ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩN
Αριθμός 511/2023
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Δανιήλ, Εφέτη, Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη – Εισηγητή και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Ναυτικής εταιρίας με την επωνυμία «………….», που εδρεύει στη ………… και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Μιχαήλ Σαρρή, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.ΠολΔ.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………, υπό την ιδιότητά του ως νόμιμου εκπροσώπου της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «………..», που εδρεύει στην ………… και εκπροσωπείται νόμιμα, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Κοκαλιά, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.ΠολΔ, 2) ……….. υπό την ιδιότητά του ως νόμιμου εκπροσώπου της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «……….», που εδρεύει στην ……….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αλέξανδρο Σπυρίδωνος, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 3) …………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σπυρίδωνα Τρίμπαλη – Γάλλο, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 4) Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «…………», που εδρεύει στην …….. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αθανάσιο Κοκαλιά, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. και 5) Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «…………», που εδρεύει στην ……….. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αλέξανδρο Σπυρίδωνος, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 10-6-2020 και με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …./15-6-2020 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, η με αριθ. 1414/2021 οριστική απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή πρόσβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 26-10-2021 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../26-10-2021 έφεση, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 26-10-2021 και με Γ.Α.Κ. …. και Ε.Α.Κ. …./26-10-2021 έφεση της ναυτικής εταιρίας «………….» κατά των 1) ………., ως νόμιμου εκπροσώπου της ανώνυμης εταιρίας «…………..», 2) …………, ως νόμιμου εκπροσώπου της ανώνυμης εταιρίας «………….», 3) ………., 4) Ανώνυμης εταιρίας «……….» και 5) Ανώνυμης εταιρίας «………….», η οποία (έφεση) στρέφεται κατά της με αριθ. 1414/2021 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, επί της από 10-6-2020 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../15-6-2020 αγωγής της ανωτέρω εκκαλούσας κατά των ανωτέρω εφεσίβλητων, έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα, ενόψει του ότι δεν επικαλείται κάποιος διάδικος την επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε προκύπτει αυτή από κάποιο στοιχείο (άρθρα 19, 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 και 591 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ, όπως τα άρθρα 495, 518 και 591 ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με το άρθρο τρίτο και τέταρτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, αντίστοιχα). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση. Σημειώνεται ότι, για το παραδεκτό της κατατέθηκε το προβλεπόμενο από το νόμο παράβολο ποσού 150,00 ευρώ (άρθρο 495 παρ. 3Αγ’ Κ.Πολ.Δ, όπως ισχύει από 23-1-2017 μετά την αντικατάστασή του με τα άρθρα 35 παρ. 2 και 45 του Ν. 4446/2016 – Φ.Ε.Κ. Α’ 240/22-12-2016).
Με την προαναφερθείσα από 10-6-2020 αγωγή της ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όπως το δικόγραφό της εκτιμάται από το Δικαστήριο μετά και την παραδεκτή διευκρίνηση και συμπλήρωσή του ως προς περιστατικά που προέκυψαν μετά την άσκησή της με τις πρωτόδικες προτάσεις της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας ναυτικής εταιρίας (άρθρο 224 εδάφ. β’ Κ.Πολ.Δ.), η τελευταία εκθέτει ότι στις 26-7-2019 συμφώνησε με την ανώνυμη εταιρία …………….. να της εκναυλώσει το επιβατηγό – οχηματαγωγό «Ε/Γ-Ο/Γ ΨΙΙ», με αριθμό νηολογίου Πειραιά ……., κυριότητάς της, προκειμένου η τελευταία να συμμετάσχει στη δημόσια διαγωνιστική διαδικασία που προκηρύχθηκε με την υπ’ αριθ. …./2019 (αριθ. πρωτ. ……./2019) διακήρυξη της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Χαλκίδας (ΔΕΥΑΧ), με αντικείμενο τη μεταφορά και διάθεση 4.200 τόνων αφυδατωμένης ιλύος, για χρονικό διάστημα 14 μηνών, καθώς ήταν όρος συμμετοχής στην ως άνω διαγωνιστική διαδικασία να διαθέτουν οι υποψήφιοι εργολήπτες ιδιόκτητο ή μισθωμένο πλωτό μέσο που να πληροί τις ειδικότερες προβλεπόμενες στη διακήρυξη προδιαγραφές. Ότι με βάση το ιδιωτικό συμφωνητικό εκναύλωσης του ως άνω πλοίου, η εταιρία …………… ανέλαβε την υποχρέωση να της καταβάλει το ποσό των 6.000,00 ευρώ μηνιαίως σε περίπτωση εκτέλεσης – στο πλαίσιο του ως άνω αναληφθέντος έργου – δύο μεταφορών ιλύος εντός μηνός και το ποσό των 3.000,00 ευρώ σε περίπτωση εκτέλεσης μίας μεταφοράς ιλύος εντός μηνός. Ότι, μετά την εκ μέρους των υποψηφίων κατάθεση των προβλεπόμενων έγγραφων δικαιολογητικών, ο πρώτος εναγόμενος, υπό την ιδιότητά του ως νόμιμος εκπρόσωπος της τέταρτης εναγόμενης εταιρίας «………..», η οποία συμμετείχε επίσης στο διαγωνισμό, με πρόθεση εξαπάτησης της ως άνω αναθέτουσας Αρχής, παρέστησε ψευδώς στην τελευταία, με το από 10-10-2019 υπόμνημά του, ότι το βύθισμα του σκάφους «ΨΙΙ» ανέρχεται στα 3,5 μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα αυτό ανέρχεται σε 2,3 μέτρα, ότι το βάθος στα σημεία προσέγγισης και πρόσδεσης στη νήσο Πασσά και στην έναντι Ευβοϊκή Ακτή στα οποία θα εκτελείτο το έργο, κυμαίνεται από 1,5 έως 1,7 μέτρα, ενώ η αλήθεια είναι ότι το βάθος στα σημεία αυτά κυμαίνεται από 2,5 έως 5,3 μέτρα και ότι με τα ανωτέρω δεδομένα το άνω σκάφος δεν είχε τη δυνατότητα και τη σχετική νομιμοποίηση να εκτελέσει το δρομολόγιο μεταξύ της νήσου Πασσά, από όπου θα παραλαμβάνονταν με φορτηγά οι ποσότητες ιλύος και της Ευβοϊκής Ακτής, στο σημείο των εγκαταστάσεων Κ.Λ.Χ. της ΔΕΥΑ Χαλκίδας. Ότι, επιπλέον, ο πρώτος εναγόμενος ανέφερε στο ως άνω υπόμνημά του, προσπαθώντας να παραπλανήσει την αναθέτουσα Αρχή, ότι το σκάφος «ΨΙΙ» δεν επιτρέπεται να εκτελέσει την πλεύση Νήσος Πασσά – Ευβοϊκή Ακτή και για τον πρόσθετο λόγο ότι στο Πρωτόκολλο Γενικής Επιθεώρησης αυτού αναγράφονται συγκεκριμένοι πλόες που του επιτρέπεται να εκτελεί, στις οποίες δεν περιλαμβάνεται η ως άνω πλεύση, παραλείποντας με δόλο να αναφέρει την πλέον βασική αναγραφή στο ως άνω Π.Γ.Ε., σύμφωνα με την οποία το σκάφος δύναται να ταξιδέψει σε όλη τη θαλάσσια περιοχή Α1, ήτοι σε όλη τη Μεσόγειο. Ότι στην από Νοεμβρίου 2019 έκθεση πραγματογνωμοσύνης, την οποία συνέταξαν από κοινού ο δεύτερος εναγόμενος, υπό την ιδιότητά του ως νόμιμος εκπρόσωπος της πέμπτης εναγόμενης εταιρίας και ο τρίτος εναγόμενος, αναπληρωτής καθηγητής του …………….., κατόπιν εντολής της τέταρτης εναγόμενης, η οποία την επικαλέστηκε και την προσκόμισε ενώπιον τόσο της αναθέτουσας Αρχής όσο και της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (Α.Ε.Π.Π.), διατυπώθηκε το πόρισμα, κατόπιν χάλκευσης των υπαρχόντων στοιχείων και με δόλια παράσταση ψευδών γεγονότων, ότι με βάση την επιτόπια βυθομετρική – τοπογραφική αποτύπωση, την έρευνα, τις αναλύσεις και τις κατάλληλες προσομοιώσεις που πραγματοποιήθηκαν, το πλοίο «ΨΙΙ» δεν δύναται να εκτελέσει με ασφάλεια το δρομολόγιο, την πρόσδεση και τον ελλιμενισμό στη λιμενική εγκατάσταση της Νήσου Πασσάς και στη λιμενική εγκατάσταση έναντι Ευβοϊκής Ακτής, ισχυρισμός που διατυπώθηκε και στο από 26-11-2019 υπόμνημα του πρώτου των εναγόμενων, το οποίο αυτός συνέταξε ως νόμιμος εκπρόσωπος της τέταρτης. Ότι προκειμένου η ίδια να αντικρούσει την ως άνω σε βάρος της σκευωρία και απάτη, η οποία στοιχειοθετεί και συκοφαντική της δυσφήμιση, ανέθεσε σε μελετητική εταιρία τη βυθομετρική αποτύπωση των συγκεκριμένων θαλάσσιων περιοχών και τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης σε διπλωματούχο ναυπηγό – μηχανολόγο μηχανικό, μετά την ολοκλήρωση των οποίων καταδείχθηκε ότι τα συμπεράσματα που παρουσίασαν οι εναγόμενοι με τα προαναφερόμενα έγγραφά τους ήταν πλήρως εσφαλμένα, συνιστούσαν δε αυθαίρετη αμφισβήτηση της καταλληλότητας του πλοίου της για την εκτέλεση του συγκεκριμένου δρομολογίου και στοχευμένη προσπάθεια εξαπάτησης της αναθέτουσας Αρχής, με σκοπό τη βλάβη της περιουσίας της ιδίας, ενώ είχαν ως αποτέλεσμα να επηρεαστεί η έκβαση του διαγωνισμού υπέρ της τέταρτης των εναγόμενων, η οποία κηρύχτηκε προσωρινή ανάδοχος κατά τη συνεδρίαση της 13-10-2020 του ΔΣ της ΔΕΥΑΧ, κατά την οποία ανακλήθηκε η υπ’ αριθ. 173/2019 απόφασή του κατά το μέρος που είχε κρίνει τεχνικά αποδεκτή την προσφορά της ……… και την είχε ανακηρύξει προσωρινή ανάδοχο, χωρίς ωστόσο η έκβαση του διαγωνισμού να είναι ακόμη οριστική. Ότι μετά την άσκηση της αγωγής της η ……….. αναδείχθηκε εκ νέου προσωρινή ανάδοχος του έργου κατά τη συνεδρίαση της 11-6-2020 του Δ.Σ. της ….., κατά την οποία αυτό έκρινε ότι το πλοίο «ΨΙΙ» είναι κατάλληλο και ασφαλές για την εκτέλεση της επίμαχης άνω διαδρομής, με αποτέλεσμα, κατά τους ισχυρισμούς της, να μην υπάρχει επί του παρόντος περιουσιακή της βλάβη υπό τη μορφή διαφυγόντων εισοδημάτων. Με βάση το ανωτέρω ιστορικό, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αιτήματος της αγωγής με τις έγγραφες προτάσεις της, ενόψει της τελευταίας ως άνω κρίσης της αναθέτουσας Αρχής (άρθρα 223 εδ. β’, 295 παρ. 1, 297 Κ.Πολ.Δ.), με την παραίτηση από το κονδύλι των διαφυγόντων εισοδημάτων, ποσού 84.000,00 ευρώ, που ισχυριζόταν η ενάγουσα με την αγωγή ότι θα αποκέρδαινε με βεβαιότητα από την εκναύλωση του πλοίου «ΨΙΙ» στην ……….. ως αναδόχου του έργου και επιφυλασσόμενη, δοθέντος ότι η υπόθεση δεν έχει ακόμη κριθεί οριστικά, αφού εκκρεμεί συνολικά ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων και της ……, για τη μελλοντική άσκηση αγωγής ως προς την εν λόγω αξίωση, η ενάγουσα ζητεί, κύρια με βάση τις περί αδικοπραξιών διατάξεις και δη λόγω της περιγραφόμενης στην αγωγή απάτης και συκοφαντικής δυσφήμισης που διέπραξαν σε βάρος της τα εναγόμενα φυσικά πρόσωπα, για την αδικοπρακτική συμπεριφορά των οποίων ενέχονται εις ολόκληρον και τα νομικά πρόσωπα τα οποία εκπροσωπούν, άλλως κατά τη διάταξη του άρθρου 919 του ΑΚ, ισχυριζόμενη ότι η προπεριγραφείσα συμπεριφορά των εναγόμενων αντίκειται στα χρηστά ήθη, είναι δε υπαίτια, με μοναδικό σκοπό την πρόκληση οικονομικής ζημίας σε αυτήν, η οποία θα επέλθει λόγω μη εκτέλεσης από το πλοίο της των δρομολογίων του προκηρυχθέντος έργου, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον έκαστος, να της καταβάλουν το συνολικό ποσό των 24.800,00 ευρώ για τις δαπάνες στις οποίες η ίδια υποβλήθηκε προκειμένου να αντικρούσει τους ψευδείς ισχυρισμούς των εναγόμενων και συγκεκριμένα το ποσό των 8.680,00 ευρώ που κατέβαλε σε μελετητική εταιρία για την εκτέλεση βυθομετρικών αποτυπώσεων – φωτογραμμετρικών διαγραμμάτων, το ποσό των 6.200,00 ευρώ που κατέβαλε σε πολιτική μηχανικό για τη σύνταξη τεχνικής έκθεσης των αποτελεσμάτων των ως άνω αποτυπώσεων και διαγραμμάτων, το ποσό των 3.720,00 ευρώ που κατέβαλε για τη σύνταξη έκθεσης πραγματογνωμοσύνης, το ποσό των 2.480,00 ευρώ που κατέβαλε σε δικηγορική εταιρία για τη μελέτη και αξιολόγηση του συνόλου της εγγράφων της διαγωνιστικής διαδικασίας και το ποσό των 3.720,00 ευρώ που κατέβαλε στην ίδια δικηγορική εταιρία για την υποβολή έγκλησης σε βάρος των τριών πρώτων εναγόμενων για το αδίκημα της απάτης σε βάρος της, επιπλέον δε αιτείται να της καταβάλουν το ποσό των 100.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, καθώς με τις ψευδείς παραστάσεις και διαδόσεις τους περί ακαταλληλότητας του πλοίου της, έβλαψαν τη φήμη και την επιχειρηματική της πίστη έναντι του πλέον σημαντικού της συνεργάτη, ήτοι της εταιρίας ……….., όλα δε τα ανωτέρω με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση. Επικουρικά, ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον έκαστος, να της καταβάλουν όλα τα παραπάνω κονδύλια με βάση τις διατάξεις του άρθρου 11 του Ν. 146/1914 «περί αθέμιτου ανταγωνισμού», καθώς οι τρεις πρώτοι εναγόμενοι διέδωσαν εν γνώσει τους ψευδείς ισχυρισμούς σε σχέση με την επιχείρησή της (πλοίο), δυνάμενες να βλάψουν αυτήν κατά τα προεκτεθέντα, ήτοι με τη ματαίωση της εκναύλωσης του πλοίου στην ανωτέρω συμμετέχουσα στον διαγωνισμό εταιρία, επιπλέον δε ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, με απειλή χρηματικής ποινής 3.000,00 ευρώ και προσωπικής κράτησης των τριών πρώτων εξ αυτών διάρκειας 6 μηνών για κάθε παράβαση, να παραλείπουν κάθε μελλοντική διάδοση ισχυρισμών όμοιου ή παρεμφερούς περιεχομένου με τους επίδικους και συγκεκριμένα κάθε ισχυρισμού ότι δήθεν το πλοίο «ΨΙΙ», Νηολογίου Πειραιά ………, δεν μπορεί να εκτελέσει με ασφάλεια το δρομολόγιο από τη Νήσο Πασσά στην απέναντι Ευβοϊκή Ακτή και αντίστροφα. Ζητεί, επίσης, η ενάγουσα να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή, να απαγγελθεί σε βάρος των τριών πρώτων εναγόμενων προσωπική κράτηση διάρκειας οκτώ μηνών, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική της δαπάνη.
Επί της άνω αγωγής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, η με αριθ. 1414/2021 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία – τμήμα ναυτικών διαφορών), με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή στο σύνολό της και ειδικότερα α) κατά το μέρος της αδικοπρακτικής βάσης της που επιχειρείται να θεμελιωθεί στην αξιόποινη πράξη της απάτης εκ μέρους των εναγόμενων (άλλως της απόπειρας απάτης), καθώς και κατά το μέρος της που επιχειρείται να θεμελιωθεί στη διάταξη του άρθρου 919 Α.Κ, ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας, επειδή αυτή εμφανίζεται να μη μετέχει στη διαγωνιστική διαδικασία της διακήρυξης και να μην υφίσταται βλάβη στην περίπτωση του οριστικού αποκλεισμού της συνεργάτιδάς της . ….., παρά μόνο έμμεση ζημία από τυχόν ματαίωση της ναύλωσης του πλοίου της και σε κάθε περίπτωση επειδή η ενάγουσα με τις πρωτόδικες προτάσεις της εμφανίζεται να μην υπέστη την επικαλούμενη με την αγωγή της ζημία, ενόψει του ότι, κατά τη συνεδρίαση της 11-6-2020 του ΔΣ της αναθέτουσας αρχής, η . …… αναδείχθηκε εκ νέου προσωρινή ανάδοχος του έργου, β) κατά το μέρος της αδικοπρακτικής βάσης της που επιχειρείται να θεμελιωθεί σε συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος της ενάγουσας, ελλείψει εννόμου συμφέροντος της τελευταίας, επειδή, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στις προτάσεις της, κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής, οπότε η ……… είχε αναδειχθεί εκ νέου προσωρινή ανάδοχος του έργου και το άνω πλοίο είχε κριθεί σύμφωνο με τις προδιαγραφές του διαγωνισμού, εμφανίζεται να μην υφίστατο συγκεκριμένη ζημία της με υλική υπόσταση και σε κάθε περίπτωση ως αόριστη, επειδή δεν προσδιορίζεται ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών των εναγόμενων και της 13-2-2020 απόφασης του Δ.Σ. της αναθέτουσας αρχής με την οποία αποκλείστηκε προσωρινά η ………. από τη διαγωνιστική διαδικασία. Και γ) κατά την επικουρική βάση της που επιχειρείται να θεμελιωθεί στις διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού, ως αόριστη, επειδή δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια και πληρότητα ο τρόπος με τον οποίο οι επικαλούμενοι ισχυρισμοί και οι διαδόσεις των εναγόμενων ήταν πρόσφοροι να επηρεάσουν την κρίση του Δ.Σ. της …… ως προς την ανάδειξη του προσωρινού αναδόχου του έργου και κατ’ επέκταση ήταν πρόσφοροι να βλάψουν αιτιωδώς την επιχείρηση της ενάγουσας υπό την έννοια του άρθρου 11 ν. 146/1914. Κατά της παραπάνω απόφασης παραπονείται η ενάγουσα με την κρινόμενη έφεσή της, έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον, ως εν όλω ηττηθείσα διάδικος, ζητώντας για τους περιεχόμενους σ’ αυτήν λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη κρίση περί του μη ορισμένου της αγωγής από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την παραδοχή της έφεσής της από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά τα κεφάλαιά της που προσβάλλονται, ώστε ακολούθως, αφού κρατηθεί και εκδικαστεί εξαρχής η άνω αγωγή, να γίνει αυτή δεκτή στο σύνολό της.
Κατά το άρθρο 68 Κ.Πολ.Δ, δικαστική προστασία έχει το δικαίωμα να ζητήσει όποιος έχει άμεσο έννομο συμφέρον, ενώ, κατά το άρθρο 70 Κ.Πολ.Δ, όποιος έχει έννομο συμφέρον να αναγνωριστεί η ύπαρξη ή η μη ύπαρξη κάποιας έννομης σχέσης, μπορεί να εγείρει σχετική αγωγή. Η νομιμοποίηση των διαδίκων (ενεργητική και παθητική) και το έννομο συμφέρον συνιστούν διακριτές διαδικαστικές προϋποθέσεις της δίκης, η συνδρομή αυτών ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης με ελεύθερη απόδειξη και η έλλειψή τους συνεπάγεται την απόρριψη της σχετικής αίτησης δικαστικής προστασίας, ως απαράδεκτης. Ως νομιμοποίηση των διαδίκων νοείται η εξουσία διεξαγωγής ορισμένης δίκης για συγκεκριμένη έννομη σχέση, δηλαδή για βιοτική σχέση προσώπου με άλλο πρόσωπο ή με αντικείμενο, η οποία καθορίζεται, κατά κανόνα, από το ουσιαστικό δίκαιο, ως προς τους φορείς της και το αντικείμενό της, και η οποία έχει ως περιεχόμενο ή ως έννομη συνέπεια δικαίωμα ή υποχρέωση ή δέσμη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Για τη νομιμοποίηση των διαδίκων αρκεί ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι αυτός και ο εναγόμενος είναι υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσης και η παράθεση στην αγωγή των περιστατικών που θεμελιώνουν τον ισχυρισμό του, η μη απόδειξη των οποίων συνεπάγεται την απόρριψη της αγωγής ως κατ’ ουσίαν αβάσιμης. Ποιά πρόσωπα είναι φορείς συγκεκριμένων δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων ορίζεται από το ουσιαστικό δίκαιο που επιτρέπει την άσκηση της αγωγής (Α.Π. 1187/2021, Α.Π. 59/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Οι εν λόγω διαδικαστικές προϋποθέσεις της νομιμοποίησης των διαδίκων και της συνδρομής εννόμου συμφέροντος, συνιστούν ουσιαστικές προϋποθέσεις παροχής δικαστικής προστασίας και η παραβίασή τους εμπίπτει στον αναιρετικό λόγο με αριθμό 1 του άρθρου 559 και όχι στον αναιρετικό λόγο με αριθμό 14 του ιδίου άρθρου, ο οποίος ανακύπτει μόνο όταν το δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχει τα στοιχεία που θεμελιώνουν τη νομιμοποίηση και δικαιολογούν το έννομο συμφέρον για την άσκησή της (Ολ.Α.Π. 25/2008, Ολ.Α.Π. 18/2005, Α.Π. 40/2018, Α.Π. 2068/2017, Α.Π. 458/2017). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 111 παρ. 2, 118 αριθ. 4 και 216 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει, σαφή έκθεση των γεγονότων, τα οποία θεμελιώνουν κατά νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκηση αυτής από τον ενάγοντα κατά του εναγόμενου, ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και ορισμένο αίτημα. Η έκθεση στο δικόγραφο της αγωγής των πραγματικών περιστατικών, τα οποία πρέπει να είναι όσα είναι νομικώς ικανά και αναγκαία για τη θεμελίωση του δικαιώματος, η προστασία του οποίου ζητείται και τα οποία πρέπει να αναφέρονται με τέτοια σαφήνεια, ώστε να εξατομικεύουν την επίδικη έννομη σχέση και να μην καταλείπεται αμφιβολία περί της αξίωσης, η οποία απορρέει από αυτά, είναι απαραίτητη για να υπάρχει η δυνατότητα, το μεν δικαστήριο να κρίνει τη νομική βασιμότητα της αγωγής και να διατάξει τις δέουσες αποδείξεις, ο δε εναγόμενος να μπορεί να αμυνθεί κατά της αγωγικής αξίωσης που θεμελιώνεται επ’ αυτών με ανταπόδειξη ή ένσταση (Α.Π. 5/2020, Α.Π. 1424/2017). Όταν στο δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχονται τα ως άνω στοιχεία ή όταν αυτά περιέχονται κατά τρόπο ελλιπή ή ασαφή, τότε η έλλειψη αυτή καθιστά μη νομότυπη την άσκησή της και επιφέρει την απόρριψή της ως απαράδεκτης λόγω της αοριστίας, είτε αυτεπαγγέλτως, είτε κατόπιν προβολής σχετικού ισχυρισμού από τον εναγόμενο. Η αοριστία δε αυτή δεν μπορεί να συμπληρωθεί ούτε με τις προτάσεις, ούτε με παραπομπή στο περιεχόμενο άλλων εγγράφων της δίκης, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων (ΑΠ 55/2023, Α.Π. 119/2018, Α.Π. 1004/2017, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 914 AK, όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει, ενώ, κατά τη διάταξη του άρθρου 932 AK, σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση, ιδίως σ’ εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του, σε περίπτωση δε θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης. Από τις διατάξεις των ανωτέρω άρθρων, συνδυαζόμενες και με εκείνες των άρθρων 297, 298 και 330 AK, προκύπτει ότι προϋποθέσεις της ευθύνης για αποζημίωση ή (και) χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης από αδικοπραξία είναι: α) ζημιογόνος συμπεριφορά (πράξη ή παράλειψη), β) παράνομος χαρακτήρας της πράξης ή παράλειψης, γ) υπαιτιότητα που περιλαμβάνει το δόλο και την αμέλεια, δ) ζημία ή αναλόγως ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη και ε) πρόσφορος αιτιώδης συνάφεια μεταξύ ζημιογόνου συμπεριφοράς και αποτελέσματος, δηλαδή της ζημίας (Α.Π. 46/2020, Α.Π. 1979/2017). Από τις ανωτέρω διατάξεις, σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 216 Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι για το ορισμένο της αγωγής, με την οποία ζητείται αποζημίωση ή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, εξαιτίας αδικοπραξίας του εναγόμενου, αρκεί να εκτίθενται στο δικόγραφο αυτής: α) τα πραγματικά περιστατικά που, κατά το νόμο, θεμελιώνουν την παράνομη και υπαίτια ζημιογόνο συμπεριφορά του τελευταίου, β) η πρόκληση από την εν λόγω συμπεριφορά ζημίας ή αναλόγως ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, καθώς και τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν τη (θετική και αποθετική) ζημία του ενάγοντος, ήτοι περιγραφή των ζημιών κατά το είδος, την έκταση, την αιτία και το ύψος της δαπάνης, η οποία απαιτείται για την αποκατάσταση κάθε επιμέρους ζημίας, ή την προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή της στέρησης της ελευθερίας του ενάγοντος, επιτρέποντας στο μεν δικαστήριο την εκτίμηση της νομικής βασιμότητας του καταγόμενου προς κρίση δικαιώματος αποζημίωσης, στο δε ζημιώσαντα εναγόμενο την άσκηση ανταπόδειξης και γ) τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία προκύπτει η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της ζημιογόνου συμπεριφοράς και της προκληθείσας ζημίας (Α.Π. 55/2023, Α.Π. 1381/2022, Α.Π. 693/2020, Α.Π. 46/2020, Α.Π. 649/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, αποκατάσταση της ηθικής βλάβης μπορούν να ζητήσουν και τα νομικά πρόσωπα, αν με την εις βάρος τους αδικοπραξία προσβλήθηκε η εμπορική τους πίστη, η επαγγελματική τους φήμη και υπόληψη και γενικά το εμπορικό τους μέλλον (Α.Π. 1483/2021, Α.Π. 718/2017, Α.Π. 179/2011, Α.Π. 387/2005, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης αυτής τα προσβαλλόμενα νομικά πρόσωπα πρέπει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 216 Κ.Πολ.Δ, να αναφέρουν ορισμένως ότι με την αδικοπραξία προσβλήθηκε η εμπορική τους πίστη, η επαγγελματική τους υπόληψη και γενικά το εμπορικό τους μέλλον, προσβολές από τις οποίες τους προκλήθηκε συγκεκριμένη υλική ζημία, την οποία πρέπει να επικαλούνται και να αποδεικνύουν με κάθε νόμιμο αποδεικτικό μέσο, διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο αίσθημα, αναγόμενο στον εσωτερικό κόσμο και κρινόμενο με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής χωρίς αποδείξεις, αλλά σε μια συγκεκριμένη βλάβη που έχει υλική υπόσταση (Α.Π. 876/2022, Α.Π. 15/2021, Α.Π. 1048/2020, Α.Π. 704/2017, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Γεωργιάδη σε ΑΚ Γεωργ -Σταθ, Αστικός Κώδιξ, υπ’ άρθρο 932, αριθ.13, ΣΕΑΚ Γεωργιάδη, υπ’ άρθρο 932, αριθ. 22). Τέλος, κατά το άρθρο 1 του Ν. 146/1914 «περί αθέμιτου ανταγωνισμού», με το οποίο περιορίζεται νομίμως η συνταγματικώς προστατευόμενη οικονομική ελευθερία, ειδική έκφανση της οποίας είναι η ελευθερία του ανταγωνισμού, ουσιώδες στοιχείο προς θεμελίωση της αξίωσης για ανόρθωση της προσγενόμενης ζημίας και για παράλειψη της πράξης η οποία φέρεται ως συνιστώσα τον αθέμιτο ανταγωνισμό και είναι ως εκ τούτου απαγορευμένη, είναι και το να εκτελείται η πράξη αυτή με σκοπό ανταγωνισμού προς το εμπόριο ή τη βιομηχανία που ασκεί άλλος και να αντίκειται στα χρηστά ήθη, για τον προσδιορισμό των οποίων χρησιμεύουν οι ιδέες του εκάστοτε κατά γενική αντίληψη χρηστώς και ορθώς σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου εντός του συναλλακτικού κύκλου στον οποίο γίνεται η πράξη ή να γίνεται χρήση μεθόδων και μέσων αντίθετων προς την ομαλή ηθικότητα των συναλλαγών, έστω και αν η πράξη κατ’ επιφάνεια ή μεμονωμένα εξεταζόμενη φαίνεται θεμιτή και νομικώς άψογη. Τέτοια δε πράξη, εμπίπτουσα στη γενική ρήτρα, συνιστά και η απόσπαση (προσέλκυση) πελατείας, εφόσον γίνεται με σκοπό ανταγωνισμού, με μέσα ή μεθόδους αντικείμενες στα χρηστά ήθη. Έτσι, ενεργεί αθέμιτα ένας ανταγωνιστής όταν προτρέπει ή προκαλεί τη διάλυση συμβάσεων πελατείας ξένης επιχείρησης με παραπλανητικές μεθόδους. Κατά δε το άρθρο 11 εδ. Α’ του ν. 146/1914, «ο προς το σκοπό ανταγωνισμού ισχυριζόμενος ή διαδίδων, όσον αφορά την εργασία ή επιχείρηση εμπόρου, το πρόσωπο του ιδιοκτήτου ή διευθυντού αυτής, τα εμπορεύματα ή τις βιομηχανικές εργασίες τρίτου, ειδήσεις δυνάμενες να βλάψουν τις εργασίες της επιχειρήσεως ή την εμπορική πίστη αυτού, υποχρεούται, εφόσον τα διαδοθέντα δεν είναι κατά τρόπο ευαπόδεικτο αληθή, σε ανόρθωση της στον αδικηθέντα προσγενόμενης ζημίας». Στοιχεία της διάταξης αυτής, που προστατεύει τον δυνάμενο να ζημιωθεί περιουσιακά επιχειρηματία, είναι α) σκοπός αθέμιτου ανταγωνισμού, β) ισχυρισμός ή διάδοση βλαπτικών ειδήσεων, γ) οι ειδήσεις πρέπει να αφορούν είτε την εργασία ή επιχείρηση άλλου, είτε το πρόσωπο του ιδιοκτήτου ή διευθυντού αυτής, είτε στα εμπορεύματα ή τις βιομηχανικές εργασίες άλλου, δ) οι ειδήσεις πρέπει να είναι ικανές να βλάψουν τις εργασίες της επιχειρήσεως ή την εμπορική κίνηση άλλου και ε) οι ειδήσεις πρέπει να μην είναι κατά τρόπο ευαπόδεικτο αληθείς, δηλαδή πρέπει να μην δύνανται να αποδειχθούν ως αληθείς, ενώ δεν απαιτείται υπαιτιότητα του προσβάλλοντος για την αποκατάσταση της προσγενόμενης στον αδικηθέντα ζημίας.
Με τον πρώτο λόγο της έφεσής της η ενάγουσα παραπονείται για εσφαλμένη απόρριψη της αδικοπρακτικής βάσης της αγωγής της, κατά το μέρος που επιχειρείται να θεμελιωθεί σε συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος της, ελλείψει εννόμου συμφέροντός της κατά το χρόνο συζήτησης αγωγής και σε κάθε περίπτωση, ως αόριστης όσον αφορά τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των επικαλούμενων ψευδών και συκοφαντικών διαδόσεων των εναγόμενων και των επικαλούμενων ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών της από Νοεμβρίου 2019 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης αφενός και της από 13-2-2020 απόφασης του ΔΣ της ….. αφετέρου. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι από τα εκτιθέμενα στην αγωγή προκύπτει α) ότι υπήρχε έννομο συμφέρον της προς άσκηση της αγωγής κατά το χρόνο συζήτησής της, διότι οι επίμαχοι ισχυρισμοί και διαδόσεις των εναγόμενων διατηρούν την αυτοτέλειά τους και θεμελιώνουν δικαίωμά της προς αποζημίωση ανεξάρτητα από τις όποιες αποφάσεις του Δ.Σ. της ……, χωρίς να είναι απαραίτητο να αναπαράγονται σ’ αυτές, καθώς θίγουν καίρια και αυτοτελώς τη φήμη και την αξιοπιστία της έναντι του πλέον βασικού πελάτη και συνεργάτη της ……. και β) ότι υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των επίμαχων ισχυρισμών και διαδόσεων των εναγόμενων και ισχυρισμών της από Νοεμβρίου 2019 πραγματογνωμοσύνης αφενός και της από 13-2-2020 απόφασης του ΔΣ της …. αφετέρου, αφού αναφέρεται ότι όλοι ανεξαιρέτως οι ισχυρισμοί και διαδόσεις αυτές είχαν διατυπωθεί τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο 2019 και είχαν υποβληθεί στο Δ.Σ. της …. πριν τη λήψη της από 13-2-2020 απόφασής του, με την οποία αποκλείστηκε προσωρινά η ……….. από τη διαγωνιστική διαδικασία, οπότε είναι απλή νοητική διεργασία ότι το τελευταίο δεν θα είχε λόγο να ανακαλέσει την προηγούμενη με αριθ. 173/2019 απόφασή του, με την οποία έκανε τεχνικά αποδεκτή την προσφορά της …………. και την ανακήρυξε προσωρινή ανάδοχο του έργου, εάν οι εναγόμενοι δεν του είχαν υποβάλει τους άνω ισχυρισμούς και διαδόσεις. Ο λόγος αυτός έφεσης κατά το πρώτο μέρος του είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι, όπως εκτέθηκε στην παραπάνω νομική σκέψη, η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που ασκείται από νομικά πρόσωπα προϋποθέτει την ύπαρξη και επίκληση συγκεκριμένης ζημίας με υλική υπόσταση, η οποία ωστόσο, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στις προτάσεις της ενάγουσας που κατατέθηκαν πρωτόδικα, δεν υπήρχε κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής, κατά τον οποίον κρίνεται και η συνδρομή ή μη του εννόμου συμφέροντος, αφού η εταιρία «…………» κατά τη συνεδρίαση της 11-6-2020 του Δ.Σ. της αναθέτουσας αρχής ανακηρύχθηκε προσωρινή ανάδοχος (μάλιστα η άνω εταιρία ήδη ανακηρύχθηκε και οριστική ανάδοχος, κατά τους ισχυρισμούς της εκκαλούσας), το δε πλοίο της τελευταίας κρίθηκε σύμφωνο με τις προδιαγραφές του διαγωνισμού, με αποτέλεσμα να μη δικαιολογείται η επικαλούμενη τρώση της φήμης και της αξιοπιστίας της έναντι της ως άνω βασικής συνεργάτιδάς της από τους επίμαχους ισχυρισμούς / διαδόσεις των εναγόμενων. Επιπλέον, όπως εκτέθηκε στην ίδια νομική σκέψη, το έννομο συμφέρον, απαιτείται να είναι παρόν, ήτοι να αφορά έννομες σχέσεις υπαρκτές και παρούσες, και όχι υποθετικές ή ενδεχόμενες, όπως η επικαλούμενη από την εκκαλούσα ενάγουσα, κατά την οποία, λόγω των ψευδών ισχυρισμών και διαδόσεων των εναγόμενων, υπήρξε κίνδυνος αποκλεισμού της «…………» από το διαγωνισμό της …., τον οποίο εν τέλει αυτή κέρδισε. Κατά το δεύτερο μέρος του, που αφορά την επικουρική σκέψη της εκκαλουμένης για την υποθετική περίπτωση που υφίστατο συγκεκριμένη, υπαρκτή και ενεστώσα ζημία της εκκαλούσας ενάγουσας, ο άνω λόγος έφεσης είναι επίσης αβάσιμος και απορριπτέος, διότι στην αγωγή δεν εκτίθενται επαρκή πραγματικά περιστατικά από τα οποία προκύπτει πρόσφορος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των ισχυρισμών των εναγόμενων και της ζημίας της ενάγουσας. Ειδικότερα, στο μοναδικό σημείο της αγωγής που αναφέρεται η αιτιολογία της ως άνω απόφασης (με την οποία ανακλήθηκε η υπ’ αριθ. 173/2019 απόφαση του Δ.Σ. της …., κατά το μέρος που η τελευταία είχε κρίνει τεχνικά αποδεκτή την προσφορά της «……..» και την είχε ανακηρύξει προσωρινή ανάδοχο), παρατίθεται το εξής απόσπασμα αυτής: «…διότι κατόπιν αξιολόγησης των ανωτέρω εγγράφων του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά και της Νηογνώμονα εταιρίας ……. και της Τεχνικής Προσφοράς της ……….., διαπιστώθηκε ότι δεν προκύπτουν επαρκή τεχνικά στοιχεία για την ικανότητα ή μη προσέγγισης και πρόσδεσης του πλοίου «ΨΙΙ» στα συγκεκριμένα σημεία επιβίβασης και αποβίβασης των φορτηγών οχημάτων, της νησίδας Πασσά και της Ευβοϊκής Ακτής…», ήτοι ουδόλως μνημονεύονται τα έγγραφα που συνέταξαν, υπέβαλαν και επικαλέστηκαν σύμφωνα με την αγωγή οι εναγόμενοι ενώπιον της Αναθέτουσας Αρχής. Υπό τα δεδομένα αυτά ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι το Δ.Σ. της ……………. δεν είχε άλλο λόγο να ανακαλέσει την υπ’ αριθ. 173/2019 απόφασή του, παρά μόνο εξαιτίας των επικαλούμενων ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών / διαδόσεων των εναγόμενων που υποβλήθηκαν σ’ αυτό πριν την έκδοση της από 13-2-2020 απόφασής του, δεν προβάλλεται με σαφήνεια όσον τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των άνω ισχυρισμών / διαδόσεων και της ζημίας της ενάγουσας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση κατέληξε στην ίδια κρίση με την ίδια αιτιολογία, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση του δικογράφου της αγωγής, απορριπτομένου ως αβασίμου του πρώτου λόγου της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα.
Με το δεύτερο λόγο της έφεσής της η ενάγουσα παραπονείται για την απόρριψη της επικουρικής βάσης της αγωγής της, που επιχειρείται να θεμελιωθεί στις διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού, λόγω αοριστίας ως προς τον τρόπο με τον οποίο οι ισχυρισμοί που διατυπώθηκαν και διαδόθηκαν από τους εναγόμενους μπορούσαν να βλάψουν την επιχείρησή της υπό την έννοια του άρθρου 11 ν. 146/1914. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι, εφόσον αναφέρεται στην αγωγή της ότι με τη διακήρυξη του διαγωνισμού υπήρχε η απαίτηση για την παροχή πλωτού μέσου, είναι προφανές ότι η αξιοπλοΐα του σκάφους της και η εν γένει ικανότητά του να εκτελέσει το εν θέματι δρομολόγιο αποτελούσε θέμα εξέτασης από το Δ.Σ. της …. και ότι οι εκτιθέμενοι ψευδείς και συκοφαντικοί ισχυρισμοί και διαδόσεις των εναγόμενων περί του αντιθέτου, με επίκληση και σχετικής πραγματογνωμοσύνης, ήταν απόλυτα πρόσφοροι να βλάψουν αιτιωδώς την περιουσία της, επηρεάζοντας την κρίση του ΔΣ της …. ως προς την ανάδειξη του προσωρινού αναδόχου του έργου, όπως εν τέλει την επηρέασαν, αφού αυτό ανακάλεσε την προηγούμενη υπ’ αριθ. 173/2019 απόφασή του που είχε κρίνει επαρκή την τεχνική προσφορά της ………. Ο λόγος αυτός έφεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής προκύπτει ότι δεν γίνεται σ’ αυτό σαφής επίκληση των κριτηρίων βάσει των οποίων η αναθέτουσα αρχή θα αναδείκνυε τον ανάδοχο του έργου και ως προς το ζήτημα της καταλληλότητας του πλωτού μέσου που διέθεταν οι υποψήφιοι, δεν διευκρινίζεται εάν ο έλεγχος της αναθέτουσας αρχής περιοριζόταν στον έλεγχο των προσκομισθέντων δικαιολογητικών όπως αυτά αναφέρονταν στη διακήρυξη ή υπήρχε η ευχέρεια να ληφθούν υπόψη οι ισχυρισμοί και τα έγγραφα σχετικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου που προσκομίστηκαν από τους εναγόμενους. Τη σχετική αοριστία επιτείνει και η μη παράθεση των λόγων για τους οποίους η αναθέτουσα Αρχή απέρριψε αρχικά την προσφορά της εταιρίας …………, καθώς και η μη προβολή ισχυρισμού ότι δεν υπήρχαν σφάλματα στο φάκελο που η κατέθεσε η τελευταία στην αναθέτουσα Αρχή, ελλείψεις που καθιστούν ανέφικτο τον έλεγχο του εάν οι ισχυρισμοί και οι διαδόσεις των εναγόμενων ήταν πρόσφοροι να επηρεάσουν την κρίση του Δ.Σ. της ………. ως προς την ανάδειξη του προσωρινού αναδόχου του έργου και κατ’ επέκταση να βλάψουν αιτιωδώς την περιουσία της ενάγουσας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση κατέληξε στην ίδια κρίση, έστω με πιο συνοπτική αιτιολογία, που συμπληρώνεται με αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ.), δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση του περιεχομένου της αγωγής, απορριπτομένου ως αβασίμου του δεύτερου λόγου της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα.
Μετά απ’ αυτά και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς εξέταση, πρέπει η κρινόμενη από 26-10-2021 και με ΓΑΚ …. και Ε.Α.Κ. ……/26-10-2021 έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη κατ’ ουσία. Τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νόμιμου αιτήματός τους, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας, λόγω της ήττας της (άρθρα 106, 183, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 69 παρ. 1 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»), ξεχωριστά για κάθε εφεσίβλητο με χωριστή νομική παράσταση, λόγω του ιδίου συμφέροντος αυτού για χωριστή εκπροσώπηση (Α.Π. 492/2010, Α.Π. 1041/2010, Τ.Ν.Π. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, Α.Π. 83/2004, Α.Π. 1544/2001, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 530/2022, Εφ.Πειρ. 6/2021, ιστοσελίδα Εφετείου Πειραιά, Μιχαήλ Μαργαρίτη/Άντας Μαργαρίτη, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, 2018, υπ’ άρθρο 180, αριθ. 3, σ. 310), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, εφόσον η έφεση απορρίπτεται, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από την εκκαλούσα παράβολου άσκησης έφεσης που αναφέρεται στο διατακτικό (άρθρο 495 αριθ. 3 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την από 26-10-2021 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../26-10-2021 έφεση κατά της με αριθ. 1414/2021 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τμήμα ναυτικών διαφορών – τακτική διαδικασία).
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000,00) ευρώ α) για έκαστο των πρώτου και τέταρτης των εφεσίβλητων, β) για έκαστο των δεύτερου και πέμπτης των εφεσίβλητων και γ) για τον τρίτο εφεσίβλητο.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του υπ’ αριθ. …………… e-παράβολου άσκησης έφεσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποσού εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 1 Σεπτεμβρίου 2023 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 12 Σεπτεμβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ