Αριθμός 419/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Ιωάννη Χαρτοφύλαξ.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ», το οποίο εδρεύει στην Αίγινα και εκπροσωπείται νόμιμα, (ΑΦΜ …….) εκπροσωπήθηκε δε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Αλεξάνδρα Τσάμη.
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 6.1.2012 (αριθμ. εκθ. καταθ. …../2012) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν η υπ΄ αριθμ. 940/2015 προδικαστική απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και η υπ΄ αριθμ. 1532/2021 απόφαση αυτού, που απέρριψε την αγωγή.
Την τελευταία από τις ανωτέρω αποφάσεις προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 20.8.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021-…………/2021) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 20.8.2021 (αριθ.καταθ. ………../2021) έφεση του ηττηθέντος ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος κατά της υπ’ αριθ. 1532/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και της υπ’ αρ. 940/2015 συνεκκαλούμενης μη οριστικής απόφασης του ιδίου ως άνω δικαστηρίου (Κ.Πολ.Δ 513 παρ. 2), που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, ασκήθηκε νομότυπα με την κατάθεση δικογράφου στη γραμματέα του αρμοδίου δικαστηρίου, και εμπρόθεσμα, καθόσον από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε και παρήλθε διετία από τη δημοσίευσή της [(26.7.2021), άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 518 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 αντικαταστάθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015)], αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθ. 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν.3994/25.7.2011). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 Κ.Πολ.Δ) κατά την ιδία ως άνω διαδικασία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα το παράβολο, ποσού 100 ευρώ, που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ.
Με την από 6.1.2012 (αριθ.καταθ. …./2012) αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων και ήδη εκκαλών ιστορεί ότι, έχει στην κυριότητά του, το επαρκώς περιγραφόμενο ακίνητο, εκτάσεως 617,76 τ.μ, που βρίσκεται στη θέση “…..”, στην Κτηματική Περιφέρεια του Δημοτικού Διαμερίσματος … του Δήμου Αίγινας, εκτός σχεδίου πόλεως, εντός των ορίων του οικισμού “…”, όπως εμφαίνεται, στο επισυναπτόμενο σε αυτή (αγωγή), από Μαρτίου 2008 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………., προσαρτημένου στο με αριθ. …/2008 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αίγινας ………….. Ότι την κυριότητα επί αυτού απέκτησε κατά τον ιστορούμενο λεπτομερώς παράγωγο τρόπο, δυνάμει του υπ’ αριθ. …/11.4.2008 συμβολαίου, όπως διορθώθηκε με το υπ’ αριθ. …/2008 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αίγινας ………….., νομίμως μεταγραφέντων στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τ…., αριθ. …/τ…. αριθ. …). Ότι ο εναγόμενος Δήμος αμφισβητεί το δικαίωμα κυριότητάς του επί του επιδίκου ακινήτου ισχυριζόμενος αβάσιμα, ότι αυτό (επίδικο ακίνητο) έχει καταστεί κοινόχρηστο δυνάμει της υπ’ αριθ. …../1951 πράξης καθορισμού ορίων του πρώην συμβολαιογράφου Αίγινας ………….. που καταρτίστηκε μεταξύ της Ηγουμένης της Ιεράς Γυναικείας Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου η “……….”, και του ………….., ως κοινοτάρχη και εκπροσώπου της τότε Κοινότητας ….., και έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας. Με βάση τα ανωτέρω, επικαλούμενος άμεσο έννομο συμφέρον, ζήτησε να αναγνωριστεί κύριος του ως άνω περιγραφόμενου επιδίκου ακινήτου, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος Δήμος Αίγινας στην δικαστική του δαπάνη. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού έκρινε ότι η αγωγή είναι νόμιμη, πλην του αιτήματος αυτής να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή λόγω της αναγνωριστικής φύσεως αυτής (αγωγής), απέρριψε αυτή ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη δεχόμενο ότι η επίδικη εδαφική έκταση αποτελεί κοινόχρηστο χώρο. Κατά της αποφάσεως αυτής, παραπονείται ήδη ο ενάγων με την υπό κρίση έφεσή του με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ως άνω από 6.1.2012 αγωγή του.
Σύμφωνα με το άρθρο 967 ΑΚ πράγματα κοινής χρήσεως είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες ,οι γιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι τα κοινόχρηστα πράγματα είναι εκείνα, τα οποία δικαιούται να χρησιμοποιήσει ευρύτερος αόριστος αριθμός προσώπων. Τα κοινής χρήσεως πράγματα λαμβάνουν τον προσδιορισμό αυτό είτε από το νόμο είτε από τη βούληση του ιδιοκτήτη, με δικαιοπραξία περιβεβλημένη τον τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου αν αφορά ακίνητο και μεταγραφή. Εξάλλου, το χαρακτήρα κάποιου χώρου ως κοινόχρηστου μπορεί να προσδώσει σε αυτόν πράξη της αρμόδιας διοικητικής αρχής, σύμφωνα με τις διατάξεις περί σχεδίων πόλεων, που περιλαμβάνει τον Ρυμοτομικό Διάταγμα του Σχεδίου Πόλεως. Αν όμως το χαρακτηριζόμενο ως κοινόχρηστο ακίνητο ανήκει σε ιδιώτη, για να καταστεί κοινόχρηστο απαιτείται τήρηση της διαδικασίας της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως και συντέλεσή της δια καταβολής της κατά το Σύνταγμα (άρθρο 117) αποζημίωσης και δεν αρκεί η χρησιμοποίησή του από τους δημότες ακόμη και για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο αυτού της παραγραφής της διεκδικητικής αγωγής, η κατάληψη δε και χρησιμοποίηση του ακινήτου είναι παράνομη και παρέχει δικαίωμα αποζημίωσης και διεκδίκησης. Η περίπτωση χρησιμοποιήσεως από τους δημότες δεν αποτελεί απόδειξη παραιτήσεως από την κυριότητα για την οποία απαιτείται, όπως προαναφέρθηκε, συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγραφή, δεν τίθεται θέμα χρησικτησίας του Δήμου, διότι οι δημότες δεν ασκούν νομή για λογαριασμό του. Χρησικτησία του τελευταίου μπορεί να νοηθεί μόνον εφόσον αυτός έχει προβεί στην εφαρμογή του ρυμοτομικού σχεδίου με την εκτέλεση των αναγκαίων έργων και έχει παρέλθει ο προβλεπόμενος από τις διατάξεις του ΑΚ χρόνος (ΑΠ 308/1997, Εφ.Αθ. 4331/2003 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Απ.Γεωργιάδης Εμπράγματο Δίκαιο Δεύτερη Έκδοση παρ. 13 Κοινόχρηστα, σελ. 149 επ.).
Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, ……. και …………, που εξετάστηκαν με επιμέλεια των διαδίκων στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την συνεκκαλούμενη υπ’ αριθ. 940/2015 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, οι οποίες (καταθέσεις) εκτιμώνται κάθε μια χωριστά και σε συνδυασμό μεταξύ τους και προς τις λοιπές αποδείξεις, ανάλογα με τον τρόπο γνώσεως και τον βαθμό αξιοπιστίας καθενός από αυτούς, καθώς επίσης και από όλα ανεξαιρέτως τα από τους διαδίκους νομίμως προσκομιζόμενα στην παρούσα συζήτηση μετ’ επικλήσεως έγγραφα (Ολ ΑΠ 9/2000, ΑΠ 1511/2005, ΑΠ 30/2012, Εφ.Αθ. 21/2008 δημ.ΝΟΜΟΣ), μεταξύ των οποίων η υπ’ αριθ. 546/2016, διαταχθείσα με την ως άνω συνεκκαλούμενη μη οριστική απόφαση του ιδίου ως άνω δικαστηρίου (…./2015 πραγματογνωμοσύνη του πολιτικού μηχανικού-τοπογράφου ……… και η από 28.9.2020 Τεχνική Έκθεση του Τοπογράφου -Μηχανικού ……….., τις φωτογραφίες, που επισκοπούμενες αποτυπώνουν την περιοχή μέσα στην οποία βρίσκεται το επίδικο ακίνητο, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1Γ, 457 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ), και τα οποία (ως άνω έγγραφα), λαμβάνονται υπόψη, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρο 339 σε συνδ.με άρθρο 395 Κ.Πολ.Δ), χωρίς να έχει παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που αυτεπαγγέλτως λαμβάνονται υπόψη (άρθρο 336 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Το επίδικο ακίνητο-οικόπεδο, βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, εντός των ορίων του κάτω των 2000 κατοίκων οικισμού “….”, της κτηματικής περιφέρειας του δημοτικού διαμερίσματος …. του Δήμου Αίγινας στη θέση “…..”, εμφαίνεται στο από Μαρτίου 2008 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………., που προσαρτάται στο υπ’ αριθ. …./2008 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αίγινας …………….., το οποίο διόρθωσε το υπ’ αριθ. …/2008 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της ιδίας ως άνω συμβολαιογράφου Αίγινας, και στο από Ιουλίου 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού …. που προσαρτάται στην υπ’ αριθ. …/2007 πράξη αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Αθηνών . …… και στο σχέδιο υπ’ αρ. 1 του ως άνω αναφερομένου διορισθέντος πραγματογνώμονα πολιτικού μηχανικού, …………. (940/2015 μη οριστική απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά), στο οποίο προσδιορίζεται περιμετρικά με τα στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Α συνορευόμενο βορείως επί πλευράς Β-Γ μήκους 29,65 μ.με φερόμενες ιδιοκτησίες επί πλευράς Γ-Δ-Ε-Ζ μήκους 20,31 μ. (15,45+2,15+2,71) με δημοτική οδό, νοτίως επί πλευράς Ζ-Η-Θ μήκους 19,01 (16,9+2,11) με γήπεδο μπάσκετ και επί πλευράς Θ-Ι-Κ-Α μήκους 21,46 (6,65+10,44+4,37) με υπόλοιπο ιδιοκτησίας δικαιοπαρόχου του ενάγοντος και δυτικώς επί πλευράς Α-Β μήκους 11,09μ με την ιδιοκτησία ….., επιφανείας, κατά τους τίτλους κτήσης 617,76 τ.μ, αληθούς όμως και ορθής, κατά τον ως άνω πραγματογνώμονα 507,17 τ.μ, γεγονός που αποδέχεται και δεν αμφισβητεί ο ενάγων. Το παραπάνω ακίνητο, όπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. …/11.4.2008 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αίγινας …………. σε συνδυασμό με το υπ’ αριθ. …./2008 συμβόλαιο της ιδίας ως άνω συμβολαιογράφου το οποίο διορθώνει το πρώτο ως προς τη περιγραφή του επιδίκου ως άνω οικοπέδου και τα οποία έχουν νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (Τ…. αρ. …/21.4.2008/Τ…, αριθ. …/22.9.2008), περιήλθε στον ενάγοντα, ήδη εκκαλούντα, λόγω πωλήσεως από τον ……….. Το ως άνω ακίνητο περιήλθε στην κυριότητα, νομή και κατοχή των δικαιοπαρόχων του ενάγοντος ως εξής: 1)Στην παραπάνω άμεσο δικαιοπάροχο του αποβιώσαντος την 2.6.1991 ………, την οποία (κληρονομία) αποδέχθηκε με την υπ’ αριθ. …./7.6.2007 δήλωση αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Αθήνας, ………, νομίμως μεταγραφείσας στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τ…. αριθ. …../12.6.2007), το οποίο εμφαίνεται με τους αριθμούς 88, 96, 95, 103, 170, 20, 19, 69, 240, 239, 238, 143, 142, 150, 152, 151, 144, 105, 55, 77, 88 στο από Μαρτίου 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ………. Στον ανωτέρω δικαιοπάροχο του ενάγοντος …………, περιήλθε: α)Με το υπ’ αριθ. …/1962 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αίγινας ……… που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τ….., αριθ…./28.12.2006), λόγω αγοράς από την εδρεύουσα στην Αίγινα Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου “…………”, ως τμήμα της ευρύτερης έκτασης εκ 230 στρεμμάτων και κατά το ½ εξ αδιαιρέτου περιγράφεται και εμφαίνεται στο προσαρτημένο σε αυτό από Απριλίου 1960 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού …………. με τα κεφαλαία γράμματα Α, Β, Γ, Δ, Ε, Ζ, Η, Θ, Ι, Κ, Λ, Μ, Ν, Ξ, Ο, Π, Ρ, Σ, Τ, Υ, Φ, Χ, Ψ, Ω, Α1,Α2, Α.
β)Με το υπ’ αριθ. …./1974 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (Τ….. αριθ. …../28.12.2006), λόγω αγοράς από τον ……., ως τμήμα ευρύτερης έκτασης εκ 3.769 τ.μ στη θέση “….” του Δ.Δ …., που εμφαίνεται στο από Ιουνίου 1966 σχεδιάγραμμα του μηχανικού ……. με τα αλφαβητικά στοιχεία α, β, γ, δ, ε, ζ, μ, λ, κ, ι, θ, α η οποία (ευρύτερη έκταση εκ μ.τ 3.769) αποτελεί τμήμα της μείζονος έκτασης των 230 στρεμμάτων, την οποία είχε αρχικά αγοράσει κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο …….. (……./1962 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο) απώτερος δικαιοπάροχος του ως άνω πωλητή ………., 3)Στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Αίγινας “…….” η άνω έκταση 230 στρεμμάτων (τμήμα της οποίας αποτελεί το επίδικο ακίνητο) με άλλα συνεχόμενα κτήματα (βλ…../1962 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αίγινας …) από αμνημονεύτων χρόνων περιήλθε με το υπ’ αριθ. …/1877 Παραχωρητήριο του Συμβολαιογράφου Αίγινας …… που έχει μεταγραφεί νόμιμα (Τόμος …΄ αριθ. …) στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αίγινας και το υπ’ αριθ. …/1892 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αίγινας …… που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τ…. (ΛΖ) Α.2258/259/1892), 4)Στον ……. (απώτερο δικαιοπάροχο του ενάγοντα – πωλητή του …….) περιήλθε το ποσοστό του ½ εξ αδιαιρέτου του ανωτέρω αρχικού αγρού των 230 στρεμμάτων εξ 182.360 τ.μ, λόγω αγοράς από τον ….., δυνάμει του υπ’ αριθ. …./29.6.1964 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών ……., που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τ…. αριθ. …/28.12.2006), 5)Στον …….. η παραπάνω έκταση (½ εξ αδιαιρέτου του αρχικού αγρού των 230 στρεμμάτων εξ 182.360 τ.μ) περιήλθε, λόγω αγοράς από τον ……., με το υπ’ αριθ. …./29.8.1964 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών ……… που έχει μεταγραφεί νόμιμα (τ…. αριθ. …./31.8.1964) στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αίγινας, 6)Στον ……., όπως ανωτέρω αναφέρεται, περιήλθε, λόγω αγοράς από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Αίγινας “……..”, και κατά το ½ εξ αδιαιρέτου του αγρού εκ 230 στρεμμάτων, στην Κοινότητα …. της Αίγινας, τέως Δήμου Αιγινητών, με τις τοπικές ονομασίες “…, .., … και …”, με το ως άνω υπ’ αριθ. …./1962 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αίγινας …….., που έχει νόμιμα, ως αναφέρθηκε, μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αίγινας. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι την 17.3.1851 καταρτίστηκε, μεταξύ της εκπροσώπου της Ιεράς Γυναικείας Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου …. και του εκπροσώπου της Κοινότητας … της Αίγινας, η υπ’ αριθ. …/1951 Πράξη καθορισμού ορίων, που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αίγινας (τ…. αριθ. …./17.3.1951) με την οποία καθορίσθηκαν τα εξής: “……..η Ιερά Γυναικεία Μονή δια της……εκπροσώπου της, εν όψει των αναγκών των κατοίκων της Κοινότητας …. αποδέχεται ως οριστικόν όριο διαχωρισμού της περιουσίας της Μονής από την κοινότητα ….. την εις το από 11 Ιουλίου 1936 τοπογραφικό διάγραμμα της κοινότητας ……, που συνοδεύει την ως άνω πράξη, νοητή γραμμή την ενούσα δια της υφισταμένης αγροτικής οδού την ανατολικήν γωνίαν του Περιβολιού της Μονής μετά της ανατολικής γονίας της εν τα διαγράμματι σημειουμένης μικροϊδιοκτησίας την τελευταία δε ταύτην μετά της θέσεως … μέχρι θαλάσσης, ούτως ώστε ολόκληρος ο προς δυσμάς από του ορίου τούτου εν των διαγράμματι χώρος, πλην τον εν αυτών τριών ή τεττάρτων (3-4) ελαιοδένδρων αναγνωρίζεται δια του παρόντος ανήκων εις την Κοινότητα …….., ο δε προς ανατολάς από του ορίου υπόλοιπος εν το κτηματολογικό διαγράμματι χώρος αναγνωρίζεται ανήκον εις την ………. Τα προ του περιβολιού (εξεκολουθούντος πάντοτε να παραμένη εις την ιδιοκτησίαν της Μονής) υπάρχοντα φρέατα αποδίδοντα εις την κοινήν χρήσιν ουδενός των συμβαλλόμενων μερών δυνάμενου ή δικαιουμένου να παρακωλύει την ελεύθεραν ύδρευσιν παντί των βουλομένων”. Ο διορισθείς με την υπ’ αριθ. 940/2015 μη οριστική απόφαση (συννεκαλουμένη) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ……….. Πολιτικός Μηχανικός – Τοπογράφος, στην υπ’ αριθ. …/2016 πραγματογνωμοσύνη του, αναφέρει, μεταξύ άλλων “………Επί του βασικού σχεδίου του 1936 που εμφαίνεται με ερυθρό χρώμα επετέθησαν τα υπόλοιπα σχέδια και υπήρξε φροντίς για την σύμπτωση κοινών στοιχείων. Λόγω της μεγάλης εκτάσεως της περιοχής που αποτυπώνεται στο σχέδιο του 1936 και της μικρής του ακρίβειας σε πολλά στοιχεία και ειδικώς στις ακτογραμμές υπάρχει μικρά προσέγγιση που όμως είναι ικανοποιητική. Αρκετά μεγάλη προσέγγιση υπάρχει στην ακτογραμμή που ετοπογράφησα και απετύπωσα με μπλέ χρώμα και την οποία επισημαίνω με βέλος. Εκ της επιθέσεως αυτής προκύπτει ότι ο δρόμος-όριο στο σχέδιο του 1936 διέρχεται βορρείως της επιδίκου περιοχής δια μέσου των ομόρων προς αυτήν οικοπέδων (φερομένων δια βελών γίνεται και για το δρόμο-όριο του σχεδίου του 1936 και της επιδίκου εκτάσεως. Άλλωστε και ο τοπογράφος ……… (υπάλληλος του Δήμου) στο από Δεκεμβρίου 2010 σχέδιόν του εμφανίζει τον δρόμο-όριο να αγγίζει την βορρειότερη γωνία του επιδίκου όπως το έχει αποτυπώσει ο μηχανικός ….. και συνεπώς βορρειότερα από την επίδικη έκταση όπως την έχω αποτυπώσει εγώ. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι το επίδικο βρίσκεται προς ανατολάς του δρόμου-όριο και συνεπώς εντός της ιδιοκτησίας της απωτάτης δικαιοπαρόχου του ενάγοντος Ιεράς Μονής “Η …..”. Ακολούθως, από το υπ’ αριθμ. …./1966 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών, ……… “προκύπτει ότι στο τμήμα της ως άνω έκτασης των 182.360 τ.μ, περιλαμβάνονται και 4 τμήματα αυτής εκτάσεως ενενήκοντα στρεμμάτων πλεόν ή έλλατον, όπως αυτά εμφαίνονται υπό τα στοιχεία Ε1, Ε2, Ε3 και Ε4 στο από Ιουλίου 1966 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….. και σύμφωνα με αυτό α)το Ε1 τμήμα εκτάσεως 5380 τ.μ κείται εις θέσην … ,εμφαίνεται εις το ως άνω σχεδιάγραμμα υπό στα στοιχεία αυτά κει περικλείεται υπό των μικρών γραμμάτων α,β,γ,δ,ε,ζ,η,α, πλην του εντός αυτού τμήματος υπό τα γράμματα ι,κ,λ,μ,θ,ι, εκτάσεως μέτρων τετραγωνικών 550, ήτοι καθαράς εκτάσεως μετά την αφαίρεση του τελευταίου τμήματος 4.800 τ.μ, β)το Ε2 τμήμα ευρίσκεται εις θέσην … είναι εκτάσεως 46.300 τ.μ, γ)το Ε3 τμήμα που βρίσκεται στη θέση … είναι εκτάσεως 14.300 τ.μ και το Ε4 που βρίσκεται στην αυτήν ως αμέσως πιο πάνω θέση …. είναι εκτάσεως 26.000 τ.μ. Τα ως άνω περιγραφέντα τμήματα διηρέθησαν περαιτέρω το μεν Ε1 σε 10 αγροτεμάχια ήτοι από του αριθμού 1 έως 10, το Ε2 τμήμα σε 115 αγροτεμάχια από του αριθμού 11 έως 115, το Ε3 τμήμα σε 51 αγροτεμάχια από του αριθμού 126 έως 176 και το Ε4 τμήμα σε 68 αγροτεμάχια από του αριθμού 177 έως 244. Σύμφωνα με το συμβόλαιο αυτό οι …….. …. και ……. πώλησαν στον …….. το αγροτεμάχιο υπ’ αριθμ. 1 του Ε1 τμήματος εκτάσεως 348 τ.μ. Κατά συνέπεια: “ο …. πώλησε στον … το ½ εξ αδιαιρέτου του εναπομείναντος μετά από προηγηθείσες σε τρίτους πωλήσεις τμήματος Ε1 [(ήτοι το Ε1 τμήμα ήταν 5.380 τ.μ – 580 τ.μ κοινοτικός χώρος τ.μ=4.800 τ.μ-1031 τ.μ (348 τ.μ επωλήθησαν στον … και 683 τ.μ στην ….)=3769 τ.μ] (βλ.την υπ’ αριθ. …../2016 πραγματογνωμοσύνη). Αντίθετη κρίση για τα ως άνω πραγματικά περιστατικά δεν συνάγεται από την απο 28.9.2020 Τεχνική Έκθεση του τοπογράφου-μηχανικού, ……….., που είναι κατά την κρίση του Δικαστηρίου ασαφής, και δίχως απάντηση ως προς όλα τα ως άνω ουσιώδη αποδεικτέα θέματα της υπό κρίση υποθέσεως και τιθέντα, με την ως άνω υπ’ αρ. 940/2015 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ,ως ζητήματα απαντήσεως από την διαταχθείσα πραγματογνωμοσύνη. Επίσης, στην υπ’ αριθ. 1/2011 απόφαση του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά, που εκδόθηκε κατόπιν ασκήσεως της υπ’ αριθ.καταθέσεως …/2011 ανακοπής του ανακόπτοντος-αιτούντος …….. (ενάγοντος ήδη εκκαλούντος) κατά του Ν.Π.Δ.Δ “ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΙΝΑΣ” και κατά της υπ’ αρ. 2/2011 αποφάσεως της Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, αναφέρεται ότι: “Από την γραμματική διατύπωση όμως του κειμένου της γ΄ σελίδας της αρ. …./1951 πράξεως το οποίο κατά λέξη έχει ως εξής: “Τα προ του περιβολίου (εξακολουθούντος πάντοτε να παραμένει στην ιδιοκτησία της Μονής) υπάρχοντα φρεάτια αποδίδονται στην κοινή χρήση μη δυναμένων των συμβαλλομένων μερών να παρακωλύουν την ελεύθερη ύδρευση σε κάθε βουλόμενο”. Από την διατύπωση αυτή, σε συνδυασμό με τα προσκομισθέντα σχεδιαγράμματα, προκύπτει κατά την κρίση μας ότι το κομμάτι πίσω από τα πηγάδια (τμήμα του οποίου τυγχάνει και το επίδικο) αναγνωρίσθηκε ως ιδιοκτησία της Μονής, με συνέπεια οι μετέπειτα αγοραπωλησίες αυτού να είναι και νόμιμες και έγκυρες. Μάλιστα από την διατύπωση αυτή δεν προκύπτει σαφώς ότι η Μονή απεμπολεί την κυριότητά της και στα κομμάτια γης που βρίσκονται τα πηγάδια και δεν παραχωρεί ουσιαστικά δουλεία επ’ αυτών……”. Για τους ανωτέρω λόγους “μεταρρυθμίστηκε η υπ’ αρ. 2/2011 απόφαση της Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά και διατάχθηκε η απαγόρευση “κάθε διακατοχικής πράξης εκ μέρους του ως άνω ανακόπτοντος και του ΝΠΔΔ με την επωνυμία “ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ” επι της επιδίκου εκτάσεως 617,6 τ.μ κειμένης στη θέση “…” του δημοτικού διαμερίσματος ….…..”. Ο μάρτυρας του ενάγοντος, ………., η μαρτυρία του οποίου είναι κατά την κρίση του Δικαστηρίου σαφής και επισχυόμενη από όλα τα λοιπά ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, κατέθεσε (βλ.τα υπ’ αριθ. …/2015 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά) “………το αγόρασε ο αδελφός μου με συμβόλαιο αγοράς…..εγώ έκανα έλεγχο στο συμβόλαιο για να το αγοράσει και του έδωσα και βεβαίωση…..συνορεύει με ιδιοκτησίες, με δρόμο και με ένα γηπεδάκι του μπάσκετ που είναι της κοινότητας, γύρω γύρω αυτά τα πράγματα……Αυτό ανήκε στη Μονή ….., η οποία Μονή…..ένα τμήμα εκεί, που έχει πηγάδια τα χώρισε σε δέκα οικόπεδα περίπου και τα πούλησε…..στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πηγάδια……τα οποία είναι κοινόχρηστα και με δρόμους οι οποίοι έχουν, για να έχει πρόσβαση το πηγάδι το κοινόχρηστο, όπως έγραφε και το καταστατικό της Μονής όταν τα παραχώρησε. Τα πηγάδια είναι προσβάσιμα σε όλο τον κόσμο….τα πηγάδια….τρία, τέσσερα……..εκτός του επιδίκου……..”.
Από την προσήκουσα συνεκτίμηση όλων των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών αποδεικνύεται ότι το επίδικο ακίνητο που βρίσκεται στην θέση “….” επί κτηματικής περιφέρειας του δημοτικού διαμερίσματος …. του Δήμου Αίγινας στην Αίγινα Αττικής, επιφανείας 507,19 τ.μ, περιήλθε στην κυριότητα, νομή και κατοχή του ενάγοντα τον Σεπτέμβριο έτους 2008 με παράγωγο τρόπο δυνάμει των ως άνω προαναφερόμενων αγοραπωλητήριων συμβολαιογραφικών εγγράφων νόμιμα μεταγραφέντων, ως τμήμα της ευρύτερης έκτασης των 230 στρεμμάτων της αληθούς κυρίας Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αίγινας “… …”, κείμενο στην ιδιοκτησία αυτής ως ευρισκόμενο “ανατολικώς του δρόμου-ορίου”, και ανήκοντο στην κυριότητα της απώτατης δικαιοπαρόχου όπως πρόδηλα προκύπτει και από την προαναφερόμενη υπ’ αριθ. ……/1951 πράξη καθορισμού ορίων του συμβολαιογράφου Αίγινας ………. Συγκεκριμένα, ο ……-απώτερος δικαιοπάροχος του ενάγοντα απέκτησε, λόγω αγοράς: α)από την ως άνω αληθή κυρία (Ι.Μονή “…..”) ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου από την μείζονα έκταση των 230 στρεμμάτων με το ανωτέρω υπ’ αριθ. …/1962 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο και β)από τον …….. τμήμα της μείζονος έκτασης επιφανείας 3768 τ.μ με το ανωτέρω υπ’ αριθμ. …./1974 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο, το οποίο (τμήμα εκ 3.768 τ.μ ) αποτελεί τμήμα της αρχικής ως άνω μείζονος έκτασης των 230 στρεμμάτων, η οποία είχε περιέλθει κατά κυριότητα και κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου στον ………. και ……….. (απώτερο δικαιοπάροχο του πωλητή ………) και κατά συνέπεια περιήλθε στον ενάγοντα κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου από τους ως άνω συμβολαιογραφικούς τίτλους, λόγω αγοράς από τον …………, το επίδικο ακίνητο, κατά κυριότητα, νομή και κατοχή, με το υπ’ αριθ. ως άνω …/2008 όπως διορθώθηκε με το υπ’ αριθ. ………/2008 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αίγινας ………….. Αντίθετη κρίση δεν συνάγεται από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων και η κατάθεση του μάρτυρα του εναγομένου, ……………. (βλ.τα υπ’ αρ. …/2015 Πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά), κατά την οποία: “……το επίδικο ακίνητο……κοινόχρηστο. Προ αμνημονεύτων ετών…….είμαι γεννημένος το 1946 και θυμάμαι τον χώρο αυτόν όλον που πηγαίνουμε τα πρόβατα, επειδή ήταν πηγάδια εκεί……στη συγκεκριμένη έκταση, για τα εξακόσια τετραγωνικά δεν υπήρχαν εκεί πηγάδια…….ο Δήμος η τότε κοινότητα Αίγινας είχε αφήσει αυτήν την έκταση…….οι κάτοικοι τη χρησιμοποιούσαν……να πηγαίνουν την δίοδο στα πηγάδια και…τα πρόβατα το βράδυ τα άφηναν εκεί στο συγκεκριμένο, στο επίδικο……….θυμάμαι τα βράδια, μόλις βασίλευε ο ήλιος ήταν γεμάτο πρόβατα….εκτός από την επίδικη υπάρχουν ιδιοκτησίες δίπλα……κοινόχρηστος όλος….εγώ τον επίδικο χώρο τον έχω περιφράξει…….είναι τα κολονάκια από τα κράσπεδα σώζονται μέχρι σήμερα……..τον χώρο αυτό τον καθάριζα, έπαιζαν τα παιδιά, έβλεπαν το μπάσκετ από πάνω από τον χώρο……..σήμερα…….χρησιμοποιείται το επίδικο ακίνητο…..για την χρήση των πηγαδιών και για τα παιδιά που πάνε και παίζουν στον συγκεκριμένο χώρο……..”. Όμως, ο χαρακτήρας ενός πράγματος ως κοινόχρηστου δεν επέρχεται με τη χρήση του από τους δημότες, αφού οι ιδιώτες χρήστες του χώρου δεν ασκούν πράξεις νομής για λογαριασμό του οικείου ΟΤΑ, ούτε εξάλλου επέρχεται με χρησικτησία ή παραγραφή της διεκδικητικής αγωγής (Εφ.Αθ. 4334/2003 ό.π, Εφ.Αθ. 4595/2008 δημ. ΝΟΜΟΣ). Ένα πράγμα μπορεί να καταστεί κοινόχρηστο: α)με τον χαρακτηρισμό του, που γίνεται με νόμο ή διοικητική πράξη, β)με βούληση του ιδιοκτήτη που πρέπει να εκδηλωθεί με νομότυπη μεταβιβαστική δικαιοπραξία κατά τους όρους του άρθρου 1033 ΑΚ (αιτιώδη συμβολαιογραφική πράξη και μεταγραφή) ή με διάταξη τελευταίας βούλησης ή με μονομερή παραίτηση από την κυριότητα προς το σκοπό να καταστεί το συγκεκριμένο ακίνητο κοινόχρηστο, η οποία απαιτείται να περιβληθεί τον συμβολαιογραφικό τύπο και να μεταγραφεί, γ)με την αμνημονεύτου χρόνου κατά το νομ.3 πανδ.C43-8 αρχαιότητα που υπάρχει, όταν δύο συνέχεια γενεές έτσι γνώρισαν την παρούσα κατάσταση, με την προϋπόθεση πάντως, ότι η αμνημόνευτη αυτή αρχαιότητα ήταν συμπληρωμένη μέχρι της κατά την 23.2.1946 εισαγωγή του ΑΚ, μετά την οποία αποκλείεται η συμπλήρωση αυτής, γιατί τέτοια αμνημόνευτη αρχαιότητα δεν προβλέπει ο ΑΚ. Ο ισχυριζόμενος ότι κάποιο ακίνητο είναι δημοτικό πρέπει, για το ορισμένο του ισχυρισμού του, να προσδιορίσει το νόμιμο τρόπο με τον οποίο απέκτησε την ιδιότητα αυτή. Ο επικαλούμενος την αμνημονεύτου χρόνο αρχαιότητα, δηλαδή την αμνημονεύτου χρόνου παράδοση του ακινήτου σε κοινή χρήση, πρέπει να επικαλεσθεί και σε περίπτωση αμφισβήτησης να αποδείξει ότι η τώρα υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων, υπάρχει από χρόνου τόσου ώστε η γενεά ανθρώπων που ζει κατά την εισαγωγή του ΑΚ και αυτή που αμέσως προηγήθηκε, κάθε μιας απ’ αυτές νοούμενης και εκτεινόμενες επί σαράντα έτη, να μη γνώρισαν διαφορετική κατάσταση (ΑΠ 1081/2019, ΑΠ 137/2015, ΑΠ 451/2015, ΑΠ 723/2014, ΑΠ 831/2014, Εφ.Πειρ. 397/2016, Εφ.Λαρ. 163/2011, Εφ.Δωδ. 298/2003 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Το εναγόμενο όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν προέβαλε παραδεκτά κατά την πρώτη συζήτηση με τις προτάσεις του ούτε ανέπτυξε προφορικά τον ισχυρισμό του ότι: με ένα από τους πιο πάνω περιγραφόμενους τρόπους το επίδικο κατέστη κοινόχρηστο πράγμα [(Κ.Πολ 238, 241 παρ. 1, 262 παρ.1, 269 παρ. 1, ως ίσχυαν πριν την τροποποίηση που επέφερε ο Ν.4335/2015, λόγω του χρόνου συζητήσεως της υπό κρίση αγωγής (18.9.2014 η αρχική πρώτη συζήτηση και η επαναλαμβανόμενη, 1.10.2020, θεωρείται συνέχεια της άνω αρχικής, κατ’ άρθρ. 254 παρ. 1 εδ.γ΄, έτσι ώστε υπάρχει μια ενιαία συζήτηση σε δύο στάδια)], ώστε να ταχθούν τα οικεία θέματα αποδείξεως, να μπορέσει να αμυνθεί ο ενάγων και να επέλθει έτσι η μετάθεση της κυριότητας του ακινήτου υπέρ του εναγομένου ΟΤΑ. Εξαιτίας της συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων, ήτοι πρόκειται περί ενστάσεως (Κ.Πολ.Δ), το βάρος αποδείξεως της οποίας φέρει ο διάδικος, που κατά νόμο βαρύνεται με την απόδειξη των κρίσιμων πραγματικών περιστατικών (Κ.Πολ.Δ 338 παρ. 1), και στην προκειμένη περίπτωση το εναγόμενο Ν.Π.Δ.Δ “ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ”. Όπως προκύπτει από τις έγγραφες προτάσεις του εναγομένου “Δήμου Αίγινας” (ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου), τέτοιος ισχυρισμός περί κοινοχρησίας δεν προτάθηκε νομοτύπως στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ούτε και στο Δικαστήριο τούτο με τις προϋποθέσεις του άρθρου 527 Κ.Πολ.Δ, αλλά απλώς ο εναγόμενος προβαίνει σε αιτιολογημένη άρνηση της βάσης της αγωγής, ισχυριζόμενος ότι το επίδικο ακίνητο αποτελεί κοινόχρηστο χώρο, χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση των απαιτούμενων περιστατικών για τη θεμελίωση αυτού ως κοινόχρηστου (ΑΠ 590/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια όλων των ανωτέρω αναφερομένων, αποδεικνύεται πλήρως (Κ.Πολ.Δ 261, 340 παρ. 2, 338 παρ. 1), από τον έχοντα το βάρος απόδειξης – ενάγοντα, ότι αυτός (ενάγων) είναι αποκλειστικά κύριος του ακινήτου που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, εντός των ορίων του κάτω των 2000 κατοίκων οικισμού “……..” της κτηματικής περιφέρειας του δημοτικού διαμερίσματος …… του Δήμου Αίγινας στη θέση “……” επιφανείας 507,19 τ.μ, δυνάμει του προαναφερομένου παράγωγου τρόπου, όπως τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά τα θεμελιωτικά της ιστορικής βάσης της υπό κρίση αγωγής προκύπτουν ως αληθή και βάσιμα από την συνεκτίμηση όλων των ως άνω αποδεικτικών στοιχείων, και, το οποίο, όπως προαναφέρεται, δεν έχει τον χαρακτήρα του κοινόχρηστου πράγματος, ένσταση άλλωστε που δεν προβλήθηκε από τον εναγόμενο Δήμο Αίγινας, προκειμένου να απαντήσει σε αυτή (ένσταση) το Δικαστήριο. Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η αγωγή και ως κατ’ ουσία βάσιμη και να αναγνωριστεί ο ενάγων κύριος του πιο πάνω περιγραφόμενου ακινήτου. Κατά συνέπεια, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποιο με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη την υπό κρίση αγωγή ,δεχόμενο ότι το επίδικο ακίνητο έχει αποκτήσει την ιδιότητα του κοινόχρηστου πράγματος βάσει της αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητας που προβλέπονταν από τις διατάξεις του προισχύσαντος του ΑΚ βυζαντινορωμαϊκού δικαίου (ν.3 Πανδ.43.7, ν.2 παρ. 8 Πανδ. 39.3, ν.28 Πανδ. 22.3) που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 51 ΕισΝΑΚ, έσφαλε, ως προς την κατανομή του βάρους απόδειξης, ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των ως άνω κανόνων ουσιαστικού δικαίου και ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και τα υποστηριζόμενα τους λόγους της υπό κρίση έφεσης είναι ουσιαστικά βάσιμα. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, να εξαφανισθεί η πρωτόδικη απόφαση, και, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο και εξεταστεί στην ουσία (άρθ. 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), να γίνει δεκτή η αγωγή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος-εκκαλούντος πρέπει να επιβληθούν και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σε βάρος του εναγομένου ΝΠΔΔ με την επωνυμία “ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ”, λόγω της ήττας του, περιορισμένα κατά το μέτρο του άρθ. 281 παρ. 2 του ν.3463/2006 “Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων” σε συνδυασμό με το άρθρο 285 του ν.3852/2010, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα [(άρθρ. 183, 176 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), ΑΠ 633/2020, ΑΠ 539/2020, ΑΠ 378/2020, ΑΠ 1112/2017 ΝΟΜΟΣ) και τέλος, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του κατατεθέντος παραβόλου στον καταθέσαντα εκκαλούντα-ενάγοντα (Κ.Πολ.Δ 495 παρ. 3).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 20.8.2021 (αριθ.καταθ. …../25.8.2021) έφεση, κατά της υπ’ αριθ. 1532/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και της συννεκαλλούμενης μη οριστικής υπ’ αριθ. 940/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Δέχεται ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την ανωτέρω από 20.8.2021 έφεση.
Εξαφανίζει την υπ’ αριθ. 1532/2021 οριστική απόφαση και την συννεκαλλούμενη υπ’ αριθ. 940/2015 μη οριστική απόφαση, του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Κρατεί και δικάζει την από 6.1.2012 (αριθ.καταθ. …./9.1.2012) αγωγή.
Δέχεται την από 6.1.2012 αγωγή.
Αναγνωρίζει τον ενάγοντα κύριο, νομέα και κάτοχο του ακινήτου, που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, εντός των ορίων του κάτω των 2000 κατοίκων οικισμού “……” της κτηματικής περιφέρειας του δημοτικού διαμερίσματος ……. του Δήμου Αίγινας στη θέση “…..”, επιφανείας 507,19 τ.μ.
Καταδικάζει το εναγόμενο-εφεσίβλητο Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ” στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος-εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και τα ορίζει σε εννιακόσια είκοσι (920) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή του e-παραβόλου με κωδ. ………….. στον καταθέσαντα εκκαλούντα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Ιουλίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ