ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμος απόφασης 416/2023
TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή, Κωνσταντίνα Παπαντωνίου Εφέτη και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………….., ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Δάρδανο και
ΤΗΣ ΚΑΘΗΣ Η ΚΛΗΣΗ -ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ……………….., η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Απόστολο Τσέα.
Η εφεσίβλητη, άσκησε κατά του εκκαλούντος την από 30.7.2015 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2015 αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ενώ ο εκκαλών άσκησε κατά της εφεσίβλητης την από 4.8.2015 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………./2015 αγωγή του. Οι αγωγές αυτές συνεκδικάστηκαν ερήμην της εφεσίβλητης κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση και επ’ αυτών εκδόθηκε η με αριθμό 4471/2017 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης και η ανωμοτί εξέταση των διαδίκων στο ακροατήριο, μετά τη διεξαγωγή της οποίας και με νομίμως παριστάμενη την εφεσίβλητη, εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η με αριθμό 40/2019 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία έγιναν εν μέρει δεκτές οι αγωγές.
Τις αποφάσεις αυτές (οριστική και μη οριστική) προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο εκκαλών με την από 12.2.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2019 έφεσή του. Επί της ως άνω εφέσεως εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 233/2021 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού που διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτήν αναφερόμενα και την επικοινωνία του Δικαστή με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 30-7-2021 (αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………. /2021) κλήση του καλούντος-εκκαλούντος, η προκειμένη υπόθεση επανεισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, στην αρχική δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο όπου έφερε αύξοντα αριθμό 23 και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος της καθής η κλήση-εφεσίβλητης υπέβαλε αίτημα αναβολής της συζήτησης της υπόθεσης, το οποίο απορρίφθηκε, κατά τα διαλαμβανόμενα στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά του Δικαστηρίου. Εν συνεχεία οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 30-7-2021 (αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2021) κλήση του εκκαλούντος-ενάγοντος-εναγομένου νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (με την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας σύνθεση, ήτοι τη Δικαστή που μετείχε στη σύνθεση του Δικαστηρίου αυτού που εξέδωσε την κατωτέρω αναφερόμενη υπ΄ αριθμό 233/2021 απόφαση), η από 12.2.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2019 έφεση του καλούντος-εκκαλούντος-ενάγοντος-εναγομένου κατά των υπ΄ αρ. 4471/2017 μη οριστικής και της με αριθμό 40/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατόπιν συνεκδίκασης των από 30.7.2015 με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2015 και από 4.8.2015 με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……/2015 αγωγών, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 592 παρ. 3 περ. α΄ και β΄, 595, 597, 610-613 του ΚΠολΔ μετά την έκδοση της υπ΄ αρ. 233/2021 αποφάσεως του Δικαστηρίου αυτού με την οποία έγινε τυπικά και ουσιαστικά δεκτή η έφεση, εξαφανίστηκαν οι με αριθμούς 4471/2017 μη οριστική και 40/2019 οριστική αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κρατήθηκαν και συνεκδικάστηκαν οι ανωτέρω αναφερόμενες αγωγές, αναβλήθηκε κατά τα λοιπά η έκδοση οριστικής αποφάσεως και διατάχθηκε η επανάληψη της συζητήσεως της υποθέσεως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, προκειμένου να διενεργηθεί προηγουμένως πραγματογνωμοσύνη, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα σ΄ αυτήν (απόφαση) και να πραγματοποιηθεί επικοινωνία του ανήλικου τέκνου των διαδίκων με τη Δικαστή.
Η επαναλαμβανόμενη, κατ΄ άρθρο 254 του ΚΠολΔ, συζήτηση θεωρείται, συνέχεια της προηγουμένης και όχι νέα συζήτηση. Συνεπώς, η αρχική και η επαναλαμβανόμενη συζήτηση συνθέτουν μία συζήτηση. Πρόκειται δηλαδή για δύο συνεχόμενα δικονομικά στάδια, που αποτελούν ένα αδιάσπαστο δικονομικό σύνολο (ΕφΠειρ 230/2016).
Με τον Ν. 4800/2021 (ΦΕΚ A 81/21.5.2021) περί «Μεταρρυθμίσεων αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων, άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου και λοιπές επείγουσες διατάξεις» και δη με τα Κεφάλαια Β και Γ αυτού αντικαθίστανται ή τροποποιούνται διατάξεις του ενδέκατου Κεφαλαίου του Αστικού Κώδικα για τις σχέσεις γονέων και τέκνων και ιδίως για τα θέματα της γονικής μέριμνας των ανηλίκων τέκνων (άρθρα 1510-1541 του Αστικού Κώδικα), ως ίσχυαν ιδίως μετά τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, η οποία συντελέσθηκε με τον Ν. 1329/1983 και εναρμόνισε τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς το άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος για την ισότητα των φύλων και προς το άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος για την προστασία της παιδικής ηλικίας. Το Κεφαλαίο Α, υπό τον τίτλο «Σκοπός και Αντικείμενο», ορίζει ότι: «Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος του τέκνου διά της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού. Οι διατάξεις του ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, που δεσμεύουν τη Χώρα, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που κυρώθηκε με τον ν. 2101/1992 (Α` 192) και τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που κυρώθηκε με τον ν. 4531/2018 (Α` 62). Από τις διατάξεις των άρθρων 1510,1511,1512,1513, 1514, 1518 και 1520 του ΑΚ όπως αντικαταστάθηκαν ή τροποποιήθηκαν με τον άνω νόμο συνάγεται, ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του), επί πλέον δε και τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Στην περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς, ωστόσο οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Με την εν λόγω ρύθμιση, η οποία βρίσκεται σε αρμονία με τη διάταξη του άρθρου 1510 εδ. α` ΑΚ που αναφέρεται στην έγγαμη συμβίωση, καθιερώνεται εκ του νόμου η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, στην περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, ακόμα και αν δεν υπάρχει συμφωνία των γονέων ή δικαστική απόφαση. Με τη νέα ρύθμιση της ΑΚ 1513, η συνέχιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας μπορεί να αποκλειστεί μόνο με συμφωνία των γονέων ή με απόφαση του Δικαστηρίου, στο οποίο μπορεί να προσφύγει ο κάθε γονέας εφόσον όμως συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1514 παρ. 2 ΑΚ και όχι σε κάθε περίπτωση. Με την έννοια αυτή, η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σύμφωνα με το νέο δίκαιο είναι υποχρεωτική, αφού ισχύει εκ του νόμου και ανεξάρτητα από το εάν τη θέλουν οι γονείς. Με τον όρο «εξακολουθούν» καταφάσκεται η αναγκαιότητα αδιατάρακτης και αδιάκοπης διαβίωσης του ανηλίκου υπό τις συνθήκες, υπό τις οποίες ζούσε πριν από το χωρισμό των γονέων του, και ιδίως αυτές που αφορούν τις μεθόδους ανατροφής, διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσής του, τις επιλογές ως προς τις εξωσχολικές του δραστηριότητες, την ψυχαγωγία του και τις κοινωνικές του συναναστροφές, αφού η διάσταση, το διαζύγιο, η διακοπή της συμβίωσης ή η ακύρωση του γάμου των γονέων, δεν πρέπει να μεταβάλλουν τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου, η οποία πρέπει να ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς, καθόσον βασικός σκοπός είναι η ψυχική υγεία του ανηλίκου τέκνου, η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, ενώ με τον όρο «εξίσου» αποδίδεται η θεμελιώδης αρχή του οικογενειακού δικαίου, η οποία εισήχθη με τον ν. 1329/1983 και εναρμόνισε, στο θέμα αυτό, τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς τα άρθρα 4 παρ. 2 και 21 παρ. 1 του Συντάγματος, περί της ισότιμης συμβολής και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του, η οποία είναι κοινωνικά ίσης αξίας και εξίσου σπουδαία. Για τη λήψη της απόφασής του το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου για την άσκηση της γονικής μέριμνας». Με βάση την ως άνω διάταξη του άρθρου 1514 ΑΚ συνάγεται ότι σε περίπτωση που η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας δεν είναι δυνατή, εξ’ αιτίας διαφωνίας των γονέων, η ρύθμιση της γονικής μέριμνας των ανηλίκων τέκνων γίνεται από το Δικαστήριο, ενώ ως περιπτώσεις διαφωνίας αναφέρονται ενδεικτικά («ιδίως»), οι περιπτώσεις που ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει στη γονική μέριμνα ή δεν τηρεί την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησής της, ή αν η συμφωνία αυτή είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ή αν η γονική μέριμνα ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αρκεί, απλώς, η διαφωνία των γονέων, για να απονείμει ο δικαστής, κατά το υποκειμενικό περί δικαίου αίσθημα ή κατά τις αντιλήψεις που επικρατούν μέχρι σήμερα στη νομολογία, την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού στον έναν γονέα. Πιο συγκεκριμένα, αν δεν συντρέξει σπουδαίος λόγος, που εγκυμονεί κινδύνους για το παιδί (περίπτωση κακοποιητικού, ψυχικά διαταραγμένου ή παντελώς αδιάφορου γονέα) ή πραγματική αδυναμία άσκησης της συνεπιμέλειας από τον ένα γονέα λόγω της νόμιμης μετεγκατάστασης του παιδιού σε άλλη πόλη ή χώρα, δε νοείται ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλον γονέα ή έστω κατανομή της επιμέλειας, που μόνο κατ’ επίφαση θα επέτρεπε την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού, όπως λ.χ. με την ανάθεση στον έναν γονέα μόνο των ζητημάτων υγείας του παιδιού διότι, διαφορετικά, ο δικαστής θα υπερέβαινε τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και θα ερμήνευε ή/και θα εφάρμοζε εσφαλμένα το άρθρο 1514. (Βλ. Αναστάσιο Βαλτουδη, Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο, ΕλλΔνη 4, 2021 σελ. 999). Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας του τέκνου στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του και της προσφυγής τους στο Δικαστήριο αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της είναι το «βέλτιστο συμφέρον του τέκνου», που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Ο όρος «βέλτιστο συμφέρον» κατ’ ουσίαν, αποδίδει την προϊσχύσασα έννοια του «συμφέροντος του τέκνου» και επομένως, δεν εισάγεται διά του νέου όρου «βέλτιστο συμφέρον» καμία διαφοροποίηση σε σχέση με το προϊσχύσαν δίκαιο ως προς την έννοια και το περιεχόμενο της αόριστης νομικής έννοιας του συμφέροντος του παιδιού, (βλ. αναλυτικά, Λέκκα Γεώργιο, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα, Μετά το Ν.4800/2021, Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα- Θεσσαλονίκη 2021, σελ. 163 επομ, Φουντεδάκη Κατερίνα, Το νέο δίκαιο των σχέσεων γονέων και τέκνων, Οι αλλαγές που επέφερε στον Αστικό Κώδικα ο Ν. 4800/2021, σελ. 24 επομ.). Ως συμφέρον του τέκνου νοείται το σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και, γενικότερα, κάθε είδους συμφέρον το οποίο αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας παρέχονται για πρώτη φορά από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1511 παρ. 2 ΑΚ.: «η απόφαση του Δικαστηρίου συνεκτιμά παραμέτρους, όπως την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο». Τα κριτήρια αυτά αναδεικνύονται από τον νομοθέτη και ισχυροποιούνται έναντι άλλων, χωρίς ωστόσο, να δεσμεύουν το Δικαστήριο ως προς την ιεράρχηση ή την υιοθέτησή τους στο σύνολό τους. Η σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις ερμηνεία της διάταξης, ιδίως σύμφωνα με το Διεθνές Σύμφωνο Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού, πρέπει να οδηγεί τον εφαρμοστή του δικαίου στην εξατομικευμένη κρίση χωρίς δέσμευση από τα κριτήρια του άρθρου 1511 ΑΚ, τα οποία πρέπει να θεωρηθούν ενδεικτικά καθώς μπορεί να μην έχουν σχέση με το κρινόμενο από το Δικαστήριο θέμα και άλλοτε να οδηγούν σε λύσεις αντίθετες προς το συμφέρον του παιδιού, (βλ. Φουντεδάκη Κατερίνα,ο.π, σελ. 24 επομ.). Η εξατομικευμένη κρίση γίνεται δεκτό ότι συνιστά και εφαρμογή της επιταγής του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, η οποία αποκλείει τη στερεότυπη αντιμετώπιση ως προς την αξιολόγηση ατόμων και προσωπικών σχέσεων [βλ., αντί πολλών, Στ. Κουτσουμπίνα, Η συνταγματική θέση του ανηλίκου, σελ. 139 (150)]. Έτσι, κρίσιμα προς τούτο στοιχεία, όπως έχουν υιοθετηθεί μέχρι σήμερα από τη νομολογία και τη θεωρία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, οι έως τότε δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και (τυχόν) αδελφούς του, ενώ μεγάλης σημασίας είναι και η κατά το δυνατόν μικρότερη διατάραξη του μέχρι τούδε τρόπου ζωής του παιδιού, έτσι ώστε να διαφυλαχθεί, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο ψυχικός και συναισθηματικός κόσμος του, δεδομένου ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και τη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, έχει ήδη κλονίσει την ψυχική ισορροπία και την αίσθηση ασφάλειας του τέκνου. Η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς του, γιατί η άποψη, ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την νηπιακή ηλικία ,για την οποία αναγνωρίζεται υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. (ΑΠ 426/2021, ΑΠ 616/2020, ΑΠ 1175/2020, ΑΠ 1016/2019, ΑΠ 1422/2019, ΜΕφΠειρ 298/2021 όλες δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής, το συμφέρον του ανηλίκου μπορεί να επιβάλει να συμβιώνει τόσο με τη μητέρα του όσο και με τον πατέρα του και ακολούθως, εφόσον έτσι προκαλείται η μικρότερη δυνατή διατάραξη του τρόπου ζωής του, να ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας αυτού από κοινού στη μητέρα και τον πατέρα του, δηλαδή να γίνεται χρονική (ή εναλλασσόμενη) κατανομή αυτής ανάμεσα στους δύο γονείς, ενώ και η γονική μέριμνα να ανήκει από κοινού στους δυο τους, οι οποίοι θα οφείλουν να φροντίζουν για την ομαλή ανάπτυξη και το καλό του τέκνου τους από κοινού. Η έλλειψη δε συνεργασίας των γονέων δεν πρέπει να συνιστά εμπόδιο για την επιλογή της χρονικής κατανομής της επιμέλειας (ΕφΠειρ 298/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), καθόσον έτσι δίδεται η δυνατότητα στον γονέα που είναι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος με τα παιδιά να τα επηρεάσει σε βάρος του άλλου γονέα και να επιτύχει μέσω της άρνησής του να συνεργαστεί για μια τέτοια λύση, το μείζον, ήτοι να ασκεί αυτός αποκλειστικά τη γονική μέριμνα ή επιμέλεια των τέκνων, περιθωριοποιώντας τον άλλο γονέα. Για τον σκοπό αυτό λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων. Διάκριση πρέπει να γίνεται μεταξύ της χρονικής κατανομής της άσκησης της επιμέλειας μεταξύ των γονέων και της εναλλασσόμενης διαμονής (κατοικίας) του τέκνου. Η πρώτη συνιστά μορφή κατανομής της άσκησης της γονικής μέριμνας, κατά την οποία οι γονείς ασκούν εναλλάξ τη γονική μέριμνα με περιοδικότητα και συνεπάγεται ότι το παιδί έχει εναλλασσόμενη κατοικία στον τόπο της κατοικίας του γονέα του, ο οποίος στο πλαίσιο αυτό ασκεί μόνος του κάθε φορά τις πράξεις επιμέλειας του παιδιού για όλα τα θέματα, με εξαίρεση εκείνα που αφορούν στον πυρήνα της, κατ` άρθρο 1519 παρ. 1 ΑΚ. Αντιθέτως, η εναλλασσόμενη διαμονή μπορεί να διαταχθεί από το Δικαστήριο αυτοτελώς, χωρίς την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας, οπότε οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού την επιμέλεια του παιδιού (συνεπιμέλεια) σύμφωνα με τον κανόνα της 1513 εδ α`ΑΚ, με εξαίρεση μόνο εκείνες τις πράξεις επιμέλειας κατ’ άρθρο 1513 εδ. β`ΑΚ, που μπορεί να επιχειρεί κάθε φορά μόνος του ο γονέας με τον οποίο διαμένει εκ περιτροπής το παιδί. Έτσι με τον κανόνα της διάταξης 1513 ΑΚ αποσυνδέεται ο τόπος διαμονής του παιδιού από την άσκηση της επιμέλειας. Συνεπώς, το παιδί μπορεί να διαμένει με τον έναν γονέα και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού, με εξαίρεση τις πράξεις της επιμέλειας του άρθρου 1513 εδ. β` ΑΚ, και επίσης (a fortiori) το παιδί να διαμένει εκ περιτροπής και με τους δύο γονείς και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού ή ακόμα και από τον έναν γονέα. Καθοριστικό ρόλο για της επιλογή της εναλλασσόμενης κατοικίας από το Δικαστήριο έχει η γνώμη του παιδιού που εκδήλωσε την επιθυμία να μην αποχωριστεί τους δυο γονείς του, η επιτυχής εφαρμογή της χρονικής κατανομής για πολλά χρόνια, η ανάλωση αρκετού χρόνου με τα τέκνα του από το γονέα που δεν συγκατοικεί μαζί τους και η μη ύπαρξη άλλου κατιόντος. Εάν η εναλλασσόμενη κατοικία δεν προάγει το συμφέρον του παιδιού (λ.χ επειδή οι γονείς ζουν σε διαφορετική πόλη ή σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο, τα παιδιά δεν είναι εξοικειωμένα με τον ένα γονέα, ο ένας γονέας μένει μακριά από το κέντρο των σχολικών, των εξωσχολικών και των κοινωνικών δραστηριοτήτων), συμπληρωματικό πυλώνα της από κοινού άσκησης της επιμέλειας του παιδιού από τους γονείς του αποτελεί η ενίσχυση του δικαιώματος επικοινωνίας του παιδιού με το γονέα με τον οποίο δε διαμένει, ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ουσιαστική συμμετοχή των δυο γονέων στην ανατροφή και στην φροντίδα του. (βλ. Λέκκα Γεώργιο, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα, ν. 4800/2021, σελ. 225) Επιπροσθέτως, επί αντιθέτων αγωγών των διαζευγμένων ή εν διαστάσει τελούντων γονέων, για ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχέσεις και περιστάσεις, μπορεί να κατανείμει μεταξύ τούτων την άσκηση των τριών βασικών λειτουργιών της γονικής μέριμνας, καθώς και των διαφόρων υπολειτουργιών – τομέων της επιμέλειας του προσώπου τους, όπως είναι η μόρφωση, εκπαίδευση, υγεία, περίθαλψη κλπ, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον των τέκνων, προκειμένου να μην αποξενώνονται από τον ένα γονέα τους, ούτε να αποκλείεται αυτός τελείως από την άσκηση των ως άνω σημαντικών λειτουργικών δικαιωμάτων του (ΑΠ 616/2020, ΕφΠειρ 298/2021, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κριτήριο για την καταλληλότητα ή μη του γονέα να του ανατεθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων κατ’ αποκλεισμό του άλλου γονέα μπορεί να αποτελέσει και ο τρόπος άσκησης αυτής, όταν ήδη εκείνος μετά την επελθούσα διάσταση των συζύγων ασκούσε εν τοις πράγμασι ή προσωρινά με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων το σχετικό λειτουργικό δικαίωμα. Έτσι, εάν για παράδειγμα κατά τον παραπάνω χρόνο παρεμπόδισε αδικαιολόγητα την επικοινωνία των τέκνων με τον άλλο γονέα, τούτο συνιστά καταχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας, που είναι δυνατόν να επισύρει ακόμη και τις συνέπειες του άρθρου 1532 ΑΚ. Κι αυτό, γιατί η συστηματική και κατ’ επανάληψη παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου από τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια με τον άλλο γονέα μπορεί να οδηγήσει σε αποκοπή του τέκνου από τον γονέα με τον οποίο αυτό δεν διαμένει μαζί, κατάσταση που συνιστά γονική αποξένωση και οδηγεί σε δομικές ανισορροπίες και σε τελική ανάλυση στη συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού [βλ. Χριστίνα Σταμπέλου στα σχόλιά της κάτω από την ΠολΠρΑθ 124/2021, ΕφΑΔ & ΠολΔ 2021, σελ. 193]. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στον νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το Δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητας του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς τον συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλεια του, όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει τη στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης. Πρέπει δε να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη, ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στον σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμησή του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το βέλτιστο συμφέρον του (βλ. ΑΠ 434/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1016/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 298/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η ανάθεση της επιμέλειας είναι ανεξάρτητη από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαίτιου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας – επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς (ΑΠ 155/2022 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).Τέλος, κατά το άρθρο 18 εδ. α` ν. 4800/2021 (μεταβατική διάταξη) τα κεφάλαια Β και Γ του νόμου αυτού (που ρυθμίζουν τα ζητήματα των σχέσεων γονέων και τέκνων και τροποποιούν τις διατάξεις των άρθρων 1511 επ. ΑΚ) εφαρμόζονται και στις εκκρεμείς υποθέσεις επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (16.9.2021) αμετάκλητη δικαστική απόφαση (γνήσια αναδρομικότητα), κατ` επιτρεπτή απόκλιση από την κοινή διάταξη του άρθρου 533 § 2 ΚΠολΔ, σύμφωνα με την οποία, κατά τη συζήτηση της έφεσης, εφαρμόζεται το δίκαιο που ίσχυε κατά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης.
Από την επανεκτίμηση της κατάθεσης της μάρτυρος του ενάγοντος που εξετάστηκε ένορκα στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα με αριθμό 4471/2017 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, την κατάθεση της μάρτυρος του ενάγοντος που εξετάστηκε ένορκα και τις ανωμοτί καταθέσεις των διαδίκων που περιέχονται στα με αριθμό 40/2019 πρακτικά του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου, από την από 25-7-2021 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με την υπ΄ αρ. 233/2021 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού πραγματογνώμονος …………, Παιδοψυχίατρου, που κατατέθηκε την 28-7-2021 στη Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού, με αριθμό έκθεσης εγχείρισης ……/2021 οποία (έκθεση πραγματογνωμοσύνης) σε κάθε περίπτωση εκτιμάται ελεύθερα κατ΄ άρθρο 387 του Κ.Πολ.Δ., καθώς και από όλα τα έγγραφα τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1088/2019, ΑΠ 394/2012), εκτός από την με αριθμό 805/2022 απόφαση του Β Τριμ.Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, την οποία επικαλείται χωρίς να προσκομίζει ο ενάγων, των με αριθμούς …. και …/2020 ένορκων βεβαιώσεων ενώπιον του Συμβολαιογράφου Αθηνών ………, που λήφθηκαν επιμελεία του ενάγοντος, μετά από νόμιμη κλήτευση της εναγομένης, όπως προκύπτει από την με αριθμό …./7.1.2020 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών … …, οι οποίες παραδεκτά λήφθηκαν ενόψει της εκδίκασης της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, των με αριθμούς … και …./2017 ένορκων βεβαιώσεων ενώπιον του ίδιου Συμβολαιογράφου, που λήφθηκαν επιμελεία του ενάγοντος μετά από νόμιμη κλήτευση της εναγομένης όπως προκύπτει από την με αριθμό …./2017 έκθεση επίδοσης του ίδιου ως άνω Δικαστικού Επιμελητή, και προσκομίστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, των με αριθμούς …./2015 και …/2015 ένορκων βεβαιώσεων που λήφθηκαν ενώπιον του Συμβολαιογράφου Αθηνών ……. και χρησιμοποιήθηκαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) το οποίο εξέδωσε την με αριθμό 1221/2015 απόφασή του μεταξύ των ίδιων διαδίκων, της με αριθμό …./2015 ένορκης βεβαίωσης που λήφθηκε ενώπιον του ίδιου ως άνω Συμβολαιογράφου και προσκομίστηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που δίκασε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των ίδιων διαδίκων και εξέδωσε την με αριθμό 2115/2015 απόφασή του, των με αριθμούς …/2016 και …./2016, ένορκων βεβαιώσεων που λήφθηκαν ενώπιον του ίδιου ως άνω Συμβολαιογράφου και χρησιμοποιήθηκαν σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 54/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, της υπ αριθμόν …../2019 ένορκης βεβαίωσης που λήφθηκε ενώπιον του ίδιου Συμβολαιογράφου και χρησιμοποιήθηκε σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων μέτρων μεταξύ των ίδιων διαδίκων επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 1464/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, των με αριθμούς …./2016, …../2016, ένορκων βεβαιώσεων ενώπιον του ίδιου Συμβολαιογράφου, που λήφθηκαν με επιμέλεια του ενάγοντος και προσκομίστηκαν κατά την εκδίκαση της αγωγής διαζυγίου μεταξύ των ίδιων διαδίκων, μετά από νόμιμη κλήτευση της ενάγουσας, όπως προκύπτει από την με αριθμό …./2016 έκθεσης επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών ……., επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 124/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. και λαμβάνονται επομένως υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, (πρβλ ΑΠ 818/2009, ΑΠ 399/2009, ΑΠ 227/2007, ΑΠ 700/1999), της επισκόπησης των φωτογραφιών που προσκομίζουν οι διάδικοι, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε, της από 22.1.2016 παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης που συνέταξε η παιδοψυχίατρος …., των από 10.6.2015, 4.8.2015 και 30.9.2015 εκθέσεων παιδοψυχιατρικής εκτίμησης που συνέταξαν η …., η …. και ο ….. αντίστοιχα, της από 25.7.2017 παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης του ψυχιάτρου παίδων …… .., της από 20.7.2017 παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης που συνέταξε ο παιδοψυχίατρος …….., της από 22.6.2018 έκθεσης κοινωνικής έρευνας της κοινωνικής λειτουργού του Δήμου Παλάιού Φαλήρου, των από 5.4.2018, 9.12.2015 και 20.6.2015 εκθέσεων κοινωνικής έρευνας της Κοινωνικής Λειτουργού του Δήμου Νέας Ιωνίας, χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και όπως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), καθώς επίσης και από την επικοινωνία του Δικαστηρίου αυτού με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, …., για το οποίο κρίνει ότι έχει την απαιτούμενη ωριμότητα για να αντιληφθεί σαφώς το συμφέρον του και τη σημασία της διαφοράς των γονέων του, η οποία συνιστά συντρέχον και συνεκτιμώμενο, στοιχείο του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου για την υπό του Δικαστηρίου ανάθεση της επιμέλειας τέκνων με γνώμονα το συμφέρον αυτών, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στις 27.1.2012 στο Δημαρχείο Νέας Ιωνίας. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα τέκνο, την ……… που γεννήθηκε στις 19.4.2012. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων διασπάστηκε οριστικά την 11.3.2015 με την αποχώρηση της ενάγουσας από τη συζυγική οικία και την προσωρινή της εγκατάσταση μαζί με την ανήλικη κόρη των διαδίκων σε ξενώνα κακοποιημένων γυναικών στον Πειραιά. Η ενάγουσα ήδη από το έτος 2014 είχε προσφύγει σε κέντρο συμβουλευτικής υποστήριξης γυναικών του Δήμου …., καταγγέλοντας σωματική, λεκτική και οικονομική βία από τον σύζυγό της, επιζητώντας την παροχή ψυχολογικής και νομικής συμβουλευτικής υποστήριξης. Με την αποχώρησή της από τη συζυγική οικία κατέθεσε μύνυση σε βάρος του ενάγοντος για τις πράξεις της ενδοοικογενειακής βίας και απειλής, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 14803/2015 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, με την οποία ο κατηγορούμενος κηρύχθηκε αθώος, καθώς η ενάγουσα δήλωσε ότι την 11.3.2015 δεν άσκησε σωματική βία εναντίον της και ότι δεν επιθυμεί την τιμωρία του, καταθέτοντας όμως, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της απόφασης ότι άλλη φορά ο κατηγορούμενος την είχε χτυπήσει. Περαιτέρω, οι διάδικοι προσέφυγαν στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ζητώντας έκαστος την προσωρινή ανάθεση της επιμέλειας της ανήλικης κόρης τους. Επί των αντίθετων αιτήσεων των διαδίκων που συνεκδικάστηκαν εκδόθηκε η με αριθμό 1221/2015 απόφαση με την οποία ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια της ανήλικης κόρης των διαδίκων στον ενάγοντα με την σκέψη ότι είναι προς το συμφέρον του τέκνου να διαμείνει στο περιβάλλον εντός του οποίου ζούσε μέχρι τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων του και ορίστηκε προσωρινά ο τρόπος επικοινωνίας της ανήλικης με τη μητέρα της. Μετά τη συζήτηση των παραπάνω αιτήσεων και συνεπεία καταθέσεων του ενάγοντος και των γονέων του, δόθηκε εισαγγελική παραγγελία, ψυχιατρικής εξέτασης της ενάγουσας, προκειμένου να διαπιστωθεί αν συντρέχει περίπτωση ακούσιας νοσηλείας της. Η ενάγουσα εξετάστηκε την 4.6.2015 στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, από δυο ιατρούς του νοσοκομείου και διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε αγχώδη διαταραχή χωρίς να συντρέχει λόγος ακούσιας νοσηλείας της αλλά και ούτε ανάγκη λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Μετά από μήνυση της ενάγουσας, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του ενάγοντος και των γονέων του, για την πράξη της ψευδορκίας μάρτυρα, λόγω των ισχυρισμών τους ότι η ίδια (ενάγουσα) ήταν επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους άλλους, ζητώντας την ακούσια νοσηλεία της, εν γνώσει του ψεύδους των ισχυρισμών τους. Οι κατηγορούμενοι κηρύχθηκαν αθώοι της πράξης αυτής, δυνάμει της με αριθμό 897/2021 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, κατά πλειοψηφία. Εν συνεχεία, από τα μέσα Ιουλίου 2015 και μέχρι το τέλος του μήνα αυτού η ανήλικη κόρη των διαδίκων διέμεινε με τη μητέρα της στο πλαίσιο της ορισθείσας επικοινωνίας τους, Με την επιστροφή της ανήλικης στην πατρική οικία ο ενάγων άσκησε μήνυση σε βάρος της ενάγουσας, με την κατηγορία της συνέργειας σε σεξουαλική κακοποίηση του τέκνου από εραστές της τελευταίας. Δυνάμει της μήνυσης αυτής ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος της ενάγουσας και διενεργήθηκε κύρια ανάκριση, ενώ μετά από σχετική αίτηση του ενάγοντος μεταρρυθμίστηκε ο τρόπος επικοινωνίας της ενάγουσας με την κόρη της, ώστε αυτή να μην περιλαμβάνει διανυκτέρευση στην οικία της μητέρας και να διεξάγεται με την παρουσία τρίτου προσώπου και δη της γιαγιάς της ανήλικης από την πατρική γραμμή. Μετά την κατάθεση της μήνυσης ο ενάγων προσκόμισε την από 4.8.2015 έκθεση της Σύμβουλου Ψυχικής Υγιεινής ……. και την από 30.9.2015 παιδοψυχιατρική γνωμοδότηση που συνέταξε ο παιδοψυχίατρος ……….., σύμφωνα με τις οποίες τα αναφερόμενα από την ανήλικη περιστατικά κακοποίησης ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Ειδικότερα, η ανήλικη κατά την επιστροφή της από τη θερινή διαμονή με τη μητέρα της, αφηγήθηκε περιστατικό κατά το οποίο ένα βράδυ στο δωμάτιο της μητέρας της στο ξενοδοχείο ήρθαν δύο μαύροι κύριοι και ένα παιδάκι η …. και ενώ η μητέρα της πήγε στην κουζίνα να μαγειρέψει ο ένας μαύρος φίλος της που ήταν Ιταλός έβγαλε το βρακί του και ξάπλωσε στο καναπέ, εν συνεχεία δε έβγαλε και το βρακί των δυο ανήλικων και τις πείραζε στο πιπί με τα χέρια του, βάζοντας τα καφέ του δάχτυλα στο πιπί τους και πειράζοντάς τις στο πιπί με το πιπί του. Οτι εν συνεχεία ήρθε η μαμά της από την κουζίνα και ήταν και αυτή ξεβράκωτη, ξάπλωσε δίπλα στο φίλο της και τον χάιδευε και την χάιδευε και εκείνος και μετά έβαλε το πιπί του στο πιπί της. Αντίθετα, ο άλλος μαύρος ήταν καλός και δεν τις πείραζε. Η ανακρίτρια του Δ ανακριτικού Γραφείου Πειραιά, διόρισε με διάταξή της ως πραγματογνώμονες τους παιδοψυχιάτρους ……. και …….., προκειμένου να διερευνήσουν αν οι παραπάνω διηγήσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ο δε ενάγων διόρισε ως τεχνική του σύμβουλο την ψυχολόγο ……… Οι παραπάνω πραγματογνωμονες μετά από συναντήσεις με τους διαδίκους και με την ανήλικη, ατομικά με τον καθένα αλλά και από κοινού με την ανήλικη έκαστος γονέας, κατέληξαν στο συμπέρασμα με τις από 20.7.2017 και 25.7.2017 εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης ότι τα καταγγελόμενα δεν είναι πραγματικά γεγονότα αλλά προιόν είτε ασυνείδητης καθοδήγησης από τον πατέρα, κατά τον πραγματογνώμονα …. είτε παρερμηνείας από τον ίδιο αποσπασματικών γεγονότων που αφηγήθηκε η ανήλικη κατά τον πραγματογνώμονα ….. Επίσης παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη διενέργησε και η ….., επιμελήτρια Β του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου του Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης, μετά από εντολή του τμήματος προστασίας ανηλίκων της Γενικής Διεύθυνσης Ασφάλειας της Αττικής, η οποία στην από 22.1.2016 έκθεσή της αν και δεν αναφέρεται ρητά στην αλήθεια ή μη των καταγγελόμενων τονίζει ότι η ανήλικη περιγράφει τα περιστατικά με διαφορετικές εκδοχές χωρίς να διακατέχεται από συναισθήματα φόβου ή θυμού αλλά σαν να διηγείται μια ιστορία και χωρίς να εκδηλώνει συναισθήματα φόβου προς τη μητέρα της ή να απομακρύνεται από αυτήν. Εν τέλει για την εν λόγω υπόθεση εκδόθηκε το με αριθμό 301/2018 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς, το οποίο έχει καταστεί αμετάκλητο, με το οποίο το ως άνω Συμβούλιο, αποφάνθηκε να μην γίνει κατηγορία σε βάρος της ενάγουσας, επειδή δεν προέκυψαν καθόλου ενδείξεις ενοχής της για την αποδιδόμενη σε αυτήν πράξη. Εν συνεχεία δυνάμει της με αριθμό 771-870/2021 απόφασης του Γ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο ενάγων κρίθηκε, κατά πλειοψηφία, ένοχος των πράξεων της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδορκίας μάρτυρα και της συκοφαντικής δυσφήμισης, λόγω της υποβολής της μήνυσής του κατά της ενάγουσας με την κατηγορία της συνέργειας σε σεξουαλική κακοποίηση του τέκνου τους. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση από τον ενάγοντα. Με την με αριθμό 40/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των διαδίκων ανατέθηκε στην ενάγουσα, πλην όμως η απόφαση αυτή, (ήδη εξαφανισθείσα) ουδέποτε εκτελέστηκε, λόγω της άσκησης έφεσης κατ΄αυτής από τον ενάγοντα. Μετά την έκδοση της ως άνω απόφασης, η ενάγουσα ζήτησε την προσωρινή επιμέλεια της ανήλικης, αίτηση η οποία απορρίφθηκε δυνάμει της με αριθμό 795/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και η ανήλικη κόρη των διαδίκων παρέμεινε με τον ενάγοντα, ενώ ρυθμίστηκε η επικοινωνία της με την ενάγουσα, ρύθμιση που τηρείται μέχρι και την παρούσα συζήτηση. Το έτος 2019 επίσης εκδόθηκε η με αριθμό 124/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ήδη τελεσίδικη, με την οποία απαγγέλθηκε η λύση του γάμου των διαδίκων, μετά από άσκηση αντίθετων αγωγών των διαδίκων, αποδεχόμενο υπαιτιότητα της ενάγουσας για τον κλονισμό της έγγαμης σχέσης.
Επίσης, με διάταξη της με αριθμό 40/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ήδη εξαφανισθείσας), διαβιβάστηκαν κατ’ άρθρο 38 του προισχύσαντος ΚΠΔ, αντίγραφα της παρούσας δικογραφίας, προκειμένου να διερευνηθεί η τέλεση από τον ενάγοντα, τους γονείς του, τον ……. και την …………., των αδικημάτων της απάτης κατά συναυτουργία, της συνέργειας σε αυτήν, της πλαστογραφίας και της παραβίασης προσωπικών δεδομένων, και σχηματίστηκε η σχετική δικογραφία, η οποία τέθηκε στο αρχείο δυνάμει της με αριθμό ……./2020 διάταξης της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πειραιώς. Σημειώνεται οτι η ενάγουσα επαναπροσκομίζει το ΑΒΜ …… κατηγορητήριο με κατηγορούμενους τον ενάγοντα, τους γονείς του, την σύμβουλο ψυχικής υγείας …. … και τον παιδοψυχίατρο ……….. για τις πράξεις της ψευδούς αναφοράς στην αρχή, της ψευδούς καταμήνυσης, της συκοφαντικής δυσφήμισης κατ εξακολούθηση σε βάρος της ενάγουσας, της ψευδορκίας άπαξ και κατ εξακολούθηση, και της ψευδούς ιατρικής βεβαίωσης, υπόθεση η οποία εισήχθη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, χωρίς όμως να επικαλείται την έκδοση απόφασης επί της κατηγορίας αυτής. Στις παλαιότερα διενεργηθείσες πραγματογνωμοσύνες, ο ενάγων έχει εκτιμηθεί ως μορφωμένος, υψηλού πνευματικού επιπέδου άντρας, ιδιαίτερα αγχώδης και ανήσυχος και σε σχέση με τη ……………, τρυφερός αλλά ιδιαίτερα αγχώδης και υπερπροστατευτικός. Απέναντι στην ενάγουσα τρέφει ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς άλλες φορές δηλώνει ότι πρέπει να είναι παρούσα στην ζωή της κόρης τους και άλλες φορές θεωρεί ότι εκδίδεται και υπονοεί ότι προτίθεται να εκπορνεύσει την ανήλικη και εν συνεχεία να την εγκαταστήσει σε ορφανοτροφείο στη Βουλγαρία. (βλ. πραγματογνωμοσύνες … και …..). Στην πρόσφατη πραγματογνωμοσύνη του ….. ., εκτιμάται ότι είναι ένας γονέας που έχει ασχοληθεί εκτεταμένα και με επιμέλεια γύρω από την ανατροφή του παιδιού, ικανός να αντιληφθεί τους βασικούς ψυχολογικούς μηχανισμούς γύρω από τις συμπεριφορές ενός παιδιού και μιας έφηβης και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις, χωρίς να σημειώνονται παράγοντες επικινδυνότητας από το ιατρικό, ψυχιατρικό και κοινωνικό του ιστορικό. Η ενάγουσα επίσης κατά τις προηγούμενες πραγματογνωμοσύνες, που επισημαίνεται οτι συντάχθηκαν κατά το χρόνο που εκκρεμούσε σε βάρος της η κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για άμεση συνέργεια σε κακοποίηση της ανήλικης κόρης, έχει υψηλό μορφωτικό επίπεδο ως κάτοχος δυο πανεπιστημιακών πτυχίων, με τραυματικό ιστορικό παιδικών χρόνων και παρουσιάζεται ιδιαίτερα αγχωμένη κατά τις συνεντεύξεις με τους πραγματογνώμονες, Σύμφωνα με την πραγματογνωμοσύνη του …………., αν και η ίδια δεν ασκεί την επιμέλεια της κόρης της είναι καλή γνώστης της σχολικής της πορείας, του ιατρικού της ιστορικου και των δυσκολιών που προκλήθηκαν στην ανήλικη κατά τον χρόνο της σύγκρουσης των γονέων της,ενώ φαίνεται να ακολουθεί μια ισορροπημένη προσέγγιση στην αντιμετώπιση των γονικών προβλημάτων που της τέθηκαν κατανοώντας τους μηχανισμούς αντίδρασης, έχοντας όμως μια υπερβολική τάση αυτο-μομφής. Απουσιάζουν και από εκείνη παράγοντες επικινδυνότητας, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή προβληματισμού ως προς την επάρκειά της να ανταποκριθεί στην ανατροφή της ……………., εξακολουθεί όμως να έχει έντονο αγχώδες συναίσθημα και δυσκολία στην αυθόρμητη έκφραση του συναισθήματός της, γεγονός που επηρεάζει και τη σχέση της με τη ……………. Περαιτέρω, από τις εκθέσεις κοινωνικής έρευνας που διεξήχθησαν στις οικίες των γονέων της ανήλικης, προέκυψε οτι τοσο η πατρική όσο και η μητρική οικία είναι πλήρως κατάλληλες για την διαμονή της ανήλικης, ενώ και οι δυο γονείς εργάζονται ως ιδιωτικοί υπάλληλοι διαθέτοντας σταθερή εργασία, η ενάγουσα στην επιχείρηση …., ως υπεύθυνη της συνεργασίας της με εταιρείες που εδρεύουν στη Βουλγαρία και ο ενάγων ως μαθηματικός στο …………. Από την εκτίμηση των προεκτεθέντων πραγματικών περιστατικών το Δικαστήριο κρίνει οτι η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου της ανήλικης ……………., πρέπει να ανατεθεί από κοινού και στους δυο γονείς αυτής, καθώς δεν προέκυψε κάποιος λόγος να απέχει από την ρύθμιση των άρθρων 1511 επ. ΑΚ, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το Ν. 4800/2021, που σύμφωνα με όσα αναφέρθηκανστη μείζονα σκέψη της παρούσας εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς υποθέσεις. Ειδικότερα, σε οτι αφορά το πρόσωπο της μητέρας, ……………, το Δικαστήριο κρίνει ότι επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή και προσαρμοστικότητα κατά την παραμονή της στην Ελλάδα, υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, καθώς εκτός των σύνηθων προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπισει κάποιος υπήκοος άλλης χώρας, η ίδια βίωσε κακές σχέσεις με την οικογένεια του συζύγου της, απαξιωτική συμπεριφορά από τον ίδιο, την αιφνίδια ακούσια ψυχιατρική της εξέταση, την βαρύτατη κατηγορία της συνέργειας σε σεξουαλική κακοποίηση του τέκνου της και την συνεπεία αυτής επί κρίσιμο και μακρύ διάστημα την περιορισμένη επικοινωνία της με αυτό, ήτοι την τριετία που η …………… διήγε το τρίτο έως έκτο έτος της ηλικίας της, διάστημα που είναι κομβικό για τη δημιουργία αναμνήσεων και σύνδεσης με τους οικείους της. Η παραπάνω κατηγορία φέρει εκτός από την απειλή της βαρύτατης ποινικής τιμωρίας ως κακουργηματική πράξη και ένα ιδιαίτερο ηθικό βάρος που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί κάποιος που αδίκως, όπως εν προκειμένω, κατηγορείται για αυτήν. Παρά τις δυσχερείς αυτές συνθήκες, και την παντελή έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος, η ενάγουσα κατάφερε να ανταπεξέλθει και να κατακτήσει ένα σταθερό και αυτόνομο επίπεδο διαβίωσης. Παράλληλα συνέχισε να βρίσκεται κατά το δυνατόν δίπλα στην ανήλικη κόρη της και παρά τις τεταμενες σχέσεις της με τον ενάγοντα δεν καταφέρθηκε εναντίον του ενώπιον της ανήλικης κόρης της, όπως προκύπτει από την πραγματογνωμοσύνη του ……….. αλλά και από την επικοινωνία με την ανήλικη. Η τελεσιδίκως δε διαγνωσθείσα υπαίτιότητά της, για τον κλονισμό της εγγαμης συμβίωσης με τον ενάγοντα, κρίνεται ότι δεν συνέχεται με την συμπεριφορά της προς την ανήλικη κόρη, της. Η αγάπη και η διάθεσή της να βρίσκεται δίπλα στην τελευταία, δεν δύνανται να αμφισβητηθούν, ούτε από κάποιο άλλο αποδεικτικό μέσο αποδείχθηκε ότι δεν είναι ικανή για την ανάληψη ενεργού γονεικού ρόλου, εκτιμάται δε ότι το να έχει πλέον ενεργό ρόλο στην επιμέλεια της κόρης της, θα συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη των σχέσεών τους, όσο και στην δική της συναισθηματική ενδυνάμωση. Ο … έχει ανταπεξέλθει στο γονεικό του καθήκον, κατά την ανατροφή της ……………., χωρίς να αμφισβητούνται τα συναισθήματα αγάπης, προσφοράς και τρυφερότητας που αισθάνεται για την ανήλικη. Είναι γεγονός οτι η αβάσιμη καταγγελία του σε βάρος της ενάγουσας για το αδίκημα της συνέργιας σε σεξουαλική κακοποίηση της ανήλικης κόρης τους, αντικειμενικά απομάκρυνε την ενάγουσα από την κόρη της για ένα διάστημα τριών ετών, που ήταν κρίσιμο για την ανάπτυξη της σχέσης μητέρας-κόρης, επιπλέον κατά το ίδιο διάστημα επέδειξε εξόχως περιφρονητική και υβριστική συμπεριφορά απέναντι στην ενάγουσα, οπως προκύπτει από πλήθος μηνυμάτων που της έχει αποστείλει και τα οποία προσκομίζει η ενάγουσα. Κρίσιμο ζήτημα, το οποίο επηρεάζει την κρίση περί της καταλληλότητάς του ενάγοντος προκειμένου να συνεχίσει να ασκεί την επιμέλεια της ……………, είναι εαν στην καταγγελία του αυτή προέβη θορυβημένος από τα λεγόμενα της ανήλικης τα οποία παρερμήνευσε, ή εάν προκάλεσε και εν συνεχεία εκμεταλλεύτηκε την καταγγελία του προκειμένου να απομακρύνει την ενάγουσα από την θυγατέρα της. Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα οτι ο ενάγων προέβη στην καταγγελία του, παρερμηνεύοντας τα λεγόμενα της ανήλικης, και λόγω της σχετικά πρόσφατης διάσπασης της έγγαμης συμβίωσής του, που του είχε προκαλέσει έντονα συναισθήματα θυμού, πιστεύοντας στην αλήθεια της καταγγελίας του. Ενισχυτική της κρίσης αυτής του Δικαστηρίου, είναι η όμοια άποψη του πραγματογνώμονα …….., το γεγονός οτι κατά τον χρόνο της καταγγελίας ο ενάγων ήδη είχε την επιμέλεια της ανήλικης έστω και προσωρινά, η περιγραφή του χαρακτήρα του ως υπερπροστατευτικού από τους πραγματογνώμονες, χαρακτηριστικό που δεν του επέτρεψε την κατά το δυνατόν ψύχραιμη διερεύνηση των λεγομένων της ανήλικης και το γεγονός οτι παρά τα καταγγελόμενα δεν εμπόδισε την επικοινωνία μητέρας-κόρης, ούτε κατά τα διαλαμβανόμενα στην ως άνω πραγματογνωμοσύνη, καθοδήγησε συστηματικά την ανήλικη εναντίον της μητέρας της. Πρέπει να σημειωθεί οτι η τελεσίδικη κρίση του ποινικού Δικαστηρίου, περί της ενοχής ή μη του ενάγοντος για τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδορκίας μάρτυρα και της συκοφαντικής δυσφήμισης, λόγω της υποβολής της ως άνω μήνυσής του κατά της ενάγουσας, για την οποία όπως ανωτέρω εκτέθηκε κρίθηκε πρωτοδίκως ένοχος κατά πλειοψηφία, με τη με αριθμό 771-870/2021 απόφαση του Γ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, αφενός δεν δεσμεύει με δύναμη δεδικασμένου το παρόν Δικαστήριο, (ΑΠ 1252/2022 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ) αφετέρου το τελευταίο μπορεί να μορφώσει πλήρη δικανική πεποίθηση από τα ήδη προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα, έτσι ώστε να μην κρίνεται αναγκαία η αναβολή της έκδοσης οριστικής απόφασης, προκειμένου να τελεσιδικήσει η εν λόγω ποινική δίκη κατ΄άρθρο 250 ΚΠολΔ. Η ανήλικη ……………, η οποία κατά τον χρόνο συζήτησης της υπόθεσης μετά την διεξαγωγή της πραγματογνωμοσύνης ήταν 10,5 ετών διαμένει στην πατρική οικία από τη γέννησή της και μέχρι τη συζήτηση της έφεσης, εμφανίζεται φροντισμένη, παθολογικά υγιής και απολαμβάνει τις δραστηριότητες των παιδιών της ηλικίας της. Από τις προηγούμενες διενεργηθείσες πραγματογνωμοσύνες προκύπτει οτι ψυχολογικά η ανήλικη εμφάνισε σημάδια άγχους κατά την περίοδο της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων, λόγω της έντασης που δημιουργήθηκε ανάμεσά τους. Στην πραγματογνωμοσύνη που διενέργησε η κα ……., η οποία προηγείται χρονικά, των υπόλοιπων, διαφαίνεται οτι η ανήλικη λόγω των τεταμένων σχέσεων των γονέων της, προσπαθεί να ευχαριστήσει και τους δύο γονείς, να διατηρήσει την καλή συναισθηματική της επαφή και με τους δυο και να κρατήσει ενστικτωδώς ίσες αποστάσεις και απο τους δυο προσπαθώντας να παραμείνει έξω από τη σύγκρουσή τους, αλλά παραμένει επικοινωνιακή. Στις δυο μεταγενέστερες πραγματογνωμοσύνες, των κων …. και ….., εκτίθεται οτι η ανήλικη έχει αναπτύξει «επιλεκτική αλαλία», αποφεύγοντας να συνομιλήσει με τους πραγματογνώμονες, ενώ ο πατέρας της επιβεβαιώνει οτι συνομιλεί με τα οικεία της πρόσωπα αλλά αρνείται να μιλήσει με ξένους, συμπέρασμα που καταδεικνύει επιβάρυνση της ψυχικής της κατάστασης. Στην πρόσφατη πραγματογνωμοσύνη του κου ………,φαίνεται οτι λόγω της ψυχαθεραπευτικής παρέμβασης που είχε η ανήλικη, της φροντίδας από τον πατέρα και της παύσης των συγκρούσεων μεταξύ των γονέων της αποκαταστάθηκαν τα προβλήματα αυτά. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της ίδιας πραγματογνωμοσύνης, η σχέση της ……………. με την μητέρα της για την οποία η ανήλικη δεν τρέφει αρνητικά συναισθήματα, χρειάζεται μεγαλύτερη επεξεργασία, ενώ επίσης επεξεργασία χρειάζεται και η υπερβολική ταύτιση σε επιπέδου προτύπου και αξιών που δείχνει προς τον πατέρα της. Τα συμπεράσματα αυτά ενισχύουν την κρίση του Δικαστηρίου, οτι η ανάθεση της επιμέλειας της ανήλικης από κοινού και στους δυο γονείς της, είναι προς το συμφέρον της ιδίας, καθώς θα οδηγήσει σε μια πολύπλευρη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς της. Οι γονείς-διάδικοι πρέπει να κατανοήσουν, οτι είναι επιτακτική η ανάγκη συνεννόησης μεταξύ τους, προκειμένου να συνεχίσει να αναπτύσσεται ομαλά η κόρη τους, όπως καταδεικνύεται από το γεγονός οτι όταν έπαψαν οι συγκρούσεις τους, έπαψαν σταδιακά και τα συμπτώματα άγχους και φοβιών της. Το γεγονός οτι οι διάδικοι παρά τα εκατέρωθεν συναισθήματα πικρίας, που είναι εν μέρει δικαιολογημένα και κυρίως από την πλευρά της ενάγουσας, δεν ενέπλεξαν πλέον ενεργά την ανήλικη, η μεν μητέρα προσπαθώντας να την δει η κόρη της σαν θύμα με θύτη τον πατέρα της, ο δε τελευταίος με συστηματική υποβολή ή συκοφάντηση της μητέρας, δημιουργεί την εύλογη πεποίθηση στο Δικαστήριο, οτι θα μπορέσουν να συνεργαστούν με γνώμονα το συμφέρον της ανήλικης. Απαραίτητο προς τούτου, είναι ο πατέρας να αποδεχθεί την μητέρα ως ισάξιο και οχι ως κατώτερο ή υποδεέστερο παράγοντα εξισορρόπησης της ζωής της ανήλικης και να βοηθήσει ουσιαστικά στην αποκατάσταση των σχέσεών τους, διευκολύνοντας και παροτρύνοντας την επανασύνδεσή τους, με θετικές ενέργειες αλλά και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την βούληση και τις απόψεις της μητέρας ως προς τα θέματα που αφορούν την επιμέλεια της κόρης τους, χωρίς να διεκδικεί για τον εαυτό του το αλάθητο. Η δε μητερα, χωρίς να είναι υποχρεωτικό, καλό θα ήταν να λάβει όποιο είδος επιστημονικής συμβουλής ή στήριξης κρίνει κατάλληλο προκειμένου να βοηθηθεί ως προς τους τρόπους ενδυνάμωσης της σχέσης της με την κόρη της και την αβαστη έκφραση των συναισθημάτων αγάπης που τρέφει προς αυτή. Ακόμα, να κατανοήσει οτι παρά την όποια αδικία αισθάνεται οτι υπέστη από την πλευρά του ενάγοντος, κρίσιμο για το παρόν Δικαστήριο είναι το συμφέρον της ανήλικης, η οποία έχει αναπτύξει ισχυρότατους δεσμούς με τον ενάγοντα, στον οποίο εν τέλει οφείλεται εν πολλοίς η ομαλή ανάπτυξή της. Παρά το γεγονός οτι η επιμέλεια της ανήλικης θα ασκειται από κοινού από τους διαδίκους, το Δικαστήριο κρίνει οτι η ……………, θα πρέπει να εξακολουθήσει να διαμένει στην οικία του πατέρα της. Τούτο για τους ακόλουθους λόγους: Στην πατρική οικία η …………… διαμένει από τη βρεφική της ηλικία, και είναι πλήρως εξοικειωμένη με το περιβάλλον αυτό, γεγονός το οποίο της δημιουργεί συναίσθημα ασφάλειας και θαλπωρής. Εχει ενταχθεί πλήρως όλα αυτά τα έτη σε ένα πρόγραμμα το οποίο έχει συνηθίσει και φαίνεται να αποδίδει λαμβανομένων υπόψη και των σχολικών της επιδόσεων. Συγκεκριμένα, λόγω της εργασίας του ενάγοντος, η ανήλικη καθημερινά συναναστρέφεται τους συγγενείς της πατρικής γραμμης, παππού, γιαγιά και θεία, από τους οποίους κυρίως η γιαγιά, συνεπικουρεί τον πατέρα της στην φροντίδα της ανήλικης, με τους οποίους ομοίως έχει αναπτύξει σχέσεις αμοιβαίας στοργής και αγάπης. Επιπλέον η κατοικία της μητέρας της βρίσκεται στο …., το οποίο απέχει σημαντικά από τη ……., όπου βρίσκεται η οικία του πατέρα της, τα Πατήσια όπου βρίσκεται η οικία της γιαγιάς της, τις … όπου βρίσκεται το σχολείο της «……….», επομένως η τυχόν αλλαγή του τόπου κατοικίας της, στο …….. θα επηρεάσει σημαντικά και δυσμενώς την καθημερινότητά της, καθώς θα αναγκαστεί με την αλλαγή σχολείου και κοινωνικού περιβάλλοντος να αποστερηθεί το οικείο της περιβάλλον, στην ηλικία της προεφηβείας. Επιπλέον η ίδια η ανήλικη εξέφρασε ενώπιον της Δικαστού κατά την επικοινωνία τους την ρητή βούλησή της να παραμείνει στην οικία του πατέρα της, επειδή είναι πλέον συνδεδεμένη με τον τελευταίο, του έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και δεν θέλει να στερηθεί τους φίλους και τις δραστηριότητές της. Η θέση αυτή της ανήλικης εκφράζει την πραγματική της βούληση, καθώς έχει επαναληφθεί ενώπιον όλων των Δικαστών και των πραγματογνωμόνων με τους οποίους επικοινώνησε και εκφράζεται ρητά, απερίφραστα και χωρίς κανέναν δισταγμό. Ακόμα, κρίνεται πιθανό η αιφνίδια παρά την αντίθετη βούλησή της, αλλαγή του περιβάλλοντός της να επηρεάσει αρνητικά και τη σχέση με τη μητέρα της, την οποία πιθανώς θα θεωρήσει υπαίτια προς τούτο. Η δε λύση της εναλασσόμενης διαμονής της, με την διατήρηση του ίδιου σχολικού και εν γένει μαθησιακού περιβάλλοντος λόγω της μεγάλης απόστασης των τόπων κατοικίας των διαδίκων και της έλλειψης υποστηρικτικού περιβάλλοντος της μητέρας, η οποία ομοίως εργάζεται, κρίνεται οτι θα προκαλέσει πρακτικά προβλήματα και την καταταλαιπώρηση της ανήλικης. Τέλος, το Δικαστήριο πρέπει να ρυθμίσει την επικοινωνία της ανήλικης με την μητέρα της με την οποία δεν θα διαμένει, κατ αποδοχή του σχετικού επικουρικού αγωγικού αιτήματος. Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία της ανήλικης, το αίτημα της ενάγουσας αλλά και το γεγονός της ομαλής διεξαγωγής της επικοινωνίας, όπως αυτή ρυθμίστηκε δυνάμει της με αριθμό 795/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, όπως συνομολογούν οι διάδικοι, αυτή πρέπει να ρυθμιστεί ως ακολούθως: α) απεριόριστη τηλεφωνική επικοινωνία της ενάγουσας με την ανήλικη κάθε ημέρα από ώρα 18:00 έως 19:00, β) κάθε Τρίτη και Πέμπτη έκαστης εβδομάδας και για τις ώρες από 17:00 εως 21:00, γ) κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο εκάστου μηνός από ώρα 09:00 του Σαββάτου έως ώρα 20:00 της Κυριακής, δ)κατά τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς από 24 Δεκεμβρίου ώρα 12:00 εώς 31 Δεκεμβρίου ώρα 12:00 τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό, και τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 12:00 της 31ης Δεκεμβρίου, μέχρι ώρα 12:00 της 7ης Ιανουαρίου, ε) κατά τις διακοπές του Πάσχα από τις 12:00 της Μεγάλης Δευτέρας έως ώρα 12:00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό και από ώρα 12:00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου έως ώρα 12:00 της Κυριακής του Θωμά και στ) κατά την διάρκεια των θερινών διακοπών 15 ημέρες τον μήνα Ιούλιο και 15 ημέρες τον μήνα Αύγουστο. Τις ακριβεις ημερομηνίες μέσα στους μήνες αυτούς που η ενάγουσα θα ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας της με την ανήλικη, ανάλογα και με τις εργασιακές της δυνατότητες θα πρέπει να γνωστοποιεί στον ενάγοντα εντός του πρώτου πενθημέρου μηνός Ιουνίου. Στο πλαίσιο της δια ζώσης επικοινωνίας το ανήλικο τέκνο θα παραλαμβάνεται από την μητέρα έξω από την οικία του πατέρα της κατά το χρόνο έναρξης αυτής και θα παραδίδεται στον ίδιο τόπο κατά τη λήξη της. Πρέπει επιπλέον να απειληθεί σε βάρος του ενάγοντα – εναγομένου χρηματική ποινή ύψους τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός, για κάθε παραβίαση της ως άνω διάταξης. Τέλος συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
ΚΡΑΤΕΙ και συνεκδικάζει τις από 30.7.2015 με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2015 και από 4.8.2015 με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/2015 αγωγές Δέχεται εν μέρει αυτές ως ουσιαστικά βάσιμες.
ΑΝΑΘΕΤΕΙ την άσκηση της επιμέλειας της ανήλικης ……………, που γεννήθηκε στις 19-4-2012, και στους δύο γονείς της και ορίζει αυτή να διαμένει με τον ενάγοντα-εναγόμενο, πατέρα της, στην οικία αυτού.
ΡΥΘΜΙΖΕΙ το δικαίωμα επικοινωνίας της εναγομένης- ενάγουσας με το ως άνω τέκνο, ως εξής: α) απεριόριστη τηλεφωνική επικοινωνία της ενάγουσας με την ανήλικη κάθε ημέρα από ώρα 18:00 έως 19:00, β) κάθε Τρίτη και Πέμπτη έκαστης εβδομάδας και για τις ώρες από 17:00 εως 21:00, γ) κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο εκάστου μηνός από ώρα 09:00 του Σαββάτου έως ώρα 20:00 της Κυριακής, δ)κατά τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς από 24 Δεκεμβρίου ώρα 12:00 εώς 31 Δεκεμβρίου ώρα 12:00 τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό, και τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 12:00 της 31ης Δεκεμβρίου, μέχρι ώρα 12:00 της 7ης Ιανουαρίου, ε) κατά τις διακοπές του Πάσχα από τις 12:00 της Μεγάλης Δευτέρας έως ώρα 12:00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό και από ώρα 12:00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου έως ώρα 12:00 της Κυριακής του Θωμά και στ) κατά την διάρκεια των θερινών διακοπών 15 ημέρες τον μήνα Ιούλιο και 15 ημέρες τον μήνα Αύγουστο. Τις ακριβεις ημερομηνίες μέσα στους μήνες αυτούς που η ενάγουσα θα ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας της με την ανήλικη, ανάλογα και με τις εργασιακές της δυνατότητες θα πρέπει να γνωστοποιεί στον ενάγοντα εντός του πρώτου πενθημέρου μηνός Ιουνίου. Στο πλαίσιο της δια ζώσης επικοινωνίας το ανήλικο τέκνο θα παραλαμβάνεται από την μητέρα έξω από την οικία του πατέρα της κατά το χρόνο έναρξης αυτής και θα παραδίδεται στον ίδιο τόπο κατά τη λήξη της.
ΑΠΕΙΛΕΙ σε βάρος του ενάγοντα – εναγομένου χρηματική ποινή ύψους τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός, για κάθε παραβίαση της ως άνω διάταξης.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ το σύνολο των δικαστικών εξόδων των διαδίκων, πέραν των ήδη προκαταβληθέντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, μεταξύ τους.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του την 31.7.2023 απόντων των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, με την παρουσία της Γραμματέως
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ