ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
4ο τμήμα
Αριθμός απόφασης : 628/ 2023
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(4ο τμήμα)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Σοφία Καλούδη, Εφέτη, Δημήτριο Καβαλλάρη, Εισηγητή Εφέτη και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….. για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:
ΤΟΥ ΑΝΑΚΟΠΤΟΝΤΟΣ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Του υπό εκκαθάριση ναυτεργατικού σωματείου με την επωνυμία «………….», που εδρεύει στον Πειραιά, οδός ………., όπως νομίμως εκπροσωπείται, από τους εκκαθαριστές του ………………, το οποίο εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κατσακιώρη.
ΤΟΥ ΚΑΘ΄ΟΥ Η ΑΝΑΚΟΠΗ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ :Του σωματείου με την επωνυμία «…………….. που εδρεύει στον Πειραιά, ………….. όπως νομίμως εκπροσωπείται, το οποίο εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον Πληρεξούσιό του Δικηγόρο Γεώργιο Χλούπη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.).
Το ενάγον και ήδη εφεσίβλητο άσκησε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς από 31.7.2018 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2018 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με αρ. 2507/2019 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε αυτήν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου το εναγόμενο -εκκαλούν και ήδη ανακόπτον με την από 4.10.2019 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019 έφεση, επί της οποίας εκδόθηκε, ερήμην αυτού, η με αρ. 99/2021 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, που απέρριψε την έφεση, όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ. 623/2021 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου.
Την ως άνω εφετειακή απόφαση προσέβαλε το ήδη ανακόπτον με την από 7-6-2021 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2021 ανακοπή ερημοδικίας, η συζήτηση της οποίας ορίστηκε για τη δικάσιμο της 7.4.2022, οπότε και αναβλήθηκε για τη συνεδρίαση που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 7-6-2021 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021 ανακοπή ερημοδικίας, η οποία στρέφεται κατά της με αριθμό 99/2021 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, που εκδόθηκε ερήμην του ανακόπτοντος υπό εκκαθάριση σωματείου (εκκαλούντος), όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ. 623/2021 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα κατά τα άρθρα 144, 495 και 503 παρ. 1 του ΚΠολΔ, καθώς δεν προκύπτει επίδοση της ανακοπτόμενης απόφασης κι επιπλέον έχει κατατεθεί το ορισθέν παράβολο των 200 € (βλ. το υπ’ αρ. ……………. e- paravolo, άρθρο 505 § 2 ΚΠολΔ).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 501 § 1 του ΚΠολΔ ανακοπή κατά αποφάσεως που έχει εκδοθεί ερήμην του ανακόπτοντος επιτρέπεται, αν εκείνος που δικάστηκε ερήμην δεν κλητεύθηκε καθόλου ή δεν κλητεύθηκε νόμιμα ή εμπρόθεσμα ή αν συντρέχει λόγος ανώτερης βίας. Ως ανώτερη βία, νοείται κάθε απρόβλεπτο και εξαιρετικό γεγονός, είτε αντικειμενικό είτε σχετικό με το πρόσωπο του διαδίκου που ερημοδικάστηκε ή του πληρεξουσίου του δικηγόρου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να αποτραπεί ούτε με μέτρα εξαιρετικής επιμέλειας και σύνεσης (ΑΠ 224/2013 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, η εν λόγω δικονομική ανώτερη βία είναι έννοια ταυτιζόμενη, κατά τον πυρήνα της, προς την ομώνυμη έννοια του ουσιαστικού δικαίου, διαφοροποιούμενη έναντι της τελευταίας μόνον κατά τις συνέπειες, ως συνεπαγόμενη τη δυνατότητα επαναφοράς των πραγμάτων στην πρότερα κατάσταση, με ανατροπή της κύρωσης από την παράβαση του δικονομικού βάρους, ενώ κατά το ουσιαστικό δίκαιο λειτουργεί ως λόγος απαλλαγής του οφειλέτη, εμφανιζόμενη ως στενότερη έννοια έναντι του τυχηρού, όπου τούτο δημιουργεί ευθύνη του οφειλέτη (ΑΠ 1778/2013, ΑΠ 6/2012, ΑΠ 633/2011, ΑΠ 1260/2010 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1793/2009 ΕλλΔνη 2010 681, ΑΠ 1562/2008 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Γεγονότα ανώτερης βίας είναι δυνατό να θεωρηθούν, μεταξύ άλλων, η αιφνίδια ασθένεια ή τυχόν ατύχημα του διαδίκου ή του πληρεξούσιου δικηγόρου του (ΑΠ 544/2016, ΑΠ 1778/2013, ΑΠ 1506/2013, ΑΠ 1347/2012, ΑΠ 6/2012 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Κεραμεύς /Κονδύλης/Νίκας (-Πανταζόπουλος) ΚΠολΔ2 άρθρο 501 αρ.4). Εξάλλου, αν η ανακοπή ερημοδικίας ασκήθηκε εμπροθέσμως και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρο 503 παρ. 1 και 505 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πιθανολογείται ότι είναι βάσιμος ο λόγος που προτάθηκε, τότε το Δικαστήριο εξαφανίζει την ερήμην απόφαση, διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο (άρθρο 505 παρ. 2 ΚΠολΔ) και αμέσως προχωρεί στην εξέταση της διαφοράς, αφού οι διάδικοι επανέλθουν στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την απόφαση που εξαφανίστηκε.
Στην προκείμενη περίπτωση το ανακόπτον υπό εκκαθάριση σωματείο ισχυρίζεται στην ανακοπή του ότι oυδέποτε έλαβε η νόμιμη εκπρόσωπος αυτού σφραγισμένο φάκελο με το δικόγραφο της έφεσης, με πράξη καταθέσεως και ορισμό δικασίμου γι΄αυτή της 4.10.2020, λόγω απώλειας αυτού από κακόβουλη ενέργεια τρίτου, με την ημέρα που είχε ορισθεί η συζήτηση τη έφεσης να δικαθσεί ερήμην και να απορριφθεί η έφεσή του. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόμιμος και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.
Aπό τις με αρ. ΔΣΑ ………/7-11-2022 και ΔΣΑ ………../7-11-2022 ………../12/2022 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ……………, που ελήφθησαν με την επιμέλεια του ανακόπτοντος, ενώπιον του Δικηγόρου Αθηνών …………. (άρθρο 421 παρ.1 ΚΠολΔ) κατόπιν νομότυπης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης του καθ’ ού η ανακοπή (βλ. την με αρ. ……/2.12.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή …………., σε συνδυασμό με τη από 2.12.2022 κλήση – γνωστοποίηση μαρτύρων) και τα έγγραφα που προσκόμισε ο ανακόπτον πιθανολογήθηκαν τα εξής : Η έφεση του εκκαλούντος προσδιορίστηκε προς συζήτηση από την πληρεξούσια του εφεσιβλήτου (καθ΄ού η ανακοπή) στις 8.10.2020 και με βάση την με αρ. …./22.10.2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ……, λόγω του ότι δεν ανευρέθηκε στην οικία της (…………..), η νόμιμη εκπρόσωπος του εκκαλούντος ………, ούτε άλλο πρόσωπο από τα αναφερόμενα στο άρθρο 126ΚΠολΔ και η θύρα αυτής ήταν κλειστή, θυροκολλήθηκε το άνω έγγραφο στην οικία της παραπάνω σε σφραγισμένο φάκελο. Την ίδια ημέρα ο ως άνω δικαστικός επιμελητής, όπως αναφέρεται στην βεβαίωση που επισυνάπτεται στην έκθεση επιδόσεως, απέστειλε αντίγραφο του εγγράφου στο Α.Τ. Καλλιθέας και συστημένη επιστολή στο Ταχυδρομικό Γραφείο Ομόνοιας με έγγραφη ειδοποίηση κατά τα άρθρα 128 και 129 ΚΠολΔ. Όμως, όπως καταθέτουν οι μάρτυρες ………….. (βλ. ένορκες βεβαιώσεις) η διανομή της αλληλογραφίας στην πολυκατοικία στην ……. επί της οδού ……………., γινόταν από την πρώτη ως διαχειρίστρια με τη συνδρομή της δεύτερης, οι οποίες ουδέποτε είχαν παραδώσει στην νόμιμη εκπρόσωπο του ανακόπτοντος, που λόγω ασθένειας δεν έβγαινε από την οικία της, ειδοποίηση για παραλαβή συστημένου ή χαρτί Δικαστηρίου, στην δε ως άνω πολυκατοικία το έτος 2019 και το έτος 2020 και κατά διάρκεια της καραντίνας είχαν κλαπεί και από άλλους ενοίκους γράμματα και άλλα αντικείμενα. Από τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι λόγω απώλειας του δικογράφου της έφεσης και απόδειξης παραλαβής συστημένου, οφειλόμενη σε ενέργεια τρίτου, δεν κατέστη δυνατό να πληροφορηθεί η νόμιμη εκπρόσωπος του ανακόπτοντος, τον ορισμό δικασίμου της έφεσης του εκκαλούντος υπό εκκαθάριση σωματείου για την δικάσιμο της 8.10.2020, την οποία δεν μπορούσε να το πληροφορηθεί αυτό και με άλλο τρόπο, ώστε να εκπροσωπηθεί αυτό από πληρεξούσιο Δικηγόρο. Κατόπιν αυτών και αφού πιθανολογήθηκε η βασιμότητα του λόγου της ανακοπής, θα πρέπει να εξαφανισθεί η ανακοπτόμενη, με αρ. 99/2021 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ. 623/2021 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου ανακοπής ερημοδικίας που προαναφέρθηκε στο ανακόπτον εκκαλούν -ανακόπτοντα και ερευνηθεί η έφεση αυτού από τυπική και ουσιαστική άποψη.
Η από 4.10.2019 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019 έφεση του υπό εκκαθάριση σωματείου στρεφόμενη κατά της με αρ. 2507/2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά τακτικής διαδικασίας έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα δεδομένου ότι η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στις 6.9.2019 (βλ. τις με αρ. ……./6.9.2019 έκθεση επιδόσεως του δικ. επιμελητή στο Πρωτοδικείο (άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ). Για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί το αντίστοιχο παράβολο, με βάση τη διάταξη του άρθρου 495 αρ.4 ΚΠολΔ (βλ. τα με αρ. . …………. eparavolo ποσού 150 €). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ).
Με την από 31.7.2018 και με αρ. καταθ. ………/2018 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, το ενάγον σωματείο εξέθετε ότι το εναγόμενο συνιστά επαγγελματικό σωματείο, με την επωνυμία «…………., με μέλη τους αξιωματικούς ραδιοτηλεγραφητές και ραδιοηλεκτρονικούς αξιωματικούς του Εμπορικού Ναυτικού, με όργανα αυτού το δεκαπενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, πενταμελή Ελεγκτική Επιτροπή και πενταμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο. ¨Ότι κατά ρητή πρόβλεψη στο 27 του Καταστατικού του, σε περίπτωση διάλυσής του η κινητή και ακίνητη περιουσία του θα περιερχόταν κατά διαχείριση στο ενάγον σωματείο «………..» με μέλη τους συνταξιούχους ραδιοτηλεγραφητές και ραδιοηλεκτρονικούς αξιωματικούς του Εμπορικού Ναυτικού, έως ότου η οργάνωση των Αξιωματικών Ραδιοτηλεγραφητών και Ραδιοηλεκτρονικών Ε.Ν. συσταθεί σε νέο σωματείο, στο οποίο θα περιερχόταν η πάνω περιουσία, εφόσον τα μέλη του είναι τουλάχιστον 500. Ότι η ως άνω περιουσία του εναγομένου σωματείου, είχε αποκτηθεί, με χρήματα καισυνδρομές των μελών του, οι οποίο είναι πλέον είναι συνταξιούχοι και, στην πλειονότητά τους, μέλη του ενάγοντος σωματείου. Ότι τον Απρίλιο του 2013 με πρωτοβουλία της τότε Πρόεδρου του ΔΣ του εναγόμενου προκλήθηκε έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 13-4-2013 με αντικείμενο την τροποποίηση του καταστατικού του εναγόμενου σωματείου και, η οποία έλαβε χώρα την άνω ημερομηνία και αποφάσισε την αλλαγή των προϋποθέσεων εισδοχής και διατήρησης ιδιότητας μελών, μείωση αριθμού μελών των συγκροτούντων τα όργανα του Σωματίου και τροποποίηση του ως άνω άρθρου 27, ώστε η διαχείριση της περιουσίας σε περίπτωση λύσης να περιέρχεται στο δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ (ΠΝΟ). Ότι στις 27-11-2013 έλαβε χώρα ειδική Γενική Συνέλευση με αντικείμενο τη λύση του σωματείου και τη ρύθμιση της τύχης της περιουσίας του με την οποία αποφασίστηκε ότι εάν το σωματείο δεν ανασυσταθεί μέχρι τις 31-12-2015 ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του εναγόμενου θα περιερχόταν κατά κυριότητα στην ΠΝΟ. Ότι οι άνω αποφάσεις της ΓΣ είναι απόλυτα άκυρες, καθώς ενεργά μέλη του εναγόμενου, κατά το χρόνο διενέργειάς τους, ήταν μόλις 7 από τα 18 φερόμενα μέλη του, τα δε υπόλοιπα μέλη αυτού είχαν χάσει αυτοδικαίως την ιδιότητά τους, όπως εκτίθεται αναλυτικά στην αγωγή, γεγονός που είχε γνωστοποιήσει το ενάγον στo εναγόμενο (Πρόεδρο του Δ.Σ. αυτού) με την από 9.10.2012 εξώδικη δήλωσή του, ώστε ο αριθμός των ενεργών μελών του να μην επαρκούσε για τη συγκρότηση των οργάνων του (Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο κάλεσε για την έκτακτη ΓΣ της 13.4.2013) το δε εναγόμενο είχε λυθεί αυτοδικαίως, λόγω μείωσης των μελών του κάτω των 10, με βάση τη διάταξη του άρθρου 104 ΑΚ. Με βάση το ιστορικό αυτό επικαλούμενο ότι τουλάχιστον από11-10-2012 άλλως 13-4-2013, είχε καταστεί το ίδιο φορέας του δικαιώματος διαχείρισης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου, το οποίο γεννήθηκε, κατά την ανωτέρω ρητή πρόβλεψη του καταστατικού του (εναγόμενου), με την αυτοδίκαιη λύση αυτού, ζήτησε : 1) να αναγνωρισθεί ότι το εναγόμενο σωματείο είχε αυτοδικαίως λυθεί ήδη από την 11-10-2012, άλλως από την 13-4-2013, 2) να αναγνωρισθεί ότι λόγω ακυρότητας της σύγκλησης και συγκρότησης της από 13-04-2013 έκτακτης ΓΣ και της από 27-11-2013 ειδικής ΓΣ, έχοντας λυθεί αυτοδικαίως το εναγόμενο από την 11-10-2012, άλλως από την 13-4-2013, οι ληφθείσες αποφάσεις των ως άνω δυο Γ.Σ. τυγχάνουν ανυπόστατες, άλλως άκυρες και συγκεκριμένα : α) η απόφαση της από 13-04-2013 εκτάκτου γενικής συνελεύσεως περί της κατά τα άνω τροποποίησης του καταστατικού του και η βάσει αυτής γενόμενη τροποποίηση του καταστατικού, και β) η απόφαση της από 27-11-2013 Ειδικής Γενικής Συνέλευσης περί λύσεως αυτού, 3) να αναγνωρισθεί ότι το περιεχόμενο του καταστατικού του εναγόμενου στο σύνολό του και ιδίως του άρθρου 27 παρ.2 εξακολουθεί να ισχύει όπως είχε κατόπιν της τελευταίας νόμιμης τροποποίησης του γενομένης βάσει της υπ’ αριθ. 8871/2004 αποφάσεως του Πρωτοδικείου Πειραιά, 4) να αναγνωρισθεί ότιαπέκτησε το ενάγον σωματείο το δικαίωμα διαχείρισης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου σωματείου, σύμφωνα με το άρθρο 27 παρ. 2 του. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία έκανε αυτή δεκτή ως προς τα με στοιχ. 1, 2, και 3 αιτήματα αυτής, αναγνώρισε ότι το εναγόμενο είχε λυθεί από την 13.4.2013, οι από 13.4.2013 και 27.11.2013 αποφάσεις της Γ.Σ. αυτής είναι αυτοδικαίως άκυρες και το καταστατικό του σωματείου ίσχυε κατόπιν της τελευταίας νόμιμης τροποποίησης του γενομένης βάσει της υπ’ αριθ. 8871/2004 αποφάσεως του Πρωτοδικείου Πειραιά. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Το άρθρο 93 παρ. 1 ΑΚ, που έχει ευρύτερη εφαρμογή σε όλα τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου με σωματειακή μορφή και κατά την κρατούσα στη νομολογία άποψη εφαρμόζεται αναλόγως και στις άκυρες αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου (ΑΠ 1043/2020, ΑΠ 433/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ορίζει ότι η συνέλευση των μελών αποτελεί το ανώτατο όργανο του σωματείου και αποφασίζει για κάθε υπόθεσή του, που δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα άλλου οργάνου. Κατά, δε, τα άρθρα 95 και 96 ΑΚ, εξουσία σύγκλησης της συνέλευσης του σωματείου έχει καταρχήν η διοίκηση του σωματείου και σε εξαιρετικές περιπτώσεις η μειοψηφία των μελών, μετά από προηγούμενη εξουσιοδότηση του δικαστηρίου. Σε περίπτωση που τα μέλη του σωματείου κληθούν σε γενική συνέλευση άνευ τήρησης των νόμιμων διατυπώσεων και από αναρμόδια πρόσωπα ή όργανα, η τοιαύτη συγκέντρωση δεν δύναται να θεωρηθεί ως γενική συνέλευση, δηλαδή είναι νομικά ανύπαρκτη και οι αποφάσεις αυτές δεν δύναται να θεωρηθούν ως αποφάσεις του συλλογικού τούτου οργάνου, αλλά είναι απολύτως άκυρες, την ακυρότητα, δε, αυτή μπορεί να προβάλει οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον και δεν χρήζουν προσβολής προς ακύρωση κατά το άρθρο 101 ΑΚ, το οποίο προϋποθέτει απόφαση της γενικής συνέλευσης, η οποία συγκλήθηκε νόμιμα, αντίκειται, όμως, στο νόμο ή στο καταστατικό (ΑΠ 1601/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, στις περιπτώσεις αυτές βρίσκει έδαφος εφαρμογής η γενική αναγνωριστική αγωγή κατ` άρθρο 70 ΚΠολΔ, η οποία είναι καταρχήν απρόθεσμη και μπορεί να ασκηθεί όταν η προσβαλλόμενη απόφαση του σωματείου λόγω της βαρύτητας του ελαττώματος δεν είναι απλώς ακυρώσιμη, (επί της οποίας ισχύει η σύντομη αποσβεστική προθεσμία των έξι μηνών, ΑΠ 433/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αλλά ανυπόστατη ή απολύτως άκυρη (άρθρο 180 ΑΚ). Τέτοιες αποφάσεις είναι και εκείνες, οι οποίες δεν περιβλήθηκαν τα εξωτερικά γνωρίσματα απόφασης, ή αποφάσεις προδήλως κατά το φαινόμενο μόνον τέτοιες ή αυτές που εκδόθηκαν πέραν από την ανήκουσα στη συνέλευση εξουσία ή εμφανίζουν αντίθεση με απαγορευτικό νόμο ή τα χρηστά ήθη από την άποψη του περιεχομένου της τυχόν εκφρασθείσας με αυτές δικαιοπρακτικής βούλησης κατά τα άρθρα 174 και 178 ΑΚ, οπότε στις περιπτώσεις αυτές είναι αυτοδικαίως άκυρες και δεν εφαρμόζεται το άρθρο 101 ΑΚ , ώστε η προβολή τους δεν υπόκειται σε καμία προθεσμία και είναι αντικείμενο της αναγνωριστικής αγωγή του άρθρου 70 ΚΠολΔ, και όχι της διαπλαστικής αγωγής του άρθρου 101 ΑΚ (ΑΠ 734/2021, ΑΠ 1506/2018, ΑΠ 410/2016, ΑΠ 819/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Βλαστός Δίκαιο Σωματείων Συνδικαλιστικών Ενώσεων και Εργοδοτικών Οργανώσεων 2007 σ. 306). Η αγωγή αυτή μπορεί να ασκηθεί από οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον για την αναγνώριση της ακυρότητας αυτής, τα μέλη του σωματείου, το ίδιο το σωματείο, τα διάφορα όργανά του και από τρίτα εκτός του σωματείου πρόσωπα. (ΕφΘεσ 1680/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Eξάλλου, κατά το άρθρο 104 ΑΚ: Το σωματείο διαλύεται στις περιπτώσεις που προβλέπει το καταστατικό. Το σωματείο διαλύεται μόλις τα μέλη του μείνουν λιγότερα από δέκα. Η διάταξη αυτή καθορίζει τις περιπτώσεις αυτοδίκαιης διάλυσης του σωματείου, (στις περιπτώσεις που ορίζει το καταστατικό ή όταν τα μέλη του μείνουν λιγότερα από δέκα) και ειδικότερα η πρώτη περίπτωση είναι απόρροια της αυτονομίας του σωματείου, ενώ η δεύτερη αποδίδει επιταγή της δημόσιας τάξης, (exlege), γιατί τεκμαίρεται ότι το σωματείο που έχει μόνο 9 ή λιγότερα μέλη δεν είναι δυνατόν πλέον να είναι βιώσιμο (βλ. Εφ.Θεσ. 2592/1989 Αρμ. 1989 (7780), ΔΕΝ 1990 (432), Α. Τούση Νομικά πρόσωπα Αθήνα 1946, σ.137). Μέσα στα πλαίσια αυτά το καταστατικό δεν μπορεί να αποκλείσει τη διάλυση του σωματείου στην προαναφερόμενη περίπτωση, ούτε να ορίσει μικρότερο αριθμό των 10 μελών για την επέλευση της διάλυσης, μπορεί όμως να ορίσει μεγαλύτερο αριθμό του παραπάνω ελάχιστου ορίου των μελών. Με αυτόν τον τρόπο η διάλυση του σωματείου επέρχεται αυτοδίκαια, χωρίς να απαιτείται πανηγυρική προς τούτο πράξη, (π.χ. απόφαση των υπολειπόμενων μελών, ή Δικαστική απόφαση κ.λπ.), με αυτήν δε επέρχεται λήξη της δραστηριότητας του σωματείου ως προς την επιδίωξη του σκοπού του (βλ. ΑΠ.876/1990, Εφ.Πειρ. 755/1986 ΔΕΝ/1987 (1063), ΝοΒ/Ι987 (212), ΝΣΚ 56/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΝΣΚ 137/2011, Στυλιανός Βλαστός ο.π. σ.603, Γεωργιάδη: «Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου» Β’ εκδ. σελ. 152, 169).
Το εκκαλούν με τον πρώτο και δεύτερο λόγο της έφεσής του ισχυρίζεται ότι το ενάγον δεν έχει άμεσο έννομο συμφέρον για την άσκηση της αγωγής, ενώ ήδη με αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς έχει κριθεί με δύναμη δεδικασμένου ότι υφίσταται νόμιμη διοίκηση και σωματείο, που δεν έχει λυθεί. Με τους τρίτο και τέταρτο λόγους της έφεσής του ισχυρίζεται ότι η αγωγή έπρεπε να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω παρόδου της σχετικής αποσβεστικής προθεσμίας (30 ημερών άρθρο 4 παρ. 8 του ν. 1264/1982). Οι λόγοι αυτoί της έφεσης είναι απορριπτέοι. Ειδικότερα το ενάγον δικαιολογεί έννομο συμφέρον για άσκηση της παρούσας αγωγής, καθώς με βάση τα όσα εκτίθενται σ΄αυτή είχε δικαίωμα προσδοκίας να αναλάβει τη διαχείριση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου, το οποίο τελούσε υπό την αναβλητική αίρεση της διάλυσής του και περάτωσης της εκκαθάρισης. Το δικαίωμα αυτό, με περιεχόμενο τη σύσταση επικαρπίας επί της κινητής και ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου ήταν γεγενημμένο, και κατά το χρόνο των επιδίκων Γενικών Συνελεύσεων, τελούσε στο στάδιο ηρτημένης της αίρεσης, ωστόσο αυτό ματαιώθηκε με τις επίμαχες Γενικές Συνελεύσεις. (βλ. ΑΠ 479/2021 τμήμα Ε σε www.areiospagos.gr). Περαιτέρω είναι άξιο μνείας ότι αποφάσεις εκουσίας δικαιοδοσίας δεν παράγουν δεδικασμένο και για το ουσιαστικό δικαίωμα και ιδίως δεν παράγεται δεδικασμένο από την με αρ. 1393/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία απέρριψε αίτηση του ενάγοντος για ορισμό προσωρινής Διοίκησης, η οποία λόγω και του χρόνου έκδοσης αυτής (2011) είναι πρόδηλο ότι δεν κάλυπτε και τις παρούσες αποφάσεις με ημερομηνίες 13.4.2013 και 27.11.2013. Ακόμα η με αρ. 577/2013 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου που αφορούσε δίκη για αντικατάσταση εκκαθαριστών κήρυξε απλώς τη συζήτηση απαράδεκτη, ενώ η με αρ. 809/2013 παρέπεμψε την υπόθεση (ασφαλιστικά μέτρα νομής) στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς. Επιπλέον με βάση τα όσα εκτέθηκαν, η επίδικη αγωγή δεν έχει το χαρακτήρα ακυρωτικής αγωγής (άρθρα 101 ΑΚ, 8 παρ. 4 του ν. 1264/1982), αλλά αναγνωριστικής αγωγής με αντικείμενο την αναγνώριση της απόλυτης ακυρότητας Γενικών Συνελεύσεων που ελήφθησαν, ενώ ο αριθμός των μελών του εναγόμενου σωματείου είχε μειωθεί κάτω των δέκα, δηλαδή αποφάσεων αντικείμενων σε απαγορευτική διάταξη του νόμου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο έκρινε ότι το ενάγον έχει έννομο συμφέρον για την άσκηση της παρούσας αγωγής, και ότι αυτή είναι παραδεκτή και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 70 ΚΠολΔ, 88, 104 παρ.2, 180, 361, 303 και 1918 ΑΚ, ορθά εφάρμοσε το νόμο, και συνεπώς οι ανωτέρω λόγοι της έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Από την εκτίμηση των εγγράφων που προσκομίστηκαν με νόμιμη επίκληση από τους διαδίκους, των με αρ….. και …./5.12.2018 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων που ελήφθησαν με την επιμέλεια του ενάγοντος, κατόπιν νομότυπης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης του εναγόμενου (βλ. τις με αρ. …, …. και …./30.11.2018 εκθέσεις επιδόσεως του δικ. επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών …………, σε συνδυασμό με την από 23.11.2018 κλήση), χωρίς όμως να ληφθεί υπόψη η με αρ. …../2018 ένορκη βεβαίωση του …… ., καθώς ο τελευταίος, όπως ανέφερε στην ένορκη βεβαίωση αποτελεί εν ενεργεία Πρόεδρο του Δ.Σ. του ενάγοντος, με συνέπεια η άνω ένορκη βεβαίωση, νομίμου εκπροσώπου του διαδίκου νομικού προσώπου, να συνιστά ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο (ΑΠ 2077/2017, ΑΠ 397/2016, ΑΠ 1080/2015, ΑΠ 2194/2014, ΑΠ 715/2013), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με την υπ’ αριθμ. 1435/05-04-1930 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά, που καταχωρήθηκε νομίμως στα οικεία βιβλία σωματείων με αριθμό Β………, εγκρίθηκε η σύσταση του εναγόμενου, σωματείου με την αρχική επωνυμία «…………» με έδρα στον Πειραιά επί της οδού ……….., και ήδη όπως μετονομάσθηκε, ………….». Το εναγόμενο σωματείο ανήκε στη δύναμη της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (ΕΚΠ) και μέσω αυτής στους διεθνείς συνδικαλιστικούς οργανισμούς. Η ίδρυση και λειτουργία του εναγόμενου σωματείου, κατά το άρθρο 2 του καταστατικού του, όπως αυτό ίσχυε κατόπιν της τελευταίας τροποποίησης του καταστατικού βάσει της υπ’ αριθ. 887/2004 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, είχε ως σκοπό τη συνένωση των ραδιοτηλεγραφητών ραδιοηλεκτρονικών αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού σε μία ισχυρή επαγγελματική οργάνωση για την προβολή, επιδίωξη και επίτευξη των κλαδικών, επαγγελματικών, οικονομικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών τους συμφερόντων και αιτημάτων, την έρευνα και ανάπτυξη των τεχνολογικών εξελίξεων στις ραδιοεπικοινωνίες κλπ-. Μέλη του Σωματείου (άρθρο 3) μπορούσαν να γίνουν όλοι οι ραδιοτηλεγραφητές Ε.Ν. με δίπλωμα κάθε βαθμού και οι ραδιοηλεκτρονικοί αξιωματικοί τηλεπικοινωνιών Ε.Ν., ενώ δεν μπορούσαν να γίνουν και να είναι μέλη του εργοδότες και ασυρματιστές, που απασχολούνταν οριστικά με άλλα επαγγέλματα. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του Καταστατικού όργανα του σωματείου ήταν η Γενική Συνέλευση των μελών, το δεκαπενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, η πενταμελής Ελεγκτική Επιτροπή και το πενταμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο. Τα μέλη του-Δ.Σ., της Ε.Ε. και του Π.Σ. εκλέγοντο, σύμφωνα με το άρθρο 17 του καταστατικού, με καθολική μυστική ψηφοφορία των ταμειακά εντάξει μελών για θητεία τεσσάρων ετών. Το άρθρο 3 του καταστατικού ρύθμιζε επιπλέον τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών και τις προϋποθέσεις διαγραφής (Δ) και αποχώρησης. Κατά την περ.Δ παρ. 3 «διαγράφονται αυτοδίκαια από μέλη της ……… όσοι ασυρματιστές Ε.Ν. πάσης τάξεως και ραδιοηλεκτρονικοί αξιωματικοί Ε.Ν- έχουν αποκτήσει δίπλωμα Α ή Β’ τάξεως άλλης ειδικότητας αξιωματικού Ε.Ν.». Ακόμα (παρ.4) διαγράφονται αυτοδίκαια τα μέλη που δεν είχαν συμπληρώσει 8 μήνες θαλάσσιας υπηρεσίας ή 12 μήνες ασφάλισης στο Ν.Α.Τ τα τελευταία 4 χρόνια, με εξαίρεση (παρ.6) όσοι έπαυσαν να έχουν την προϋπηρεσία αυτή, λόγω μετεκπαίδευσης, εκλογής στο κοινοβούλιο, συμμετοχή στη διοίκηση του σωματείου ή σε υπερκείμενη συνδικαλιστική οργάνωση. Διαγράφοντο ακόμα (παρ.5) τα μέλη που καθυστερούν τις εισφορές τους (παρ.5) και τα μέλη που καθίσταντο συνταξιούχοι του επαγγέλματος» (παρ. 6). Για τις άνω περιπτώσεις διαγραφής (3,4 και 5) δεν εφαρμόζοντο οι διατάξεις περί διαγραφής του άρθρου 15 περί πειθαρχικού Συμβουλίου, όπως προβλεπόταν ρητώς για την περίπτωση συμπεριφοράς ασυμβίβαστης με τους σκοπούς του σωματείου (παρ.1). Επανεγγράφοντο αυτοδίκαια και γίνονται ενεργά μέλη της Ένωσης όσοι εκπληρούν τις προϋποθέσεις των παραγράφων 4 και 5 (παρ.8). Τέλος, κατά ρητή πρόβλεψη στο άρθρο 27 παρ. 1 του Καταστατικού «Για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται η διάλυση του Σωματείου, εκτός αν αποφασίσει για αυτό ειδική Γενική Συνέλευση ή δεν υπάρχει στο μητρώο μελών ο σχετικός αριθμός για τη συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου». Με την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου oριζόταν τα εξής : «Διαλυομένου του Σωματείου, η κινητή και ακίνητη περιουσία περιέρχεται κατά διαχείριση στην «…………………» (ενάγον σωματείο) μέχρις ότου η οργάνωση των Αξιωματικών Ραδιοτηλεγραφητών και Ραδιοηλεκτρονικών Ε.Ν. συσταθεί σε νέο σωματείο, στο οποίο περιέρχεται η πιο πάνω περιουσία, εφόσον τα μέλη του είναι τουλάχιστον 500». Η δε περιουσία της «…………….», όπως αναφερόταν στο άρθρο 26 του καταστατικού της, αποτελείτο : α) από μετρητά, χρεόγραφα και άλλα κινητά που βρίσκονται στις τράπεζες ή στο ταμείο, όπως αυτά φαίνονται στα βιβλία όλων των ταμείων της Ένωσης, β) από τα έπιπλα, αρχεία και όργανα και γ) από την ακίνητη περιουσία του ιδιόκτητου μεγάρου που βρίσκεται στον Πειραιά (οδός ………………) και αποτελείται από το υπόγειο, ισόγειο, α’ και β’ όροφο. 2. Οι 5 όροφοι (γ, δ, ε, στ, ζ) που υπάρχουν πάνω από την ακίνητη ιδιοκτησία της ………………. ανήκαν στην ιδιοκτησία του Λογαριασμού Μελών της Ένωσης. Σημειωτέον δε ότι το εναγόμενο σωματείο διαχειρίζετο ολόκληρο το οκταόροφο μέγαρο επί της οδού ………………., ήτοι και τους άλλους πέντε ορόφους (γ, δ, ε, στ και ζ), που ανήκουν στην ιδιοκτησία του Λογαριασμού Μελών της Ένωσης. Το εν λόγω μέγαρο διαθέτει στο υπόγειο τρεις αποθήκες (ΥΙ, Υ2 και Υ3)15,80 τ.μ.. 24,80 τ.μ. και 11,20 τ.μ., στο ισόγειο επτά (7) καταστήματα (ΚΙ, Κ2, Κ3, Κ4, Κ5, Κ6 και Κ7), (50,20 τ.μ., 21,40 τ.μ., 22,10 -τ.μ.-, 23,70 τ.μ., 26,90 τ.μ., 32,40 τ.μ. και 32,40 τ.μ. αντίστοιχα), τέσσερα από τα οποία είναι εκμισθωμένα. Σε γραφείο 55,00 τ.μ. του 1ου ορόφου συνολικής επιφανείας 227,40 τ.μ., βρίσκονται τα γραφεία του ενάγοντος σωματείου «,,,,,,,,,.», και στον 2ο όροφο, επιφανείας 218,50 τ.μ., έχει τα γραφεία του το εναγόμενο σωματείο, η «,,,,,,,,,,,». Ο 3ος και 4ος όροφος αποτελούν μεζονέτα επιφανείας 363,20 τ.μ. και κατά το παρελθόν την εκμεταλλεύονταν ως γραφεία, που εξεμίσθωναν σε τρίτους. Ο 5ος,6ος και 7ος όροφος απαρτίζονται από δύο μεγάλα διαμερίσματα ο καθένας (επιφανείας 111,30 τ.μ., 89,20 τ.μ., 111,30 τ.μ., 89,20 τ.μ., 88,00 τ.μ. και 71,00 τ.μ. αντίστοιχα), τα οποία δεν είναι μισθωμένα. Η περιουσία αυτή, όπως καταθέτουν οι μάρτυρες που εξετάστηκαν για λογαριασμό του ενάγοντος (βλ. ένορκες βεβαιώσεις) και προκύπτει και από προσκομιζόμενα από αυτό έγγραφα (βλ. ενδεικτικά προσκομιζόμενες αποδείξεις εφ’ άπαξ εισφορών αγοράς οικοπέδου και ανέγερσης μεγάρων ετών 1967-1968) δημιουργήθηκε κυρίως από τις εισφορές των μελών του εναγόμενου, οι οποίοι μετά τη σύνταξή τους καθίσταντο πλέον μέλη του ενάγοντος «………..» και για το λόγο αυτό με την τελευταία τροποποίηση του καταστατικού (άρθρο 27 παρ. 2) ορίστηκε η τύχη της περιουσίας του εναγόμενου σωματείου, μετά τη λύση του, έως ότου συσταθεί νέο σωματείο Αξιωματικών Ραδιοτηλεγραφητών και Ραδιοηλεκτρονικών αξιωματικών με 500 μέλη να παραμείνει στο ενάγον. ¨Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 λόγω κατάργησης της ειδικότητας των Ραδιοτηλεγραφητών και Ραδιοηλεκτρονικών το εναγόμενο δεν είχε νέα μέλη και ο αριθμός αυτού άρχισε να μειώνεται είτε λόγω συνταξιοδότησης των μελών του, είτε απασχόλησης αυτών σε άλλα επαγγέλματα ή ειδικότητες, είτε απόκτηση από μέλη του διπλωμάτων Α ή Β’ τάξεως άλλης ειδικότητας αξιωματικού Ε.Ν., είτε μη συμπλήρωση από τα μέλη του 8 μηνών θαλάσσιας υπηρεσίας ή 12 μηνών ασφάλισης στο-Ν.Α.Τ- τελευταία 4 χρόνια, λόγοι που αποτελούσαν και λόγους αυτοδίκαιης διαγραφής τους. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι την 13-4-2013 η Πρόεδρος του Δ.Σ. του εναγόμενου ………. με την πιο πάνω ιδιότητά της προέβη σε σύγκληση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μελών της «………….» με θέμα την τροποποίηση άρθρων του καταστατικού, άρθρου 7, Α, παρ. 2 και παρ. 4, άρθρου 8 παρ. 1, άρθρου 15 παρ. 1, άρθρου 16 παρ. 1, άρθρου 20 παρ. 3, άρθρου 21 παρ. 3 και παρ. 6, άρθρου 27 παρ. 1 και παρ. 2 και την κατάργηση του άρθρου 1 ΙΑ. Συγκεκριμένα, εισηγήθηκε: α) την αλλαγή του άρθρου 27 του Καταστατικού, ώστε, να προβλέπεται ότι σε περίπτωση διάλυσης του Σωματείου, η Διαχείριση της περιουσίας του περιέρχεται πλέον στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), και όχι στo ενάγον σωματείο «…………..», και β) την τροποποίηση των προϋποθέσεων εισδοχής προσώπων ως μελών και διατήρησης της ιδιότητας του μέλους, την τροποποίηση των περιπτώσεων και λόγων διαγραφής των μελών, καθώς και την τροποποίηση, μείωση του αριθμού συγκρότησης των οργάνων του σωματείου. Πιο αναλυτικά, με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις απαλείφονταν οι έως τότε καταστατικά προβλεπόμενες περιπτώσεις αυτοδίκαιης διαγραφής μελών, λόγω απόκτησης διπλωμάτων Α ή Β τάξεως αξιωματικών άλλων ειδικοτήτων Ε.Ν. (άρθρο 3 Δ. παρ.3) και λόγω της μη συμπλήρωσης 8 μηνών θαλάσσιας υπηρεσίας ή 12 μηνών ασφάλισης στο Ν.Α.Τ. τα τελευταία 4 χρόνια (άρθρο 3 Δ παρ.4), ορίζοντας ότι όσοι εξ ανάγκης ναυτολογήθηκαν δεν διαγράφονται παρά μόνο αν δηλώσουν εγγράφως την πρόθεσή τους να διαγραφούν και δεν έχουν απωλέσει οριστικά την επαγγελματική ιδιότητα με την οποία εγγράφησαν στο σωματείο (παρ.3), η δε απόκτηση και μόνου πιστοποιητικού προσθέτων γνώσεων δεν αποτελεί λόγο διαγραφής αλλά αποδεικτικό έγγραφο πρόσθετων δεξιοτήτων, ώστε η απόκτηση διπλωμάτων Α ή Β τάξεως αξιωματικών άλλων ειδικοτήτων Ε.Ν. δεν αποτελεί λόγο διαγραφής. Οι λοιποί λόγοι διαγραφής διατηρούντο, όμως οριζόταν ότι διαγράφονταν τα μέλη που καθυστερούν τις εισφορές τους περισσότερο από 3 χρόνια, εκτός αν συντρέχουν λόγοι οικονομικοί ή μακροχρόνιας ανεργίας (παρ. 5), συνταξιούχοι που αποδεδειγμένα ή κατά έγγραφη δήλωσή τους είχαν καταστεί συνταξιούχοι (παρ.6), με λόγο εξαίρεσης διαγραφής την μετεκπαίδευση, εκλογή στο κοινοβούλιο ή ΟΤΑ, συμμετοχή στη διοίκηση ………. ή υπερκείμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αποσυνδέοντας το λόγο αυτό από το ζήτημα της προϋπηρεσίας (παρ.4). Οι τροποποιήσεις αυτές είναι φανερό ότι είχαν ως στόχο να διευρύνουν με τον τρόπο αυτό τον κύκλο προσώπων που θα μπορούσαν να θωρηθούν ως μέλη του σωματείου, διατηρώντας αυτό εν ζωή. Συγχρόνως, δε, προτεινόταν η μείωση του αριθμού μελών που συγκροτούν τα όργανα του σωματείου, ώστε, πλέον το εναγόμενο να διοικείται από, 7μελές Διοικητικό Συμβούλιο, 2μελές— Πειθαρχικό Συμβούλιο και 2μελή Ελεγκτική Επιτροπή αντί 15μελές Διοικητικό Συμβούλιο, 5μελές Πειθαρχικό Συμβούλιο και 5μελής Ελεγκτική Επιτροπή. Η εν λόγω έκτακτη Γενική Συνέλευση, έλαβε χώρα την άνω ημερομηνία 13.4.2013 και έκανε ομόφωνα δεκτή την Εισήγηση της Προέδρου του Δ.Σ. στο σύνολό της. Η τροποποίηση καταχωρήθηκε στα οικεία Βιβλία Σωματείων του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 22-10-2013, έξι μήνες μετά την λήψη της απόφασης. Σύμφωνα με τα πρακτικά αυτής, έλαβαν σ΄αυτή μέρος δέκα (10) ταμειακώς εντάξει μέλη, ήτοι οι : …………… ενώ τον Απρίλιο του 2013, τα μέλη της Π.Ε.Ρ.Ρ.Α.Ε.Ν ήταν δέκα οκτώ (18), ήτοι οι : ………………, με ταμειακώς τακτοποιημένα μέλη δέκα τέσσερα (14), ήτοι δεν ήταν ταμειακώς εντάξει οι (1), (7), (14) και (16). Ωστόσο από τους παραπάνω οι (9), πριν λάβει χώρα στις 13-4-2013 η παραπάνω Γενική Συνέλευση, είχαν απωλέσει αυτοδικαίως την ιδιότητα του μέλους του εναγόμενου σωματείου, σύμφωνα με τα άρθρα 3 Δ παρ. 3, 4, 5β του έως τότε ισχύοντος Καταστατικού, ώστε το εναγόμενο σωματείο να έχει ενεργά μέλη μόνο εννιά (9) και ειδικότερα :α) Οι ………….. (3,4,6,8), που έλαβαν όλοι μέρος στην άνω Γενική Συνέλευση, δεν είχαν συμπληρώσει 8 μήνες θαλάσσιας υπηρεσίας ή 12 μήνες ασφάλισης στο Ν.Α.Τ τα τελευταία 4 χρόνια. Συγκεκριμένα, για τον ………., υπήρχε εξαγορά υπηρεσίας έως το έτος 1999 (τελευταία : 05-07-1999 1 ημέρα), για τον …………… τελευταία ναυτολόγησή του ήταν στο πλοίο ΤΧ από 25-01-1994 έως 03-04-1994, για τον …………, ως τελευταία ναυτολόγηση έχει καταχωρηθεί στο πλοίο ΚΡ από 27-12-1990 έως 07-01-1991, και για την ……….., ως τελευταία ναυτολόγηση έχει καταχωρηθεί στο πλοίο Λ από 2510-1982 έως 09-06-1983. (βλ. πίνακες θαλασσίας υπηρεσίας ναυτικών για τον καθένα), β) Οι ………… (7,16) είχαν συνταξιοδοτηθεί ήδη από το έτος 2011-2012 (βλ. το με αρ. πρωτ………/4.1.2013 έγγραφο του ΝΑΤ τμήματος παροχών, άρθρο 3 Δ παρ. 5β του καταστατικού), γ) Οι ……….. (10,11,12 και 18) είχαν αποκτήσει δίπλωμα πλοιάρχου Β’ τάξεως (βλ. ομοίως πίνακες θαλάσσιας υπηρεσίας, άρθρο 3 Δ παρ. 3 του καταστατικού). Αντίθετα ο …….., είχε ναυτολογηθεί στο διάστημα από 1-12-2011 έως 30-12-2011 στο ΡΦ, (βλ. πίνακες θαλάσσιας υπηρεσίας), ώστε αφού είχε υπηρεσία άνω των 8 μηνών τα τελευταία 4 χρόνια πρίν την επίδικη Γενική Συνέλευση, δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτοδικαίως διαγραφείς. Το εκκαλούν – εναγόμενο αρνείται ότι ο αριθμός αυτού είχε μειωθεί κάτω των δέκα, επικαλούμενο ότι δεν είναι δυνατή η βεβαίωση από το ΝΑΤ περί υπηρεσίας Ελλήνων ναυτικών σε πλοία υπό ξένη σημαία και ότι τα ανωτέρω μέλη δεν είχαν κοινοποιήσει σ΄αυτό έγγραφο περί συνταξιοδότησης ή λήψης διπλώματος άλλης ειδικότητας. Όμως η συνδρομή λόγου διαγραφής για τα ανωτέρω μέλη του εναγόμενου, προκύπτει από τα ανωτέρω έγγραφα (έγγραφο του ΝΑΤ περί συνταξιοδότησης των …………… και πίνακες θαλάσσιας υπηρεσίας για τους λοιπούς), χωρίς να αντικρούεται από άλλα έγγραφα (λχ. ότι είχαν υπηρεσία πρόσθετη σε πλοία υπό άλλη σημαία). Το από 22.9.2009 έγγραφο του ΝΑΤ προς το εναγόμενο ανέφερε ότι η υπηρεσία δεν ήταν σε θέση να βεβαιώσει τη μη 8μηνο υπηρεσία μελών του εναγόμενου λόγω του ότι οι ενημερώσεις των υπηρεσιών των ναυτικών (ποντοπόρων πλοίων, συμβεβλημένων και εσωτερικού) δεν ήταν σύγχρονες, όμως έπεται ότι εφόσον οι ίδιοι είχαν ναυτολογηθεί τα τελευταία 4 χρόνια και είχαν υπηρεσία σε οποιοδήποτε πλοίο μπορούσε το εναγόμενο να προσκομίσουν σχετικό έγγραφο. Είναι άξιο μνείας ότι το ενάγον με την από 9.10.2012 εξώδικη δήλωσή του, (επιδόθηκε στις 10.10.2012, βλ.τις υπ’ αριθ. …….. και ………/10.10.2012 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ………), δηλαδή πολύ πριν τη διενέργεια της Γ.Σ. της 13.4.2013 είχε γνωστοποιήσει στην Πρόεδρο του Δ.Σ. ότι ενεργά μέλη του σωματείου ήταν μόνο 7, με βάση τα έως τότε στοιχεία (με τη διαφορά ότι δεν ανέφερε για τους 3 από τους προαναφερόμενους, ………. και ακόμα τον ……… θεωρούσε διαγραφέντα, ενώ τον ………. ακόμα ενεργό μέλος), δηλώνοντας ότι το εναγόμενο δεν είχε νόμιμη εκπροσώπηση, ζητώντας για τον λόγο αυτό την παράδοση των περιουσιακών αυτού στοιχείων. Παρόλα αυτά στην άνω Γενική Συνέλευση δεν έγινε καμία αναφορά αν όλα τα μέλη του Σωματείου ή τουλάχιστον τα παρόντα σ΄αυτή, εξακολουθούσαν να έχουν την ιδιότητα αυτού, ήτοι ότι δεν συνέτρεχε στο πρόσωπό τους λόγος διαγραφής, ενώ δεν κλήθηκε σ΄αυτή το ενάγον, δυνατότητα που όριζε το άρθρο 6 Γ του καταστατικού, παρόλο που η προτεινόμενη τροποποίηση του καταστατικού αφορούσε αυτό, με το οποίο το εναγόμενο ήταν ήδη σε αντιδικία. Για τις πιο πάνω διαγραφές μελών, δεν απαιτείτο έκδοση δικαστικής απόφασης, αλλά απόφαση του ΔΣ του σωματείου που να διαπιστώνει τη συνδρομή του λόγου της αυτοδίκαιης διαγραφής μέλους, έχοντας όμως καθαρά διαπιστωτικό χαρακτήρα, χωρίς δηλαδή αυτή να επισύρει αυτοτελείς έννομες συνέπειες, ότι για την ισχύ της διαγραφής θα απαιτείτο προηγουμένως η έκδοση σχετικής απόφασης του Δ.Σ., το οποίο δεν οριζόταν και στο Καταστατικό του εναγόμενου Σωματείου (ΑΠ 479/2021, πρβ. ΑΠ 734/2021 σε www.areiospagos.gr και Στυλιανός Βλαστός, ο.π., σ.603). Την διαπιστωτική αυτή απόφαση του Δ.Σ., είτε ακόμα της συγκληθείσας Γ.Σ., παρέλειψε να προκαλέσει η ως άνω Πρόεδρος του Δ.Σ. του εναγόμενου, παρόλο που είχε λάβει γνώση με την από 9.11.2012 εξώδικη δήλωση του ενάγοντος για τους λόγους διαγραφής, που αφορούσαν τα περισσότερα από τα άνω μέλη (τα 6 από τα 9 που αναφέρθηκαν, ………….). Επομένως, κατά το άρθρο 104 παρ. 2 ΑΚ, που αποτελεί διάταξη αναγκαστικού δικαίου, εφόσον τα μέλη του εναγόμενου σωματείου (………..) είχαν καταστεί λιγότερα από δέκα (10), το σωματείο αυτό τελούσε υπό διάλυση, η οποία επήλθε αυτοδικαίως, χωρίς να χρειάζεται δικαστική επικύρωση (βλ. Στυλιανού Βλαστού., ο.π., ΝΣΚ 56/2016 σ.11).Κατά συνέπεια η προαναφερόμενη απόφαση της ΓΣ της 13.4.2013,η οποία έλαβε τις ανωτέρω αποφάσεις τροποποίησης του καταστατικού, αντί να διαπιστώσει την μείωση του αριθμού των μελών σωματείου κάτω των δέκα, έλαβε χώρα κατά παράβαση της άνω διάταξης, ώστε είναι απόλυτα άκυρη. Eξάλλου, η πρόεδρος του Δ.Σ. προέβη, το Νοέμβριο 2013, σε μερική εκκαθάριση του μητρώου των μελών του αντιδίκου με διαγραφές, απαλείφοντας τουςήδη συνταξιούχους ………………, οποίος ήδη από Ιανουάριο του 2013 είχε δηλώσειτην επιθυμία του να αποχωρήσει. Στη συνέχεια προέβη σε σύγκληση νέας ειδικής Γενικής Συνέλευσης στις 27-11-2013, με παριστάμενα 8 μέλη σε σύνολο 15 ενεργών μελών (όπως καταγράφηκε στα πρακτικά της), στην οποία αποφασίστηκε : α) η διάλυση του Σωματείου, λόγω μη ύπαρξης του αναγκαίου αριθμού μελών, β) ορίστηκαν εκκαθαριστές η ……………, γ) αποφασίστηκε ότι αν το σωματείο δεν ανασυσταθεί μέχρι τις 31-12- 2015, η κινητή και ακίνητη περιουσία του περιέρχεται αυτοδίκαια εξ ολοκλήρου κατά κυριότητα της Π.Ν.Ο. και δ) αποφασίστηκε όλα τα βιβλία του Σωματείου να περιέλθουν στην κατοχή και φύλαξη της Π.Ν.Ο. Η σχετική απόφαση καταχωρήθηκε στα οικεία Βιβλία Σωματείων του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 30-12-2013. Ωστόσο και η ως άνω απόφαση, με δεδομένο ότι το εναγόμενο σωματείο είχε ήδη λυθεί, λόγω μείωσης των μελών του κάτω των 10, τυγχάνει απολύτως και άρα αυτοδικαίως άκυρη. Σημειώνεται ότι με την με αριθμό ΑΤ 432,503,1137/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, η ………., για τις παραπάνω ενέργειές της υπό την ιδιότητά της ως Προέδρου του Δ.Σ του εναγόμενου σωματείου, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών για το αδίκημα της απιστίας εξακολούθηση, σε βάρος της περιουσίας του ενάγοντος, το οποίο είχε δικαίωμα προσδοκίας να αποκτήσει τη διαχείριση της περιουσίας του εναγόμενου. Η απόφαση αυτή ως προς τις διατάξεις περί ενοχής επικυρώθηκε με την με αρ. 479/2021 απόφαση του Αρείου Πάγου. Το εκκαλούν επικαλείται με τον πέμπτο λόγο της έφεσής του ένσταση καταχρηστικής άσκησης της παρούσας αγωγής (τον οποίο επαναφέρει) ισχυριζόμενο ότι το ενάγον άσκησε την παρούσα αγωγή μετά 4 χρόνια μετά την υποβολή μήνυσης και ενώ το έτος 2013 είχε ασκήσει ένδικα βοηθήματα, ασφαλιστικά μέτρα νομής και διορισμό εκκαθαριστή, τα οποία είτε δεν συνέχισε, είτε αυτά απορρίφθηκαν. Τα όσα επικαλείται όμως το εναγόμενο – εκκαλούν, δεν συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος, αφού δεν αναφέρεται σε συμπεριφορά αντιφατική του ενάγοντος σε σχέση με την κρινόμενη αναγνωριστική αγωγή, για την άσκηση της οποίας δεν έχει παρήλθε σε σχέση και με το χρόνο των επιδίκων αποφάσεων Γενικών Συνελεύσεων μεγάλο χρονικό διάστημα, ούτε η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε καθιστά μη ανεκτή την άσκηση του δικαιώματός του. Συνακόλουθα ο σχετικός λόγος της έφεσης έπρεπε να απορριφθεί ως μη νόμιμος. Επομένως, η αγωγή έπρεπε να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, και να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο σωματείο είχε αυτοδικαίως λυθεί ήδη τουλάχιστον από την 13η-4-2013, και ότι οι αποφάσεις των από 13.4.2013 και 27.11.2013 έκτακτης και ειδικής αντίστοιχα Γενικών Συνελεύσεων είναι τυγχάνουν αυτοδικαίως άκυρες και ότι το περιεχόμενο του καταστατικού του εναγόμενου στο σύνολό του εξακολουθούσε να ισχύει ως είχε κατόπιν της τελευταίας νόμιμης τροποποίησης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθώς έκρινε ότι το εναγόμενο σωματείο είχε ενεργό αριθμό μελών κάτω των δέκα, με τη διαφορά ότι, θεώρησε πως ο αριθμός ενεργών μελών αυτού ήταν οχτώ (με αυτοδικαίως διαγραφέντες δέκα), ενώ τα ενεργά μέλη αυτού ήταν εννιά. Ορθά επίσης έστω και σιγή απέρριψε την ένσταση κατάχρησης δικαιώματος και περαιτέρω έκανε την αγωγή δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη, όπως εκτέθηκε μόλις παραπάνω. Με αυτά τα δεδομένα εκτίμησε ορθά το νόμο και τις αποδείξεις, ώστε δεν απαιτείται η εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης οι δε αιτιολογίες του συμπληρώνονται από την παρούσα (άρθρο 534 ΚΠολΔ). Μετά από αυτά, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Σε βάρος του εκκαλούντος θα πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, μειωμένα όμως με δεδομένη την ιδιαίτερη δυσχέρεια των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν (άρθρο 179, 183 και 191 ΚΠολΔ). Τέλος θα πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 αρ.4 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και στην ουσία της την ανακοπή ερημοδικίας.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου της ανακοπής ερημοδικίας των διακοσίων (200,00) € που αναφέρθηκε στο σκεπτικό της παρούσας, στον ανακόπτον που κατέθεσε αυτό.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την ανακοπτόμενη με αρ. 99/2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, όπως αυτή διορθώθηκε με την με αρ. 623/2021 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την ένδικη έφεση και απορρίπτει αυτή κατ΄ουσίαν.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του καταβληθέντος παραβόλου της έφεσης που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) €.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 30.6.2023.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Κι αντ΄ αυτής λόγω
συνταξιοδοτήσεως
και αναχωρήσεώς της,
η αρχαιότερη της σύνθεσης
Εφέτης Σοφία Καλούδη
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, την 3η.11.2023, με άλλη σύνθεση λόγω συνταξιοδοτήσεως και αναχωρήσεως της Προέδρου Εφετών Αικατερίνης Νομικού, αποτελούμενη από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Σοφία Καλούδη και Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτες και με τη Γραμματέα Καλλιόπη Σκούρτη, χωρίς της παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ