ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
τμήμα 4ο
Περίληψη
Κτηματολόγιο, νήσος Σαλαμίνα, Δημόσιο, απορρίπτει έφεση
Αριθμός απόφασης : 626/ 2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : Του Ελληνικού Δημοσίου, όπως αυτό νόμιμα εκπροσωπείται από τον εδρεύοντα στην Αθήνα Υπουργό Οικονομικών (…………..), το οποίο εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από την Δικαστική Πληρεξούσια Ν.Σ.Κ., Θεοδώρα Κουκλιάκου (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……… 2) ………..3) …………… οι οποίοι, εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο, Σόνια Μιχάλαρου.
Οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες άσκησαν το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς την από 22-01-2019 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019 αγωγή τους, επί της οποίος εκδόθηκε η με αρ. 3822/2020 απόφαση του άνω Δικαστηρίου.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 26-7-2021 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου, ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2022 έφεσή του, η συζήτηση της οποίας ορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας.
Kατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν όπως αναφέρθηκε, και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που είχαν προκαταθέσει.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 26-7-2021 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου Εφετείου Πειραιώς, ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2022 εκκαλούντος – εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου κατά της με αρ. 3822/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία δικάσθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στο εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο στις 22.6.2021, η δε κρινόμενη έφεση ασκήθηκε στις 26.7.2021 (κι ενώ από την 1.7.2021 έως την 31.8.2021 για το έτος 2021, κατά τη διάταξη του άρθρου 26 του ν. 4792/2021 ίσχυαν οι δικαστικές διακοπές, οπότε αναστέλλονταν οι προθεσμίες ενδίκων μέσων σε βάρος του Δημοσίου, άρθρο 11 κανον. δ/τος της 26.6/10.7.1944 «Περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου», όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 3514/2006). Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων. Σημειωτέον ότι για το παραδεκτό της έφεσης δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου, που προβλέπεται από το άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι το Δημόσιο δεν προκαταβάλλει τέτοιο παράβολο (βλ. Μιχάλης και Άντα Μαργαρίτη, ΕρμΚΠολΔ, τόμ. Α΄, έκδοση 2018, άρθρο 495, αρ. 19, σελ. 849765).
Ο ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν στην από 22-01-2019 και με ΓΑΚ ΕΑΚ ………../2019 αγωγή τους, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση ότι έχουν καταστεί συγκύριοι του του αναλυτικά περιγραφόμενου αγροτεμαχίου κειμένου στην περιοχή «…………..» της Σαλαμίνας, έκτασης 746,78 τ.μ. και ήδη κατά το κτηματολόγιο 733,00 τ.μ., το οποίο το οποίο σύμφωνα με την Κτηματογράφηση έχει καταγραφεί με ΚΑΕΚ …… στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σαλαμίνας. Ότι το άνω αγροτεμάχιο απέκτησαν με παράγωγο τρόπο, με εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή του πατέρα τους ………. που απεβίωσε στις 11.110.2004 σε συνδυασμό με την δήλωση αποποίησης κληρονομίας της μητέρας τους την κληρονομία του οποίου αποδέχθηκαν δυνάμει της υπ’ αρ. …/08-10-2018 αποδοχής κληρονομίας της Συμβ/φου . …., που καταχωρίστηκε νόμιμα στο κτηματολογικό φύλλο με αριθμό …/11.4.2019. Ότι και ο δικαιοπάροχος αυτών είχε καταστεί κύριος αυτού με παράγωγο τρόπο, καθώς είχε αποκτήσει αυτό από τον πατέρα του και παππού των εναγόντων, ………. εν μέρει κατά έκταση εμβαδού 450 τ.μ, με το με αρ. ……../9.4.1971 συμβόλαιο δωρεάς του συμβολαιογράφου Πειραιά …………, που μεταγράφηκε νόμιμα και κατά την λοιπή έκταση των 296,78 τμ. από άτυπη προφορική δωρεά από τον πατέρα του … ……… ¨Ότι στον προαναφερόμενο είχε περιέλθει σε μείζονα έκταση 1.610 τμ. από αγορά από τον ……, με το με αρ, …/10.5.1962 συμβόλαιο αγοραπωλησίας του συμβολαιογράφου Πειραιά . …, που μεταγράφηκε νόμιμα. Ότι στον ………. είχε περιέλθει σε ευρύτερη έκταση 18 στρεμμάτων, με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας από το έτος 1920 μετά από άτυπη προφορική διανομή με μεταξύ των συγκληρονόμων του παππού του ……… και του προπάππου του …….., οι οποίο κατείχαν αυτό το 1870. Ότι ο ……….. χρησιμοποιούσε την έκταση για αγροτικές καλλιέργειες, έως το 1961, όταν προέβη στην κατάτμηση της εν λόγω έκτασης και πώληση των μερικότερων γεωτεμαχίων, μεταξύ των οποίων και αυτό που πώλησε στον ………… Ότι πριν από αυτόν οι δικαιοπάροχοί του ασκούσαν στην ίδια έκταση της προσδιοριζόμενες διακατοχικές πράξεις (καλλιέργεια) από το 1870. Επίσης και ο άμεσοι δικαιοπάροχοι των εναγόντων παππούς και πατέρας τους κατείχαν και νέμονταν αυτό, χωρίς να ενοχληθούν από τρίτο, όπως και οι ίδιοι οι ενάγοντες από το θάνατο του πατέρα τους. ¨Ότι κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης της περιοχής, το ανωτέρω ακίνητο εσφαλμένα καταχωρίστηκε ότι ανήκει στο εναγόμενο, Ελληνικό Δημόσιο, με συνέπεια να προσβάλλεται το δικαίωμα της κυριότητάς τους. Με βάση τα ανωτέρω, ζήτησαν να αναγνωριστούν συγκύριοι του επιδίκου ακινήτου, ο καθένας κατά ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου και να διαταχθεί η διόρθωση της ανωτέρω ανακριβούς εγγραφής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται το εναγόμενο με την υπό κρίση έφεση του, επικαλούμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.
Για το ορισμένο της διεκδικητικής αγωγής θα πρέπει, πέραν των λοιπών στοιχείων που απαιτούν οι διατάξεις των άρθρων 1094 του ΑΚ και 70, 216 παρ.1 του ΚΠολΔ, να αναφέρεται στο εισαγωγικό δικόγραφο η κυριότητα του ενάγοντος επί του σχετικού ακινήτου, του οποίου πρέπει να γίνεται ακριβής περιγραφή, με προσδιορισμό του κατά θέση, έκταση, είδος και όρια, ενώ, όταν το ακίνητο αυτό φέρεται, με την αγωγή, ως τμήμα μεγαλύτερου ακινήτου, πρέπει να εκτίθεται η θέση του μέσα σε αυτό και τα όριά του, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την ταυτότητά του. Ωστόσο, δεν απαιτείται για το ορισμένο της εν λόγω αγωγής να αναφέρονται σ’ αυτήν οι όμοροι ιδιοκτήτες, οι πλευρικές διαστάσεις, το σχήμα και ο ακριβής προσανατολισμός του επίδικου ακινήτου, ούτε να επισυνάπτεται τοπογραφικό διάγραμμα, στο οποίο αυτό να εμφαίνεται (ΑΠ 1089/2019, ΑΠ 1052/2019, ΑΠ 479/2019 και ΑΠ 860/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ακόμη, εάν ο επικαλούμενος τρόπος κτήσης κυριότητας είναι η έκτακτη χρησικτησία κατ’ άρθρο 1045 του ΑΚ, τότε ο ενάγων πρέπει να επικαλεσθεί την εικοσαετή νομή (άρθρο 974 ΑΚ) και να καθορίσει συγχρόνως και τις μερικότερες υλικές πράξεις αυτής, από τις οποίες, αν αποδειχθούν, θα συναχθεί η πραγμάτωση της θέλησης του κατόχου να κατέχει το πράγμα σαν δικό του, που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του ακινήτου και, κατά την αντικειμενική συναλλακτική αντίληψη, είναι δηλωτικές εξουσίασης αυτού (βλ. ΑΠ 80/2015 και ΑΠ 27/2015 σε ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής, το επίδικο ακίνητο περιγράφεται επαρκώς κατά θέση, είδος, έκταση και όρια, με αναφορά μάλιστα και των πλευρικών διαστάσεών του και την αναφορά του ΚΑΕΚ αυτού, χωρίς να είναι αναγκαία η επισύναψη τοπογραφικού διαγράμματος. Το ακίνητο όπως περιγράφεται στην αγωγή είναι αυτοτελές και όχι τμήμα μεγαλύτερου ακινήτου, ενώ δεν είναι απαραίτητος ο προσδιορισμός της θέσης αυτού στο μείζον ακίνητο, που είχαν αποκτήσει ο δικαιοπάροχος και ο απώτερος δικαιοπάροχος των εναγόντων, αφού επίδικο είναι το συγκεκριμένο και όχι το ευρύτερο ακίνητο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ότι η αγωγή είναι ορισμένη, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από το εναγόμενο, με τον πρώτο και δεύτερο λόγο της έφεσής του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
Από την εκτίμηση των εγγράφων που προσκόμισαν με νόμιμη επίκληση οι διάδικοι, των με αριθμών …/20.3.2019, …./20.3.2019 και …./20.3.2019 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ………….. αντίστοιχα, που ελήφθησαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά με την επιμέλεια των εναγόντων και λήφθηκαν κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης του εναγόμενου (βλ. την με αριθμό …………/31.2.2019 έκθεσης επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Εφετείου Πειραιά, . ………) των φωτογραφιών των οποίων η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε, αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο ακίνητο είναι ένα αγροτεμάχιο κείμενο, εκτός σχεδίου πόλης και εκτός οικισμού, του στη θέση …. της κτηματικής περιφέρειας … της δημοτικής ενότητας …. του Δήμου Σαλαμίνας, αποτυπωμένο στο από Μάρτιο του 2014 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ……….., υπό στοιχεία με έκταση 746,78, κατά δε το Εθνικό Κτηματολόγιο 733 τ.μ., το οποίο συνορεύει ανατολικά με ΚΑΕΚ …, βόρεια με ΚΑΕΚ …, δυτικά με ΚΑΕΚ … και ΚΑΕΚ .. και νότια με οδό. Το ακίνητο αυτό απέκτησαν οι ενάγοντες από εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή δυνάμει της με αρ. …/8-102018 πράξης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας . . …, που καταχωρήθηκε στο κτηματολογικό φύλλο του επιδίκου με αριθμό …./11.4.2019, με την οποία αποδέχθηκαν την κληρονομία του πατέρα τους …….., που απεβίωσε στις 11.10.2004 σε συνδυασμό με την αποποίηση κληρονομίας της συζύγου του ……… δυνάμει της με αριθμό …/6.12.2004 δήλωσής της στο γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιά. Ο άνω πατέρας τους, είχε καταστεί κύριος, κατά ένα τμήμα αυτού έκτασης 450 τ.μ. όπως εμφαίνεται στο από 11.2.1964 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ………., υπό στοιχεία ΙΚ.ΛΜΙ, δυνάμει του με αριθμό …./9.4.1971 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Πειραιά ……….., που μεταγράφηκε νόμιμα, λόγω δωρεάς εν ζωή από τον πατέρα του …………. και κατά άλλο τμήμα έκτασης 296,78 τ.μ. από άτυπη και προφορική δωρεά από τον πατέρα του (όπως αναγράφεται και στον άνω τίτλο κτήσης). Ο τελευταίος είχε καταστεί κύριος ευρύτερης έκτασης 1.610 τμ. . με αγορά από τον ……….., δυνάμει του με αριθμό ………./10.5.1962 συμβολαίου του συμβολαιογράφου …………, που μεταγράφηκε νόμιμα. Ο ………… είχε αποκτήσει το έτος 1920 ευρύτερη έκταση 18 στρεμμάτων, έπειτα από άτυπη διανομή μεταξύ των συγκληρονόμων του αποβιώσαντα το έτος 1901 παππού του ………. και του προπάππου του ……., το οποίο ο άνω ……. καλλιεργούσε με σιτάρι και κριθάρι μέχρι και το 1960, που το κατέτμησε σε μικρότερα τεμάχια, τα οποία αποτυπώνονται στο από Οκτώβριο του 1961 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ……., τα οποία πώλησε σε τρίτους και μεταξύ αυτών στον προαναφερόμενο ……… Το ακίνητο (των 18 στρεμμάτων) συνόρευε βόρεια με αγρό ……… και αγροτική οδό προς Κυνόσουρα νότια με τη θάλασσα και ανατολικά και δυτικά ομοίως με ιδιοκτησία ……… (βλ. το από Οκτώβριο του 1961 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ………). Το ακίνητο αυτό κατείχε και νεμόταν ο . …, το οποίο καλλιεργούσε με σιτάρι και κριθάρι έως το 1961 που κατέτμησε σε οικόπεδα και πώλησε σε τρίτους και πριν από αυτόν ο . …. και τέλος ο γενάρχης …. από το 1850 περίπου, ο οποίος τότε άρχισε να αποκτά ιδιοκτησιακά δικαιώματα στην περιοχή (βλ. αντίγραφο μερίδας του στο Υποθηκοφυλακείο. Εξάλλου το ακίνητο των 1.610 τμ. που απέκτησε ο παππούς των εναγόντων από τον …………, τμήμα του οποίου έκτασης 733 τμ. είναι το επίδικο. περιέφραξε και ανήγειρε το έτος 1967 παραθεριστική κατοικία επιφανείας 41 τ.μ, από τσιμεντόλιθους και μπετόν. Ο πατέρας των εναγόντων συνέχισε τις πράξεις νομής του προηγούμενου στο επίδικο ακίνητο των 733 τμ. στο οποίο χρησιμοποιούσε και αυτός ως παραθεριστική οικία, στις δε 1.3.1984 υπέβαλε δήλωση προβλεπόμενη από το νόμο 1337/1983 με συνημμένα το τοπογραφικό διάγραμμα κάλυψης, την κάτοψη, τεχνική έκθεση, δήλωση αντοχής αυθαιρέτου και απόδειξη καταβολής σε τράπεζα, από το πολιτικό μηχανικό ………… Κατά την κτηματογράφηση της περιοχής το επίδικο ακίνητο έλαβε όπως εκτέθηκε ΚΑΕΚ …………. και εγγράφηκε ότι ήταν κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου με το σκεπτικό «πλήρης κυριότητα προκύπτει εκ του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου ως διαδόχου του τουρκικού κράτους, το οποίο υπάρχει επί των δασικών εν γένει και χορτολιβαδικών εκτάσεων». Με βάση το από 18.11.2008 τοπογραφικό διάγραμμα της κτηματικής Υπηρεσίας Πειραιά το άνω γεωτεμάχιο με εμπίπτει στο Δημόσιο κτήμα με Α.Β.Κ ….. Με βάση το με αρ. πρωτ. …………/26.2.2019 έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά- Δασαρχείο Πειραιά, τμήμα του επιδίκου 109,41 τμ. εμπίπτει σε ευρύτερη δασική έκταση με κωδικό ΔΔ ….. ενώ το λοιπό σε μη δασική έκταση, κατά δε το από 27.3.2019 έγγραφο της ιδίας υπηρεσίας το άνω τμήμα των 109,41 στις Α/Φ του έτους 1945 καλύπτεται από δασική θαμνώδη βλάστηση και φρύγανα χωρίς ίχνος καλλιέργειας, στις δε μεταγενέστερες Α/Φ 1969 η έκταση εμφανίζεται χωρίς δασική βλάστηση με κτίσματα. ¨Ομως η ευρύτερη έκταση είχε πάντοτε αγροτική μορφή, σύμφωνα με την από Νοέμβριο του 2016 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του τοπογράφου μηχανικού …………., ο οποίος διορίστηκε με την υπ’ αριθμ. 690/2015 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία διενεργήθηκε στα πλαίσια δίκης κατά του Δημοσίου για το γεωτεμάχιο με αρ. ΚΑΕΚ ……, το οποίο βρίσκεται στην ίδια τοποθεσία, όρμο …., νοτίως της λεωφόρου Κυνοσούρας, όπως και το επίδικο. Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο άνω πραγματογνώμων από την τοπογραφική ερμηνεία, από άποψης εδαφοκάλυψης, του τοπογραφικού χάρτη του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του έτους 1889 (φύλλον SALAMIS) κλίμακος 1:25.000 και από την τοπογραφική ερμηνεία του τοπογραφικού χάρτη της ΓΥΣ, κλίμακος 1:50.000 (φύλλον Αθήναι – Πειραιεύς) έτους 1958, ο οποίος συνετάγη με Α/Φ λήψεως Αυγούστου 1945, προέκυψε ότι ήδη από το έτος 1889 η ευρύτερη περιοχή εμφανίζεται ως καλλιεργούμενοι αγροί με δημητριακά. Εξάλλου από τη φωτοερμηνεία δια στερεοσκοπικής παρατηρήσεως των Α/Φ 1945, διαπιστώθηκε ότι το (εκεί) επίδικο) και τα πέριξ αυτού όμορα γεωτεμάχια, τον Αύγουστο του 1945 ήταν γεωργικώς καλλιεργημένα με δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι), όπως και την από τη φωτοερμηνεία των Α/Φ της ΓΥΣ, λήψεως 1960. Η απάντηση δεν είναι διάφορη για το επίδικο ακίνητο της παρούσας αγωγής, το οποίο βρίσκεται στην ίδια ακριβώς τοποθεσία με το γεωτεμάχιο με αρ. ΚΑΕΚ …. νοτίως της οδού Κυνόσουρας προς τη θάλασσα. Εκτός τούτων το με AΒΚ … Δημόσιο Κτήμα έκτασης 18.280 τμ., (στο οποίο εμπίπτει το επίδικο γεωτεμάχιο) καταγράφηκε ως δημόσιο κτήμα περί τα τέλη της δεκαετίας του 1930, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά σε δασικό χαρακτήρα αυτού, καθώς στην περιθωριακή στήλη του οικείου Γενικού βιβλίου καταγραφής ως «Είδος Κτήματος», αναφέρεται «αγρός». Είναι άξιο μνείας ότι το Δημόσιο υπέβαλε για το άνω Δημόσιο κτήμα την με αρ. πρωτ. …../14.3.2003 έντασή του ζητώντας να αποδοθεί κατά όρια, θέση και έκταση στο Υπουργείο Οικονομικών και όχι στη Διεύθυνση Δασών, επικαλούμενο ότι είχε καταγραφεί ως Δημόσια Κτήματα. Το επίδικο δεν περιλαμβάνεται στις εκτάσεις που είχαν αναγνωρισθεί ως δημόσια δάση στη νήσο Σαλαμίνα, τα οποία ήταν αυτά που ανήκαν στη διαλελυμένη Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου, με βάση την υπ’ αριθ. 305/24-01-1845 απόφαση της Επιτροπής επί των διαφιλονικούμενων δασών, γεγονός που επικυρώθηκε και με τη διάταξη του άρθρου 15 του Ν. 3208/2003 (βλ. τα άνω έγγραφα της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά). Συνεπώς δεν αποδεικνύεται ότι το επίδικο ακίνητο και η ευρύτερη περιοχή του περιλαμβανόταν σε δημόσια δασική έκταση, αφού δεν ανήκε στα δημόσια δάση της διαλυμένης Μονής Αγίου Νικολάου, η δε καταγραφή του σε έκταση που συνιστούσε Δημόσιο κτήμα έγινε χωρίς καμία αναφορά στο δασικό του χαρακτήρα. Το εναγόμενο προσκομίζει περαιτέρω δημοπρασίες εκποίησης ετών 1928-1934 για τεμάχιο γαιών 390 στρεμμάτων 250 τμ., παραγγελίες στον Οικονομικό Έφορο Μεγαρίδας για προκήρυξη δημοπρασίας εκποίησης και πρωτόκολλα γνωμοδοτήσεως για το καταβλητέο μίσθωμα α) από την …. ….. για έκταση 18, 280 στρεμμάτων του Δημοσίου στη θέση «…………» το έτος 1925, β) από τον ………. για έκταση 6 στρεμμάτων έτους 1943 και γ) από τον ………. για έκταση 24 στρεμμάτων έτους 1930-1931. ¨Όμως το επίδικο βρίσκεται στον όρμο «…» και όχι «κόλπο ….», που βρίσκεται ανατολικότερα (βλ. τοπογραφικό διάγραμμα που συνοδεύει την πραγματογνωμοσύνη που αναφέρθηκε). ¨Όπως επίσης έχει κριθεί ήδη με αποφάσεις του παρόντος Δικαστηρίου (Εφετείου Πειραιώς 15/2018, 470/2021, 472/2021, 567/2023) όλα τα πρωτόκολλα γνωμοδοτήσεως που αφορούσαν την χερσόνησο Κυνόσουρας ακυρώθηκαν κατόπιν άσκησης ανακοπών με τις με αρ. 19,20, 21,22,2425,26,27,29,30,31,36 και 38/1940 αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Σαλαμίνας (βλ. το με αρ. πρωτ. …./3.8.1974 έγγραφο της Οικονομικής Εφορίας Σαλαμίνος με θέμα « περί των υπό στοιχ. ΒΚ … έως …. κτημάτων του Δημοσίου εκτάσεως 402060 τμ. εις απαλλοτριωθείσαν έκτασιν δια τας ανάγκας του ΟΛΠ εις περιοχήν Κυνόσουρας Σαλαμίνας», που προσκομίστηκε ως σχετικό επί των με αρ. 470/2021 και 567/2023 αποφάσεων του παρόντος Δικαστηρίου, από το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο). ¨Όπως αναφέρεται στο ίδιο έγγραφο, στο βιβλίο καταχωρήσεως δημοσίων κτημάτων δεν φέρεται καταχωρημένος ο τίτλος του Δημοσίου, αναφορικά με τα με αρ. ΒΚ … έως ….. κτήματα και ακόμα «ευρισκόμεθα συνεχώς προ αδυναμίας να αποφανθώμεν καταφατικώς περί υπάρξεως ή μη δικαιωμάτων του Δημοσίου εις τα επί μέρους τμήματα». Εξάλλου εκτός από την απαλλοτρίωση στο βόρειο τμήμα της Χερσονήσου Κυνόσουρας (με την Ε13862/5745/2.8.1969 ΚΥΑ των Υπουργών Οικονομικών κι Εμπορικής Ναυτιλίας (ΦΕΚ Δ 167/13.9.1969) διενεργήθηκε απαλλοτρίωση και στο νότιο τμήμα με την ΚΥΑ 342/175/16.2.1972 (ΦΕΚ 45/25.2.1972), η οποία ανακλήθηκε με την με αρ. ΚΥΑ 4159/2170/Ν 11549/20.4.1975 και τόσο η αρχική (ΚΥΑ 342/175/16.2.1972 – ΦΕΚ 45/25.2.1972), όσο και η ανακλητική αυτής μεταγράφηκε κανονικά στις μερίδες των φερόμενων ως ιδιοκτητών και μεταξύ αυτού και του ………., πατέρα των εναγόντων ως εικαζόμενων ιδιοκτητών (βλ. το με αρ. ………./24.6.1975 έγγραφο του Ο.Λ.Π προς τον Υποθηκοφύλακα Σαλαμίνας). Έπεται ότι αν επρόκειτο για αδιαμφισβήτητη έκταση που ανήκε στο Δημόσιο, δεν θα παρίστατο ανάγκη καθόλου να κηρυχθούν οι άνω απαλλοτριώσεις. Η καταγραφή του επιδίκου στο ΒΚ … δημόσιο κτήμα δεν σημαίνει και κτήση κυριότητας από πλευράς του Δημοσίου, η οποία απαιτείται να στηρίζεται στη θετική επίκληση και απόδειξη από αυτό των γεγονότων που την θεμελιώνουν και όχι στην αρνητική επίκληση της όποιας έλλειψης παρουσιάζουν οι τίτλοι που επικαλείται ο ιδιώτης (ΑΠ 368/2015 σε www.areiospagos.gr). Κατόπιν αυτών δεν αποδεικνύεται ο ισχυρισμός του Δημοσίου, τον οποίο επανέφερε με την έφεσή του, ότι είχε καταστεί κύριο του επιδίκου με οποιονδήποτε τρόπο, είτε ως δασική έκταση, είτε ασκώντας διακατοχικές πράξεις άνω της εικοσαετίας (έκτακτη χρησικτησία). Ότι η έκταση των 18 στρεμμάτων από την οποία προήλθε και το επίδικο, ήταν κυριότητας του …….. και ανήκε στην οικογένειά του από το έτος 1850 και δεν ουδέποτε ήταν δασική έκταση έχει γίνει δεκτό και αποφάσεις του παρόντος Δικαστηρίου, με αρ. 626/2010 (επικυρώθηκε με την με αρ. 112/2013, απόφαση του Αρείου Πάγου), 647/2017, 15/2018, 470/2021, 567/2023). Εξάλλου ο ισχυρισμός του Ελληνικού Δημοσίου, τον οποίο επανέφερε με την έφεσή του, ότι απέκτησε το επίδικο α) «δικαιώματι πολέμου», διότι αποτελούσε δημόσια γαία, που ανήκε στο Οθωμανικό Δημόσιο, β) άλλως ανήκε στους Οθωμανούς υπηκόους και κατελήφθη από αυτό την 21-1/3-2-1830, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμος, ως μη νόμιμος, με δεδομένο ότι η Αττική και η νήσος Σαλαμίνα δεν κατακτήθηκε διά των όπλων, αλλά παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Κράτος την 31η Μαρτίου 1833 βάσει της από 27-6/9-7-1832 Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως (ΑΠ 1132/2020, ΑΠ 769/2020, ΑΠ 832/2020, ΑΠ 279/2019, ΑΠ 7/2019 www.areiospagos.gr). Αποδεικνύεται επομένως πλήρως ότι οι ενάγοντες έχουν καταστεί (μετά την αποδοχή της κληρονομίας του πατέρα τους που απεβίωσε πριν την εισαγωγή του κτηματολογίου) έχουν καταστεί συγκύριοι κατά ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου με παράγωγο τρόπο, έχοντας αποκτήσει αυτό από αληθείς κυρίους και με πρωτότυπο τρόπο με έκτακτη χρησικτησία υπό τον ΑΚ και τις διατάξεις του βρδ, με αφετηρία το έτος 1850. Με δεδομένο δε ότι το επίδικο δεν είχε περιέλθει στο Δημόσιο με τους επικαλουμένους τρόπους (δάσος, λιβάδι, βοσκότοπος ή έκτακτη χρησικτησία) δεν επρόκειτο για Δημόσιο κτήμα, δεν ήταν και αναγκαίο να αποδειχθεί επ’ αυτού κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία για διάστημα 30 ετών πριν την 11.9.2015 (EφΠειρ 676/2022, ΕφΠειρ 472/2021 σε https://www.efeteio-peir.gr/, ΕφΠειρ 647/2017). Συνακόλουθα η πρώτη εγγραφή στο κτηματολόγιο, κατά την οποία φέρεται κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου να μην είναι ακριβής. Επομένως η αγωγή έπρεπε να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, να αναγνωρισθεί η κυριότητα των εναγόντων (συγκυριότητα κατά ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου) στο επίδικο ακίνητο και στη συνέχεια, να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε όμοια και αφού απέρριψε τους ισχυρισµούς του εναγόμενου περί ιδίας κυριότητας επί του επιδίκου, ως μη νόμιμο τον πρώτο (διαδοχή από το Οθωμανικό Δημόσιο) και ως ουσιαστικά αβάσιμο τους λοιπούς (ένσταση ιδίας κυριότητας λόγω έκτακτης χρησικτησίας και δασικής έκτασης), έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, όπως άνω αναφέρθηκε, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο κι εκτίμησε τις αποδείξεις. και όσα αντίθετα υποστηρίζει το εκκαλούν με την κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμα. Κατόπιν αυτού καθώς δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς εξέταση, πρέπει αυτή να απορριφθεί στο σύνολό της, τα δε δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει, γενομένου δεκτού του σχετικού αιτήματός του, να επιβληθούν σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος, μειωμένα όμως σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 191 § 2, 183 ΚΠολΔ και 22 § 1 του ν. 3693/1957, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει στην ουσία της την έφεση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) €.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 3.11.2023.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ