ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 494/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
3° Τμήμα
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χριστίνα Λίμουρα, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα K.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α) Της εκκαλούσας: ………., η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Χρήστου Μόσχου, με δήλωση άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης: Της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία « …….», όπως νόμιμα εκπροσωπείται, που εδρεύει στη …….. Αττικής, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Λουκά Λουκόπουλο, με δήλωση άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Β) Της εκκαλούσας: Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία « …………..», όπως νόμιμα εκπροσωπείται, που εδρεύει στη ……. Αττικής, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Λουκά Λουκόπουλο, με δήλωση άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης: ………, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Χρήστου Μόσχου, με δήλωση άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η εκκαλούσα- εφεσίβλητη ………. άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την με αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2020 αγωγή της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 2022/2021 εν μέρει οριστική απόφαση, η οποία αφού έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης διατάσσοντας την επανάληψη της συζήτησης. Ακολούθως με την με αριθμ. εκθ. καταθ. ……/2021 κλήση της καλούσας – ενάγουσας η αγωγή επανεισήχθη για συζήτηση κατά την οποία εκδόθηκε η με αριθμ. 2318/2022 οριστική απόφαση, η οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή κατά το μέρος που εισήχθη. Τις αποφάσεις αυτές προσέβαλαν ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου οι εκκαλούντες με τις από 4.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2022 και με την από 17.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ………/2022 εφέσεις, δικάσιμος επί των οποίων ορίστηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των εκκαλούντων, αφού ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους με τις έγγραφες προτάσεις τους ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, Α) η από 4.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ……./2022 έφεση της εκκαλούσας ……… και Β ) η από 17.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2022 έφεση της εκκαλούσας ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..», οι οποίες (εφέσεις) στρέφονται, αμφότερες, κατά της υπ’ αριθμ. 2318/2012 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, (αναγκαίως δε, κατ’ άρθρο 513 παρ. 2 ΚΠολΔ, και κατά της προηγηθείσης υπ’ αριθμ. 2022/2021 εν μέρει μη οριστικής απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου), που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 614 επ. ΚΠολΔ). Κατά της πρωτόδικης αυτής απόφασης παραπονούνται οι εκκαλούντες με τις υπό κρίση εφέσεις τους για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.
Οι υπό κρίση εφέσεις έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 511,513, 516, 517, 518 παρ.2 ΚΠολΔ ), αρμοδίως δε φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους κατά την ίδια, ως πρωτοδίκως ειδική διαδικασία (άρθρο 533 ΚΠολΔ) αφού συνεκδικαστούν λόγω της φανερής συνάφειας τους και για οικονομία χρόνου και δαπάνης (άρθρα 31, 246, 524 παρ. 1 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την υπό κρίση αγωγή της η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι στον αναφερόμενο τόπο και χρόνο στην περιοχή του Πειραιά Αττικής, τραυματίστηκε όταν παρασύρθηκε πεζή από διερχόμενο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη, στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, υπό τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες. Ζητούσε περαιτέρω με την υπό κρίση αγωγή, όπως το αίτημά της παραδεκτά περιορίστηκε από καταψηφιστικό σε εν μέρει αναγνωριστικό και αφού με τις προτάσεις και με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της ένδικης αγωγής ως προς τον πρώτο εναγόμενο (άρθρα 294, 295 παρ. 1, 297 ΚΠολΔ, που εφαρμόζονται σύμφωνα με το άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ και στην ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, με την οποία εκδικάζονται και οι διαφορές για ζημίες από αυτοκίνητα κατ’ άρθρο 614 ΚΠολΔ ), η οποία θεωρείται ότι δεν ασκήθηκε ως προς αυτόν, να υποχρεωθεί η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία να της καταβάλει το ποσό των 7.556 ευρώ ως αποζημίωση για την προκληθείσα σε αυτήν συνεπεία του ατυχήματος υλική ζημία που υπέστη και το ποσό των 20.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη καθώς και να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία οφείλει να της καταβάλει για την ίδια αιτία επιπλέον ποσό 20.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση, με το νόμιμο τόκο τα ανωτέρω ποσά από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.
Με την με αριθμ. 2022/2021 εν μέρει οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η αγωγή ως προς τον πρώτο εναγόμενο θεωρήθηκε μη ασκηθείσα, έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ως προς την εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία αναφορικά με το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποίησης, υποχρεώνοντας την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 2.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, ενώ ανέβαλλε την έκδοση οριστικής απόφασης ως προς τα αναφερόμενα στην αγωγή αγωγικά κονδύλια που αφορούν τα νοσήλεια. Ακολούθως με την με αριθμ. 2318/2022 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή, υποχρεώνοντας την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.500 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.
Κατά των πρωτόδικων αυτών αποφάσεων παραπονούνται οι εκκαλούντες με τις υπό κρίση εφέσεις τους για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.
Κατά τα άρθρα 297 και 298 ΑΚ, ο υπόχρεος σε αποζημίωση οφείλει να την παράσχει σε χρήμα. Η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία), καθώς και το διαφυγόν κέρδος, δηλαδή εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι τα περιστατικά που προσδιορίζουν την προσδοκία ορισμένου κέρδους, με βάση την κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων πιθανότητα, καθώς επίσης οι ειδικές περιστάσεις και τα ληφθέντα προπαρασκευαστικά μέτρα, πρέπει κατά το άρθρο 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ να εκτίθενται στην αγωγή. Δεν αρκεί δηλαδή η αφηρημένη επανάληψη των εκφράσεων του άρθρου 298 ΑΚ, ούτε του κέρδους που φέρεται συνολικά ως διαφυγόν, αλλά απαιτείται η εξειδικευμένη και λεπτομερής, κατά περίπτωση, μνεία των συγκεκριμένων περιστατικών, περιστάσεων και μέτρων, που καθιστούν πιθανό το κέρδος ως προς τα επί μέρους κονδύλια και ιδιαίτερη επίκληση των κονδυλίων αυτών (ΟλΑΠ 20/1992 ΝοΒ 41 σελ. 85, ΑΠ 1105/2015, ΑΠ 924/2015, ΑΠ 58/2014, Εφ. Λαμ.221/2010 Νόμος).
Κατά το αρθρ. 914 ΑΚ, όποιος ζημίωσε άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στα αρθρ. 297,298 και 299 ΑΚ. Από τις διατάξεις των παραπάνω άρθρων, συνδυαζόμενες και με τις διατάξεις των άρθρων 330 ΑΚ και 15 ΠΚ, συνάγεται ότι προϋποθέσεις της αδικοπρακτικής ευθύνης προς καταβολή αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης είναι η ύπαρξη παράνομης συμπεριφοράς, οφειλόμενης σε υπαιτιότητα του δράστη, η πρόκληση ζημίας ή αναλόγως ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας ή της ηθικής βλάβης και ψυχικής οδύνης που προκλήθηκαν. Παράνομη είναι η συμπεριφορά που προσβάλλει τα προστατευόμενα από το νόμο δικαιώματα ή συμφέροντα άλλου και μπορεί να συνίσταται σε θετική πράξη ή παράλειψη, εφόσον στην τελευταία περίπτωση υπήρχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση προφύλαξης του προσβληθέντος δικαιώματος ή συμφέροντος και αποτροπής του ζημιογόνου αποτελέσματος. Αυτό συμβαίνει όταν υφίσταται από το νόμο ή από δικαιοπραξία ή από την καλή πίστη κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη και το γενικό πνεύμα του δικαίου υποχρέωση προστασίας και ειδικότερα όταν με προηγούμενη πράξη του δημιούργησε κάποιος κατάσταση επικινδυνότητας, χωρίς να έχει λάβει τα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή του κινδύνου (ΑΠ 831/2005, ΑΠ 118/2006). Υπαίτια είναι η συμπεριφορά που επιτρέπει να αποδοθεί στο δράστη προσωπική μομφή, δηλαδή η υπαιτιότητα βασίζεται στον ψυχικό δεσμό του δράστη με την αδικοπραξία. Έτσι αν η ζημία οφείλεται σε υπαιτιότητα του ίδιου του παθόντος δεν δικαιούται αποζημίωσης, ενώ σε περίπτωση συντρέχοντος πταίσματός του το δικαστήριο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 300 ΑΚ, να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Μορφή της υπαιτιότητας είναι και η αμέλεια, η οποία υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, δηλαδή αυτή, που αν καταβαλλόταν με μέτρο τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου του κύκλου δραστηριότητας του ζημιώσαντος θα καθιστούσε δυνατή την αποτροπή του ζημιογόνου αποτελέσματος. Εξάλλου, πρόσφορη αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς του δράστη και της ζημίας που προκλήθηκε, υπάρχει, όταν η συμπεριφορά αυτή, κατά το χρόνο και τις συνθήκες που έλαβε χώρα, ήταν ικανή, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων και χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, να επιφέρει τη συγκεκριμένη ζημία ή αναλόγως την αντίστοιχη ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη. Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, ότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ως αποδειχθέντα επιτρέπουν το συμπέρασμα να θεωρηθεί, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ορισμένο γεγονός ως πρόσφορη αιτία της ζημίας υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, γιατί είναι κρίση νομική, αναγόμενη στην ορθή ή μη υπαγωγή από το δικαστήριο της ουσίας των διδαγμάτων της κοινής πείρας στην αόριστη νομική έννοια της αιτιώδους συνάφειας. (ΑΠ 732, ΑΠ 703, ΑΠ 81/2013, ΑΠ 366/2012). Περαιτέρω και οι έννοιες της υπαιτιότητας ή συνυπαιτιότητας είναι νομικές και επομένως η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας ως προς τη συνδρομή ή μη της υπαιτιότητας του ζημιώσαντος ή και του συντρέχοντος πταίσματος του ζημιωθέντος στην πρόκληση της ζημίας που υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου (ΑΠ 949/2014 Νόμος).
Από τα έγγραφα, τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι εκκαλούντες, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αποδεικτικά στοιχεία, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, τις υπ’ αριθμ. ………, …………../2.12.2020 και ……./18.10.2022 ένορκες βεβαιώσεις, μαρτύρων της ενάγουσας- εκκαλούσας, οι οποίες ελήφθησαν ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιά …….., κατόπιν εμπρόθεσμης κλήτευσης της καθ’ ης — εφεσίβλητης με την αγωγή και την έφεσής της αντίστοιχα, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. ……./2020 έκθεση επίδοσης της αγωγής, με την οποία η εναγομένη καλείται σε περισσότερες ημέρες και ώρες να παραστεί κατά τη λήψη της ένορκης βεβαίωσης, χωρίς όμως να ματαιώνεται ο σκοπός της κλητεύσεως του αντιδίκου εκ του λόγου ότι αυτός καλείται σε περισσότερες ημέρες και ώρες, ώστε να καθίσταται απαράδεκτο το ανωτέρω αποδεικτικό μέσο ( ΑΠ 356/2002 ) και αφετέρου από την υπ’ αριθμ. …./2022 έκθεση επίδοσης της έφεσης της εκκαλούσας, τους εν γένει ισχυρισμούς των διαδίκων που περιέχονται στις προτάσεις τους ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και παραδεκτά επαναφέρονται ενώπιον του παρόντος, αποδεικνύονται πλήρως τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 31.8.2018 και περί ώρα 13.00 η ενάγουσα, η οποία εργαζόταν ως πωλήτρια βιβλίων, μετέβη στον Πειραιά, προκειμένου να μεταβεί στο κτίριο του λιμεναρχείου Πειραιά. Αφού αποβιβάστηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε συνεργάτης της εταιρείας στην οποία εργαζόταν στο ύψος του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου, μετακινήθηκε πεζή επί της Ακτή Μιαούλη με κατεύθυνση από Χατζηκυριάκειο προς Δημοτικό Θέατρο. Η Ακτή Μιαούλη είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης με διαχωριστική νησίδα στη μέση, ενώ κάθε ρεύμα κυκλοφορίας αποτελείται από δύο λωρίδες κυκλοφορίας. Όταν η ενάγουσα έφτασε στον φωτεινό σηματοδότη που βρίσκεται επί της Ακτής Μιαούλη μόλις άναψε ο ερυθρός σηματοδότης για τα οχήματα που κινούνταν επί του ρεύματος πορείας της Ακτή Μιαούλη, αφού διέσχισε το οδόστρωμα φτάνοντας στη μεσαία διαχωριστική νησίδα και αφού έλεγξε ότι τα οχήματα επί του αντιθέτου ρεύματος πορείας, ήτοι με κατεύθυνση από Δημοτικό Θέατρο προς Χατζηκυριάκειο είχαν σταματήσει σε ευρισκόμενο όμως αρκετά μέτρα μακριά της ερυθρό σηματοδότη, επιχείρησε να διασχίσει στο ανωτέρω σημείο κάθετα το οδόστρωμα επί της ανωτέρω οδού, παρά το γεγονός ότι υπήρχε διάβαση πεζών σε απόσταση 10 μόλις μέτρων και χωρίς να ελέγξει το ρεύμα κυκλοφορίας ανωνύμου οδού που καταλήγει στην οδό Ακτή Μιαούλη, ευρισκόμενη σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο όπου εκινείτο. Κατά τον χρόνο που η ενάγουσα διέσχιζε το οδόστρωμα ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το με αριθμ. κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, το οποίο κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ασφαλισμένο στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, αφού εξήλθε από την ανωτέρω ανώνυμη οδό δίπλα από το Λιμεναρχείο, που τέμνει διαγώνια στο σημείο αυτό το ρεύμα της Ακτής Μιαούλη, εισήλθε στην Ακτή Μιαούλη, στρίβοντας προς τα δεξιά και χωρίς να έχει τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, επέπεσε πάνω στην ενάγουσα, που στο σημείο εκείνο και πλησίον της ανωνύμου οδού διέσχιζε πεζή την Ακτή Μιαούλη. Ειδικότερα ο εναγόμενος με το εμπρόσθιο δεξί τμήμα του αυτοκινήτου του κινούμενος με ταχύτητα περίπου 15-20 χλμ/ώρα, μόλις εξήλθε της ανωνύμου οδού και έστριψε προς τα δεξιά επέπεσε στη δεξιά πλευρά του σώματος της ενάγουσας, την οποία χτύπησε στο δεξί πόδι και την έριξε στο οδόστρωμα προκαλώντας της σωματικές βλάβες. Ενόψει των ανωτέρω αποδειχθέντων το ανωτέρω ατύχημα οφείλεται σε συνυπαιτιότητα και των δυο εμπλεκόμενων μερών και ειδικότερα οφείλεται σε συγκλίνουσα αμελή συμπεριφορά του πρώτου εναγομένου οδηγού καθοριζομένου του ποσοστού του συντρέχοντος πταίσματος σε ποσοστό 50% και σε ποσοστό 50% για την ενάγουσα παθούσα. Ειδικότερα ο πρώτος εναγόμενος οδηγός, από έλλειψη της προσοχής που όφειλε και μπορούσε κατά τις περιστάσεις να καταβάλει, δεν είχε τον έλεγχο του οχήματος του ώστε να μπορεί κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς προς αποφυγή ατυχήματος, καθόσον δεν οδηγούσε με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, ώστε να ανακόψει εγκαίρως την πορεία του αποφεύγοντας να επιπέσει επάνω στην ενάγουσα που διέσχιζε πεζή την προαναφερόμενη οδό, παραβιάζοντας τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ.1, 7, 19 παρ. 1, 39 παρ. 1 ΚΟΚ. Περαιτέρω η αμελή συμπεριφορά της ενάγουσας συνίστατο στο ότι επιχείρησε να διασχίσει στο ανωτέρω σημείο κάθετα το οδόστρωμα επί της Ακτής Μιαούλη, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε διάβαση πεζών από το σημείο που διέσχιζε την οδό, η οποία ευρίσκετο σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο όπου εκινείτο και χωρίς να ελέγξει το ρεύμα κυκλοφορίας της ανωνύμου οδού που καταλήγει στην οδό Ακτή Μιαούλη, από την οποία και εξήλθε το αυτοκίνητο του εναγομένου, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 38 παρ. 4 ΚΟΚ. Αμέσως μετά το ατύχημα η ενάγουσα μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «Τζάνειο», στο οποίο διαπιστώθηκε άλγος στο δεξί γόνατο και δεξί ισχίο και συνεστήθη να παραμείνει κλινήρης για δέκα ημέρες και να λάβει φαρμακευτική αγωγή. Λόγω των συνεχιζόμενων πόνων και κατόπιν υποδείξεως του θεράποντος ιατρού της Ορθοπεδικού Χειρούργου ……… η ενάγουσα υποβλήθηκε στις 9.10.2018 σε μαγνητική τομογραφία γόνατος, όπου διαπιστώθηκε ρήξη μηνίσκου και ύδραρθρο, ενώ στις 10.10.2018 υποβλήθηκε σε ηλεκτρομυογράφημα κάτω άκρων, από την οποία διαπιστώθηκε μετατραυματική αξονική βλάβη δεξιού πελματιαίου νεύρου στη δεξιά ποδοκνημική άρθρωση, για την αντιμετώπιση της οποίας της συνεστήθη από τον ανωτέρω ιατρό φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία. Λόγω της συνεχιζόμενης γοναλγίας, η οποία προκαλούσε στην ενάγουσα χωλότητα και άλγος κατά τη βάδιση, την 21.1.2019 υποβλήθηκε σε αρθροσκόπηση γόνατος, κατά την οποία διαπιστώθηκε πρόσφατη βλάβη μηνίσκου και χόνδρινη βλάβη έξω μηριαίου κονδύλου, πραγματοποιήθηκε καθαρισμός και καυτήριασμός της περιοχής στον έξω μηριαίο κόνδυλο και μηνίσκο και έγινε λήψη τεμαχίου υμένα για τη διενέργεια ιστολογικής εξέτασης, η οποία έδειξε αλλοιώσεις ορώδους υμενίτιδας, πιθανώς τραυματικής αιτιολογίας, ενώ συνεστήθη η αποφυγή καταπόνησης και φυσικοθεραπείες. Περαιτέρω κατόπιν νέας μαγνητικής τομογραφίας δεξιού γόνατος στην οποία υποβλήθηκε διαπιστώθηκε ύδραρθρο και μικρή οριζόντια ρήξη οπίσθιου κέρατος έσω μηνίσκου και συστήθηκε σε αυτήν η διενέργεια περαιτέρω φυσικοθεραπειών, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο από 7.5.2020 ιατρικό σημείωμα του θεράποντος ιατρού της …………… Ισχυρίζεται περαιτέρω η ενάγουσα ότι το χρονικό διάστημα από 6.2.2019 έως 28.11.2009 κατόπιν συστάσεως του θεράποντος ιατρού της υποβλήθηκε σε 60 φυσικοθεραπείες οι οποίες διενεργήθηκαν στην οικία της από τον φυσικοθεραπευτή ………….., το κόστος για τη διενέργεια των οποίων ανέρχεται στο ποσό των 3.000 ευρώ, ήτοι (60 φυσικοθεραπείες Χ50 ευρώ ανά φυσικοθεραπεία), προσκομίζοντας σχετικές βεβαιώσεις φυσικοθεραπειών του φυσικοθεραπευτή …………. Ειδικότερα με τις από 25.6.2019, 31.7.2019 και 28.11.2019 προαναφερόμενες βεβαιώσεις ο φυσικοθεραπευτής ……….. βεβαιώνει ότι την χρονική περίοδο από 6.2.2019 έως 25.6.2019 εκτέλεσε συνολικά 40 συνεδρίες φυσικοθεραπείας στην οικία της ενάγουσας, την χρονική περίοδο από 2.7.2019 έως 31.7.2019 εκτέλεσε 10 συνεδρίες φυσικοθεραπείας στην οικίας της και την χρονική περίοδο από 24.10.2019 έως 28.11.2019 εκτέλεσε 10 συνεδρίες φυσικοθεραπείας στην οικία της ενάγουσας, χωρίς όμως να προσκομίζονται σχετικές αποδείξεις πληρωμής για την εκτέλεση των ανωτέρω φυσικοθεραπειών, ώστε να αποδεικνύεται ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι κατέβαλε σε αυτόν το συνολικό ποσό των 3.000 ευρώ για την ανωτέρω αιτία, απορριπτομένου ως εκ τούτου του σχετικού κονδυλίου ως ουσιαστικά αβάσιμου και γενομένου δεκτού του σχετικού λόγου εφέσεως της εκκαλούσας ασφαλιστικής εταιρείας ως βάσιμου. Επισημαίνεται περαιτέρω ότι κατά το χρονικό διάστημα από 31.8.2018 έως 29.10.2021 για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υγείας της η ενάγουσα διενήργησε σαράντα συνολικά φυσικοθεραπείες με τον φυσικοθεραπευτή ……….., για τις οποίες αποζημιώθηκε από τον ασφαλιστικό της φορέα, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από 29.10.2021 βεβαίωση παροχών του ΕΟΠΥΥ, για τις οποίες ουδεμία αγωγική αξίωση προβάλλει, πλην όμως αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα υποβαλλόταν σε φυσικοθεραπείες, οι οποίες καλύπτονταν από τον ασφαλιστικό της φορέα το ίδιο χρονικό διάστημα κατά το οποίο αιτείται την καταβολή δαπάνης ύψους 3.000 ευρώ για τις επιπλέον αναφερόμενες φυσικοθεραπείες, οι οποίες διενεργήθηκαν στην οικία της και για τις οποίες δεν προσκομίζει σχετικές αποδείξεις πληρωμής. Περαιτέρω ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι συνεπεία του ένδικου ατυχήματος και του συνεπεία αυτού τραυματισμού της απώλεσε το ετήσιο bonus που λάμβανε από την εργοδότριά της εταιρεία ……… με το διακριτικό τίτλο «………..», στην οποία παρείχε τις υπηρεσίες της ως πωλήτρια βιβλίων, αιτούμενη το συνολικό ποσό των 4.556 ευρώ για τα έτη 2018 και 2019, είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος, καθόσον από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε αφενός το ύψος του bonus που ελάμβανε κάθε έτος η ενάγουσα και υπό ποιες προϋποθέσεις η εργοδότριά της εταιρεία της το χορηγούσε, στοιχεία τα οποία δεν αναφέρονται και στην προσκομιζόμενη από την εργοδότριά της από 28.5.2020 βεβαίωση, απορριπτομένου του σχετικού λόγου εφέσεως ως αβάσιμου. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι συνεπεία του ανωτέρω περιγραφόμενου ατυχήματος, τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το επίδικο ατύχημα, της συνυπαιτιότητας των διαδίκων στην πρόκληση του ατυχήματος, του είδους του τραυματισμού της ενάγουσας, της στεναχώριας και της ταλαιπωρίας την οποία υπέστη συνεπεία του τραυματισμού της, της κοινωνικής και οικονομικής της κατάστασης, το παρόν δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να επιδικαστεί στην ενάγουσα για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης χρηματική ικανοποίηση, την οποία ορίζει στο ποσό των 2.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, όπως το ανωτέρω ποσό επιδικάστηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορριπτομένου του σχετικού λόγου εφέσεως ως αβάσιμου.
Ενόψει των προαναφερθέντων η εκκαλουμένη με αριθμ. 2318/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, και την εκτίμηση των αποδείξεων. Πρέπει, επομένως να απορριφθεί η από 4.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. …………./2022 έφεση της εκκαλούσας- εφεσίβλητης ως αβάσιμη, να γίνει δεκτή η από 17.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. …………./2022 έφεση της εκκαλούσας- εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας ως βάσιμη και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση. Περαιτέρω το δικαστήριο πρέπει να κρατήσει την υπόθεση και να την δικάσει και ακολούθως να απορρίψει την αγωγή ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν ως προς το αιτούμενο κονδύλιο των δαπανών για φυσικοθεραπείες. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφιστούν και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 179, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις από 4.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ………./2022 και 17.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ………../2022 εφέσεις.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 4.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2022 έφεση.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την από 17.10.2022 με αριθμ. εκθ. καταθ. ………/2022 έφεση.
Εξαφανίζει την με αριθμ. 2318/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της ουσίας.
Απορρίπτει την αγωγή ως προς το αιτούμενο κονδύλιο των δαπανών για φυσικοθεραπείες.
Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 11.9.2023 χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ