Αριθμός 68/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Μέξα-Ευδαίμονος, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση του Ελληνικού Δημοσίου και του ΝΠΔΔ «Πράσινο Ταμείο» καθ΄ων η ανακοπή κατά της 1502/2015 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων)με την οποία παραπέμφθηκε στο Ειρηνοδικείο Καλαυρίας η εκδίκαση της ανακοπής των εφεσίβλητων κατά πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής του Δασάρχη Πόρου έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495, 511, 513,517,518 ΚπολΔ). Είναι, επομένως, παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί κατ ουσίαν κατά την ίδια διαδικασία (άρθρα 522, 533 ΚΠολΔ) για να κριθεί η βασιμότητα των λόγων της, οι οποίοι αναφέρονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο.
Με το άρθρο 61 §1 του ν.δ. 86/1969 «Δασικός Κώδιξ», όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 § 1 του ν.δ. 996/1971, προβλέπεται : α) η έκδοση, από τον αρμόδιο διευθυντή δασών ή νομοδασάρχη ή δασάρχη, πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής κατά εκείνου που επιχειρεί εκχέρσωση, υλοτομία, σπορά ή οποιαδήποτε άλλη διακατοχική πράξη επί δημοσίων, δημοτικών κ.λ.π. εν γένει δασών, αναδασωτέων εκτάσεων, χορτολιβαδικών εδαφών και μερικών δασοσκεπών εκτάσεων ή μερικώς δασοσκεπών λιβαδιών και χορτολιβαδικών εδαφών ασχέτως του χρόνου κατά τον οποίο οι πράξεις αυτές επιχειρήθηκαν και β) η βεβαίωση επί δημοσίων δασών κ.λ.π., από τους άνω (διευθυντή δασών κ.λ.π.) κατά του καταλαβόντος του ποσού της αποκατάστασης της τυχόν ζημίας που επήλθε σε βάρος του δημοσίου και του ποσού της οφειλόμενης αποζημιώσεως χρήσης. Με τις παρ. 2 και 4 του ίδιου άρθρου, πριν την αντικατάσταση τους με το άρθρο 326 § 2 του ν. 4072/2012, οριζόταν αφενός ότι κατά του άνω (της παρ. 1) πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής επιτρέπεται ανακοπή κατά του Δημοσίου ενώπιον του αρμοδίου Ειρηνοδικείου, αφετέρου ότι κατά της αποφάσεως του Ειρηνοδίκη επιτρέπεται έφεση ενώπιον του αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου. Περαιτέρω, με τις παρ. 1 και 2 του άρθρου 115 του από 11/12-11-1929 διατάγματος «περί διοικήσεως των δημοσίων κτημάτων», το οποίο εκδόθηκε κατ΄ εξουσιοδότηση του άρθρου 2 του ν. 4266/1929 και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 5895/1933, όπως περαιτέρω τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τα άρθρα 20 του ΑΝ 1540/1938,19 του AN 1919/1939, 2 του AN 1925/1951 και 5 §4 του ΑΝ 263/1968, ορίζεται ότι σε βάρος εκείνων που χωρίς συμβατική σχέση καρπούνται ή κάνουν χρήση δημοσίων κτημάτων βεβαιώνεται αποζημίωση για εκείνο το διάστημα που έκαναν χρήση, δικαιούμενοι δε αυτοί να ασκήσουν ανακοπή κατά του πρωτοκόλλου καθορισμού της άνω αποζημίωσης. Αρμόδιο Δικαστήριο για την εκδίκαση της ανακοπής, είναι, σύμφωνα με το άρθρο 1 εδ. ε και στ, 3 §1, 2 και 4 του ΕισΝΚΠολΔ το Μονομελές Πρωτοδικείο, δικάζοντας κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (ΑΠ 1360/2011, ΑΠ 1245/2009, ΑΠ 481/2008 ΝΟΜΟΣ). Η απόφαση αυτή του Μονομελούς, πριν την ισχύ του άνω άρθρου 326 του ν.4072/2012 μπορούσε να προσβληθεί με έφεση (ΟλΑΠ 21-22/2002 ΕλΔ/νη 2002-1016, ΑΠ 1360/2011 ο.π.). Όταν δε, στις άνω περιπτώσεις, κατά του (φερόμενου ως) αυθαιρέτου κατόχου δημοσίου κτήματος εκδίδεται συγχρόνως και πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και πρωτόκολλο καθορισμού αποζημιώσεως χρήσης, αποκλειστική καθ΄ ύλη αρμοδιότητα για τις (συνεκδικαζόμενες ή σωρευόμενες) κατ’ αυτών ανακοπές είχε το Μονομελές Πρωτοδικείο (ΑΠ 1360/2011 ο.π.). Ήδη, όμως, με το άρθρο 326 §§2 και 3 του άνω ν. 4072/2012 (ΦΕΚ Α 86/11-4-2012), η ισχύς του οποίου αρχίζει από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, αντικαθίστανται αφενός οι άνω παρ. 2, 4 και 6 του άρθρου 61 του ν.δ. 86/1969 και αφενός το δέκατο και ενδέκατο εδάφια του άρθρου 115 του από 11/12-11-1929 διατάγματος, και πλέον σύμφωνα με τις νέες διατάξεις αρμόδιο Δικαστήριο προς εκδίκαση και των δύο άνω ανακοπών – (τόσο κατά του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής όσο και του πρωτοκόλλου καθορισμού αποζημίωσης χρήσης) είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο της τοποθεσίας του ακινήτου ή του κτήματος (Μον.Εφ.Λαμίας 12/2014).
Στην προκειμένη περίπτωση οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δίκαζε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, την με αρ.κατ…………/30-7-2014 ανακοπή τους κατά των εκκαλούντων Ελληνικού Δημοσίου και ΝΠΔΔ «Πράσινο Ταμείο» κατά του με αρ. …./9-7-2014 πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής του Δασάρχη Πόρου με το οποίο απεβλήθηκαν από δημόσια δασική (κατά τους ισχυρισμούς του Δασάρχη) έκταση 24.842 στρεμμάτων που βρίσκεται στην περιοχή του Δήμου Τροιζηνίας και βεβαιώθηκε σε βάρος τους και υπέρ του Πράσινου Ταμείου ποσό 19.762,48€ για την ζημιά που το Δημόσιο είχε υποστεί από την παράνομη διακατοχή του. Επί της ανακοπής εκδόθηκε η εκκαλουμένη η οποία έκρινε εαυτό αναρμόδιο για να την δικάσει και παρέπεμψε την υπόθεση στο Ειρηνοδικείο Καλαυρίας. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται το Ελληνικό Δημόσιο για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου με τον μοναδικό λόγο της εφέσεως του ισχυριζόμενο ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ήταν αρμόδιο να δικάσει την ανακοπή και εσφαλμένα αυτό έκρινε το αντίθετο. Ο λόγος αυτός είναι βάσιμος κατά τα άνω αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας. Γι αυτό πρέπει να γίνει δεκτός καθώς και η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη κατά το άρθρο 535 παρ.1 ΚΠολΔ ενώ σύμφωνα με την παρ.2 του άνω άρθρου, εφόσον αυτή εξαφανίζεται για αναρμοδιότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, η υπόθεση παραπέμπεται στο καθύλη αρμόδιο δικαστήριο και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 46 ΚΠολΔ. Δηλ. εφόσον, η υπό κρίση ανακοπή, υπάγεται στην αρμοδιότητα του εκδόσαντος την προσβαλλομένη απόφαση Δικαστηρίου πρέπει η υπό κρίση υπόθεση να αναπεμφθεί σ’αυτό για να δικαστεί κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (παρ. 3 του άρθρου 61 του άνω ν.δ 86/1969). Δεδομένου δε ότι η παρούσα απόφαση είναι οριστική, αφού το Δικαστήριο τούτο απεκδύεται από την εξουσία για να δικάσει την υπόθεση, θα πρέπει να κρίνει για τα δικαστικά έξοδα τα οποία πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων λόγω της δυσκολίας ερμηνείας των άνω διατάξεων κατά το άρθρο 179 ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη με αρ. 1502/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων).
ΑΝΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση για να δικασθεί ενώπιον του άνω Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς δικάζοντος με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων).
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 3 Φεβρουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της Δικαστικής Πληρεξουσίας ΝΣΚ των εκκαλούντων και της Πληρεξουσίας Δικηγόρου των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ