγο αυτής με τους οποίους οι εκκαλούντες παραπονούνται ότι εσφαλμένα κρίθηκε αόριστη η αγωγή και αφού εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, να κρατηθεί υπόθεση (η από 16.1.2013 αγωγή, που ασκήθηκε παραδεκτά και είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1000, 1192, 1198, 1710 επ. ΑΚ, 70 και 176 ΚΠολΔ και η από 15.10.2014 πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του εναγομένου, που ασκήθηκε παραδεκτά και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57 και 967 ΑΚ και 31 παρ.1 και 80 ΚΠολΔ) και να δικασθεί κατ΄ουσίαν από το παρόν δικαστήριο, δεδομένου ότι προσκομίζεται το από 11.5.2017 πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ σύμφωνα με το άρθρο 54^Α ν. 4174/2013 (βλ. υπ΄ αριθμ. 1247/2018 μη οριστική απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς).

Από την εκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων που περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι, τα οποία χρησιμοποιούνται είτε για άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων χωρίς να παραλείπεται κάποιο έστω και εάν δεν μνημονεύεται ρητά, των υπ΄αριθ. … και … από 15.5.2013 και …./10.10.2014 ενόρκων βεβαιώσεων της πλευράς των εναγόντων, οι οποίες λήφθηκαν μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου (βλ. υπ΄αριθ. …./10.5.2013 έκθεση επίδοσης κλήσης για τις δύο πρώτες και …/8.8.2014 έκθεση επίδοσης κλήσης για την Τρίτη, όλες της δικαστικής επιμελήτριας Πρωτοδικείου Αθηνών …….) που συνέταξε η συμβολαιογράφος Αθηνών ………, των υπ΄αριθ. …, … και …./30.10.2014 ενόρκων βεβαιώσεων της πλευράς του εναγομένου οι οποίες λήφθηκαν μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόντων (βλ. υπ΄αριθ. …./21.10.2014 έκθεση επίδοσης κλήσης της δικαστικής επιμελήτριας Πρωτοδικείου Αθηνών ………..) που συνέταξε η συμβολαιογράφος Υδρας …….. και όχι των υπ΄αριθ. … και … και …/2014 ενόρκων βεβαιώσεων που προσκόμισε (ο εναγόμενος Δήμος αλλά και) ο προσθέτως υπέρ του εναγομένου παρεμβαίνων, επιμελεία του οποίου συνετάγησαν, καθόσον, ο ποσοτικός περιορισμός ως προς τον αριθμό των ενόρκων βεβαιώσεων καταλαμβάνει τον προσθέτως παρεμβαίνοντα γιατί θεωρείται βοηθός του υπέρ ου παρεμβαίνει διαδίκου αφού δεν υποβάλλει αυτοτελή αίτηση παροχής ένδικης προστασίας, αλλά περιορίζεται μόνο στην απόκρουση εκκρεμούς τέτοιας αίτησης (εκτός εάν αναλάβει τη δίκη, πράγμα που δεν συμβαίνει εν προκειμένω, ΑΠ 715/1998, ΝΟΜΟΣ) και ο εναγόμενος έχει εξαντλήσει το δικαίωμα της διάδικης πλευράς τους, δεδομένου ότι εφαρμόζεται το άρθρο 270 παρ. 2 πριν τροποποιηθεί με το ν. 4335/2015 και οι εν λόγω ένορκες βεβαιώσεις δεν χρησιμοποιούνται ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Οι τελευταίες ένορκες βεβαιώσεις, ας σημειωθεί ότι λήφθηκαν μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των λοιπών διαδίκων (βλ. υπ΄ αριθ. …….., …/20.10.2014 και ……./24.10.2014 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ……… και ……../24.10.2014 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας ……….), των προσκομιζομένων φωτογραφιών των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε, της από 12.12.2018 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης του ως άνω διορισθέντος πραγματογνώμονα μετά του ταυτόχρονου και συνοδεύοντος αυτήν τοπογραφικού σχεδιαγράμματος με διαστάσεις ΕΓΣΑ’87 και ορθοφωτογραφία εθνικού κτηματολογίου και της από 28.4.2017 τεχνικής έκθεσης – πραγματογνωμοσύνης, από 4.3.2019 συμπληρωματικής τεχνικής έκθεσης της διπλωματούχου μηχανικού ΕΜΠ – τεχνικής συμβούλου της πλευράς των εναγόντων ……. και τη από Φεβρουαρίου 2019 τεχνική έκθεση του γραφείου μελετών «………………», (οι οποίοι διορίσθηκαν νόμιμα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 391 και 392 ΚΠολΔ, όπως φαίνεται από την υπ΄αριθ. …../26.9.2018 έκθεση όρκισης πραγματογνώμονα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και επ΄αυτής δήλωση διορισμού τεχνικού συμβούλου εκ μέρους των εναγόντων, καθώς και με δήλωση του προσθέτως παρεμβαίνοντος κατά τη συζήτηση της αίτησης αντικατάστασης πραγματογνώμονα, όπως αναφέρεται στη σχετική υπ΄αριθ. 1114/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά – διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων), οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, εκτιμώνται ελεύθερα ως δικαστικά τεκμήρια, (η μεν έκθεση πραγματογνωμοσύνης λόγω της ανάκλησης της μη οριστικής απόφασης που τη διέταξε, – ΑΠ 184/2006, ιστοσελίδα Αρείου Πάγου και ΑΠ 203/1983, ΝΟΜΟΣ- οι δε τεχνικές εκθέσεις γιατί θεωρούνται τεκμήρια – ΑΠ 10/2014, 1025/2014, ΝΟΜΟΣ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά :

Το επίδικο αφορά εδαφικό τμήμα, επιφανείας 280 τμ, που ορίζεται από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Δ στο προσκομιζόμενο από Αυγούστου 2012 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ……………. και συνορεύει ως εξής : Ανατολικά, σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ, Ζ-Η, Η-Θ, μήκους 5,10 μ. + 4,80 μ.+ 10,85 μ. με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………….., Βορειοανατολικά, σε πλευρά Θ-Ι μήκους 2,40 μ. με δημοτική οδό, Βόρεια σε πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ. με ιδιοκτησία …………….., Νότια σε πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μ. με συμβολή δημοτικών οδών και Δυτικά σε πλευρά Δ – Κ με υπόλοιπο (πευκόφυτο) τμήμα μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων. Το επίδικο εμπεριέχεται και αποτελεί τμήμα σε μεγαλύτερο εδαφικό τμήμα (πευκόφυτο, εκτός μανδροτοίχου) της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων που περιέχει 8 πεύκα, 3 μικρά δένδρα και 1 κυπαρίσσι, συνολικής επιφανείας 485,01 τμ, και ορίζεται από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Β – Γ -Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Λ – Μ –Ν – Ξ – Ο – Π – Β, στο ίδιο ως άνω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, όπου όπως είναι εύλογο, τα περιμετρικά στοιχεία του επιδίκου «Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Δ» ταυτίζονται με αυτά του ανωτέρω πευκόφυτου τμήματος που το περιλαμβάνει. Συνορεύει δε το πευκόφυτο τμήμα, επιφανείας 485,01 τμ, που περιέχει το επίδικο των 280 τμ, σύμφωνα με το ανωτέρω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, ως εξής : Ανατολικά, σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ, Ζ-Η, Η-Θ, μήκους 5,10 μ. + 4,80 μ.+ 10,85 μ. με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………….., Βορειοανατολικά σε πλευρά μήκους 2,40 μ. με δημοτική οδό, Βόρεια, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ. και Κ-Λ μήκους 1,56 μ. με ιδιοκτησία …………….. και εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ μήκους 2,10 μ. + Μ-Ν μήκους 0,36 μ. + Ν-Ξ μήκους 12,80 μ. με ιδιοκτησία. …………….., Βορειοδυτικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο μήκους 3 μ + Ο -Π μήκους 18,93 μ. με έτερη ιδιοκτησία των εναγόντων, Νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Β-Γ μήκους 2,88 μ. + Γ-Δ μήκους 25,67 μ. με δημοτική οδό και Δυτικά σε πλευρά Π-Β με μάνδρα και είσοδο του ετέρου τμήματος της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων. Τέλος, το τελευταίο εδαφικό τμήμα με τα δένδρα που προαναφέρθηκαν εμπεριέχεται στη μείζονα ιδιοκτησία των εναγόντων που εμφαίνεται στο ανωτέρω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, επιφανείας 1.034,88 τμ, οριζόμενη από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Α – Β – Γ -Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Λ – Μ –Ν – Ξ – Ο – Π – Ρ – Σ- Τ – Υ- Φ – Α, η οποία συνορεύει ως εξής σύμφωνα με το ανωτέρω σχεδιάγραμμα : Νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Α-Β μήκους 18,20 μ.+ Β-Γ μήκους 2,38 μ. + Γ-Δ μήκους 25,67 μ. με δημοτική οδό (στενωπό) και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………….., Νότια σε πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μ. με συμβολή δημοτικών οδών, Ανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ μήκους 5,10μ. + Ζ-η μήκους 4,80 μ. + Η-Θ μήκους 10,85 μ. με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………….., Βορειοανατολικά εν μέρει σε πλευρά Θ-Ι μήκους 2,40 μ. με δημοτική οδό, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ. + Κ-Λ μήκους 1,56 μ. με ιδιοκτησία …………….. –, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ μήκους 2,10 μ. + Μ-Ν μήκους 0,36 μ. + Ν-Ξ μήκους 12,80 μ. με ιδιοκτησία. …………….., εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο μήκους 3 μ. + Ο-Π μήκους 18,93 μ. + Π-Ρ μήκους 7,05 μ. + Ρ- Σ μήκους 0,58 μ. + Σ-Τ μήκους 11,27 μ. με έτερη ιδιοκτησία εναγόντων, Βόρεια, σε πλευρά Τ-Υ μήκους 15,75 μ. με ιδιοκτησία ……….. και Δυτικά σε τεθλασμένη πλευρά Υ-Φ μήκους 23,21 μ. + Φ-Α μήκους 9,60 μ. με ρέμα. Δηλαδή, η μείζων ιδιοκτησία των εναγόντων αποτελείται από α) από ένα περιμαντρωμένο τμήμα με εντός αυτού παλαιά οικία μαζί με αυλή, επιφανείας 549,87 τμ, που ορίζεται από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Α – Β – Π – Ρ – Σ – Τ – Υ – Φ – Α και β) το προπεριγραφέν πευκόφυτο εδαφικό τμήμα με τα δένδρα, εκτεινόμενο προς τα ανατολικά του περιμαντρωμένου τμήματος, επιφανείας 485,01 τμ. και εμπεριέχον το επίδικο. Οι ενάγοντες έχουν καταστεί κύριοι της μείζονος ιδιοκτησίας και συνακόλουθα του περιμαντρωμένου τμήματος, του πευκοφύτου τμήματος επιφανείας 485,01 τμ και του επιδίκου τμήματος των 280 τμ που εμπεριέχεται στο πευκόφυτο τμήμα, με παράγωγο τρόπο και κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος. Συγκεκριμένα, δυνάμει της υπ΄αριθ. ……./1977 πράξης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Υδρας ……….., νομίμως μεταγραφείσας στα βιβλία μεταγραφών του Δ. Υδρας, στον τ. …. υπ΄αριθ. …, αποδέχθηκαν ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου έκαστος και 2/8 εξ αδιαιρέτου η μητέρα τους …………, της κληρονομιαίας περιουσίας του πατέρα τους …………, κατοίκου Υδρας, που πέθανε στην Αθήνα στις 6.10.1976. Αποδέχθηκαν δε, μεταξύ άλλων, μια πεπαλαιωμένη ισόγειο οικία με οικόπεδο 288 τμ, στην Υδρα και στην ενορία …… μαζί και με το έξω από αυτήν και κατά προέκταση και προς την ανατολή οικόπεδο με πευκόδενδρα, συνορευόμενο γύρωθεν, Ανατολικά με οικίες ………………. …………….. και . …………….., Δυτικά με ποταμό, Βόρεια με οικία ….. και Νότια με στενωπό και οικία .. ……………… Στο προς την Ανατολή αυτό οικόπεδο περιλαμβάνεται και το επίδικο, εκτάσεως 280 τμ και δη στο ανατολικό αυτού όριο, όπως περιγράφεται ανωτέρω. Στη συνέχεια, δυνάμει της υπ΄αριθ. …/1995 πράξης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Αθηνών …….., νομίμως μεταγραφείσας στα βιβλία μεταγραφών του Δ. Υδρας, στον τόμο .., υπ΄ αριθ. …, αποδέχθηκαν ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος την κληρονομιαία περιουσία της μητέρας τους ………, που πέθανε στον Πειραιά, στις 20.11.1994. Ειδικότερα, με την πράξη αυτήν αποδέχθηκαν, μεταξύ άλλων, το ποσοστό 2/8 εξ αδιαιρέτου της μητέρας τους επί της ανωτέρω οικίας 175 τμ, με τις δύο υπόγειες αποθήκες και το οικόπεδό της 300 τμ και μαζί με το έξω από αυτήν και κατά προέκταση προς την Ανατολή οικόπεδο με πευκόδενδρα, το οποίο περιγράφεται όπως παραπάνω. Το όλο ακίνητο είχε περιέλθει ολόκληρο στον πατέρα των εναγόντων …………, εν μέρει και κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου από κληρονομία της μητέρας του ………, που πέθανε το έτος 1944, στην οποία είχε περιέλθει δυνάμει του υπ΄αριθ. …./30.9.1888 συμβολαίου πώλησης οικίας του συμβολαιογράφου Υδρας ………, νομίμως μεταγεγραμμένο στον τόμο …. και με αριθμό ….. των οικείων βιβλίων μεταγραφών του Δ. Υδραίων, από τους αδελφούς ……. και ……… και εν μέρει και κατά ποσοστό ¾ από αγορά, (δυνάμει του υπ΄αριθ. ……/1970 πωλητηρίου συμβολαίου της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο …. και υπ΄αριθ. … στα βιβλία μεταγραφών του Δ. Υδρας) από τους λοιπούς κληρονόμους της μητέρας του ……….., δηλαδή από την …………… …/ 15.2.1970 συμβολαίου, νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο …. και υπ΄αριθ. … των βιβλίων μεταγραφών του Δ. Υδρας, έστω και με ασάφεια ή παραδρομή στα όρια ως προς τον προσανατολισμό των όμορων ιδιοκτησιών) τα ποσοστά των συγκληρονόμων …….. και ……. (από ¼ εξ αδιαιρέτου από τον καθένα) και από τον έτερο συγκληρονόμο ……….. (επίσης κατά το ¼ εξ αδιαιρέτου). Σημειώνεται ότι από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1710 παρ. 1, 1193, 1195, 1198 και 1199 του ΑΚ, προκύπτει ότι η κληρονομική διαδοχή, είτε αυτή χωρεί εκ του νόμου είτε εκ διαθήκης αποτελεί παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας των κληρονομιαίων, κινητών και ακινήτων πραγμάτων, η κυριότητα όμως των ακινήτων που περιλαμβάνονται στην κληρονομιά, όπως και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα σε αυτό, μεταβιβάζεται στον κληρονόμο αναδρομικώς από το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου, μόνο εφόσον αυτός (κληρονόμος) αποδεχθεί με δημόσιο έγγραφο την κληρονομιά και η αποδοχή αυτή μεταγραφεί ή εκδοθεί κληρονομητήριο και μεταγραφεί αυτό. Τα αμέσως πιο πάνω στοιχεία της αποδοχής και της μεταγραφής αυτής δεν είναι αναγκαίο να μνημονεύονται στην αγωγή στην περίπτωση που ο θάνατος του κληρονομουμένου επήλθε πριν την εισαγωγή του ΑΚ (23-2-1946), εφόσον η κληρονομιά του, σύμφωνα με το άρθρο 92 του Εισαγωγικού Νόμου του ΑΚ, διέπεται από τις διατάξεις του προϊσχύσαντος Βυζαντινορρωμαϊκού Δικαίου, που δεν απαιτούσαν την τήρηση των διατυπώσεων αυτών. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των ν. 12 Παν. (28.7), ν. 14 παρ. 8 Πανδ. (11.7) και ν.69 Πανδ. (29.2) του προϊσχύσαντος του ΑΚ ΒΡΔ, οι εκούσιοι ή εξωτικοί κληρονόμοι, στους οποίους περιλαμβάνονται η σύζυγος, καθώς και οι μη υπεξούσιοι κατιόντες του κληρονομουμένου, δηλαδή οι ενήλικοι κατιόντες, αποκτούν την κληρονομιά με μονομερή δήλωση της βούλησης τους για αποδοχή αυτής, που αποτελεί δικαιοπραξία μη απευθυντέα (υπεισέλευση στην κληρονομιά). Η δήλωση αυτή μπορεί να είναι είτε ρητή (έγγραφη ή προφορική) είτε σιωπηρή, συναγόμενη από συμπεριφορά ή πράξεις που φανερώνουν την πρόθεση εκείνου που καλείται στην κληρονομιά για ανάμιξη σ’ αυτήν και απόκτηση της. Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 1 του ν.2310/1920 “περί της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής” που καταργήθηκε μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα με το άρθρο 96 του Εισ.ΝΑΚ αλλά εφαρμόζεται για την κληρονομιά των προσώπων που απεβίωσαν πριν την 23-2-1946, ο επιζών σύζυγος καλείται αυτοδικαίως ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος μετά των συγγενών της πρώτης τάξης στο 1/4 της κληρονομιάς, χωρίς τη συνδρομή οποιασδήποτε άλλης προϋπόθεσης, εφόσον με το ποσοστό αυτό ικανοποιείται η αξίωση αυτής, ώστε να μη τίθεται ζήτημα εφαρμογής του εκ ΒΡΔ δικαίου ποσοστού της απόρου χήρας (ΑΠ 383/2014 και 2067/2014 στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου). Συνεπώς αβασίμως ο εναγόμενος Δήμος επικαλείται ότι οι ενάγοντες δεν θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει με παράγωγο τρόπο την κληρονομιαία περιουσία του δικαιοπαρόχου – πατέρα τους λόγω έλλειψης μεταγραφής της αποδοχής του πατέρα τους ως προς την περιουσία της μητρός του που πέθανε το έτος 1944, καθώς, μέχρι την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα στις 23.2.1946, δεν ήταν υποχρεωτική η μεταγραφή αποδοχής κληρονομίας θανόντος προ της ημερομηνίας αυτής. Επίσης, στο ανωτέρω υπ΄αριθ. ../1888 συμβόλαιο, πώλησης οικίας προς την απώτερη δικαιοπάροχο των εναγόντων, αναφέρεται ότι η τελευταία αποκτά οικία ιδιοκτησίας πρώην ……….. (…….., πατέρα των πωλητών), κατά τα γνωστά αυτής όρια και έκταση, συνορεύουσα γύρωθεν με οικία ………. (νυν ……………..), γήπεδο, ποταμό, και οικία …….., οικία κληρονόμων ……. και ……. Η αναφερόμενη σειρά των γύρωθεν ομόρων ιδιοκτησιών ξεκινά από νότια, νοτιοδυτικά, βορειοδυτικά και βόρεια, καθόσον η ιδιοκτησία ………. και ήδη …………….., βρίσκεται Νότια – Νοτιοδυτικά της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων, ο ποταμός στα δυτικά, η ιδιοκτησία κληρονόμων ……… (νυν ………) στα Βόρεια -Βορειοανατολικά της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων. Κατά την άποψη του πραγματογνώμονα ………, το «γήπεδον» αφορά σε χώρο μεταξύ της ιδιοκτησίας αυτής και αυτής στο βόρειο όριο των κληρονόμων ………., (νυν …..), ο οποίος αναφέρεται στο συμβόλαιο αυτό ως τεμάχιον γηπέδου παρεμπίπτον μεταξύ των δύο ιδιοκτησιών (πωλητών και αγοραστρίας), το οποίο (τεμάχιο γηπέδου) παραμένει στην κυριότητα των πωλητών. Ετσι, σε κάθε περίπτωση, το όριο «γήπεδον» δεν αφορά το πευκόφυτο τμήμα της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων στα ανατολικά – βορειοανατολικά της οικίας, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εναγόμενος, αλλά ενδεχομένως χώρο μεταξύ της ιδιοκτησίας ………… (νυν ……………..) και ποταμού (νυν ρέμα), δηλαδή νότια – νοτιοδυτικά της οικίας της ……… – απώτερης δικαιοπαρόχου των εναγόντων ή παρεμπίπτον τμήμα μεταξύ των ιδιοκτησιών πωλητών και αγοραστρίας, το οποίο σήμερα εμπίπτει στην ιδιοκτησία των εναγόντων και περιλαμβάνει εντός αυτού αιωνόβιο κυπαρίσσι. Επίσης, από το υπ΄αριθ. …./28.4.1885 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Υδρας …….. «πωλητήριο οικίας με έπιπλα» με το οποίο ο αναφερόμενος ……… (απώτερος δικαιοπάροχος της νυν …….. ……………..) πωλεί λόγω εξόφλησης χρέους την οικία του στον ………, διατηρώντας το δικαίωμα οίκησης για τον εαυτό του και την οικογένειά του μέχρι το θάνατό του. Στο συμβόλαιο αυτό αναφέρεται ότι προς Βορρά συνορεύει με οικία των κληρονόμων ………., δηλαδή τη μετά 3 έτη ιδιοκτησία της ……….., στο νυν πευκόφυτο τμήμα στο οποίο περιέχεται το επίδικο. Το ίδιο όριο αναφέρεται και στο υπ΄αριθ. ………./25.1.1889 συμβόλαιο του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου με τίτλο «πωλητήριον οικίας 475 δρχ» με το οποίο ο …….. πωλεί την ανωτέρω οικία που αγόρασε από τον ……… στη ……….. Στη συνέχεια, με το υπ΄αριθ. ……../25.1.1910 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Υδρας …….., η ……… χήρα ………, το γένος ………., συστήνει προίκα για τον επικείμενο γάμο της θυγατέρας της …….. με τον ……….., αναφέροντας το προς Βορρά όριο ως με οικία των κληρονόμων ………… καίτοι η ιδιοκτησία ανήκει πλέον στη …….. ………… Από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι το αναφερόμενο προς την Ανατολή όριο της ιδιοκτησίας …………. (νυν ……………..) που αναφέρεται ως «τόπος κενός» είναι το πευκόφυτο τμήμα της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων, δεδομένου ότι, σύμφωνα με το αναφερόμενο στην αγωγή τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του …….., αλλά και με το συνοδεύον την πραγματογνωμοσύνη σχεδιάγραμμα του …………, στο σημείο εκείνο του πευκοφύτου, δηλαδή στην πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μέτρων ή Α11 – Α12 μήκους 4,69 μ., αντίστοιχα, δηλαδή στα νότια – νοτιοανατολικά της ιδιοκτησίας των εναγόντων και ανατολικά – βορειοανατολικά της ιδιοκτησίας …………….., υφίσταται σήμερα συμβολή δημοτικών οδών, ήτοι πρόκειται για περιοχή έξω από την ιδιοκτησία των εναγόντων. Εξάλλου και με το υπ΄αριθ. ……/30.6.1960 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Υδρας. ……, με το οποίο ο ………, ως πληρεξούσιος της .. …. πώλησε στους …. και …. (….) …………….. για ποσό 22.000 δρχ., την οικία που είχαν λάβει οι γονείς της ως προίκα από τη … …., με όρια Ανατολικά με τόπο, Νότια με οικία …., Δυτικά με ποταμό και Βόρεια με οικία ……….. Επίσης, από το υπ΄αριθ. ……./4.5.1955 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκου Υδρας ……… «αγοραπωλησία οικίας 4.000 δρχ.» δυνάμει του οποίου οι αδελφοί …….. πώλησαν στον ………. μία ισόγεια οικία με ερειπωμένο χάλασμα και οικόπεδο «όσης εκτάσεως και αν είναι τούτο», τα όρια του οποίου αναφέρονται με κτήμα …., με συγκόλλητον οικίαν …….. και δημόσια οδό. Η ιδιοκτησία …………….. είναι ακόμη και σήμερα το ανατολικό άκρο του επιδίκου, με τη διαφορά ότι σήμερα οι δύο ιδιοκτησίες χωρίζονται από τον τσιμεντοστρωμένο δημοτικό δρόμο. Ετσι και με το υπ΄αριθ. ……./22.3.1970 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Υδρας ……., με το οποίο η ……… και ο ………. πώλησαν στον ………. ποσοστό εξ αδιαιρέτου στη μείζονα ιδιοκτησία των εναγόντων, ανέφεραν ως ανατολικό όριο τις οικίες …………….., …………….. και ……………… Να σημειωθεί ότι η ιδιοκτησία ………. σήμερα δεν συνορεύει άμεσα με τη μείζονα ιδιοκτησία των εναγόντων εντός της οποίας το επίδικο, και ο δημοτικός χώρος που φέρεται να συνορεύει στα βόρεια, στις υπ΄αριθ. …./2009 δήλωση αποδοχής κληρονομίας, …/2.3.1983 πωλητήριο ακινήτου ποσοστού 3/8 εξ αδιαιρέτου και …./2.3.1983 δήλωση αποδοχής κληρονομίας οικίας μετά οικοπέδου (και περιοχής), που έχει συντάξει η συμβολαιογράφος Υδρας .. – ….. και αφορούν την κληρονομία του αποβιώσαντος το 2009 …….., την πώληση στον …… και την εκ μέρους των ανωτέρω αποδοχή κληρονομίας του ………., κείται νότια του τσιμεντοστρωμένου δημοτικού δρόμου που διαχωρίζει και την ιδιοκτησία …………….. από το επίδικο και αποτελεί συνέχεια του κενού τόπου που βρίσκεται βορείως του τσιμεντοστρωμένου δρόμου και ανατολικά – βορειοανατολικά της ιδιοκτησίας …………….., έξω από το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας των εναγόντων, όπως φαίνεται στο υπ΄αριθ. ….. από 14.5.1985 και υπ΄αριθ. πρωτ. …/533 απόσπασμα αεροφωτογραφίας ΥΠ.Ε.ΧΩ.Δ.Ε. Περαιτέρω, δυνάμει των υπ΄αριθ. …../4.9.1998 και …/13.12.2012 πράξεων αποδοχής κληρονομίας των εναγόντων, που συνέταξαν οι συμβολαιογράφοι …….. – . και … …., αντίστοιχα και μεταγράφηκαν νόμιμα στα οικεία βιβλία του Δ. Υδρας, στους τόμους … και υπ΄αριθ. … και … και υπ΄αριθ. …. αντίστοιχα, συμπληρώθηκε και διορθώθηκε η έκταση του μείζονος ακινήτου σε 1.034,88 τμ και διορθώθηκε, ανταποκρινόμενη στη σημερινή κατάσταση η περιγραφή των ορίων και των ομόρων ιδιοκτησιών, σύμφωνα με το ως άνω από Αυγούστου 2012 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….., δηλαδή ότι το εντός περιμάνδρωσης τμήμα του μείζονος έχει επιφάνεια συνολικά 549,87 τμ και συνορεύει Ανατολικά με οικίες .. …………….., …………….. και . …………….. (πρώην .. …………….., πρώην ., πρώην …., πρώην ….), Δυτικά με ποταμό, και έτερη ιδιοκτησία κληρονόμων ………., Βόρεια με οικία …..(πρώην …….) και Νότια με στενωπό και οικία . …………….., (πρώην .. …………….., ως ανωτέρω). Τα αναγραφόμενα στους ανωτέρω τίτλους των εναγόντων όρια και λοιπά προσδιοριστικά των ακινήτων στοιχεία, αντιστοιχούν με αυτά που περιγράφονται στους τίτλους των αναφερομένων γειτόνων, όπως προεκτέθηκαν. Ωστόσο, στους προσκομιζόμενους εκ μέρους του εναγομένου πλέον πρόσφατους τίτλους των : α) . …………….. (…/1995 πώληση ½ εξ αδιαιρέτου οικοπέδου με ισόγεια οικία από την . …………….. και …./29.12.1997 γονική παροχή ψιλής κυριότητας ½ εξ αδιαιρέτου οικοπέδου με ισόγεια οικία από την ………. …………….. το γένος …………….., οι οποίες είχαν αποκτήσει από την ……….. δυνάμει του ως άνω υπ΄αριθ. 183/1960 προαναφερθέντος συμβολαίου), β) . …………….. (…./2000 γονική παροχή ψιλής κυριότητας οικοπέδου με διώροφο οικία από τον ……… ο οποίος είχε αποκτήσει το ανωτέρω ακίνητο δυνάμει του υπ΄αριθ. ../1955 πωλητηρίου συμβολαίου από τους κληρονόμους …) και γ) . …………….. (… και … από … γονική παροχή και πώληση αντίστοιχα ποσοστού ½ εξ αδιαιρέτου διωρόφου οικία μετά οικοπέδου και περιοχής από τη θεία του . …………….. και τον πατέρα του . …………….., που είχαν αποκτήσει από κληρονομία της αποβιώσασας το έτος 1942 μητέρας τους ……… και εκείνη δυνάμει του υπ΄αριθ. ……/1898 προαναφερθέντος συμβολαίου), τα όριά τους διαφοροποιούνται αδικαιολόγητα, τόσο από τα αναφερόμενα στους τίτλους των εναγόντων, όσο και από τα αναφερόμενα από τους δικαιοπαρόχους τους. Ειδικότερα, στους ανωτέρω τίτλους της …. …………….., το βόρειο όριο της ιδιοκτησίας της φέρεται να συνορεύει με «δημοτικό χώρο» και οδό, παρά το γεγονός ότι στο υπ΄αριθ. …/1960 προαναφερθέν συμβόλαιο αναφέρεται ο προς ανατολάς τόπος κενός αλλά και η ιδιοκτησία ……. (δικαιοπάροχοι εναγόντων) στους ανωτέρω τίτλους της ………. – …………….. το Δυτικό όριό της φέρεται να συνορεύει με τσιμεντόστρωτο δρόμο, παρά το γεγονός ότι στο υπ΄αριθ. ……/1955 προαναφερθέν συμβόλαιο του δικαιοπαρόχου της συνόρευε με ιδιοκτησία εναγόντων (και όχι με ιδιοκτησία …………….., μη αναφερομένης οικίας, όπως με τις λοιπές όμορες ιδιοκτησίες και το ίδιο και με την περιγραφή της ιδιοκτησίας …………….. αντίστοιχα, όπου αναφέρεται όριο στα δυτικά η οικία ….., δηλαδή …………….. και όχι ιδιοκτησία ή οικόπεδο ή αγροτεμάχιο, αλλά «οικία») και τέλος, στους ανωτέρω τίτλους του …. …………….. (1988), το νοτιοανατολικό όριο της ιδιοκτησίας του φέρεται να συνορεύει με «δημοτικόν χώρον» για πρώτη φορά. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η οικία των εναγόντων, δηλαδή το περιμαντρωμένο τμήμα της μείζονος ιδιοκτησίας τους, καθώς και το έτερο ακίνητό τους βορείως του πευκοφύτου τμήματος είναι οι μοναδικές ιδιοκτησίες που έχουν πόρτα προς το πευκόφυτο τμήμα, ώστε να διευκολύνεται η έξοδος και είσοδος προς τη δημοτική οδό στα βόρεια – βορειοανατολικά ενώ, καμία άλλη όμορη ιδιοκτησία, (…………….., …………….., ……………..) δεν έχει πόρτα προς το πευκόφυτο και ούτε προς το επίδικο. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι εντός του πευκοφύτου τμήματος υπάρχει δρόμος και μάλιστα 2 – 2,5 μ. περίπου, ο οποίος ενώνει την τσιμεντοστρωμένη δημοτική οδό στο ανατολικό όριο του επιδίκου με τη στενωπό που αποτελεί το όριο νότιο – νοτιοδυτικό όριο μεταξύ της οικίας των εναγόντων και της ιδιοκτησίας …………….. και της δημοτικής οδού, καθώς δεν αποτυπώνεται σε κανένα τοπογραφικό διάγραμμα. Αντίθετα, η ανωτέρω στενωπός, η οποία στο από Αυγούστου 2012 σχεδιάγραμμα του μηχανικού ……., απεικονίζεται επεκτεινόμενη μέχρι τη συμβολή δημοτικών οδών και πέραν αυτής με την τσιμεντοστρωμένη δημοτική οδό (περιμετρικά στοιχεία Β-Γ-Δ-Ε), αποτελεί νοητό και όχι υλοποιημένο πραγματικό όριο, (στο οποίο μάλιστα υπάρχει και κολώνα φωτισμού σε επαφή με τη μάντρα ……………..), όπως αναφέρεται και στην ως άνω πραγματογνωμοσύνη. Μάλιστα η πραγματική υλοποίηση εμποδίζεται από την εγκάρσια κλίση του εδάφους σε όλο το μήκος εν επαφή με την ιδιοκτησία …………….. και την υπάρχουσα πεζούλα ύψους περίπου 0,5 – 0,6 μ. στο βορειοανατολικό όριο της ιδιοκτησίας …………….. και νοτιοανατολικό όριο της ιδιοκτησίας των εναγόντων, που αποτελεί και όριο του επιδίκου με τα περιμετρικά στοιχεία Α11 – Α12 του τοπογραφικού που συνοδεύει την πραγματογνωμοσύνη. Εξάλλου, δεν αποδείχτηκε ότι υπάρχει δρόμος που συνδέει τη ανωτέρω στενωπό μεταξύ των ιδιοκτησιών …………….. – εναγόντων και τη συνέχεια του τσιμεντοστρωμένου δημοτικού δρόμου προς τα βόρεια και σε επαφή με την ιδιοκτησία …………….., και δη με έναρξη από τον τσιμεντοστρωμένο δρόμο και μεταξύ της ιδιοκτησίας …………….. και της 2^ης πεζούλας εντός του επιδίκου μέχρι την προαναφερθείσα στενωπό. Η πρόχειρη τσιμεντόστρωση που φαίνεται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες και σε αυτές που έχουν ενσωματωθεί στην πραγματογνωμοσύνη, εξαντλείται κατά μήκος των παραθύρων της ιδιοκτησίας …………….. τα οποία βλέπουν στο επίδικο και παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον τσιμεντοστρωμένο δρόμο (έχει μικρότερη κλίση από τη νοητή προέκταση της στενωπού που βρίσκεται απέναντι διαγωνίως), παραμένει μεγάλη διαφορά στάθμης, από την οποία είναι δυνατόν να εισέλθει κάποιος στο επίδικο, αλλά όχι ευχερώς. Μάλιστα, η ύπαρξη της πεζούλας αυτής εξυπηρετεί τη στήριξη των χωμάτων λόγω της υψομετρικής διαφοράς ώστε να μην κλείνεται η δίοδος που οδηγεί από το τσιμεντοστρωμένο δρόμο στην οικία των εναγόντων, εμφαίνεται δε μόνο στην αεροφωτογραφία του έτους 1985 και όχι σε αυτήν του έτους 1961. Τα ισχυριζόμενα από τους εναγόμενο και προσθέτως παρεμβαίνοντα ότι υπήρχε από παλιά δρόμος και μάλιστα δημόσιος, που διασχίζει διαγωνίως το επίδικο και συνεχόμενα το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας των εναγόντων μέχρι τη στενωπό – όριο μεταξύ των ιδιοκτησιών …………….. – εναγόντων, δεν αποδεικνύονται βάσιμα, διότι εάν όντως υπήρχε δρόμος, τότε θα υπήρχε σχετική εμφανής διαμόρφωση σε όλο το ισχυριζόμενο μήκος του δρόμου αυτού και θα είχαν κοπεί πεύκα ή άλλα δένδρα από αυτά που υπάρχουν στο επίδικο και στο πευκόφυτο τμήμα, ώστε να υλοποιηθεί η διαγώνιος κατεύθυνση του επικαλούμενου δρόμου, ο στύλος της ΔΕΗ δεν θα βρισκόταν σε επαφή με την ιδιοκτησία …………….. και στη νοητή συνέχεια της στενωπού, ιδίως δε η έναρξη του δρόμου αυτού από το δημοτικό τσιμεντοστρωμένο δρόμο θα είχε διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να μπορούν να εισέρχονται ευχερώς οι πεζοί ή και μικρά τροχοφόρα, χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσουν την υψομετρική διαφορά από τον τσιμεντοστρωμένο δρόμο ή την εγκάρσια κλίση του εδάφους ή οποιαδήποτε κλίση του μη διαμορφωμένου εδάφους. Αλλωστε, από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, την ως άνω πραγματογνωμοσύνη και τις ένορκες βεβαιώσεις των εναγόντων, ιδίως δε την υπ΄αριθ. …. ως άνω ένορκη βεβαίωση της ……., προκύπτει ότι υπήρχε περίφραξη με συρματόπλεγμα στη μεριά της δημοτικής οδού στα βόρεια – βορειοανατολικά του επιδίκου, το οποίο η εν λόγω μάρτυρας το έτος 1954 πέρασε για να μεταφέρει την ασθενή θυγατέρα της στην οικία ….., για να την εξετάσει ο γιατρός – θείος των εναγόντων ……… – δερματολόγος. Μάλιστα, από το δημοσίευμα της εφημερίδας «……….» του Απριλίου 1933, αριθμ. τεύχους 7, επιβεβαιώνεται ότι ο δικαιοπάροχος – πατέρας των εναγόντων φύτεψε τα δένδρα που υπάρχουν σήμερα εντός του πευκοφύτου τμήματος και του επιδίκου, στη δε στήλη «………» αναφέρεται ότι τα δύο αλσύλλια της Υδρας είναι στο ποτάμι των Καμινίων και προ της οικίας …. (νυν …….), χωρίς να γίνεται αναφορά στο επίδικο ή στο πευκόφυτο τμήμα των εναγόντων. Ετσι, εάν υπήρχε δρόμος που διέσχιζε το επίδικο και το συνεχόμενο πευκόφυτο τμήμα και μάλιστα πλάτους 2 – 2,5 μ., θα ήταν δύσκολο να φυτευτούν 8 πεύκα 3 μικρότερα δέντρα και 1 κυπαρίσσι και μάλιστα σε διάταξη που να οδηγεί στην είσοδο της οικίας των εναγόντων. Επίσης, από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες που απεικονίζουν τα δύο προαναφερθέντα αλσύλλια (… και …. ή …….) σε συνδυασμό με το προαναφερθέν απόσπασμα αεροφωτογραφίας (………../533) αποδεικνύεται ότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικά σημεία από το επίδικο και τη μείζονα ιδιοκτησία των εναγόντων που το περιέχει. Επίσης, το αναφερόμενο από τον προσθέτως παρεμβαίνοντα ….., στη σελ. 10 της κρινόμενης παρέμβασής του ότι εντός του επιδίκου, το οποίο αποτελεί κοινόχρηστο δημοτικό χώρο, έχει εγκαταστήσει την απόληξη της αποχέτευσης της οικίας του και ο βόθρος αυτός υπάρχει από την απόκτηση του ακινήτου του από την οικογένειά του, δεν αποδείχθηκε. Ειδικότερα από την υπ΄αριθ. πρωτ. ……/9.2.2015 απάντηση του εναγομένου δια του αντιδημάρχου …….. προς την 1^η ενάγουσα κατόπιν σχετικής αίτησής της, αποδεικνύεται ότι η οικία …………….. δεν είναι συνδεδεμένη με το αποχετευτικό σύστημα του Δήμου, ούτε υπάρχει έγγραφη άδεια στο αρχείο του Δήμου για παραχώρηση δημοτικού χώρου για βόθρο, του αρχείου τηρουμένου από το 1999. Ωστόσο, οι ενάγοντες, που δεν αρκέστηκαν στην ως άνω απάντηση, ζήτησαν με νέα αίτησή τους περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο χρέωσης των κατοίκων για σύνδεση με βόθρο σε δημοτικό χώρο και για παραχώρηση τέτοιας άδειας και χώρου πριν το έτος 1999, οπότε ο εναγόμενος Δήμος με την υπ΄ αριθ. πρωτ. ……../2015 απάντησή του τους πληροφόρησε ότι η τέτοια χρέωση γίνεται βάσει υπευθύνων δηλώσεων των ενδιαφερομένων κατοίκων, την οποία δεν έχει προσκομίσει η πλευρά …………….. παρά τη σχετική επικοινωνία του Δήμου. Μάλιστα η υπάρχουσα υψομετρική διαφορά μεταξύ της οικίας του προσθέτως παρεμβαίνοντα και του επιδίκου και του πευκοφύτου τμήματος καθιστά δυσχερή έως και μη λειτουργική την εγκατάσταση βόθρου στα σημεία αυτά. Σχετικά με τα παραπάνω, αποδεικνύεται περαιτέρω από την υπ΄αριθ. πρωτ. ………../22.6.1989 αίτηση της 1^ης ενάγουσας προς τις αρμόδιες υπηρεσίες των Πολεοδομίας Πειραιά, ΕΠΑΕ και εναγομένου Δήμου Υδρας, ότι η ενάγουσα αντέδρασε έντονα ως προς τη διάνοιξη βόθρου της ……… (δικαιοπάροχο του …….) «έμπροσθεν του προαυλίου της οικίας της εις Υδραν (εις την θέσιν ….., παρά το Γηροκομείον της Νήσου Υδρας») λόγω κινδύνου για τα δένδρα και το φρεάτιο ύδατος στο παραπλεύρως κείμενο οικόπεδο ιδιοκτησίας της, ενώ υπάρχει καταλληλότερος προς τούτο χώρος στο δημοτικό χώρο όπισθεν της οικίας της …..». Η αναφορά «όπισθεν» αντιστοιχεί στον προς νότο της οικίας ……. κενό χώρο ή σε αυτόν προς την ανατολή που παρεμβάλλεται μεταξύ των οικιών … – …. – οδού ή ……. Περαιτέρω, οι ενάγοντες και οι δικαιοπάροχοί τους, ως έχοντες είσοδο στην οικία τους από το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας τους, πέραν της φύτευσης των πεύκων και λοιπών δένδρων από τον πατέρα των εναγόντων, φύτευσαν διάφορα φυτά εντός του πευκοφύτου τμήματος και χρησιμοποιούσαν αυτό και κατ΄αναγκαιότητα και το επίδικο ως προαύλιο, όπου συγκεντρώνονταν οικογενειακά το Πάσχα, στις θερινές διακοπές, και άλλες περιστάσεις, αλλά και φιλοξενούσαν τα εγγόνια του …….. (βλ. προσκομιζόμενες παλαιές φωτογραφίες που απεικονίζουν την 1^η ενάγουσα σε νεαρή ηλικία, τους δικαιοπαρόχους και διάφορους συγγενείς από το 1957, τη μητέρα της και την πεθερά της μαζί με τα εγγόνια του. …………….., από το 1991, όπου χαρακτηριστικά τα παιδιά κάθονται σε πολυθρόνα δίπλα στην πεθερά της 1^ης ενάγουσας και απέναντι από την ανοικτή πόρτα του περιμανδρωμένου τμήματος της μείζονος ιδιοκτησίας, κάτι που δεν θα συνέβαινε επί κοινοχρήστου αλσυλλίου). Περαιτέρω, σημειώνεται ότι το 1983, οι ενάγοντες και η μητέρα τους αιτήθηκαν βεβαίωση από τον εναγόμενο για το εάν το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας τους βρίσκεται ή όχι εντός οικισμού. Επ΄αυτής, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να δοθεί η απάντηση ότι δεν είναι ιδιοκτησία τους ο αναφερόμενος χώρος, αλλά από πολλών ετών ανήκει στο δήμο και είναι ελεύθερος στο κοινό, «όπως άλλωστε είχε απαντήσει ο Δήμος με το υπ΄αριθ. …./1982 έγγραφό του» το οποίο, σημειωτέον δεν προσκομίζεται, όπως δεν προσκομίζεται και το απαντητικό έγγραφο του εναγομένου Δήμου προς τους ενάγοντες και τη μητέρα τους, αλλά μόνον ένα ανυπόγραφο φωτοτυπικό αντίγραφο πρακτικών. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι το επίδικο αλλά και το πευκόφυτο τμήμα των εναγόντων δεν έχει εγγραφεί ως ανήκον στο Δήμο ακίνητο στο Υποθηκοφυλακείο Ύδρας. Επίσης, στις 14.4.1986, οι ενάγοντες και η δικαιοπάροχος μητέρα τους διαμαρτυρήθηκαν με εξώδικο προς τον ……. και τον …….. ότι παρανόμως εισέρχονται στα δύο περιβόλια της οικίας τους, δένουν τα ζώα τους και ρυπαίνουν το χώρο. Με την υπ΄αριθ. πρωτ. ……../14.12.1987 αίτηση ένστασή τους προς τον εναγόμενο που αφορά στην κατάρτιση του κτηματολογίου (που δεν ολοκληρώθηκε) οι ενάγοντες είχαν παραπονεθεί ότι δεν συμπεριλήφθηκε το προς ανατολάς οικόπεδό τους – προέκταση της ιδιοκτησίας τους (οικίας), με αναφορά στα τοπογραφικά των συμβολαίων …. και …./1970 ως άνω συμβόλαια και στην υποβληθείσα αίτησή τους για να τους χορηγηθεί άδεια περιτοίχισης. Σε κάθε περίπτωση, η κτηματογράφηση της νήσου Υδρας δεν έχει ολοκληρωθεί (βλ. κατάθεση μάρτυρα εναγομένου στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης). Επίσης, από την υπ΄ αριθ. πρωτ. …/19.9.2014 απάντηση του Δήμου Πειραιά στον προσθέτως παρεμβαίνοντα προκύπτει ότι ο προϋφιστάμενος του 1923 παραδοσιακός οικισμός Ν. Ύδρας, στερείται εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, προϋπόθεση απαραίτητη για την εφαρμογή του άρθρου 28 ν. 1337/1983 (η άλλη προϋπόθεση είναι η εκφρασμένη άμεσα ή έμμεσα βούληση του ιδιοκτήτη που επίσης δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση (ΕφΠειρ 665.2019 ιστοσελίδα ΕφΠειρ). Στις 18.6.1989 η μητέρα των εναγόντων κατασκεύασε προστατευτικό τοιχίο 10 εκατοστών για να μην πέφτουν χώματα από το υπερυψωμένο έδαφος έξω από την οικία της, αλλά ο αστυφύλακας που μετέβη μετά από καταγγελία ιδιώτη της συνέστησε να λάβει σχετική οικοδομική άδεια και δεν την απέβαλε από το χώρο ούτε ανέφερε ότι είναι κοινόχρηστος (βλ. από 18.6.1989 αντίγραφο βιβλίου αδικημάτων και συμβάντων του ΑΤ Υδρας). Στις 8.3.2010 η 1^η ενάγουσα παραπονέθηκε στην Πολεοδομία Πειραιά για την κοπή κλαδιών πεύκων της ιδιοκτησίας της (βλ. υπ΄αριθ. πρωτ. Π…./……./10 από 7.4.2010 απάντηση μετά αυτοψία), η οποία πράγματι διαπιστώθηκε από την εν λόγω υπηρεσία, εν τέλει δε ο εναγόμενος Υδρας, απάντησε εγγράφως ότι πράγματι έκοψε με τις αρμόδιες υπηρεσίες του κάποια κλαδιά από πεύκα σύμφωνα με τις υποδείξεις της ΔΕΗ λόγω εμπλοκής με καλώδια, εντός της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε και από τον…………….., ο οποίος συνέπραξε με τους υπαλλήλους του Δήμου, χωρίς να αναφέρεται παρουσία τεχνικού της ΔΕΗ, πλην της αναφοράς του καταγγελθέντος αρχικά αρχιφύλακα, θεωρώντας την ιδιοκτησία των εναγόντων ως παρακείμενο της οικίας τους οικόπεδο. Τα παραπάνω προκύπτουν από την από 9.6.2010 έκθεση ΕΔΕ της Υποδιεύθυνσης Αστυνομίας Πειραιά. Όμως, προβλήματα με την κοπή κλαδιών πεύκων στο επίδικο και την εμπλοκή διαφόρων ομόρων ιδιοκτητών και δημοσίων υπηρεσιών είχαν ξεκινήσει έντονα από το έτος 2007, μετά από αίτηση της μητέρας του προσθέτως παρεμβαίνοντος, …….. – …………….., προς το Δασαρχείο Πόρου, (βλ. υπ΄αριθ. πρωτ. …../29.6.2007 απάντηση της υπηρεσίας αυτής και ιδίως την από 13.7.2010 αίτηση της …. … – …………….. προς το Δήμο Υδρας σχετικά με την κοπή ξερών κλαδιών πεύκων πάνω από την οικία της από το «…..» αλλά και να τοποθετήσει ταμπέλα που να αναφέρει ότι ο πευκώνας είναι δημοτικός, ανάλογη αίτηση στις 13.10.2011). Ο εναγόμενος προσκομιζει σε φωτοτυπικό αντίγραφο μία επιστολή του 2012 με την υπογραφή 31 δημοτών Υδρας, με αίτημα την τοποθέτηση πινακίδας εντός του πευκόφυτου χώρου μεταξύ των οικιών ….., …………….., …., …………….. και …………….. (επισημαίνεται ότι ο χώρος που οριοθετείται από τις ανωτέρω ιδιοκτησίες δεν καλύπτει ολόκληρο το επίδικο, διότι αφήνει μέρος της επιφάνειας αυτού που βρίσκεται στο ύψος της οικίας …………….., δηλαδή στο νοτιοανατολικό – ανατολικό όριο του επιδίκου) «…ώστε να αποφευχθεί κάθε πιθανή προσπάθεια καταπάτησης και να διαφυλαχθεί ο χώρος από κάθε προσβολή της δημοτικής μας περιουσίας…». Η επιστολή αυτή, μαζί με την αίτηση των εναγόντων για χορήγηση βεβαίωσης μη διεκδίκησης από τον εναγόμενο Δήμο, ώστε να προβούν σε περίφραξη του ανατολικού τμήματος της ιδιοκτησίας τους που αφορά σε όλο το πευκόφυτο τμήμα αυτής και συνεπώς και στο επίδικο, συζητήθηκαν στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 5.11.2012. Στα πρακτικά της συζήτησης αυτής αναφέρονται αβάσιμα διάφορες πληροφορίες σχετικά με τη φύτευση των πεύκων χωρίς αναφορά στον πατέρα και δικαιοπάροχο των εναγόντων που φύτευσε όπως προαναφέρθηκε τα εντός αυτού πεύκα και λοιπά δένδρα, καθώς επίσης ότι έκταση 280 τμ του τμήματος αυτού (του πευκόφυτου), ανήκει στον εναγόμενο Δήμο από χρησικτησία, ότι απεικονίζεται σε σκαρίφημα σε βιβλίο που έχει καταγραφεί κάθε δημοτικός χώρος μέχρι το 1983, χωρίς όμως να έχουν ελεγχθεί οι τίτλοι ιδιοκτησίας των εναγόντων και ότι εν όψει αυτών, ο χώρος πρέπει να κηρυχθεί δημοτικός και οι αιτούντες (ήδη ενάγοντες) να διεκδικήσουν δικαστικά την κυριότητα επ΄ αυτού. Στην ίδια συνεδρίαση, οι παρευρισκόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι και δήμαρχος, αποφάσισαν να διενεργήσουν και μία πράξη νομής (Σύμβουλος ….. : «…Εγώ θα πρότεινα να κάνει και νομή ο Δήμος. Δηλαδή να πάμε εκεί πέρα και να βάλουμε και δύο παγκάκια…» – Σύμβουλος ……. : «…Επιπλέον μία ταμπέλα «Δημοτικός Χώρος…» – Πρόεδρος «… Ωραία. Παγκάκια, Ταμπέλα «Δημοτικός Χώρος» και το δημοτικό συμβούλιο επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό ως δημοτικό…». Τέλος δε, στην ίδια συνεδρίαση, αποφασίστηκε ότι ο χώρος που περιγράφεται στην αίτηση των εναγόντων είναι δημοτικός, ότι θα σταλεί βεβαίωση στους ενάγοντες ότι δεν έχουν δικαίωμα να το περιφράξουν, ότι θα τοποθετηθεί πινακίδα και παγκάκια και ότι εξουσιοδοτείται ο …….. να ανεύρει και να προμηθεύσει στο Δήμο το βιβλίο ΕΠΑ του 1983 του μελετητή …… το οποίο αναφέρει κάθε δημοτικό χώρο και κάθε ιδιοκτησία οικίας τη συγκεκριμένη χρονολογία, (ώστε να γνωρίζει ο Δήμος τις ιδιοκτησίες του). Πάντως, από τη γραφολογική ανάλυση της επιστολής των 31 δημοτών (βλ. έκθεση γραφολογικής γνωμοδότησης της δικαστικής γραφολόγου …….. από 17.10.2014) διαπιστώθηκε ότι η γραφή του κειμένου ομοιάζει με αυτή που προέρχεται από το άτομο που υπογράφει ως ……… (προσθέτως παρεμβαίνων), η οπίσθια σελίδα του κρινόμενου εγγράφου αποτελεί προϊόν αλλοίωσης μέσω αποσβέσεων, διορθωτικών επιχαράξεων και νέων εγγραφών /προσθηκών σελίδας άλλου εγγράφου η οποία και αποτέλεσε τη δεύτερη σελίδα του κρινόμενου εγγράφου (συρραφή – κολλάζ). Τέλος επισημαίνεται ότι ο τύπος επικύρωσης του εγγράφου με τη χειρόγραφη σημείωση «Ακριβές αντίγραφο» πάνω στη στρογγυλή σφραγίδα και υπογραφή της υπαλλήλου …….., δεν είναι νόμιμος, καθόσον δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία του άρθρου 11 ν. 2690/99 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και δη δεν αναφέρεται ο τίτλος του φορέα και της υπηρεσίας αυτού που ενεργεί, η φράση «ακριβές αντίγραφο από το πρωτότυπο», ή «…από αυτό που βρίσκεται στο αρχείο της υπηρεσίας», ο τόπος και η ημερομηνία της επικύρωσης. Απ΄όλα αυτά η ανωτέρω γραφολόγος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το εν λόγω έγγραφο – επιστολή δεν είναι γνήσιο έγγραφο. Περαιτέρω, το έτος 2015, οι ενάγοντες κατήγγειλαν στο Αστυνομικό Τμήμα Υδρας και αυτό γράφτηκε στο βιβλίο αδικημάτων και συμβάντων της 21.12.2015, ότι εντός του προαυλίου της οικίας τους άγνωστοι άφησαν τρία ζώα και διάφορα υλικά. Επίσης οι ενάγοντες προέβαιναν ανέκαθεν σε καθαρισμό του πευκοφύτου και του επιδίκου, αποψιλώνοντας αυτό από ξερά χόρτα και πευκοβελόνες (βλ. φωτογραφίες όπου απεικονίζεται κυρίως η 1^η ενάγουσα εργαζόμενη στην αποψίλωση καθώς και ο γιος της, κατά τα έτη 1991,2002, 2006, 2012,2014). Ο εναγόμενος Δήμος υποστηρίζει ότι ο ίδιος με τις υπηρεσίες του προέβαινε «πάντα» σε καθαρισμό του επιδίκου και του πευκοφύτου τμήματος, χωρίς όμως να προκύπτει από πότε ούτε πόσες φορές ετησίως και ειδικά τους θερινούς μήνες. Σχετικά, ο μάρτυρας των εναγομένων ……., ισχυρίζεται ότι ως επιστάτης της οικίας των εναγόντων γνωρίζει ότι ποτέ δεν καθάρισαν το «δασάκι» εννοώντας το πευκόφυτο τμήμα εντός του οποίου το επίδικο, για το οποίο μάλιστα καταθέτει ότι γνωρίζει ότι ήταν πάντοτε ελεύθερο και κοινόχρηστο για χρήση από όλους στη γειτονιά, παρά το γεγονός ότι εκτός από πεύκα και αγριόχορτα δεν είχε τίποτε άλλο μέσα. Τοποθετεί δε την απασχόλησή του κατά τα έτη από 1977 – 1981 και 1990 – 2003. Ωστόσο, από τα προσκομιζόμενα από τους ενάγοντες αντίγραφα ιδιωτικών συμφωνητικών μίσθωσης που είχαν καταρτίσει με τον εν λόγω μάρτυρα ως μισθωτή, των ετών 1995 – 2002, (ο μάρτυρας – μισθωτής δεν προσκομίζει συμφωνητικά για τα έτη που επικαλείται ο ίδιος) προκύπτει ότι μεταξύ τους υπήρχε σχέση μίσθωσης και όχι εργασίας, δηλαδή του εκμίσθωναν άλλη ιδιοκτησία τους, (δυτικότερα του ρέματος στην περιοχή …. και με γείτονα ……….) και πάντως όχι πριν το έτος 1990, όπως αναφέρεται στο από 31.8.1995 συμφωνητικό, για τη φύλαξη, τάισμα και πότισμα των μουλαριών του, έναντι 40.000 δρχ. συνολικά. Αλλωστε, ο μάρτυρας αυτός γεννήθηκε το έτος 1961 και κατά το έτος 1977 οπότε ισχυρίζεται ότι άρχισε να απασχολείται ως επιστάτης, διήνυε το 16^ο έτος της ηλικίας του. Η μόνη απασχόληση του εν λόγω μάρτυρα με την καθαριότητα και σχετικές εργασίες αναφέρεται στο τελευταίο μισθωτήριο της 16.8.2001, οπότε λόγω λήξης της μίσθωσης υποχρεωνόταν σε επισκευή πορτών εισόδου, μαντρών, καθαρισμό οικήματος από εναποτεθέντα αντικείμενα, κοπριές και λοιπούς ρύπους του προαναφερθέντος μισθίου που δεν ταυτίζεται με την ένδικη ιδιοκτησία. Αντίθετα, την ευθύνη της μείζονος επίδικης ιδιοκτησίας («οικίας και όμορου οικοπέδου») ως προς το πότισμα λουλουδιών και δέντρων, είχε ο έτερος μισθωτής των εναγόντων ……., (βλ. από 29.8.2008 – 2016 ιδιωτικά συμφωνητικά μίσθωσης και ιδίως το από 19.9.2011), του οποίου, ως μάρτυρα, δεν προσκομίζεται ένορκη βεβαίωση από τον εναγόμενο, αν και μόνον αυτός θα μπορούσε να καταθέσει για την απασχόλησή του στην επίδικη ιδιοκτησία. Περαιτέρω, στις 7.8.2014 και στις 28.8.2014, δηλαδή μετά την έναρξη της δίκης, ο εναγόμενος Δήμος δια του γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου ……… και του κατά δήλωσή του …… – Υδραίου πολίτη, τοποθέτησαν στο πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας των εναγόντων μία σιδερένια ταμπέλα με την ένδειξη «Ιδιοκτησία Δήμου Υδρας», η οποία κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα βρισκόταν αποθηκευμένη εντός της ιδιοκτησίας …… (βλ. προσκομιζόμενες φωτογραφίες), για την οποία οι ενάγοντες διαμαρτυρήθηκαν με την από 7.8.2014 και υπ΄ αριθ. πρωτ. … αίτηση – διαμαρτυρία τους. Η ίδια ενέργεια επαναλήφθηκε στις 28.8.2014 από τους δημοτικούς συμβούλους …………., οπότε και δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ της 1^ης ενάγουσας και αυτών, το οποίο καταγράφηκε στο βιβλίο αδικημάτων και συμβάντων του ΑΤ Υδρας, ενώ καταγγέλθηκε στην ίδια υπηρεσία. Πάντως, η … …, νυν ιδιοκτήτρια της προς Νότο οικίας, εντός της οποίας βρισκόταν η ανωτέρω πινακίδα, στην ανωτέρω ένορκη βεβαίωσή της δεν εξηγεί γιατί συνέβη αυτό. Ο προσθέτως παρεμβαίνων αναφέρει ότι η 1^η ενάγουσα εμπόδισε τη μητέρα του, στα τέλη Αυγούστου 2014, δηλαδή μετά τα ανωτέρω επεισόδια να χρησιμοποιεί το επίδικο, χωρίς ωστόσο να αναφέρεται οποιαδήποτε καταγραφή σε βιβλίο του Αστυνομικού Τμήματος ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια. Επίσης, η ίδια και ο ………, όμοροι γείτονες που τα ακίνητά τους εφάπτονται με το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας των εναγόντων, δεν εξηγούν στις ένορκες βεβαιώσεις τους, γιατί στους πρόσφατους ως άνω τίτλους ιδιοκτησίας τους, προστέθηκε αδικαιολόγητα ως όριο προς το πευκόφυτο τμήμα της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων και το επίδικο, η φράση «με κοινόχρηστο χώρο» ή «με δημοτικό χώρο», ενώ στους παλαιότερους τίτλους τους το προς Βορράν όριο της ιδιοκτησίας …. (…) αναφέρεται «οικία …. ή ….» (…./1960), το προς Ανατολάς και Νότο όριο της ιδιοκτησίας ….. (……..) αναφέρονται οικία ……. και δρόμος (όπου δρόμος είναι η νυν πλατεία ή δρόμος) (…./1898). Σημειωτέον ότι το όριο της ιδιοκτησίας …., αναφέρεται στο υπ΄αριθ. …../1955 αγοραπωλητήριο συμβόλαιό του, ως «Κτήμα ….» και στο πρόσφατο (γονική παροχή) υπ΄αριθ. …../2000, ως «με τσιμεντόστρωτο δρόμο», ενώ ο «δημοτικός χώρος» που αναφέρεται ως νότιο όριο στον πρόσφατο τίτλο γονικής παροχής, δεν προέρχεται από τον τίτλο των δικαιοπαρόχων του αλλά αντιστοιχεί στο ανατολικό όριο της οικίας …. (νυν …) ως «τόπος» στους προαναφερθέντες τίτλους της ιδιοκτησίας ….. ../2010 (τόπος κενός), …./1889 (τόπος), …/1885 (τόπος κενός) …/1960 (τόπος). Τέλος, όριο της ιδιοκτησίας ….. (……) σε παλιότερο τίτλο, αναφέρεται «κτήμα ………» και στον πρόσφατο τίτλο, ως δυτικό όριο «τσιμεντοστρωμένος δρόμος». Σημειώνεται ότι το Νότιο όριο που αναφέρει στον πρόσφατο τίτλο «εν μέρει με δημοτικό χώρο και εν μέρει με ιδιοκτησία ……..» αντιστοιχεί στον δημοτικό χώρο ή χώρο κενό, ή τόπο κενό που αναφέρεται στα ανατολικά της οικίας …….. και σε κάθε περίπτωση δεν αφορά την ιδιοκτησία των εναγόντων και δη το επίδικο ή το πευκόφυτο τμήμα αυτής. Εξάλλου, πέραν της πρόσφατης (από το 2007) κινητικότητας των υπηρεσιών του εναγομένου ιδίως επί του επιδίκου και του πευκοφύτου τμήματος της ιδιοκτησίας των εναγόντων, με αφορμή και παρακίνηση κυρίως από τους όμορους ιδιοκτήτες ………, (προσθέτως παρεμβαίνοντα) τη μητέρα του ………., τη …….. και το …….., σχετικά με την κοπή κλαδιών πεύκων που πραγματοποιήθηκε σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ, και στην οποία κάθε φορά αντέδρασαν οι ενάγοντες, δεν αποδείχτηκε πράξη νομής εκ μέρους του εναγομένου Δήμου επί του επιδίκου και του συνεχόμενου αυτού πευκοφύτου τμήματος, ούτε άλλη ενέργεια που να υποδηλώνει ότι εξυπηρετεί το συμφέρον των δημοτών ή κάθε τρίτου ώστε να διασχίζει το χώρο, ή να παρευρίσκεται σ΄αυτόν για αναψυχή ή άλλη δραστηριότητα. Αλλωστε, εάν ο εναγόμενος, αποψίλωνε το χώρο από ξερά χόρτα, καθάριζε τις κάμπιες και κλάδευε τα δέντρα, τότε δεν θα υπήρχε ανάγκη κινητοποίησης για κοπή ξερών κλαδιών από τα οποία κινδύνευαν οι παρακείμενες ιδιοκτησίες, διότι κατά τις επισκέψεις στο σημείο των αρμοδίων υπαλλήλων και συνεργείων του, που ήταν συχνές και ανελλιπείς όπως ισχυρίζεται, θα εντόπιζε τα θέματα κυρίως της πυροπροστασίας σχετικά με τα ξερά κλαδιά και δεν θα χρειαζόταν η κινητοποίηση από τους, όμορους στο πευκόφυτο τμήμα (άρα και στο επίδικο), γείτονες των εναγόντων. Σε κάθε τέτοια περίπτωση όπως και στην τοποθέτηση της προαναφερθείσας πινακίδας, οι ενάγοντες αντέδρασαν άμεσα και δυναμικά και με δικές τους ενέργειες και απευθυνόμενοι στις Αρχές. Επίσης, η ιδιότητά του ως κοινοχρήστου όπως ισχυρίζονται ο εναγόμενος και ο προσθέτως παρεμβαίνων, έρχεται σε αντίφαση με την ύπαρξη δρόμου και μάλιστα 2 – 2,5 μ. Σε κάθε περίπτωση, η μάρτυρας του εναγομένου στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης κατέθεσε ότι μία από τις γέφυρες προς την απέναντι πλευρά του ρέματος έχει γκρεμιστεί από ετών και συνεπώς εάν κάποιος ήθελε να μεταβεί πέρα από το ρέμα (δυτικό όριο της μείζονος ιδιοκτησίας), αφού θα είχε χρησιμοποιήσει τη στενωπό στο όριο εναγόντων – οικίας …………….., θα έπρεπε να διαβεί την κοίτη του ρέματος. Τέτοια όμως δραστηριότητα δεν αποδείχτηκε, πέραν της αόριστης αναφοράς της ίδιας μάρτυρα, ότι στο παρελθόν η γέφυρα ήταν χρηστική, χωρίς να εξειδικεύει σε ποια (από τις περισσότερες) γέφυρα αναφέρεται. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός περί διόδου πολιτών προς την εκκλησίας της ………. από το επίδικο και όλο το πευκόφυτο τμήμα κρίνεται αβάσιμος ενόψει του ότι η εκκλησία αυτή έπαψε να λειτουργεί από τις αρχές του 1930. Ούτε όμως κοινή χρήση από το δήμο, τους δημότες ή αόριστο αριθμό προσώπων, και μάλιστα συνεχής επί δύο γενεές, η κάθε μία των οποίων εκτείνεται σε σαράντα έτη και η οποία είχε συμπληρωθεί πριν την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (23.2.1946), αποδείχτηκε. Ειδικότερα, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 967 ΑΚ κατά την οποία πράγματα κοινής χρήσεως είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γιαλοί, τα λιμάνια και ο όρμοι, οι όχθες πλευσίμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους συνάγεται ότι πράγματα κοινής χρήσεως είναι εκείνα των οποίων δικαιούται να κάνει χρήση ευρύτερος, αόριστος, αλλά όχι κατ`ανάγκη και απεριόριστος αριθμός προσώπων. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 968 ΑΚ “τα κοινόχρηστα πράγματα, εφόσον δεν ανήκουν σε δήμο ή κοινότητα ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, ανήκουν στον δημόσιο”.Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 369, 966, 967, 968, 972, 1033 και 1192 εδ. 1 ΑΚ, οι οποίες εφαρμόζονται σύμφωνα με το άρθρο 51 Εισ.Ν.ΑΚ προκειμένου να κριθεί μετά την εισαγωγή του ΑΚ η ιδιότητα ενός πράγματος ως εκτός συναλλαγής ή κοινοχρήστου και συνεπώς ανεπίδεκτου χρησικτησίας, συνάγεται ότι μεταξύ των κοινοχρήστων πραγμάτων περιλαμβάνονται και οι οδοί αδιακρίτως, άρα και οι δημοτικές ή κοινοτικές οδοί, οι οποίες εφ’ όσον δεν ανήκουν σε δήμο ή κοινότητα ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, ανήκουν στο Δημόσιο.Οι δημοτικές ή κοινοτικές οδοί αποκτούν την ιδιότητα του κοινοχρήστου πράγματος α) από το νόμο δηλαδή με το χαρακτηρισμό τους ως οδών από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό διάγραμμα του σχεδίου πόλης, β) από τη βούληση των ιδιοκτητών η οποία πρέπει να γίνει με νομότυπη δικαιοπραξία (όπως διαθήκη ή δωρεά) ή και με παραίτηση από την κυριότητα, με σκοπό να καταστεί το συγκεκριμένο ακίνητο κοινόχρηστο, η οποία όμως παραίτηση πρέπει να γίνει με συμβολαιογραφικό έγγραφο, που θα υποβληθεί σε μεταγραφή και γ) με την αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, την οποία προέβλεπε το προϊσχύον βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο (ν.3 παρ. 2, πανδ 43.7, ν.2 παρ. 8 πανδ. 39.3, ν.28 πανδ. 22.3) και σύμφωνα με την οποία η χρήση του πράγματος από κοινότητα ή δήμο ή από τους δημότες αυτών μπορούσε να προσδώσει σε ακίνητο την ιδιότητα του κοινοχρήστου, εφ’ όσον η αρχαιότητα στην χρήση αυτή, από ευρύτερο, αόριστο αριθμό προσώπων, υπήρξε συνεχής επί δύο γενεές, η κάθε μία των οποίων εκτείνεται σε σαράντα έτη και είχε συμπληρωθεί πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (23-2-1946) ενόψει του ότι ο Κώδικας αυτός δεν αναγνωρίζει το θεσμό της αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα (ΑΠ 451/2015, δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Μετά δε την ισχύ του ΑΚ παρόμοιο αποτέλεσμα μπορεί να επέλθει εμμέσως με την από το άρθρο 281 Α.Κ. ένσταση κατά του ιδιοκτήτη που άφησε το ακίνητο εκτεθειμένο στην κοινή χρήση για πολύ χρόνο, υπό την έννοια βέβαια ότι δεν προσπορίζεται κυριότητα του ακινήτου στον οικείο ΟΤΑ με χρησικτησία, αφού οι ιδιώτες χρήστες του χώρου δεν ασκούν πράξεις νομής για λογαριασμό του οικείου ΟΤΑ, αλλά απλά προστατεύεται η κοινή χρήση έναντι του κυρίου (ΕφΑΘ 4595/2008, δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου η ιδιότητα του πράγματος ως κοινόχρηστου δεν επέρχεται με χρησικτησία ή με παραγραφή της διεκδικητικής αγωγής (ΕφΑΘ 3279/1981, Αρμ 36.197, ΕφΑΘ 3622/1980 ΝοΒ 28.1558). Τέλος ο επικαλούμενος την αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, δηλαδή την αμνημονεύτου χρόνου παράδοση του ακινήτου σε κοινή χρήση, πρέπει να επικαλεστεί και σε περίπτωση αμφισβήτησης να αποδείξει ότι η τωρινή κατάσταση πραγμάτων υπάρχει από χρόνο τόσο ώστε η γενιά ανθρώπων που ζει κατά την εισαγωγή του Α.Κ. και αυτή που αμέσως προηγήθηκε, καθεμία από αυτές διάρκειας σαράντα ετών, να μη γνώρισαν διαφορετική κατάσταση (ΑΠ 831/2014, δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Προκειμένου επομένως να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν αγωγή με την οποία θεμελιώνεται δικαίωμα στην ιδιότητα πράγματος ως κοινοχρήστου την οποία απέκτησε με την αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, πρέπει να καθορίζονται στην απόφαση όλα τα πραγματικά περιστατικά που είναι απαραίτητα κατά τις διατάξεις του ΒΡ Δικαίου που προαναφέρθηκαν για την εφαρμογή του θεσμού της αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητας. Έτσι, δεν αρκεί η αναφορά στην απόφαση της ιδιότητας του πράγματος ως κοινοχρήστου αλλά πρέπει να αναφέρεται και ο τρόπος απόκτησης της ιδιότητας αυτής με τη κοινή χρήση του πράγματος από δύο συνεχόμενες γενεές για χρονικό διάστημα τουλάχιστον ογδόντα ετών (αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα), που είχε συμπληρωθεί (η αρχαιότητα στην κοινή χρήση) κατά το χρόνο εισαγωγής του Αστικού Κώδικα (23-1-1946). Διαφορετικά η απόφαση αρκείται σε στοιχεία λιγότερα από εκείνα που απαιτούν οι προαναφερθείσες διατάξεις του ΒΡΔ, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 51 Εισ.Ν.Α.Κ. (ΑΠ 1192/2015,ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, τα αναφερόμενα ότι ο χώρος ήταν πάντοτε κοινόχρηστος και ανοιχτός σε όλους ή τουλάχιστον από το 1850 δεν αποδείχθηκαν από κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Αντίθετα, προέκυψε ότι υπήρχε περίφραξη με συρματόπλεγμα στο μεγαλύτερο μέρος του πευκοφύτου τμήματος τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1930, οπότε απεικονίζονται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες οι πάσσαλοι της περίφραξης και οι δικαιοπάροχοι αλλά και οι ίδιοι οι ενάγοντες ανελλιπώς μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής φρόντιζαν το επίδικο, το καθάριζαν από ξερά χόρτα, φύτευαν φυτά και δέντρα, περιποιόντουσαν αυτά, πότιζαν, ανέθεταν σε τρίτους το πότισμα, διοργάνωναν κοινωνικές εκδηλώσεις είτε οικογενειακές, είτε με τη συμμετοχή περιοίκων τους οποίους φιλοξενούσαν για τις ανάγκες των εκδηλώσεων ή της αναψυχής, προστάτευαν από εισβολές τρίτων απευθυνόμενοι σε αυτούς και στις Αρχές, όπως αρμόζει σε κυρίους και μάλιστα επειδή το επίδικο αλλά και το συνεχόμενο πευκόφυτο τμήμα αποτελεί πέρασμα για την είσοδο στην κατοικία τους, ενώ καμία γειτονική ιδιοκτησία δεν έχει είσοδο από το χώρο αυτόν, ούτε και το χρησιμοποιεί για την εξυπηρέτησή της. Οι ενάγοντες εξακολουθούν να φροντίζουν και να χρησιμοποιούν το επίδικο, όπως και όλο το πευκόφυτο τμήμα της ιδιοκτησίας τους, παρά το γεγονός ότι κατοικούν στην Αθήνα, αφού επισκέπτονται το νησί της Ύδρας κατά τις περιόδους των εορτών και του θέρους κυρίως, αλλά και καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, αποκρούοντας τυχόν ενέργειες του εναγομένου ή τρίτου που προσβάλλουν το δικαίωμα κυριότητά τους επί του επιδίκου και όλου του πευκόφυτου τμήματος αλλά και του περιμαντρωμένου της ιδιοκτησίας τους. Ούτε βεβαίως η αυθαίρετη μεταβολή στην περιγραφή των ακινήτων κατά τη σύνταξη συμβολαιογραφικών πράξεων και η απόδοση του τίτλου «δημοτικός χώρος» σε όμορο ακίνητο μπορεί να προσδώσει την ιδιότητα αυτή. Εξάλλου, ούτε βούληση των εναγόντων – ιδιοκτητών για παραχώρηση στην κοινή χρήση που εκφράσθηκε με συμβολαιογραφική πράξη και μεταγραφή έλαβε χώρα, ούτε ρυμοτόμηση με εγκεκριμένο ρυμοτομικό διάγραμμα. Ειδικότερα, τα αναφερόμενα στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου Υδρας, στη συνεδρίαση της 5.11.2012, περί συγκέντρωσης πληροφοριών σχετικά με τις ιδιωτικές και δημοτικές ιδιοκτησίες του οικισμού Υδρας και η θέση σε εφαρμογή τέτοιου αρχείου μετά από έλεγχο και επιβεβαίωση, δεν συνιστά εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, ούτε αποδείχθηκε ότι πράγματι ο εναγόμενος Δήμος προέβη σε ολοκλήρωση τέτοιου εγχειρήματος για χρήση ιστορική ή εγκυκλοπαιδική και πάντως σε μορφή υλοποιήσιμη και διοικητικά εφαρμόσιμη. Επ΄αυτού πρέπει να αναφερθεί ότι η τέτοια προσπάθεια ενός μελετητή ……….. δεν ολοκληρώθηκε επίσημα (βλ. υπ΄ αριθ. πρωτ. ……../24.4.2015 απάντηση Δήμου Πειραιά, ότι η σχετική μελέτη εκκρεμεί στο Τμήμα Πολεοδομικού Σχεδιασμού-Τμ. Παραδ. Οικισμών του ΥΠΕΧΩΔΕ) και δεν έλαβε οποιαδήποτε άδεια και εγγύηση εφαρμογής ακόμη και σε λαογραφικό επίπεδο (βλ. κατάθεση μάρτυρα εναγομένου στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης). Ετσι όμως, η τοποθέτηση πινακίδας με τη φράση «Ιδιοκτησία Δήμου Υδρας – Ομόφωνη απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου υπ΄αρ 15, Συνεδρίασης 17.11.2012» μετά από (αβάσιμες) πληροφορίες και συζητήσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, δεν αποτελεί νόμιμη ενέργεια και οπωσδήποτε δεν καθιστούν το επίδικο αλλά και ολόκληρο το πευκόφυτο τμήμα στο οποίο εμπεριέχεται, ιδιοκτησία του εναγομένου Δήμου ως κοινόχρηστου χώρου. Οι μάρτυρες δε των εναγόντων, που δεν είναι όμοροι ιδιοκτήτες με το πευκόφυτο τμήμα και άρα και με το επίδικο, με τις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις τους, επιβεβαιώνουν την ύπαρξη περίφραξης με συρματόπλεγμα και την ανέκαθεν κυριότητα των εναγόντων και των δικαιοπαρόχων τους, καθώς και την από αυτούς χρήση και προστασία του επιδίκου όπως και όλου του πευκοφύτου τμήματος.

Εν όψει όλων των ανωτέρω, αφού απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμες οι ενστάσεις του εναγομένου περί της ιδιότητας του επιδίκου ως κοινοχρήστου και άρα πράγματος εκτός συναλλαγής, ελλείψεως εννόμου συμφέροντος ως προς την άσκηση της αγωγής λόγω παραγραφής του δικαιώματός τους ως εκ της παγίωσης του κοινόχρηστου χαρακτήρα του επιδίκου και καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματός τους (exceptio doli generalis) λόγω της ιδιότητας του επιδίκου ως πράγματος εκτός συναλλαγής και η πρόσθετη παρέμβαση, η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι οι ενάγοντες είναι συγκύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας επί του εδαφικού τμήματος που περιγράφεται ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στους ενάγοντες του παραβόλου έφεσης που αναφέρεται στο διατακτικό και να συμψηφισθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων κατ΄ άρθρο ν 179 παρ. 1 ΚΠολΔ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 22.10.2021 (υπ΄αριθ. κατάθ………… από 22.10.2021) έφεση κατά της υπ΄αριθ. 1883/10.9.2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τακτικής Διαδικασίας).

Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ΄ουσίαν.

Εξαφανίζει την υπ΄ αριθ. 1883/10.9.2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τακτικής Διαδικασίας).

Κρατεί και δικάζει την υπόθεση (την από 16.1.2013 και υπ΄αριθ. κατάθ. ……../31.1.2013 αγωγή και την από 15.10.2014 και υπ΄αριθ. κατάθ. ……../16.10.2014 πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του εναγομένου και κατά των εναγόντων).

Δέχεται την αγωγή.

Αναγνωρίζει ότι οι ενάγοντες είναι κύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος ενός εδαφικού τμήματος επιφανείας 280 τμ, που ορίζεται από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Δ στο από Αυγούστου 2012 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….. και συνορεύει ως εξής : Ανατολικά, σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ, Ζ-Η, Η-Θ, μήκους 5,10 μ. + 4,80 μ.+ 10,85 μ. με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία ….., Βορειοανατολικά, σε πλευρά Θ-Ι μήκους 2,40 μ. με δημοτική οδό, Βόρεια σε πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ. με ιδιοκτησία …….., Νότια σε πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μ. με συμβολή δημοτικών οδών και Δυτικά σε πλευρά Δ – Κ με υπόλοιπο (πευκόφυτο) τμήμα μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων, το οποίο εμπεριέχεται και αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου εδαφικού τμήματος (πευκόφυτο, εκτός μανδροτοίχου της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων η οποία έχει έκταση 1.034,88 τμ) και περιέχει 8 πεύκα, 3 μικρά δένδρα και 1 κυπαρίσσι, συνολικής επιφανείας 485,01 τμ, που ορίζεται από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Β – Γ -Δ – Ε – Ζ – Η – Θ – Ι – Κ – Λ – Μ –Ν – Ξ – Ο – Π – Β, στο ίδιο ως άνω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα. Συνορεύει δε το πευκόφυτο τμήμα, επιφανείας 485,01 τμ, που περιέχει το επίδικο των 280 τμ, σύμφωνα με το ανωτέρω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, ως εξής : Ανατολικά, σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ, Ζ-Η, Η-Θ, μήκους 5,10 μ. + 4,80 μ.+ 10,85 μ. με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …, Βορειοανατολικά σε πλευρά μήκους 2,40 μ. με δημοτική οδό, Βόρεια, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ. και Κ-Λ μήκους 1,56 μ. με ιδιοκτησία …. και εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ μήκους 2,10 μ. + Μ-Ν μήκους 0,36 μ. + Ν-Ξ μήκους 12,80 μ. με ιδιοκτησία ………, Βορειοδυτικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο μήκους 3 μ + Ο -Π μήκους 18,93 μ. με έτερη ιδιοκτησία των εναγόντων, Νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Β-Γ μήκους 2,88 μ. + Γ-Δ μήκους 25,67 μ. με δημοτική οδό και Δυτικά σε πλευρά Π-Β με μάνδρα και είσοδο του ετέρου τμήματος της μείζονος ιδιοκτησίας των εναγόντων. Το τελευταίο εδαφικό τμήμα εμπεριέχεται στη μείζονα ιδιοκτησία των εναγόντων που εμφαίνεται στο ανωτέρω τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, επιφανείας 1.034,88 τμ, οριζόμενη από τα περιμετρικά αλφαβητικά στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Λ-Μ-Ν-Ξ-Ο-Π-Ρ-Σ-Τα-Υ-Φ-Α, η οποία συνορεύει ως εξής σύμφωνα με το ανωτέρω σχεδιάγραμμα: Νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Α-Β μήκους 18,20 μ+ Β-Γ μήκους 2,38μ+ Γ-Δ μήκους 25,67μ με δημοτική οδό (στενωπό) και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………, Νότια σε πλευρά Δ-Ε μήκους 5 μ με συμβολή δημοτικών οδών, Ανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Ε-Ζ μήκους 5,10 μ+Ζ-Η μήκους 4,80 μ+Η-Θ μήκους 10,85 μ με δημοτική οδό και πέραν αυτής με ιδιοκτησία ……., Βορειοανατολικά εν μέρει σε πλευρά Θ-Ι μήκους 2,40 μ με δημοτική οδό, εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ μήκους 13,36 μ+ Κ-Λ μήκους 1,56 μ με ιδιοκτησία ….-…., εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ μήκους 2,10 μ. +Μ-Ν μήκους 0,36 μ+ Ν-Ξ μήκους 12,80 μ με ιδιοκτησία ……., εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο μήκους 3 μ+Ο-Π μήκους 18,93 μ+ Π-Ρ μήκους 7,05 μ+ Ρ-Σ μήκους 0,58 μ+ Σ-Τ μήκους 11,27 μ με έτερη ιδιοκτησία εναγόντων, Βόρεια, σε πλευρά Τ-Υ μήκους 15,75 μ με ιδιοκτησία ……….. και Δυτικά σε τεθλασμένη πλευρά Υ-Φ μήκους 23,21 μ+ Φ-Α μήκους 9,60 μ με ρέμα.

Διατάσσει την επιστροφή του υπ΄αριθ. ………….. ηλεκτρονικού παραβόλου έφεσης στους ενάγοντες.

Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 26 Απριλίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ