Αριθμός Απόφασης 340/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(TAKTIKH ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)
Β΄ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ιωάννα Ξυλιά, Εφέτη και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Διαλυνά (ΑΜ: ……… ΔΣΘ), ο οποίος είχε καταθέσει κατ’ άρθρο 242§2 ΚΠολΔ την από 16-11-2022 δήλωση και προκατέθεσε προτάσεις.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……………, 2) …………., 3) ……….., 4) ………….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Κουντούρη (ΑΜ: …….. ΔΣΠ), ο οποίος είχε καταθέσει κατ’ άρθρο 242§2 ΚΠολΔ την από 16-11-2022 δήλωση και προκατέθεσε προτάσεις.
Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 10-10-2018 υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ…/ΕΑΚ…../10-10-2018 αγωγή τους κατά της εκκαλούσας, με την οποία ζητούσαν όσα αναφέρονται σ’ αυτήν. Επ’ αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 6/2020 μη οριστική και στη συνέχεια η υπ’ αριθ. 3841/2020 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου εκείνου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, με την από 08-01-2021 έφεσή της, το πρωτότυπο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 22-01-2021 με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …/2021, αντίγραφο δε αυτής κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, στις 19-01-2022, με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …./2022 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής, και γράφηκε στο οικείο πινάκιο.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, έχοντας υποβάλει την από 16-11-2022 δήλωσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 242§2 ΚΠολΔ, δεν παραστάθηκαν, αλλά προκατέθεσαν προτάσεις, ζητώντας να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτές.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 08-01-2021 έφεση, το πρωτότυπο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 22-01-2021 με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …./2021, αντίγραφο δε αυτής κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, στις 19-01-2022, με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …./2022, κατά της με αριθμό 3841/18-12-2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, επί της από 10-10-2018 υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ……/ΕΑΚ………./10-10-2018 αγωγής των εφεσιβλήτων κατά της εκκαλούσας, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495§§1 και 2, 511, 513§1 εδ. β, 516§1, 517, 518§1 και 520§1 ΚΠολΔ, αφού η εκκαλουμένη επιδόθηκε στην εκκαλούσα την 23-12-2020, το δε πρωτότυπο της κρινόμενης έφεσης κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου την 22-01-2021. Εξάλλου έχει κατατεθεί για το παραδεκτό της στο δημόσιο ταμείο το με κωδικό ………………. e-παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ κατ’ άρθρο 495§3 Α περ. β΄ ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ).
Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι με την υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ……./ΕΑΚ………./10-10-2018 αγωγή τους ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, εξέθεταν ότι είναι συγκύριοι του λεπτομερώς περιγραφόμενου σ’ αυτήν ακινήτου, που βρίσκεται στη θέση «…..» του Δήμου Ιθάκης, το οποίο απέκτησαν κατά τον διαλαμβανόμενο σ’ αυτήν τρόπο. Ότι δια του μεσίτη αστικών συμβάσεων της περιοχής ………….., ανευρέθη ενδιαφερόμενος αγοραστής της, με τον οποίο συμφώνησαν ως τίμημα το ποσό των 98.000 ευρώ, πλην όμως, κατά τον έλεγχο των νομικών τίτλων, που έλαβε χώρα εκ μέρους του την 24-08-2016, περιήλθε σε γνώση του τελευταίου ότι εδαφική λωρίδα αυτού, εμβαδού 16 τ.μ., κατά μήκος της νότιας πλευράς του, στην οποία συνορεύει με το όμορο ακίνητο της εκκαλούσας, εμφανιζόταν στον τίτλο κτήσης της ως κοινή δίοδος των δύο όμορων (των εφεσιβλήτων και της εκκαλούσας) ακινήτων. Ότι στη συνέχεια ο υποψήφιος αγοραστής μετέβη στο πωλούμενο ακίνητο, όπου συνάντησε τον σύζυγο της εκκαλούσας, ο οποίος τού επιβεβαίωσε τα αναγραφόμενα στον ανωτέρω τίτλο κτήσης της και ότι έχει τοποθετήσει για το λόγο αυτό μεταλλική πόρτα στο άκρο αυτής, με αποτέλεσμα ο ανωτέρω να αποσύρει το αγοραστικό του ενδιαφέρον, προ του κινδύνου δικαστικών διενέξεων με αυτήν. Ότι η εδαφική αυτή λωρίδα ανήκει κατά κυριότητα στους εφεσίβλητους, το περιστατικό δε αυτό γνώριζε η εκκαλούσα, η οποία παράνομα και υπαίτια ισχυρίστηκε, δολίως και ψευδώς ότι τής ανήκει, με αποτέλεσμα να τους προκαλέσει ζημία ύψους 98.000 ευρώ, που αντιστοιχεί στο τίμημα που θα εισέπρατταν από την πώλησή του, το οποίο είχαν ανάγκη, η οποία ματαιώθηκε συνεπεία της συμπεριφοράς της. Ζητούσαν δε, μετά την τροπή του αγωγικού αιτήματός τους σε εν μέρει αναγνωριστικό, αφενός να υποχρεωθεί η εκκαλούσα να καταβάλει σε έκαστο εξ αυτών το ποσό των 1.875 ευρώ ως αποζημίωση και το ποσό των 1.875 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν από την αδικοπρακτική συμπεριφορά της, αφετέρου να αναγνωριστεί ότι οφείλει στον καθένα για τις ίδιες αιτίες το επιπλέον ποσό των 22.625 και 8.125 ευρώ αντίστοιχα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, αφού απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, ως προς το αίτημα αποζημίωσης για διαφυγόντα εισοδήματα, διότι δεν αποδείχθηκε ζημία των εφεσιβλήτων, αφού δεν αποδείχθηκε διαφορά μεταξύ της αξίας του ακινήτου, που παρέμεινε στη συγκυριότητά τους και του διαμορφωθέντος στις διαπραγματεύσεις τιμήματος πώλησης, ή η απώλεια άλλης ευκαιρίας, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς το αίτημα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης και υποχρέωσε την εκκαλούσα να καταβάλει στον κάθε ενάγοντα και ήδη εφεσίβλητο το ποσό των 1.500 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα με τους διαλαμβανόμενους στο δικόγραφο της έφεσής της λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού και ζητεί να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη, κατά το μέρος της με το οποίο έγινε δεκτή η αγωγή ως προς το περί χρηματικής ικανοποίησης αίτημά της, προκειμένου να απορριφθεί η αγωγή καθ’ όλο της το αιτητικό.
Με τον υπό στοιχείο VII. λόγο έφεσης παραπονείται η εκκαλούσα ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη δεν απέρριψε την αγωγή ως προς το αίτημα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ως αόριστο, αφού δεν περιγράφονται επαρκώς σ’ αυτήν η αδικοπρακτική συμπεριφορά της, καθώς και τα στοιχεία τα προσδιοριστικά του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης. Ωστόσο η αγωγή αυτή με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα είναι επαρκώς ορισμένη, κατ’ άρθρα 57, 59, 914, 932 και 330 εδάφ. β΄ ΑΚ σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 216 ΚΠολΔ, αφού εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα τόσο τα πραγματικά περιστατικά που κατά το νόμο θεμελιώνουν την παράνομη και υπαίτια ζημιογόνο συμπεριφορά της, η οποία συνίσταται στην διατάραξη της συγκυριότητας των εφεσιβλήτων με τις προπεριγραφόμενες ενέργειές της, η οποία προκάλεσε βλάβη στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας τους και τους εμπόδισε να το διαθέσουν ελεύθερα, προσβάλλοντας παράλληλα και το δικαίωμα της προσωπικότητάς τους, συνδέεται δε αιτιωδώς με την προκληθείσα σ’ αυτούς ηθική βλάβη, προσδιοριζομένων παράλληλα και των προσδιοριστικών της χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης στοιχείων, όπως το είδος της προσβολής, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, του βαθμού υπαιτιότητάς της, τη βαρύτητα και την έκταση της βλάβης τους και τον βαθμό του πταίσματος του υπαιτίου. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ορισμένη την αγωγή ορθά έκρινε και ο σχετικός λόγος έφεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Περαιτέρω η αγωγή είναι και νόμιμη, ερειδόμενη στις προαναφερόμενες διατάξεις, απορριπτομένου κατά το σκέλος του αυτό του παραπόνου που διατυπώνεται με τον υπό στοιχείο IV. του δικογράφου της έφεσης λόγο.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη έκανε δεκτή την αγωγή, παρότι αυτή είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη, λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης στο πρόσωπό τους, αφού επανέφεραν αυτήν προς συζήτηση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, με την υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. …………./2020 κλήση τους, εκδοθείσας στη συνέχεια της εκκαλουμένης, ενώ ήδη με το υπ’ αριθ. ………/29-03-2019 συμβόλαιο πώλησης του συμβολαιογράφου Αθηνών ……………. είχαν ήδη πωλήσει και μεταβιβάσει αυτό. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως νομικά αβάσιμος, διότι οι εφεσίβλητοι, ασκώντας το δικαίωμά τους από αδικοπραξία και προσβολή της προσωπικότητας σε βάρος τους, που έλαβε χώρα το έτος 2016, ως φορείς τότε των προσβληθέντων από τη συμπεριφορά της εκκαλούσας ανωτέρω απόλυτων δικαιωμάτων τους, κατ’ άρθρα 914, 932, 57 και 59 ΑΚ, που αναγνωρίζουν τους ίδιους ως δικαιούχους και όχι τους εκάστοτε κυρίους του ακινήτου δια του οποίου έλαβε χώρα η προσβολή, νομιμοποιούνται στην άσκηση της ένδικης αγωγής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, μη ασκούσας έννομη επιρροή της μεταγενέστερης μεταβίβασης της κυριότητας του ακινήτου τους.
Με τον υπό στοιχείο Ι. λόγο έφεσης παραπονείται η εκκαλούσα ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν απάντησε το αίτημά της να αναβληθεί η συζήτηση της υπόθεσης μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση επί της ασκηθείσας εκ μέρους της υπ’ αριθ. αίτησης αναίρεσης κατά της απόφασης που έκρινε επί των εμπραγμάτων δικαιωμάτων στην επίδικη εδαφική λωρίδα. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος, διότι, αφενός η απόρριψη του αιτήματος για αναβολή της συζήτησης, κατά το άρθρο 249 ΚΠολΔ, δεν αποτελεί σφάλμα δεκτικό έφεσης, αφού η αναβολή απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου, που έχει τη διακριτική ευχέρεια να δεχθεί ή να απορρίψει αυτό (αίτημα αναβολής), αφετέρου δεν υποπίπτει στο σφάλμα της παράλειψης να αποφανθεί, ούτε πρόκειται για σφάλμα του διαδίκου που μπορεί να επανορθωθεί, πολύ δε περισσότερο αφού το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου δεν θεμελιώνεται στην παραδοχή ή απόρριψη του αιτήματος αυτού (ΕφΛαρ 292/2015 Δικογρ 2016.75, Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα, Ερμ ΚΠολΔ, έκδ. 2020, σελ. 116 και τις εκεί παραπομπές).
Από την εκτίμηση των υπ’ αριθ…………./16-01-2019 ενόρκων βεβαιώσεων των …………… ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών και της υπ’ αριθ. …../01-02-2019 ένορκης βεβαίωσης του ……….. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών, που προσκομίζει με επίκληση η εκκαλούσα, οι οποίες ελήφθησαν κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των εφεσιβλήτων, καθώς και από τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν με επίκληση, συμπεριλαμβανομένων των υπ’ αριθ. …./30-01-2017 ένορκης βεβαίωσης του ……… και ………./31-01-2017 ένορκης βεβαίωσης του ……….., που προσκομίζουν αμφότεροι οι διάδικοι, καθώς και των υπ’ αριθ. ………/21-02-2017 ενόρκων βεβαιώσεων των …………. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών και … και …./19-04-2022, …/10-05-2022 ενόρκων βεβαιώσεων των ……………… αντίστοιχα, που προσκομίζει η εκκαλούσα, οι οποίες συντάχθηκαν προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε άλλες δίκες και λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτό ως δικαστικά τεκμήρια, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής που λαμβάνει υπόψη το Δικαστήριο χωρίς να διατάξει ιδιαίτερες αποδείξεις, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι εφεσίβλητοι είναι αποκλειστικοί συγκύριοι κατά ποσοστό ¼ αδιαίρετα έκαστος ενός ακινήτου εμβαδού 112,56 τ.μ., μετά της ευρισκόμενης εντός αυτού οικίας, επιφάνειας 54,45 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση «………….» στην πόλη της Ιθάκης του Δήμου Ιθάκης, όπως εμφαίνεται με στοιχεία ΑΒΓΔΕΖΑ στο από 23-07-01 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ………. και συνορεύει ανατολικά σε πλευρά ΑΒ μήκους 7,05 μ. με παραλιακή δημοτική οδό, βόρεια σε τεθλασμένη πλευρά ΒΓΔ μήκους 15,85 μ. με ακίνητο συνιδιοκτησίας ………, δυικά σε πλευρά ΔΕ μήκους 7,50 μ. με ακίνητο ιδιοκτησίας ……… και νότια σε τεθλασμένη πλευρά ΕΖΑ μήκους 16 μ. με ακίνητο ιδιοκτησίας εκκαλούσας. Κατέστησαν συγκύριοι αυτού με παράγωγο τρόπο, δυνάμει ου π’ αριθ. ……/24-08-04 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Ιθάκης ………, που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ιθάκης (……). Ο άμεσος δικαιοπάροχος ων εναγόντων κατέστη κύριος το επιδίκου ακινήτου με παράγωγο τρόπο, δυνάμει συμβάσεως δωρεάς εν ζωή και μεταβιβάσεως ακινήτου με δωρήτρια τη μάμμη του ……………. δυνάμει του υπ’ αριθ. …./03-08-01 συμβολαίου του ίδιου συμβολαιογράφου που μεταγράφηκε νόμιμα στα ίδια βιβλία (……………). Η ανωτέρω δωρήτρια είχε καταστεί κυρία αυτού με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, νεμόμενη αυτό διανοία κυρίας ως καθολική διάδοχος του προαποβιώσαντος συζύγου της …………., ο οποίος είχε αποκτήσει την κυριότητα του εν λόγω ακινήτου με παράγωγο τρόπο, δυνάμει του υπ’ αριθ. ………../04-05-1938 συμβολαίου διανομής του συμβολαιογράφου ……………, μεταγραφέντος στα ίδια βιβλία (37/10). Εξάλλου η εκκαλούσα είναι κυρία ενός ακινήτου εμβαδού 131 τ.μ., μετά της εντός αυτού υπάρχουσας διώροφης παλαιάς οικίας, αποτελούμενης από ισόγειο εμβαδού 64 τ.μ. και πρώτο πάνω από το ισόγειο όροφο εμβαδού 64 τ.μ., που συνορεύει βόρεια με το ανωτέρω ακίνητο των εφεσιβλήτων. Περιήλθε στην κυριότητά της αιτία δωρεάς εν ζωή από τη …………, δυνάμει του υπ’ αριθ. ………./25-08-06 συμβολαίου του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νόμιμα στα ίδια βιβλία (…………). Σ’ αυτό αναγράφεται ότι το ακίνητό της συνορεύει βόρεια σε πλευρά μήκους 14,95 μ. εν μέρει με κοινή δίοδο, όπως εμφαίνεται στο από 23-07-01 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …………….. με στοιχεία 1-2-3-4 και πέραν αυτής με ακίνητο ιδιοκτησίας κληρονόμων ………. και εν μέρει με ακίνητο ιδιοκτησίας κληρονόμων ……… (δικαιοπαρόχου των εφεσιβλήτων). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι οι εφεσίβλητοι ανέθεσαν την μεσολάβηση για υπόδειξη ευκαιρίας προς πώληση του ανωτέρω επικοίνου ακινήτου τους στον μεσίτη αστικών συμβάσεων που δραστηριοποιείται στην Ιθάκη …………, ο οποίος τους υπέδειξε τον Ιούλιο 2016 τον …………… Ο τελευταίος μετέβη στο ακίνητο των εφεσιβλήτων και το βρήκε της αρεσκείας του, ενώ συμφωνήθηκε, στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων, ως τίμημα αγοράς του το ποσό των 98.000 ευρώ. Ωστόσο σε επόμενη επίσκεψή του στο ακίνητο αυτό, συνάντησε τον σύζυγο της εφεσίβλητης, ο οποίος του δήλωσε ότι το εδαφικό τμήμα ανάμεσα στα δύο κτίσματα των όμορων ιδιοκτησιών δεν ανήκει αποκλειστικά στους εφεσίβλητους αλλά ανήκει και στη σύζυγό του, αφού αποτελεί κοινή δίοδο και για τον λόγο αυτό είχε τοποθετήσει μεταλλική πόρτα στο ανατολικό άκρο της. Ο ……….., μετά και από αυτό το περιστατικό, αφού παρέλαβε τους τίτλους κτήσης των εφεσιβλήτων, προέβη δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του ……….. σε έλεγχο του δικαιώματος των πωλητών στο αρμόδιο ως άνω Υποθηκοφυλακείο, αλλά ήλεγξε και τον τίτλο κτήσης της εκκαλούσας – ιδιοκτήτριας του όμορου ακινήτου, στον οποίο διαπίστωσε πράγματι όσα ανωτέρω αναφέρονται, δηλαδή ότι τμήμα του πωλούμενου, στη νότια πλευρά του, εμφανίζεται από την εκκαλούσα ως κοινή δίοδος, μη ανήκον στην κυριότητα των πωλητών, αλλά ως κοινό πράγμα, από το οποίο έχει αυτή δικαίωμα να εισέρχεται. Προτιθέμενος ειλικρινά να αγοράσει το ακίνητο κατέβαλε προσπάθεια, δια της ανωτέρω πληρεξουσίας δικηγόρου του να επιλύσει το ανωτέρω ζήτημα, διαπραγματευόμενος τόσο με τους πωλητές, όσο και με την εκκαλούσα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, πλην όμως αυτές κατέληξαν σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να αποσύρει το ενδιαφέρον του και να μην καταρτιστεί τελικά οριστικό συμβολαιογραφικό έγγραφο μεταβίβασης του ανωτέρω ακινήτου προς αυτόν. Η πλήρης και αποκλειστική συγκυριότητα κατά ποσοστό ¼ αδιαίρετα εκάστου των εφεσιβλήτων στην ανωτέρω μεταξύ των δύο κτισμάτων των όμορων ακινήτων των δύο διαδίκων πλευρών εδαφική λωρίδα, καθώς και η διατάραξη της συγκυριότητάς τους επ’ αυτής από την εκκαλούσα έχει κριθεί αμετάκλητα, μεταξύ των ίδιων διαδίκων, αφού επί της υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. ………./2016 αγωγής των εφεσιβλήτων κατά της εκκαλούσας, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας, με αίτημα να αναγνωριστεί η συγκυριότητά τους επ’ αυτής, να υποχρεωθεί η εκκαλούσα να παύσει τη διατάραξή της επ’ αυτής, αφαιρώντας τη μεταλλική πόρτα που είχε τοποθετήσει και στο νοτιοανατολικό τμήμα της και να απαγορευθεί οποιαδήποτε μελλοντική διατάραξη αυτής στο μέλλον, εκδόθηκε αρχικά η υπ’ αριθ. 15/2018 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου εκείνου, με την οποία έγινε δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη η αγωγή, μετά δε από άσκηση έφεσης από την εκκαλούσα εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 106/2020 οριστική απόφαση του Εφετείου Πατρών, με την οποία απορρίφθηκε κατ’ ουσίαν η έφεση, ενώ επιπλέον με την υπ’ αριθ. 1189/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου απορρίφθηκε και η ασκηθείσα κατά της τελευταίας αίτηση αναίρεσης της εδώ εκκαλούσας κατά των εδώ εφεσιβλήτων. Με την ίδια μάλιστα απόφαση απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμος ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι κατέστη δικαιούχος εμπράγματου δικαιώματος δουλείας διέλευσης με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Η ανωτέρω τελεσίδικη και αμετάκλητη πλέον κρίση, για το κύριο αντικείμενο της δίκης εκείνης, ήτοι την αυτοτελή έννομη σχέση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της μεταξύ των δύο κτισμάτων των διαδίκων εδαφικής λωρίδας και τη διατάραξη της συγκυριότητας των εφεσιβλήτων επ’ αυτής, μετ’ απόρριψη της ένστασης περιορισμένου δικαιώματος δουλείας διέλευσης επ’ αυτής, περιέχει παράλληλα τελεσίδικη κρίση και για το παρεμπίπτον ζήτημα του δικαιώματος της συγκυριότητας των εφεσιβλήτων, της ανυπαρξίας δικαιώματος δουλείας διέλευσης της εκκαλούσας και της διατάραξης της συγκυριότητας των εφεσιβλήτων στην ένδικη αγωγή και παράγει δεδικασμένο ως προς αυτό, που δεσμεύει το Δικαστήριο αυτό, κατ’ άρθρα 321, 322§1, 324 και 325 στ. 1 ΚΠολΔ. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα γνώριζε ότι η ανωτέρω εδαφική λωρίδα δεν της ανήκει κατά (συγ)κυριότητα, ούτε έχει δικαίωμα διέλευσης από αυτήν και ότι διαλαμβάνοντας την ανωτέρω περικοπή στον ανωτέρω τίτλο κτήσης της, αλλά και διατεινόμενη ενώπιον τρίτων ότι αυτή της ανήκει, διαταράσσει το δικαίωμα της συγκυριότητας των εκκαλουσών, αφού σε κανένα άλλο συμβόλαιο δεν γίνεται αναφορά για κοινή δίοδο και δικαίωμα διέλευσης της εκκαλούσας από αυτήν, ενώ στο υπ’ αριθ. …../04-05-1938 συμβόλαιο διανομής του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Ιθάκης ………, δια του οποίου οι απώτεροι δικαιοπάροχοι των εφεσιβλήτων και της εκκαλούσας, … και ………. αντίστοιχα, διένειμαν την πατρική κληρονομιά, συνομολόγησαν ότι έκαστος λαμβάνει στην κυριότητά του τις προπεριγραφόμενες οικίες, ειδικά δε ως προς την οικία του πρώτου ρητά αναφέρεται ότι αυτός (δικαιοπάροχος των εφεσιβλήτων) λαμβάνει το ήμισυ μιας οικίας και δη το προς ανατολάς μέρος αυτής μετά του όπισθεν αυτής κήπου μετά του στενού του χωρίζοντος την οικίαν ταύτην από την οικίαν του …………… (δικαιοπαρόχου της εκκαλούσας) και αναλαμβάνει ούτως την υποχρέωσιν να μην κλείσει τα παράθυρα της οικίας του . …. (τα κείμενα) και προβλέποντα προς το στενό, ο δε …………. δεν θα έχει δικαίωμα να διέρχεται εκ του στενού της ανωτέρω οικίας. Εξάλλου η κατάρρευση της οικίας του . ….. με τους σεισμούς της δεκαετίας του 1950 και η εκ νέου ανέγερσή της χωρίς να τηρηθούν οι πολεοδομικές διατάξεις περί τήρησης ελάχιστων αποστάσεων από τα όρια του οικοπέδου, δεν ασκεί έννομη επιρροή εν προκειμένω, αφού ρητά αναφέρεται στο ανωτέρω συμβόλαιο ότι το ακάλυπτο μεταξύ των δύο οικιών εδαφικό τμήμα, στο οποίο εντοπίζεται η ένδικη εδαφική λωρίδα, περιήλθε στον ……. (ανεξάρτητα από την έκταση του όλου οικοπέδου του τελευταίου), ενώ οι πολεοδομικές αυτές διατάξεις δεν μεταβάλλουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του οικοπέδου στο οποίο ανεγείρεται οικοδομή, ούτε βέβαια δημιουργεί οποιοδήποτε δικαίωμα διέλευσης υπέρ των όμορων ακινήτων και των κυρίων αυτών, αν αυτό δεν έχει συσταθεί με άλλον νόμιμο τρόπο. Η συμπεριφορά αυτή της εκκαλούσας, με την οποία περιόρισε το απορρέον από το απόλυτο δικαίωμα της κυριότητας δικαίωμα πώλησης του ανωτέρω ακινήτου και εμπλέκοντας τους εφεσιβλήτους σε δικαστικό αγώνα, προσέβαλε την προσωπικότητά τους και προκάλεσε σ’ αυτούς, ανεξάρτητα από υλική ζημία, η οποία κρίθηκε με την εκκαλουμένη, που δεν προσβάλλεται ως προς τη διάταξή της αυτή ότι δεν αποδείχθηκε, ηθική βλάβη, για την απάμβλυνση της οποίας, οι εφεσίβλητοι δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση. Το ύψος αυτής, λαμβανομένων υπόψη του είδους της προσβολής, της αποκλειστικής υπαιτιότητας της εκκαλούσας και του εξακολουθητικού χαρακτήρα της προσβολής (ΑΠ 2027/2014), αλλά και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των μερών, εκ των οποίων οι εφεσίβλητοι είναι ο δεύτερος συνταξιούχος και οι λοιποί επιχειρηματίες, η δε εκκαλούσα αισθητικός, ανέρχεται στο ποσό των 1.500 ευρώ για τον καθένα.
Με τον υπό στοιχείο ΙΙΙ. λόγο έφεσής της η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν απάντησε το αίτημά της να αναβληθεί η συζήτηση της υπόθεσης μέχρι να αποδειχθούν δι’ εγγράφων οι διανοία κυρίας πράξεις νομής της ……….., που κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή της προσπόρισαν κυριότητα με έκτακτη χρησικτησία, στη συνέχεια δε, παρότι αυτές δεν αποδείχθηκαν, ούτε διευκρινίζεται τι απέγινε με τα υπόλοιπα ποσοστά των λοιπών συγκυρίων, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις, δεχόμενο κυριότητα εκείνης και των διαδόχων της. Επιπλέον εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και δέχθηκε ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την αγωγή, διότι δεν αναφέρεται συγκεκριμένη έκταση του ακινήτου των αντιδίκων της στα προηγούμενα του τίτλου κτήσης τους συμβόλαια, ούτε γίνεται λόγος για ύπαρξη ή μη διόδου, ότι μετά τους σεισμούς του 1953 κατασκευάστηκε το υπάρχον σήμερα κτίσμα, χωρίς να τηρηθούν τα όρια αποστάσεών του από τα άκρα του οικοπέδου, ότι αυτό ουδέποτε υδροδοτήθηκε και ηλεκτροδοτήθηκε, ότι για τους λόγους αυτούς όσα περιγράφονται στον απώτερο τίτλο τους (υπ’ αριθ. …./1938 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου …….) δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή κατάσταση. Επιπλέον, με τον πέμπτο λόγο έφεσης η εκκαλούσα παραπονείται περαιτέρω για κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού, παραδοχή της αγωγής και απόρριψης των ισχυρισμών της, ότι ο ισχυρισμός των εφεσιβλήτων ότι κατέστησαν κύριοι της ανωτέρω εδαφικής λωρίδας εμβαδού 16 μ. δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ότι η ίδια κατέστη δικαιούχος δικαιώματος εμπραγμάτου δουλείας διέλευσης με έκτακτη χρησικτησία, τους οποίους και απέδειξε, δια του από Μαΐου 2016 τοπογραφικού διαγράμματος του πολ. μηχανικού …………., που συντάχθηκε επιμελεία των εφεσιβλήτων με σκοπό τη σύνταξη του επισυναπτόμενου στην έφεση συμβολαίου, στο οποίο το ακίνητο των εφεσιβλήτων αποτυπώνεται με έκταση μόλις 99,38 τ.μ., της από Νοεμβρίου 2017 έκθεσης φωτοερμηνείας του πολ. μηχανικού ………., που αποφαίνεται ότι δεν τηρήθηκαν οι ελάχιστες αποστάσεις από τα όρια του οικοπέδου και ότι η ανωτέρω εδαφική λωρίδα αποτελεί κοινόχρηστο διάδρομο που οδηγεί σε δρόμο – παραλία και το υπ’ αριθ. …………/2019 έγγραφο του Δήμου Ιθάκης, στο οποίο βεβαιώνεται ότι το ακίνητο των εφεσιβλήτων ουδέποτε υδροδοτήθηκε. Ωστόσο, αφού όπως προαναφέρθηκε, τόσο το δικαίωμα συγκυριότητας των εφεσιβλήτων, όσο και η ανυπαρξία δικαιώματος δουλείας διέλευσης έχουν κριθεί με ισχύ δεδικασμένου δια των προαναφερομένων αποφάσεων και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την ανωτέρω τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Πατρών, που έκρινε επί των ανωτέρω ζητημάτων, που αποτελούν προδικαστικά ζητήματα της δίκης αυτής, θέτοντας ως βάση της απόφασής του το δεδικασμένο που προκύπτει από την απόφαση αυτή (ΟλΑΠ 15/1993 ΕλλΔνη 39. 303, ΑΠ 190/2000 ΕλλΔνη 41. 986, ΕΑ 2445/2011 ΝΟΜΟΣ), ακόμα και αν δεν το ανέφερε ρητά, ορθά εφάρμοσε τον νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, συμπληρουμένης της αιτιολογίας του με την παρούσα κατ’ άρθρο 534 ΚΠολΔ και πρέπει οι ανωτέρω λόγοι έφεσης, με τους οποίους αμφισβητείται η ανωτέρω κρίση του, ευθέως ή δια της αιτίασης της παράλειψης απάντησης επί των ισχυρισμών της εκκαλούσας ως προς τα ζητήματα αυτά, να απορριφθούν ως απαράδεκτοι (βλ. και Δ. Κονδύλη, το Δεδικασμένο κατά τον ΚΠολΔ, έκδ. Β΄, 2007, σελ. 198, αρ. 3). Περαιτέρω η απασχόληση του συζύγου της εκκαλούσας, αλλά και της ίδιας της εκκαλούσας στην εργασία τους στην Αττική κατά τον μήνα Ιούλιο 2016, αλλά και την 24-08-2016, που αποτελούσε εργάσιμη ημέρα, κατά την οποία δεν απουσίαζαν από την εργασία τους για άδεια αναψυχής, δεν αναιρεί αφενός τη συνάντηση του πρώτου με τον τότε υποψήφιο αγοραστή σε άλλη, μη εργάσιμη ημέρα, μη ασκούσας έννομη επιρροή της ένορκης βεβαίωσης του ……….., στην οποία καταθέτει ότι τον Ιούλιο 2016 βρισκόταν στην εργασία του στην Αθήνα και όχι στην Ιθάκη, αφού δεν αναφέρεται προφανώς στις μη εργάσιμες ημέρες του μήνα αυτού, αφετέρου το ότι η εκκαλούσα διατεινόταν ότι δεν είναι αποκλειστικοί συγκύριοι της ανωτέρω εδαφικής λωρίδας οι εφεσίβλητοι, το οποίο είναι και το κρίσιμο στη διάγνωση της ένδικης διαφοράς, αφού αυτό ρητά διατυπωνόταν στον προαναφερόμενο τίτλο κτήσης της και το ισχυρίζεται ακόμα και σήμερα. Συνεπώς και το παράπονο της εκκαλούσας, που διατυπώνεται στον υπό στοιχείο ΙΙ. λόγο έφεσής της, ότι έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων η εκκαλουμένη, κρίνοντας ότι ο υποψήφιος αγοραστής συναντήθηκε με τον σύζυγο της εκκαλούσας και ο τελευταίος τού δήλωσε ότι δεν είναι αποκλειστικοί συγκύριοι της ανωτέρω εδαφικής λωρίδας οι εφεσίβλητοι είναι απορριπτέο ως αβάσιμο. Σημειωτέον ότι σε κανένα σημείο της εκκαλουμένης δεν γίνεται αναφορά στην ακριβή ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα το ανωτέρω περιστατικό. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη έκρινε ότι η εκκαλούσα δια της ανωτέρω συμπεριφοράς της προκάλεσε θλίψη και στενοχώρια στους εφεσίβλητους και την υποχρέωσε να τους καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν, το ποσό των 1.500 ευρώ στον καθένα, ορθά εφάρμοσε τον νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει κατά τα λοιπά ο λόγος έφεσης περί εσφαλμένης εκτίμησης του αποδεικτικού υλικού, συμπεριλαμβανομένου του υπό στοιχεία IV. του δικογράφου της, με τον οποίο παραπονείται κατά τα λοιπά ότι κατ’ εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού του πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ότι η ίδια παράνομα και υπαίτια προκάλεσε σ’ αυτούς ηθική βλάβη, με τις ανωτέρω πράξεις της, παρότι η ίδια ασκούσε νόμιμο δικαίωμά της, να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Με τον υπό στοιχείο VI. λόγο έφεσης παραπονείται η εκκαλούσα για κατά κακή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού παραδοχή της αγωγής, παρότι η εντολή μεσιτείας προς τον . …… δεν είναι έγκυρη, διότι δεν έχει συνταχθεί με τον προβλεπόμενο νόμιμο τύπο, αφού από το προσκομιζόμενο από τους εφεσίβλητους σχετικό έγγραφο αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει επ’ αυτού υπογραφή του εντολέως, αυτό δεν φέρει τα νόμιμα κατ’ άρθρο 200 Ν 4072/2012 στοιχεία, ήτοι ΑΦΜ, αριθμό ΓΕΜΗ του μεσίτη, ο εντολέας …. …. δεν είναι διάδικος ή κύριος του ακινήτου, συνεπώς αυτή δεν έχει αποδεικτική δύναμη. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως νομικά αβάσιμος, αφού αντικείμενο της παρούσας δίκης δεν είναι η νόμιμη κατάρτιση της σύμβασης μεσιτείας μεταξύ των εφεσίβλητων και του ………….., η οποία δεν αποτελεί ούτε προδικαστικό ζήτημα για τη διάγνωση της επίδικης διαφοράς.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, μη προβαλλομένου άλλου λόγου έφεσης, πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε για την παραδεκτή άσκησή της στο Δημόσιο Ταμείο, κατ’ άρθρο 495§3 ΚΠολΔ και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, σε βάρος της εκκαλούσας, λόγω της ήττας της, κατ’ άρθρα 106, 176, 183, 189 και 191§2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 63§1 στ. i περ. α, 68§1 και 69§1 Ν 4194/2013, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, κατόπιν παραδοχής του υποβληθέντος με τις προτάσεις της αιτήματος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή του υπ’ αριθ. ……… e- παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
Επιβάλλει σε βάρος της εκκαλούσας τη δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις 15-06-2023, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ