Αριθμός 619/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ……… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Μαρία Βιλλιώτη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον κ. Υπουργό Οικονομικών, με έδρα την Αθήνα (οδός ……….), το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον Δικαστικό Πληρεξούσιο ΝΣΚ Δημήτριο Βολτή (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 18.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 158/2022 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 10.3.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2022-…………/2022) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η πληρεξούσια δικηγόρος του εκκαλούντος και ο δικαστικός πληρεξούσιος ΝΣΚ του εφεσιβλήτου, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 10.3.2022 (αριθ.καταθ. ……/24.3.2022) έφεση του ενάγοντος ήδη εκκαλούντος κατά της υπ’ αριθμ. 158/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, αρμόδια φέρεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθ. 19, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3999/2011), έχει δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός της καταχρηστικής προθεσμίας των δύο ετών, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, της οποίας η δίκη περατώθηκε με την δημοσίευσή της την 14.1.2022 και ασκήθηκε με την κατάθεση του δικογράφου της υπό κρίση έφεσης στη γραμματεία της προσβαλλόμενης απόφασης την 24.3.2022 (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 518 παρ. 2 , όπως η παρ. 2 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015, 591 παρ. 1, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρ. 533 Κ.Πολ.Δ), κατά την ίδια διαδικασία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ με κωδικό “e-παράβολο …………..”, όπως προκύπτει από την πράξη κατάθεσης παραβόλου της Γραμματέως του Πρωτοδικείου Πειραιά.
Με την από 18.11.2019 (αριθ.καταθ. ………../2019) αγωγή του, που απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων και ήδη εκκαλών, ιστορούσε ότι έχει την αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή του περιγραφόμενου λεπτομερώς αγροτεμαχίου, που βρίσκεται στη θέση “…..” της κτηματικής περιφέρειας της τέως Κοινότητας Αιαντείου Σαλαμίνας, ήδη Δήμου Σαλαμίνας, επιφανείας 1.556,60 τ.μ. Ότι την κυριότητα επί αυτού απέκτησε από το έτος 2003 τόσο με τον αναφερόμενο παράγωγο τρόπο, όσο και με πρωτότυπο τρόπο με τα προσόντα της τακτικής άλλως έκτακτης χρησικτησίας, με προσμέτρηση της συνεχούς, αδιατάρακτης και με καλή πίστη άσκηση πράξεων νομής από τα έτη 1880 και 1884 (επίβλεψη, οριοθέτηση, καθαρισμός, φροντίδα ελαιόδενδρων και συλλογή καρπού αυτών, καλλιέργεια κηπευτικών κ.λ.π) μέχρι την περιέλευσή του σε αυτόν που συνέχισε να το κατέχει διανοία κυρίου με την άσκηση πράξεων, δηλωτικών εξουσιάσεως αυτού (επίβλεψη, εποπτεία, εργασίες καθαρισμού). Ότι κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης της περιοχής που βρίσκεται το άνω αγροτεμάχιο, έχει κτηματογραφηθεί και έχει λάβει ΚΑΕΚ γεωτεμαχίου ………….., τμήμα αυτού επιφανείας μ.τ 937 και ότι τμήμα επιφανείας μ.τ 563 της άνω ιδιοκτησίας του έχει περιληφθεί στο ΚΑΕΚ γεωτεμαχίου ………….. συνολικής επιφανείας 3.275 τ.μ με δικαιούχο το Ελληνικό Δημόσιο και τίτλο κτήσης την αναφερόμενη με διοικητική διαδικασία, διοικητική πράξη καθορισμού των ορίων αιγιαλού και ζώνης παραλίας και παλαιού αιγιαλού. Με βάση αυτό το ιστορικό, ο ενάγων επικαλείται ότι η πρώτη εγγραφή είναι ανακριβής και προσβάλλει τα εμπράγματα δικαιώματά του επί του επιδίκου, ζήτησε να αναγνωριστεί κύριος του εδαφικού τμήματος επιφανείας μ.τ 563 κατά ποσοστό 100% και να διορθωθεί η αρχική εγγραφή στα κτηματολογικά βιβλία, ώστε να καταχωριστεί ο ίδιος ως αποκλειστικός κύριος και του επιδίκου εδαφικού τμήματος που περιλαμβάνεται στην ενιαία ιδιοκτησία του με ΚΑΕΚ …………. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, αφού έκρινε ότι η ως άνω αγωγή έχει ασκηθεί παραδεκτά, ότι τηρήθηκε η απαιτούμενη προδικασία και ότι είναι ορισμένη και νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 6 παρ. 1, 2, Ν.2664/1998, 513, 369, 1033, 1192 αρ. 1, 1041, 1045, 1051, 218, 219, 68, 79, 176 Κ.Πολ.Δ, άρθρο 1,2, 2 παρ. 3 Α.Ν 2344/1940, 53 ΕισΝΑΚ σε συνδ.με άρθρο 34 παρ. 2 Ν.2971/2001, άρθ. 21 του ν.δαπό 22.4.1926/16.5.1926 “περί διοικητικής αποβολής από των κτημάτων της αεροπορικής άμυνας σε συνδυασμό με το άρθρο 53 ΕισΝΑΚ, απέρριψε αυτή (αγωγή) ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο ενάγων με την υπό κρίση έφεσή του για τους διαλαμβανόμενους σε αυτή λόγους, που ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ως άνω αγωγή.
Ι)Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 522, 527, 532 και 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι η ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου έρευνα, διέρχεται τρία στάδια, κατά τα οποία εξετάζονται:πρώτα το παραδεκτό της ασκηθείσας εφέσεως (άρθρα 532 παρ. 1), δεύτερο το παραδεκτό ενός εκάστου των λόγων αυτής και τρίτο το κατ’ ουσίαν βάσιμο αυτών (άρθρο 533 παρ. 1). Το βάσιμο ή μη των λόγων της εφέσεως κρίνεται από το Εφετείο από την εκτίμηση του σε αυτό και στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο συγκεντρωθέντος εν γένει αποδεικτικού υλικού, συμπεριλαμβανομένου και του προσκομισθέντος το πρώτον στην κατ’ έφεση δίκη κατά τις προϋποθέσεις και τους ορισμούς του άρθρου 529 παρ. 1 και 2. Το Εφετείο, όμως του νόμου μη ορίζοντος το αντίθετο, κατά την ορθή έννοια των ως άνω διατάξεων, δεν κωλύεται για την κατά την κρίση του ολοκλήρωση της έρευνας περί της βασιμότητας των λόγων της εφέσεως και την καλύτερη διάγνωση της διαφοράς, χωρίς να εξαφανίσει την εκκαλούμενη απόφαση, α)να διατάξει νέες ή συμπληρωματικές αποδείξεις, δια των αποδεικτικών μέσων που αναφέρονται στο άρθρο 339 Κ.Πολ.Δ ,μεταξύ των οποίων και η πραγματογνωμοσύνη, β)να διατάξει επανάληψη της συζήτησης, όταν κατά τη μελέτη και διάσκεψη της υπόθεσης, παρουσιάστηκαν κενά, που χρειάζονται συμπλήρωση (άρθρο 254 Κ.Πολ.Δ), ώστε μετά την εκτίμηση των διεξαχθησομένων τούτων αποδείξεων καθώς και αυτών που εκτιμήθηκαν από την εκκαλούμενη απόφαση, να κρίνει εάν είναι εσφαλμένη ή μη η πληττόμενη με την έφεση απόφαση και, σε καταφατική περίπτωση, να αποφανθεί περί της βασιμότητας των λόγων της εφέσεως και, εκ τούτου, κατ’ επιταγή πλέον του νόμου (άρθρο 535 παρ. 1), να εξαφανίσει τότε την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, εφόσον κατά την έννοια της άνω διατάξεως, προϋπόθεση της εξαφανίσεως αυτής (αποφάσεως) είναι η προηγούμενη διάγνωση από το Εφετείο της βασιμότητας των λόγων εφέσεως, η οποία επιτυγχάνεται κυριαρχικά απ’ αυτό, κατά τα προεκτεθέντα. Το αντίθετο δεν συνάγεται από τη διάταξη του άρθρου 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, αλλά τουναντίον: α)από τη διάταξη του άρθρου 254 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, που εφαρμόζεται, κατά το άρθρο 524 παρ. 1 του ιδίου κώδικα, και στην κατ’ έφεση δίκη, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο η οποία έχει κηρυχθεί περατωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση και β)από την έχουσα επίσης εφαρμογή στη δευτεροβάθμια δίκη (άρθρο 524 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ) διάταξη του άρθρου 245 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, η οποία ορίζει ότι το δικαστήριο μπορεί αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου να διατάξει οτιδήποτε μπορεί να συντελέσει στη διάγνωση της διαφοράς, σαφώς προκύπτει ότι το Εφετείο δικαιούται να διατάξει επανάληψη της συζήτησης και να διατάξει νέες ή συμπληρωματικές αποδείξεις, που θα συντελούν στη διάγνωση της βασιμότητας του λόγου εφέσεως και της εν γένει διαφοράς, κατά τα δι’ αυτού οριζόμενα όρια, χωρίς να εξαφανίσει την εκκαλουμένη(ΟλΑΠ 30/1997, ΑΠ 1844/2011, ΕφΛαμ 139/2011 ΕΑ 1597/2011, ΕφΘες 91/2009, ΕφΔωδ 131/2005, δημοσιευμένες στη Νόμος). Αναφορικά δε με τα παραπάνω ζητήματα, το δικαστήριο αποφασίζει κατά την ανέλεγκτη κρίση του, εκτιμώντας ελεύθερα τη χρησιμότητα του επιλεγόμενου μέτρου για τη διευκόλυνση των εριστών σημείων της διαφοράς (ΕΑ 248/2012 ΕλλΔνη 2013.453). Τέλος, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 368 Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι η συμπλήρωση των αποδείξεων με τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης εναπόκειται στην κυριαρχική και μη ελεγχόμενη αναιρετικά κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο ελευθέρως εκτιμά την ανάγκη της χρησιμοποιήσεως του αποδεικτικού αυτού μέσου, με εξαίρεση την περίπτωση κατά την οποία κάποιος από τους διαδίκους ζητήσει τη διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης και το δικαστήριο κρίνει ότι χρειάζονται όχι απλώς “ειδικές”, αλλά “ιδιάζουσες” γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, οπότε οφείλει να διορίσει πραγματογνώμονα ή πραγματογνώμονες, άλλως η απόρριψη, ρητώς ή σιωπηρώς, του σχετικού αιτήματος δημιουργεί λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως (ΑΠ 237/2016, ΑΠ 1009/2014, Εφ.Αθ. 2106/2022, Εφ.Πατρ. 382/2022, δημοσιευμένες στη Νόμος).
ΙΙ)Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του α.ν 2344/1940 “περι αιγιαλού και παραλίας”, που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 53 του ΕισΝΑΚ”, ο αιγιαλός, ήτοι η περιστοιχούσα την θάλασσαν ζώνη, η βρεχόμενη από τας μεγίστας πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, είναι κτήμα κοινόχρηστον, ανήκει ως τοιούτον εις το Δημόσιον και προστατεύεται και διαχειρίζεται υπ’ αυτού”. Κατά τη σαφή έννοια της αμέσως πιο πάνω διάταξης, αιγιαλό αποτελεί η χερσαία ζώνη που περιστοιχίζει τη θάλασσα. Η ζώνη αυτή προσδιορίζεται από το ανώτατο σημείο μέχρι το οποίο φθάνουν κατά τις συνηθισμένες αναβάσεις τους τα κύματα της θάλασσας, όχι δε και από τις έκτακτες πλημμύρες. Ο αιγιαλός, ως κτήμα κοινόχρηστο, ανήκει στο Δημόσιο, τόσο κατά τις διατάξεις του προϊσχύσαντος του ΑΚ δικαίου (ν.93 βας.Ββ΄, ν.96, 112 πανδ.50.16 και άρθρο 15 του νόμου “περί διακρίσεως κτημάτων” της 10.7.1837), όσο και κατά τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του α.ν 2344/1940, που προπαρατέθηκε, καθώς και τις διατάξεις των άρθρων 967 και 968 ΑΚ. Η κυριότητα στην οποία ο ΑΚ υπάγει τα δημόσια κτήματα είναι η κυριότητα του αστικού δικαίου, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει και όταν αυτά (δημόσια κτήματα) παύσουν, κατά τη διάταξη του άρθρου 971 ΑΚ, να υπηρετούν την κοινή χρήση, παύσουν δηλαδή, τα κοινής χρήσης πράγματα να είναι εκτός συναλλαγής. Ο αιγιαλός μόνο με πρόσχωση από φυσικά ή και τεχνικά αίτια (π.ρ.β.λ και άρθρο 9 του α.ν 2344/1940) μπορεί να απολέσει το χαρακτήρα του ως τέτοιου, αφού η ιδιότητα λωρίδας γης ή αιγιαλού αποτελεί συνάρτηση καθαρά φυσικών φαινομένων. Έτσι, ακόμη και οι βράχοι, καθώς και οι απόκρημνες ή όχι ακτές αποτελούν μέρος του αιγιαλού, όπως, επίσης, αιγιαλό αποτελεί και το τμήμα αυτού που προστατεύεται με κρηπίδωμα, έτσι, ώστε να μη φθάνει μέχρι το τελευταίο (όπως προηγουμένως) το συνήθως μεγαλύτερο κύμα. Εξάλλου, μόνος ο καθορισμός των ορίων του αιγιαλού, που γίνεται σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 3 του α.ν. 2344/1940, όπως το άρθρο 2 αντικαταστάθηκε εν μέρει με το άρθρο 20 του ν.719/1977, από την προβλεπόμενη από το άρθρο 10 του α.ν. 1540/1939 διοικητική επιτροπή, με απόφαση της τελευταίας, με τη σύνταξη του σε αυτή αναγραφόμενου τοπογραφικού και υψομετρικού διαγράμματος, που συνοδεύεται από σχετική έκθεση, δεν είναι ικανός να προσδώσει την ιδιότητα του αιγιαλού σε τμήμα γης, το οποίο στερείται τα ποιο πάνω χαρακτηριστικά, δηλαδή, σε έδαφος μη βρεχόμενο από τα θαλάσσια κύματα, αφού, σε αντίθετη περίπτωση, ο κύριος του εδάφους που περιλήφθηκε στα όρια του αιγιαλού, χωρίς το τελευταίο να είναι κατά τα φυσικά το όρια αιγιαλός, θα έχανε την ιδιοκτησία του με απλή πράξη της διοίκησης, κατά παράβαση του προστατευτικού αυτής ορισμού του άρθρου 17 του Συντάγματος. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων που προπαρατέθηκαν διατηρούνται ακέραια τα δικαιώματα των ιδιωτών σε κτήματα, έστω και αν αυτά χαρακτηρίστηκαν από την παραπάνω Επιτροπή ως ανήκοντα σε αιγιαλό. Περαιτέρω, στο άρθρο 14 του αυτού νόμου ορίζεται ότι “Εν εκάστω λιμένι καθορίζεται έκτασις ξηράς και θαλάσσης εν συνεχεία ή διακεκομμένη, εν η το οικείον Λιμενικόν Ταμείον εκτελεί ή προβλέπεται ότι συντόμως θα εκτελέση τα αναγκαιούντα δια την εξυπηρέτησιν της εμπορικής, ναυτικής και επιβατικής κινήσεως του λιμένος έργα, υπό του Νόμου χαρακτηριζόμενα ως λιμενικά, ήτις έκτασις καλείται “Ζώνη του Λιμένος” και διακρίνεται εις χερσαίαν και θαλασσίαν”, ενώ στο άρθρο 15 παρ. 1 ορίζεται ότι “Η χερσαία ζώνη αποτελείται από τον αιγιαλόν και τους παρ’ αυτόν αναγκαιούντας, δια τα εν τω προηγουμένω άρθρω έργα, παραλιακούς χώρους. Όπου υφίσταται σχέδιον ρυμοτομίας, η εσωτερική οριακή γραμμή της χερσαίας ζώνης δεν δύναται να φθάση πέραν της εγγυτέρας οικοδομικής γραμμής”. Επίσης, στο άρθρο 18 περ.1 ορίζεται ότι “Οι χώροι και εν γένει τα κτήματα τα περιλαμβανόμενα εντός της ζώνης του λιμένος είναι της κατηγορίας των κοινοχρήστων Δημοσίων κτημάτων και ων η κυριότης ανήκει εις το Δημόσιον, η χρήσις όμως και η εκμετάλλευσις αυτών δια σκοπούς καθαρώς λιμενικούς ανήκει εις το Λιμενικόν Ταμείον” (Ολ ΑΠ 7/221, ΑΠ 116/2018, ΑΠ 643/2017, Εφ.Κρ. 8/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, το ζήτημα του χαρακτηρισμού του επιδίκου επιφανείας μ.τ 536 που περιλαμβάνεται στο ΚΑΕΚ ……………. ως δημόσιο κτήμα-τμήμα του παλαιού αιγιαλού αρχικά αιγιαλού, για το οποίο παραπονείται ο εκκαλών με τους σχετικούς λόγους της κρινόμενης έφεσης, αποτελεί ζήτημα ουσιώδες που ασκεί ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης και συντελεί στη διάγνωση της βασιμότητας της (κρινόμενης έφεσης), ήτοι στην προκειμένη, κρίσιμο ζήτημα για την αναγνώριση της κυριότητάς του σε αυτό (επίδικο τμήμα επιφανείας μ.τ 536 ως τμήμα του ενιαίου ακινήτου του) που το εναγόμενο ισχυρίζεται ότι αποτελεί τμήμα παλαιού αιγιαλού αρχικά αιγιαλού και το έχει συμπεριλάβει στο άνω ΚΑΕΚ ως τμήμα γεωτεμαχίου επιφανείας 3.275 τ.μ. Το Δικαστήριο μόνο από την κατάθεση των μαρτύρων (………./28.1.2020 ένορκη βεβαίωση, ληφθείσα με επιμέλεια ενάγοντος ενώπιον της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας κατόπιν νόμιμης κλήτευσης του αντιδίκου με την υπ’ αριθ. …….΄/21.1.2020 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Πειραιά, …………..), και συνεκτιμώντας τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, δεν μπορεί να αχθεί σε ασφαλή δικαστική κρίση για το αμφισβητούμενο ως άνω γεγονός, ήτοι αυτό του χαρακτήρα του τμήματος του επιδίκου ακινήτου ως τμήμα παλαιού αιγιαλού με εμφαινόμενο κύριο το εναγόμενο ήδη εφεσίβλητο, για το οποίο απαιτούνται ειδικές γνώσεις επιστήμης. Συνεπώς, σύμφωνα με τις προηγούμενες νομικές σκέψεις, το Δικαστήριο κρίνει ότι, προς ολοκλήρωση της έρευνας περί της βασιμότητας των λόγων της έφεσης και την καλύτερη διάγνωση της διαφοράς, είναι αναγκαίο, χωρίς να εξαφανίσει την εκκαλούμενη απόφαση, να αναβάλει την έκδοση της οριστικής του απόφασης, να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, η οποία είναι περαιωμένη, προκειμένου περαιτέρω να διατάξει την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης από αγρονόμο τοπογράφο μηχανικό, περιλαμβανόμενο στον κατάλογο των πραγματογνωμόνων του Δικαστηρίου τούτου. Επίσης, στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση, το εναγόμενο πρέπει να προσκομίσει τις προτάσεις που κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ώστε να ερευνηθούν στην κατ’ έφεση δίκη οι πραγματικοί ισχυρισμοί που προτάθηκαν στην πρωτόδικη δίκη, ενόψει του ότι ο ισχυρισμός ότι το επίδικο αποτελεί τμήμα αιγιαλού και συνεπώς, δεν μπορεί να υποβληθεί στην κυριότητα ιδιώτη, συνιστά ένσταση (ΑΠ 1078/2019 ΝΟΜΟΣ), όπως ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων, την από 10.3.2022 έφεση κατά της με αριθ. 158/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Δέχεται τυπικά την από 10.3.2022 (αριθ.καταθ. ………./2022) έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, Α)προκειμένου να διενεργηθεί τεχνική πραγματογνωμοσύνη, που θα διεξαχθεί με επιμέλεια του επιμελέστερου των διαδίκων.
Διορίζει πραγματογνώμονα τον …………….., Αγρονόμος, Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ κάτοικος ………………….. Ο τελευταίος θα δώσει τον όρκο του πραγματογνώμονα ενώπιον του νεώτερου κατά διορισμό Εφέτη Πειραιά και αυτού κωλυομένου ενώπιον του νεώτερου αναπληρωτή του σε ημέρα και ώρα που θα ορισθεί εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από τη νόμιμη επίδοση της απόφασης σε αυτόν. Εν συνεχεία, ο πραγματογνώμονας, αφού λάβει γνώση της αγωγής, των προτάσεων των διαδίκων, όλων των εγγράφων της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων οι τίτλοι ιδιοκτησίας του ενάγοντος άμεσων ,απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων έως τα έτη 1888, 1898, 1914, 1927, με τα τοπογραφικά τους διαγράμματα, καθώς και κάθε άλλο απαραίτητο στοιχείο ή έγγραφο που θα του εγχειρίσουν οι διάδικοι, και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που βρίσκεται στην κατοχή των διαδίκων ή δημόσιας αρχής, θα μεταβεί παρουσία των διαδίκων προς επιτόπια έρευνα και θεώρηση της γεωμορφολογίας και φυσικών φαινομένων της επίδικης περιοχής (περιοχή …….. Αιαντείου Δ. Σαλαμίνας), και τη λήψη φωτογραφιών του, που εμφαίνεται στο από Νοεμβρίου 2019 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου-αγρονόμου μηχανικού …………. υπό τα κεφαλαία αλφαβητικά γράμματα Θ-Ι-Ε-Ζ-Η-Θ, επιφανείας 536 τ.μ συνορευόμενο βορείως επί πλευράς Θ-Ι και Ι-Ε μήκους μέτρων 40,48 και 7,93 αντίστοιχα, με υπόλοιπη ιδιοκτησία του ενάγοντος με ΚΑΕΚ …………. κατά την πλευρά Ι-Ε μήκους μέτρων 7,93 με ακίνητο με ΚΑΕΚ ………….., κατά την πλευρά Ε-Ζ μήκους μέτρων 0,60 με το ακίνητο με ΚΑΕΚ ………., κατά την πλευρά Ζ-Η μήκους μέτρων 38,77 με παλαιό αιγιαλό ΚΑΕΚ ……………., και βρίσκεται στη θέση “………” της κτηματικής περιφέρειας της τέως Κοινότητας Αιαντείου Σαλαμίνας ήδη Δήμου Σαλαμίνας. Ακολούθως, κατόπιν εφαρμογής επί του εδάφους των διαλαμβανομένων στην υπό κρίση αγωγή (αριθ.καταθ. ……………/2019) με αριθμούς: ……/20.6.2003, …../1991 πράξη δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς, ……/1964, ……/1927 συμβόλαιο διανομής κληρονομιαίων κτημάτων, ……/1927 συμβόλαιο δωρεάς εν ζωή, ……/1898, ……/1888 και ……/1914, συμβολαιογραφικών εγγράφων (τίτλων κτήσεως του ενάγοντος και των δικαιοπαρόχων του) και τοπογραφικών τους διαγραμμάτων, εφαρμόζοντας την προσφορότερη κατά την κρίση του επιστημονική και τεχνική μέθοδο, να αποφανθεί, με πλήρη και ειδικώς αιτιολογημένη έκθεση του, η οποία θα συνοδεύεται από την δέουσα φωτοερμηνεία όλων των σχετικών αεροφωτογραφιών της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Γ.Υ.Σ) και ορθοφωτοχαρτών, τη μελέτη του Οικείου Χάρτη της Γ.Υ.Σ και τοπογραφικό διάγραμμα που να απεικονίζει την ευρύτερη έκταση (8 στρεμμάτων, ……./1927 διανεμητήριο συμβόλαιο “Λαχανόκηπος”) από την οποία προήλθε, κατά τον ισχυρισμό του, η ιδιοκτησία του ενάγοντα (επιφανείας μ.τ 1556,60), το επίμαχο ακίνητο εμβαδού μ.τ 1556,60, ακριβή θέση, όρια και έκταση σε σχέση με την προειρημένη ευρύτερη έκταση (8 στρεμμάτων), τον ΚΑΕΚ ………… και τους όμορους ΚΑΕΚ, συνταγμένο σύμφωνα με το Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς (Ε.Γ.Σ.Α 87), : α)περί της ακριβούς θέσης και ταυτότητας του ακινήτου με εμβαδόν 1556,60 τ.μ, το οποίο εμφαίνεται υπό τα κεφαλαία αλφαβητικά γράμματα Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ στο από Μαΐου 2003 τοπογραφικό διάγραμμα του Αγρονόμου-Τοπογράφου Μηχανικού …………., που προσαρτάται στο υπ’ αριθ. ……/2033 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ………. και περιγράφεται στην με αριθ.καταθ. …………./2019 αγωγή, αφού ο προμνηνευθείς πραγματογνώμονας προσδιορίσει με απεικόνιση και στο τοπογραφικό διάγραμμα που θα συντάξει, την ακριβή θέση, την έκταση και τα όρια του ανωτέρω ακινήτου με αναφορά στην ευρύτερη περιοχή του Αιγιαλού-Παραλίας στη θέση ……… Αιαντείου του Νομού Σαλαμίνας, στον ΚΑΕΚ ………….. και στους όμορους του ΚΑΕΚ, 2)εάν το επίμαχο ακίνητο επιφανείας μ.τ 1556,60, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το εδαφικό τμήμα επιφανείας μ.τ 563, περιλαμβάνεται εν όλω ή εν μέρει και σε ποιά έκταση, στους τίτλους κτήσης του ενάγοντος και των δικαιοπαρόχων του, άμεσων και απώτερων, 3)εάν στην έκταση εμβαδού 1556,60 τ.μ περιλαμβάνονται τμήματα αιγιαλού-παραλίας, προσδιορίζοντας τα όρια, τη θέση τους επί αυτού, καθώς και την έκτασή του, λαμβάνοντας υπόψη και τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού-παραλίας, παλαιού αιγιαλού, που καθορίστηκαν με την υπ’ αριθ. …………./27.9.2000 απόφαση Υπ.Οικονομικών (ΦΕΚ 696/Δ/19.10.2000), 4)εάν το επίδικο τμήμα εμβαδού μ.τ 563 βρίσκεται εντός της ευρύτερης έκτασης με ΚΑΕΚ …………….. επιφανείας 3.275 τ.μ και ποιά είναι η θέση του σε σχέση με αυτήν, 5)εάν το επίδικο εδαφικό τμήμα εμβαδού 563 τ.μ, εν όλω ή εν μέρει, σε ποιά έκταση και με βάση ποια χαρακτηριστικά, αιγιαλού, καλλιεργήσιμη έκταση και μέχρι πότε στο παρελθόν διαπιστώνονται, ενόψει της μορφολογίας του, της βλαστήσεως του, ιχνών καλλιέργειας και με τι είδους φυτεύματα, 4)ποια τυγχάνει η φύση των ακινήτων, με τα οποία συνορεύει το επίδικο τμήμα, 5)ποια είναι η δέουσα ερμηνεία όλων των σχετικών αεροφωτογραφιών του Γ.Υ.Σ και ορθοφωταχαρτών και του αντίστοιχου χάρτη της Γ.Υ.Σ ως προς την κατά τους χρόνους εκείνους διαπιστωμένη φύση του επιδίκου τμήματος, ως τμήματος του ενιαίου ακινήτου του ενάγοντος και της ευρύτερης έκτασης από την οποία προέρχεται, ως καλλιεργήσιμων αγροτεμαχίων ή αιγιαλού, με συμπερασματική εκτίμηση και της προηγούμενης χρονικά καταστάσεώς του αναδρομικά μέχρι τα έτη 1880 και 1884, 6)εάν το επίδικο τμήμα ακινήτου είχε το χαρακτήρα αιγιαλού έως και το έτος 1915 ή και μεταγενέστερα και άρα από πότε μέχρι πότε και 7)οποιοδήποτε άλλο ζήτημα κρίνει ο πραγματογνώμονας αναγκαίο. Η έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διοριζόμενου πραγματογνώμονα συνοδευόμενη από το προαναφερόμενο τοπογραφικό διάγραμμα που θα συντάξει αυτός και την φωτοερμηνεία των προλεχθέντων αεροφωτογραφιών και ορθοφωτοχαρτών, στην οποία θα προβεί, πρέπει να κατατεθεί στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, μέσα σε προθεσμία ενενήντα (90) ημερών από την όρκισή του, συντασσομένης εκθέσεως καταθέσεώς της.
Β)Να προσκομιστούν κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση οι έγγραφες προτάσεις του εναγομένου ήδη εφεσιβλήτου Ελληνικού Δημοσίου, που κατατέθηκαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Κρίθηκε κι αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 3 Νοεμβρίου 2023.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριό του στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 3 Νοεμβρίου 2023, με άλλη σύνθεση, λόγω μεταθέσεως και αποχωρήσεως της Δικαστού Φωτεινής Μάμαλη, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης Ιωάννη Αποστολόπουλο, Πρόεδρο Εφετών και με την ίδια Γραμματέα χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της πληρεξουσίας δικηγόρου του εκκαλούντος και του δικαστικού πληρεξουσίου ΝΣΚ του εφεσιβλήτου.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ