ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός απόφασης 395/2023
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(2° Τμήμα)
Αποτελούμενο από Βασίλειο Παπανικόλα, Πρόεδρο Εφετών, Σταυρούλα Λιακέα, Εφέτη και Μαρία Τσιάλτα, Εφέτη-Εισηγήτρια, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα, Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος: Ελληνικού Δημοσίου νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, οδός ………., (ΑΦΜ ……….) και ήδη από 1-1-2017 από τον Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (ΑΦΜ ……) και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας που κατοικοεδρεύει στην Καλλιθέα οδός ………… που παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια της δικαστικής πληρεξούσιας του Ν.Σ.Κ. Ελένης Πλασσαρά, παριστάμενη κατ’ άρθρο 242 παρ2. του ΚΠολΔ, με την από 16-11-2022 δήλωση.
Των εφεσιβλήτων: 1) …………. 2) ………… και 3) ……….. που παραστάθηκαν στο Δικαστήριο δια της πληρεξούσιας τους δικηγόρου, Αλεξάνδρας Ν. Σοφιανοπούλου (Δ.Σ. Αθηνών με Α.Μ. ….., που προσκόμισε το με αριθ. … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων).
Το εκκαλούν άσκησε την από 17-9-2019 (αριθ. καταθ. Πρωτοδικείου Πειραιώς ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../2019, αριθ. καταθ. Εφετείου Πειραιώς ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/2019) έφεσή κατά της με αριθμ. 1515/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς τακτικής διαδικασίας (και της αναγκαίως συμπροσβαλλόμενης με αριθμ. 3141/2018 μη οριστική απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου), όπως αυτή διορθώθηκε με τη με αριθμ. 3606/2019 απόφαση (τακτικής διαδικασίας) του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία εγγράφηκε στο πινάκιο για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε δικάσιμος αρχικά η 21-5-2020. Ωστόσο, δυνάμει της με αριθμ. Δ1α/ΓΠ οικ. 30340 ΚΥΑ (ΦΕΚ 1857/15-5-2020), κατά την ως άνω δικάσιμο η υπόθεση δεν εισήχθη προς συζήτηση λόγω της αναστολής των δικών συνεπεία της πανδημίας covid-19 με αποτέλεσμα η υπόθεση να επαναπροσδιοριστεί οίκοθεν προς συζήτηση με τη με αριθμ. 103/2020 πράξη της Προέδρου Εφετών Πειραιώς για τη δικάσιμο της 23-9-2021 κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε προς συζήτηση για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων που παραστάθηκαν όπως ανωτέρω αναφέρεται κατέθεσαν παραδεκτώς προτάσεις, αιτούμενοι να γίνουν δεκτοί οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Η κρινόμενη έφεση κατά της με αριθμ. 1519/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (και της αναγκαίως συμπροσβαλλόμενης με αριθμ. 3141/2018 μη οριστικής απόφασης του ίδιου Δικαστηρίου) που εκδόθηκε αντιμωλίαν κατά την τακτική διαδικασία, όπως αυτή διορθώθηκε με τη με αριθμ. 3606/2019 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα ενόψει του το δικόγραφο της έφεσης κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 18-9-2019, η δε, εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στο εκκαλούν στις 15-7-2019, δεδομένου του ότι κατά το άρθρο 11 του διατάγματος της 26-6/10.7.1944 «Περί δικών του Δημοσίου», σε όλες τις δίκες του Δημοσίου δεν τρέχει ουδεμία, απολύτως, προθεσμία σε βάρος αυτού κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (δηλαδή από την 1 Ιουλίου μέχρι και την 15η Σεπτεμβρίου κάθε έτους), ήτοι και για την άσκηση οιουδήποτε ενδίκου μέσου, με τη ρητή, επίσης, διευκρίνιση ότι αφορά και την προθεσμία, που τυχόν άρχισε πριν από τις δικαστικές διακοπές (άρθρα 495, 511,513 παρ.1, περ β, 516 παρ.1 και 518 παρ.1 του ΚΠολΔ και άρθρο 11 του διατάγματος της 26-6/1944). Επομένως η κρινόμενη έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της σύμφωνα με το άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ κατά την προαναφερόμενη διαδικασία, μη απαιτούμενης, για το παραδεκτό του ένδικου μέσου, της καταβολής του οριζόμενου εκ του άρθρου 495 παρ.3 του ΚΠολΔ παράβολου, καθότι το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται προς τούτο (άρθρο 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998).
II. Με την από 15-12-2017 (αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …………/2017) αγωγή την οποία άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, οι ενάγοντες, και ήδη εφεσίβλητοι, κατά του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου και κατά των εναγόμενων, ………. και των ανηλίκων ……………., εξέθεσαν ότι στις 3-1-2013 αποβίωσε χωρίς να αφήσει διαθήκη ο θείος τους,- ………., εν ζωή κάτοικος Κορυδαλλού Αττικής και ότι άπαντες οι προηγούμενοι αυτών εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, αποποιήθηκαν την επαχθείσα κληρονομιά νόμιμα και εμπρόθεσμα, ήτοι μεταξύ άλλων και η μητέρα τους και αδελφή του αποβιώσαντος …………. Ότι μετά την αποποίηση της μητέρας τους, την οποία αποποίηση αυτοί αγνοούσαν και τυχαία πληροφορήθηκαν καθώς από ετών δε διατηρούν σχέσεις μαζί της (όπως και με τη λοιπή οικογένεια του θανόντος), επήλθε κληρονομική διαδοχή κατά τάξεις με αποτέλεσμα να κληθούν αυτοί ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος. Επικαλούμενοι δε, την πλάνη τους, συνιστάμενη αφενός μεν, στην έλλειψη ενημέρωσής τους αναφορικά με τις διαδοχικά γενόμενες αποποιήσεις για τις οποίες έλαβαν γνώση για πρώτη φορά περί τα μέσα Νοεμβρίου του έτους 2017,όταν έλαβαν τις ειδικώς αναφερόμενες ατομικές ειδοποιήσεις από τη Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας για οφειλή του αποβιώσαντος συνολικού ύψους 37.678,68 ευρώ, αφετέρου δε, στην εκ μέρους τους σιωπηρή αποδοχή της κληρονομιάς και στην έλλειψη γνώσεών τους περί των νομικών θεμάτων, η οποία πλάνη συνεχίστηκε μέχρι τις 15-11-2017 ζήτησαν να ακυρωθεί λόγω ουσιώδους πλάνης η εκ μέρους τους πλασματική αποδοχή της κληρονομιάς του αποβιώσαντος θείου τους, ……………., η οποία επήλθε λόγω παρόδου άπρακτης προθεσμίας αποποίησης. Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, με την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αρχικά εξέδωσε τη με αριθμ. 3141/2018 μη οριστική απόφαση με την οποία αναβλήθηκε η πρόοδος της δίκης και ορίστηκε προθεσμία έξι μηνών από την επίδοση της απόφασης προκειμένου να οριστεί ειδικός επίτροπος για τα προαναφερόμενα ανήλικα τέκνα. Ακολούθως, μετά την συμπλήρωση της ως άνω έλλειψης δια του διορισμού ειδικών επιτρόπων για την εκπροσώπηση των ανήλικων εναγομένων και αφού η αγωγή επαναφέρθηκε προς συζήτηση με τη αριθ. κατ. …./2018 κλήση, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αφού δίκασε αντιμωλία των διαδίκων, εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση με την οποία αφού την έκρινε ως νόμιμη και απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη, τον προταθέντα από το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο ισχυρισμό περί παρέλευσης της εξάμηνης προθεσμίας για την άσκηση της αγωγής, δέχθηκε την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και ακύρωσε την εκ μέρους των εναγόντων πλασματική αποδοχή της κληρονομιάς του ……….. του … και της ……. Ήδη με την κρινόμενη έφεση το εκκαλούν παραπονείται κατά της εκκαλούμενης απόφασης για λόγους που ειδικότερα εκτίθενται, συνιστάμενοι σε εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων εκ μέρους του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα, και ζητεί να γίνει δεκτή η έφεσή, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, να απορριφθεί η ασκηθείσα με αριθμ κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …………/2017 αγωγή και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητοι στη δικαστική του δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
III. Από τις διατάξεις των άρθρων 1847 παρ. 1 εδ. α’, 1850, 1857, 140 και 141 ΑΚ προκύπτει ότι η αποδοχή της κληρονομιάς που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποίησής της, μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης, όταν η αποδοχή που συνάγεται με τον τρόπο αυτόν κατά πλάσμα του νόμου δε συμφωνεί με τη βούληση του κληρονόμου από ουσιώδη πλάνη, από άγνοια δηλαδή ή εσφαλμένη γνώση της κατάστασης που διαμόρφωσε τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομιάς ώστε αν ο κληρονομούμενος γνώριζε την αληθή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία της αποποίησης. Η εσφαλμένη αυτή γνώση ή άγνοια που δημιουργεί τη διάσταση μεταξύ βούλησης και δήλωσης, η οποία όταν είναι ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δήλωσης λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομιάς. Υπάρχει δε πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής της κληρονομιάς και όταν ο κληρονόμος τελεί σε άγνοια που ανάγεται α) στο σύστημα της κτήσης της κληρονομιάς κατά τον ΑΚ που επέρχεται αμέσως μετά το θάνατο του κληρονομουμένου, οπότε η προθεσμία του άρθρου 1847 ΑΚ δεν αρχίζει, γιατί η άγνοια αποκλείει την γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς και β) σε άγνοια μόνο της ύπαρξης της προθεσμίας του άρθρου 1847 ΑΚ προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο 1850 ΑΚ νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης (ΑΠ 827/2017, ΑΠ 189/2017, δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ. «Νόμος). Επίσης η εσφαλμένη αυτή γνώση ή άγνοια που δημιουργεί τη διάσταση μεταξύ βούλησης και δήλωσης, η οποία όταν είναι ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δήλωσης λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομιάς. Η αγωγή προς ακύρωση της αποδοχής της κληρονομιάς και η αντίστοιχη ένσταση στρέφεται, σύμφωνα με τη διασταλτική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 155 Α.Κ. και κατά του αμέσως έλκοντος έννομο κληρονομικό συμφέρον από την έκπτωση αυτού που ακυρωσίμως – δηλαδή συνεπεία πλάνης – αποδέχθηκε και που στη συνέχεια θα αποποιηθεί, δηλαδή κατ’ εκείνου, στον οποίο θα επαχθεί η κληρονομιά μετά την αποδοχή της αγωγής και την αποποίηση του ενάγοντος στην περί ακυρώσεως δίκη, καθώς επίσης και κατά του δανειστή της κληρονομιάς (ΑΠ 22/2022 δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ «Νόμος»). Περαιτέρω από τις διατάξεις των άρθρων 157 και 1857 παρ. 2 του ΑΚ προκύπτει ότι η αγωγή για την ακύρωση της αποδοχής της κληρονομιάς που οφείλεται σε εξακολουθητική πλάνη, παραγράφεται μετά εξάμηνο, το οποίο αρχίζει αφότου παρήλθε η κατάσταση αυτή, από την άρση δηλαδή της πλάνης, διακόπτεται δε η παραγραφή αυτή με την άσκηση της αγωγής, σύμφωνα με τον γενικό κανόνα του άρθρου 261 εδ. α’ του ΑΚ (ΑΠ 173/2014, ΤριμΕφΘεσ 1793/2019 δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ «Νόμος», με την επισήμανση ότι επειδή το δικαίωμα ακύρωσης της αποδοχής είναι διαπλαστικό, η διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 2 εδ. β, παρά το γράμμα της, καθιερώνει κατά νομική ακριβολογία αποσβεστική προθεσμία και όχι παραγραφή-Απ. Γεωργιάδης, Κληρονομικό Δίκαιο [2013], σελ. 660 υποσημ. 69). Όταν η πλάνη αναφέρεται αποκλειστικά στα παραγωγικά αίτια της βούλησης του κληρονόμου, δεν είναι ουσιώδης, επομένως δεν οδηγεί σε ακύρωση της αποδοχής ή της αποποίησης, ενώ κατά τη ρητή πρόβλεψη της παρ. 3 του άρθρου 1857, η πλάνη σχετικά με το ενεργητικό ή το παθητικό της κληρονομιάς, δεν θεωρείται ουσιώδης (ΑΠ 712/2014, ΧρΙΔ 2014.743, ΑΠ 725/2014, ΧρΙΔ 2014.671, ΑΠ 173/2014 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΑΠ 951/2013, ΧρΙΔ 2014.602, Απ. Γεωργιάδης, Κληρονομικό Δίκαιο [β’ έκδ.-2013], σελ. 658-660, Απ. Γεωργιάδης, Σ.Ε.Α.Κ. [2013], άρθρο 1857, αρ. 3, 5, 6, 7, Βαθρακοκοίλης, ΕρΝομΑΚ, άρθρο 1857, αρ. 3, 4, 5).
IV. Από την επανεκτίμηση όλων των νομίμως προσκομιζόμενων με επίκληση από τους διαδίκους στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, εγγράφων, τα οποία παραδεκτώς επαναπροσκομίζονται από τους διαδίκους με επίκληση στο παρόν Δικαστήριο, καθώς και όσων παραδεκτώς και νομίμως με επίκληση προσκομίζονται πρώτη φορά στο παρόν Δικαστήριο, κατ’ άρθρο 529 παρ.1 του ΚΠολΔ, είτε αυτά συνιστούν αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε χρησιμεύουν προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και από τις παραδεκτώς και νομίμως προσκομιζόμενες με επίκληση για πρώτη φορά στο παρόν Δικαστήριο, κατ’ άρθρο 529 παρ.1 του ΚΠολΔ, από τους εφεσίβλητους με αριθμ. ……/16-11- 2022, …../16-11-2022 και ……/16-11-2022 ένορκες βεβαιώσεις (Α.Π. 1225/2021, δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ «Νόμος») που συντάχθηκαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς, ………… και λήφθηκαν ύστερα νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εκκαλούντος (βλ. σχετ. τη με αριθμ. …./11-11-2022 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της Περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……. μετά της από 10-11-2022 εξώδικης κλήσης-γνωστοποίησης μαρτύρων. Σημειώνεται ότι προσκομισθείσες με επίκληση στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο από τους εφεσίβλητους με αριθ. …./19-3-2018 και …/19-3-2018 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων …….. και .. …….. που συντάχθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Νίκαιας, δε λαμβάνονται υπόψη από το παρόν-όπως και από το πρωτοβάθμιο-Δικαστήριο καθότι ο μεν πρώτος μάρτυρας ήταν διορισμένος ειδικός επίτροπος των ανήλικων εναγομένων, … και …….. κατά την πρωτοβάθμια δίκη, επιπλέον δε, αμφότερες δεν λήφθηκαν μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση απάντων των εναγομένων και δη, των ειδικών επιτρόπων των ανηλίκων), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 3-1-2013 αποβίωσε στην Αθήνα (Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς»), ο …………, κάτοικος εν ζωή Κορυδαλλού Ν. Αττικής, ο οποίος ήταν θείος των εναγομένων, καθότι αδελφός της μητέρας τους, ………. Ο ανωτέρω αποβιώσας κατά το χρόνο του θανάτου του δεν κατέλειπε διαθήκη με αποτέλεσμα να χωρήσει η εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή. Συγκεκριμένα, κατά το χρόνο του θανάτου του ο ………. άφησε ως πλησιέστερους συγγενείς του και εξ αδιαθέτου κληρονόμους του, κατ’ άρθρο 1813 Α.Κ., την εν ζωή σύζυγό του, …… και τα τέκνα του, ……….. Οι ανωτέρω αποποιήθηκαν την επαχθείσα σε αυτούς κληρονομιά στο Ειρηνοδικείο Νίκαιας, η μεν …….. με την με αριθμ. ……../25-4-2013 δήλωση αποποίησης και οι λοιποί με τη με αριθμ. …./25-4-2013 δήλωση αποποίησης. Ακολούθως, λόγω των ανωτέρω αποποιήσεων υπεισήλθαν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, οι εν ζωή αδελφοί του αποβιώσαντος (οι γονείς αυτού είχαν προαποβιώσει), ήτοι ο …………… και δη, κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου ο καθένας. Άπαντες οι ανωτέρω αδελφοί του αποβιώσαντος ……., ήτοι και η μητέρα των εναγομένων …….. αποποιήθηκαν την επαχθείσα σε αυτούς κληρονομιά ενώπιον του Ειρηνοδικείου Νίκαιας, η τελευταία δε εκ των προαναφερόμενων κληρονόμων, δυνάμει της με αριθμ. ……./26-4-2013 δήλωσης αποποίησης. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κληθούν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, οι εναγόμενοι ως τέκνα αυτής. Επομένως, βάσει των ανωτέρω, λόγω της γενόμενης αποποίησης της μητέρας τους, οι εναγόμενοι υπεισήλθαν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι στην κληρονομιά του θείου τους κατ’ ισομοιρίαν στο ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου που αποποιήθηκε η ……… Λόγω δε, παρέλευσης της τετράμηνης προθεσμίας για την αποποίηση, αρχής γενομένης από την ημέρα που έλαβε χώρα ο λόγος της επαγωγής, ήτοι από την ημέρα που έλαβε χώρα η αποποίηση εκ μέρους της μητέρας τους και παρήλθε ολόκληρο το τετράμηνο, χωρίς να προβούν αυτοί σε δήλωση αποποίησης, κατά πλάσμα δικαίου λογίζονται ως αποδεχθέντες σιωπηρώς την κληρονομιά κατά το ανωτέρω ποσοστό. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι άπαντες οι εναγόμενοι περίπου από το έτος 2000 (ήτοι από το θάνατο του πατέρα τους) δεν διατηρούσαν οποιαδήποτε επαφή με τη μητέρα τους, με αποτέλεσμα η ίδια να μην τους έχει ενημερώσει ούτε για την εκ μέρους της αποποίηση, ούτε και για την αποποίηση των λοιπών συγγενικών τους προσώπων. Ειδικότερα στις νομίμως προσκομιζόμενες με επίκληση από τους εκκαλούντες- ενάγοντες ένορκες βεβαιώσεις γίνεται λόγος για «κακή σχέση» της ………. με τους εναγόμενους, περιγράφεται δε, ως μία γυναίκα με «σκληρό» και «εγωιστικό» χαρακτήρα που θεωρούσε τους εναγόμενους ως υπεύθυνους για το ότι η ίδια στερήθηκε τη ζωή της, ενώ δεν έχει επαφές ούτε με τους εγγονούς της, τέκνα των εναγόντων, ενώ ουδείς εκ των λοιπών συγγενών τους ενημέρωσε για τις προηγούμενες αποποιήσεις. Οι δε, ενάγοντες έλαβαν γνώση για πρώτη φορά του ότι υπεισήλθαν στην κληρονομιά ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, όταν το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο δια της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας στις 15-11-2017 τους κοινοποίησε ατομικές ειδοποιήσεις οφειλών του αποβιώσαντος ύψους 37.678,68 ευρώ. Επομένως, βάσει των ανωτέρω, συνάγεται ότι η μη αποποίηση της κληρονομιάς εκ μέρους των εναγόντων μέσα στη νόμιμη προθεσμία οφειλόταν σε ουσιώδη πλάνη τους, αφενός μεν λόγω της εκ μέρους τους άγνοιας του γεγονότος των προηγούμενων αποποιήσεων, ήτοι και αυτής της μητέρας τους, αλλά και σε άγνοια των νομικών διατάξεων του Αστικού Κώδικα περί την επαγωγή και κτήση της κληρονομιάς και των συνεπειών της παραμέλησης της προθεσμίας αποποίησης (οι οποίοι πρέπει να σημειωθεί ότι στερούνται ειδικών γνώσεων προς τούτο, καθότι οι δύο εξ αυτών είναι οδοντίατροι και ο τρίτος οδοντοτεχνίτης κατ’ επάγγελμα). Η εν λόγω άγνοια εξομοιώνεται προς τη μη γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς και αποκλείει την έναρξη της προθεσμία αποποίησης, η οποία συνεχίστηκε έως τις 15-11-2017, ημερομηνία κατά την οποία έλαβαν για πρώτη φορά γνώση του λόγου της επαγωγής. Ως εκ τούτου ενόψει του ότι οι ενάγοντες έλαβαν γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς για πρώτη φορά στις 15-11-2017 , η δε, με αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2017 αγωγή ασκήθηκε στις 15-12-2017, πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος, ο προτεινόμενος από το εκκαλούν- εναγόμενο, ισχυρισμός περί παρέλευσης της εξάμηνης προθεσμίας από την επαγωγή, που παραδεκτά επαναφέρεται στο παρόν Δικαστήριο ως λόγος έφεσης, απορριπτομένου του λόγου αυτού ως ουσιαστικά αβάσιμου. Ο ισχυρισμός δε, του εκκαλούντος-εναγομένου ότι η πλάνη των εφεσίβλητων- εναγόντων αφορούσε μόνο το παθητικό της κληρονομιάς και ως εκ τούτου δεν θεωρείται ουσιώδης, κατά τη διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 3 ΑΚ, αλυσιτελώς προβάλλεται και δεν αναιρεί την παραπάνω κρίση του Δικαστηρίου περί ουσιώδους πλάνης τους, αφού αυτή, κατά τα προαναφερόμενα, δε σχετίζεται με το κατάχρεο της κληρονομιάς, αλλά οφείλεται στην προπεριγραφείσα άγνοιά τους περί την επαγωγή και το δίκαιο της αποδοχής και αποποίησης της κληρονομιάς, κατά προαναφερόμενα. Επομένως, ενόψει των ανωτέρω σε συνδυασμό με την νομική σκέψη της παρούσας, συντρέχει νόμιμη περίπτωση ώστε να ακυρωθούν, λόγω ουσιώδους πλάνης, ως αιτούνται οι ενάγοντες οι εκ μέρους τους πλασματικές αποδοχές της κληρονομιάς του αποβιώσαντος ……….. και δη του επαχθέντος σ αυτούς ποσοστού κληρονομιάς. Κατά συνέπεια, βάσει των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, έστω και με εν μέρει διαφορετικές αιτιολογίες τις οποίες το παρόν Δικαστήριο αντικαθιστά (άρθρο 534 του ΚΠολΔ) το οποίο, αφού σιωπηρώς έκρινε ως νόμιμη την αγωγή (αφού, ανεξαρτήτως της παράθεσης σε αυτήν της εκ μέρους τους άγνοιας του παθητικού της κληρονομιαίας περιουσίας, στην αγωγή εκτίθεται ως απαιτείται η ουσιώδης πλάνη των εφεσίβλητων-εναγόντων τόσον αναφορικά με την άγνοια των νομικών διατάξεων για την πλασματική αποδοχή της κληρονομιάς, όσο και η άγνοια αναφορικά με τις προηγούμενες διαδοχικές αποποιήσεις), τη δέχθηκε ως κατ’ ουσίαν βάσιμη (για το υποστατό της αγωγής, σημειωτέον ότι δεν απαιτείται να έχει επιδοθεί και στο Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε., όπως αβάσιμα ισχυρίζεται το εκκαλούν, διότι η κρινόμενη υπόθεση δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων της Αρχής αυτής, δηλαδή δεν αφορά φορολογική εν γένει διαφορά ή διαφορά που αναφύεται κατά είσπραξη των δημοσίων εσόδων, ώστε να απαιτείται η σχετική επίδοση κατά τις διατάξεις του Ν. 4389/2016, βλ. σχετ. ΕφΠατρ 48/2022, δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ «Νόμος»), ορθώς εφάρμοσε και ερμήνευσε και εφάρμοσε τις αναφερόμενες στη μείζονα σκέψη της παρούσας νομικές διατάξεις και εκτίμησε τις προσκομισθείσες ενώπιον του αποδείξεις. Επομένως τα όσα αντιθέτως υποστηρίζονται με την υπό κρίση έφεση πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμα και συνακόλουθα η υπό κρίση έφεση πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη. Τέλος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων, που παραστάθηκαν με κοινή πληρεξούσια δικηγόρο, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας του (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ) μειωμένα όμως σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 22 παρ.1, 3 του Ν. 3693/1957 που διατηρείται σε ισχύ με το άρθρο 52 παρ. 18 του ΕισΝΚΠολΔ, 5 παρ. 12 του Ν.1738/1987 και 2 της 134423/1992 Κ.Υ.Α., όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει ουσιαστικά τη με αριθ κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019 έφεση και
Καταδικάζει το εκκαλούν στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο συνολικό ποσό των τριακοσίων (300,00) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 16 Μαρτίου 2023 και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στον Πειραιά στις Ιουλίου 2023 χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ