ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 608/2023
TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή, Κωνσταντίνα Παπαντωνίου Εφέτη και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, επί της οδού ………., με ΑΦΜ …., το οποίο εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον δικαστικό πληρεξούσιο ΝΣΚ Δημήτριο Βολτή με δήλωση κατ άρθρο 242 ΚΠολΔ και
Των εφεσίβλητων: 1) ………. και 2) …………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Σόνια Μιχάλαρου, με δήλωση κατ άρθρο 242 ΚΠολΔ
Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 21-5-2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019 αγωγή τους κατά του εναγομένου και ήδη εκκαλούντος. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, επιληφθέν επί της ως άνω αγωγής, την οποία δίκασε κατά την τακτική διαδικασία αντιμωλία των διαδίκων, εξέδωσε την με αριθμό 2944/2021 οριστική απόφασή του με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 3-2-2022 έφεσή του που έλαβε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…………/2022 και προσδιορίστηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, οπότε έλαβε αριθμό πινακίου 8 και συζητήθηκε
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 3-2-2022 έφεση του εκκαλούντος που έλαβε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2022 κατά της με αριθμό 2944/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δίκασε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία την από 21-5-2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019 αγωγή, ασκήθηκε παραδεκτά, νομότυπα [άρθρα 495 παρ. 1,511,513 παρ 1β, 514, 517, 520 παρ.1 ΚΠολΔ] και εμπρόθεσμα, εντός της κατ’ άρθρο 518 παρ.1ΚΠολΔ τασσομένης προθεσμίας, καθώς η εκκαλουμένη απόφαση επιδόθηκε στο εκκαλούν την 5.1.2022, όπως προκύπτει από την με αριθμό ….. /2022 έκθεση επίδοσης που συνέταξε η Δικαστική Επιμελήτρια της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς …….. και η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε με την κατάθεσή της στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την 3.2.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ/……./2022). Σημειωτέον, στην κρινόμενη περίπτωση, δεν απαιτείται η κατάθεση εκ μέρους του εκκαλούντος του παράβολου που ορίζεται από το άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 12 παρ. 2 ν. 4055/2012, αφού το Δημόσιο απαλλάσσεται κάθε δικαστικού τέλους σε κάθε δίκη του, σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ. 1 κ.δ. από 26- 6/10-7-1944 «Περί κώδικος νόμων περί δικών του Δημοσίου» και την αναλογικά εφαρμοζόμενη για την ταυτότητα του νομικού λόγου διάταξη του άρθρου 30 ν.δ. 22-4/16-5-1926 «Περί διοικητικής αποβολής από των κτημάτων της Αεροπορικής Αμύνης». Πρέπει επομένως, αφού η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε παραδεκτά και νόμιμα να εξεταστεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ώστε να κριθεί το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 532, 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Οι ενάγοντες με την από 21-5-2019 και με ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2019 αγωγή τους απευθυνόμενοι στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς ισχυρίζονται ότι έχουν καταστεί συγκύριοι κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος του περιγραφόμενου στην αγωγή ακινήτου, έκτασης 41.981,14 τ.μ.που βρίσκεται στη θέση «…..» της κτηματικής περιφέρειας του Δημοτικής Κοινότητας Σαλαμίνας, της Δημοτικής Ενότητας Σαλαμίνας του Δήμου Σαλαμίνας , της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της περιφέρειας Αττικής, το οποίο απεικονίζεται υπό στοιχεία Α1-Α2-Α3-Α4-Α5-131-151-173-174-175-176-177-180-182-183-181-179-172-171-170-168-167-166-169-163-88-80-76-70-65-54-43-46-47-49-50-51-52-53-55-56-57-58-59-60-61-62-63-64-66-67-68-69-71-72-73-74-75-77-78-79-81-82-83-84-85-86-87-89-90-91-Α1, στο από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τεχνολόγου-τοπογράφου μηχανικού ………., το οποίο επισυνάπτεται στην αγωγή. Οτι το ως άνω ακίνητο απέκτησαν κατά το προαναφερθέν ποσοστό συγκυριότητας ως καθολικοί εκ διαθήκης κληρονόμοι του πατρός τους ………., που απενίωσε το έτος 2008, κληρονομία την οποία αποδέχθηκαν με την με αριθμό ……/12.12.2011 πράξη αποδοχής κληρονομίας, που συνέταξε η Συμβολαιογράφος Σαλαμίνας Αθηνών …….., Οτι στον ως άνω άμεσο δικαιοπάροχό τους το εν λόγω ακίνητο είχε περιέλθει λόγω άτυπης δωρεάς από τον πατέρα του ……………….. το έτος 1939, στον τελευταίο δε ομοίως είχε περιέλθει λόγω άτυπης δωρεάς από τον δικό του πατέρα, ……………….. το έτος 1909. Οτι ο τελευταίος από το έτος 1880 εγκαταστάθηκε στην περιοχή και άρχισε να χρησιμοποιεί το επίδικο ως βοσκότοπο, ενώ σε έτερο τμήμα του καλλιεργούσε κηπευτικά και σιτηρά χωρίς ποτέ να ενοχληθεί από κανέναν, ομοίως δε έπραξαν και όλοι οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι ασκούσαν τις πράξεις νομής που προσιδιάζουν στη φύση του ακινήτου, και αναλυτικά αναφέρονται στην αγωγή με διάνοια κυρίου και καλή την πίστη, μέχρι και την έγερση της αγωγής, προσμετρώντας στο χρόνο νομής τους και τον χρόνο νομής των δικαιοπαρόχων τους. Οτι με τον τρόπο αυτό έχουν καταστεί κύριοι του ακινήτου, τόσο με παράγωγο τρόπο, όσο και με πρωτότυπο με τα προσόντα της τακτικής άλλως της έκτακτης χρησικτησίας, τόσο οι ίδιοι, όσο και ο δικαιοπάροχός τους ………………… Οτι κατά την διαδικασία της κτηματογράφησης, στο Δήμο Σαλαμίνας, ο ως άνω δικαιοπάροχός τους ……………….., εκ παραδρομής δεν δήλωσε το επίδικο ως ιδιοκτησία του, με αποτέλεσμα την ανακριβή εγγραφή του ακινήτου ως «αγνώστου ιδιοκτήτη» και επιπλέον την καταγραφή του ως τμήμα ευρύτερης ιδιοκτησίας επιφάνειας 78.856,96 τ.μ. με ΚΑΕΚ ……….. και την συνακόλουθη προσβολή του ιδιοκτησιακού τους δικαιώματος. Με βάση το ιστορικό αυτό οι ενάγοντες ζητησαν α) να αναγνωριστεί ότι ο αποβιώσας δικαιοπάροχός τους ήταν αποκλειστικός κύριος του επίδικου ακινήτου, με τίτλο κτήσης την έκτακτη χρησικτησίας, άλλως οτι το επίδικο ανήκει στους ενάγοντες κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε έκαστο ως κληρονόμων του αποβιώσαντος πατρός τους, άλλως λόγω τακτικής άλλως λόγω έκτακτης χρησικτησίας β) να διορθωθεί η ανακριβής εσφαλμένη αρχική κτηματολογική εγγραφή ετσι ώστε να αποτυπωθεί ορθά η ιδιοκτησία τους επιφανείας 41.981,74 τ.μ.ως αυτοτελής ξεχωριστή ιδιοκτησία με δικό της ΚΑΕΚ σύμφωνα με το από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού …….. και να καταχωρηθεί ο δικαιοπάροχός τους . ……………….. ως πλήρης κύριος με τα προσόντα της τακτικής άλλως της έκτακτης χρησικτησίας, άλλως επικουρικά να καταχωρηθούν οι ίδιοι ως πλήρεις κύριοι νομείς και κάτοχοι και δη κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος εξ αυτών ως εκ διαθήκης κληρονόμοι του πατρός τους γ) να διαταχθεί η διόρθωση του εμβαδού του ακινήτου τους με χωρική μεταβολή, έτσι ώστε αντί της εσφαλμένης αποτύπωσης στα κτηματολογικά φύλλα και χάρτες με ΚΑΕΚ ………. να αναγραφεί το πραγματικό ΚΑΕΚ του ακινήτου τους συνολικής έκτασης 41.981,74 τ.μ. και να λάβει αυτό χωριστό ΚΑΕΚ, δ) να υποχρεωθεί ο Προϊστάμενος του κτηματολογικού γραφείου Σαλαμίνας να προβεί στις απαραίτητες και νόμιμες διορθώσεις της ανακριβούς εγγραφής, ε) να κηρυχθεί η εκδοθησσομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί το εναγόμενο στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης. Η αγωγή αυτή συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία και επ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2944/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Με την ως άνω απόφαση απορρίφθηκαν ως μη νόμιμα τα αγωγικά αιτήματα υπό στοιχεία δ και ε, απορρίφθηκε σιγή η αγωγική βάση περί πρωτότυπου τρόπου κτήσης της κυριότητας από τον δικαιοπάροχο των εναγόντων, λόγω τακτικής χρησικτησίας και έγινε δεκτή κατά τα λοιπά η αγωγή κατά την κύρια βάση της, αναγνωρίστηκε ο δικαιοπάρχος των εναγόντων ως κύριος κατά ποσοστό 100% επί του επίδικου ακινήτου, με τίτλο κτήσης την έκτακτη χρησικτησία, διατάχθηκε η διόρθωση των αρχικών εγγραφών ώστε α) να αποτυπωθεί ορθά η επίδικη ιδιοκτησία επιφανείας 41.981,74 τ.μ., με δικό της ξεχωριστό Κ.Α.Ε.Κ. σύμφωνα με το από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τεχνολόγου-μηχανικού ….. β) να καταχωρηθεί ο δικαιοπάροχος πατέρας των εναγόντων . ……………….. ως πλήρης κύριος αυτού κατά ποσοστό 100% εξ αδιαιρέτου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. γ) να διορθωθεί το εμβαδόν του επίδικου ακινήτου με χωρική μεταβολή ώστε αντί της εσφαλμένης αποτύπωσης στα κτηματολογικά φύλλα και χάρτες με ΚΑΕΚ ……. να αναγραφεί το πραγματικό ΚΑΕΚ του επίδικου ακινήτου συνολικής έκτασης 41.981,74 τ.μ., και να λάβει αυτό χωριστό ΚΑΕΚ. Τέλος συμψηφίστηκε η δικαστική δαπάνη των διαδίκων. Κατα της ως άνω απόφασης παραπονείται το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο με την κρινόμενη έφεσή του, ζητώντας την εξαφάνιση της εκκαλουμένης για λόγους που ανάγονται στην εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και την πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και την εν τέλει απόρριψη της αγωγής.
Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 2 και 3 του Ν. 2664/1998 «Εθνικό Κτηματολόγιο», όπως ίσχυε κατά το χρόνο δημοσίευσης της εκκαλουμένης, σε περίπτωση ανακριβούς πρώτης εγγραφής ως προς το δικαιούχο εμπράγματου δικαιώματος στα κτηματολογικά βιβλία, δηλαδή όταν στο κτηματολογικό φύλλο και δη στις πρώτες εγγραφές αναγράφεται ως δικαιούχος κυριότητας διαφορετικό πρόσωπο από τον πραγματικό κύριο, μπορεί, όποιος έχει έννομο συμφέρον στρεφόμενος κατά του αναγραφόμενου στο κτηματολογικό φύλλο ως κυρίου ή των καθολικών του διαδόχων και σε περίπτωση που εχώρησε μεταβίβαση και κατά του ειδικού διαδόχου, να ζητήσει την αναγνώριση του προσβαλλόμενου με την ανακριβή εγγραφή δικαιώματος και τη διόρθωση της πρώτης εγγραφής. Η αγωγή αυτή έχει διττό χαρακτήρα, αναγνωριστικό-διορθωτικό, και περιεχόμενο του αιτήματός της είναι η αναγνώριση του δικαιώματος, που ισχυρίζεται ότι έχει ο ενάγων και η διόρθωση της ανακριβούς εγγραφής. Η άνω αγωγή απευθύνεται ενώπιον του αρμοδίου καθ’ ύλην και κατά τόπο (Μονομελούς ή Πολυμελούς) Πρωτοδικείου, δικάζοντος κατά την τακτική διαδικασία (ΑΠ 277/2019 Επιθ.Ακιν. 2019.521). Περαιτέρω, από τις διατάξεις του άρθρου 216 παρ. 1 στοιχ. α` και β` Κ.Πολ.Δ.. προκύπτει, ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία που ανάγονται στη νομική θεμελίωση της αγωγής, ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και ορισμένο αίτημα. Η ακριβής περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς είναι συνυφασμένη με την υποβολή αιτήματος ορισμένου και όχι αορίστου. Διαφορετικά, το δικαστήριο βρίσκεται σε αδυναμία να εκδώσει απόφαση συγκεκριμένη και επιδεκτική εκτέλεσης. `Όταν στο δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχονται τα πιο πάνω στοιχεία ή όταν αυτά περιέχονται κατά τρόπο ελλιπή η ασαφή, τότε η έλλειψη αυτή καθιστά μη νομότυπη την άσκηση της, επιφέρει δε την απόρριψη της ως απαράδεκτης, λόγω αοριστίας, είτε κατόπιν προβολής της σχετικής ένστασης, είτε και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο της ουσίας (ΑΠ 1492/2021, ΑΠ 982/2021). Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1094 ΑΚ και 216 KΠολΔ, προκύπτει ότι για την πληρότητα και το ορισμένο της διεκδικητικής αλλά και της αναγνωριστικής της κυριότητας αγωγής ακινήτου (άρθρ 1094 ΑΚ, 70 KΠολΔ) ο ενάγων πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει το δικαίωμα της κυριότητάς του πάνω σε αυτό, το οποίο απέκτησε με κάποιο προβλεπόμενο από το νόμο (παράγωγο ή πρωτότυπο) τρόπο και ότι ο εναγόμενος νέμεται ή κατέχει το επίδικο ακίνητο ή αμφισβητεί το δικαίωμα κυριότητάς του επ`αυτού, του οποίου απαιτείται να προσδιορίζονται η θέση, τα όρια και η έκταση, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για την ταυτότητα του και να μπορεί να εντοπίζεται επακριβώς και να διαχωρίζεται από τα γειτονικά εδάφη, όταν δε το διεκδικούμενο ακίνητο φέρεται στην αγωγή ως τμήμα μεγαλύτερου ακινήτου ο ενάγων έχει την υποχρέωση, εκτός από την έκταση του διεκδικούμενου αυτού τμήματος, να προσδιορίσει τη θέση του μέσα στο μεγαλύτερο ακίνητο, και οπωσδήποτε των ορίων του, έτσι ώστε να μη γεννάται αμφιβολία για την ταυτότητά του και να είναι δυνατόν στον εναγόμενο να αντιτάξει άμυνα περί συγκεκριμένου (και όχι ασαφούς) επίδικου αντικειμένου, στο δικαστήριο δε να τάξει το προσήκον θέμα απόδειξης και να εκδώσει απόφαση δεκτική εκτέλεσης (ΑΠ 388/2017, ΑΠ 781/2016, ΑΠ 78/2015). Τέτοια περιγραφή του ακινήτου μπορεί να γίνεται και με αποτύπωσή του σε τοπογραφικό διάγραμμα υπό κλίμακα που ενσωματώνεται στην αγωγή. Δεν είναι όμως αόριστο το δικόγραφο της αγωγής στο οποίο δεν ενσωματώνεται τοπογραφικό διάγραμμα, εφόσον από την περιγραφή του ακινήτου δεν υφίσταται αμφιβολία για την ταυτότητα του (ΑΠ 1400/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της πιο πάνω αγωγής προκύπτει ότι οι ενάγοντες εκθέτουν σε αυτήν ότι ο δικαιοπάροχός τους . ……………….. ήταν κύριος με πρωτότυπο τρόπο (έκτακτη χρησικτησία) ενός ακινήτου που βρίσκεται στη θέση «….» της κτηματικής περιφέρειας της Δημοτικής Κοινότητας Σαλαμίνας της Δημοτικής Ενότητας Σαλαμίνας του Δήμου Σαλαμίνας της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της περιφέρειας Αττικής, εκτός σχεδίου, εκτός ζώνης, το οποίο εμφαίνεται με τον αριθμό 2, και με τα περιμετρικά στοιχεία Α1-Α2-Α3-Α4-Α5-131-151-173-174-175-176-177-180-182-183-181-179-172-171-170-168-167-166-169-163-88-80-76-70-65-54-43-46-47-49-50-51-52-53-55-56-57-58-59-60-61-62-63-64-66-67-68-69-71-72-73-74-75-77-78-79-81-82-83-84-85-86-87-89-90-91-Α1, στο από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τεχνολόγου-τοπογράφου μηχανικού …….., εκτάσεως 41.981,74 τ.μ., το οποίο εμφανίζεται ως τμήμα ευρύτερης ιδιοκτησίας επιφανείας 78.857 τ.μ. με ΚΑΕΚ …….. Σύμφωνα με το ίδιο τοπογραφικό, το οποίο επισυνάπτεται στην αγωγή, το επίδικο συνορεύει: Βόρεια εν μέρει επί πλευράς Α1-Α2-Α3-Α4-Α5 με τμήμα 1 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ ….. και συγκεκριμένα επί πλευράς Α1-Α2 μήκους 7,7, μέτρων, επί πλευράς Α2-Α3 μήκους 38,96 μέτρων, επί πλευράς Α3-Α4 μήκους 24,71 μέτρων, επί πλευράς Α4-Α5 μήκους 17,74 μέτρων, και εν μέρει επί πλευράς Α5-131-151-173- με ιδιοκτησία . ……………….. με ΚΑΕΚ ….. και συγκεκριμένα επί πλευράς Α5-131 μήκους 26,40 μέτρων επί πλευράς 131-151 μήκους 108,69 μέτρων, επί πλευράς 151-173 μήκους 70,52. Νότια επί πλευράς 43-54-65-70-76-80-88-163-169 και συγκεκριμένα: επί πλευράς 43-54 μήκους 16,90 μέτρων με τμήμα 4 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ ……., επί πλευράς 54-65 μήκους 15,49 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….., επί πλευράς 65-70 μήκους 8,09 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….., επί πλευράς 70-76 μήκους 8,73 μέτρων, με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….., επί πλευράς 76-80 μήκους 6,91 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……, επί πλευράς 80-88 μήκους 253,80 μέτρων με τμήμα 3 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΕΚ …., Ανατολικά επί πλευράς 173-174-178-175-176-177-180-182-183-181-179-172-171-170-168-167-166-169 με αγροτική οδό με σχήμα τεθλασμένης ευθείας και συγκεκριμένα: επί πλευράς 173-174 μήκους 1,61 μέτρων, επί πλευράς 174-178 μήκους 15,66 μέτρων, επί πλευράς 178-175 μήκους 9,18 μέτρων, επί πλευράς 175-176 μήκους 2,92 μέτρων επί πλευράς 176-177 μήκους 2,65 μέτρων, επί πλευράς 177-178 μήκους 9,15 μέτρων, επί πλευράς 180-182 μήκους 9,36 μέτρων, επί πλευράς 182-183 μήκους 4,96 μέτρων, επί πλευράς 183-181 μήκους 3,99 μέτρων, επί πλευρός 181-179 μήκους 9,33 μέτρων, επί πλευράς 179-172 μήκους 10,05 μέτρων, επί πλευράς 172-171 μήκους 5,98 μέτρων, επί πλευράς 171-170 μήκους 13,56 μέτρων, επί πλευράς 170-168 μήκους 16,18 μέτρω, επί πλευράς 168-167, μήκους 1,85 μέτρων, επί πλευράς 167-166, μήκους 12,59 μέτρων και επί πλευράς 166-169 μήκους 16,54 μέτρων, και Δυτικά επί πλευράς 43-46-47-49-50-51-52-53-55-56-57-58-59-60-61-62-63-64-66-67-68-69-71-72-73-74-75-77-78-79-81-82-83-84-85-86-87-89-90-91-Α1 και συγκεκριμένα: επί πλευράς 43-46 μήκους 4,31 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 46-47 μήκους 4,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…., επί πλευράς 47-49 μήκους 4 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….,επί πλευράς 49-50 μήκους 2,55 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ………..,επί πλευράς 50-51 μήκους 1,71 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….., επί πλευράς 51-52 μήκους 4,91 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….., επί πλευράς 52-53 μήκους 4,09 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ………, επί πλευράς 53-55 μήκους 4,42 μέτρων με ΚΑΕΚ …., επί πλευράς 55-56 μήκους 4,76 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……, επί πλευράς 56-57 μήκους 4,99 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….,, επί πλευράς 57-58 μήκους 4,87 με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 58-59 μήκους 5,28 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 59-60 μήκους 5,03 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …., επί πλευράς 60-61 μήκους 4,73 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ 051296702140, επί πλευράς 61-62 μήκους 4,66 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……….., επί πλευράς 62-63 μήκους 4,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……. , επί πλευράς 63-64 μήκους 4,41 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 64-66 μήκους 5,60 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 66-67 μήκους 3,23 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 67-68 μήκους 3,6 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ………, επί πλευράς 68-69 μήκους 5,66 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 69-71 μήκους 4,89 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 71-72 μήκους 4,6 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 72-73 μήκους 4,97 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ0…….., επί πλευράς 73-74 μήκους 5,71 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 74-75 μήκους 3,37 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 75-77 μήκους 5,86 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 77-78 μήκους 3,25 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 78-79 μήκους 6,11 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 79-81 μήκους 5,9 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ….., επί πλευράς 81-82 μήκους 5,93 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 82-83 μήκους 5,96 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 83-84 μήκους 3,27 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 84-85 μήκους 5,68 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 85-86 μήκους 4,85 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 86-87 μήκους 5,02 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 87-89 μήκους 4,36 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 89-90 μήκους 5,46 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 90-91 μήκους 5,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, και επί πλευράς 91-Α1 μήκους 2,04 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….. Η ένδικη αγωγή είναι ορισμένη και πλήρης, διότι προσδιορίζεται επακριβώς κατά είδος, θέση, έκταση και όρια τόσο το μείζον ακίνητο, με τον αριθμό ΚΑΕΚ του, που αποτυπώνεται στο προαναφερθέν τοπογραφικό διάγραμμα όσο και το εντός αυτού επίδικο και δεν δημιουργείται καμία αμφιβολία ως προς την ταυτότητά του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο επομένως που έκρινε ότι η αγωγή ήταν ορισμένη ορθώς εφάρμοσε το νόμο και ο περί του αντιθέτου πρώτος λόγος έφεσης, τυγχάνει απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος.
Περαιτέρω, εάν ο επικαλούμενος τρόπος κτήσης κυριότητας είναι η έκτακτη χρησικτησία κατ’ άρθρο 1045 του ΑΚ, τότε ο ενάγων πρέπει να επικαλεσθεί την εικοσαετή νομή (άρθρο 974 ΑΚ) και να καθορίσει συγχρόνως και τις μερικότερες υλικές πράξεις αυτής, από τις οποίες, αν αποδειχθούν, θα συναχθεί η πραγμάτωση της θέλησης του κατόχου να κατέχει το πράγμα σαν δικό του. Τέτοιες δε εμφανείς πράξεις, που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του ακινήτου και, κατά την αντικειμενική συναλλακτική αντίληψη, είναι δηλωτικές εξουσίασης αυτού, κατά τρόπο διαρκή και σταθερό, με διάνοια κυρίου, είναι και η επίβλεψη, η καλλιέργεια, η παραχώρηση σε τρίτον με ή χωρίς αντάλλαγμα, η φύλαξη, η οριοθέτηση και η καταμέτρηση των διαστάσεών του, η περιτοίχιση και η ανοικοδόμηση, χωρίς να απαιτείται και ο ημερολογιακός προσδιορισμός των επί μέρους πράξεων μέσα στο χρόνο της χρησικτησίας (ΑΠ 80/2015 και ΑΠ 27/2015 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια, οι εμφανείς υλικές πράξεις νομής πρέπει να αναφέρονται στην ως άνω αγωγή και, σε περίπτωση αμφισβήτησης, να αποδεικνύονται από εκείνον που επικαλείται βούληση για εξουσίαση του πράγματος (ΑΠ 590/2019 δημ. στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου και ΑΠ 582/2018 δημ. στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, ως προς το μέρος της αγωγής που αφορά την κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία, αναφέρονται στην αγωγή με σαφήνεια οι εμφανείς προς τους τρίτους διακατοχικές πράξεις (ήτοι οι υλικές πράξεις νομής), τις οποίες άσκησαν διαχρονικώς στο επίδικο ακίνητο με διάνοια κυρίων και καλή πίστη τόσο οι ενάγοντες όσο και οι κατονομαζόμενοι δικαιοπάροχοι αυτών, στην επίδικη έκταση της από το έτος 1880 (ήτοι γεωργικές καλλιέργειες και βοσκή ζώων), ενώ προσδιορίζονται διαδοχικά οι απώτατοι και απώτεροιι δικαιοπάροχοι, ήτοι οι ……………….. και ……………….. καθώς και ο χρόνος έναρξης της νομής των ως άνω δικαιοπαρόχων του, ήτοι από το έτος 1880 για τον ……………….., το έτος 1909 για τον ……………….. και το έτος 1939 για τον ………………… Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ότι η αγωγή αυτή είναι ορισμένη, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από το εναγόμενο, με το πρώτο σκέλος του δεύτερου λόγου της έφεσής του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.(βλ Εφ.Πειρ. 446/2020 δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Εφετείου Πειραιώς).
Επιπλέον,από τις διατάξεις που περιέχονται στα από 21 Ιανουαρίου/3 Φεβρουάριου, 4/16 Ιουνίου και 19 Ιουνίου/1 Ιουλίου 1830 Πρωτόκολλα του Λονδίνου και ιδίως κατά τους ορισμούς του άρθρου 5 του πρώτου και μοναδικού άρθρου του δεύτερου και του άρθρου 1 του τρίτου αυτών, με τα οποία αναγνωρίστηκε η ύπαρξη της Ελλάδας ως ανεξάρτητου Κράτους και ρυθμίστηκαν οι σχέσεις του Ελληνικού Δημοσίου στο μέλλον ως προς τις πρώην ιδιοκτησίες στην Ελλάδα των Οθωμανών, σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις της από 27.6/9.7.1832 Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως «περί οριστικού διακανονισμού των ορίων της Ελλάδος» και τις διατάξεις του άρθρου 16 του νόμου της 21.6/10.7.1837 «περί διακρίσεως κτημάτων”, προκύπτει ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έγινε καθολικός διάδοχος του Τουρκικού Κράτους, αλλά στην κυριότητά του περιήλθαν εκείνα μόνο τα κτήματα των Οθωμανών, τα οποία κατά τη διάρκεια του πολέμου, κατέλαβε με τις στρατιωτικές δυνάμεις και δήμευσε και εκείνα, τα οποία, κατά το χρόνο υπογραφής των ως άνω τριών Πρωτοκόλλων, είχαν εγκαταλειφθεί από τους αναχωρήσαντες από την απελευθερωθείσα Ελλάδα Οθωμανούς, πρώην κυρίους αυτών και δεν είχαν καταληφθεί από τρίτους έως την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόμου «περί διακρίσεως κτημάτων”, όχι, όμως, και όσα κατά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και, ακολούθως, κατέχονταν από Έλληνες ιδιώτες, με διάνοια κυρίου, έστω και χωρίς έγκυρο και ισχυρό τίτλο, όπως ταπί ή χοτζέτι κλπ (ΑΠ 894/2020, ΑΠ 1354/2014, ΑΠ 52/2014 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Σημειώνεται, ότι, ως προς τα ευρισκόμενα στην Αττική οθωμανικά κτήματα, δεν μπορεί να γίνει λόγος για περιέλευσή τους στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου με το δικαίωμα του πολέμου, αφού η Αττική δεν κατακτήθηκε με τα όπλα, αλλά παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Κράτος στις 31.3.1833 με βάση την, από 27.6/9.7.1832 Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως και κατόπιν σχετικών συμφωνιών μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών αρχών, ενώ, εξάλλου, κατά τη διάρκεια της τρίτης τουρκικής κυριαρχίας στην Αττική (1827 έως 1833) και ειδικότερα κατά το έτος 1829, ο Σουλτάνος, έχοντας, κατά το οθωμανικό δίκαιο, την κυριαρχία σε όλη τη γη που ανήκε στο οθωμανικό κράτος, είχε εκδώσει θέσπισμα, με το οποίο παραχώρησε δωρεάν στους υπηκόους του, Έλληνες και Τούρκους, την κυριότητα των ήδη κατεχόμενων απ’ αυτούς ακινήτων της Αττικής, τα σχετικά δε ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα αναγνωρίσθηκαν ακολούθως με το από 21.1/3.2.1830 Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και με την ως άνω Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως (ΑΠ 279/2019 και 7/2019 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, για τα αδέσποτα ακίνητα καθιερώθηκε, το πρώτον το έτος 1837, ότι ανήκουν στο Δημόσιο, με το άρθρο 16 του Ν. της 21-6/10-7-1837 «Περί διακρίσεως κτημάτων”, με το οποίο ορίσθηκε ότι «όλα τα παρ΄ ιδιωτών ή κοινοτήτων μη δεσποζόμενα, δηλαδή όλα τα αδέσποτα, καθώς και τα των ακλήρων αποθανόντων κτήματα, επί των οποίων δεν υπάρχουν άλλων αποδεδειγμένοι απαιτήσεις, ανήκουν στο Δημόσιο». Στη συνέχεια, η αρχή αυτή επαναλήφθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 1539/1938 και μετά την ισχύ του ΑΚ με το άρθρο 972 αυτού. Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου των Ν. 1, 23 Πανδ. (47,1), Εισ. 47 (2.1), προϋπόθεση για την περιέλευση κάποιου πράγματος στην κατηγορία των αδέσποτων, ήτοι των πραγμάτων, τα οποία είναι μεν ικανά να τεθούν υπό την ανθρώπινη εξουσίαση, αλλά δεν υπάρχει κύριος τούτων, και τα οποία, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 16 του Ν. 21-6/10-7-1837, ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, είναι όχι μόνο η εγκατάλειψη της νομής του πράγματος (κινητού ή ακινήτου), αλλά και η βούληση εγκατάλειψης του πράγματος, δηλαδή απόφαση του κυρίου περί παραιτήσεως αυτού από την κυριότητα, χωρίς πρόθεση περαιτέρω μεταβίβασης του πράγματος σε συγκεκριμένο τρίτο πρόσωπο. Η βούληση του κυρίου πρέπει να εκδηλώνεται υπό συνθήκες που δεν καθιστούν αυτήν αμφίβολη και υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο παραιτούμενος ήταν κύριος του πράγματος. Για την εγκατάλειψη του ακινήτου με σκοπό παραιτήσεως από την κυριότητα, κατά το προϊσχύσαν βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, δεν απαιτείτο ο τύπος του συμβολαιογραφικού εγγράφου και μεταγραφή, όπως ήδη απαιτείται υπό την ισχύ του ΑΚ. Ο νόμος αυτός «Περί διακρίσεως κτημάτων» τροποποίησε τον προϊσχύσαντα αυτού κανόνα του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, κατά τον οποίο όποιος καταλάμβανε αδέσποτο αποκτούσε την κυριότητά του (Πανδ. 41.1), έτσι ώστε να μην απαιτείται πλέον η πραγματική κατάληψη των αδέσποτων ακινήτων, προκειμένου να επέλθει κτήση της κυριότητας. Η τροποποίηση αυτή υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να καταστεί ευχερής η κτήση από το Ελληνικό Δημόσιο της κυριότητας των κτημάτων, τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι αποχώρησαν από την Ελλάδα λόγω του απελευθερωτικού αγώνα. Έτσι, τα κτήματα αυτά αποκτήθηκαν «δικαιώματι πολέμου» ανεξαρτήτως της κατάληψής τους κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα από το Δημόσιο ή τις ελληνικές στρατιωικές δυνάμεις.(Εφ Πειρ.421/2020 Qualex). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 του β.δ. της 17/29.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών”, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 2 και 3 του ίδιου διατάγματος, αναγνωρίστηκε η κυριότητα του Δημοσίου επί των εκτάσεων που αποτελούσαν δάση, εκτός από εκείνες, οι οποίες, πριν από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, κατέχονταν νόμιμα από ιδιώτες και για τις οποίες οι σχετικοί οθωμανικοί τίτλοι «ιδιοκτησίας» θα αναγνωρίζονταν από την Γραμματεία των Οικονομικών, κατόπιν υποβολής τους μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία ενός έτους από τη δημοσίευση του εν λόγω διατάγματος, που είχε ισχύ νόμου. Έτσι με προαναφερόμενες διατάξεις θεσπίστηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μαχητό τεκμήριο κυριότητας επί των δασών που υπήρχαν στα όρια του Ελληνικού Κράτους, κατά το χρόνο ισχύος του ανωτέρω διατάγματος, εφόσον δεν αναγνωρίστηκε η κυριότητα ιδιώτη κατά τη διαδικασία του ίδιου διατάγματος. Προϋπόθεση, όμως, του τεκμηρίου τούτου είναι η ύπαρξη δάσους κατά το χρόνο ισχύος του διατάγματος. Εξάλλου, ο ορισμός της έννοιας του δάσους κατά το ελληνικό δίκαιο διατυπώθηκε για πρώτη φορά στο άρθρο 1 του Ν. ΑΧΝ΄/1888 «περί διακρίσεως και οριοθεσίας των δασών» (ήτοι εδαφική έκταση καλυπτομένη εν όλω ή εν μέρει από άγρια ξυλώδη φυτά, οποιωνδήποτε διαστάσεων και ηλικίας, η οποία προορίζεται για την παραγωγή ξυλείας ή άλλων προϊόντων), και επαναλήφθηκε έκτοτε σε όλους τους μεταγενέστερους σχετικούς νόμους, διευρυνόμενος ως προς τον δασικό χαρακτήρα των εδαφών και τις επιτελούμενες από αυτά λειτουργίες (ήτοι προσθήκη πέραν της οικονομικής και της οικολογικής λειτουργίας τους), ενώ βασικά δεν διαφέρει από τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 998/1979 (όπως ισχύουν μετά την τελευταία τροποποίησή τους από το Ν. 4280/2014). Τέλος, σε βάρος του Δημοσίου ήταν δυνατόν να αποκτηθεί κυριότητα από ιδιώτη σε δημόσιο δάσος, όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο κτήμα, σύμφωνα με το ισχύσαν μέχρι την εισαγωγή του ΑΚ βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, [ν.8 παρ.1 κωδ. (7.39), ν. 9 παρ.1 Πανδ. (50.14), ν. 2 παρ.20 Πανδ. (41.4), ν. 6 παρ.1 Πανδ. (44.3), ν. 76 παρ.1 Πανδ. (18.1), ν. 7 παρ.3 Πανδ. (23.3)], με έκτακτη χρησικτησία, προϋποθέσεις της οποίας, όπως προαναφέρθηκε, ήταν η άσκηση νομής, έστω και χωρίς νόμιμο τίτλο, επί 30 τουλάχιστον χρόνια, με καλή, όμως, πίστη, δηλαδή με την ειλικρινή πεποίθηση ότι με την άσκηση της νομής δεν προσβάλλονται τα δικαιώματα κυριότητας τρίτων, [ν.20 παρ.12 Πανδ. (5.8), ν.27 Πανδ.(18.1), ν.10,18 και 48 Πανδ. (41.3), ν.3 Πανδ.(41.10) και ν.109 Πανδ.(50.16)] και με δυνατότητα προσμέτρησης στον χρόνο νομής του χρησιδεσπόζοντος, του χρόνου όμοιας νομής του δικαιοπαρόχου του, εάν είχε γίνει με νόμιμο τρόπο καθολικός ή ειδικός διάδοχος αυτού, εφόσον, όμως, ο χρόνος της χρησικτησίας είχε συμπληρωθεί το αργότερο μέχρι και την 11.9.1915, όπως συνάγεται από τις προαναφερθείσες διατάξεις σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 18 και 21 του Ν. της 21.6/3.7.1837 «περί διακρίσεως δημοσίων κτημάτων”, καθώς και από τις διατάξεις του Ν. ΔΞΗ΄/1912 «περί δικαιοστασίου”, σε συνδυασμό με τα εκτελεστικά αυτού διατάγματα και με το άρθρο 21 του ν.δ. της 22.4/16.5.1926 «περί διοικητικής αποβολής από των κτημάτων της Αεροπορικής Αμύνης». Ειδικότερα, με την απόδειξη συμπλήρωσης έκτακτης χρησικτησίας κατά τον ανωτέρω τρόπο, ήτοι συμπληρωθείσας μέχρι και την 11.9.2015, επέρχεται ανατροπή του ανωτέρω τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου επί δασικών εκτάσεων και γενικά επί δημόσιων κτημάτων, ενώ δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των μεταγενέστερων διατάξεων του άρθρου 58 του ν.δ. 86/1969 «περί Δασικού Κώδικα» και των άρθρων 2 και 4 του Αν.Ν. 1539/1938 «περί προστασίας των δημόσιων κτημάτων”, με τις οποίες ορίζεται ότι επί των δημοσίων εν γένει κτημάτων θεωρείται νομέας το Δημόσιο, έστω και εάν δεν ενήργησε επ’ αυτών οποιαδήποτε πράξη νομής, ότι ουδείς δύναται να αποκτήσει δικαιώματα νομής με εκχέρσωση, σπορά ή οποιαδήποτε άλλη πράξη επί δημόσιων δασών κλπ., ότι μόνη η βοσκή επί δημοσίων δασών κλπ, ουδέποτε θεωρείται πράξη νομής και μόνη η ύπαρξη οιουδήποτε τίτλου δεν θεωρείται καθεαυτή διακατοχική πράξη και, τέλος, ότι τα δικαιώματα του Δημοσίου επί ακινήτων κτημάτων σε ουδεμία παραγραφή υπόκεινται. Επομένως, οποιοσδήποτε και αν είναι ο χαρακτηρισμός του ακινήτου, ήτοι δημόσιου κτήματος, δάσους ή δασικής έκτασης, για να αποξενωθεί το Ελληνικό Δημόσιο από την κυριότητά του αρκεί να έχει συμπληρωθεί μέχρι την 11.9.1915 η τριακονταετής νομή του ιδιώτη (ΑΠ 279/2019, 7/2019, 8/2019, 826/2018 και 1753/2017 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 850/2019, 590/2019 και 1078/2019 δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου, Εφ Πειρ.268/2020 Qualex).
Από την επανεκτίμηση όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, τα οποία είναι πρόσφορα είτε για πλήρη απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων οι με αριθμούς …/23.7.2019, …./23.7.2019 και …../23.7.2019 ένορκες βεβαιώσεις που ελήφθησαν επιμελεία των εναγόντων μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου, όπως προκύπτει από την με αριθμό …./25.6.2019 έκθεση επίδοσης που συνέταξε η Δικαστική Επιμελήτρια στην περιφέρεια του Εφετείου Πειραιώς ………, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, και με τη σημείωση οτι οι διάδικοι δεν εξέτασαν μάρτυρες στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο ακίνητο είναι ένα αγροτεμάχιο, που βρίσκεται στη θέση «….» της κτηματικής περιφέρειας της Δημοτικής Κοινότητας Σαλαμίνς της Δημοτικής Ενότητας Σαλαμίνας του Δήμου Σαλαμίνας της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της Περιφέρειας Αττικής, εκτός σχεδίου και εκτός ζώνης που είναι άρτιο και οικοδομήσιμο δεν αρδεύεται και απέχει από τη θάλασσα πλέον των 800 μέτρων. Το ως άνω αγροτεμάχιο, εκτάσεως 41.981,74 τ.μ., μαζί με τα άσκεπή κτίσματα και υπολείμματα από ξερολιθιές σε ερειπιώδη κατάσταση που βρίσκονται εντός αυτού, απεικονίζεται με τον αριθμό 2 και με τα περιμετρικά στοιχεία Α1-Α2-Α3-Α4-Α5-131-151-173-174-175-176-177-180-182-183-181-179-172-171-170-168-167-166-169-163-88-80-76-70-65-54-43-46-47-49-50-51-52-53-55-56-57-58-59-60-61-62-63-64-66-67-68-69-71-72-73-74-75-77-78-79-81-82-83-84-85-86-87-89-90-91-Α1, στο από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τεχνολόγου-τοπογράφου μηχανικού ………… Σύμφωνα με το ίδιο τοπογραφικό, το οποίο έχει επισυνάφθεί στην αγωγή, το επίδικο συνορεύει: Βόρεια εν μέρει επί πλευράς Α1-Α2-Α3-Α4-Α5 με τμήμα 1 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ …… και συγκεκριμένα επί πλευράς Α1-Α2 μήκους 7,7, μέτρων, επί πλευράς Α2-Α3 μήκους 38,96 μέτρων, επί πλευράς Α3-Α4 μήκους 24,71 μέτρων, επί πλευράς Α4-Α5 μήκους 17,74 μέτρων, και εν μέρει επί πλευράς Α5-131-151-173- με ιδιοκτησία . ……………….. με ΚΑΕΚ ……… και συγκεκριμένα επί πλευράς Α5-131 μήκους 26,40 μέτρων επί πλευράς 131-151 μήκους 108,69 μέτρων, επί πλευράς 151-173 μήκους 70,52. Νότια επί πλευράς 43-54-65-70-76-80-88-163-169 και συγκεκριμένα: επί πλευράς 43-54 μήκους 16,90 μέτρων με τμήμα 4 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ …./…… επί πλευράς 54-65 μήκους 15,49 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …., επί πλευράς 65-70 μήκους 8,09 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …., επί πλευράς 70-76 μήκους 8,73 μέτρων, με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 76-80 μήκους 6,91 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 80-88 μήκους 253,80 μέτρων με τμήμα 3 ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΕΚ …., Ανατολικά επί πλευράς 173-174-178-175-176-177-180-182-183-181-179-172-171-170-168-167-166-169 με αγροτική οδό με σχήμα τεθλασμένης ευθείας και συγκεκριμένα: επί πλευράς 173-174 μήκους 1,61 μέτρων, επί πλευράς 174-178 μήκους 15,66 μέτρων, επί πλευράς 178-175 μήκους 9,18 μέτρων, επί πλευράς 175-176 μήκους 2,92 μέτρων επί πλευράς 176-177 μήκους 2,65 μέτρων, επί πλευράς 177-178 μήκους 9,15 μέτρων, επί πλευράς 180-182 μήκους 9,36 μέτρων, επί πλευράς 182-183 μήκους 4,96 μέτρων, επί πλευράς 183-181 μήκους 3,99 μέτρων, επί πλευρός 181-179 μήκους 9,33 μέτρων, επί πλευράς 179-172 μήκους 10,05 μέτρων, επί πλευράς 172-171 μήκους 5,98 μέτρων, επί πλευράς 171-170 μήκους 13,56 μέτρων, επί πλευράς 170-168 μήκους 16,18 μέτρω, επί πλευράς 168-167, μήκους 1,85 μέτρων, επί πλευράς 167-166, μήκους 12,59 μέτρων και επί πλευράς 166-169 μήκους 16,54 μέτρων, και Δυτικά επί πλευράς 43-46-47-49-50-51-52-53-55-56-57-58-59-60-61-62-63-64-66-67-68-69-71-72-73-74-75-77-78-79-81-82-83-84-85-86-87-89-90-91-Α1 και συγκεκριμένα: επί πλευράς 43-46 μήκους 4,31 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ 051296702209, επί πλευράς 46-47 μήκους 4,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…………, επί πλευράς 47-49 μήκους 4 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …….,επί πλευράς 49-50 μήκους 2,55 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ………,επί πλευράς 50-51 μήκους 1,71 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ………, επί πλευράς 51-52 μήκους 4,91 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……, επί πλευράς 52-53 μήκους 4,09 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 53-55 μήκους 4,42 μέτρων με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 55-56 μήκους 4,76 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …., επί πλευράς 56-57 μήκους 4,99 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ….,, επί πλευράς 57-58 μήκους 4,87 με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ …, επί πλευράς 58-59 μήκους 5,28 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……., επί πλευράς 59-60 μήκους 5,03 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……., επί πλευράς 60-61 μήκους 4,73 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ……., επί πλευράς 61-62 μήκους 4,66 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 62-63 μήκους 4,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…. , επί πλευράς 63-64 μήκους 4,41 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ….., επί πλευράς 64-66 μήκους 5,60 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 66-67 μήκους 3,23 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 67-68 μήκους 3,6 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 68-69 μήκους 5,66 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 69-71 μήκους 4,89 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 71-72 μήκους 4,6 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 72-73 μήκους 4,97 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 73-74 μήκους 5,71 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 74-75 μήκους 3,37 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 75-77 μήκους 5,86 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 77-78 μήκους 3,25 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 78-79 μήκους 6,11 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 79-81 μήκους 5,9 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 81-82 μήκους 5,93 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 82-83 μήκους 5,96 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 83-84 μήκους 3,27 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 84-85 μήκους 5,68 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., επί πλευράς 85-86 μήκους 4,85 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 86-87 μήκους 5,02 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 87-89 μήκους 4,36 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….., επί πλευράς 89-90 μήκους 5,46 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……, επί πλευράς 90-91 μήκους 5,22 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ……., και επί πλευράς 91-Α1 μήκους 2,04 μέτρων με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ…….. To ως άνω επίδικο απέκτησαν οι ενάγοντες κατά πλήρη κυριότητα και κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος ως εκ διαθήκης κληρονόμοι του πατρός τους . ……………….., ο οποίος απεβίωσε την 8.11.2008. Ο τελευταίος κατέλιπε την με αριθμό …/18.2.2008 δημόσια διαθήκη του, νομίμως συνταχθείσα ενώπιον της Συμβολαιογράφου Σαλαμίνας …….., η οποία εν συνεχεία δημοσιεύθηκε με τα με αριθμό …/2009 πρακτικά δημοσίευσης διαθήκης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Την κληρονομία αυτή αποδέχθηκαν οι ενάγοντες δυνάμει της με αριθμό ………/12.12.2011 πράξης αποδοχής κληρονομίας που συνέταξε η Συμβολαιογράφος Σαλαμίνας …….., η οποία καταχωρήθηκε νόμιμα στο Κτηματολογικό Γραφείο Σαλαμίνας με αριθμό καταχώρησης ….. και ημερομηνία καταχώρησης την 7.10.2019, ενώ από το χρόνο θανάτου του πατέρα τους και εντέυθεν, οι ενάγοντες συνέχισαν να νέμονται το επίδικο ακίνητο, το οποίο επισκέπτονται, καθαρίζουν έχοντας προβεί στην περίφραξή του με πασσάλους, λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης από φυσικές καταστροφές. Στον άμεσο δικαιοπάροχο των εναγόντων, πατέρα τους,……………….., η νομή του επίδικου ακινήτου είχε περιέλθει το έτος 1939 δυνάμει άτυπης δωρεάς από τον πατέρα του………………… Στον τελευταίο δε η νομή του επιδίκου είχε παραδοθεί το έτος 1909 λόγω άτυπης δωρεάς από τον δικό του πατέρα………………… Ο τελευταίος ήδη από το έτος 1880 ασκούσε επί του επιδίκου πράξεις φυσικής εξουσίασης με καλή πίστη, ήτοι πιστεύοντας ότι δεν προσέβαλε την κυριότητα αλλου, και με διάνοια κυρίου, καθώς το χρησιμοποιούσε κυρίως σαν βοσκότοπο, ενώ καλλιεργούσε τα καλλιεργήσιμα τμήματα αυτού με σιτηρά ως τροφή για τα ζώα του, χωρίς να ενοχληθεί από οποιονδήποτε τρίτο. Από το έτος 1909, οπότε ο……………….., παραχώρησε με άτυπη δωρεά το επίδικο ακίνητο στον υιό του……………….., εκείνος όντας κτηνοτρόφος, εγκατέστησε σε αυτό στάνη όπου εξέτρεφε αμνοερίφια και καλλιεργούσε σε τμήματα αυτού κηπευτικά και σιτηρά προκειμένου να τρέφονται τα κοπάδια συνεχώς και αδιαλείπτως με διάνοια κυρίου και καλή την πίστη. Ομοίως και ο……………….., που εγκαταστάθηκε στη νομή του επίδικου από το 1939 μετά από άτυπη προφορική δωρεά από τον πατέρα του……………….., συνέχισε να νέμεται το επίδικο με τον ίδιο τρόπο διατηρώντας την ευρισκόμενη εντός αυτού στάνη με καλή πίστη και διάνοια κυρίου, χωρίς ποτέ ούτε ο ίδιος ούτε οι δικαιοπάροχοί του να ενοχληθούν από οποιονδήποτε τρίτο στην άσκηση της νομής τους επί του επιδίκου. Από τα ανωτέρω περιστατικά αποδείχθηκε ότι από το έτος 1880, τη νομή στο επίδικο ακίνητο, ασκούσαν οι απώτατοι δικαιοπάροχοι των εναγόντων, οι οποίοι ουδέποτε την είχαν απωλέσει. Επομένως, κατά τον κρίσιμο χρόνο της 11.9.1915, ο απώτερος δικαιοπάροχος των εναγόντων, ……………….., είχε καταστεί κύριος του επίδικου ακινήτου με πρωτότυπο τρόπο και συγκεκριμένα με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας, αφού, κατά την ημερομηνία αυτή (11.9.1915), είχε συμπληρώσει, με προσμέτρηση του χρόνου χρησικτησίας των άμεσων δικαιοπαρόχων του, τους οποίους διαδέχθηκε στη νομή, τριακονταετή καλόπιστη νομή επ’ αυτού. Το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο δεν εξέτασε μάρτυρα, ουδέποτε ανέγειρε δικαιώματα στο επίδικο επιπλέον δε, από το γεγονός οτι το επίδικο δεν εμπίπτει σε χαρακτηρισμένο δημόσιο κτήμα ή σε κηρυγμένη δασική έκταση συνάγεται η καλή πίστη των δικαιοπαρόχων των εναγόντων απώτερων και απώτατων, οτι νέμονται το επίδικο χωρίς να προσβαλλουν δικαιώματα τρίτων. Κατόπιν αυτών, όπως προεκτέθηκε, συμπληρώθηκε ο απαιτούμενος χρόνος έκτακτης χρησικτησίας σε βάρος του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου επί του επίδικου τμήματος κατά τις διατάξεις του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, ενώ ο δικαιοπάροχος των εναγόντων……………….., παρέμεινε κύριος του επιδίκου με προσμέτρηση του χρόνου χρησικτησίας των δικαιοπαρόχων του, με έκτακτη χρησικτησία με βάση τόσο τις διατάξεις του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, όσο και τις διατάξεις του μετέπειτα ισχύσαντος (από 23.2.1946) Αστικού Κώδικα, μέχρι τον θάνατό του το έτος 2008, ασκώντας αδιαλείπτως με διάνοια κυρίου και καλή πίστη τις πράξεις νομής που προαναφέρθηκαν. Προς τούτο, ήτοι την άσκηση εμφανών πράξεων νομής επί του επιδίκου από τους δικαιοπάροχους των εναγόντων, μελών της οικογένειας ……………….., καταθέτουν σαφώς και κατηγορηματικώς οι μάρτυρες που εξετάστηκαν με τις ένορκες βεβαιώσεις που προαναφέρθηκαν.Επομένως, δεν είναι βάσιμος ο προβληθείς από το εκκαλούν-εναγόμενο Δημόσιο ισχυρισμός, με το δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου της έφεσής του, ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο, δεχόμενο την κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία. Περαιτέρω, οι πρωτοδίκως προβληθέντες ισχυρισμοί του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου, τους οποίους επαναφέρει με σχετικό (τρίτο υπό στοιχ. Γ΄) λόγο έφεσης, ότι το επίδικο ακίνητο ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο δικαιώματι πολέμου, άλλως με κατάληψή του ως εγκαταλελειμένου κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας και πάντως πριν την 2.2.1830, άλλως με την κατάληψή του ως αδέσποτου κατά την απελευθέρωση,άλλως ως δασική έκταση, τυγχάνουν απορριπτέοι για τους ακόλουθους λόγους. Ο μεν πρώτος ισχυρισμός περί περιέλευσης του επίδικου ακινήτου στο Ελληνικό Δημόσιο δικαιώματι πολέμου, τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος ενόψει του οτι η Αττική δεν κατακτήθηκε με όπλα αλλά παραχωρήθηκε βασει της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης ο δε ισχυρισμός ότι το επίδικο αποτελούσε δασική έκταση, είναι πρωτίστως αλυσιτελής, γιατί, κατά τα εκτιθέμενα στην προπαρατεθείσα νομική σκέψη της παρούσας, ο δασικός χαρακτήρας του ακινήτου δεν απέκλειε την κτήση επ’ αυτού κυριότητας εκ μέρους ιδιωτών με έκτακτη χρησικτησία συμπληρωθείσα μέχρι την 11.9.1915, όπως ορθώς έκρινε η εκκαλουμένη απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το επίδικο ακίνητο ουδέποτε υπήρξε δασική έκταση, αφού όπως προαναφέρθηκε αυτό ήταν βοσκότοπος εν μέρει και εν μέρει καλλιεργήσιμη έκταση με κηπευτικά, ούτε προέκυψε η καταχώρησή του ως δασική έκταση. Περαιτέρω, ο επικουρικά προβληθείς ισχυρισμός περί κτήσης της κυριότητας του επιδίκου λόγω εγκατάλειψής του από τους Οθωμανούς ιδιώτες είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος λόγω αοριστίας, αφού δεν εξειδικεύονται καθόλου τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν τον ισχυρισμό αυτό, όπως π.χ. ποιος ήταν ο άλλοτε Οθωμανός κύριος του επιδίκου. Ομοίως δε απορριπτέος ως απαράδεκτος λόγω αοριστίας είναι και οι επικουρικά προβληθείς ισχυρισμός περί κτήσης της κυριότητας του επιδίκου ως αδέσποτου διότι το εναγόμενο αρκείται σε απλή επανάληψη του πραγματικού της νομικής διάταξης, χωρίς να επικαλείται ότι χώρησε εγκατάλειψη της νομής του επιδίκου από τον μέχρι τότε κύριο και ότι αυτή έγινε με πρόθεση παραίτησης από το δικαίωμα της κυριότητας, και χωρίς να προσδιορίζει ποιο πρόσωπο προέβη στην κατά τα άνω εγκατάλειψη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση απέρριψε, τους ισχυρισμούς ως απαράδεκτους για έτερο λόγο, ΄ήτοι ως αλυσιτελώς προβαλλόμενους. Συνεπώς, ως προς τους ισχυρισμούς αυτούς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, ορθά, κατ΄ αποτέλεσμα, ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε. Συνεπώς, αφού αντικατασταθεί η αιτιολογία της εκκαλουμένης με αυτή της παρούσας απόφασης (άρθρο 534 του ΚΠολΔ), ο τρίτος λόγος της ένδικης εφέσεως, με το οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ως προς τους ισχυρισμούς αυτούς, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο, διότι όταν ο ισχυρισμός (ένσταση) απορριφθεί ως απαράδεκτος και το Εφετείο δεχθεί άλλο, επίσης, λόγο απορριπτικό του ισχυρισμού (ενστάσεως) ως απαράδεκτου, η έφεση απορρίπτεται, δεδομένου ότι η απόρριψη του ισχυρισμού (ένστασης) με εναλλαγή του ενός απαραδέκτου με άλλο δεν καταλήγει σε διαφορετικό κατ΄ αποτέλεσμα διατακτικό, δηλαδή δεν διαφοροποιεί το δεδικασμένο. Τέλος, η περιοχή κηρύχθηκε σε κτηματογράφηση στο πλαίσιο εργασιών για την δημιουργία Εθνικού Κτηματολογίου σύμφωνα με το Ν. 2308/1995 και, κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης, εκ παραδρομής δεν υπεβλήθη από τον ……………….. δήλωση ιδιοκτησίας κατά τα οριζόμενα με το ν. 2308/1995, με αποτέλεσμα να μην καταχωρηθεί το δικαίωμά του και να μην συμπεριληφθεί στους κτηματολογικούς πίνακες, έτσι ώστε ανακριβώς το επίδικο ακίνητο κατά την πρώτη εγγραφή στο οικείο κτηματολογικό φύλλο του ακινήτου που τηρείται στο Δήμο Σαλαμίνας για το Δήμο Σαλαμίνας αφενός να καταχωρηθεί ως αγνώστου ιδιοκτήτη και αφετέρου να αποτυπωθεί ως τμήμα ευρύτερης ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ …….. συνολικής επιφάνειας σύμφωνα με το Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού ……… 78.856,96 τ.μ. και όχι ως αυτοτελές ακίνητο με ξεχωριστό ΚΑΕΚ συνολικής έκτασης 41.981,74 τ.μ., σύμφωνα με το ίδιο ως άνω τοπογραφικό, ανήκον κατά πλήρη κυριότητα και ποσοστό 100% στον αποβιώσαντα δικαιοπάροχο-πατέρα των εναγόντων …….. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε όμοια με αιτιολογίες που αντικαθίστανται και συμπληρώνονται με αυτές της παρούσας απόφασης, αφού δέχθηκε, ως ουσιαστικά βάσιμη, την ως άνω αγωγή κατά την περί έκτακτης χρησικτησίας βάση της, αναγνώρισε τον δικαιοπάροχο των εναγόντων …… ως αποκλειστικό κύριο του επίδικου ακινήτου και διέταξε τη διόρθωση της ως άνω ανακριβούς πρώτης εγγραφής στο Κτηματολογικό Γραφείο του Δήμου Σαλαμίνας, διατάχθηκε η διόρθωση των αρχικών εγγραφών ώστε α) να αποτυπωθεί ορθά η επίδικη ιδιοκτησία επιφανείας 41.981,74 τ.μ., με δικό της ξεχωριστό Κ.Α.Ε.Κ. σύμφωνα με το από Μαρτίου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα της τεχνολόγου-μηχανικού ……….. β) να καταχωρηθεί ο δικαιοπάροχος πατέρας των εναγόντων . ……………….. ως πλήρης κύριος αυτού κατά ποσοστό 100% εξ αδιαιρέτου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας και γ) να διορθωθεί το εμβαδόν του επίδικου ακινήτου με χωρική μεταβολή ώστε αντί της εσφαλμένης αποτύπωσης στα κτηματολογικά φύλλα και χάρτες με ΚΑΕΚ …….. να αναγραφεί το πραγματικό ΚΑΕΚ του επίδικου ακινήτου συνολικής έκτασης 41.981,74 τ.μ., και να λάβει αυτό χωριστό ΚΑΕΚ. ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από το εναγόμενο, με την κρινόμενη έφεσή του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Κατόπιν αυτών, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσία. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων, κατόπιν του σχετικού αιτήματός τους, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), μειωμένα όμως, κατ` άρθρο 22 παρ. 1 του Ν. 3693/1957, όπως ισχύει μετά την υπ’ αριθ. 134423/8.12.1992 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης (ΦΕΚ Β΄ 11/20.1.1993) που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 5 παρ. 12 του Ν. 1738/1987 (βλ. Μ. Μαργαρίτης-Α. Μαργαρίτη, ό.π., άρθρο 176, αρ. 5, σελ. 305), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 3-2-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2022 έφεση κατά της με αριθμό 2944/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και την απορρίπτει κατ ουσίαν
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν στην καταβολή της μειωμένης δικαστικής δαπάνης των καλούντων-εφεσίβλητων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας την οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Οκτωβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ