Αριθμός 104/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ. Π.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση, από 12-11-2015 (…./2015) έφεση της ηττηθείσας εναγομένης, κατά της υπ’αριθμόν 4015/2015 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 παρ1 & 2, 511, 516, 517, 518 παρ2, 520 παρ1, 674 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (533 παρ1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια παραπάνω διαδικασία.
Με την από 24-7-2014 (…./2014) αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, εκθέτει ότι δυνάμει της από 27-7-2012 προφορικής συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου που καταρτίστηκε μεταξύ αυτού και της εναγομένης μεταφορικής εταιρίας, προσλήφθηκε από αυτήν για να εργασθεί με την ιδιότητα του οδηγού φορτηγού νταλίκας – επικαθήμενου, καθώς διέθετε επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης Ε’ κατηγορίας, για οκτάωρη πενθήμερη απασχόληση, Δευτέρα έως Παρασκευή, με συμφωνηθείσα μηνιαία αμοιβή το ποσό των 1.785€ μικτά. Επίσης, ο ενάγων γνωστοποίησε στην εναγομένη ότι είναι έγγαμος και πατέρας δύο ανηλίκων τέκνων. Ο ενάγων απασχολήθηκε σε αυτήν έως την 12-6-2013, οπότε και αποχώρησε και επανήλθε στις 15-11-2013 έως τις 18-3-2014, οπότε αποχώρησε οριστικά και λύθηκε η εργασιακή τους σχέση. Περαιτέρω εκθέτει, ότι εργαζόταν όλες τις ημέρες της εβδομάδας, από ώρα 6.00 πρωινή έως 18.00 κατ’ελάχιστον. Ότι, η εργασία του ήταν να παραλαμβάνει από το λιμάνι του Πειραιά με τον τράκτορα, τις καρότσες φορτωμένες με κηπευτικά που έρχονταν από την Κρήτη, με πλοία της ακτοπλοΐας και να τα μεταφέρει στη λαχαναγορά του Ρέντη ή στη Θεσσαλονίκη ή στη Βέροια. Επίσης, άλλοτε παραλάμβανε και μπουκάλια της … τα οποία μετέφερε στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στα Οινόφυτα Βοιωτίας. Επίσης, μετέφερε πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά με προορισμό την Κρήτη. Ακόμη, μετέβαινε σε περιοχές όπως Λάρισα, Βόλος, Καρδίτσα, Σέρρες και Γιαννιτσά, όπου φόρτωνε τριφύλλι ή καλαμπόκι και το μετέφερε στον Πειραιά. Επικαλούμενος περαιτέρω, υπερημερία της εναγομένης περί την καταβολή του συνολικού ποσού των 56.964.,60€€, για διαφορές δεδουλευμένων αποδοχών, υπερωρίες, υπερεργασία, εργασία κατά το Σάββατο, τις Κυριακές και διαφορές επιδομάτων αδείας και δώρων εορτών, ζητεί την καταψήφιση της τελευταίας στην προς αυτόν καταβολή του ανωτέρω ποσού, νομιμοτόκως από τότε που κάθε επιμέρους κονδύλιο κατέστη απαιτητό. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, η οποία την έκανε μερικώς δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη και επιδίκασε στον ενάγοντα για τις ανωτέρω αιτίες το συνολικό ποσό των 50.369,74€, νομιμοτόκως από τότε που το κάθε κονδύλι καθίσταται απαιτητό κατά το νόμο. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται η ηττηθείσα εναγομένη εργοδότρια, αιτιώμενη εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αιτούμενη την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η εναντίον της αγωγή.
Από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής στο παρόν στάδιο, προκύπτει ότι αυτή περιέχει τα απαιτούμενα, για την κατ’αρθρον 216 ΚΠολΔ και 648, 649, 655 ΑΚ, πληρότητα του δικογράφου της απαιτούμενα στοιχεία (ΑΠ 67/2015), όπως ορθώς έκρινε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα από την εκκαλούσα με τον 1ο λόγο της έφεσή της, που πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση της ένορκης ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου καταθέσεως του εξετασθέντος μάρτυρος αποδείξεως, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι για να ληφθούν υπόψη ως τέτοια και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Η εναγομένη είναι μεταφορική εταιρία, εδρεύουσα στο … της Κρήτης, ασχολούμενη με την εκτέλεση διεθνών, εθνικών και ειδικών μεταφορών. Στις 27-7-2012, δυνάμει προφορικής σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου που καταρτίστηκε μεταξύ του νομίμου εκπροσώπου της και του ενάγοντα, η πρώτη προσέλαβε τον τελευταίο για να εργασθεί ως οδηγός φορτηγού νταλίκας – επικαθήμενου, καθώς διέθετε επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης Ε’ κατηγορίας. Κατά την κατάρτιση της συμφωνίας, ο ενάγων γνωστοποίησε στην εναγομένη ότι είναι έγγαμος και πατέρας δύο ανηλίκων τέκνων. Η συμφωνία των διαδίκων αφορούσε πενθήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, από Δευτέρα έως Παρασκευή, καθημερινή οκτάωρη, με μηνιαίες μικτές αποδοχές 1.785€. Ωστόσο, ο ενάγων εργαζόταν καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας δηλαδή και το Σαββατοκύριακο, ενώ η καθημερινή του απασχόληση υπερέβαινε το νόμιμο και συμφωνημένο 8ωρο και έφτανε τις 12 ώρες, καθώς ξεκινούσε την εργασία του την 6η πρωινή και την ολοκλήρωνε στις 18.00 απογευματινή κατ’ελάχιστον, όπως θα αναφερθεί αμέσως παρακάτω. Κατά τη σύναψη της εργασιακής σχέσεως, παραδόθηκε στον ενάγοντα ο με αριθμό ……….. τράκτορας. Ο ενάγων ξεκινούσε την εργασία του με αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά. Από εκεί παρελάμβανε με τον τράκτορα καρότσες φορτωμένες με κηπευτικά, τα οποία έφταναν στο λιμάνι με τα πλοία των …….. γραμμών «Φ» και «Κ» και τα μετέφερε, κατ’εντολήν της εναγομένης είτε στη λαχαναγορά του Ρέντη είτε στη Θεσσαλονίκη ή τη Βέροια σε συγκεκριμένα super markets. Επίσης, παρελάμβανε και μπουκάλια αναψυκτικών της γνωστής εταιρίας ……, τα οποία μετέφερε στις εγκαταστάσεις της στα Οινόφυτα Βοιωτίας. Παράλληλα, μετά τη μεταφορά των ανωτέρω προϊόντων, φόρτωνε και μετέφερε στο λιμάνι του Πειραιά άλλα πράγματα, με προορισμό την Κρήτη. Επίσης, όταν μετέβαινε στη Βέροια ή τη Θεσσαλονίκη, όπως προαναφέρθηκε, εν συνεχεία μετέβαινε στις πόλεις Σέρρες, Γιαννιτσά, Λάρισα, Βόλο και Καρδίτσα και φόρτωνε τριφύλλι ή καλαμπόκι και το μετέφερε στο λιμάνι του Πειραιά, με προορισμό την Κρήτη. Ακόμη, ο ενάγων μετέφερε και φωτοβολταϊκά συστήματα, από την Αθήνα, σε διάφορα σημεία εντός της χώρας. Τα δε φορτηγά της εναγομένης εστάθμευαν σε ιδιόκτητο χώρο της στον Ασπρόπυργο. Στο σημείο αυτό, πρέπει να σημειωθεί, ότι από τα αμέσως προεκτεθέντα προκύπτει ότι ο τόπος παροχής της εργασίας του ενάγοντος ήταν κατ’εξοχήν ο Πειραιάς. Επομένως, από το λόγο αυτό ιδρύεται η κατ’αρθρον 664 ΚΠολΔ συντρέχουσα ειδική δωσιδικία των Δικαστηρίων του Πειραιά, όπως ορθώς έκρινε το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορρίπτοντας στη συνέχεια ως αβάσιμη την ένσταση αναρμοδιότητας που προέβαλε η εναγομένη, και επαναφέρει με τον 2ο λόγο της κρινομένης έφεσής της, ο οποίος, ως εκ τούτου, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι αν κι ο ενάγων εκτελούσε τα καθήκοντά του με συνέπεια και καθ’υπέρβαση των συμφωνηθέντων ως προς τις ημέρες εργασίας και το ωράριο, όπως προεκτέθηκε, απασχολούμενος όλες τις ημέρες τις εβδομάδας και τουλάχιστον 12 ώρες ημερησίως, εκτελώντας τα δρομολόγια που του υποδείκνυε η εναγομένη, η τελευταία δεν του κατέβαλε τις αποδοχές του, παρά μόνο κάποια ποσά έναντι αυτών, αλλά ούτε και τις υπερωρίες του, την υπερεργασία του, την εργασία του κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές καθώς και τα επιδόματα αδείας, την οποία δεν του χορήγησε και τα δώρα εορτών, με αποτέλεσμα ο ενάγων να αναγκαστεί να αποχωρήσει οικειοθελώς από την εργασία του, στις 12-6-2013. Ωστόσο, μετά τις διαβεβαιώσεις της εναγομένης ότι θα προχωρήσει σε εξόφληση των προς αυτόν οφειλομένων και επειδή είχε ανάγκη να εργασθεί για να συντηρήσει την οικογένειά του, επανήλθε στην εργασία του στις 15-11-2013, κατόπιν νεώτερης προφορικής συμφωνίας με το νόμιμο εκπρόσωπο της εναγομένης, για να εργασθεί με τους ίδιους εργασιακούς όρους. Εντούτοις, και πάλι η εναγομένη δεν τήρησε τις προς αυτόν υποχρεώσεις, εκτός από κάποιες έναντι καταβολές, οπότε ο ενάγων αποχώρησε οριστικά από την εργασία του, στις 18-3-2014, λυθείσας έκτοτε της εργασιακής σχέσεως των διαδίκων. Με βάση την παρασχεθείσα εργασία του, ο ενάγων δικαιούται τα ακόλουθα ποσά : Α) Για δεδουλευμένους μισθούς : ο ενάγων δικαιούται κατ’αρχήν το ποσό των 24.990€ (1.785€ μικτά Χ 14 μήνες). Ωστόσο, ο ενάγων αιτείται με την αγωγή του αυτό των 20.306,16€. Περαιτέρω αποδεικνύεται, ότι η εναγομένη κατέβαλε τμηματικά σε λογαριασμό του ενάγοντα στην Εθνική τράπεζα, το συνολικό ποσό των 10.410€ (ποσό που δεν αμφισβητεί ο ενάγων, αλλά αποδίδει, εν μέρει, σε διαφορετική αιτιολογία, που όμως δεν αποδείχθηκε), και δικαιούται το υπόλοιπο ποσό των 9.896,16€, από την ανωτέρω αιτία. Β) Για υπερεργασία του χρονικού διαστήματος από 27-7-2012 έως 12-6-2013 : (1.785 μηνιαίος μισθός /25Χ6/40=) 10,71 ωρομίσθιο + (10.71Χ 20%=) 2,142= 12,85 ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 20% Χ 5 ώρες εβδομαδιαίως = 64,26 ευρώ Χ 42 εβδομάδες= 2.698,50 ευρώ. Για παράνομη υπερωρία του ίδιου προαναφερόμενου χρονικού διαστήματος: (1.785 μηνιαίος μισθός 725X6/40=) 10,71 ωρομίσθιο + (10,71Χ 80%=)” 8,568= 19,28 ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 80% Χ 15 ώρες εβδομαδιαίως = 289,2 ευρώ Χ 42 εβδομάδες= 12.146,4 ευρώ. Για υπερεργασία του χρονικού διαστήματος από 15.11.2013 έως 18.03.2014: 27.07.2012 έως 12.06.2013: (1.785 μηνιαίος μισθός /25Χ6/40=) 10,71 ωρομίσθιο + (10,71Χ ,20%=) 2,142= 12,85 ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 20% Χ 5 ώρες εβδομαδιαίως = 64,26 ευρώ Χ 16 εβδομάδες= 1.028 ευρώ. Για παράνομη υπερωρία του ίδιου προαναφερόμενου χρονικού διαστήματος: (1.785 μηνιαίος μισθός/ 25Χ6/40=) 10,71 ωρομίσθιο + (10,71Χ 80%=) 8,568= 19,28,ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 80% Χ 15 ώρες εβδομαδιαίως = 289,2 ευρώ Χ 16 εβδομάδες= 4.627,20 ευρώ. Συνολικά για υπερεργασία και παράνομη υπερωριακή απασχόληση των χρονικών διαστημάτων 27.07.2012 έως 12.06.2013 και 15.11.2013 έως 18.03.2014 ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (4.627,20 + 1.028 + 2.698,50 + 12.146,4=) 20.500,-10 ευρώ. Γ) Αμοιβή για εργασία τα Σάββατα: Για το χρονικό διάστημα 27.07.2012 έως 12.06.2013, ο ενάγων εργάστηκε 42 Σάββατα και επομένως δικαιούται ως αμοιβή για κάθε Σάββατο, το συμφωνηθέν ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρ. 8 του ν. 3846/10) και συγκεκριμένα το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ =(71,4X30%=) 21,42= 92,82 Χ 42 Σάββατα= 3.898,44 ευρώ. Για το χρονικό διάστημα 15.11.2013 έως 18.03.2014ο ενάγων εργάστηκε 16 Σάββατα και επομένως δικαιούται ως αμοιβή για κάθε Σάββατο, το συμφωνηθέν ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρ. 8 του ν. 3846/10) και συγκεκριμένα το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ =(71,4X30%=) 21,42= 92,82 Χ 16 Σάββατα= 1.485,12 ευρώ. Συνολικά για την εργασία του τα Σάββατα ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (3.898,44 + 1.485,12=) 5.383,56 ευρώ. Δ) Αμοιβή για εργασία τις Κυριακές: Για το χρονικό διάστημα 27.07.2012 έως 12.06.2013, ο ενάγων εργάστηκε 42 Κυριακές και επομένως δικαιούται ως αμοιβή για κάθε Κυριακή, το νόμιμο ημερομίσθιο που θα λάμβανε άλλος υπάλληλος χωρίς να συντρέχουν στο πρόσωπο του οι ειδικές προϋποθέσεις που συντρέχουν στ πρόσωπο του ενάγοντος, προσαυξημένο κατά 75%, επομένως δικαιούται το ποσό των (973 ευρώ νόμιμος μηνιαίος μισθός /25=) 38,92 + (38,92 Χ75%=) 29,19 ευρώ = 68,11 Χ 42 Κυριακές= 2.860,12 ευρώ. Για το χρονικό διάστημα από 15.11.2013 έως 18.03.2014 ο ενάγων εργάστηκε 16 Κυριακές και επομένως δικαιούται ως αμοιβή για κάθε Κυριακή, το νόμιμο ημερομίσθιο που θα λάμβανε άλλος υπάλληλος χωρίς να συντρέχουν στο πρόσωπο του οι ειδικές προϋποθέσεις που συντρέχουν στο πρόσωπο του ενάγοντος, προσαυξημένο κατά 75%, επομένως δικαιούται το ποσό των (973 ευρώ νόμιμος μηνιαίος μισθός/25=) 38,92 + (38,92 Χ75%=) 29,19 ευρώ = 68,11 Χ 16 Κυριακές= 1.089,76 ευρώ. Συνολικά για την εργασία του τις Κυριακές ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (2.860,12 + 1.089,76=) 3.949,88 ευρώ. Ε) Αμοιβή για δώρα εορτών: Για δώρο Χριστουγέννων 2012, ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ ημερομίσθιο Χ 16,52 ημερομίσθια για 157 ημέρες εργασίας =1.179,53 ευρώ. Για δώρο Χριστουγέννων 2013, ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ ημερομίσθιο Χ 4,94 ημερομίσθια για 147 ημέρες εργασίας =352,71 ευρώ. Για δώρο Πάσχα 2013. ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /2=) 892,50 ευρώ. Για δώρο Πάσχα 2014 ευρώ (1.785 εύροι μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ ημερομίσθιο Χ 9,62 ημερομίσθια για 77 ημέρες εργασίας =686,86 ευρώ. Συνολικά για δώρα εορτών 2012-2014, ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (1.179,53 + 352,71 + 892,50 + 686,86=) 3.111,60 ευρώ. ΣΤ). Για αποδοχές και επιδόματα αδείας: Το έτος 2012 ο ενάγων δεν είχε συμπληρώσει 10 μήνες συνεχούς απασχόλησης στην εναγομένη, συνεπώς δικαιούται αναλογία αποδοχών αδείας σύμφωνα με τις ημέρες απασχόλησης του και επειδή εντός του 2012 εργάστηκε πέντε (5) μήνες δικαιούται αναλογία αποδοχών αδείας 10 εργάσιμων ημερών και συγκεκριμένα δικαιούται για την αιτία αυτή, το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ Χ 10 ημερομίσθια =) 714 ευρώ. Για επίδομα αδείας 2012 δικαιούται το ποσό των 714/2= 357 ευρώ. Για το έτος 2013 που ο ενάγων εργάστηκε 5,4 μήνες (01.01.2013-17.06.2013), δικαιούται αναλογία αποδοχών αδείας 10,8 ημερών και επομένως δικαιούται το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ Χ 10,8 ημερομίσθια =) 771,12 ευρώ. Για επίδομα αδείας 2013 δικαιούται το ποσό των (771,12/2=) 385,56 ευρώ. Για το έτος 2014, που ο ενάγων εργάσθηκε 2,6 μήνες (01.01.2014-18.03.2014), δικαιούται αναλογία αποδοχών αδείας 2014, το ποσό των (1.785 ευρώ μηνιαίος μισθός /25=) 71,4 ευρώ Χ 5,2 ημερομίσθια =) 371,28 ευρώ. Για αναλογία επιδόματος αδείας 2014 δικαιούται ο ενάγων το ποσό των (371,28/2=) 185,64 ευρώ. Συνολικά από τις ανωτέρω αιτίες, ο ενάγων δικαιούται το ποσό των 45.625.,9€ (9.896,16 + 20.500,10 + 5.383,56 + 3.949,88 +3.111,6 + 2.784,6) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επομένη της δήλης ημέρας καταβολής εκάστου αγωγικού κονδυλίου (ΟλΑΠ 39-40/2002), ως ακολούθως, ήτοι τις δεδουλευμένες αποδοχές, την αμοιβή για υπερεργασία και παράνομη υπερωριακή απασχόληση, την αμοιβή εργασίας τα Σάββατα και τις Κυριακές, από το τέλος εκάστου μηνός στον οποίο αντιστοιχούν, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στο ιστορικό της παρούσας, την αναλογία επιδόματος Πάσχα, από την 1η Μαΐου εκάστου έτους εντός του οποίου οφειλόταν το επίδομα Πάσχα, τα δώρα Χριστουγέννων, την αναλογία αποδοχών αδείας και το επίδομα αδείας, από την επομένη του τέλους του έτους εντός του οποίου όφειλαν να καταβληθούν. Η περί των ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου, ως προς τους συμφωνηθέντες εργασιακούς όρους, τις πραγματικές ώρες και ημέρες απασχόλησης του ενάγοντος και τις προς αυτόν οφειλές της εναγομένης, στηρίζεται στην κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως, που δεν αντικρούεται από αντίθεση κατάθεση ή άλλο αποδεικτικό στοιχείο της εναγομένης. Ειδικότερα δε όσον αφορά το ύψος του συμφωνηθέντος μισθού, η κρίση του Δικαστηρίου ενισχύεται από το γεγονός ότι, ενώ αρχικώς η εναγομένη το αμφισβητεί εν συνεχεία, για να θεμελιώσει τον ισχυρισμό της περί εξοφλήσεως των αξιώσεων του ενάγοντος για υπερωριακή απασχόληση και υπερεργασία, αντιφατικά με τον προηγούμενο ισχυρισμό της υποστηρίζει ότι αυτές (αξιώσεις) έχουν καλυφθεί από τον συμφωνηθέντα μισθό που ήταν σημαντικά μεγαλύτερος του νομίμου. Ωστόσο, για να είναι νόμιμος ο ισχυρισμός αυτός, πρέπει να προσδιορίζεται ποιό τμήμα των υπέρτερων των νομίμων αποδοχών αντιστοιχεί στην κάθε αξίωση του μισθωτού, γεγονός που δεν επικαλείται η εναγομένη (ΑΠ 593/2012). Να σημειωθεί ακόμη, ότι η εναγομένη ισχυρίζεται ότι έχει εξοφλήσει τις αξιώσεις του ενάγοντος με τμηματικές καταβολές διαφόρων ποσών προς αυτόν, ισχυρισμός ο οποίος όμως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, αφού οι επικαλούμενες εκτός τραπέζης καταβολές, (πέραν του ποσού των 10.410€ που έγινε δεκτό ως ήδη εξοφληθέν, κατ’αρθρον 416 ΑΚ), δεν προκύπτουν από κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Επίσης, αν και η εναγομένη, αμφισβητεί ότι απασχόλησε τον ενάγοντα ημέρα Κυριακή, από τις φορτωτικές που η ίδια προσκομίζει, ενδεικτικά, προκύπτει η εκτέλεση δρομολογίων στις 9-12-2012, 22-12-2012, 20-1-2013, 12-5-2013, 17-11-2013, 30-11-2013, 29-12-2013, ημέρα Κυριακή, ενισχύοντας την περί τούτου κρίση του Δικαστηρίου. Άλλωστε, η καθημερινή εκτέλεση και η οι ώρες των δρομολογίων προσεπιβεβαιώνονται και από τον ταχογράφο του φορτηγού αυτοκινήτου που προσκομίζει ο ενάγων και η τελευταία δεν αμφισβητεί. Τέλος, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων προέβη σε άμεση διεκδίκηση των αξιώσεών του κατά της εναγομένης, μετά την κατά τις 18-3-2014 λύση της εργασιακής τους σχέσεως, με την άσκηση της ένδικης (από 24-7-2014) αγωγής του και δεν αδράνησε όπως αβασίμως επικαλείται η τελευταία, ενώ ο ισχυρισμός της ότι η τυχόν εκτέλεση της αποφάσεως θα επιφέρει δυσμενείς συνέπειες σε αυτήν που θα επωμισθούν οι λοιποί εργαζόμενοί της, και αληθής υποτιθέμενος, δεν περιέχει τις προϋποθέσεις εφαρμογής της επικαλουμένης (281 ΑΚ) διατάξεως και επομένως, ορθώς απορρίφθηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ως μη νόμιμος, απορριπτομένου του αντίστοιχου λόγου της ένδικης έφεσης ως αβάσιμου. Κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επιδίκασε για υπερεργασία και για παράνομη υπερωρία, για εργασία τα Σάββατα, για εργασία τις Κυριακές, για δώρα εορτών και για αποδοχές και επιδόματα αδείας τα ποσά των 20.500,10€, 5.383,56€, 3.949,88€, 3.111,6€, και 2.784,6€, δεν έσφαλε, αλλά ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και επομένως πρέπει να απορριφθεί ο περί του αντιθέτου λόγος της κρινομένης έφεσης, ως προς τα σκέλη του που αφορούν τα ανωτέρω επιμέρους κονδύλια, ως αβάσιμος. Εντούτοις, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που επιδίκασε το ποσό των 14.640€ για υπόλοιπο δεδουλευμένων αποδοχών, αντί του ορθού των 9.896,16€, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η ένδικη έφεση προς αυτό το λόγο της και το σκέλος του που αφορά το ανωτέρω κονδύλιο ως ουσιαστικώς βάσιμη, και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, στο σύνολό της για την ενότητα της εκτέλεσης (ΑΠ 748/1984 Δνη 26/642, ΕΠειρ 555/2006 ΔΕΕ 2006/1179), καθώς και ως προς τη διάταξή της για τη δικαστική δαπάνη στο σύνολό της, και χωρίς ειδικό λόγο έφεσης, ενόψει της αναγκαιότητας ενιαίου καθορισμού αυτής για όλα τα κεφάλαια της απόφασης (ΑΠ 192/1998 Δνη 39/825). Ακολούθως, αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικασθεί κατ’ουσίαν από το παρόν Δικαστήριο, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 9.896,16€ για το υπόλοιπο των δεδουλευμένων αποδοχών και συνολικώς το ποσό των 45.625.,9€, νομιμοτόκως όπως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη, η οποία δεν πλήττεται κατά τούτο. Να σημειωθεί εδώ, ότι το ανωτέρω ποσό επιδικάζεται στο σύνολό του ως καταψηφιστικό, αν και πρωτοδίκως είχε γίνει μερική τροπή του αιτήματος σε αναγνωριστικό, καθόσον η εκκαλουμένη δεν πλήττεται ως προς αυτό. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν κατά ένα μέρος σε βάρος της ηττηθείσας εναγομένης, ανάλογα με την έκταση της νίκης και της ήττας των διαδίκων (άρθρα 178 παρ1, 183 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων, την από 12-11-2015 (…../2015) έφεση.
Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη, με αριθμό 4015/2015 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία εργατικών διαφορών).
Κρατεί την υπόθεση.
Δικάζει επί της από 24-7-2014 (……/2014) αγωγής, ως προς τα ανωτέρω κεφάλαιά της.
Δέχεται την αγωγή εν μέρει.
Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των σαράντα πέντε χιλιάδων εξακοσίων είκοσι πέντε ευρώ και ενενήντα λεπτών (45.625.,9), νομιμοτόκως κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.
Καταδικάζει την εναγομένη σε μέρος της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό χιλίων πεντακοσίων (1.500)€.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 28 Φεβρουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ