ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
4ο τμήμα
Περίληψη
Αγωγή καταδίκης σε χρηματική ποινή (άρθρα 947 παρ.1 και 950 παρ.2) λόγω παραβίασης δικαιώματος επικοινωνίας του ενάγοντος με τα τέκνα του. ¨Αρνηση τέκνων για ορισμένο χρονικό διάστημα, παράβαση απόφασης νοούμενη ως ενιαία συμπεριφορά. Εκκαλεί απόφαση δέχεται εν μέρει αγωγή
Αριθμός απόφασης : 57/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(4ο τμήμα)
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια Δικηγόρο της Αικατερίνη-Παρασκευή Αγγελοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ : …………………. ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας του Δικηγόρου Μαργαρίτας Πετράκη.
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος άσκησε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς την από 24-1-2018 και με αριθ. κατάθεσης ………./2018, αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 2282/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που έκανε αυτή δεκτή. Κατά της απόφασης αυτής η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα άσκησε την από 16.7.2020 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2021 έφεσή της, η συζήτηση της οποίας ορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 19.5.2022, οπότε και αναβλήθηκε για την παρούσα συνεδρίαση.
Στη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο, η πληρεξούσια Δικηγόρος της εκκαλούσας αναφέρθηκε στις προτάσεις που προκατέθεσε και η πληρεξούσια Δικηγόρος του εφεσίβλητου στις έγγραφες προτάσεις της.
AΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 16.7.20202 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2021 έφεση της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας κατά της με αριθμό 2282/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, (άρθρου 614 επ ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης (άρθρο 518 §1). Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων της κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία, δεδομένου ότι έχει κατατεθεί το απαιτούμενο παράβολο της έφεσης, ποσού 100 € (βλ. το με αρ. ………….. e παράβολο (άρθρο 495 § 3 εδ. τελ. ΚΠολΔ). Πρέπει συνεπώς να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος εξέθετε στην αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (από 24.1.2018 και με αρ. καταθ. …………./2018) ότι με την με αρ. 1271/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, ορίστηκε προσωρινά ο τρόπος και οι ημέρες επικοινωνίας αυτού με τις ανήλικες θυγατέρες του ……. και …….., η επιμέλεια του οποίου ανατέθηκε προσωρινά στην εναγόμενη μητέρα αυτών και ορίστηκε χρηματική ποινή 200 € και προσωπική κράτηση 10 ημερών για κάθε παράβαση ¨Ότι παρόλο που η απόφαση κοινοποιήθηκε στην εναγομένη στις 28-7-2017 με επιταγή προς εκτέλεση, η εναγόμενη για το διάστημα από 9.9.2017 έως 23.11.2017 (16 φορές) παρέβη την άνω απόφαση καθώς δεν παρέδωσε τις ανήλικες στον ενάγοντα όπως είχε υποχρέωση. Με βάση το ιστορικό αυτό ζήτησε βεβαιωθεί η παράβαση των άνω απόφασης και καταδικαστεί η εναγομένη για κάθε παράβαση της απόφασης στο ποσό των 200 € και προσωπική κράτηση 10 ημερών ήτοι 3.400 € με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και 170 ημέρες προσωπική κράτηση και να επιβληθούν σε βάρςο της τα δικαστικά του έξοδα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αφού απέρριψε το παρεπόμενο αίτημα τοκοδοσίας έκανε δεκτή την αγωγή και κατά της απόφαση αυτής παραπονείται η εκκαλούσα εναγόμενη για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου.
Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 950 παρ.2 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με τη διάταξη του άρθρου ογδόου του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, αν παρεμποδίζεται το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο, η απόφαση που ρυθμίζει την επικοινωνία μπορεί να απειλήσει με χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση εκείνον που εμποδίζει την επικοινωνία και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 947 ΚΠολΔ. Κατά τη σαφή έννοια της άνω διάταξης του άρθρου 950 παρ. 2 ΚΠολΔ, βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή της αποτελεί το γεγονός ότι εκείνος που παρεμποδίζει το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο ενεργεί με πρόθεση ματαίωσης και αποτροπής αυτής, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται και όταν ο υπόχρεος παροτρύνει ή εξωθεί το τέκνο να αποφύγει την επικοινωνία (ΑΠ 1395/2008, ΑΠ 429/2002 ΝοΒ 50.1863, ΕλΔ 43.1621, ΑΠ 422/1999 ΕλΔ 40.1546, ΑΠ 499/1994 ΕλΔ 36.140, ΑΠ 1241/1987 ΝοΒ 36.1444, ΑΠ 42/1985 ΑρχΝ 36.642). Εξάλλου, κατά το άρθρο 947 παρ.1 ΚΠολΔ, όταν ο οφειλέτης έχει υποχρέωση να παραλείψει ή να ανεχθεί πράξη, το δικαστήριο για την περίπτωση που παραβεί την υποχρέωσή του, απειλεί για κάθε παράβαση χρηματική ποινή έως εκατό χιλιάδες [100.000] € υπέρ του δανειστή και προσωπική κράτηση έως ένα έτος. Αν η απειλή της χρηματικής ποινής και της προσωπικής κράτησης δεν περιέχεται στην απόφαση που καταδικάζει τον οφειλέτη να παραλείψει ή να ανεχθεί πράξη, απαγγέλεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο. Από την ως άνω διάταξη του άρθρου 947 § 1 του ΚΠολΔ, η οποία, κατά το μέρος, που προβλέπει ποινές, έχει χαρακτήρα κανόνα ουσιαστικού δικαίου, εφόσον με αυτή θεσπίζεται ενοχή από αδικοπραξία, προκύπτει ότι η διαδικασία της έμμεσης αυτής αναγκαστικής εκτέλεσης διέρχεται δύο στάδια και απαιτεί την έκδοση δύο δικαστικών αποφάσεων. Κατά το πρώτο στάδιο βεβαιώνεται με την απόφαση η υποχρέωση του εναγομένου σε παράλειψη ή ανοχή της πράξης, εναντίον του απειλούνται για την περίπτωση παράβασης της σχετικής υποχρέωσής του οι ποινές αθροιστικά και καθορίζονται το ποσό της χρηματικής ποινής και ο χρόνος της προσωπικής κράτησης. Κατά το δεύτερο στάδιο γίνεται διάγνωση της παράβασης, βεβαιώνεται δηλαδή εκ μέρους του καθ’ ου η εκτέλεση παραβίασης της υποχρέωσής του προς παράλειψη ή ανοχή και καταδικάζεται ο οφειλέτης στην καταβολή της χρηματικής ποινής και σε προσωπική κράτηση [ΑΠ 1006/2023, ΑΠ 927/2020, 1333/2020, 804/2018]. Η απόφαση επί της δεύτερης αγωγής, η οποία εισάγει διαγνωστική δίκη [με σκοπό την απόκτηση εκτελεστού τίτλου] αποτελεί τον εκτελεστό τίτλο για την εφαρμογή των κυρώσεων εκ μέρους του δανειστή, (ΑΠ 134/2015, ΑΠ 1593/2011, ΑΠ 1274/2010 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Προϋποθέσεις είναι : 1) ύπαρξη εκτελεστού τίτλου, που ενσωματώνει την εκτελούμενη απαίτηση και απειλεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση, 2) επίδοση της απόφασης αυτής με επιταγή προς εκτέλεση και 3) παράβαση από τον καθ’ ού η εκτέλεση των διατάξεων της απόφασης και τα στοιχεία αυτά πρέπει να περιλαμβάνονται στο δικόγραφο της αγωγής περί απαγγελίας προσωπικής κράτησης και επιβολής χρηματικής ποινής για μη συμμόρφωση του καθ’ ού η εκτέλεση προς τις διατάξεις της απόφασης για παράλειψη ή ανοχή πράξεως. Αρμόδιο να βεβαιώσει την παράβαση και να καταδικάσει στη χρηματική ποινή και στην προσωπική κράτηση είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο, η δε σχετική αγωγή είναι καταψηφιστική. Ιδιαίτερο δε αίτημα για τη βεβαίωση της δεν απαιτείται, διότι στο αίτημα για την καταδίκη σε χρηματική ποινή και σε προσωπική κράτηση εμπεριέχεται και αίτημα για τη βεβαίωση της παραβάσεως, αφού η τελευταία αποτελεί τον πυρήνα της αγωγής και προϋπόθεση της καταδίκης. Σε περίπτωση περισσότερων παραβάσεων, οι οποίες διαπιστώνονται δικαστικώς, οφείλονται ισάριθμες χρηματικές ποινές και χωρεί καταδίκη σε προσωπική κράτηση για κάθε παράβαση. Όταν όμως, μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα συντρέξουν περισσότερες παραβάσεις που συνιστούν διαρκή ενέργεια ή συγκροτούν μία φυσική ενότητα ενέργειας, τότε επιβάλλεται μία μόνο ποινή και όχι αθροιστικά τόσες ποινές όσες και οι μερικότερες παραβάσεις (ΑΠ 178/2003 ΕλΔ 44.737, ΑΠ 1140/1999 ΕλΔ 41.384). Η διάταξη του άρθρου 947 ΚΠολΔ έχει εφαρμογή μόνο όταν το περιεχόμενο της παράλειψης ή ανοχής αφορά στο μέλλον και όταν η υποχρέωση για παράλειψη ή ανοχή θεμελιούται σε δικαστική απόφαση, όπως συνιστά, μεταξύ άλλων, και η απόφαση που διατάζει ασφαλιστικό μέτρο και εκδίδεται στο πλαίσιο προσωρινής ρύθμισης κατάστασης κατ` άρθρο 731 ΚΠολΔ, καθόσον, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 700 παρ. 1 ΚΠολΔ, η απόφαση αυτή εκτελείται κατά τις διατάξεις της αναγκαστικής εκτέλεσης. Εξάλλου, με βάση τη διάταξη του άρθρου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 693 ΚΠολΔ, να εγείρει τακτική αγωγή για την κύρια υπόθεση εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την έκδοση της αυτής ως άνω απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων, εκτός αν το Δικαστήριο όρισε κατά την κρίση του μεγαλύτερη προθεσμία για την άσκηση της αγωγής. Αντιθέτως, αν παρέλθει άπρακτη η ανωτέρω προθεσμία των τριάντα(30) ημερών αίρεται αυτοδικαίως και άνευ έκδοσης αντίστοιχης δικαστικής απόφασης το διαταχθέν και ήδη επιβληθέν ασφαλιστικό μέτρο, αλλά διατηρούνται οι έννομες συνέπειες, τις οποίες επέφερε ή εν λόγω απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων έως την αποδυνάμωσή της, εκτός αν εκδόθηκε εντός της προρρηθείσας 30ήμερης προθεσμίας διαταγή πληρωμής. Η ρύθμιση αυτή, η οποία έχει τεθεί στο κεφάλαιο των γενικών διατάξεων για τα ασφαλιστικά μέτρα, έχει χαρακτήρα γενικής ισχύος και, ελλείψει πρόβλεψης οιασδήποτε ειδικότερης εξαίρεσης στην εφαρμογή της, συνάγεται ότι καταλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις λήψης ασφαλιστικών μέτρων. Η αυτοδίκαιη άρση του διαταχθέντος ασφαλιστικού μέτρου δεν καθιστά ανυπόστατη την ήδη εκδοθείσα απόφαση, αλλά ανακόπτεται αποκλειστικώς και μόνο η νομιμότητα της συνέχισης ισχύος της και η ανάδυση από εννόμων συνεπειών, υπό την έννοια ότι δεν δύναται στο εξής να θεμελιώσει καθεαυτήν έγκυρες διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης. Δεν είναι όμοια, όμως, η περίπτωση κατά την οποία ο διάδικος, ο οποίος με αίτησή του πέτυχε την έκδοση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος οφειλέτη του, με την οποία υποχρεώθηκε ο τελευταίος σε υποχρέωση παράλειψης πράξης ή ανοχή πράξης και απειλήθηκαν κατ’ αυτού οι ποινές έμμεσης εκτέλεσης, μετά την έκδοση αυτής της απόφασης, παραιτηθεί από την αγωγή που ήδη είχε ασκήσει για την κύρια υπόθεση, είτε από την αγωγή που ασκήσει εντός της ορισθείσας προθεσμίας. Σ’ αυτή την περίπτωση αναιρούνται οι συνέπειες της άσκησης της αγωγής ως διαδικαστικής πράξης και δεν προκαλείται αυτοδίκαιη άρση του ασφαλιστικού μέτρου που διατάχθηκε, αλλά συντρέχει λόγος για να ζητηθεί η ανάκληση της σχετικής απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 698 παρ. 1 εδ. δ’ ΚΠολΔ, ενώ μέχρι, την ανάκληση της απόφασης, αυτή παράγει τις συνέπειές της (ΑΠ 1315/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Βαθρακοκοίλης ΚΠολΔ, άρθρο 693 αρ.18, 698 αρ.11 ).
Στην προκειμένη περίπτωση στην υπό κρίση αγωγή, περιλαμβάνονται τα αναγκαία στοιχεία που θεμελιώνουν την αξίωση του ενάγοντος, καθώς προσδιορίζεται ο εκτελεστός τίτλος και οι σχετικές με το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο διατάξεις με την απειλούμενη χρηματική ποινή για κάθε παράβαση, η επίδοση του εκτελεστού τίτλου στην εναγόμενη με επιταγή προς συμμόρφωση και η αρνητική συμπεριφορά αυτής. Η αγωγή δεν καθίσταται αόριστη από τον εσφαλμένο αριθμητικό υπολογισμό, αναφοράς παραβάσεων της απόφασης για 16 ημερομηνίες, ενώ το αγωγικό αίτημα έχει υπολογισθεί επί 17 φορές, καθώς η χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση θα υπολογισθεί για τις ημερομηνίες που αναφέρονται. Στοιχείο της αγωγής δεν είναι επίσης η άσκηση κύριας αγωγής δεδομένου ότι η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων αναδίδει τις συνέπειές της έως την αποδυνάμωσή της, αν δεν ασκηθεί τελικώς η κύρια αγωγή. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο έκρινε ορισμένη την αγωγή δεν έσφαλε και πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος της έφεσης ως αβάσιμος.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (βλ. πρακτικά συνεδρίασης αυτού) των με αρ. …/2018 και …./2018 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ……. και ………. ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιά, που ελήφθησαν με την επιμέλεια του ενάγοντος κατόπιν νομότυπης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης της εναγόμενης (βλ. την με αρ. …./30.1.2018 έκθεση επιδόσεως του δικ. επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά …….. και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για να χρησιμεύσουν για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και τέλος λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της κοινής πείρας, των φωτογραφιών των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι ενάγων …… και εναγόμενη ……… τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο, κατά το Ανατολικό Ορθόδοξο Δόγμα, στον Ιερό Ναό …….. Νίκαιας Αττικής, στις 7/7/2012, από τον οποίο απέκτησαν δύο ανήλικα τέκνα, την …….., η οποία γεννήθηκε στις 16/1/2014 και τη …………, η οποία γεννήθηκε στις 4/2/2016. Η έγγαμη συμβίωσή τους διακόπηκε οριστικά από τον Απρίλιο του 2017. Δυνάμει της με αρ. 1271/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων ανατέθηκε προσωρινά στην εναγόμενη μητέρα τους ………… και ρυθμίστηκε προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος με τα τέκνα του α) κάθε Πέμπτη από ώρα 17.00 έως 21.00, β) κάθε δεύτερη βδομάδα, από ώρα 10.00 του Σαββάτου έως ώρα 20.00 της Κυριακής, γ) μία εβδομάδα τις διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα εναλλάξ και στις θερινές διακοπές τα ζυγά έτη από την 1 έως την 17η Αυγούστου και τα μονά από τις 17 έως 26 Αυγούστου. Σε βάρος της εναγομένης απειλήθηκε χρηματική ποινή 200,00 € και προσωπική κράτηση 10 ημερών για κάθε περίπτωση παράβασης της διάταξης της απόφασης περί επικοινωνίας. Η άνω απόφαση όρισε επιπλέον προθεσμία 3 μηνών από τη δημοσίευσή της (25.7.2017) για άσκηση κύριας αγωγής. Αντίγραφο εξ απογράφου της άνω απόφασης με την από 28.7.2017 επιταγή προς εκτέλεση επιδόθηκε στην εναγόμενη στις 28.7.2017 (βλ. την με αρ, …./28.7.2017 έκθεση επίδοσης του δικ. επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ……… Ο ενάγων εξάλλου κατέθεσε στις 23.10.2017 την από 23.10.2017 και με αρ. καταθ. ……./2017 αγωγή του με αίτημα την ρύθμιση της επικοινωνίας, την οποία επέδωσε στην εναγόμενη στις 24.10.2017 (…….. Δ/24.10.2017 του δικ. επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ……..) δηλαδή εντός της άνω προθεσμίας των 3 μηνών. Μεταγενέστερα, στις 7.2.2018 παραιτήθηκε του δικογράφου της άνω αγωγής με προφορική δήλωση της πληρεξουσίας του Δικηγόρου που καταχωρίστηκε στα πρακτικά (βλ. τα με αρ. 77/2018 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) όμως με βάση τα όσα εκτέθηκαν, η παραίτηση αυτή δεν έχει ως συνέπεια την αυτοδίκαιη παύση της ισχύος της της άνω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, παρά συνιστά λόγο ανάκλησης αυτής (άρθρο 698 παρ. 1 εδ. δ’ ΚΠολΔ), ενώ ο ενάγων άσκησε νέα αγωγή στις 21.5.2018 (με αριθ. κατάθεσης ……./2018), επί της οποίας έχει εκδοθεί η με αριθμό 3043/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Περαιτέρω από τα ίδια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ένας από τους λόγους του χωρισμού των διαδίκων ήταν οι υποψίες της εναγόμενης ότι ο ενάγων εκδήλωνε ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά έναντι του μεγαλύτερου τέκνου τους ….., η οποία παρατήρησε ερυθρότητα στα γεννητικά όργανα (αιδοίο) της ανήλικης. Η βασιμότητα των υποψιών αυτών δεν πιθανολογήθηκε από την ως άνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία καθόρισε τον άνω τρόπο επικοινωνίας του εναγόμενο με τα τέκνα του με τον τρόπο προαναφέρθηκε, παρέχοντας σ’ αυτόν τη δυνατότητα να βλέπει τα τέκνα του, χωρίς την παρουσία τρίτων μία φορά την εβδομάδα, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο με διανυκτέρευση, κι επιπλέον στις διακοπές Χριστουγέννων και θερινές διακοπές για συνεχές χρονικό διάστημα (1 εβδομάδα και 17 ημέρες αντίστοιχα). Η εναγόμενη παρά το ότι δεν είχε συμμορφωθεί με την προσωρινή διαταγή παρέδωσε τα τέκνα στον ενάγοντα για να περάσουν τις θερινές διακοπές το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου του 2017. Μετά την επάνοδο των τέκνων η μεγάλη κόρη ….. εμφάνισε σπυράκια στο σώμα της κι επιθετική συμπεριφορά και διαταραχές ύπνου, η δε Δήμητρα παρουσίασε διάρροια και πυρετό. Η κατάστασή τους αυτή αποδόθηκε σε συνδυασμό παραγόντων, κυρίως στον αποχωρισμό από την μητέρα τους σε πολύ μικρή ηλικία για μεγάλο χρονικό διάστημα και τον χωρισμό των γονέων τους και όχι ευθέως σε αρνητική επενέργεια του ενάγοντος (βλ. ιδίως την από 8.1.2018 βεβαίωση της κλινικής ψυχολόγου παιδοψυχολόγου ………….) Στις 7.9.2017 ο ενάγων μετέβη εκ νέου να παραλάβει τα τέκνα του για την καθορισθείσα επικοινωνία, όμως συνέβη επεισόδιο μεταξύ των διαδίκων, καθώς η …… αρνήθηκε να πάει με τον πατέρα της με αποτέλεσμα ο ενάγων να την τραβήξει με τη βία προς το μέρος του προξενώντας σωματική βλάβη στην εναγόμενη, τέως σύζυγό του που παρεμβλήθηκε (βλ. την από 8.9.20187 ιατροδικαστική έκθεση κατά την οποία διαπιστώθηκε ερυθρότης αριστερού βραχίονος και κεφαλαλγία της εναγόμενης). Μετά το περιστατικό αυτό, δεν πραγματοποιήθηκε καμία επικοινωνία του ενάγοντος με τα τέκνα του, τις καθορισμένες ημερομηνίες 9.9.2017, έως 23.11.2017 και ειδικότερα 9.9.2017, 21.9.2017, (δεν αναφέρεται στην αγωγή η 14.9.2017) 23.9.2017, 28.9.2017, 5.10.2017, 7.10.2017, 12.10.2017, 19.10.2017, 21.10.2017, 26.10.2017, 2.11.2017, 4.11.2017, 9.11.2017, 16.11.2017, 18.11.2017 και 23.11.2017, ο δε ενάγων υπέβαλε ισάριθμες μηνύσεις σε βάρος της εναγόμενης συζύγου του για παράβαση του άρθρου 232 Α του τότε ισχύοντος Π.Κ. Σύμφωνα με την από 27.11.2017 έκθεση παιδοψυχολόγου – κλινικής ψυχολόγου ……, την οποία προσκόμισε η ενάγουσα, μετά το βίαιο επεισόδιο μεταξύ των διαδίκων ενώπιον των παιδιών στις 7.9.2017, η ανήλικη ……. (ηλικίας 3,5 ετών) εμφάνιζε άγχος, ανησυχία, ανασφάλεια φόβο, θυμό κι επιθετικότητα και άρνηση σχετικά με την επαφή με τον πατέρα, από δε την ψυχολογική εκτίμηση της άνω ανήλικης προκύπτει ότι ήταν εμφανώς αρνητικά καταγεγραμμένη στον ψυχισμό της η πατρική φιγούρα, καθώς η συμπεριφορά του πατέρα της (δεν διευκρινίζεται αν αφορά μόνο την ίδια ή και την μητέρα της) της είχε προκαλέσει άγχος φόβο και ανασφάλεια κι επιβάρυνε αναπόφευκτα το συναίσθημά της. Κατά την ίδια ψυχολόγο στην παρούσα φάση η επικοινωνία δεν ήταν δυνατό να υλοποιηθεί, καθώς και τα δύο παιδιά και ειδικά η ….. δήλωνε σταθερά άρνηση και απροθυμία στην επικοινωνία με τον πατέρα. Η ανωτέρω ψυχολόγος πάντως δεν πήρε θέση για τον αν ο ενάγων είχε προβεί σε σεξουαλική κακοποίηση της άνω θυγατέρας του αναφέροντας ότι λόγω της παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης που διενεργήθηκε από τον ορισθέντα πραγματογνώμονα δεν προέβη σε ενδελεχή εξέταση του τέκνου , αναφορικά με την σεξουαλική του παραβίαση από τον πατέρα. Όμως στις 9.11.2017 έλαβε χώρα συνάντηση του ορισθέντος (στην ποινική δικογραφία) πραγματογνώμονα παιδοψυχίατρου ………… του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών με την ανήλικη …., παρουσία των διαδίκων, εναγόμενης και ενάγοντος (είχαν προηγηθεί 2 συναντήσεις, χωρίς τον ενάγοντα) όπου η ανήλικη, ενώ αρχικά αρνήθηκε να συναντηθεί με το πατέρα της και ήταν αμήχανη, με την πάροδο του χρόνου έπαιξε μαζί του δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη, με ευχάριστη διάθεση και χωρίς να απευθυνθεί στην μητέρα της για ασφάλεια. Την συνάντηση αυτή ο πραγματογνώμων χαρακτήρισε ρέουσα, με εμπιστοσύνη, χωρίς φόβο και μη αναμενόμενη, αν ο πατέρας είχε προκαλέσει πόνο στο παιδί. Ο ίδιος πραγματογνώμων έκρινε αβάσιμες τις καταγγελίες της εναγόμενης για σεξουαλική παρενόχληση της …. από τον ενάγοντα, αναφέροντας ότι η ερυθρότητα στη περιοχή των γεννητικών οργάνων της ανήλικης … θα μπορούσε να αποδοθεί σε πλημμελή φροντίδα υγιεινής ή σε αυνανιστική δραστηριότητα του τέκνου. Aπό τα παραπάνω καταφαίνεται, ότι αρχικά υπήρχε πράγματι άρνηση των τέκνων του ενάγοντος να επικοινωνήσουν μαζί του (και κυρίως της μεγαλύτερης ………. που είχε περισσότερο συγκροτημένο λόγο, καθώς η μικρότερη ….. ήταν 1,5 ετών), που οφειλόταν και στην συμπεριφορά του ιδίου του ενάγοντος έναντι της εναγόμενης, στο επεισόδιο της 7.9.2017. ¨Όμως το αρνητικό αυτό συναίσθημα δεν υπήρχε στις αρχές Νοεμβρίου του 2017, όπως διαπίστωσε και ο ορισθείς πραγματογνώμων, χωρίς οι διαπιστώσεις αυτού να αναιρούνται από την έκθεση της ψυχολόγου …….., η οποία ενώ ανέφερε για αρνητικά συναισθήματα των τέκνων του έναντι του ενάγοντος, δεν προσδιόρισε το χρόνο των συναντήσεων, όπου διαπίστωσε αυτά (αν δηλαδή αυτά υπήρχαν αμέσως μετά το συμβάν της 7.9.2017 ή και μεταγενέστερα). Επισημαίνεται ότι ο ενάγων προσερχόταν κανονικά στην οικία της εναγόμενης για την ορισθείσα επικοινωνία, η τελευταία όμως αρνείτο να παραδώσει τα τέκνα και συνήθως δεν απαντούσε ούτε στην κρούση του θυροτηλέφωνου (βλ. καταγραφές βιβλίου συμβάντων). Μόνο στις 14.9.2017 δήλωσε στα αστυνομικά όργανα ότι τα τέκνα δεν επιθυμούσαν να επικοινωνήσουν με τον ενάγοντα. Ακόμα είναι άξιο μνείας ότι η εναγόμενη, ενώ δεν εφάρμοζε την άνω απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, δεν υπέβαλε αίτηση ανάκλησης αυτής, παρά στις 28.11.2017 (αρ. καταθ. …../2017, όπου με την προσωρινή διαταγή της 7.12.2017 χωρίς να πιθανολογηθεί σεξουαλική κακοποίηση των τέκνων, καθορίστηκε τρόπος επικοινωνίας κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη από ώρα 16.30 έως ώρα 20.00 στην οικία της αιτούσας, με τη παρουσία του παππού της πατρικής γραμμής και της γιαγιάς της μητρικής γραμμής των ανηλίκων. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η με αρ. 286/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που μεταρρύθμισε την με αρ. 1271/2017 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, καθορίζοντας τρόπο επικοινωνίας κάθε Τρίτη και Πέμπτη ώρα 17.00 και 20.30 και κάθε πρώτη και Τρίτη Κυριακή από ώρα 11.00 έως 14.00 με την παρουσία της μητέρας της αιτούσας και προαιρετικώς του πατέρα του. ¨Ήδη ο ενάγων με το με αρ. …../2020 βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου του Ναυτοδικείου Πειραιώς έχει απαλλαγεί από κάθε κατηγορία σε σχέση με την ανήλικη θυγατέρα του και με την με αρ. 298/2021 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς έχει καθορισθεί συνεπιμέλεια μεταξύ των διαδίκων με εναλλασσόμενη διαμονή των ανηλίκων τέκνων. Από τα παραπάνω αποδεικνύεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ότι το χρονικό διάστημα της συνάντησης της ανήλικης ….. με τον πραγματογνώμονα, όπου καταγράφηκε η θετική αλληλεπίδρασή της με τον ενάγοντα πατέρα της και λίγο νωρίτερα (αρχές Νοεμβρίου 2017), με την πάροδο ικανού διαστήματος από το περιστατικό της 7.9.2017, η εναγόμενη αδικαιολόγητα δεν παρέδωσε τα τέκνα στον ενάγοντα, για την καθορισθείσα επικοινωνία, χωρίς μάλιστα καθόλου να αιτιολογήσει την άρνησή της αυτή, επικαλούμενη την επιθυμία των τέκνων της να μην τον συναντήσουν κι ενώ για το διάστημα αυτό δεν υπήρχε παιδοψυχιατρική εκτίμηση που επιβεβαιώνει την άρνηση αυτών. Το διάστημα αυτό 2.11.2017 – 23.11.2017, όπως εκτέθηκε, η με αρ. 1270/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που είχε καθορίσει την επικοινωνία του ενάγοντος με τα ανήλικα τέκνα του ήταν σε ισχύ, αφού δεν είχε ανακληθεί. Συνεπώς η εναγόμενη υπαιτίως δεν παρέδωσε τα τέκνα για την καθορισμένη επικοινωνία στις 2.11.2017, 4.11.2017, 9.11.2017, 16.11.2017, 18.11.2017 και 23.11.2017, όμως πρόκειται για μία ενιαία εξακολουθητική συμπεριφορά, ώστε θα της επιβληθεί μία ποινή για την αποτροπή υπέρμετρων κυρώσεων σε βάρος της και τη διευκόλυνση της διαδικασίας και του τρόπου υπολογισμού της ποινής. Λαμβάνοντας υπόψη το επίδικο χρονικό διάστημα και τον αριθμό των παραβάσεων η ποινή πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 600,00 € και η προσωπική κράτηση αυτής σε χρονικό διάστημα 3 ημερών. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή έκανε στο σύνολό της δεκτή την αγωγή του ενάγοντος έσφαλε και συνεπώς κατά παραδοχή των λοιπών λόγων της έφεσης (2ου -4ου) θα πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση και ως ουσιαστικά βάσιμη. Να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να διακρατηθεί η αγωγή από το παρόν Δικαστήριο, να βεβαιωθεί ότι η εναγόμενη παραβίασε με πρόθεση την με αρ. 1271/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, ως προς τη διάταξή της για την επικοινωνία του ενάγοντος με τα τέκνα του, για το διάστημα από 2.11.2017 έως 23.11.2017 και να καταδικασθεί σε χρηματική ποινή 600 € και προσωπική κράτηση 5 ημερών. Λόγω του ότι εξαφανίσθηκε η εκκαλούμενη απόφαση θα πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στην εκκαλούσα (άρθρο 495 ΚΠολΔ). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας αυτών, αλλά και εύλογης αμφιβολίας ως προς την έκβαση τη δίκης (άρθρο 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ουσίαν την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη, με αρ. 2282/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στην εκκαλούσα που κατέθεσε αυτό.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 24.1.2018 και με αρ. καταθ. ……./2018 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.
ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ότι η εναγόμενη παρέβη την με αρ. 1271/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, ως προς τη διάταξή της για την επικοινωνία του ενάγοντος με τα ανήλικα τέκνα του, για το διάστημα από 2.11.2017 έως 23.11.2017.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ αυτή σε χρηματική ποινή εξακοσίων (600) € και προσωπική κράτηση διάρκειας πέντε (5) ημερών.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 5.2.2024.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ