ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 600/2023
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Σωκράτη Γαβαλά, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από το Τριμελές Συμβούλιο Διοίκησης του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριό του, την ……….., προκειμένου να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
(Ι) Του Εκκαλούντος: ……….., ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου του Κωνσταντίνου Θ. Αιβαλιώτη (AM.Δ.Σ.Α ……), (βλ. το υπ’ αριθμόν Π ……/15.05.2023 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Α.- άρθρο 61 Ν. 4194/2013), ο οποίος κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση, χωρίς ο ίδιος να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ. Πολ.Δ.
Των Εφεσίβλητων: (1) Ηλία …………. ο οποίος δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο Δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου.
(2) Της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλειών, με την επωνυμία «……..», και διακριτικό τίτλο <<…………>>(Α.Φ.Μ. ……….-Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών), εδρεύουσας στην Αθήνα, επί της ………, και εκπροσω πούμενης νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου
(ΙΙ) Των Εκκαλούντων: (1) ……….., ο οποίος δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο Δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου.
(2) Της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλειών, με την επωνυμία «……..», (Α.Φ.Μ. ……….-Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών), εδρεύουσας στην Αθήνα, επί της ……….., και εκπροσωπούμενης νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο Δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου.
Του Εφεσίβλητου: ………….., ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου του Κωνσταντίνου Θ. Αιβαλιώτη (AM.Δ.Σ.Α …….), (βλ. το υπ’ αριθμόν Π ………/15.05.2023 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ. Α.- άρθρο 61 Ν. 4194/2013), ο οποίος κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση, χωρίς ο ίδιος να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Ο εκκαλών- εφεσίβλητος- ενάγων ……. άσκησε σε βάρος των εφεσίβλητων- εκκαλούντων- εναγομένων ……. κ.λ.π. ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 20-02-2017 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παραπάνω Δικαστηρίου με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …/2017 και ειδικό αριθμό εκθέσεως καταθέσε ως δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.): …../2017.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 4799/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά την ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών, αντιμωλία των διαδίκων, με την οποία παραπέμφθηκε η ένδικη υπόθεση ενώπιον του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου, δικάζοντος σε άλλη συνεδρίαση, σύμφωνα με τους κανόνες της τακτικής διαδικασίας, που ισχύει κατά τις διατάξεις του Ν. 4335/2015.
Στη συνέχεια, ο εκκαλών- εφεσίβλητος άσκησε την από 20. 12. 2017 κλήση του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παραπάνω Δικαστηρίου με γενικό αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …/2018 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α Κ.Δ.) …./2018,
Ακολούθως, εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 3617/2019 απόφαση του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία: (α) αναγνωρίστηκε ότι ο πρώτος (1ος) και τρίτη (3η) από τους εναγόμενους υποχρεούνται, ευθυνόμενοι ο καθένας από αυτούς σε ολόκληρο και αλληλέγγυα να του καταβάλλουν συνολικά το χρηματικό ποσό των χιλίων πεντακοσίων είκοσι τριών ευρώ και σαράντα έξι λεπτών (1.523,46) Ευρώ (Ε) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι και την έκδοση οριστικής απόφασης, (β) ως προς τα αγωγικά κεφάλαια αυτής, που αφορούν: (1) μελλοντικές ιατρικές δαπάνες ποσού είκοσι οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων (28.800,00) Ευρώ (Ε), (2) ως προς το κεφάλαιο αυτής, που αφορά τη χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, την οποία υπέστη χρηματικού ποσού τριάντα χιλιάδων (30.000,00) Ευρώ (Ε) και (3) ως προς το κεφάλαιο αυτής, που αφορά την ιδιαίτερη αποζημίωση του άρθρου 931 Α.Κ. ποσού δεκαπέντε χιλιάδων (15.000,00) Ευρώ (Ε), διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, προκειμένου να προσκομιστεί βεβαίωση από τον ασφαλιστικό του φορέα Ι.Κ.Α – ήδη Ε.Ο.Π.Π.Υ, από την οποία να προκύπτει το είδος, η έκταση και η διάρκεια των παροχών, που ο ενάγων έλαβε ή που δικαιούται να λάβει εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης σχετικά με τα κονδύλια των παραπάνω ιατρικών δαπανών και προκειμένου να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη.
Κατόπιν τούτων, ο εκκαλών – εφεσίβλητος ενάγων άσκησε την από 01-10-2020 αίτηση- κλήση του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παραπάνω Δικαστηρίου, που κατατέθηκε με γενικό αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …/2020 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ. …../2020 σχετικά με την επίσπευση διενέργειας ιατρικής πραγματογνωμοσύνης.
Μετά τη διενέργεια της διαταχθείσας ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, ο εκκαλών- εφεσίβλητος άσκησε την από 28-01-2021 αίτηση- κλήση του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παραπάνω Δικαστηρίου, που κατατέθηκε με γενικό αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …/2021 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α. Κ.Δ.) …../2021.
Στη συνέχεια, εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 2536/2022 (οριστική) απόφαση του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή του εκκαλούντος- εφεσίβλητου- ενάγοντος, κατά ένα μέρος αυτής, ως κατ’ ουσία βάσιμη, αναφορικά με τα κονδύλια της ειδικής αποζημίωσης και της ηθικής βλάβης, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν.
Την απόφαση αυτή αρχικά προσέβαλε ο ενάγων ……. ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (= Εφετείου Πειραιώς), με την από 27/10/2022 έφεσή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος αυτήν Δικαστηρίου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου (Γ.Α.Κ.) …./17-11-2022 και ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ) …../17-11-2022, και ακολούθως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …../17-11-2022 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …../17-11-2022, δικάσιμος δε ορίστηκε αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Επίσης, την ίδια απόφαση προσέβαλαν οι εναγόμενοι ……. κ.λ.π. ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (= Εφετείου Πειραιώς), με την από 12/12/2022 έφεσή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος αυτήν Δικαστηρίου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου (Γ.Α.Κ.) …./16-12-2022 και ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ) …./16-12-2022, και ακολούθως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) ……/16-12-2022 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …./16-12-2022, δικάσιμος δε ορίστηκε αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και εκδικάστηκε ερήμην των εφεσίβλητων στην υπό στοιχεία (Ι) έφεση και αντίστοιχα εκκαλούντων στην υπό στοιχεία (ΙΙ) έφεση.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
(Ι) Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 272 παρ. 1-2 και 524 παρ. 1-3 ΚΠολΔ, όπως αυτά αντικαταστάθηκαν από τα άρθρα 30 και 44 παρ. 1, αντίστοιχα, του Ν.3994/2011 και στη συνέχεια με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87/23. 7.2015), σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται, συνάγεται ότι στην περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος εφαρμόζονται, ως προς την έφεση, οι διατάξεις, που ισχύουν για την ερημοδικία του ενάγοντος κατά τη συζήτηση ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και συνεπώς το Δικαστήριο ερευνά εάν τη συζήτηση επισπεύδει ο εκκαλών ή ο εφεσίβλητος, και η έφεση απορρίπτεται ερήμην του εκκαλούντος, που επιμελήθηκε για τη συζήτηση ή κλητεύθηκε νομίμως γι’ αυτή. Ειδικότερα, εάν τη συζήτηση επισπεύδει ο εφεσίβλητος, ερευνάται εάν ο απολειπόμενος εκκαλών κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα, και στη μεν αποφατική περίπτωση, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση και διατάσσεται νέα κλήτευση (άρθρα 524 παρ. 1 και 3, 272 παρ. 1 και 2, 271 ΚΠολΔ), στην καταφατική δε περίπτωση, απορρίπτεται η έφεση ως ανυποστήρικτη, χωρίς να ερευνηθεί η ουσία της υπόθεσης. Προϋπόθεση του παραδεκτού της συζήτησης της έφεσης είναι η, κατά τους ορισμούς του άρθρου 271 του ΚΠολΔ, στο οποίο παραπέμπει η διάταξη του άρθρου 524 παρ. 1 ιδίου Κώδικα, έρευνα της νόμιμης κλήτευσης του απολειπόμενου διαδίκου ή της επίσπευ σης της συζήτησης από τον τελευταίο για την ορισθείσα νομίμως δικάσιμο, αλλιώς είναι απαράδεκτη η συζήτηση Η απόρριψη της έφεσης λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντος γίνεται κατ’ ουσία και όχι κατά τύπους. Και αυτό, διότι οι λόγοι της έφεσης, μολονότι στην πραγματικότητα δεν εξετάζονται ως προς το παραδεκτό και τη βασιμότητά τους, θεωρείται, κατά πλάσμα του νόμου, ότι είναι αβάσιμοι και, συνακόλουθα, απορριπτέοι, αφού δεν παρέχεται στο Δικαστήριο η δυνατότητα εκδόσεως αντίθετης απόφασης σχετικά με την παραδοχή τους (Ολ.ΑΠ 16/1990, ΑΠ 355/2016, ΑΠ 268/2016, Τριμ. Εφ. Πατρών 62/2017 Δημοσίευση στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμόν ……/22-11.2022 έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών και την υπ’ αριθμόν ………/22-11-2022 έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών …………, τις οποίες προσκομίζει με επίκληση ο εκκαλών ……….., ως επισπεύδων τη συγκεκριμένη διαδικαστική ενέργεια διάδικος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 106 και 107 Κ.Πολ.Δ., που τυγχάνουν εφαρμοστέες και στην προκείμενη έκκλητη δίκη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ., ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση εφέσεως με την ανάλογη πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση για συζήτηση νομότυπα επιδόθηκε στους απολειπόμενους εφεσίβλητους για γνώση τους και για τις νόμιμες συνέπειες, προκειμένου να συμμετάσχουν στην προκείμενη δίκη ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, κατά τον προσήκοντα τρόπο, δεδομένου ότι την εκδίκαση της ένδικης υπόθεσης- έφεσης επισπεύδει ο εκκαλών ……….., ο οποίος και προέβη στην άσκηση της ένδικης εφέσεως, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν. Όμως, αυτοί δεν εμφανίστηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο Δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου. Ωστόσο, η εκδίκαση της υπόθεσης πρέπει α προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.
Αναφορικά με την υπό στοιχεία (ΙΙ) από 12-12-2022 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ.)/(Ε.Α.Κ.Δ.) …./2022 έφεση των ……. κ.λ.π. κατά των υπ’ αριθμ. 2.536/2022 (οριστικής) και 3617/2019 (εν μέρει οριστικής) απόφασης, αυτή ασκήθηκε από του εναγόμενους ……. . κ.λ.π., καθότι εμφανίστηκε ο παραστάς και πληρεξούσιος Δικηγόρος ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου Δικηγόρος Αθηνών Γεώργιος Σταυρόπουλος (Α.Μ. Δ.Σ.Α. …) στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και κατέθεσε αυτήν, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …/(Ε.Α.Κ.Δ.) …/2022 και ακολούθως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, στη συνέχεια δε προέβη στη σύνταξη της παραγγελίας προς επίδοση αυτής. Σημειωτέον δε ότι ο εφεσίβλητος στην υπό στοιχεία (ΙΙ) ένδικη έφεση προσκομίζει και επικαλείται αντίγραφο αυτής, στην οποία υπάρχει η σχετική επισημείωση του Δικαστικού Επιμελητή …….. για επίδοση αυτής στον εφεσίβλητο ………. Επομένως, στην επίσπευση της ένδικης έφεσής προέβησαν οι εκκαλούντες, οι οποίοι όμως δεν εμφανίστηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο Δικηγόρο, κατά την εκφώνηση της ένδικης υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου. Κατ’ ακολουθία των παραπάνω, η υπό στοιχεία (ΙΙ) έφεση πρέπει να απορριφθεί, αναφορικά δε με το καταβληθέν παράβολο από την πλευρά των εκκαλούντων πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του στο Δημόσιο Ταμείο ενόψει της απόρριψης του σχετικού ενδίκου μέσου, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ. Τέλος, η δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου ……… πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των εκκαλούντων κατ΄ αποδοχή του σχετικού αιτήματος του, ως κατ’ ουσία βάσιμου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 183 Κ.Πολ.Δ.
(ΙΙ) Περαιτέρω, η κρινόμενη από 27/10/2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …./(Ε.Α.Κ.Δ.) …./2022 έφεση του …….. κατά της υπ’ αριθμόν 2536/2021 (οριστικής) απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία (Διαδικασία Άρθρων 1-465 Κ.Πολ.Δ.), αρμοδίως φερόμενη ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.), ασκήθηκε, σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα, καθώς αυτή ασκήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της επίδοσης αυτής, (η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε με επιμέλεια του ενάγοντος στους εναγόμενους, για γνώση τους και για τις νόμιμες συνέπειες, την 22.11.2022, όπως προκύπτει από τις υπ’ αριθμ. …. και …./22.11.2022 εκθέσεις επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών . …., την οποία προσκομίζει με επίκληση ο εκκαλών-εφεσίβλητος, ως επισπεύδων τη συγκεκριμένη ενέργεια διάδικος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 106 και 107 Κ.Πολ.Δ., που εφαρμόζονται και στην προκείμενη έκκλητη δίκη, ενώ το δικόγραφο της υπό κρίση εφέσεως κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, την 17-11-2022] (άρθρα 495 παρ. 1- 2, 498, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. Συνεπώς, εφόσον για το παραδεκτό της συζήτησης αυτής καταβλήθηκε, κατ` άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ. παράβολο του Ελληνικού Δημοσίου, αξίας εκατό (100,00) ευρώ (βλ. το με αριθμό κωδικού ……………/2022 ηλεκτρονικό (e-) παράβολο), πρέπει αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της.
(ΙΙΙ) Με την ένδικη αγωγή του, ο εκκαλών- ενάγων εκθέτει ότι την 21η Οκτωβρίου 2014 και στην περιοχή του Σταθμού Εμπορευματοκιβώτιων Πειραιώς (ΣΕΠ) στο Ικόνιο Κερατσινίου από αποκλειστική υπαιτιότητα, ήτοι αμέλεια του πρώτου (1ου) εναγόμενου και ήδη εφεσίβλητου οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ………. ελκυστήρα με το υπ’ αριθμόν κυκλοφορίας ………. επικαθήμενο όχημα, συνιδιοκτησίας του κατά ποσοστό 50% και το οποίο (αυτοκίνητο), ήταν ασφαλισμένο στην τρίτη (3η) εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία, η οποία κάλυπτε κατά το κρίσιμο χρόνο με έγκυρη και ενεργή ασφαλιστική σύμβαση την αστική ευθύνη του ιδιοκτήτη, κατόχου και οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου προς τρίτους από την κυκλοφορία του, επισυνέβη το αναλυτικά περιγραφόμενο στην αγωγή ατύχημα, συνεπεία του οποίου αφενός μεν τραυματίσθηκε ο ίδιος και προκλήθηκαν υλικές ζημίες στο όχημα αυτού, ήτοι την οδηγούμενη από αυτόν με αριθμό κυκλοφορίας ΒΗΑ 899 δίκυκλη μοτοσικλέτα του και δη λόγω παράνομης στάθμευσης αυτού (ήτοι, του επικαθήμενου) στο παραπάνω αναφερόμενο σημείο. Επικαλούμενος έννομο συμφέρον, ζητεί να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγόμενων να του καταβάλουν, αλληλέγγυα και σε ολόκληρο ο καθένας από αυτούς και με τους νόμιμους τόκους από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και έως την εξόφληση: (α) χρηματικό ποσό είκοσι οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων ευρώ 28.800,00, ως αποζημίωση του για τη δαπάνη των επιβαλλόμενων και μελλουσών θεραπευτικών αγωγών-χειρουργικών επεμβάσεων στις οποίες πρέπει να υποβληθεί προς αποκατάσταση του τραυματισμού του εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης, (β) χρηματικό ποσό πεντακοσίων πέντε ευρώ και ενός λεπτού του ευρώ (505,01) ως αποζημίωση για την αποθετική του ζημία εξαιτίας της απώλειας εισοδημάτων του από την εργασία του, για το μεταγενέστερο από το ατύχημα χρονικό διάστημα και δη για είκοσι εννέα (29) ημέρες, ήτοι, από 22.10.2o14 έως 19.11.2014, από το οποίο ήδη προαφαίρεσε χρηματικό ποσό εξακοσίων πενήντα ενός ευρώ και τριάντα ενός λεπτού του ευρώ (651,31), κατά το οποίο επιδοτήθηκε για την ίδια αιτία από τον ασφαλιστικό ταυ φορέα Ι.Κ.Α, (γ) χρηματικό ποσό χιλίων πεντακοσίων (1.500,00) ευρώ ως αποζημίωση για την αμοιβή, που θα κατέβαλε για την πρόσληψη υποκατάστατης δύναμης να τον συνδράμει για χρονικό διάστημα δέκα (ίο) ημερών λόγω των δυσλειτουργιών, που προκλήθηκαν σε αυτόν από τον ένδικο τραυματισμό, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην ένδικη αγωγή, εάν τις υπηρεσίες αυτές δεν του της προσέφεραν η μητέρα και η σύζυγος του με υπερένταση των προσπαθειών τους, (6) χρηματικό ποσό επτακοσίων 700,00 ευρώ ως αποζημίωση για τη θετική του ζημία εξαιτίας καταστροφής των προσωπικών του αντικειμένων κατά την ένδικη σύγκρουση και δη 1. χρηματικό ποσό διακοσίων (200,00) εξαιτίας καταστροφής του κράνους του, όπως ειδικότερα περιγράφεται στην αγωγή 2. Χρηματικό ποσό πεντακοσίων (500,00) ευρώ εξαιτίας καταστροφής του κινητού του τηλεφώνου, όπως ειδικότερα περιγράφεται στην ένδικη αγωγή, (ε) χρηματικό ποσό διακοσίων εξήντα οκτώ ευρώ και εβδομήντα λεπτών του ευρώ (268,70), ως αποζημίωση για την αποκατάσταση των ζημιών της μοτοσικλέτας του και ειδικότερα ως το ποσό, το οποίο θα απαιτηθεί να δαπανήσει για την αγορά ανταλλακτικών και για εργασίες επισκευής της μοτοσικλέτας του, όπως ειδικότερα και επιμέρους αναλύεται στην ένδικη αγωγή, στο οποίο (ποσό) συμπεριλαμβάνεται Φ.Π.Α.23%, (στ) χρηματικό ποσό τριακοσίων (300,00) ευρώ, ως αποζημίωση λόγω μείωσης της εμπορικής αξίας της μοτοσικλέτας του εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην ένδικη αγωγή, (ζ) χρηματικό ποσό τριάντα χιλιάδων ευρώ (30.000,00), ως χρηματική ικανοποίηση εξαιτίας ηθικής βλάβης, την οποία υπέστη λόγω του τραυματισμού του, επιφυλασσόμενος να ζητήσει για την ίδια αιτία ποσό σαράντα τεσσάρων ευρώ (44,00) κατά την παράστασή του ως πολιτικώς ενάγοντος στην ποινική δίκη, με κατηγορούμενο τον πρώτο (1ο) εναγόμενο για το αδίκημα της σωματικής βλάβης από αμέλεια σε βάρος του και (η) χρηματικό ποσό δεκαπέντε χιλιάδες (15.000,00) ευρώ, ως αυτοτελή- ειδική αποζημίωση του άρθρου 931 Α.Κ. ως αποζημίωση μέλλουσας ζημίας, επικαλούμενος αναπηρία, την οποία υπέστη στο σώμα του (η οποία, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην αγωγή, συνίσταται στην παραμόρφωση του προσώπου του – με το σχηματισμό ακανόνιστο σχήμα ουλής στην ΑΡ μετωπιαία χώρα μήκους η περίπου εκατοστών και σε απώλεια εύρους κίνησης αριστερού βλεφάρου και φρυδιού), η οποία θα επηρεάσει αρνητικά την οικογενειακή, οικονομική και κοινωνική του εξέλιξη, συνολικά δε ποσό εβδομήντα επτά χιλιάδων εβδομήντα τριών ευρώ και εβδομήντα ενός λεπτού του ευρώ (77·073,71), νομιμότοκα από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθμόν 13617/2019 εν μέρει οριστική απόφασή του, αφού απέρριψε την ένδικη αγωγή ως προς το δεύτερο εναγόμενο, ως αόριστη έκρινε, κατά τα λοιπά, ότι η επέλευση του ατυχήματος και ο περαιτέρω τραυματισμός του ενάγοντος οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου (1ου) εναγομένου-εφεσίβλητου, απορρίπτοντας την υποβληθείσα κατ’ άρθρο 300 ΑΚ ένταση συνυπαιτιότητας. Στη συνέχεια η ως άνω απόφαση κατά το οριστικό σκέλος της επιδίκασε στον ενάγοντα- εκκαλούντα το χρηματικό ποσό των χιλίων πεντακοσίων είκοσι τριών ευρώ και σαράντα έξι λεπτών του ευρώ (1.523,46) για την ήδη επελθούσα σε αυτόν ζημία, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στην απόφαση εκείνη, ενώ ως προς τα αγωγικά κονδύλια, που αφορούσαν 1. μελλοντικές ιατρικές δαπάνες, ποσού είκοσι οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων (28.800,00) ευρώ, 2. χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, την οποία φέρεται να υπέστη ο ενάγων-εκκαλών, χρηματικού ποσού τριάντα χιλιάδων (30.000,00) ευρώ και 3· ιδιαίτερη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ, χρηματικού ποσού δεκαπέντε χιλιάδες (15.1000,00) ευρώ, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, προκειμένου να προσκομισθεί με επιμέλεια του ενάγοντος-εκκαλούντος βεβαίωση από τον ασφαλιστικό του φορέα- Ι.ΚΑ ήδη Ε.Ο.Π.Υ.Υ.- από την οποία να προκύπτει το είδος, η έκταση και η διάρκεια των παροχών, τις οποίες έλαβε ή δικαιούται να λάβει αυτός εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης αλλά και διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη με διορισμό πραγματογνώμονα από τον κατάλογο των πραγματογνωμόνων, που τηρείται στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με θέματα έρευνας: (1) ποιο το είδος και η έκταση των σωματικών κακώσεων, τις οποίες υπέστη ο ενάγων-εκκαλών από το περιγραφόμενο τροχαίο ατύχημα και ποια η σημερινή κατάσταση αυτών, μετά τη θεραπευτική τους αντιμετώπιση, (2) αν για την αντιμετώπιση των σωματικών του βλαβών παρίσταται ανάγκη να υποβληθεί στις αναφερόμενες και αιτούμενες με την αγωγή τέσσερεις (4) χειρουργικές επεμβάσεις, πότε εκτιμάται ότι πρέπει να γίνουν και ποιο αναλυτικά το υπολογιζόμενο κόστος τους. Σε περίπτωση αποφατικής απάντησης στο παραπάνω ερώτημα να προσδιορίσει ο ίδιος σε πόσες και ποιες χειρουργικές επεμβάσεις πρέπει να υποβληθεί ο ενάγων για την αντιμετώπιση των ως άνω σωματικών βλαβών, του προσδιορίζοντας αναλυτικά και το κόστος αυτών, (3) αν τελικώς μετά και τη διενέργεια των χειρουργικών επεμβάσεων που ο ενάγων ζητεί με την αγωγή του ή σε κάθε περίπτωση των ενδεδειγμένων (χειρουργικών επεμβάσεων) και αφού συνυπολογίσει και το ότι οι σχετικές σωματικές βλάβες αυτού, εντοπίζονται στο πρόσωπο (αναφερόμενη ουλή στην ΑΡ μετωπιαία χώρα, ελαφριά βλεφαρόπτωση) να γνωμοδοτήσει εάν ο ενάγων υπέστη μόνιμη και ισόβια αναπηρία/ παραμόρφωση. Σε καταφατική απάντηση στο ως άνω ερώτημα να προσδιορίσει ποιου είδους και ποιου βαθμού ή εάν αντίθετα επρόκειτο για προσωρινή και στην τελευταία περίπτωση ποια προβλέπεται η διάρκεια αυτής και ποια η αντιμετώπισή της. Ακόμα και εάν υπάρχει δυνατότητα εξάλειψης αυτής. Τέλος, να αποφανθεί εάν οι σωματικές βλάβες του ενάγοντος ασκούν επιρροή στη μετέπειτα επαγγελματική και κοινωνική ζωή του και αν θα περιορισθεί η ικανότητά του για την εξεύρεση εργασίας και μάλιστα στον τομέα που έως σήμερα εργάζεται ή σε άλλον συναφή. Ακολούθως και μετά τη διενέργεια της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 2.536/2022 (οριστική) απόφαση, με τις οποίες (= αποφάσεις) έγινε εν μέρει δεκτή η ένδικη αγωγή και αναγνωρίστηκε ότι ο πρώτος (1ος) εναγόμενος …………. και η τρίτη (3η) εναγομένη ασφαλιστική Εταιρεία υποχρεούνται να καταβάλουν σε ολόκληρο ο καθένας στον ενάγοντα ………. το συνολικό χρηματικό ποσό των είκοσι δυο χιλιάδων οκτακοσίων (22.800,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο (υπερημερίας), από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση αυτού.
Κατά της υπ’ αριθμόν 2.536/2022 (οριστικής) απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ο ενάγων άσκησε την υπό κρίση με στοιχεία (Ι) έφεσή του, με την οποία επικαλείται πλημμέλειες της εκκαλούμενης απόφασης, συνιστάμενες σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου αλλά και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, που προσκομίστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Πλέον συγκεκριμένα, επικαλείται: (Α) εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της αρχής αναλογικότητας, όπως επίσης εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, με αποτέλεσμα την αναγνώριση της υποχρέωσης των εναγομένων για καταβολή του χρηματικού ποσού των οκτώ χιλιάδων (8.000,00), ως χρηματική ικανοποίησή του λόγω προσγενόμενης σε αυτόν ηθικής βλάβης, κατ’ άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα, το οποίο όμως κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες τέλεσης της σε βάρος του αδικοπραξίας, αλλά και στις δυσμενείς για τον ίδιο συνέπειες, (Β) εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της αρχής αναλογικότητας, όπως επίσης εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, με αποτέλεσμα την αναγνώριση της υποχρέωσης των εναγομένων για καταβολή του χρηματικού ποσού των τεσσάρων χιλιάδων (4. 000,00), ως αποζημίωση, κατ’ άρθρο 931 του Αστικού Κώδικα, το οποίο ομοίως δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες τέλεσης της σε βάρος του αδικοπραξίας αλλά και στις δυσμενείς για τον ίδιο συνέπειες, παραθέτουσα αόριστα τα κριτήρια, που έλαβε υπόψη της, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν.
Οι λόγοι αυτοί της υπό κρίση εφέσεως, που τυγχάνουν επαρκώς ορισμένοι, δεκτικοί δικαστικής αξιολόγησης και ως εκ τούτου παραδεκτοί, πρέπει εξεταστούν ως προς τη βασιμότητά τους, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση.
(IV) Σύμφωνα με το άρθρο 914 του Αστικού Κώδικα οι προϋποθέσεις της αδικοπρακτικής ευθύνης είναι: (α) η παράνομη και υπαίτια ανθρώπινη συμπεριφορά, (β) η επέλευση ζημίας και γ) ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της ζημίας. Παράνομη είναι συμπεριφορά, που αντίκειται σε απαγορευτικό ή επιτακτικό κανόνα δικαίου, ο οποίος απονέμει δικαίωμα ή προστατεύει συγκεκριμένο συμφέρον του ζημιωθέντος (Α.Π. 1284/2017 Δημοσιευμένη στην Ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου, ΑΠ 889/ 2008, A.Π. 995/2008, Α.Π. 422/2008). Κατά την κρατούσα γνώμη, το παράνομο κρίνεται από το αποτέλεσμα με την έννοια ότι για την κατάφαση της παρανομίας ερευνάται αν προκλήθηκε παράνομη ζημία, αν δηλαδή προσβλήθηκε δικαίωμα ή έννομο συμφέρον του ζημιωθέντος. Για την κατάφαση της παρανομίας δεν απαιτείται παράβαση συγκεκριμένου κανόνα δικαίου αλλά αρκεί η αντίθεση της συμπεριφοράς στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου ή στις επιταγές της έννομης τάξης. Έτσι, παρανομία συνιστά και η παράβαση της γενικής υποχρεώσεως πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, δηλαδή η παράβαση της κοινωνικά επιβεβλημένης από τη θεμελιώδη δικαιϊκή αρχή της συνεπούς συμπεριφοράς απορρέουσας υποχρεώσεως λήψεως ορισμένων μέτρων επιμέλειας για την αποφυγή προκλήσεως ζημίας σε έννομα αγαθά τρίτων. Για τη θεμελίωση της αδικοπρακτικής ευθύνης προς αποζημίωση, δεν αρκεί μόνον ο χαρακτηρισμός της συμπεριφοράς του ζημιώσαντος ως παράνομης. Περαιτέρω, αυτοτελής προϋπόθεση είναι η υπαιτιότητα του τελευταίου, δηλαδή απαιτείται να μπορεί η συμπεριφορά του αυτή να αποδοθεί σε μια ιδιαίτερη ψυχική στάση, που θεωρείται επιλήψιμη και αποδοκιμάζεται από την έννομη τάξη. Με τον όρο πταίσμα ή υπαιτιότητα, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη θεμελίωση της ευθύνης κατά το σύστημα του Αστικού Κώδικα (άρθρο 300 αυτού), εννοείται ο ψυχικός δεσμός του προσώπου προς μια ενέργεια του ή προς το αποτέλεσμα της, ο οποίος (=δεσμός) δικαιολογεί τη σε βάρος του μομφή από την έννομη τάξη με τη γένεση στο πρόσωπο του ευθύνης προς αποζημίωση. Ο ψυχικός αυτός δεσμός του προσώπου προς μια ενέργεια του συνίσταται, είτε στο ότι επιδίωξε την ενέργεια αυτήν (δόλος), είτε στο ότι δεν έλαβε τα επιβαλλόμενα μέτρα, έτσι ώστε να την αποφύγει. Η προϋπόθεση της υπαιτιότητας πληρούται, αν στο πρόσωπο του ζημιώσαντος υπάρχει οποιαδήποτε μορφή δόλου ή αμέλειας (βαριά ή ελαφρά). Η υπαιτιότητα προϋποθέτει ικανότητα προς καταλογισμό (ή ικανότητα προς αδικοπραξία ή ικανότητα προς πταίσμα). Η ικανότητα προς καταλογισμό είναι απαραίτητη για την κατάφαση της υπαιτιότητας και περαιτέρω της αδικοπρακτικής ευθύνης. Απαιτείται δηλαδή η παράνομη συμπεριφορά να μπορεί να καταλογιστεί προσωπικά στο δράστη. Ζημία είναι κάθε δυσμενής μεταβολή στα έννομα αγαθά του προσώπου, είτε αυτά είναι περιουσιακά είτε μη περιουσιακά, ως συνέπεια της παράνομης πράξης. Η ζημία, που προξενείται στα περιουσιακής φύσεως αγαθά του προσώπου, δηλαδή στα αποτιμητά σε χρήμα αγαθά, αποτελεί την περιουσιακή ζημία, ενώ αυτή, που προκαλείται στα ηθικά αγαθά του ατόμου, δηλαδή σε εκείνα, τα οποία συνδέονται στενά με την προσωπικότητα του (προσβολή της τιμής, της ελευθερίας, της σωματικής και ψυχικής υγείας κ.λ.π του ατόμου), αποτελεί την ηθική βλάβη. Η ηθική βλάβη αποκαθίσταται με τη μορφή της χρηματικής ικανοποίησης στις περιπτώσεις των ΑΚ 57-59 (προσβολή του δικαιώματος στην προσωπικότητα) και 932 (αδικοπραξία). Προϋπόθεση για τη γένεση της ευθύνης κατ’ άρθρο 914 ΑΚ είναι και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας συμπεριφοράς του δράστη και της ζημίας. Ως αιτιώδης συνάφεια, εννοείται η σχέση και αποτελέσματος μεταξύ του νομίμου λόγου ευθύνης παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του δράστη) και του αποτελέσματος (ζημίας). Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν κατά τα διδάγματα τη κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα (Ολ ΑΠ 18/2004, ΑΠ 177/2008, Α.Π.427/2008, Α.Π. 579/2008). Η αναγκαιότητα της ύπαρξης αυτής της προϋπόθεσης για τη θεμελίωση της ευθύνης προς αποζημίωση δεν ορίζεται μεν ρητά στο νόμο, προκύπτει όμως από τη γενική θεώρηση των διατάξεων, που καθιερώνουν αυτή την ευθύνη. Προϋπόθεση για την εφαρμογή της ΑΚ 932 αποτελεί, όπως προαναφέρθηκε η τέλεση αδικοπραξίας, δηλαδή η τέλεση, είτε παράνομης και υπαίτιας πράξης κατά την ΑΚ 914, είτε και απλώς παράνομης πράξης, εφόσον δημιουργείται υποχρέωση αποζημίωσης (π.χ. περιπτώσεις αντικειμενικής ευθύνης), χωρίς να είναι αναγκαστικά και ποινικά κολάσιμη. Τέλος, από το άρθρο 932 ΑΚ προκύπτει ότι σκοπός της διάταξης είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη, λόγω της αδικοπραξίας, ώστε αυτός να απολαύει μία δίκαιη και επαρκή ανακούφιση και παρηγοριά, χωρίς, από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της αποζημιώσεως για ηθική βλάβη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα. Με βάση το σκοπό αυτόν αντλούνται, στη συνέχεια, ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του “ευλόγου” εκείνα τα στοιχεία, που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι κυρίως: το είδος και η βαρύτητα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στο βαθμό, που επηρεάζει την ένταση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θύματος, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν το Δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932 ΑΚ εύλογη κρίση του (όχι κατά τις υποκειμενικές του ανέλεγκτες αντιλήψεις, αλλά κατ’ εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου, που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης, αν έθετε ο ίδιος τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην ατομική περίπτωση). Συνάγεται δε το αντικειμενικό αυτό μέτρο από τον παραπάνω σκοπό του άρθρου 932 ΑΚ και μέσω αυτού από την όλη κλίμακα των υπερκειμένων σκοπών του συστήματος αποζημίωσης λόγω αδικοπραξίας του ΑΚ. Η κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται (κατ’ αρχήν αναιρετικώς ανέλεγκτα), με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία, που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλλεται όμως σε κάθε περίπτωση να τηρείται κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του ισχύοντος Συντάγματος), με την έννοια ότι η σχετική κρίση του Δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα όρια, όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή σχετικά με το δίκαιο συνείδηση σε ορισμένο τόπο και χρόνο, που αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των Δικαστηρίων. Και τούτο, διότι μια απόφαση, με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο κατά την ελεύθερη κρίση του Δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση, (όσον αφορά τον παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, και στη δεύτερη, (όσον αφορά τον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το Δικαστήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών, πρέπει να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στο σημείο αυτό σημειώνεται ότι η έννοια της αναλογικότητας είναι έννοια αυστηρότερη του “ευλόγου” και συνακόλουθα το “εύλογο” εμπεριέχεται αναγκαίως στο “ανάλογο”. Άλλωστε την αρχή αυτή, με την προεκτεθείσα έννοια, εκφράζει και η υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, με την έννοια ότι πρέπει να υπάρχει μια ανεκτή σχέση αναλογικότητας μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού, που επιδιώκει κάθε μέτρο, το οποίο αποστερεί ένα άτομο από θεμελιακό δικαίωμά του, όπως από την ιδιοκτησία του. Ενόψει όλων αυτών η κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, ως προς το ύψος του ποσού της επιδικασθείσας χρηματικής ικανοποίησης, πρέπει να ελέγχεται αναιρετικά για το αν παραβιάζεται ευθέως ή εκ πλαγίου (άρθρο 559 ΚΠολΔ από τους αρ. 1 ή 19, αντίστοιχα και, αν πρόκειται για αποφάσεις των Ειρηνοδικείων: άρθρο 560 ΚΠολΔ, από τους αριθμούς 1 ή 6, αντίστοιχα), η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 2 παρ. 1 και 25 του Συντάγματος), με την προεκτεθείσα έννοια, αλλά και όταν διαπιστώνεται υπέρβαση από το Δικαστήριο της ουσίας των ακραίων ορίων της διακριτικής του ευχέρειας (ΟλΑΠ 9/2015, ΑΠ 80/2018, Α.Π. 79/2020 Δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του Αρείου Πάγου). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ “η αναπηρία ή η παραμόρφωση, που προξενήθηκε στον παθόντα, λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης αν επιδρά στο μέλλον του”. Ως “αναπηρία” θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως “παραμόρφωση” νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφάνισης του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Περαιτέρω, ως “μέλλον” νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή παραμόρφωσης στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων. Στον επαγγελματικό -οικονομικό τομέα η αναπηρία ή η παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξέλιξης και προαγωγής του. Οι δυσμενείς συνέπειες είναι περισσότερο έντονες σε περιόδους οικονομικών δυσχερειών και στενότητας στην αγορά εργασίας. Οι βαρυνόμενοι με αναπηρία ή παραμόρφωση μειονεκτούν και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός εργασίας έναντι των υγιών συναδέλφων τους. Η διάταξη του άρθρου 931 ΑΚ προβλέπει επιδίκαση από το Δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνέπεια αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικά συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής κατάστασης μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Εξάλλου, η ένεκα της αναπηρίας ή παραμόρφωσης ανικανότητα προς εργασία, εφόσον προκαλεί στον παθόντα περιουσιακή ζημία, αποτελεί βάση αξίωσης προς αποζημίωση, που στηρίζεται στη διάταξη του άρθρου 929 του ΑΚ (αξίωση διαφυγόντων εισοδημάτων). Όμως, η αναπηρία ή η παραμόρφωση ως τοιαύτη δεν σημαίνει κατ` ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας. Δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση θα προκαλέσει στον παθόντα συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία. Είναι όμως βέβαιο ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση, ανάλογα με το βαθμό της και τις λοιπές συντρέχουσες περιστάσεις (ηλικία, φύλο, κλίσεις και επιθυμίες του παθόντος), οπωσδήποτε θα έχει δυσμενή επίδραση στην κοινωνική – οικονομική εξέλιξη τούτου, κατά τρόπο όμως που δεν δύναται επακριβώς να προσδιορισθεί. Η δυσμενής αυτή επίδραση είναι δεδομένη και επομένως δεν δικαιολογείται εμμονή στην ανάγκη προσδιορισμού του ειδικού τρόπου της επιδράσεως αυτής και των συνεπειών της στο κοινωνικό – οικονομικό μέλλον του παθόντος. Προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου, δηλαδή ως ενός αυτοτελούς έννομου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος όχι μόνο στις σχέσεις των πολιτών προς το Κράτος αλλά και στις μεταξύ των πολιτών σχέσεις χωρίς αναγκαία η προστασία αυτή να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Έτσι, ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 931 του ΑΚ, που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται από τη διάταξη αυτή η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός εύλογου χρηματικού ποσού ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί. Επομένως, το ποσό, που δικαιούται ο παθών κατά το άρθρο 931 του ΑΚ, δεν υπολογίζεται με τα μέτρα της αποζημίωσης, αλλά εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστή να το καθορίσει κατά δίκαιη κρίση σε εύλογο χρηματικό ποσό, με βάση αφενός το είδος, την έκταση και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμόρφωσης του παθόντος και αφετέρου την ηλικία, το φύλο, τις κλίσεις του παθόντος και το βαθμό συνυπαιτιότητάς του (ΑΠ 158/2016, 361/2016, 150/2015 δημ. Νόμος, Μον. Εφ. Πατρών 106/ 2022). Αντίστοιχα, και το Συμβούλιο της Επικρατείας στην απόφαση με αριθμό 4097/2015 έκρινε ότι: «Εξ άλλου, από τη διάταξη του άρθρου 931 Α.Κ., σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 298, 299, 914, 929 και 932 του Α.Κ., προκύπτει ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενείται στον παθόντα, ανεξάρτητα από το φύλο του, εκτός από την επίδραση, που μπορεί να ασκήσει στις παροχές, οι οποίες προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 του Α.Κ., είναι δυνατόν να θεμελιώσει και αυτοτελή αξίωση για αποζημίωση, αν επιδρά στο μέλλον του, δηλαδή στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου»
Στη συγκεκριμένη περίπτωση από την κατάθεση του ……….., που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατά τη συνεδρίαση του την 22α Σεπτεμβρίου 2017, με επιμέλεια του ενάγοντος, κατά τις διατάξεις των άρθρων 106 και 107 Κ.Πολ.Δ, και του οποίου η κατάθεση περιέχεται στα ταυτάριθμα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης της με αριθμό 4799/2017 απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, εκτιμώμενη ανάλογα με τις γνώσεις και το βαθμό της αξιοπιστίας του, τις φωτογραφίες του τόπου του ατυχήματος και του οχήματος, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, κατά τους ορισμούς των διατάξεων των άρθρων 444 παρ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 Κ. Πολ.Δ. και κατέστησαν κοινό αποδεικτικό μέσο, κατά τους ορισμούς του άρθρου 346 Κ. Πολ.Δ, καθώς και από το σύνολο των εγγράφων, που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται από οποιοδήποτε διάδικο, όπως αυτά κατονομάζονται και διαριθμούνται στις προτάσεις τους, νόμιμα, (Ολ. ΑΠ 23/2008, ΑΠ 87/2013, ΑΠ 179/2013, ΑΠ 168/2014), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων από τα παραπάνω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 561/2008, ΑΠ 655/ 2005, αμφ. δη μ. στην Η.Τ.Ν.Π.-ΝΟΜΟΣ) είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εφόσον επιτρέπεται η εμμάρτυρη απόδειξη στην παρούσα δίκη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 395 Κ.Πολ.Δ, (ΑΠ 154/1992, ΕλλΔνη 33-814, ΑΠ 796/ 1983, ΕλλΔνη 1983.1398, ΕφΑθ 9440/1986, ΕλλΔνη 1986,869), μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η σχηματισθείσα αναφορικά με το ένδικο ατύχημα ποινική δικογραφία από τη Λιμενική Αρχή Κερατσι νίου Αττικής (Α.Π. 1286/2003 Χρ.Ιδ. Δ, Α.Π. 1236/ 1998 Δ. 1999. 351, Α.Π. 1286/2003 Χρ. Ιδ.Δ 2004. 245 Ελλ.Δνη 2005. 06, Α.Π. 1563/2002 ΝοΒ 2003.1195, Α.Π. 1428/2000 Ελλ.Δνη 2000. 678, Α.Π. 568/1995 Ε.Ε.Ν. 1996. 498, Α.Π. 570/1987 Δ. 19.878, Εφ. Αθ. 4980/2001 και Εφ.Αθ. 7468/2000 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφο ριών <<ΝΟΜΟΣ>>, Εφ. Αθ. 9706/1992 Ε.Συγκ.Δ. 1993.490, Α.Π. 179/ 1991 Ε.Ε.Ν. 1992.112 ΝοΒ 1992.1019), στην οποία αμφότερα τα διάδικα μέρη αναφέρονται, ιδιαίτερα, (α) την από 21/10/2014 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος και το σχεδιάγραμμα, που τη συνοδεύει, τα οποία συνέταξαν τα αρμόδια όργανα της Λιμενικής Αρχής Κερατσινίου Αττικής, συνταχθέντα, σύμφωνα με τους ορισμούς των άρθρων 148 επ. και 180 Κ.Πολ.Δ από την αρμόδια Αστυνομική Αρχή, και τα οποία αποτελούν πλήρη απόδειξη ως προς τη θέση του συγκρουσθέντος οχήματος πριν, κατά αλλά και μετά από το ατύχημα, επιτρεπόμενης της ανταπόδειξης, (β) τις φωτογραφίες, που απεικονίζουν το όχημα στον τόπο του ατυχήματος η γνησιότητα των οποίων ομοίως δεν αμφισβητείται από οποιαδήποτε διάδικο και είναι επιτρεπτά αποδεικτικά μέσα ως ιδιωτικά έγγραφα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2 και 457 πα. 4 Κ.Πολ.Δ., από την από 28.12.2016 ιατρική γνωμοδότηση του Ιατρού (πλαστικού χειρουργού) …………., από την από 21.12.2020 έκθεση ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με την υπ’ αριθμόν 3617/2019 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου ιατρού πλαστικού επανορθωτικού αισθητικού χειρουργού ….., ιατρικής γνωμάτευσης του ιατρού πλαστικού χειρουργού ………., που διορίστηκε ως τεχνικός σύμβουλος από τους εναγομένους, από τις ομολογίες των διαδίκων, όπως αυτές συνάγονται από τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 261 Κ.Πολ.Δ, κατά το μέτρο, που δεν αμφισβητήθηκε η αλήθεια αυτών, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρα 336 παρ. 4 σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ. 1 ΚΠολΔ) {Ν. Παισίδου: Τα δικαστικά τεκμήρια, 1991, σελ. 230 κα σημ. 86, πρβλ. Στ. Κουσούλη στην Ερμηνεία Κ. Πολ.Δ. Κεραμέως/ Κονδύλη/ Νίκα, Ι (2000) άρθρο 231, αριθ. 5), προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 21η Οκτωβρίου του έτους 2014 και περί ώρα 23:15 μ.μ., ο …….. οδηγούσε τη με αριθμό κυκλοφορίας ……. δίκυκλη μοτοσυκλέτα, που ανήκε στην αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή του, εργοστασίου κατασκευής DAYTONA, μοντέλο DY 100A, στην περιοχή Κερατσινίου Αττικής και μέσα στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιώς (ΣΕΠ), κινούμενο από την πύλη εξόδου του συγκεκριμένου Σταθμού προς το Κερατσίνι Αττικής. Η συγκεκριμένη οδός είναι οδός διπλής κατεύθυνσης, άσφαλτος με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, συνολικού πλάτους οδοστρώματος δώδεκα (12) μέτρων και παρουσιάζει ανωφέρεια. Σε αυτήν υπάρχει κάθετη σήμανση δηλαδή υπάρχουν απαγορευτικές πινακίδες με την ένδειξη Ρ-40 ανά εκατόν πενήντα (150) μέτρα σε όλο το μήκος της. Παράλληλα έχει τεθεί συνεχής κίτρινη διαγράμμιση στο οδόστρωμα. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ανέρχεται σε είκοσι (20) χιλιόμετρα την ώρα. Κατά τον ως άνω χρόνο, ήταν νύχτα, οι δε συνθήκες φωτισμού ανεπαρκείς. Ο ενάγων οδηγούσε τη μοτοσυκλέτα του, κινούμενος στην παραπάνω οδό, η οποία καταλήγει στην έξοδο προς το Κερατσίνι. Αφού είχε διέλθει από το ύψος της πύλης του πέμπτου (Ε) Τελωνείου Πειραιώς, το οποίο βρίσκεται δεξιά σε σχέση με την πορεία του, έχοντας διανύσει περί τα πεντακόσια (500,00) μέτρα από το σημείο, όπου βρίσκεται η πύλη αυτή, προσέκρουσε με το κεφάλι αυτού στο με αριθμό κυκλοφορίας ………. επικαθήμενο όχημα συνιδιοκτησίας του ………, κατά ποσοστό 50%, το οποίο ήταν σταθμευμένο λίγα μέτρα πριν την έξοδο από την ως άνω πύλη με αντίθετη φορά ως προς τους κινούμενους στο εν λόγω ρεύμα, καταλαμβάνοντας μεγάλο μέρος της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας (λόγω του πλάτους αυτού και της απόστασής του από τον τοίχο), παρά τη σχετική απαγόρευση θέσης και στάθμευσης με τις προαναφερόμενες πινακίδες, γεγονός, που είχε ως συνέπεια την παρεμπόδιση ομαλής και ασφαλούς κυκλοφορίας των διερχόμενων οχημάτων. Ένεκα της στάθμευσης του εν λόγω οχήματος, ο οδηγός της μοτοσυκλέτας επέπεσε με το κεφάλι του στην εμπρόσθια οριζόντια πλευρά του ως άνω επικαθήμενου, απώλεσε την ισορροπία του, ανατράπηκε η μοτοσυκλέτα του, επέπεσε στο οδόστρωμα, η δε μοτοσυκλέτα σύρθηκε στο οδόστρωμα, διήλθε κάτω από το επικαθήμενο και τελικά ακινητοποιήθηκε ορισμένα μέτρα μακριά από το σημείο της ένδικης σύγκρουσης, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με πράξεις και παραλείψεις του …………… Συγκεκριμένα, αυτός προέβη σε στάθμευση του επικαθήμενου οχήματος σε σημείο, λίγα μέτρα πριν την έξοδο από την ως άνω πύλη με αντίθετη φορά ως προς τους κινούμενους στο εν λόγω ρεύμα, μολονότι τελούσε σε γνώση της σχετικής απαγόρευσης. Επιπλέον, αυτός παρέλειψε να τοποθετήσει πριν από το όχημά του προειδοποιητική σήμανση (ανακλαστήρες, τρίγωνο, κώνους κ.λ.π.) πλησίον του οχήματός του, προκειμένου να ειδοποιούνται έγκαιρα οι οδηγοί και χρήστες της εν λόγω οδού για την ύπαρξη του παραπάνω επικαθήμενου οχήματος στο οδόστρωμα, ενώ συγχρόνως παρέλειψε να τοποθετήσει αντανακλαστήρες, προκειμένου το σταθμευμένο όχημα να καθίσταται αντιληπτό από τους διερχόμενους οδηγούς- χρήστες της εν λόγω οδού. Η εν γένει συμπεριφορά του οδηγού του επικαθήμενου αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων: (Α) 12 παρ. 1 εδ. α του Ν. 2696/1999, κατά την οποία: << Αυτοί, που χρησιμοποιούν τις οδούς, πρέπει να αποφεύγουν οποιαδήποτε συμπεριφορά, που είναι ενδεχόμενο να εκθέσει σε κίνδυνο ή να παρεμβάλλει εμπόδια στην κυκλοφορία, να εκθέσει σε κίνδυνο πρόσωπα ή ζώα ή να προκαλέσει ζημιές σε δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες>>, 12 παρ. 2 του ίδιου ως άνω Νόμου, κατά την οποία <<Δεν επιτρέπεται η απόθεση ή εγκατάλειψη ή η απόρριψη οποιουδήποτε αντικειμένου ή ύλης στις οδούς, εφόσον παρακωλύει έστω και κατ’ ελάχιστο την κυκλοφορία των πεζών και των οχημάτων, ως και στάθμευση των οχημάτων>>, 12 παρ. 4 κατά την οποία: <<Αν οι χρήστες δεν μπορούν να αποφύγουν τη δημιουργία εμποδίου ή κινδύνου, υποχρεούνται να λαμβάνουν αμέσως τα αναγκαία μέτρα για την απομάκρυνση ή αποτροπή αυτού και αν δεν μπορούν, οφείλουν να ειδοποιούν τους λοιπούς χρήστες της οδού για την ύπαρξη του εμποδίου ή του κινδύνου. Αυτοί, που επιθυμούν για εύλογη αιτία να καταλάβουν για λίγο μέρος του πεζοδρομίου ή του οδοστρώματος (μεταφορές, επιβίβαση, αποβίβαση κ.λ.π.) οφείλουν να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την απρόσκοπτη και ασφαλή κυκλοφορία πεζών και οχημάτων>>, (Β) 34 παρ. 1 σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 5 περ. 3γ και 5 παρ. 5 περ. γ του Ν. 2696/1999, κατά τις οποίες: <<Η στάση και η στάθμευση επιτρέπονται, αν δεν δημιουργείται κίνδυνος ή παρακώλυση της κυκλοφορίας και αν δεν υπάρχουν σχετικές απαγορευτικές πινακίδες ή διαγραμμίσεις>>, (Β) 34 παρ, 9 σε συνδυασμό με την κατ’ άρθρο 81 παρ. 16 του Ν. 2696/1999, κατά την οποία: <<Ο οδηγός μηχανοκίνητου οχήματος, εκτός των δίτροχων μοτοποδηλάτων και δίτροχων μοτοσικλετών χωρίς καλάθι και των Ε.Π.Η.Ο., αν υποχρεωθεί να σταθμεύσει σε οδόστρωμα σε θέση που απαγορεύεται η στάθμευση, είναι υποχρεωμένος να τοποθετήσει πινακίδα ή κατάλληλη συσκευή, σύμφωνα με το άρθρο 81 του παρόντος Κώδικα, με τρόπο ώστε να ειδοποιούνται από απόσταση οι οδηγοί που πλησιάζουν. Η πινακίδα τοποθετείται στο οδόστρωμα και σε απόσταση μεγαλύτερη από είκοσι (20) μέτρα στις κατοικημένες περιοχές, πενήντα (50) δε μέτρα εκτός κατοικημένων περιοχών, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του άρθρου 29 του παρόντος. Η αυτή υποχρέωση υφίσταται και για τα ρυμουλκούμενα στην ως άνω περίπτωση>>. Επιπλέον, η κατά τα παραπάνω συμπεριφορά του ……… κρίνεται και ως υπαίτια, καθώς ενέχει αμέλεια του τελευταίου, ήτοι μη καταβολή από μέρους του της επιμέλειας, που απαιτείται περί την οδηγική συμπεριφορά (330 εδ. β΄ Α.Κ.), καθώς η στάθμευση του επικαθήμενου οχήματος στο συγκεκριμένο σημείο αποτελεί ενέργεια έκνομη και επικίνδυνη, αφού λόγω του όγκου ενός τέτοιου οχήματος σε οδό σε σημείο πλησίον της εξόδου στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιώς (ΣΕΠ) και μάλιστα βραδινές ώρες, κατά τις οποίες ο φωτισμός της οδού τυγχάνει ανεπαρκής, ενέχει κινδύνους για τους διερχόμενους οδηγούς- χρήστες της εν λόγω οδού, κάτι, που έχει εκτιμηθεί δεόντως για την οδική ασφάλεια της εν λόγω οδού με την τοποθέτηση τέτοιου είδους πινακίδων ανά 150 μέτρα, με διαγραμμίσεις και απαγόρευση ανάπτυξης ταχύτητας των οχημάτων υπερβαίνουσας τα 20 χιλιόμετρα, έτσι ώστε να εφιστάται η προσοχή όλων εκείνων, που κινούνται στη συγκεκριμένη περιοχή. Δηλαδή, επιβάλλεται στους οδηγούς να έχουν αυξημένη και τεταμένη την προσοχή τους, διερχόμενοι από αυτήν την οδό με μικρή ταχύτητα χωρίς να αφήνουν τα οχήματά τους επί της οδού, καθώς με μία τέτοια ενέργεια δημιουργούνται εμπόδια για τους χρήστες της οδού, ενώ ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες τα εμπόδια αυτά μπορεί να γίνουν δυσδιάκριτα ή και καθόλου αντιληπτά και καθίσταται πολύ πιθανή η πρόκληση σύγκρουσης. Όλα αυτά μπορούσε να αντιληφθεί ευχερώς ο οδηγός του επικαθήμενου οχήματος …….. και όφειλε να μην προβεί σε μία τέτοια ενέργεια, ή σε περίπτωση βλάβης του οχήματός του, έπρεπε να λάβει ιδιαίτερα και ενδεδειγμένα ανάλογα με τις συνθήκες μέτρα ασφάλειας, με το να τοποθετήσει σε ικανή απόσταση ευδιάκριτη πινακίδα, που να προειδοποιεί για την ύπαρξη εμποδίου σε συνδυασμό με κατάλληλη συσκευή προειδοποιητική της στάθμευσης, έτσι ώστε ο διερχόμενος …….. να αντιληφθεί έγκαιρα το σταθμευμένο όχημα και να προβεί στις δέουσες οδηγικές εκείνες ενέργειες προς αποτροπή τα κατά τα παραπάνω ένδικης σύγκρουσης και της εξ αυτού λόγου πρόκλησης σωματικής βλάβης του ……., ως ένας μέσος συνετός οδηγός, όπως θα έπραττε ένας οδηγός με τις ικανότητες, την εμπειρία, τις γνώσεις και δεξιότητες του ……… . Παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος ήταν σε θέση να εκτιμήσει την επικινδυνότητα της στάθμευσης του επικαθήμενου οχήματός του και τελώντας σε γνώση της απαγόρευσης στάθμευσης οχημάτων, παρέλειψε ωστόσο να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα εκείνα μέτρα προς αποτροπή της ένδικης σύγκρουσης, δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο κοινωνία κινδύνου για τους διερχόμενους από την εν λόγω οδό. Αντίθετα, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, η οδηγική συμπεριφορά του ενάγοντος …. … δεν βαρύνεται με οποιουδήποτε είδους υπαιτιότητα, καθώς αυτός κινείτο κανονικά στην πορεία του, χωρίς να προκύπτει ότι είχε υπερβεί το ανώτατο όριο ταχύτητας, δεδομένου ότι η στάθμευση του επικαθήμενου οχήματος χωρίς την τοποθέτηση προειδοποιητικής πινακίδας και ανάλογης συσκευής – λαμπτήρα αποτελούν τα γεγονότα εκείνα, που προκάλεσαν και συνδέονται αιτιωδώς με την ένδικη σύγκρουση, χωρίς στην αιτιώδη αυτή διαδρομή των γεγονότων να παρεμβάλλεται οποιαδήποτε ενέργεια-πράξη του ενάγοντος ………., ο οποίος χωρίς να παρεκκλίνει από την πορεία του εύλογα δεν μπόρεσε να αντιληφθεί έγκαιρα την ύπαρξη του σταθμευμένου επικαθήμενου οχήματος, καθώς ο φωτισμός της οδού ήταν ανεπαρκής, όπως προεκτέθηκε, με την έννοια ότι αυτός δεν ήταν επαρκής και σε τέτοιο βαθμό, που να επιτρέπει στους διερχόμενους να αντιληφθούν έγκαιρα οποιοδήποτε εμπόδιο στην πορεία τους και να επιχειρήσουν αποφευκτικό ελιγμό, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής. Εξαιτίας της προκληθείσας σωματικής βλάβης, ο ενάγων ……….διακομίστηκε με ασθενοφόρο όχημα του ΕΚ.Α.Β. στο Θριάσιο Γ. Ν. Ελευσίνας, όπου, αφού διενεργήθηκε ο απαραίτητος κλινικο- εργαστηριακός έλεγχος στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και έλαβε τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες, αποχώρησε λαμβάνοντας φαρμακευτική αγωγή και οδηγίες για επανεξέταση. Πλέον συγκεκριμένα, προκλήθηκε στον ενάγοντα μεγάλη και εμφανή ουλή στο μέτωπο, βλεφαρόπτωση στην αριστερή πλευρά του προσώπου του, θλαστικό τραύμα με ύβο της ράχης της μύτης του και στένωση της αριστερής ρινικής βαλβίδας. Έτσι, ο ενάγων εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος υπέστη μεταξύ άλλων θλαστικό μετώπου κεφαλής [θλαστικό τραύμα [ΑΡ] μετωπιαίας χώρας, όφρυος και άνω βλεφάρου (βλ. σχετικά την ιατρική βεβαίωση-γνωμάτευση της κλινικής Γενικής Χειρουργικής του Θριάσιου Γ.Ν. Ελευσίνας της 11/11/2014 με αριθ. πρωτ. ………, καθώς και την ιατρική βεβαίωση-γνωμάτευση της κλινικής πλαστικής χειρουργικής του Θριασίου Γ.Ν. Ελευσίνας)], ενώ και κατά την κλινική του εξέταση διαπιστώθηκε εγκάρσιο θλαστικό τραύμα της ράχης της ρινός. Πρόκληση βλάβης και τραυματισμός στο εν λόγω σημείο από άλλη αιτία δεν αποδείχθηκε, επομένως και ο εν λόγω τραυματισμός αποδίδεται στο ένδικο περιστατικό, συνυπολογιζόμενου και του ότι ο ενάγων επλήγη στο πρόσωπο. Ειδικότερα, κατόπιν εξέτασης του ενάγοντος από Ιατρούς, διαγνώστηκε ότι ο τελευταίος φέρει: (1) ουλή στην (ΑΡ) μετωπιαία χώρα με επέκταση επί του (ΑΡ.) οφρύος και βλεφάρου μήκους 12 εκ. και πλάτους 1 εκ. με συνοδό τραυματική διατομή του κροταφικού κλάδου του προσωπικού νεύρου, (2) ύβο επί της ραχέως της ρινός. Ως απόρροια του ενδίκου τροχαίου ατυχήματος αυτός φέρει επιμήκη, κάθετη ουλή επί της (ΑΡ) μετωπιαίας χώρας μήκους 12 εκ. και πλάτους 1 εκ. η οποία εκτείνεται επί του (ΑΡ) οφρύος και του άνω βλεφάρου. Διαφαίνεται πως υπέστη τραυματισμό του μετωπιαίου κλάδου του προσωπικού νεύρου με αποτέλεσμα τη μερική απονεύρωση του μετωπιαίου μυός (ΑΡ). Επιπροσθέτως, αυτός φέρει ύβο επί της ράχεως της ρινός αναφερόμενος ως απόρροια του τροχαίου ατυχήματος και συνοδό αναπνευστική δυσλειτουργία λόγω στένωσης της έσω ρινικής βαλβίδας αμφοτερόπλευρα, ενώ ο Πραγματογνώμονας αναφορικά με το υπό τον αριθμό 2 ερώτημα, ανέφερε τα ακόλουθα: «Οι σωματικές βλάβες του ενάγοντος, όπως τις περιέγραψα στο προηγούμενο ερώτημα, χρήζουν αποκατάστασης μιας και θα βελτιώσουν τόσο τη σωματική όσο και τη ψυχική υγεία του ενάγοντος, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την ανατομική θέση των βλαβών (πρόσωπο) και το νεαρό της ηλικίας του. Δεν απαιτούνται τέσσερεις (4) χειρουργικές επεμβάσεις μιας και η διατομή του κροταφικού κλάδου του προσωπικού νεύρου δεν δύναται να αποκατασταθεί και δεν υπάρχει συνοδός βλεφαρόπτωση- Χρήζει αποκατάστασης της περιγραφείσης ουλής στη (ΑΡ) μετωπιαία χώρα και της ρινικής λειτουργίας, καθώς και διόρθωση του μετατραυματικού ύβου. Η διενέργεια της αποκατάστασης αυτής δύναται να πραγματοποιηθεί άμεσα μιας και έχει παρέλθει ικανός και αναγκαίος χρόνος από το χρονικό σημείο του τραυματισμού. Προς αποκατάσταση των ανωτέρω βλαβών συνιστάται: 1 Χειρουργική αφαίρεση της ουλής στη (ΑΡ) μετωπιαία χώρα υπό γενική αναισθησία σε συνεργαζόμενο ιδιωτικό νοσοκομείο και πλαστική χειρουργική αποκατάσταση: Κόστος νοσηλείας διάρκειας μίας (ι) ημέρας, τρίκλινο δωμάτιο: χίλια (1.000,00) ευρώ, αμοιβή πλαστικού χειρουργού: δύο χιλιάδες (2.000,00) ευρώ, αμοιβή βοηθού χειρουργού: πεντακόσια (500,00) ευρώ, αμοιβή αναισθησιολόγου: πεντακόσια (500,00) ευρώ, συνολικό κόστος: τέσσερις χιλιάδες (4. οοο,οο) ευρώ. Η εφαρμογή laser, σύμφωνα με τις τελευταίες βιβλιογραφικές αναφορές, κρίνεται επιβεβλημένη μιας και η εφαρμογή laser προάγει την επούλωση των τραυμάτων και βελτιώνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ουλής. Συνιστάται η εφαρμογή τεσσάρων (4) συνεδριών laser με κόστος ανά θεραπεία: διακόσια (200,00) ευρώ, συνολικό κόστος θεραπειών laser: οκτακόσια (800, 00) ευρώ. 2. Διενέργεια λειτουργικής ρινοπλαστικής προς αποκατάσταση της φυσιολογικής ρινικής λειτουργίας και αποκατάσταση της εικόνας της ρινός: Κόστος νοσηλείας διάρκειας μίας (1) ημέρας, τρίκλινο δωμάτιο: χίλια πεντακόσια (1.500,00) ευρώ, αμοιβή πλαστικού χειρουργού: τρεις χιλιάδες πεντακόσια (3.500,00) ευρώ, αμοιβή βοηθού χειρουργού: πεντακόσια (500,00) ευρώ, αμοιβή αναισθησιολόγου: πεντακόσια (500,00) ευρώ, συνολικό κόστος: έξι χιλιάδες (6.οοο,οο) ευρώ», ενώ ως προς τον υπό το αριθμό 3 ερώτημα, ο Πραγματογνώμονας ανέφερε τα ακόλουθα: «Οι ενδεδειγμένες χειρουργικές επεμβάσεις προς αποκατάσταση των περιγραφεισών σωματικών βλαβών αναλύθηκαν στις απαντήσεις του δεύτερου (2ου) ερωτήματος. Η διατομή του κροταφικού κλάδου του προσωπικού νεύρου δεν δύναται να αποκατασταθεί και ως εκ τούτου ο εναγών θα εμφανίζει ισόβια παραμόρφωση κατά τη κίνηση των μυών του μετώπου» και τέλος ως προς το υπό τον αριθμό 4 ερώτημα ο εν λόγω Πραγματογνώμονας ανέφερε τα ακόλουθα: «Οι σωματικές βλάβες του ενάγοντος, όπως τις περιέγραψα, χρήζουν αποκατάστασης μιας και θα βελτιώσουν τόσο τη σωματική όσο και τη ψυχική υγεία του ενάγοντος, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την ανατομική θέση των βλαβών (πρόσωπο) όσο και το νεαρό της ηλικίας του. Η επαγγελματική και κοινωνική ζωή του ενάγοντος πιθανώς δεν θα επηρεαστούν από τις σωματικές βλάβες, τις οποίες φέρει και πιθανώς δεν θα διαταράξουν και την ικανότητά του για εξεύρεση εργασίας στον τομέα, που και σήμερα εργάζεται ή σε άλλον συναφές». Καταλήγει δε ο ως άνω πραγματογνώμονας στα ακόλουθα συμπεράσματα: «Οι σωματικές βλάβες του ενάγοντος, όπως τις περιέγραψα ανωτέρω, ως απόρροια του τροχαίου ατυχήματος, χρήζουν πλαστικής χειρουργικής αποκατάστασης και δύναται να αποκατασταθούν. Δεν δύναται να αποκατασταθεί η τραυματική διατομή του κροταφικού κλάδου του προσωπικού νεύρου, γεγονός, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την μη συμμετρική και ομαλή κίνηση των μυών του προσώπου. Ο ενάγων θα έχει μια παραμόρφωση μη αναστρέψιμη, η οποία θα είναι εμφανής κατά την κίνηση των μυών του προσώπου. Η αποκατάσταση των λοιπών σωματικών βλαβών θα βελτιώσει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία του ενάγοντος. Το συνολικό προβλεπόμενο κόστος πλαστικής χειρουργικής αποκατάστασης εκτιμάται πως θα ανέλθει στο χρηματικό ποσό των δέκα χιλιάδων οκτακοσίων (10.800,00) ευρώ και αναφέρεται σε τυπική νοσηλεία, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος πιθανών διεγχειρητικών ή μετεγχειρητικών επιπλοκών. Συνεπώς, ο ενάγων εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος υπέστη τις προαναφερόμενες σωματικές βλάβες, για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται να υποβληθεί στις προαναφερόμενες χειρουργικές επεμβάσεις, το συνολικό δε κόστος αυτών ανέρχεται ως ήδη εκτέθηκε σε δέκα χιλιάδες οκτακόσια (10.800,00) ευρώ. Υπέρ της αναγκαιότητας των παραπάνω χειρουργικών επεμβάσεων γνωματεύει με σαφήνεια ο ως άνω πραγματογνώμονας-ιατρός. Ως προς το κεφάλαιο αυτό ο ενάγων δεν προέβαλε οποιαδήποτε αιτίαση και δεν εφεσίβαλε την υπ’ αριθμόν 2.536/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αποδεχόμενος ουσιαστικά αυτήν ως προς τα κόστος των επεμβάσεων για την αποκατάσταση, γεγονός, που συνεκτιμάται για τον προσδιορισμό της ειδικής αποζημίωσης του άρθρου 931 και της ηθικής βλάβης, την οποία υπέστη, κατ’ άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα, ήτοι, ως προσδιοριστικό αυτών στοιχείο. Εξαιτίας του συγκεκριμένου ατυχήματος, ο ενάγων υπέστη τις προαναφερόμενες σωματικές βλάβες, οι οποίες κατόπιν των προτεινόμενων χειρουργικών επεμβάσεων μπορούν να αποκατασταθούν, με εξαίρεση τη διατομή του κροταφικού κλάδου του προσωπικού νεύρου, η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί και ως εκ τούτου ο ενάγων θα εμφανίζει ισόβια παραμόρφωση κατά την κίνηση των μυών του μετώπου (βλ. σχετικά σελ. 5,6 της από 21.12. 2020 ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με τη με αριθμό 3617/2019 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου Ιατρού ……….). Το γεγονός ότι συνεπεία του ένδικου ατυχήματος ο ενάγων έχει υποστεί μερική παράλυση του αριστερού μετωπιαίου κλάδου του προσωπικού νεύρου και ότι η βλάβη αυτή κρίνεται μόνιμη και μη αναστρέψιμη διαπιστώνει και ο διορισθείς τεχνικός σύμβουλος από πλευράς εναγόμενων …….. πλην όμως αναφέρει ότι δεν δημιουργεί λειτουργικό παρά μόνον αισθητικό πρόβλημα (βλ. σχετικά την από 21.12.2020 ιατρική γνωμάτευση του εν λόγω ιατρού). Επομένως, ο ενάγων, παρά τις προαναφερόμενες ενδεδειγμένες χειρουργικές επεμβάσεις, θα εξακολουθήσει να έχει μια παραμόρφωση μη αναστρέψιμη, η οποία θα είναι εμφανής κατά την κίνηση των μυών του προσώπου, ήτοι η κατάσταση αυτή, δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Με βάση δε τις ως άνω παραδοχές η εν μέρει απώλεια της εξωτερικής εμφάνισης ενός πλήρους υγιούς ατόμου συνιστά μόνιμη και διαρκή αναπηρία και παραμόρφωσή του, καθώς είναι δυνατόν να επηρεάσει αντικειμενικά και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων δυσμενώς το μέλλον του ενάγοντος και συγκεκριμένα την προσωπική και κοινωνική εξέλιξή του, αφού δημιουργεί σε αυτόν αισθήματα μειονεξίας στις συναναστροφές του. Εξαιτίας δε αυτού του γεγονότος είναι σφόδρα πιθανή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και τα διδάγματα της ανθρώπινης εμπειρίας, η δυσκολία ανάπτυξης σχέσεων, αλλά και η εν γένει ένταξή του σε κοινωνικές ομάδες, καθώς και η εμφάνισή του σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Συνεπώς, ο ενάγων δικαιούται ιδιαίτερη αυτοτελή αποζημίωση σε εύλογο κεφάλαιο εφάπαξ, η οποία, αφού ληφθεί υπόψη του είδος και οι συνέπειες της αναπηρίας και της παραμόρφωσής του, η ηλικία του και η έλλειψη υπαιτιότητάς του για τον τραυματισμό του, προσδιορίζεται στο χρηματικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000,00) Ευρώ (Ε). Επομένως, από την κατά τα παραπάνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του πρώτου (1ου) εναγόμενου- εφεσίβλητου προκλήθηκε ηθική βλάβη στον ενάγοντα- εκκαλούντα, και ως εκ τούτου συντρέχουν όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις, ώστε αυτός να δικαιούται χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που υπέστη και η οποία -χωρίς να είναι περιουσιακή ζημία- επήλθε επί προσβολής του εννόμου αγαθού της υγεία του (βλ. Γεωργιάδη – Σταθόπουλου, σελ. 114), υφίσταται δε αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της συμπεριφοράς του πρώτου (1ου) των εναγόμενων και της προσβολής του εννόμου αγαθού της υγείας του εκκαλούντος- ενάγοντος. Κατά συνέπεια, ο τελευταίος έχει νόμιμη αξίωση σε βάρος των εναγόμενων-εφεσίβλητων για την αποκατάσταση της μη περιουσιακής (ηθικής) ζημίας του, είναι δηλαδή δικαιούχος απαίτησης για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του, δεδομένης της ταραχής, της αναστάτωσης και του άλγους, τα οποία αυτός βίωσε, καθώς και της αναστάτωσης και της ταλαιπωρίας, την οποία αυτή υπέστη προς αποκατάσταση της υγείας του. Ως εκ τούτου και κατόπιν εκτιμήσεως των οικείων προσδιοριστικών παραγόντων, ήτοι των συνθηκών τέλεσης της αδικοπραξίας, της κοινωνικής απαξίας των συγκεκριμένων αστικών- ποινικών αδικημάτων, που τέλεσε ο πρώτος (1ος) εναγόμενος σε αντίθεση με τον ενάγοντα- εκκαλούντα, ο οποίος δεν εκδήλωσε συμπεριφορά, που να συνδέεται αιτιωδώς με την προκληθείσα σε αυτόν ηθική βλάβη, τις δυσμενείς συνέπειες, που είχε η αδικοπραξία για τον τελευταίο, της κοινωνικής και περιουσιακής κατάστασης των διαδίκων, και με βάση τέλος τα δεδομένα της κοινής πείρας, κρίνεται ότι προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, την οποία υπέστη για την τελεσθείσα σε βάρος του άδικη πράξη, όπως προεκτέθηκε και αναλύθηκε αυτή, πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι- εφεσίβλητοι και συγκεκριμένα ο καθένας από αυτούς σε ολόκληρο να καταβάλλουν στον ενάγοντα, ως χρηματική ικανοποίηση το χρηματικό ποσό των οκτώ χιλιάδων (8.000,00) Ευρώ (Ε), μη συνυπολογιζόμενου του χρηματικού ποσού των σαράντα τεσσάρων (44,00) Ευρώ (Ε), κατά το οποίο διατυπώθηκε επιφύλαξη από την πλευρά του, προκειμένου να νομιμοποιηθεί ως πολιτικώς ενάγων στην κατά του υπαιτίου οδηγού ποινική δίκη, και το οποίο ενόψει όλων των παραπάνω αλλά και του σκοπού της χρηματικής ικανοποίησης και της εξισορροπητικής λειτουργίας, που αυτή επιτελεί, πρέπει να θεωρηθεί δίκαιο, εύλογο και ανταποκρινόμενο στις συνέπειες της τελεσθείσας αδικοπραξίας, λαμβανομένης υπ’ όψιν κατά τον καθορισμό του ύφους της και της αρχής της αναλογικότητας. Παράλληλα προέκυψε ότι κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος το με αριθμό κυκλοφορίας ….. . παράνομα σταθμευμένο επικαθήμενο όχημα συνιδιοκτησίας κατά ποσοστό 50% από τον πρώτο (1ο) εναγόμενο και το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην τρίτη εναγόμενη, ασφαλιστική εταιρία. Έτσι, που έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, προβαίνοντας στις ίδιες παραδοχές, δεν υπέπεσε στις αποδιδόμενες με την υπό κρίση πλημμέλειες και ορθά εκτίμησε τις προσκομισθείσες ενώπιον του αποδείξεις, απορριπτόμενων των σχετικών δύο (2) λόγων, ως αβάσιμων. Κατόπιν τούτων και μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς εξέταση, η υπό κρίση έφεση πρέπει να απορριφθεί, ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ενόψει δε της απόρριψης της ένδικης εφέσεως, πρέπει να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 Κ. Πολ.Δ., η εισαγωγή του παραβόλου της εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο. Διάταξη για δικαστική δαπάνη δεν θα διαληφθεί στην παρούσα, καθώς απολείπονται οι εφεσίβλητοι και ως εκ τούτου δεν υποβλήθηκε προς τούτο σχετικό αίτημα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ ερήμην των εφεσίβλητων στην υπό στοιχεία (Ι) έφεση και αντίστοιχα εκκαλούντων στην υπό στοιχεία (ΙΙ) έφεση των: (1) ……….. και (2) Της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλειών, με την επωνυμία «………..», και διακριτικό τίτλο <<………>>.
-ΟΡΙΖΕΙ παράβολο διακοσίων πενήντα (250) ευρώ, για την περίπτωση άσκησης από αυτούς ανακοπής ερημοδικίας.
-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 12/12/2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ.) ……/(Ε.Α.Κ.Δ.) ……../16-12-2022 έφεση των: (1) ……… και (2) Της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλειών, με την επωνυμία «……..», και διακριτικό τίτλο <<……….>>.
-ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του υπ’ αριθμόν ………../ 2022 παραβόλου, το οποίο κατέθεσαν οι εκκαλούντες …….. κ.λ.π., κατά την άσκηση της έφεσής τους.
-ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου …….. για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο χρηματικό ποσό των πεντακοσίων (500,00) Ευρώ (Ε)
-ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την από 27/10/2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …./17-11-2022 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …/17-11-2022 έφεση του …………
-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσία.
-ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του υπ’ αριθμόν αραβόλου, το οποίο κατέθεσε ο εκκαλών …, κατά την άσκηση της έφεσής του.
-ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίασή του, απόντων των διαδίκων και του πληρεξούσιου Δικηγόρου του εκκαλούντος …….., στον Πειραιά, την 25η Οκτωβρίου 2023.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ