ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ 3ο
Αριθμός 558/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αναστάσιο Αναστασίου, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α] ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1] ………., 2] …………, 3] …………., 4] …………. και 5] ………………., από τους οποίους οι τέσσερις [4] πρώτοι παραστάθηκαν στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Ιωαννίδη, ο οποίος εκπροσώπησε και την πέμπτη εκκαλούσα, κατά
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1]……….., τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Χρήστος Γεωργακόπουλος, 2] εδρεύουσας στη …, στην …………….. και νομίμως εκπροσωπούμενης ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «…. (…..)» ………….», την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Ιωάννης Μανουσάκης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ, 3] ………………. τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Γεώργιος Μαρίνης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ και 4] αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…………..», που εδρεύει στη … και εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………..», που εδρεύει στην Αθήνα, επί της ………… και εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησαν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι της Γεώργιος Γεωργακάς και Ελισάβετ Ποταμιάνου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ.
Β] ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «………», με έδρα στη …….., η οποία εργάζεται υπό το καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στην Ελλάδα και εκπροσωπείται νόμιμα από την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………..» και το διακριτικό τίτλο «……….», που εδρεύει στη ……… Αττικής, επί της ……… και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία στο ακροατήριο εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους της Γεώργιο Γεωργακά και Ελισάβετ Ποταμιάνου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ, κατά
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1] ……….., 2] ……., 3] ……., 5] ……….., από τους οποίους οι τέσσερις [4] πρώτοι στο ακροατήριο παραστάθηκαν με, ενώ η πέμπτη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Ιωαννίδη και 6] εδρεύουσας στη ……… και νομίμως εκπροσωπούμενης ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «…. (….)» ……….», που διατηρεί κατάστημα και στην Αθήνα, επί της ………, την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Ιωάννης Μανουσάκης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ.
Γ] ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «… (…)» ……..», που εδρεύει στη …………. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία στο ακροατήριο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Μανουσάκη, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ, κατά
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1] ………., 2] ………, 3] ………, 5] ………. από τους οποίους οι τέσσερις [4] πρώτοι στο ακροατήριο παραστάθηκαν με, ενώ η πέμπτη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Ιωαννίδη, 6] ………..τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Χρήστος Γεωργακόπουλος, 7] ……………, τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Γεώργιος Μαρίνης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ και 8] αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…………..», που εδρεύει στη …. και εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………..», που εδρεύει στην Αθήνα, επί της ………… και εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησαν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι της Γεώργιος Γεωργακάς και Ελισάβετ Ποταμιάνου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ και
Δ] ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………., τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Γεώργιος Μαρίνης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ, κατά
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1] ……….., 2] ……… 3] ………., 5] ………… από τους οποίους οι τέσσερις [4] πρώτοι στο ακροατήριο παραστάθηκαν με, ενώ η πέμπτη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Ιωαννίδη και 6] εδρεύουσας στη ……… και νομίμως εκπροσωπούμενης ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «… (…)» ……….», που διατηρεί κατάστημα και στην Αθήνα, επί της …………, την οποία στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Ιωάννης Μανουσάκης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ.
Οι υπό στοιχ. Α ανωτέρω εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 15.5.2020 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ………../2.7.2020) κύρια αγωγή, την οποία έστρεψαν κατά των εκεί αναφερόμενων εφεσίβλητων, από τους οποίους η υπ’ αριθμ. 2 εφεσίβλητη και υπό στοιχ. Γ ανωτέρω εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου τις από 22.7.2021 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …../26.7.2021 και ………./26.7.2021 αντίστοιχα) παρεμπίπτουσες αγωγές της κατά, αντιστοίχως, του υπό στοιχ. Α ανωτέρω πρώτου εφεσίβλητου και των υπό στοιχ. Α ανωτέρω τρίτου και τέταρτης εφεσίβλητων. Επί των ενδίκων αυτών βοηθημάτων, που συνεκδικάστηκαν, εκδόθηκε η με αριθμό 711/2022 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία όλες οι αγωγές έγιναν κατά ένα μέρος δεκτές.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου α] οι ενάγοντες της κύριας αγωγής με την από 25.5.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως … /16.6.2022 υπό στοιχ. Α ανωτέρω έφεσή τους, β] η τέταρτη εναγόμενη της κύριας αγωγής με την από 20.6.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …./24.6.2022 υπό στοιχ. Β ανωτέρω έφεσή της, γ] η δεύτερη εναγόμενη της κύριας αγωγής με την από 12.7.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …./13.7.2022 υπό στοιχ. Γ ανωτέρω έφεσή της και δ] ο τέταρτος εναγόμενος της κύριας αγωγής με την από 22.7.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …../25.7.2022 υπό στοιχ. Δ ανωτέρω έφεσή του, δικάσιμος για την εκδίκαση των οποίων, απασών, ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των υπό στοιχ. Α ανωτέρω εκκαλούντων και του εκεί αναφερόμενου πρώτου εφεσίβλητου έλαβαν διαδοχικά το λόγο από τον Δικαστή και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν, ενώ οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των λοιπών διαδίκων παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΙΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς συνεκδικάστηκαν κατ’ αντιμωλία των διαδίκων και κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο, καθώς και από τη σύμβαση ασφαλίσεώς του των άρθρων 614 § 4 και 621 επομ. ΚΠολΔ, έγιναν δε εν μέρει δεκτές, α] η από 15.5.2010 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …………/2.7.2020 αγωγή [κύρια αγωγή], με την οποία ασκήθηκαν αξιώσεις αποκαταστάσεως περιουσιακής ζημίας και χρηματικής ικανοποιήσεως της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι ενάγοντες από το θάνατο συγγενικού τους προσώπου σε οδικό τροχαίο ατύχημα, που προκλήθηκε από τη συγκλίνουσα υπαιτιότητα των εναγόμενων φυσικών προσώπων, κυρίων των αναφερόμενων ιδιωτικής χρήσης οχημάτων, που ήταν ασφαλισμένα για την προς τρίτους αστική ευθύνη από την λειτουργία τους στις λοιπές εναγόμενες ασφαλιστικές εταιρίες, β] η από 22.7.2021 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …………/26.7.2021 ανακοίνωση δίκης και προσεπίκληση σε αναγκαστική παρέμβαση της δεύτερης των εναγόμενων της κύριας αγωγής, ασφαλίστριας του πρώτου από αυτούς, στην οποία σωρεύθηκε και παρεμπίπτουσα αγωγή (πρώτη παρεμπίπτουσα αγωγή), με την οποία έγινε επίκληση λόγου απαλλαγής της παρεμπιπτόντως ενάγουσας από την ασφαλιστική της ευθύνη και παραβίασης εκ μέρους του ασφαλισμένου της και παρεμπιπτόντως εναγόμενου συγκεκριμένου ασφαλιστικού βάρους, συνεπαγόμενης την προς αποζημίωσή της ευθύνη του και γ] η από 22.7.2021 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ………../26.7.2021 παρεμπίπτουσα αγωγή (δεύτερη παρεμπίπτουσα αγωγής) της ιδίας ασφαλιστικής εταιρίας, με την οποία έγινε επίκληση συνυπαιτιότητας του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής ως προς την επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος και ζητήθηκε αναγωγικώς η καταβολή στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα μέρους του ποσού που τυχόν επιδικαστεί σε βάρος της κατά παραδοχή της κύριας αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη με αριθμό 711/2022 οριστική απόφασή του θεώρησε συνυπαίτιο για την επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος τον θανόντα και δέχθηκε εν μέρει την κύρια αγωγή, ενώ απέρριψε κατ’ ουσίαν το πρώτο αποζημιωτικό αίτημα της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής και, ακολούθως, κατά μερική παραδοχή της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής κατένειμε την ευθύνη μεταξύ των εναγόμενων φυσικών προσώπων της κύριας αγωγής, τους οποίους έκρινε συνυπαίτιους, κατ’ ίσα μέρη.
Η οριστική αυτή απόφαση πλήττεται από τους εν μέρει πρωτοδίκως ηττηθέντες διαδίκους με α] την από 25.5.2022 με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς …/16.6.2022 και αριθμό εκθέσεως προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς ……/16.6.2022 έφεση (Α΄ έφεση) των εναγόντων της κύριας αγωγής, που στρέφεται καθ’ απάντων των αρχικώς εναγομένων, β] την από 20.6.2022 με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς …./24.6.2022 και αριθμό εκθέσεως προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς ……./6.7.2022 έφεση (Β΄ έφεση) της τέταρτης εναγόμενης της κύριας αγωγής, που στρέφεται κατά των εναγόντων της κύριας αγωγής και κατά της παρεμπιπτόντως ενάγουσας και αντιδίκου της στη δίκη της αναγωγής, γ] την από 12.7.2022 με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς ……/13.7.2022 και αριθμό εκθέσεως προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς ……/13.7.2022 έφεση (Γ΄ έφεση) της δεύτερης εναγόμενης της κύριας αγωγής, η οποία ασκείται κυρίως μεν για την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το βλαπτικό ως προς την εκκαλούσα σκέλος της αλλά και επικουρικά για την περίπτωση παραδοχής της Α΄ έφεσης και στρέφεται εναντίον των εναγόντων της κύριας αγωγής και απάντων των παρεμπιπτόντως εναχθέντων και δ] την από 22.7.2022 με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς …/25.7.2022 και αριθμό εκθέσεως προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς …../25.7.2022 έφεση (Δ΄ έφεση) του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής, που στρέφεται εναντίον των εναγόντων της κύριας αγωγής και της παρεμπιπτόντως ενάγουσας και αντιδίκου του στη δίκη της αναγωγής. Οι εφέσεις αυτές έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 §§ 1, 2, 511, 513 § 1 στοιχ. β΄, 516 § 1, 517 και 518 § 2 ΚΠολΔ, εντός της νόμιμης καταχρηστικής προθεσμίας που αφετηριάστηκε με τη δημοσίευση της εκκαλουμένης στις 9.3.2022, δεδομένου ότι ούτε οι διάδικοι επικαλούνται ούτε από τα διαδικαστικά έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει επίδοσή της. Επομένως, εφόσον παραδεκτώς φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 4 § 2 του Ν. 3994/2011) και κατατέθηκε για καθεμία το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 ΚΠολΔ παράβολο (βλ. όσον αφορά την Α΄ έφεση το με αριθμό ………. ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών και την από 16.6.2022 έγγραφη εξοφλητική απόδειξη της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ», όσον αφορά τη Β΄ έφεση το με αριθμό .. .. …. ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών και την από 24.3.2022 έγγραφη εξοφλητική απόδειξη της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ», όσον αφορά τη Γ΄ έφεση το με αριθμό . …… ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών και την από 28.6.2022 έγγραφη εξοφλητική απόδειξη της ίδιας ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας και όσον αφορά τη Δ΄ έφεση το με αριθμό …………. ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών και την από 22.7.2022 έγγραφη εξοφλητική απόδειξη της αυτής ως άνω ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας), πρέπει, αφού ενωθούν και συνεκδικαστούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και με σκοπό την διευκόλυνση και επιτάχυνση της διεξαγωγής της δίκης, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 31, 246, 524 § 1 εδαφ. α΄ και 591 § 1 ΚΠολΔ, οι ένδικες εφέσεις να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια όπως και πρωτοδίκως ειδική διαδικασία.
ΙΙ. Με την κύρια αγωγή έγινε αναφορά, πρώτον, στις συνθήκες υπό τις οποίες στις 9.6.2019 συνέβη οδικό τροχαίο ατύχημα στη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως στο Πέραμα Αττικής, συνεπεία του οποίου θανατώθηκε ο …….., υιός των δύο [2] πρώτων εναγόντων, αδελφός των επόμενων δύο [2] και εγγονός της πέμπτης από αυτούς, όταν η, ασφαλισμένη στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, δίκυκλη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος …….., επέπεσε στη δίκυκλη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο θανών, ο οποίος μετά τη σύγκρουση σύρθηκε στο οδόστρωμα και προσέκρουσε στην οπίσθια πλευρά του σταθμευμένου στα δεξιά της πορείας του ιδιωτικής χρήσης φορτηγού οχήματος (καντίνας) και, συγκεκριμένα, πάνω στον ειδικό μηχανικό έλξης (κοτσαδόρο) του οχήματος αυτού, που ανήκε στον τρίτο εναγόμενο …….. και ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη από την λειτουργία του στην τέταρτη εναγόμενη αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρία, με αποτέλεσμα να υποστεί θανάσιμο τραυματισμό, δεύτερον, στη συγκλίνουσα αμέλεια των ………. και …………, από τους οποίους ο μεν πρώτος εισήλθε στο οδόστρωμα κατερχόμενος από την διαχωριστική των λωρίδων κυκλοφορίας της οδού νησίδα και διέσχισε κάθετα το ρεύμα κυκλοφορίας στο οποίο κινείτο ο παθών, ο δε δεύτερος είχε παράνομα, αφενός, σταθμεύσει στο σημείο εκείνο της οδού και, αφετέρου, εγκαταστήσει στο όχημά του τον μοιραίο ελκτικό μηχανισμό και, τρίτον, στην κατά το χρόνο του ατυχήματος αξία της μοτοσυκλέτας του παθόντος και στα έξοδα της κηδείας του, που καταβλήθηκαν από τον πρώτο ενάγοντα – πατέρα του και με βάση τα περιστατικά αυτά ζητήθηκε να επιδικαστεί, σε βάρος των εις ολόκληρον ευθυνόμενων εναγομένων, εν μέρει καταψηφιστικώς και με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, 1] το χρηματικό ποσό των διακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ (250.000 €) σε καθέναν από τους τέσσερις [4] πρώτους των εναγόντων και των εκατόν πενήντα χιλιάδων ευρώ (150.000 €) στην πέμπτη από αυτούς ως εύλογη ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από το θάνατο του συγγενή τους, 2] το χρηματικό ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ (2.500 €), το οποίο αντιστοιχεί στην αξία της δίκυκλης μοτοσυκλέτας του θανόντος, στους τέσσερις [4] πρώτους ενάγοντες, εξ αδιαθέτου κληρονόμους του κατά το ποσοστό της κληρονομικής μερίδας του καθενός τους και 3] το χρηματικό ποσό των χιλίων διακοσίων δεκατριών ευρώ (1.213 €) στον πρώτο ενάγοντα, που το κατέβαλε για τα έξοδα κηδείας του υιού του. Κατά της κύριας αγωγής άπαντες οι εναγόμενοι αντέταξαν αιτιολογημένη άρνηση και προέβαλαν την από το άρθρο 300 ΑΚ ένσταση συνυπαιτιότητας του θανόντος. Περαιτέρω, με την πρώτη παρεμπίπτουσα αγωγή της η ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «… (…..)» …………..» συνομολόγησε ότι είχε αναλάβει με σύμβαση την κάλυψη της έναντι τρίτων αστικής ευθύνης από τη λειτουργία της δίκυκλης μοτοσυκλέτας του συνεναγόμενού της ……….. αλλά υποστήριξε, αφενός, ότι συντρέχει (νόμιμος και συμβατικός) λόγος απαλλαγής της από την ασφαλιστική ευθύνη της, επειδή ο ασφαλισμένος της κατά το χρόνο του ατυχήματος τελούσε υπό την επήρεια των κατασταλτικών του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) ουσιών διαζεπάμη και νορδαζεπάμη, γεγονός που συνετέλεσε αιτιωδώς στην πρόκλησή του και, αφετέρου, ότι ο ………. παραβίασε συμβατικό όρο και δεν της ανήγγειλε εγκαίρως την επέλευση του ασφαλισμένου κινδύνου. Με βάση τα περιστατικά αυτά ζήτησε η παρεμποπτόντως ενάγουσα, κατά παραδεκτή τροπή των αρχικώς καταψηφιστικών αιτημάτων της σε αναγνωριστικά, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του ασφαλισμένου της να της καταβάλει, για τις αντίστοιχες αιτίες, οποιοδήποτε ποσό υποχρεωθεί η ίδια να καταβάλει στους ενάγοντες της κύριας αγωγής και το χρηματικό ποσόν των δύο χιλιάδων ευρώ (2.000 €) ως εύλογη αποζημίωσή της για την παράβαση του καθήκοντος αναγγελίας του ατυχήματος, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, με την δεύτερη παρεμπίπτουσα αγωγή της η ίδια ασφαλιστική εταιρία υποστήριξε, κυρίως μεν, ότι αποκλειστικά υπαίτιος άλλως δε και επικουρικώς, συνυπαίτιος κατά ποσοστό 95% για το θανάσιμο τραυματισμό του ……… είναι ο τρίτος εναγόμενος της κύριας αγωγής …….. και ζήτησε, μετά από παραδεκτή τροπή του αρχικώς καταψηφιστικού αιτήματός της σε αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί η εις ολόκληρον υποχρέωση αυτού και της καλύπτουσας την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από τη λειτουργία του οχήματός του αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «……….» να της καταβάλουν αναγωγικά και κατά το μέρος της ευθύνης που υπέχουν με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητας του πρώτου από αυτούς, οποιοδήποτε ποσόν επιδικασθεί σε βάρος της κατά παραδοχή της κύριας αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής της άλλως από την εκ μέρους της καταβολή προς τους ενάγοντες της κύριας αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο θεώρησε όλες τις αγωγές παραδεκτές και νόμιμες, στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 345, 346, 914, 926, 928, 932, 1461, 1463 ΑΚ, 2 § 1, 4 § 1, 6 §§ 1 εδαφ. α΄, 2 εδαφ. α΄ και 10 § 1 του ΚΝ 489/1976, όπως αυτός κωδικοποιήθηκε με το ΠΔ 237/1986 (η κύρια αγωγή), 42 § 1 Ν. 2696/1999 [ΚΟΚ], 1, 2 Ν. 2496/1997, 1, 4 §§ 1, 6, 6 § 1 περ. β΄, 9 §§ 1, 3, 11 § 1 ΚΝ 489/1976, όπως κατά τα άνω κωδικοποιήθηκε και ισχύει, 69 §§ 1 στοιχ. δ΄, ε΄, 2 ΚΠολΔ και 297, 330, 361, 926, 927 ΑΚ (η πρώτη παρεμπίπτουσα αγωγή) και 1, 2, 14 § 1 Ν. 2496/1997, 4 § 1, 6, 10 § 1 ΚΝ 489/1976, όπως κατά τα άνω κωδικοποιήθηκε και ισχύει, 298, 481 επομ., 926, 927 ΑΚ και 69 §§ 1 στοιχ. δ΄ και ε΄, 2 ΚΠολΔ (η δεύτερη παρεμπίπτουσα αγωγή), με την εξαίρεση α] του κονδυλίου της κύριας αγωγής, που αντιστοιχούσε στην αξία της δίκυκλης μοτοσυκλέτας του θανόντος, το οποίο για τους αναφερόμενους στην εκκαλουμένη λόγους απέρριψε ως αόριστο, χωρίς η κρίση του αυτή να προσβάλλεται με την Α΄ έφεση, β] της ανακοίνωσης δίκης και προσεπίκλησης σε αναγκαστική παρέμβαση του …….. που σωρεύθηκαν στο δικόγραφο της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής, που απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες, δεδομένου ότι ο προσεπικληθείς είχε ήδη καταστεί διάδικος στη δίκη που ανοίχθηκε με την έγερση της κύριας αγωγής, αφού αυτή στρεφόταν και εναντίον του, χωρίς η σχετική κρίση να έχει μεταβιβαστεί στο δεύτερο βαθμό, γ] της κύριας βάσης της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής, ως νομικά ανεπέρειστης, ενόψει του ότι με αυτήν η παρεμπιπτόντως ενάγουσα δεν αποδεχόταν συνευθύνη της έναντι των εναγόντων της κύριας αγωγής και δ] ως νομικά αβάσιμης της κύριας βάσης του παρεπόμενου αιτήματος της ίδιας παρεμπίπτουσας αγωγής, με το οποίο ζητήθηκαν νόμιμοι τόκοι επιδικίας από την επίδοσή της, το οποίο, αντιθέτως, κρίθηκε νόμιμο κατά την κύρια βάση του, δηλαδή από το χρόνο της εκ μέρους της παρεμπιπτόντως ενάγουσας καταβολής οποιουδήποτε ποσού επιδικαστεί σε βάρος της κατά παραδοχή της κύριας αγωγής. Ακολούθως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ερεύνησε τις αποδείξεις, από την αξιολόγηση των οποίων διαπίστωσε ότι συνυπαίτιοι για την πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος υπήρξαν, πρώτον, ο θανών, που οδηγούσε υπό την επίδραση οινοπνεύματος και με ταχύτητα μεγαλύτερη από την από τις περιστάσεις επιβαλλόμενη, δεύτερον, ο …….., που επέβαινε στην δίκυκλη μοτοσυκλέτα του ενώ δεν βρισκόταν σε κατάσταση που να του επιτρέπει την οδήγησή της, καθώς είχε κριθεί αρμοδίως ως ανάπηρος κατά ποσοστό 80%, εκ του οποίου μέγα μέρος (67%) οφειλόταν σε ψυχιατρική νόσο και το υπόλοιπο σε ορθοπεδικές παθήσεις και, τρίτον, ο …….., ο οποίος είχε σταθμεύσει παρανόμως στο σημείο του ατυχήματος το όχημά του, το οποίο επιπλέον, έφερε παρανόμως ελκτικό μηχανισμό. Με βάση τις διαπιστώσεις αυτές προσδιόρισε, κατά παραδοχή της ένστασης των εναγομένων της κύριας αγωγής, το ποσοστό συνυπαιτιότητας του παθόντος στην επέλευση του θανάτου του σε 30% και επιδίκασε το χρηματικό ποσόν των πενήντα χιλιάδων ευρώ (50.000 €) σε καθέναν από τους γονείς του θανόντος, των τριάντα χιλιάδων ευρώ (30.000 €) σε καθέναν από τους αδελφούς του και των δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ (15.000 €) στη μάμμη του, ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που δοκίμασαν από το θάνατο του ……., το οποίο θεώρησε εύλογο και το χρηματικό ποσόν των οκτακοσίων σαράντα εννέα ευρώ και δέκα λεπτών (849,10 €) στον πρώτο ενάγοντα για τα έξοδα κηδείας του υιού του. Επιπλέον, με την εκκαλούμενη απόφασή του το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε κατ’ ουσίαν το πρώτο αίτημα της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής, επειδή έκρινε ότι οι τοξικές ουσίες που ανιχνεύθηκαν στον οργανισμό του ………. είχαν ληφθεί κατόπιν ιατρικής συστάσεως και δεν επηρέασαν την οδηγική συμπεριφορά του, ενώ έκρινε βάσιμο το έτερο αίτημα της ίδιας παρεμπίπτουσας αγωγής και αναγνώρισε την υποχρέωση του ασφαλισμένου της παρεμπιπτόντως ενάγουσας να καταβάλει σ’ αυτήν το χρηματικό ποσό των δύο χιλιάδων ευρώ (2.000 €) ως εύλογη αποζημίωσή της για την εκ μέρους του ασφαλισμένου παραμέληση του ασφαλιστικού βάρους που υπείχε για την έγκαιρη αναγγελία προς την ασφαλίστρια του ενδίκου ατυχήματος, χωρίς η διάταξη αυτή της εκκαλουμένης να προσβάλλεται από τον ως άνω παρεμπιπτόντως εναγόμενο. Τέλος, η εκκαλουμένη θεώρησε ότι η ενάγουσα της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής δεν ανταποκρίθηκε στο δικονομικό της βάρος αποδείξεως του ισχυρισμού της περί συνυπαιτιότητας του ……… κατά ποσοστό 95% και για το λόγο αυτό, κατ’ εφαρμογήν του κανόνα του άρθρου 927 εδαφ. γ΄ ΑΚ κατένειμε μεταξύ των συνυπαιτίων τη ζημία αναγνωρίζοντας ευθύνη τους κατ’ ίσα μέρη κατά μερική παραδοχή της αναγωγικής αγωγής της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…. (…..)» …………». Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούντες και επικαλούμενοι κατά βάση εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων ζητούν την κατά παραδοχή των εφέσεών τους εξαφάνισή της και την αναδίκαση των αγωγών προς το σκοπό της παραδοχής τους και κατά το απορριφθέν μέρος εκάστης.
ΙΙΙ. Το Δικαστήριο επανεκτιμά, πρώτον, τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, ενός [1] από κάθε αντίδικη πλευρά και, συγκεκριμένα, για μεν την απόδειξη της κύριας αγωγής, του ……., κατοίκου …., συναδέλφου του θανόντος, για δε την ανταπόδειξή της των …….., κατοίκου …… Αττικής, υιού του πρώτου εναγόμενου της κύριας αγωγής, ……….., που διατηρεί φιλική σχέση με τον τρίτο εναγόμενο της κύριας αγωγής και …………., κατοίκου …., πραγματογνώμονα της τέταρτης εναγόμενης της κύριας αγωγής, οι οποίες ελήφθησαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, περιέχονται απομαγνητοφωνημένες στα πρακτικά της δημόσιας συνεδρίασής του και εκτιμώνται κατά το μέτρο της γνώσεως και το βαθμό της αξιοπιστίας εκάστου μάρτυρα, δεύτερον, τις με αριθμούς …/19.1.2021 και …./20.1.2021 δύο [2] ένορκες ενώπιον των Συμβολαιογράφων Πειραιώς …. και Ρόδου Δωδεκανήσου …………., αντίστοιχα, βεβαιώσεων των ………, κατοίκου Κερατσινίου Πειραιώς, συναθλητή και στενού φίλου του θανόντος και ………, κατοίκου Ρόδου, που διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις με το θανόντα, οι οποίες λήφθηκαν με την επιμέλεια των εναγόντων της κύριας αγωγής μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των αντιδίκων τους, όπως προκύπτει από τις με αριθμούς …./5.1.2021, ……/7.1.2021, …./7.1.2021 και ………/23.12.2020 τέσσερις [4] επιδοτήριες εκθέσεις των δικαστικών επιμελητών στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών με έδρα στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ………….. οι τρεις [3] πρώτες και στην περιφέρεια του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης Ιωάννη Μουρατίδη η τέταρτη, τις με αριθμούς …./2.9.2021, …./2.9.2021 και …../2.9.2021 τρεις [3] ένορκες ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών .. – ……… βεβαιώσεις των ……….., κατοίκου …. Αττικής, περιστασιακά απασχολούμενου στην καντίνα του ……….., ……….., κατοίκου … Αττικής, μητέρας του ιδίου διαδίκου και απασχολούμενη ομοίως στην καντίνα του και ……………, κατοίκου ……., που διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον εν λόγω διάδικο και τυγχάνει σταθερός θαμώνας στην καντίνα του, που υπήρξαν παρόντες στο τόπο και στο χρόνο του ατυχήματος, αν και μη αυτόπτες, οι οποίες λήφθηκαν με επιμέλεια του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής και πρώτου εναγόμενου της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής, κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των αντιδίκων του (βλ. τις με αριθμούς ……/29.7.2021, ……../29.7.2021, …../29.7.2021, ……/29.7.2021, …../29.7.2021 και ……/2.8.2021 έξι [6] επιδοτήριες εκθέσεις της δικαστικής επιμελήτριας στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών …….) και, τρίτον, το σύνολο των εγγράφων που οι διάδικοι νομότυπα με επίκληση επαναπροσκομίζουν, για να ληφθούν υπόψη είτε αυτοτελώς ως αποδεικτικά μέσα είτε, επικουρικά, ως δικαστικά τεκμήρια, μερικών μάλιστα από τα οποία (έγγραφα) γίνεται ειδικότερη μνεία παρακάτω, χωρίς να παραγνωρίζεται η αποδεικτική δύναμη των λοιπών, μεταξύ δε αυτών και α) τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2 και 457 § 4 ΚΠολΔ, όπως η πρώτη των διατάξεων αυτών αντικαταστάθηκε με το άρθρο 40 § 1 του Ν. 3994/2011), οι οποίες θεωρούνται ιδιωτικά έγγραφα (ΑΠ 1626/2000, Δνη 2001/711), β] τα αντίγραφα των εγγράφων της ποινικής δικογραφίας που σχηματίστηκε για το ένδικο ατύχημα από το Β΄ Τμήμα Τροχαίας Πειραιώς της Διεύθυνσης Τροχαίας Αττικής της Ελληνικής Αστυνομίας, που διενήργησε προανάκριση (ένορκες καταθέσεις, έκθεση αυτοψίας και συνημμένο σχεδιάγραμμα, λοιπά έγγραφα, μεταξύ των οποίων και η με αριθμό …../10.10.2019 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του εμπειρογνώμονα ………………., εργοδηγού – μηχανολόγου, η οποία συντάχθηκε στο πλαίσιο της ποινικής προδικασίας με παραγγελία της προανακριτικής Αρχής και απόσπασμα της υπ’ αριθμ. 3030/29.11.2022 καταδικαστικής απόφασης του Β΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς), που εκτιμώνται προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 431/2021, ΑΠ 633/2014, ΑΠ 359/2011, πρώτη δημοσίευση όλων σε Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών [ΤΝΠ] ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ. 1271/2012, Αρμ. 2014/603), γ) η με αριθμό ……../1.9.2021 τεχνική έκθεση του εμπειρογνώμονα …….., την οποία προσάγει με επίκληση η τέταρτη εναγόμενη της κύριας αγωγής και δεύτερη εναγόμενη της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής, με παραγγελία της οποίας συντάχθηκε και δ) η από 31.8.2021 έκθεση ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του νευρολόγου και διευθυντή του Παθολογικού Τομέα στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ) ………, την οποία προσάγει με επίκληση η δεύτερη εναγόμενη της κύριας αγωγής και παρεμπιπτόντως ενάγουσα, με παραγγελία της οποίας συντάχθηκε, που εκτιμώνται ελεύθερα κατά το άρθρο 390 ΚΠολΔ (ΟλΑΠ 8/2005, ΕπισκΕΔ 2005/82 = Δνη 2005/694, ΑΠ 123/2022, ΑΠ 103/2022, ΑΠ 453/2022, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από τα αποδεικτικά αυτά μέσα, σε συνδυασμό προς τις μερικές μόνον παραδοχές και ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους και εκτιμώνται κατ’ άρθρα 261 εδαφ. β΄, 352 § 1, 524 § 1 και 591 § 1 ΚΠολΔ αλλά και προς τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 9.6.2019, ημέρα Κυριακή και ώρα 07:55 περίπου συνέβη οδικό τροχαίο ατύχημα στο Πέραμα Αττικής, επί της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως (λεωφόρος Σχιστού), κατά το οποίο τραυματίστηκε θανάσιμα ο ……. του Αντωνίου, υιός των δύο [2] πρώτων από τους ενάγοντες της κύριας αγωγής, αδελφός του τρίτου και της τέταρτης και εγγονός της πέμπτης από αυτούς, γεννηθείς την 1η.3.1991, Αρχικελευστής του Πολεμικού Ναυτικού, προαχθείς μετά θάνατον στο βαθμό του Ανθυπασπιστή. Κατά την ώρα εκείνη ο θανών επέβαινε, φέροντας προστατευτικό κράνος, στην υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… δίκυκλη μοτοσυκλέτα της ιδιοκτησίας του, εργοστασίου κατασκευής PIAGGIO τύπου Μ 69, κυβισμού τριακοσίων τριάντα κυβικών εκατοστών (330 cc), λευκού χρώματος, με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας της την 10η.12.2010 και κινούταν στην ως άνω οδό στο σημείο αυτής που βρίσκεται έναντι της εισόδου προς το Κοιμητήριο Σχιστού, προερχόμενος από το Σκαραμαγκά και κατευθυνόμενος προς τη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη. Η λεωφόρος Εθνικής Αντιστάσεως, η οποία ανήκει στο δευτερεύον εθνικό οδικό δίκτυο, είναι διπλής κατεύθυνσης, με δύο [2] λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και στο σημείο του ατυχήματος είναι ευθεία, κατωφερής με μικρή κλίση, ενώ μεταξύ των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας υπάρχει κεντρική υπερυψωμένη διαχωριστική νησίδα ασφαλείας, πλάτους τεσσάρων μέτρων (4 μ.), με προστατευτικά στηθαία ασφαλείας, τα οποία στο σημείο εκείνο διακόπτονται. Από το υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου ……/17.9.2019 έγγραφο της Διεύθυνσης Διαχείρισης Μητροπολιτικών Υποδομών της Περιφέρειας Αττικής, που εκδόθηκε σε απάντηση του με αριθμό πρωτοκόλλου ……../11.6.2019 εγγράφου του Β’ Τμήματος Τροχαίας Πειραιώς, στο οποίο και επισυνάπτεται, προκύπτει ότι η κατά μήκος διαγράμμιση της οδού αποτελείται από δύο [2] διακεκομμένες γραμμές επί του οδοστρώματος, οι οποίες καθορίζουν τα όρια των δύο λωρίδων κυκλοφορίας και από ισάριθμες [2] κατά μήκος γραμμές, που χρησιμοποιούνται ως εσωτερική και εξωτερική οριογραμμή του οδοστρώματος, ενώ μετά την εξωτερική οριογραμμή υπάρχει σταθεροποιημένο έρεισμα. Από το ίδιο έγγραφο, συνδυαζόμενο προς την έκθεση αυτοψίας και το συνημμένο σ’ αυτήν σχεδιάγραμμα, προκύπτει ακόμη, πρώτον, ότι το συνολικό πλάτος των δύο [2] λωρίδων κυκλοφορίας και του ερείσματος του ρεύματος πορείας προς τη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη είναι δέκα μέτρα και σαράντα εκατοστόμετρα (10,40 μ.), δεύτερον, ότι η ταχύτητα των οχημάτων ορίζεται με σχετική ρυθμιστική πινακίδα (Ρ-32), που καθορίζει το ανώτατο επιτρεπτό όριο σε ογδόντα χιλιόμετρα ανά ώρα (80 Klm/h), τρίτον, ότι, επιπλέον, εκεί είχε τοποθετηθεί και πινακίδα Ρ-40, δια της οποίας επισημαίνεται ότι απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση των οχημάτων και, τέταρτον, ότι στα δεξιά του ρεύματος κυκλοφορίας της εν λόγω οδού προς τη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη υπάρχει τριγωνική νησίδα με δυνατότητα εξόδου των οχημάτων προς την παρακείμενη Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων Σχιστού και εξόδου τους από αυτήν προς την λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως, το δε επί της λεωφόρου αυτής τμήμα της νησίδας μεταξύ των δύο [2] εξόδων της, μήκους πενήντα ενός μέτρων και εβδομήντα εκατοστών του μέτρου (51,70 μ.), θεωρείται ως λωρίδα έκτακτης ανάγκης (ΛΕΑ). Κατά τον παραπάνω χρόνο στην περιοχή επικρατούσε καλοκαιρία, το ασφάλτινο οδόστρωμα ήταν ξηρό και η ορατότητα δεν περιοριζόταν. Η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν κανονική, ενώ των πεζών ήταν ήδη αυξημένη, επειδή βρισκόταν σε λειτουργία, όπως κάθε Κυριακή, η υπαίθρια αγορά στάσιμου εμπορίου του Περάματος («κυριακάτικο παζάρι Σχιστού»). Επί της διαχωριστικής νησίδας ασφαλείας είχαν σταθμεύσει παράνομα δίκυκλες μοτοσικλέτες, κατά παράβαση του άρθρου 34 § 1 στοιχ. ια’ ΚΟΚ. Κατά τον ίδιο χρόνο ο πρώτος εναγόμενος της κύριας και παρεμπιπτόντως εναγόμενος της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής, οδηγώντας την υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… δίκυκλη μοτοσικλέτα, εργοστασίου κατασκευής HONDA τύπου ANF 125 Innova 07, χρώματος μαύρου, κυβισμού εκατόν είκοσι πέντε κυβικών εκατοστών (125 cc), με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας της την 11η.4.2008, της ιδιοκτησίας του, η οποία ήταν ασφαλισμένη για την αστική ευθύνη έναντι τρίτων από τη δεύτερη εναγόμενη της κύριας αγωγής ασφαλιστική εταιρία, αφού κατέβηκε στο οδόστρωμα από την κεντρική διαχωριστική νησίδα, από το σημείο της έναντι του Νεκροταφείου Σχιστού, στο οποίο διακόπτονται τα προστατευτικά στηθαία, εισήλθε αντικανονικά στο ρεύμα κυκλοφορίας προς λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη, το οποίο ξεκίνησε να διασχίζει κάθετα, με πορεία από τα αριστερά προς τα δεξιά του ρεύματος, και παρεμβλήθηκε στην πορεία της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… δίκυκλης μοτοσικλέτας, η οποία κινούταν στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, δηλαδή στη δεύτερη από αριστερά λωρίδα, σε απόσταση τεσσάρων μέτρων και ενενήντα εκατοστών (4,90 μ.) από το άκρο της διαχωριστικής νησίδας. Αποτέλεσμα της παραπάνω ενέργειας του πρώτου εναγόμενου της κύριας αγωγής ήταν να προσκρούσει στη δίκυκλη μοτοσυκλέτα του η μοτοσικλέτα του ………. Συγκεκριμένα, η εμπρόσθια πλευρά της υπό στοιχεία κυκλοφορίας . …. δίκυκλης μοτοσικλέτας προσέκρουσε στην δεξιά πλευρά της υπό στοιχεία κυκλοφορίας …… δίκυκλης μοτοσικλέτας. Συνεπεία της σύγκρουσης η δεύτερη (η υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα ωθήθηκε σε σχεδόν ευθεία κατεύθυνση και εξακολούθησε συρόμενη την πορεία της μέχρι την τελική της θέση σε απόσταση τριάντα ενός μέτρων και πενήντα εκατοστών (31,50 μ.) από το σημείο της σύγκρουσης, ενώ η πρώτη (η υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… δίκυκλη μοτοσικλέτα) εξετράπη προς τα δεξιά και συρόμενη στο οδόστρωμα για δεκαοκτώ μέτρα και είκοσι εκατοστά (18,20 μ.) προσέκρουσε στην οπίσθια αριστερή πλευρά του υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… Ι.Χ.Φ. οχήματος (καντίνα). Κατά την πρόσκρουσή του στην καντίνα ο ………. επέπεσε στον ειδικό μηχανισμό έλξης (κοτσαδόρο) που ήταν τοποθετημένος στην οπίσθια πλευρά της καντίνας, η δε «μπίλια» του κοτσαδόρου διαπέρασε το κράνος του οδηγού στο κενό εμπρόσθιο σημείο του, που προορίζεται για την ορατότητα του χρήστη του κράνους κατά την οδήγηση. Το παραπάνω Ι.Χ.Φ. όχημα, εργοστασίου κατασκευής MERCEDES, που ανήκε στην ιδιοκτησία του τρίτου εναγόμενου της κύριας και πρώτου εναγόμενου της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής και κατά τον παραπάνω χρόνο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από τη λειτουργία του από την τέταρτη εναγόμενη της κύριας και δεύτερη εναγόμενη της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρία, ήταν σταθμευμένο στη δεξιά πλευρά της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως στο ρεύμα πορείας προς τη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη, στο έρεισμα που βρίσκεται μετά την εξωτερική οριογραμμή του οδοστρώματος. Αμέσως μετά τη σύγκρουση (στις 08:10) επιλήφθηκαν του συμβάντος οι αστυνομικοί υπάλληλοι του Β΄ Τμήματος Τροχαίας Πειραιώς, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα οι οδηγοί μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) στο Θριάσιο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας, όπου στις 09.07 διαπιστώθηκε ο θάνατος του ……….. Όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. …./…../29.8.2019 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας – νεκροτομής του, που υπογράφει ο Προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιώς ιατροδικαστής ………, ο θάνατός επήλθε «συνεπεία βαρέων κακώσεων προσωπικού κρανίου, αυχένος και θώρακος. Ρήξη αορτής τραυματικής αιτιολογίας». Τραυματισμό υπέστη και ο ……, ο οποίος υπέστη κάκωση δεξιάς πτέρνας, αυχενικής – θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης και, κατά την εισαγωγή του στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ως άνω νοσηλευτηρίου παραπέμφθηκε στην Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, όπου διαπιστώθηκε «επιπολής τραυματισμός του αστραγάλου και του άκρου πόδα», για την αντιμετώπιση του οποίου νοσηλεύθηκε μέχρι τις 24.9.2019 (βλ. το υπ’ αριθμ. ……/9.6.2019 εισιτήριο, το από 24.7.2019 εξιτήριο, την με αριθμό πρωτοκόλλου ΚΠ – …../13.6.2019 ιατρική βεβαίωση, που υπογράφει ο …………., Επικουρικός Ιατρός Ορθοπεδικός και την από 26.6.2019 ιατρική βεβαίωση που υπογράφει ο ……….., Διευθυντής της Γενικής Χειρουργικής Κλινικής του ως άνω θεραπευτηρίου). Στον ……… έγινε επί τόπου ενδεικτικός έλεγχος μέθης με ηλεκτρονική συσκευή εκπνοής που είχε αρνητικό αποτέλεσμα, ενώ αρνητικό ήταν και το αποτέλεσμα της εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης που διενεργήθηκε από τη Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας για τη διερεύνηση της περιεκτικότητας του αίματός του σε οινόπνευμα (βλ. την υπ’ αριθμ. …………/10.6.2019 έκθεση που υπογράφει η Ανθυπαστυνόμος – Χημικός ………..). Αντιθέτως, οι τοξικολογικές εξετάσεις, που διενεργήθηκαν στους εμπλακέντες στο ατύχημα οδηγούς από την ΔΕΕ με παραγγελία της προανακριτικής Αρχής, κατέδειξαν, σε σχέση με τον …….., ότι σε δείγμα ούρων ανιχνεύθηκαν οι ουσίες διαζεπάμη [diazepam] και νορδαζεπάμη [nordazepam] (βλ. την υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου ……../2.7.2019 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης, που υπογράφει ο Αρχιφύλακας – Χημικός …………….), οι οποίες είναι τοξικές και περιλαμβάνονται με τους αριθμούς 16 και 35 στον Πίνακα Δ της § 2 του άρθρου 1 του Ν. 3459/2006 «Κώδικας Νόμων για τα Ναρκωτικά» (ΦΕΚ Α 103/25.5.2006), που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 4139/2013 «Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 74/20.3.2013). Οι ίδιες ουσίες, που χορηγούνται ως φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση χρόνιων ψυχιατρικών παθήσεων, είναι κατασταλτικές του ΚΝΣ, καθώς προκαλούν υπνηλία, κόπωση, διαταραχές μνήμης, λεπτών κινήσεων και επιδρούν στη χειρωνακτική επιδεξιότητα (βλ. σχετικά την από 31.8.2021 έκθεση (ιδιωτικής) ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του ……..), ενώ εγκύρως γίνεται δεκτό ότι η κατασταλτική του ΚΝΣ δράση τους ενδέχεται να ενισχυθεί, εφόσον συνδυασθούν με κατανάλωση οινοπνεύματος (Α. Κρητικός, Η επίδραση της καταναλώσεως οινοπνεύματος, ναρκωτικών και φαρμάκων στην πρόκληση αυτοκινητικού ατυχήματος, 2021, σελ. 62). Όσον αφορά τον θανόντα, οι μετρήσεις που έγιναν με τη μέθοδο της αιμοληψίας για τη διαπίστωση ύπαρξης οινοπνεύματος στον οργανισμό του κατέδειξαν ποσοστό αιθανόλης στο αίμα του ενός γραμμαρίου και δύο δεκάτων ανά λίτρο (1,2 gr/l), δηλαδή υπερδιπλάσιο εκείνου που καθορίζεται στο άρθρο 42 § 1 ΚΟΚ (0,50 gr/l). Επιπλέον, στα ούρα του ανιχνεύθηκαν μεταβολίτες κανναβινολών, η ποσότητα των οποίων, κατά την αρχική μέτρηση, προσδιορίσθηκε σε συγκέντρωση 75 ng/ml, ενώ κατά την επανεξέταση (επί δεύτερου δείγματος) η ίδια ποσότητα προσδιορίσθηκε σε συγκέντρωση 69 ng/ml (βλ. τις με αριθμούς πρωτοκόλλου ……/31.7.2019 και ……./8.8.2019 τοξικολογικές εκθέσεις του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικών Επιστημών της Μονάδας Τοξικολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που υπογράφει ο καθηγητής Τοξικολογίας ………..). Επιπλέον, όπως προκύπτει από την έκθεση αυτοψίας, στον τόπο του ατυχήματος βρέθηκαν: α) δύο [2] αμυδρά ίχνη τροχοπέδησης επί του οδοστρώματος στην πορεία του θανόντος, μήκους σαράντα εκατοστών του μέτρου (0,4 μ.) και τριάντα εκατοστών του μέτρου (0,3 μ.), τα οποία απεικονίστηκαν στο σχετικώς συνταχθέν σχεδιάγραμμα της προανακριτικής Αρχής υπό τα στοιχεία Στ και Στί, β) ένα [1] ίχνος πλάγιας ολίσθησης, μήκους σαράντα εκατοστών του μέτρου (0,4 μ.), προερχόμενο από το όχημα του θανόντος, που απεικονίστηκε στο ίδιο σχεδιάγραμμα υπό το στοιχείο Ζ, γ) θραύσματα υάλινων και πλαστικών εξαρτημάτων επί του οδοστρώματος, σε επιφάνεια δεκαεννέα τετραγωνικών μέτρων και ογδόντα τετραγωνικών εκατοστών (19,80 τ.μ.), τα οποία προέρχονταν από αμφότερες τις εμπλακείσες στο ατύχημα δίκυκλες μοτοσυκλέτες και επισημάνθηκαν στο ως άνω σχεδιάγραμμα με το στοιχείο Λ, δ) δύο [2] διακεκομμένες χαραγές επί του οδοστρώματος, μία [1] σε μήκος είκοσι πέντε μέτρων και σαράντα εκατοστών (25,40 μ.), προκληθείσα από την ολίσθηση της υπό στοιχεία κυκλοφορίας …….. δίκυκλης μοτοσικλέτας και μία [1] σε μήκος πέντε μέτρων και εβδομήντα εκατοστών (5,70 μ.), προκληθείσα από την ολίσθηση (σύρσιμο) της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……. δίκυκλης μοτοσικλέτας, οι οποίες (χαραγές) αποτυπώνονται στο ίδιο σχεδιάγραμμα υπό τα στοιχεία I και Ια, αντίστοιχα και ε) πατάτες διάσπαρτες επί του οδοστρώματος σε επιφάνεια είκοσι τετραγωνικών μέτρων και ογδόντα τετραγωνικών εκατοστών (20,80 τ.μ.), που εμφαίνονται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες και απεικονίζονται στο ως άνω σχεδιάγραμμα υπό το στοιχείο Μ, τις οποίες μετέφερε, όπως και ο ίδιος δεν αμφισβητεί, ο …….. Όπως προαναφέρθηκε, ο τελευταίος, εποχούμενος στη δίκυκλη μοτοσυκλέτα του κατείλθε από την υπερυψωμένη διαχωριστική των ρευμάτων κυκλοφορίας της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως νησίδα ασφαλείας στο οδόστρωμά της που οδηγούσε προς την λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη, το οποίο, για λόγους αδιευκρίνιστους, επιχείρησε να διασχίσει κάθετα, προκειμένου είτε να κατευθυνθεί στο απέναντι άκρο του, στα δεξιά του ρεύματος αυτού είτε σε κάποιο σημείο του να μεταβάλει πορεία προς τα αριστερά, ώστε να κατευθυνθεί προς την λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη. Έτσι κινούμενος κάλυψε απόσταση τεσσάρων μέτρων και ενενήντα εκατοστών (4,90 μ.), διασχίζοντας κάθετα ολόκληρο το πλάτος της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας προς την λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη (δεύτερη από δεξιά) και στο σημείο εκείνο (εντός της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας και σε ελάχιστη απόσταση από τη διαχωριστική των λωρίδων διακεκομμένη γραμμή του οδοστρώματος) συγκρούστηκε με τη δίκυκλη μοτοσυκλέτα του θανόντος, της οποίας ανέκοψε την (ευθεία) πορεία. Κατά τη στιγμή της σύγκρουσης το όχημα του …………. δεν είχε προλάβει να επιταχύνει και η ταχύτητα εισόδου του στη σύγκρουση ανερχόταν σε δεκαοκτώ και μισό περίπου χιλιόμετρα ανά ώρα (18,55 klm/h), όπως υπολογίστηκε με την υπ’ αριθμ. ……./1.9.2021 τεχνική έκθεση του εμπειρογνώμονα της τέταρτης εναγόμενης της κύριας αγωγής ………, χωρίς το πόρισμά του αυτό να αντικρούεται από οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο, ούτε να αμφισβητείται ειδικά από τους υπόλοιπους διαδίκους. Όσον, όμως, αφορά την ακριβή ταχύτητα του οχήματος του θανόντος, από τα αποδεικτικά μέσα δεν προκύπτει ασφαλές συμπέρασμα. Συγκεκριμένα, ο μεν πραγματογνώμονας ……….., ο οποίος διορίσθηκε στο πλαίσιο της αστυνομικής προανάκρισης που διενεργήθηκε, υπολογίζει αυτήν σε εβδομήντα τρία χιλιόμετρα και σαράντα οκτώ εκατοστά του χιλιομέτρου ανά ώρα (73,48 klm/h), διατυπώνοντας επιφύλαξη ως προς το ενδεχόμενο να ήταν αυτή διαφορετική κατά 5% (αυξημένη ή μικρότερη), ο δε ως άνω τεχνικός σύμβουλος της τέταρτης εναγόμενης της κύριας αγωγής, με την τεχνική έκθεσή του που προαναφέρθηκε, αμφισβητεί την ορθότητα του παραπάνω τρόπου υπολογισμού της και υπολογίζει την ταχύτητα εισόδου της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………… δίκυκλης μοτοσικλέτας στη σύγκρουση σε εκατόν δεκαεπτά χιλιόμετρα και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά του χιλιομέτρου ανά ώρα (117,74 klm/h). Ωστόσο, εγγύτερη στην πραγματικότητα κρίνεται η άποψη που υποστηρίζει ότι η ταχύτητα κινήσεως της δίκυκλης μοτοσυκλέτας του θανόντος ήταν αυξημένη έναντι του νόμιμου ορίου της. Πράγματι, η ολίσθηση του οχήματος του ……………….., πεσμένου στο οδόστρωμα, όπως προκύπτει από τις επ’ αυτού εντοπισθείσες χαραγές, επί τριάντα ένα μέτρα και πενήντα εκατοστά (31,50 μ.) από το σημείο της σύγκρουσης μέχρι την τελική θέση του δικαιολογείται μόνον αν ληφθεί υπόψη η αυξημένη κινητική ενέργεια του οχήματος με το οποίο συγκρούστηκε, αφού το ωθηθέν όχημα είχε σχετικά μικρή ταχύτητα κινήσεως. Αντίθετο συμπέρασμα δεν μπορεί να συναχθεί από το μικρότερο μήκος της απόστασης (18,20 μ.) μεταξύ του σημείου σύγκρουσης και της τελικής θέσης της δίκυκλης μοτοσυκλέτας του θανόντος, αφού η ολίσθηση αυτής στο οδόστρωμα, πεσμένης στα πλάγια, όπως προκύπτει από τις επ’ αυτού χαραγές, ανακόπηκε (με το μοιραίο θανατηφόρο αποτέλεσμα) μόνον από το σταθμευμένο στα δεξιά της οδού όχημα του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής άλλως θα είχε συνεχιστεί. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ακόμα δηλαδή και αν θεωρηθεί ότι η ταχύτητα κινήσεως της δίκυκλης μοτοσικλέτας του θανόντος προσέγγιζε αλλά δεν υπερέβαινε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο (των 80 klm/h), πρέπει να γίνει δεκτό ότι, ενόψει όλων των προαναφερόμενων συνθηκών στο σημείο του ατυχήματος (αυξημένη κίνηση πεζών, αντικανονική στάθμευση οχημάτων στα δεξιά και στα αριστερά του οδοστρώματος), η ταχύτητα της υπό στοιχεία κυκλοφορίας …….. δίκυκλης μοτοσυκλέτας ήταν αυξημένη για τις περιστάσεις. Με βάση όλα όσα εκτέθηκαν παραπάνω, το ένδικο ατύχημα κρίνεται ότι οφείλεται σε υπαιτιότητα των οδηγών και των δύο εμπλακέντων οχημάτων, οι οποίοι ενήργησαν κατά παράβαση των κανόνων που ρυθμίζουν την οδική κυκλοφορία και από αμέλειά τους δεν κατέβαλαν την επιμέλεια και προσοχή που θα κατέβαλε ο μέσος συνετός οδηγός υπό τις ίδιες ακριβώς συνθήκες. Ειδικότερα, η υπαιτιότητα του οδηγού της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………. δίκυκλης μοτοσικλέτας – πρώτου εναγόμενου της κύριας αγωγής και εναγόμενου της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής συνίσταται στο ότι αυτός από αμέλειά του, δηλαδή από έλλειψη της απαιτούμενης επιμέλειας και προσοχής, την οποία όφειλε και μπορούσε να επιδείξει, ως μέσος συνετός και επιμελής οδηγός υπό ανάλογες περιστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες και την κοινή λογική και πείρα και την οποία επιμέλεια και προσοχή, αν επιδείκνυε, θα μπορούσε να προβλέψει το ατύχημα και να το αποφύγει, χωρίς να οδηγεί με σύνεση και προσοχή, κατήλθε από την κεντρική διαχωριστική νησίδα των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως στο οδόστρωμα, εισήλθε ανεξέλεγκτα στο ρεύμα κυκλοφορίας στο οποίο κινούνταν η υπό στοιχεία κυκλοφορίας …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα και, ενεργώντας εντελώς αντικανονικά, διέσχισε κάθετα το οδόστρωμα στο ρεύμα αυτό της κυκλοφορίας, με πορεία από αριστερά προς τα δεξιά (δηλαδή από την διαχωριστική νησίδα ασφαλείας προς το έρεισμα), με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία της παραπάνω μοτοσικλέτας, η οποία επέπεσε πάνω της. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η αμελής οδηγική συμπεριφορά του δεν συνδέεται αιτιωδώς με την κατανάλωση των τοξικών ουσιών (διαζεπάμη και νορδαζεπάμη, παράγωγο της διαζεπάμης) που ανιχνεύθηκαν στον οργανισμό του, τις οποίες λάμβανε στο πλαίσιο φαρμακευτικής αγωγής για την αντιμετώπιση της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής από την οποία διαγνώσθηκε να πάσχει και τούτο επειδή η λήψη τους κατόπιν ιατρικών συστάσεων εκκινεί ήδη από το έτος 2016 τουλάχιστον (βλ. τη συνταγογράφηση σκευασμάτων [χάπια stedon] που τις περιέχουν από τον Ψυχίατρο …………, επιμελητή ΕΣΥ στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δρομοκαΐτειο», στις 7.12.2016, που περιέχεται στο σχετικό «κατατοπιστικό ιατρικό σημείωμά» του, που αφορά τον ………, ο οποίος είχε νοσηλευθεί επανειλημμένα κατά το παρελθόν σε δημόσια ψυχιατρικά καταστήματα, λόγω της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής του), χωρίς, όμως, έκτοτε να διαπιστωθεί οποτεδήποτε άλλοτε αντικανονική ή ζημιογόνος οδηγική συμπεριφορά του. Επισημαίνεται δε και ότι δεν διαπιστώθηκε συνδυασμός των ως άνω ουσιών με προηγούμενη κατανάλωση οινοπνεύματος εκ μέρους του …….. ούτε αποδείχθηκε η τυχόν αλληλεπίδρασή τους με άλλες φαρμακευτικές ουσίες. Η διαπίστωση αυτή δεν αναιρεί το γεγονός ότι κατά τον χρόνο του ενδίκου ατυχήματος ο συγκεκριμένος οδηγός δεν βρισκόταν σε κατάλληλη κατάσταση, ώστε να οδηγεί με ασφάλεια για τον εαυτό του και τρίτους. Το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από το ότι ο ίδιος έχει από την αρμόδια υγειονομική επιτροπή κριθεί ανάπηρος, κατά την έννοια του άρθρου 27 § 1 περ. α’ του Ν. 1902/1990, με ποσοστό αναπηρίας 80% [κατά ιατρική πρόβλεψη από 1.7.2018 μέχρι 30.6.2021], από το οποίο το επιμέρους ποσοστό 67% οφείλεται σε ψυχιατρική πάθηση (την προαναφερθείσα διπολική συναισθηματική διαταραχή), ενώ το υπόλοιπο ποσοστό (17%) οφείλεται σε «μετατραυματική αρθρίτιδα δεξιού ισχίου, δεξιού γόνατος, δεξιάς ΠΔΚ και εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια ΑΜΣΣ, δυσκαμψία ώμων, εν των βάθει φλεβοθρόμβωση, ριζιτική συνδρομή άνω και κάτω άκρων και σε ανισοσκελία τεσσάρων [4] εκατοστών», όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από 27.6.2018 γνωμάτευση αποτελέσματος αναπηρίας, που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Ιατρικής Αξιολόγησης του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης και υπογράφεται από τον Προϊστάμενό της …….., για την οποία και λαμβάνει σύνταξη βαριάς αναπηρίας, σε συνδυασμό με το ότι δεν προκύπτει (ούτε άλλωστε ο ίδιος επικαλείται) ότι έχει εξετασθεί από ιατρική επιτροπή στο πλαίσιο της διαδικασίας που προβλέπεται με τις διατάξεις του άρθρου 13 ΚΟΚ για τους κατόχους άδειας οδήγησης που είναι δικαιούχοι αναπηρικής σύνταξης. Με την παραπάνω περιγραφόμενη συμπεριφορά του, η οποία τελεί σε πρόσφορη αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες ατύχημα, ο πρώτος εναγόμενος της κύριας αγωγής παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 12 § 1, 13 § 2, 16 §§ 2 και 4 ΚΟΚ. Στην επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος συντέλεσε και η αμελής συμπεριφορά του θανόντος οδηγού της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………….. δίκυκλης μοτοσικλέτας, ο οποίος, από αμέλειά του, δηλαδή από έλλειψη της απαιτούμενης επιμέλειας και προσοχής, την οποία όφειλε και μπορούσε να επιδείξει ως μέσος συνετός και επιμελής οδηγός υπό ανάλογες περιστάσεις, αν και τελούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος και, ουσιαστικά, ενόψει του ποσοστού αιθανόλης που ανιχνεύθηκε στο αίμα του σε κατάσταση ζάλης ή σύγχυσης, αν όχι και μέθης, η οποία κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής επηρέασε ουσιωδώς την οδηγική του συμπεριφορά, μειώνοντας τα αντανακλαστικά του, εντούτοις, οδηγούσε τη δίκυκλη μοτοσικλέτα του χωρίς σύνεση, χωρίς να έχει τεταμένη την προσοχή του, χωρίς να έχει την εποπτεία του χώρου στον οποίο κινούταν, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί οποιοδήποτε εμπόδιο εντός του πεδίου ορατότητάς του στο τμήμα της λεωφόρου στο οποίο έβαινε και να εκτελέσει τους απαραίτητους χειρισμούς, χωρίς να έχει ρυθμίσει την ταχύτητά του με βάση τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά τον παραπάνω χρόνο στην περιοχή λόγω της λειτουργίας της υπαίθριας αγοράς στάσιμου εμπορίου, για τις οποίες έγινε ήδη λόγος και υπό συνθήκες που ήταν γνωστές σε αυτόν, αφού από το σημείο εκείνο διερχόταν καθημερινώς για τις μεταβάσεις του από και προς τον τόπο της εργασίας του (Διοίκηση Υποβρύχιων Καταστροφών του Πολεμικού Ναυτικού στο Σκαραμαγκά Αττικής), με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί εγκαίρως την κάθετη από τα αριστερά του είσοδο της άλλης μοτοσικλέτας επί του δικού του ρεύματος κυκλοφορίας και να μην εκτελέσει τους κατάλληλους χειρισμούς, ώστε να αποφύγει την σύγκρουση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο θανών, αν και είχε απεριόριστη ορατότητα και δεν εμποδιζόταν να αντιληφθεί μπροστά του την δίκυκλη μοτοσικλέτα του ……………. να διασχίζει κάθετα το οδόστρωμα του δικού του ρεύματος κυκλοφορίας επί σχεδόν πέντε μέτρα (5 μ.), εντούτοις, δεν τροχοπέδησε ούτε επιχείρησε αποτελεσματικό ελιγμό προς τα δεξιά του, ώστε να αποφύγει τη σύγκρουση, παρά μόνον ελάχιστα πριν τη στιγμή που αυτή συνέβη, όπως αποδεικνύεται από τα ίχνη του οχήματός του στο οδόστρωμα. Επιπλέον, το όχημα του θανόντος επέπεσε με το εμπρόσθιο τμήμα του στη δεξιά πλευρά της δίκυκλης μηχανής που βρέθηκε στην πορεία του και δεν εμβολίστηκε από αυτήν από τα αριστερά της, όπως οι ενάγοντες της κύριας αγωγής υποστήριξαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν. Τούτο καθίσταται σαφές από τις ένορκες καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων ………., κατοίκου ….. Αττικής και ……………., κατοίκου ….. Αττικής, που ελήφθησαν κατά την ποινική προδικασία και επιβεβαιώνεται τόσον από τα πορίσματα των τεχνικών εκθέσεων των ………… και …….., όσον και από τα διδάγματα της φυσικής επιστήμης, που υπαγορεύουν ότι, αν η προβληθείσα εκδοχή αλήθευε, η δίκυκλη μοτοσικλέτα που διέσχιζε κάθετα το οδόστρωμα θα έπρεπε να απωθηθεί προς τη διαχωριστική νησίδα και όχι προς την κατεύθυνση της πορείας του οχήματος με το οποίο συγκρούστηκε, όπως πράγματι συνέβη και ήταν αναπόφευκτο να συμβεί, επειδή προς εκεί την ώθησε η κινητική ενέργεια του δικύκλου του θανόντος, που έβαινε σε ευθεία. Με τη συμπεριφορά του αυτή, η οποία τελεί σε πρόσφορη αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν υπό τις παραπάνω συνθήκες ατύχημα, ο θανών παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 12 § 1, 19 §§ 1 – 2 και 42 § 1 ΚΟΚ. Αντιθέτως, οι μεταβολίτες κανναβινολών, που ανιχνεύθηκαν σε μικρή συγκέντρωση στον οργανισμό του, δεν κρίνεται ότι συντέλεσαν αιτιωδώς στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, διότι η συγκέντρωση αυτή δεν είναι πρόσφορη να αποδείξει τον ακριβή χρόνο της γενόμενης ανάλωσης κάνναβης ούτε συνεπάγεται από μόνη της πρόσφατη χρήση της, ώστε να κριθεί με ασφάλεια ότι ο θανών τελούσε υπό την επήρειά της (πρβλ. Α. Κρητικό, ο.π., σελ. 65). Ωστόσο, στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του αναμφίβολα συντέλεσε αιτιωδώς και η παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής, ιδιοκτήτη του υπό στοιχεία κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Φ. οχήματος (καντίνας] και κατόχου από το έτος 2017 της υπ’ αριθμ. 116 άδειας άσκησης υπαίθριου στάσιμου εμπορίου για την κυριακάτικη αγορά Περάματος (παζάρι Σχιστού], για την λειτουργία καντίνας, που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου Περάματος Αττικής, ο οποίος, ειδικότερα, μολονότι αδειούχος της χρήσης των υπ’ αριθμούς Β-… και Β-….. θέσεων, που βρίσκονται σε παράδρομο της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως και όχι παραπλεύρως του οδοστρώματός της (βλ. σχετικά το σκαρίφημα που έχει συνταχθεί από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Περάματος), εντούτοις, κατά τον χρόνο του ατυχήματος είχε σταθμεύσει το όχημά του, όχι στις προκαθορισμένες θέσεις που του είχαν παραχωρηθεί νόμιμα αλλά στη δεξιά πλευρά της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως στο ρεύμα πορείας προς τη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη, στο έρεισμα που βρίσκεται μετά την εξωτερική οριογραμμή του οδοστρώματος και σε απόσταση δεκαοκτώ μέτρων περίπου (18 μ.) από το σημείο της σύγκρουσης, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν. Η στάθμευση της καντίνας στο παραπάνω σημείο κρίνεται παράνομη ενόψει, πρώτον, της ρυθμιστικής πινακίδας Ρ-40 που είχε τοποθετηθεί στο ρεύμα κυκλοφορίας της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως, όπου έλαβε χώρα το ένδικο συμβάν, η οποία απαγορεύει τη στάση και τη στάθμευση οχημάτων εκεί, δεύτερον, της ειδικής διαγράμμισης του οδοστρώματος με συνεχή κίτρινη γραμμή στο κράσπεδο, η οποία υποδεικνύει ότι σε όλο το μήκος της και προς την πλευρά εκείνη του οδοστρώματος απαγορεύεται η στάση και στάθμευση των οχημάτων (άρθρα 5 § 5 στοιχ. γ΄ και 34 ΚΟΚ) και, τρίτον, του ότι το σημείο στο οποίο στάθμευσε και αν ακόμη θεωρηθεί ως έρεισμα του οδοστρώματος, όπως ο συγκεκριμένος εναγόμενος υποστηρίζει, μπορεί, σύμφωνα με τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του, να λειτουργήσει μόνον ως ΛΕΑ, όπως επισημαίνεται και στο προαναφερόμενο έγγραφο της Περιφέρειας Αττικής). Ο ίδιος εναγόμενος της κύριας αγωγής και πρώτος εναγόμενος της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής υποστηρίζει ακόμα ότι η στάθμευση της καντίνας του στο επίμαχο σημείο έγινε κατόπιν υπόδειξης των αρμόδιων αρχών και, ειδικότερα, των αστυνομικών οργάνων και των υπεύθυνων του Δήμου Περάματος, επειδή η στάθμευσή του στην προκαθορισμένη θέση του θα εμπόδιζε τη διέλευση από τον παράδρομο της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως των οχημάτων των επισκεπτών της παρακείμενης Ιεράς Μονής, που συνέπιπτε να εορτάζει τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο ισχυρισμός του αυτός είναι αβάσιμος. Καταρχάς, αντικρούεται από τις μαρτυρίες των υπέρ αυτού ενόρκως βεβαιούντων ….. και ……, οι οποίοι καταθέτουν ότι στη θέση αυτή στάθμευε την καντίνα του του εναγόμενος κάθε φορά που ο πρώτος μάρτυρας απασχολούταν σ’ αυτήν και ο δεύτερος μάρτυρας την επισκεπτόταν. Επιπλέον, η κρίση αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι σε βάρος του επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο για παράβαση του άρθρου 12 § 9 ΚΟΚ, το οποίο προβλέπει ότι «απαγορεύεται η, εκατέρωθεν του οδοστρώματος των αυτοκινητοδρόμων, στάθμευση οχημάτων και η εγκατάσταση υπαίθριων μικροκαταστημάτων ή κινητών και ακίνητων καντινών για την πώληση διαφόρων ειδών», χωρίς κατ’ αυτού ο εναγόμενος να αμυνθεί με τα μέσα της διοικητικής διαδικασίας. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή λόγω της επιβολής του διοικητικού προστίμου και για την παράβαση του άρθρου 82 § 4 εδαφ. β’ ΚΟΚ, το οποίο σε σχέση με τα μηχανοκίνητα οχήματα προβλέπει ότι «πρέπει να μην φέρουν στο εσωτερικό και εξωτερικό τους μέρος διακοσμητικά ή άλλα αντικείμενα που προεξέχουν και τα οποία είναι δυνατόν να καταστούν επικίνδυνα για τους επιβάτες ή τους λοιπούς χρηστές της οδού», δεν κρίνεται πειστικός και ο έτερος ισχυρισμός του ότι ο ειδικός μηχανισμός έλξης (κοτσαδόρος) που υπήρχε στο όχημά του είχε εγκατασταθεί νόμιμα. Επ’ αυτού πρέπει να σημειωθεί, πρώτον, ότι από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει (ούτε άλλωστε ο ίδιος επικαλείται) ότι το όχημά του υπαγόταν σε κατηγορία για την οποία επιτρέπεται η ύπαρξη κοτσαδόρου, ακόμη και όταν δεν έλκει ρυμουλκούμενο, δεύτερον, ότι δεν ήταν εφοδιασμένο με ειδική δήλωση προσάρτησης ρυμουλκούμενου οχήματος ή σημειώματος έλξης, σύμφωνα με όσα ίσχυαν κατά τον χρόνο του ένδικου ατυχήματος, με βάση την υπ’ αριθμ. 16823/1978 Απόφαση του Υπουργού Συγκοινωνιών «περί καθορισμού των τεχνικών όρων και προϋποθέσεων συνδέσεως αυτοκινήτων οχημάτων με ρυμουλκούμενα ή ημιρυμουλκούμενα» (ΦΕΚ Β 524/8.6.1978) και, τρίτον, ότι, από μόνο το γεγονός ότι το όχημά του είχε, με βάση την άδεια κυκλοφορίας του, τη δυνατότητα έλξης ετέρου, δεν μπορεί να συναχθεί αντίθετο συμπέρασμα, καθόσον μάλιστα από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει ότι ο κοτσαδόρος είχε τοποθετηθεί στην καντίνα από τον κατασκευαστή της ή, έστω, ότι είχε τοποθετηθεί σε σημείο που υποδείχθηκε από τον κατασκευαστή και ότι το σημείο στήριξής του έχει εγκριθεί από αυτόν. Ανεξαρτήτως, όμως, τούτων ούτε η συνυπαιτιότητα του συγκεκριμένου εναγομένου μπορεί να αναιρεθεί ούτε η αναλογία της αιτιώδους συμβολής του στο ζημιογόνο αποτέλεσμα μπορεί να διαφοροποιηθεί, ακόμα και αν γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί του σχετικά με τον ελκτικό μηχανισμό του οχήματός του. Και τούτο διότι κατά λογική αναγκαιότητα ο θάνατος του ……….. δεν προκλήθηκε επειδή το όχημα του ……… έφερε παράνομα εγκατεστημένο κοτσαδόρο αλλά επειδή φέροντας κοτσαδόρο (νόμιμα ή παράνομα) ήταν χωρίς άδεια σταθμευμένο σε σημείο στο οποίο η στάθμευσή του ήταν απαγορευμένη. Με τη συμπεριφορά του αυτή ο τρίτος εναγόμενος της κύριας αγωγής και πρώτος της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής, ενεργώντας από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει, ως μέσος συνετός και επιμελής άνθρωπος υπό ανάλογες περιστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες, την κοινή, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πείρα και λογική και κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 4 §§ 1 στοιχ. ββ΄ – 3, 5 § 5 στοιχ. γ’, 12 § 9, 29 § 9, 82 § 4 εδαφ. β’ ΚΟΚ, συντέλεσε αιτιωδώς στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του οδηγού της υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……… δίκυκλης μοτοσικλέτας, αφού ο θάνατός του θα είχε αποφευχθεί αν είχε απλώς συρθεί στο οδόστρωμα χωρίς να προσκρούσει στο παράνομα σταθμευμένο όχημά του, το οποίο δεν έπρεπε να βρίσκεται στο σημείο εκείνο, καθόσον, όπως προκύπτει, στην πορεία που διέγραψε το όχημα του θανόντος μετά τη σύγκρουση δεν παρεμβαλλόταν οποιοδήποτε άλλο εμπόδιο. Τούτο σημαίνει ότι μετά την εκτροπή του από την πορεία του το επελθόν αποτέλεσμα (του θανάσιμου τραυματισμού του οδηγού του) τελεί σε αιτιώδη συνάφεια και με τη συμπεριφορά του εν λόγω εναγόμενου. Η διαπίστωση της αμελούς συμπεριφοράς όλων των εμπλακέντων στο ένδικο ατύχημα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι άπαντες είναι συνυπαίτιοι της προκλήσεώς του και του ζημιογόνου αποτελέσματός του. Το δε ποσοστό της συνυπαιτιότητας που βαρύνει τον θανόντα, πρέπει, κατά παραδοχή της σχετικής από το άρθρο 300 ΑΚ ένστασης όλων των εναγομένων της κύριας αγωγής, να γίνει δεκτό ότι ανέρχεται σε 30%, ενώ κατά το υπόλοιπο ποσοστό (70%) η ευθύνη βαρύνει εις ολόκληρον τα φυσικά πρόσωπα των εναγομένων της κύριας αγωγής. Με την εκκαλούμενη απόφαση κρίθηκε ότι η ζημία πρέπει να κατανεμηθεί, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 927 εδαφ. γ΄ ΑΚ, μεταξύ των συνυπόχρεων κατ’ ίσα μέρη, δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της παρεμπιπτόντως ενάγουσας της δεύτερης παρεμπίπτουσας αγωγής, περί του ότι ο θανάσιμος τραυματισμός του συγγενή των εναγόντων της κύριας αγωγής οφείλεται κατά ποσοστό 95% στην παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του τρίτου εναγόμενου της κύριας αγωγής και πρώτου εναγόμενου της εν λόγω παρεμπίπτουσας αγωγής και αφού λήφθηκε υπόψη ότι ο …….. έθεσε μεν με τη συμπεριφορά του σε κίνηση την αιτιώδη διαδρομή που απέληξε στο (τελικά επελθόν) αποτέλεσμα, η οποία, όμως, δεν διακόπηκε από την ανεξάρτητη συμπεριφορά του ………… Οι παραδοχές του αυτές είναι αντικειμενικά ορθές και ευρίσκουν επαρκές έρεισμα στα αποδεικτικά μέσα, καθόσον μάλιστα κανένα αντίθετο στοιχείο δεν εισφέρεται στη δευτεροβάθμια δίκη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα ορθώς τις αποδείξεις εκτίμησε και το νόμο εφάρμοσε και, αφού οι αιτιολογίες του βελτιωθούν όπου χρειάζεται από αυτές της παρούσας (άρθρο 534 ΚΠολΔ), πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι ο πρώτος λόγος εκάστης των ενδίκων εφέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα και ο τρίτος λόγος της Γ΄ έφεσης, με τον οποίο η ασφαλιστική εταιρία του ζημιογόνου δικύκλου του ………….. επικαλείται εσφαλμένη απόρριψη της πρώτης βάσης της πρώτης παρεμπίπτουσας αγωγής της κατ’ αυτού. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι ο θανών, ηλικίας είκοσι οκτώ [28] ετών κατά τον χρόνο του ατυχήματος, ήταν μόνιμος υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, είχε εκπαιδευθεί ως υποβρύχιος καταστροφέας, ως αλεξιπτωτιστής και ως ελεύθερος σκοπευτής ειδικών αποστολών, και κατά το χρόνο του θανάτου του κατείχε τον βαθμό του Αρχικελευστή, με ειδικότητα τεχνικού όπλων/πυρομαχικών. Κατά τον ίδιο χρόνο κατέλιπε πλησιέστερους συγγενείς και μέλη της οικογένειας του, τους δύο [2] πρώτους από τους ενάγοντες της κύριας αγωγής, γονείς του, οι οποίοι γεννήθηκαν ο πρώτος το έτος 1956 και η δεύτερη το έτος 1966, τους τρίτο και τέταρτη από αυτούς, αμφιθαλή αδέλφια του, που γεννήθηκαν τα έτη 1988 και 1993, αντίστοιχα, καθώς και τη μάμμη του από την μητρική πλευρά, που γεννήθηκε το έτος 1941 (βλ. τα από 30.8.2021 πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης του Δήμου Καρπάθου, καθώς και το υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου ……/18.6.2019 πιστοποιητικό πλησιεστέρων συγγενών του ίδιου Δήμου). Ο απροσδόκητος και αιφνίδιος θάνατός του, ο οποίος επήλθε εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος, προξένησε στους γονείς και τα αδέλφια του, με τους οποίους διέμενε στην πατρική οικία, καθώς και στη μάμμη του, με την οποία συνδεόταν με ιδιαίτερους δεσμούς αγάπης, βαθύ πένθος, αβάσταχτο πόνο και ανείπωτη θλίψη, καθώς όλοι οι παραπάνω στερήθηκαν τη συναισθηματική στήριξη και την αγάπη που τους πρόσφερε. Επομένως, οι ενάγοντες δικαιούνται εύλογη χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το βαθμό συνυπαιτιότητας του θανόντος και την ηλικία του κατά τον χρόνο του θανάτου του, τη συγκλίνουσα αμέλεια του πρώτου και του τρίτου των εναγόμενων της κύριας αγωγής στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του, την ηλικία εκάστου των συγγενών του θανόντος – εναγόντων και το συναισθηματικό δεσμό καθενός από αυτούς με τον αποθανόντα, ανάλογο της συγγένειάς τους με αυτόν, της θλίψης και του πόνου που δοκίμασαν, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων φυσικών προσώπων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οικονομική κατάσταση των δύο συνεναγόμενων ασφαλιστικών εταιριών, των οποίων η ευθύνη είναι εγγυητική, κρίνεται ότι η χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι κυρίως ενάγοντες πρέπει να καθορισθεί: α) στο χρηματικό ποσόν των πενήντα χιλιάδων ευρώ (50.000 €) για καθέναν από τους γονείς του, β) στο χρηματικό ποσόν των τριάντα χιλιάδων ευρώ (30.000 €) για καθένα από τα αδέλφια του και γ) στο χρηματικό ποσόν των δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ (15.000 €) για την πέμπτη των εναγόντων της κύριας αγωγής. Τα ποσά αυτά κρίνονται εύλογα και συνάδουν προς την απορρέουσα από τις διατάξεις των άρθρων 5 § 1 και 25 § 1 του ισχύοντος Συντάγματος αλλά και των άρθρων 6 § 1, 8 § 2, 9 § 2 και 10 § 2 της ΕΣΔΑ αρχή της αναλογικότητας, η οποία, χωρίς να εφαρμόζεται ευθέως στην προκειμένη περίπτωση, εξειδικεύεται πάντως με την διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ κατά τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποιήσεως από το δικαστήριο, που λαμβάνει χώρα με βάση την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, χωρίς υπαγωγή του αποδεικτικού πορίσματος σε νομική έννοια (ΟλΑΠ 9/2015, ΧρΙΔ 2015/575 = Ε7 2015/1575, ΟλΑΠ 1/2015, ΧρΙΔ 2015/578, ΟλΑΠ 6/2009, Αρμ. 2009/1162 = ΝοΒ 2009/568 = ΑρχΝ 2009/420, ΑΠ 263/2022, ΑΠ 34/2022, ΑΠ 309/2015, ΑΠ 2258/2014, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων επιδίκασε τα ίδια ποσά, που δεν αφίστανται εκείνων που συνήθως επιδικάζονται σε παρόμοιες περιπτώσεις κατά την κοινή πείρα, τη δικαστηριακή πρακτική και τη συνείδηση για το δίκαιο, δεν έσφαλε ούτε την αρχή της αναλογικότητας παραβίασε και, επομένως, πρέπει να απορριφθεί ο συναφής δεύτερος λόγος καθεμιάς από τις ένδικες εφέσεις.
IV. Μετά ταύτα παρέλκει η εξέταση του (επικουρικού) τέταρτου λόγου της Γ΄ έφεσης, που προβλήθηκε για την περίπτωση παραδοχής της Α΄ έφεσης, καθόσον αυτή, όπως και όλες οι κρινόμενες, κρίνονται απορριπτέες κατ’ ουσίαν. Τέλος, αφού διαταχθεί η εισαγωγή εκάστου κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο, πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, για την επιδίκαση των οποίων έχει υποβληθεί αίτημα, λόγω της ήττας καθενός εκκαλούντος ως προς την έφεσή του και της νίκης του ως προς την έφεση εκάστου αντιδίκου του (άρθρα 176, 178 αρ. 1, 183 και 191 § 2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζοντας κατ’ αντιμωλία των διαδίκων τις από 25.5.2022, 20.6.2022, 12.7.2022 και 22.7.2022 εφέσεις κατά της υπ’ αριθμ. 711/2022 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Δέχεται αυτές τυπικά
Διατάσσει την εισαγωγή εκάστου κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.
Απορρίπτει τις εφέσεις κατ’ ουσίαν.
Συμψηφίζει ολικώς μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά τους έξοδα για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 28 Σεπτεμβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ