Αριθμός 289/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκ-προσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τη δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ Σπυριδούλα Φωτοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ……….., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία της δικηγόρο Ανθούλα Κούτρα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12.9.2014 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./2014) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1300/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που, αφού απέρριψε ό,τι κρίθηκε απορριπτέο, δέχθηκε κατά τα λοιπά την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 20.4.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2021-…………/2022) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ του εκκαλούντος και η πληρεξούσιας δικηγόρος της εφεσίβλητης, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 1300/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με την παρουσία των διαδίκων, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 22-4-2021, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την επίδοση αντιγράφου της εκκαλουμένης απόφασης στις 5-3-2021 στο εναγόμενο (βλ. τη με αριθμό …./5-3-2021 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιώς, ……….). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Με την από 12-9-2014 (αρ. κατάθ. ………/ 2014) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, η ενάγουσα, και ήδη εφεσίβλητη, εξέθετε ότι έχει καταστεί πλήρης και αποκλειστική κυρία με τα προσόντα της τακτικής αλλά και έκτακτης χρησικτησίας, ενός οικοπέδου, έκτασης 266 τμ, που βρίσκεται στον Δήμο Νίκαιας -Αγίου Ιωάννη Ρέντη Αττικής, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως, στο ΟΤ …., επί της οδού ……. (πρώην …..), νεμόμενη αυτό κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου από το έτος 1959 και εφεξής και κατά το υπόλοιπο 50% εξ αδιαιρέτου από το έτος 1983, προσμετρουμένου και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων της, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα, και ότι το επίδικο ακίνητο καταχωρίστηκε εσφαλμένως κατά τις πρώτες εγγραφές στα οικεία βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας ως «άγνωστου ιδιοκτήτη». Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά, ζητά να αναγνωριστεί η πλήρης και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή της στο επίδικο ακίνητο και να διορθωθεί σχετικά η ανακριβής πρώτη εγγραφή, ώστε να καταχωριστεί το εμπράγματο δικαίωμα της στο κτηματολογικό φύλλο του γεωτεμαχίου. Επι της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία, αφού απορρίφθηκε ως μη νόμιμο το αίτημα αυτής να αναγνωριστεί η νομή και κατοχή της ενάγουσας στο επίδικο, διότι όπως έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο δεν μπορούν να σωρευτούν στο ίδιο δικόγραφο η διεκδικητική αγωγή και η αγωγή για τη νομή, καθόσον η επιδίκαση της κυριότητας καθιστά μάταιη τη δίκη για τη νομή, ακολούθως η αγωγή έγινε δεκτή κατά τα λοιπά ως κατ’ουσίαν βάσιμη, εκτιμώμενη ως ερειδόμενη στις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 3127/ 2003. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται το εναγόμενο με την υπό κρίση έφεση του, επικαλούμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ώστε η σε βάρος του αγωγή να απορριφθεί καθ’ολοκληρίαν.
ΙΙΙ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2, 4, 10 (ιδίως §§ 2, 4 και 6α), 12 §§1 περίπτ. α`, 2 περίπτ. α` και 6α, 16 §§ 1 και 6, 20, 21 § 1, 28 § 1 εδάφ. α` και 70 του από 15/28-7-1938 β. δ/τος, προκύπτει σαφώς, ότι προκειμένου περί ακινήτων της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ), που διατέθηκαν σε αστούς πρόσφυγες, νόμιμο τίτλο κυριότητας αποτελεί, μεταξύ άλλων, και η αναγραφή του δικαιούχου προσφυγικής αποκατάστασης στους εκτιμητικούς πίνακες των αστικών προσφυγικών συνοικισμών που παραδόθηκαν από την ΕΑΠ στο Υπουργείο Πρόνοιας και ότι, υπάρχοντος του πιο πάνω τίτλου, εκείνος προς τον οποίο έγινε η παραχώρηση αποκτά, μετά παρέλευση έτους από την αποπληρωμή του τιμήματος, πλήρες και απεριόριστο δικαίωμα κυριότητας στο ακίνητο, ανεξάρτητα από την έκδοση παραχωρητηρίου και τη μεταγραφή αυτού (ΟλΑΠ 341/1981), η οφειλή δε του υπέρ ου η παραχώρηση για το τίμημα του ακινήτου, που του παραχωρήθηκε πριν από την 11-11-1944 λογίζεται κατά πλάσμα του νόμου ότι έκτοτε εξοφλήθηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 § 2 του ν. 18/1944 και 1 § 3 του α. ν. 1073/1946, με τις οποίες, υποχρεώσεις κάθε φύσης από γενεσιουργό αιτία προϋφιστάμενη της ισχύος του ν. 18/1944, που παρέμειναν ανεξόφλητες μέχρι την παραπάνω ημερομηνία (11-11-1944), λογίζονται ότι εξοφλήθηκαν κατά την ημερομηνία αυτή. Παρέπεται ότι από την παρέλευση έτους από την προαναφερόμενη πλασματική αποπληρωμή του τιμήματος, το ακίνητο που παραχωρήθηκε προσωρινά καθίσταται δεκτικό χρησικτησίας, αφού το Δημόσιο, του οποίου τα ακίνητα από 12-9-1915 και εφεξής είναι ανεπίδεκτα χρησικτησίας (ν. ΒΧΗ/1912, ν. δ. 12.4/16.5.1926 ΑΜ. 1534/1938), παύει να έχει έκτοτε οποιοδήποτε δικαίωμα επί του ακινήτου (ΑΠ 388/ 2014 , 774/ 2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ ΑΠ 1137/2009, www.areios pagos). Συνακόλουθα, είναι δυνατή η κτήση της κυριότητας του από τρίτο, μη μέλος της οικογενείας του δικαιούχου της αποκατάστασης, ούτε κληρονόμο αυτού, ο οποίος το νεμήθηκε με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας (ΑΠ 29/1987), μετά δε τη συμπλήρωση του απαιτούμενου γι` αυτή από το νόμο χρόνου νομής καμιά πλέον δεν ασκεί έννομη επιρροή το γεγονός της έκδοσης παραχωρητηρίου στο όνομα του αρχικού δικαιούχου ή των κληρονόμων του (ΑΠ 2010/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) .
ΙV. Από την επανεκτίμηση της κατάθεσης του μάρτυρα, που εξετάστηκε ενόρκως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του, και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο ακίνητο, που αποτυπώνεται στο από Μάρτιο του 2014 τοπογραφικό διάγραμμα του διπλωματούχου πολιτικού μηχανικού ……… με τα στοιχεία ΑΒΓΔΕΖΗΘΑ, έκτασης 266 τμ (και σύμφωνα με το Κτηματολόγιο 261 τμ), βρίσκεται στο Δήμο Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη Αττικής, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως, επί της οδού ……… (πρώην ….), και αποτελεί οικόπεδο εποικιστικής νομοθεσίας του προσφυγικού συνοικισμού Κορυδαλλού, περιλαμβάνεται δε σε ευρύτερη έκταση, που απαλλοτριώθηκε δυνάμει της υπ’ αριθμ. 116677/1927 ΚΥΑ “περί απολλοτριώσεως ιδιωτικών εκτάσεων κειμένων εν Πειραιεί, προς ανέγερσιν προσφυγικού συνοικισμού” (ΦΕΚ Β 89/1927), με σκοπό να οικοπεδοποιηθεί για την εφαρμογή προγραμμάτων στεγαστικής αποκατάστασης προσφύγων. Αυτό, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. ………/12-5-2015 έγγραφο του Τμήματος Κοινωνικής Αρωγής της Δ/νσης Κοινωνικής Μέριμνας της Γενικής Δ/νσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Αττικής, εμπίπτει σε τμήματα δύο όμορων οικοπέδων, τα οποία εμφανίζονται με τους αριθμούς 2 και 4 του ΟΤ ….. του προσφυγικού συνοικισμού Κορυδαλλού στο υπ’ αριθμ. …./2-3-1931 τοπογραφικό διάγραμμα διανομής του Υπουργείου Υγείας, για τα οποία υπάρχουν εγγραφές στους πίνακες της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων επ’ ονόματι …………… (για το οικόπεδο 2) και ……. … (για το οικόπεδο 4), δίχως, ωστόσο, να έχουν εκδοθεί τα οριστικά παραχωρητήρια. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι ο πατέρας και απώτερος δικαιοπαρόχος της ενάγουσας, …………., με το υπ’ αριθμ. …../14-8-1933 συμβόλαιο αγοράς κτίσματος του συμβολαιογράφου Πειραιά, ………, αγόρασε, αντί καταβληθέντος τιμήματος 10.000 δραχμών, από την ………………., τη κείμενη στο ως άνω με αριθμό 2 οικόπεδο οικία («συγκείμενη εκ δύο δωματίων και ενός μαγειρείου», κατά τα αναφερόμενα σε αυτό), την οποία, κατά δήλωση της πωλήτριας, είχε αναγείρει η ίδια με δικές της δαπάνες σε οικόπεδο, που ανήκε στην Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων, ενώ με το με αριθμό …/2-9-1933 προσύμφωνο αγοραπωλησίας του ιδίου συμβολαιογράφου αυτός συμφώνησε να αγοράσει το έτερο με αριθμό 4 οικόπεδο από την (υπερ’ής η εγγραφή) ……. ……….., η οποία κατά τα αναφερόμενα σε αυτό είχε την αποκλειστική νομή και κατοχή του, αντί καταβληθέντος τιμήματος 2.000 δραχμών. Σε αμφότερα τα ως άνω συμβόλαια ο ως άνω απώτερος δικαιοπάροχος της ενάγουσας φέρεται να συμβάλλεται εικονικά στο όνομα και για λογαριασμό του ανήλικου τότε υιού του, Παναγιώτη, αλλά στην πραγματικότητα για δικό του λογαριασμό, όπως έγινε και τελεσιδίκως δεκτό με την υπ’ αριθμ. 2112/1951 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά. Ακολούθως, αυτός παρέλαβε στη κατοχή του τα εν λόγω ακίνητα, και εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην οικία επι της οδού …….. (πρώην αρ. ….) (βλ. σχετ. και την υπ’ αριθμ. πρωτ. ……/18-12-2009 βεβαίωση της ΕΥΔΑΠ, σύμφωνα με την οποία στις 22-10-1937 τοποθετήθηκε παροχή με αριθμό μητρώου …. και αριθμό παροχής την οικία ………… για την υδροδότηση του ακινήτου επί της οδού …………. 11 στο Δήμο Νίκαιας, επ’ ονόματι ……….). Ακόμη αποδείχθηκε ότι αυτός το έτος 1924 τέλεσε πρώτο γάμο με την ………., από τον οποίο απέκτησε τα τέκνα του: α) …, β) …, γ) …. και δ) …., ενώ μετά τον θάνατο της ως άνω συζύγου του, συνήψε δεύτερο γάμο με την………………… στις 1-10-1939 , κατά την διάρκεια του οποίου γεννήθηκε η ενάγουσα (στις 3-8-1941). Ο ………… τελικώς απεβίωσε στις 5 Δεκεμβρίου 1943 στη Νίκαια αφήνοντας πλησιέστερους συγγενείς του: α) τη νόμιμη σύζυγο του και μητέρα της ενάγουσας, ………., καθώς και β) τα γνήσια τέκνα του, …, Παναγιώτη, …., … και … (ενάγουσα), εκ των οποίων με τις υπ’ αριθμ. …./1935 και …../1933 δημόσιες διαθήκες του, που συνετάγησαν ενώπιον του συμβολαιογράφου Νίκαιας …………, εγκαθιστούσε μοναδικούς εκ διαθήκης κληρονόμους του τα γνήσια τέκνα του από τον πρώτο του γάμο με την ………., …., …, … και …., παραλείποντας την ενάγουσα και την μητέρα της, νόμιμη σύζυγο του. Κατά των ως άνω δημόσιων διαθηκών η τελευταία άσκησε, για την ίδια ατομικά και ως νόμιμη επίτροπος της (τότε ανήλικης) ενάγουσας, την από 21-4-1949 αγωγή με την οποία ζητούσε την ακύρωση τους λόγω προσβολής της νόμιμης μοίρας αυτής και της ενάγουσας. Η ως άνω αγωγή έγινε τελεσιδίκως δεκτή με την με αριθμό 3271/1952 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, και ακυρώθηκε η νεότερη εκ των δύο προσβαλλόμενων διαθηκών με αριθμό …../ 1935 δημόσια διαθήκη κατά το μέρος που προσέβαλε τη νόμιμη μοίρα των εκεί εναγουσών. Ακολούθως, οι ως άνω συγκληρονόμοι του …………………… κατήρτισαν προς οριστική ρύθμιση των μεταξύ τους διαφορών το υπ’ αριθμ. …./4-7-1959 προσύμφωνο διανομής ακινήτων του συμβολαιογράφου Πειραιώς, ……….., με το οποίο δήλωναν: α) αφενός ότι απέκτησαν κατά χρήση και κάρπωση από κληρονομιά του ……….., κατά το εν έκτον εξ αδιαιρέτου έκαστος, «της κυριότητος των οικοπέδων μη παραχωρηθείσης εισέτι δι’ εκδόσεως των σχετικών παραχωρητηρίων» μεταξύ άλλων τα εξής ακίνητα : ….3) και “μίαν οικίαν κειμένην στον Κορυδαλλό, ομωνύμου Δήμου και επί της διασταυρώσεως των οδών … και …. συγκειμένην εξ ενός καταστήματος επί της οδού …. και μιας κατοικίας εκ δύο (2) δωματίων και λοιπών χρειωδών κείμενης επί της οδού …. …. του οικοπέδου και της λοιπής εν γένει περιοχής της, των παραρτημάτων και παρακολουθημάτων εκτάσεως του όλου οικοπέδου μέτρων τετραγωνικών τριακοσίων ογδοήκοντα πέντε και 20/00 (385,20) εμφαινομένου του όλου οικοπέδου εις το από Αυγούστου 1957 σχεδιάγραμμα του μηχανικού ….. …. … υπό τα αλφαβητικά ψηφία Α.Β.Γ.Δ.Ε.Ζ.Η.Α. και συνορευομένην γύρωθεν με ακίνητον (οικίαν) ……, με οδόν …., ……… (οικίαν), οικίαν …. …. και με οδόν … εφής φέρει τον αριθμόν …. (…) και επί μέτρων 11,95”, και β) αφετέρου ότι συμφώνησαν να τα διανείμουν μετά την τακτοποίηση των νομίμων διατυπώσεων, ήτοι μετά την έκδοση των οριστικών παραχωρητηρίων και φορολογικών διατυπώσεων ως προς την κυριότητα των οικοπέδων, εκάστου τούτων έχοντος την χρήση και κάρπωση αυτών, ως κάτωθι: : 1) η …….. και η παρ’αυτής επιτροπευομένη ανήλικος θυγατήρ (ενάγουσα) να λάβουν, κατ’ ισομοιρίαν, κατά χρήση και κάρπωση το επί της οδού ………. κατάστημα και το τμήμα του οικοπέδου που εμφαίνεται στο συνημμένο στο προσύμφωνο από Αύγουστο του 1957 σχεδιάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………… υπό τα αλφαβητικά στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ρ-Π-Α (το οποίο και ταυτίζεται με το επίδικο ακίνητο), και 2) την υπόλοιπη έκταση του οικοπέδου να λάβουν οι ……… και ……….. Μετά την υπογραφή του ως άνω προσυμφώνου διανομής, η ενάγουσα και η μητέρα της εγκαταστάθηκαν στο επίδικο, όπου ανήγειραν διαχωριστικό τοίχο καθ’ όλο το μήκος του ορίου του, ενώ μετέτρεψαν το υφιστάμενο σε αυτό κατάστημα (ήτοι την πρώην οικία του δικαιοπαρόχου τους, ……..) σε μόνιμη κύρια κατοικία τους (βλ. σχετ. τις υπ’ αριθμ. πρωτ. …/17-11-2009 και …./17-11-2009 βεβαιώσεις της ΔΕΗ, σύμφωνα με τις οποίες η παροχή με Α.Π. … που βρίσκεται στην οδό …….. στη Νίκαια, ηλεκτροδοτήθηκε για πρώτη φορά στις 20-1-1969, επ’ ονόματι της ενάγουσας, ……….), όπου συνέχισαν να κατοικούν, η μεν μητέρα της ενάγουσας έως τον θάνατο της στις 10-10-1983, η δε ενάγουσα, έως σήμερα, μετά του συζύγου της, …………. και των τριών τέκνων τους. Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι η ενάγουσα μετά τον θάνατο της δικαιοπαρόχου μητέρας της, της οποίας τυγχάνει μοναδική εξ αδιαθέτου κληρονόμος, ασκεί συνεχώς και αδιαλείπτως την αποκλειστική πλέον νομή επί του επιδίκου, ενοικώντας, κατά τα προαναφερθέντα, στην εντός αυτού υφιστάμενη οικία, με διανοία κυρίας, ενώ το δηλώνει νομίμως ως περιουσιακό της στοιχείο (βλ. προσκομιζόμενες δηλώσεις Ε9 ετών 2010 -2020) και καταβάλει τον σχετικό ΕΝΦΙΑ. Με τον τρόπο αυτό είχε ήδη καταστεί κατά τον χρόνο έναρξης λειτουργίας του κτηματολογίου του Δήμου Νίκαιας στις 12η-9-2005 κυρία του επιδίκου με έκτακτη εικοσαετή χρησικτησία, κατ’άρθρο 1045 ΑΚ. Ωστόσο, εκ παραδρομής δεν το δήλωσε κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης, με αποτέλεσμα το επίδικο ακίνητο, το οποίο έλαβε ΚΑΕΚ ………., να φέρεται εσφαλμένα καταχωρημένο στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας ως «αγνώστου ιδιοκτήτη». Το εναγόμενο αμφισβητεί το επικαλούμενο δικαίωμα κυριότητας της ενάγουσας, ισχυριζόμενο ότι το επίδικο εξακολουθεί να του ανήκει ως αδιάθετο προσφυγικό ακίνητο, διότι μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί για αυτό οριστικό παραχωρητήριο. Εν τούτοις, ο ισχυρισμός αυτός τυγχάνει απορριπτέος, διότι, όπως προεκτέθηκε, το επίδικο είχε ήδη κατά το έτος 1933 διατεθεί προσωρινά κατά χρήση ως ακίνητο της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ), σε δικαιούχους αστούς πρόσφυγες (βλ. τις σχετικές εγγραφές επ’ ονόματι των ………. και ………….), με συνέπεια αυτό, μετά την πλασματική αποπληρωμή του τιμήματος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 § 2 του ν. 18/1944 και 1 § 3 του α. ν. 1073/1946, που έχουν εφαρμογή εν προκειμένω ως εκ του χρόνου παραχωρήσεως του ακινήτου στους εν λόγω δικαιούχους (βλ. και ΑΠ 388/2014), να καθίσταται πλέον δεκτικό χρησικτησίας, αφού το Δημόσιο έπαυσε να έχει έκτοτε οποιοδήποτε δικαίωμα επ’ αυτού, ασχέτως της μη εκδόσεως οριστικού παραχωρητηρίου. Τέλος, επισημαίνεται ότι ούτε το εναγόμενο δήλωσε το επίδικο στο κτηματολόγιο κατά την διαδικασία κτηματογράφησης. Μετα ταύτα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη, έστω και με διάφορη αιτιολογία, που αντικαθίσταται με την αιτιολογία της παρούσας, ορθώς κατ’αποτέλεσμα έκρινε και αναγνώρισε την ενάγουσα ως αποκλειστική κυρία του επιδίκου, ακολούθως δε, διέταξε την αντίστοιχη διόρθωση της ως άνω ανακριβούς πρώτης εγγραφής στο Κτηματολογικό Γραφείο του Δήμου Νίκαιας, και οι λόγοι της κρινόμενης έφεσης, με τους οποίους το εναγόμενο υποστηρίζει τα αντίθετα πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι, όπως και η έφεση στο σύνολο της. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του, (176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), αλλά μειωμένα, (άρθρο 22 ν. 3693/1957, σε συνδ. με άρθρ. 7, 9 νδ 2698/1993), σύμφωνα με όσα ειδικότερα αναφέρονται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση με την παρουσία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση τυπικά και απορρίπτει αυτήν κατ’ουσίαν.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, σε βάρος του εκκαλούντος, και τα ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 26 Μαΐου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της δικαστικής πληρεξουσίας ΝΣΚ του εκκαλούντος και της πληρεξουσίας δικηγόρου της εφεσιβλητης.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ