EΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Τμήμα 4ο
Αριθμός απόφασης: 654/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕTΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΌΣ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : ………….., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιού του δικηγόρου, Μιχαήλ Θανασούλια.
ΚΑΘ’ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΓΩΝ: 1. ………… 2. ………… 3. ……….από τους οποίους η δεύτερη και η τρίτη ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αρχικού εφεσίβλητου …………, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο, Αχιλλέα Τσάμη.
Ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών άσκησε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς την από 5-5-2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …./7-5-2014, ανακοπή του, επί της οποίας εκδόθηκαν οι με αρ. 4883/2018 μη οριστική και 3532/2019 οριστική απόφαση του άνω Δικαστηρίου.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών με την από 18-2-2020 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2020 έφεσή του, η οποία επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 28-4-2022 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2602 κλήση και ορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν όπως αναφέρθηκε, και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΉ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η 18-2-2020 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2020 του εκκαλούντος – ανακόπτοντος κατά της με αρ. 3532/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία δικάσθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα, καθώς δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης κι έχει κατατεθεί το αντίστοιχο παράβολο (βλ. ……….). Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων της (άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ). Εξάλλου μετά την έκδοση της εκκαλούμενης απόφασης απεβίωσε την 31/07/2020 ο πρώτος καθ’ού η ανακοπή . …….., ο οποίος κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από την δεύτερης καθ ης η κλήση σύζυγο αυτού και τρίτη καθ ης η κλήση θυγατέρα του, κατά ποσοστά ¼ και ¾ εξ αδιαιρέτου αντίστοιχα, το οποίο γνωστοποίησε προφορικά στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου ο πληρεξούσιος Δικηγόρος αυτών, η ιδιότητα των οποίων και αποδεικνύεται από τα προσκομιζόμενα έγγραφα (με αρ. … πιστοποιητικό πλησιεστέρων συγγενών και με αρ. …./2021 Διάταξη του Ειρηνοδικείου Αθηνών περί χορήγησης κληρονομητηρίου στη δεύτερη) και δεν αμφισβητείται από τον εκκαλούντα. Συνεπώς νομίμως επαναλαμβάνεται η δίκη στο πρόσωπό τους (άρθρα 286, 287 και 290 ΚΠολΔ).
Ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών με την από 5-5-2014 (αρ. εκθ. καταθ. …/7-5-2014) ανακοπή του ζήτησε να ακυρωθεί η υπ’ αρ. …./2014 διαταγή απόδοσης χρήσης μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία διατάχθηκε ως μισθωτής να αποδώσει στους καθ’ ων η ανακοπή-εκμισθωτές τη χρήση του περιγραφόμενου και ευρισκόμενου στον Πόρο Τροιζηνίας μισθίου ακινήτου και να τους καταβάλει για καθυστερούμενα μισθώματα, συμμέτρως στον καθένα, το ποσό των 22.400 €. Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε αρχικά η με αρ. 4883/2018 μη οριστική απόφαση του άνω Δικαστηρίου, η οποία διέταξε επανάληψη συζητήσεως και η με αρ. 3532/2019 οριστική απόφαση, η οποία έκανε εν μέρει δεκτή την ανακοπή και ακύρωσε εν μέρει την με αρ. ……./2014 διαταγή πληρωμής μισθωμάτων, διατηρώντας τη διαταγή απόδοσης μισθίου. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Ο ανακόπτων με τον πρώτο λόγο της έφεσής του, επαναφέρει τον πρώτο λόγο της ανακοπής του, κατά τον οποίο με συνολικές καταβολές ποσών 32.096 €, από τις 6.8.2012, όπως προσδιορίζει, είχε εξοφλήσει ολικώς την απαίτηση μισθωμάτων των καθ’ών η ανακοπή, με δεδομένο ότι η επίδικη μισθωτική σύμβαση ξεκίνησε στις 9.12.2012 και δεν είχε προηγούμενες οφειλές σ’αυτούς, ώστε η κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ότι όφειλε σ’αυτους μισθώματα είναι εσφαλμένη. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόμιμος (ΑΚ 416) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.
Από τα έγγραφα, που οι διάδικοι νομότυπα προσκομίζουν κι επικαλούνται, της με αρ. ……./2-10-2018 ένορκης βεβαίωσης του ………., που ελήφθη με την επιμέλεια των καθ”ων η ανακοπή ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, μετά από νομότυπη κι εμπρόθεσμη κλήτευση του ανακόπτοντος δια του πληρεξουσίου του Δικηγόρου (βλ. την με αρ. ……/26.9.2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιά ………), χωρίς όμως να ληφθεί υπόψη η από 3.4.2010 υπεύθυνη δήλωση της ……….. που προσκομίζει ο ανακόπτων, η οποία συντάχθηκε για την παρούσα δίκη, ώστε αποτελεί ανυπόστατο αποδεικτικό στοιχείο, αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του από 30-3-1998 ιδιωτικού συμφωνητικού εμπορικής μίσθωσης η αρχική εκμισθώτρια …………… εκμίσθωσε στον ανακόπτοντα ένα ακίνητο (ισόγειο κατάστημα), επιφάνειας 8161,04 τ.μ., που ευρίσκεται στην ενορία ……. στον Πόρο Τροιζηνίας, επί της λεωφόρου …………….., με πρόσοψη επί της παραλίας, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως φαρμακείο. Η μίσθωση συμφωνήθηκε να έχει χρονική διάρκεια εννέα (9) ετών, από την 1-4-1998 έως την 31- 3- 2007, αντί αρχικού μηνιαίου μισθώματος ποσού 100.000 δραχμών, καταβλητέου την πρώτη ημέρα εκάστου μισθωτικού μηνός. Με το υπ’ αρ. ……../30-12-1992 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Αθηνών …………., που μεταγράφηκε νόμιμα η ανωτέρω αρχική εκμισθώτρια μεταβίβασε αιτία γονικής παροχής προς τα τέκνα της, ………….. και ……………… (καθ’ ων η ανακοπή) την ψιλή κυριότητα σε ποσοστό % εξ αδιαιρέτου σε έκαστο επί του μισθίου ακινήτου, παρακρατώντας η ίδια την επικαρπία εφ’ όρου ζωής της. Την 16-8-2005 η αρχική εκμισθώτρια (και επικαρπώτρια) απεβίωσε, ώστε λόγω του θανάτου της, συνενώθηκε αυτομάτως στο πρόσωπο των (έως τότε ψιλών κυρίων) καθ’ ων η ανακοπή η επικαρπία με την ψιλή κυριότητα, και αυτοί (καθ’ ων η ανακοπή) κατέστησαν πλήρεις συγκύριοι του μισθίου ακινήτου (κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας), υπεισερχόμενοι και ως συνεκμισθωτές, κατά την προαναφερόμενη αναλογία τους, στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ένδικης σύμβασης μισθώσεως. Είναι άξιο μνείας ότι ο πρώτος των καθ’ ων η ανακοπή, δυνάμει του υπ’ αρ. …../16-3- 2009 συμβολαίου γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Αθηνών, που μεταγράφηκε νόμιμα, μεταβίβασε την ψιλή κυριότητα επί του μισθίου στη μη διάδικο ………….., παρακράτησε όμως ο ίδιος την επικαρπία εφ’ όρου ζωής του. Δεδομένου ότι η ένδικη εμπορική μίσθωση καταρτίσθηκε την 1-4-1998, η νόμιμη διάρκειά της ήταν δώδεκα (12) έτη, παρόλο που είχε συμφωνηθεί για βραχύτερο χρόνο (άρθ. 5 παρ. 1 του π.δ. 34/1995, όπως ίσχυε πριν τροποποίησή του από το άρθ. 13 του ν. 4242/28-2-2014), ήτοι ίσχυε αναγκαστικά από την 1-4-1998 έως την 31-3-2010. Μετά τη λήξη της νόμιμης δωδεκαετούς διάρκειας της εν λόγω εμπορικής μίσθωσης, με δεδομένο ότι οι συνεκμισθωτές-καθ’ ων η ανακοπή δεν ζήτησαν με αγωγή την απόδοση του μισθίου από τον μισθωτή- ανακόπτοντα, ούτε υφίστατο αντίθετη έγγραφη συμφωνία των μερών για μη περαιτέρω παράταση της μίσθωσης, η μίσθωση παρατάθηκε αναγκαστικά για τέσσερα (4) ακόμη έτη (άρθ. 61 περ. δ’ του π.δ/τος 34/1995) έως τη συμπλήρωση δεκαέξι (16) ετών από την έναρξή της, ήτοι έως την 3 1-3-2014. Με τα από 26-10-2010 και 9-10-2012 ιδιωτικά συμφωνητικά, που καταρτίσθηκαν μεταξύ των διαδίκων, συμφωνήθηκε η τροποποίηση του ύψους του καταβλητέου μισθώματος, το οποίο αναπροσαρμόστηκε από την 1- 7-2010 στο ποσό των 1.700 μηνιαίως, ενώ από την 1-4-2012 (έως τη λήξη της μίσθωσης 31-3-2014) μειώθηκε και ανερχόταν στο ποσό των 1.600 €. Εξάλλου ο ανακόπτων καθυστέρησε την καταβολή μισθωμάτων κατά το χρονικό διάστημα από τον Ιούλιο 2011 έως και τον Ιανουάριο 2012, με αποτέλεσμα οι καθ’ ων να πετύχουν την έκδοση σε βάρος του της υπ’ αρ. ……/2012 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία υποχρεώθηκε να καταβάλει σε αυτούς συμμέτρως το ποσό των 10.750 € (πλέον τόκων και εξόδων) για τα ανωτέρω οφειλόμενα μισθώματα, ήτοι ποσού 11.714,10 €. Ο ανακόπτων δεν κατέβαλε ούτε τα μισθώματα μηνών Φεβρουάριου και Μαρτίου 2012 (ποσού 1.700 €), ώστε η συνολική του οφειλή έως το άνω χρονικό διάστημα ανήλθε στο συνολικό ποσό των (11.714,10 € + 3.400€ =) 15.114,10 €. Κατόπιν αυτών ο ανακόπτων παρέδωσε οικειοθελώς το κλειδιά του φαρμακείου, αφήνοντας όμως σ’αυτό τον εξοπλισμό του, όπως καταγράφηκε στο από 31.3.2012 έγγραφο, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να παραλάβει αυτόν με την εγκατάσταση του νέου εκμισθωτή. Το διάστημα από 6-8-2012 έως 14-9-2012 ο ανακόπτων κατέβαλε στους καθ’ ων το συνολικό ποσό των 14.600 € (12.000 € στις 6-8-2012, 2.300 € την 31-8-2012 και 300 την 14- 9-2012), ώστε από την άνω οφειλή του απέμεινε υπόλοιπο (15.114,10 -14.600) 514,10 €. Παρά την παράδοση των κλειδιών, η μίσθωση μεταξύ των διαδίκων δεν λύθηκε, όπως προκύπτει από τα με ίδια ημερομηνία 9-10-2012 ιδιωτικά συμφωνητικά μεταξύ των διαδίκων. Στο πρώτο αναγράφηκε ότι το μίσθωμα το διάστημα από 1.4.2012 έως την λήξη της μίσθωσης θα μειωνόταν στο ποσό των 1.600 €, που σημαίνει ότι κατά την συμφωνία των διαδίκων, η μίσθωση παρέμεινε ενεργής και το διάστημα από 1.4.2012 έως την 9.10.2012 χωρίς να καταρτισθεί μίσθωση την τελευταία ημερομηνία όπως ισχυρίζεται ο ανακόπτων. Με το δεύτερο ιδιωτικό συμφωνητικό, που καταρτίσθηκε την ίδια ημέρα ο ανακόπτων αναγνώρισε ότι όφειλε στους καθ’ών η ανακοπή το ποσό των 6.000 € για μισθώματα έως την 30.9.2012 και λοιπά έξοδα και αναλάμβανε την υποχρέωση να τους το εξοφλήσει έως την 31.3.2013. Από το τελευταίο συμφωνητικό εξάγεται ότι οι καταβολές του διαστήματος 6.8.2012 – 14.9.2012, ποσού 14.600 € καταλογίστηκαν στο παλαιότερο χρέος των 15.114,10 € έως τον Μάρτιο του 2012, το δε ποσό των 6.000 € συνιστούσε οφειλή μισθωμάτων του επόμενου διαστήματος από την 1.4.2012 έως την 30.9.2012, στο οποίο οι καθ’ών περιόρισαν την απαίτησή τους, που ανερχόταν σε 10.114,10 € (6 μισθώματα 1.600 X 6 = 9.600 € + 514,10). Για τα ανωτέρω (δηλαδή για τον υπολογισμό των καταβολών του ανακόπτοντος και την μείωση της απαίτησης μισθωμάτων από 1.4.2012 των καθ’ών η ανακοπή στο ποσό των 6.000 €) κατέθεσε και ο μάρτυρας αυτών η ανακοπή ………. (βλ. ένορκη βεβαίωση). Ο ισχυρισμός του ανακόπτοντος ότι την 9.12.2012 καταρτίσθηκε νέα μίσθωση και τα όποια ποσά κατέβαλε από την 6.8,2012 έως την 14.9.2012 αφορούσαν προκαταβολή για τα μισθώματα μετά τον Οκτώβριο του 2012 αντικρούεται από το περιεχόμενο των άνω ρητών συμφωνητικών, την υπογραφή των οποίων δεν αμφισβητεί ο ανακόπτων, την άνω κατάθεση του μάρτυρα και δεν αποδεικνύεται από κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Εφόσον στο δεύτερο ιδιωτικό συμφωνητικό με ημερομηνία 9.10.2012 αναγράφηκε ότι ο ανακόπτων όφειλε την ημερομηνία εκείνη 6.000 € για μισθώματα έως την 30.9.2012, έπεται για την εξαγωγή αυτού είχαν συνυπολογισθεί όλες οι προηγούμενες καταβολές του, οι οποίες καταλογίσθηκαν στο προηγούμενο χρέος που είχε, το δε ποσό των 6.000 € συνιστούσε οφειλή αυτού ξέχωρη από τη καταβολή μισθωμάτων του τρέχοντος διαστήματος (του Οκτωβρίου του 2012). Εξάλλου ο ανακόπτων κατέβαλε το συνολικό ποσόν των 4.300 € από την 19-10-2012 μέχρι και την 27-3-2013 (800€ + 1.000€ + 800€ + 1.000€ + 700€ = 4.300 €) και από την 30.4.2013 έως την 9.12.2013 στη συνέχεια το συνολικό ποσό των 11.766 € (1.000€ την 30-4-2013,800 € την 11- 6-2013, 800 2€ την 25-6-2013, 800 € την 16-7-2013, 900€ την 7-8- 2013,900 € την 4-9-2013, 1.100 € την 5-9-2013 500€ την 12-9- 2013, 4.000 € την 9-12-2013, που κατέβαλε στον τραπεζικό λογαριασμό των καθ’ών και 966 € στη Δ.Ε.Η. για το Ε.Ε.ΤΗ.ΔΕ του έτους 2011, που αποτελούσε οφειλή των καθ’ών, ώστε θα πρέπει να αφαιρεθεί από το μίσθωμα.)-Με τις καταβολές αυτές συνολικού ποσού 16.066 € (4.300 + 11.764) εξόφλησε την οφειλή του των 6.000 € και τα μισθώματα έως τον Μάρτιο του 2013 και μέρος του Απριλίου 2013, από το οποίο (μίσθωμα Απριλίου) απέμεινε ανεξόφλητο υπόλοιπο 1.134 € (1.600 X 7 = 11.200 + 6.000 = 17.200 – 16.066 €). Άλλη καταβολή δεν προέκυψε ότι έγινε από τον ανακόπτοντα, ο οποίος παρόλο που έκανε χρήση του μισθίου και το διάστημα από Απρίλιο έως Μάρτιο του 2014 δεν κατέβαλε στα οφειλόμενα μισθώματα σύν το υπόλοιπο του Απριλίου 2014 ποσού (1.600€ X 11 μήνες =) 17.600 ευρώ και συνολικά (1.134€ + 17.600€ =) 18.734 €. Επομένως η ένσταση εξόφλησης που πρόβαλε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ο ανακόπτων και επανέφερε στο παρόν Δικαστήριο είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη, καθώς από τα άνω από 9.10.2012 ιδιωτικά συμφωνητικά, σε συνδυασμό και με την ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα αποδείχθηκε η ένσταση των καθ’ών η ανακοπή περί καταλογισμού των καταβολών που πραγματοποίησε από την 6.8.2012 έως την 14.9.2012 ο ανακόπτων, στα οφειλόμενα έως τον Μάρτιο του 2012 μισθώματα, των δε μεταγενέστερων καταβολών στο κεφάλαιο των επόμενων από 1.4.2012 μισθωμάτων (άρθρο 422 Alp, Οι καθ’ ων η ανακοπή επέδωσαν στον ανακόπτοντα την 11-4-2014 την από 7-4-2014 εξώδικη διαμαρτυρία τους λόγω της μη καταβολής λόγω δυστροπίας των οφειλόμενών (από Απρίλιο του 2013] μισθωμάτων και κατόπιν υποβολής της από 28-4-2014 αιτήσεώς τους, εκδόθηκε η ανακοπτόμενη υπ’ αρ. …../2014 διαταγή απόδοσης χρήσης μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία υποχρεώθηκε ως μισθωτής αφενός να αποδώσει στους καθ’ ων η ανακοπή-εκμισθωτές τη χρήση του μισθίου ακινήτου και αφετέρου να τους καταβάλει, συμμέτρως στον καθένα, το ποσό των 22.400 € για καθυστερούμενα μισθώματα μηνών Μαρτίου 2013 έως και Απριλίου 2014. Η απαίτησή τους όμως ανερχόταν όπως εκτέθηκε στο άνω ποσό των 18.734 € και όχι σ’αυτό των 22.400 €, όπως έγινε δεκτό από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο κατά το ποσό των 3.666€ ακύρωσε την διαταγή πληρωμής μισθωμάτων και επικύρωσε αυτήν κατά το λοιπό ποσό των 18.734 €. Για τη μερική αυτή ακύρωση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής δεν έχει ασκηθεί έφεση από πλευράς των καθ’ών η ανακοπή. Συνακόλουθα, όπως έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, η ανακοπτόμενη διαταγή απόδοσης της χρήσης του μισθίου ακινήτου ορθώς εκδόθηκε, εφόσον υφίστατο οφειλή του ανακόπτοντος μισθωτή, η οποία ανερχόταν στο άνω ποσό, κατά το οποίο επικυρώθηκε η διαταγή πληρωμής μισθωμάτων, ώστε ο πρώτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Ο εκκαλών με το δεύτερο λόγο της έφεσής του, επαναφέρει την ένσταση κατάχρησης δικαιώματος που είχε προβάλει στον πρώτο βαθμό ισχυριζόμενος ότι η υποβολή αίτησης προς έκδοση διαταγής απόδοσης του μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων έγινε ενόσω γνώριζαν ότι δεν είχε παραβεί καμία συμβατική του υποχρέωση και δεν όφειλε μισθώματα, ώστε ασκήθηκε καταχρηστικά. λόγος αυτός όμως της ανακοπής πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμος, καθώς ο ανακόπτων αρνείται την ύπαρξη το δικαιώματος των καθ’ών η ανακοπή για απόδοση του μισθίου και είσπραξη μισθωμάτων, ενώ προϋπόθεση της ένστασης κατάχρησης δικαιώματος είναι ακριβώς η ύπαρξη και ευδοκίμηση του δικαιώματος, ώστε να κριθεί αν αυτό ασκήθηκε υπερβαίνοντας την καλή πίστη τα χρηστά ήθη ή τον κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος (Ολ. ΑΠ 17/95, ΝοΒ 44,410, ΑΠ 764/2001, ΑΠ 950/1989, ΕφΠειρ 369/2016, ΕφΠειρ 430/2016, ΕφΑΟ 2243/2012, ΕφΘεσ 1453/2014, 1625/2003, ΕφΙωαν 62/2007 ΝΟΜΟΣ). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που απέρριψε τον λόγο ως μη νόμιμο ορθά εφάρμοσε το νόμο, ώστε ο σχετικός λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατόπιν αυτών και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Σε βάρος του εκκαλούντος θα πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρο 176 και 183 ΚΠολΔ). Τέλος θα πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παράβολου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 § 3 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει στην ουσία της την έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παράβολου έφεσης, που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας, στο δημόσιο ταμείο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας και ορίζει αυτά στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) €.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 29.11.2023.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ