Αριθμός 381/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος εδρεύει στην Αθήνα, με ΑΦΜ …., το οποίο εκπροσωπήθηκε από τη δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ Βασιλική Τζίφα.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……… και 2) ………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Ελένη Χρυσόγελου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι εφεσίβλητοι κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 27.12.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2017) αίτησή τους. Το εκκαλούν κατέθεσε ενώπιον του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου την από 27.3.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2017) κύρια παρέμβαση. Το προαναφερόμενο Δικαστήριο εξέδωσε επί αυτών την υπ΄ αριθμ. 4130/2018 απόφασή του, με την οποία απέρριψε την κύρια παρέμβαση και δέχθηκε εν μέρει την αίτηση.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου το κυρίως παρεμβαίνον και ήδη εκκαλούν με την από 25.8.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2020-………/2022) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ του εκκαλούντος, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και η πληρεξούσια δικηγόρος των εφεσιβλήτων, η οποία παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις της με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 4130/6-9-2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμολία των διαδίκων κατά την εκουσία δικαιοδοσία, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 1-9-2020, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας, δεδομένου ότι δεν έχει επιδοθεί αντίγραφο της εκκαλουμένης απόφασης . Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Με την από 27-12-2016 (αρ. κατάθ. ………/2017) αίτηση, όπως αυτή παραδεκτά συμπληρώθηκε κατ’ άρθρο 745 ΚΠολΔ, οι αιτούντες και ήδη εφεσίβλητοι, εξέθεταν ότι είναι αποκλειστικοί συγκύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος του λεπτομερώς περιγραφομένου κατ΄ έκταση και όρια ακινήτου οικοπέδου, μετά της υφιστάμενης εντός ισογείου οικίας, με ΚΑΕΚ …………, που βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια Αιαντείου του Δήμου Σαλαμίνας, εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, την συγκυριότητα επί του οποίου απέκτησαν με παράγωγο τρόπο κατά τα αναφερόμενα ειδικότερα, και ότι κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης της περιοχής, εκ παραδρομής παρέλειψαν να το δηλώσουν ως ιδιοκτησία τους, με συνέπεια να καταχωρηθεί ανακριβώς ως αγνώστου ιδιοκτήτη. Ζητούσαν δε, για το λόγο αυτό να αναγνωριστεί η συγκυριότητα τους επ αυτού και να διορθωθεί σχετικά η πρώτη εγγραφή στο κτηματολογικό φύλλο του ακινήτου με την καταχώρηση του εμπράγματου δικαιώματος τους σε αυτό, άλλως του δικαιοπαρόχου, πατέρα τους. Περαιτέρω, το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε την από 27-3-2017 (αρ. καταθ. ……/ 2017) κύρια παρέμβαση κατα των ως άνω αιτούντων και ζητούσε να απορριφθεί η αίτηση τους και να αναγνωρισθεί το ίδιο κύριο του επίδικου ακινήτου, για τους ειδικότερα αναφερόμενους στο δικόγραφο του λόγους, και να διορθωθεί αντιστοίχως η ανακριβής πρώτη εγγραφή στα οικεία κτηματολογικά βιβλία. Η ως άνω αίτηση και κύρια παρέμβαση συνεκδικάστηκαν από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, με την οποία, αφού απορρίφθηκε :α) ως νόμω αβάσιμο τα αίτημα να αναγνωρισθεί το δικαίωμα συγκυριότητας των αιτούντων και (το επικουρικό αίτημα) να καταχωρηθεί το εμπράγματο δικαίωμα του δικαιοπαρόχου τους, που είχε προαποβιώσει του χρόνου έναρξης της λειτουργίας του Κτηματολογικού Γραφείου, και β) ως μη νόμιμη κατά την κύρια βάση της, και ως αόριστη και μη νόμιμη ως προς τις διάφορες επικουρικές της βάσεις, η κύρια παρέμβαση, ακολούθως η αίτηση έγινε δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής στρέφεται το κυρίως παρεμβαίνον με την υπό κρίση έφεση του, επικαλούμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ώστε αφενός να απορριφθεί η αίτηση και αφετέρου να γίνει δεκτή κατ’ουσίαν η δική του κύρια παρέμβαση.
IV. Με την κύρια παρέμβαση του το κυρίως παρεμβαίνον, Ελληνικό Δημόσιο, και ήδη εκκαλούν διατείνεται, ότι το επίδικο ακίνητο αποτελεί τμήμα του καταγεγραμμένου Δημοσίου Κτήματος με ΑΒΚ …., συνολικού εμβαδού 101,218 στρεμμάτων, που προήλθε από εκχέρσωση δημόσιας δασικής έκτασης και περιήλθε στην κυριότητα του κατά τους ακόλουθους τρόπους :α) δυνάμει της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης του 1832 και των πρωτοκόλλων του Λονδίνου του 1830, ως περιουσία του Οθωμανικού Δημοσίου, που κατέλαβε και δήμευσε «δικαιώματι πολέμου», άλλως ως ανήκον πριν την επανάσταση του 1821 σε Οθωμανούς υπηκόους, οι οποίοι κατά τον χρόνο της υπογραφής των πρωτοκόλλων το είχαν εγκαταλείψει, άλλως άλλως, β) λόγω του δασικού του χαρακτήρα, δυνάμει των άρθρων 1,2 και 3 του απο 17/ 29-11- 1836 β.δ «περί ιδιωτικών δασών», άλλως δυνάμει των διατάξεων του ΒΔ 3/15.12.1833, δεδομένου ότι αποτελούσε από του έτους 1820 και έως την άσκηση της αγωγής βοσκότοπο ή λιβάδι, χωρίς ποτέ μέσα στις νόμιμες προθεσμίες να αναγνωρισθεί κάποιος κύριος αυτού κατά την προβλεπόμενη διαδικασία, άλλως γ) με τα προσόντα της τακτικής ή της έκτακτης χρησικτησίας, καθώς το νέμεται, ασκώντας τις αναφερόμενες πράξεις νομής, που προσιδιάζουν στη φύση του επιδίκου, με διάνοια κυρίου και καλή πίστη, από την επανάσταση του 1821 μέχρι και την άσκηση της αγωγής, δ) άλλως, ως αδέσποτο, χωρίς να απαιτείται κατάληψη της νομής ή μεταγραφή της κτήσης, δυνάμει των διατάξεων του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, των άρθρων 16 του από Ιουνίου 1837 νόμου περί διάκρισης κτημάτων και των διατάξεων των άρθρων 2 § 1 του ΑΝ 1539/1938 και 972 ΑΚ. Με αυτό το περιεχόμενο η κύρια παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου είναι μη νόμιμη ως προς τη βάση αυτής περί κτήσης της κυριότητας του επιδίκου δυνάμει της συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως και των σχετικών πρωτοκόλλων, «δικαιώματι πολέμου» ως διάδοχο του Τουρκικού Δημοσίου και των υπηκόων του, στο οποίο ανήκε προ και μέχρι την Επανάσταση του 1821, καθόσον για τα ακίνητα της Αττικής δεν μπορεί να γίνει λόγος για περιέλευσή τους στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου με το δικαίωμα του πολέμου, αφού η Αττική δεν κατακτήθηκε με όπλα, αλλά παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Κράτος την 31-3-1833 με βάση την από 27-6/9-7-1832 Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως και κατόπιν σχετικών συμφωνιών μεταξύ των Ελληνικών και Τουρκικών Αρχών, όπως ορθώς έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Περαιτέρω, αυτή τυγχάνει αόριστη ως προς τις βάσεις της περί κτήσης της κυριότητας του επιδίκου: με τα προσόντα της τακτικής χρησικτησίας, καθόσον δεν γίνεται επίκληση συγκεκριμένου νόμιμου τίτλου για τη θεμελίωσή της, και κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 16 του Ν. της 21-6/10-7-1837 «Περί διακρίσεως κτημάτων», διότι το κυρίως παρεμβαίνον αρκείται σε απλή επανάληψη του πραγματικού της παραπάνω διάταξης, χωρίς να επικαλείται ότι χώρησε εγκατάλειψη της νομής του επιδίκου από τον μέχρι τότε κύριο και ότι αυτή έγινε με πρόθεση παραίτησης από το δικαίωμα της κυριότητας, και χωρίς να προσδιορίζει ποιο πρόσωπο προέβη στην κατά τα άνω εγκατάλειψη, όπως ομοίως ορθώς έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Κατά συνέπεια, ο λόγος της έφεσης με τον οποίο το εκκαλούν παραπονείται για εσφαλμένη απόρριψη των ως άνω βάσεων της κύριας παρέμβασης του, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω, η κύρια παρέμβαση αναφορικά με τη βάση της περί κτήσης κυριότητας του επιδίκου λόγω εγκατάλειψής του από τους Οθωμανούς ιδιώτες, τυγχάνει ομοίως απορριπτέα ως αόριστη, και όχι μη νόμιμη, όπως εσφαλμένως κρίθηκε με την εκκαλουμένη απόφαση , διότι δεν εξειδικεύονται καθόλου τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν τη βάση αυτή, όπως π.χ. ποιος ήταν ο άλλοτε Οθωμανός κύριος του επιδίκου. Συνακόλουθα, γενομένου δεκτού του λόγου έφεσης κατά το σχετικό σκέλος του, ως βασίμου κατ ουσίαν, η εκκαλουμένη απόφαση πρέπει να εξαφανισθεί κατά το μέρος αυτό, και το Δικαστήριο τούτο αφού αναδικάσει την υπόθεση να απορρίψει αντιστοίχως την κύρια παρέμβαση ως προς αυτή την βάση ως αόριστη. Τέλος, αυτή τυγχάνει ορισμένη και νόμιμη ως προς τις επικουρικές της βάσεις περί κτήσης κυριότητας λόγω έκτακτης χρησικτησίας (άρθρο 1045 ΑΚ) με τη συνεχή και αδιάλειπτη άσκηση των ειδικότερα περιγραφόμενων πράξεων νομής από το έτος 1821 και εφεξής, άλλως λόγω του ανέκαθεν δασικού χαρακτήρα της έκτασης και της μη τήρησης της προβλεπόμενης από την διάταξη του άρθρου 3 του β.δ της 17/29-11-1836 ειδικής διαδικασίας για την αναγνώριση της, ως ιδιωτικού δάσους, άλλως βάσει των διατάξεων του ν.3/15-1-1833, διότι το επίδικο αποτελούσε από το έτος 1820 και εφεξής λιβάδι, άλλως βοσκότοπο. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που απέρριψε την ως άνω βάση εκ του δασικού χαρακτήρα της έκτασης ως μη νόμιμη και τις λοιπές ως αόριστες, έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, κατά ουσιαστική παραδοχή του σχετικού λόγου της έφεσης, και ως εκ τούτου πρέπει να εξαφανισθεί αντιστοίχως η εκκαλουμένη απόφαση, το δε Δικαστήριο τούτο να κρατήσει και να δικάσει την κύρια παρέμβαση ως προς την ουσιαστική βασιμότητα των εν λόγω βάσεων της.
V. Από την επανεκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων, που εξετάστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα προσκομιζόμενα έγγραφα, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: το επίδικο ακίνητο με ΚΑΕΚ ……….., είναι ένα οικόπεδο μετά υφιστάμενης ισογείου οικίας, εκτάσεως, σύμφωνα με το από Μάιο του 2009 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού ………., 253,50 τμ, και μετά την ρυμοτόμηση τμήματος 34 τμ, 219,50 τμ, που βρίσκεται στο …. οικοδομικό τετράγωνο της περιοχής «…..» Αιαντείου Σαλαμίνας, εντός σχεδίου πόλεως, όπως αυτό φαίνεται στο προαναφερόμενο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία ΑΒΓΔΕΑ και συνορεύει ανατολικά επί πλευράς ΒΓ μήκους 18,10 μ. με ιδιοκτησία αγνώστων, δυτικά επί πλευράς ΑΕ μήκους 17,93 μ. με ιδιοκτησία αγνώστων, βόρεια επί προσώπου ΑΒ μήκους 13,97 μ. με την οδό …. και νότια επί πλευράς ΕΔΓ μήκους 14,36 μ. με ιδιοκτησία αγνώστου. To εν λόγω ακίνητο περιήλθε στην συγκυριότητα των αιτούντων κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε έκαστο από κληρονομία του αποβιώσαντος στις 11-4-1999 πατέρα τους, ……….. , που τους κατέλειπε μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους του, την οποία αποδέχθηκαν με την υπ’ αριθμ. …./28-12-2017 πράξη αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Αθηνών . …. (καταχωρηθείσας κατ’ άρθρο 7α του Ν. 2664/1998 στο κτηματολογικό φύλλο του ακινήτου). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ως άνω δικαιοπάροχος των αιτούντων, απέκτησε το ακίνητο από κληρονομιά της θανούσας στις 6-11-1992 συζύγου του, ………, σύμφωνα με την από 20-8-1992 ιδιόγραφη διαθήκη της, που δημοσιεύθηκε με το υπ’ αριθμ. ………../7-1-1994 πρακτικό του Πρωτοδικείου Πειραιά, την οποία αποδέχθηκε με την υπ’ αριθμ. …/1-4-1999 νόμιμα μεταγραμμένη πράξη αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Αθηνών ……… , σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμό …./1995 πράξη εφαρμογής της πολεοδομικής μελέτης των περιοχών Β’ κατοικίας της Κοινότητας Αιαντείου Σαλαμίνα, που κυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. οικ. Π10780/Β624/8-7-1997 Νομαρχιακή Απόφαση, όπως διορθώθηκε ως προς την παραπάνω περιγραφόμενη ιδιοκτησία, εμφαινόμενη με το αριθμό …, με την υπ’ αριθμ. …/2009 διορθωτική πράξη εφαρμογής που κυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Π9827/Β1266/29-7-2009 απόφαση της Νομαρχίας Πειραιά (νομίμως καταχωρηθείσα στο κτηματολογικό φύλλο του επιδίκου γεωτεμαχίου με αριθμό πρωτ. …./23-8-2017). Το κυρίως παρεμβαίνον, Ελληνικό Δημόσιο, επικαλούμενο ιδία κυριότητα επι του επιδίκου ακινήτου, ισχυρίζεται ότι αυτό αποτελεί μέρος του δημόσιου κτήματος, νομίμως καταγραμμένου με αριθμό …, συνολικής έκτασης 101,218 στρεμμάτων, του οποίου κτήματος και στη συνολική του έκταση αυτό ανέκαθεν και ανελλιπώς είχε την αδιαμφισβήτη νομή ασκώντας τις προσήκουσες στη φύση του διακατοχικές πράξεις, και δη ότι έχει εκδώσει τα πρωτόκολλα καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης με αριθμούς …/28-5-1969, … και …../27-6-1974 σε βάρος των απώτατων δικαιοπαρόχων των αιτούντων, αδερφών … και ………, που το κατείχαν παράνομα και αυθαίρετα, ενώ το έτος 1940 αυτοί με αίτηση τους προσφέρθηκαν να το εξαγοράσουν, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την κυριότητα του ιδίου. Ο ισχυρισμός, όμως, αυτός ουδόλως αποδείχθηκε. Ειδικότερα, σύμφωνα με την από 11-3-2010 νομίμως προσκομιζόμενη από το εκκαλούν -κυρίως παρεμβαίνον τεχνική έκθεση του Π.Ε αγρονόμου, τοπογράφου-μηχανικού . ….., το Δημόσιο Κτήμα με ΑΒΚ …, όπως αυτό δηλώθηκε στο κτηματολόγιο από την Κτηματική Υπηρεσία Πειραιά με την 13-6-2000 δήλωση του, καταλαμβάνει έκταση 101,218 στρεμμάτων, τα οποία προκύπτουν μετά την αφαίρεση απο την αρχική ευρύτερη έκταση της ιδιοκτησίας του τελευταίου στην περιοχή 603,22 στρεμμάτων, έκτασης 502,002 στρεμμάτων, που παραχωρήθηκε νομίμως σε ιδιώτες. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, ο προσδιορισμός του εν λόγω δημοσίου κτήματος (ΑΒΚ ….) αφορά στο εμβαδόν του και δη καθαρά αριθμητικά, χωρίς να είναι δυνατός ο εντοπισμός του στην ευρύτερη περιοχή των 603,22 στρεμμάτων λόγω έλλειψης τεχνικών στοιχείων (τοπογραφικά διαγράμματα, σταθερά όρια και κτλ), που είναι απαραίτητα για την εφαρμογή ή τον εντοπισμό των παραχωρητηρίων και κατ’ επέκταση τον προσδιορισμό του υπολοίπου τμήματος του, που αποτελεί το ΑΒΚ ….. δημόσιο κτήμα. Στο συνοδεύον δε την εν λόγω τεχνική έκθεση τοπογραφικό διάγραμμα, που αποτελεί απόσπασμα διαγράμματος του κτηματολογίου της Β’ ανάρτησης, τοποθετήθηκε η ευρύτερη έκταση των 603,22 στρεμμάτων, εντός της οποίας, όπως ελέχθη, βρίσκεται το ως άνω δημόσιο κτήμα, έκτασης 101,218 στρεμμάτων, το οποίο, όμως, ουδόλως ειδικότερα εντοπίζεται. Εξάλλου, και ο ίδιος ο μάρτυρας του εκκαλούντος, ερωτηθείς σχετικά ουδέν κρίσιμο στοιχείο κατέθεσε. Περαιτέρω, τα πρωτόκολλα καθορισμού αποζημίωσης για αυθαίρετη χρήση (αγρού) με αριθμούς ../28-5-1969 ,… και …../27-6-1974, που αφορούν στην έκταση των 101,218 στρεμμάτων, την έκδοση των οποίων το εκκαλούν επικαλείται ως διακατοχική πράξη του επι του επιδίκου γεωτεμαχίου, εκδόθηκαν σε βάρος των ………… και κληρονόμων του ………, καθ’ ο χρόνο το επίδικο είχε ήδη περιέλθει στην κυριότητα της απώτερης δικαιοπαρόχου μητέρας τους, …….., δυνάμει του νομίμως μεταγραφέντος με αριθμό …../4-6-1968 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου με διαλυτική αίρεση αποπληρωμής του τιμήματος, του συμβ/φου Αθηνών, ……… , σε συνδυασμό με τη νομίμως μεταγραφείσα πράξη αποπληρωμής του τιμήματος και άρσης της αίρεσης με αριθμό …./6-9-1984 του ιδίου συμβολαιογράφου, γεγονός που δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες κατά πόσο τα ως άνω πρωτόκολλα αφορούσαν όντως και το επίδικο ακίνητο, και κατ’ επέκταση κατά πόσο αυτό περιέχεται στην επίμαχη έκταση των 101,218 στρεμμάτων, σε συνδυασμό περαιτέρω και με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τόσο οι αιτούντες όσο και οι κατονομαζόμενοι ανωτέρω δικαιοπάροχοι τους ουδέποτε ενοχλήθηκαν προσωπικώς από το κυρίως παρεμβαίνον κατά την άσκηση της νομής τους σε αυτό. Ειδικότερα, όπως αποδείχθηκε, η άμεση δικαιοπάροχος των αιτούντων, μητέρα τους, περιέλαβε αυτό ευθύς μετά την σύνταξη του ως άνω αγοραπωλητηρίου συμβολαίου στη νομή της, και ανήγειρε εντός ισόγειο οικία, εμβαδού 50 τμ, δυνάμει της με αριθμό …./ 1968 οικ. Αδειας της Πολεοδομίας Πειραιά. Όπως δε προαναφέρθηκε, ήδη τμήμα αυτού ρυμοτομήθηκε με την νομίμως κυρωθείσα με αριθμό ………/95 πράξη εφαρμογής της εγκεκριμένης πολεοδομικής μελέτης και τη διορθωτική αυτής πράξη με αριθμό ……../2009, στον σχετικό πίνακα της οποίας έχει καταχωρηθεί ως ιδιοκτήτης του ρυμοτομούμενου ακινήτου (επίδικου) ο πατέρας των αιτούντων. Εξάλλου, ομοίως δεν προέκυψε ο ανέκαθεν δασικός χαρακτήρας του επιδίκου ακινήτου, το οποίο από της εντάξεως του στο σχέδιο πόλεως και εφόσον δεν πρόκειται περί κοινόχρηστου χώρου ή χώρου πρασίνου, δεν υπάγεται στις ρυθμίσεις του ν. 998/1979, “περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας”, ούτε αυτό αποτελούσε ποτέ χορτολιβαδική έκταση ή βοσκότοπο, όπως αβάσιμα διατείνεται το κυρίως παρεμβαίνον. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι η κτηματική περιοχή, στην οποία αυτό ευρίσκεται κηρύχθηκε υπό κτηματογράφηση στα πλαίσια των εργασιών για τη δημιουργία του Εθνικού Κτηματολογίου σύμφωνα με το Ν. 2308/1995, η διαδικασία δε περαιώθηκε ήδη και ημερομηνία έναρξης του κτηματολογίου ορίστηκε η 12η-2-2007 (υπ’ αριθμ. 403/4/31-1-2007 απόφαση του ΔΣ του ΟΚΧΕ, ΦΕΚ 179/Β/12-2-2007). Ωστόσο, οι αιτούντες αμέλησαν να υποβάλουν δήλωση ιδιοκτησίας στα πλαίσια της σχετικής διαδικασίας καταχώρισης των πρώτων εγγραφών στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σαλαμίνας, με συνέπεια το επίδικο να καταχωρηθεί τελικώς ως «αγνώστου ιδιοκτήτη», ενώ επισημαίνεται ότι το κυρίως παρεμβαίνον αν και κατέθεσε σχετική δήλωση ιδιοκτησίας για το επίδικο ΚΑΕΚ, εν τούτοις δεν καταχωρήθηκε στο κτηματολόγιο ως κύριος του ακινήτου, ενώ ουδέν επικαλείται αναφορικά με την τύχη της σχετικής ένστασης που υπέβαλε. Με βάση τα προεκτεθέντα, επειδή δεν προέκυψε η ουσιαστική βασιμότητα των ερευνώμενων βάσεων της κύριας παρέμβασης του Ελληνικού Δημοσίου, αυτή πρέπει να απορριφθεί, και τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων-καθών η κύρια παρέμβαση και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος-κυρίως παρεμβαίνοντος , λόγω της ήττας του, (176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), αλλά μειωμένα, (22 αρθρ. 1 ν. 3693/1957, σε συνδ. με άρθρ. 7, 9 νδ 2698/1993), σύμφωνα με όσα ειδικότερα αναφέρονται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση με την παρουσία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν.
Εξαφανίζει τη με αριθμό 4130/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου κατά το μέρος που απέρριψε την από 27-3-2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2017 κύρια παρέμβαση του εκκαλούντος, Ελληνικού Δημοσίου, κατά τις αναφερόμενες στο σκεπτικό βάσεις της.
Κρατεί και δικάζει επι της ανωτέρω κύριας παρέμβασης.
Απορρίπτει την κύρια παρέμβαση.
Επιβάλει σε βάρος του εκκαλούντος-κυρίως παρεμβαίνοντος τα δικαστικά έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας των εφεσιβήτων-καθών η κύρια παρέμβαση τα οποία καθορίζει σε διακόσια (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 14 Ιουλίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της δικαστικής πληρεξουσίας ΝΣΚ του εκκαλούντος και της πληρεξουσίας δικηγόρου των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ