Σύγκρουση αγκυροβολημένων πλοίων. Αρθ. 235, 236, 239, 245 ΚΙΝΔ και 914 ΑΚ. Υποχρέωση αποζημίωσης μόνο σε βάρος της πλοιοκτήτριας ναυτικής εταιρείας (πρώτης εναγομένης) του υπαίτιου πλοίου, όχι και του νομίμου εκπροσώπου της (δευτέρου εναγομένου) γιατί η αγωγή δεν περιέχει περιστατικά προσωπικού πταίσματος του τελευταίου ώστε αυτός να ευθύνεται εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο κατ΄ άρθρο 71 ΑΚ. Ούτε αλλά περιστατικά που να θεμελιώνουν υπαιτιότητα του δευτέρου εναγομένου για την πρόκληση της ένδικης συγκρούσεως περιέχει η αγωγή ώστε αυτός να ευθύνεται για την ένδικη ζημία εις ολόκληρον με την πλοιοκτήτρια ως υπαίτιο της συγκρούσεως πρόσωπο κατ’ άρθρο 239 ΚΙΝΔ σε συνδ με 914 ΑΚ.
Αριθμός Αποφάσεως 88/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Μαρία Κωττάκη, Εφέτη, που όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς, και τη Γραμματέα Κ.Δ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ
Με την από 20-6-2018 κλήση (ΓΑΚ ….., ΕΑΚ …….), νομοτύπως οι εκκαλούντες επαναφέρουν προς συζήτηση την από 8-7-2015 έφεση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου με αριθμό ……, κατά της υπ’ αριθ. 458/2014 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά ερήμην των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων κατά την τακτική διαδικασία. Επί της ανωτέρω εφέσεως, το παρόν Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’ αριθ. 783/2017 μη οριστική απόφαση, με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής αποφάσεως εωσότου εκδοθεί οριστική απόφαση επί της με αριθμό καταθέσεως …. ανακοπής ερημοδικίας που οι ερημοδικασθέντες εναγόμενοι και ήδη εκκαλούντες είχαν ασκήσει κατά της προαναφερόμενης ερήμην αποφάσεως (εκκαλουμένης) του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. ‘Ηδη οι εκκαλούντες προσκομίζουν την από 20-6-2018 “Δήλωση Παραιτήσεως από Δικόγραφο Ανακοπής Ερημοδικίας”, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ ….. και επιδόθηκε στους ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητους (βλ. υπ’ αριθ…. και ……. εκθέσεις επιδόσεως των δικαστικών επιμελητών ……, αντιστοίχως), με την οποία δηλώνουν ότι παραιτούνται από το δικόγραφο της ανωτέρω ανακοπής ερημοδικίας. Ως εκ τούτου, η ανωτέρω ανακοπή ερημοδικίας θεωρείται πως δεν ασκήθηκε (αρθ. 294, 295, 297, 299 ΚΠολΔ) και επομένως, εφόσον έπαυσε η εκκρεμοδικία που είχε επέλθει από την άσκησή της, δεν συντρέχει πλέον λόγος αναβολής για την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της υπό κρίση εφέσεως.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ, αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάστηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση εφέσεως από τον διάδικο που δικάσθηκε ερήμην επιφέρει την εξαφάνιση της ερήμην αποφάσεως, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, χωρίς δηλαδή να απαιτείται να ευδοκιμήσει, προηγουμένως, κάποιος λόγος της εφέσεως, αλλά αρκεί η τυπική παραδοχή της, καθόσον αυτή έχει τα αποτελέσματα της (ήδη καταργηθείσης) αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας και ότι ο εκκαλών μπορεί να προβάλει, με τις ενώπιον του Εφετείου προτάσεις του, όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς που θα μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως αν είχε παραστεί στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΑΠ 1075/2013, ΑΠ 1906/2008, ΑΠ 829/2008, ΑΠ 866/2008, ΑΠ 884/2008, ΑΠ 446/2007, ΑΠ 1015/2005 – “Νόμος”). Στην προκειμένη περίπτωση, η υπό κρίση έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, με κατάθεση του δικογράφου της και του σε αυτό συνημμένου παραβόλου στη Γραμματεία του εκδόντος την εκκαλουμένη Δικαστηρίου, στις 8-7-2015, εντός τριάντα ημερών από την επίδοση της εκκαλουμένης, που έλαβε χώρα στις 8-6-2015, όπως προκύπτει από την επισημείωση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας ……. επί του προσκομιζομένου επιδοθέντος αντιγράφου αυτής. Επομένως και σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, εφόσον οι ερημοδικασθέντες εναγόμενοι και ήδη εκκαλούντες άσκησαν παραδεκτή έφεση, πρέπει, η εκκαλούμενη απόφαση, κατά παραδοχή της τυπικώς δεκτής εφέσεως, με την οποία οι εκκαλούντες επιδιώκουν την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής, να εξαφανισθεί μέσα στα όρια που καθορίζονται με την έφεση, ήτοι στο σύνολό της (αρθ. 147 παρ. 2 ΚΠολΔ, 495, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 1, 520 παρ.1, 532, 533 ΚΠολΔ), δικαιουμένων των εκκαλούντων να προβάλουν όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσαν να προτείνουν πρωτοδίκως. Περαιτέρω πρέπει να διακρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό και να δικασθεί και ερευνηθεί η ένδικη αγωγή κατά την ίδια διαδικασία ως προς το νόμιμο και βάσιμο αυτής.
Με την υπό κρίση από 01-4-2013 (αριθ.κατ. ……..) αγωγή, οι ενάγοντες εκθέτουν ότι είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος του σε αυτή αναφερόμενου υπό ελληνική σημαία σκάφους αναψυχής με την ονομασία “Ν.”, το οποίο κατά το ένδικο χρονικό διάστημα ήταν αγκυροβολημένο-προσδεδεμένο στο αγκυροβόλιο του Φλοίσβου, πλησίον του Αλιευτικού Συλλόγου Τζιτζιφιών με την επωνυμία “………..”. ‘Οτι η πρώτη εναγομένη ναυτική εταιρεία είναι πλοιοκτήτρια του υπό ελληνική σημαία επιβατηγού πλοίου “ΥΙ”, νηολογίου Πειραιώς, το οποίο, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου 2012, προσέδεσε παραπλεύρως του δικού τους σκάφους, πλην όμως, την 1-11-2012, συνεπεία ανέμων και επειδή λασκάρισαν οι κάβοι του, επέπεσε επί του “Ν.”, με αποτέλεσμα να θραυσθούν οι υαλοπίνακες της υπερκατασκευής, τα κιγκλιδώματα της πλώρης και να προκληθούν άλλες μικρότερης εκτάσεως φθορές στο τελευταίο αυτό σκάφος. ‘Οτι την 31-11-2012, συνεπεία ισχυρών ανέμων και κυματισμού, το “ΥΙ” παρασύρθηκε εκ νέου και επέπεσε με σφοδρότητα στο “Ν.”, το οποίο με τη σειρά του προσέκρουσε σε παρακείμενα σκάφη και στα βράχια της ακτής, με αποτέλεσμα το “Ν.” να υποστεί τις αναφερόμενες στην αγωγή φθορές και βλάβες, για την επισκευή των οποίων απαιτείται για ανταλλακτικά συνολικό ποσό 10.960 ευρώ και για εργασίες συνολικό ποσό 12.690 ευρώ, όπως τα ποσά αυτά παρατίθενται στην αγωγή χωριστά για κάθε βλαβέν μέρος και αντίστοιχη εργασία, για μεταφορά σε ναυπηγείο και παραμονή σε αυτό 2.000 ευρώ και για εργασίες ναυπηγού μηχανικού και τεχνικού ασφαλείας 1.050 ευρώ. Ότι υπαίτιοι της ανωτέρω συγκρούσεως και των εξ αυτής φθορών είναι οι εναγόμενοι, η μεν πρώτη ως κυρία του πλοίου και ο δεύτερος ως νόμιμος εκπρόσωπός της, οι οποίοι από αμέλεια δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν ότι η πρόσδεση του πλοίου τους ήταν η προσήκουσα. Ζητούν δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, η πρώτη ως πλοιοκτήτρια εταιρεία και ο δεύτερος ως νόμιμος εκπρόσωπός της, να καταβάλουν στους ενάγοντες συνολικό ποσό 26.700 ευρώ, νομιμοτόκως και να καταδικασθούν στη δικαστική δαπάνη.
Κατά τα άρθρα 111 παρ. 2, 118 παρ. 4 και 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει με ποινή απαραδέκτου, εκτός άλλων στοιχείων, και ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς, με πλήρη έκθεση όλων των πραγματικών γεγονότων που είναι αναγκαία για τη στήριξη του αξιουμένου δικαιώματος. Η αναγραφή των συγκεκριμένων περιστατικών είναι απαραίτητη για να μπορεί ο εναγόμενος να αμυνθεί, αλλά και το δικαστήριο να προβεί στον προσήκοντα υπαγωγικό συλλογισμό προς διάγνωση της διαφοράς. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 235, 236 ΚΙΝΔ και 914 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση συγκρούσεως πλοίων, που έγινε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και κρίνεται κατά το ελληνικό δίκαιο, η ευθύνη και η προς αποζημίωση υποχρέωση εξαρτάται από το βαθμό της υπαιτιότητας του κάθε πλοίου. Στη ρύθμιση των πιο πάνω διατάξεων του ΚΙΝΔ υπάγεται και η περίπτωση κατά την οποία τα συγκρουσθέντα πλοία είναι αγκυροβολημένα (άρθρο 245 ΚΙΝΔ). ΄Οταν η σύγκρουση συμβεί από υπαιτιότητα του ενός πλοίου τότε το πλοίο αυτό, δηλαδή ο πλοιοκτήτης του, είναι υποχρεωμένος να αποκαταστήσει όλες τις ζημιές που προκλήθηκαν εις βάρος του άλλου πλοίου ή του φορτίου ή των προσώπων. Ενόψει των ανωτέρω, στην αγωγή με την οποία ζητείται αποζημίωση προς αποκατάσταση των ζημιών που υπέστη ένα πλοίο, κατά τη σύγκρουσή του με άλλο πλοίο, πρέπει να γίνεται επίκληση και αναφορά των συνθηκών κάτω από τις οποίες συνέβη η σύγκρουση, καθώς και των συγκεκριμένων περιστατικών υπαιτιότητας του πλοίου του εναγομένου και επιπλέον να προσδιορίζεται με επάρκεια η εξαιτίας της συγκρούσεως προκληθείσα ζημία του πλοίου του ενάγοντος (ΑΠ 106/2015 – “Νόμος”, ΕφΠειρ 274/1999 ΕΝΔ 27, σελ. 18, ΕφΠειρ 682/2004 – “Νόμος”). Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του αρ. 239 ΚΙΝΔ, η κατά τα αρ. 235-238 ευθύνη των πλοίων (επί συγκρούσεως αυτών) είναι ανεξάρτητη από την ευθύνη των υπαιτίων προσώπων προς τους ζημιωθέντες και τους πλοιοκτήτες. Από την τελευταία αυτή διάταξη συνάγεται ότι η από τη σύγκρουση ευθύνη του πλοιοκτήτη ρυθμίζεται αποκλειστικά από τα αρ. 235-239 ΚΙΝΔ και είναι ανεξάρτητη της ευθύνης του παραλλήλως πραγματικώς πταίσαντος προσώπου (π.χ. του πλοιάρχου του πλοίου), το οποίο ευθύνεται ατομικώς κατά τις γενικές περί αδικοπραξιών διατάξεις. Κατά τις τελευταίες αυτές διατάξεις, ο δράστης ευθύνεται σε αποζημίωση του ζημιωθέντος μόνο αν συντρέχει πταίσμα αυτού, ήτοι αν κατά την τέλεση της πράξης βρίσκεται σε υπαιτιότητα (ΕφΠειρ 682/2004 – “Νόμος”). Δηλαδή, τα μεν υπαίτια πρόσωπα ευθύνονται ατομικώς κατά τις γενικές περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ, ενώ η ευθύνη του πλοιοκτήτη ρυθμίζεται αποκλειστικώς από τις περί συγκρούσεως διατάξεις του ΚΙΝΔ, μη εφαρμοζομένων των διατάξεων των άρθρων 84 εδ. β΄ ΚΙΝΔ και 922 ΑΚ (ΕφΠειρ 226/1995 Νομ Ναυτ. Τμ. Εφ. Πειρ. 1994-1995 σ. 465, ΕφΠειρ 807/1992 ΕΝΔ 2116, Καμβύσης, Ιδιωτικόν Ναυτικόν Δίκαιον, 1982, υπό το άρθρο 236, σ. 625). Τέλος, κατά το άρθρο 71 ΑΚ “Το Νομικό Πρόσωπο ευθύνεται για τις πράξεις ή τις παραλείψεις των οργάνων που το αντιπροσωπεύουν, εφόσον η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που τους είχαν ανατεθεί και δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης. Το υπαίτιο πρόσωπο ευθύνεται επιπλέον εις ολόκληρον”. Ετσι, προϋποθέσεις της κατά τη διάταξη αυτή αυτοτελούς αδικοπρακτικής ευθύνης του νομικού προσώπου είναι: α) πράξη ή παράλειψη, που να μην είναι δικαιοπραξία και να παράγει υποχρέωση αποζημίωσης με βάση άλλες διατάξεις, όπως είναι εκείνες των άρθρων 914 και 919 ΑΚ, β) να πρόκειται για πράξη ή παράλειψη των οργάνων που αντιπροσωπεύουν το νομικό πρόσωπο, ως όργανα δε, κατά το νομοθετικό λόγο της διατάξεως αυτής, νοούνται όχι μόνο τα πρόσωπα που διοικούν το νομικό πρόσωπο κατά τους ορισμούς των άρθρων 65 έως 70 AK (καταστατικά όργανα) αλλά και εκείνα των οποίων οι εξουσίες συναλλαγής με τρίτους προσδιορίζονται στο καταστατικό, τη συστατική πράξη ή τον κανονισμό λειτουργίας του Νομικού Προσώπου, ακόμα και αν τα πρόσωπα αυτά δεν μετέχουν στη διοίκηση του τελευταίου και γ) η πράξη ή η παράλειψη να έγινε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που είχαν ανατεθεί στο όργανο, δηλαδή πρέπει να βρίσκεται σε εσωτερική συνάφεια με την εκτέλεση των καθηκόντων του οργάνου, είναι δε αδιάφορο για την ευθύνη του νομικού προσώπου, αν το όργανο ενήργησε καθ’ υπέρβαση των καθηκόντων αυτών κατά κατάχρηση της εξουσίας του (ΑΠ 1885/2014, ΑΠ 1633/2017 – “Νόμος”). Στην περίπτωση που η πράξη ή η παράλειψη του αρμόδιου οργάνου είναι υπαίτια και παράγει υποχρέωση αυτού για αποζημίωση, τότε ευθύνεται εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο και το φυσικό αυτό πρόσωπο. Δηλαδή, το καταστατικό όργανο έχει πρόσθετη μετά του νομικού προσώπου υποχρέωση, ανεξάρτητη όμως αυτής του νομικού προσώπου. (ΑΠ 218/2003 ΕλλΔνη 45, 444, ΑΠ 25/2000 ΕλλΔνη 41, 713, ΑΠ 1285/1980 ΝοΒ 29, 554, ΕφΑΘ 2525/2004 ΕλλΔνη 46, 500). Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, η ένδικη αγωγή είναι αόριστη ως προς τον δεύτερο εναγόμενο για το λόγο ότι μόνη η ιδιότητά του ως νομίμου εκπροσώπου της πρώτης εναγομένης ναυτικής εταιρείας, πλοιοκτήτριας του φερομένου ως ζημιογόνου πλοίου, δεν τον καθιστά υπόχρεο καταβολής αποζημιώσεως της ζημίας που από υπαιτιότητα αυτού του πλοίου προκλήθηκε σε άλλο πλοίο, καθόσον σε αυτή (αγωγή), πέραν της ανωτέρω ιδιότητας του δεύτερου εναγομένου, δεν περιέχονται περιστατικά που να θεμελιώνουν δική του προσωπική υπαιτιότητα (είτε από αμέλεια είτε από δόλο) για την πρόκληση της ένδικης συγκρούσεως ώστε να υποχρεούται αυτός εις ολόκληρον με την πλοιοκτήτρια εταιρεία, είτε ως καταστατικό της όργανο είτε ως προστηθέν από αυτή πρόσωπο, για την καταβολή της αποζημιώσεως. Κατά τα λοιπά, η αγωγή είναι ορισμένη, απορριπτομένων ως αβάσιμων όσων αντίθετων υποστηρίζουν οι εναγόμενοι, και νόμιμη, ερειδομένη επί των διατάξεων των άρθρων 297, 298, 346, 914 ΑΚ, 235, 236 και 245 ΚΙΝΔ. Συνεπώς, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ΄ουσίαν ενόψει του ότι πρωτοδίκως κατεβλήθη το ανάλογο δικαστικό ένσημο με τις υπέρ τρίτων εισφορές.
Από την εκτίμηση των ενόρκων μαρτυρικών καταθέσεων που περιέχονται στα υπ΄αριθ. 783/2017 πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως αυτού του Δικαστηρίου, της υπ’ αριθ. ….. ενόρκου βεβαιώσεως ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς ……., που με επίκληση προσκομίζουν οι εναγόμενοι και λήφθηκε μετά νόμιμη κλήτευση των εναγόντων (βλ. …. και ……. εκθέσεις επιδόσεως των δικαστικών επιμελητών στο Εφετείο Αθηνών …….. αντιστοίχως) και όλων ανεξαιρέτως των νομίμως, μετ’ επικλήσεως προσκομιζομένων εγγράφων, σε μερικά από τα οποία ενδεικτικώς μόνο γίνεται μνεία κατωτέρω, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι ενάγοντες είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 50% έκαστος του υπό ελληνική σημαία πλοίου αναψυχής (pleasure boat) με την ονομασία “Ν.”, νηολογίου Πειραιώς, με αριθμό νηολογίου …, το οποίο είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ενισχυμένο πλαστικό και σύμφωνα με την από 26-11-1985 καταμέτρηση του Κλάδου Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων (ΚΕΕΠ) έχει κοχ. 7,59 και κκχ 4,93, ολικό μήκος 9,20 μέτρα και πλάτος 3,40 μέτρα. Η πρώτη εναγομένη είναι εταιρία του Ν. 959/79 και πλοιοκτήτρια του επιβατηγού (Ε/Γ) πλοίου με την ονομασία “ΥΙ”, το οποίο έχει εγγραφεί στο Νηολόγιο Πειραιώς με αριθμό …., έχει κοχ 248,47 και κκχ 135,64 και Διεθνές Διακριτικό Σήμα …… Το πλοίο των εναγόντων κατά το έτος 2012 ήταν ελλιμενισμένο στο Φλοίσβο και ειδικότερα ήταν ασφαλώς πρυμνοδετημένο στη βραχώδη ακτή πλησίον του Αλιευτικού Συλλόγου Τζιτζιφιών “……..”, περιοχή στην οποία δεν υπάρχει λιμενοβραχίονας προσδέσεως αλλά τα σκάφη (κατά κανόνα μικρά σκάφη είτε αναψυχής είτε αλιευτικά) “δένουν” τους κάβους τους στα βράχια της ακτής και σε αυτοσχέδιες επ΄αυτής κατασκευές. Στην ίδια περιοχή και παραπλεύρως του ανωτέρω σκάφους, από τη δεξιά πλευρά αυτού, κατέπλευσε και προσέδεσε, το μήνα Οκτώβριο του έτους 2012, το σκάφος της πρώτης εναγομένης, το οποίο ήταν ήδη παροπλισμένο από το έτος 2010 λόγω βλάβης στη δεξιά μηχανή του. Ειδικότερα, αυτό πρυμνοδέτησε στα βράχια της ακτής με δύο κάβους, έναν αριστερά κι ένα δεξιά κι έριξε καθέτως μία άγκυρα αλλ΄ όχι και άγκυρες από την πλώρη ώστε να το σταθεροποιούν στη θέση του, σε έναν δε από τους κάβους του δέθηκε κι ένα μικρότερο σκάφος, τύπου “κρις-κραφτ”. Στην αριστερή πλευρά του σκάφους της πρώτης εναγομένης, κοντά στη πρύμνη, κρεμάστηκε μόνο ένα προστατευτικό λάστιχο. Λόγω της πλημμελούς αυτής προσδέσεως και των ισχυρών νοτιοανατολικών ανέμων που έπνεαν την 1-11-2012, το σκάφος της εναγομένης, σχεδόν τριάντα φορές μεγαλύτερο σε βάρος και διαστάσεις από αυτό των εναγόντων, παρασύρθηκε και επέπεσε με το πλάγιο αριστερό μέρος του επί του παρακείμενου και σε ελάχιστη απόσταση ευρισκομένου μικρότερου και πλαστικού σκάφους των εναγόντων, με αποτέλεσμα το τελευταίο να υποστεί θραύση στο δεξιό υαλοπίνακα και στα προστατευτικά κιγκλιδώματα της πλώρης. Αυθημερόν, ο πρώτος ενάγων κατήγγειλε το περιστατικό της ως άνω συγκρούσεως στο Λιμενικό Τμήμα Φλοίσβου και περιέγραψε τις προκληθείσες βλάβες. Παρόμοιο περιστατικό συνέβη και στις 30-11-2012, ημέρα κατά την οποία έπνεαν ακόμα πιο ισχυροί νοτιοανατολικοί άνεμοι, με αποτέλεσμα το πλοίο των εναγόντων, εξαιτίας της επ΄αυτού συγκρούσεως του πλοίου της εναγομένης, το οποίο παρασύρθηκε από τους ισχυρούς ανέμους και τον κυματισμό λόγω της προαναφερόμενης πλημμελούς του προσδέσεώς του, να παρασυρθεί και να προσκρούσει στα βράχια της ακτής. Αποτέλεσμα της δεύτερης αυτής συγκρούσεως ήταν να προκληθούν στο πλοίο των εναγόντων εκτεταμένες βλάβες περιμετρικά. Ο πρώτος ενάγων κατήγγειλε τη δεύτερη σύγκρουση στο Λιμενικό Τμήμα Φλοίσβου στις 28-1-2013, αποδίδοντας την καθυστέρηση στις διαβεβαιώσεις που δήλωσε ότι είχε λάβει από τον πλοίαρχο παρακείμενου πλοίου (“ΠΟ”) , των ίδιων συμφερόντων με το ζημιογόνο, ότι θα επισκευαζόταν η ζημία. Αποκλειστικά υπαίτιο και για τις δύο συγκρούσεις είναι το πλοίο της πρώτης εναγομένης, το οποίο, λόγω της προπεριγραφόμενης πλημμελούς προσδέσεώς του, παρασύρθηκε από τους ισχυρούς νοτιοανατολικούς ανέμους και επέπεσε επί του παραπλεύρως αυτού ασφαλώς προσδεδεμένου σκάφους των εναγόντων. Οι ενάγοντες μετέφεραν το πλοίο τους δια θαλάσσης σε “γλίστρα” στο Ναυτικό ΄Ομιλο Καλαμακίου, την 1-12-2012, μετά δε την ανέλκυσή του εκεί, το επισκέφθηκαν δύο τεχνίτες, εργαζόμενοι στη ναυτική εταιρεία ……., που ανήκει στον ίδιο όμιλο συμφερόντων με αυτά της πρώτης εναγομένης και μετά από εργασία δύο ωρών ευθυγράμμισαν τα πηδάλια του Ν. και αποχώρησαν. Οι λοιπές φθορές και βλάβες που είχε υποστεί αυτό επιθεωρήθηκαν από τον ναυπηγό -μηχανικό ……, στις 18-2-2013, ο οποίος συνέταξε την προσκομιζόμενη με ίδια ημερομηνία έκθεσή του επιθεωρήσεως και εκτιμήσεως κόστους επισκευής. Ειδικότερα, από τις ένδικες συγκρούσεις το πλοίο των εναγόντων υπέστη τις ακόλουθες φθορές και βλάβες για την αποκατάσταση των οποίων απαιτούνται για υλικά και εργασίες τα κάτωθι αναφερόμενα ποσά: 1) Θραύση πρωραίας άγκυρας και βάσης στήριξης αυτής (ξύλινη δελφινιέρα), υλικά 250 ευρώ, εργασίες 350 ευρώ. 2) Θραύση των χαλύβδινων προστατευτικών κιγκλιδωμάτων της πλώρης, υλικά 230 ευρώ, εργασίες 650 ευρώ. 3) Θραύση προστατευτκού υαλοπίνακα δεξιά, καμπύλου σχήματος, υλικά 780 ευρώ, εργασία 250 ευρώ. 4) Εκτετατέμενες φθορές περιμετρικά στα ύφαλα και τα έξαλα του σκάφους, οι οποίες για να επισκευασθούν χρειάζεται να αφαιρεθεί το προστατευτικό στρώμα πολυεστερικής βαφής (gel coat) που υπάρχει σε όλη την ανωτέρω επιφάνεια, ώστε να γίνει επισκευή των φθορών, επαναστεγανοποίηση και χρωματισμός, με συνολικό κόστος για τα υλικά ύψους 1.550 ευρώ και για τις εργασίες 3.820 ευρώ. 5) Φθορές και βλάβες σε όλη την περιοχή συνδέσεως του καταστρώματος (deck) με το σκάφος (hull), καθ΄όλο το μήκος αυτής δεξιά κι αριστερά για την αποκατάσταση των οποίων πρέπει να αφαιρεθεί η συνδετική προστατευτική λάμα, να γίνει επιθεώρηση, επισκευή, στεγανοποίηση και επανατοποθέτηση σε όλη την έκταση του σκάφους, με συνολικό κόστος υλικών 1.220 ευρώ και εργασιών 1.950 ευρώ. 6) Φθορές στην πρυμναία εξέδρα που είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο χάλυβα και ξύλο, κόστος υλικών 650 ευρώ και εργασιών 520 ευρώ. 7) Θραύση και απώλεια στη θάλασσα του αριστερού πτερυγίου διαμήκους διαγωγής και φθορά του δεξιού πτερυγίου, υλικά 1.650 ευρώ, εργασίες 1.200 ευρώ. 8) Αποκόλληση και απώλεια στη θάλασσα του αριστερού οδηγού εξαγωγής καυσαερίων κύριας μηχανής, υλικά 250 ευρώ, εργασίες 50 ευρώ. 9) Ολική καταστροφή τόσο της δεξιάς όσο και της αριστερής προπέλας, καθώς και των φτερών των πηδαλίων διακυβέρνησης, η ευθυγράμμιση των οποίων από το προαναφερόμενο τεχνικό προσωπικό δεν στάθηκε αρκετή για την επισκευή τους. Για αγορά προπέλλας και τοποθέτηση απαιτούνται 2.080 ευρώ για υλικά και για εργασίες 650 ευρώ. 10) Ζημία στο σύνολο του αξονικού συστήματος πρόωσης του σκάφους τόσο το δεξί όσο και το αριστερό. Χρειάζεται εξάρμωση των τελικών αξόνων για επιθεώρηση, ευθυγράμμιση, αντικατάσταση των τριβέων (μπούσες), ευθυγράμμιση των στηριγμάτων των τελικών αξόνων, εξάρμωση και επιθεώρηση των μειωτήρων και των ωστικών τριβέων, συνολικού κόστους των υλικών 1.200 ευρώ και των εργασιών 1.500 ευρώ. Επίσης τα πηδάλια πρέπει να ανακατασκευαστούν με ισοδύναμα με υδροδυναμικές προδιαγραφές, χωρίς να αρκεί η επισκευή τους από τους τεχνίτες που έστειλε η εναγομένη γιατί οι μεταλλικές ανοξείδωτες λάμες που αυτοί τοποθέτησαν για πηδάλια δεν είναι ισοδύναμα υδροδυναμικά πηδάλια, όπως ήταν τα αντίστοιχα του κατασκευαστή γιατί οι απλές λάμες προκαλλούν ταλαντώσεις. Πρέπει να επιθεωρηθεί το σύστημα τριβέων των αξόνων τους, να γίνει ευθυγράμμιση και να συνδεθούν εσωτερικά, με συνολικό κόστος για υλικά 800 ευρώ και για εργασίες 1.200 ευρώ. 11) Φθορές στην υπερκατασκευή του σκάφους, όπως σκίσιμο της ηλιοροφής και αποξήλωση της βάσης της, συνολικού κόστους υλικών 300 ευρώ και εργασιών 550 ευρώ. Τέλος, για την παραμονή του σκάφους σε ναυπηγείο προκειμένου να εκτελεστούν οι ανωτέρω εργασίες απαιτείται ποσό 2.000 ευρώ και για αμοιβές ναυπηγού μηχανικού και τεχνικού ασφαλείας 1.050 ευρώ. Επομένως, για την αποκατάσταση των ένδικων βλαβών απαιτείται συνολικό ποσό 26.700 ευρώ. Η ανωτέρω κρίση του δικαστηρίου στηρίζεται στη σαφή και απερίφραστη κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως σε συνδυασμό με την προαναφερόμενη τεχνική έκθεση και τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται και δεν αναιρείται ούτε από την κατάθεση της μάρτυρα ανταποδείξεως, η οποία αμφισβητεί την έκταση της ζημιάς χωρίς όμως να προσδιορίζει πόση ακριβώς ήταν αυτή η έκταση ούτε από τη ρηθείσα ένορκη βεβαίωση αλλά ούτε και προσκομίζει η εναγομένη άλλη τεχνική έκθεση που να αντικρούει την προαναφερθείσα. Αντιθέτως, η ανωτέρω κρίση ενισχύεται από το γεγονός ότι με επιμέλεια εταιρείας του ίδιου ομίλου συμφερόντων με αυτά της πρώτης εναγομένης εστάλησαν τεχνικοί στο σημείο που είχε ανελκυστεί το βλαβέν σκάφος για να επισκευάσουν τα πηδάλια, ενώ εάν οι προκληθείσες βλάβες οφείλονταν μόνο στην πρώτη εκ των ανωτέρω συγκρούσεων, όπως ισχυρίζεται η πρώτη εναγομένη αρνούμενη την ύπαρξη δεύτερης, δεν θα υπήρχε ανάγκη επισκευής των πηδαλίων αλλά μόνο του εμπρόσθιου (δεξιού) υαλοπίνακα και των κιγκλιδωμάτων, που είχαν θραυσθεί κατά την πρώτη σύγκρουση. Σημειωτέον ότι η πρώτη εναγομένη δεν προτείνει ένσταση συνυπαιτιότητας του βλαβέντος σκάφους στην πρόκληση της ένδικης συγκρούσεως ούτε ένσταση συμψηφισμού κέρδους – ζημίας ούτε ισχυρίζεται ότι λόγω της παλαιότητας του βλαβέντος σκάφους και της αξίας που αυτό είχε πριν τη σύγκρουση σε συνδυασμό με την έκταση της ζημίας και το απαιτούμενο για την επισκευή κόστος παρίσταται αυτή (επισκευή) ασύμφορη.
Ενόψει τούτων, η υπό κρίση αγωγή πρέπει αφενός να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας ως προς τον δεύτερο εναγόμενο, επιβαλλομένων των δικαστικών του εξόδων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (στον πρώτο δεν παρέστη, συνεπώς δεν υπεβλήθη σε έξοδα) σε βάρος των εναγόντων, αφετέρου να γίνει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη ως προς την πρώτη εναγομένη- πλοιοκτήτρια εταιρεία του υπαίτιου πλοίου- και να υποχρεωθεί η τελευταία να καταβάλει στους ενάγοντες το ποσό των 26.700 ευρώ , κατά το λόγο της ιδανικής μερίδας συγκυριότητάς τους επί του βλαβέντος σκάφους, ήτοι από ποσό 13.350 ευρώ σε κάθε ενάγοντα, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, η δικαστική δαπάνη των εναγόντων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της πρώτης εναγομένης (176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
-Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση.
-Εξαφανίζει την 458/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Κρατεί και δικάζει την από 01-4-2013 (αριθ.κατ. ……..) αγωγή που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Απορρίπτει την αγωγή ως προς τον δεύτερο εναγόμενο.
-Καταδικάζει τους ενάγοντες στα δικαστικά έξοδα του δεύτερου εναγομένου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των 600 ευρώ.
-Δέχεται την αγωγή ως προς την πρώτη εναγομένη.
-Υποχρεώνει την πρώτη εναγομένη να καταβάλει σε κάθε ενάγοντα ποσό 13.350 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής.
-Καταδικάζει την πρώτη εναγομένη στα δικαστικά έξοδα των εναγόντων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των 2.000 ευρώ.
-Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 12 Φεβρουαρίου 2019.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ