ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός απόφασης 100/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από τον δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, εφέτη, τον οποίο όρισε ο πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιά και τη γραμματέα, Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος : Ελληνικού Δημοσίου, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον δικαστικό πληρεξούσιο του Ν.Σ.Κ. Ηλία Βασιλειάδη.
Της εφεσίβλητης : ……….., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο, Λεμονιά Καπετάνιου με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2).
Η εφεσίβλητη άσκησε την με αρ. κατ. ……./2021 αγωγή προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, το οποίο με την με αρ. 2939/2022 απόφαση την έκανε δεκτή.
Την οριστική αυτή απόφαση προσέβαλε το εναγόμενο με την από 13.12.2022 με αρ. κατ. ……/2022 έφεση προς το δικαστήριο τούτο, η οποία ορίστηκε (με την με αρ. ……../2023 έκθ. κατ. Εφετείου Πειραιά) να συζητηθεί τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή.
Οι πληρεξούσιοι νομικοί παραστάτες των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως (ΚΠολΔ 518 παρ. 1). Είναι συνεπώς τυπικά δεκτή και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Με την πρωτοδίκως κριθείσα αγωγή της η ενάγουσα εφεσίβλητη ζήτησε να αναγνωριστεί κυρία επί των περιγραφόμενων στην αγωγή ακινήτων, συνολικής επιφάνειας 647 τ.μ., που βρίσκονται εντός εγκεκριμένου σχεδίου πόλης του Δήμου Περάματος Αττικής, εντός κοινοχρήστου χώρου νεκροταφείου, αφενός μεν με παράγωγο τρόπο και συγκεκριμένα με κληρονομική, εξ ιδιογράφου διαθήκης της αποβιώσασας την 29.7.2000 μητέρας της, διαδοχή, την οποία αποδέχθηκε με νομίμως μεταγεγραμμένη συμβολαιογραφική πράξη αποδοχής, η δε δικαιοπάροχος μητέρα της απέκτησε την κυριότητα με έκτακτη χρησικτησία, ασκώντας πράξεις νομής από το έτος 1940 έως το θάνατό της, αφετέρου δε με πρωτότυπο τρόπο και συγκεκριμένα με έκτακτη χρησικτησία του άρθρου 4 του Ν. 3127/2003, ασκώντας καλόπιστα και αδιατάρακτα μέχρι την έναρξη του νόμου (19.3.2003) πράξεις νομής για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 30 ετών, προσμετρουμένου και του χρόνου νομής της δικαιοπαρόχου μητέρας της, και να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης κτηματολογικής εγγραφής με την ένδειξη αγνώστου ιδιοκτήτη επί των επιδίκων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή κατ’ ουσίαν και διέταξε τη διόρθωση της ανακριβούς πρώτης κτηματολογικής εγγραφής. Με την υπό κρίση έφεση εναντίον αυτής της απόφασης παραπονείται το εναγόμενο εκκαλούν για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, ισχυριζόμενο ότι μη νομίμως έγινε δεκτός ο ισχυρισμός της εφεσίβλητης ενάγουσας περί απόκτησης κυριότητας δικής της και της δικαιοπαρόχου της με έκτακτη χρησικτησία ασκώντας πράξεις νομής επί των επιδίκων ακινήτων, ευρισκομένων τούτων εντός κοινοχρήστου χώρου νεκροταφείου, όπως ομολογεί με την αγωγή της, καθισταμένων, ως εκ της ιδιότητας τους, πραγμάτων εκτός συναλλαγής, ανεπίδεκτων χρησικτησίας. Ο ισχυρισμός αυτός που παραδεκτά προβάλλεται το πρώτον με το δικόγραφο της έφεσης, αφού συνομολογείται η ουσιαστική του βασιμότητα από την εφεσίβλητη ενάγουσα (ΚΠολΔ 527 αρ. 6), πρέπει να γίνει δεκτός και, συνεπώς, η επίδικη αγωγή με το πιο πάνω περιεχόμενο έπρεπε να απορριφθεί ως μη νόμιμη, γιατί, εφόσον τα επίδικα ακίνητα βρίσκονταν εντός κοινοχρήστου χώρου νεκροταφείου, όπως αναφέρεται στο δικόγραφο, ήταν πράγματα εκτός συναλλαγής και, συνεπώς, ανεπίδεκτα χρησικτησίας (ΑΚ 1054, 966, αρ. 4 παρ. 2 Ν. 3127/2003, ΟλΑΠ 10/2022 δημ. NOMOS). Επομένως η ενάγουσα εφεσίβλητη και αληθή υποτιθεμένων των αναφερομένων στην αγωγή πραγματικών περιστατικών δεν μπορούσε να αποκτήσει κυριότητα επί των επιδίκων ακινήτων είτε με παράγωγο τρόπο (κληρονομική διαδοχή) είτε με πρωτότυπο τρόπο (χρησικτησία), αφού τόσο η δικαιοπάροχος μητέρα της μέχρι το χρόνο θανάτου της, όσο και η ίδια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν κυριότητα επί τούτων με χρησικτησία ως ανεπίδεκτων αυτής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που δέχθηκε αυτήν ως νόμιμη και στην συνέχεια έκρινε αυτήν και ως ουσιαστικά βάσιμη, έσφαλε στην εφαρμογή του νόμου και πρέπει, δεκτής γενομένης της έφεσης, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, να κρατηθεί η υπόθεση, να απορριφθεί η αγωγή και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη ενάγουσα στη δικαστική δαπάνη αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας του εκκαλούντος εναγομένου, υπό τον περιορισμό της διάταξης του άρθρου 22 του Ν. 3693/1957.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση.
Εξαφανίζει την 2939/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της αγωγής.
Απορρίπτει αυτήν.
Καταδικάζει την ενάγουσα εφεσίβλητη στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας του εκκαλούντος εναγόμενου, που καθορίζει σε 600 ευρώ συνολικά.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, στον ακροατήριό του, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους νομικούς παραστάτες, στον Πειραιά, στις 4 Μαρτίου 2024.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ