ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (3ο ΤΜΗΜΑ)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ (ΜΙΣΘΩΤΙΚΩΝ) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 297/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο, Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα, Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της εκκαλούσας, εδρεύουσας στην Αθήνα (οδός …….) ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «………» και τον διακριτικό τίτλο «………..», νομίμως εκπροσωπούμενης, ως καθολικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «……….», λόγω διασπάσεως της τελευταίας με απόσχιση του κλάδου τραπεζικής δραστηριότητάς της και σύσταση της πρώτης, νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Αθανασίου Ρήγα, με δήλωση κατ’άρθρο 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης, εδρεύουσας στην Αθήνα (οδός ………) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……..» και τον διακριτικό τίτλο «………..», νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια των πληρεξουσίων δικηγόρων της, Λήδας Ρούσσου και Νικολάου Μπαλατή, με δήλωση κατ’άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ.
Η ενάγουσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 7-7-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../14-7-2021) αγωγή της και η εναγομένη την από 22-9-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. …………/23-9-2021) ανταγωγή της, οι οποίες ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
Επ’αυτών εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η υπ’αριθμ. 680/2022 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή και απορρίφθηκε η ανταγωγή.
Η εναγομένη με την από 13-4-2022 (υπ’αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …………/13-4-2022) έφεσή της, που απηύθυνε στο παρόν Δικαστήριο, προσέβαλε την παραπάνω απόφαση, η οποία προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν εμφανίσθηκαν αλλά παραστάθηκαν με δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσαν τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, σε συνδυασμό με το άρθρο 72 § 13 του ίδιου νόμου), η από 13-4-2022 (υπ’αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …………/13-4-2022) έφεση της εναγομένης-αντενάγουσας, ως μερικώς ηττηθείσας πρωτοδίκως διαδίκου, κατά της υπ’αριθμ. 680/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών-μισθωτικών- διαφορών, και αφενός έκανε εν μέρει δεκτή την από 7-7-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. …………./14-7-2021) αγωγή της ενάγουσας κατ’αυτής περί αποζημίωσης λόγω φθορών στο μίσθιο και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης και αφετέρου απέρριψε την από 22-9-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. …………/23-9-2021) ανταγωγή της ιδίας, περί απόδοσης εγγυήσεως. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα [άρθρο 495 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α.87/23-7-2015), που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), και μετά την αντικατάσταση της παραγράφου 3 εδ.α΄αυτού από το άρθρο 35 παρ.2 περ.Α στοιχ.β του ν.4446/22-1-2016, που εφαρμόζεται από 22-1-2017 κατ’άρθρο 45 αυτού), 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517 και 520 § 1 του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα (άρθρο 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015), ήτοι εντός διετίας από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, εφόσον δεν προκύπτει ούτε γίνεται επίκληση τυχόν επίδοσής της ούτε άλλος λόγος απαραδέκτου, ενώ, για το παραδεκτό της, καταβλήθηκε κατά την άσκησή της το προβλεπόμενο παράβολο (υπ’αριθμ. ……………… e-παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται με αυτούς (άρθρα 522, 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την αυτή διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 παρ.7 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Η ενάγουσα εξέθετε στην αγωγή της ότι, δυνάμει του από 30-6-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, όπως αυτό στη συνέχεια τροποποιήθηκε με το νεώτερο από 10-12-2018 ιδιωτικό συμφωνητικό, η δικαιοπάροχός της, εταιρεία με την επωνυμία …………………», στη θέση της οποίας υπεισήλθε η ίδια, συνεπεία μεταβιβάσεως του μισθίου, εκμίσθωσε στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «………….», καθολική διάδοχος της οποίας κατέστη η εναγομένη, συνεπεία διάσπασής της πρώτης δι’απόσχισης του κλάδου της τραπεζικής της δραστηριότητας και τη σύσταση αυτής, το ειδικότερα περιγραφόμενο μίσθιο ακίνητο (τμήμα ενιαίου ακινήτου μετά της επ’αυτού ανεγερθείσας οικοδομής), για χρονικό διάστημα αρχικά 3,5 ετών, και στη συνέχεια, κατόπιν παρατάσεως για ένα ακόμη έτος, έναντι του μηνιαίου μισθώματος των 19.000 ευρώ για το έτος 2019, πλέον χαρτοσήμου, με την ειδικότερη συμφωνία αυτό να αναπροσαρμόζεται κάθε έτος σε ποσοστό ίσο με εκείνο του δείκτη τιμών καταναλωτή του τελευταίου έτους και να παραμένει σταθερό σε περίπτωση αρνητικού δείκτη. Ότι σύμφωνα με ρητούς συμβατικούς όρους η μισθώτρια υποχρεούτο σε καλή και επιμελημένη χρήση του μισθίου, ευθυνόμενη για κάθε βλάβη ή φθορά που θα προκαλούσε στο μίσθιο από υπαιτιότητά της, πλην των εκ συνήθους χρήσης προερχομένων, ενώ είχε δικαίωμα, μετά την καθ’οιονδήποτε τρόπο λύση της μίσθωσης, να αφαιρέσει από το μίσθιο τα μηχανήματα, τις μηχανικές και μηχανολογικές της εγκαταστάσεις, τις ειδικές κατασκευές και τα μη ενσωματωμένα στο μίσθιο πράγματα, που είχε τυχόν εγκαταστήσει στο μίσθιο, υποχρεούμενη ταυτόχρονα να αποκαταστήσει με δικές της δαπάνες τις ζημίες που τυχόν θα προκαλούνταν σε αυτό από την αφαίρεσή τους. Ότι η ένδικη μίσθωση, η οποία, μετά τη λήξη του συμβατικού χρόνου της, συνεχίστηκε με τους ίδιους όρους, έχοντας καταστεί αορίστου χρόνου, λόγω της παραμονής της εναγομένης στο μίσθιο και της μη εναντίωσης της ιδίας, έληξε τελικώς με την από 23-12-2020 καταγγελία της εναγομένης που της επιδόθηκε στις 5-1-2021. Ότι λίγο πριν την παράδοση του μισθίου από την εναγομένη (1-2-2021), προέβη σε αυτοψία του μισθίου από τοπογράφο μηχανικό και ηλεκτρολόγο μηχανικό, παρουσία και υπαλλήλων της εναγομένης, κατά την οποία διαπιστώθηκε η πρόκληση φθορών και ζημιών, οι οποίες δεν οφείλονται στη συνηθισμένη χρήση του μισθίου και ότι προς αποκατάστασή τους θα πρέπει να εκτελεστούν οι ειδικότερα μνημονευόμενες εργασίες, με εργολαβική κατ’αποκοπήν αμοιβή ύψους 102.386,80 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και του αναλογούντος ΦΠΑ, πλέον του ποσού των 3.500 ευρώ για την αποκατάσταση των φθορών των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων. Ότι από τις υπαίτιες και παράνομες πράξεις της εναγομένης υπέστη και ηθική βλάβη. Ακολούθως, ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το ποσό των 105.886,80 ευρώ, ως αποζημίωση για την περιουσιακή της ζημία και των 10.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική της βλάβη, εξαιτίας της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς της, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά της έξοδα.
Επίσης, η εναγομένη με την ανταγωγή της, επικαλούμενη και εκείνη την επίδικη σύμβαση, ισχυρίστηκε ότι η απώτερη δικαιοπάροχός της κατέβαλε στην αρχική εκμισθώτρια το ποσό των 13.800.000 δραχμών (ήδη 40.498,90 ευρώ), όπως αναγράφεται στο από 30-6-2015 ιδιωτικό συμφωνητικό, για την ακριβή εκπλήρωση των όρων της σύμβασης, με τη ρητή συμφωνία ότι μετά την προσήκουσα και εμπρόθεσμη αποχώρησή της από το μίσθιο, η εκμισθώτρια θα της επιστρέψει άτοκα το ποσό της καταβληθείσας εγγυοδοσίας. Ότι η αντεναγομένη, παρά τη λήξη της μίσθωσης και της εκπλήρωσης όλων των εξ αυτής υποχρεώσεων εκ μέρους της, αρνείται να της αποδώσει την καταβληθείσα εγγυοδοσία των 40.498,90 ευρώ. Ακολούθως, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι κατήγγειλε νομίμως την από 30-6-2015 μίσθωση, ότι εκπλήρωσε όλες τις συμβατικές της υποχρεώσεις και ότι η αντεναγομένη δεν νομιμοποιείται να επιδιώξει την κατάπτωση της εγγυοδοσίας, και να υποχρεωθεί η τελευταία να της καταβάλει το ποσό των 40.498,90 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της συντάξεως του από 1-2-2021 πρωτοκόλλου παράδοσης-παραλαβής και επικουρικά από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά της έξοδα.
Επί της αγωγής και της ανταγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία η αγωγή απορρίφθηκε ως αόριστη, ως προς τα επιμέρους κονδύλια των 1.800 ευρώ και των 3.500 ευρώ, που αφορούσαν στην τοποθέτηση νέας γυψοσανίδας και στην αποκατάσταση των φθορών στην ηλεκτρολογική εγκατάσταση του μισθίου, αντίστοιχα, και ως μη νόμιμη για το κονδύλιο του αναλογούντος ΦΠΑ και της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, και κατά τα λοιπά έγινε δεκτή, μετ’απόρριψη των ισχυρισμών της εναγομένης, ως εν μέρει βάσιμη κατ’ουσίαν και υποχρεώθηκε η τελευταία να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 63.920 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, και απορρίφθηκε η ανταγωγή, ενώ επιβλήθηκε σε βάρος της εναγομένης-αντενάγουσας μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας-αντεναγομένης, ύψους 3.200 ευρώ.
Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται η εναγομένη-αντενάγουσα με την υπό κρίση έφεσή της και για τους ειδικότερα μνημονευόμενους σε αυτήν λόγους, αναγομένους, σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά την εξαφάνιση άλλως μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της και να γίνει δεκτή η ανταγωγή της, και να επιβληθούν σε βάρος της εφεσίβλητης τα δικαστικά της έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας. Εξ αυτών ο δεύτερος λόγος, με τον οποίο η εκκαλούσα πλήττει την εκκαλουμένη για την απόρριψη του προταθέντος παραδεκτώς και πρωτοδίκως ισχυρισμού της περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος, της καταχρήσεως συνιστάμενης στο ότι καθ’όλη τη διάρκεια της μίσθωσης, επί δύο περίπου δεκαετίες, η οποία αποτέλεσε σημαντική πηγή εσόδων για την ενάγουσα-εφεσίβλητη, η ίδια ήταν συνεπής στις συμβατικές της υποχρεώσεις και ότι η επιτυχής εκ μέρους της άσκηση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας επαύξησε τη μισθωτική αξία του μισθίου, και ότι οι φθορές που η ενάγουσα επικαλείται είναι επουσιώδεις και προκλήθηκαν ως αναγκαία συνέπεια της αφαίρεσης του εξοπλισμού της, ελέγχεται ως αβάσιμος, διότι όπως, κατόπιν ορθής εφαρμογής του νόμου, έκρινε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, τα παραπάνω περιστατικά και αληθή υποτιθέμενα δεν καθιστούν καταχρηστική την άσκηση των ένδικων αξιώσεων. Εξάλλου, απαραδέκτως, με το δικόγραφο της έφεσής της, η εκκαλούσα επιχειρεί να θεμελιώσει τον παραπάνω ισχυρισμό της το πρώτον και στο γεγονός ότι η ενάγουσα, ενώ είχε ενημερωθεί σε προγενέστερο χρόνο για την ανάγκη διενέργειας επισκευών στο μίσθιο, ουδόλως ανταποκρίθηκε και επικαλέστηκε ευθύνη της για φθορές στο μίσθιο, δύο έτη αργότερα, ενόψει της αποχώρησής της.
Από την εκτίμηση των ένορκων ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, ……….. και …………, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων, οι φωτογραφίες-26 συνολικά-που προσκομίζει η εφεσίβλητη, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), οι από 28-1-2021 τεχνική έκθεση του ……….., τοπογράφου μηχανικού και εκτίμηση οικονομικής ζημίας-δαπάνης για την εσωτερική ηλεκτρολογική εγκατάσταση της ………, ηλεκτρολόγου μηχανικού και η από 26-5-2021 τεχνική έκθεση του ………, για λογαριασμό της ενάγουσας-αντεναγομένης, εκτιμώμενες ελεύθερα (άρθρο 390 του ΚΠολΔ), καθώς και από την υπ’αριθμ. ………../22-10-2021 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ………., ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών, …….., η οποία ελήφθη με επιμέλεια της ενάγουσας, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη, κατ’άρθρο 421 του ΚΠολΔ, κλήτευση της εναγομένης (σχετ. η υπ’αριθμ. ………/13-10-2021 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, …………..), λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Δυνάμει της από 30-6-2015 έγγραφης σύμβασης επαγγελματικής μίσθωσης, η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «………………», εκμίσθωσε στην ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «…………..», ένα διατηρητέο (όπως χαρακτηρίστηκε με την υπ’αριθμ. 2701/183/1987 απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ) κτίριο της κυριότητάς της, κτισμένο επί τμήματος ενιαίου οικοπέδου, επιφάνειας 176 τμ, που αποτελούσε κάθετη ιδιοκτησία εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως του Δήμου Πειραιά και στη συμβολή της λεωφόρου …….. με την οδό …………., αποτελούμενο από : 1) υπόγειο όροφο, επιφάνειας 176,96 τμ, αποτελούμενο από βοηθητικούς χώρους, 2) ισόγειο όροφο, όμοιας επιφάνειας, α΄όροφο, επιφάνειας 161,16 τμ και β΄όροφο, επιφάνειας 176,96 τμ, διαμορφωμένους σε τραπεζικό κατάστημα, 3) γ΄όροφο, επιφάνειας 176,96 τμ και δ΄όροφο, επιφάνειας 153,44 τμ, προκειμένου αυτό να χρησιμοποιηθεί για τη λειτουργία τραπεζικού καταστήματος-γραφείων παροχής τραπεζικών, χρηματοοικονομικών, χρηματιστηριακών, επενδυτικών και ασφαλιστικών υπηρεσιών, καθώς και υπηρεσιών αμοιβαίων κεφαλαίων ή ληζινγκ και λοιπών συναφών υπηρεσιών. Ως χρόνος λήξης της μίσθωσης ορίστηκε η 31η-12-2018 και προσδιορίστηκε το μηνιαίο μίσθωμα μέχρι τις 31-12-2015, προκαταβλητέο εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, με τη συμφωνία αυτό να αναπροσαρμόζεται από την 1-1-2016 κάθε έτους, σε ποσοστό ίσο με τη δωδεκάμηνη μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή του, όπως αυτή θα υπολογιζόταν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, και να παραμένει σταθερό σε περίπτωση μηδενικής ή αρνητικής μεταβολής. Στην πραγματικότητα, η παραχώρηση της χρήσης του εν λόγω ακινήτου από την απώτερη δικαιοπάροχο της ενάγουσας, εταιρεία με την επωνυμία «.……….», προς τη δικαιοπάροχο της εναγομένης είχε ήδη λάβει χώρα, δυνάμει του από 31-3-1998 ιδιωτικού συμφωνητικού μισθώσεως. Στη συνέχεια, στη θέση της αρχικής εκμισθώτριας υπεισήλθαν διαδοχικά η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «……………..», και μετέπειτα η εταιρεία με την επωνυμία «…………», συνεπεία διαδοχικών μεταβιβάσεων του μισθίου προς αυτές. Κατά ρητή, ωστόσο, πρόβλεψη στο από 30-6-2015 ιδιωτικό συμφωνητικό, καταργήθηκαν όλοι οι προεγενέστεροι, εγγράφως ή προφορικώς συμφωνηθέντες όροι, της μίσθωσης διεπόμενης στο εξής, από τους όρους αυτού. Τελικά, στη θέση της εκμισθώτριας υπεισήλθε η ενάγουσα, μετά την αγορά του μισθίου, δυνάμει του νομίμως μεταγεγραμμένου, υπ’αριθμ. ……../2016 συμβολαίου αγοράς του συμβολαιογράφου Αθηνών, ….. .. Υπό την ιδιότητά της αυτή συνεβλήθη, ως εκμισθώτρια, στην κατάρτιση της από 10-12-2018 έγγραφης τροποποίησης του από 30-6-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, με ρητό όρο της οποίας η μίσθωση παρατάθηκε έως τις 31-12-2019, και το μίσθωμα καθορίστηκε για το έτος 2019 στο ποσό των 19.000 ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο έκτοτε, σε περίπτωση παραμονής της μισθώτριας στο μίσθιο, σύμφωνα με τους όρους της, ισχυόντων κατά τα λοιπά, εφόσον δεν τροποποιούντο, των όρων του από 30-6-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού. Σύμφωνα με ρητό όρο του τελευταίου, η μισθώτρια κατά τη διάρκεια της μίσθωσης υποχρεούτο σε καλή και επιμελημένη χρήση του μισθίου, ευθυνόμενη για κάθε βλάβη ή φθορά που θα προκαλείτο από υπαιτιότητά της, πλην των εκ της συνήθους χρήσης προερχομένων (όρος 3.2). Επιπλέον, μετά τη λύση της μίσθωσης καθ’οιοδήποτε τρόπο, η μισθώτρια θα δικαιούτο να αποκομίσει από το μίσθιο τα μηχανήματα, τις μηχανικές και μηχανολογικές εγκαταστάσεις, τις ειδικές κατασκευές και τα μη ενσωματωθέντα στο μίσθιο πράγματα (πχ. σύστημα ασφαλείας, κινητό εξοπλισμό, διαχωριστικά στοιχεία, θησαυροφυλάκια), που τυχόν ήθελε τοποθετήσει σε αυτό κατά τη διάρκεια της μίσθωσης, με δαπάνες της, υποχρεούμενη ταυτόχρονα να αποκαταστήσει με δαπάνες της τις ζημίες που τυχόν θα προκαλούνταν στο μίσθιο από την αφαίρεσή τους. Ό,τι δεν συναποκόμιζε η μισθώτρια, θα παρέμενε προς όφελος του μισθίου, χωρίς υποχρέωση της εκμισθώτριας να αποζημιώσει τη μισθώτρια (όρος 5.4). Σε εκτέλεση της παραπάνω, από 30-6-2015 σύμβασης επαγγελματικής μίσθωσης, η μισθώτρια συνέχισε να χρησιμοποιεί το μίσθιο για τον σκοπό που είχε εξ αρχής, ήδη δηλαδή με το από 31-3-1998 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης ακινήτου, συμφωνηθεί, και στη θέση της υπεισήλθε συνεπεία καθολικής διαδοχής η εναγομένη-αντενάγουσα, δια της απόσχισης του κλάδου της τραπεζικής δραστηριότητάς της, με τη σύσταση της εναγομένης ως νέας εταιρείας, η οποία έλαβε χώρα κατ’εφαρμογή των ν. 4601/2019 και 2515/1997 και ολοκληρώθηκε στις 20-3-2020, με τη συντέλεση των απαιτούμενων διατυπώσεων δημοσιότητας. Μετά την παρέλευση του συμβατικού της χρόνου και την παραμονή της μισθώτριας, χωρίς την εναντίωση της εκμισθώτριας, η σύμβαση κατέστη αορίστου χρόνου, διεπόμενη από τους ίδιους συμβατικούς όρους, και έληξε δια καταγγελίας, ασκηθείσας με την από 23-12-2020 εξώδικη δήλωση της εναγομένης-αντενάγουσας, που επιδόθηκε στην ενάγουσα-αντεναγομένη στις 5-1-2021 (σχετ η υπ’αριθμ. …………΄/5-1-2021 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……….). Ακολούθησε παράδοση του μισθίου στην ενάγουσα την 1-2-2021, συνταχθέντος συναφώς και σχετικού πρωτοκόλλου παράδοσης-παραλαβής, στο οποίο η τελευταία ρητά επιφυλάχθηκε να αξιώσει καταβολή αποζημίωσης για τις φθορές, που έχουν προκληθεί στο μίσθιο, ενδεικτικά αναφερόμενων των οπών σε όλους τους ορόφους, από αποψίλωση ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, κλιματιστικών και λοιπών εγκαταστάσεων, σε ψευδοροφές και πλευρικές γυψοσανίδες, των σημείων επεμβάσεων με τρύπες από ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις που αφαιρέθηκαν και παγίδες συναγερμού, των σπασμένων πλακακίων και του κατεστραμμένου δαπέδου, των κρεμάμενων καλωδιώσεων κλπ), ενώ είχε προηγηθεί στις 27-1-2021 αυτοψία, κατόπιν εντολής της εκμισθώτριας, από τον τοπογράφο μηχανικό ……… και την ηλεκτρολόγο-μηχανικό, ………………. Διαπιστώθηκε, συγκεκριμένα, ήδη από τον χρόνο αποχώρησής της, ότι η μισθώτρια είχε προκαλέσει στο μίσθιο φθορές, είτε από την τοποθέτηση εξοπλισμού της (πχ. του ΑΤΜ) είτε από την αφαίρεσή του κατά την αποχώρησή της (πχ. αφαίρεση ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων κλπ) και, επομένως, μη οφειλόμενες στη συνηθισμένη χρήση του μισθίου. Ειδικότερα, αποδείχθηκε καταστροφή του δαπέδου του ισογείου, σε επιφάνεια 38,76 τμ, και πλακακίων σε επιφάνεια 10,71 τμ, των ψευδοροφών από γυψοσανίδα και των πλευρικών γυψοσανίδων από την αποξήλωση ηλεκτρολογικών και λοιπών εγκαταστάσεων που χρήζουν αντικατάστασης, και συγκεκριμένα του ισογείου, επιφάνειας 35 τμ, του β΄ορόφου, επιφάνειας 55 τμ, λόγω προκύψαντος κενού από την αποψίλωση κλιματιστικών-φωτιστικών και άλλων εγκαταστάσεων, του γ΄ορόφου, επιφάνειας 94,80 τμ και του δ΄ορόφου, επιφάνειας 95,48 τμ, καθώς και των πλευρικών γυψοσανίδων του β΄ και γ΄ορόφου, επιφάνειας 12 και 152,75 τμ, αντίστοιχα και του δ΄ορόφου σε 6 σημεία, επιφάνειας 11,25 τμ [165 – (152,75 + 12)]. Επίσης, η εναγομένη είχε προβεί στην τοποθέτηση μεγάλων μονάδων κλιματισμού στην ταράτσα, βιδώνοντάς τα απευθείας πάνω στο δάπεδο αυτής και την υφιστάμενη μόνωση, με αποτέλεσμα την καταστροφή της και ακολούθως τη διάβρωση του δαπέδου της και την εισροή υδάτων εντός του κτιρίου. Η ίδια αρνείται το γεγονός αυτό, διατεινόμενη ότι η μόνωση, χρονολογούμενη από την έναρξη της μίσθωσης (1998), είχε ήδη καταστραφεί, λόγω της αλλοίωσης του υλικού της που είχε απωλέσει τις μονωτικές του ιδιότητες, και έχρηζε αντικατάστασης ούτως ή άλλως λόγω της παλαιότητάς της. Επικαλείται μάλιστα προς απόδειξη του ισχυρισμού της αυτού δύο μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχε αποστείλει προς την ενάγουσα, το πρώτο με ημερομηνία 28-3-2019, στο οποίο επισυνάπτεται τεχνική έκθεση, θεωρώντας ότι η αντικατάσταση της μόνωσης βαρύνει την τελευταία, ως ιδιοκτήτρια, και το δεύτερο με ημερομηνία 14-5-2019, όπου προαναγγέλλεται η αντικατάσταση του κλιματισμού, που η ίδια είχε τοποθετήσει, με νέα μηχανήματα καλύτερης ενεργειακής απόδοσης σε όλο το κτίριο. Μάλιστα, η αντικατάσταση αυτή φέρεται ότι πραγματοποιήθηκε στο διάστημα του 1,5 περίπου έτους που μεσολάβησε από την αποστολή του συγκεκριμένου μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου έως την καταγγελία της μίσθωσης εκ μέρους της μισθώτριας εναγομένης (5-1-2021) και αποξηλώθηκε πριν την παράδοση του μισθίου στην εκμισθώτρια. Η εκμισθώτρια σιώπησε ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, γεγονός από το οποίο δεν μπορεί να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα περί της αποδοχής ή μη της ανάγκης μιας τέτοιας εργασίας. Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι στην προαναφερθείσα τεχνική έκθεση, ενώ γίνεται έστω επιγραμματική αναφορά στις φθορές που χρήζουν αποκατάστασης και μάλιστα άμεσα, εκ μέρους της ενάγουσας, καμία τέτοια αναφορά δεν γίνεται στη μόνωση και στο κείμενό της απλώς διαπιστώνεται η ανάγκη ολικής αντικατάστασής της. Εκτιμάται, όμως, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, ότι αν, πράγματι με την αρχική τοποθέτηση κλιματιστικών μονάδων είχε διαρραγεί η μόνωση, εισροή υδάτων και πρόκληση σημαντικών φθορών από την υγρασία στις οροφές και τις πλαϊνές γυψοσανίδες των επάνω ορόφων, θα είχε ήδη παρατηρηθεί πολύ νωρίτερα και σε κάθε περίπτωση από το 2015 και θα είχε επισημανθεί από την εναγομένη, ενώ θα είχε καταγραφεί και στην τεχνική έκθεση, λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος. Εξάλλου, ενόψει της επικείμενης τοποθέτησης νέων κλιματιστικών μονάδων, η εναγομένη θα προέβαινε λογικά σε υπενθύμιση του θέματος προς την ενάγουσα, αφού για την εργασία της μόνωσης ήταν αναγκαία η απομάκρυνση του εξοπλισμού των κλιματιστικών στο δώμα, που ήταν σημαντικού όγκου, και η επανατοποθέτησή του, μετά την ολοκλήρωσή της. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές, το Δικαστήριο συνάγει ότι, ανεξαρτήτως της φυσιολογικής μερικής φθοράς της μόνωσης, λόγω της παρέλευσης αρκετών ετών από την τοποθέτησή της, αυτή δεν είχε απωλέσει σημαντικά τις μονωτικές της ιδιότητες, πράγμα που αντιθέτως συνέβη όταν η εναγομένη αντικατέστησε τα παλαιά κλιματιστικά, αφήνοντας ανοιχτές ή κλείνοντας πρόχειρα τις οπές που είχαν διανοιχθεί στην ταράτσα για την τοποθέτηση των αντικαθιστάμενων μονάδων και ανοίγοντας νέες για την εγκατάσταση των νέων μονάδων, χωρίς μάλιστα να τοποθετηθούν αυτές πάνω σε βάσεις, ώστε να μην είναι απαραίτητη η διάνοιξη οπών. Πλέον αυτών, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό εργασιών και υλικών, που συνέταξε ο . …….., ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρείας με την επωνυμία «…………..», στην οποία συμφωνήθηκε να ανατεθούν οι εργασίες, για την αποκατάσταση των παραπάνω φθορών, απαιτούνται οι ακόλουθες δαπάνες, κατόπιν αναπροσαρμογής τους, λαμβάνοντας υπόψη τα κονδύλια που έχουν απορριφθεί ήδη ως αόριστα ή αβάσιμα (τοποθέτηση νέας γυψοσανίδας σε διάφορα σημεία επεμβάσεων, καθαίρεση κτιστής κατασκευής στον χώρο υποδοχής), με σχετικές διατάξεις της εκκαλουμένης, η οποία δεν πλήττεται ως προς τις σχετικές της διατάξεις : 1/ για την εγκατάσταση διαδοχικά δέκα (10) συνολικών κάδων επί της οδού ……………, αντί του ποσού των 150 ευρώ για καθέναν, το ποσό των 1.500 ευρώ (10 φορές τοποθέτηση-αντικατάσταση Χ 150 ευρώ), 2/ για την εγκατάσταση εργοταξιακού τοιχίου από γαλβανισμένη λαμαρίνα σε όλη την όψη περιμετρικά, ώστε να παρέχεται προστασία των διερχομένων, καθ’όλο το διάστημα των εργασιών, το ποσό των 2.000 ευρώ, 3/ για την ενοικίαση γερανού για την παραλαβή υλικών τρεις (3) συνολικά φορές, αντί του ποσού των 750 ευρώ κάθε φορά, το ποσό των 2.250 (3 Χ 750) ευρώ, 4/ για την έκδοση άδειας κατάληψης πεζοδρομίου, έκδοση αδείας εργασιών μικρής κλίμακας (με όλες τις απαιτούμενες εγκρίσεις από το Συμβούλιο και την Εφορία Αρχαιοτήτων), την πληρωμή παραβόλου στον Δήμο Πειραιώς και πληρωμή των απαιτούμενων εισφορών στο ΙΚΑ, το ποσό των 12.000 ευρώ, κατ’αποκοπήν, 5/ για την εγκατάσταση προστατευτικού διχτύου σε όλη την πρόσοψη του κτιρίου, το ποσό των 2.000 ευρώ, 6/ για τον καθαρισμό και την απομάκρυνση υλικών από την ταράτσα, την απομάκρυνση της παλαιάς μόνωσης και την αποσύνδεση των μηχανημάτων κλιματισμού και εξαερισμού, τα οποία θα μεταφερθούν και στη συνέχεια θα επανεγκατασταθούν, και την επανατοποθέτησή τους, το ποσό των 3.000 ευρώ κατ’αποκοπή. Στην αμοιβή αυτή συμπεριλαμβάνεται και εκείνη για την απομάκρυνση των σαθρών τμημάτων σκυροδέματος στα σημεία της ταράτσας όπου εμφανίζει διάβρωση, με υδροβολή, μηχανικά μέσα και εργαλεία χειρός, της αιτηθείσας επιπλέον αμοιβής των 1.000 ευρώ κατ’αποκοπήν, κρινόμενης ως υπερβολικής, όπως και εκείνης των 800 ευρώ για την αποσύνδεση και την επανατοποθέτηση των μονάδων του κλιματισμού και εξαερισμού, που συμπεριλαμβάνεται στην προαναφερθείσα αμοιβή των 3.000 ευρώ, 7/ Για το κλείσιμο των σχισμών με επισκευαστική μαστίχη στα τραυματισμένα σημεία του σκυροδέματος, συνολικής επιφάνειας 100 τμ, 10 ευρώ/τμ για την εργασία και 5 ευρώ/τμ για τα απαραίτητα υλικά, δηλαδή συνολικά 1.500 [(10 Χ 100) + (5 Χ 100)] ευρώ, 8/για επάλειψη της επιφάνειας της ταράτσας (200 τμ) με στεγανωτικό πολυουρίας Neoproof Polyurea C1, της εταιρείας …….. υψηλού πάχους, το ποσό των 35 ευρώ/τμ και των 30 ευρώ/τμ, ως αμοιβή για τη σχετική εργασία και την αγορά υλικών, αντίστοιχα, δηλαδή συνολικά το ποσό των 13.000 [(200 Χ 35) + (200 Χ 30)] ευρώ, 9/ Για τη χρήση αναβατορίου, προκειμένου να γίνει η μεταφορά των υλικών στην ταράτσα, το ποσό των 750 ευρώ για κάθε χρήση και συνολικά για τέσσερις (4) χρήσεις, που κρίνεται ότι ανταποκρίνονται στο είδος και την ποσότητα των μεταφερόμενων υλικών, το ποσό των 3.000 (750 Χ 4) ευρώ, 10/για την αντικατάσταση των τετράγωνων τεμαχίων ψευδοροφών σε όλα τα επίπεδα του κτιρίου, 780 εν συνόλω, διαστάσεων το καθένα 60 cm X 60 cm, τρία (3) ευρώ ανά τεμάχιο για την αγορά και ένα (1) ευρώ για την τοποθέτησή τους, και συνολικά 3.120 [2.340 (3 Χ 780) + (1 Χ 780)] ευρώ, 11/ Για την αντικατάσταση των πλευρικών γυψοσανίδων, συνολικής επιφάνειας 165 τμ, σε διάφορα σημεία, 15 ευρώ/τρέχον μέτρο για την αγορά και το ίδιο ποσό για την τοποθέτησή τους, και συνολικά των 4.950 [2.475(165 Χ 15) Χ 2] ευρώ, 12/ Για αμοιβή του επιβλέποντος μηχανικού για τις παραπάνω εργασίες, συνολικού ύψους 48.320 (1.500 + 2.000 + 2.250 + 12.000 + 2.000 + 3.000 + 1.500 + 13.000 + 3.000 + 3.120 + 4.950) ευρώ, αντίστοιχη της συνηθισμένης αμοιβής κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής, ανερχόμενης σε ποσοστό 14 % επί του συνολικού κόστους των εργασιών, ήτοι το ποσό των 6.765 [48.320 Χ 14 %] ευρώ. Επισημαίνεται ότι η ενάγουσα ενώ αποδεδειγμένα προέβη σε εργασίες επισκευής στο εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό του μισθίου δεν προσκόμισε κανένα παραστατικό ώστε να επιβεβαιωθούν πλήρως οι παραδοχές της εκκαλουμένης περί του πραγματικού κόστους των επικαλούμενων εργασιών αποκατάστασης και να αντικρουστούν αντίστοιχα τα όσα η εκκαλούσα διαλαμβάνει στο δικόγραφο της έφεσής της για το ίδιο ζήτημα, κατά την ανάπτυξη του λόγου περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων. Κατόπιν αυτών, το συνολικό ποσό που η ενάγουσα δικαιούται ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη λόγω της δαπάνης που απαιτείται για την αποκατάσταση των παραπάνω φθορών ανέρχεται σε 55.085 ευρώ. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε ότι το κόστος αποκατάστασης και η εντεύθεν ζημία της ενάγουσας ανέρχεται σε 63.920 ευρώ, έσφαλε εν μέρει περί την εκτίμηση των αποδείξεων, δεκτού γενομένου του πρώτου λόγου εφέσεως περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, ως εν μέρει βάσιμου και κατ’ουσίαν. Όπως περαιτέρω καταγράφεται στο από 30-6-2015 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως, η δικαιοπάροχος της εκκαλούσας είχε καταβάλει στην αρχική εκμισθώτρια, ως εγγυοδοσία το ποσό των 13.800.000 δραχμών και ήδη 40.498,90 ευρώ, το οποίο δεν αναπροσαρμόστηκε έκτοτε. Κατά ρητή δε πρόβλεψη στο συμφωνητικό αυτό αλλά και το νεώτερο, από 10-12-2018, το οποίο ρητώς παραπέμπει στους όρους του πρώτου, μετά την προσήκουσα και εμπρόθεσμη αποχώρηση της μισθώτριας και την εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεών της, η εκμισθώτρια θα υποχρεούτο να επιστρέψει σε αυτήν άτοκα το ποσό της εγγυοδοσίας, που θα είχε μέχρι τότε αποδεδειγμένα καταβληθεί. Στο από 1-2-2021 ιδιωτικό συμφωνητικό λύσης της μίσθωσης, ωστόσο, και ενώ τους ήταν αναμφισβήτητα γνωστό το περιεχόμενο του από 30-6-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού, οι διάδικοι, με εξαίρεση την επιφύλαξη που διατύπωσε και γραπτώς η ενάγουσα για τις φθορές στο μίσθιο, δήλωσαν ρητά και ανεπιφύλακτα ότι ουδεμία άλλη απαίτηση δεν διατηρούν έναντι αλλήλων για οποιοδήποτε λόγο και αιτία. Συνεπώς, με τη ρητή και ανεπιφύλακτη αυτή δήλωσή της η εκκαλούσα, ως μισθώτρια, παραιτήθηκε ρητώς του ήδη γεννηθέντος δικαιώματός της να ζητήσει και την απόδοση της καταβληθείσας εγγυοδοσίας και ως εκ τούτου, με την αποδοχή της δήλωσής της εκ μέρους της εφεσίβλητης εκμισθώτριας επήλθε απόσβεση της σχετικής ενοχής με άφεση χρέους (ΑΠ 1015/2015, ΕφΑθ 169/2019 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ως εκ τούτου πρέπει να γίνει δεκτή η προταθείσα επιτρεπτώς από την εφεσίβλητη (άρθρο 527 αρ.1 του ΚΠολΔ) παρακωλυτική ένσταση του δικαιώματος της εκκαλούσας για απόδοση της εγγύησης. Σημειώνεται ότι, κατά την άποψη που υιοθετεί το παρόν Δικαστήριο, ο νέος κτήτορας του μισθίου αναδέχεται όλες τις υποχρεώσεις του παλαιού εκμισθωτή και συνεπώς ο μισθωτής μπορεί να στραφεί κατά του νέου κτήτορα για επιστροφή του ποσού της εγγυοδοσίας. Αυτό είναι συνεπέστερο δογματικά προς την, κατά τον ΑΚ, αρχή της υπεισέλευσης του νέου κτήτορα στη μισθωτική σχέση, εφόσον συντρέχουν οι όροι των διατάξεων των άρθρων 614 και 615 του ΑΚ και δεν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά στη σύμβαση μίσθωσης, με αποτέλεσμα από τη μεταγραφή της εκποιητικής δικαιοπραξίας και έπειτα, ο νέος κτήτορας να υπεισέρχεται στη μισθωτική σχέση και σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή, για όλη τη διάρκεια της μίσθωσης, είτε γνώριζε την ύπαρξη της σχετικής σύμβασης είτε όχι, καθώς ο νόμος δεν προβαίνει σε διάκριση ως προς τα επιμέρους δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν και ο περιορισμός της εκτάσεως της υπεισέλευσης αυτής σε επιμέρους δικαιώματα και υποχρεώσεις είναι νομοθετικά ανεπέρειστος, και ανάρμοστος προς το ευρύτερο σύστημα κανόνων του ΑΚ, όπου είναι εμφανής η πρόθεση του νομοθέτη, τα παρεπόμενα δικαιώματα να ακολουθούν τα κύρια. Συνεπώς, εφόσον το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατέληξε στην ίδια κρίση και απέρριψε την ανταγωγή, έστω και με διαφορετική αιτιολογία, που αντικαθίσταται από την αιτιολογία της παρούσας, εφόσον δεν δημιουργείται διαφορετικής έκτασης δεδικασμένο, ορθώς τον νόμο εφάρμοσε και, επομένως, πρέπει να απορριφθεί ο τρίτος (και εσφαλμένα υπό τον αριθμό 2) λόγος της έφεσης ως αβάσιμος κατ’ουσίαν. Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση, κατά παραδοχή του πρώτου λόγου της, και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ως προ το εκκληθέν σκέλος της στο σύνολό της, κατά το άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τη διάταξή της που απορρίφθηκε η ανταγωγή, παρ’ότι δεν ανατρέπεται με την παρούσα απόφαση, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της δικαστικής κρίσης, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνατΚρ 79/2014 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014 Αρμ 2015.288). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή και η ανταγωγή, πρέπει η μεν ανταγωγή να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, η δε αγωγή να γίνει δεκτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 55.085 ευρώ, για τη μνημονευόμενη στο σκεπτικό αιτία, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί, κατ’άρθρο 495 § 3 εδ ε΄ του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, η επιστροφή του παραβόλου που η εκκαλούσα κατέθεσε κατά την άσκησή της, λόγω της μερικής νίκης της, και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, μεταξύ αυτών, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (106, 176, 183 και 191 § 2 του ΚΠολΔ, 63 § § 1iα, 68 § 1, 69 παρ.1 εδ.α΄, παράρτημα Ι Β του άρθρου 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 13-4-2022 (υπ’αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………../13-4-2022) έφεση της εναγομένης-αντενάγουσας, κατά της υπ’ αριθ. 680/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 7-7-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……./14-7-2021) αγωγή και την από 22-9-2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. …………/23-9-2021) ανταγωγή.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανταγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα, το ποσό των πενήντα πέντε χιλιάδων ογδόντα πέντε (55.085) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης-αντενάγουσας-εκκαλούσας, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας-αντεναγομένης-εφεσίβλητης, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων εκατό (3.100) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 29-5-2023.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ