Αριθμός 112/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 25.11.2015, (υπ΄αριθ. κατάθ. …../25.11.2015) έφεση του πρωτοδίκως ηττηθέντος καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Δήμος …….» κατά της υπ΄αριθ. 3575/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, επί ανακοπής της εφεσίβλητης κατά της κατ΄ άρθρ. 985 παρ. 2 ΚΠολΔ δήλωσης τρίτου, (εκκαλούντος) και έκανε δεκτή την ανακοπή του ήδη εφεσιβλήτου, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, όπως προκύπτει από την από 25.11.2015 έκθεση κατάθεσης δικογράφου έφεσης του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς, σε συνδυασμό με την από 26.10.2015 επισημείωση του Δικαστικού Επιμελητή Αθηνών ….. . επί του σώματος του κοινοποιηθέντος αντιγράφου της εκκαλουμένης, (518 παρ. 1 ΚΠολΔ). Πρέπει συνεπώς η κρινόμενη έφεση να γίνει τυπικά δεκτή, χωρίς να απαιτείται για το παραδεκτό της άσκησής της, καταβολή του παραβόλου του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 12 § 2 ν. 4055/2012, λόγω της ιδιότητας του εκκαλούντος ως νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 4 του ν. 2579/1998, που ορίζει ότι «oι διατάξεις των άρθρων 11 του κανονιστικού διατάγματος της 26ης Ιουνίου – 10ης Ιουλίου 1944 περί κώδικος των νόμων περί δικών του δημοσίου και 22 § 4 του ν. 1868/1080 έχουν εφαρμογή και επί των Ν.Π.Δ.Δ., τα πρόσωπα αυτά απαλλάσσονται, όπως και το Δημόσιο, από την υποχρέωση καταβολής οποιουδήποτε παραβόλου, τέλους, ενσήμου ή εισφοράς για την άσκηση ή την εκδίκαση αγωγών, ενδίκου μέσου ή βοηθήματος ή για την διενέργεια οποιασδήποτε δικαστικής πράξης ενώπιον όλων των δικαστηρίων ή δικαστικών ή άλλων αρχών». Πρέπει, επομένως η κρινόμενη έφεση να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη.
Με την από 12.1.2012 ανακοπή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, (υπ΄αριθ. κατάθ. ……/2012), η εφεσίβλητη – ανακόπτουσα ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «………….», εξέθετε τα ακόλουθα : Ότι η ανακόπτουσα – εφεσίβλητη έχει απαίτηση από την Κοινωφελή Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πειραιά, (ΚΟΔΕΠΑΠ), ύψους 59.960,26 €, προερχόμενη από την από 6.7.2006 σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς την ΚΟΔΕΠΑΠ, (συνδρομή των αποφοίτων μαθητών στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού τους δελτίου των εισαγωγικών στα ΑΕΙ εξετάσεων, στα πλαίσια του προγράμματος ‘…….), κατά το χρονικό διάστημα 5.7.2006 – 31.7.2006. Ότι η αμοιβή που συμφωνήθηκε ανερχόταν στο ποσό των 39.200 €, η καταβολή της οποίας συμφωνήθηκε να γίνει ύστερα από την προσκόμιση στην ΚΟΔΕΠΑΠ της σχετικής εξοφλητικής αθεώρητης απόδειξης με ένδειξη του αθεωρήτου αυτής, τη σχετική δε υποχρέωση χρηματοδότησης του έργου αυτού της ΚΟΔΕΠΑΠ, ανέλαβε το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν, όπως αναφέρεται και στην ως άνω σύμβαση παροχής υπηρεσιών. Και μάλιστα συμπεριέλαβε στις δαπάνες του το ποσό των 39.262,5 €, με παράλληλη αναμόρφωση προϋπολογισμού στον ΚΑ ………, σύμφωνα με το υπ΄αριθ. …../25.11.2008 απόσπασμα πρακτικών του Δημοτικού συμβουλίου Πειραιά. Ότι η ανακόπτουσα – εφεσίβλητη εκπλήρωσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της και εξέδωσε την υπ΄ αριθ. …./28.7.2006 απόδειξη παροχής υπηρεσιών την οποία και παρέδωσε στην ΚΟΔΕΠΑΠ καλώντας την να καταβάλει τη συμφωνημένη ως άνω αμοιβή, η τελευταία δε εξέδωσε το υπ΄αριθ. …../15.12.2008 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών επί πιστώσει προς το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η αμοιβή της ανακόπτουσας – εφεσίβλητης, την οποία όμως δεν κατέβαλε. Ότι δυνάμει της υπ΄αριθ. 1636/2010 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, όπως αυτή διορθώθηκε με την υπ΄αριθ. 5179/2010 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, (ήδη αμετάκλητες), η ΚΟΔΕΠΑΠ υποχρεώθηκε να καταβάλει στην ανακόπτουσα – εφεσίβλητη το ανωτέρω ποσό, (39.200 €) και δη νομιμοτόκως από 28.7.2006. Ότι αντίγραφο του απογράφου πρώτου εκτελεστού της ως άνω απόφασης όπως αυτή διορθώθηκε, με επιταγή προς πληρωμή, κοινοποιήθηκε στην ΚΟΔΕΠΑΠ στις 13.12.2010, επιτασσόμενη να καταβάλει νομιμοτόκως το συνολικό ποσό των 59.960,26 €, όπως το ποσό αυτό αναλύεται ειδικότερα στην ανακοπή κατά κεφάλαιο, τόκους, έξοδα, κλπ. Ότι εν τω μεταξύ, δυνάμει των υπ΄αριθ. …./2011και …../2011 αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος, εγκρίθηκε η λύση και εκκαθάριση της ΚΟΔΕΠΑΠ και διορίστηκαν εκκαθαριστές, πλην όμως η τελευταία, που εδικαιούτο να χρηματοδοτηθεί από το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν για το ανωτέρω έργο και είχε ισόποση απαίτηση από αυτό, αρνιόταν την πληρωμή της άνω οφειλής. Ότι το Δεκέμβριο 2011 η ανακόπτουσα – εφεσίβλητη προέβη σε κατάσχεση της εν λόγω απαίτησης στα χέρια του καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος νπδδ, (982 επ. ΚΠολΔ), σύμφωνα με τις αναφερόμενες διακρίσεις ως προς την κοινοποίηση του κατασχετηρίου εγγράφου, για το συνολικό ποσό των 59.960,26 €, μετά την έκδοση της υπ΄αριθ. 6242/2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, δυνάμει της οποίας της χορηγήθηκε η σχετική άδεια, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 2 νδ 31/1968. Ότι το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν, χρηματοδότης και οφειλέτης της ΚΟΔΕΠΑΠ, στις 16.12.2011, προέβη ως τρίτος σε βάρος του οποίου επεβλήθη κατάσχεση από την ανακόπτουσα – εφεσίβλητη, στην οριζόμενη από το άρθρο 985 του ίδιου κώδικα, δήλωση, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς. Ότι με την ανωτέρω δήλωση το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν δεν αμφισβήτησε, αλλά αναγνώρισε την κατασχεμένη απαίτηση, ως προς την ύπαρξη και τη φύση της καθώς και το ποσό αυτής, και μάλιστα χωρίς αίρεση ή προθεσμία. Ότι ωστόσο, οι αόριστοι ισχυρισμοί του καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος που περιέχονται στην ως άνω δήλωση, της οποίας το περιεχόμενο παρατίθεται επί λέξει στην ανακοπή και ειδικότερα όσο αφορά στην προϋπόθεση της καταβολής του ποσού στην εφεσίβλητη – ανακόπτουσα, εφόσον το ποσό πιστωθεί στο λογαριασμό του από το Υπουργείο Εσωτερικών και «εφόσον τηρηθεί η προαναφερόμενη διαδικασία», την οποία δεν προσδιορίζει, ούτε σχετίζει με διάταξη νόμου ή όρο σύμβασης ή ρήτρα που να του επιτρέπουν να μην καταβάλει έως ότου πιστωθεί το ποσό από το Υπουργείο, καθιστούν αυτήν ασαφή, ανακριβή και αναληθή, με συνέπεια αυτή να αντιστοιχεί όχι σε καταφατική δήλωση, αλλά σε αρνητική. Ότι, τέλος, η ανωτέρω συμπεριφορά του καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος είναι παράνομη και υπαίτια, κατά παράβαση των άρθρων 985 και 986 ΚΠολΔ, καθώς, με την προσθήκη των προαναφερθέντων αιρέσεων στην από 16.12.2011 δήλωση ενώπιον του Ειρηνοδικείου επιχειρεί να ματαιώσει την καταβολή της ένδικης απαίτησης, ισχυριζόμενο ότι από το 2006 καθυστερεί η πίστωση στο λογαριασμό του από το Υπουργείο Εσωτερικών, ενώ το ίδιο το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν παραλείπει να υποβάλει τα απαραίτητα δικαιολογητικά προς το Υπουργείο ώστε να εισπράξει την απαίτηση και έτσι ζημιώνει την ανακόπτουσα – εφεσίβλητη. Με βάση τ΄ ανωτέρω, η ανακόπτουσα – εφεσίβλητη ζητούσε α) να αναγνωριστεί η ύπαρξη της ανωτέρω κατασχεθείσας στα χέρια του εκκαλούντος – καθ΄ου η ανακοπή απαίτησης συνολικού ύψους 59.960,26 €, όπως περιγράφεται στο από 6.12.2011 κατασχετήριο έγγραφο και την υπ΄αριθ. 6242/2011 ως άνω απόφαση, β) να αναγνωριστεί ως ανειλικρινής και ανακριβής και στη συνέχεια να ακυρωθεί η από 16.12.2011 δήλωση του εκκαλούντος – καθ΄ου η ανακοπή και να καταδικαστεί το τελευταίο να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό και δη νομιμοτόκως από την κατάθεσή της στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς, (16.12.2011), άλλως από την επίδοση της ανακοπής, και επικουρικά να υποχρεωθεί το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό ως αποζημίωση κατά τα άρθρα 985 και 986 ΚΠολΔ νομιμοτόκως από την επίδοση της ανακοπής, καθώς και να καταδικαστεί το καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούν στη δικαστική της δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού απέρριψε την επικουρική βάση της ανακοπής ως αόριστη, αναγνώρισε την ύπαρξη της απαίτησης, συνολικού ύψους 59.960,26 € που κατασχέθηκε στα χέρια του ανακόπτοντος – εκκαλούντος και υποχρέωσε το τελευταίο να καταβάλει στην ανακόπτουσα το ποσό αυτό και δη νομιμοτόκως από την 16.12.2011 και έως την εξόφληση, τέλος δε επέβαλε σε βάρος του καθ΄ου η ανακοπή – εκκαλούντος τη δικαστική δαπάνη από 900 €. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εκκαλούν – καθ΄ου η ανακοπή με την κρινόμενη έφεσή του για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την, μετά από παραδοχή της έφεσής του, εξαφάνιση της εκκαλουμένης προς το σκοπό όπως απορριφθεί καθ΄ολοκληρίαν η ανακοπή της εφεσίβλητης – ανακόπτουσας, καθώς και να καταδικαστεί η τελευταία στη δικαστική δαπάνη του και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας. Από την εκτίμηση των ταυτάριθμων με την εκκαλουμένη πρακτικών δημόσιας συνεδρίασης και των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Στον Πειραιά, στις 6.7.2006, η εφεσίβλητη- ανακόπτουσα εταιρία με την τότε επωνυμία και εταιρική μορφή «……………..» και η Δημοτική Επιχείρηση με την τότε επωνυμία «Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πειραιά», ευρισκόμενη ήδη σε εκκαθάριση υπό την επωνυμία ΚΟΔΕΠΑΠ, κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού συνήψαν σύμβαση έργου, με αντικείμενο τη διεξαγωγή σεμιναρίων, α) στους αποφοίτους της Γ΄ Λυκείου μαθητές των σχολείων της Περιφέρειας Πειραιά για τον τρόπο συμπλήρωσης των μηχανογραφικών δελτίων εισαγωγής τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και β) στους μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου των μαθητών της ίδιας περιφέρειας σχετικά με την επιλογή της κατάλληλης κατεύθυνσης. Ως αμοιβή της εφεσίβλητης – ανακόπτουσας, συμφωνήθηκε το ποσό των 39.200 €, καταβλητέα με την προσκόμιση της σχετικής απόδειξης παροχής υπηρεσιών από την τελευταία, μετά την ολοκλήρωση του έργου. Το ανωτέρω ποσό προερχόταν από χρηματοδότηση από το επιχειρησιακό πρόγραμμα τοπικής αυτοδιοίκησης «……….», μέσω του προγράμματος «Ανάπτυξη δράσεων για την ενημέρωση της Νεολαίας Δήμου Πειραιά». Η εφεσίβλητη – ανακόπτουσα παρείχε τις υπηρεσίες της και ολοκλήρωσε το συμφωνηθέν έργο σε 389 μαθητές, εξ ου και εξεδόθη η υπ΄αριθ. …../28.7.2006 απόδειξη παροχής υπηρεσιών, πλην όμως η ΚΟΔΕΠΑΠ δεν κατέβαλε τη συμφωνηθείσα αμοιβή. Με ενέργειες της εφεσίβλητης – ανακόπτουσας, εξεδόθη η υπ΄αριθ. 1636/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία διορθώθηκε με τη σχετική υπ΄αριθ. 5179/2010 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, ήδη αμετάκλητη, δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκε η ΚΟΔΕΠΑΠ να της καταβάλει τη συμφωνηθείσα αμοιβή των 39.200 € και δη νομιμοτόκως από 28.7.2006.Αντίγραφο εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού κοινοποίησε η εφεσίβλητη στην ΚΟΔΕΠΑΠ στις 13.12.2010, επιτάσσοντάς τη συγχρόνως να καταβάλει, εκτός από το κεφάλαιο των 39.200 €, για τόκους υπερημερίας από 28.7.2006 το ποσό των 17.936 €, για δικαστική δαπάνη το ποσό των 1.200 €, για τέλος απογράφου το ποσό των 1.371,26 €, για έξοδα επίδοσης πρώτου αντιγράφου απογράφου το ποσό των 50 €, κλπ., ήτοι συνολικά το ποσό των 59.960,26€. Ωστόσο η τελευταία δεν κατέβαλε το ανωτέρω ποσό στην εφεσίβλητη – ανακόπτουσα μέσω χρηματοδότησης του εκκαλούντος – καθ΄ου η ανακοπή με βάση τις προγραμματικές συμβάσεις, η οποία (χρηματοδότηση) προήρχετο, μεταξύ άλλων και από επιχορηγήσεις εθνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Ειδικότερα, το εκκαλούν είχε υποχρέωση να ενεργοποιήσει τη χρηματοδότηση με συγκεκριμένες ενέργειες, ώστε να εκπληρωθεί η καταβολή της αμοιβής προς την εφεσίβλητη, πράγμα που δεν έπραξε. Ειδικότερα, πριν την υπογραφή της σύμβασης με την εφεσίβλητη, το εκκαλούν, στις 19.6.2006 υπέβαλε προς το Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, το υπ΄αριθ. …./19.6.2006 έγγραφό του, με το οποίο αφ΄ενός μεν το εκπληρωθέν από την εφεσίβλητη έργο περιλαμβάνεται (μεταξύ άλλων, συνολικής χρηματοδότησης 200.000 €), ως «υποέργο» χρήζον χρηματοδότησης από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «….», για το μερικότερο ποσό των 39.262,50 €, αφ΄ετέρου δε υποβλήθηκε προς το Υπουργείο η πρόταση τη εφεσίβλητης σχετικά με την υλοποίηση του προγράμματος και τον προϋπολογισμό αυτού. Κατόπιν αυτού, στις 6.7.2006, η ΔΕΠΑΠ υπέγραψε με την εφεσίβλητη την ταυτόχρονη σύμβαση έργου με την οποία η εφεσίβλητη ανέλαβε το ένδικο έργο, όπως αυτό αναλυόταν στην ως άνω πρόταση της εφεσίβλητης που είχε υποβληθεί στο Υπουργείο, καθώς και τη χρονική διάρκεια αυτού, την αμοιβή της εφεσίβλητης για την οποία η ΔΕΠΑΠ θα λάβαινε την υποβληθείσα ως άνω χρηματοδότηση από το ανωτέρω επιχειρησιακό πρόγραμμα «……» και τον τρόπο πληρωμής της εφεσίβλητης κατόπιν προσκόμισης σχετικής απόδειξης στην αναφερόμενη Τράπεζα. Πράγματι, η εφεσίβλητη, αφού ολοκλήρωσε το ανατεθέν σ΄αυτήν έργο, εξέδωσε την υπ΄αριθ. …../28.7.2006 σχετική απόδειξη ποσού 39.200 €. Μάλιστα, στη συνέχεια, κατόπιν της από 25.11.2008 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά σχετικά με την αύξηση της προγραμματικής σύμβασης 2008 μεταξύ εκκαλούντος και ΔΕΠΑΠ με το ποσό των 39.262,5 €, η εφεσίβλητη εξέδωσε και το υπ΄αριθ. …../15.12.2008 σχετικό τιμολόγιο προς το εκκαλούν. ΄Eκτοτε, η ΔΕΠΑΠ δεν ολοκλήρωσε τις ενέργειες ώστε να εκταμιευτεί το οφειλόμενο ποσό, όπως προκύπτει, ιδίως, από το υπ΄αριθ. …/2011, (υπ΄αριθ. πρωτ. …./23.12.2011), έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών προς το εκκαλούν, προκειμένου να προσκομίσει το τελευταίο υπεύθυνη δήλωση ότι το πρόγραμμα δεν έχει χρηματοδοτηθεί από άλλες πηγές, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία χρηματοδότησης. Το εκκαλούν δεν επικαλέστηκε και δεν προσκόμισε τέτοια υπεύθυνη δήλωση, μάλιστα δε, στο περιεχόμενο του υπ΄αριθ. …../23.12.2014 υπηρεσιακού σημειώματος του εκκαλούντος προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Πολιτισμού, δεν γίνεται καμία αναφορά για τυχόν υποβληθείσα τέτοια υπεύθυνη δήλωση, παρά μόνο η παρελκόμενη ερώτηση για το αν το ένδικο έργο από το 2006 έχει συμπεριληφθεί στις πιστώσεις και αν όχι γιατί και ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να περιληφθεί. Συνεπώς, η υπ΄αριθ. …../2011 βεβαίωση της Διεύθυνσης Ταμειακής Υπηρεσίας Δήμου Πειραιά, με την οποία βεβαιώνεται ότι δεν έχει ληφθεί κανένα ποσό από το πρόγραμμα «Θησέας», είναι ακριβής ως προς το γεγονός της μη χρηματοδότησης, αλλά ανειλικρινής ότι δήθεν το Υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει καταβάλει το ποσό, ενώ στην πραγματικότητα το εκκαλούν δεν ενήργησε αλλά παρέλειψε να ολοκληρώσει τη διαδικασία χρηματοδότησης. Σημειωτέον, ότι από την επισκόπηση της εκκαλουμένης προκύπτει ότι ανωτέρω βεβαίωση ελήφθη υπ΄όψιν εκ μέρους του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου. Ειδικότερα δε αναφέρεται ότι για το σχηματισμό της δικανικής του κρίσης το Δικαστήριο έλαβε υπ όψιν όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται νομίμως τα οποία ελήφθησαν υπ΄όψιν είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να είναι απαραίτητη η αναφορά ενός εκάστου. Συνεπώς, ο λόγος της έφεσης με τον οποίο το εκκαλούν παραπονείται ότι δεν ελήφθη υπ΄όψιν η ανωτέρω βεβαίωση είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος. Περαιτέρω, αντίστοιχα, η ανακοπτόμενη, υπ΄αριθ. …../2011 έκθεση δήλωσης τρίτου του εκκαλούντος με την οποία δηλώνεται ότι το οφειλόμενο ποσό θα παρακρατηθεί από το Δήμο Πειραιά χωρίς να πιστωθεί στην υπό εκκαθάριση ΔΕΠΑΠ, (ήδη ΚΟΔΕΠΑΠ), αλλά θα αποδοθεί στην εφεσίβλητη, εφόσον πιστωθεί σε λογαριασμό του εκκαλούντος εκ μέρους του Υπουργείου Εσωτερικών, συνιστά κατά περιγραφή του νόμου καταφατική δήλωση επί μελλοντικής απαίτησης, ενώ στην πραγματικότητα είναι αρνητική δήλωση, δεδομένου ότι η άμεση εκτελεστότητα που παρέχει η καταφατική δήλωση, ακυρώνεται από το ίδιο το εκκαλούν, ως εκ της μακροχρόνιας και συνεχιζόμενης παράλειψής του να ολοκληρώσει τη διαδικασία χρηματοδότησης, πράγμα που καθιστά την αποδοχή της υποχρέωσης εκ μέρους του και την υπόσχεση καταβολής στην ανακοπτόμενη δήλωση τρίτου κενό γράμμα, καθώς η εκτέλεση δεν πραγματοποιείται από παραλείψεις του ίδιου του εκκαλούντος που υπέχει τη σχετική ευθύνη για την υπερημερία του, (ΑΚ 342). Με την ανακοπτόμενη δήλωση το εκκαλούν απέκρυψε το γεγονός ότι το Υπουργείο ζήτησε από αυτό την ολοκλήρωση της διαδικασίας με την υποβολή υπεύθυνης δήλωσης όπως προαναφέρθηκε, αλλά το εκκαλούν δεν την προσκόμισε, ώστε να καταβληθεί η χρηματοδότηση και έτσι να καταβάλει την αμοιβή στην εφεσίβλητη. Eπιπλέον, δηλώνοντας τα ανωτέρω το εκκαλούν, δεν παρέσχε κάθε δυνατή πληροφορία σχετικά με τη μη ολοκλήρωση της διαδικασίας χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εσωτερικών, ότι δηλαδή η μη εκταμίευση της χρηματοδότησης οφείλεται στην παράλειψή του να χορηγήσει στο Υπουργείο Εσωτερικών υπεύθυνη δήλωση σχετικά με το ότι δεν χρηματοδοτήθηκε από άλλη πηγή για το έργο, (δεν προσκομίστηκε τέτοια, ως ανωτέρω), ενώ όπως επισημαίνεται στο σχετικό ως άνω υπ΄αριθ. πρωτ. …./2011 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, η αποστολή της εν λόγω υπεύθυνης δήλωσης «θα αποτελέσει προϋπόθεση για την πληρωμή των λογαριασμών των έργων του Προγράμματος ΄……΄…». Αντίθετα, προσκόμισε προσχηματικά την υπ΄αριθ. …./2011 βεβαίωση του Τμήματος Πληρωμών της Διεύθυνσης Ταμειακής Υπηρεσίας του προς τη Νομική Υπηρεσία του ότι μέχρι την 14/12/2011 δεν έχει λάβει κανένα ποσό χρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα «…..» για την αμοιβή του ένδικου έργου, επιχειρώντας, να προσδώσει βασιμότητα στο σχετικό ισχυρισμό του που συνιστά και λόγο έφεσης από το άρθρο 201 ΑΚ περί αναβλητικής αίρεσης και δη ότι μέχρι τη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εσωτερικών που συνιστά γεγονός μελλοντικό και αβέβαιο, η απαίτηση δεν είναι ληξιπρόθεσμη και εκκαθαρισμένη.
Εν όψει των ανωτέρω, η απαίτηση της εφεσίβλητης είναι εκκαθαρισμένη και έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη, ενώ το εκκαλούν υπέχει ευθύνη για την πολυετή υπερημερία του, καθώς με δικές του ενέργειες ματαίωσε την πλήρωση της αίρεσης της καταβολής της χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εσωτερικών ώστε να καταβληθεί η αμοιβή της εφεσίβλητης και αβασίμως υποστηρίζει τα αντίθετα. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που απέρριψε τους σχετικούς με την απαίτηση και την αδυναμία πληρωμής αυτής ισχυρισμούς του εκκαλούντος, έστω και με εν μέρει διάφορη αιτιολογία που συμπληρούται παραδεκτώς με την παρούσα απόφαση, (ΚΠολΔ 534), αναγνώρισε την ύπαρξη της απαίτησης της ΚΟΔΕΠΑΠ, πρώην ΔΕΠΑΠ, ύψους 59.960,26 € και υποχρέωσε το εκκαλούν να καταβάλει στην εφεσίβλητη το ανωτέρω ποσό, δεν έσφαλε και ορθώς το νόμο εφάρμοσε και οι αντίθετοι ισχυρισμοί του εκκαλούντος είναι απορριπτέοι ως ουσιαστικά αβάσιμοι. Συνεπώς, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και το εκκαλούν να καταδικαστεί στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, (176, 183, 191 ΚΠολΔ), σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 25.11.2015, (υπ΄αριθ. κατάθ. …./2015) έφεση του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Δήμος …» που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα κατά της εταιρίας με την επωνυμία «……….» που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα.
Απορρίπτει αυτήν κατ΄ουσίαν.
Επιβάλλει σε βάρος του εκκαλούντος τη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, ποσού χιλίων διακοσίων ευρώ (1.200 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 2 Μαρτίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ