ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 85 /2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ναυτικό Τμήμα
Αποτελούμενο από το Δικαστή Αναστάσιο Αναστασίου, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Δ.Π.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: εδρεύουσας στον ……., επί της οδού ………. και νομίμως εκπροσωπούμενης ναυτικής εταιρίας με την επωνυμία «………..», την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Στέφανος Λύρας και
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: εδρεύουσας στον ………, επί της οδού ……. και νομίμως εκπροσωπούμενης εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «……..», για την οποία στο ακροατήριο παραστάθηκαν οι νόμιμοι εκπρόσωποί της ……. και ……….. μαζί με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Αβραμίδη.
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12.8.2013 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……../13.8.2013 αγωγή της, επί της οποίας εκδόθηκαν οι με αριθμούς 396/2014, 3546/2014 μη οριστικές και 3585/2015 οριστική αποφάσεις του, με την τελευταία από τις οποίες η αγωγή έγινε δεκτή στο σύνολό της.
Τις αποφάσεις αυτές προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η εναγόμενη με την από 5.11.2015 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……/6.11.2015 έφεσή της, δικάσιμος για την εκδίκαση της οποίας ορίστηκε αρχικώς η 26η.5.2016, κατά την οποία και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, οπότε εκφωνήθηκε αυτή με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων έλαβαν το λόγο από το Δικαστή και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 652 § 1 ΚΠολΔ η προθεσμία της έφεσης κατά των αποφάσεων που εκδίδονται κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών των άρθρων 648 έως 661 του ιδίου Κώδικα, με την οποία δικάζονται και οι διαφορές από τη μίσθωση κάθε προσοδοφόρου αντικειμένου (άρθρο 647 § 1 ΚΠολΔ, βλ. και ΕφΑθ. 6081/2010, Δνη 2012/490, ΕφΑθ. 6018/1996, Δνη1997/1904), όπως είναι και η προς το σκοπό χρήσης και κάρπωσής του κατά τους κανόνες της τακτικής εκμετάλλευσης παραχώρηση κυλικείου εντός πλοίου, είναι δεκαπέντε ημερών αν εκείνος που δικαιούται να την ασκήσει διαμένει στην Ελλάδα και τριάντα ημέρες αν διαμένει στο εξωτερικό ή η διαμονή του είναι άγνωστη. Η προθεσμία αυτή αρχίζει από την επομένη της επιδόσεως της αποφάσεως (ΑΠ 330/2014, πρώτη δημοσίευση σε Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών [ΤΝΠ] ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 495 § 1 ΚΠολΔ, η έφεση ασκείται με δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του δικαστηρίου που έχει εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Τέλος, κατά το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 518 και 532 του ιδίου αυτού Κώδικα, το εμπρόθεσμο της εφέσεως αποτελεί όρο του παραδεκτού της, τη συνδρομή δε της προϋποθέσεως αυτής εξετάζει το δευτεροβάθμιο δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως με βάση τα διαδικαστικά έγγραφα της δικογραφίας και απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη, αν αυτή έχει ασκηθεί εκπροθέσμως (ΑΠ 1834/2007, ΤριμΕφΠειρ. 844/2014, ΜονΕφΠειρ. 150/2014, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Στην ένδικη περίπτωση από την επισκόπηση του φακέλου της δικογραφίας προκύπτει ότι η εφεσίβλητη είχε ασκήσει ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12.8.2013 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……../13.8.2013 αγωγή της με αίτημα την αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας που υπέστη από την αντισυμβατική συμπεριφορά της εναγομένης, ήδη εκκαλούσας, πλοιοκτήτριας του υπό ελληνική σημαία πλοίου «SJ», η οποία το μήνα Απρίλιο του έτους 2013, διαρκούσης της ισχύος της από 7.2.2012 συμβάσεώς τους, με την οποία της είχε, αντί μισθώματος, παραχωρήσει τη χρήση και κάρπωση των κυλικείων του πιο πάνω πλοίου κατά τους όρους της τακτικής εκμεταλλεύσεώς τους, της αφαίρεσε αυθαίρετα τη χρήση και κάρπωση των μισθίων και με τον τρόπο αυτό της στέρησε τη συμφωνημένη εκμετάλλευσή τους για το εναπομείναν συμβατικό χρονικό διάστημα, μέχρι δηλαδή το πέρας των δρομολογίων του πλοίου για το έτος 2013. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκαν α)η με αριθμό 396/2014 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία κρίθηκε ότι η ένδικη διαφορά απέρρεε από σύμβαση σχετική με την οικονομική εκμετάλλευση πλοίου και για το λόγο αυτό η αγωγή παραπέμφθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 51 του Ν. 2172/1993 ενώπιον του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του ιδίου πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, β)η με αριθμό 3546/2014 μη οριστική απόφαση αυτού, που κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, την οποία [και ορθά] εφάρμοσε, αφού θεώρησε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη, διέταξε ακολούθως για τους αναφερόμενους σ’ αυτήν λόγους την επανάληψη της συζητήσεώς της στο ακροατήριο και, μετά ταύτα, γ)η με αριθμό 3585/2015 οριστική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, με την οποία η αγωγή έγινε καθ’ ολοκληρίαν δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη. Η απόφαση αυτή του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου επιδόθηκε νομότυπα με θυροκόλληση (άρθρα 124 §§ 1, 2, 126 § 1 περ. δ, 127 § 1, 128 §§ 1, 4 και 130 ΚΠολΔ), με επιμέλεια της ενάγουσας, στην εναγόμενη στις 7.10.2015, όπως προκύπτει από τη με αριθμό ……./7.10.2015 επιδοτήρια έκθεση του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ………….., στην οποία έχουν επισυναφθεί έκθεση εγχειρίσεως θυροκολληθέντος εγγράφου και βεβαίωση ταχυδρομικής αποστολής του. Η ηττηθείσα εναγόμενη, όμως, άσκησε την ένδικη έφεση με την οποία συμπροσέβαλε όλες τις αποφάσεις που εκδόθηκαν κατά την πρωτοβάθμια δίκη, στις 6.11.2015, καταθέτοντας προς τούτο σχετικό δικόγραφο στη Γραμματεία του εκδόντος αυτές Δικαστηρίου, το οποίο έλαβε αριθμό αντίστοιχης εκθέσεως καταθέσεως …../2015, δηλαδή μετά την παρέλευση της νόμιμης δεκαπενθήμερης προθεσμίας για την άσκηση του συγκεκριμένου ενδίκου μέσου. Κατά συνέπεια η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε εκπρόθεσμα, ενώ στο δικόγραφό της δεν προβάλλεται οποιοσδήποτε λόγος ανώτερης βίας, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την εκπρόθεσμη άσκησή της ούτε η εκκαλούσα ζητεί την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση κατ’ άρθρο 152 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, κατ’ επιβαλλόμενη αυτεπάγγελτη έρευνα, να απορριφθεί η ένδικη έφεση ως απαράδεκτη, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 § 4 εδαφ. ε ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εκκαλούσα λόγω της ήττας της στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας κατόπιν σχετικού αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 176, 183 και 191 § 2 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων ευρώ (600 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 16 Φεβρουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ