[prin-me]
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
4° τμήμα
Αριθμός απόφασης: 675/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(4° τμήμα)
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα T.Λ..
Συνεδρίασε στο ακροατήριό του την ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ : Της εταιρείας με την επωνυμία «………….» (η ……), που εδρεύει στη ………… ………….. και εκπροσωπείται νόμιμα, νομίμως αδειοδοτηθείσης από την Τράπεζα της Ελλάδος (απόφαση υπ’αριθμ. 207/1/29-11-2016 της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας Ελλάδος), ως εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις δυνάμει των διατάξεων του Ν. 4354/2015 και της πράξης …./19-5-2017 της Εκτελεστικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως τροποποιήθηκε από την υπ’αριθμ. …./8-1-2019 πράξη, στην οποία έχει ανατεθεί η διαχείριση των απαιτήσεων εταιρείας ειδικού σκοπού με την επωνυμία «…………» με έδρα το ……. Ιρλανδίας, (……………) και έχει αριθμό καταχώρησης στο μητρώο εταιρειών της Ιρλανδίας ………., όπως νόμιμα εκπροσωπείται, δυνάμει της από 17-7-2020 Σύμβασης Διαχείρισης Επιχειρηματικών Απαιτήσεων και των από 3-2-2021 και 17-3-2021 Προσαρτημάτων της, όπως αυτή η σύμβαση καταχωρήθηκε νομίμως στα βιβλία του Ενεχυροφυλακείου Αθηνών την 17-7-2020 με αριθμό πρωτοκόλλου ……/17-7-2020 στον τόμο … και α.α. ….., το από 3-2-2021 παράρτημα με αρ.πρωτ. …/4-2-2021 στον τόμο … και α.α….. και το από 17-3-2021 παράρτημα με αριθμό πρωτ…./24- 3-2021 στον τόμο … και α.α….., σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 του Ν.3156/2003, και του υπ’αριθμ. …/13-10-2020 ειδικού πληρεξουσίου της Σφου Αθηνών ……….., η οποία τελευταία αλλοδαπή εταιρεία έχει καταστεί ειδική διάδοχος της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «………» και το διακριτικό τίτλο «………», η οποία εδρεύει στην Αθήνα, οδός ……. και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ ………., ΔΟΥ ΦΑΕ Αθηνών, δυνάμει της από 1-7-2020 Σύμβασης Πώλησης και Μεταβίβασης Επιχειρηματικών Απαιτήσεων σε συνδυασμό με την από 17-7-2020 Σύμβαση Εκχώρησης Απαιτήσεων, καταχωρηθείσας νομίμως στα βιβλία του Ενεχ/κείου Αθηνών την 17-7-2020 με αρ.πρωτ. ……/17- 7-2020 στον τόμο 11 και α.α. 231, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 του Ν.3156/2003 σε συνδυασμό με το άρθρο 3 του Ν. 2844/2000 μεταξύ των οποίων απαιτήσεων συμπεριλαμβάνεται και η απορρέουσα από την ένδικη έννομη σχέση, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της Σπυρίδωνα Κολιγλιάτη.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ : Του Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών (ΑΦΜ …..] και ήδη από 1-1-2017 από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) νομίμως εκπροσωπουμένης από τον Διοικητή αυτής και στην προκειμένη που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσώπησε η δικαστική πληρεξούσια του Ν-Σ.Κ. Θεοδώρας Κουκλιάκου.
Το εφεσίβλητο και ήδη ανακόπτον άσκησε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς την 20-12-2019 (αριθμ. καταθ. δικογρ. ………../2019] ανακοπή της και η εκκαλούσα – αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα την από 9.9.2020 (αρ. καταθ.δικογρ. ……../2020] αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της ανώνυμης Τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «………». Οι άνω υποθέσεις συνεκδικάσθηκαν με την από 16-12-2019 (αρ. καταθ. δικογρ. ……./2019) ανακοπή του ΕΦΚΑ και την με αρ. καταθ. 9.9.2020 (αρ. καταθ.δικογρ. ……../2020) αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, επί των οποίων εκδόθηκε η με αρ. 2560/2021 απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου. Κατά της τελευταίας απόφασης η αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα άσκησε την από 18.2.2022 και με αρ. καταθ. κατάθεσης ……/2022 έφεσή της, η συζήτηση της οποίας ορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 80 ΚΠολΔ προκύπτει ότι τρίτος μπορεί να ασκήσει σε εκκρεμή μεταξύ άλλων δίκη πρόσθετη παρέμβαση για την υποστήριξη κάποιου διαδίκου, μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση, συνεπώς για πρώτη φορά και ενώπιον του Εφετείου, περιοριζόμενος σε μόνη την υποστήριξη ή αντίκρουση των λόγων της έφεσης, εφόσον έχει έννομο συμφέρον. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 81 παρ. 1 και 215 παρ. 1 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι η πρόσθετη παρέμβαση ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για την αγωγή, δηλαδή με κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του δικαστηρίου, στο οποίο απευθύνεται, που είναι αναγκαίο στοιχείο της προδικασίας και ολοκληρώνεσαι, με την κοινοποίηση αυτής στους διαδίκους, η οποία, στην περίπτωση που ασκείται για πρώτη φορά στο Εφετείο, πρέπει, να γίνεται, σύμφωνα με το άρθρο 524 παρ. 1 σε συνδυασμό με το άρθρο 591 παρ. 1 εδ. β’ ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά το ν. 4335/2015, σε όλους τους μέχρι την άσκησή της διαδίκους, τουλάχιστον δέκα ημέρες πριν από τη συζήτηση. Έννομο συμφέρον για την άσκηση της πρόσθετης παρέμβασης υφίσταται, όταν με την πρόσθετη παρέμβαση μπορεί να προστατευθεί δικαίωμα του παρεμβαίνοντος ή να αποτραπεί η δημιουργία σε βάρος του νομικής υποχρέωσης, που είτε απειλείται από τη δεσμευτικότητα και την εκτελεστότητα της απόφασης που θα εκδοθεί είτε υπάρχει κίνδυνος προσβολής του από τις αντανακλαστικές συνέπειές της, ως τρίτος δε, κατά την έννοια της ίδιας διάταξης του άρθρου 80 ΚΠολΔ, νοείται εκείνος ο οποίος δεν είχε προσλάβει την ιδιότητα του διαδίκου με οποιονδήποτε τρόπο στην αρχική δίκη ή σε στάδιο προηγούμενης δίκης επί της υποθέσεως (ΑΠ 368/2019, ΑΠ 1260/2019, ΑΠ 1329/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1171/2012 ΧρΙΔ 2013, σελ. 34). Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 83 ΚΠολΔ, αν η ισχύς της απόφασης στην κύρια δίκη εκτείνεται και στις έννομες σχέσεις εκείνου που άσκησε πρόσθετη παρέμβαση προς τον αντίδικό του, εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 76 έως 78 ΚΠολΔ. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι αποφασιστικό κριτήριο για το χαρακτηρισμό της πρόσθετης παρέμβασης ως αυτοτελούς είναι η επέκταση της ισχύος της απόφασης, δηλαδή των υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου, της εκτελεστότητας και της διαπλαστικής ενέργειας αυτής στις έννομες σχέσεις του τρίτου προς τον αντίδικό του. Το δικονομικό δικαίωμα της άσκησης αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης παρέχεται όχι λόγω της πιθανής εκδήλωσης δυσμενών ενεργειών της απόφασης σε βάρος τρίτου, αλλά λόγω της δεσμευτικότητας αυτών, που θα κριθούν στην ήδη εκκρεμή δίκη, όσον αφορά στις σχέσεις του παρεμβαίνοντος προς τον αντίδικό του, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα άλλης διαδικασίας. Με την άσκηση της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, ο παρεμβαίνων, χωρίς να εισάγει στη δίκη μια νέα έννομη σχέση, αντιδικεί για την ήδη εκκρεμή έννομη σχέση, η διάγνωση της οποίας επισύρει την επέκταση της ισχύος της απόφασης.. Ως αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, πρέπει να θεωρηθεί και εκείνη, την οποία ασκεί αυτός που έγινε διάδοχος του διαδίκου όσο διαρκούσε η δίκη ή μετά το πέρας αυτής (άρθρο 225 παρ. 2 ΚΓΙολΔ), αφού το δεδικασμένο από τη δίκη ισχύει υπέρ και κατ’ αυτού κατά το άρθρο 325 αριθ. 2 ΚΠολΔ (ΑΠ 368/2019 ό.π., ΑΠ 1564/2017 ό.π., ΑΠ 1731/2011, ΜΕφΘεσ 982/2021 στην ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 περ. γ’ του ν. 4354/2015 «Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων κλπ»: Τα δικαιώματα που απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες λόγω πώλησης απαιτήσεις δύνανται να ασκούνται μόνο μέσω των εταιριών διαχείρισης της παρούσας παραγράφου. Οι μεταβιβαζόμενες απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις λογίζονται ως τραπεζικές και μετά τη μεταβίβασή τους. Οι εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων ευθύνονται για όλες τις υποχρεώσεις απέναντι στο Δημόσιο και σε τρίτους, οι οποίες βαρύνουν τις εταιρίες απόκτησης απαιτήσεων και απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες απαιτήσεις. Επίσης, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 2 του άνω νόμου 4354/2015: Οι Εταιρίες Διαχείρισης νομιμοποιούνται, ως μη δικαιούχοι διάδικοι, να ασκήσουν κάθε ένδικο βοήθημα και να προβαίνουν σε κάθε άλλη δικαστική ενέργεια για την είσπραξη των υπό διαχείριση απαιτήσεων, καθώς και να κινούν, παρίστανται ή συμμετέχουν σε προπτωχευτικές διαδικασίες εξυγίανσης, πτωχευτικές διαδικασίες αφερεγγυότητας, διαδικασίες διευθέτησης οφειλών και ειδικής διαχείρισης των άρθρων 61 επ. του ν. 4307/2014 (Α’ 246). Εφόσον, οι άνω εταιρίας διαχείρισης απαιτήσεων συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δίκη, με την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, το δεδικασμένο της απόφασης καταλαμβάνει και τον δικαιούχο της απαίτησης (ΑΠ 368/2019 ό.π, ΑΠ 877/2019, ΜΕφΘεσ 982/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και έπεται ότι η πρόσθετη παρέμβαση που ασκούν υπέρ της δικαιοπαρόχου του δικαιούχου της απαίτησης Τραπεζικής εταιρίας, έχει το χαρακτήρα αυτοτελούς. Η ασκούμενη κατά το άρθρο 83 ΚΠολΔ αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση δημιουργεί περιορισμένου περιεχομένου επιγενόμενη αναγκαία ομοδικία του παρεμβαίνοντος με το διάδικο υπέρ του οποίου η παρέμβαση, στο μέτρο που ο παρεμβαίνων θεωρείται κατά πλάσμα δικαίου ως αναγκαίος ομόδικος με τις παρεχόμενες δικονομικές εξουσίες αυτού, χωρίς όμως να έχει στη διάθεσή του διαδικαστικές ευχέρειες που προσιδιάζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο του κυρίου διαδίκου (ΑΠ 368/2019 ό.π., ΑΠ 1564/2017, ΑΠ 177/2017, ΑΠ 1485/2006 ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου με την άσκηση της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, ο παρεμβαίνων, χωρίς να εισάγει στη δίκη μια νέα έννομη σχέση, αντιδικεί για την ήδη εκκρεμή έννομη σχέση, η διάγνωση της οποίας επισύρει την επέκταση της ισχύος της απόφασης. Η άσκηση αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης συνεπάγεται μεταξύ άλλων και την εκπροσώπηση του αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνοντος, κατά την απουσία του, από τον υπέρ ού η παρέμβαση και αντιστρόφως (ΕφΘεσ 78/2017, Αρμ. 2017, σελ. 1156, ΕφΠειρ 111/2016 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑΘ 1250/2009 ΕλλΔ/νη 2012, σελ. 790). Προϋπόθεση είναι όμως να έχει κληθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα ο απολιπόμενος διάδικος, είτε ο αυτοτελώς προσθέτως παρεμβάς, είτε ο υπέρ’ ού η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, άλλως σε διαφορετική περίπτωση κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση. Περαιτέρω, στην παρ. 4 του άρθρου 76 Κ.Πολ.Δ. ορίζεται ότι η άσκηση ενδίκων μέσων από κάποιον από τους ομοδίκους της παρ.1 έχει αποτελέσματα και για τους άλλους. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, αν κάποιος αναγκαίος ομόδικος άσκησε ένδικο μέσο, θεωρούνται από το νόμο ως ασκήσαντες αυτό και οι ομόδικοί του, αν και αδρανούν αυτοί. (Α.Π 1046/2020, Α.Π 613/2020, Α.Π 1697/2017, ΑΠ 2179/2014 www.areiospagos.gr). Περαιτέρω από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων των άρθρων 76 και 517 ΚΠολΔ, καθώς και των άρθρων 77,110 παρ.2 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι σε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας, ο εκκαλών πρέπει, επί ποινή απαραδέκτου, να απευθύνει την έφεσή του εναντίον όλων των ομοδίκων που ήσαν αντίδικοι του κατά την πρωτόδικη δίκη, όχι όμως και εναντίον των ιδίων αυτού ομοδίκων (Α.Π 1076/2019, Α.Π 812/2013). Στην περίπτωση δε αυτή (της πλασματικής άσκησης του ένδικου μέσου) πρέπει οι μη ασκήσαντες ομόδικοί να καλούνται, σε όλες τις συζητήσεις αυτού (άρθρα 76 παρ. 3 και 110 παρ. 2 ΚΠολΔ, αλλιώς, σε περίπτωση μη εμφάνισης τούτων, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση του ενδίκου μέσου ως προς όλους του διαδίκους (ΑΠ 2024 / 2022, Α.Π 197/2020, Α.Π 1288/2019, ΑΠ 947/2018, ΑΠ 1697/2017, ΑΠ 1870/2017, ΑΠ 816/2015 www.areiospagos.gr).
Στην προκείμενη περίπτωση, εισάγεται η από 18.1.2022 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2022 έφεση της εκκαλούσας κατά της με αρ. 2560/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων με την ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών. Η άνω έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα καθώς η απόφαση επιδόθηκε στις 21.12.2021 η δε έφεση κατατέθηκε στην Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 18.1.2022 (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1 και 2 του ΚΠολΔ), ενώ επίσης, έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ (βλ. τα με αρ. …………… € e – paravolo). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Από τα διαδικαστικά έγγραφα της δίκης προκύπτουν τα εξής : Το εφεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο άσκησε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς την από 20-12-2019 (αριθμ. καταθ. δικογρ. ………/2019) ανακοπή, κατά του με αρ. ……./2019 πίνακα κατάταξης δανειστών που συνέταξε η συμβολαιογράφος Αθηνών στρεφόμενο κατά της ανώνυμης Τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «………….», υπέρ της οποίας άσκησε την από 9.9.2020 (αρ. καταθ.δικογρ. ……/2020) αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση η «……….», ως διαχειρίστρια των απαιτήσεων της ανώνυμης εταιρίας ………….. με έδρα το ……… της Ιρλανδίας, η οποία είχε καταστεί ειδική διάδοχος της άνω Τράπεζας με βάση τις διατάξεις του ν. 4354/2015. Στο άνω Δικαστήριο στη συζήτηση αυτού της 10.9.2021 παραστάθηκε η ήδη εκκαλούσα …………….., ως νέα διαχειρίστρια των απαιτήσεων – αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα, ενώ η υπέρ ής η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση Τράπεζα δεν εμφανίστηκε καθόλου, χωρίς η αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα να αναλάβει τη δίκη κατά τη διάταξη του άρθρου 85 του ΚΠολΔ. Το άνω Δικαστήριο αφού συνεκδίκασε τα άνω δικόγραφα με τις από 16-12-2019 (αρ. καταθ. δικογρ. ……./2019) ανακοπή του ΕΦΚΑ και την με αρ. καταθ. 9.9.2020 (αρ. καταθ.δικογρ. ………/2020) αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση που άσκησε η ίδια εταιρία υπέρ της ……… εξέδωσε την με αρ. 2560/2021 απόφασή του με την οποία έκανε εν μέρει δεκτές τις άνω ανακοπές. Ειδικότερα ως προς την ανακοπή του Ελληνικού Δημοσίου έκανε εν μέρει αυτή δεκτή, και μεταρρύθμισε τον πίνακα κατατάξεως κατά το ποσό των 6.100,52 € αποβάλλοντας την άνω Τράπεζα κατά το ίδιο ποσό, ενώ ταυτόχρονα, αφού έκρινε ότι ασκήθηκε παραδεκτά η υπέρ αυτής αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση απέρριψε αυτή. Κατά της απόφασης αυτής και ειδικότερα ως προς το άνω κεφάλαιό της, με το οποίο έγινε δεκτή η ανακοπή του Ελληνικού Δημοσίου σε βάρος της άνω Τράπεζας παραπονείται η ήδη εκκαλούσα – αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα με την από 18.1.2022 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2022 έφεσή της. Η έφεση αυτή ορθώς δεν απευθύνθηκε κατά της «………», υπέρ της οποίας είχε ασκήσει την αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση η ήδη εκκαλούσα, μεταξύ των οποίων, με βάση τα όσα προεκτέθηκαν, υπάρχει δεσμός αναγκαίας ομοδικίας. Όμως δεν προκύπτει ότι στη συζήτηση της παρούσας έφεσης είχε κληθεί η άνω αναγκαία ομόδικος της εκκαλούσας, το οποίο είναι με βάση τη διάταξη του άρθρου 517 παρ.2 ΚΠολΔ, απαραίτητο. Κατόπιν αυτών, η συζήτηση της έφεσης πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη τη συζήτηση της έφεσης, ως προς όλους τους διαδίκους.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, την 5.12.2023.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ