ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός απόφασης 708/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(2Ο Τμήμα)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Τσιάλτα, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα, Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α) ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Εταιρείας με την επωνυμία «…………» που εδρεύει στο …, ………. νομίμως εκπροσωπούμενης (ΑΦΜ ……… (4-1), η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου, Γεωργίου Ν. Παπανικολάου (Α.Μ.Δ.Σ.Π. …….., που προσκόμισε το με αριθμ. Α ….. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων).
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία «……….», που εδρεύει στον …, ……… νομίμως εκπροσωπούμενης (ΑΦΜ ……) νομίμως εκπροσωπούμενης με ΑΦΜ ……. Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Πειραιά, που παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου, Γεωργίου Ι. Μαρωνίδη (Δ.Σ. Θεσσαλονίκης με Α.Μ. …- Δ.Ε. «ΜΑΡΩΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» με ΑΜ ……. που προσκόμισε το με αριθμ. …. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων).
Β)ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία «……..», που εδρεύει στον …., …… νομίμως εκπροσωπούμενης (ΑΦΜ …….) νομίμως εκπροσωπούμενης, που παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου, Γεωργίου Ι. Μαρωνίδη (Δ.Σ. Θεσσαλονίκης με Α.Μ. ……- Δ.Ε. «ΜΑΡΩΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» με ΑΜ …. που προσκόμισε το με αριθμ. ……… γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων).
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία «………», η οποία εδρεύει στον …… νομίμως εκπροσωπούμενης, με ΑΦΜ ……. που παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια της πληρεξουσίας της δικηγόρου, Ελένη. Π Σωτηροπούλου (Α.Μ.Δ.Σ.Α …….. που προσκόμισε το με αριθμ. ………. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων).
Η εκκαλούσα της υπό στοιχ. Α έφεσης, άσκησε την από 23-4-2019 (αρ. κατ. Πρωτοδ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2019, αριθ. κατ. Εφετ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2019) έφεση για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε δικάσιμος η 7-5-2020, κατά την οποία η υπόθεση δεν εισήχθη προς εκδίκαση λόγω της αναστολής των εργασιών των Δικαστηρίων της Χώρας συνεπεία της πανδημίας covid-19. Ακολούθως, δυνάμει της με αριθμ. 78/2020 πράξης του Προεδρεύοντος Εφέτη Πειραιώς, η έφεση προσδιορίστηκε οίκοθεν προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 23ης-9-2021 οπότε και αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, δικάσιμο.
Περαιτέρω, η εκκαλούσα της υπό στοιχ. Β έφεσης, άσκησε την από 24-4-2019 (αρ. κατ. Πρωτοδ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2019, αριθ. κατ. Εφ ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) έφεση για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε δικάσιμος η 7-5-2020, κατά την οποία η υπόθεση δεν εισήχθη προς εκδίκαση λόγω της αναστολής των εργασιών των Δικαστηρίων της Χώρας συνεπεία της πανδημίας covid-19. Ακολούθως, δυνάμει της με αριθμ. 78/2020 πράξης του Προεδρεύοντος Εφέτη Πειραιώς, η έφεση προσδιορίστηκε οίκοθεν προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 23ης-9-2021 οπότε και αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, δικάσιμο.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων που παραστάθηκαν όπως ανωτέρω αναφέρεται κατέθεσαν παραδεκτώς προτάσεις, αιτούμενοι να γίνουν δεκτοί οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου: α) Η από 23-4-2019 (αρ. κατ. Πρωτοδ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2019,αριθ. κατ. Εφ.ΓΑΚ/ΕΑΚ/…../2019) έφεση της εταιρείας με την επωνυμία «………..» σε βάρος της εταιρίας με την επωνυμία «…………» και β) η από 24-4-2019 (αρ. κατ. Πρωτοδ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2019, αριθ. κατ. Εφ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/…../2019) έφεση της τελευταίας σε βάρος της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «……….», κατά της με αριθμ. 544/2019 οριστικής απόφασης τακτικής διαδικασίας του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, οι οποίες, αφού διαταχθεί η ένωσή τους. πρέπει να συνεκδικαστούν λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, καθότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246, και 524 του ΚΠολΔ).
ΙΙ. Οι συνεκδικαζόμενες υπό κρίση εφέσεις με αριθ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2019 και ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2019 κατά της με αριθμ. 544/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα με κατάθεση στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 25-4-2019, ενώ δεν προκύπτει, ούτε γίνεται από τους διαδίκους επίκληση επίδοσης της εκκαλούμενης απόφασης, η οποία δημοσιεύθηκε στις 14-2-2019 (άρθρα 495, 511,513 παρ.1, περ. β, 516 παρ.1 και 518 παρ.2 του ΚΠολΔ). Επομένως, οι υπό κρίση εφέσεις πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, σύμφωνα με το άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ κατά την προαναφερόμενη διαδικασία, ενόψει του ότι για το παραδεκτό καθεμιάς εξ αυτών κατατέθηκε το προβλεπόμενο εκ του άρθρου 495 παρ.3 του ΚΠολΔ παράβολο ποσού εκατό ευρώ (100,00) ευρώ (βλ. σχετικά τις εκθέσεις κατάθεσης δικογράφων του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς, το με αριθμ. …… ηλεκτρονικό παράβολο και το από 23-4-2019 έγγραφο περί εξόφλησης αυτού όσον αφορά την υπό στοιχ. Α έφεση, και το με αριθμ. ………. ηλεκτρονικό παράβολο και το από 23-4-2019 έγγραφο περί εξόφλησης αυτού όσον αφορά την υπό στοιχ. Β έφεση).
ΙΙΙ. Με την από 22-9-2017 (αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …../2017) αγωγή που άσκησε η ενάγουσα εταιρία με την επωνυμία «……….» , που εδρεύει στο ……., ήδη εκκαλούσα της υπό στοιχ. Α έφεσης σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……….», ήδη εφεσίβλητης, ισχυρίστηκε ότι δυνάμει ενιαίας σύμβασης οργάνωσης συνδυασμένης μεταφοράς εμπορευμάτων που κατήρτισε με την αλλοδαπή εταιρία «………….. («αποστολέας») που εδρεύει στην … της ….., ανέλαβε έναντι της τελευταίας την υποχρέωση για την οργάνωση συνδυασμένης μεταφοράς από τη πόλη Wuhan της Κίνας προς την έδρα του παραλήπτη στην πόλη Pardubice της Τσεχίας, πλαισίων και μερών ηλεκτρονικών υπολογιστών, συνολικού βάρος 58.973 κιλών, όπως λεπτομερώς παρατέθηκε η τοποθέτησή τους σε εμπορευματοκιβώτια. Ότι το θαλάσσιο τμήμα της μεταφοράς από τον λιμένα της Wuhan στο λιμένα του Πειραιά εκτελέστηκε με δική της ανάθεση, η δε, οργάνωση του χερσαίου τμήματος ανατέθηκε με σύμβαση παραγγελίας μεταφοράς από την ίδια, στην εναγομένη εταιρία, η οποία επέλεξε την πραγματοποίηση της μεταφοράς δια σιδηροδρομικής γραμμής με πρόσωπα δική της επιλογής. Ότι κατά το στάδιο της σιδηροδρομικής μεταφοράς από το Ικόνιο στην πόλη Pardubice το αναφερόμεν φορτίο που τοποθετήθηκε στο ειδικώς αναφερόμενο βαγόνι αμαξοστοιχίας του σιδηροδρομικού μεταφορέα, υπέστη σημαντικές ζημιές λόγω πυρκαγιάς που έλαβε χώρα στις 28-9-2016, η συνολική δε, αξία του φορτίου, 1.212 τεμαχίων τοποθετηθέντων σε 101 χαρτοκιβώτια και 42 παλέτες, ανερχόταν στο ποσό των 156.526,41 δολαρίων ΗΠΑ. Ότι λόγω των εκτεταμένων ζημιών του φορτίου, η ζημία θεωρήθηκε ως ολική απώλεια φορτίου (τεκμαρτή ολική απώλεια) με άρνηση του τελικού παραλήπτη να το παραλάβει. Ότι στο πλαίσιo της υφιστάμενης συμβατικής σχέσης με την ανωτέρω αποστολέα εταιρεία, της κατέβαλε το ποσό των 156.156.41 αμερικάνικων δολαρίων, ποσό ίσο με την τιμολογιακή αξία του απωλεσθέντος φορτίου με αποτέλεσμα λόγω της ως άνω αποκατάστασης της προκληθείσας ζημίας στην αποστολέα εταιρία να υποκατασταθεί η ίδια (ενάγουσα) στα δικαιώματά της. Λόγω της εν λόγω υποκατάστασης στη θέση του αποστολέα, ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό με το νόμιμο τόκο 5% (βάσει της Δ.Σ. COTIF-CIM) από τις 3-5-2017, ημέρα αποζημίωσης του αποστολέα, άλλως από την επίδοση της αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική της δαπάνη. Περαιτέρω, με την από 25-9-2017 (αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………./2017) παρεμπίπτουσα αγωγή (η οποία στο δικόγραφο αυτής φέρεται ως «παρεμπίπτουσα αγωγή-αναγωγή») που άσκησε η παρεμπιπτόντως ενάγουσα εταιρία με την επωνυμία «……….» , ήδη εκκαλούσα της υπό στοιχ. Β έφεσης σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………..», παρεμπιπτόντως εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης, επικαλούμενη τη σε βάρος της άσκηση της με αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../2017 κύριας αγωγής, το ότι η ίδια (παρεμπιπτόντως-ενάγουσα) είχε καταρτίσει με την παρεμπιπτόντως-εξ αναγωγής εναγομένη σύμβαση σιδηροδρομικής μεταφοράς για την πραγματοποίηση της μεταφοράς στο χερσαίο τμήμα από το Ικόνιο έως την πόλη Perdubice της Τσεχίας, η οποία με τη σειρά της ανέθεσε την εκτέλεση της εν λόγω σιδηροδρομικής μεταφοράς στην εταιρεία με την επωνυμία «………..»., την πρόκληση σημαντικής ζημιάς λογιζόμενης ως τεκμαρτής απώλειας του φορτίου λόγω της πυρκαγιάς στο ειδικώς αναφερόμενο φορτίο που βρισκόταν σε βαγόνι της αναφερόμενης αμαξοστοιχίας καθόσον αυτή διέσχιζε την πόλη Belotinac της Σερβίας, αλλά και το γεγονός ότι η κυρίως ενάγουσα κατέβαλε ως αποζημίωση στον αποστολέα το ποσό των 156.526,41 δολαρίων, ζήτησε, σε περίπτωση που αποδειχθεί η ζημία και γίνει δεκτή η κύρια αγωγή, να υποχρεωθεί η παρεμπιπτόντως εναγομένη, να της καταβάλει οποιοδήποτε χρηματικό ποσό αποζημίωσης υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στην κυρίως ενάγουσα για κεφάλαιο, τόκους και δικαστική δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση, απέρριψε την κύρια αγωγή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας με την αιτιολογία ότι παρά το γεγονός ότι στην αγωγή εκτίθεται η υποκατάσταση της ενάγουσας στην αξίωση της προαναφερόμενης εταιρείας-αποστολέως που εδρεύει στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, εντούτοις δεν παρατίθενται πραγματικά περιστατικά για τη θεμελίωση του εν λόγω ισχυρισμού περί υποκατάστασης. Επίσης, απέρριψε την συνεκδικασθείσα παρεμπίπτουσα- αγωγή-αναγωγή ως απαράδεκτη με την αιτιολογία ότι απευθύνεται κατά τρίτου προσώπου μη μετέχοντος στην κύρια δίκη, χωρίς η παρεμπίπτουσα αγωγή να ενώνεται με προσεπίκληση της παρεμπιπτόντως εναγομένης εταιρείας. Ήδη με τη συνεκδικαζόμενη με αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2019 έφεση, η εκκαλούσα παραπονείται κατά της εκκαλούμενης απόφασης για λόγους που ειδικότερα εκτίθενται, συνιστάμενοι σε εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα και ζητεί να γίνει δεκτή η έφεσή, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη στη δικαστική της δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Περαιτέρω, με τη συνεκδικαζόμενη με αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……./2019 έφεση η εκκαλούσα εταιρία με την επωνυμία «……..» την οποία στρέφει κατά της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «………..» παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου, όπως ειδικότερα εκτίθεται και ζητεί να εξαφανιστεί μερικώς η εκκαλούμενη απόφαση και δη, κατά το μέρος με το οποίο απορρίφθηκε η παρεμπίπτουσα αγωγή-αναγωγή, να απορριφθεί η ασκηθείσα από την κύρια ενάγουσα έφεση, σε περίπτωση δε, που αυτή γίνει δεκτή να γίνει δεκτή η παρεμπίπτουσα αγωγή-αναγωγή ώστε να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη παρεμπιπτόντως εναγομένη να της καταβάλει κάθε χρηματικό ποσό αποζημίωσης που τυχόν υποχρεωθεί να καταβάλει η ίδια (εκκαλούσα) στην κυρίως ενάγουσα, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη στη δικαστική της δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Με το ανωτέρω περιεχόμενο στο δικόγραφο της η κρινόμενης αυτής έφεση σωρεύεται και επικουρική έφεση, καθότι η εκκαλούσα -παρεμπιπτόντως ενάγουσα, πλην της εξαφάνισης της εκκαλούμενης απόφασης καθόσον πλήττεται από το διατακτικό της κατά τα ανωτέρω, ζητεί και την επανεξέταση της παρεμπίπτουσας αγωγής και την αποδοχή αυτής, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η έφεση της κυρίως ενάγουσας (ΕφΠειρ. 9/2021 ο.π. σε Α.Π. 485/2010, δημ. σε Τρ. Νομ. Πληρ «Νόμος). Τα δε, σωρευόμενα αιτήματα της εν λόγω έφεσης, ήτοι αυτό περί απόρριψης της έφεσης της κυρίως ενάγουσας και αυτό περί κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής πρέπει να απορριφθούν ως μη νόμιμά, αφενός μεν ως προς το πρώτο, διότι η υπό κρίση έφεση-επικουρική έφεση στρέφεται κατά της παρεμπιπτόντως εναγομένης στον πρώτο βαθμό ανώνυμης εταιρίας, αφετέρου δε, ως προς το δεύτερο, διότι στον δεύτερο βαθμό δεν μπορεί να τεθεί προσωρινής εκτελεστότητας της απόφασης.
IV. Η διεθνής μεταφορά πραγμάτων που εκτελείται με δύο τουλάχιστον διαφορετικούς τρόπους υπό ενιαία σύμβαση είναι συνδυασμένη. Ωστόσο η ανάπτυξη της συνδυασμένης μεταφοράς δε συνοδεύτηκε από ανάλογη ανάπτυξη του δικαίου, δεδομένου ότι συντρέχει έλλειψη ειδικής νομοθετικής ρύθμισης του της ως άνω μεταφοράς (ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Διεθνής Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1980 δεν τέθηκε σε ισχύ, ενώ η ρύθμιση της συνδυασμένης μεταφοράς στις διεθνείς συμβάσεις CIM και COTIF είναι αποσπασματική, στη δε, απλή εναέρια μεταφορά είναι ανεπαρκής και με περιορισμένο πεδίο εφαρμογής). Στην ενιαία συνδυασμένη μεταφορά, το σύνολο της μεταφοράς καλύπτεται από μία ενιαία σύμβαση στην οποία αντισυμβαλλόμενος του αποστολέα ή του παραλήπτη είναι πρόσωπο που αναλαμβάνει την ευθύνη για την εκτέλεση της ως άνω μεταφοράς, ως μεταφορέας (διεθνώς «Mulitmodal Transport Operator»), ο οποίος ανεξαρτήτως αν ο ίδιος εκτελεί τη μεταφορά στο σύνολό της ή κατά ένα τμήμα ή και καθόλου βαρύνεται με ευθύνη μεταφορέα. Ζήτημα που ανακύπτει από τη διεθνή συνδυασμένη μεταφορά είναι μεταξύ άλλων, αν η ευθύνη στην εν λόγω μεταφορά πρέπει να διαμορφώνεται με βάση το διαφορετικό δίκαιο που διέπει το κάθε τμήμα μεταφοράς, ή πρέπει να διαμορφώνεται ενιαία ευθύνη για το σύνολο της μεταφοράς. Έτσι η διεθνή κοινότητα προσανατολίστηκε στα εξής συστήματα ευθύνης: Το σύστημα «δικτύου» (αμιγές και τροποποιημένο) και το σύστημα «ενιαίας ευθύνης». Στο «αμιγές network σύστημα ευθύνης», η ευθύνη καθορίζεται βάσει του νομικού καθεστώτος που διέπει το σκέλος της μεταφοράς στο οποίο επήλθε η ζημία. Κατά συνέπεια ανάλογα με το τμήμα όπου εντοπίζεται η ζημία, η ευθύνη του μεταφορέα μεταβάλλεται και προσαρμόζεται στο εκάστοτε δίκαιο (το τροποποιημένο network σύστημα επιχειρεί να ξεπεράσει το πρόβλημα της διαμόρφωσης της ευθύνης στην περίπτωση αδυναμίας εντοπισμού της ζημίας σε συγκεκριμένο τμήμα της συνδυασμένης μεταφοράς, προτείνοντας ως λύση τις συμβατικές συμφωνίες, ήτοι ουσιαστικά όρους αναφορικά με τη το ανώτατο όριο αποζημίωσης που οφείλει να καταβάλει ο μεταφορέας). Τέλος, το σύστημα «ενιαίας ευθύνης» αντιμετωπίζει τη συνδυασμένη διεθνή μεταφορά ως μία ενότητα που αποτελεί ένα σύνολο. Σύμφωνα με αυτό η ευθύνη του μεταφορέα από την παραλαβή των εμπορευμάτων ως την παράδοσή τους στον τόπο προορισμού και στο νομιμοποιούμενο παραλήπτη διέπεται από τους ίδιους κανόνες, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι προς εκτέλεση της συνδυασμένης μεταφοράς εμπλέκονται διάφορα είδη μεταφοράς. Εδώ ο μεταφορέας υπάγεται σε ένα «sui generis» σύστημα ευθύνης, το οποίο συγχρόνως παράγει δικαιώματα και υποχρεώσεις που παραμένουν ενιαία για ολόκληρη τη μεταφορά, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι για την εκτέλεση της μεταφοράς εμπλέκονται διάφοροι μεταφορείς και διάφορα είδη μεταφορικών μέσων. Έναντι του αποστολέα ευθύνεται ο ίδιος ο μεταφορέας, ο οποίος ακολούθως ασκεί αναγωγή εναντίον του υπεύθυνου μεταφορέα που εκτέλεσε τη μεταφορά. Ενώ όμως ο ίδιος ευθύνεται σύμφωνα με το ενιαίο σύστημα ευθύνης, την αναγωγή εναντίον του υπεύθυνου την ασκεί κατά το δίκαιο που ρυθμίζει το συγκεκριμένο τμήμα της μεταφοράς. Ωστόσο, μπορεί τα όρια αποζημίωσης να είναι χαμηλότερα για τον μεταφορέα που εκτέλεσε τη μεταφορά, από την αποζημίωση που κατέβαλε ο MTO (Multimodal Transport Operator), του οποίου συνεπώς η αξίωση παραμένει ακάλυπτη και η οποία αβεβαιότητα οδηγεί σε εξασφάλιση υψηλότερης ασφαλιστικής κάλυψης. Το προκείμενο σύστημα από θεωρητική σκοπιά έχει χαρακτηριστεί σαν μια «άγραφη λευκή σελίδα» με την οποία τα μέρη μπορούν να διαπραγματευτούν τους όρους της σύμβασης ή να επιλέξουν μια ποικιλία κανόνων όσον αφορά την ευθύνη του μεταφορέα, οι οποίοι κανόνες ευθύνης ή περιορισμού αυτής, καλύπτουν ενιαία το σύνολο της μεταφοράς (βλ. Ε. Γκολογκίνα – Οικονόμου, «Ζητήματα από τη διεθνή συνδυασμένη μεταφορά πραγμάτων» ΕπισκΕμπΔ 2001 σελ. 600 και «Η ευθύνη στη συνδυασμένη μεταφορά πραγμάτων», 2η εκδ. 2010, σελ. 100-112). (β) Η σύμβαση μεταφοράς, είτε πρόκειται για εσωτερική είτε για διεθνή μεταφορά, αφορά κατ’ αρχάς, τρία πρόσωπα, δηλαδή τον αποστολέα ή φορτωτή, το μεταφορέα, ο οποίος διαθέτει τα μεταφορικά μέσα και εκτελεί το έργο της μεταφοράς και τον παραλήπτη. Όμως πολλές φορές στη μεταφορά παρεμβάλλεται και τέταρτο πρόσωπο, ο παραγγελιοδόχος μεταφοράς, ο οποίος, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρ. 90 – 107 του ΕμπΝ, αναλαμβάνει δε, με σύμβαση με τον παραγγελέα, δηλαδή συνήθως τον αποστολέα, να ενεργήσει στο δικό του όνομα, για λογαριασμό όμως του παραγγελέα, ό,τι απαιτείται για την πραγμάτωση της μεταφοράς που αυτός του αναθέτει, ιδίως δε να μεριμνήσει για την ανεύρεση του μεταφορέα και τη σύναψη μ` αυτόν σύμβασης για την εκτέλεση της μεταφοράς. Κατά τη διάταξη του άρθρου 97 του ΕμπΝ ο παραγγελιοδόχος μεταφοράς ευθύνεται για κάθε απώλεια ή φθορά των μεταφερόμενων πραγμάτων, ανεξάρτητα από πταίσμα του, εκτός αν συμφωνήθηκε το αντίθετο ή υπήρξε «ακαταμάχητη δύναμη», νομιμοποιείται δε να στραφεί απ’ ευθείας κατ’ αυτού και ο παραλήπτης των πραγμάτων που δεν συμβλήθηκε μαζί του, αφού η σύμβαση παραγγελίας μεταξύ αποστολέα και παραγγελιοδόχου λειτουργεί ως γνήσια κατά το άρθρ. 411 ΑΚ σύμβαση υπέρ του παραλήπτη (ΟλΑΠ 33/1998, ΑΠ 998/2002). Η ευθύνη δηλαδή του παραγγελιοδόχου μεταφοράς είναι κατά την παραπάνω έννοια εγγυητική και ευθύνεται εις ολόκληρο με το μεταφορέα για την καλή από αυτόν εκτέλεση της μεταφοράς, στο μέτρο βέβαια που και ο τελευταίος ευθύνεται (ΑΠ 304/ 2007). (γ) Περαιτέρω, τον Ιούνιο του 1999 τροποποιήθηκε με το λεγόμενο πρωτόκολλο Vilnius, η διεθνής σύμβαση COTIF για τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Η νέα σύμβαση τέθηκε σε ισχύ την 1η-7-2006, αφού κυρώθηκε από τον απαιτούμενο αριθμό κρατών μελών του OTIF. Στις 29-2-2008 το πρωτόκολλο αυτό κυρώθηκε από την Ελλάδα, με το Ν. 3646/2008 και απέκτησε την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, ενώ η ισχύει από τις 29-2-2008. Οι κανόνες CIM (Προσάρτημα Β της Σύμβασης COTIF), ρυθμίζουν τη μεταφορά των εμπορευμάτων με σιδηρόδρομο. Η διεθνής σύμβαση COTI/CΙΜ ισχύει στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών και σε ορισμένες χώρες της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής (ήτοι Λίβανο, Συρία, Τουρκία Ιράν, Ιράκ, Αλγερία, Μαρόκο και Τυνησία) με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί ομοιόμορφο δίκαιο το οποίο όμως διασπάται από το γεγονός ότι κράτη εκτός του ευρωπαϊκού χώρου δεν την έχουν κυρώσει. Σύμφωνα δε, με το άρθρο 41 του Παραρτήματος Β της Συνθήκης COTIF, « Σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες εφαρμόζονται οι παρόντες Ενιαίοι Νομικοί Κανόνες, κάθε αξίωση περί ευθύνης, με οποιοδήποτε χαρακτήρα και αν είναι, δεν μπορεί να ασκηθεί κατά του μεταφορέα παρά μόνον εντός των όρων και των περιορισμών αυτών των Ενιαίων Νομικών Κανόνων. Το ίδιο ισχύει για κάθε αξίωση που ασκείται κατά των εκπροσώπων και των άλλων προσώπων για τα οποία είναι υπεύθυνος ο μεταφορέας δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 40 του παρόντων Ενιαίων Νομικών Κανόνων». Στο δε, άρθρο 50 των Ενιαίων Νομικών Κανόνων ορίζεται ότι «Ο μεταφορέας που κατέβαλε μία αποζημίωση δυνάμει των παρόντων Ενιαίων Νομικών Κανόνων, έχει δικαίωμα αναγωγής κατά των μεταφορέων που έχουν συμμετάσχει στη μεταφορά σύμφωνα με τις ακόλουθες διατάξεις: α) ο μεταφορέας που προκάλεσε τη βλάβη είναι ο μόνος υπεύθυνος, β) όταν η ζημία προκλήθηκε από πολλούς μεταφορείς, κάθε ένας από αυτούς ευθύνεται για τη ζημία που αυτός προκάλεσε. Εάν η διάκριση είναι αδύνατη, η αποζημίωση κατανέμεται μεταξύ τους σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης γ της παρ.1 του παρόντος άρθρου, γ) εάν δε μπορεί να αποδειχθεί ποιος από τους μεταφορείς προκάλεσε τη ζημία, η αποζημίωση κατανέμεται μεταξύ όλων των μεταφορέων που έχουν συμμετάσχει στη μεταφορά, με εξαίρεση εκείνους που αποδεικνύουν ότι η ζημία δεν προκλήθηκε από αυτούς. Η κατανομή πραγματοποιείται κατ’ αναλογία του τμήματος του κομίστρου που αντιστοιχεί σε κάθε έναν από τους μεταφορείς. Σε περίπτωση αφερεγγυότητας ενός από αυτούς του μεταφορείς, το μερίδιο που τον βαρύνει και δεν το κατέβαλε κατανέμεται μεταξύ όλων των άλλων που έχουν συμμετάσχει στη μεταφορά, κατ’ αναλογία του τμήματος του κομίστρου που αντιστοιχεί σε κάθε έναν από αυτούς. (δ) Τέλος, το δικαίωμα αναγωγής στην εσωτερική σχέση μεταξύ περισσοτέρων συνοφειλετών κατά κανόνα ασκείται με αγωγή. Η αγωγή έχει τη μορφή αυτοτελούς ή παρεμπίπτουσας αναλόγως αν ο συνοφειλέτης στην εξωτερική σχέση αποκατέστησε όλη τη ζημία του ζημιωθέντος ή κατέβαλε περισσότερα από τη μερίδα του, ή αν ο συνοφειλέτης που ενήχθη είτε μόνος είτε μαζί με άλλους συνοφειλέτες στη δίκη αποζημίωσηε δεν έχει ακόμη καταβάλει τίποτε και για την περίπτωση ήττας του εγείρει αγωγή αναγωγής κατά των λοιπών συνοφειλετών. Η δυνατότητα άσκησης αγωγής εξ αναγωγής στη δεύτερη περίπτωση στηρίζεται στη διάταξη του άρθρου 69 παρ. 1 εδαφ. ε` του ΚΠολΔ. Στην πρώτη περίπτωση το δικαίωμα αναγωγής ασκείται με αυτοτελή αγωγή, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ασκείται με παρεμπίπτουσα αγωγή. Περαιτέρω από τη διάταξη 283 του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι η παρεμπίπτουσα αγωγή μπορεί να ασκηθεί μόνο μεταξύ των αρχικών διαδίκων. Πρέπει δηλαδή να υφίσταται ταυτότητα διαδίκων υπό την έννοια ότι η αναγωγή ασκείται μόνο μεταξύ των ίδιων διαδίκων στο ίδιο δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η κυρία υπόθεση. Με εξαίρεση την παρεμπίπτουσα αγωγή σε βάρος του προσεπικαλούμενου δικονομικού εγγυητή κατά το άρθρο 88 ΚΠολΔ και την παρεμπίπτουσα αγωγή με αντικείμενο την επίδειξη εγγράφων εκ μέρους τρίτου, η παραδεκτή άσκηση της παρεμπίπτουσας αγωγής, όπως ρυθμίζεται στο άρθρο 283 ΚΠολΔ, προϋποθέτει ταυτότητα των διαδίκων της κύριας και της παρεμπίπτουσας δίκης. Ειδικότερα, για το παραδεκτό της παρεμπίπτουσας αγωγής ο τρίτος, δικονομικός εγγυητής, πρέπει να προσεπικληθεί στη δίκη με επιτρεπτή ένωση στο δικόγραφο της προσεπίκλησης και της παρεμπίπτουσας αγωγής (ΕφΠατρών628/2007, ΑχαΝομ 2008/401, Κ. Μακρίδου, «Τακτική Διαδικασία στα Πρωτοβάθμια Δικαστήρια», άρθρα 208-320 ΚΠολΔ, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, υπό το άρθρο 283 αρ. 3, σελ. 230). Τέλος, οι δίκες που δημιουργούνται παράλληλα με την άσκηση της κύριας και παρεμπίπτουσας αγωγής αντίστοιχα, είναι μεν συναφείς, πλην όμως διακριτές. Επομένως, η απόρριψη της κύριας αγωγής έχει άμεση δικονομική συνέπεια να καθίσταται αλυσιτελής η έρευνα της παρεμπίπτουσας αγωγής, ελλείψει αντικειμένου (ΑΠ 97/2014, Α.Π.1037/2010, σημ. σε Τρ.Νομ. Πληρ «Νόμος»).
V. Στην προκείμενη περίπτωση όπως ως άνω αναφέρεται, στη με αρ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2017 αγωγή εκτίθεται η καταρτισθείσα μεταξύ της ενάγουσας (μεταφορέας), η οποία εδρεύει στην Κίνα και της εταιρίας «…………» (αποστολέας) που επίσης εδρεύει στην Κίνα, διεθνής σύμβαση συνδυασμένης μεταφοράς πραγμάτων, ενώ κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς η ίδια (η ενάγουσα) ευθυνόταν έναντι του αποστολέα «για όλη την επίδικη διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων» (βλ. σελ. 6 της αγωγής). Από τα ανωτέρω και σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στα με στοιχ. (α), (β) και (γ) τμήματα της νομικής σκέψης της παρούσας, συνάγεται ότι μεταξύ μεταφορέα και αποστολέα είχε επιλεγεί το σύστημα της «ενιαίας ευθύνης» ώστε πράγματι η ενάγουσα ως μεταφορέας να ευθύνεται έναντι του αποστολέα για ολόκληρη τη μεταφορά, ανεξαρτήτως του τμήματος στο οποίο έλαβε χώρα η ζημία. Επομένως, σύμφωνα με τα προεκτιθέμενα, η ενάγουσα ως μεταφορέας, δύναται να στραφεί αναγωγικώς κατά του διαδοχικού μεταφορέα (ήτοι και κατά του παραγγελιοδόχου μεταφοράς), σύμφωνα με το δίκαιο που ρυθμίζει το τμήμα της μεταφοράς κατά το οποίο προέκυψε η ζημία, το οποίο εν προκειμένω είναι το σιδηροδρομικό τμήμα. Στην προκείμενη περίπτωση, ενόψει του ότι η ζημία του φορτίου έλαβε χώρα στο εκτελούμενο, μέσω σιδηροδρόμου, τμήμα της ενιαίας διεθνούς μεταφοράς (τμήμα από Ελλάδα προς Τσεχία) σύμφωνα με το άρθρο 1 περ. α των Ενιαίων Νομικών Κανόνων CIM αναφορικά με το συμβόλαιο διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων (Προσάρτημα Β της Σύμβασης COTIF), συντρέχει περίπτωση εφαρμογής αυτών (αναλογικά και στην περίπτωση του παραγγελιοδόχου μεταφοράς) καθότι τόσον ο τόπος ανάληψης του εμπορεύματος όσο και ο προβλεπόμενος τόπος παράδοσης στο επιμέρους τμήμα της διεθνούς μεταφοράς, βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη μέλη (τόσον η Ελλάδα, όσο και η Τσεχία είναι μέλη της OTIF) ανεξάρτητα του ότι η ενάγουσα εταιρία έχει την έδρα της στην Κίνα. Εντούτοις, στην αγωγή ουδόλως εκτίθενται οι επιμέρους ειδικότεροι όροι της, καταρτισθείσας μεταξύ της ενάγουσας μεταφορέως και της απoστολέως (ήτοι δύο Κινεζικών εταιριών), σύμβασης ενιαίας μεταφοράς αναφορικά με τα δικαιώματα της αποστολέως εταιρίας «…………..» σε περίπτωση τεκμαρτής ολικής απώλειας του φορτίου, επιπλέον δε, εάν ο υπολογισμός της καταβληθείσας αποζημίωσης προς την αποστολέα έλαβε χώρα σύμφωνα με τους Ενιαίους Νομικούς Κανόνες της Συνθήκης COTIF/CIM (καθότι τα συμβαλλόμενα μέρη, στις μεταξύ τους σχέσεις κατά αρχάς, δεν δεσμεύονται μεν από τη Συνθήκη COTIF/CIM,- καθότι αφενός μεν αυτά εδρεύουν σε Κράτος που δεν αποτελεί μέλος της OTIF, αφετέρου δε, ο τόπος παραλαβής του φορτίου εντοπίζεται σε μη Κράτος μέλος, ήτοι τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας- πλην όμως θα μπορούσαν ως συμβατικό όρο να θέσουν την ισχύ της ως άνω Συνθήκης για τη ρύθμιση των σχετικών ζητημάτων που θα ανακύψουν), προκειμένου να θεμελιωθεί αντίστοιχα και το δικαίωμα υποκατάστασης της ενάγουσας στα δικαιώματα της αποστολέως εταιρίας και ακολούθως το οριζόμενο στο άρθρο 50 του Παραρτήματος Β της Συνθήκης COTIF.CIM, δικαίωμα αναγωγής της ενάγουσας, ύστερα από την επικαλούμενη καταβολή αποζημίωσης στην αποστολέα εταιρία. Επιπλέον δε, πλην της αναφοράς στην αγωγή, του γεγονότος ότι η εναγομένη επέλεξε την πραγματοποίηση μεταφοράς του φορτίου δια σιδηροδρομικής γραμμής με πρόσωπα δικής της επιλογής, ουδόλως εκτίθενται πραγματικά περιστατικά αναγκαία σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 50 του Παραρτήματος Β της Συνθήκης COTIF και δη, κατά τις επιμέρους ρυθμιζόμενες περιπτώσεις, ώστε να είναι εφικτό να κριθεί το εύρος της ευθύνης της εναγομένης και συνακόλουθα του υπάρχοντος δικαιώματος αναγωγής σε βάρος αυτής, καθότι ενδέχεται να συντρέχει περίπτωση πιθανής κατανομής της αποζημίωσης μεταξύ της εναγομένης και των λοιπών μεταφορέων, βάσει της εν λόγω Συνθήκης. Επομένως, βάσει των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, έστω και με εσφαλμένες αιτιολογίες τις οποίες το παρόν Δικαστήριο αντικαθιστά (άρθρο 534 του ΚΠολΔ) εκ του αποτελέσματος ορθώς εφάρμοσε και ερμήνευε τις διατάξεις των άρθρων 216 παρ.1 του ΚΠολΔ, τη Συνθήκη COTIF/CIM και το άρθρο 488 Α.Κ. και απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας. Κατά συνέπεια τα όσα σχετικώς υποστηρίζονται με τον μοναδικό λόγο έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα, απορριπτομένης ως ουσιαστικά αβάσιμης της με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …../2019 έφεσης. Περαιτέρω, όσον αφορά τη συνεκδικαζόμενη με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………./2019 έφεση η εκκαλούσα- παρεμπιπτόντως ενάγουσα ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου άσκησε δικόγραφο το οποίο σύμφωνα με το περιεχόμενο και το αίτημά του συνιστάμενο στο να υποχρεωθεί η παρεμπιπτόντως εναγομένη εταιρία να της καταβάλει κάθε χρηματικό ποσό αποζημίωσης που τυχόν υποχρεωθεί η ίδια (παρεμπιπτόντως ενάγουσα) να καταβάλει στην κυρίως ενάγουσα, και όχι ποσό ή μέρος ποσού που ήδη αυτή κατέβαλε, αποτελεί παρεμπίπτουσα αγωγή Ωστόσο ενόψει του ότι η παρεμπιπτόντως εναγόμενη εταιρία δεν ήταν διάδικος στη δίκη της κύριας αγωγής και ότι δεν ασκήθηκε προσεπίκληση σύμφωνα με όσα εκτίθενται στο τελευταίο μέρος της νομικής σκέψης της παρούσας, η παρεμπίπτουσα αγωγή είναι απαράδεκτη (η οποία παρεμπίπτουσα αγωγή, σε κάθε περίπτωση μετά την απόρριψη της κύριας αγωγής κατέστη αλυσιτελής ελλείψει αντικειμένου και ως εκ τούτου ήταν απορριπτέα). Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο απέρριψε ως απαράδεκτη την ασκηθείσα παρεμπίπτουσα αγωγή ορθώς εφάρμοσε και ερμήνευσε τις διατάξεις των άρθρων 69 παρ.1 ε και 283 του ΚΠολΔ και ως εκ τούτου τα όσα υποστηρίζονται με τον μοναδικό λόγο έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα, απορριπτομένης της υπό κρίση συνεκδικαζόμενης έφεσης με αρ. κατ. ΓΑΚ/ ΕΑΚ/…../2019 έφεσης ως ουσιαστικά αβάσιμης, η δε σωρευόμενη στο ίδιο δικόγραφο, επικουρική έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της, καθότι μετά την απόρριψη της με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/2019 έφεσης καθίσταται αλυσιτελής. Επομένως, ενόψει της απόρριψης των εφέσεων πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή των καταβληθέντων εκ μέρους των εκκαλουσών των συνεκδικαζόμενων εφέσεων, παραβόλων ποσού εκατό (100,00) ευρώ έκαστο στο Δημόσιο Ταμείο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 495 παρ.3 του ΚΠολΔ. Τέλος, ύστερα από σχετικό αίτημα, τα δικαστικά έξοδα για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τόσον της εφεσίβλητης της με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …../2019 έφεσης, όσο και της εφεσίβλητης της . κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………./2019 έφεσης, πρέπει να επιβληθούν σε καθεμιά εκ των εκκαλουσών αντίστοιχα, λόγω της ήττας αυτών (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων, τη αρθμ. κατ Εφετείου ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……../2019 έφεση και τη με αριθμ. κατ. Εφετείου ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……/2019 έφεση.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει ουσιαστικά τις εφέσεις.
Διατάσσει την εισαγωγή των καταβληθέντων εκ μέρους καθεμιάς εκ των εκκαλουσών εταιριών, παραβόλων ποσού εκατό (100,00) ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο και
Καταδικάζει την εκκαλούσα της με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……./2019 έφεσης και την εκκαλούσα της με αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/…../2019 έφεσης στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων εταιριών, «……….» και «………» αντίστοιχα, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει για καθεμιά από αυτές στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στον Πειραιά στις 29 Δεκεμβρίου 2023 χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Κι αντ΄ αυτής λόγω
μεταθέσεως
και αναχωρήσεώς της,
ο Πρόεδρος του
Τριμελούς Συμβουλίου
Διεύθυνσης του Εφετείου
Πειραιώς, Ιωάννης
Αποστολόπουλος,
Πρόεδρος Εφετών