Αριθμός 274/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: …………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία του Δικηγόρο Ελευθερία Τομπατζόγλου.
ΚΑΘ΄ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ……….. ατομικά και ως ασκούσας την προσωρινή επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους ……….. και …………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο της Δικηγόρο Ιωάννη Αλετρά (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν α) ο εφεσίβλητος την από 21.11.2017 και υπ΄ αριθμ. εκθ. καταθ. ………./2017 αγωγή του και β) η εκκαλούσα την από 5.12.2017 και υπ΄ αριθμ. εκθ. καταθ. ………../2017 αγωγή της. Επί των αγωγών αυτών, εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 3730/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την πρώτη και απέρριψε την δεύτερη εξ αυτών.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η εναγομένη της πρώτης αγωγής-ενάγουσα της δεύτερης αγωγής και ήδη εκκαλούσα με την από 3.10.2018 και υπ΄ αριθμ. εκθ. καταθ. ………../2018 έφεσή της. Επί της ως άνω εφέσεως εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 530/2020 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού που διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτήν αναφερόμενα.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 1-4-2021 (αρ. καταθ. …………/2021) κλήση του καλούντος-εφεσίβλητου, η προκειμένη υπόθεση επανεισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, στην αρχική δικάσιμο της 7ης.10.2021 και, μετά από αναβολή, σ΄ αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η πληρεξούσια Δικηγόρος του καλούντος-εφεσίβλητου, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος Δικηγόρος της καθ΄ης η κλήση-εκκαλούσας ανέπτυξε τις απόψεις του με τις προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 1-4-2021 (αρ. καταθ. …../2021) κλήση του εφεσίβλητου-ενάγοντος-εναγομένου νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (με την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας σύνθεση, ήτοι τη Δικαστή που μετείχε στη σύνθεση του Δικαστηρίου αυτού που εξέδωσε την κατωτέρω αναφερόμενη υπ΄ αρ. 530/2020 απόφαση), η από 3-10-2018 (αρ. καταθ. …./2018) έφεση της καθ΄ ης η κλήση-εκκαλούσας-εναγομένης-ενάγουσας κατά της υπ΄ αρ. 3730/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατόπιν συνεκδίκασης των με αρ. καταθ. δικ. ……./2017 και ……../2017 αγωγών, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 592 παρ. 3 περ. α΄ και β΄, 595, 597, 610-613 του ΚΠολΔ και κατ΄ αυτού (καλούντος) μετά την έκδοση της υπ΄ αρ. 530/2020 αποφάσεως του Δικαστηρίου αυτού με την οποία έγινε τυπικά δεκτή η έφεση, αναβλήθηκε κατά τα λοιπά η έκδοση οριστικής αποφάσεως και διατάχθηκε η επανάληψη της συζητήσεως της υποθέσεως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, προκειμένου να διενεργηθεί προηγουμένως πραγματογνωμοσύνη, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα σ΄ αυτήν (απόφαση).
Η επαναλαμβανόμενη, κατ΄ άρθρο 254 του ΚΠολΔ, συζήτηση θεωρείται, συνέχεια της προηγουμένης και όχι νέα συζήτηση. Συνεπώς, η αρχική και η επαναλαμβανόμενη συζήτηση συνθέτουν μία συζήτηση. Πρόκειται δηλαδή για δύο συνεχόμενα δικονομικά στάδια, που αποτελούν ένα αδιάσπαστο δικονομικό σύνολο (ΕφΠειρ 230/2016).
Στις διατάξεις των άρθρων 1510 παρ. 1, 1511 παρ. 1, 1513 παρ. 1 εδ. α΄ και 1514 του ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκαν με τα άρθρα 5, 7 και 8 του Ν. 4800/2021 (ΦΕΚ Α 81), και οι οποίες (διατάξεις), δυνάμει του άρθρου 18 του ίδιου νόμου, εφαρμόζονται και στις εκκρεμείς υποθέσεις επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί, μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος (16-9-2021), αμετάκλητη δικαστική απόφαση, όπως στην προκειμένη υπόθεση, ορίζονται τα εξής: Στο άρθρο 1510 παρ. 1 ότι «Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού και εξίσου. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του», στο άρθρο 1511 παρ. 1 ότι «Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου», στο άρθρο 1513 παρ. 1 εδ. α΄ ότι «Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή λύσης ή ακύρωσης του συμφώνου συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης των συζύγων ή των μερών του συμφώνου συμβίωσης και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα» και στο άρθρο 1514 ότι «1. Κατά παρέκκλιση του άρθρου 1513, οι γονείς μπορούν με έγγραφο βεβαίας χρονολογίας να ρυθμίζουν διαφορετικά την κατανομή της γονικής μέριμνας, ιδίως να αναθέτουν την άσκησή της στον έναν από αυτούς, και να καθορίζουν τον τόπο κατοικίας του τέκνου τους, τον γονέα με τον οποίο θα διαμένει, καθώς και τον τρόπο επικοινωνίας του με τον άλλο γονέα. Το ανωτέρω έγγραφο ισχύει τουλάχιστον για δύο (2) έτη και παρατείνεται αυτοδικαίως, εκτός αν κάποιος από τους δύο γονείς δηλώσει εγγράφως στον άλλο γονέα, πριν τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου, ότι δεν επιθυμεί την παράτασή του. 2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας διαφωνίας των γονέων και ιδίως αν ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει σε αυτήν ή δεν τηρεί την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας ή αν η συμφωνία αυτή είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου ή αν η γονική μέριμνα ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου, καθένας από τους γονείς προσφεύγει σε διαμεσολάβηση, εξαιρουμένων των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας, όπως ο νόμος ορίζει. Αν διαφωνούν, αποφασίζει το δικαστήριο. 3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση: α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα ή να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας στον ένα γονέα ή σε τρίτο, β) να διατάξει πραγματογνωμοσύνη ή τη λήψη οποιουδήποτε άλλου πρόσφορου μέτρου, γ) να διατάξει διαμεσολάβηση ή την επανάληψη διακοπείσας διαμεσολάβησης, ορίζοντας συγχρόνως τον διαμεσολαβητή. Για τη λήψη της απόφασής του το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου για την άσκηση της γονικής μέριμνας». Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων συνάγεται, ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του, η οποία, μεταξύ άλλων, εμπεριέχει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, το δε περιεχόμενο της επιμέλειας προσδιορίζεται από το συμφέρον του τέκνου και περιλαμβάνει επί μέρους πτυχές, που αποσκοπούν στη σωματική, πνευματική και συναισθηματική πρόοδο και ευεξία του τέκνου και στην υπεύθυνη και με κοινωνική συνείδηση ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Στην περίπτωση διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτει το θέμα της διαμονής των ανηλίκων τέκνων πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, η ρύθμιση της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας αυτών γίνεται από το Δικαστήριο. Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο Δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της είναι το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μία ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον Δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής-οικονομικής κατάστασής τους. Το κανονιστικό δε περιεχόμενο της έννοιας αυτής του συμφέροντος του τέκνου συγκεκριμενοποιείται εκάστοτε με βάση τις επικρατούσες συνθήκες σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, καθώς επίσης και κυρίως τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε τέκνου. Το συμφέρον του τέκνου προσδιορίζεται εξατομικευμένα με αναφορά σε συγκεκριμένο εκάστοτε τέκνο και τις ανάγκες του, όπως αυτές προσδιορίζονται ιδίως από την κατάσταση της υγείας του, την ηλικία του, τις οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες, υπό τις οποίες διαβιώνει το τέκνο, και αναλύεται στις επί μέρους πτυχές του δικαιώματος της προσωπικότητας του τέκνου, δηλαδή κυρίως στη ζωή, σωματική ακεραιότητα, υγεία, συναισθηματική και ψυχολογική ασφάλεια και σταθερότητα, διανοητική πρόοδο, κοινωνική ένταξη και αποδοχή, υπευθυνότητα, κοινωνική συνείδηση και ανεξαρτησία του (τέκνου). Επίσης, το τέκνο εξελίσσεται και μαζί του εξελίσσονται οι ανάγκες του και αναπροσδιορίζεται το συμφέρον του. Στη δικαστική, συνεπώς, κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο ώστε, αφού ληφθούν υπόψη, όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου. Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, και οι έως τότε δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τα αδέλφια του. Για το σκοπό αυτό λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας τούτων. Από το συνδυασμό, επίσης, των ίδιων ως άνω διατάξεων συνάγεται, ότι οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό ισχύει δε, ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαίτιου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας-επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητάς του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς (ΑΠ 1218/2006). Επίσης, από το συνδυασμό των ίδιων πιο πάνω διατάξεων συνάγεται, και ότι το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το Δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς τον συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλειά του, υπό την αυτονόητη όμως προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει την στοιχειώδη ικανότητα διακρίσεως. Πρέπει δε, να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στο σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον έναν από τους γονείς, οπότε η προτίμησή του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Εξάλλου, εφόσον το συμφέρον του τέκνου συνιστά αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο, το οποίο εξειδικεύεται από το ουσιαστικό Δικαστήριο, η κρίση του ως προς το αν, ενόψει των περιστάσεων που δέχθηκε, για την ύπαρξη των οποίων κρίνει ανέλεγκτα, εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου, υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο. Ειδικότερα, αν η απόφαση περιέχει κρίση για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου, πλην όμως αυτή είναι εσφαλμένη, δημιουργείται λόγος αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ (ΑΠ 155/2022, ΑΠ 174/2015, ΑΠ 1976/2008, ΑΠ 1218/2006). Επιπροσθέτως, κατά τη διάταξη του άρθρου 1441 του ΑΚ, όπως ίσχυε κατά τον επίδικο χρόνο εκδόσεως του κατωτέρω αναφερόμενου συναινετικού διαζυγίου των διαδίκων (8-1-2015): «Οι σύζυγοι μπορούν με έγγραφη συμφωνία να λύσουν το γάμο τους, εφόσον έχει διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την κατάρτιση της. Η συμφωνία αυτή υπογράφεται από τα συμβαλλόμενα μέρη και από τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους ή μόνον από τους τελευταίους, εφόσον είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο, το οποίο πρέπει να έχει δοθεί μέσα στον τελευταίο μήνα πριν από την υπογραφή του συμφωνητικού. Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να λυθεί ο γάμος πρέπει η ανωτέρω συμφωνία να συνοδεύεται με άλλη έγγραφη συμφωνία των συζύγων που να ρυθμίζει την επιμέλεια των τέκνων και την επικοινωνία με αυτά, η οποία ισχύει ώσπου να εκδοθεί η απόφαση για το θέμα αυτό σύμφωνα με το άρθρο 1513. Η κατά τα ανωτέρω έγγραφη συμφωνία, καθώς και το έγγραφο συμφωνητικό που αφορά την επιμέλεια και την επικοινωνία των ανήλικων τέκνων ή τη διατροφή αυτών, εφόσον έχει συμφωνηθεί, υποβάλλονται μαζί με τα ειδικά πληρεξούσια, όταν απαιτείται, στο αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο, το οποίο με απόφαση του, που εκδίδεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, επικυρώνει τις συμφωνίες και κηρύσσει τη λύση του γάμου, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις. Η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου που αφορά την επιμέλεια, επικοινωνία και διατροφή των ανήλικων τέκνων αποτελεί εκτελεστό τίτλο.». Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω η ρύθμιση της άσκησης της επιμέλειας επικυρωμένη με την απόφαση του διαζυγίου θα ισχύσει, μέχρις ότου εκδοθεί σχετική οριστική απόφαση της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας, κατά το άρθρο 1513 του ΑΚ, στην οποία η προσφυγή των γονέων δεν είναι υποχρεωτική, εφόσον και μετά τη λύση του γάμου τους, η συμφωνία αυτή εξακολουθεί να καλύπτει τις ανάγκες και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του τέκνου (Κων/νου Παπαδόπουλου: Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, τομ. Α΄, εκ. 2001, σελ. 532). Περαιτέρω, η συνεκτίμηση από το Δικαστήριο της, κατ΄ άρθρα 1511 του ΑΚ και 612 παρ. 1 του ΚΠολΔ, γνώμης του τέκνου, σε περίπτωση αγωγής επί διαζευγμένων συζύγων, να ρυθμιστεί η, αποτελούσα, κατά το άρθρο 1510 παρ.1 εδ. β΄ του ΑΚ, περιεχόμενο της γονικής μέριμνας, επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου τέκνου τους, δεν αποτελεί ίδιο αποδεικτικό μέσο, αλλά πρέπει να διαλαμβάνεται στην απόφαση, γιατί συνιστά μέρος της αιτιολογίας αυτής χωρίς και να είναι απαραίτητο να αναφέρεται στην απόφαση του Δικαστηρίου η γνώμη του ανηλίκου, στην οποία άλλωστε το Δικαστήριο αυτό δεν είναι υποχρεωμένο να συμμορφώνεται (πρβλ. ΑΠ 824/2018, ΑΠ 1316/2009). Στην προκειμένη περίπτωση με λόγο της ένδικης έφεσης η εκκαλούσα παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο σχημάτισε δικανική πεποίθηση στηριζόμενο αποκλειστικά σε όσα προέκυψαν από την επικοινωνία των ανήλικων τέκνων, …. και ……., με τη Δικαστή του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, δίχως να συνεκτιμηθούν από το Δικαστήριο ή αν συνεκτιμήθηκαν, συνεκτιμήθηκαν εσφαλμένα, οι επικαλούμενες αποδείξεις. Ο λόγος όμως, αυτός αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον το Δικαστήριο τούτο εάν, από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, κρίνει ότι τα ως άνω ανήλικα τέκνα έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν το συμφέρον τους, θα επικοινωνήσει το ίδιο με αυτά (ανήλικα τέκνα) και θα συνεκτιμήσει τη γνώμη αυτών. Επομένως, ο σχετικός λόγος της εφέσεως πρέπει να απορριφθεί.
Με το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, με το οποίο ορίζεται ότι αντικαθίσταται το βιβλίο τέταρτο (άρθρα 591-681Δ΄) του ΚΠολΔ και παρατίθενται ως νέες διατάξεις τα άρθρα 591-645, καταργήθηκε σιωπηρά το περιλαμβανόμενο στο κεφάλαιο για τις διαφορές που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων άρθρο 681Γ΄, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 2 του ίδιου νόμου «Οι διατάξεις για τα ένδικα μέσα και τις ειδικές διαδικασίες των άρθρων 591-645 εφαρμόζονται για τα κατατιθέμενα από τις 1-1-2016 ένδικα μέσα και αγωγές». Σύμφωνα δε με την παράγραφο 2 του καταργηθέντος ως άνω άρθρου 681Γ΄ του ΚΠολΔ, «Στις ίδιες διαφορές καθιερώνεται στάδιο υποχρεωτικής προδικασίας που περιλαμβάνει την έρευνα, από όργανα της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας, των συνθηκών διαβίωσης του ανηλίκου και την υποβολή στο δικαστήριο, έως την ημέρα της συζήτησης, σχετικής αναλυτικής έκθεσης η οποία, στις περιπτώσεις, όπου φέρεται στο δικόγραφο της αγωγής ότι ο ένας από τους γονείς ή το ανήλικο τέκνο παρουσιάζει ψυχικά προβλήματα, θα πρέπει να συνοδεύεται και υπό ψυχιατρική έκθεση…». Τέτοιο, όμως, στάδιο υποχρεωτικής προδικασίας δεν προβλέπεται από τις ισχύουσες από 1-1-2016 νέες διατάξεις των άρθρων 592 αρ. 3 και 610 επ. του ΚΠολΔ (ΑΠ 1175/2020). Στην προκειμένη περίπτωση με λόγο της ένδικης έφεσης η εκκαλούσα παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 681 Γ παρ. 2 εδ. α΄ του ΚΠολΔ, δεδομένου ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αν και έλαβε γνώση, από τα έγγραφα που επικαλέστηκαν οι διάδικοι και προσκομίστηκαν με επιμέλεια αυτών, ότι από το μήνα Δεκέμβριο του 2017, διενεργούταν κοινωνική έρευνα από την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Σαλαμίνας, κατόπιν εντολής της Εισαγγελίας Ανηλίκων Πειραιώς, εντούτοις δεν επιφυλάχθηκε και σχημάτισε δικανική πεποίθηση, δίχως να ενημερωθεί από τους ειδικευμένους υπαλλήλους της Κοινωνικής Υπηρεσίας για τις συνθήκες διαβίωσης των ανήλικων τέκνων τους. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, δεδομένου ότι οι ένδικες αγωγές κατατέθηκαν την 4-12-2017 και την 13-12-2017, αντίστοιχα, ήτοι μετά την κατάργηση της ως άνω διατάξεως, σε κάθε δε περίπτωση η μη υποβολή, κατά τη συζήτηση, της προβλεπόμενης εκθέσεως της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας περί των συνθηκών διαβιώσεως των ανήλικων δεν δημιουργεί ακυρότητα ή απαράδεκτο (ΑΠ 1967/2014, ΑΠ 1413/2011).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 11 περ. β΄ του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν το Δικαστήριο παρά το νόμο έλαβε υπόψη αποδείξεις που δεν προσκομίσθηκαν. Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, που προκύπτει και από το συνδυασμό της προς τις διατάξεις των άρθρων 106, 237, 346 και 453 παρ. 1 του ΚΠολΔ, η πρώτη από τις οποίες εισάγει το συζητητικό σύστημα στη διαγνωστική δίκη, δηλαδή της ενέργειας του Δικαστηρίου κατόπιν πρωτοβουλίας των διαδίκων, ως αποδείξεις που δεν προσκομίσθηκαν, νοούνται και εκείνες των οποίων δεν έγινε σαφής και ορισμένη επίκληση με τις προτάσεις του διαδίκου που τις προσκόμισε. Σαφής και ορισμένη είναι η επίκληση εγγράφου, όταν είναι ειδική και από αυτήν προκύπτει η ταυτότητά του. Μπορεί δε η επίκληση αυτή να γίνει είτε με τις προτάσεις της συζήτησης μετά την οποία εκδόθηκε η απόφαση, είτε με αναφορά δια των προτάσεων αυτών σε συγκεκριμένο μέρος των προσκομιζομένων προτάσεων προηγούμενης συζήτησης, όπου γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση του εγγράφου, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 240 του ΚΠολΔ. Η τελευταία αυτή διάταξη, αναφέρεται βεβαίως στον τρόπο επαναφοράς «ισχυρισμών», έχει όμως εφαρμογή και για την επίκληση αποδεικτικών μέσων, λόγω της ταυτότητας του νομικού λόγου (ΟλΑΠ 23/2008). Συγκεκριμένα κατά το άρθρο 240 του ΚΠολΔ, για την επαναφορά ισχυρισμών που υποβλήθηκαν σε προηγούμενη συζήτηση στο ίδιο ή ανώτερο Δικαστήριο, αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης που τους περιέχουν και που προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο. Δεν είναι, συνεπώς, νόμιμη η κατ΄ έφεση επίκληση αποδεικτικού εγγράφου, για άμεση ή έμμεση απόδειξη, όταν στις προτάσεις στο Εφετείο περιέχεται γενική μόνο αναφορά σε όλα τα έγγραφα, που ο διάδικος είχε επικαλεστεί και προσκομίσει πρωτόδικα, χωρίς παραπομπή σε συγκεκριμένα μέρη των πρωτόδικων προτάσεων που επανυποβάλλει, όπου περιέχεται σαφής και ορισμένη επίκληση του εγγράφου ή με ενσωμάτωση στις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης των προτάσεων προηγούμενων συζητήσεων, στις οποίες γίνεται επίκληση των εγγράφων (ΟλΑΠ 9/2000, ΑΠ 753/2019). Περαιτέρω δεν πρόκειται για ενσωμάτωση, όταν στο κείμενο των προτάσεων της δευτεροβάθμιας δίκης περιέχονται, έστω και αυτούσιες, οι προτάσεις προηγούμενης συζήτησης, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξουσίου Δικηγόρου στις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης, διότι με τον τρόπο αυτό οι προηγούμενες προτάσεις και οι τελευταίες (ενώπιον δηλαδή του Εφετείου) κατέστησαν ενιαίες (ΑΠ 149/2020, ΑΠ 258/2019, ΑΠ 696/2017, ΑΠ 224/2016).
Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων και των ανωμοτί καταθέσεων αυτών (διαδίκων) που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχονται [οι καταθέσεις (ένορκες και ανωμοτί)] στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του ίδιου (πρωτοβάθμιου) Δικαστηρίου, από την από 1-3-2021 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με την υπ΄ αρ. 530/2020 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού πραγματογνώμονος ……., Παιδοψυχίατρου, που κατατέθηκε την 26-3-2021 συνταγείσας σχετικώς της υπ΄ αρ. ………/2021 έκθεσης εγχειρίσεως της Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού, η οποία (έκθεση πραγματογνωμοσύνης) σε κάθε περίπτωση εκτιμάται ελεύθερα κατ΄ άρθρο 387 του ΚΠολΔ, καθώς και από όλα τα έγγραφα τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1088/2019, ΑΠ 394/2012), [ανάμεσα στα οποία έγγραφα των οποίων για πρώτη φορά στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας γίνεται επίκληση και προσαγωγή, όχι από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια (άρθρο 529 του ΚΠολΔ)], μεταξύ των οποίων α) η από 14-1-2020 παιδοψυχιατρική γνωμάτευση που διενεργήθηκε από τον Παιδοψυχίατρο ………… την οποία επικαλείται και προσκομίζει η εκκαλούσα με τις νομίμως κατατεθείσες ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού προτάσεις της, που θα ληφθεί υπόψη κατά το άρθρο 390 του ΚΠολΔ, εκτιμώμενη ελεύθερα σε συνδυασμό με τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, β) οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες (άρθρα 444, 448 και 457 του ΚΠολΔ, πρβλ. ΑΠ 1707/2009, ΑΠ 230/2008, ΑΠ 239/2004)], γ) οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα υπ΄ αρ. …../2020 και …./2020 ένορκες βεβαιώσεις των ………….. και ……………, αντίστοιχα, που λήφθηκαν, νομίμως, την 15-1-2020, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας …………, ήδη συζ. ………….., με την επιμέλεια της εκκαλούσας, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εφεσίβλητου (βλ. την υπ΄ αρ. ….΄/10-1-2020 έκθεση επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιά, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιά ……), δ) οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα υπ΄ αρ. ……/2018 και ……./2018 ένορκες βεβαιώσεις των ……… και ………, αντίστοιχα, που λήφθηκαν, νομίμως, την 16-2-2018, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ……………, με επιμέλεια της εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας, με σκοπό την απόκρουση των ισχυρισμών του ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου, κατόπιν νομίμου κλητεύσεως αυτού (ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου) με δήλωση της πληρεξούσιας Δικηγόρου της (εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας) που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ε) οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από τον εφεσίβλητο υπ΄ αρ. …./13-2-2018 και …./13-2-2018 ένορκες βεβαιώσεις των ……….. και ……………, αντίστοιχα, που λήφθηκαν, νομίμως, την 13-2-2018, ενώπιον του Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας …….., και την υπ΄ αρ. ………./13-2-2018 ένορκη βεβαίωση της ………. που λήφθηκε, νομίμως, την 13-2-2018, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. με επιμέλεια του ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας (βλ. την υπ΄ αρ. ……../8-2-2018 έκθεση επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή του Εφετείου Αθηνών ………), εκτός από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο υπ΄ αρ. ………/13-2-2018 ένορκη βεβαίωση της ………. που λήφθηκε την 13-2-2018, ενώπιον του ιδίου ως άνω Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ………, καθόσον ενώ ο ενάγων-εναγόμενος, ήδη εφεσίβλητος, επέδωσε νομίμως και εμπροθέσμως κατά τα ως άνω κλήση στην εναγομένη-ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, η οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων, ημέρα και ώρα που θα δοθεί η ένορκη βεβαίωση από την συγκεκριμένη μάρτυρα και ειδικότερα ότι αυτή θα ληφθεί την 13-2-2018 και ώρα 14:30 μ.μ., τούτη λήφθηκε μεν την 13-2-2018 ενώπιον του ως άνω Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας …………., πλην όμως την 14:10 μ.μ., δηλαδή 20 λεπτά της ώρας πριν την καθορισθείσα και κοινοποιηθείσα ώρα. Επομένως, το Δικαστήριο ερευνώντας αυτεπαγγέλτως την μη τήρηση της ως άνω προϋποθέσεως, δεν λαμβάνει υπόψη την ως άνω ένορκη βεβαίωση ως ανύπαρκτο αποδεικτικό μέσο, στ) η επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο υπ΄ αρ. ……/2018 ένορκη βεβαίωση του ……….. που λήφθηκε, νομίμως, την 20-2-2018, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας …….., η οποία αναπληρώνει τον ευρισκόμενο σε κανονική άδεια ως άνω Συμβολαιογράφο Σαλαμίνας ………., με επιμέλεια αυτού με σκοπό την απόκρουση των ισχυρισμών της εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας, κατόπιν νομίμου κλητεύσεως αυτής (εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας) με δήλωση της πληρεξούσιας Δικηγόρου του ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ζ) οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα υπ΄ αρ. ../2017, ../2017, ../2017, ../2017 και …./2017 ένορκες βεβαιώσεις των …………….., αντίστοιχα, που με επιμέλεια αυτής (εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας) λήφθηκαν, την 6-9-2017, νομίμως, ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, και η επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο υπ΄ αρ. …../5-9-2017 ένορκη βεβαίωση της ……….., που με επιμέλεια αυτού (εφεσίβλητου) λήφθηκε, την 5-9-2017, νομίμως, ενώπιον του ιδίου Συμβολαιογράφου ……….., ενόψει συζήτησης αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων των διάδικων ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου που λαμβάνονται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, οι οποίες [υπό στοιχ. ζ) ένορκες βεβαιώσεις] λαμβάνονται υπόψη ως δικαστικά τεκμήρια, αφού λήφθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε προηγούμενη σχετική δίκη ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των ίδιων διαδίκων (πρβλ ΑΠ 818/2009, ΑΠ 399/2009, ΑΠ 227/2007, ΑΠ 700/1999), η) η επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο υπ΄ αρ. ………./2017 ένορκη βεβαίωση της …….., που λήφθηκε, την 11-9-2017, νομίμως ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, με επιμέλεια της εναγομένης-ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας, η οποία λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο, αφού λήφθηκε με σκοπό την απόκρουση των ισχυρισμών του ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου, σε προηγούμενη σχετική δίκη ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των ίδιων διαδίκων, οπότε κατέστη κοινό αποδεικτικό μέσο, χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και όπως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), καθώς επίσης χωρίς την επικοινωνία του Δικαστηρίου αυτού με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, ….. και ….., εφόσον από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων κρίνει ότι αυτά δεν έχουν την απαιτούμενη ωριμότητα για να αντιληφθούν σαφώς το συμφέρον τους και τη σημασία της διαφοράς των γονέων τους, και δοθέντος ότι η επικοινωνία αυτή δεν αποτελεί αποκλειστικό, αλλά συντρέχον και συνεκτιμώμενο, στοιχείο του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου για την υπό του Δικαστηρίου ανάθεση της επιμέλειας τέκνων με γνώμονα το συμφέρον αυτών, δυνάμενη να παραλειφθεί όταν ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν, οπότε η δικαστική κρίση θα διαμορφωθεί και εξαχθεί από τα λοιπά αποδεικτικά στοιχεία (πρβλ. ΑΠ 358/2019), (σημειώνοντας ότι η εκκαλούσα, στις προτάσεις του παρόντος βαθμού, περιλαμβάνει, αυτούσιες, τις προτάσεις και την προσθήκη – αντίκρουση της πρωτοβάθμιας συζητήσεως, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξούσιου Δικηγόρου της, και κατά τον τρόπο αυτό έχουν καταστεί ενιαίες προτάσεις, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο γάμο την 19-6-2008, στη Βούλα. Από το γάμο τους αυτό απέκτησαν δύο τέκνα, τον …., που γεννήθηκε την 16-9-2008, και την ……, που γεννήθηκε την 19-11-2009, ήτοι είναι ακόμα ανήλικα και κατά το χρόνο συζητήσεως της ένδικης αγωγής στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ήταν ηλικίας 9 και 8 περίπου ετών, αντίστοιχα. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε οριστικά. Περαιτέρω, για λόγους που δεν αφορούν την παρούσα δίκη, κατόπιν κοινής αιτήσεως των διαδίκων επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 103/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία εκουσίας δικαιοδοσίας), η οποία ήδη έχει καταστεί αμετάκλητη, κηρύχθηκε, με συναινετικό διαζύγιο, η λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου. Κατά τη διάταξη του άρθρου 1441 του ΑΚ, οι διάδικοι κατήρτισαν μεταξύ τους το από 25-9-2014 ιδιωτικό συμφωνητικό, το οποίο επικυρώθηκε με την ως άνω απόφαση (103/2015), με το οποίο (οι διάδικοι) συμφώνησαν, μεταξύ άλλων, ότι η γονική μέριμνα των τέκνων τους θα ασκούνταν από κοινού και από τους δύο (γονείς τους), οι οποίοι από κοινού θα αναλάμβαναν την ανατροφή, τη μόρφωση και την εκπαίδευση των τέκνων τους και γενικά θα φρόντιζαν κάθε τι που θα αφορούσε την ψυχική, πνευματική, σωματική υγεία και ανάπτυξη αυτών (τέκνων τους) μέσα στα πλαίσια του καλώς εννοούμενου συμφέροντος αυτών, καθώς και ότι η επιμέλειά τους θα συνασκούνταν και από τους δύο, ενώ αποφασίστηκε και συμφωνήθηκε ρητώς ότι λόγω του αυξημένου ωραρίου της μητέρας (χωρίς η συμφωνία αυτή να θεωρείται άμεσα ή έμμεσα ως δήλωση παραίτησης της μητέρας από την επιμέλεια των τέκνων της) τα ανήλικα τέκνα τους θα διέμεναν προσωρινά με τον πατέρα τους από την υπογραφή του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού και έως ότου η μητέρα δηλώσει ότι επιθυμεί να διαμείνουν τα ανήλικα τέκνα με την ίδια, οπότε και τα τέκνα θα μετοικήσουν μαζί της, γεγονός που θα αποτυπωνόταν σε νεότερη έγγραφη συμφωνία. Επίσης συμφωνήθηκε ότι κατά το διάστημα που τα τέκνα θα διέμεναν με τον πατέρα τους, η μητέρα τους θα επικοινωνούσε με αυτά καθημερινά και ελεύθερα και με βάση το πρόγραμμα αυτών, της ιδίας και του πατέρα τους, ότι σε περίπτωση κωλύματός της θα μπορούν να παραλαμβάνουν τα ανήλικα τέκνα οι γονείς της μητέρας τους ή η θεία της ……….. που είναι κάτοικος Σαλαμίνας, ότι τα τέκνα θα διανυκτέρευαν με τη μητέρα τους κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο του μήνα, καθώς και τρεις φορές την εβδομάδα τις καθημερινές και συγκεκριμένα, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη. Σε κάθε περίπτωση και ανάλογα με το ημερήσιο πρόγραμμα των τέκνων, οι ημέρες αυτές μπορούσαν να τροποποιούνται κατόπιν συνεννόησης των γονέων, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα επερχόταν μείωση αυτών. Κατά τα λοιπά η επικοινωνία οριζόταν ως εξής για την μητέρα: Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων – Νέου Έτους μία (1) εβδομάδα και ως εξής: α) κάθε μονό έτος από τις 23 Δεκεμβρίου και ώρα 09.00 π.μ. έως τις 30 Δεκεμβρίου και ώρα 19:30 μ.μ. και β) κάθε ζυγό έτος από την 30η Δεκεμβρίου και ώρα 09:00 π.μ. έως την 6η Ιανουαρίου και ώρα 19:30 μ.μ., κατά την εορτή του Πάσχα μία (1) εβδομάδα και ως εξής: α) κάθε μονό έτος από την Μεγάλη Δευτέρα και ώρα 09:00 π.μ. έως την Κυριακή του Πάσχα και ώρα 19:30 μ.μ. και β) κάθε ζυγό έτος από τη Δευτέρα του Πάσχα (της Διακαινησίμου) και ώρα 09:00 π.μ. μέχρι την Κυριακή του Θωμά και ώρα 19:30 μ.μ., το θέρος η μητέρα θα μπορούσε να επικοινωνεί με τα τέκνα τους για ένα μήνα είτε συνεχόμενο είτε διακεκομμένο σε δύο περιόδους των δεκαπέντε συνεχών ημερών, και το διάστημα αυτό θα ρυθμιζόταν μεταξύ τους με βάση τις άδειες από την εργασία ενός εκάστου αλλά και με βάση το πρόγραμμα των τέκνων, ότι αν κάποιος από τους διαδίκους επιθυμούσε να δει τα τέκνα του ενόσω αυτά θα βρίσκονταν στην οικία του άλλου γονέα θα μπορούσε να τα δει κατόπιν συνεννοήσεως μεταξύ τους, ότι σε περίπτωση που η μητέρα τους εξαιτίας επαγγελματικών της υποχρεώσεων αδυνατούσε να τηρήσει επακριβώς τις ημέρες και ώρες που άνω καθορίσθηκαν για την επικοινωνία της με τα ανήλικα τέκνα της δεν θα εξέπιπτε από τα δικαιώματά της και ότι σε κάθε περίπτωση η τυχόν χρονική αναπροσαρμογή των ανωτέρω διαστημάτων δεν θα μπορούσε να περιορίζει τα δικαιώματα της μητέρας ως προς την επικοινωνία με τα τέκνα της. Αναφορικά με τα έξοδα των τέκνων είχε συμφωνηθεί ότι υπόχρεος για τα εν γένει έξοδα διατροφής, ένδυσης, ψυχαγωγίας κ.λ.π. των τέκνων είναι έκαστος των γονέων για το διάστημα που αυτά θα διαμένουν μαζί του, ήτοι κατά τις ανωτέρω ορισθείσες ημέρες και ώρες επικοινωνίας η μητέρα και τις λοιπές ημέρες ο πατέρας, ότι τα τέκνα θα φοιτήσουν σε ιδιωτικό σχολείο της Σαλαμίνας […..], ότι τα μηνιαία έξοδα φοίτησης, σχολικών ειδών, εκδρομών, εξοπλισμών για σχολικές εορτές και σχετικές ενδοσχολικές δραστηριότητες, θα καλύπτονται από κοινού από αμφότερους τους γονείς ισομερώς, ήτοι με καταβολή του 1/2 των ανωτέρω ποσών έκαστος, εκδιδομένων των σχετικών αποδείξεων φοίτησης στο όνομά του και ότι η μητέρα κατέβαλε προς τον πατέρα και αυτός το έλαβε το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων (4.300) ευρώ, για το πρώτο έτος φοίτησης των τέκνων, με το οποίο καλυπτόταν η αναλογία της μητέρας σε όλα τα ανωτέρω έξοδα των τέκνων για το πρώτο έτος φοίτησης αυτών και ότι εφόσον κάποιος από τους γονείς, στο μέλλον, δήλωνε ότι αδυνατεί να καταβάλει την αναλογία του για τη φοίτηση των τέκνων σε ιδιωτικό σχολείο, τότε τα τέκνα θα μετεγγράφονταν σε δημόσιο σχολείο, ότι κάθε άλλη εξωσχολική, αθλητική, εκπαιδευτική κ.λ.π. δραστηριότητα αμφότερων των τέκνων, θα καλυπτόταν αποκλειστικά από τον πατέρα τους, ότι η λογοθεραπεία της ανήλικης ……. θα καλυπτόταν από τον ασφαλιστικό φορέα της μητέρας της και ότι όταν τα τέκνα θα μετοικούσαν με τη μητέρα τους, θα συντασσόταν νέο σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό για τα ανωτέρω ζητήματα. Τελικά οι διάδικοι γονείς δεν κατάφεραν να επιλύσουν συναινετικά τις μεταξύ τους διαφορές στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων δια του από 25-9-2014 ιδιωτικού συμφωνητικού τους αναφορικά με την άσκηση της επιμέλειας των τέκνων τους και υπέβαλαν και οι δυο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με αίτημα, μεταξύ άλλων, να ανατεθεί σε έκαστο εξ αυτών η επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους. Επί των αιτήσεων αυτών (υπ΄ αρ. καταθ. ……/2017 και ………/2017 αντίστοιχα) που συνεκδικάσθηκαν εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 1722/2017 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς), δυνάμει της οποίας ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια των τέκνων στην μητέρα τους-εναγομένη-ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, και επιδικάσθηκε προσωρινή διατροφή ποσού 600 ευρώ και 650 ευρώ για τα τέκνα τους, αντίστοιχα, σε βάρος του πατέρα τους-ενάγοντος-εναγομένου, ήδη εφεσίβλητου. Μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων τους και εντεύθεν τα ως άνω ανήλικα τέκνα διέμεναν με την μητέρα τους-εναγομένη-ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, στην οικία της στη Σαλαμίνα, ήδη δε διαμένουν 4 περίπου ημέρες της εβδομάδας με την μητέρα τους και τις υπόλοιπες στην οικία του πατέρα τους, που επίσης βρίσκεται στη Σαλαμίνα. Κατά τα πρώτα έτη της ζωής τους ο ενάγων-εναγομένος, ήδη εφεσίβλητος, απασχολούταν περισσότερο από την εναγομένη-ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, με την ανατροφή των ως άνω τέκνων τους. Επιπροσθέτως, αποδείχθηκε ότι ο ………. καίτοι εμφανίζει προτίμηση στον πατέρα του, δεν έχει πρόβλημα με το καθεστώς της «διπλής» κατοικίας, ενώ η …. εμφανίζεται να δυσκολεύεται να συνηθίσει στη «διπλή» κατοικία, έχει έντονη προτίμηση στον πατέρα της, ιδιαίτερη αδυναμία σε συγγενείς από την πατρική πλευρά (μάμμη, εξαδέλφη) και παράπονα από τη συμπεριφορά της μητέρας της. Στην ανατροφή των τέκνων των διαδίκων συνδράμουν η πατρική μάμμη και η μητρική θεία. Τα δύο τέκνα βρίσκονται σε καλή συναισθηματική κατάσταση. Σε αυτό έχει συμβάλει το καλό επίπεδο των γονέων, θετικές επιρροές και φροντίδα από την πατρική μάμμη, την μητρική θεία και η ψυχική ανθεκτικότητα των ίδιων των τέκνων. Τα τέκνα δεν έχουν υποστεί επηρεασμό, υποβολή, χειραγώγηση από κάποιον ενήλικο. Ο πατέρας-ενάγων-εναγόμενος, ήδη εφεσίβλητος, με το περιβάλλον του δεν εκφράζονται αρνητικά για τη μητέρα-εναγομένη-ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα. Η μητέρα όμως, εκφράζεται αρνητικά για τον πατέρα και εκφράζει θυμό τόσο προς αυτόν (πατέρα) όσο και προς την μητέρα του-μάμμη των τέκνων, που τους δημιουργεί ψυχική αναστάτωση. Ο ……….. δεν εμφανίζει αρνητισμό απέναντι στη μητέρα του. Παρουσιάζει κάποια πικρία, την οποία προσπαθεί να διαχειριστεί με αδιαφορία στα αρνητικά ή άδικα σχόλια της μητέρας του. Η ……. διατηρεί πιο συγκρουσιακή σχέση με τη μητέρα της. Δεν είναι αρνητική όμως, στην εφαρμογή των κανόνων της επικοινωνίας μαζί της. Περαιτέρω δεν αποδείχθηκαν ψυχοπιεστικοί παράγοντες στο εξωοικογενειακό περιβάλλον των τέκνων π.χ. σχολείο, κοινωνικές σχέσεις, γεγονός που επίσης συντελεί στην καλή τους συναισθηματική κατάσταση. Η στάση δε και των δυο τέκνων απέναντι στη μητέρα τους δεν συνδέεται με καθοδήγηση-χειραγώγηση από το πατρικό περιβάλλον. Συνδέεται με περισσότερους μικρότερης σημασίας παράγοντες όπως οι λεκτικές επιθέσεις και η κακολόγηση της μητέρας προς το περιβάλλον του πατέρα, η μη σταθερή σύνδεση των τέκνων με τη μητέρα σε ευαίσθητα χρονικά στάδια (επιμέλεια από τον πατέρα κατά τα πρώτα στάδια της ζωής τους, περίοδος παραμονής, μικρότερης του έτους, των γονέων στου Παπάγου χωρίς αυτά), προτίμηση προσώπων από το περιβάλλον του πατέρα για καθημερινή συναναστροφή (π.χ. μάμμη, εξαδέλφη). Ο ……. έχει αναπτύξει και με τους δυο γονείς σταθερό συναισθηματικό δεσμό. Βασίζεται όμως, περισσότερο στον πατέρα του, ως πιο ψύχραιμο, υπομονετικό και μη επικριτικό για σοβαρά ζητήματα (π.χ. υγεία) και περιγράφει σ΄ αυτόν (πατέρα του) πιο άνετα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, όπως στο σχολείο. Η …… έχει επίσης αναπτύξει και με τους δυο γονείς σταθερό συναισθηματικό δεσμό. Βασίζεται όμως, και εκείνη περισσότερο στον πατέρα της, ως πιο ήρεμο, υπομονετικό και ευγενικό. Ακολούθως, στην από 1-3-2021 έκθεση παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης ο νομίμως διορισθείς πραγματογνώμων .. ….. αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «……Και τα δύο τέκνα είναι ώριμα, καλλιεργημένα και δίνουν ιδιαίτερα θετική εντύπωση ως προς την ποιότητα της ανατροφής τους και τη διάπλαση της προσωπικότητάς τους. ….. Δεν διαπιστώνεται επηρεασμός από καμία πλευρά ως προς το περιεχόμενο των αφηγήσεών τους. …….. ο …. καίτοι εμφανίζει προτίμηση στον κ. …., υποστηρίζει ότι δεν έχει πρόβλημα με το καθεστώς της «διπλής» κατοικίας ως έχει σήμερα. Η ….. εμφανίζεται να δυσκολεύεται να συνηθίσει στην «διπλή» κατοικία, έχει έντονη προτίμηση στον κ. …., ιδιαίτερη αδυναμία σε συγγενείς από την πατρική πλευρά (γιαγιά, εξαδέλφη) και παράπονα από τη συμπεριφορά της κ. …… …..Τα δύο τέκνα βρίσκονται σε καλή συναισθηματική κατάσταση. Σε αυτό μπορεί να έχει παίξει ρόλο το καλό επίπεδο των γονέων, θετικές επιρροές και φροντίδα από την πατρική γιαγιά, ίσως την μητρική θεία και ενδεχομένως εγγενείς παράγοντες των ίδιων των παιδιών (ψυχική ανθεκτικότητα). Επίσης δεν ανιχνεύονται ψυχοπιεστικοί παράγοντες στο εξωοικογενειακό περιβάλλον των παιδιών π.χ. σχολείο, κοινωνικές σχέσεις, γεγονός που επίσης συντελεί στην καλή τους συναισθηματική κατάσταση………… Τα τέκνα δεν αναφέρουν ιδιαίτερες αφηγήσεις από καταστάσεις στις οποίες έχουν εκτεθεί από τον ένα ή τον άλλο γονέα. Ως εκ τούτου, δεν τεκμαίρεται επηρεασμός, υποβολή, χειραγώγηση από κάποιον ενήλικο. Ο πατέρας με το περιβάλλον του δεν εκφράζονται αρνητικά για τη μητέρα. Στη μητέρα αποδίδεται από τα ίδια τα τέκνα, βάσει της προσωπικής τους άμεσης εμπειρίας, κακολόγηση και έκφραση θυμού τόσο προς τον πατέρα όσο και προς τη γιαγιά των παιδιών. Είναι προφανές ότι τέτοιες καταστάσεις δημιουργούν ψυχική αναστάτωση σε οποιοδήποτε τέκνο. Επίσης οι επιθέσεις σε αγαπημένα πρόσωπα των τέκνων τα αναγκάζουν ή να πιέζονται ψυχολογικά (αν μείνουν σιωπηλά) ή να αναλαμβάνουν ρόλο προστάτη, επιβαρύνοντας τη σχέση τους με τον «επιτιθέμενο» γονέα, κατάσταση που επίσης δεν ευνοεί την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό εμφανίζεται κυρίως στην ….. ……… Ο …. δεν εμφανίζει αρνητισμό απέναντι στη μητέρα του. Παρουσιάζει κάποια πικρία, την οποία προσπαθεί να εμφανίσει ότι διαχειρίζεται δια της αδιαφορίας στα αρνητικά ή άδικα σχόλια της μητέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον επιβαρύνει, αλλά έστω και «στρουθοκαμηλίζοντας» μπορεί ακόμα να το διαχειριστεί. Η …. φαίνεται να διατηρεί πιο συγκρουσιακή σχέση με τη μητέρα της. Δεν είναι αρνητική στην εφαρμογή των κανόνων της επικοινωνίας, όμως διαφαίνεται ότι αν οι κανόνες γίνουν πιο ελαστικοί θα περιορίσει την επικοινωνία σε σημαντικό βαθμό. Ήδη αναφέρει ότι αν αφεθεί στην ίδια να αποφασίσει, θα επισκέπτεται τη μητέρα λίγες φορές το μήνα και μάλιστα θα προσπαθεί να αποφύγει την διανυκτέρευση. Η στάση και των δυο παιδιών απέναντι στη μητέρα δε συνδέεται με καθοδήγηση-χειραγώγηση-πλύση εγκεφάλου από το πατρικό περιβάλλον. Ούτε με ένα συγκεκριμένο γεγονός ή έναν μόνο σημαντικό παράγοντα. Φαίνεται να συνδέεται με περισσότερους μικρότερης σημασίας παράγοντες όπως οι λεκτικές επιθέσεις και η κακολόγηση της μητέρας προς το περιβάλλον του πατέρα, η μη σταθερή σύνδεσή των παιδιών με τη μητέρα σε ευαίσθητα χρονικά στάδια (επιμέλεια από τον πατέρα κατά τα πρώτα στάδια, περίοδος παραμονής τον γονέων στου Παπάγου χωρίς αυτά), αναγκαστική συνύπαρξη των τέκνων με συντρόφους της μητέρας που μπορεί να είναι κουραστική για τα ίδια, προτίμηση προσώπων από το περιβάλλον του πατέρα για καθημερινή συναναστροφή (π.χ. εξαδέλφη, γιαγιά), ελαστικότητα στα όρια στο περιβάλλον του πατέρα vs ακαμψίας και επιμονής στο περιβάλλον της μητέρας. Επίσης μπορεί να συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες δύσκολο να γίνουν συνειδητοί σε ένα παιδί όπως φόβος αλλαγής σχολείου, τόπου διαμονής, απώλειας κοινωνικού κύκλου κ.τ.λ….. Ο ……….. έχει αναπτύξει και με τους δυο γονείς σταθερό συναισθηματικό δεσμό. Διατυπώνει όμως προτίμηση να βασίζεται στον πατέρα τον οποίο παρουσιάζει ως ψύχραιμο, υπομονετικό και μη επικριτικό για σοβαρά ζητήματα (π.χ. υγεία) ή τη διάθεση για πιο «άνετη» περιγραφή των «δυσκολιών» του σε στον πατέρα (π.χ. «μπελάδες» στο σχολείο). Το τελευταίο ίσως έχει ιδιαίτερη σημασία εν όψει εφηβείας. Η …….., θεωρώ ότι έχει επίσης αναπτύξει και με τους δυο γονείς σταθερό συναισθηματικό δεσμό. Υπάρχει σαφής υπεροχή του πατέρα στη σχέση μεταξύ τους, καθώς παρουσιάζεται ήρεμος, υπομονετικός, ευγενικός και φροντιστικός. Η πιο αποστασιοποιημένη-συναισθηματικά «μουδιασμένη» σχέση με τη μητέρα που παρατηρείται σε αυτή τη φάση, θεωρώ ότι αδικεί τη μητέρα και πέραν των αιτιών που αναφέρθηκαν παραπάνω, μπορεί επίσης να επηρεάζεται από την προεφηβεία της ……. ή σε κάποιο είδος αδελφικής αντιζηλίας. Να θεωρεί δηλαδή η ………., ίσως και αυθαίρετα, ότι η μητέρα έχει προτίμηση στον αδελφό της και ως εκ τούτου να της έχει κάποιο θυμό για αυτό. Ή ίσως η μητέρα έχει περισσότερες απαιτήσεις ή διάθεση εμπλοκής στη ζωή της, λόγω φύλου, τις οποίες παρεμβάσεις ίσως η …… να αισθάνεται ως διαρκή κριτική. Τέλος, για να μη θεωρηθεί ότι οι επισημάνσεις της μητέρας για μη ασφάλιση των τέκνων από τον πατέρα ή για τις απουσίες από την τελεκπαίδευση δεν ελήφθησαν υπόψιν, αναφέρονται τα εξής: Ο πατέρας θεωρεί ότι η μητέρα μπορούσε να ασφαλίσει τα τέκνα όσο είχε η ίδια την επιμέλεια τους, πράγμα για το οποίο ούτε η ίδια μερίμνησε. Για την παρακολούθηση των μαθημάτων εξ αποστάσεως, όντως προξενεί εντύπωση η άγνοια του πατέρα για το ωράριο των παιδιών. Ωστόσο, δεδομένου ότι εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών, είναι σύνηθες να πραγματοποιούνται απουσίες σε αυτή τη φάση σε πολλά παιδιά και δεδομένου ότι τα παιδιά γενικά είναι σε καλή κατάσταση, πιθανά αυτό από μόνο του δεν ανατρέπει το συναισθηματικό προβάδισμα του πατέρα στη σχέση του με τα παιδιά, ούτε μπορεί να αξιολογηθεί ως ανησυχητικότερο της κακολόγησης του πατέρα από πλευράς της μητέρας. Πρέπει να ειπωθεί εντούτοις, ότι η μητέρα έχει πιθανά προβάδισμα στο διεκπεραιωτικό κομμάτι της ευθύνης των τέκνων έναντι του πατέρα, όμως ο τρόπος που ίσως προσπαθήσει να το εφαρμόσει, θα δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα των παιδιών προς την ίδια. Άλλωστε δεδομένου ότι πρόκειται για παιδιά σε πολύ καλή κατάσταση, ίσως είναι αχρείαστη προς το παρόν η σημαντική πιο πειθαρχημένη προσέγγιση της μητέρας….». Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι η συνεπιμέλεια των ως άνω τέκνων των διαδίκων είναι απρόσφορη να εξυπηρετήσει το συμφέρον αυτών (τέκνων), αφού η αδυναμία συνεννοήσεως και αλληλοκατανοήσεώς τους, που είχε εκδηλωθεί, κατά τη διάρκεια του γάμου και εξακολουθεί, με μικρές διακοπές, και μετά τη λύση του, η αμοιβαία απροθυμία υποχωρήσεων και συμβιβασμών που να έχουν χρονική διάρκεια, αλλά και οι διαφορετικές τους αντιλήψεις για τον τρόπο ασκήσεως της επιμέλειας, τους οδηγούν σε συνεχείς διενέξεις, κατά την αντιμετώπιση των ζητημάτων των τέκνων τους, για τα οποία πρέπει να συναποφασίσουν, όπως ως προς το σχολείο που θα φοιτήσουν. Υπό αυτές τις συνθήκες, το συμφέρον των τέκνων επιβάλλει να ανατεθεί η επιμέλειά τους, σε έναν από τους γονείς τους. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων-εναγόμενος είναι άξιος και φιλόστοργος πατέρας και από τη γέννηση των τέκνων του, αλλά και καθ΄ όλο το διάστημα από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής του με την εναγομένη-ενάγουσα και εφεξής περιβάλλει τα ανήλικα τέκνα του με αγάπη και φροντίδα, ασχολείται με την επίβλεψη και ανατροφή αυτών και δύναται να προσφέρει ένα σταθερό, ήρεμο και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η εναγομένη-ενάγουσα-μητέρα τους, αναμφισβήτητα, τρέφει αισθήματα αγάπης για τα τέκνα της και ενδιαφέρεται για την ορθή σωματική και ψυχοπνευματική τους ανάπτυξη, όμως τα ως άνω ανήλικα τέκνα έχουν αναπτύξει ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς με τον πατέρα τους. Με τα δεδομένα αυτά, με αποκλειστικό γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον των ανήλικων τέκνων, ανεξαρτήτως από τον τρόπο, που διαμορφώθηκαν οι προσωπικές σχέσεις των διαδίκων γονέων, ο οποίος δεν επιδρά και στην άσκηση της επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον των τέκνων, και ενόψει της ηλικίας τους, των αναγκών τους, των προσωπικών ιδιοτήτων των γονέων, του χρόνου που κάθε γονέας μπορεί να διαθέσει για την προσωπική τους επιμέλεια, επιβάλλεται να ανατεθεί η επιμέλεια του προσώπου τους στον ενάγοντα-εναγόμενο-πατέρα τους, ο οποίος δύναται να ανταποκριθεί στην άσκηση του λειτουργήματός του, να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα ανήλικα τέκνα του και να συμβάλει θετικά στην περαιτέρω ψυχοσωματική και ψυχοπνευματική τους ανάπτυξη. Ακολούθως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με διάταξη της ως άνω εκκαλουμένης αποφάσεώς του που δεν προσβάλλεται με λόγο εφέσεως (η διάταξη), αφού έκρινε ότι για την υπό κρίση υπόθεση πρέπει να ενημερωθεί η Εισαγγελία Ανηλίκων του Πρωτοδικείου Πειραιά, ενόψει του ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων διαβιώνουν στο έντονο συγκρουσιακό περιβάλλον των γονέων τους που εμφανίζεται να έχει αντίκτυπο και στην ψυχική τους υγεία, έκρινε απαραίτητο να διαβιβασθεί επίσημο αντίγραφο της προσβαλλόμενης αποφάσεως στην Εισαγγελία Ανηλίκων του Πρωτοδικείου Πειραιά, προκειμένου να διαταχθούν από εκείνη συνεδρίες και για τα δύο ανήλικα ως άνω τέκνα των διαδίκων (είτε ατομικές είτε και τα δύο από κοινού είτε μαζί με τους γονείς τους) στο Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών Πειραιώς (…………) ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει βελτίωση της συμπεριφοράς εκάστου των γονέων έναντι των δύο τέκνων και των γονέων μεταξύ τους. Παράλληλα, έκρινε ότι θα πρέπει και οι διάδικοι να καλούνται σε συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων μία φορά το μήνα (είτε ατομικά είτε από κοινού) στο ως άνω ΕΚΕΨΥΕ Πειραιά ώστε να ελέγχεται αν είναι επαρκείς για την ορθή άσκηση των γονεϊκών τους καθηκόντων και σε περίπτωση άρνησής τους να συνεργαστούν θα ενημερώνεται σχετικά με έγγραφο της εν λόγω υπηρεσίας η αρμόδια ως άνω Εισαγγελία Ανηλίκων Πειραιά. Ότι οι συνεδρίες αυτές θα έχουν χρονική διάρκεια πέντε έτη από τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ότι εν συνεχεία, όλα τα έγγραφα που συντάσσει το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών του Πειραιά αναφορικά με την συμμετοχή των δύο τέκνων και τα συμπεράσματά της από τη συνεργασία τους με τους γονείς των τέκνων θα διαβιβάζονται στην Εισαγγελία Ανηλίκων Πειραιά, ώστε να ελέγχεται ανελλιπώς αν τα δύο ανήλικα τέκνα παρακολούθησαν τις συνεδρίες (ατομικές ή και ομαδικές, με τους γονείς τους ή χωρίς αυτούς ανάλογα με τις συστάσεις των αρμοδίων οργάνων της εν λόγω Υπηρεσίας) από παιδοψυχιάτρους ή παιδοψυχολόγους του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής του Πειραιά, προκειμένου να διαπιστωθεί η ψυχική τους υγεία και η εξασφάλιση της διαβίωσής τους σε μη κακοποιητικό για αυτά περιβάλλον, αλλά και αν έχει επέλθει ειρήνευση στις σχέσεις των δυο διαδίκων και ορθή διαχείριση της μεταξύ τους έντασης που επηρεάζει κατά τρόπο απόλυτο τα τέκνα τους. Ακολούθως, έκρινε ότι σε περίπτωση που η Εισαγγελία Ανηλίκων του Πρωτοδικείου Πειραιά διαπιστώσει, μέσα από τα συμπεράσματα που εγγράφως θα της υποβάλλονται από την ως άνω Υπηρεσία μετά την εξέταση των ανηλίκων, ότι τίθεται ζήτημα κακής άσκησης της γονικής μέριμνας από τους γονείς των τέκνων και ότι οι γονείς αρνούνται να συνεργαστούν, θα πρέπει να θέτει ζήτημα αφαίρεσης της γονικής τους μέριμνας και ανάθεσης αυτής σε τρίτους κατά τις διαδικασίες του άρθρου 1532 του ΑΚ και τέλος, διέταξε την επιμελεία της Γραμματείας του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου επίδοση επικυρωμένων αντιγράφων της προσβαλλόμενης απόφασης στην Εισαγγελία Ανηλίκων Πειραιώς για τις δικές της ενέργειες και στο Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών (Παράρτημα Πειραιά-……….), προκειμένου να λάβει γνώση της υπόθεσης. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε όμοια (απέρριψε την αρ. καταθ. δικ. ………../2017 αγωγή, δέχθηκε την υπ΄ αρ. καταθ. δικ. ………./2017 αγωγή, ανέθεσε την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων ………… και ………. οριστικά στον ενάγοντα-πατέρα τους, ………., και διέταξε την απόδοσή τους σ΄ αυτόν, απείλησε σε βάρος της εναγομένης χρηματική ποινή ποσού τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός για κάθε ημέρα παραβίασης της ανωτέρω διάταξης περί απόδοσης εκάστου τέκνου στον πατέρα του, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο σκεπτικό της ως άνω προσβαλλόμενης αποφάσεως), έστω και με εν μέρει διάφορη αιτιολογία, ορθά κατ΄ αποτέλεσμα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά κατ΄ αποτέλεσμα εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα από αυτές πραγματικά περιστατικά. Συνεπώς, αφού αντικατασταθεί η διάφορη αιτιολογία της εκκαλουμένης με αυτή της παρούσας απόφασης (άρθρο 534 του ΚΠολΔ), πρέπει να απορριφθούν ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμα τα αντιθέτως υποστηριζόμενα με τους σχετικούς λόγους της έφεσης. Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω, και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, πρέπει η έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν στο σύνολό τους, μεταξύ των διαδίκων, λόγω του δυσερμήνευτου των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν, οι οποίοι ως εκ της φύσεώς τους και των σκοπών τους οποίους εξυπηρετούν, εμφανίζουν ιδιαίτερες ερμηνευτικές δυσχέρειες αφ΄ αυτών, κυρίως όμως κατά την εξειδίκευση και εφαρμογή τους σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, όπως συμβαίνει στην κρινομένη υπόθεση (άρθρα 106, 179, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλία των διαδίκων την από 3-10-2018 (αριθ. καταθ. …../2018) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 3730/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία των άρθρων 592 παρ. 3 περ. α΄ και β΄, 595, 597, 610-613 του ΚΠολΔ), η οποία έχει γίνει δεκτή τυπικά με την υπ΄ αρ. 530/2020 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου.
Απορρίπτει την έφεση κατ΄ ουσίαν.
Συμψηφίζει, στο σύνολό τους, μεταξύ των διαδίκων, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στον Πειραιά την 16-5-2023.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, με άλλη σύνθεση, λόγω προαγωγής και αποχωρήσεως της Δικαστή Αικατερίνης Κοκόλη, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης Ιωάννη Αποστολόπουλο, Πρόεδρο Εφετών, και με την ίδια Γραμματέα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων Δικηγόρων τους.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ