ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (3ο ΤΜΗΜΑ)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ (ΜΙΣΘΩΤΙΚΩΝ) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 296/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα, Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος, ……………… ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Μιλτιάδη Σέκκα, με δήλωση, κατ’άρθρο 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Των εφεσιβλήτων : 1) ………….. 2) …………. ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………. αρ. 25), ανώνυμης εταιρείας, με τη επωνυμία «………….», νομίμως εκπροσωπούμενης, οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, Κωνσταντίνου Σφακιανάκη.
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 20-7-2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./23-7-2019) αγωγή του, η οποία ζήτησε να γίνει δεκτή.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, η υπ’αριθμ. 2544/2020 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία αυτή απορρίφθηκε στο σύνολό της.
Ο ενάγων προσέβαλε την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 22-10-2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ…………/22-10-2021) έφεσή του, η οποία προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσιβλήτων ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις που κατέθεσε, ενώ ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος δεν εμφανίσθηκε, αλλά παραστάθηκε με δήλωσή του, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσε τις προτάσεις του.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 22-10-2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………./22-10-2021) έφεση του ενάγοντος, που ηττήθηκε ολικώς στην πρωτοβάθμια δίκη, κατά της υπ’ αριθ. 2544/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 614 παρ. 2 του ΚΠολΔ) και απέρριψε στο σύνολό της την από 20-7-2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./23-7-2019) αγωγή του περί αναγνώρισης του δικαιώματος σύγχρησης κοινόχρηστων χώρων οικοδομής, άρσης και παράλειψης στο μέλλον της προσβολής του εκ μέρους των εναγομένων, και περί αποδοχής της επιθεώρησης της εκμισθωθείσας αυτοτελούς ιδιοκτησίας του ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), και έχει ασκηθεί νομότυπα [άρθρο 495 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α.87/23-7-2015), που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), και μετά την αντικατάσταση της παραγράφου 3 εδ.α΄αυτού από το άρθρο 35 παρ.2 περ.Α στοιχ.β του ν.4446/22-1-2016, που εφαρμόζεται από 22-1-2017 κατ’άρθρο 45 αυτού), 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517 και 520 § 1 του ΚΠολΔ] και εμπρόθεσμα (άρθρο 518 § 2 του ΚΠολΔ), ήτοι εντός διετίας από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης (16-7-2020), εφόσον δεν προκύπτει ούτε γίνεται επίκληση τυχόν επίδοσής της ούτε άλλος λόγος απαραδέκτου, ενώ, για το παραδεκτό της, καταβλήθηκε κατά την άσκησή της το προβλεπόμενο παράβολο (υπ’αριθμ. ………….. e-παράβολο). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται με αυτούς (άρθρα 522, 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την αυτή διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 παρ.7 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Οι ενάγων ιστορούσε στην αγωγή του, κατ’εκτίμηση του δικογράφου της, ότι τυγχάνει συνιδιοκτήτης κατά το ½ εξ αδιαιρέτου της ειδικότερα περιγραφόμενης αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος του 4ου και 5ου ορόφου) πολυκατοικίας, που έχει υπαχθεί στο σύστημα της κατ’ορόφους ιδιοκτησίας, δυνάμει της νομίμως μεταγεγραμμένης υπ’αριθμ. …../1999 πράξης συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., κειμένης στη συμβολή των οδών …………., του Δήμου Νικαίας-Αγ.Ιωάννη Ρέντη, του απομένοντος ½ εξ αδιαιρέτου ανήκοντος στη δεύτερη εναγομένη, προς την οποία και έχει παραχωρηθεί η χρήση του, δυνάμει σύμβασης μισθώσεως, και ότι συγκύριοι όλων των υπολοίπων αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών της ίδιας πολυκατοικίας τυγχάνουν οι εναγόμενοι, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα. Ότι από τον Ιούλιο του έτους 2015 οι εναγόμενοι, έχοντας αλλάξει την κλειδαριά της εισόδου της πολυκατοικίας αλλά και των λοιπών κοινοχρήστων χώρων της οικοδομής, εν αγνοία και χωρίς τη συναίνεσή του, και αρνούμενοι να του χορηγήσουν αντίγραφα των κλειδιών, παρεμποδίζουν τη σύγχρηση (είσοδο και διέλευση) των κοινόχρηστων τμημάτων της οικοδομής από τον ίδιο, κάνοντας αυτοί αποκλειστική χρήση τους, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του (προφορικές και έγγραφες). Ότι επιπροσθέτως, η δεύτερη εναγομένη, αν και έχει προβεί σε τροποποιήσεις και προσθήκες ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και εγκαταστάσεων εντός του διαμερίσματος της συνιδιοκτησίας του αλλά και στους κοινόχρηστους χώρους δεν ανταποκρίνεται στο αίτημά του για τακτική, ανά τρίμηνο τουλάχιστον, επιθεώρηση αυτού. Ότι η αλλαγή των κλειδαριών και η άρνηση της δεύτερης εναγομένης να δεχθεί τον έλεγχο του μισθίου εκ μέρους του, του γεννά αμφιβολίες για την καλή κατάσταση και την προσήκουσα χρήση του αλλά και την ακριβή τήρηση των πολεοδομικών διατάξεων αναφορικά με το σύνολο της οικοδομής. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούσε : 1) να αναγνωριστεί το δικαίωμά του για σύγχρηση όλων των κοινοχρήστων χώρων της οικοδομής, όπως αυτοί ειδικότερα μνημονεύονται, και 2) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι : α/ να άρουν την προσβολή του δικαιώματός του για απόλυτη και ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων χώρων και του δικαιώματος συγκυριότητάς του και να την παραλείπουν στο μέλλουν, β/ να παύσουν να παρακωλύουν και διαταράσσουν με οποιονδήποτε τρόπο την ελεύθερη και απόλυτη σύγχρηση, πρόσβαση και διέλευσή του σε όλους τους κοινόχρηστους και κοινόκτητους αυτούς χώρους, γ/ να του αποδώσουν τη χρήση τους και να του παραδώσουν αντίγραφα των κλειδιών τους, 3) να άρουν την προσβολή του δικαιώματος επιθεώρησης του μισθίου, δεχόμενοι την ανά τρίμηνο τουλάχιστον επιθεώρησή του, να απειληθεί σε βάρος τους χρηματική ποινή 500 ευρώ ημερησίως ως μέσον εκτελέσεως της εκδοθησομένης απόφασης και έως 50.000 ευρώ, στην περίπτωση που δεν συμμορφωθούν προς το διατακτικό της, και να επιβληθούν σε βάρος τους τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία ορθώς κρίθηκε αυτή ως ορισμένη, αφού περιέχει όλα τα κατά νόμον απαιτούμενα στοιχεία για τη θεμελίωσή της, παρά τις αντίθετες αιτιάσεις των εναγομένων, που επαναφέρονται με τις προτάσεις τους επί του παρόντος Δικαστηρίου, και τελικώς απορρίφθηκε αυτή, ως προς μεν το αίτημα αναγνώρισης της συγκυριότητας του ενάγοντος, ως απαράδεκτη, ελλείψει εννόμου συμφέροντος, και κατά τα λοιπά ως μη νόμιμη, και επιβλήθηκαν σε βάρος του ενάγοντος τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων, τα οποία ορίστηκαν σε 1.912,08 ευρώ.
Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του και για τους ειδικότερα μνημονευόμενους σε αυτήν λόγους, αναγομένους, κατόπιν εκτιμήσεως, σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά την εν μέρει εξαφάνισή της, με σκοπό να γίνει δεκτή η αγωγή ως προς το καταψηφιστικό σκέλος της, και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητοι στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας. Εξ αυτών, ο πρώτος και τρίτος λόγος, που πλήττουν κατ’ουσίαν την εκκαλουμένη για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ελέγχονται ως αλυσιτελείς, στηριζόμενοι σε εσφαλμένη προϋπόθεση, εφόσον το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απορρίπτοντας την αγωγή, ως προς το εκκληθέν κεφάλαιό της, ως νομικά αβάσιμη δεν προχώρησε στην έρευνα της ουσίας της διαφοράς [ΕφΘεσ 110/2017 Αρμ. 2018.604, ΕφΘεσ (Μον) 2654/2019, (ΕφΔωδ (Μον) 81/2013 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»].
Από τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 5 εδ. α` , 7 παρ. 1, 8 και 13 του Ν. 3741/1929 “περί ιδιοκτησίας κατ` ορόφους”, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα με το άρθρο 54 του Εισαγωγικού νόμου αυτού, και 1117 του ΑΚ, προκύπτει ότι κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται να προβαίνει σε απόλυτη χρήση των κοινοχρήστων μερών της οικοδομής [ΑΠ 505/2022, ΑΠ 166/2020, ΑΠ 70/2019, EφΘεσ 987/2009, ΕφΑθ (Μον)2687/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Η ενάσκηση του δικαιώματος κάθε συνιδιοκτήτη για απόλυτη χρήση του διαμερίσματός του και των κοινών μερών του οικοδομήματος πρέπει να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη βλάπτονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών (ΑΠ 166/2020, ΑΠ 70/2019 EφΘεσ 987/2009 ό.π) και να μη μεταβάλλεται ο συνήθης προορισμός των μερών αυτών [ΑΠ 166/2020, ό.π, ΕφΑιγ(Μον) 17/2022, ΕφΑιγ (Μον) 92/2021, ΕφΘεσ (Μον) 174/2019, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Αυτός ο περιορισμός διασφαλίζει κατ’αρχήν την ίση και όμοια χρήση των κοινών [ΑΠ 70/2019, ΕφΑθ (Μον) 2687/2022 ό.π]. Βλαπτική για τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών είναι η χρήση που εμποδίζει ή δυσχεραίνει υπερμέτρως αυτούς στη σύγχρηση των κοινών μερών, ενώ μεταβολή του συνήθους προορισμού προκαλείται, όταν η συγκεκριμένη χρήση αλλοιώνει τον προορισμό των κοινών μερών, που ορίζεται με δικαιοπρακτική ρύθμιση (δηλαδή τη συστατική πράξη, τον κανονισμό ή ιδιαίτερη συμφωνία) ή, σε περίπτωση ελλείψεως της, προκύπτει από τη φύση των πραγμάτων και τον σκοπό που αυτά υπηρετούν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας στη λειτουργία της οροφοκτησίας, καθώς και από τις συνθήκες της συγκεκριμένης περιπτώσεως [ΕφΑθ (Μον) 2687/2022, ό.π, ΕφΔωδ (Μον) 55/2022, ΕφΘεσ (Μον) 174/2019 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Έτσι, κάθε συνιδιοκτήτης, εφόσον από τις ενέργειες άλλου συνιδιοκτήτη παραβλάπτεται στη χρήση της δικής του οικοδομής ή των κοινών πραγμάτων, έχει το δικαίωμα να ζητήσει με αγωγή την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, όπως και την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, δικαίωμα που, στην περίπτωση αυτή, ασκείται σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις [ΑΠ 1655/2018, ΑΠ 1300/2014, ΕφΑιγ (Μον) 41/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Το δικαίωμα του ιδιοκτήτη επιμέρους αυτοτελούς ιδιοκτησίας για χρήση των κοινόχρηστων μερών της οικοδομής απορρέει από το δικαίωμα συγκυριότητάς του επ’αυτών, που του παρέχει όλα τα δικαιώματα που ανήκουν στον κύριο, δηλαδή γενική και αφηρημένη εξουσία για κάθε νοητή ενέργεια πάνω στο πράγμα [Α.Γεωργιάδης-Μ.Σταθόπουλος «αστικός κώδιξ κατ’άρθρο ερμηνεία», τόμος V, σελ. 207, αρ. 41 α)], εφόσον, όπως προεκτέθηκε, η άσκησή τους δεν παραβλάπτει τη χρήση των άλλων ιδιοκτητών ή δεν μειώνει την ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος, μπορεί δε υπό τους ίδιους όρους να επιχειρεί μεταβολές ή προσθήκες επί των αδιαιρέτως κοινών μερών του οικοδομήματος (άρθρο 3 του ν. 3741/1929). Και τούτο, διότι ο φυσικός εξουσιασμός του πράγματος που αποτελεί νομική απόρροια της υπάρξεως δικαιώματος (συγ)κυριότητας εκδηλώνεται με υλικές και εμφανείς ενέργειες επί του πράγματος, μεταξύ των οποίων και η χρήση του. Αυτός ο φυσικός εξουσιασμός με θέληση κατοχής, δυνάμει έννομης σχέσης εμπίπτει στην έννοια της κατοχής (Α.Γεωργιάδης-Μ.Σταθόπουλος ό,π, σε. 219, αρ. 1). Έτσι, όταν ο ιδιοκτήτης αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας παραχωρεί στον μισθωτή έναντι μισθώματος τη χρήση της ιδιοκτησίας του, αυτός, ως κάτοχος, αποκτά δικαίωμα χρήσης και όλων των κοινόκτητων και κοινόχρηστων χώρων της οικοδομής, πλην εκείνων για τις οποίες υφίσταται τυχόν νομίμως δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης, λόγω του παρακολουθηματικού χαρακτήρα τους προς το μίσθιο, χωρίς ο ιδιοκτήτης να απεκδύεται των λοιπών δικαιωμάτων του επί της ιδιοκτησίας του και της συνιδιοκτησίας. Στην περίπτωση δηλαδή αυτή ο τελευταίος ασκεί τον φυσικό εξουσιασμό του πράγματος μέσω του κατόχου μισθωτή (άρθρο 980 του ΑΚ). Επομένως, στην περίπτωση μισθώσεως ακινήτου, το δικαίωμα σύγχρησης των κοινόκτητων και κοινόχρηστων τμημάτων της οικοδομής, που αυτό βρίσκεται, ασκείται αυτοπροσώπως από τον μισθωτή και εμμέσως, δι’αυτού, από τον εκμισθωτή συνιδιοκτήτη. Ο τελευταίος, βεβαίως, διατηρεί κατά τα λοιπά όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σχέση της οροφοκτησίας και την κυριότητα, προστατευόμενος έναντι τρίτων από οποιαδήποτε προσβολή τους. Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, ο ενάγων, υπό την ιδιότητά του, κατά τα εκτιθέμενα, ως ιδιοκτήτη, κατά το ποσοστό του ½ εξ αδιαιρέτου, διαμερίσματος πολυκατοικίας που έχει υπαχθεί στο καθεστώς της οροφοκτησίας, ασκεί το δικαίωμα σύγχρησης των κοινόκτητων και κοινόχρηστων τμημάτων της, δια της μισθώτριας εταιρείας (και συνιδιοκτήτριας κατά το απομένον ½ εξ αδιαιρέτου), και, επομένως, δεν τίθεται ζήτημα προσβολής του σχετικού δικαιώματός του, που συντελέστηκε με την αλλαγή των κλειδαριών της θύρας εισόδου της πολυκατοικίας και άλλων κοινόκτητων μερών της οικοδομής, εφόσον δεν επικαλείται παρεμπόδιση της χρήσης των μερών αυτών και από τη μισθώτρια. Διευκρινίζεται ότι, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή, η προσβολή του δικαιώματος του ενάγοντος για σύγχρηση των κοινόχρηστων και κοινόκτητων χώρων της οικοδομής, συντελείται με την αλλαγή των κλειδαριών τους, που προϋπήρχαν, χωρίς τη συναίνεσή του και με την μη παράδοση κλειδιών και στον ίδιο, και όχι με άλλο τρόπο. Αντιθέτως, η τοποθέτηση επίπλων, φακέλων, ραφιών και άλλων αντικειμένων στον κοινόχρηστο χώρο του υπογείου, με αποτέλεσμα την κατάληψή του και την με αυτόν τον τρόπο αποκλειστική χρήση του από τους εναγομένους, κατ’αποκλεισμό του ιδίου, την οποία ο ενάγων και εκκαλών διαπίστωσε όταν του παραδόθηκαν τα κλειδιά της θύρας του υπογείου (31.5.2022) δηλαδή μετά την έκδοση της εκκαλουμένης αλλά και την άσκηση της ένδικης έφεσης, και επικαλείται το πρώτον με τις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, αποτελεί διάφορη προσβολή του δικαιώματος σύγχρησης του συγκεκριμένου τμήματος της οικοδομής, που δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της παρούσας δίκης. Σημειώνεται, επίσης, ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε ως μη νόμιμο και το αίτημα για ανοχή εκ μέρους της δεύτερης εφεσίβλητης-μισθώτριας της επιθεώρησης του μισθίου από τον ενάγοντα-εκμισθωτή, που επιχειρήθηκε να θεμελιωθεί στη μεταξύ αυτών συμβατική σχέση, άνευ ειδικής αναφοράς σε αυτό και αιτιολογίας. Αντιθέτως, έπρεπε, να γίνει διάκριση, και να απορριφθεί η αγωγή, ως παθητικώς ανομιμοποίητη ως προς τον πρώτο και την τρίτη εναγόμενη, αφού αυτοί δεν μετείχαν στη συμβατική σχέση του ενάγοντος και της δεύτερης εναγομένης, με αποτέλεσμα να μην βαρύνονται με υποχρεώσεις εξ αυτής, και ως μη νόμιμη, ως προς τη δεύτερη, με την αιτιολογία ότι τέτοιο δικαίωμα δεν βρίσκει έρεισμα στον νόμο, και κατά τα εκτιθέμενα, δεν υπήρξε σχετική συμφωνία των συμβαλλομένων. Καταλήγοντας, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εν μέρει στην ίδια κρίση, αν και με πιο συνεπτυγμένη και ελλιπή αιτιολογία, που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας, ορθά κατ’αποτέλεσμα έκρινε, πλην του σκέλους της που απέρριψε την αγωγή, ως προς το αμέσως παραπάνω αίτημά της, ως μη νόμιμη, περί του οποίου έσφαλε περί την εφαρμογή του νόμου, ώστε πρέπει αυτή να εξαφανιστεί, δεκτού γενομένου του δεύτερου λόγου έφεσης, ως εν μέρει βάσιμου κατ’ουσίαν. Και τούτο διότι, παρά την ταυτότητα αποτελέσματος στο διατακτικό με την παρούσα απόφαση, το παραγόμενο εξ εκείνης δεδικασμένο είναι διαφορετικό από εκείνο που δημιουργείται με την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου και δεν δύναται, συνεπώς, να χωρήσει απλή αντικατάσταση αιτιολογιών κατ’ άρθρο 534 του ΚΠολΔ (Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας έκδ. 2000, «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΠΟΛΔ», τόμος Ι, σελ.960, αρ.3, ΕφΑθ 7037/2013 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), ενώ τούτο δεν αντιβαίνει στην αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του εκκαλούντος. Σε κάθε περίπτωση, από το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων [ένορκη κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, ………….., που εξετάστηκε ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων και οι προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § § 1 περ. γ΄, 2, 448 § § 2 και 3, 457 § 4 του ΚΠολΔ), την υπ’αριθμ. ………/5-12-2022 ένορκη βεβαίωση του ………. ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών, ……., που ελήφθη με επιμέλεια του εκκαλούντος, κατόπιν εμπρόθεσμης και νομότυπης κλήτευσης των εφεσιβλήτων που δεν παραστάθηκαν σε αυτήν (σχετ. οι υπ’αριθμ. .. Β΄, … Β΄ και … Β΄/29-11-2023 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών, ……….), λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3,4 του ΚΠολΔ), χωρίς να ληφθούν υπόψη οι υπ’αριθμ. ……./21-11-2022 ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών και ……../13-12-2022 ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιώς, …….., ένορκες βεβαιώσεις του ……………, που ελήφθησαν με επιμέλεια της δεύτερης εφεσίβλητης, η πρώτη προς απόκρουση άλλης αγωγής του νυν εκκαλούντος κατά των νυν εφεσιβλήτων και η δεύτερη προς απόκρουση της ένδικης έφεσης, αφού, κατά δήλωσή του, που έχει αποτυπωθεί σε αυτές, συμμετέχει ως αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο της τρίτης εφεσίβλητης, και, επομένως, δεν είναι τρίτος (ΑΠ 1910/2011, ΑΠ 227/2006 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») και η κατάθεσή του δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ούτε ως «μη πληρούν τους όρους του Νόμου αποδεικτικό μέσο», διότι πρόκειται για ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο (ΑΠ 1386/2006 ό.π) και δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1910/2011 ό.π ΕφΘεσ 1856/2017 ΔΕΕ 2018.609), της απαγόρευσης αυτής ισχύουσας, για την ταυτότητα επίσης του νομικού λόγου, και για τις ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου (ΑΠ 1910/2011, ΑΠ 227/2006 ό.π)] και ιδίως από το από 31-5-2022 πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής που συνυπέγραψε ο εκκαλών με τη δεύτερη εφεσίβλητη, η τελευταία του απέδωσε τη χρήση της οριζόντιας ιδιοκτησίας και δη του χώρου γραφείου του τέταρτου και πέμπτου ορόφου της συνιδιοκτησίας του. Ταυτόχρονα του παρέδωσε τα κλειδιά της θύρας εισόδου στην πολυκατοικία και την κάρτα με τους κωδικούς του συναγερμού, που επιτρέπουν την απρόσκοπτη είσοδό του σε αυτήν και τη διέλευσή του από όλους τους κοινόχρηστους χώρους της, ενώ του δηλώθηκε ότι τα κλειδιά του υπογείου και της καταληκτικής θύρας διαφυγής βρίσκονται επί των θυρών αυτών, χωρίς να γίνεται επίκληση ούτε να αποδεικνύεται το αντίθετο, με αποτέλεσμα η εξέταση της βασιμότητας της αγωγής να έχει καταστεί ήδη άνευ αντικειμένου.
Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση, κατά μερική παραδοχή του δεύτερου λόγου της, και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ως προ το εκκληθέν σκέλος της στο σύνολό της, κατά το άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τη διάταξή της που απορρίφθηκε ο άνω λόγος έφεσης, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της δικαστικής κρίσης, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνατΚρ 79/2014 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014 Αρμ 2015.288). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει αυτή να απορριφθεί ως παθητικώς ανομιμοποίητη, ως προς το αίτημα ανοχής της επιθεώρησης του μισθίου διαμερίσματος εκ μέρους του εκκαλούντος, ως προς την πρώτη και τρίτη εναγομένη, και ως μη νόμιμη κατά τα λοιπά. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί, κατ’άρθρο 495 § 3 εδ ε΄ του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, η επιστροφή του παραβόλου που ο εκκαλών κατέθεσε κατά την άσκησή της και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, μεταξύ αυτών, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (106, 176, 178 § 2, 183 και 191 § 2 του ΚΠολΔ, 63 § 2 σε συνδυασμό με παράρτημα ΙΒ στο άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 22-10-2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ…………../22-10-2021) έφεση του ενάγοντος, κατά της υπ’ αριθ. 2544/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 20-7-2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. …………../23-7-2019) αγωγή.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εφεσιβλήτων μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος, το οποίο ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 29-5-2023.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ