ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 78/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, την …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του καλούντος-εφεσίβλητου: ……………, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του, Ελευθερίας Τομπατζόγλου και
Των καθ’ων η κλήση-εκκαλούντων: 1) ……….., 2) …………., οι οποίοι δεν εμφανίστηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Ο νυν καλών-εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά των καθ’ων η κλήση-εκκαλούντων και κατά της ………….. ως προσωρινής ειδικής επιτρόπου του θήλεος ανήλικου τέκνου της ………., το οποίο γεννήθηκε στις 3.4.2021, την από 6.5.2021 (με Γ.Α.Κ. …./2021 και Ε.Α.Κ. …./2021) αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η 2523/2022 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), που δέχθηκε κατά το κύριο αίτημά της την αγωγή.
Οι δύο πρώτοι εναγόμενοι προσέβαλαν την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 11-10-2022 έφεσή τους, την οποία κατέθεσαν στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 13.10.2022 με Γ.Α.Κ. …/2022 και Ε.Α.Κ. …./2022. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στις 11.11.2022 στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …./2022, οπότε ορίσθηκε δικάσιμος η 11.5.2023, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε από το πινάκιο για τις 4.4.2024. Ακολούθως με την από 15.5.2023 (με Γ.Α.Κ. …./2023 και Ε.Α.Κ. …../2023) κλήση του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου προς τους ανωτέρω δύο εκκαλούντες, ο εφεσίβλητος ζήτησε και ορίστηκε κατά προτίμηση συντομότερη δικάσιμος, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, οπότε η υπόθεση γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η έφεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, η πληρεξούσια δικηγόρος του καλούντος-εφεσίβλητο, αφού έλαβε τον λόγο, αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524§3 εδ.α’ του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του από το άρθρο 28 Ν. 4842/2021, «σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται, εφόσον είναι παραδεκτή». Από την ανωτέρω διάταξη συνάγεται ότι αν, παρά την ερημοδικία του εκκαλούντος, διαπιστώνεται ότι απουσιάζει κάποιο στοιχείο του παραδεκτού της έφεσης, λ.χ. είναι εκπρόθεσμη, αυτή απορρίπτεται για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτη. Αν αντίθετα είναι παραδεκτή, η ερημοδικία του εκκαλούντος οδηγεί σε κατ’ ουσίαν (ως ανυποστήρικτη) και όχι κατά τους τύπους απόρριψη, γιατί, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη σχετικού αιτήματος του εφεσίβλητου, ο εκκαλών με την απουσία του ή τη μη προσήκουσα παράστασή του, θεωρείται ότι παραιτείται από την έφεση και αποδέχεται την πρωτόδικη απόφαση (βλ. ΑΠ 60/2017, ΑΠ 268/2016, ΑΠ 355/2016, ΑΠ 361/2011 στην ΤΝΠ Νόμος). Η ρύθμιση αυτή καταλαμβάνει και τις υποθέσεις που εκδικάζονται κατά τις ειδικές διαδικασίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 591§§1 α, 7 ΚΠολΔ, αφού με τη διάταξη του άρθρου 39 του Ν. 3842/2021 προστέθηκε δεύτερο εδάφιο στην §7 του άρθρου 591 ΚΠολΔ, σύμφωνα με το οποίο «σε περίπτωση ερημοδικίας του ανακόπτοντος, του εκκαλούντος, του αντεκκαλούντος ή του αιτούντος την αναψηλάφηση, το αντίστοιχο ένδικο μέσο απορρίπτεται». Για να επέλθει όμως το αποτέλεσμα αυτό, ελέγχεται προηγουμένως ποιος επισπεύδει τη συζήτηση της έφεσης και, τελικά, αν μεσολάβησε νόμιμη κι εμπρόθεσμη κλήτευση των διαδίκων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 110§2 ΚΠολΔ, από την οποία απορρέει η θεμελιώδης δικονομική αρχή της ακρόασης όλων των διαδίκων και η παροχή δυνατότητας σε καθέναν από αυτούς να ακουσθεί από το δικαστήριο και να αναπτύξει τους ισχυρισμούς του. Αν επομένως επισπεύδων είναι ο απολειπόμενος διάδικος, τότε δεν απαιτείται κλήτευσή του, ενώ αντίθετα απαιτείται τέτοια κλήτευση, όταν τη συζήτηση επισπεύδει ο παριστάμενος διάδικος. Και εάν μεν ο εκκαλών δεν κλητεύθηκε ή δεν κλητεύθηκε νομίμως ή εμπροθέσμως για να παραστεί κατά τη συζήτηση της έφεσης, το Δικαστήριο κηρύσσει τη συζήτηση απαράδεκτη, αν δε αντιθέτως επισπεύδει αυτός (εκκαλών) τη συζήτηση ή κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως από τον εφεσίβλητο να παραστεί σε αυτήν, η έφεση, εφόσον είναι παραδεκτή, απορρίπτεται (βλ. ΜονΕφΠειρ 195/2023 στην efeteio-peir.gr). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1469 περ.5 ΑΚ, την ιδιότητα του τέκνου ως γεννημένου σε γάμο μπορεί να προσβάλει, μεταξύ άλλων, ο άνδρας με τον οποίο η μητέρα, ενώ βρισκόταν σε διάσταση με το σύζυγό της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης. Επιπλέον, το άρθρο 609 ΚΠολΔ (όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του ν. 4335/2015) καθορίζει την παθητική νομιμοποίηση, όσον αφορά στην αγωγή για την προσβολή της πατρότητας τέκνου γεννημένου σε γάμο. Ο νομοθέτης του ν. 2521/1997, που προσέθεσε και τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα, βρισκόμενη σε διάσταση με τον σύζυγό της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης, στους ενάγοντες στη σχετική δίκη, παρέλειψε να κάνει αντίστοιχη προσθήκη για την παθητική νομιμοποίηση στο τότε ισχύσαν άρθρο 619 παρ.1 ΚΠολΔ (και ήδη σήμερα μετά την ισχύ του ν. 4335/2015, άρθρο 609 παρ.1 ΚΠολΔ), ερμηνευτικά όμως συνάγεται ότι, όταν ενάγων είναι ο τελευταίος, εναγόμενοι θα πρέπει να είναι οι δύο σύζυγοι και το τέκνο (βλ. Ά. Πλεύρη σε Απαλαγάκη-Σταματόπουλο, Ο Νέος ΚΠολΔ 2, άρθρο 609, σελ. 2088, Έφη Κουνουγέρη- Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, τόμος ΙΙ, έκδοση 1998, σελ. 22). Η ομοδικία των περισσότερων εναγόμενων στην αγωγή προσβολής της πατρότητας είναι αναγκαστική λόγω υποχρεωτικής κοινής παθητικής νομιμοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 76 παρ.1 περίπτωση τρίτη ΚΠολΔ (βλ. και ΑΠ 1415/2005 στην ΤΝΠ Νόμος, Γέσιου-Φαλτσή, Η ομοδικία, σελ. 239, Ά. Πλεύρη, ό.π., σελ. 2089). Εξάλλου, επί αναγκαίας ομοδικίας, η άσκηση εφέσεως από τον ένα ομόδικο έχει αποτελέσματα και για τον ομόδικο που δεν άσκησε έφεση (ΑΠ 1518/2005, ΕλλΔνη 2006, σελ. 134, ΑΠ 1001/2007, ΕλλΔνη 2008, σελ. 1062), ο οποίος καθίσταται αυτοδικαίως διάδικος στην έκκλητη δίκη, και πρέπει να καλείται σε κάθε διαδικαστική πράξη του εφετείου (ΟλΑΠ 63/1981, ΝοΒ 1981, σελ. 1257, ΑΠ 1103/2010, ΕλλΔνη 2012, σελ. 752, ΑΠ 1332/2011 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 5011/2009, ΕλλΔνη 2010, σελ. 524), διαφορετικά η συζήτηση της εφέσεως κηρύσσεται απαράδεκτη ως προς όλους τους ομόδικους (ΑΠ 1332/2011, ό.π., ΕφΑθ 6550/2003, ΕλλΔνη 2004, σελ. 584, ΕφΘεσσαλ 141/2011, Αρμ 2012, σελ. 369, στις οποίες παραπέμπει ο Στ. Πανταζόπουλος στην Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ 2, άρθρα 495-590, σελ. 74, παρ.9).
Με την από 15.5.2023 (με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …/2023) κλήση του εφεσίβλητου νόμιμα εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του αρμόδιου κατ’ άρθρο 19 περ.α’ ΚΠολΔ αυτού Δικαστηρίου η από 11.10.2022 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …/2022 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2022 και Ε.Α.Κ. …/2022) έφεση των καθ’ ων η κλήση- εκκαλούντων κατά του πρώτου και της 2523/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), το οποίο δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων την από 6.5.2021 (με Γ.Α.Κ. …/2021 και Ε.Α.Κ. …/2021) αγωγή προσβολής πατρότητας του εφεσίβλητου, φερόμενου ως τρίτου πατέρα κατά των εκκαλούντων συζύγων και της ………….. ως ειδικής επιτρόπου του ανήλικου θήλεος τέκνου της δεύτερης εναγόμενης- νυν εκκαλούσας που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου της, δέχθηκε εν μέρει αυτή και κήρυξε μη γνήσιο τέκνο του πρώτου εναγόμενου (ήδη πρώτου εκκαλούντος) το ανήλικο άνευ κύριου ονόματος, θήλυ τέκνο της δεύτερης εναγόμενης (νυν δεύτερης εκκαλούσας), το οποίο γεννήθηκε στο …. Αττικής την 3.4.2021. Η έφεση, με επιμέλεια του εφεσίβλητου, είχε αρχικά ορισθεί για να συζητηθεί στις 11.5.2023, δικάσιμο κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε για τις 4.4.2024, πλην όμως με την πιο πάνω κλήση του ο εφεσίβλητος επέσπευσε, κατά προτίμηση, τη συζήτηση του παραπάνω ένδικου μέσου σε συντομότερη δικάσιμο, ήτοι στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας. Κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο κατά την τελευταία αυτή ορισθείσα δικάσιμο της 1.2.2024, οι καθ’ ων η κλήση-εκκαλούντες δεν εμφανίστηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο. Από την προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο υπ’ αριθ. ……….’/18.12.2023 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, …… αποδεικνύεται ότι ακριβές αντίγραφο της παραπάνω κλήσης με πράξη ορισμού δικασίμου της αναφερόμενης στην αρχή της παρούσας και κλήση για συζήτηση της εφέσεως επιδόθηκε στους καθ’ ων η κλήση-εκκαλούντες νόμιμα, μέσω του πληρεξούσιου αντίκλητου δικηγόρου τους ……….. που υπέγραψε το δικόγραφο της ένδικης έφεσης για λογαριασμό τους κατ’ άρθρο 143 παρ.3 ΚΠολΔ, με θυροκόλληση λόγω απουσίας του ίδιου και των αναφερόμενων στο άρθρο 129 παρ.1 ΚΠολΔ προσώπων, και με τις λοιπές διατυπώσεις του άρθρου 128 παρ.4 ΚΠολΔ (βλ. τη συνημμένη από 18.12.2023 απόδειξη παραλαβής αντιγράφου του επιδοθέντος εγγράφου από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας του Α.Τ. Δημοτικού Θεάτρου Υπαστυνόμου Β’ ………….. λόγω απουσίας του Προϊσταμένου του Τμήματος και την από 19.12.2023 βεβαίωση ταχυδρόμησης έγγραφης ειδοποίησης προς τους εκκαλούντες από τα ΕΛΤΑ Ομονοίας την οποία συνυπογράφει ο παραλαβών ταχυδρομικός υπάλληλος …………….) κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 498 παρ.2 του ίδιου Κώδικα. Ωστόσο, κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη, η άσκηση εφέσεως από τους δύο πρώτους εναγόμενους έχει αποτελέσματα και για το τρίτο εναγόμενο ανήλικο θήλυ τέκνο, το οποίο εκπροσωπήθηκε πρωτοδίκως από ειδικό επίτροπο, καθώς αυτό, λόγω του αντικειμένου της δίκης (προσβολή πατρότητας του τέκνου, συλληφθέντος και γεννηθέντος κατά τη διάρκεια του γάμου των δύο πρώτων εναγόμενων, από τρίτο πρόσωπο που φέρεται ως βιολογικός πατέρας), συνδέεται με τους δύο πρώτους εναγόμενους- ήδη εκκαλούντες με σχέση αναγκαστικής ομοδικίας και με την άσκηση της εφέσεως καθίσταται διάδικος στην έκκλητη δίκη, οπότε και αυτό έπρεπε να κληθεί, μέσω του ειδικού επιτρόπου, για τη συζήτηση της εφέσεως. Δεδομένου ότι ο καλών εφεσίβλητος δεν προσκομίζει, ούτε επικαλείται αποδεικτικό επιδόσεως κλήσης προς τον ειδικό επίτροπο του ανήλικου τέκνου, προκειμένου να παραστεί κατά τη συζήτηση της εφέσεως, πρέπει η συζήτηση αυτή να κηρυχθεί απαράδεκτη ως προς όλους τους ομοδίκους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση ερήμην των καθ’ων η κλήση-εκκαλούντων και του άνευ κύριου ονόματος, ανήλικου θήλεος τέκνου της δεύτερης εκκαλούσας, το οποίο γεννήθηκε στο …… Αττικής στις 3.4.2021.
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της εφέσεως.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 20.2.2024.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ