Αριθμός 98/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 εδ. α` ΚΠολΔ, όπως ήδη ισχύει μετά την αντικατάσταση αυτού με το άρθρο 44 παρ. 1 Ν 3994/2011 (ΦΕΚ A 165/ 25-7-2011) και η οποία εφαρμόζεται εν προκειμένω, κατ` άρθρον 72 παρ. 4 εδ. β σε συνδυασμό προς την παρ. 2 του αυτού άρθρου του άνω νόμου, εν περιπτώσει ερημοδικίας του εκκαλούντος εφαρμόζονται ως προς την έφεση οι περί ερημοδικίας του ενάγοντος διατάξεις. Περαιτέρω κατά την διάταξη του άρθρου 272 του ΚΠολΔ, ως τούτο αντικατεστάθη με το άρθρο 30 του Ν 3994/2011 και εφαρμόζεται εν προκειμένω, κατά τα προδιαληφθέντα, αν η συζήτηση γίνεται επιμελεία του ενάγοντος και αυτός δεν εμφανισθεί κατά την συζήτηση ή εμφανισθεί μεν, αλλά δεν λάβει κανονικώς μέρος σε αυτήν, το δικαστήριο συζητεί την υπόθεση χωρίς αυτόν και απορρίπτει την αγωγή. Αν η συζήτηση γίνεται επιμελεία του εναγομένου ή του ασκήσαντος κυρία ή πρόσθετη παρέμβαση, εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 271 και εν περιπτώσει ερημοδικίας του ενάγοντος απορρίπτεται η αγωγή. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι εν περιπτώσει ερημοδικίας του εκκαλούντος κατά τη συζήτηση της εφέσεως, η έφεσής του απορρίπτεται, εάν κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως ή επισπεύδει αυτός τη συζήτηση. Η απόρριψη της εφέσεως λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντος, γίνεται κατ` ουσίαν και όχι για τυπικό λόγο, διότι, παρ’ ότι οι λόγοι της εφέσεως δεν εξετάζονται ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο αυτών, θεωρείται, κατά πλάσμα του νόμου, ότι είναι αβάσιμοι και, εντεύθεν, πάντοτε απορριπτέοι, αφού δεν δίδεται στο δικαστήριο η δυνατότητα ερεύνης αυτών και εκδόσεως αντιθέτου αποφάσεως κατά παραδοχήν τους (Η Εφεση, ΣΤ` έκδοση 2009, παρ. 1051 και 1052, (ΑΠ 248/2008).
Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη από 20-9-2013 και με αριθμ. κατάθ. ……../2013 έφεση του εκκαλούντος στρέφεται κατά της με αριθμ. 5267/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία, αφού συνεκδίκασε την από 14-1-2006 και με αριθμ. έκθεσης κατάθ. ……/2-2-2006 εναντίον του ασκηθείσα αγωγή του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου και την με τις από 10-11-2006 προτάσεις ασκηθείσα ανταγωγή του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος, απέρριψε την ανταγωγή και αφού έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, αναγνώρισε ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000€), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, μέχρι την εξόφληση. Η συζήτηση της έφεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ορίστηκε, μετά από επίσπευση του εφεσίβλητου, για τη δικάσιμο της 4-12-2014, αφού, όπως αποδεικνύεται από τη με αριθμ…….΄/20-3-2014 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά, ……………., που προσκομίζει με επίκληση ο εφεσίβλητος, επίσημο αντίγραφο της υπό κρίση έφεσης με πράξη ορισμού συζήτησης, επιδόθηκε στον εκκαλούντα, κατόπιν έγγραφης παραγγελίας του πληρεξουσίου δικηγόρου του εφεσίβλητου και, κατόπιν αναβολής, για την άνω αναφερόμενη δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση της έφεσης, ο εκκαλών δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, στο οποίο είχε γίνει νόμιμη εγγραφή, που επέχει θέση κλήτευσής του (άρθρο 226 παρ. 2 και 4 εδ. δ΄ του ΚΠολΔ). Πρέπει, κατόπιν αυτών, ο εκκαλών να δικαστεί ερήμην, ακολούθως, δε, να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, αφού αβάσιμοι κατ`ουσίαν θεωρούνται και οι λόγοι αυτής, όπως προεκτίθεται στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Πρέπει ακόμη να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας (άρθρα 501 και 505 παρ. 2 του ΚΠολΔ), να καταδικασθεί ο εκκαλών, ως ηττηθείς διάδικος, στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 106, 183 και 176 ΚΠολΔ) και να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των με αριθμούς ………….παραβόλων υπέρ του Δημοσίου και του ΤΑΧΔΙΚ, που κατεβλήθησαν σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 12 του ν. 4055/2012, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην του εκκαλούντος την από 20-9-2013 και με αριθμ. κατάθ. ……/2013 έφεση κατά της 5267/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Ορίζει το παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων ενενήντα (290) ευρώ.
Απορρίπτει την έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων, που μνημονεύονται στο σκεπτικό.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 23 Φεβρουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και της πληρεξούσιας δικηγόρου του εφεσίβλητου.
H ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ