Αριθμός 69/2017
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Μέξα-Ευδαίμονος, Εισηγήτρια-Εφέτη και Παναγιώτη Χουζούρη, Εφέτη, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 24-2-2016 κλήση της εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «………….» νόμιμα φέρεται προς συζήτηση η υπό κρίση με αριθμ. κατάθ. …./2008 έφεση του καθού η κλήση ………. κατά της υπ. αριθμ. 2827/2008 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (διαδικασία αυτοκινήτων) μετά την έκδοση της υπ. αριθμ. 207/2013 απόφασης του Αρείου Πάγου, όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ.46/2016 του ίδιου Δικαστηρίου, με την οποία αναιρέθηκε η επί της έφεσης αυτής εκδοθείσα υπ. αριθμ. 507/2009 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου και παραπέμφθηκε η υπόθεση στο ίδιο Δικαστήριο προς εκδίκαση.
Στην προκειμένη υπόθεση ο ……… …… άσκησε εναντίον της ανωνύμου ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία “……..”, ήδη λόγω μεταβολής της επωνυμίας «………» και κατά του …….., την από 14-2-2006 με αρ. κατ. …../2006 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία αυτοκινήτων).Η ανωτέρω ασφαλιστική εταιρία άσκησε ενώπιον του αυτού ως άνω Δικαστηρίου την από 8-5-2006 και υπ’ αριθ. κατάθ. …../2006 (παρεμπίπτουσα) αγωγή της κατά του …………. Επί των ως άνω κυρίας και παρεμπιπτούσης αγωγών (οι οποίες συνεκδικάσθησαν μετά της υπ’ αριθ. κατάθ. …./2006 κυρίας παρεμβάσεως – αγωγής του ΙΚΑ εναντίον του …….. και ………), εκδόθηκε αρχικώς η υπ’ αριθ.6195/2006 απόφαση, η οποία διέταξε τη διεξαγωγή ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, και εν συνεχεία η υπ’ αριθ. 2827/2008 οριστική απόφαση, δια της οποίας έγιναν εν μέρει δεκτές κατ’ ουσίαν οι προαφαφερθείσες κυρία και παρεμπίπτουσα αγωγές. Κατά της αποφάσεως αυτής άσκησαν εφέσεις οι διάδικοι και ειδικότερα: α) ο κυρίως ενάγων …….. την από 15-6-2008 (υπ’ αριθ. κατάθ. …./23-6-2008), β) ο κυρίως εναγόμενος -παρεμπιπτόντως εναγόμενος …….. την από 14-10-2008 (υπ’ αριθ. κατάθ. …./2008) και γ) η τότε κυρίως εναγομένη – παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία αφ’ ενός την από 9-10-2008 (υπ’ αριθ. καταθ. …./15-10-2008)(που αφορούσε στο κεφάλαιο της εκκαλουμένης επί της πρώτης ως άνω κυρίας αγωγής) και επικουρικά την από 10-10-2008 (υπ’ αριθ. καταθ…../15-10-2008) έφεση (που αφορούσε στο κεφάλαιον της εκκαλουμένης επί της παρεμπιπτούσης αγωγής και σε περίπτωση ευδοκιμήσεως των εφέσεων α) από 15-6-2008 (υπ’ αριθ. κατάθ. …./23-6-2008 του κυρίως ενάγοντα ……. και β ) της από 9-10-2008 (υπ’ αριθ. καταθ. …./15-10-2008) της ιδίας εναντίον του τελευταίου. Επί των ως άνω εφέσεων εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 507/2009 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία αφ’ ενός απερρίφθησαν κατ’ ουσίαν οι υπ’ αριθ. καταθ. …/2008, …./ 2008 και …/2008 εφέσεις και αφ’ ετέρου έγινε δεκτή κατ’ ουσίαν η από 14-10-2008 υπ’ αριθ. καταθ. …/2008 έφεση του παρεμπιπτόντως εναγομένου ……… και αφού εξαφανίσθηκε η εκκληθείσα απόφαση μόνο κατά το μέρος που αφορούσε την παρεμπίπτουσα αγωγή της άνω ασφαλιστικής εταιρίας κατά του παρεμπιπτόντως εναγομένου ……….., ακολούθως απορρίφθηκε η άνω από 8-5-2005 υπ’ αριθ. καταθ. …/2006 παρεμπίπτουσα αγωγή εναντίον του ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη με την παραδοχή ότι ο διενεργηθείς αλκοολομετρικός έλεγχος για να διακριβωθεί αν ο ……….. οδηγούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος, που έγινε μόνο μία φορά χωρίς να ακολουθήσει και δεύτερος από το αρμόδιο όργανο δεν μπορούσε να αξιολογηθεί και να ληφθεί με δικανική βεβαιότητα υπόψη από το Δικαστήριο. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως του Εφετείου Πειραιώς (507/2009) και ειδικότερα κατά το μέρος που έγινε δεκτή η έφεση του παρεμπιπτόντως εναγομένου ………… κατά της εν λόγω ασφαλιστικής εταιρίας η άνω ασφαλιστική εταιρία άσκησε την από 8-11-2010 αίτηση αναιρέσεως και τους από 30-11- 2010 πρόσθετους λόγους. Επί της ως άνω αιτήσεως αναιρέσεως, κατά την συζήτηση της οποίας παραιτήθηκε του δικογράφου αυτής ως προς τον δεύτερο αναιρεσίβλητο ……., εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 207/2013 απόφαση του Αρείου Πάγου, όπως αυτή διορθώθηκε από την 46/2016 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, με την οποία α) θεωρήθηκε ότι δεν ασκήθηκε η αναίρεση ως προς τον …….. και β) αναιρέθηκε η 507/2009 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς κατά το μέρος που αφορά τον αναιρεσίβλητο ……. και ως προς την κρίση για την μη μέθη του εξαιτίας της οποίας το Εφετείο δέχθηκε την έφεση του κατά της εφεσίβλητης – αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας και απέρριψε την παρεμπίπτουσα αγωγή της κατ’ αυτού (……). Για το λόγο αυτό παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο δίκασαν Εφετείο κατά το μέρος που αφορά τον αναιρεσίβλητο (………) ως προς την από 14-10-2008 (υπ’ αριθ. κατάθ. …./ 2008) έφεση του εναντίον της άνω ασφαλιστικής εταιρίας αφορώσα στα κεφάλαια της εκκαλουμένης επί της παρεμπιπτούσης αγωγής της τελευταίας. Ήδη με την από 24-2-2016 κλήση της άνω ασφαλιστικής εταιρίας η υπόθεση επαναφέρεται προς μετ’ αναίρεση συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου για τη σημερινή δικάσιμο ήτοι επαναφέρεται προς συζήτηση η από 14-10-2008 (υπ’ αρ. κατ. …../2008) έφεση του ………. κατά της άνω ασφαλιστικής εταιρίας και κατά της πρωτοδίκου αποφάσεως.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά συνεδρίασης καθώς και τα έγγραφα που οι διάδικοι νομίμως προσάγουν και επικαλούνται αποδείχθηκαν τα εξής. Με την 507/2009 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου έχει κριθεί τελεσιδίκως ότι αποκλειστικός υπαίτιος για την πρόκληση του τροχαίου ατυχήματος που έγινε στις 29-4-2005 στη Σαλαμίνα και είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του κυρίως ενάγοντος …….. και την πρόκληση ζημιών στο μοτοποδήλατο που αυτός οδηγούσε ήταν ο οδηγός του ασφαλισμένου στην καλούσα ασφαλιστική εταιρία ΙΧΕ αυτοκινήτου με αρ.κυκλ.. ……… Περαιτέρω, ως προς το μόνο κεφάλαιο που εξετάζεται στην παρούσα δίκη, ήτοι αυτό της μέθης του άνω οδηγού κατά το χρόνο του ατυχήματος αποδείχθηκαν τα εξής. Το ζημιογόνο αυτοκίνητο ήταν ασφαλισμένο με το με αρ. …. συμβόλαιο στην ασφαλιστική εταιρία «……… η οποία συγχωνεύθηκε κατόπιν απορρόφησης με την καλούσα ασφαλιστική εταιρία. Στο συμβόλαιο αυτό είχε περιληφθεί ως όρος ότι η ασφαλιστική σύμβαση διέπεται από τους όρους της με αρ. Κ4/585/5-4-1978 αποφάσεως του Υπουργού Εμπορίου, που εκδόθηκε σε εκτέλεση του άρθρου 6 Ν. 489/1976 και 30 ν. 400/1970 και περιλαμβάνει τους υποχρεωτικούς όρους ασφαλίσεως και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 795/8-4-1978 ΤΑΕ ΕΠΕ, στο άρθρο 25 παρ.8 της οποίας προβλέπεται ότι αποκλείονται της ασφαλίσεως ζημιές που προξενούνται καθ’ όν χρόνον ο οδηγός του αυτοκινήτου τελεί υπό την επίδραση οινοπνεύματος ή τοξικών ουσιών κατά την έννοια και τις προϋποθέσεις του άρθρου 42 του ΚΟΚ. Ειδικότερα με τη διάταξη του άρθρου 42 παρ. 1 εδ. α και β του ν. 2696/1999 Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο στην προκειμένη περίπτωση χρόνο επέλευσης του ατυχήματος, ορίζεται, ότι απαγορεύεται η οδήγηση κάθε οδικού οχήματος σε οδηγό ο οποίος κατά την οδήγηση του οχήματος βρίσκεται υπό την επίδραση οινοπνεύματος, τοξικών ουσιών ή φαρμάκων, που σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης τους ενδέχεται να επηρεάζουν την ικανότητα του οδηγού. Ο ελεγχόμενος οδηγός θεωρείται, ότι βρίσκεται υπό την επίδραση οινοπνεύματος, όταν το ποσοστό αυτού στον οργανισμό είναι από 0,50 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος (0,50 gr/Ι) και άνω, μετρούμενο με τη μέθοδο της αιμοληψίας, ή από 0.25 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα και άνω, όταν η μέτρηση γίνεται στον εκπνεόμενο αέρα με αντίστοιχη συσκευή (αλκοολόμετρο). Οι συμβατικοί αυτοί όροι, στα πλαίσια της καθιερούμενης με το άρθρο 361 ΑΚ αρχής της ελευθερίας των συμβάσεων, δεσμεύουν οπωσδήποτε τον οδηγό του ασφαλισμένου αυτοκινήτου γιατί με την ρητή παραπομπή στο ΦΕΚ που περιέχει την υπουργική αυτή απόφαση καθώς και στους όρους της απόφασης αυτής ,οι οποίοι άλλωστε εφαρμόζονται επί σειρά ετών και είναι κοινώς γνωστοί απέκτησαν συμβατική ισχύ. Ο ισχυρισμός-λόγος εφέσεως του ………. ότι δεν δεσμεύεται από τους όρους του ασφαλιστηρίου διότι ούτε αυτός αλλά ούτε και ο πατέρας του, ιδιοκτήτης του ζημιογόνου και ασφαλισμένου αυτοκινήτου δεν είχαν υπογράψει και αποδεχθεί την ισχύ των όρων της άνω υπουργικής αποφάσεως (Κ4/585/1978 Α.Υ.Ε.) είναι απορριπτέος. Τούτο διότι οι όροι του συμβολαίου έγιναν αποδεκτοί από τον ασφαλισμένο ρητά με την υπογραφή του στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο αλλά και σιωπηρά αφού αυτός κατέβαλε κανονικά τα ασφάλιστρα παρέλαβε αυτό και δεν αντέδρασε και επικόλλησε το ειδικό σήμα ασφάλισης στον ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου του όπως το αυτό έκανε και στις ετήσιες ανανεώσεις του. Επίσης κατέθεσε το ανανεωτήριο στην σχηματισθείσα ποινική δικογραφία. Οι όροι δηλ. που περιλαμβάνονται στους ανωτέρω νόμους και υπουργική απόφαση στους οποίους ρητά παρέπεμψε το άνω ασφαλιστήριο έγιναν και εσωτερικοί όροι της σχετικής σύμβασης αποδεκτοί και δεσμευτικοί και για τους συμβαλλόμενους (ασφαλιστή και ασφαλιζόμενο ΑΠ 1022/2001). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά το ατύχημα έγινε σε αυτόν νομότυπη μέτρηση με την ηλεκτρονική συσκευή εκπνεομένου αέρα (αλκοολόμετρο) από την αρμόδια τροχονομική υπηρεσία της Αστυνομίας της Σαλαμίνας κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι είχε ποσοστό οινοπνεύματος στο αίμα του 0,61 g/lt.H ποσότητα αυτή ήταν κατά ποσοστό μεγαλύτερο από το ελάχιστο όριο που προβλέπεται από το νόμο και συνεπώς ο ελεγχόμενος οδηγός βρισκόταν υπό την επίδραση οινοπνεύματος σύμφωνα με την άνω διάταξη του άρθρου 42 παρ. 1 ΚΟΚ. Ακόμη αποδείχθηκε ότι το άνω ποσοστό οινοπνεύματος που βρέθηκε στο αίμα του συνέβαλε στην πρόκληση του ατυχήματος αφού είχε επηρεάσει την ικανότητά του ως οδηγού όπως αυτό προκύπτει από την οδηγική του συμπεριφορά. Ειδικότερα έβαινε αντίθετα προς την επιτρεπόμενη φορά του μονόδρομου (Γ. Λουκά), εντελώς απερίσκεπτα, χωρίς αντίληψη του κινδύνου συγκρούσεως, δεδομένου ότι εισήλθε στη διασταύρωση εντελώς αιφνίδια χωρίς μάλιστα, αν και εκινείτο εντελώς αντικανονικά, να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητο του πριν από την διασταύρωση για να ελέγξει την κίνηση των κινουμένων οχημάτων επί της οδού Π. Φουρίκη, όπου εκινείτο ο κυρίως ενάγων. Με τα ανωτέρω περιστατικά αποδείχθηκε με πλήρη δικανική πεποίθηση ότι αυτός οδηγούσε υπό την επήρεια μέθης η οποία τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με την πρόκληση του ατυχήματος. Κατόπιν δε αυτού και δυνάμει των όρων της ασφαλιστικής σύμβασης η αξίωση αποζημιώσεως η αναφερόμενη στην αγωγή του κυρίως ενάγοντος ……… αποκλείεται της ασφαλίσεως και η καλούσα ασφαλιστική εταιρία απαλλάσσεται από την υποχρέωση ασφαλιστικής του κάλυψης. Ακόμη αποδείχθηκε ότι η αλκοολομέτρηση πραγματοποιήθηκε μόνο μία φορά διότι ο ίδιος αρνήθηκε να υποβληθεί σε δεύτερη, γεγονός που καταδεικνύει ότι φοβόταν ότι το αποτέλεσμα του δεύτερου ελέγχου θα απέβαινε σε βάρος του, ενώ δεν ήταν υποχρεωτική η εξέταση του και με αιμοληψία εφόσον το ατύχημα δεν ήταν θανατηφόρο, ούτε αποδείχθηκε ότι το αλκοολόμετρο δεν ήταν αξιόπιστο επειδή δεν ήταν βαθμονομημένο πρόσφατα. Κατόπιν αυτών η πρωτόδικη απόφαση με αρ. 2827/2008 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που δέχθηκε την από 8-5-2006 με αρ. κατ. …../2006 παρεμπίπτουσα αγωγή της άνω ασφαλιστικής εταιρίας και ανεγνώρισε ότι ο εναγόμενος με αυτήν ……….οφείλει να της καταβάλει το ποσό των 91.033,86€ στο οποίο αυτή καταδικάστηκε να πληρώσει στον κυρίως ενάγοντα ………. νομιμοτόκως και την δικαστική δαπάνη όλα δε αυτά νομιμότοκα από την καταβολή τους υπό την προϋπόθεση ότι πράγματι η παρεμπιπτόντως ενάγουσα θα τα καταβάλει η δε καταβολή θα διαπιστωθεί με την προσαγωγή της σχετικής έγγραφης εξοφλητικής απόδειξης, δεν έσφαλε. Γι’ αυτό πρέπει να απορριφθούν οι λόγοι της εφέσεως του εκκαλούντος (………..) με τους οποίους αυτός υποστηρίζει τα αντίθετα και η έφεση κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό και να επιβληθεί σε βάρος του η δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού(άρθρο 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την από 14-10-2008 με αρ.κατ……/2008 έφεση του εκκαλούντα ………. κατά της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «………» και της 2827/2008 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία αυτοκινήτων) κατά το μέρος που παραπέμφθηκε η υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου με την υπ. αριθμ. 207/2013 απόφαση του Αρείου Πάγου, όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ. 46/2016 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου.
Επιβάλλει σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού τα οποία προσδιορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 19η Ιανουαρίου 2017 και δημοσιεύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2017 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ