Αριθμός 672/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ναυτικό Τμήμα
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Εταιρείας με την επωνυμία «……….», η οποία εδρεύει στην … Αττικής (οδός ………..) (ΑΦΜ ………), η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Μαρία Σταμούλη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………..κατοίκου … Αττικής (οδός ……..) (ΑΦΜ …………), ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Ειρήνη Κοντοσέα (ΔΕ. Γ. ΚΟΝΤΟΣΕΑΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ).
Ο εφεσίβλητος-εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 27.12.2019 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1160/2022 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αφ΄ ενός η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη με την από 2.9.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2022-……/2022) έφεσή της, αφ΄ ετέρου ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος-εκκαλών με την από 28.6.2023 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2023-………../2023) έφεσή του. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες από 2.9.2022 και 28.6.2023 και με αριθμούς κατάθεσης ………/2022 και ………../2023 και προσδιορισμού ………/2022 και ………/2023 εφέσεις κατά της οριστικής με αριθμό 1160/2022 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 621 του ΚΠολΔ και 82 του τότε ισχύοντος ΚΙΝΔ), επί της από 27.12.2019 με αριθμό κατάθεσης …………./2018 αγωγής, έχουν ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις με κατάθεση αυτής στη Γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, αρμοδίως (άρθρο 19 του ΚΠολΔ όπως ίσχυε κατά το χρόνο κατάθεσης του ενδίκου μέσου) και εμπροθέσμως, αφού αφενός δεν προκύπτει ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση, ενώ δεν έχει παρέλθει διετία από την έκδοση της εκκαλουμένης (άρθρα 495 παρ. 1 και 4, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 και 591 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Ακολούθως οι προαναφερόμενες εφέσεις πρέπει να γίνουν δεκτές κατά το τυπικό τους μέρος και να ερευνηθούν περαιτέρω κατ’ ουσίαν κατά την ίδια παραπάνω ειδική διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι ως προς τις διαφορές αυτές υπάρχει απαλλαγή από το παράβολο εφέσεως του άρθρου 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το ν. 4055/2012, συνεκδικαζόμενες, λόγω της προφανούς συνάφειας αυτών αφού πλήττουν την ίδια απόφαση (άρθρα 246, 524 και 591 ΚΠολΔ).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων και ήδη εκκαλών και εφεσίβλητος ναυτικός, με την ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης ……./2018 αγωγή του εξέθετε ότι με διαδοχικές συμβάσεις ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, που κατάρτισε με την εναγομένη, πλοιοκτήτρια του αναφερόμενου πλοίου, ναυτολογήθηκε σε αυτό με την ειδικότητα του ναύτη, κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή χρονικά διαστήματα από 19.5.2017 μέχρι και 11.3.2019. Ότι παρόλο που παρείχε σύμφωνα με τη σύμβαση ναυτικής εργασίας τα εργασιακά του καθήκοντα εργαζόμενος και υπερωριακά με την παραπάνω ειδικότητα εντός του πλοίου που εκτελούσε εξπρές δρομολόγια η εναγομένη δεν του κατέβαλε τις οφειλόμενες από το νόμο αποδοχές του και ακολούθως μετά από μερική μετατροπή του αιτήματός του από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό αιτήθηκε να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει το ποσό των 17.490,21 ευρώ για βασικές αποδοχές της ναυτικής του εργασίας, υπερωριακή αμοιβή κατά τις καθημερινές, Κυριακές, Σάββατα και αργίες, δώρα εορτών και να αναγνωριστεί η υποχρέωσή της να του καταβάλει το ποσό των 18.601,63 ευρώ, για «εξπρές δρομολόγια», όλα δε τα ως άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από 11.03.2019, ημέρα απόλυσής του άλλως από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι είναι το καθ’ ύλην και κατά τόπον προς εκδίκαση της υπόθεσης επειδή οι ναυτολογήσεις καταρτίστηκαν στο Λαύριο και η εναγομένη είχε την έδρα της στην Καλλιθέα (άρθρα 16 παρ. 1 περ. 2, 25 §2, 33 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 51 του ν 2172/1993 λόγω του ναυτικού χαρακτήρα της διαφοράς), και εφάρμοσε την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών (άρθρο 82 ΚΙΝΔ σε συνδ. με άρθρα 591, 614, 621, 622 ΚΠολΔ,). Έκρινε περαιτέρω ότι η αγωγή είναι ορισμένη παρά τον αντίθετο ισχυρισμό της εναγομένης εργοδότριας και περαιτέρω έκρινε νόμιμη την αγωγή και τη δέχθηκε κατά ένα μέρος ως ουσιαστικά βάσιμη προσδιορίζοντας τις αποδοχές του ναυτικού με βάση τις συλλογικές συμβάσεις ναυτικής εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Πλοίων του έτους 2017 (Υ.Α. 2242.5-1.5/77056/2017) και του έτους 2018 (Υ.Α. 2242.5-1.5/80350/2018) απορρίπτοντας ισχυρισμό του ναυτικού μερί εφαρμογής της μεταγενέστερης χρονικά σύμβασης που προέβλεπε κάθε φορά αυξημένες αποδοχές σε σχέση με την προηγούμενη. Στη συνέχεια αφού βεβαίωσε ότι καταβλήθηκε το αρμόζον τέλος δικαστικού ενσήμου τη δέχθηκε και κατ’ουσίαν κατά ένα μέρος απορρίπτοντας το κονδύλι περί δρομολογίων εξπρές αφού δέχθηκε ότι το ποσό των 738 ευρώ που είχε λάβει κάλυπτε την αιτία αυτή, και ακολούθως υποχρέωσε την πλοιοκτήτρια να καταβάλει στον ενάγοντα για τις λοιπές αναφερόμενες στην αγωγή αιτίες το ποσό των 11.421,61 ευρώ εντόκως από την επομενη της απολύσεως του πλην του επιδόματος εορτών Πάσχα, το οποίο έκρινε ότι οφείλεται εντόκως από την 1.5.2019 με τον τόκο επιδικίας. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τώρα αμφότερα τα διάδικα μέρη με τις κρινόμενες εφέσεις τους και τους διαλαμβανόμενους σε αυτές λόγους για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση αποδείξεων αιτούμενα την εξαφάνιση της, η εναγομένη για τη συνολική απόρριψη της αγωγής και ο ενάγων ναυτικός για να γίνει δεκτή αυτή συνολικά κατ’ουσίαν.
Κατά το άρθρο 3 παρ. 1 του Ν. 3239/1955 η ατομική σύμβαση εργασίας, που καταρτίζεται από πρόσωπο δεσμευόμενο από συλλογική σύμβαση εργασίας, θεωρείται ότι περιέχει αυτοδικαίως τους θεσπισθέντες με αυτήν την τελευταία όρους, οι δε αντίθετες ατομικές συμφωνίες είναι άκυρες. Όμως, όροι ατομικής εργασιακής συμβάσεως ευνοϊκότεροι για το μισθωτό από αυτούς της συλλογικής σύμβασης είναι επικρατέστεροι. Εκ τούτων συνάγεται ότι, εάν με την ατομική σύμβαση εργασίας συμφωνήθηκαν αποδοχές υπέρτερες των προβλεπομένων από τη συλλογική σύμβαση και περιελήφθη όρος ότι κάθε άλλη παροχή θα καλύπτεται από τις πέραν των νομίμων καταβαλλόμενες, ο όρος είναι ισχυρός. Τούτο ισχύει όχι μόνο για τις αποδοχές που υφίστανται κατά το χρόνο συνάψεως της ατομικής εργασιακής σύμβασης αλλά και για τις μέλλουσες, δηλαδή και για εκείνες που θα θεσπιστούν μετά την κατάρτιση της ατομικής σύμβασης. Τα ανωτέρω ισχύουν ομοίως και για αξιώσεις από ναυτική εργασία, που θεμελιώνονται σε ειδικές διατάξεις (ΑΠ 516/2017, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ. 465/2009, ΕΝαυτΔ 2009/276). Μάλιστα, στη ναυτική πρακτική, η συμφωνία αμοιβής του ναυτικού με πάγιο μηνιαίο μισθό, στον οποίο περιλαμβάνονται ο βασικός μισθός και τα επιδόματα ή άλλες παροχές που προβλέπονται από την οικεία ΣΣΝΕ, ονομάζεται «κλειστός μισθός» και είναι έγκυρη κατ’ άρθρο 361 ΑΚ, με την προϋπόθεση ότι οι παραπάνω νόμιμες αποδοχές δεν είναι μεγαλύτερες από τον συμβατικό «κλειστό» μισθό, διαφορετικά, αν δηλαδή ο μισθός αυτός δεν καλύπτει το σύνολο των ελάχιστων νόμιμων αποδοχών, η σχετική συμφωνία δεν είναι έγκυρη και ο ναυτικός δικαιούται να αξιώσει τη διαφορά (ΑΠ 1013/2003, ΕΝαυτΔ 2003/345, ΑΠ 225/2002, Δνη 44/160 = ΔΕΝ 2002/1314, ΜονΕφΠειρ. 361/2013, ΕΝαυτΔ 2013/208, ΕφΠειρ 391/2009, ΕΝαυτΔ 2009/283, ΕφΠειρ 429/2008, ΕΝαυτΔ 2008/284, ΕφΠειρ 30/2008, ΕΝαυτΔ 2008/106). Η έννοια του «κλειστού» μισθού, που προϋποθέτει υφιστάμενο ένα νόμιμα καθοριζόμενο όριο ελάχιστων αποδοχών του εργαζομένου, περιλαμβάνει και τη συμφωνία ότι οι υπέρτερες αποδοχές καταλογίζονται στα τυχόν ήδη καταβαλλόμενα ή και μελλοντικά επιδόματα, χωρίς ανάγκη άλλου ειδικού καθορισμού αυτών των τελευταίων (ΜονΕφΠειρ. 369/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, εάν συμφωνηθεί στη σύμβαση ναυτικής εργασίας και καταβάλλεται τακτικώς και παγίως στο ναυτικό, κατά τη διάρκεια της παροχής των υπηρεσιών του, εκτός του προβλεπομένου από την οικεία ΣΣΝΕ μισθού και πρόσθετο χρηματικό ποσό, αποκαλούμενο στη ναυτική ορολογία «επιμίσθιο», ως αντάλλαγμα της παρεχομένης εργασίας του, της δραστηριότητας και του ζήλου του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, χωρίς πρόβλεψη περί καταλογισμού αυτού προς άλλες αποδοχές, το πρόσθετο τούτο ποσόν αποτελεί μέρος του μισθού και όχι δωρεάν παροχή του εργοδότη, ελευθέρως ανακλητή ή δυνάμενη να καταλογιστεί μονομερώς προς άλλες συμβατικές αξιώσεις του ναυτικού. Όμως, το ως άνω πρόσθετο χρηματικό ποσό («επιμίσθιο») μπορεί να συμψηφιστεί προς τις προβλεπόμενες από τις οικείες ΣΣΝΕ αποδοχές, μόνον τότε, όταν υπήρξε σχετική συμφωνία στη σύμβαση ναυτικής εργασίας περί καταλογισμού του στις παρεχόμενες συμβατικές αποδοχές. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή δεν έχει κάτι τέτοιο ειδικώς και ορισμένως συμφωνηθεί, ο εργοδότης δεν έχει τη δυνατότητα να προβεί στον εν λόγω συμψηφισμό, γιατί με τον τρόπο αυτό θα περιόριζε μονομερώς τις συμβατικές αποδοχές του εργαζομένου (ΑΠ 1013/2003, ΕΝαυτΔ 2003/345, ΑΠ 225/2002, ο.π., ΜονΕφΠειρ. 213/2016, ΜονΕφΠειρ. 50/2016, αμφότερες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜονΕφΠειρ. 496/2015, ο.π., ΜονΕφΠειρ. 322/2015, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜονΕφΠειρ. 221/2015, Δνη 2016/1405, ΜονΕφΠειρ. 647/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΤριμΕφΠειρ 185/2012, ΕΝαυτΔ 2012/397, ΤριμΕφΠειρ 471/2011, ΕΝαυτΔ 2011/257, Ι. Κοροτζής, Ναυτικό Δίκαιο, τόμος πρώτος, 2004, άρθρο 60, σελ. 326, Δ. Καμβύσης, Ναυτεργατικό Δίκαιο, 1994, σελ. 205).
Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων του ναυτικού κατοίκου Ξάνθης ……….., ενώπιον της Συμβολαιογράφου Ξάνθης, ………….., που λήφθηκε με επιμέλεια του ενάγοντος, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης, όπως προκύπτει από την με αριθμό ………/01.06.2021 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Πειραιώς ………., και του ναυτικού και κατοίκου Νίκαιας ……….., ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς, ………., που λήφθηκε με επιμέλεια της εναγομένης, όπως προκύπτει από τη με αριθμό ………./2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιώς, ……….., τα όσα τα διάδικα μέρη συνομολογούν σχετικά με τους χρόνους ναυτολόγησης και αποναυτολόγησης του ενάγοντος, την ειδικότητα του και των εκτελεσμένων και μη εκτελεσμένων δρομολογίου του πλοίου ναυτολόγησης του, όλα τα προσκομιζόμενα ανεξαρτήτως έγγραφα προς άμεση ή έμμεση απόδειξη, και τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν κατά την κρίση αυτού του δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης με βάση και το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα του ένδικου μέσου τα όρια του οποίου καθορίζονται από το αίτημα της εφέσεως και η έκταση του δευτεροβάθμιου ελέγχου από τους λόγους εφέσεως (ΜΕΠειρ 86/2017 δημ. νόμος): Δυνάμει διαδοχικών συμβάσεων ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, που καταρτίστηκαν στο λιμάνι του Λαυρίου μεταξύ της εναγομένης, πλοιοκτήτριας του υπό ελληνική σημαία επιβατηγού οχηματαγωγού πλοίου «Α», με αριθμό νηολογίου Πειραιώς ……. κ.ο.χ. 1.598,19 και του ενάγοντος, Έλληνα απογεγραμμένου ναυτικού, αυτός ναυτολογήθηκε με την ειδικότητα του ναύτη στο ως άνω πλοίο και παρείχε τις υπηρεσίες του από 19.05.2017 έως και 12.04.2018, οπότε και απολύθηκε στο ίδιο ως άνω λιμάνι, λόγω «τραυματισμού εντός πλοίου» και στη συνέχεια από 26.04.2018 έως και 11.03.2019, οπότε απολύθηκε στο ίδιο ως άνω λιμάνι με αμοιβαία συναίνεση των συμβληθέντων. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι το άνω πλοίο, κατά την περίοδο απασχόλησης του ενάγοντος, εκτελούσε δρομολόγια σε γραμμή ενταγμένη στο γενικό δίκτυο ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και συγκεκριμένα ήταν δρομολογημένο στη γραμμή των Κυκλάδων. Κατά τα κρίσιµα χρονικά διαστήµατα ναυτολόγησης του, τις πάσης φύσεως αποδοχές του ενάγοντος ρύθµιζαν οι Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας Πληρωµάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Πλοίων ετών 2018 και 2019 από την ημέρα που άρχισε η ισχύς τους και ανεξάρτητα από την κύρωση τους με Υπουργική απόφαση, κατ’άρθρο 49 του ν. 4597/2019, η οποία κύρωση έλαβε χώρα σε κάθε περίπτωση µε τις με αριθμό ΥΑ 2242.5-1.5/ 80350/ 2018 και 2242.5-1:5/56040/2019 που δηµοσιεύθηκαν στο ΦΕΚ Β’ 5084/14-11-2018 και 3170/12-10-2019 αντίστοιχα. Τούτο διότι με το άρθρο 49 ν. 4597/2019 (ΦΕΚ Α 35/28.2.2019) ορίζεται ότι η αληθής έννοια της παρ 1 του άρθρου 5 του α.ν. 3276/1944 είναι ότι η απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, με την οποία κυρώνεται συλλογική σύμβαση ναυτικής εργασίας σύμφωνα με τον ανωτέρω νόμο ισχύει αναδρομικά από την έναρξη ισχύος που ορίζεται στην οικεία συλλογική σύμβαση, ανεξαρτήτως του χρόνου σύναψης ή/ και κύρωσής της από τον Υπουργό. Η διάταξη αυτή, που αναφέρεται σε ζήτημα επί του οποίου είχε ανακύψει ερμηνευτική διχογνωμία σε νομολογία και επιστήμη, διευκρινίζει πράγματι την αληθή έννοια της άνω διατάξεως, αποτελεί δηλαδή γνήσιο ερμηνευτικό νόμο και για το λόγο αυτό εφαρμόζεται από το εφετείο χωρίς τους περιορισμούς του άρθρου 533§2 ΚΠολΔ (βλ. ΜΕφΠειρ 118/2023 με τις εκεί παραπομπές). Επομένως ο πρώτος λόγος εφέσεως με τον οποίο ο ναυτικός παραπονείται για το ότι η εκκαλουμένη απόφαση δεν δέχθηκε από 1.1.2018 και από 1.1.2019 τη συμφωνημένη άλλως την εκ του νόμου άμεση εφαρμογή των προαναφερόμενων συλλογικών συμβάσεων ναυτικής εργασίας και εφάρμοσε για το διάστημα από 1.1.2018 έως 12.4.2018 και από 1.1.2019 έως 11.3.2019 την σσνε του προηγούμενου έτους πρέπει να γίνει δεκτός κατ’ουσίαν και να εξαφανιστεί κατά το κεφάλαιο της αυτό η εκκαλουμένη απόφαση και οι αποδοχές του ενάγοντος κατά το χρόνο ναυτολόγησης του να προσδιοριστούν με βάση τις προαναφερόμενες σσνε. Αντιθέτως θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο πρώτος λόγος έφεσης με τον οποίο η πλοιοκτήτρια παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή νόμου λόγω της εφαρμογής της σσνε του έτους 2018 για το χρόνο ναυτολόγησης του ναυτικού πριν την 14.11.2018 λόγω έλλειψης μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων ναυτικής εργασίας είναι αλυσιτελώς προβαλλόμενα λόγω της ρητής προαναφερόμενης διάταξης του άρθρου 49 ν. 4597/2019 και συνεπώς θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο σχετικός πρώτος λόγος έφεσης της πλοιοκτήτριας.
Ακολούθως οι αποδοχές του ενάγοντος ανέρχονταν μηνιαίως, το διάστημα ναυτολόγησης του το 2018 σε σύμφωνα με την ισχύουσα κατά τα ως άνω ΣΣΕ του 2018 στο ποσό των 2.490,08 € [μισθός ενεργείας 1.181,15 €+ επίδομα Κυριακών 259,86 €+ επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας 35,92€,+ αντίτιμο τροφής 587,70 € (19,59 €X 30 ημέρες)+ αποδοχές αδείας μετά τροφής 425,45 € (μισθός ενεργείας + επίδομα Κυριακών δια 22 ημέρες Χ 5 ημέρες αδείας + αντίτιμο τροφής 5 ημερών αδείας)], και το διάστημα ναυτολόγησης του το έτος 2019 σε ποσό των 2.539,81 € [μισθός ενεργείας 1.204,77 €+ επίδομα Κυριακών 265,05 €+ επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας 36,64 €,+ αντίτιμο τροφής 599,40 € (19,98 €X 30 ημέρες)+ αποδοχές αδείας μετά τροφής 433,95 € (μισθός ενεργείας + επίδομα Κυριακών δια 22 ημέρες = 66,81Χ 5 ημέρες αδείας= 334,05 + αντίτιμο τροφής 5 ημερών αδείας)]. Επομένως αυτός για διαφορά αποδοχών του έτους 2018 δηλαδή για τα χρονικά διαστήματα από 1.1.2018 έως 12.4.2018 και από 26.4.2018 έως 30.11.2018 δικαιούται, με βάση τη ΣΣΝΕ του έτους 2018, συνολικού ποσού 2.490,08 € Χ 10 μήνες και 17 μέρες (10,57)= 26,320,15€ και επειδή έλαβε όπως συνομολογεί και ο ίδιος 25.805,6 (2.441,40 χ 10,57) ευρώ δικαιούται 26.320,15 – 25.805,6 =) 514,55 ευρώ, μετά από παραδοχή της σχετικής ενστάσεως εξοφλήσεως που προβλήθηκε από την εναγομένη πρωτοδίκως και επαναφέρθηκε ενώπιον αυτού του δικαστηρίου με το δεύτερο από τους λόγους εφέσεως της πλοιοκτήτριας. Για το έτος 2019 και συγκεκριμένα για το διάστημα 01.01.2019 έως 11.03.2019 δικαιούται μηνιαίες αποδοχές, με βάση τη ΣΣΝΕ του έτους 2019 συνολικό ποσό ύψους (2.539,81 € Χ 2,36 μήνες)= 5.993,95 ευρώ και επειδή έλαβε μόνο το ποσό των 5.876,59 ευρώ του οφείλεται για την παραπάνω αιτία το ποσό των 117,36 ευρώ. Να σημειωθεί ότι αλυσιτελώς η πλοιοκτήτρια διατείνεται ότι δεν πρέπει να περιληφθεί το επίδομα τροφής στους λογαριασμούς μισθοδοσίας διότι στο πλοίο προσφέρεται τροφή στο ναυτικό, καθόσον στην προκειμένη περίπτωση η υπόθεση αφορά διαφορές δεδουλευμένων και σε αυτά συνυπολογίζονται σύμφωνα με τη σσνε όλες οι παροχές προς τον εργαζόμενο, ανεξάρτητα αν παρέχονται σε χρήμα ή αυτούσια.
Περαιτέρω και σύμφωνα με αμφότερες τις προαναφερόμενες σσνε πληρωμάτων ακτοπλοϊκών επιβατηγών πλοίων, οι ώρες της υποχρεωτικής εβδομαδιαίας εργασίας εν πλω και στο λιμάνι ορίζονται σε σαράντα (40) εβδομαδιαίως δηλαδή οκτώ (8) ώρες την ημέρα από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, της εργασίας του Σαββάτου και των αργιών αμειβομένης υπερωριακώς. Το οκτάωρο της Κυριακής πληρώνεται με επίδομα που προβλέπεται στη σύμβαση. Για την πρόσθετη (υπερωριακή) εργασία περί της οποίας, η προκύπτουσα εκ της εφαρμογής της υπερωριακή αμοιβή του ναυτικού προσαυξάνεται κατά 25%. Για την πρόσθετη υπερωριακή απασχόληση του πληρώματος κατά τα Σάββατα και τις αργίες, όπως αυτές ορίζονται από το άρθρον 18 της παρούσης, καταβάλλεται υπερωριακή αμοιβή η προσδιοριζόμενη από την παρόντος άρθρου, προσαυξημένη κατά ποσοστό 50% για όλες τις ώρες της υπερωριακής απασχόλησης Σαββάτου και αργιών. Οι κατωτέρω κατονομαζόμενες θρησκευτικές εορτές θεωρούνται ως ημέρες αργίας. Εργασίες εκτελούμενες κατά τις αργίες αυτές εν πλω και στο λιμάνι αμείβονται υπερωριακώς, σύμφωνα με την παραγρ. 5 του άρθρου 13 της Συλλογικής Σύμβασης… α. Η 1η του Έτους, β. Η εορτή των Θεοφανείων. γ. Η Καθαρή Δευτέρα, δ. Η 25η Μαρτίου, ε. Η Μεγάλη Παρασκευή, στ. Η Δευτέρα του Πάσχα. ζ. Η ημέρα του Αγίου Γεωργίου, η. Η 1η Μαΐου. θ. Η ημέρα της Αναλήψεως. ι. Η 15η Αυγούστου. ια. Η 14η Σεπτεμβρίου, ιβ. Η 28η Οκτωβρίου, ιγ. Η ημέρα του Αγίου Νικολάου. ιδ. Η ημέρα των Χριστουγέννων, ιε. Η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων».
Σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του …………. που επίσης ήταν ναυτολογημένος με την ειδικότητα του ναύτη στο παραπάνω πλοίο αυτό αναχωρούσε από την αφετηρία του τη Σύρο και εκτελούσε δροµολόγια προς τις Κυκλάδες, ενώ, µία φορά την εβδοµάδα έπιανε και στο Λαύριο. Καθηµερινά αναχωρούσε το πρωί, είτε από τη Σύρο είτε από κάποιο άλλο λιµάνι προορισµού του και ολοκλήρωνε τα δροµολόγιά του αργά το βράδυ για να αναχωρήσει πάλι την εποµένη το πρωί. Επίσης, τα λιµάνια που έπιανε το πλοίο ήταν πολύ κοντά το ένα µε το άλλο και αυτό είχε σαν αποτέλεσµα η δουλειά να είναι συνεχόµενη. Στο πλοίο αυτό το σύστηµα εργασίας των ναυτών ήταν διαφορετικό από το σύστηµα που εφαρµόζεται στα περισσότερα πλοία της ακτοπλοϊας, δηλαδή να µοιράζονται οι ναύτες σε ντεηµάνηδες ή σε τετράωρες βάρδιες. Οι ναύτες ειδικότερα δούλευαν ταυτόχρονα, από την έναρξη της φόρτωσης, καθ’ όλη τη διάρκεια του δροµολογίου και µέχρι και την ολοκλήρωση των εργασιών στο λιµάνι τις βραδινές ώρες. Η πρωινή φόρτωση ξεκινούσε µία ώρα πριν την πρωινή αναχώρηση του πλοίου και οι ναύτες µε την έναρξη της φόρτωσης, απασχολούνταν στην φόρτωση και έχµαση των οχηµάτων στο γκαράζ του πλοίου, και αµέσως µετά στις εργασίες απόπλου του πλοίου. Στα λιµάνια που έπιανε το πλοίο απασχολούντο στις εργασίες κατάπλου, οι οποίες ξεκινούσαν µισή ώρα πριν το πλοίο φτάσει στο λιµάνι, στις εργασίες φορτοεκφόρτωσης που εκτελούνταν χωρίς διακοπή και στις εργασίες απόπλου, οι οποίες διαρκούσαν µέχρι και µισή ώρα µετά την αναχώρηση του πλοίου από το λιµάνι και επειδή σε κάποια λιµάνια οι αποστάσεις ήταν μικρές, όπως για παράδειγµα η Ίος και η Σίκινος, εκεί εργάζονταν χωρίς διακοπή. Κατά τον πλού εκτελούσαν υπηρεσία φυλακής του πλοίου δηλαδή ο ναύτης γυρνούσε γύρω γύρω το γκαράζ και όλο το πλοίο, ήλεγχε τους χώρους για την προστασία από πυρκαγιά και χτυπούσε τα ρολόγια. Επίσης στα καθήκοντα του ναύτη περιλαμβάνονταν οι εργασίες συντήρησης και µικροεπισκευές σε διάφορα µέρη του πλοίου, και οι εργασίες καθαριότητας στο τελευταίο λιμάνι που διαρκούσαν μετά τον κατάπλου. Επίσης, καθηµερινά ένας ναύτης εκτελούσε βραδινή βάρδια για τη φύλαξη του πλοίου. Με βάση τα προαναφερόμενα κατά την ουσιαστική κρίση αυτού του δικαστηρίου και αφού εκτιμηθεί προαναφερόμενη ένορκη βεβαίωση με αυτή του …………….. επίσης ναυτικού που υπηρετούσε ως ναύκληρος στο συγκεκριμένο πλοίο, κρίνεται ότι η ημερήσια του εργασία του, τις μέρες που το πλοίο δεν ήταν προς επισκευή (οπότε εργαζόταν επί 8ωρο) και εκτέλεσε τα δρομολόγια του, ανερχόταν στις 12 ώρες ημερησίως. Το γεγονός ότι ο μάρτυρας απόδειξης έχει και ο ίδιος ασκήσει αγωγή σε βάρος της πλοιοκτήτριας για δεδουλευμένα στην οποία μάλιστα εξετάστηκε ο ενάγων δεν επηρεάζει το βαθμό αξιοπιστίας του. Τούτο δε διότι ο εργαζόμενος δεν υποχρεούται στο αδύνατο αφού είναι αδύνατο να εντοπίσει τρίτο πρόσωπο μη εργαζόμενο στις εναγόμενες για να βεβαιώσει για τις συνθήκες εργασίας του. Επίσης το γεγονός ότι το πλοίο κατά τα επίδικα χρονικά διαστήματα είχε πλήρη την οργανική σύνθεση πληρώματος δεν αναιρεί την παραπάνω κρίση του Δικαστηρίου ως προς την πραγματοποιούμενη καθημερινά υπερωριακή εργασία του ενάγοντος, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 87, 88 και 89 του ΝΔ 187/1973 «Περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου» (Κ.Δ.Ν.Δ., Φ.Ε.Κ. Α 261/3.10.1973), η πληρότητα ως προς την οργανική σύνθεση του πληρώματος του πλοίου αποσκοπεί στην ασφάλεια αυτού κατά τη διάρκεια των πλοών του και δεν υποδηλώνει ανυπαρξία ανάγκης για υπερωριακή εργασία (Εφ.Πειρ. 238/2023 σε ιστοσελίδα Εφετείου Πειραιώς με τις εκεί παραπομπές), όπως αβάσιμα ισχυρίζεται με τον τρίτο λόγο εφέσεως η εργοδότρια. Κρίνοντας έτσι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και συνεπώς τα όσα περί 13ωρης απασχόλησης αναφέρονται στο πρώτο σκέλος του δεύτερου λόγου έφεσης του ναυτικού και περί 8ωρης απασχόλησης στον τρίτο λόγο έφεσης της εργοδότριας είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν. Όμως το δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου έφεσης του ναυτικού που συνδέεται άμεσα με τον πρώτο λόγο περί εφαρμογής της ορθής σσνε είναι βάσιμο και συνεπώς πρέπει κατά το κεφάλαιο της αυτό να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και το δικαστήριο αυτό να υπολογίσει τον αριθμό υπερωριών του ναυτικού με βάση τη 12ωρη ημερήσια απασχόληση του με βάση τη σσνε του έτους 2018 αναφορικά με το χρόνο απασχόλησης του το 2018 και με τη σσνε του έτους 2019 το έτος ως προς τη 12ωρη απασχόληση του το έτος 2019. Με βάση τα παραπάνω, οι αξιώσεις του ενάγοντος για την υπερωριακή του απασχόληση διαμορφώνονται ως ακολούθως: α) Για το έτος 2018 και συγκεκριμένα για το χρονικό διάστημα από 1.1.2018 έως και 12.4.2018 και από 26.04.2018 έως και 31.12.2018 δηλαδή κατά τα 47 Σάββατα (ήτοι, τις: 13,20,27/1, 3,24/2 3,10,17,24,31/3, 7, 14, 28/4, 5,12,19,26/5, 2,9, 16, 23, 30/6, 7,14,21,28/7, 4,118,25/8, 1,8,15,22, 29/9,6, 13,20,27/10, 3,10,17,24/11,1,8 15,22,29/12) και τις 14 αργίες (ήτοι τις: 1/1, 6/1, 19/2, 25/3, 6/4, 9/4, 1/5, 17/5, 15/8, 14/9, 28/10, 6/12, 25/12 και 26/12) του ανωτέρω χρονικού διαστήματος και συνολικά επί 61 ημέρες, απασχολούμενος υπερωριακώς επί 12 ώρες, δικαιούται το ποσό των (61 ημερών Χ 12 ώρες Χ 10,25 € =) 7.503 ευρώ έναντι του οποίου έλαβε 5.367,54 ευρώ, καθώς δεν αποδεικνύεται η καταβολή για την παραπάνω αιτία ποσού ύψους 18,36 ευρώ, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η πλοιοκτήτρια με το δεύτερο λόγο εφέσεως με τον οποίο επαναφέρει τον προβληθέντα ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ισχυρισμό περί εξόφλησης. Επομένως για την παραπάνω αιτία ο ναυτικός δικαιούται τη διαφορά ποσού (7.503 – 5.367,54=) 2.135,46 ευρώ. Να αναφερθεί στο σημείο αυτό και αναφορικά με τον ισχυρισμό περί εξοφλήσεως δια συμψηφισμού με τις υπέρτερες αποδοχές που λάμβανε ο ναυτικός ότι ο ισχυρισμός αυτός, που επαναφέρεται με τον τέταρτο λόγο εφέσεως, κρίνεται απορριπτέος πρωτίστως διότι ερείδεται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης αφού δεν είχε συμφωνηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή, τα οποία συνομολογούνται, κλειστός μισθός αλλά η εφαρμογή της σχετικής σσνε. Επιπλέον όμως τέτοιος ρητός όρος περί συμψηφισμού τυχόν επιμισθίου με τα οφειλόμενα λόγω υπερωριακής απασχόλησης δεν υφίσταται στη σχετική ατομική σύμβαση εργασίας. Κρίνοντας τα ίδια το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και τα όσα περί του αντιθέτου αναγράφονται στο σχετικό τέταρτο λόγο έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
Από το ίδιο αποδεικτικό υλικό αποδείχθηκε ότι κατά τις καθημερινές και Κυριακές των ανωτέρω χρονικών διαστημάτων που το πλοίο εκτέλεσε δρομολόγια (χωρίς να συνυπολογίζονται η 17/01, 22/01, 24/01 , 25/01 και 30/09 που το πλοίο δεν εκτέλεσε δρομολόγια και δεν αποδείχθηκε ότι εργάστηκε υπερωριακά ο ενάγων), απασχολούμενος υπερωριακώς επί 4 ώρες κάθε ημέρα, δικαιούται, για 283 καθημερινές και Κυριακές το ποσό των (283 ημερών Χ 4 ώρες Χ 8,54 ευρώ =) 9.667,28 ευρώ έναντι του οποίου έλαβε 3.633,66 ευρώ, καθώς δεν αποδείχθηκε καταβολή αναδρομικών ύψους 10,04 ευρώ για την παραπάνω αιτία όπως αβασίμως ισχυρίζεται η πλοιοκτήτρια. Συνεπώς υπό τα προεκτιθέμενα ο σχετικός ισχυρισμος περί εξοφλήσεως κρίνεται απορριπτέος και ο ενάγων δικαιούται τη διαφορά ποσού (9.667,28 ευρώ- 3,633,66=) 6.033,62 ευρώ,. Για το έτος 2019 και συγκεκριμένα κατά τα Σάββατα 5/1, 12/1,2/3 και 9/3 και τις αργίες 1/1,6/1 και 11/3 και συνολικά επί 7 ημέρες, απασχολούμενος υπερωριακώς επί 12 ώρες, δικαιούται το ποσό των (7 ημερών Χ 12 ώρες Χ 10,44 ευρώ =) 876,96 ευρώ. Τα έξι Σάββατα των επισκευών (19.1, 26.1, 2.2, 9.2,16.2 και 23.2) για το 8ωρο που απασχολήθηκε δικαιούται 6 χ 8 χ 10,44 = 668,16 ευρώ. Συνολικά για την απασχόληση του το παραπάνω διάστημα δικαιούται 876.96 + 668,16 = 1.545,12 ευρώ και επειδή έλαβε κατά τις παραδοχές της εκκαλουμένης που δεν προσβάλλονται με λόγο έφεσης το ποσό των 1.128,81 ευρώ του οφείλεται για την παραπάνω αιτία το ποσό των 416,31 ευρώ. Κατά τις 19 καθημερινές και Κυριακές του ίδιου χρονικού διαστήματος (χωρίς να συνυπολογίζονται η 9/1 και η 15/01 που το πλοίο δεν εκτέλεσε δρομολόγια, καθόσον δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων εργάστηκε υπερωριακά πέραν του 8ώρου κατά τις μέρες αυτές), απασχολούμενος υπερωριακώς επί 4 ώρες κάθε ημέρα, δικαιούται το ποσό των (19 ημέρες Χ 4 ώρες Χ 8,70=) 661,2 ευρώ, έναντι του οποίου έλαβε 986,56 ευρώ κατά τις παραδοχές της εκκαλουμένης που δεν προσβάλλονται με λόγο έφεσης και συνεπώς έχει εξοφληθεί για την παραπάνω αιτία. Με βάση όσα έγιναν δεκτά παραπάνω, η εναγομένη οφείλει συνολικά στον ενάγοντα ως πρόσθετη αμοιβή για τις υπερωρίες των ετών 2018 και 2019 το ποσό των (2.135,46 + 6.033,62 + 416,31 =) 8.585,39 ευρώ.
Περαιτέρω από τη διάταξη του άρθρου 14 αμφότερων των προαναφερθεισών Σ.Σ.Ν.Ε., Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών πλοίων σε συνδυασμό προς εκείνες των §§ 1, 2, 3 και 7 της με αριθμό 70109/8008/14.12.1982 Αποφάσεως του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας «Περί των προϋποθέσεων χορηγήσεως επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα προς τους δικαιούμενους ναυτικούς» (ΦΕΚ Β 1/7.1.1982), με τις οποίες εφαρμόζεται η όμοια με αυτήν με αριθμό 19040/1981 Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας «Χορήγηση επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα στους μισθωτούς όλης της Χώρας που απασχολούνται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου» (ΦΕΚ Β 742/9.12.1981), προκύπτει ότι οι ναυτικοί δικαιούνται επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα. Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι το επίδομα εορτών Χριστουγέννων καταβάλλεται ακέραιο εφόσον η σχέση εργασίας διήρκεσε από 1.5 έως 31.12 και σε διαφορετική περίπτωση καταβάλλονται τα 2/25 του μισθού ή δύο ημερομίσθια για κάθε 19ημερο εργασίας ενώ αναφορικά με το επίδομα εορτών Πάσχα οι ναυτικοί δικαιούνται μισθό 15 μερών, εάν η σχέση εργασίας διήρκεσε καθ’ όλο το διάστημα από 1ης Ιανουαρίου μέχρι 30ής Απριλίου αντιστοίχως, ή 1/15 ημίσεος μηνιαίου μισθού ανά έκαστο οκταήμερο χρονικό διάστημα αντιστοίχως ή ανάλογο κλάσμα επί χρονικού διαστήματος μικρότερου του οκταημέρου, εάν η σχέση εργασίας δεν διήρκεσε καθ’ όλο το διάστημα και από 1ης Ιανουαρίου μέχρι 30ής Απριλίου. Επιπλέον να λεχθεί ότι λαμβάνεται υπόψη ο μισθός που καταβαλλόταν την 15η ημέρα προ του Πάσχα και κάθε άλλη παροχή, εφόσον καταβαλλόταν ή έπρεπε να καταβληθεί από την εργοδότρια ως συμβατικό ή νόμιμο αντάλλαγμα της παρεχόμενης εργασίας τακτικά κάθε μήνα ή κατ’ επανάληψη περιοδικά σε ορισμένα χρονικά διαστήματα, δηλαδή το επίδομα Κυριακών, το επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας, η υπερωριακή αμοιβή, το επίδομα αδείας, η αποζημίωση μη πραγματοποιήσεως αδείας, καθώς και οι λοιπές τακτικές παροχές μεταξύ των οποίων είναι και η τροφοδοσία είτε παρέχεται σε χρήμα είτε αυτουσίως. τακτικές αποδοχές για την εφαρμογή των διατάξεων της εν λόγω Υπουργικής Απόφασης θεωρούνται ο μισθός καθώς και κάθε άλλη παροχή εφόσον καταβάλλεται από τον εργοδότη σαν συμβατικό ή νόμιμο αντάλλαγμα της παρεχόμενης από το μισθωτό εργασίας, τακτικά κάθε μήνα ή κατ’ επανάληψη περιοδικά, κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα του χρόνου. Ως τέτοιες αποδοχές προσδιορίζονται ενδεικτικά στην ανωτέρω Υπουργική Απόφαση : α) η προσαύξηση της νόμιμης και τακτικής εργασίας κατά τις Κυριακές, εφόσον δίνεται στο μισθωτό σταθερά και μόνιμα σαν τακτικό αντάλλαγμα για την παροχή εργασίας κατά τις ανωτέρω ημέρες τακτικά κάθε μήνα, β) η αμοιβή που καταβάλλεται από τον εργοδότη στο μισθωτό για νόμιμη υπερωριακή εργασία. Εφόσον η υπερωριακή αμοιβή για παροχή υπερωριακής εργασίας δεν καταβάλλεται υπό μορφή επιδόματος πάγια και τακτικά ανά μήνα, υπολογίζεται κατά μέσο όρο, αν κατά τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα καταβάλλεται τακτικά, γ) οι λοιπές, τακτικά και πάγια, καταβαλλόμενες παροχές στις οποίες συμπεριλαμβάνονται, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, το επίδομα βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας (ΜΕφΠειρ. 647/2014, 412/2014, τνπ ΝΟΜΟΣ), η τροφοδοσία, είτε παρέχεται σε χρήμα είτε αυτούσια και η αποζημίωση μη πραγματοποιήσεως αδείας (ΜΕφΠειρ. 18/2016, 19/2016, 371/2016, 73/2016, 160/2014, 36/2014, 71/2014, όλες σε τνπ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 506/2011, ΕΝαυτΔ 2011/387), και το επίδομα άγονης γραμμής του άρθρου 7 της σσνε (ΜΕφΠ 442/2023 δημ. σε ιστοσελίδα Εφετείου Πειραιώς). Το κατά τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 και 20 της οικείας σσνε, μηνιαίως καταβαλλόμενο στα μέλη του κατώτερου πληρώματος των επιβατηγών ακτοπλοϊκών πλοίων, στα οποία ανήκουν και τα μέλη του πληρώματος καταστρώματος (ναύκληρος και ναύτες), χρηματικό ποσό ως επίδομα ιματισμού τους για την αντιμετώπιση των δαπανών προμήθειας της καθιερωμένης στολής του Εμπορικού Ναυτικού, την οποία υποχρεούνται να φέρουν, δεν λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό των δώρων εορτών (ΜΕφΠειρ 196/2020, 117/2016, 676/2014 δημοσ σε τνπ ΝΟΜΟΣ, ΜΕφΠειρ 434/2013, ΕΝαυτΔ 2013/204, ΜΕφΠειρ 377/2011, ΕΝαυτΔ 2011/262), για το λόγο ότι δεν αποτελεί παροχή καταβαλλόμενη ως συμβατικό αντάλλαγμα της παρεχόμενης εργασίας, αφού, όπως σαφώς από τις προαναφερόμενες διατάξεις συνάγεται, αιτία της χορήγησής του αποτελεί η εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του πλοίου (ΑΠ 774/2003, ΕΕΔ 2005/237 226/2003, ΕΕΔ 2004/790, ΕφΠειρ 177/2012, ΠειρΝ 2012/354, 377/2011, ΕΝαυτΔ 2011/262, ΕφΠειρ283/2009, ΕΝαυτΔ 2009/102, ΜΕφΠειρ 671/2015, 647/2014, 605/2014, σε τνπ ΝΟΜΟΣ και ΜΕφΠειρ 434/2013, ΕΝαυτΔ 2013/204). Περαιτέρω όσον αφορά το επίδομα έχμασης αυτό αποτελεί πρόσθετη αμοιβή προβλεπόμενη από την ανωτέρω σσνε (άρθρο 30) ειδικά για το κατώτερο προσωπικό του καταστρώματος που απασχολείται στη φορτοεκφόρτωση και έχμαση των οχημάτων, όπως ο ενάγων, το οποίο υπολογίζεται και καταβάλλεται στους δικαιούχους αναλογικά κατά μήνα (ΜΕφΠειρ 284/2022 σε ιστοσελίδα Εφετείου).
Για τα δώρα εορτών, ο ενάγων δικαιούται τα κάτωθι ποσά, ήτοι: Για το έτος 2018 και συγκεκριμένα για το διάστημα της υπηρεσίας του από 01.01.2018 έως 12.04.2018 και από 26.04.2018 έως 30.04.2018, δικαιούται 1) αναλογία επιδόματος Πάσχα έτους 2018, δεδομένου ότι εργάστηκε εντός του κρίσιμου χρονικού διαστήματος για 107 ημέρες, ο ενάγων δικαιούται να λάβει ποσό ίσο με το 1/15 του μισού μηνιαίου μισθού του για κάθε 8 ημέρες εργασίας επομένως δικαιούται μισθό ενεργείας 1.181,15 €+ επίδομα Κυριακών 259,86 € +αντίτιμο τροφής 587,7 € (19,59 € Χ 30 ημέρες)+ επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας 35,92 €+ αποδοχές αδείας μετά τροφής 425,45 € + κατά μέσο όρο μηνιαία υπερωριακή αμοιβή 7.503 + 9.667,28 = 17.170,28 ευρώ διά 352 ημέρες επί 30 ημέρες) = 1.463,37 + κατά μέσο όρο ληφθείσα πρόσθετη αμοιβή για έχμαση οχημάτων 1.092,39 (σύμφωνα με τις καταστάσεις μισθοδοσίας): 352 χ30 = 93,10 € + κατά μέσο όρο ληφθείσα μηνιαία αμοιβή για εκτέλεση πλόων άγονης γραμμής 928,46 (σύμφωνα με τις καταστάσεις μισθοδοσίας): 352 χ30 = 79,13]= 4.125,68 Χ 1/2 Χ 1/15 Χ (107 ημέρες αναφοράς /8 = 13,37) =] 1.838,68 ευρώ. Ο τέταρτος λόγος εφέσεως με βάση τον οποίο δεν πρέπει να συνυπολογιστεί στα επιδόματα εορτών το επίδομα έχμασης και άγονης γραμμής, όπως και η τροφοδοσία κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη που προηγήθηκε διότι στα επιδόματα εορτών υπολογίζονται όλες οι σταθερά καταβαλλόμενες παροχές. Έναντι του ποσού αυτού έλαβε 1.076,58 €, όπως συνομολογεί ο ενάγων και κατά συνέπεια του οφείλεται υπόλοιπο (1.838,68 – 1.076,58=) 762,10 ευρώ. 2) Για δώρο Χριστουγέννων έτους 2018 και συγκεκριμένα για το διάστημα της υπηρεσίας του από 01.05.2018 έως 31.12.2018 δικαιούται να λάβει ένα πλήρη μισθό δηλαδή 4.125,68 ευρώ έναντι του οποίου ο ναυτικός ισχυρίζεται ότι έλαβε 1.954,33 ευρώ αλλά δεν πλήττει με λόγο εφέσεως την παραδοχή της εκκαλουμένης ότι του καταβλήθηκε για την αιτία αυτή το ποσό των 2.261,78 ευρώ και κατά συνέπεια του οφείλεται υπόλοιπο (4.125,68 – 2.261,78=) 1.863,90 ευρώ, δεδομένου ότι παρέμεινε αναπόδεικτος ο ισχυρισμός της πλοιοκτήτριας ότι του καταβλήθηκε το ποσό των 2.272,54 ευρώ για την αιτία αυτή. 3) Για το έτος 2019 και συγκεκριμένα για το διάστημα της υπηρεσίας του από 01.01.2019 έως 11.03.2019, για αναλογία επιδόματος Πάσχα έτους 2019, δεδομένου ότι εργάστηκε εντός του κρίσιμου χρονικού διαστήματος για 70 ημέρες, ο ενάγων δικαιούται να λάβει [1.204,77 €+ επίδομα Κυριακών 265,05 €+ επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας 36,64 + αντίτιμο τροφής 599,40 € (19,98 €X 30 ημέρες)+ αποδοχές αδείας μετά τροφής 433,95 € (μισθός ενεργείας + επίδομα Κυριακών δια 22 ημέρες = 66,81Χ 5 ημέρες αδείας= 334,05 + αντίτιμο τροφής 5 ημερών αδείας)]+ κατά μέσο όρο μηνιαία υπερωριακή αμοιβή (876,96 ευρώ + 668,16+ 661,2 = 2.206,32 ευρώ, διά 70 ημέρες επί 30 ημέρες) = 945,56 ευρώ + κατά μέσο όρο ληφθείσα αμοιβή για έχμαση οχημάτων 34,98 (σύμφωνα με τις καταστάσεις μισθοδοσίας): 70χ30 = 14,99 € + κατά μέσο όρο ληφθείσα μηνιαία αμοιβή για εκτέλεση πλόων άγονης γραμμής 71,66 (σύμφωνα με τις καταστάσεις μισθοδοσίας της πλοιοκτήτριας) :70 χ30 =30,71 = 3.531,07 το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών :2 Χ 1/15 Χ (70 ημέρες αναφοράς 18 =) 8,75 οκταήμερα = 1.029,89, έναντι του οποίου ο ναυτικός ισχυρίζεται ότι έλαβε 696,58 ευρώ αλλά δεν πλήττει με λόγο εφέσεως την παραδοχή της εκκαλουμένης ότι του καταβλήθηκε για την αιτία αυτή το ποσό των 710,56 ευρώ και κατά συνέπεια του οφείλεται υπόλοιπο (1029,89- 710,56=) 319,33 ευρώ.
Σύμφωνα με το άρθρο 33 των οικείων σσνε πληρωμάτων ακτοπλοϊκών επιβατηγών πλοίων των ετών 2018 και 2019, το οποίο άρθρο τιτλοφορείται “Δρομολόγια Εξπρές”, ορίζεται ότι, σε κάθε περίπτωση κατά τον καθορισμό, την έγκριση και την εκτέλεση των δρομολογίων, πρέπει να προνοείται, από την αρμόδια υπηρεσία του ΥΕΝ και από τους πλοιοκτήτες, η παραμονή των πλοίων στο λιμάνι αφετηρίας τουλάχιστον έξι (6) ώρες πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο, προκειμένου να παρασχεθεί στον πλοίαρχο και το πλήρωμα ο αναγκαίος χρόνος ανάπαυσης καθώς και προετοιμασίας του πλοίου για το επόμενο δρομολόγιο (παρ. 1). Αν κατ` εξαίρεση αυτό δεν καθίσταται δυνατόν ή αποφασίζεται και εκτελείται έκτακτο δρομολόγιο, καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα πρόσθετη αμοιβή, όπως καθορίζεται στις επόμενες παραγράφους αυτού του άρθρου (παρ. 2). Κατά δε την παρ. 3 του ίδιου άρθρου τέτοια δρομολόγια (Express) για τα οποία καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα του πλοίου, η κατά τη παρ. 7 πρόσθετη αμοιβή, θεωρούνται εκείνα για την εκτέλεση των οποίων το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού, κατά περίπτωση, πριν περάσουν τουλάχιστον έξι (6) ώρες από τον κατάπλου του πλοίου στο αντίστοιχο λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού. Για τον υπολογισμό της πρόσθετης αυτής αμοιβής, αθροίζονται οι ώρες πρόωρης αναχώρησης του πλοίου εβδομαδιαίως, δηλαδή προ της συμπληρώσεως 6 ωρών από της αφίξεως στο λιμάνι και το άθροισμα διαιρείται διά του αριθμού 8, το δε πηλίκον αποτελεί τον αριθμό των δρομολογίων, για τα οποία καταβάλλεται πρόσθετη αμοιβή. ‘Ομως, σύμφωνα με τη παρ. 5 του ίδιου άρθρου, ειδικά προκειμένου περί πλοίων τα οποία έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από το λιμάνι αφετηρίας καταβάλλεται πρόσθετη αμοιβή για τα πέραν των 5 δρομολογίων κάθε εβδομάδα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, του, κατά την προαναφερθείσα παρ. 2 προσδιορισμού. Για την πρόσθετη αυτή απασχόληση καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα αμοιβή υπολογιζόμενη ως εξής: Εφόσον η διάρκεια του κυκλικού ταξιδιού (δηλαδή μετάβαση στο λιμάνι ή τους λιμένας προορισμού και επιστροφή στο λιμένα αφετηρίας) είναι μεγαλύτερη των 12 ωρών, η αμοιβή είναι ίση προς το 1/30 των συνολικών μηνιαίων αποδοχών (παρ. 7α). Εάν είναι μικρότερη των 12 ωρών είναι ίση προς το ήμισυ της, ως άνω προβλεπόμενης (παρ. 7β). Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει, καθόσον αφορά την προβλεπόμενη απ` αυτές πρόσθετη αμοιβή, ότι αυτή καταβάλλεται εφόσον σε κάθε δρομολόγιο το πλοίο δεν παραμείνει τουλάχιστον έξι ώρες στο λιμάνι αφετηρίας πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο. Κατά τη σαφή δε έννοια της παρ. 1 του άρθρου αυτού, δρομολόγιο νοείται το ταξίδι του πλοίου προς εξυπηρέτηση δρομολογιακής γραμμής, δηλαδή το δρομολόγιο αρχίζει με τον απόπλου του πλοίου από το λιμάνι αφετηρίας προς το λιμάνι (ή τα λιμάνια) προορισμού και λήγει με τον κατάπλου στο λιμάνι αφετηρίας. Η υποχρέωση δε εξάωρης παραμονής του πλοίου στο λιμάνι αφετηρίας ορίζεται σαφώς ότι πρέπει να γίνεται “πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο”. Με τη διάταξη δε της παρ. 3 του ίδιου άρθρου δίδεται δυνατότητα παραμονής του πλοίου, στο λιμένα προορισμού, για τους σκοπούς που αναφέρονται στην παρ. 1 αυτού, οπότε στην περίπτωση αυτή δρομολόγιο για το οποίο θα καταβληθεί η πρόσθετη αμοιβή της παρ. 7 θεωρείται εκείνο, για την εκτέλεση του οποίου το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι προορισμού πριν περάσουν έξι τουλάχιστον ώρες από τον κατάπλου στο λιμάνι αυτό. Εξ άλλου, όπως προκύπτει από την παρ. 5 του ίδιου άρθρου, πρόσθετη επίσης αμοιβή καταβάλλεται για τα πέραν των πέντε δρομολογίων κάθε εβδομάδα, προκειμένου περί πλοίων, τα οποία έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από το λιμάνι αφετηρίας, “ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά του, κατά την παρ. 2 προσδιορισμού”. Δηλαδή, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, οι ναυτικοί που εργάζονται σε πλοία που εκτελούν καθημερινώς και περισσότερα από πέντε (5) (κυκλικά) δρομολόγια την εβδομάδα (δηλαδή 6, 7 …) είτε παραμένουν στο λιμάνι 6 ώρες, είτε όχι, λαμβάνουν την πρόσθετη αμοιβή που προβλέπεται στην παρ. 7, για τον καθορισμό της οποίας, δεν γίνεται ο υπολογισμός που προβλέπεται από την προαναφερθείσα παρ. 4 του άρθρου αυτού, αλλά εφόσον η διάρκεια του κάθε δρομολογίου (κυκλικού ταξιδιού) είναι μεγαλύτερη των 12 ωρών, η πρόσθετη αυτή αμοιβή είναι ίση προς το 1/30 των συνολικών μηνιαίων αποδοχών για κάθε δρομολόγιο, εφόσον δε είναι μικρότερη των 12 ωρών, είναι ίση προς το ήμισυ αυτής, κατά τα προεκτεθέντα. Δηλαδή, αν εκτελούν 6 τακτικά δρομολόγια την εβδομάδα διάρκειας μεγαλύτερης των 12 ωρών το καθένα, λαμβάνουν ως πρόσθετη αμοιβή το 1/30 των ως άνω αποδοχών, αν δε εκτελούν 7 τακτικά δρομολόγια τα 2/30 αυτών. Αν όμως εβδομαδιαίως εκτελούν μόνο πέντε (5) δρομολόγια Express ή λιγότερα των πέντε, τότε έχει εφαρμογή η παρ. 4 του ως άνω άρθρου, οπότε η δικαιουμένη για την εκτέλεση δρομολογίων “Express” πρόσθετη αμοιβή υπολογίζεται κατά το διαγραφόμενο από την παράγραφο αυτή τρόπο, κατά τον οποίον το προκύπτον πηλίκον από τη διαίρεση του αθροίσματος των ωρών πρόωρης αναχωρήσεως του πλοίου, δια του αριθμού 8, αποτελεί τον αριθμό των δρομολογίων αυτών. Τακτικά θεωρούνται τα δρομολόγια εκείνα, κατά τα οποία, το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας σε προκαθορισμένη για κάθε ημέρα ώρα, σε εκτέλεση τακτικού δρομολογίου, χωρίς να ασκεί επιρροή, για το χαρακτηρισμό του δρομολογίου ως τακτικού, η ύπαρξη τυχόν καθυστερήσεων, κατά την εκτέλεσή του. Εξάλλου, κατά τη σαφή έννοια της παρ. 1 του πιο πάνω άρθρου, ως δρομολόγιο νοείται το ταξίδι του πλοίου προς εξυπηρέτηση δρομολογιακής γραμμής. Δηλαδή το δρομολόγιο αρχίζει με τον απόπλου του πλοίου από το λιμάνι αφετηρίας προς το λιμάνι (ή τα λιμάνια) προορισμού και λήγει με τον κατάπλου στο λιμάνι αφετηρίας. Η υποχρέωση εξάωρης παραμονής του πλοίου στο λιμάνι αφετηρίας ορίζεται σαφώς ότι πρέπει να γίνεται μία και μοναδική φορά σε κάθε δρομολόγιο και συγκεκριμένα στο λιμάνι αφετηρίας “πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο”. Η παραπάνω έννοια του δρομολογίου ταυτίζεται με εκείνη η οποία δίδεται και με το άρθρο 1 του Π.Δ. 814/1974 “περί καθορισμού κατηγοριών δρομολογιακών γραμμών και αρμοδιότητος δρομολογήσεως”, στο οποίο, το μεν δρομολόγιο νοείται ως “το κατά ημέρα και ώρα ιδιαίτερο ταξίδι προς εξυπηρέτηση δρομολογιακής γραμμής”, ο δε λιμένας αφετηρίας ως “ο λιμήν ή το σημείο εκκινήσεως και επανόδου του επιβατηγού πλοίου κατά την εκτέλεση του δρομολογίου του”. Η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 33 της πιο πάνω Σ.Σ.Ν.Ε. δεν εισάγει διαφορετική ρύθμιση από εκείνη της παρ. 1, με την έννοια ότι το πλοίο πρέπει να παραμείνει 6 ώρες τόσο στο λιμάνι αφετηρίας όσο και στο λιμάνι προορισμού. Δίδεται, όμως, η δυνατότητα, με τη διάταξη αυτή, παραμονής του πλοίου επί εξάωρο για τους σκοπούς που αναφέρονται στην παρ. 1, είτε στο λιμάνι αφετηρίας είτε στο λιμάνι προορισμού, οπότε, στη δεύτερη περίπτωση, δρομολόγιο, για το οποίο θα καταβληθεί η πρόσθετη αμοιβή της παρ. 7, θεωρείται εκείνο για την εκτέλεση του οποίου το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι προορισμού πριν περάσουν 6 τουλάχιστον ώρες από τον κατάπλου στο λιμάνι αυτό. Το ότι η αμοιβή που προβλέπεται στο άρθρο αυτό καταβάλλεται μόνο στην περίπτωση κατά την οποία το πλοίο δεν παρέμεινε στο λιμάνι επί 6 ώρες σε κάθε πλήρες ταξίδι του προκύπτει και από τον αναφερόμενο στην παρ. 7 τρόπο υπολογισμού της αμοιβής, όπου ο υπολογισμός γίνεται ανάλογα με την πλήρη διάρκεια του ταξιδιού, δηλαδή από την αναχώρηση του πλοίου έως την επιστροφή του (Εφ.Πειρ.716/2011 ΕΝΔ 2012.107, Εφ.Πειρ.34/2008 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ.768/2005 αδημ. σε νομικό τύπο). Τέλος, με τη διάταξη της παρ. 6 του ίδιου άρθρου 33 ορίζεται ότι οι προαναφερθείσες διατάξεις δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται σε ημερόπλοια, καθώς και σε πλοία δευτερευουσών και τοπικών γραμμών, εκτός εάν τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυχτερινές ώρες, δηλαδή 23.00 μέχρι 7.00 ώρας. Από το περιεχόμενο της διατάξεως αυτής, προκύπτει σαφώς, ότι μ` αυτήν εισάγεται, κατ` αρχή, εξαίρεση, όσον αφορά τα ημερόπλοια, επί των οποίων, συμφωνήθηκε με την ως άνω ΣΣΝΕ να μην ισχύουν και να μην εφαρμόζονται οι προαναφερθείσες διατάξεις για καταβολή πρόσθετης αμοιβής, σε περίπτωση εκτελέσεως δρομολογίων “Express”. Ως ημερόπλοια νοούνται τα πλοία, που εκτελούν ημερινούς πλόες. Σύμφωνα δε με το άρθρο 1 του Κανονισμού “περί ενδιαιτήσεως και καθορισμού αριθμού επιβατών των επιβατηγών πλοίων”, ως ημερινοί πλόες νοούνται οι εκτελούμενοι μεταξύ των ωρών 05.00 έως 22.00 κατά τη θερινή περίοδο και των οποίων η συνολική διάρκεια δεν υπερβαίνει τις 12 ώρες. ‘Ομως, και για τα ημερόπλοια, κατά το τελευταίο εδάφιο της παρ. 6 του άρθρου 33 εισάγεται εξαίρεση της ως άνω εξαιρέσεως, σύμφωνα με την οποία και επί των πλοίων αυτών έχουν εφαρμογή όλες οι προαναφερθείσες διατάξεις, εφόσον όμως τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυκτερινές ώρες, δηλαδή από 23.00 μμ μέχρι 07.00 ημ, όπως ειδικότερα ορίζεται με τη ΣΣΝΕ αυτή. Επομένως, καταβάλλεται πρόσθετη αμοιβή και στους απασχολουμένους στα ημερόπλοια, τα οποία όμως εκτελούν τα παραπάνω δρομολόγια (Express) μόνον τις νυκτερινές ώρες ή επεκτείνουν τα δρομολόγια τους αυτά, τις ώρες αυτές δηλαδή 23.00 μέχρι 07.00 ώρας (βλ. σχετ. ΕφΠειρ 1056/1997 Νομολ. Ναυτ. Τμήματος ΕφΠειρ 1996-1997, σελ. 27, ΕφΠειρ 1055/2000, ΕφΠειρ 1056/ 2000, ΕφΠειρ 1206/2000, ΕφΠειρ 207/2001 αδημ).
Το πλοίο, εκτός από το χρονικό διάστημα από 18.01.2019 έως 28.02.2019 που δεν εκτέλεσε δρομολόγια λόγω διενέργειας σε αυτό εργασιών σύμφωνα με την με αριθμό …/29.9.2020 ένορκη βεβαίωση του ………….., ναυκλήρου του επιδίκου πλοίου, εκτελούσε ενδοκυκλαδικά δροµολόγια µε λιµένα αφετηρίας τη Σύρο στις ακόλουθες γραµµές Σύρο – Κύθνο – Κέα – Λαύριο µε επιστροφή Σύρο – Σέριφο – Σίφνο – Κίµωλο – Μήλο µε επιστροφή Σύρο – Μύκονο – Πάρο – Νάξο – Ίο – Σίκινο – Φολέγανδρο – Κίµωλο – Μήλο µε επιστροφή Σύρο – Άνδρο – Τήνο – Πάρο µε επιστροφή Σύρο – Πάρο – Σέριφο – Σίφνο – Κίµωλο – Μήλο µε επιστροφή. Ειδικότερα: Από 1.1.2018 έως 28.2.201. Όπως αποδεικνύεται από το με αριθμό …../10-17 σήµα της Λιµενικής Αρχής ΥΝΑΝΠ/Α.ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ/ΔΘΣ Β’ µετά του συνηµµένου πίνακα δροµολογίων, το διάστηµα από 1.1.2018 έως 28.2.2018 το επίδικο πλοίο εκτελούσε τα ακόλουθα δροµολόγια: Κάθε Δευτέρα είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Κύθνο (9.35-9.45), Κέα (11.05-11.20), Λαύριο (12.20). Στο Λαύριο παρέµενε µέχρι τις 15.00, οπότε αναχωρούσε για Κέα (16.00-16.15), Κύθνο (17.35-17.50), Σύρο (20.25-20.45), Σέριφο (22.55-23.05), Σίφνο (23.50-23.59), Κίµωλο (00.50-01.00) και Μήλο (02.05). Στη Μήλο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Τρίτη είχε αναχώρηση από Μήλο στις 7.00 για Κίµωλο (08.05-08.15), Σίφνο (09.10-09.20), Σέριφο (10.05-10.15), Σύρο (12.25-13.00), Μύκονο (14.20- 14.35), Πάρο (16.25-16.35), Νάξο (17.35-17.50), Ίο (19.35-19.45), Σίκινο (20.10- 20.20), Φολέγανδρο (21.05-21.15), Κίµωλο (22.40-22.50) και Μήλο (23.55). Στη Μήλο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Τετάρτη είχε αναχώρηση από Μήλο στις 7.00 για Κίµωλο (08.05-08.15), Φολέγανδρο (09.45-09.55), Σίκινο (10.35-10.45), Ίο (11.15-11.25), Νάξο (13.10- 13.25), Πάρο (14.35-14.45), Μύκονο (16.25-16.35), Σύρο (17.50-18.00), Άνδρο (19.55-20.05), Τήνο (22.05-22.15) και Πάρο (00.10). Στην Πάρο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Πέµπτη είχε αναχώρηση από Πάρο στις 6.00 για Τήνο (07.55-08.05), Άνδρο (10.05-10.15), Σύρο (12.10-12.30), Πάρο (14.00-14.15), Σέριφο (16.25-16.35), Σίφνο (17.25-17.35), Κίµωλο (18.30-18.40) και Μήλο (19.45). Κάθε Παρασκευή είχε αναχώρηση από Μήλο στις 7.00 για Κίµωλο (08.05- 08.15), Σίφνο (09.10-09.20), Σέριφο (10.10-10.20), Πάρο (12.20-12.35), Σύρο (14.05- 14.30), Κύθνο (17.05-17.15), Κέα (18.35-18.45) και Λαύριο (19.45). Στο Λαύριο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Σάββατο είχε αναχώρηση από Λαύριο στις 7.00 για Κέα (08.00-08.10), Κύθνο (09.40-09.50), Σύρο (12.25-12.50), Πάρο (14.20-14.40), Σέριφο (16.50-17.00), Σίφνο (18.00-18.10), Κίµωλο (19.00-19.10), Μήλο (20.10-20.20), Κίµωλο (21.20- 21.30), Σίφνο (22.35-22.45), Σέριφο (23.40-23.50), Πάρο (02.00-02.15) και Σύρο (03.55). Κάθε Κυριακή είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Πάρο (08.30-08.45), Σέριφο (10.55-11.05), Σίφνο (12.05-12.20), Κίµωλο (13.15-13.25), Μήλο (14.25- 17.30), Κίµωλο (18.30-18.40), Σίφνο (19.35-19.45), Σέριφο (20.40-20.50), Πάρο (23.00-23.10) και Σύρο (00.45).
Όπως προαναφέρθηκε με τη διάταξη της παρ. 6 του άρθρου 33 ορίζεται ότι, οι προαναφερθείσες διατάξεις δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται σε ημερόπλοια, καθώς και σε πλοία δευτερευουσών και τοπικών γραμμών, εκτός εάν τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυχτερινές ώρες, δηλαδή από 23.00 μέχρι 7.00 ώρας. Όμως, και για τα ημερόπλοια, κατά το τελευταίο εδάφιο της παρ. 6 του άρθρου 33 των ανωτέρω ΣΣΝΕ, εισάγεται εξαίρεση της ως άνω εξαιρέσεως, σύμφωνα με την οποία και επί των πλοίων αυτών έχουν εφαρμογή όλες οι προαναφερθείσες διατάξεις, εφόσον όμως τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυκτερινές ώρες, δηλαδή από 23.00 μμ μέχρι 07.00 πμ, όπως ειδικότερα ορίζεται με τις ανωτέρω ΣΣΝΕ. Επομένως, καταβάλλεται πρόσθετη αμοιβή και στους απασχολουμένους στα ημερόπλοια, τα οποία όμως εκτελούν τα παραπάνω δρομολόγια (Express) μόνον τις νυκτερινές ώρες ή επεκτείνουν τα δρομολόγια τους αυτά, τις ώρες αυτές δηλαδή 23.00 μέχρι 07.00 ώρας (βλ. σχετ.ΑΠ 345/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εν προκειμένω, από την ανωτέρω διεξοδική παράθεση των πλόων του ενδίκου πλοίου απεδείχθη ότι, το ως άνω πλοίο της εναγομένης, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα από 1.1.2018 έως 28.2.2018 δηλαδή για 6 εβδομάδες, εκτελούσε εβδομαδιαίως αναχωρήσεις τακτικών κυκλικών δρομολογίων του και τη μέρα Δευτέρα οπότε έφτανε στη Μήλο στις 2 και 5 τη νύχτα επέκτεινε το ημερήσιο δρομολόγιο για 125 λεπτά μετά τις 11 το βράδυ. Την Τρίτη που έφτανε στη Μήλο στις 23.55 επέκτεινε το ημερήσιο δρομολόγιο του 55 λεπτά μετά τις 11 το βράδυ. Κάθε Τετάρτη που έφτανε στην Πάρο στις 00.10 επέκτεινε το ημερήσιο δρομολόγιο του για 70 λεπτά της ώρας μετά τις 11 το βράδυ. Τέλος την Κυριακή που έφτανε στη Σύρο στις 00.45 επέκτεινε το δρομολόγιο του για 105 λεπτά μετά τις 11 το βράδυ. Η άνω υπέρβαση του ορίου της 23ης ώρας κατά 355 λεπτά δηλαδή για 5,92 ώρες κάθε βδομάδα τέσσερα από τα επτά εβδομαδιαία δρομολόγια του άνω πλοίου, δεν αναιρεί το χαρακτήρα του ως ημερόπλοιου (Α.Π. 345/2019, Α.Π. 259/2014 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), ούτε όμως μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ασήμαντη. Επομένως, ο ενάγων ναυτικός δικαιούται πρόσθετη αμοιβή και ο υπολογισμός θα γίνει με βάση τις ώρες πρόωρης αναχώρησης με βάση δηλαδή τη παράγραφο 4 του άρθρου 33. Άρα 5,92 : 8 = 0,74 εξπρές δρομολόγια τη βδομάδα και για τις 6 εβδομάδες του παραπάνω διαστήματος δικαιούται αμοιβή για 0,74 χ 6 = 4,44 δρομολόγια δηλαδή 4.125,68 + (μ.ο. επιδομάτων εορτών 1.838,68 +4.125,68 = 5.964,36 : 352= 16,94 χ 30 = 508,32 )= 4634 : 30 χ 4,44 = 685,83 ευρώ.
Για το διάστημα από 1.3.2018 έως 12.4.2018, από 26.4.2018 έως 31.10.2018, από 1.11.2018 έως 16.1.2019 και από 1.3.2019 έως 11.3.2019 αποδεικνύονται τα εξής δρομολόγια: Σύμφωνα με τα με αριθμό ../02-18, …./05-18 και …/06-18 σήµατα της Λιµενικής Αρχής (ΥΝΑΝΠ/Α.ΛΣ-Ελ.ΑΚΤ./ΔΘΣ Β’ και τους συνηµµένους σε αυτά πίνακες δροµολογίων, από 1.3.2018 έως 12.4.2018 και από 26.4.2018 έως 31.10.2018 το επίδικο πλοίο εκτελούσε τα ακόλουθα δροµολόγια: Κάθε Δευτέρα είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Κύθνο (9.25-9.40), Κέα (11.00-11.15) και Λαύριο (12.15). Στο Λαύριο είχε παραµονή µέχρι τις 17.00. Στις 17.00 αναχωρούσε από Λαύριο για Κέα (18.00-18.15), Κύθνο (19.35-19.50) και Σύρο (22.15). Κάθε Τρίτη είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Πάρο (8.30-8.45), Σέριφο (10.45-10.55), Σίφνο (11.45-12.00), Κίµωλο (13.00-13.10), Μήλο (14.10-14.25), Κίµωλο (15.25-15.35), Σίφνο (16.35-16.45), Σέριφο (17.35-17.45), Πάρο (19.45- 20.00) και Σύρο (21.30). Κάθε Τετάρτη είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Σέριφο (9.20-9.30), Σίφνο (10.20-10.30), Κίµωλο (11.30-11.40), Μήλο (12.45-13.00), Κίµωλο (14.05- 14.15), Σίφνο (15.15-15.25), Σέριφο (16.15-16.25), Σύρο (18.45-19.00), Τήνο (19.50- 20.00) και Άνδρο (22.00). Στην Άνδρο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Πέµπτη είχε αναχώρηση από Άνδρο στις 7.00 για Τήνο (9.00-9.10), Σύρο (10.00-10.15), Κύθνο (12.40-12.50), Κέα (14.10-14.20), Λαύριο (15.20). Στο Λαύριο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Παρασκευή είχε αναχώρηση από Λαύριο στις 7.00 για Κέα (8.00-8.10), Κύθνο (9.35-9.45), Σύρο (12.10-12.30), Πάρο (14.00-14.15), Νάξο (15.25-15.40), Ίο (17.25-17.35), Σίκινο (18.05-18.15), Φολέγανδρο (19.00-19.10), Κίµωλο (20.40- 20.50) και Μήλο (21.50). Στη Μήλο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Σάββατο είχε αναχώρηση από Μήλο στις 7.00 για Κίµωλο (8.00-8.10), Φολένανόρο (9.40-9.50), Σίκινο (10.30-10.40), Ίο (11.10-11.20), Νάξο (13.05-13.20), Πάρο (14.30-14.45), Σύρο (16.15). Στη Σύρο είχε διανυκτέρευση. Κάθε Κυριακή είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Πάρο (8.30-8.45), Σέριφο (10.45-10.55), Σίφνο (11.45-11.55), Κίµωλο (12.55-13.05), Μήλο (14.05- 14.20), Κίµωλο (15.20-15.30), Σίφνο (16.30-16.40), Σέριφο (17.30-17.40), Πάρο (19.40-20.00) και Σύρο (21.30). Επομένως το προαναφερόμενο διάστημα δεν επέκτεινε τα δρομολόγια του μετά τις 11 το βράδυ και συνεπώς δεν δικαιούται αμοιβή για εξπρές δρομολόγια.
Περαιτέρω σύμφωνα με τα με αριθμό …/10-18 και …./11-18 σήµατα της Λιµενικής Αρχής, του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής µε τους συνηµµένους σε αυτά πίνακες δροµολογίων, το διάστηµα από 1.11.2018 έως 16.1.2019 και από 1.3.2019 έως 11.3.2019 το επίδικο πλοίο εκτελούσε τα ίδια ως άνω δροµολόγια µε τη µόνη διαφοροποίηση ότι το δροµολόγιο της Κυριακής διαµορφωνόταν ως εξής το πλοίο είχε αναχώρηση από Σύρο στις 7.00 για Πάρο (8.30-8.45), Σέριφο (10.45-10.55), Σίφνο (11.45-12.00), Κίµωλο (13.00-13.10), Μήλο (14.10). Στη Μήλο παρέµενε µέχρι τις 17.30 που αναχωρούσε για Κίµωλο (18.30-18.40), Σίφνο (19.40-19.50), Σέριφο (20.40-20.50), Πάρο (22.50- 23.00) και Σύρο (00.30). Δροµολόγια δεν πραγματοποιήθηκαν 17.1.2018 (λόγω απαγορευτικού), 22.1.2018 (λόγω απαγορευτικού), 24.1.2018, 25.1.2018 (λόγω απαγορευτικού), 10.2.2018 (λόγω απαγορευτικού), 17.2.2018 (λόγω βλάβης), 30.9.2018 (λόγω απαγορευτικού, 9.1.2019 (λόγω απαγορευτικού), 15.1.2019 (λόγω απαγορευτικού), 13.3.2019 (λόγω απαγορευτικού), 16.3.2019-18.3.2019 (λόγω τεχνικού προβλήµατος), δηλαδή 13 ηµέρες. Τέλος το πλοίο ήταν σε ακινησία από 18.1.2019 έως 28.2.2019, δηλαδή 42 ηµέρες, το πλοίο πραγµατοποίησε την ετήσια ακινησία του όπως αποδεικνύεται από τη µε ηµεροµηνία 8.1.2019 και αριθμό 2252.1.3.79/1187/19 απόφαση του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Επομένως το πλοίο το παραπάνω διάστημα κάθε βδομάδα την Κυριακή οπότε έφτανε στη Σύρο στις 00.30 τη νύχτα επέκτεινε το δρομολόγιο για 90 λεπτά δηλαδή μιάμιση ώρα μετά τις 11 το βράδυ. Αυτό συνέβη 61 ημέρες δηλαδή 8,7 εβδομάδες στο τέλος του 2018 και 27 ημέρες δηλαδή 3,86 εβδομάδες το 2019 και επομένως για 1,5 : 8 = 0,19 δρομολόγια χ 8,7 εβδομάδες δικαιούται 1,65 χ 1/30 των 4634 ευρώ δηλαδή 254,87 ευρώ. Επομένως για το έτος 2018 δικαιούται συνολικά αμοιβή εξπρές δρομολογίως ύψους 685,83 + 254,87 = 940,70 ευρώ. Επειδή έλαβε 727,49 ευρώ για την αιτία αυτή, όπως αναφέρει καθ’υποφορά και εκτιμάται ότι προσβάλει με λόγο εφέσεως την παραδοχή της εκκαλουμένης περί καταβολής του ποσού των 738,03 ευρώ, του οφείλεται ακόμη το ποσό των 213,21 ευρώ, καθώς δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της πλοιοκτήτριας ότι έλαβε για την παραπάνω αιτία 739,83 ευρώ. Το διάστημα του έτους 2019 για 27 ημέρες δηλαδή 3,86 εβδομάδες και για 0,19 χ 3,86 = 0,73 δρομολόγια δικαιούται 3.531,07 +μ.ο επιδομάτων εορτών 1.029,89 :70 χ30 = 441,38=3.972,45 :30 =132,41 χ 0,73 = 96,66 ευρώ και επειδή έλαβε, όπως αναφέρει στην αγωγή του καθ’υποφορά, το ποσό των 245,66 ευρώ έχει εξοφληθεί για την παραπάνω αιτία. Επομένως κατά εν μέρει παραδοχή του σχετικού έκτου λόγου εφέσεως του ναυτικού θα εξαφανιστεί η εκκαλουμένη ως προς το κεφάλαιο της αυτό, καθώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων υπολογίζοντας ότι έχει εξοφληθεί για την παραπάνω αιτία ο ναυτικός.
Σύμφωνα με το άρθρο 341 του ΑΚ περί δήλης ημέρας ” Αν για την εκπλήρωση της παροχής συμφωνηθεί ορισμένη ημέρα, ο οφειλέτης γίνεται υπερήμερος με μόνη την παρέλευση της ημέρας αυτής.”. Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 346 του ΑΚ όπως αντικαταστάθηκε από 2 Απριλίου 2012, των άρθρων 2 και 113 Ν.4055/2012, ΦΕΚ Α 51/12.3.2012, λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων του άρθρου 83 παρ.14 Ν.4790/2021,ΦΕΚ Α 48/31.3.2021 κατά το οποίο “14. Για το χρονικό διάστημα από τις 7.11.2020 έως και την ημερομηνία λήξης της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων της χώρας δεν τρέχουν τόκοι επιδικίας.”, και του άρθρου 74 παρ.15 Ν.4690/2020,ΦΕΚ Α 104/30.5.2020 με το οποίο ορίστηκε ότι για το χρονικό διάστημα της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων (13.3.2020 -31.5.2020) δεν τρέχουν τόκοι επιδικίας, περί τόκου επιδικίας : «Ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και εάν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει, εάν πριν από τη συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβαστεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής αντιστοίχως. Με αίτημα του εναγομένου το δικαστήριο δύναται κατ` εξαίρεση, εκτιμώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση με το νόμιμο ή συμβατικό τόκο υπερημερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ` εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόμενες χρηματικές απαιτήσεις. Από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηματική οφειλή ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρεις (3) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της οριστικής απόφασης.». Με τον τελευταίο (8ο λόγο εφέσεως) ο εργαζόμενος ναυτικός παραπονείται διότι αναιτιολόγητα η εκκαλουμένη απόφαση έκρινε εσφαλμένα το αποδεικτικό υλικό και έκανε δεκτό ισχυρισμό της πλοιοκτήτριας περί εύλογης αντιδικίας, επιδικάζοντας μόνο τόκους υπερημερίας και όχι επιδικίας. Ο λόγος αυτός όμως κρίνεται απορριπτέος διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πέραν του ότι τα ποσά που τελικά επιδικάζονται έχουν μικρή διαφορά σε σχέση με αυτά που επιδικάστηκαν πρωτοδίκως, το παρόν δικαστήριο κρίνει ότι ευλόγως αντιδίκησε η εναγομένη πλοιοκτήτρια καθώς για δρομολόγια εξπρές ζητείτο υπέρογκο ποσό το οποίο δεν επιδικάστηκε. Επομένως η συγκεκριμένη περίπτωση πράγματι εμπίπτει σε αυτές τις περιπτώσεις που ο εναγόμενος ευλόγως αντιδικεί και επομένως κρίνοντας τα ίδια το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά ερμήνευσε τις προαναφερόμενες διατάξεις και εκτίμησε τις αποδείξεις ως προς το κεφάλαιο αυτό, και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός όγδοος λόγος εφέσεως του ναυτικού περί του αντιθέτου,.
Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως προς εξέταση θα πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η έφεση της πλοιοκτήτριας και να γίνει κατά ένα μέρος μόνο δεκτή η έφεση του ναυτικού κατ’ουσίαν να εξαφανιστεί στο σύνολο της για το ενιαίο της εκτέλεσης η εκκαλουμένη απόφαση (ΕφΑθ 44/2006 ΕλλΔνη 48,1507, Σ.Σαμουήλ «Η έφεση» έκδ. Ε΄σελ. 430-431 παρ. 1143) αφού εφόσον όταν εξαφανίζεται ολικά ή εν μέρει η εκκαλούμενη απόφαση, εξαφανίζεται και το κεφάλαιο των δικαστικών εξόδων, ολικά και στις δύο περιπτώσεις, στην μεν πρώτη ως αναγκαίο επακόλουθο της εξαφανίσεως της αποφάσεως, στη δε δεύτερη εν όψει της αναγκαιότητος ενιαίου καθορισμού των δικαστικών εξόδων ως προς όλα τα κεφάλαια της αποφάσεως (ΑΠ 192/1998 ΕλΔ 39.825), και το παρόν δικαστήριο να κρατήσει την υπόθεση και να τη δικάσει στην ουσία της (άρθρο 535 παρ.1 του ΚΠολΔ) τη με αριθμό 11921/6018/2018 αγωγή εφόσον αρμοδίως (άρθρα 16, 25 παρ. 2, 33 Κ.Πολ.Δ., 51 Ν. 2172/1993) και παραδεκτώς εισήχθη στο Δικαστήριο, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, η ένδικη αγωγή, η οποία είναι ορισμένη και νόμω βάσιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων που αναφέρθηκαν στις προεκτεθείσες σχετικές νομικές σκέψεις, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 361, 648, 649, 655, 340, 341, 345, 346 Α.Κ., 53, 54, 60 εδ. α, 84 παρ. 1 του ισχύοντος κατά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης (άρθρο 533 παρ. 2 του ΚΠολΔ) ΚΙΝΔ, άρθρο μόνο της Υ.Α. 70109/8008 (Εμπορικής Ναυτιλίας) της 14.12.81/7.1.82 «Προϋποθέσεις χορηγήσεως επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα στους δικαιουμένους ναυτικούς» σε συνδυασμό με τις Συλλογικές συμβάσεις Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Επιβατηγών Πλοίων του έτους 2018 και 2019, και 70 του ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος περί καταβολής της αναλογίας του επιδόματος εορτών Πάσχα 2019 νομιμοτόκως από της τελευταίας αποναυτολογήσεώς του την 11.3.2019, το οποίο οφείλεται νομιμοτόκως από την 1.5.2019. Στη συνέχεια η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 12.162,63 ευρώ, δηλαδή ποσό 631,91 ευρώ που αφορά διαφορά δεδουλευμένων, ποσό των 8.585,39 ευρώ ως υπόλοιπο πρόσθετης αμοιβής για την υπερωριακή απασχόλησή του, και ποσό των 2.945,33 ευρώ ως υπόλοιπο επιδομάτων εορτών νομιμοτόκως, όπως πρωτοδίκως από την τελευταία αποναυτολόγηση του ενάγοντος πλην του επιδόματος εορτών Πάσχα 2019 (319,33) το οποίο οφείλεται εντόκως από 1.5.2019, και να αναγνωριστεί επιπλέον ότι η εργοδότρια εναγομένη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των για διαφορά πρόσθετης αμοιβής δρομολογίων express συνολικά το ποσό των 213,21 ευρώ εντόκως από την τελευταία αποναυτολόγηση του ενάγοντος, όπως πρωτοδίκως (δηλαδή με τόκους επιδικίας) και μέχρι την εξόφληση. Eξάλλου, το υποβληθέν με το δικόγραφο της έφεσής της και στηριζόμενο στη διάταξη του άρθρου 914 του ΚΠολΔ, αίτημα της εναγομένης περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, δηλαδή καταβολής από τον ενάγοντα του ποσού των 5.000 ευρώ, που του κατέβαλε, συμμορφούμενη προς το διατακτικό της προσβαλλόμενης, προσωρινά εκτελεστής απόφασης, είναι απορριπτέο ως ουσιαστικά αβάσιμο, αφού η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή για συνολικό ποσό μεγαλύτερο από το ήδη καταβληθέν [ΕφΠατρ (Μον) 29/2023 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], επικυρούμενης της πρωτόδικης απόφασης (ΟΛ ΑΠ 5/2001, ΑΠ 1116/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, τέλος, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος υπ’ αυτού, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης, λόγω της εν μέρει ήττας της και αναλογικώς προς αυτήν, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 178 παρ. 1, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) και υπολογιζόμενα σύμφωνα με το άρθρο 69 παρ. 1 εδ. α Ν. 4194/2013 (Κώδικος Περί Δικηγόρων), σε συνδυασμό με τα άρθρα 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 του ιδίου Κώδικος, που εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων από 2.9.2022 και 28.6.2023 και με αριθμούς κατάθεσης ……./2022 και ………/2023 και προσδιορισμού ………/2022 και ………/2023 εφέσεις κατά της οριστικής με αριθμό 1160/2022 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, επί της από 27.12.2019 με αριθμό κατάθεσης ……………/2018 αγωγής
Δέχεται τυπικά τις εφέσεις
Απορρίπτει κατ’ουσίαν τη με αριθμό …………./2022 έφεση και ο,τι άλλο έκρινε ως απορριπτέο στο σκεπτικό
Δέχεται εν μέρει κατ’ουσίαν τη με αριθμό …………/2023 έφεση
Εξαφανίζει τη με αριθμό 1160/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς
Κρατεί και δικάζει κατ’ουσίαν την υπόθεση επί της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……………./2018 αγωγής
Δέχεται κατά ένα μέρος τη με αριθμό ………../2018 αγωγή
Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δώδεκα χιλιάδων εκατόν εξήντα δύο ευρώ και εξήντα τριών λεπτών του ευρώ (12.162,63) εντόκως όπως ορίζεται στο σκεπτικό της παρούσας
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη οφείλει επιπλέον να αναγνωριστεί καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των διακοσίων δεκατριών ευρώ και είκοσι ενός λεπτών (213,21) εντόκως όπως ορίζεται στο σκεπτικό της παρούσας και
Απορρίπτει το αίτημα περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση
Επιβάλει στην εκκαλούσα εφεσίβλητη εναγομένη ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του εφεσιβλήτου εκκαλούντος ενάγοντος δηλαδή το ποσό των οκτακοσίων πενήντα (850) ευρώ
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 5 Δεκεμβρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ