Αριθμός 290/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Βασίλειο Γάλλια (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………., ατομικώς και ως ασκούσας την προσωρινή επιμέλεια του ανήλικου αβάπτιστου τέκνου, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία της δικηγόρο Νεφέλη Παγίδα.
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …………., για την ίδια ατομικά και ως ασκούσα αποκλειστικά την οριστική επιμέλεια του προσώπου και σαν ειδική επίτροπος του ανηλίκου αβάπτιστου άρρενος τέκνου, ………………, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Νεφέλη Παγίδα.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Βασίλειο Γάλλια (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν η μεν υπό στοιχ Α εφεσίβλητη-Β εκκαλούσας την από 18.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019) αγωγή, ο δε υπό στοιχ Α εκκαλών-Β εφεσίβλητος την από 24.2.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./2020) αγωγή. Επί των ως άνω αγωγών εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2613/2021 απόφαση του προαναφερόμενου Δικαστηρίου, που δέχθηκε κατά ένα μέρος τις αγωγές αυτές.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο μεν υπό στοιχ Α εκκαλών-Β εφεσίβλητος (εναγόμενος της α΄ αγωγής -ενάγων της β΄ αγωγής) με την από 28.12.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …./2022-……/2022) έφεσή του, η δε υπό στοιχ Β εφεσίβλητη-Α εκκαλούσα (ενάγουσα της α΄ αγωγής-εναγόμενη της β΄ αγωγής) με την από 28.12.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2021- ………/2022) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του υπό στοιχ Α εκκαλούντος-Β εφεσιβλήτου, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και η πληρεξούσια δικηγόρος της υπό στοιχ Α εφεσίβλητης-Β εκκαλούσας, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου εκκρεμούν οι :Α) από 28-12-2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2021 και Β) από 28-12-2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2022 αντίθετες εφέσεις κατά της με αριθμό 2613/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμολία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών. Αυτές παραδεκτά φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου τους στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, στις 30-12-2021 και 3-1-2022 αντίστοιχα, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την επίδοση στις 7-12-2021 αντιγράφου της εκκαλουμένης απόφασης στην ενάγουσα -εναγόμενη, και ήδη εκκαλούσα στην υπο στοιχείο Α΄ έφεση (βλ. τη σχετική επισημείωση του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά, …………… επι του προσκομιζόμενου επιδοθέντος αντιγράφου της εκκαλουμένης). Επομένως, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), συνεκδικαζόμενες, λόγω της μεταξύ τους πρόδηλης συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ). Σημειώνεται, ότι για το παραδεκτό αυτών δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου, λόγω της φύσεως της προκειμένης διαφοράς. Πλην, όμως, από προφανή παραδρομή, κατατέθηκε, για την υπο στοιχείο Α’ ένδικη έφεση, παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ (βλ. αριθμό παραβόλου: …………/2021, ποσού: 100 ευρώ και είδους παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ),όπως προκύπτει από τη βεβαίωση της αρμόδιας Γραμματέως στη συνταχθείσα απ΄ αυτήν σχετική έκθεση κατάθεσης του ένδικου αυτού μέσου, για το οποίο πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του στην εκκαλούσα (πρβλ.ΑΠ 504/2017, ΜονΕφΠειρ 320/2021 ιστοσελίδα Εφ.Πειραιως), όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΙΙ. Α) Με την από 18-11-2019 και με αριθμό κατάθεσης …………./ 2019 αγωγή η ενάγουσα ζητούσε :α) να λυθεί ο γάμος της με τον εναγόμενο, λόγω ισχυρού κλονισμού της μεταξύ τους έγγαμης σχέσης από λόγο που αφορά αποκλειστικά στο πρόσωπο του τελευταίου, β) να της ανατεθεί αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του κοινού ανηλίκου και εισέτι αβάπτιστου, άρρενος τέκνου τους, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου τους, γ) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλλει με την ιδιότητα της ως ασκούσα εν τοις πράγμασι την επιμέλεια του τέκνου τους και ως συνεισφορά του στη μηνιαία, σε χρήμα αποτιμώμενη, διατροφή του τελευταίου, το ποσό των 1.020 ευρώ για μία διετία από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε περιοδικής παροχής, και δ) να της επιτραπεί να προβεί χωρίς τη σύμπραξη του εναγομένου, στη βάπτιση του τέκνου, κατά το δόγμα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, με το όνομα «…………» και να ορίσει ανάδοχο αυτού την …………………. Περαιτέρω, Β) με την από 24-2-2020 και με αριθμό κατάθεσης ………../2020 αγωγή ο ενάγων ζητούσε να λυθεί ο γάμος του με την αντίδικο λόγω ισχυρού κλονισμού της μεταξύ τους έγγαμης σχέσης από λόγο που αφορά αποκλειστικά στο πρόσωπο αυτής και Γ) με την από 20-7-2020 και με αριθμό κατάθεσης ………./2020 αγωγή ο ίδιος ενάγων ζητούσε να ανατεθεί στον ίδιο αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους, άλλως, επικουρικώς, να του ανατεθεί αυτή από κοινού με την εναγομένη με διαμερισμό του χρόνου διαμονής του τέκνου, ανά 15ήμερο, άλλως να ρυθμισθεί η άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο του, με τον ειδικότερα περιγραφόμενο τρόπο, με την απειλή σε βάρος της εναγομένης για κάθε παράβαση της απόφασης, που θα εκδοθεί χρηματικής ποινής 500 ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας 3 μηνών. Οι ως άνω αγωγές συνεκδικάστηκαν ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, με την εκκαλούμενη απόφαση του, με την οποία έγιναν μερικώς δεκτές ως ουσιαστικά βάσιμες και ειδικότερα :α) απαγγέλθηκε η λύση του γάμου των διαδίκων λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης τους για λόγους που αφορούν στο πρόσωπο αμφοτέρων, β) ανατέθηκε στην ενάγουσα της υπό στοιχ. Α’ αγωγής η αποκλειστική επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, γ) υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να της καταβάλει για αυτό μηνιαία διατροφή, ποσού 280 ευρώ για το χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής και για δύο έτη, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της καταβολής κάθε δόσης, δ) ρυθμίστηκε η προσωπική επικοινωνία του ως άνω ανηλίκου με τον ενάγοντα της υπο στοιχ. Γ αγωγής, πατέρα του, και απειλήθηκε σε βάρος της εναγόμενης, χρηματική ποινή 300 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός μηνός, για κάθε περίπτωση παρεμπόδισης της ρυθμιζόμενης επικοινωνίας, και τέλος ε) επιτράπηκε στην τελευταία να προβεί στην βάπτιση του ανηλίκου κατά το δόγμα της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας, με το όνομα …………, και ανάδοχο την …………….. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται αμφότεροι οι διάδικοι με τις υπό κρίση εφέσεις τους, επικαλούμενοι εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητούν την εξαφάνισή της, προκειμένου, ως προς την εκκαλούσα της υπο στοιχείο Α έφεσης να γίνει δεκτή καθ’ ολοκληρίαν η αγωγή της, και ως προς τον εκκαλούντα της υπο στοιχείο Β’ έφεσης, να γίνει δεκτή η (δεύτερη) αγωγή του και να του ανατεθεί από κοινού η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου, άλλως να ρυθμισθεί η επικοινωνία του με αυτό κατά τον τρόπο που αιτείται με την αγωγή του, να μειωθεί το ποσό της ανάλογής διατροφής που υποχρεούται να συνεισφέρει για την διατροφή του και τέλος, αυτό να λάβει μόνον το όνομα του παππού του, από την πατρική γραμμή, ήτοι …………
ΙΙΙ. Με τον Ν. 4800/2021 (ΦΕΚ A 81/21.5.2021) περί «Μεταρρυθμίσεων αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων, άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου και λοιπές επείγουσες διατάξεις» και δη με τα Κεφάλαια Β και Γ αυτού αντικαθίστανται ή τροποποιούνται διατάξεις του ενδέκατου Κεφαλαίου του Αστικού Κώδικα για τις σχέσεις γονέων και τέκνων και ιδίως για τα θέματα της γονικής μέριμνας των ανηλίκων τέκνων (άρθρα 1510-1541 του Αστικού Κώδικα), ως ίσχυαν ιδίως μετά τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, η οποία συντελέσθηκε με τον Ν. 1329/1983 και εναρμόνισε τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς το άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος για την ισότητα των φύλων και προς το άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος για την προστασία της παιδικής ηλικίας. Το Κεφαλαίο Α, υπό τον τίτλο «Σκοπός και Αντικείμενο», ορίζει ότι: «Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος του τέκνου διά της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού. Οι διατάξεις του ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, που δεσμεύουν τη Χώρα, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που κυρώθηκε με τον ν. 2101/1992 (Α` 192) και τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που κυρώθηκε με τον ν. 4531/2018 (Α` 62). Από τις διατάξεις των άρθρων 1510,1511,1512,1513, 1514, 1518 και 1520 του ΑΚ όπως αντικαταστάθηκαν ή τροποποιήθηκαν με τον άνω νόμο συνάγεται, ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του), επί πλέον δε και τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Στην περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς, ωστόσο οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Με την εν λόγω ρύθμιση, η οποία βρίσκεται σε αρμονία με τη διάταξη του άρθρου 1510 εδ. α` ΑΚ που αναφέρεται στην έγγαμη συμβίωση, καθιερώνεται εκ του νόμου η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, στην περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, ακόμα και αν δεν υπάρχει συμφωνία των γονέων ή δικαστική απόφαση. Με τη νέα ρύθμιση της ΑΚ 1513, η συνέχιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας μπορεί να αποκλειστεί μόνο με συμφωνία των γονέων ή με απόφαση του Δικαστηρίου, στο οποίο μπορεί να προσφύγει ο κάθε γονέας εφόσον όμως συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1514 παρ. 2 ΑΚ και όχι σε κάθε περίπτωση. Με την έννοια αυτή, η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σύμφωνα με το νέο δίκαιο είναι υποχρεωτική, αφού ισχύει εκ του νόμου και ανεξάρτητα από το εάν τη θέλουν οι γονείς. Με τον όρο «εξακολουθούν» καταφάσκεται η αναγκαιότητα αδιατάρακτης και αδιάκοπης διαβίωσης του ανηλίκου υπό τις συνθήκες, υπό τις οποίες ζούσε πριν από το χωρισμό των γονέων του, και ιδίως αυτές που αφορούν τις μεθόδους ανατροφής, διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσής του, τις επιλογές ως προς τις εξωσχολικές του δραστηριότητες, την ψυχαγωγία του και τις κοινωνικές του συναναστροφές, αφού η διάσταση, το διαζύγιο, η διακοπή της συμβίωσης ή η ακύρωση του γάμου των γονέων, δεν πρέπει να μεταβάλλουν τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου, η οποία πρέπει να ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς, καθόσον βασικός σκοπός είναι η ψυχική υγεία του ανηλίκου τέκνου, η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, ενώ με τον όρο «εξίσου» αποδίδεται η θεμελιώδης αρχή του οικογενειακού δικαίου, η οποία εισήχθη με τον ν. 1329/1983 και εναρμόνισε, στο θέμα αυτό, τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς τα άρθρα 4 παρ. 2 και 21 παρ. 1 του Συντάγματος, περί της ισότιμης συμβολής και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του, η οποία είναι κοινωνικά ίσης αξίας και εξίσου σπουδαία. Για τη λήψη της απόφασής του το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου για την άσκηση της γονικής μέριμνας». Με βάση την ως άνω διάταξη του άρθρου 1514 ΑΚ συνάγεται ότι σε περίπτωση που η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας δεν είναι δυνατή, εξ’ αιτίας διαφωνίας των γονέων, η ρύθμιση της γονικής μέριμνας των ανηλίκων τέκνων γίνεται από το Δικαστήριο, ενώ ως περιπτώσεις διαφωνίας αναφέρονται ενδεικτικά («ιδίως»), οι περιπτώσεις που ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει στη γονική μέριμνα ή δεν τηρεί την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησής της, ή αν η συμφωνία αυτή είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ή αν η γονική μέριμνα ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αρκεί, απλώς, η διαφωνία των γονέων, για να απονείμει ο δικαστής, κατά το υποκειμενικό περί δικαίου αίσθημα ή κατά τις αντιλήψεις που επικρατούν μέχρι σήμερα στη νομολογία, την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού στον έναν γονέα. Πιο συγκεκριμένα, αν δεν συντρέξει σπουδαίος λόγος, που εγκυμονεί κινδύνους για το παιδί (περίπτωση κακοποιητικού, ψυχικά διαταραγμένου ή παντελώς αδιάφορου γονέα) ή πραγματική αδυναμία άσκησης της συνεπιμέλειας από τον ένα γονέα λόγω της νόμιμης μετεγκατάστασης του παιδιού σε άλλη πόλη ή χώρα, δε νοείται ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλον γονέα ή έστω κατανομή της επιμέλειας, που μόνο κατ’ επίφαση θα επέτρεπε την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού, όπως λ.χ. με την ανάθεση στον έναν γονέα μόνο των ζητημάτων υγείας του παιδιού διότι, διαφορετικά, ο δικαστής θα υπερέβαινε τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και θα ερμήνευε ή/και θα εφάρμοζε εσφαλμένα το άρθρο 1514. (Βλ. Αναστάσιο Βαλτουδη, Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο, ΕλλΔνη 4, 2021 σελ. 999). Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας του τέκνου στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του και της προσφυγής τους στο Δικαστήριο αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της είναι το «βέλτιστο συμφέρον του τέκνου», που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Ο όρος «βέλτιστο συμφέρον» κατ’ ουσίαν, αποδίδει την προϊσχύσασα έννοια του «συμφέροντος του τέκνου» και επομένως, δεν εισάγεται διά του νέου όρου «βέλτιστο συμφέρον» καμία διαφοροποίηση σε σχέση με το προϊσχύσαν δίκαιο ως προς την έννοια και το περιεχόμενο της αόριστης νομικής έννοιας του συμφέροντος του παιδιού, (βλ. αναλυτικά, Λέκκα Γεώργιο, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα, Μετά το Ν.4800/2021, Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα- Θεσσαλονίκη 2021, σελ. 163 επομ, Φουντεδάκη Κατερίνα, Το νέο δίκαιο των σχέσεων γονέων και τέκνων, Οι αλλαγές που επέφερε στον Αστικό Κώδικα ο Ν. 4800/2021, σελ. 24 επομ.). Ως συμφέρον του τέκνου νοείται το σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και, γενικότερα, κάθε είδους συμφέρον το οποίο αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας παρέχονται για πρώτη φορά από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1511 παρ. 2 ΑΚ.: «η απόφαση του Δικαστηρίου συνεκτιμά παραμέτρους, όπως την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο». Τα κριτήρια αυτά αναδεικνύονται από τον νομοθέτη και ισχυροποιούνται έναντι άλλων, χωρίς ωστόσο, να δεσμεύουν το Δικαστήριο ως προς την ιεράρχηση ή την υιοθέτησή τους στο σύνολό τους. Η σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις ερμηνεία της διάταξης, ιδίως σύμφωνα με το Διεθνές Σύμφωνο Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού, πρέπει να οδηγεί τον εφαρμοστή του δικαίου στην εξατομικευμένη κρίση χωρίς δέσμευση από τα κριτήρια του άρθρου 1511 ΑΚ, τα οποία πρέπει να θεωρηθούν ενδεικτικά καθώς μπορεί να μην έχουν σχέση με το κρινόμενο από το Δικαστήριο θέμα και άλλοτε να οδηγούν σε λύσεις αντίθετες προς το συμφέρον του παιδιού, (βλ. Φουντεδάκη Κατερίνα,ο.π, σελ. 24 επομ.). Η εξατομικευμένη κρίση γίνεται δεκτό ότι συνιστά και εφαρμογή της επιταγής του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, η οποία αποκλείει τη στερεότυπη αντιμετώπιση ως προς την αξιολόγηση ατόμων και προσωπικών σχέσεων [βλ., αντί πολλών, Στ. Κουτσουμπίνα, Η συνταγματική θέση του ανηλίκου, σελ. 139 (150)]. Έτσι, κρίσιμα προς τούτο στοιχεία, όπως έχουν υιοθετηθεί μέχρι σήμερα από τη νομολογία και τη θεωρία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, οι έως τότε δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και (τυχόν) αδελφούς του, ενώ μεγάλης σημασίας είναι και η κατά το δυνατόν μικρότερη διατάραξη του μέχρι τούδε τρόπου ζωής του παιδιού, έτσι ώστε να διαφυλαχθεί, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο ψυχικός και συναισθηματικός κόσμος του, δεδομένου ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και τη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, έχει ήδη κλονίσει την ψυχική ισορροπία και την αίσθηση ασφάλειας του τέκνου. Η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς του, γιατί η άποψη, ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την νηπιακή ηλικία ,για την οποία αναγνωρίζεται υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. (ΑΠ 426/2021, ΑΠ 616/2020, ΑΠ 1175/2020, ΑΠ 1016/2019, ΑΠ 1422/2019, ΜΕφΠειρ 298/2021 όλες δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής, το συμφέρον του ανηλίκου μπορεί να επιβάλει να συμβιώνει τόσο με τη μητέρα του όσο και με τον πατέρα του και ακολούθως, εφόσον έτσι προκαλείται η μικρότερη δυνατή διατάραξη του τρόπου ζωής του, να ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας αυτού από κοινού στη μητέρα και τον πατέρα του, δηλαδή να γίνεται χρονική (ή εναλλασσόμενη) κατανομή αυτής ανάμεσα στους δύο γονείς, ενώ και η γονική μέριμνα να ανήκει από κοινού στους δυο τους, οι οποίοι θα οφείλουν να φροντίζουν για την ομαλή ανάπτυξη και το καλό του τέκνου τους από κοινού. Η έλλειψη δε συνεργασίας των γονέων δεν πρέπει να συνιστά εμπόδιο για την επιλογή της χρονικής κατανομής της επιμέλειας (ΕφΠειρ 298/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), καθόσον έτσι δίδεται η δυνατότητα στον γονέα που είναι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος με τα παιδιά να τα επηρεάσει σε βάρος του άλλου γονέα και να επιτύχει μέσω της άρνησής του να συνεργαστεί για μια τέτοια λύση, το μείζον, ήτοι να ασκεί αυτός αποκλειστικά τη γονική μέριμνα ή επιμέλεια των τέκνων, περιθωριοποιώντας τον άλλο γονέα. Για τον σκοπό αυτό λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων. Διάκριση πρέπει να γίνεται μεταξύ της χρονικής κατανομής της άσκησης της επιμέλειας μεταξύ των γονέων και της εναλλασσόμενης διαμονής (κατοικίας) του τέκνου. Η πρώτη συνιστά μορφή κατανομής της άσκησης της γονικής μέριμνας, κατά την οποία οι γονείς ασκούν εναλλάξ τη γονική μέριμνα με περιοδικότητα και συνεπάγεται ότι το παιδί έχει εναλλασσόμενη κατοικία στον τόπο της κατοικίας του γονέα του, ο οποίος στο πλαίσιο αυτό ασκεί μόνος του κάθε φορά τις πράξεις επιμέλειας του παιδιού για όλα τα θέματα, με εξαίρεση εκείνα που αφορούν στον πυρήνα της, κατ` άρθρο 1519 παρ. 1 ΑΚ. Αντιθέτως, η εναλλασσόμενη διαμονή μπορεί να διαταχθεί από το Δικαστήριο αυτοτελώς, χωρίς την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας, οπότε οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού την επιμέλεια του παιδιού (συνεπιμέλεια) σύμφωνα με τον κανόνα της 1513 εδ α`ΑΚ, με εξαίρεση μόνο εκείνες τις πράξεις επιμέλειας κατ’ άρθρο 1513 εδ. β`ΑΚ, που μπορεί να επιχειρεί κάθε φορά μόνος του ο γονέας με τον οποίο διαμένει εκ περιτροπής το παιδί. Έτσι με τον κανόνα της διάταξης 1513 ΑΚ αποσυνδέεται ο τόπος διαμονής του παιδιού από την άσκηση της επιμέλειας. Συνεπώς, το παιδί μπορεί να διαμένει με τον έναν γονέα και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού, με εξαίρεση τις πράξεις της επιμέλειας του άρθρου 1513 εδ. β` ΑΚ, και επίσης (a fortiori) το παιδί να διαμένει εκ περιτροπής και με τους δύο γονείς και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού ή ακόμα και από τον έναν γονέα. Καθοριστικό ρόλο για της επιλογή της εναλλασσόμενης κατοικίας από το Δικαστήριο έχει η γνώμη του παιδιού που εκδήλωσε την επιθυμία να μην αποχωριστεί τους δυο γονείς του, η επιτυχής εφαρμογή της χρονικής κατανομής για πολλά χρόνια, η ανάλωση αρκετού χρόνου με τα τέκνα του από το γονέα που δεν συγκατοικεί μαζί τους και η μη ύπαρξη άλλου κατιόντος. Εάν η εναλλασσόμενη κατοικία δεν προάγει το συμφέρον του παιδιού (λ.χ επειδή οι γονείς ζουν σε διαφορετική πόλη ή σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο, τα παιδιά δεν είναι εξοικειωμένα με τον ένα γονέα, ο ένας γονέας μένει μακριά από το κέντρο των σχολικών, των εξωσχολικών και των κοινωνικών δραστηριοτήτων), συμπληρωματικό πυλώνα της από κοινού άσκησης της επιμέλειας του παιδιού από τους γονείς του αποτελεί η ενίσχυση του δικαιώματος επικοινωνίας του παιδιού με το γονέα με τον οποίο δε διαμένει, ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ουσιαστική συμμετοχή των δυο γονέων στην ανατροφή και στην φροντίδα του. (βλ. Λέκκα Γεώργιο, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα, ν. 4800/ 2021, σελ. 225) Επιπροσθέτως, επί αντιθέτων αγωγών των διαζευγμένων ή εν διαστάσει τελούντων γονέων, για ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχέσεις και περιστάσεις, μπορεί να κατανείμει μεταξύ τούτων την άσκηση των τριών βασικών λειτουργιών της γονικής μέριμνας, καθώς και των διαφόρων υπολειτουργιών – τομέων της επιμέλειας του προσώπου τους, όπως είναι η μόρφωση, εκπαίδευση, υγεία, περίθαλψη κλπ, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον των τέκνων, προκειμένου να μην αποξενώνονται από τον ένα γονέα τους, ούτε να αποκλείεται αυτός τελείως από την άσκηση των ως άνω σημαντικών λειτουργικών δικαιωμάτων του (ΑΠ 616/2020, ΕφΠειρ 298/2021, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κριτήριο για την καταλληλότητα ή μη του γονέα να του ανατεθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων κατ’ αποκλεισμό του άλλου γονέα μπορεί να αποτελέσει και ο τρόπος άσκησης αυτής, όταν ήδη εκείνος μετά την επελθούσα διάσταση των συζύγων ασκούσε εν τοις πράγμασι ή προσωρινά με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων το σχετικό λειτουργικό δικαίωμα. Έτσι, εάν για παράδειγμα κατά τον παραπάνω χρόνο παρεμπόδισε αδικαιολόγητα την επικοινωνία των τέκνων με τον άλλο γονέα, τούτο συνιστά καταχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας, που είναι δυνατόν να επισύρει ακόμη και τις συνέπειες του άρθρου 1532 ΑΚ. Κι αυτό, γιατί η συστηματική και κατ’ επανάληψη παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου από τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια με τον άλλο γονέα μπορεί να οδηγήσει σε αποκοπή του τέκνου από τον γονέα με τον οποίο αυτό δεν διαμένει μαζί, κατάσταση που συνιστά γονική αποξένωση και οδηγεί σε δομικές ανισορροπίες και σε τελική ανάλυση στη συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού [βλ. Χριστίνα Σταμπέλου στα σχόλιά της κάτω από την ΠολΠρΑθ 124/2021, ΕφΑΔ & ΠολΔ 2021, σελ. 193]. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στον νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το Δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητας του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς τον συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλεια του, όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει τη στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης. Πρέπει δε να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη, ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στον σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμησή του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το βέλτιστο συμφέρον του (βλ. ΑΠ 434/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1016/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 298/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, κατά το άρθρο 18 εδ. α` ν. 4800/2021 (μεταβατική διάταξη) τα κεφάλαια Β και Γ του νόμου αυτού (που ρυθμίζουν τα ζητήματα των σχέσεων γονέων και τέκνων και τροποποιούν τις διατάξεις των άρθρων 1511 επ. ΑΚ) εφαρμόζονται και στις εκκρεμείς υποθέσεις επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (16.9.2021) αμετάκλητη δικαστική απόφαση (γνήσια αναδρομικότητα), κατ` επιτρεπτή απόκλιση από την κοινή διάταξη του άρθρου 533 § 2 ΚΠολΔ, σύμφωνα με την οποία, κατά τη συζήτηση της έφεσης, εφαρμόζεται το δίκαιο που ίσχυε κατά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης.
IV. Εν προκειμένω, από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν πρωτοδίκως, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως (ακόμα και το πρώτον κατ’άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ) προσκομίζουν οι διάδικοι [στα οποία, ωστόσο, α) δεν περιλαμβάνεται ο προσκομιζόμενος από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη ψηφιακός δίαυλος usb, που περιέχει δύο βιντεοσκοπήσεις του εφεσίβλητου-εκκαλούντος κατά την επίσκεψη του στην οικία της στα πλαίσια της επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο, δηλαδή σε οικογενειακές του στιγμές, προς απόδειξη των ισχυρισμών της, αφενός περί βιαιοπραγίας του σε βάρος της και αφετέρου περί της εκ μέρους του ψευδούς καταμηνύσεως της ιδίας για πρόκληση σε αυτόν σωματικών βλαβών, ο οποίος δεν δύναται να ληφθεί υπόψη, διότι αποτελεί παράνομο αποδεικτικό μέσο (άρθρα 2 παρ.1, 9 παρ.1, 19 παρ.3 Σ), καθόσον οι εν λόγω βιντεοσκοπήσεις έγιναν εν αγνοία του και χωρίς τη συναίνεση του (βλ. σχετικά και ΜΕφΔωδ 14/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώ η σχετική σήμανση στην εξώθυρα της οικίας της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, ότι ο χώρος παρακολουθείται από κλειστό κύκλωμα ασφάλειας ουδόλως προέκυψε, ότι υπήρχε ήδη κατά τον κρίσιμο χρόνο της καταγραφής του προσκομιζόμενου οπτικοακουστικού υλικού, επιπλέον δε, ως προς το ένα εξ αυτών, που περιέχει ομιλίες, αυτό απαραδέκτως προσάγεται και για τον επιπλέον λόγο, ότι δεν συνοδεύεται από έγγραφο κείμενο, το οποίο να περιέχει τις αποτυπωθείσες σε αυτό ομιλίες, από κοινού με πιστοποίηση αρμόδιου οργάνου, όπως είναι ο δικηγόρος (άρθρο 52 του Κώδικα περί Δικηγόρων) που να βεβαιώνει την ακρίβεια της μεταφοράς (ΑΠ 1133/ 2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώ β) αναφορικά με τις επικαλούμενες με αριθμούς …../2020 και ……/2020 ένορκες βεβαιώσεις της ………….. και …………….. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, που με τις από 8-12-2022 προτάσεις της εκκαλούσας -εφεσίβλητης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου φέρονται ως προσκομιζόμενες με αρίθμηση σχετικών 7 και 5 αντίστοιχα, επισημαίνεται ότι αυτές δεν προσκομίστηκαν, τα δε ως άνω αριθμούμενα σχετικά αφορούν στις προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις με αριθμούς …./5-4-2019 και …./25-4-2019 της …….. και ………… αντίστοιχα ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που ελήφθησαν για να χρησιμοποιηθούν στη δίκη ασφαλιστικών μέτρων για την ίδια υπόθεση μεταξύ των ιδίων διαδίκων, και λαμβάνονται υπόψη εν προκειμένω για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων], καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψιν αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι στις 25-10-2018 τέλεσαν στον Πειραιά νόμιμο γάμο κατά τον πολιτικό τύπο, από τον οποίο στις 20-11-2018 απέκτησαν ένα άρρεν τέκνο. Η έγγαμη σχέση τους υπήρξε εξ αρχής προβληματική, παρά το γεγονός ότι οι διάδικοι διατηρούσαν αισθηματικό δεσμό ήδη από δεκαετίας, και τελικώς διασπάστηκε οριστικά με την αποχώρηση του εφεσίβλητου -εκκαλούντος από την συζυγική οικία στις 20-2-2019. Αιτία για την κακή μεταξύ τους σχέση στάθηκε κατά κύριο λόγο η διαφωνία τους ως προς τον τόπο της εγκατάστασης του συζυγικού οίκου τους, η οποία οδήγησε σε συχνούς και έντονους μεταξύ τους διαπληκτισμούς και λογομαχίες, καθόσον ο εφεσίβλητος-εκκαλών πίεζε για την μετεγκατάσταση τους από το διαμέρισμα, που η εκκαλούσα-εφεσίβλητη μίσθωνε ήδη από οκταετίας σε οικοδομή στον Πειραιά, στην οποία διέμεναν και οι γονείς της, σε ιδιόκτητη (της οικογένειας του) οικοδομή στον Κορυδαλλό, όπου αυτός διατηρούσε και την επιχείρηση του και διέμεναν οι δικοί του γονείς. Μετά την κατά τα παραπάνω διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων οι σχέσεις αυτών συνέχισαν επιδεινούμενες με αλληλοκατηγορίες και υποβολή εκατέρωθεν εγκλήσεων για αδικήματα ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και απειλής (βλ. σχετικά αντίγραφα δελτίου οχήματος Α.Τ Καμινίων- Ν. Φαλήρου), αλλά και συκοφαντικής δυσφήμησης και ψευδούς καταμήνυσης, για τα οποία έχουν ασκηθεί σε βάρος τους σχετικές ποινικές διώξεις. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι ουδεμία εξ αυτών αφορά σε τέλεση κάποιου αδικήματος σε βάρος του ανηλίκου. Με τον δεύτερο λόγο της υπο στοιχείο Α’ έφεσης σε συνδυασμό και με τον πρώτο λόγο αυτής, η εκκαλούσα-εφεσίβλητη παραπονείται, επειδή το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απήγγειλε τη λύση του γάμου της με τον εφεσίβλητο-εκκαλούντα, δεχόμενο ισχυρισμό κλονισμό της έγγαμης σχέσης τους για λόγους αναγόμενους στο πρόσωπο αμφοτέρων των συζύγων, και όχι αποκλειστικά στο πρόσωπο αυτού, και δη λόγω της βάναυσης σε βάρος αυτής αντισυζυγικής συμπεριφοράς του, όπως η ίδια επικαλείται με την αγωγή της. Ωστόσο, ο λόγος αυτός τυγχάνει απαράδεκτος και απορριπτέος για έλλειψη εννόμου συμφέροντος, διότι αντικείμενο της δίκης διαζυγίου είναι, όχι η δικαστική διάγνωση του λόγου του που δικαιολογεί την απαγγελία του διαζυγίου, αλλά το διαπλαστικό δικαίωμα της λύσης του γάμου. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση συνεκδικάσεως αντιθέτων αγωγών διαζυγίου, με τις οποίες καθένας από τους συζύγους ζητεί την λύση του γάμου για ισχυρό κλονισμό της σχέσης, εάν η μία από αυτές (αγωγές) γίνει δεκτή και η άλλη απορριφθεί, είναι προφανές ότι ο διάδικος του οποίου η αγωγή απορρίφθηκε δεν έχει έννομο συμφέρον, κατά τα άρθρα 68, 516 παρ.2 και 556 παρ.2 ΚΠολΔ, να ασκήσει έφεση ή αναίρεση κατά της πρωτόδικης ή της τελεσίδικης αποφάσεως και να ζητήσει την εξαφάνισή της με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή του αντιδίκου και να γίνει δεκτή η δική του αγωγή, καθ’ όσον η έννομη συνέπεια την οποία και ο ίδιος επεδίωξε με την αγωγή του, δηλαδή η λύση του γάμου, αποτέλεσμα στο οποίο και αυτός εμμένει, έχει ήδη επέλθει. Ως εκ τούτου, το εκατέρωθεν υποβληθέν αίτημα δικαστικής διάπλασης έχει ικανοποιηθεί με την απαγγελία του διαζυγίου, έστω και με βάση διάφορα περιστατικά, που συγκροτούν όμως τον ίδιο λόγο, ήτοι αυτόν του αντικειμενικού κλονισμού του γάμου, ενώ το γεγονός ότι η απόφαση μπορεί να περιέχει δυσμενείς για τον καθένα αιτιολογίες, δεχόμενη δηλαδή, ότι ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης επήλθε εξαιτίας γεγονότων που αφορούν και το πρόσωπό του, δεν ασκεί, ενόψει του κατά τα παραπάνω αντικειμένου της δίκης διαζυγίου και του δεδικασμένου της σχετικής απόφασης, δυσμενή επιρροή στα έννομα συμφέροντά του (ΑΠ 1262/2020, 1471/2019, ΑΠ 921/2018, ΑΠ 1568/2018, ΜΕφΔωδ 49/2021 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, ΜΕφΠειρ 613/2020, ιστοσελίδα Εφετείου Πειραιώς). Τέλος, οι ουσιαστικές παραδοχές του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στην εκκαλουμένη και αφορούν στους λόγους που επέφεραν τον ισχυρό κλονισμό στον γάμο των διαδίκων, δεν δεσμεύουν τα ποινικά δικαστήρια, που θα εκδικάσουν τις εκατέρωθεν εγκλήσεις τους, όπως αβασίμως διατείνεται η εκκαλούσα- εφεσίβλητη, αλλά εκτιμώνται ελεύθερα μαζί με τις άλλες αποδείξεις (άρθρο 62 ΚΠοινΔ), ούτως ώστε να μην δικαιολογείται, ούτε εκ του λόγου τούτου, έννομο συμφέρον για την προβολή του ερευνώμενου λόγου έφεσης. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι από την αποχώρηση του εφεσίβλητου-εκκαλούντος από την συζυγική οικία και μέχρι σήμερα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους ασκεί η εκκαλούσα-εφεσίβλητη, αρχικά εν τοις πράγμασι και ακολούθως δυνάμει της με αριθμό 1343/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την συναίνεση, μάλιστα του αντιδίκου, λόγω της βρεφικής ηλικίας του τέκνου. Με την ίδια δε απόφαση ρυθμίστηκε προσωρινά και η επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του κάθε Τρίτη και Πέμπτη από ώρα 17.00 έως 20.00 και κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο εκάστου μηνός, από ώρα 10.00 έως 13.00 στην οικία του τέκνου παρουσία των γονέων της εκκαλούσας- εφεσίβλητου ή προσώπου της επιλογής της. Ωστόσο, όπως παραπονείται ο τελευταίος, η εκκαλούσα-εφεσίβλητη παρεμποδίζει την επικοινωνία του με αυτό (βλ. προσκομιζόμενα από 3-8-2021 και 10-8-2021 αποσπάσματα ημερησίου δελτίου οχήματος της Ελληνικής Αστυνομίας, σύμφωνα με τα οποία, η εκκαλούσα-εφεσίβλητη απουσίαζε μετα του τέκνου κατά τον ορισθέντα χρόνο επικοινωνίας αυτού με τον εφεσίβλητο-εκκαλούντα, με αποτέλεσμα αυτή τελικώς να ματαιωθεί), και για τον λόγο αυτό την έχει μηνύσει και έχει ασκηθεί σε βάρος της ποινική δίωξη για παραβίαση δικαστικής απόφασης (169 Α’ ΠΚ). Η ως άνω, όμως, συμπεριφορά της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, που δεν οφείλεται σε εύλογη αιτία, όπως η προστασία του ανηλίκου τέκνου από κακοποιητική συμπεριφορά του πατέρα του, αλλά στα αρνητικά συναισθήματα της ιδίας έναντι του τελευταίου, συνιστά καταχρηστική και μη προσήκουσα εκ μέρους της άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου, καθόσον οδηγεί σε απομάκρυνση και αποξένωση αυτού από τον εφεσίβλητο -εκκαλούντα, ο οποίος, ωστόσο, τυγχάνει το ίδιο κατάλληλος με αυτήν να ασκεί την επιμέλεια του τέκνου τους. Ειδικότερα, όπως αποδείχθηκε, αμφότεροι οι διάδικοι φέρονται στον υιό τους με την ίδια αγάπη και τρυφερότητα και πληρούν όλα τα εχέγγυα για να τον αναθρέψουν σωστά, η ουσιαστική δε συμμετοχή εκάστου στην φροντίδα και ανατροφή του μέσω της καλλιέργειας μιας στενής, και όσο το δυνατόν περισσότερο ισορροπημένης, σχέσης μαζί του, δύναται να συμβάλλει καθοριστικά στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του ανηλίκου, όπως, άλλωστε επιβάλλει και το βέλτιστο συμφέρον αυτού. Για τον λόγο αυτό προκρίνεται εν προκειμένω η ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας του τέκνου και στους δύο γονείς του, σύμφωνα με τον κανόνα της 1513 εδ. α’ ΑΚ [ως ισχύει και εφαρμόζεται εν προκειμένω, κατ` επιτρεπτή απόκλιση από την κοινή διάταξη του άρθρου 533 § 2 ΚΠολΔ, καθόσον η υπόθεση τυγχάνει εισέτι εκκρεμής (άρθρο 18 εδ. α` ν. 4800/2021)], από τον οποίο το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να παρεκκλίνει. Ωστόσο, η άσκηση της συνεπιμέλειας δεν πρέπει να συνδυαστεί επι του παρόντος με την εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις οικίες των γονέων του, αλλά να ορισθεί ως τόπος κατοικίας του η οικία της μητέρας του, ενόψει του ότι αυτό διάγει ακόμη τη νηπιακή του ηλικία και ο μεταξύ τους συναισθηματικός δεσμός είναι ιδιαιτέρως στενός, η οποία και θα δύναται να προβαίνει κατ’ εξαίρεση στις πράξεις που προβλέπονται στο άρθρο 1513 εδ. β` ΑΚ. Παράλληλα, προκειμένου να μην αποψιλωθεί από το περιεχόμενο της η συνεπιμέλεια του εφεσίβλητου-εκκαλούντος θα πρέπει να ενισχυθεί η επικοινωνία αυτού με το ανήλικο, που μέχρι σήμερα είναι χρονικά περιορισμένη και ουσιαστικά ελεγχόμενη, ως λαμβάνουσα χώρα στην οικία της αντιδίκου και παρουσία της, ούτως ώστε να δοθεί σε αυτούς η ευκαιρία να αναπτύξουν και να ισχυροποιήσουν την μεταξύ τους σχέση. Προς τούτο, αυτή δέον να ρυθμισθεί ως εξής: Κάθε Τρίτη και Πέμπτη από ώρα 17.00 έως ώρα 21.00, και κάθε πρώτη και τρίτη Παρασκευή και Κυριακή του μήνα από ώρα 18.00 της Παρασκευής έως ώρα 17.00 της Κυριακής, σύμφωνα και με τα ορισθέντα απο το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, της αντιδίκου, μητέρας του τέκνου, μη παραπονούμενης σχετικώς με λόγο έφεσης. Επιπλέον, κατά την περίοδο των διακοπών των Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς από 24 Δεκεμβρίου και ώρα 11.00 έως 30 Δεκεμβρίου και ώρα 11.00, τα ζυγά έτη, και από 31 Δεκεμβρίου ώρα 11.00 έως 6 Ιανουαρίου και ώρα 11.00 τα μονά έτη, και κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα από τη Μεγάλη Δευτέρα, ώρα 11.00 έως Δευτέρα του Πάσχα και ώρα 11.00 τα ζυγά έτη και από τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 11.00 έως την Κυριακή του Θωμά και ώρα 11.00 τα μονά έτη, και τέλος κατά τη θερινή περίοδο από 20 Ιουλίου και ώρα 11.00 έως 31 Ιουλίου και ώρα 11.00 τα ζυγά έτη και από 1 Αυγούστου και ώρα 11.00 έως 11 Αυγούστου και ώρα 11.00 τα μονά έτη. Το ανήλικο θα παραλαμβάνει ο εφεσίβλητος -εκκαλών πατέρας του από την κατοικία της αντιδίκου κατά την έναρξη της επικοινωνίας και θα το παραδίδει στον ίδιο τόπο κατά τη λήξη της. Κατά τις υπόλοιπες ημέρες ο εφεσίβλητος εκκαλών θα έχει δυνατότητα ελεύθερης επικοινωνίας μαζί του είτε τηλεφωνικής είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, messenger, skype κλπ.), εφόσον δεν διαταράσσεται το πρόγραμμα των σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων του τέκνου. Ακόμη, πρέπει να απειληθεί κατά της εκκαλούσας-εφεσίβλητης χρηματική ποινή ύψους τριακοσίων (300,00) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μήνα για την περίπτωση παρεμπόδισης του δικαιώματος επικοινωνίας του τέκνου με τον πατέρα του κατά τα ανωτέρω, όπως ορθώς έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορριπτομένου ως αβασίμου του σχετικού τρίτου λόγου της υπο στοιχείο Α’ έφεσης. Τέλος, δέον όπως επισημανθεί, ότι κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και δη η άσκηση αρνητικής επίδρασης σε βάρος του, η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με αυτόν και τους οικείους του και η δημιουργία προσκομμάτων στην επικοινωνία ή την εκ μέρους του άσκηση της συνεπιμέλειας του τέκνου, αποτελεί καταχρηστική συμπεριφορά και κακή άσκηση της επιμέλειας, και ως τέτοια μπορεί τελικώς να οδηγήσει στην αφαίρεσή της. Μετα ταύτα, πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος ο σχετικός πρώτος λόγος της υπο στοιχ. Β έφεσης, κατά το μέρος, που αφορά στην απόρριψη του αγωγικού αιτήματος του εκκαλούντος για ανάθεση σε αυτόν της άσκησης της συνεπιμέλειας του ανηλίκου τέκνου του, καθώς και ο δεύτερος λόγος της ίδιας έφεσης, με τον οποίο αυτός παραπονείται για διαφορετική (ελάσσονα), σε σχέση με τα εκ μέρους του αιτηθέντα, ρύθμιση του δικαιώματος του για επικοινωνία.
V. Περαιτέρω, οι διάδικοι διαφωνούν, ως προς την ονοματοδοσία του ανηλίκου, αν και συμφωνούν ως προς την βάπτιση του κατά τους θείους και ιερούς κανόνες της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, με συνέπεια το τέκνο να παραμένει αβάπτιστο, παρά την ηλικία του. Για τον λόγο αυτό η εκκαλούσα-εφεσίβλητη αιτήθηκε με την αγωγή της να της επιτραπεί να προχωρήσει στη βάπτιση του με δύο κύρια ονόματα, ήτοι ……………., εκ των οποίων το μεν πρώτο αποτελεί τάμα της ιδίας προς τον Αγιο Νικόλαο, επειδή κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, από το οποίο εξήλθε σώα, το δε δεύτερο είναι το όνομα στο οποίο οι διάδικοι είχαν καταλήξει, όπως αυτή ισχυρίζεται, ήδη προ της γεννήσεως του τέκνου. Πρωτοδίκως, ο εφεσίβλητος-εκκαλών με τις προτάσεις του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, είχε καταρχήν αρνηθεί το επικαλούμενο από την ενάγουσα γεγονός της συναίνεσης του να δοθεί στο τέκνο το όνομα ……….., ενώ περαιτέρω, αμφισβήτησε και τον ισχυρισμό αυτής περί τάματος αναφορικά με το όνομα ………. Το πρώτον δε με την έφεση του, αιτείται να δοθεί στο τέκνο το όνομα ….., προς τιμήν του αποβιώσαντος πατέρα του, ισχυριζόμενος περαιτέρω, ότι αυτό το όνομα του δόθηκε κατά τον σαραντισμό του στην εκκλησία. Σχετικά με το ζήτημα αυτό αποδείχθηκε, ότι το ανήλικο τέκνο, που έχει ήδη συμπληρώσει το 4ο έτος της ζωής του κατά τον χρόνο συζήτησης των ένδικων εφέσεων, αποκαλείται εξ αρχής από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη, τους οικείους και το φιλικό του περιβάλλον, …………., που είναι και το μόνο όνομα με το οποίο ενεγράφη στο προνηπιακό τμήμα του παιδικού σταθμού της Ι……….. (βλ. τα σχετικώς προσκομιζόμενα έγγραφα, αποδείξεις διδάκτρων και σχολικές φωτοτυπίες), και στο οποίο έχει συνηθίσει να απαντά. Αντιθέτως, το όνομα ……. δεν εμφαίνεται δηλωθέν κάπου, ούτε προέκυψε ότι το τέκνο αποκαλείται με το σύνθετο όνομα, …………, όπως θα ήταν αναμενόμενο, εφόσον υφίστατο όντως ζήτημα τάματος, που όφειλε ηθικά να εκπληρώσει η μητέρα του, εκκαλούσα-εφεσίβλητη, και ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν πείθεται ότι συντρέχει περίπτωση να δοθεί στο ανήλικο και αυτό το όνομα. Περαιτέρω, αναφορικά με το όνομα …….., όπως προαναφέρθηκε, ο εφεσίβλητος-εκκαλών, οψίμως εγείρει ζήτημα τέτοιας ονοματοδοσίας του τέκνου, σε κάθε δε περίπτωση η διττή ονοματοδοσία του ανηλίκου με τα ονόματα ……….. δεν κρίνεται ενδεδειγμένη, καθόσον θεωρείται βέβαιο, ότι καθένας εκ των διαδίκων, δεδομένων μάλιστα και των ιδιαίτερα κακών μεταξύ τους σχέσεων, θα επιμένει να αποκαλεί το τέκνο με το όνομα της δικής του προτιμήσεως [όπως επισημαίνει και ο ίδιος ο εφεσίβλητος-εκκαλών, ο οποίος για τον λόγο αυτό εμμένει μόνον στην ονοματοδοσία του τέκνου με το όνομα ….], προκαλώντας σε αυτό σύγχυση, διότι, όπως προαναφέρθηκε, το μοναδικό όνομα στο οποίο ο ανήλικος έχει συνηθίσει να απαντά, και νιώθει ως στοιχείο της ταυτότητας του, είναι το όνομα ….. Για όλους αυτούς τους λόγους το Δικαστήριο κρίνει. ότι το μοναδικό κύριο όνομα που πρέπει να δοθεί στο ανήλικο τέκνο των διαδίκων είναι το όνομα «……». Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε διαφορετικά και όρισε ως κύρια ονόματα αυτού τα ονόματα …………, έσφαλε κατά την εφαρμογή και την ερμηνεία του νόμου και εκτίμησε πλημμελώς τις αποδείξεις και οι σχετικοί τέταρτος λόγος της υπο στοιχ. Α έφεσης και τέταρτος λόγος της υπο στοιχ. Β έφεσης πρέπει να γίνουν μερικώς δεκτοί ως ουσιαστικά βάσιμοι. Ακόμη, όπως κρίθηκε με την εκκαλουμένη, η οποία δεν βάλλεται κατά το μέρος αυτό από τις συνεκδικαζόμενες εφέσεις, καταλληλότερο πρόσωπο για να ορισθεί ανάδοχος του τέκνου τυγχάνει η ………………, παιδική φίλη της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, για το πρόσωπο της οποίας ο εφεσίβλητος- εκκαλών ουδεμία αντίρρηση διατύπωσε. Τέλος, ενόψει της ως άνω από κοινού άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου, τα ανακύπτοντα σχετικά με τη βάπτιση του ζητήματα, θα επιλυθούν με συναπόφαση των διαδίκων γονέων, οι οποίοι οφείλουν να συνεργαστούν προς τούτο, δεδομένου ότι, όπως και οι ίδιοι δηλώνουν, συμφωνούν με τη τέλεση του ιερού αυτού μυστηρίου.
VΙ. Εξάλλου, από τα ίδια αποδεικτικά μέσα προέκυψε, ότι ο εφεσίβλητος-εκκαλών διατηρεί επιχείρηση κατασκευής και εμπορίας κεραμικών τουριστικών ειδών, που λειτουργεί σε ιδιόκτητο ακίνητο στον Κορυδαλλό. Κατά το επίδικο χρονικό διάστημα των δύο ετών από την επίδοση της υπο στοιχ. Α’ και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2019 αγωγής (δηλαδή από 21-11-2019 έως 21-11-2021), αποκέρδαινε από την επιχείρηση του μηνιαίο εισόδημα, που δεν υπερέβαινε κατά μέσο όρο το ποσό των 450 ευρώ για το πρώτο επίδικο έτος και 600 ευρώ για το δεύτερο, ενόψει και της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, που επέφερε η πανδημία covid 19 στον τουριστικό κλάδο, από τον Μάρτιο του έτους 2020 και μετά. Ο ίδιος ισχυρίζεται, ότι τα έσοδα του από την ανωτέρω επιχειρηματική του δραστηριότητα κατά την κρίσιμη διετία ήταν ελάχιστα, όπως δε προκύπτει από τις προσκομιζόμενες σχετικώς βεβαιώσεις της ΑΑΔΕ, που έλαβε μετά από εισαγγελική παραγγελία η εκκαλούσα-εφεσίβλητη και αφορούν σε δηλωθέντα εισοδήματα φορολογικών ετών 2019 και 2021 (για το φορολογικό έτος 2020 αυτή δεν προσκομίζει αντίστοιχη βεβαίωση), αυτός για το έτος 2019 έχει δηλώσει :α μηδενικά εισοδήματα από επιχειρηματική δραστηριότητα, και β) το ποσό των 4.332 ευρώ από ακίνητη περιουσία (μισθώματα) (δηλαδή ποσό 360 ευρώ μηνιαίως) και για το έτος 2021 έχει δηλώσει :α) εισοδήματα ποσού 5.376,22 ευρώ από την επιχειρηματική του δραστηριότητα και β) ποσό 4.740,50 ευρώ από ακίνητη περιουσία (δηλαδή ποσό 395 ευρώ μηνιαίως). Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν έχει ελεγχθεί η ειλικρίνεια των δηλωθέντων, εκ μέρους αυτού στοιχείων από τη φορολογική Αρχή, οι εν λόγω φορολογικές δηλώσεις δεν δεσμεύουν το Δικαστήριο. Εξάλλου, αυτός ουδόλως αποδείχθηκε ότι κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα διαβιούσε σε καθεστώς ένδειας. Αντιθέτως, όπως και ο ίδιος διατείνεται, δύναται να συνεισφέρει για το επίδικο χρονικό διάστημα μηνιαίως στις ανάγκες διατροφής του ανήλικου τέκνου του, το ποσό των 200 ευρώ (βλ. σελ. 24 της υπο στοιχείο Β’ έφεσης). Περαιτέρω, αυτός τυγχάνει αποκλειστικός κύριος τριών ισογείων ακινήτων στον Κορυδαλλό Αττικής, επί της οδού ………….., επιφανείας 140, 43,50 και 25 τ.μ., τα οποία χρησιμοποιεί προς άσκηση της ανωτέρω επαγγελματικής του δραστηριότητας, εξ αδιαιρέτου συγκύριος καθώς και ψιλός συγκύριος, κατά ποσοστό 50%, δύο οροφοκτησιών, στο Περιστέρι Αττικής, επί της οδού …………, επιφανείας 153 τ.μ, το οποίο και εκμισθώνει, εισπράττοντας το προαναφερόμενο μέρος του μισθώματος, ενώ επιπλέον έχει τη πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε ημιτελή αποθήκη (οριζόντια ιδιοκτησία πρώτου ορόφου), κύριων χώρων 108,47 τ.μ., σε οικοδομή στην οδό ………, καθώς και σε κατοικία πρώτου ορόφου, κύριων χώρων 63,92 τ.μ., στην ίδια οικοδομή, την κυριότητα σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε μονοκατοικία ισόγειου ορόφου, κύριων χώρων 60,00 τ.μ. σε αποθήκη (αυτοτελής οριζόντια ιδιοκτησία) υπόγειου ορόφου σε μονοκατοικία, κύριων χώρων 30,00 τ.μ., καθώς και σε κατοικία πρώτου ορόφου, κύριων χώρων 60,90 τ.μ., εντός οικοπέδου επιφάνειας 303,00 τ.μ., στον δήμο Σαλαμίνας, στην οδό …….., την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε κατοικία πρώτου ορόφου, κύριων χώρων 42,61 τ.μ., στον δήμο Κορυδαλλού, στην οδό ……., καθώς και σε οικόπεδο επιφάνειας 305,30 τ.μ., στο δήμο Σαλαμίνας, στην οδό ………, με ποσοστό ιδιοκτησίας 25% (βλ. αναλυτική κατάσταση για τα μισθώματα ακίνητης περιουσίας φορολογικού έτους 2021). Ακόμη, στην εξ αδιαιρέτου συγκυριότητα του, κατά ποσοστό 33,33% ανήκει και ένα ΙΧΕ αυτοκίνητο, μάρκας ΒMW, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2006, ενώ δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει άλλη περιουσία ή εισοδήματα ούτε ότι βαρύνεται εκ του νόμου με τη διατροφή τρίτου προσώπου, πλην του ανωτέρω τέκνου του. Κατοικεί σε ιδιόκτητη οικία και δεν βαρύνεται με καταβολή μισθώματος, παρα μόνον με τις εν γένει δαπάνες συντήρησης και λειτουργίας της, ενώ κατά τα λοιπά έχει τις συνήθεις διατροφικές ανάγκες των προσώπων της ηλικίας του, που ζουν υπό όμοιες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Όσον αφορά στην εκκαλούσα-εφεσίβλητη, αυτή εργάζεται ως υπάλληλος ναυτιλιακής εταιρίας και λαμβάνει καθαρές τακτικές μηνιαίες αποδοχές, ύψους 1.550 ευρώ (βλ. προσκομιζόμενη από 5-2-2020 βεβαίωση αποδοχών), ενώ δεν αποδείχθηκε ότι έχει πρόσθετα εισοδήματα επιβράβευσης επίτευξης στόχων (bonus) από την εργασία της. Εως και τον Οκτώβριο έτους 2021 κατοικούσε σε μισθωμένη οικία με το ανήλικο τέκνο, έναντι μηνιαίου μισθώματος 150 ευρώ, βαρυνόμενη με την αναλογία του καθώς και τις εν γένει λειτουργικές δαπάνες αυτής, ενώ με το με αριθμό ……./2021 νόμιμα μεταγραμμένο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Πειραιώς ……., αυτή απέκτησε την ψιλή κυριότητα, λόγω γονικής παροχής, σε ένα διαμέρισμα πρώτου ορόφου, εμβαδού 70 τμ, στα Ταμπούρια Πειραιά, (οδός ………..), όπου και ακολούθως μετακόμισε και έκτοτε ενοικεί. Επιπλέον αυτή έχει την πλήρη κυριότητα σε μια υπόγεια αποθήκη, εμβαδού 9,850 τμ, στον Πειραιά (οδός ……….), και σε ένα διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, εμβαδού 70 τμ, ενώ έχει στην κυριότητα της και δύο ΙΧΕ αυτοκίνητα, μάρκας MARUTI και ΡΕUGΕΟΤ, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2000 και 2006, αντίστοιχα. Δεν βαρύνεται με την διατροφή άλλου προσώπου, πλην του ανηλίκου τέκνου, στο όνομα του οποίου έχει συνάψει ασφάλεια ζωής, με την ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία ………., για την οποία καταβάλει ετησίως το ποσό των 207 ευρώ. Ωστόσο, το εν λόγω ποσό δεν προαφαιρείται από τα εισοδήματά της, αλλά λαμβάνεται υπόψη ως στοιχείο προσδιοριστικό της αξίας της περιουσίας και των συνθηκών διαβίωσής της (ΑΠ 995/2019, ΝΟΜΟΣ). Τέλος, αυτή έχει τις συνήθεις διατροφικές δαπάνες των προσώπων της ηλικίας της, που ζουν υπό όμοιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Περαιτέρω, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων δεν διαθέτει εισοδήματα από περιουσία ή από άλλη πηγή, ούτε φυσικά δύναται να εργασθεί, λόγω της ηλικίας του, και για το λόγo αυτό δικαιούται να λαμβάνει διατροφή, σε χρήμα, προκαταβαλλομένη κάθε μήνα, από τους υπόχρεους γονείς του, οι οποίοι ενέχονται, ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις. Όπως προεκτέθηκε, αυτό έως και τον Οκτώβριο έτους 2021 διέμενε σε μισθωμένη κατοικία μαζί με τη μητέρα του, βαρυνόμενο με την αναλογία του στο καταβαλλόμενο μίσθωμα των 150 ευρώ, καθώς και τις εν γένει λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας, ενώ έως τον Σεπτέμβριο του έτους 2021 την φύλαξη και φροντίδα αυτού είχε αναλάβει κατά τις πρωινές ώρες, που η εκκαλούσα-εφεσίβλητη, μητέρα του, απουσίαζε από την οικία λόγω της εργασιακής της απασχόλησης, τρίτο πρόσωπο, έναντι αμοιβής, ποσού 400 ευρώ μηνιαίως (βλ. σχετική κατάθεση μάρτυρος από τα πρακτικά συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου) και όχι 450 ευρώ, όπως αυτή διατείνεται, καθόσον οι σχετικώς προσκομιζόμενες αποδείξεις δεν αποτελούν νόμιμα φορολογικά στοιχεία. Ακολούθως δε, κατά το σχολικό έτος 2021-2022 το τέκνο φοίτησε σε προνηπιακό τμήμα στον παιδικό σταθμό ……………., έναντι μηνιαίων διδάκτρων, ποσού 376 ευρώ. Κατά το χρονικό διάστημα από 20-10-2019 έως 22-2-2020, αυτό παρακολούθησε μαθήματα κολύμβησης, αντί 50 ευρώ μηνιαίως (βλ. σχετικές αποδείξεις), πλην, όμως, η συγκεκριμένη δαπάνη λογίζεται ως περιστασιακή και δεν συνυπολογίζεται στην ανάλογη μηνιαία διατροφή του. Ακόμη, αυτό είναι ασφαλισμένο ιατροφαρμακευτικά στον ασφαλιστικό φορέα της μητέρας του, ενώ οι υπόλοιπες δαπάνες διατροφής του κατά το επίδικο διάστημα δεν υπερβαίνουν τις συνήθεις δαπάνες των παιδιών της ηλικίας του, συνεκτιμώμενων και των εισοδημάτων των γονέων τους και της εν γένει κοινωνικής και οικονομικής τους κατάστασης. Τέλος, οι παρεχόμενες προς αυτό υπηρεσίες της εκκαλούσας- εφεσίβλητης μητέρας του, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα και συνδέονται κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής με την συνοίκηση τους, ανέρχονται στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως. Κατόπιν τούτου, η ανάλογη με τις απαραίτητες ανάγκες του τέκνου και τις οικονομικές δυνατότητες και συνθήκες ζωής των γονέων του, δαπάνη διατροφής του πρέπει να καθοριστεί μηνιαίως, στο συνολικό ποσό των 750 ευρώ. Σε αυτήν οφείλει να συνεισφέρει ο εφεσίβλητος- εκκαλών για το μετά την επίδοση της αγωγής χρονικό διάστημα, και δη για χρονικό διάστημα από 21-11-2019 έως 21-11-2020 κατά το ποσό των 250 ευρώ, και από 22-11-2020 έως 21-11-2021 κατά το ποσό των 275 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο ποσό δύναται να καλύπτει η εκκαλούσα-εφεσίβλητη ως έχουσα κατά νόμο συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής του, με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών και των λοιπών, συνδεομένων με τη συνοίκηση τους, παροχών, αλλά και με τα εισοδήματα από την εργασία της. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που επιδίκασε το ποσό των 280 ευρώ για συνεισφορά του εφεσίβλητου-εκκαλούντος στη μηνιαία διατροφή του ανηλίκου τέκνου έσφαλε ως προς την εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων και ο σχετικός τρίτος λόγος της υπο στοιχείο Β έφεσης (του εναγομένου) πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος, ενώ οι αντίστοιχοι πέμπτος και έκτος λόγος της υπο στοιχείο Α έφεσης (της ενάγουσας), να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Μετα ταύτα, μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς έρευνα, οι υπο κρίση εφέσεις πρέπει να γίνουν μερικώς δεκτές ως ουσιαστικά βάσιμες και να εξαφανιστεί στο σύνολό της η εκκαλούμενη απόφαση, πλην του κεφαλαίου της που αφορά στην απαγγελία της λύσης του γάμου των διαδίκων ακολούθως δε αφού κρατηθούν και συνεκδικασθούν η από 18-11- 2019 και με αριθμό κατάθεσης ………../2019 αγωγή και η από 20-7- 2020 και με αριθμό κατάθεσης …………/2020 αγωγή, να γίνουν αυτές εν μέρει δεκτές και :α) να ανατεθεί και στους δύο διαδίκους η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του ανήλικου τέκνου τους, που θα διαμένει με την μητέρα του, η οποία θα δύναται να ασκεί κατ’ εξαίρεση τις οριζόμενες στη διάταξη του άρθρου 1513 εδ. β’ πράξεις κατόπιν ενημέρωσης του αντιδίκου της, πατέρα του τέκνου, β) να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος-εναγόμενου με αυτό και να απειληθεί σε βάρος της εναγόμενης-ενάγουσας χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε εκ μέρους της παρεμπόδιση της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό, δ) να ορισθεί το όνομα ……….. ως το κύριο όνομα που πρέπει να δοθεί στο ανήλικο τέκνο, και τέλος, ε) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος στην με αριθμό ……………/ 2019 αγωγή να καταβάλλει στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους, διατροφή σε χρήμα, εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση σε αυτόν της αγωγής, ποσού: 250 ευρώ για το πρώτο έτος από την επίδοση της αγωγής, και 275 ευρώ για το δεύτερο έτος από την επίδοση αυτής, νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρις εξοφλήσεως. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα, για αμφότερους του βαθμούς δικαιοδοσίας, πέραν των ήδη προκαταβληθέντων, πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων κατά τα άρθρα 179 και 183 ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει με την παρουσία των διαδίκων τις εφέσεις με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./ 2021 και ……../2022 κατά της με αριθμό 2613/ 2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν τις ως άνω εφέσεις.
Διατάσσει την απόδοση στην εκκαλούσα της με αριθμό ………../2021 έκθεσης κατάθεσης έφεσης του κατατεθέντος για την άσκηση της με αριθμό ………./2021, παραβόλου, ποσού 100 ευρώ.
Εξαφανίζει την με αριθμό 2613/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση) εκτός από το κεφάλαιο που αφορά στην απαγγελία της λύσης του γάμου των διαδίκων .
Κρατεί και συνεκδικάζει τις με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./ 2019 και …………/ 2020 αγωγές.
Δέχεται εν μέρει αυτές ως ουσιαστικά βάσιμες.
Αναθέτει την άσκηση της επιμέλειας του προσώπου ανηλίκου άρρενος τέκνου, που γεννήθηκε στις 20-11-2018, και στους δύο γονείς του και ορίζει αυτό να διαμένει με την ενάγουσα-εναγόμενη, μητέρα του, στην οικία αυτής.
Ρυθμίζει το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγομένου- ενάγοντος με το ως άνω τέκνο, ως εξής: Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, από ώρα 17.00 έως 21.00, και κάθε πρώτη και τρίτη Παρασκευή και Κυριακή κάθε μήνα, από ώρα 18.00 της Παρασκευής έως ώρα 17.00 της Κυριακής. Επιπλέον, κατά την περίοδο των διακοπών των Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς από 24 Δεκεμβρίου και ώρα 11.00 έως 30 Δεκεμβρίου και ώρα 11.00, τα ζυγά έτη, και από 31 Δεκεμβρίου ώρα 11.00 έως 6 Ιανουαρίου και ώρα 11.00 τα μονά έτη, και κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα από τη Μεγάλη Δευτέρα, ώρα 11.00 έως Δευτέρα του Πάσχα και ώρα 11.00 τα ζυγά έτη και από τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 11.00 έως την Κυριακή του Θωμά και ώρα 11.00 τα μονά έτη, και τέλος κατά τη θερινή περίοδο από 20 Ιουλίου και ώρα 11.00 έως 31 Ιουλίου και ώρα 11.00 τα ζυγά έτη και από 1 Αυγούστου και ώρα 11.00 έως 11 Αυγούστου και ώρα 11.00 τα μονά έτη. Το ανήλικο θα παραλαμβάνει ο πατέρας του από την κατοικία της αντιδίκου κατά την έναρξη της επικοινωνίας και θα το παραδίδει στον ίδιο τόπο κατά τη λήξη της. Κατά τις υπόλοιπες ημέρες αυτός θα έχει δυνατότητα ελεύθερης επικοινωνίας μαζί του είτε τηλεφωνικής είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, messenger, skype κλπ.), εφόσον δεν διαταράσσεται το πρόγραμμα των σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων του τέκνου.
Απειλεί σε βάρος της ενάγουσας – εναγομένης χρηματική ποινή ύψους τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός, για κάθε παραβίαση της ως άνω διάταξης.
Ορίζει το όνομα «…………..» ως το κύριο όνομα που πρέπει να δοθεί στο ανήλικο τέκνο.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο στην με αριθμό ………/ 2019 αγωγή να καταβάλλει στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους διατροφή σε χρήμα, εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση σε αυτόν της αγωγής, ποσού: διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ για το πρώτο έτος από την επίδοση της αγωγής, και διακοσίων εβδομήντα πέντε (275,00) ευρώ για το δεύτερο έτος από την επίδοση αυτής, νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρις εξοφλήσεως.
Συμψηφίζει το σύνολο των δικαστικών εξόδων των διαδίκων, πέραν των ήδη προκαταβληθέντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, μεταξύ τους.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 26 Μαΐου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ