Αριθμός 7/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χαρίκλεια Σαραμαντή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τoν Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 16-7-2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …./2015 έφεση κατά της με αριθμό 751/2014 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών (ΚΠολΔ 663 επ.), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 518 παρ.2, 532, 591 παρ.1 και 674 ΚΠολΔ), καθώς με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει εκπρόθεσμη άσκησή της ή άλλος λόγος απαραδέκτου αυτής, ούτε η εφεσίβλητη ισχυρίζεται το αντίθετο, ενώ δεν έχει παρέλθει η τριετία από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης κατά την 7-2-2014. Επομένως, και δεδομένου ότι αρμόδια φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Εφετείου αυτού (ΚΠολΔ 19), πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, με την ίδια ως άνω διαδικασία, μέσα στα όρια που καθορίζονται από τους λόγους αυτής.
Με την από 8-12-2012 αγωγή του (αριθμός έκθεσης κατάθεσης …../2012) ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι κατά τη ναυτολόγησή του στο με ελληνική σημαία ε/γ-ο/γ πλοίο «Ν.» της εναγόμενης εταιρίας με την ειδικότητα του τρίτου μηχανικού, περί τις αρχές Μαρτίου 2011 υπέστη ατύχημα καθώς σε εκτέλεση εντολής των προϊσταμένων του ανασήκωσε το καπάκι του ψυγείου της κύριας μηχανής, κίνηση που του προκάλεσε έντονο πόνο στη μέση ο οποίος εξακολούθησε και κατά τις επόμενες ημέρες, επεκτάθηκε δε και στο πόδι προκαλώντας του δυσκολία κατά τη βάδιση. Ότι αν και ανέφερε το γεγονός αυτό στον πλοίαρχο εκείνος επέδειξε αδιαφορία με συνέπεια να συνεχίζει να εργάζεται με επιδεινούμενη ωστόσο την κατάσταση της υγείας του, ότι περί τα μέσα Μαΐου 2011 επισκέφθηκε το νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» όπου του συνεστήθη να υποβληθεί σε εργαστηριακό έλεγχο και εξετάσεις. Ότι και αυτήν την φορά ο πλοίαρχος έκρινε ότι μπορούσε ο ενάγων να συνεχίσει την εργασία του και τελικά όταν οι πόνοι έγιναν αφόρητοι εξετάστηκε από ιατρό της ασφαλιστικής εταιρίας της εναγόμενης ο οποίος διέγνωσε επίμονη οσφυαλγία άμφω με αιμοδίες κάτω άκρων και συνέστησε την αποχή από την εργασία οπότε και απολύθηκε λόγω ασθένειας την 12-6-2011. Με βάση το ανωτέρω ιστορικό και όσα ειδικότερα εξέθεσε στην αγωγή του ο ενάγων ζήτησε με αυτήν να υποχρεωθεί η εργοδότρια εταιρία να του καταβάλει το ποσό των 4.412,96 ευρώ ως διαφορά των καταβληθέντων μισθών ασθενείας και αποζημίωση λόγω ατυχήματος ως πρόσκαιρα πλήρως ανίκανος προς εργασία ανερχόμενη σε 16.140 ευρώ, από την οποία κατόπιν επιτρεπτής μεταβολής του αιτήματος σε μερικά αναγνωριστικό ζητά την καταψήφιση του ποσού των 15.140 ευρώ και την αναγνώριση της υποχρέωσης της εναγομένης να του καταβάλει το υπόλοιπο από 1.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την απόλυσή του άλλως από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του αφού έκρινε την αγωγή ως ορισμένη και νόμιμη απέρριψε αυτήν ως ουσιαστικά αβάσιμη δεχόμενο ότι αφενός μεν έχει λάβει ως μισθούς ασθενείας ποσό υπέρτερο αυτού που δικαιούται και αφετέρου ότι δεν αποδείχθηκε ότι το πρόβλημα στη μέση του είχε ως γενεσιουργό αιτία την ανύψωση του εν λόγω καπακιού ώστε να χαρακτηριστεί εργατικό ατύχημα. Ήδη με την κρινόμενη έφεση ο ενάγων και με τους λόγους που επικαλείται και ανάγονται, σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου καθώς και σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης προς το σκοπό να γίνει πλήρως δεκτή η αγωγή του κατά το κεφάλαιο που αφορά την αποζημίωση λόγω ατυχήματος ενώ δεν εκκαλεί την απόφαση ως προς το κεφάλαιο των μισθών ασθενείας.
Κατά την έννοια του άρθρου 1 του ΚΝ 551/1915, που εφαρμόζεται και στη ναυτική εργασία, ατύχημα από βίαιο συμβάν, κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την παροχή εργασίας, είναι και η νόσος του εργαζομένου, εφόσον προήλθε όχι από τη βαθμιαία εξασθένηση και φθορά του οργανισμού του, ακόμη και αν αυτή οφείλεται στους δυσμενείς μεν συνηθισμένους, όμως, και σύμφυτους προς την παροχή της, όρους της εργασίας, αλλά από έκτακτη και αιφνίδια επενέργεια κάποιου εξωτερικού αιτίου. Αυτό συμβαίνει είτε όταν κατά την εκτέλεση της εργασίας διαμορφώθηκαν εκτάκτως δυσμενείς συνθήκες, που δεν είναι συμφυείς προς τους συνηθισμένους όρους παροχής της είτε όταν η απασχόληση του εργαζομένου εξακολούθησε, έστω και υπό κανονικές συνθήκες, μετά την εκδήλωση προϋπάρχουσας νόσου, με αποτέλεσμα την επιδείνωσή της, αφού στην τελευταία περίπτωση ο εργοδότης, που οφείλει να ρυθμίζει τα της εργασίας έτσι ώστε να προστατεύεται η ζωή και η υγεία του εργαζομένου, δεν μπορεί, εφόσον γνωρίζει την εκδήλωση της νόσου, να αξιώσει τη συνέχιση της απασχόλησής του και αν δεν τον θέσει εκτός υπηρεσίας, οι συνθήκες παροχής της εργασίας αποβαίνουν εξαιρετικά και ασυνήθιστα δυσμενείς, προσλαμβάνοντας έτσι τον χαρακτήρα του βίαιου συμβάντος (Ολ. ΑΠ 937/1975, ΑΠ 944/2001, “Νόμος”, ΑΠ 154/2006 ΔΕΕ 13.627, ΑΠ 460/2010, 928/2010 – “Νόμος”). Αντίθετα, δεν συνιστά ατύχημα από βίαιο συμβάν, κατά την έννοια των προαναφερόμενων διατάξεων, η εκδήλωση προϋπάρχουσας και σε λανθάνουσα έστω κατάσταση πάθησης του εργαζομένου ή η επιδείνωση αυτής, όταν αυτή είναι συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας αυτού (εργαζομένου), που ανελήφθη με τη σύμβαση και παρέχεται από αυτόν κάτω από κανονικές, έστω και δυσμενείς, σύμφυτες, όμως, προς αυτή συνθήκες εργασίας, χωρίς τη μεσολάβηση άλλου, εξωτερικού γεγονότος, ξένου προς τον οργανισμό του παθόντος (ΑΠ 832/1984 ΕΝΔ 13-394, ΑΠ 1280/1985, ΕΝΔ 14-310, ΑΠ 1090/1985 Ε.Ν.Δ. 14-313, ΕφΠειρ. 1051/2000, ΕφΠειρ 37/2004- “Νόμος”, ΕφΠειρ 1166/1996 – ΕΝΔ 25, 153 – ΕφΠειρ 71/1996 ΕΝΔ 25, 65 – ΕφΠειρ 511/1996 Νομολογία Ναυτικού Τμήματος Εφετείου Πειραιά 1996-97 σελ. 403 – Εφ. Πειρ. 1166/96 Νομολ. Ναυτ. Τμήματος Εφετ.Πειρ. 1996-97 σελ. 427 – ΕφΠειρ 626/1997 Νομ. Ναυτ. Τμημ. Εφετ. Πειρ. 1996-97 σελ. 492, ΕφΠειρ764/2012, ΕφΠειρ 23/2013- “Νόμος”).
Από την εκτίμηση των έγγραφων αποδεικτικών μέσων που παραδεκτά προσκόμισαν με επίκληση οι διάδικοι και συγκεκριμένα την ……./2013 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά μετά από νομότυπη κλήτευση της εναγόμενης, η οποία δεν επιμελήθηκε την εξέταση μάρτυρα ούτε προσκόμισε ένορκη βεβαίωση (σχετ. ……./2-10-2013 έκθεση επίδοσης της αρμόδιας δικαστικής επιμελήτριας ……………. που προσκομίζεται σε φωτοτυπία) σε συνδυασμό με τα έγγραφα και τους ισχυρισμούς των διαδίκων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Όπως δεν αμφισβητείται από την εναγόμενη εταιρία ο ενάγων σε εκτέλεση προσυμφώνου ναυτικής εργασίας που καταρτίστηκε μεταξύ τους ναυτολογήθηκε την 14-9-2010 με την ειδικότητα του τρίτου μηχανικού στο ε/γ-ο/γ πλοίο «Ν.» της πλοιοκτησίας της, σύμφωνα με τους όρους και τις μηνιαίες αποδοχές που καθόριζε η εφαρμοστέα σσνε πληρωμάτων ακτοπλοϊκών επιβατηγών πλοίων, απολύθηκε δε την 12-6-2011 λόγω ασθένειας καθώς διαγνώσθηκε μετά από εξέτασή του από ιατρούς της εταιρίας «…..», ασφαλιστικής εταιρίας της εναγόμενης και μετά από προηγούμενο διαβιβαστικό έγγραφο-αίτηση του πλοιάρχου του πλοίου, ότι πάσχει από επίμονη οσφυο-ισχιαλγία συνεπεία ενδοτριμματικής δισκοκήλης στους Ο4-Ο5 σπονδύλους της οσφυϊκής χώρας και ριζιτικής συνδρομής στον Ο3 σπόνδυλο. Σύμφωνα με τις σκέψεις που εκτίθενται παραπάνω για να συντρέχει περίπτωση εργατικού ατυχήματος στην κρινόμενη υπόθεση θα πρέπει είτε η πάθηση του ενάγοντα να προκλήθηκε υπό όρους παροχής της εργασίας του μη συμφυείς με τους συνήθεις όρους παροχής αυτής είτε να εξακολούθησε την εργασία του κατ’ εντολή των προϊσταμένων του (πλοιάρχου, πρώτου μηχανικού) μετά την εκδήλωση της ασθένειας του έστω και υπό κανονικές συνθήκες και για μικρό ακόμη χρόνο, με αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασής του, εφόσον ενόψει της εξασθένησης των δυνάμεων του εργαζομένου, του είδους της εργασίας και των εν γένει περιστάσεων, είναι αντίθετη προς τις αρχές των άρθρων 288 και 662 του ΑΚ, η από τον εργοδότη (και τους προστηθέντες του) αξίωση εξακολούθησης της εργασίας, γιατί οι ίδιες συνθήκες εκτέλεσης της εργασίας που ήταν πριν κανονικές, μετά τον κλονισμό της υγείας του εργαζομένου, έχουν πλέον το χαρακτήρα των ασυνήθων και εξαιρετικών. Στην τελευταία περίπτωση, βασική προϋπόθεση για τη μετατροπή των κανονικών συνθηκών εργασίας σε ασυνήθιστες και εξαιρετικώς δυσμενείς, μετά την εκδήλωση της νόσου του εργαζομένου, είναι η παραβίαση της έναντι αυτού υπόχρεωσης πρόνοιας του εργοδότη και γι’ αυτό ακριβώς δεν υπάρχει τέτοια παραβίαση και συνακόλουθα εργατικό ατύχημα με την ως άνω έννοια, όταν ο εργοδότης δεν γνωρίζει, ούτε αγνοεί υπαίτια, ότι ο εργαζόμενος είναι ασθενής και γενικότερα ότι η κατάσταση της υγείας του δεν επιτρέπει την εξακολούθηση ης απασχόλησής του. Σημειωτέον ότι βασική πηγή πληροφόρησης αποτελεί ο ίδιος ο πάσχων ναυτικός, αφού αυτός γνωστοποιεί την ένταση και το είδος των συμπτωμάτων της ασθένειας και με βάση αυτή την πληροφόρηση ο πλοίαρχος οφείλει να αξιολογήσει την περίπτωση και να ενεργήσει αναλόγως. Σε κάθε όμως περίπτωση, ο πλοίαρχος έχει άμεση γνώση, όταν τα συμπτώματα αυτά είναι έκδηλα και εμφανή.
Με βάση τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής εμπειρίας και λογικής, η πάθηση του ενάγοντα δεν οφείλεται σε έκτακτες και εξαιρετικές συνθήκες εργασίας, αντίθετα προϋπήρχε ως συνήθης πάθηση της σπονδυλικής στήλης και συγκεκριμένα των μεσοσπονδυλίων δίσκων των σπονδύλων της οσφυϊκής περιοχής (μέσης) οφειλόμενη σε φθορά λόγω ηλικίας, 59 ετών κατά τον ένδικο χρόνο και εργασίας αυτού και εμφανίστηκε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων για τα οποία προσλήφθηκε ο ενάγων και κάτω από κανονικές, σύμφυτες προς την εργασία του συνθήκες, χωρίς τη μεσολάβηση άλλου εξωτερικού γεγονότος ξένου προς τον οργανισμό του. Η δε εξάρμοση και ανύψωση του καπακιού του ψυγείου της μηχανής που γίνεται κατά την διάρκεια επισκευαστικών εργασιών της μηχανής ανήκει στις προβλεπόμενες εργασίες μηχανοστασίου στο άρθρο 29 της οικείας σσνε για τα πληρώματα των επιβατηγών ακτοπλοϊκών πλοίων. Εξάλλου και ο ίδιος ο ενάγων δεν επικαλέστηκε και δεν απέδειξε τέτοιες εξαιρετικές και έκτακτες συνθήκες εργασίας που συνδέονται αιτιωδώς με την πάθησή του. Ωστόσο από την εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων και ιδίως την ένορκη βεβαίωση που έδωσε ο προϊστάμενός του κατά τη ναυτολόγησή του στο πλοίο της εναγομένης, πρώτος μηχανικός ………., η οποία δεν αντικρούεται από άλλο αποδεικτικό μέσο και δη εμμάρτυρο αφού η εναγόμενη δεν εξέτασε μάρτυρα ούτε προσκόμισε ένορκη βεβαίωση, αποδεικνύεται ότι ο ενάγων κατά την εργασία του, η οποία περιελάμβανε και επισκευή των μηχανών αισθάνθηκε έντονο άλγος στη μέση το οποίο σταδιακά επιδεινωνόταν και παρουσίασε και δυσκολία στη βάδιση, συμπτώματα συμφυή με την πάθησή του και παρά την ενημέρωση που έκανε στον πλοίαρχο, ο τελευταίος δεν τον έθεσε εκτός υπηρεσίας θεωρώντας το πρόβλημά του ασήμαντο αλλά και διότι, όπως αναφέρει ο μάρτυρας, δεν μπορούσε να τεθεί εκτός υπηρεσίας καθώς δεν μπορούσαν να εκτελεστούν οι βάρδιες της μηχανής. Ενόψει της συνεχώς επιδεινούμενης κατάστασης της υγείας του, ο ενάγων πήγε αυτοβούλως στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας την 11-5-2011 όπου σύμφωνα με το παραδεκτά προσκομιζόμενο για πρώτη φορά ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 529 ΚΠολΔ) πιστοποιητικό, δεν αποδείχθηκε πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια αυτού, εξετάστηκε στα εξωτερικά ιατρεία της ορθοπεδικής κλινικής με άλγος αριστερού ισχίου και ετερόπλευρο οίδημα αριστερού κάτω άκρου και του συνεστήθη η πραγματοποίηση ακτινογραφικού ελέγχου, «bone scan», αξονική τομογραφία λεκάνης και ισχίου και επανεξέταση. Ο πλοίαρχος παρά την ενημέρωσή του από τον ενάγοντα δεν προέβη στην απόλυσή του και τελικά επειδή η κατάστασή του δεν βελτιωνόταν παρά τα αναλγητικά φάρμακα που λάμβανε, αντίθετα αδυνατούσε πλέον να βαδίσει κανονικά, ο πλοίαρχος την 12-6-2011 τον παρέπεμψε στον ιατρό …. της «……» ασφαλιστικής εταιρίας της εναγόμενης, ο οποίος αφού τον εξέτασε προέβη στην προαναφερόμενη διάγνωση και του χορήγησε αναρρωτική άδεια δέκα ημερών η οποία με τις συνεχείς παρατάσεις διάρκεσε μέχρι την 26-10-2011 όπου του συστήθηκε η αποφυγή σωματικής καταπόνησης. Ενόψει των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, αποδεικνύεται περαιτέρω ότι η εναγόμενη εταιρία αν και μέσω του προστηθέντος της πλοιάρχου, γνώριζε την κατάσταση της υγείας του ενάγοντα εργαζομένου της η οποία με βάση την ένορκη βεβαίωση του πρώτου μηχανικού σε συνδυασμό και με τα ιατρικά πιστοποιητικά του θεράποντος αυτού ιατρού της εναγόμενης εταιρίας, ήταν έκδηλη, δεδομένου ότι «έσερνε» το αριστερό του πόδι, δεν τον απάλλαξε από τα εργασιακά του καθήκοντα αντίθετα θεωρώντας ασήμαντο το πρόβλημά του, εξακολουθούσε να δέχεται την εργασία του και επομένως η αξίωσή της αυτή (να συνεχίζει ο ενάγων να εργάζεται), ερχόμενη σ’ αντίθεση με το καθήκον πρόνοιας που την βάρυνε σύμφωνα με τα άρθρα 288 και 662 Α.Κ. να επιδείξει, μετέτρεψε τις κανονικές συνθήκες εργασίας του ενάγοντα σε ασυνήθεις και δυσμενείς, προσλαμβάνοντας πλέον αυτές το χαρακτήρα βίαιου συμβάντος που αποτελεί προϋπόθεση της έννοιας του ναυτικού ατυχήματος. Κατά συνέπεια ενάγων ο οποίος, όπως αναφέρεται παρέμεινε πλήρως ανίκανος προς εργασία από 12-6-2011 έως 26-10-2011 επί 136 ημέρες, δικαιούται την προβλεπόμενη από τις διατάξεις του ν. 551/15 αποζημίωση λόγω ανικανότητας προς εργασία η οποία συνίσταται σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 3 του εν λόγω νόμου στο ήμισυ των ημερήσιων αποδοχών του κατά την ημέρα του ατυχήματος και για όσο χρόνο διαρκεί η ανικανότητά του. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την οικεία σσνε αλλά και με τα δια της αγωγής αιτούμενα ποσά, οι μηνιαίες αποδοχές του ενάγοντα συμπεριελάμβαναν βασικό μηνιαίο μισθό ο οποίος ανερχόταν σε 1.778,32 ευρώ συμπεριλαμβανομένης και της αποζημίωσης για εργασία σε ημέρα Κυριακή, 576,3 ευρώ αντίτιμο τροφοδοσίας (:19,21 ευρώ ημερήσιο αντίτιμο τροφοδοσίας χ 30 ημέρες), 34,87 ευρώ επίδομα βαρείας εργασίας, 29,31 ευρώ επίδομα τρίτου μηχανικού, 500,21 ευρώ άδεια. Στις εν λόγω αποδοχές συνυπολογίζεται η αμοιβή για υπερωριακή εργασία ωστόσο ο ενάγων στην αγωγή του δεν εκθέτει τον αριθμό των πλέον του νομίμου ωραρίου ωρών απασχόλησής του και προς εξεύρεση του εν λόγω κονδυλίου συνεκτιμάται κυρίως ο πίνακας αποδοχών που προσκομίζει η εναγόμενη σύμφωνα με τον οποίο η μηνιαία υπερωριακή αμοιβή κατά το χρόνο του ατυχήματος ανερχόταν σε 633,25 ευρώ. Έτσι το σύνολο των αποδοχών ανέρχεται σε 3.571,38 και η αποζημίωση για το ατύχημα σε 8.095,12 ευρώ ( : 3.571,38 : 30 : 2 Χ 136). Κατόπιν αυτών εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι η πάθηση του ενάγοντα δεν συνιστά εργατικό ατύχημα και απέρριψε την αγωγή κατά το οικείο αίτημά της και θα πρέπει, γενομένων δεκτών ως ουσιαστικά βάσιμων των λόγων της έφεσης, να γίνει δεκτή και αυτή ως ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη κατά το κεφάλαιο που προσβλήθηκε με την έφεση, να κρατηθεί η υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση κατ’ ουσίαν, να γίνει μερικά δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η αγωγή, να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 8.095,12 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής καθόσον από την απόλυσή του δεν είχε καταστεί ακόμα ληξιπρόθεσμη και απαιτητή η ένδικη αξίωσή του, να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντα σε βάρος της εναγομένης και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας κατόπιν παραδοχής σχετικού αιτήματος του πρώτου (άρθρα 176, 178, 183 και 191 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 16-7-2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2015 έφεση κατά της με αριθμό 751/2014 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την έφεση
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό την με αριθμό 751/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την υπόθεση
ΔΕΧΕΤΑΙ μερικά την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη εταιρία να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των οκτώ χιλιάδων ενενήντα πέντε ευρώ και τριών λεπτών, (8.095,3) νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ μέρος των δικαστικών εξόδων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, του ενάγοντα σε βάρος της εναγομένης και τα ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 10 Iανουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
H ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ