Αριθμός 58/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Γεώργιο Σαπουντζάκη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Εταιρείας με την επωνυμία «…………..», η οποία εδρεύει στην …. Αττικής (οδός ………) (ΑΦΜ ……….) και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Νικόλαο Μουρδουκούτα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εκκαλούσα-εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 19.9.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1464/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη με την από 15.10.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2020- ……../2020) έφεσή της και β) η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη-εκκαλούσα με την από 12.10.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2020-……../2020) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης-εκκαλούσας, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, οι: α) από 12-10-2020 και με αριθμ.κατάθ………/12-10-2020 και β) από 15-10-2020, με αριθμ.κατάθ. ………./15-10-2020. Οι εφέσεις αυτές στρέφονται κατά της με αριθμ. 1464/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των περιουσιακών- εργατικών διαφορών. Πρέπει, επομένως, να ενωθούν και συνεκδικασθούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, καθ’ όσον προσβάλλουν την ίδια απόφαση, υπάγονται στην ίδια διαδικασία και στην αρμοδιότητα του ίδιου Δικαστηρίου και από τη συνεκδίκασή τους διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρ. 246 ΚΠολΔ σε συνδ. με άρθρ. 524 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Οι ως άνω εφέσεις έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 511, 513 περ. β`, 516 παρ.1 και 2, 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), ήτοι, εντός διετίας από την δημοσίευση, την 23-4-2020, της εκκαλούμενης απόφασης, καθώς δεν προκύπτει επίδοση αυτής. Περαιτέρω, οι εφέσεις αυτές αρµοδίως φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 § 2 του Ν. 3994/2011). Πρέπει, επομένως, να γίνουν δεκτές, κατά το τυπικό τους μέρος και να ερευνηθούν, περαιτέρω, κατ’ ουσίαν, κατά την ίδια παραπάνω ειδική διαδικασία (άρθρα 522 και 533 παρ. 1 ΚΠολΔ) ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους, με δεδομένο ότι, ως προς τις διαφορές αυτές υπάρχει εκ του νόμου απαλλαγή από την καταβολή παραβόλου, του άρθρου 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το ν. 4055/2012.
Σύμφωνα με το άρθρο 245 ΚΠολΔ «1. Το δικαστήριο μπορεί, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, να διατάξει οτιδήποτε μπορεί να συντελέσει στη διάγνωση της διαφοράς και ιδιαίτερα την αυτοπρόσωπη εμφάνιση των διαδίκων ή των νόμιμων αντιπροσώπων τους στο ακροατήριο για την υποβολή ερωτήσεων και την παροχή διασαφήσεων σχετικών με την υπόθεση. 2. Για την περίπτωση της αυτοπρόσωπης εμφάνισης του διαδίκου ή του νόμιμου αντιπροσώπου του στο ακροατήριο η κλήση επιδίδεται πάντοτε προς το διάδικο ή το νόμιμο αντιπρόσωπό του προσωπικά και όχι προς τον αντίκλητο, με την επιφύλαξη της εφαρμογής του άρθρου 143 παρ. 4». Κατά την έννοια του άρθρου 245 ΚΠολΔ η αυτοπρόσωπη εμφάνιση των διαδίκων, που αποβλέπει στη διευκρίνιση των ισχυρισμών τους και του εν γένει πραγματικού υλικού της υποθέσεως, δεν αποτελεί αποδεικτικό μέσο και, συνακόλουθα, δε μπορεί μόνη της να στηρίξει δικανική πεποίθηση για την αλήθεια των αμφισβητούμενων πραγματικών ισχυρισμών που προβάλλονται στο δικαστήριο (ΑΠ 1088/2018, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 44/2010, Δνη 2010/703, ΑΠ 380/2009, ΝοΒ 2009/1395).
Περαιτέρω σύμφωνα με άρθρο 254 ΚΠολΔ «1. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, η οποία έχει κηρυχθεί περατωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση. Η απόφαση μνημονεύει απαραιτήτως τα ειδικά θέματα που αποτελούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης. Η συζήτηση αυτή θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης.
Στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση οι διάδικοι κλητεύονται τριάντα τουλάχιστον ημέρες πριν από αυτήν, με την εξαίρεση των περιπτώσεων ειδικών διαδικασιών, στις οποίες προβλέπεται συντομότερη προθεσμία κλητεύσεως. Οι διάδικοι μπορούν να καταθέσουν σημείωμα πέντε ημέρες πριν από τη δικάσιμο μόνο για τα θέματα που θα συζητηθούν. Η διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 237 εφαρμόζεται ανάλογα και για την επαναλαμβανόμενη Συζήτηση». Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 237 παρ. 4 ΚΠολΔ «Οι διάδικοι μπορούν, ως τη δωδέκατη ώρα της όγδοης εργάσιμης ημέρας από τη Συζήτηση ή από την αυτοψία ή από τη λήξη της προθεσμίας για την κατάθεση της γνωμοδότησης των πραγματογνωμόνων, να καταθέσουν προσθήκη στις προτάσεις τους, η οποία περιορίζεται στην αξιολόγηση των αποδείξεων και στην αντίκρουση των ισχυρισμών που προβλήθηκαν οψίμως κατά το άρθρο 269 παράγραφος 2. Ο γραμματέας το αργότερο την τέταρτη εργάσιμη ημέρα από τη Συζήτηση υποχρεούται να χορηγεί στους διαδίκους αντίγραφα των πρακτικών της δίκης».Ακόμη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 1 ΚΠολΔ«Στη διαδικασία της δευτεροβάθμιας δίκης εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 227, 233 έως 269, 270 παράγραφοι 2, 4, 5 εδάφια α` και β`, 6 και 271 έως 312». Επομένως, η δυνατότητα να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης και δη με αυτοπρόσωπη εμφάνιση των διαδίκων υπάρχει και στην κατ’ έφεση δίκη, χωρίς την εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης. Η διάταξη του άρθρου 254 ΚΠολΔ, έχει σκοπό την επανασυζήτηση της υπόθεσης το ταχύτερο δυνατόν, εάν συντρέχουν οι προς τούτο όροι, τον περιορισμό της επαναλαμβανόμενης συζήτησης μόνο στα συγκεκριμένα ζητήματα, όπου υπάρχει ασάφεια ή κενό και την αποφυγή νέας συζήτησης εφ` όλης της ύλης (βλ. Εισηγητική Εκθεση σελ. 9-10). Εκ του λόγου ότι η συζήτηση που επαναλαμβάνεται θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης (πρόκειται δηλαδή για δύο συνεχόμενα δικονομικά στάδια που συνθέτουν μία και μόνον συζήτηση), παρέπεται ότι κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση δεν είναι αναγκαία η κατάθεση νέων προτάσεων ούτε η επανυποβολή των ενστάσεων κατ` άρθρο 240 ΚΠολΔ (ΟλΑΠ 30/1997, ΕλΔ 38.1522, Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τόμος Α, υπ` άρθρο 254 σελ 530. αρ. 8). Είναι λοιπόν επιτρεπτή η επαναφορά προτάσεων που έχουν νομίμως κατατεθεί προηγουμένως χωρίς συμπληρώσεις (Βαθρακοκοίλης, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Τόμος Β΄, άρθρο 254, σελ. 165).
Στην προκείμενη περίπτωση, με την αγωγή, που άσκησε η ενάγουσα ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και κατόπιν διορθώσεως του δικογράφου της, ιστορούσε ότι προσλήφθηκε από την εναγόμενη εταιρεία δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου προκειμένου να εργαστεί ως καθαρίστρια με πενθήμερη απασχόληση 8 ωρών, από 22.00΄ έως 06.00΄, κατά το χρονικό διάστημα από 1-5-2014 έως 31-1-2016, στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας και 6 ωρών, από 06.30΄έως 12.30΄, κατά το χρονικό διάστημα από 1-2-2016 έως 22-3-2019, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, αντί του προβλεπόμενου από την ισχύουσα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, εκάστοτε ημερομισθίου. Ότι στις 22-3-2019, η εναγόμενη προέβη σε προφορική καταγγελία της ατομικής σύμβασης εργασίας της χωρίς την καταβολή αποζημίωσης. Ότι η εναγόμενη κατά τα χρονικά διαστήματα που εργάστηκε στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας και στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας δεν της κατέβαλε τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσά για προσαυξήσεις για εργασία κατά τη διάρκεια της νύκτας, για εργασία την έκτη ημέρα (Σάββατο), τις Κυριακές, για αποζημίωση άδειας, καθώς και επιδόματα εορτών και άδειας, αναφέροντας το πρόγραμμα εργασίας της ανά εβδομάδα. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι μεταξύ αυτής και της εναγόμενης καταρτίστηκε μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, με ημερομηνία έναρξης την 1-10-2006 και με ημερομηνία λήξης την 22-3-2019, όταν η εναγόμενη κατήγγειλε προφορικά τη σύμβαση εργασίας της, να υποχρεωθεί η εναγόμενη εταιρεία να της καταβάλει α) το ποσό των 8.186,94€ λόγω μη καταβολής των προσαυξήσεων για εργασία κατά τη διάρκεια της νύκτας, των Κυριακών/αργιών και της 6ης μέρας της εβδομάδας, για το χρονικό διάστημα από 1-5-2014 έως 22-3-2019, β) το ποσό των 1.814,20€ για αποζημίωση απόλυσης, γ) το ποσό των 207,36€ για αποδοχές αδείας, έτους 2018 που αντιστοιχεί στις ημέρες αδείας που δεν έλαβε, δ) το ποσό των 594,48€ για υπόλοιπο επιδόματος Χριστουγέννων ετών 2016, 2017 και 2018, ε) το ποσό των 58,78€ για υπόλοιπο επιδόματος αδείας ετών 2016 και 2017, στ) το ποσό των 786,83€ για υπόλοιπο επιδόματος Πάσχα ετών 2014, 2016, 2017, 2018 και 2019, ζ) το ποσό των 907,20€ για αποδοχές ασθενείας. Επίσης ζητούσε, κατόπιν νόμιμου, κατ’ άρθρ. 294, 295 και 297 ΚΠολΔ, περιορισμού του σχετικού κονδυλίου από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, το ποσό των 8.000€ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τη μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών της και το συνακόλουθο άγχος αντιμετώπισης των καθημερινών αναγκών της ίδιας και της οικογένειας της, όλα, δε, τα ως άνω ποσά ζητούσε, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε την αγωγή, ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας για την προσαύξηση λόγω εργασίας την έκτη ημέρα, περαιτέρω, δε, απέρριψε ως μη νόμιμη την αγωγή για το κονδύλιο χρηματικής ικανοποίησης ύψους 8.000 ευρώ, που ζητούσε η ενάγουσα- εφεσίβλητη-εκκαλούσα, λόγω της ηθικής βλάβης και της προσβολής της προσωπικότητας, που ισχυριζόταν ότι υπέστη και τέλος, αφού απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη την αιτούμενη αποζημίωση απόλυσης, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, ως ουσιαστικά βάσιμη και επεδίκασε στην ενάγουσα για προσαύξηση λόγω εργασίας νύκτα και Κυριακές το ποσό των 4.445,07 ευρώ, για διαφορές δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα 2016, 2017 και 2018, το ποσό των 1.249,05 ευρώ, για επίδομα άδειας το ποσό των 59,82 ευρώ και για επίδομα ασθενείας το ποσό των 391,94 ευρώ και συνολικά, το ποσό των 6.146,96 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Η κάθε μία εκκαλούσα, με την έφεσή της, που στρέφεται κατά της ως άνω απόφασης και για τους διαλαμβανόμενους στην έφεσή της λόγους, που ανάγονται σε κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, ζητά να εξαφανιστεί, άλλως να μεταρρυθμισθεί η εκκαλούμενη και η, μεν, εκκαλούσα της υπό στοιχείο Α΄έφεσης, να απορριφθεί καθ’ολοκληρίαν η αγωγή, η, δε, εκκαλούσα της υπό στοιχείο Β΄έφεσης, να γίνει η αγωγή της καθ’ολοκληρίαν δεκτή.
Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα με την αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, αναφορικά με το διάστημα από 01-02-2016 έως 23-03-2019 και κατόπιν διόρθωσης έως 22-3-2019,κατά το οποίο ιστορεί ότι από ώρα 06.30΄ έως 12.30΄ εργαζόταν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, και επικαλείται ότι η εναγόμενη δεν της κατέβαλε τις προσαυξήσεις επί του ημερομισθίου των Κυριακών/αργιών και της έκτης ημέρας της εβδομάδας, αναφέρει συγκεκριμένες ημέρες εργασίας της, ανά εβδομάδα, μεταξύ των οποίων ημέρες Σαββάτου και Κυριακής, για τις οποίες ζητά να της καταβληθούν οι νόμιμες προσαυξήσεις, χωρίς να αναφέρει από ποιά έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία αντλεί την γνώση περί εργασίας της τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, παρά μόνον με τις προτάσεις της επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων και για το χρονικό διάστημα από 1-1-2016 έως 31-12-2016, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και τμήμα μόνον του επίδικου διαστήματος, κατά το οποίο, μετά το πέρας της εργασίας της, στις 31-1-2016, στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας, εργαζόταν, πάντα κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς, έως 22-3-2019, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, ενώ και η εναγόμενη από την πλευρά της επικαλείται ότι με την ενάγουσα είχαν καταρτισθεί διαδοχικά ατομικές συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης, χωρίς να επικαλείται ορισμένα τις έγγραφες ατομικές συμβάσεις και γνωστοποίηση της κάθε μίας, εντός οκταημέρου από την κατάρτισή τους στην οικεία Επιθεώρησης Εργασίας, κατά τις διατάξεις του Ν.3846/2010, αφού σε περίπτωση έλλειψης έγγραφης ειδικής ατομικής συμφωνίας ή έλλειψης γνωστοποίησης εντός 8ημέρου τεκμαίρεται ότι υφίσταται σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση (άρθρ.2 παρ.1 Ν.3846/2010), κρίνεται αναγκαίο για την ασφαλέστερη διάγνωση της διαφοράς, καθώς κατά την μελέτη της υπόθεσης παρουσιάζονται κενά και αμφίβολα σημεία που χρειάζονται συμπλήρωση και επεξήγηση, ενόψει του ότι οι διάδικοι ερίζουν ως προς τις ημέρες και ώρες εργασίας της ενάγουσας, ενώ και με τις προτάσεις της ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, η εκκαλούσα-ενάγουσα διαλαμβάνει ότι συνομολογείται από την εφεσίβλητη-εναγόμενη η εργασία της εκκαλούσας-ενάγουσας συγκεκριμένες μόνον-ημερολογιακά- από τις επίδικες Κυριακές, για τις οποίες και ζητά τη νόμιμη κατά τις διατάξεις του Ν.3846/2010 προσαύξηση, να διαταχθεί η αυτοπρόσωπη εμφάνιση των διαδίκων για να διευκρινιστούν-συμπληρωθούν τα ως άνω εριστά σημεία και να προσκομισθούν οι καταρτισθείσες ατομικές συμβάσεις εργασίας πρόσθετης απασχόλησης, που επικαλείται η εκκαλούσα-εφεσίβλητη- εναγόμενη με την εμπρόθεσμη γνωστοποίηση για την κάθε μία. Πρέπει, επομένως, να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης χωρίς να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, προκειμένου να εμφανισθούν αυτοπροσώπως οι διάδικοι, για την υποβολή ερωτήσεων και την παροχή διασαφήσεων σχετικά με την υπόθεση και προκειμένου να προσκομισθούν από την εναγόμενη τα επικαλούμενα αποδεικτικά στοιχεία. Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται καθώς η παρούσα απόφαση είναι μη οριστική.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις δύο εφέσεις, α) από 12-10-2020 και με αριθμ.κατάθ……./12-10-2020 και β) από 15-10-2020 και με αριθμ.κατάθ. ……../15-10-2020.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά τις εφέσεις.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να εμφανιστούν αυτοπροσώπως οι διάδικοι για την υποβολή ερωτήσεων και την παροχή διασαφήσεων, σχετικά με την υπόθεση και να προσκομίσει η εκκαλούσα-εφεσίβλητη-εναγόμενη τα επικαλούμενα αποδεικτικά στοιχεία, κατά τα οριζόμενα, ειδικότερα στο σκεπτικό της παρούσας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 5 Φεβρουαρίου 2024, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ