Αριθμός 522/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Ευαγγελία Σαλίχου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………, ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου ……………, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Αικατερίνη Κοντογιάννη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 11.9.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2020) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2973/2021 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών με την από 14.4.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2022-………./2022) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 14.4.2022 (αριθ.καταθ. …………../15.4.2022) έφεση του εναγομένου ήδη εκκαλούντος, κατά της με αριθ. 2973/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθ. 592 αρ. 3 ως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015), αρμόδια φέρεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθ. 19, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 2 του άρθρου 4 του ν.3994/2011), έχει δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού από την επίδοση της απόφασης στον εκκαλούντα, την 17.3.2022 έως την άσκηση της υπό κρίση εφέσεως την 15.4.2022 δεν παρήλθε χρονικό διάστημα τριάντα (30) ημερών (άρθρα 495, 498, 511, 513 παρ. 1, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδ.τελευταίο Κ.Πολ.Δ.
Η ενάγουσα με την από 11.9.2020 (αριθ.καταθ. …………/2020) αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ζήτησε, κατόπιν του παραδεκτού, περιορισμού του αγωγικού αιτήματος σε εν μέρει αναγνωριστικό και εν μέρει καταψηφιστικό, α)να της ανατεθεί οριστικά και αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου υιού της …………, που έχει αποκτήσει με τον εναγόμενο σύζυγό της, με τον οποίο τελεί σε διάσταση, β)να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει υπό την ιδιότητα της ασκούσας την επιμέλεια του ως άνω ανηλίκου τέκνου τους, μηνιαία σε χρήμα διατροφή, το ποσό των 400 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται να της καταβάλλει υπό την ως άνω ιδιότητά της το ποσό των 290 ευρώ μηνιαία σε χρήμα διατροφή, για το λόγο ότι το τέκνο του ……. λόγω της ανηλικότητάς του αδυνατεί να αυτοδιατραφεί, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε δόσης και έως την εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, και να απειληθεί σε βάρος του εναγομένου προσωπική κράτηση διαρκείας τριών μηνών και χρηματική ποινή ύψους 1.000 ευρώ, ως μέσο εκτέλεσης της εκδοθησομένης απόφασης.
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του, αφού έκρινε ότι η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1493, 1496, 1510, 1513, 1516 παρ. 2, 1518, 341, 345 ΑΚ, 70, 176, 218 παρ. 1, και 950 Κ.Πολ.Δ, πλην των αιτημάτων, α)περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, ως προς το διαπλαστικό αίτημα της ανάθεσης οριστικά της επιμέλειας σε αυτήν (ενάγουσα) και ως προς το ως άνω αναγνωριστικό αίτημα ,που κρίθηκαν μη νόμιμα και β)ως προς την επιβολή των ποινών έμμεσης εκτέλεσης, καθόσον υποχρέωση καταβολής διατροφής (καταψηφιστικό αίτημα)υπόκειται σε άμεση εκτέλεση (Κ.Πολ.Δ 951), η αναγνώριση δε υποχρέωσης καταβολής διατροφής, δεν υπόκειται σε εκτέλεση (έμμεση), δέχτηκε εν μέρει ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την υπό κρίση αγωγή, ανέθεσε στην ενάγουσα οριστικά την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ……….., υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα υπό την ως άνω ιδιότητά της για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους, μηνιαία σε χρήμα διατροφή ποσού 280 ευρώ για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης μέχρις και την εξόφληση, κηρύσσοντας την απόφαση προσωρινά εκτελεστή, ως την αμέσως ανωτέρω καταψηφιστική της διάταξη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται τώρα ο εκκαλών – εναγόμενος, με τους λόγους της εφέσεώς του, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί, κατ’ ορθή νομική εκτίμηση, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς το κεφάλαιο επιδίκασης διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου του και να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή ως προς το κεφάλαιο αυτό (επιδίκασης διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου του) και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη στην δικαστική του δαπάνη.
Ι)Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του ΑΚ, προκύπτει ότι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπή η συμβίωσή τους, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και αν τούτο έχει περιουσία, εφόσον όμως τα εισοδήματα από αυτήν ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του έξοδα και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του (βλ. ΑΠ 416/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η διατροφή προκαταβάλλεται σε χρήμα κάθε μήνα, εκτός αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι να καταβληθεί με άλλο τρόπο. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη εκπαίδευσης και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Εκείνος ο γονέας ο οποίος έχει την επιμέλεια του τέκνου μπορεί να συνυπολογίσει καθετί που συνδέεται με την εξαιτίας αυτής πραγματική διάθεση χρημάτων για τις ανάγκες του τέκνου καθώς και άλλες παροχές σε είδος, οι οποίες απορρέουν από τη συνοίκηση, η οποία, κατά κανόνα, συνοδεύει την επιμέλεια. Η αποτίμηση πάντως των ιδιαίτερων φροντίδων και παροχών του γονέα που έχει την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου είναι δυσχερείς (βλ.Εφ.Αθ. 4902/1995, Ελλ.Δνη 37/1117, ΕΑ 10372/ΝοΒ 35/555). Για τον προσδιορισμό του προσήκοντος μέτρου της ανατροφής κατ’ αρχήν λαμβάνονται υπ’ όψιν και αξιολογούνται τα εισοδήματα των γονέων απ’ οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου. Συνθήκες ζωής νοούνται οι όροι διαβίωσης χωρίς να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις και η σπατάλη χρημάτων (βλ.Εφ.Αθ. 1984/2008, ΕλλΔνη 49/1099 – ΕΑ 15715/1998, ΝοΒ 38/80). Η διατροφή θα μειώνεται κάτω από το επίπεδο διαβίωσης του δικαιούχου, αν οι δυνατότητες του υπόχρεου είναι περιορισμένες και δεν επαρκούν (βλ.πρακτικά Σντ.Προσχ.και Αιτιολογική έκθεση σελ. 133 ΕΑ 4902/1995 ό.π). Εξάλλου, η κατά τα άνω υποχρέωση των γονέων προς διατροφή του τέκνου τους, βαρύνει αυτούς, κατά το άρθρο 1489 εδ.2 ΑΚ ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Για την αποτίμηση αυτών των δυνάμεων λαμβάνονται υπ’ όψη τα εισοδήματα και η περιουσία εκάστου γονέα, καθώς και οι δυνατότητες για προσωπική εργασία αυτών. Υπό την έννοια αυτή, ως δυνάμεις λογίζονται οι εν γένει οικονομικές δυνατότητες ,τις οποίες, κατά τις αρχές της καλής πίστης (άρθρο 288 ΑΚ), διαθέτει ή είναι σε θέση να αναπτύξει ή να ποριστεί ο κάθε γονέας, με την κατάλληλη αξιοποίηση όχι μόνο του κεφαλαίου της περιουσίας του, αλλά και της εκάστοτε δυνατότητός του για εργασία, που είναι πρόσφορη για την εκπλήρωση της σχετικής υποχρέωσης διατροφής (ΑΠ 1507/2001 Δικ. 44/1592, όπως και οι ΕφΠειρ 909/2005, ΕΑ 951/2004, Εφ.Πειρ 155/2004 στη ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 8716/2003 Δικ 2004/146, ΕφΛαρ 476/2003 ΝΟΜΟΣ και Γ. Γραμμένο, Δικ.Διατροφές Β΄ έκδοση, σελ. 52 επ.). Ο εναγόμενος γονέας, προς καταβολή ολοκλήρου του ποσού της διατροφής, μπορεί να επικαλεσθεί κατ’ ένσταση, κατ’ άρθρο 262 Κ.Πολ.Δ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα, μικρότερη ή υπέρτερη σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου, οπότε, με την απόδειξη της ένστασης αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγομένου γονέα κατά το ποσό που αντιστοιχεί στις οικονομικές δυνατότητες και στη βάση αυτών στην υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (βλ. ΑΠ 416/2007 Δημ.ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 380/2002, Δημ.ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, σε περίπτωση μη καταβολής της ένστασης αυτής, δεν μπορεί το δικαστήριο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να κανονίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής (ΑΠ 416/2007 ό.π). Όμως, σε περίπτωση που, σύμφωνα και με τα ανωτέρω εκτιθέμενα, με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνο το μέρος, το οποίο κατά την άποψη του ενάγοντος πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτού και του άλλου γονέως (του εναγομένου), ο αμυντικός ισχυρισμός ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή, λειτουργεί ως άρνηση. Τότε, ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων πρέπει να γίνει από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα προς τα εκατέρωθεν αποδεικνυόμενα πραγματικά περιστατικά και δη ισχυρισμού στα πρακτικά ή τις προτάσεις του εναγομένου (ΕφΘεσσαλ. 1101/2002, Εφ.Θεσσαλ. 1303/2019 ό.π).
ΙΙ)Ο νόμος δεν αρκείται στη γενική, αλλά αξιώνει ειδική πληρεξουσιότητα, με ρητή και ειδική μνεία των πράξεων στις οποίες αφορά, μεταξύ άλλων και για την προσβολή εγγράφου ως πλαστού, ακόμη και όταν δεν κατονομάζεται ο πλαστογράφος, εκτός και εάν έχει ήδη ασκηθεί μήνυση (Ολ ΑΠ 626/1980 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Θεωρείται ότι υπάρχει ειδική πληρεξουσιότητα, όταν παρίσταται στο δικαστήριο ο διάδικος και έδωσε ειδική εντολή που καταχωρίστηκε στα πρακτικά. Τέλος, όπως προκύπτει από τα άρθρα 97 και 98 του Κ.Πολ.Δ η πληρεξουσιότητα, με την οποία α)παρέχεται σε δικηγόρο η εξουσία να παριστά ενώπιον όλων των δικαστηρίων της χώρας τον εντολέα του σε κάθε δίκη και γενικά να ασκεί αγωγές, ανταγωγές ,ένδικα μέσα, να παραιτείται αυτών κλπ και β)να δηλώνεται από τον εντολέα του ότι αναγνωρίζει από τώρα όλες τις πράξεις έγκυρες, νόμιμες και ισχυρές, φέρει το χαρακτήρα γενικής και όχι ειδικής πληρεξουσιότητας, αφού για την τελευταία απαιτείται να μνημονεύονται ρητώς και ειδικώς, οι πράξεις στις οποίες αφορά. Την έλλειψη δε ή την υπέρβαση της πληρεξουσιότητας ερευνά το δικαστήριο και αυτεπάγγελτα σε κάθε στάση της δίκης [(Ολ ΑΠ 964/198, Κεραμέας/Κονδύλης/ΝΊΚΑς, Ερμηνεία του Κ.Πολ.Δ έκδ.2000, άρθ. 98 σελ. 218-219, Χ.Απαλαγάκη/Στ.Σταματόπουλος Ο Νέος Κ.Πολ.Δ Ερμηνεία κατ’ άρθρο μετά τους Ν.4842 και 4855/2021, άρθρ. 98 σελ. 388 ο.π)].Στην προκειμένη περίπτωση ,όπως προκύπτει από την εκκαλούμενη απόφαση και τις νόμιμα κατατεθείσες στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο έγγραφες προτάσεις του εναγομένου ήδη εκκαλούντος, ο τελευταίος, ο οποίος δεν παρίσταται στο δικαστήριο μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου του (βλ.ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης) με την προσθήκη στις προτάσεις του (που κατέθεσε κατά τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο) (Κ.Πολ.Δ 591 παρ. 1 στοιχ.γ΄, 115 παρ. 3, 461 ως ισχύουν με τον Ν. 4335/2015) πρόσβαλε ως πλαστά τα υπ’ αριθ. 12,15,16 και 22 έγγραφα που προσκόμισε η ενάγουσα ως σχετικά των από 12.5.2021 προτάσεών της και κατονόμασε ως πλαστογράφο την ιδία (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη). Πλην όμως, πέραν της μη συνδρομής των προϋποθέσεων της διατάξεως του άρθρου 463 Κ.Πολ.Δ, η πληρεξουσία δικηγόρος του εναγομένου ήδη εκκαλούντος Ευαγγελία Σαλίχου, δεν ήταν εφοδιασμένη με ειδική πληρεξουσιότητα, όπως απαιτεί η προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 98 Κ.Πολ.Δ, ούτε προκύπτει η έγκριση τέτοιας ενέργειας από τον εναγόμενο ήδη εκκαλούντα, αφού τα προσκομιζόμενα μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθ. …/6.12.2022 και …./15.1.2021 συμβολαιογραφικά πληρεξούσια της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. και συμβολαιογράφου Νίκαιας, …………….., αντιστοίχως, πρόκειται περί γενικών πληρεξουσίων έτσι ώστε να μη δύναται να θεραπεύσουν την ακυρότητα της διενεργηθείσας πράξεως με μεταγενέστερη έγκριση, εφόσον σε αυτά (ως άνω συμβολαιογραφικά πληρεξούσια) δεν μνημονεύονται ρητά και ειδικά τα ως άνω έγγραφα που προσκόμισε η ενάγουσα κατά τη συζήτηση της υπόθεσης (εγγράφων με αριθ. 12, 15, 16 και 22) και τα οποία αφορά η επικαλούμενη πλαστότητα, απλά παρέχεται, στην πληρεξουσία δικηγόρο η εξουσία εκπροσωπήσεως σε όλα τα δικαστήρια/στη διαδικασία της διαμεσολαβήσεως (αντιστοίχως στην παράστασή της στο Δικαστήριο τούτο) στην έγκριση των ενεργειών για τις οποίες απαιτείται ειδική εντολή και πληρεξουσιότητα, μεταξύ των οποίων (ενεργειών) “να προσβάλει….έγγραφα ότι δεν είναι γνήσια ή ότι είναι πλαστά……” ούτε ήταν παρών κατά την συζήτηση της υπόθεσης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε ώστε να χορηγήσει στην ανωτέρω δικηγόρο της απαιτούμενη ειδική πληρεξουσιότητα με προφορική του δήλωση (Εφ.Αθ. 97/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων απόδειξης (…… ..) και ανταπόδειξης (…………), που εξετάστηκαν μετά από πρόταση των διαδίκων ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι οποίες περιέχονται στα προσαγόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους, ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση, πρακτικά του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, εκτιμώμενες (άρθρο 340 Κ.Πολ.Δ), χωριστά και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αποδείξεις, ανάλογα με τον τρόπο γνώσης και τον βαθμό της αξιοπιστίας αυτών (μαρτύρων) και από όλα χωρίς εξαίρεση τα έγγραφα, τα οποία προσκομίζουν οι διάδικοι για άμεση απόδειξη αλλά και για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339, 395 και 529 Κ.Πολ.Δ), μεταξύ των οποίων γραπτά μηνύματα (SMS) και “screenshots” [(στιγμιότυπα ή ψηφιακές) φωτογραφίες οθόνης κινητού, άρθρ. 444 Κ.Πολ.Δ), και φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (Κ.Πολ.Δ 445, 457), πλην των φωτογραφιών από μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook), οι οποίες προσκομίζονται από την ενάγουσα – εφεσίβλητη, χωρίς να επικαλείται ή να αποδεικνύει ότι συντρέχει κάποια από τις προϋποθέσεις νόμιμης επεξεργασίας των δεδομένων αυτών, που ορίζονται στον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων της Ε.Ε (2016/679) και το Ν.4624/2019 (ΑΠ 996/2010), καθόσον αυτές είναι προσιτές μόνο σε “φίλους” και δεν είναι δημόσιες αναρτήσεις και ως εκ τούτου αποτελούν προσωπικά δεδομένα (Εφ.Λαρ. 346/2015, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), τα οποία προστατεύονται από τον ανωτέρω κανονισμό και νόμο και σύμφωνα με το 6 του ως άνω κανονισμού, η επίκληση και προβολή των εν λόγω δεδομένων εκ μέρους τρίτου προσώπου, χωρίς τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, αποτελεί απαγορευμένη επεξεργασία (Εφ.Θεσσαλ. 1302/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στον Πειραιά την 14.4.2016 και από το γάμο τους αυτό απέκτησαν ένα τέκνο τον ………., που γεννήθηκε την 27.6.2016. Η έγγαμη συμβίωσή τους δεν εξελίχθηκε ομαλά, διασπάστηκε οριστικά τον Ιανουάριο του έτους 2017 και η ενάγουσα με τον ανήλικο υιό της ……….. μετακόμισε στον Πειραιά επί της οδού ……….., σε οικία της οποίας τη χρήση έχει παραχωρήσει η γιαγιά της χωρίς αντάλλαγμα. Με την υπ’ αριθ. 1051/2020 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ανατέθηκε προσωρινά σε αυτήν η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του ανήλικου τέκνου των διαδίκων και επιδικάσθηκε μηνιαία σε χρήμα διατροφή για λογαριασμό του ανήλικου ….. το ποσό τω 350 ευρώ νομιμοτόκως, για το μετά την επίδοση της αίτησης χρονικό διάστημα και μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων ……, ηλικίας τεσσάρων (4) ετών κατά τον χρόνο εγέρσεως της υπό κρίση από 11.9.2018 (αριθ.καταθ. …………/2020 αγωγής, αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, αφού δεν έχει δική του περιουσία ούτε εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή και επιπλέον, δεν έχει τη δυνατότητα, λόγω της ηλικίας του να εργασθεί, ως εκ τούτου, κατά το ένδικο χρονικό διάστημα έχει αξίωση διατροφής και από τους δύο γονείς του, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητές τους (άρθρο 1489 εδ.β΄ ΑΚ). Ο εναγόμενος ήδη εκκαλών ,κατά τον επίδικο χρόνο συζήτησης της υπό κρίση αγωγής, διαμένει σε κατοικία ιδιοκτησίας του στη …… Αττικής, με την νέα σύντροφό του και το τέκνο που έχει αποκτήσει και ως εκ τούτου δεν βαρύνεται με δαπάνες καταβολής μηνιαίου μισθώματος, πλην των λειτουργικών δαπανών της οικίας (ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση, νερό, τηλέφωνο) κατά το αναλογούν σε αυτόν ποσοστό. Κατά τον ως άνω επίδικο χρόνο ηλικίας 33 ετών, υγιής είχε πολυετή απασχόληση, εργασιακή εμπειρία και ικανότητες στον επαγγελματικό τομέα της παροχής υπηρεσιών και εμπορίας ταφικών τελετών, δραστηριότητες, που κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, είναι επικερδείς και κερδοφόρες, λαμβανομένου υπόψη ότι η ως άνω επαγγελματική συστηματική, εμπορική δραστηριότητα ήταν επί πολλά έτη οικογενειακή. Ο μάρτυρας της ενάγουσας, με σαφήνεια, γνώση και πειστικότητα καταθέτει “……Εγώ που τους ξέρω από 17 χρόνων και ξέρω την οικονομική τους κατάσταση και το σπίτι δουλειά τους είναι…..έχουν ένα Σωματείο……Οικογενειακή Επιχείρηση. Έχουν ένα Σωματείο το οποίο δεν ξέρω αν φαίνεται αυτό…….που μεταφέρουν …..τα κοράκια που λέμε, τους νεκρούς και όλα αυτά. Ασχολείται με τη δουλειά αυτή…….έχουν και ένα εργαστάσιο την … στο ……, φτιάχνουν φέρετρα και δίνουν Πανελλαδικά..αν φαίνεται ή δεν φαίνεται και εάν έχει αλλάξει κάτι με το όνομα και αυτά…δεν το γνωρίζω…..”. Η ως άνω επιχείρηση είναι η εταιρεία “……..” (δ.τ ……..) η οποία καταχωρίσθηκε στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο ……./2016 με το από ……./2016 νέο κείμενο καταστατικού, στην οποία ο εναγόμενος ήδη εκκαλούν μετείχε με κεφάλαιο κατά ποσοστό 40%, και η οποία τέθηκε υπό εκκαθάριση και διαγράφηκε από το ΓΕΜΗ ………./2021, μετά την άσκηση της ένδικης αγωγής (5/10/2020) και την έκδοση της υπ’ αριθ. 1051/2020 ως άνω αναφερόμενης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία επιδικάστηκε για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου του μηνιαία σε χρήμα διατροφή, δίχως να αποδείχτηκε από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, ότι η εκκαθάριση αυτής (εταιρείας) και η λύση της ήταν συνέπεια μιας μακράς ζημιογόνας και μη κερδοφόρας επαγγελματικής κατάστασης, οφειλόμενης σε συγκεκριμένα οικονομικά-επαγγελματικού (του εν λόγω κλάδου δραστηριότητας) περιστατικά. Κατά τον επίδικο χρόνο ο εναγόμενος ήδη εκκαλών ήταν ιδιοκτήτης, τριών οχημάτων, όπως προέκυψε από τις πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2015-2017 από την ΑΑΔΕ, με αναφορά και των αριθμών κυκλοφορίας (βλ.και 1051/2020 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων Μ.Πρ.Πειρ) και καταθέτει με πειστικότητα τούτο ο ως άνω μάρτυρας της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης “…….Κυκλοφορούσε και με μια MERCEDES κάμπριο κυκλοφορεί με πολλά αμάξια…..”, γεγονός που καταδεικνύει και την οικονομική δυνατότητα αυτού (εναγομένου – εκκαλούντος) να ανταποκριθεί στις δαπάνες συντήρησης και λειτουργίας τους, δίχως το ουσιώδεις ως άνω γεγονός να αμφισβητείται από τον εναγόμενο είτε να αναιρείται η κρίση αυτή του Δικαστηρίου από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία.
Από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, αποδεικνύεται όμως, ότι, ο εναγόμενος ήδη εκκαλών από τον χρόνο τελέσεως του γάμου των διαδίκων τουλάχιστον (14.4.2016) απασχολούνταν συνεχώς και συστηματικά στην ως άνω επαγγελματική δραστηριότητα, ήτοι παροχή υπηρεσιών και εμπορεία ειδών ταφικών τελετών, μέχρι τον χρόνο ενάρξεως των δικαστικών ενεργειών για επιδίκαση διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου υιού του …….., υποχρέωση κατά νόμο στην οποία δεν ανταποκρίνεται, (βλ.Αντίγραφα Βιβλίου Αδικημάτων – Συμβάντων Α.Τ Νίκαιας από 16.9.2019, 6.10.2020, 6.5.2021 και αντίστοιχες κλήσεις του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά να εξετασθεί ως μάρτυρας η ενάγουσα σε δίκη με κατηγορούμενο τον εναγόμενο ήδη εκκαλούντα), επικαλούμενος οικονομική αδυναμία. Προς τούτο άσκησε την από 14.9.2020 αίτηση προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, αιτούμενος την μεταρρύθμιση της υπ’ αριθ. 1051/2020 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του ιδίου ως άνω δικαστηρίου, η οποία (από 14.9.2020 αίτηση), η οποία απορρίφθηκε, λόγω μη συνδρομής των προϋποθέσεων ανάκλησης ή μεταρρύθμισης της ως άνω απόφασης (1051/2020), με την υπ’ αριθ. 1441/2020 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Κατά συνέπεια, αυτός (εναγόμενος ήδη εκκαλών) προκύπτει ότι περιστασιακά απασχολείται στην ως άνω επαγγελματική δραστηριότητα της παροχής ταφικών υπηρεσιών, όπως τούτο ενισχύεται και από τα ηλεκτρονικά έγγραφα (γραπτά μηνύματα SMS, Εφ.Αθ 1103/2019 ΤΝΠ QUALEX) και από φωτογραφίες έντυπου τύπου (14.1.2022). Και ο ισχυρισμός του ότι είναι άνεργος με μηδενικά εισοδήματα, συντηρούμενος από τη νέα συντροφό του, και τον πατέρα τους, είναι εντελώς αβάσιμος, συναγομένης της κρίσης αυτής του Δικαστηρίου και από τον τρόπο διαβίωσής του, ήτοι κύριος τριών αυτοκινήτων, κύριος ιδιόκτητης οικίας στην οποία διαμένει και προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων, όπως κατωτέρω αναφέρεται, καθώς και δαπάνες για την δημιουργία νέας οικογένειας.
Από όλα τα ανωτέρω αποδεικνύεται πλήρως, ότι ο εναγόμενος (ηλικίας 33 ετών κατά τον χρόνο της συζήτησης της αγωγής στον πρώτο βαθμό, είναι υγιής και έχει εργασιακή εμπειρία, ικανότητες και δύναται να εργαστεί είτε με πλήρες είτε και σε πρόσθετη, εργασία, αλλά αποφεύγει να εργαστεί σε εργασία πρόσφορη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του, την επαγγελματική του εμπειρία ως επαγγελματίας του κλάδου ταφικών υπηρεσιών και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες, ώστε να αποκτήσει εισόδημα, με σκοπό να ματαιώσει ολικά ή μερικά την υποχρέωση διατροφής του ανηλίκου τέκνου του, καθώς επικαλείται έλλειψη εισοδημάτων του, συνεπεία της περιστασιακής εργασίας του, προκειμένου να αποδείξει την αδυναμία προς διατροφή του τέκνου του, μη αρκούμενος στην έλλειψη εργασίας του για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα και ενεργώντας έτσι κατά τρόπο αντίθετο προς την καλή πίστη, εισοδεύοντας πλέον εισόδημα ποσού 1.200 ευρώ περίπου μηνιαίως, που αποφεύγει να αποκτήσει κατά το επίδικο χρονικό διάστημα (άρθρο 288 ΑΚ), απασχολούμενος στην ως άνω επαγγελματική δραστηριότητα, ποσό το οποίο υπολογίζεται ως εισόδημά του, για τον προσδιορισμό του ποσού της διατροφής του ανηλίκου τέκνου του ….. (Εφ.Θεσσαλ. 311/2019, Εφ.Πειρ. 432/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος από εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας του εισέπραξε, κατά το δηλωθέν εισόδημα στις αρμόδιες φορολογικές αρχές το έτος 2015 το ποσό των 4.650 ευρώ και το έτος 2016 το ποσό των 3.420 ευρώ, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. 1051/2020 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και το οποίο (εισόδημα) συνεχίζει να εισπράττει έως και σήμερα, συναγομένου τούτου, από την μη αμφισβήτηση και αντίκρουση του ως άνω πραγματικού και ουσιώδους γεγονότος από τον εναγόμενο-εκκαλούντα. Κατά τα λοιπά οι δαπάνες διαβιώσεώς του είναι οι συνήθεις ανδρών αντίστοιχης με αυτόν ηλικίας και οικονομικής καταστάσεως. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει ο εναγόμενος, ο οποίος βαρύνεται κατά νόμο πλην της διατροφής του ανήλικου τέκνου του …….. και με τη διατροφή του τέκνου που έχει αποκτήσει με τη νέα σύντροφό του και το οποίο έχει αναγνωρίσει με την υπ’ αριθ. ………/14.9.2020 πράξη εκούσιας αναγνώρισης τέκνου της συμβολαιογράφου Νίκαιας ……………. Η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, υπό την προαναφερόμενο ιδιότητά της, της ασκούσας την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της …………, κατά τον κρίσιμο χρόνο, της υπό κρίση αγωγής, που αποτελεί και τον κρίσιμο χρόνο για τον καθορισμό των προϋποθέσεων επιδικάσεως εκτάσεως και ύψους διατροφής (Ολ ΑΠ 9/1994, ΑΠ 132/2003), εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος (πωλήτρια) στην εταιρία με την επωνυμία “………….” και συγκεκριμένα στο υποκατάστημα Περιστερίου Αττικής, αποκερδαίνοντας το καθαρό ποσό των 540,00 Ευρώ μηνιαίως περίπου (βλέπε την απόδειξη μισθοδοσίας της μηνός Απριλίου 2020), ενώ λαμβάνει και επίδομα τέκνου, που ανέρχεται ετησίως στο ποσό των 840 Ευρώ, ήτοι μηνιαίως 70,00 Ευρώ κατά μέσο όρο. Διαμένει μαζί με το ανήλικο τέκνο της σε κατοικία στον Πειραιά, επί της οδού …………., την οποία της έχει παραχωρήσει κατά χρήση άνευ ανταλλάγματος η ιδιοκτήτρια γιαγιά της, οπότε δεν βαρύνεται με την καταβολή μηνιαίου μισθώματος. Βαρύνεται, όμως, με τις λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας, αυτής (κοινοχρήστων, ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών). Περαιτέρω, είναι συνιδιοκτήτρια μιας εξοχικής κατοικίας στο ……., η οποία είναι απρόσοδη, εφόσον δεν προκύπτει εισόδημα από την εκμετάλλευση της, πλην όμως δύναται να αξιοποιήσει ώστε να καταστεί προσοδοφόρο (Εφ.Πατρ. 746/2003, Εφ.Πατρ. 480/2004, Εφ.Λαρ. 50/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, είναι κάτοχος ενός παλαιού ΙΧΕ οχήματος (έτος κυκλοφορίας 2004) που χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις της. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει η ενάγουσα, ούτε έχει άλλες διατροφικές υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα, πλην της προαναφερόμενης, οι δε δαπάνες για τη συντήρηση και διατροφή της είναι οι συνήθεις των ατόμων αυτής της ηλικίας. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων φοιτεί στο νηπιαγωγείο, σε δημόσιο σχολείο της περιοχής κατοικίας του. Στερείται εξόδων στεγάσεως, γιατί φιλοξενείται μαζί με τη μητέρα του στην οικία που τους έχει παραχωρηθεί από τη γιαγιά της τελευταίας, ως ήδη προαναφέρθηκε, συμμετέχει όμως στις κοινόχρηστες δαπάνες της κατοικίας αυτής. Οι λοιπές δαπάνες διαβιώσεώς του, όπως τροφής, ενδύσεως, υποδήσεως, ψυχαγωγίας, ανατροφής, εκπαίδευσης, παραθερισμού, είναι οι συνήθεις δαπάνες διαβιώσεως τέκνων της ιδίας ηλικίας και περιουσιακής καταστάσεως των γονέων της, ενώ για το επίδικο χρονικό διάστημα, αποδείχθηκε δαπάνη (φύλαξης από τρίτο πρόσωπο κατά τις ώρες μετά το σχολείο, που η μητέρα του εργάζεται). Με βάση επομένως τις ως άνω οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και της εν γένει περιστάσεις, η κατά μήνα διατροφή του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ανέρχεται σε 400 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι ανάλογο με τις ανάγκες του, όπως προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του (ηλικία, τόπος κατοικίας, ανάγκες εκπαίδευσης, οικονομικές δυνατότητες γονέων, ΑΠ 541/2015, ΑΠ 839/2009) και ανταποκρίνονται στα απαραίτητα έξοδα για τη συντήρηση, τη διατροφή, την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, την αναλογία συμμετοχής της στις λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας που διαμένει, τον παραθερισμό, την ιατροφαρμακευτική της περίθαλψη. Στο ποσό αυτό συνυπολογίζεται και η προσφορά της προσωπικής εργασίας και απασχόλησης της ενάγουσας για την περιποίηση και φροντίδα του, καθώς και η προσφορά στέγης. Από το παραπάνω ποσό, ο εναγόμενος ήδη εκκαλών, κατόπιν συνεκτιμήσεως όλων των ανωτέρω και σύμφωνα με τις οικονομικές του δυνατότητες, είναι σε θέση να καταβάλλει για το επίδικο χρονικό διάστημα στην ενάγουσα για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους …….,το ποσό των 280 ευρώ. Το ποσό αυτό δύναται και οφείλει να καταβάλει ο εναγόμενος, ως συμμετοχή του και μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου τέκνου του, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, με μέτρο τις ανάγκες του τέκνου, και λαμβανομένων υπόψη, των προσωπικών του εξόδων, των λειτουργικών δαπανών της οικίας που διαμένει ,των λοιπών ως άνω υποχρεώσεών του, χωρίς να διακινδυνεύει η δική του διατροφή. Το υπόλοιπο ποσό της δικαιούμενης διατροφής του ανήλικου οφείλει να το καλύψει η ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη, κατά παραδοχή εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμης, της παραδεκτά προβληθείσας και νόμιμης ένστασης του εναγομένου. Επομένως, το σύνολο της απαιτούμενης ανάλογης διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων …………….., ανέρχεται σε 400 ευρώ και ο εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλλει ως συμμετοχή του το ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) ευρώ, κατά το ένδικο χρονικό διάστημα δύο ετών από της επιδόσεως της κρινόμενης αγωγής, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης έως και την ολοσχερή εξόφληση.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1390 εδ.α΄ ,1487 και 1489 παρ. 2 συνάγεται ότι η διατροφή των τέκνων αποτελεί υποχρέωση των γονέων και είναι ανάλογη με τις δυνάμεις τους. Ειδικότερα, ο γονέας που ενάγεται για τη διατροφή ανηλίκου τέκνου δεν μπορεί να προβάλλει κατ’ αρχήν την ένσταση διακινδυνεύσεως της δικής του διατροφής ,εκτός αν επικαλεσθεί ότι το τέκνο μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υπόχρεου ή ότι μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του, την οποία στην περίπτωση αυτή οφείλει να αναλωσει (κατ’ εξαίρεση προς τον κανόνα της ΑΚ 1486 παρ. 2). Ως άλλος υπόχρεος νοείται και ο άλλος γονέας, προς τον οποίον μπορεί ο εναγόμενος να παραπέμψει το ανήλικο τέκνο, προκειμένου να αναζητηθεί από εκείνον το μέρος της διατροφής που δεν μπορεί να πληρώνει ο εναγόμενος χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή. Στην προκειμένη περίπτωση ο εναγόμενος με τις πρωτόδικες προτάσεις προέβαλε την ένσταση διακινδύνευσης της ιδίας του διατροφής εάν υποχρεωθεί να καταβάλλει στο ανήλικο τέκνου του το αιτούμενο ποσό πλην όμως, ο ισχυρισμός αυτός, ο οποίος επαναφέρεται με την υπό κρίση έφεση, είναι μη νόμιμος και πρέπει να απορριφθεί, εφόσον ο εναγόμενος δεν επικαλείται κατ’ ένσταση ότι το ανήλικο τέκνο του μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου μετ’ αυτόν υπόχρεου προς διατροφή του για την καταβολή σε αυτό όλου του ποσού της αιτούμενης διατροφής ή ότι μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του, την οποία οφείλει σ’ αυτήν την περίπτωση να αναλώσει (Καλλιρρόη Δ. Παντελίδου Το Διαζύγιο και οι συνέπειές του 2η έκδοση, σελ. 295 αρ. 182/183, Εφ.Αιγ. 73/2021, Εφ.Αθ. 493/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφασή του, αναφορικά: με ότι έκρινε, ότι το σύνολο της απαιτούμενης ανάλογης διατροφής του ανηλίκου τέκνου ανέρχεται σε 400 ευρώ και υποχρέωσε τον εναγόμενο ήδη εκκαλούντα να καταβάλλει, ως συμμετοχή του στη διατροφή του ανηλίκου υιού του ……., το ποσό των 280 ευρώ μηνιαίως κατά το ένδικο χρονικό διάστημα της διετίας από την επίδοση της από 11.9.2020 αγωγής ,κατέληξε στα ίδια ως άνω συμπεράσματα και δέχθηκε ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την ω ςάνω αγωγή της ενάγουσας και υποχρέωσε τον εναγόμενο, να καταβάλλει, ως συμμετοχή του στην διατροφή του ανηλίκου …… το ποσό των 280 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε όλες τις διατάξεις και ορθά επίσης, εκτίμησε τις αποδείξεις και οι αντίστοιχοι λόγοι της κρινόμενης έφεσης του ενάγοντος, ήδη εκκαλούντος, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι και ακολούθως, η έφεσή του, στο σύνολό της, ως αβάσιμη, στην ουσία της. Ο εκκαλών πρέπει να καταδικαστεί στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, λόγω της ήττας του (άρθρ. 106, 176, 183, 191 παρ. 2 και 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), όπως στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 14.4.2022 (αριθ.καταθ. …………./2022) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 2973/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας και τα ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 12 Σεπτεμβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ