ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (3ο ΤΜΗΜΑ)
(ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ)
Αριθμός απόφασης 490/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά την ……….., για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:
Της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, εδρεύουσας στην …. (………) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………» (Α.Φ.Μ ……….), νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της, Μαρίας Δημητρουλάκη, με δήλωση κατ’άρθρο 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Του εφεσίβλητου-εκκαλούντος, …………..κατοίκου ……… ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του, Αικατερίνης Τσιώνα, με δήλωση κατ’άρθρο 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 16-4-2021 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………../21-5-2021) αγωγή του και ζήτησε να γίνει αυτή δεκτή.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 2319/2022 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία αυτή θεωρήθηκε ως μη ασκηθείσα ως προς τον πρώτο και τον δεύτερο εναγόμενο και έγινε κατά τα λοιπά δεκτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν.
Η τρίτη εναγομένη με την από 1-11-2022 (υπ’αυξ.αριθμ. εκθ. καταθ. …………/3-11-2022) έφεσή της και ο ενάγων με την από 25-10-2022 (υπ’αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ………./3-11-2022) έφεσή του, που προσδιορίστηκαν για να συζητηθούν κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, και γράφτηκαν στο πινάκιο, προσέβαλαν την παραπάνω απόφαση.
Κατά τη δικάσιμο αυτή οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτησή τους στο ακροατήριο, οι πληρεξουσίες δικηγόροι των διαδίκων δεν εμφανίστηκαν αλλά παραστάθηκαν με δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσαν τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στην προκειμένη περίπτωση αρμόδια φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011 – Φ Ε.Κ. Α` 165/25.07.2011, σε συνδυασμό με το άρθρο 72 § 13 του ίδιου νόμου) : Α) Η υπό στοιχ. Α΄ 1-11-2022 (υπ’αυξ.αριθμ. εκθ. καταθ. …/3-11-2022) έφεση της τρίτης και ήδη μοναδικής εναγομένης, Β) Η υπό στοιχ. Β΄ από 25-10-2022 (υπ’αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ…../3-11-2022) έφεση του ενάγοντος, ως εν μέρει ηττηθέντων πρωτοδίκως διαδίκων, κατά της υπ’αριθμ. 2319/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (για ζημίες από αυτοκίνητα) διαφορών, αντιμωλία των διαδίκων, και με αυτήν έγινε εν μέρει δεκτή η από 16-4-2021 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………../21-5-2021) αγωγή του ενάγοντος κατά της άνω εναγομένης, περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης συνεπεία αδικοπραξίας, ενώ θεωρήθηκε ως μη ασκηθείσα ως προς τον πρώτο και τον δεύτερο εναγόμενο, κατόπιν παραιτήσεως του ενάγοντος εκ του δικογράφου της, ως προς αυτούς, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και αναφέρονται στο ίδιο βιοτικό συμβάν, και, επιπρόσθετα, διότι με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246, 591 § 1, 681 Α΄του ΚΠολΔ). Έχουν δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 495 § 4, 499, 500, 511, 513 παρ. 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2, όπως η τελευταία αυτή διάταξη αντικαταστάθηκε από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α.87/23-7-2015) και 520 § 1 του ΚΠολΔ], δηλαδή πριν την παρέλευση διετίας από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης (19-7-2022), δεδομένου ότι ουδείς εκ των διαδίκων επικαλείται ότι έχει λάβει χώρα επίδοσή της, ούτε από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει το αντίθετο, ούτε άλλος λόγος απαραδέκτου, ενώ για το παραδεκτό τους έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή τους (υπ’αριθμ. …………, όσον αφορά την υπό στοιχ. Α΄έφεση και υπ’αριθμ. ……., όσον αφορά την υπό στοιχ. Β΄έφεση, e-παράβολα της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων με τις σχετικές αποδείξεις πληρωμής τους). Επομένως, πρέπει να γίνουν αυτές τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, εντός των ορίων που καθορίζονται με αυτούς (άρθρο 522, 533 § 1 του ΚΠολΔ).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του ότι ο ………., οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………… Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της …….., που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) αυτοκινητικό ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και με τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του. Ακολούθως, κατόπιν τροπής του αιτήματός της εξ ολοκλήρου σε αναγνωριστικό, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η τρίτη εναγομένη του οφείλει το συνολικό ποσό των 67.382 ευρώ, όπως αυτό ειδικότερα αναλύεται, ως αποζημίωση, για την περιουσιακή ζημία του, των 150.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη και των 100.00 ευρώ, ως ειδική κατ’άρθρο 931 του ΑΚ αποζημίωση, και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής, εκδόθηκε η εκκαλουμένη, η οποία αφού την απέρριψε ως αόριστη, ως προς το κονδύλιο της κατ’άρθρο 931 του ΑΚ αποζημίωσης, των διαφυγόντων κερδών και της δαπάνης φαρμακευτικής αγωγής, δέχθηκε κατά τα λοιπά αυτήν, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και αναγνώρισε ότι η (τρίτη) εναγομένη οφείλει στον ενάγοντα το ποσό των 12.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοσή της και μέχρι την εξόφληση και της επέβαλε μέρος των δικαστικών εξόδων του, το οποίο καθόρισε σε 400 ευρώ.
Κατά της οριστικής αυτής απόφασης παραπονούνται ο ενάγων και η εναγομένη με τις εφέσεις τους και για τους ειδικότερους εκτιθέμενους σε αυτές λόγους, που ανάγονται στο σύνολό τους σε πλημμελή εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την τυπική και ουσιαστική παραδοχή τους, με σκοπό να εξαφανιστεί άλλως μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη και να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή και να απορριφθεί η αγωγή άλλως να μειωθούν τα επιδικασθέντα στον ενάγοντα ποσά, αντίστοιχα.
Όπως συνάγεται από τα άρθρα 297-298 του ΑΚ, σε περίπτωση καταστροφής πράγματος, η ζημία συνίσταται στην αξία αυτού, αντίστοιχα προς την οποία μειώνεται η υπάρχουσα περιουσία του ζημιωθέντος, και το ποσό αυτής αποτελεί την επιδικαστέα αποζημίωση, όταν η τελευταία παρέχεται σε χρήμα. Η αναγραφή δε του στοιχείου τούτου αρκεί για την πληρότητα του δικογράφου της περί αποζημιώσεως αγωγής, κατά την έννοια του άρθρου 216 του ΚΠολΔ (ΕφΠατρ 152/2009, ΕφΠατρ 532/2001, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Έτσι, επί ολικής καταστροφής πράγματος δεν είναι απαραίτητη η αναφορά στην αγωγή των επιμέρους ζημιών και της δαπάνης αποκατάστασής τους (ΕφΑθ 2055/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), ειδικώς δε σε περίπτωση που ζητείται αποζημίωση λόγω καταστροφής αυτοκινήτου, ή εκτεταμένων ζημιών, που καθιστούν την επισκευή του, τεχνικά μη ενδεδειγμένη, λόγω της φύσεώς τους, και οικονομικά ασύμφορη, λόγω του επικαλούμενου αναλυτικού υψηλού κόστους τους σε σχέση με την αξία του ως μεταχειρισμένου (ΕφΘεσ 2672/2014, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), αρκεί η αναγραφή του στοιχείου της ολικής καταστροφής και της αξίας του [ΕφΛαμ 186/2011 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠατρ 532/2001, ο.π, ΕφΑθ (Μον) 3861/2022, ΕφΑθ (Μον) 3468/2021, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»] και δεν απαιτείται η μνεία του έτους κατασκευής του (Α.Κρητικός «Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα», 3η έκδ., αριθ. 828-829, ΕφΛαμ 186/2011, ΕφΑθ 9689/1998, ΕφΘεσ 409/1995 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 3468/2021 ό.π) και του κυβισμού του, διότι τα στοιχεία αυτά δεν ανάγονται στην ιστορική βάση της αγωγής αλλά θεωρούνται περιγραφικά στοιχεία της ζημίας και μπορούν να προκύψουν από τις αποδείξεις [Α.Κρητικός «Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα», ό.π, ΕφΛαμ 186/2011, ό.π, ΕφΑθ 755/1999, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 9689/1998, ΕφΘεσ 409/1995, ΕφΑθ (Μον) 3468/2021 ό.π]. Συνεπώς, η αγωγή, στο δικόγραφο της οποίας αναφερόταν ότι το όχημα του ενάγοντος καταστράφηκε ολοσχερώς κατά το ένδικο ατύχημα, υπό την έννοια του ασύμφορου της επισκευής του, ενώ προσδιορίστηκε και η αξία του, ήταν πλήρως ορισμένη, και τα αυτά δεχθέν το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη δεν έσφαλε περί την εφαρμογή του νόμου, όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα με τον τέταρτο λόγο της υπό στοιχ. Α΄ έφεσής της, κατά το οικείο σκέλος του, αυτού απορριπτομένου ως αβάσιμου. Απορριπτέος, ομοίως, ως αβάσιμος τυγχάνει και ο δεύτερος λόγος της, κατά το οικείο περί αοριστίας σκέλος του, ως προς το κονδύλιο της αποζημίωσης για χρήση υποκατάστατης δύναμης, αφού σε αντίθεση με όσα η εναγομένη ισχυρίζεται, εκτίθενται με πληρότητα και ακρίβεια τα πραγματικά εκείνα γεγονότα που καθιστούν δυνατή την υπαγωγή τους στη διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 του ΑΚ δηλαδή ο λόγος για την ανάγκη υποβοήθησης του ενάγοντος από τρίτο πρόσωπο, που ήταν η αδυναμία αυτοεξυπηρετήσεώς του, λόγω του τραυματισμού του και της συνεπεία αυτού πλήρους σχεδόν ακινητοποίησής του, καθώς και ο απαιτούμενος χρόνος απασχόλησής του [ΕφΑθ (Μον) 3468/2021 ό.π]. Επιπλέον, κατ’ορθή εφαρμογή του νόμου, απορρίφθηκε η αγωγή ως αόριστη, ως προς το κονδύλιο της δαπάνης αγοράς φαρμακευτικών προϊόντων, αφού δεν γινόταν στο δικόγραφό της καμία, έστω συνοπτική, εξειδίκευση του είδους, του αριθμού και της τιμής μονάδας των προϊόντων αυτών [ΕφΠειρ 23/2016, ΕφΔωδ 166/2012, δημ ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 3861/2022, ό.π, ΕφΑθ (Μον) 3719/2021, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ» αντίθ. ΑΠ 827/2020 ότι δεν απαιτείται η αναλυτική αναφορά του δαπανηθέντος ποσού για κάθε επιμέρους φάρμακο, αφού όμως είχαν αναγραφεί στην αγωγή τα φάρμακα αυτά, κατ’είδος και ονομασία, είχε προσδιοριστεί το χρονικό διάστημα χρήσης τους και είχε γίνει μνεία της δαπάνης αγοράς σε διάφορες ημερομηνίες), ώστε να κριθεί πρωτίστως αν η σχετική δαπάνη συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο ατύχημα, ούτε τα στοιχεία αυτά συμπληρώθηκαν με τις προτάσεις του ενάγοντος, της αοριστίας αυτής μη δυνάμενης να συμπληρωθεί από τις αποδείξεις [ΕφΑθ (Μον) 3861/2022, ΕφΑθ (Μον) 3719/2021 ό.π], απορριπτομένου του τρίτου λόγου της υπό στοιχ. Β΄έφεσης με την οποία ο ενάγων πλήττει την εκκαλουμένη για την κρίση της αυτή, ως αβασίμου.
Με τη διάταξη του άρθρου 929 του ΑΚ ορίζεται ότι «σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του», ενώ σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 298 του ΑΚ, «η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία) καθώς και το διαφυγόν κέρδος. Τέτοιο κέρδος λογίζεται εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί» (ΑΠ 306/2022, ΑΠ 551/2020, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Από τον συνδυασμό των άνω διατάξεων προκύπτει, ότι ο υποστάς βλάβη του σώματος ή της υγείας του δικαιούται να αξιώσει και τη μελλοντική αποθετική του ζημία (διαφυγόν κέρδος), γιατί, λόγω της, συνεπεία της βλάβης της υγείας ή του σώματος, μειωμένης ικανότητας προς εργασία, χάνει τα εισοδήματα από την εργασία, την οποία, έχοντας πλήρη ικανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα ασκούσε στο μέλλον. Προς τούτο, όμως, δεν απαιτείται βεβαιότητα, αρκούσης πιθανότητας κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, πράγμα, που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις, ιδιαίτερα δε από τα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα (ΑΠ 306/2022, ΑΠ 1447/2022, ΑΠ 1751/2017 ΑΠ 1105/2015, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Συνεπώς, για να είναι ορισμένη κατά το άρθρο 216 του ΚΠολΔ η αγωγή, με την οποία επιδιώκεται η επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους, συνιστάμενου σε απώλεια εσόδων λόγω διακοπής ή μειωμένης άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, εξ αιτίας αδικοπραξίας, πρέπει και αρκεί να εκτίθενται σαφώς σ` αυτή όλα εκείνα τα κρίσιμα περιστατικά, από τα οποία προκύπτει ότι ο ενάγων θα εισέπραττε με πιθανότητα από την επαγγελματική του δραστηριότητα το αιτούμενο ποσό κέρδους κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή με βάση τις ειδικές συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης και ιδίως τα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα (ΑΠ 220/2012 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), και συγκεκριμένα το είδος της επιχείρησης που ασκούσε ο ενάγων, οι περιστάσεις υπό τις οποίες ασκείται αυτή και τα εισοδήματα, τα οποία με πιθανότητα, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, θα αποκόμιζε από αυτήν τη δραστηριότητά του στο μέλλον, αν δεν μεσολαβούσε το ζημιογόνο γεγονός (ΑΠ 29/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Δεν είναι απαραίτητο όμως να εξειδικεύονται τα στοιχεία που προσδίδουν τη δυναμική του προσδοκώμενου κέρδους με αναφορά συγκεκριμένων συναλλαγών, προσώπων και παραστατικών [ΑΠ 536/2011, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 3468/2021 ό.π]. Ειδικώς, η ζημία, την οποία μπορεί να υποστεί από την ανικανότητα προς εργασία συνίσταται επί μεν μισθωτού στη διακοπή του μισθού από τον εργοδότη λόγω ανικανότητας προσφοράς εργασίας [ΕφΔωδ 166/2012, ΕφΠατρ (Μον) 320/2021, ΕφΠειρ (Μον) 183/2016 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), όπως και στην απώλεια διαφόρων επιδομάτων άδειας, δώρων κλπ [ΕφΠατρ (Μον) 320/2021, ΕφΠειρ (Μον) 183/2016, όπ], επί δε ελεύθερου επαγγελματία στη ματαίωση του καθαρού κέρδους που θα αποκόμιζε αφαιρουμένων των εξόδων από τη λειτουργία της επιχείρησής του [ΑΠ 306/2022, ΑΠ 1305/2014, ΕφΠατρ(Μον) 320/2021, ΕφΠειρ (Μον) 183/2016 ό.π], με βάση τα δεδομένα του αμέσως προγενέστερου του τραυματισμού χρόνου [ΑΠ 306/2022, ΑΠ 1305/2014, ό.π, ΕφΑθ (Μον) 912/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠειρ (Μον) 183/2016 ό.π]. Συνεπώς, δεχόμενο το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη, αοριστία της αγωγής ως προς το συγκεκριμένο κονδύλιο, με το σκεπτικό ότι δεν προσδιορίζονται συγκεκριμένες περιστάσεις, ειδικές συνθήκες ή ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα, τα οποία καθιστούν το αιτούμενο ποσό προσδοκώμενο με πιθανότητα, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, έσφαλε περί την εφαρμογή του νόμου, όπως βασίμως ισχυρίζεται ο ενάγων με τον δεύτερο λόγο της υπό στοιχ. Β΄έφεσής του, αφού εκτίθενται επαρκή στοιχεία θεμελιωτικά του σχετικού δικαιώματός του και συγκεκριμένα το είδος της επιχείρησης που διατηρούσε, το γεγονός ότι δεν απασχολούσε υπαλλήλους καθώς και το μέσο καθαρό εισόδημά του κατά τα προηγούμενα του τραυματισμού του έτη. Ως εκ τούτου πρέπει η εκκαλουμένη να εξαφανιστεί ως προς τη συγκεκριμένη διάταξή της και να ερευνηθεί η αγωγή ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της, αναφορικά με το συγκεκριμένο κονδύλιο (ΕφΠειρ 501/2015 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ «η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης αν επιδρά στο μέλλον του». Ως «αναπηρία» θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως «παραμόρφωση», νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφανίσεως του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Περαιτέρω, ως «μέλλον» νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων [ΑΠ 1488/2022, ΑΠ 187/2021, ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΑθ (Μον) 790/2022, ΕφΠειρ (Μον) 122/2022, ΕφΔωδ (Μον) 10/2022, ΕφΑθ (Μον) 703/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Στον επαγγελματικό – οικονομικό τομέα η αναπηρία ή παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξελίξεως και προαγωγής του [ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΠειρ (Μον) 122/2022, ΕφΔωδ(Μον) 10/2022, ΕφΑθ (Μον) 703/2021, ό.π]. Οι δυσμενείς συνέπειες, είναι περισσότερο έντονες σε περιόδους οικονομικών δυσχερειών και στενότητας στην αγορά εργασίας [ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΠειρ (Μον) 122/2022 ΕφΔωδ(Μον) 10/2022, ό.π]. Οι βαρυνόμενοι με αναπηρία ή παραμόρφωση μειονεκτούν και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός εργασίας έναντι των υγιών συναδέλφων τους. Η ως άνω διάταξη προβλέπει επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνεπεία αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφ` όσον η τελευταία εννοιολογικά συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής καταστάσεως μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Εξ άλλου, η συνεπεία της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ανικανότητα προς εργασία, εφόσον προκαλεί στον παθόντα περιουσιακή ζημία αποτελεί βάση αξιώσεως προς αποζημίωση που στηρίζεται στο άρθρο 929 του ΑΚ (αξίωση διαφυγόντων εισοδημάτων). Όμως, η αναπηρία ή παραμόρφωση ως τοιαύτη δεν σημαίνει κατ` ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας [ΑΠ 187/2021, ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΑθ (Μον) 790/2022, ΕφΠειρ (Μον) 122/2022. ΕφΔωδ(Μον) 10/2022, ΕφΑθ (Μον) 703/2021 ό.π]. Η αναπηρία ή παραμόρφωση ανάλογα με το βαθμό της και τις λοιπές συντρέχουσες περιστάσεις (ηλικία, φύλο, κλίσεις και επιθυμίες του παθόντος) οπωσδήποτε θα έχει δυσμενή επίδραση στην κοινωνική – οικονομική εξέλιξη τούτου, κατά τρόπο, που δεν δύναται, επακριβώς να προσδιορισθεί. Η δυσμενής αυτή επίδραση είναι δεδομένη και, επομένως, δεν δικαιολογείται εμμονή στην ανάγκη προσδιορισμού του ειδικού τρόπου της επιδράσεως αυτής και των συνεπειών της στο κοινωνικό οικονομικό μέλλον του παθόντος. Προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου ως ενός αυτοτελούς έννομου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, όχι μόνο στις σχέσεις των πολιτών προς το Κράτος, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, χωρίς αναγκαίως η προστασία αυτή να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Έτσι, ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 931 του ΑΚ, που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται από τη διάταξη η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός εύλογου χρηματικού ποσού, ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί [ΑΠ 931/2021, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΔωδ (Μον) 10/2022, ΕφΑθ (Μον) 703/2021 ό.π]. Επομένως, το ποσό που δικαιούται ο παθών κατά το άρθρο 931 του ΑΚ, δεν υπολογίζεται με τα μέτρα της αποζημίωσης, αλλά εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστή να το καθορίσει κατά δίκαιη κρίση σε εύλογο χρηματικό ποσό, με βάση αφενός το είδος, την έκταση και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμορφώσεως του παθόντος και αφετέρου την ηλικία, το φύλο, τις κλίσεις του παθόντος και το βαθμό της συνυπαιτιότητάς του στην πρόκληση της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης [ΑΠ 103/2022, ΑΠ 187/2021, ΕφΑθ (Μον) 790/2022, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΔωδ (Μον) 10/2022, ΕφΑθ (Μον) 703/2021 ό.π], όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της, κατά τη διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ, αξίωσης για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης και επιβάλλεται και στην περίπτωση αυτή να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επιδικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, η παραβίαση της οποίας ελέγχεται (ΑΠ 103/2022, ό.π, ΑΠ 736/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 187/2021 ό.π) Είναι, δε, πρόδηλο, ότι η κατά ως άνω αξίωση είναι διαφορετική: α) από την αξίωση του άρθρου 929 του του ΑΚ για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος, που κατ` ανάγκη συνδέεται με επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης περιουσιακής ζημίας, λόγω της ανικανότητας του παθόντος προς εργασία και β) από την αξίωση του άρθρου 932 του ΑΚ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης [ΑΠ 29/2021, ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ΕφΑθ (Μον) 790/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Η αξίωση από την προαναφερθείσα διάταξη επιδιώκεται όταν πλέον έχει παγιωθεί – αποσαφηνιστεί η, συνεπεία του ατυχήματος, μονιμότητα της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, η επιδικαζομένη δε για την αιτία αυτή χρηματική παροχή αποτελεί αποκατάσταση παρούσας ζημίας [ΑΠ 1920/2022, ΑΠ 12/2020, ΕφΑθ (Μον) 4683/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Συνακόλουθα, θα πρέπει, για το ορισμένο και το νόμω βάσιμο της αγωγής αποζημίωσης του άρθρου 931 του ΑΚ, να αναφέρονται εκείνα τα περιστατικά, τα οποία συνθέτουν την έννοια της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης και τη δυσμενή επίδραση αυτών στο μέλλον του παθόντος και ανάγονται στις ιδιαίτερες ικανότητες, την ηλικία, τις συνθήκες ζωής κ.λ.π. του και διακρίνουν, κατά τα ανωτέρω, την σχετική αξίωση από τις αξιώσεις των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ [ΑΠ 29/2021, ό.π ΑΠ 1399/2017, ΑΠ 361/2016, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 1675/2022, ό.π]. Εν προκειμένω, ο ενάγων επικαλέστηκε με την αγωγή του παραμόρφωση των κάτω άκρων του συνεπεία του τραυματισμού του, η οποία εκτιμάται ότι θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ενδεχομένως επ’αόριστον, και επηρεάζει την εξωτερική του εμφάνιση και την ικανότητά του προς εργασία. Παρ’ότι όμως επικαλείται παραμόρφωση της εξωτερικής του εμφάνισης δεν εξειδικεύει έστω και συνοπτικά με ποιό τρόπο η παραμόρφωση αυτή, της οποίας μάλιστα η μονιμότητα κατά τα εκτιθέμενα δεν έχει παγιωθεί, έχει επηρεάσει και θα επηρεάσει και στο μέλλον την εργασία του-αντιθέτως η εργασία του θα επηρεαστεί κατά τα εκτιθέμενα από τη βλάβη της υγείας του αυτή καθεαυτή και όχι την παραμόρφωσή του- με βάση το είδος και τις συνέπειές της, με αποτέλεσμα αυτή να μπορεί να συνδυαστεί μόνον με αποχή από την εργασία του και απώλεια εισοδημάτων, χωρίς αναφορά των περιστατικών εκείνων που θα διέκριναν τη σχετική αξίωση του ενάγοντος από τις αξιώσεις των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν. Τα αυτά, επομένως, δεχόμενο και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθά τον νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και πρέπει ο περί του αντιθέτου πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσής του, με τον οποίο πλήττει την εκκαλουμένη για την κρίση της αυτή, να απορριφθεί ως αβάσιμος, αφού σημειωθεί επιπροσθέτως, ότι ο ενάγων μετέβαλε απαραδέκτως με την έφεσή την ιστορική βάση της αγωγής του, με την προσθήκη νέου ουσιώδους περιστατικού προσθέτοντας στην αγωγή και νέα ιστορική βάση. Συγκεκριμένα, ενώ με την αγωγή του είχε επικαλεστεί επίδραση της αναπηρίας στην ικανότητά του να εργαστεί, στην έφεσή του κάνει λόγο και για επίδραση της παραμόρφωσής του στην κοινωνική του ζωή με αποχή από οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα (ΑΠ 1850/2022, ΑΠ 999/2022, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος αποδείξεως, …………, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, τα οποία ελήφθησαν με τη μέθοδο της φωνοληψίας, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από τον ενάγοντα -10 συνολικά- φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 28-11-2019 και περί ώρα 10.00 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα επί της Νέας Λεωφόρου Ποσειδώνος, στο ύψος της περιοχής του Νέου Φαλήρου και στο ρεύμα πορείας προς Γλυφάδα, όταν ο ………, οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……… Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, που ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, και κινούμενος στην τρίτη από δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, εκτέλεσε αιφνίδιο ελιγμό προς τα δεξιά και εισήλθε στη δεύτερη από δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας του ρεύματος πορείας του, όπου κινείτο κανονικά ο ενάγων και ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος, με την υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………… δίκυκλη μοτοσικλέτα του, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του και ακολούθως ο ενάγων να επιπέσει με την εμπρόσθια αριστερή πλευρά της μοτοσικλέτας του στη δεξιά πλευρά του οχήματος. Η ένδικη σύγκρουση και ο συνεπεία αυτής τραυματισμός του ενάγοντος οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, συνιστάμενη στο ότι αυτός δεν επέδειξε την επιμέλεια που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει ως μέσος συνετός οδηγός, υπό τις ίδιες περιστάσεις, και, συγκεκριμένα, δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, αφού προέβη σε αιφνίδια αλλαγή λωρίδας, χωρίς οποιαδήποτε προειδοποίηση και χωρίς να καταστήσει γνωστή την πρόθεσή του αυτή στους λοιπούς χρήστες της λεωφόρου και προτού εκτελέσει τον αιφνίδιο ελιγμό του προς τα δεξιά, προκειμένου να εισέλθει στην έξοδο της λεωφόρου όπου κινείτο, προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, δεν ήλεξγε ότι μπορούσε να το πράξει χωρίς να προκαλέσει κίνδυνο ή να παρακωλύσει την πορεία των υπολοίπων οχημάτων που κινούνταν στη λεωφόρο, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του ενάγοντος και να προκαλέσει το ένδικο ατύχημα, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1, 17 παρ.8 στοιχ.β΄και 21 παρ.1 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, όπως ήδη κρίθηκε με την εκκαλουμένη, η οποία δεν πλήττεται ως προς το κεφάλαιό της περί υπαιτιότητας, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζονται στο παρόν Δικαστήριο μόνον τα κεφάλαια της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης που προσβάλλονται με σχετικούς λόγους έφεσης (ΟλΑΠ 10/2015, ΧΡΙΔ 2015.574). Αποδείχθηκε επίσης ότι συνεπεία της σύγκρουσης και της ανατροπής της δίκυκλης μοτοσικλέτας του ενάγοντος, εργοστασίου προέλευσης PEUGEOT, μοντέλου LXR, με έτος πρώτης κυκλοφορίας το έτος 2009, αυτή υπέστη εκτεταμένες βλάβες στο εμπρόσθιο και αμφότερες τις πλαϊνές πλευρές της. Με βάση την έγγραφη αναλυτική, άνευ ημερομηνίας αλλά σε κάθε περίπτωση μεταγενέστερη της σύγκρουσης, προσφορά του εκτιμητή, ………., στον οποίο απευθύνθηκε ο ενάγων, με ρητή αναφορά στα στοιχεία κυκλοφορίας της, για την επισκευή των βλαβέντων τμημάτων και εξαρτημάτων της, ήτοι για την αντικατάστασή τους (εμπρόσθιου και οπίσθιου καπακιού τιμονιού, αριστερού και δεξιού καθρέπτη, ανεμοθώρακα, δεξιάς και αριστερής μανέτας φρένου, εμπρόσθιου δεξιού φλας, δεξιού διακόπτη φώτων, δεξιού και αριστερού σκριπ τιμονιού, εμπρόσθιου καπακιού (μούτρου), εμπρόσθιου κάτω καπακιού (θόλου), εμπρόσθιου φτερού, αριστερής καρίνας, πατώματος, αριστερού (μεταλλικού) μαρσπιέ συνοδηγού, φίλτρου αέρος, αριστερού καπακιού μετάδοσης και ουράς, χειρολαβής συνεπιβάτη, προστατευτικού εξάτμισης, εξάτμισης και λάστιχου μαρσπιέ), απαιτείτο δαπάνη ύψους 1.744,74 ευρώ, ενώ για τη σχετική εργασία και την ευθυγράμμιση της μηχανής της με καλίμπρα, το ποσό των 558 ευρώ συνολικά, μετά του αναλογούντος ΦΠΑ. Επιπλέον, έχρηζαν αντικατάστασης και τα λάστιχά της, με κόστος αγοράς το ποσό των 153 ευρώ. Συνεπώς, η συνολική δαπάνη επισκευής της, ύψους 2.455,74 ευρώ, υπερέβαινε κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής την αξία της πριν το ατύχημα, η οποία, ανερχόταν στο ποσό των 1.300 ευρώ, είτε επρόκειτο για το μοντέλο κυβισμού 200 cc είτε για εκείνο των 125 cc, συνυπολογιζόμενης και της μείωσης της εμπορικής της αξίας, με δεδομένο μάλιστα ότι ο ενάγων δεν προσδιόρισε αλλά ούτε και απέδειξε τυχόν προσθήκες ή βελτιώσεις της, λόγω και του επαγγέλματός του ως ιδιοκτήτη συνεργείου οχημάτων, και, επομένως, παρότι αυτή ήταν τεχνικώς δυνατή κρίνεται ασύμφορη, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο προσδιορίζοντας την αξία της σε 1.500 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να απορριφθεί ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, και να γίνει δεκτός, ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχ Α΄έφεσης. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι η αξία των τμημάτων αυτής που παρέμειναν ανέπαφα μετά τη σύγκρουση, ήτοι το οπίσθιο φτερό, ο εμπρόσθιος και οπίσθιος τροχός, τα ελαστικά και ο πίνακας οργάνων, γεγονός άλλωστε που δεν αμφισβητήθηκε, ανερχόταν στο ποσό των 300 ευρώ, όπως κατ’ορθή εκτίμηση των αποδείξεων δέχθηκε και η εκκαλουμένη, κατά παραδοχή της παραδεκτώς προταθείσας από την εναγομένη πρωτοδίκως ένστασης συνυπολογισμού οφέλους και ζημίας, η οποία επανεξετάζεται, στο πλαίσιο του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, λόγω της εν μέρει απόρριψης του σχετικού κονδυλίου, κατά παραδοχή του αυτοτελούς αυτού ισχυρισμού, χωρίς δηλαδή ανάγκη επαναφοράς του (ΑΠ 232/2018, ΑΠ 431/2016 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Αυτή άλλωστε ήταν η -υψηλότερη-τιμή προσφοράς κατά την ηλεκτρονική δημοπρασία της με ανάρτηση στην ιστοσελίδα «οnlinebid». Επομένως, ο ενάγων δικαιούται για την παραπάνω αιτία το ποσό των 1.000 ευρώ, απορριπτομένου του τέταρτου λόγου της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, ως αβάσιμου. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι εξαιτίας της ανατροπής της μοτοσικλέτας που οδηγούσε, ο ενάγων σύρθηκε στο οδόστρωμα, με αποτέλεσμα να υποστεί εγκαύματα τριβής στον αριστερό γλουτό, τα γόνατα και τις κνήμες και εκδορές στα κάτω άκρα. Αμέσως μετά την ένδικη σύγκρουση ειδοποιήθηκε και μετέβη στον τόπο του ατυχήματος σταθμός του ΕΚΑΒ που του παρείχε τις πρώτες βοήθειες αλλά δεν κρίθηκε αναγκαία η διακομιδή του σε νοσοκομείο. Επισημαίνεται ότι ο ενάγων ηλικίας τότε 58 ετών, ήταν ένα υπέρβαρο άτομο και είχε υποβληθεί το έτος 2015 σε αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας και αντιμετώπιζε από ετών δύσπνοια προσπαθείας και αναιμία. Εμφάνιζε οιδήματα στα κάτω άκρα εξαιτίας φλεβικής ανεπάρκειας (σαφηνομηριαίας) που επιδεινωνόταν από την καρδιακή ανεπάρκεια. Στο ιστορικό του καταγράφεται χρόνια κολπική μαρμαρυγή, υπεριλιπιδαιμία, σακχαρώδης διαβήτης, εντερική αγγειοδυσπλασία και λήψη αντιπηκτικής αγωγής. Μετά το ατύχημα τα τραύματά του δεν επουλώνονταν και ήδη από τις 6-12-2019 υπέβαλε ηλεκτρονικά αίτημα και προγραμματίστηκε εξέτασή του από χειρουργό την ίδια ημέρα και ορθοπαιδικό στις 17-1-2020 στη Μονάδα Υγείας Πειραιά. Λάμβανε συνεχώς αντιβιοτική αγωγή αλλά παρ’όλ’αυτά η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε και η εικόνα των κάτω άκρων παρέμενε η ίδια. Εξετάστηκε στις 27-5-2020 από τον χειρουργό του ιδιωτικού Θεραπευτηρίου ΜΕΤΡΟPOLITAN …………., ο οποίος διαπίστωσε παρουσία έλκους κνημιαίας πρόσθιας επιφάνειας αριστερού κάτω άκρου και του συνέστησε φαρμακευτική αγωγή και τοποθέτηση του άκρου του σε ανάρροπη θέση. Στις 30-7-2020 εκτιμήθηκε από τον ειδικό καρδιολόγο ….. ….. ο οποίος, μετά από εξέτασή του, εκτίμησε ότι υφίσταται κίνδυνος επιμόλυνσης της προσθετικής βαλβίδας και ότι συνεπεία του ατυχήματος επιδεινώθηκε η δύσπνοια προσπαθείας, ενώ διαπίστωσε ότι είχε προσβληθεί από το μικρόβιο του ερισύπελα και ότι εμφάνιζε χωλότητα (σχετ. ο από 31-7-2020 γενικός εισηγητικός φάκελος παροχών αναπηρίας). Ένα και πλέον έτος μετά το ατύχημα, επανεξεταζόμενος στις 18-1-2021 από τον δερματολόγο ……. και στις 21-1-2021 από τον αγγειοχειρουργό, ……….. (σχετ. οι από 18-1-2021 και από 21-1-2021 γενικοί εισηγητικοί φάκελοι παροχών αναπηρίας), προκειμένου να κριθεί από Υγειονομική Επιτροπή και να του αναγνωριστεί τυχόν ποσοστό αναπηρίας, διαπιστώθηκε εμμένουσα εικόνα στα κάτω άκρα του, την οποία οι άνω ιατροί απέδωσαν στις αλλεπάλληλες επιμολύνσεις του με τη δημιουργία πολλαπλών επεισοδίων ερυσιπελατοειδών λοιμώξεων, των οποίων η θεραπεία ήταν δυσχερής με συχνές υποτροπές επί εδάφους μετατραυματικού λεμφαγγειώματος. Το οίδημα ήταν διάχυτο και εμφάνιζε εξάρσεις που δημιουργούσαν έντονο άλγος και μεγάλη δυσκολία βαδίσεως στον ενάγοντα. Επιπλέον, και στα δύο πόδια εμφάνιζε επιμένουσες δερματίτιδες εκ στάσεως. Η κατάστασή του επιδεινωνόταν από τη χρήση αντιπηκτικής αγωγής, που ήταν ωστόσο αναγκαία, λόγω της τεχνητής αορτικής βαλβίδας που του είχε τοποθετηθεί. Επανεξετάστηκε, στις 13-4-2021 από τον ως άνω καρδιολόγο (σχετ. ο από 13-4-2021 γενικός εισηγητικός φάκελος παροχών αναπηρίας), που διαπίστωσε την αυτή κατάσταση, συστήνοντας τη συνέχιση της χορήγησης, μεταξύ άλλων φαρμάκων προς αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του, αντιβιοτικής αγωγής, στις 25-5-2022 και στις 13-6-2022 από τον ως άνω δερματολόγο και καρδιολόγο, αντίστοιχα (σχετ. οι από 25-5-2022 και 13-6-2022 ως άνω γενικοί εισηγητικοί φάκελοι παροχών αναπηρίας), ο τελευταίος εκ των οποίων-ως πλέον ειδικός-διαπίστωσε εμμονή συμπτωμάτων, έντονη δύσπνοια και εύκολη κόπωση, ενώ ο δερματολόγος επισήμανε την αδυναμία μετακίνησής του χωρίς τη βοήθεια συνοδού, και στις 30-6-2022, προκειμένου να κριθεί εκ νέου για την αναγνώριση ποσοστού αναπηρίας από Υγειονομική Επιτροπή, από τον καρδιολόγο, ……… και τον χειρουργό, . ……, οι οποίοι επιβεβαιώνουν την εμμονή των οιδημάτων των κάτω άκρων και μάλιστα ο δερματολόγος, ως πλέον ειδικός, την ύπαρξη ακόμα και κατ’αυτόν τον χρόνο επιμολύνσεων και ο καρδιολόγος τη συνέχιση της λήψης, πλην άλλων, αντιπηκτικής αγωγής. Στις 8-1-2022 εισήχθη στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο και στις 12-4-2022 στο Τζάνειο, χωρίς να προκύπτει η διάρκεια της νοσηλείας του και η αιτία της εισαγωγής του. Επίσης, δεν αποδεικνύεται ούτε ο ίδιος ο ενάγων προσδιορίζει τον χρόνο λήψης των φωτογραφιών που προσκόμισε ήδη στο πρώτο βαθμό στις οποίες απεικονίζεται ο ίδιος με έλκη και οίδημα στα πόδια. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι μετά τις προαναφερθείσες γνωματεύσεις, του αναγνωρίστηκε από τον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης ποσοστό αναπηρίας 70 % στις 9-9-2021 και 80 %, στις 17-10-2022 μέχρι και τις 30-4-2025. Η αρχική αναγνώριση στηρίχθηκε στην αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδος, την παχυσαρκία, το αμφοτερόπλευρο οίδημα κάτω άκρων εξαιτίας σαφηνομηριαίας ανεπάρκειας με συχνές λοιμώξεις μικτού τύπου, περιοριστικού και αποφρακτικού, σοβαρού βαθμού, χωρίς καθορισμό του επιμέρους ποσοστού αναπηρίας που αντιστοιχούσε σε αυτές, ενώ στην πιο πρόσφατη, του αναγνωρίστηκε ποσοστό αναπηρίας 20% για την αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδος, 15 % για την κολπική μαρμαρυγή, 55 % για την καρδιακή ανεπάρκεια και την πνευμονική υπέρταση, 20 % για τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και 20 % για τους κιρσούς των κάτω άκρων, και από τον συνυπολογισμό τους εξήχθη το συνολικό ποσοστό του 80 %. Από όλα όσα προαναφέρθηκαν σαφώς προκύπτει ότι συνεπεία του ένδικου ατυχήματος και του τραυματισμού του, επιδεινώθηκε η ήδη βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του ενάγοντος, και ειδικότερα η δύσπνοια και τα οιδήματα των κάτω άκρων του, λόγω των συνεχών επιμολύνσεων των αρχικών τραυμάτων του, τα οποία συνοδεύονταν από έντονο άλγος και όχι μεν αδυναμία αλλά δυσκολία βάδισης. Κατ’ακρίβεια, ο ως άνω καρδιολόγος, ………….. τόσο στις 31-7-2020 όσο και στις 13-4-2021 διαπίστωσε διαλείπουσα χωλότητα, δηλαδή άλγος κατά τη βάδιση, και αυτή εκτιμάται, με βάση τα γνωστά από τα διδάγματα της κοινής πείρας πορίσματα της ιατρικής επιστήμης, ότι αποτέλεσε μία από τις αιτίες επιδείνωσης της δύσπνοιας, αφού τον υποχρέωνε σε ακινησία ή, σε κάθε περίπτωση περιορισμένη κινητικότητα. Τα όσα παραπάνω εκτέθηκαν δεν αναιρούν ουσιαστικά τις παραδοχές που διατυπώνει ο ιδιώτης ορθοπαιδικός, ……….., στην από 17-7-2020 ιατρική γνωμάτευσή του, παρεκτός της διαπίστωσής του ότι η κατάσταση του ενάγοντος δεν επιδεινώθηκε εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος. Ο ίδιος θεωρεί ότι η υπερτασική συμφορητική καρδιοπάθεια, σε συνδυασμό με την βαλβιδοπάθεια, την υπέρβαρη σωματοδομή και τη χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ευθύνονται κατ’αρχήν για τα οιδήματα στα κάτω άκρα που δεν επέτρεψαν την επούλωση των βλαβών, προκαλώντας άτονα έλκη. Αυτό είναι μεν αληθές, αλλά δεν αναιρεί την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου, μεταξύ της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του υπαιτίου οδηγού και του τραυματισμού του ενάγοντος, οι συνέπειες του οποίου συνέχιζαν να υφίστανται τουλάχιστον έως το τέλος Ιουνίου του έτους 2022, καθώς η ήδη επιβαρυμένη κατάσταση του παθόντος ενάγοντος συνετέλεσε απλώς στο να προσλάβει η επιζήμια συνέπεια μεγαλύτερες διαστάσεις [ΕφΑθ (Μον) 1908/2022, ΕφΑΘ (Μον) 1512/2022, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], και δεν ασκεί ουδεμία επίδραση το γεγονός ότι ο τραυματισμός του ήταν κατ’αρχήν ελαφρύς (ΑΠ 128/2017 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») και δεν χρειάστηκε να νοσηλευθεί εξαιτίας αυτού. Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι η επούλωση δεν είχε λάβει χώρα περί τα τέλη Ιουνίου του έτους 2020, όπως εσφαλμένα αναγράφει στη σχετική γνωμάτευσή του, χωρίς μάλιστα να κατέχει σχετική ιατρική ειδικότητα, όπως αντιθέτως πιστοποιήθηκε από πλέον εκείνου αρμόδιους ιατρούς (αγγειοχειρουργό, δερματολόγο, καρδιολόγο), ανεξαρτήτως του ότι στην πλέον πρόσφατη γνωστοποίηση αναπηρίας που του αναγνωρίστηκε δεν γίνεται αναφορά σε συνεχιζόμενες επιμολύνσεις στα κάτω άκρα παρά μόνον σε κιρσούς εξαιτίας της φλεβικής ανεπάρκειας. Δεχόμενο, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του υπαιτίου οδηγού και του τραυματισμού του ενάγοντος καθώς και των συνεπειών αυτού, δεν έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Μάλιστα, με βάση όσα προεκτέθηκαν, το παρόν Δικαστήριο έχει εκ του συνόλου του αποδεικτικού υλικού αχθεί σε πλήρη δικανική πεποίθηση ως προς την κατάσταση της υγείας του ενάγοντος και την εξέλιξή της, όπως και για τις προϋπάρχουσες παθήσεις του και, συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος διενέργειας ιατρικής πραγματογνωμοσύνης και προσκόμισης του βιβλιαρίου υγείας του ενάγοντος, και τα σχετικά αιτήματα που υπέβαλε η εφεσίβλητη-εκκαλούσα με τις προτάσεις της, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα [ΕφΑθ (Μον) 294/2022 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι το πρώτο τρίμηνο μετά το ατύχημα, ο ενάγων παρέμενε κλινήρης και είχε μεγάλη δυσκολία βαδίσεως, λόγω των οιδημάτων στα κάτω άκρα του, που είχαν επιδεινωθεί εξαιτίας του τραυματισμού του και των αλλεπάλληλων επιμολύνσεών του, αλλά και του έντονου πόνου που προκαλούσε η κινητοποίησή του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και να έχει ανάγκη παροχής βοήθειας από τρίτο πρόσωπο, για την αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών του (υγιεινή, διατροφή, περιποίηση τραυμάτων με επιθέματα, αλοιφές και γάζες), καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, δηλαδή επί δεκατετράωρο καθημερινά. Την αναγκαία επίβλεψη και φροντίδα του είχε αναλάβει η σύζυγός του, με υπερένταση των προσπαθειών της και σε βάρος άλλων απασχολήσεών της, επιπλέον αυτών που ήταν υποχρεωμένη να του προσφέρει με βάση της μεταξύ τους σχέση. Επομένως, εάν ο ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο για να καλύψει τις ανωτέρω ανάγκες της, θα δαπανούσε το ποσό των 750 ευρώ μηνιαίως και συνολικά των 2.250 (750 Χ 3) ευρώ, που κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονταν, εκείνη τη χρονική περίοδο, για ανάλογες υπηρεσίες σε τρίτα πρόσωπα, καθώς μάλιστα δεν απαιτείτο για την εξυπηρέτησή του πρόσωπο με εξειδικευμένες γνώσεις αποκλειστικής νοσοκόμου ούτε παρέχονταν σε αυτόν εξειδικευμένες φροντίδες, ως τέτοιες δε δεν νοείται η τοποθέτηση επιθεμάτων, αλοιφών και γαζών. Στη συνέχεια, όπως πιστοποιείται και από τα ιατρικά πιστοποιητικά που προαναφέρθηκαν, εξακολουθούσε να έχει δυσκολία στη βάδιση, λόγω των συνεχιζόμενων επιμολύνσεων και των συνεπεία αυτών έντονων οιδημάτων στα κάτω άκρα, τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο του 2021 και είχε ανάγκη συνοδού για τις επισκέψεις του σε ιατρούς που παρακολουθούσαν την κατάσταση της υγείας του. Η δυσκολία αυτή είχε, όπως είναι ευνόητο, ως επακόλουθο και τον εν γένει περιορισμό των δραστηριοτήτων του. Με εξαίρεση, όμως, κάποιες ίσως περιόδους εξάρσεων, που δεν κατέστη δυνατόν να προσδιοριστούν, κατά τις οποίες η δυσκολία αυτή ήταν ανυπέρβλητη, όλο το υπόλοιπο διάστημα μπορούσε να αυτοεξυπηρετείται στοιχειωδώς, αφού η ίδια η σύζυγός του, στην κατάθεσή της, επιβεβαίωσε την περιστασιακή μετάβασή του στο συνεργείο-έκθεση πώλησης ανταλλακτικών που διατηρούσε και την εκεί απασχόλησή του («επέστρεφε για δύο ημέρες, πρηζόταν και άλλες δύο μέρες σπίτι, άλλες δύο μέρες στη δουλειά. Πιο πολύ κατέβαινα εγώ και το παιδί μου να ειδοποιούμε τους πελάτες ότι σήμερα δεν θα ανοίξουμε, αύριο θα ανοίξουμε, μέχρι να γίνει καλά»), ανεξαρτήτως του ότι δεν προσδιορίζει το χρονικό διάστημα που αυτό συνέβαινε. Επομένως, η παροχή εξυπηρετήσεων εκ μέρους της συζύγου του πέραν του δεκατετραώρου, κατά το πρώτο τρίμηνο και μετά την παρέλευση του χρονικού αυτού διαστήματος, ήταν περιορισμένη και εντασσόταν στο πλαίσιο της εκ του νόμου υποχρέωσής της για παροχή βοήθειας προς αυτόν. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επιδικάζοντας για την αιτία αυτή το ποσό των 1.800 ευρώ, έσφαλε εν μέρει περί την εκτίμηση των αποδείξεων, και πρέπει να γίνει δεκτός, ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν ο πέμπτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης και να απορριφθεί ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, ως αβάσιμος. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι μετά τον τραυματισμό του ο ενάγων ήταν πλήρως ανίκανος προς εργασία για ένα τρίμηνο, ενώ και στη συνέχεια η απασχόλησή του ήταν περιστασιακή, διότι, λόγω της φύσεως αυτής, ως χειρωνακτικής, σε συνδυασμό με τα συνεχιζόμενα προβλήματα υγείας του, που συνδέονται και με τον τραυματισμό του, αδυνατούσε να επαναδραστηριοποιηθεί πλήρως και η ατομική επιχείρησή του υπολειτουργούσε με τη βοήθεια μελών της οικογενείας του (σύζυγος, θυγατέρα, γαμβρός). Έτσι υπέβαλε αίτημα διακοπής και στις 21-12-2021 διεγράφη από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο. Δεν αποδείχθηκε, ωστόσο, ότι η επιχείρησή του είχε κέρδη κατά τα προηγούμενα του τραυματισμού του έτη, γεγονός, που κατά την κρίση του Δικαστηρίου, οφείλεται στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, υποβληθείς και σε χειρουργική αποκατάσταση βαλβίδος το 2015, τα οποία, επομένως, με πιθανότητα, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, θα αποκόμιζε από αυτήν τη δραστηριότητά του στο μέλλον, αν δεν μεσολαβούσε το ζημιογόνο γεγονός. Ειδικότερα, το φορολογικό έτος 2019, δήλωσε μηδενικό εισόδημα και ζημία ύψους 355 ευρώ, ενώ αν οι ισχυρισμοί του ήταν αληθείς, θα έπρεπε, εφόσον η επιχείρησή του υπολειτούργησε ουσιαστικά μόνον τον τελευταίο μήνα, εξαιτίας του ατυχήματος, να έχει δηλώσει καθαρό εισόδημα τουλάχιστον 20.900 (1.900 Χ 11) ευρώ. Παρόμοια ήταν η εικόνα και για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018, για το πρώτο εκ των οποίων δηλώθηκε εισόδημα μόλις 545,40 ευρώ, και για το δεύτερο, κατά το οποίο ο προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματός του έγινε με αντικειμενικά κριτήρια (βάσει δαπανών), μηδενικό εισόδημα και ζημία ύψους 959 ευρώ. Με τον ίδιο τρόπο προσδιορίστηκε το εισόδημά του και κατά τα έτη 2015 και 2016, που επίσης είχε δηλώσει μηδενικό εισόδημα, το οποίο, με βάση την κατάθεση της συζύγου του, μπορεί να αποδοθεί στην υποβολή του σε χειρουργική επέμβαση τον Νοέμβριο του 2015 και επομένως αποχή του από την εργασία περί τα τέλη του έτους αυτού και απόσπαση πελατείας από τον αποχωρήσαντα εκείνη την εποχή υπάλληλό του. Όμως, η εικόνα αυτή δεν φαίνεται να ανεστράφη τα επόμενα έτη 2018 και 2019, ενώ δεν προσκομίζονται νεώτερες φορολογικές δηλώσεις του και εκκαθαριστικά σημειώματα της φορολογικής αρχής, που να αφορούν το διάστημα της υπολειτουργίας της επιχείρησής του, ώστε να διαπιστωθούν τυχόν έσοδα κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, για την οποία προβάλλονται σχετικές αξιώσεις. Επομένως, πρέπει το σχετικό κονδύλιο να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο, χωρίς το παρόν Δικαστήριο, μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ως προς τη διάταξή της, με την οποία απέρριψε αυτό ως αόριστο και ελλείψει σχετικού λόγου της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, να δεσμεύεται από την αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του ενάγοντος-εκκαλούντος, κατ’άρθρο 536 παρ. 2 του ΚΠολΔ [ΕφΑθ (Μον) 555/2023, ΕφΔωδ (Μον) 4/2021, ΕφΑθ (Μον) 647/2019, ΕφΠειρ (Μον) (Ναυτ) 164/2014, δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Πλέον αυτών, πέραν της περιουσιακής ζημίας του, ο ενάγων υπέστη και ηθική βλάβη, εξαιτίας του τραυματισμού του, του είδους και της σοβαρότητάς του, της ανικανότητάς του να αυτοεξυπηρετηθεί και να εργαστεί και της παραμονής του κλινήρους, κατά το πρώτο τρίμηνο, του μακρού χρόνου που απαιτήθηκε για την αποκατάστασή του, ο ακριβής μάλιστα χρόνος της οποίας δεν κατέστη δυνατόν να προσδιοριστεί, και της εν γένει σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας του. Για την αποκατάστασή της, η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, που πρέπει να του επιδικασθεί, σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») ανέρχεται, ενόψει του είδους και του βαθμού της υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ατυχήματος (αμέλειας), των ειδικότερων συνθηκών του, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασής του, ως έγγαμου και ελεύθερου επαγγελματία, πλην της εναγομένης-εκκαλούσας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, στο ποσό 12.000 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που του επιδίκασε το ίδιο ποσό, εσφαλμένα εφάρμοσε τον νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο περί του αντιθέτου έκτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν και ο τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Τέλος, αναφορικά με το υποβληθέν και πρωτοδίκως αίτημα της εφεσίβλητης-εναγομένης για εξαίρεση από την επιδίκαση του νόμιμου τόκου επιδικίας και συνακολούθως περί επιδίκασης του κεφαλαίου της οφειλής μόνον με τον τόκο υπερημερίας κατ`αρθρο 345 του ΑΚ, χωρίς την προσαύξηση των τόκων επιδικίας του άρθρου 346 εδ. α` και β` του ΑΚ, ως προς όλα τα αγωγικά κονδύλια, τούτο κρίνεται δεκτό, διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συντρέχουν προς τούτο λόγοι, επειδή η τελευταία αντιδίκησε ευλόγως [ΑΠ 1059/2017, ΕφΑθ 2222/2021 ΕφΠειρ (Μον) 105/2021, ΕφΠειρ (Μον) 354/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], όπως καταδεικνύεται από το ύψος της επιδικασθείσας αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης σε σχέση με την αιτηθείσα, συνεπώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κρίνοντας ότι οφείλονται κατ’εξαίρεση τόκοι υπερημερίας μόνον για το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, εσφαλμένα εφάρμοσε τον νόμο και πρέπει ο έβδομος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης να απορριφθεί ως αβάσιμος και ο πέμπτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄εφεσης να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ουσίαν.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνουν δεκτές αμφότερες οι εφέσεις, ως εν μέρει βάσιμες και κατ’ουσίαν, κατά παραδοχή των λόγων τους περί εσφαλμένης εφαρμογής του νόμου (υπό στοιχ. Α΄έφεση) και πλημμελούς εκτίμησης των αποδείξεων (υπό στοιχ. Α΄και Β΄έφεση), ακολούθως, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολο της, κατά το άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014, ΕφΑθ 1404/2014 δημ ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη οφείλει στον ενάγοντα το ποσό των 14.250 (1.000 + 2.250 + 12.000) ευρώ, για τις μνημονευόμενες στο σκεπτικό αιτίες, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, λόγω της μερικής νίκης αμφοτέρων των διαδίκων πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή σ’αυτούς του παραβόλου που κατέθεσαν κατά την άσκηση των εφέσεών τους (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ) ενώ τα δικαστικά έξοδά τους αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ αυτών, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1 και 69 § § 1,2 και παράρτημα Β΄ υπ’άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την από 1-11-2022 (υπ’αυξ.αριθμ. εκθ. καταθ. ………../3-11-2022) υπό στοιχ. Α΄έφεση της εναγομένης και την από 25-10-2022 (υπ’αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……../3-11-2022) υπό στοιχ. Β΄έφεση του ενάγοντος, κατά της υπ’αριθμ. 2319/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτές τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη οριστική απόφαση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου που κατέθεσαν κατά την άσκησή τους.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 16-4-2021 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………./21-5-2021) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγομένη οφείλει στον ενάγοντα το ποσό των δεκατεσσάρων χιλιάδων διακοσίων πενήντα (14.250) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επίδοσή της και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης-εκκαλούσας-εφεσίβλητης μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος-εφεσίβλητου-εκκαλούντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 5-9-2023.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ