Αριθμός 518/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………..» και το διακριτικό τίτλο «…….», η οποία εδρεύει στο δήμο ……. Αττικής (οδός ……..) (ΑΦΜ ………) και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Κλεάνθη Τσίρκα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Ευστάθιο Καννή (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 11.7.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 3135/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 30.9.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021-………../2021) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 30.9.2021 (αριθ.καταθ. ………../13.10.2021) έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά της με αριθ. 3135/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία και απέρριψε ως αβάσιμη από ουσιαστική άποψη την από 11.7.2018 (αρ.καταθ. ………../2018) αγωγή του, έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως εντός της καταχρηστικής προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της απόφασης που περάτωσε την δίκη (10.9.2019), το εφετήριο κατατέθηκε την 13.10.2021, κατ’ εφαρμογή του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 74 του Ν. 4690/2020 (Α΄ 104) και του πρώτου εδαφίου περ.α΄ της παρ. 1 του άρθρου 83 του Ν. 4790/2021 (Α΄ 48) “που ορίζει ότι ως προθεσμίες άσκησης ενδίκων βοηθημάτων που ανεστάλησαν κατά το διάστημα από 13.3.2020 έως 31.5.2020 και από 7.11.2020 έως 5.4.2021, νοούνται και οι προθεσμίες της παρ. 2 του άρθρου 518” και συνεπώς, καθώς η προθεσμία για την άσκησή της άρχισε την 11.9.2019 (Κ.Πολ.Δ 144 παρ. 1) έως την 13.10.2021 δεν είχε συμπληρωθεί η καταχρηστική προθεσμία της παρ. 2 του άρθρου 518, λαμβανομένου υπόψη του ως άνω χρονικού διαστήματος αναστολής (άρθ. 495, 511, 513 παρ. 1, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ). Έχει δε κατατεθεί το νόμιμο παράβολο κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ (e-παράβολο με κωδ. ……….. ποσού 100 ευρώ), και αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ).
Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την με αριθ.κατ. ………/25.7.2018 αγωγή, στην οποία εκθέτει ότι είναι νομέας των περιγραφομένων και αναφερομένων σε αυτή (αγωγή) κινητών πραγμάτων, η χρήση των οποίων είχε παραχωρηθεί στον εναγόμενο δυνάμει της από 28.6.2011 σύμβασης χρησιδανείου στα πλαίσια της με την ιδία ημερομηνία εμπορικής συνεργασίας που είχε συναφθεί με αυτόν (εναγόμενο). Ότι ο τελευταίος, και κατά τα ειδικότερα ιστορούμενα, τον απέβαλε παράνομα και αυθαίρετα από τη νομή των αναφερομένων κινητών πραγμάτων κυριότητάς του περί την 20.9.2012 χρόνο που διακόπηκε η κύρια σύμβαση εμπορικής συνεργασίας και η παρεπόμενη της συμβάσεως χρησιδανείου και ότι την 26.4.2013, κατόπιν της από 13.3.2013 εξώδικης δηλώσεως αυτής (ενάγουσας), αυτός αρνήθηκε να παραδώσει τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο αυτής (αγωγής) κινητά πράγματα. Ζήτησε δε, επειδή ο εναγόμενος εξακολουθεί να τα κατέχει, να αναγνωριστεί νομέας αυτών (κινητών περιγραφομένων πραγμάτων), να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να αποδώσει τη νομή τους άλλως να διαταχθεί η αφαίρεση αυτών με μέριμνα της ενάγουσας. Άλλως και σε περίπτωση που δεν είναι δεκτή η αυτούσια απόδοση, εν όλω ή εν μέρει, των άνω περιγραφομένων κινητών πραγμάτων, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα την αξία καθενός από αυτά που δεν μπορούν να παραδοθούν, όπως αυτή προσδιορίζεται από την προαναφερόμενη αξία τους κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής πλέον Φ.Π.Α, εντόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, να απειληθεί σε βάρος του εναγομένου προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή ως μέτρο αναγκαστικής εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην δικαστική της δαπάνη.
Με τις εμπροθέσμως κατατιθέμενες προτάσεις του, ο εναγόμενος πρόβαλε την ένσταση παραγραφής (εν επιδικία) της επίδικης αξίωσης, ισχυριζόμενος, ορθώς κατ’ ορθή εκτίμηση, ότι η ασκούμενη με την ένδικη αγωγή αξίωση της ενάγουσας, για απόδοση της νομής των κινητών πραγμάτων που αναφέρονται στην αγωγή, έχει παραγραφεί εν επιδικία, διότι, από το χρόνο λήξης της μεταξύ των διαδίκων σύμβασης χρησιδανείου, στις 20.9.2012, σε κάθε δε περίπτωση, από την άρνηση του εναγομένου για απόδοση των κινητών πραγμάτων, στις 26.4.2013, έως την άσκηση της υπό κρίση αγωγή, έχει παρέλθει χρονικό διάστημα άνω του ενός και, συνακόλουθα, οι ένδικες αξιώσεις της ενάγουσας έχουν παραγραφεί. Ισχυρίζεται, άλλωστε, ο εναγόμενος, καθ’ υποφορά, με τον υπό κρίση ισχυρισμό, ότι μετά την άνω ημερομηνία λήξης της σύμβασης χρησιδανείου, η ενάγουσα άσκησε κατά του εναγομένου την από 20.5.2013, με ΓΑΚ ……/2013 προηγούμενη αγωγή της ενάγουσας κατά του εναγομένου, με την ίδια ιστορική και νομική αιτία με την υπό κρίση αγωγή, από την οποίαν παραιτείται με το δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής και η οποία επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 7.6.2013, προσδιορίστηκε, δε, για συζήτηση κατά τη δικάσιμο της 14.3.2014, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 8.4.2016, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο της 8.3.2018, κατά την τελευταία δε, δικάσιμο, η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε. Ότι, περαιτέρω, ενόψει του ότι η ματαίωση της συζήτησης δε συνιστά διαδικαστική πράξη και, συνακόλουθα, δεν συνεπάγεται διακοπή της παραγραφής, από την τελευταία διαδικαστική πράξη της ενάγουσας (αναβολή κατά τη δικάσιμο της 8.4.2016), στα πλαίσια της άνω αγωγής, δυνάμει της οποίας διακόπηκε η παραγραφή, άρχισε η νέα ενιαύσια παραγραφή των ένδικων αξιώσεων, η οποία συμπληρώθηκε στις 8.4.2017, ως εκ τούτου, μέχρι την άσκηση της υπό κρίση αγωγής, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 25.7.2018 και επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 31.7.2018, έχει παρέλθει χρονικό διάστημα άνω του ενός έτους. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος παραγραφής των ένδικων αξιώσεων της ενάγουσας άρχισε με τη σιωπηρή καταγγελία της σύμβασης χρησιδανείου, στις 20.9.2012 όπως προαναφέρει, και την άρνηση του ενάγοντα στις 25.4.2013, για απόδοση των κινητών πραγμάτων.
Ο ισχυρισμός του αυτός κρίθηκε, νόμιμος ως στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 974, 980, 982, 984, 987, 997 και 998 ΑΚ, 261 παρ. 1 και 2 ΑΚ, όπως ισχύουν οι διατάξεις του άρθρου 261 ΑΚ μετά το Νόμο 4139/2013 (από 20-03-2013) και καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις εφόσον δεν είχε εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί αυτής. Εν συνεχεία συζητήσεως γενομένης (8.12.2022), εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, η με αριθ. 3135/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία, αφού κρίθηκε η αγωγή ορισμένη και νόμιμη ως στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 947, 977, 980, 982, 984, 987, 997 και 998 ΑΚ, 907, 908, 176 Κ.Πολ.Δ, πλην α)του επικουρικού αιτήματος να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να αποδώσει την αξία των πραγμάτων ,σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο τυγχάνει αδύνατη η αυτούσια απόδοση τους, το οποίο κρίθηκε (και ορθά ΑΠ 657/2005) μη νόμιμο, γιατί αν ο εναγόμενος δεν κατέχει το πράγμα κατά την άσκηση της αγωγής ,ο ενάγων μπορεί, μόνο την αγωγή αποζημιώσεως, κατά τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες ή την αγωγή του αδικαιολογήτου πλουτισμού, εφόσον συντρέχουν οι όροι της ΑΚ 904, περιστατικά άλλωστε που δεν εκθέτει και β)του αιτήματος απειλής κατά του προσβολέα (εναγομένου) απειλής για καταβολή χρηματικής ποινής και καταδίκης του σε προσωπική κράτηση, απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη από ουσιαστική άποψη, δεχόμενο ότι η επίδικη αξίωση υπέπεσε σε παραγραφή εν επιδικία, κατόπιν προβολής της ως άνω αναφερόμενης παραδεκτής και νόμιμης ένστασης του εναγομένου, περί παραγραφής εν επιδικία της επίδικης αξιώσεως. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται, με την υπό κρίση έφεση η ενάγουσα (ήδη εκκαλούσα), με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη και πλημμελή εφαρμογή του νόμου, α)ως προς την παραδοχή της ενστάσεως παραγραφής εν επιδικία της επίδικης αξίωσης αναγνωρίσεως της νομής των κινητών πραγμάτων και αποδόσεως αυτής (νομής) καθώς β)και ως προς την απόρριψη του επικουρικού αιτήματος της ένδικης αγωγής της για απόδοση της αξίας των κινητών πραγμάτων σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η αυτούσια απόδοσή τους, και ζητεί, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση (3135/2019), ώστε να γίνει δεκτή η ένδικη αγωγή της.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 992 ΑΚ, οι αξιώσεις από την αποβολή ή τη διατάραξη της νομής παραγράφονται μετά ένα έτος από την αποβολή ή τη διατάραξη, η δεν ετήσια παραγραφή αρχίζει, κατά την κρατούσα στη νομολογία και στη θεωρία άποψη με την οποία και το Δικαστήριο τάσσεται, από την αποβολή ή διατάραξη, ανεξάρτητα από τη γνώση του νομέα ως προς το γεγονός της αποβολής ή της διατάραξης, με εξαίρεση μόνο στην περίπτωση της αντιποίησης της νομής ακινήτου κατ’ άρθρο 982 ΑΚ, κατ’ άλλη, όμως, άποψη, αφότου ο νομέας λάβει γνώση της αποβολής ή της διατάραξης (Εφ.Πειρ. 17/2020, Εφ.Δωδ. 2/2015, Εφ.Πειρ. 373/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση όλων των νόμιμα προσκομιζόμενων και επικαλουμένων από τους διαδίκους εγγράφων που λαμβάνονται υπόψη για άμεση απόδειξη και για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, καθώς και από την με αριθ. …../2018 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε με επιμέλεια της ενάγουσας – εκκαλούσας ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά κατόπιν νόμιμης κλήτευσης του αντιδίκου (βλ.τη με αριθ. …. ΣΤ΄/27.11.2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Περιφερείας Εφετείου Πατρών, ………….), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει της από 28.6.2011 σύμβασης εμπορικής συνεργασίας που καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων, με πενταετή διάρκεια (Α.1 όρος σύμβασης), συμφωνήθηκε η προμήθεια του τελευταίου καυσίμων και πετρελαιοειδών προϊόντων προερχόμενων από την εταιρεία της, για διάθεση μέσω του πρατηρίου υγρών καυσίμων που διατηρούσε ο τελευταίος στον ……………. Στο πλαίσιο της εν λόγω σύμβασης εμπορικής συνεργασίας, η ενάγουσα χρησιδάνεισε στον εναγόμενο τον τεχνικό εξοπλισμό του πρατηρίου, αποτελούμενο από κινητά πράγματα που ανήκαν στην αποκλειστική της κυριότητα, νομή και κατοχή και, σε εκτέλεση της εν λόγω συμφωνίας, η ενάγουσα παρέδωσε στον εναγόμενο κινητά πράγματα, μεταξύ των οποίων α επίδικα, ήτοι 1)Ένα (1) σύστημα διακοπής ρεύματος (shut off), 2) μια (1) πλυστική μηχανή ζεστού νερού, 3) ένας (1) μετρητής καυσίμου, 4) μια (1) αντλία μονή ταχείας, 5) δύο (2) αντλίες διπλές, 6) ένα 91) πλήρες στέγαστρο (μεταλλικός σκελετός, βάση, επένδυση κλπ) 4μ Χ 6 μ συμβολικού εμβαδού 24 μ2, 7) μια (1) υπόγεια δεξαμενή τύπου dem, 8)μια (1) υπόγεια δεξαμενή 7 μ3, 9) δύο (2) υπόγειες δεξαμενές τύπου ΜΟΒ 10m3 η κάθε μία, 10) μια (1) υπόγεια δεξαμενή 10 μ3, 11) ένα 91) σύστημα παρακολούθησης αντλιών (αδημε), 14) ένα (1) μηχάνημα router, μαζί με adsl router kit w/cables. Συμφωνήθηκε, περαιτέρω, ότι ο εναγόμενος θα κάνει χρήση τούτων στο πρατήριο υγρών καυσίμων εκμετάλλευσής του, χωρίς αντάλλαγμα, ώστε να τα χρησιμοποιεί τούτα κατά τη διάρκεια της μεταξύ των διαδίκων μερών κύριας σύμβασης – εμπορικής συνεργασίας (όρος Β ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ, της από 28.6.2011, ιδιωτικού συμφωνητικού εμπορικής συνεργασίας), ενώ σε περίπτωση λύσης ή λήξης της σύμβασης για οποιοδήποτε λόγο, ο εναγόμενος είναι υποχρεωμένος να εξοφλεί κάθε οφειλή του προς την ενάγουσα και να παραδώσει άμεσα, χωρίς αντίρρηση, οποιοδήποτε μηχάνημα, εργαλείο ή πράγματα έχει αυτή εγκαταστήσει στο ως άνω πρατήριο προς υποβοήθηση του σκοπού της σύμβασης”.
Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι από 21.9.2012, ήτοι από την επομένη ημέρα της καταγγελίας της από 28.6.2011 εμπορικής συνεργασίας στην οποία προέβη αυτός (εναγόμενος), παράνομα και αυθαίρετα απέβαλε την ενάγουσα από τη νομή των παραπάνω κινητών πραγμάτων κυριότητάς της, η χρήση των οποίων είχε παραχωρηθεί να “παραμένει για ολόκληρη τη διάρκεια της συμβάσεως στα σημεία όπου τοποθετείται από την “Εταιρεία”…..(όρος Β.6 της άνω συμβάσεως), ρητά συμφωνήθηκε ότι σε περίπτωση λύσης της σύμβασης, για οποιονδήποτε λόγο ή αιτία, ο εναγόμενος είναι υποχρεωμένος…….να παραδώσει άμεσα, όλα τα εγκατεστημένα από την ενάγουσα κινητά πράγματα……(………/2018 ένορκη βεβαίωση, ……..). Η ενάγουσα την 7.6.2013 κοινοποίησε στον εναγόμενο την από 20.5.2013 (αριθ.καταθ. ………/2013) αγωγή της, με την αυτή νομική και ιστορική αιτία με την ένδικη από 11.7.2018 (αριθ.καταθ. ……./25.7.2018) αγωγή, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε να δικαστεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την 14.3.2014. Κατά την δικάσιμο αυτή η συζήτησή της αναβλήθηκε για την δικάσιμο της 8.4.2016, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου η εκδίκασή της για την δικάσιμο την 8.3.2018, οπότε η συζήτηση της υποθέσεως ματαιώθηκε, η οποία (ματαίωση) συνιστά διαδικαστική πράξη, κατ’ άρθρο 260 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, όπως η διάταξη τροποποιήθηκε με το άρθρο 102 παρ. 4 του Ν. 4139/2013 και άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 2 του Ν. 4335/2015, ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015, έναρξη ισχύος 1.1.2016 και ισχύει κατά τον επίδικο χρόνο, αφού είχε θεσπιστεί. Με την με αριθ……. ΣΤ/31.7.2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στην Περιφέρεια του Εφετείου Πατρών, με έδρα το Πρωτοδικείο ………. …………., η ενάγουσα κοινοποίησε στον εναγόμενο την ένδικη αγωγή της, παραιτούμενη συγχρόνως και από το δικόγραφο της προγενέστερης όμοιας κατά νομική και ιστορική αιτία από 20.5.2013 αγωγή της (αριθ.καταθ. ……/2013), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε την 14.2.2019, οπότε συζητήσεως γενομένης εκδόθηκε η με αριθ. 3135/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (εκκαλούμενη). Στην προκειμένη περίπτωση τυγχάνει εφαρμοστέα η παρ. 2 άρθρου 261 ΑΚ (όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 101 του Ν. 4139/2013), διότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της, ήτοι: 1)Στην περίπτωση που οι διάδικοι δεν επισπεύδουν την πρόοδο της δίκης και εφόσον δεν προβλέπεται άλλη προθεσμία για την ενέργεια διαδικαστικών πράξεων από αυτούς, η παραγραφή αρχίζει και πάλι έξι (6) μήνες μετά την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου. Στις περιπτώσεις αυτές, η παραγραφή διακόπτεται εκ νέου, εφόσον κάποιος διάδικος επισπεύδει την πρόοδο της δίκης. Η παραγραφή επανεκκινεί μόνον όταν υπάρχει αδράνεια. Αν όμως υπάρχει κάποιος αντικειμενικός λόγος για τη μη προώθηση της δίκης, όπως είναι λ.χ επί αναβολής της συζήτησης μέχρι την περάτωση άλλης δίκης, δεν μπορεί να γίνει λόγος για μη επίσπευση από τους διαδίκους και επανεκκίνησης της παραγραφής μετά από έξι μήνες (ΑΠ 1670/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Συγκεκριμένα, χωρίς να αποδεικνύεται η ύπαρξη αντικειμενικού λόγου για την μη προώθηση της υπό κρίση δίκης, προκύπτει, ότι κατά την προσδιορισθείσα δικάσιμο την 14.3.2014 η συζήτηση της υποθέσεως αναβλήθηκε (αναιτιολόγητα) για τη δικάσιμο της 8.4.2016, οπότε εκ νέου αναβλήθηκε η συζήτησή της (αναιτιολόγητα) για την δικάσιμο της 8.3.2018, και κατά τη δικάσιμο αυτό ματαιώθηκε η συζήτησή της. Και την 31.7.2018 εγέρθηκε η ένδικη αγωγή, αφού παραιτήθηκε η ενάγουσα νόμιμα από το δικόγραφο της προγενέστερης αγωγής της (με αριθ.καταθ. ……/2013) η οποία είχε την ταυτότητα διαδίκων/ιστορικής και νομικής αιτίας με την υπό κρίση επανεγερθείσα αγωγή, ενέργειες, για τις οποίες κατά την κρίση του Δικαστηρίου, πληρούται κατ’ ουσίαν η συνδρομή της αδράνειας στην προώθηση της δίκης στο πρόσωπο της ενάγουσας. Υπό την εφαρμοστέα κατά την παρ. 2 άρθρου 261 ΑΚ διάταξη, η επίδικη αξίωση της ενάγουσας για απόδοση της νομής των ανωτέρω περιγραφομένων κινητών πραγμάτων (ΑΚ 987), έχει υποπέσει στην ετήσια παραγραφή εν επιδικία (άρθ. 992, 261 παρ. 2 ΑΚ), η οποία άρχισε από το χρόνο της παράνομης και αυθαίρετης αποβολής της, ανεξάρτητα από τη γνώση της, και η οποία (αποβολή) έλαβε χώρα την 20.9.2012. Συγκεκριμένα, από την παρέλευση εξαμήνου, από την τελευταία ισχυρή διαδικαστική πράξη (7.6.2013, επίδοση της με αριθ.καταθ. …./2013 αγωγής), που έλαβε χώρα 8.12.2013 (πάροδος εξαμήνου), ξεκίνησε και πάλι να τρέχει η ετήσια παραγραφή, η οποία συμπληρώθηκε την 8.12.2014. Μέχρι τότε όμως (8.12.2014), η ετήσια παραγραφή διακόπηκε από άλλη διαδικαστική πράξη και ειδικότερα κατά την προσδιορισθείσα ως άνω συζήτηση της υποθέσεως την 14.3.2014 η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για να συζητηθεί την δικάσιμο της 8.4.2016. Μετά την τελευταία ως άνω διαδικαστική πράξη των διαδίκων (αναβολή της υποθέσεως 14.3.2014) και την πάροδο εξαμήνου (15.9.2014) ξεκίνησε και πάλι να τρέχει η ετήσια παραγραφή, η οποία συμπληρώθηκε 15.9.2015, χωρίς να έχει διακοπεί μέχρι τότε από άλλη διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου και ως εκ τούτου η επίδικη αξίωση της ενάγουσας υπέπεσε στην ετήσια παραγραφή εν επιδικία, αφού η νέα διαδικαστική πράξη της ενάγουσας, έλαβε χώρα την 8.4.2016, ήτοι μετά την πάροδο της ετήσιας παραγραφής, οπότε η συζήτηση της υποθέσεως αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο την 8.3.2018, ότε και ματαιώθηκε η συζήτηση αυτής, ενέργειες που καταδεικνύουν προδήλως και την αδράνεια αυτής (ενάγουσας), κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα. Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση, η αξίωση απόδοσης της νομής των άνω κινητών πραγμάτων παρεγράφη την 15.9.2015, ήτοι πριν την άσκηση της ένδικης αγωγής με αριθμ.καταθ. ………./2018) που έλαβε χώρα την 31.7.2018 με την κοινοποίησή της στον εναγόμενο, χρόνο κατά τον οποίο (31.7.2018) παραιτήθηκε η ενάγουσα από το δικόγραφο της προγενέστερης με αριθ.καταθ. ……./2013 με ταυτότητα διαδίκων, ιστορικής και νομικής αιτίας με την ένδικη ως άνω αγωγή. Σημειωτέον ότι κατά τον άνω χρόνο παραιτήσεως (31.7.2018) η διακοπή της παραγραφής της επίδικης αξίωσης που αυτή είχε επιφέρει την 7.6.2013 (κοινοποίηση της στον εναγόμενο), θεωρείται σαν να μη διακόπηκε (Κ.Πολ.Δ 294, 295 ΑΚ 263 εδ.α΄), και σε κάθε περίπτωση την 31.7.2018 είχε ήδη συμπληρωθεί η ετήσια παραγραφή της επίδικης αξίωσης (ΑΚ 987, 992) για την οποία ζητείται η έννομη προστασία και ως εκ τούτου δεν δύναται η δικαιούχος να εγείρει και πάλι αγωγή (ΑΚ 263 εδ.β΄). Επομένως, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη από ουσιαστική άποψη, κατά παραδοχή της σχετικής ενστάσεως του εναγομένου. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ορθά η εκκαλούμενη εφάρμοσε και ερμήνευσε το νόμο (ΑΚ 261 παρ. 2 και παρ. 3) και απέρριψε την αγωγή, έστω με ελλιπή και εν μέρει με άλλη αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται και αντικαθίσταται με την παρούσα (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ) επειδή δεν υφίσταται διαφορά ως προς την έκταση του δεδικασμένου, μεταξύ των δύο αυτών αποφάσεων, και κατά συνέπεια ο σχετικός λόγος της υπό κρίση εφέσεως είναι αβάσιμος. Αβάσιμος και απορριπτέος είναι και ο λόγος περί εσφαλμένης απορρίψεως του επικουρικού αιτήματος της ένδικης αγωγής ως μη νομίμου, με το οποίο ζητεί την απόδοση της αξίας των πραγμάτων σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η αυτούσια απόδοσή τους, διότι προβάλλεται λυσιτελώς, γιατί και στην περίπτωση που κριθεί βάσιμος δεν επέρχεται ως αποτέλεσμα η εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης, και επιπρόσθετα για το λόγο ότι η αγωγή απορρίφθηκε ως αβάσιμη και από ουσιαστική άποψη, λόγω παραγραφής εν επιδικία της επίδικης αξίωσης. Συνακόλουθα, πρέπει, να απορριφθεί η ένδικη έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη, να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος της εκκαλούσας λόγω της ήττας της (άρθ. 176, 183, 191 παρ. 2, 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), και τέλος να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 30.9.2021 (αριθ.καταθ. ………../13.10.20210 έφεση, κατά της με αριθ. 3135/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απορρίπτει αυτή στην ουσία.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου και τα ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του e-παραβόλου με κωδικό ……………/2021 ποσού 100 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 12 Σεπτεμβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ