Αριθμός 117/2017
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Μέξα-Ευδαίμονος, Εφέτη, και Μαρία Ανδρεοπούλου, Εισηγήτρια, Εφέτη, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση, από 12-11-2014 (…../2014), έφεση των εναγομένων, κατά της υπ’ αριθμόν 3129/2014 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε ερήμην των εναγομένων, κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 παρ1 και 2, 511, 513 παρ1 περ β’, 516 παρ1, 517 περ α΄, 518 παρ 1, 520 παρ1 και 524 παρ1 ΚΠολΔ), ενώ έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο για το παραδεκτό της συζητήσεώς της (495 παρ3 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, κατ’ άρθρον 528 ΚΠολΔ, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και να ερευνηθεί η αγωγή, ως προς τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, κατ’ αντιμωλίαν του πρώτου εναγομένου – εκκαλούντος. Ωστόσο, επειδή η β΄ εκκαλούσα – εναγομένη, όπως νομίμως εκπροσωπείται, δεν παρουσιάσθηκε κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από το πινάκιο (να σημειωθεί ότι, κατά την αρχική δικάσιμο, της 19-11-2015, που έγινε με επίσπευση της εκκαλούσας, η υπόθεση αναβλήθηκε για την παραπάνω δικάσιμο και εγγράφηκε στο πινάκιο, ισχύουσα ως κλήτευση ως προς όλους τους διαδίκους – 524, 226 ΚΠολΔ), πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως προς αυτήν (524 παρ1, 272 παρ1 ΚΠολΔ) και να ορισθεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας (501, 502 παρ1, 505 παρ1 ΚΠολΔ).
Με την από 17-10-2012 (……./2012) αγωγή της, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη εκθέτει ότι στις 9-12-2011, μεταβίβασε μέσω τραπεζικού εμβάσματος στην εκπροσωπούμενη αποκλειστικά από τον α΄ εναγόμενο, β’ εναγομένη αλλοδαπή εταιρία, τύποις εδρεύουσα στις νήσους Μάρσαλ και πραγματικά στον Πειραιά, το ποσό των 275.000€, σε λογαριασμό της στη Citibank, στο κατάστημα της ………….., στον Πειραιά. Ότι το ανωτέρω ποσό επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από τον εναγόμενο για την αγορά μιας θαλαμηγού ελληνικών συμφερόντων, για λογαριασμό της ενάγουσας, η οποία όμως δεν προχώρησε. Ότι η ενάγουσα προχώρησε αμέσως σε διαπραγματεύσεις για την αγορά άλλου πλοίου, πλην όμως, όταν έδωσε εντολή στον εναγόμενο να μεταφέρει το ανωτέρω ποσό των 275.000€ από το λογαριασμό της β’ εναγομένης στον πωλητή του πλοίου, ο εναγόμενος, προφασιζόμενος διάφορες δικαιολογίες δεν το έπραξε, αλλά και έκτοτε, ουδέποτε επέστρεψε το ανωτέρω ποσό, το οποίο τελικώς, ιδιοποιήθηκε παρανόμως. Με αυτό το ιστορικό, η ενάγουσα ζήτησε την καταψήφιση των εναγομένων στην προς αυτήν καταβολή του ανωτέρω ποσού, για τη ζημία που υπέστη από τη σε βάρος της αδικοπραξία των εναγομένων, πλέον του ποσού των 50.000€, ως χρηματική ικανοποίηση της ηθικής της βλάβης, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής. Η αγωγή αυτή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 926, 932, 346 ΑΚ, 375 ΠΚ, 191παρ2 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ουσίαν.
Από την ένορκη ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατάθεση του εξετασθέντος μάρτυρος αποδείξεως ……….., που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου, από τις νομίμως ληφθείσες, με επιμέλεια της ενάγουσας, ένορκες, ενώπιον α) του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στη Σμύρνη, βεβαιώσεις, των ……….., με αριθμούς 1, 2 και 3/2-2013 (βλ τις …. και …./23-1-2013 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………), β) ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, του ……….., με αριθμό …./2015 (βλ τις …. και …./15-10-2015 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………), και γ) ενώπιον του Γενικού Προξένου στη Σμύρνη, του …….., με αριθμό ………/23-10-2015 (βλ τις … και …./13-10-2015 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείου Πειραιά ……….) και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη ως τέτοια και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Η ενάγουσα είναι αλλοδαπή εταιρία που κατά το καταστατικό της εδρεύει στη Μονρόβια της Λιβερίας, όμως η πραγματική της έδρα βρίσκεται στην Τουρκία. Αντικείμενο της δραστηριότητάς της είναι κυρίως η αγορά και πώληση πλοίων καθώς και η διάλυσή τους. Το Δεκέμβριο του έτους 2011, η ενάγουσα ενδιαφέρθηκε για την αγορά της, ελληνικών συμφερόντων, θαλαμηγού με την επωνυμία F., οπότε, κατόπιν υποδείξεως από τούρκο επιχειρηματία, απευθύνθηκε στον α΄ εναγόμενο για να αναλάβει τη νομική διαδικασία της αγοραπωλησίας στην Ελλάδα. Ο εναγόμενος, ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της β’ εναγομένης, η οποία κατά το καταστατικό της εδρεύει στις νήσους Μάρσαλ και πραγματικά στον Πειραιά. Η ίδια επίσης θετική σύσταση για το πρόσωπο του εναγομένου προς την ενάγουσα, έγινε και από τον …………., πλοιομεσίτη, που λόγω της ιδιότητάς του αυτής γνώριζε τα διάδικα μέρη. Τελικώς, η ενάγουσα έδωσε την εντολή στον εναγόμενο να την εκπροσωπήσει στην αγορά της παραπάνω θαλαμηγού και για το σκοπό αυτό, συμφωνήθηκε να εμβάσει η ενάγουσα στον …….. λογαριασμό της εναγομένης, που τηρούσε η τελευταία στο κατάστημα της Citibank, της ……….., στον Πειραιά, το ποσό των 275.000€, το οποίο ακολούθως θα καταβαλλόταν στην πωλήτρια. Ωστόσο, η αγορά της θαλαμηγού ματαιώθηκε. Κατόπιν τούτου, η ενάγουσα, δια του νομίμου εκπροσώπου της, επικοινώνησε με τον εναγόμενο και του έδωσε εντολή να συνεχίσει να κατέχει, μέσω της β’ εναγομένης εταιρίας και του τραπεζικού λογαριασμού της, το παραπάνω ποσό, ως μεσεγγυούχος, δεδομένου ότι είχε ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για την αγορά άλλου πλοίου, ελληνικών συμφερόντων, με την ονομασία «SMΙ», κατά την οποία (διαδικασία αγοράς) θα χρησιμοποιούσε τις υπηρεσίες του. Τελικώς, στις 5-4-2012, και μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, η ενάγουσα ζήτησε από τον εναγόμενο να μεταφέρει το ποσό των 275.000€ σε τραπεζικό λογαριασμό του δικηγόρου της πωλήτριας εταιρίας, ……….., προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία της αγοραπωλησίας. Ο εναγόμενος όμως δεν προέβη σε καμία σχετική ενέργεια, παρά τις επανειλημμένες πιέσεις της ενάγουσας, προφασιζόμενος ότι η καθυστέρηση στην εκταμίευση του ποσού από το λογαριασμό της εναγομένης οφειλόταν σε δήθεν έκτακτο έλεγχο των οικονομικών της στοιχείων από την Τράπεζα της Ελλάδος, διαβεβαιώνοντάς την ότι θα επέστρεφε το ποσό έως τις 27-4-2012, γεγονός που δε συνέβη. Τότε, η ενάγουσα επέδωσε στους εναγομένους την από 21-5-2012 εξώδικη δήλωση – πρόσκληση, καλώντας την να επιστρέψει το παραπάνω ποσό άλλως θα το διεκδικούσε δια της δικαστικής οδού, όπως και έπραξε, με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων και την άσκηση της ένδικης αγωγής. Ωστόσο, ο εναγόμενος ουδέποτε επέστρεψε το ποσό αυτό, το οποίο δεν αμφισβητεί ότι εκείνος ουσιαστικά εισέπραξε, μέσω της β’ εναγομένης, πλην όμως δίνει διαφορετική εκδοχή των γεγονότων. Όμως, ο ισχυρισμός του ότι επέστρεψε μέρος του ποσού και δη αυτό των 230.000€ στον ………., ο οποίος δήθεν του εμφανίσθηκε ως εκπρόσωπος της ενάγουσας, ενεργών για λογαριασμό της, και ο οποίος στη συνέχεια το ιδιοποιήθηκε, απορρίπτεται ως αβάσιμος και μη πειστικός, καθόσον προτείνεται για πρώτη φορά με το δικόγραφο της έφεσης, ενώ αντικρούεται από το γεγονός ότι, αληθής υποτιθέμενος, έπρεπε να έχει προταθεί στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε, στις 19-4-2012, στον Πειραιά, μεταξύ του εναγομένου και των : α) ……., νόμιμου εκπρόσωπου της ενάγουσας, β) ………., δικηγόρου ειδικευμένου στα ναυτιλιακά, γ) ………, τούρκου επιχειρηματία, ο οποίος έφερε σε επαφή την ενάγουσα με τον εναγόμενο, στην οποία (συνάντηση) ήταν παρών και ο ………, πλοιομεσίτης, ως ομιλών την τουρκική γλώσσα. Αντιθέτως, ο εναγόμενος, ο οποίος δεν αρνείται την πραγματοποίηση της ανωτέρω συνάντησης ούτε τη συμμετοχή των προαναφερθέντων προσώπων, όχι μόνο δεν ανέφερε κατά τη διάρκειά της οτιδήποτε περί τμηματικών χρηματικών καταβολών, για λογαριασμό της ενάγουσας προς τον εκεί παρόντα …………, με τον οποίο, είχε ήδη υπογράψει το από 4-2-2012 συμφωνητικό, που αναφερόταν σε κάποιες άλλες συναλλαγές «με Τούρκους πελάτες» (και όχι την ενάγουσα), και με υπόλοιπο οφειλής 230.000€ (και όχι το ένδικο ποσό των 275.000€), αλλά απεναντίας, υποσχέθηκε στην ενάγουσα ότι θα επέστρεφε το χρηματικό ποσό των 275.000€, έως τις 27-4-2012, όπως προαναφέρθηκε. Επιπροσθέτως, το γεγονός ότι η ενάγουσα επικοινωνούσε απευθείας με τον εναγόμενο, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την – αρχική – αγορά του πλοίου F., χωρίς τη διαμεσολάβηση του ……….., μέχρι και τη στιγμή της ματαίωσής της, γεγονός που δεν αμφισβητεί ο εναγόμενος, μάλλον αντικρούει παρά ενισχύει τον αβάσιμο ισχυρισμό του τελευταίου ότι ο ………. εμφανίσθηκε ξαφνικά ως εκπρόσωπος της ενάγουσας, μετά το στάδιο της ματαίωσης της αγοραπωλησίας και τον έπεισε να του παραδώσει το μεγαλύτερο μέρος του κατατεθειμένου ποσού των 275.000€, με σκοπό να το αποδώσει εκείνος στην ενάγουσα. Να σημειωθεί επίσης, ότι ο εναγόμενος, δυνάμει του 846/2014 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κών Πειραιώς, παραπέμπεται ενώπιον του αρμοδίου Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιώς, για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, ως εντολοδόχος ξένης περιουσίας, αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι από την ανωτέρω ενέργεια του εναγομένου, η ενάγουσα υπέστη μείωση της επαγγελματικής φήμης και αξιοπιστίας της στο χώρο στον οποίο αναπτύσσει τη δραστηριότητά της και για το λόγο αυτό δικαιούται το ποσό των 7.000€, ως εύλογη αποζημίωση για την ικανοποίηση της ηθικής της βλάβης, ενόψει των συνθηκών τελέσεως της σε βάρος της αδικοπραξίας, της ιδιότητας του εναγομένου, του βαθμού της υπαιτιότητάς του και της κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων. Ενόψει όλων των παραπάνω, πρέπει η κρινομένη αγωγή να γίνει μερικώς δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη, ως προς το ποσό των 282.000€ (275.000€ + 7.000€), επιδικαζόμενο νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι που ηττήθηκαν σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας (178παρ, 183 ΚΠολΔ), και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της απορριφθείσας εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της β’ εκκαλούσας και κατ’αντιμωλίαν των λοιπών διαδίκων, την από 12-11-2014 (…../2014), έφεση.
Ορίζει παράβολο ερημοδικίας από διακόσια ενενήντα (290)€.
Απορρίπτει την έφεση ως προς τη β’ εκκαλούσα.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600)€.
Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν ως προς τον α’ εκκαλούντα.
Εξαφανίζει την 3129/2014 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τακτική Διαδικασία).
Κρατεί την υπόθεση.
Δικάζει επί της από 17-10-2012 (……/2012) αγωγής.
Δέχεται την αγωγή εν μέρει.
Υποχρεώνει τους εναγομένους να καταβάλουν στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των διακοσίων ογδόντα δύο χιλιάδων (282.000)€, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως. Καταδικάζει τους εναγόμενους σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των δεκατεσσάρων χιλιάδων (14.000)€. Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 3η Νοεμβρίου 2016 και δημοσιεύθηκε στις 2 Μαρτίου 2017 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους όσων εξ αυτών παραστάθηκαν.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ