ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 242/2023
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον δικαστή Ηλία Σταυρόπουλο εφέτη, τον οποίο όρισε ο πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιώς και τη γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις …………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της τριτανακόπτουσας : …………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο, Γεώργιο Μπέρτσο.
Των καθ’ ων η τριτανακοπή : 1) Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία …………, η οποία δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και 2) Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται από τον διοικητή της ΑΑΔΕ και τον προϊστάμενο της ΦΑΕ Πειραιώς και της Δ.Ο.Υ. Γλυφάδας, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον δικαστικό πληρεξούσιο του ΝΣΚ, Δημήτριο Βόλτη.
Η τριτανακόπτουσα άσκησε την με αρ. κατ. ………/2022 τριτανανακοπή για την ακύρωση της 191/2016 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς και ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της απόφασης.
Οι πληρεξούσιοι νομικοί παραστάτες των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Αρμοδίως φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου η με αρ. κατ. ………../2022 τριτανανακοπή για την ακύρωση της 191/2016 απόφασής του, με την οποία εκδικάστηκαν κατ’ ουσίαν η με αρ. κατ. …./2013 έφεση και οι με αρ. κατ. …../2014 πρόσθετοι λόγοι αυτής κατά της 5246/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ΚΠολΔ 586, 587). Πρέπει επομένως να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και των βάσιμο των λόγων της, παρά την απουσία της πρώτης των καθ’ ων, η οποία, αν και κλήθηκε για να παραστεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή (βλ. την ………/4.10.2022 έκθεση επίδοσης της τριτανακοπής με πράξη ορισμού της συζήτησης του δικ. επιμ. ………….), εντούτοις δεν παραστάθηκε. Ενόψει, όμως, του ότι η σχέση που συνδέει τους καθ’ ων η τριτανακοπή διαδίκους, στην προκειμένη περίπτωση που η προσβαλλόμενη απόφαση είναι διαπλαστική και όχι καταψηφιστική και επομένως δεν εκτελείται, είναι αυτή της αναγκαστικής ομοδικίας (ΚΠολΔ 585 παρ. 1, ΑΠ 1029/2020, ΑΠ 855/2015, ΑΠ 658/2011 δημ ΝΟΜΟΣ), ο απολειπόμενος διάδικος θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από το παριστάμενο Ελληνικό Δημόσιο (ΚΠολΔ 76 παρ. 1).
Από το σύνολο των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται με τις προτάσεις τους οι διάδικοι προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ασκήθηκε από την πρώτη των καθ’ ων ανακοπή κατά του δεύτερου των καθ’ ων Δημόσιο και κατά της ατομικής βεβαίωσης χρεών και της ταμειακής βεβαίωσης που εξέδωσε αυτό σε βάρος της για χρέη που αφορούσαν οφειλόμενα μισθώματα περιόδου 1.1.2009 έως 6.8.2010, τα οποία του είχαν προγενεστέρως εκχωρηθεί χωρίς αντάλλαγμα (άρ. 4 παρ. 7 του ν. 2238/1994) από την τριτανακόπτουσα και τον …………., εκμισθωτές. Στη δίκη αυτή, κατόπιν ανακοίνωσης που έκανε το δεύτερο των καθ’ ων προς τους εκχωρητές, παρενέβησαν προσθέτως οι τελευταίοι υπέρ του, ζητώντας την απόρριψη της ανακοπής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την 5246/2013 απόφαση απέρριψε την ανακοπή και έκανε δεκτή κατ’ ουσίαν την πρόσθετη παρέμβαση. Εναντίον αυτής της απόφασης, του Δημοσίου και των εκχωρητών προσθέτως παρεμβαινόντων η πρώτη των καθ’ ων άσκησε έφεση και πρόσθετους λόγους μόνο εναντίον του Δημοσίου. Κατά τη συζήτηση της έφεσης η εκκαλούσα παραιτήθηκε από την έφεση μόνο ως προς το μέρος εκείνο που στρεφόταν κατά των προσθέτως παρεμβαινόντων. Οι τελευταίοι ουδέποτε κλήθηκαν για να παραστούν κατά την εκδίκαση της έφεσης, παρά τη σχετική εκ του νόμου υποχρέωση προς τούτο (ΚΠολΔ 81 παρ. 3). Παρά ταύτα το Δικαστήριο συζήτησε την έφεση χωρίς να έχουν κληθεί οι προσθέτως παρεμβαίνοντες και δέχθηκε κατ’ ουσίαν αυτήν και τον πρόσθετο λόγο αυτής, εξαφάνισε την εκκαλουμένη, έκανε δεκτή την ανακοπή και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες ταμειακές βεβαιώσεις και την ατομική ειδοποίηση. Μετά την ακύρωση των τελευταίων το Ελληνικό Δημόσιο θεώρησε ανύπαρκτες τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις των μισθωμάτων, την εκχώρηση ως ματαιωθείσα και κοινοποίησε στους εκχωρητές φύλλα προσωρινού ελέγχου (άρθρ. 2 παρ. 7 της ΥΑ 1036819/642/Α0012/ΠΟΛ1096 ΦΕΚ Β 463 2001), καλώντας αυτούς σε συμπληρωματική και εκπρόθεσμη δήλωση φορολογίας εισοδήματος για τα εν λόγω μισθώματα, από την οποία προέκυψε πρόσθετος φόρος 100.000 ευρώ περίπου για έκαστο εξ αυτών. Εναντίον δε της σε βάρος της πράξης φορολογικής επιβάρυνσης η τριτανακόπτουσα άσκησε ένδικα βοηθήματα ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και ήδη η υπόθεση εκκρεμή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς. Με την υπό κρίση τριτανακοπή που άσκησε η πρωτοδίκως προσθέτως παρεμβαίνουσα ατομικά αλλά και ως μοναδική καθολική διάδοχος του άνευ διαθήκης ήδη αποβιώσαντος (την 10.2.2022), επίσης πρωτοδίκως προσθέτως παρεμβαίνοντος στην ίδια δίκη, πατέρα της, …………, ζητεί να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση (191/2016) του Δικαστηρίου τούτου, για το λόγο ότι αυτή εκδόθηκε χωρίς ποτέ κανείς εκ των προσθέτως παρεμβαινόντων να κληθεί για να παραστεί κατά τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, όπως θα έπρεπε, και ότι αυτή απόφαση της προκαλεί βλάβη, ήτοι πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, εξαιτίας της ματαίωσης της εκχώρησης των μισθωμάτων. Η τριτανακοπή αυτή είναι παραδεκτή, νόμιμη (ΚΠολΔ 583, 586 παρ. 1, 588) και βάσιμη κατ’ ουσίαν, αφού πράγματι κανείς των πρωτοδίκως προσθέτων παρεμβαινόντων δεν κλήθηκε για να παραστεί στην κατ’ έφεση δίκη, στην οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (191/2016) αυτού του Δικαστηρίου. Και παρά το εξ αυτού του λόγου απαράδεκτο της συζήτησης της έφεσης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, που δημιουργεί αναιρετικό λόγο (ΚΠολΔ 559 αρ. 14), ο οποίος λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως από τον Άρειο Πάγο (ΚΠολΔ 562 παρ. 4), η τριτανακόπτουσα παραδεκτά ασκεί την τριτανακοπή της, έχουσα έννομο συμφέρον, αφού, ως μη διάδικος της κατ’ έφεσης δίκης, δεν δύναται να ασκήσει αναίρεση κατ’ αυτής. Η δε προσβαλλόμενη απόφαση πράγματι της προκαλεί βλάβη, ήτοι ζημία από τον πρόσθετο φόρο, που προέκυψε από τη ματαίωση, σύμφωνα με τα ανωτέρω, της εκχώρησης των μισθωμάτων και γι’ αυτό πρέπει η απόφαση να ακυρωθεί, ως προς όλους τους διαδίκους, καθόσον εν προκειμένω πρόκειται για ενιαίο δίκαιο, αφού η ουσιαστική κρίση του Δικαστηρίου τούτου, κατά την εκδίκαση της έφεσης της πρώτης των καθ’ ων, αφορά τη διάγνωση της αυτής, μίας και μοναδικής, έννομης σχέσης, που αφορά όλους τους διαδίκους, ήτοι της ύπαρξης ή όχι των οφειλομένων μισθωμάτων προς τους προσθέτως παρεμβαίνοντες εκμισθωτές που εκχωρήθηκαν απ’ αυτούς προς το δεύτερο των καθ’ ων Ελληνικό Δημόσιο. Η δικαστική δαπάνη πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των καθ’ ων λόγω της ήττας τους, υπό τον περιορισμό του άρθρ. 22 παρ. 1 του Ν. 3693/1957.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την τριτανακοπή.
Ακυρώνει, ως προς όλους τους διαδίκους, την 191/2016 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου.
Καταδικάζει τους καθ’ ων στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της τριτανακόπτουσας, που καθορίζει στο ποσό των 300 ευρώ για καθέναν εξ αυτών.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους, στον Πειραιά στις 4.5.2023.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ