ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 85/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Δανιήλ, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ………… για να δικάσει τις κάτωθι αναφερόμενες υποθέσεις μεταξύ:
Α. Της εκκαλούσας – ενάγουσας: ……….. ατομικά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της . ……….., ως ασκούσας τη γονική του μέριμνα, κατοίκων … Αττικής (οδός ……..), οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Σταθόπουλο με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Του εφεσίβλητου – εναγομένου: ………… ο οποίος εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κυριάκο Ιωσηφέλλη.
Β. Των εκκαλούντων – εναγόντων: 1) ……….. 2) …………..3) ………. 4) ………., 5) ………….και 6) ……………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Σταθόπουλο με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Του εφεσίβλητου – εναγομένου: ………… ο οποίος εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κυριάκο Ιωσηφέλλη.
Γ. Του εκκαλούντος – εναγομένου – προσεπικαλέσαντος – παρεμπιπτόντως ενάγοντος: …………. ο οποίος εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κυριάκο Ιωσηφέλλη.
Των εφεσιβλήτων – εναγόντων: 1) ………. ατομικά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της . ……….., ως ασκούσας τη γονική του μέριμνα, κατοίκων … Αττικής (οδός ……..), 2) ………., 3) …………. 4) ………. 5) ………… 6) ……….. 7) ………….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Σταθόπουλο με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης – καθ’ης η προσεπίκληση – παρεμπιπτόντως εναγομένης: Της εδρεύουσας στη ……… Αττικής (…….) και νόμιμα εκπροσωπουμένης ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………..» και το διακριτικό τίτλο «…. .», όπως μετονομάσθηκε η Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Γενικών Ασφαλίσεων με την επωνυμία «……..» και το διακριτικό τίτλο «. ….» με την από 3.9.2021 απόφαση της τακτικής γενικής συνέλευσης των μετόχων της, που εγκρίθηκε με την υπ’αριθμ.2437544/5.10.2021 απόφαση του Τμήματος Ασφαλιστικών Ανωνύμων Εταιρειών και Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων και καταχωρίσθηκε στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ.) με Κωδικό Αριθμό Καραχώρισης ….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Παπαδόπουλο της Δικηγορικής Εταιρείας Ιωάννης Παπαδόπουλος και Συνεργάτες με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Η ενάγουσα …….. ζήτησε να γίνει δεκτή η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../15.5.2019) αγωγή της, την οποία άσκησε ενώπιον του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Οι ενάγοντες ………….. ενεργήσασα ατομικά, αλλά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της . ……….., ως ασκούσα τη γονική του μέριμνα, ……….. και ……….., ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………./15.5.2019) αγωγή τους, την οποία άσκησαν ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου.
Οι ενάγοντες …………. ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ…………../15.5.2019) αγωγή τους, την οποία άσκησαν ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου.
Ο εναγόμενος των ανωτέρω αγωγών ………… ζήτησε να γίνουν δεκτές οι από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……/4.7.2019), από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ…../4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……/4.7.2019) προσεπικλήσεις με τις σωρευόμενες παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης, τις οποίες άσκησε σε βάρος της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………….» και το διακριτικό τίτλο «………….» ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου.
Επί των εν λόγω δικογράφων εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία η υπ’αριθμ. 1146/2020 εν μέρει οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία, αφού συνεκδικάσθηκαν αυτά, αφενός μεν αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης επί της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………/15.5.2019) αγωγής και επί της από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ………/4.7.2019) παρεμπίπτουσας αγωγής και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησής τους, προκειμένου να προσκομισθεί, με την επιμέλεια οποιουδήποτε διαδίκου, το αναφερόμενο στην απόφαση αυτή έγγραφο, αφετέρου δε έγιναν εν μέρει δεκτές ως κατ’ουσίαν βάσιμες οι από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………/15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./15.5.2019) αγωγές και απορρίφθηκαν οι από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./4.7.2019) παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης.
Με την από 16.9.2020 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……./17.9.2020) κλήση της ενάγουσας ……………. επαναφέρθηκε προς συζήτηση ενώπιον του ανωτέρω Δικαστηρίου η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………../15.5.2019) αγωγή και με την από 21.9.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ………./22.9.2020) κλήση του εναγομένου επαναφέρθηκε προς συζήτηση ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου η από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ…………/4.7.2019) παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης.
Επί των ανωτέρω αγωγής και παρεμπίπτουσας αγωγής αποζημίωσης εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, η υπ’αριθμ.46/2021 οριστική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, με την οποία, αφού συνεκδικάσθηκαν αυτές, απορρίφθηκαν αμφότερες ως κατ’ουσίαν αβάσιμες.
Η εν όλω και εν μέρει ηττηθείσα στον πρώτο βαθμό ενάγουσα ……….. ενεργώντας για τον εαυτό της ατομικά, αλλά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της . ……….., με την από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) ασκηθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου έφεσή της, η οποία προσδιορίσθηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο, που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, προσβάλλει τις ανωτέρω αποφάσεις, εν μέρει οριστική και οριστική, του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου.
Οι λοιποί, επίσης εν μέρει ηττηθέντες στον πρώτο βαθμό, ενάγοντες, με την από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ……./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) ασκηθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου έφεσή τους, η οποία προσδιορίσθηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο, που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, προσβάλλουν την ανωτέρω εν μέρει οριστική απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου κατά τις οριστικές της διατάξεις.
Ο εν μέρει ηττηθείς στον πρώτο βαθμό εναγόμενος, εν όλω ηττηθείς παρεμπιπτόντως ενάγων και νικήσας διάδικος με την από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ………/14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. …………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) ασκηθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου έφεσή του, η οποία επίσης προσδιορίσθηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο, που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, προσβάλλει αμφότερες τις ανωτέρω πρωτόδικες αποφάσεις.
Κατά τη συζήτηση των ανωτέρω δικογράφων στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου στην αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης δικάσιμο, τα οποία συνεκφωνήθηκαν λόγω της μεταξύ τους συνάφειας με τον προσήκοντα τρόπο από τη σειρά του οικείου πινακίου, ο προαναφερθείς πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος-εφεσιβλήτου-εναγομένου-προσεπικαλέσαντος-παρεμπιπτόντως ενάγοντος ……….. εμφανίσθηκε με τον εντολέα του και, αφού έλαβε το λόγο από τη Δικαστή, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε, ενώ οι προαναφερθέντες πληρεξούσιοι δικηγόροι όλων των λοιπών διαδίκων δεν εμφανίσθηκαν, αλλά παραστάθηκαν με δηλώσεις τους του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ και προκατέθεσαν τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου τα κάτωθι αναφερόμενα δικόγραφα: α) Η από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση της εν εν όλω ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../15.5.2019) αγωγής και εν μέρει ηττηθείσας ενάγουσας της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./15.5.2019) αγωγής, ενεργήσασας υπό διττή ιδιότητα, ατομικά για τον εαυτό της, καθώς και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της, ως ασκούσας τη γονική του μέριμνα, β) η από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ……./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση των εν μέρει ηττηθέντων πρωτοδίκως λοιπών εναγόντων της από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγής και των επίσης εν μέρει ηττηθέντων στον πρώτο βαθμό εναγόντων της από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……/15.5.2019) αγωγής και γ) η από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ……./14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου των από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ. δικογρ……../15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ. δικογρ………/15.5.2019) αγωγών και εν όλω ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό παρεμπιπτόντως ενάγοντος των από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ……./4.7.2019), από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ……./4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ………/4.7.2019) παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, κατά των εκδοθεισών επί των δικογράφων αυτών, που ασκήθηκαν ενώπιον του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς αποφάσεων και δη αρχικά της υπ’αριθμ. 1146/2020 εν μέρει οριστικής απόφασης του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία, αφού συνεκδικάσθηκαν άπαντα, αφενός μεν αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης επί της από 19.3.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ………../15.5.2019) αγωγής και επί της από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……../4.7.2019) παρεμπίπτουσας αγωγής και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησής τους, προκειμένου να προσκομισθεί, με την επιμέλεια οποιουδήποτε διαδίκου, το αναφερόμενο στην απόφαση έγγραφο, αφετέρου δε έγιναν εν μέρει δεκτές ως κατ’ουσίαν βάσιμες οι από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……/15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ……../15.5.2019) αγωγές και απορρίφθηκαν οι από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……./4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……../4.7.2019) παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης ως κατ’ουσίαν αβάσιμες και στη συνέχεια της υπ’αριθμ.46/2021 οριστικής απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκαν ως κατ’ουσίαν αβάσιμες η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./15.5.2019) αγωγή και η από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ……../4.7.2019) παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, τα οποία (προαναφερθέντα δικόγραφα εφέσεων, που κατάγονται προς κρίση) πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν προς διευκόλυνση και επιτάχυνση της διεξαγωγής της δίκης και μείωση των εξόδων (άρθρο 246, 524 παρ.1 εδαφ.α΄και 591 παρ.1 εδαφ.α΄του ΚΠολΔ).
Η εκ των συνεκδικαζομένων εφέσεων από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση της ……………….., εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας της ασκηθείσης ενώπιον του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγής, με την οποία η ανωτέρω ζήτησε για τον εαυτό της και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της . ……….., ως ασκούσα τη γονική του μέριμνα, την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ψυχικής οδύνης, που αμφότεροι βίωσαν, εξαιτίας του προκληθέντος από την αδικοπρακτική (αμελή) συμπεριφορά του εναγομένου θανάτου του συζύγου της ιδίας και πατρός του ανηλίκου αντίστοιχα . ……….. και εν όλω ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας της ασκηθείσης ενώπιον του αυτού ως άνω Δικαστηρίου από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ…/15.5.2019) αγωγής κατά του ιδίου αδικοπραγήσαντος εναγομένου, διώκουσας την επιδίκαση στην ανωτέρω αποζημίωσης για την αποκατάσταση της ζημίας της από τη στέρηση της έναντι του αποβιώσαντος συζύγου της αξίωσής της για την καταβολή διατροφής, σε βάρος των εκδοθεισών επί των αγωγών αυτών αποφάσεων του προαναφερθέντος Δικαστηρίου, ήτοι αφενός μεν της υπ’αριθμ. 1146/2020 εν μέρει οριστικής απόφασης, με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης επί της από 19.3.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγής και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησής της, προκειμένου να προσκομισθεί, με την επιμέλεια οποιουδήποτε διαδίκου, το αναφερόμενο στην απόφαση αυτή έγγραφο, ενώ έγινε εν μέρει δεκτή ως κατ’ουσίαν βάσιμη η έτερη από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγή, αφετέρου δε της υπ’αριθμ. 46/2021 οριστικής απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε τελικά η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./15.5.2019) αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495, 499, 511,513 παρ.1 εδαφ.β΄, 516 παρ.1, 517 εδαφ.α΄, 518 παρ. 2 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 11.2.2022 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………./11.2.2022), ήτοι εντός της νόμιμης καταχρηστικής προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκ των εκκαλουμένων αποφάσεων οριστικής απόφασης (στις 12.1.2021), μετά την οποία παραδεκτά ασκήθηκε έφεση και κατά της προηγουμένως εκδοθείσας επί της υπόθεσης εν μέρει οριστικής απόφασης ως προς τις οριστικές της διατάξεις (άρθρο 513 παρ.1β΄εδαφ.τελευτ.του ΚΠολΔ), καθώς από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται, επίδοση της ανωτέρω απόφασης, ενώ επιπροσθέτως έχει καταβληθεί από την εκκαλούσα υπό τη διττή ιδιότητα, υπό την οποία ενεργεί, κατά την άσκησή της το προβλεπόμενο στη διάταξη του άρθρου 495 παρ.3, στοιχ.Α΄, περ. β΄ του ΚΠολΔ παράβολο, ποσού 100 ευρώ και δεν συντρέχει άλλος λόγος απαραδέκτου. Πρέπει, επομένως, η ένδικη έφεση, η οποία αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθ’ύλην, κατά τόπον και λειτουργικά αρμόδιο προς εκδίκασή της (άρθρο 19 του ΚΠολΔ και 51 παρ.6 στοιχ.α΄του ν.2172/1993), να γίνει τυπικά δεκτή και να διερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την αυτή διαδικασία (τακτική), κατά την οποία εκδόθηκαν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρα 532 και 533 § 1 του ΚΠολΔ).
Η εκ των συνεκδικαζομένων εφέσεων από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ……/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση των ……… ……….., επίσης εν μέρει ηττηθέντων πρωτοδίκως λοιπών εναγόντων της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγής, με την οποία ζητήθηκε η επιδίκαση σ’αυτούς χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ψυχικής τους οδύνης από το θάνατο του ανωτέρω . ……….., συζύγου της θυγατέρας τους . ……….., που προκλήθηκε από την αναφερόμενη στο αγωγικό δικόγραφο αδικοπρακτική συμπεριφορά του εναγομένου και των …………., ομοίως εν μέρει ηττηθέντων εναγόντων της από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. …………/15.5.2019) ασκηθείσης αγωγής κατά του ιδίου εναγομένου, επίσης διώκουσας την επιδίκαση σ’αυτούς χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ψυχικής οδύνης, που βίωσαν, εκ του αποδιδομένου στην τελεσθείσα από τον αντίδικό τους αδικοπραξία θανάτου του ανωτέρω . ……….., τέκνου των δύο πρώτων και αδελφού των λοιπών, κατά της εκδοθείσης επί των αγωγών αυτών εν μέρει οριστικής υπ’αριθμ. 1146/2020 απόφασης του αυτού πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, με την οποία έγιναν εν μέρει δεκτές οι αγωγές ως κατ’ουσίαν βάσιμες, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495, 499, 511,513 παρ.1 εδαφ.β΄, 516 παρ.1, 517 εδαφ.α΄, 518 παρ. 2 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 11.2.2022 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../11.2.2022), ήτοι εντός της νόμιμης καταχρηστικής προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της μεταγενέστερα εκδοθείσας υπ’αριθμ. 46/2021 οριστικής απόφασης (στις 12.1.2021), μετά την οποία παραδεκτά ασκήθηκε έφεση και κατά της προηγουμένως εκδοθείσας επί της υπόθεσης εν μέρει οριστικής απόφασης ως προς τις οριστικές της διατάξεις (άρθρο 513 παρ.1β΄εδαφ.τελευτ.του ΚΠολΔ), που αφορούσαν στις ανωτέρω αγωγές, καθώς από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται, επίδοση της ανωτέρω οριστικής απόφασης, ενώ επιπροσθέτως έχει καταβληθεί από τους εκκαλούντες κατά την άσκησή της το προβλεπόμενο στη διάταξη του άρθρου 495 παρ.3, στοιχ.Α΄, περ. β΄ του ΚΠολΔ παράβολο, ποσού 100 ευρώ και δεν συντρέχει άλλος λόγος απαραδέκτου. Πρέπει, επομένως, η ένδικη έφεση, η οποία αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθ’ύλην, κατά τόπον και λειτουργικά αρμόδιο προς εκδίκασή της (άρθρο 19 του ΚΠολΔ και 51 παρ.6 στοιχ.α΄του ν.2172/1993), να γίνει τυπικά δεκτή και να διερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την αυτή διαδικασία (τακτική), κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρα 532 και 533 § 1 του ΚΠολΔ).
Η εκ των συνεκδικαζομένων εφέσεων από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………/14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) ασκηθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου έφεση του εν μέρει ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου των από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. …../15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ……./15.5.2019) αγωγών και εν όλω ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό παρεμπιπτόντως ενάγοντος των από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ………./4.7.2019), από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ………/4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ. ………/4.7.2019) παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης ……., κατά αμφοτέρων των ανωτέρω αποφάσεων του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου εν μέρει οριστικής και οριστικής, που στρέφεται εναντίον όλων των αντιδίκων του τον πρώτο βαθμό, ήτοι των εναγόντων των τριών (3) αγωγών και της παρεμπιπτόντως εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας των αντίστοιχων τριών (3) δικών του παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495, 499, 511,513 παρ.1 εδαφ.β΄, 516 παρ.1, 517 εδαφ.α΄, 518 παρ. 2 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 14.5.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ. ……./14.5.2021), ήτοι εντός της νόμιμης καταχρηστικής προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκ των εκκαλουμένων αποφάσεων οριστικής απόφασης (στις 12.1.2021), μετά την οποία παραδεκτά ασκήθηκε έφεση και κατά της προηγουμένως εκδοθείσας επί της υπόθεσης εν μέρει οριστικής απόφασης ως προς τις οριστικές της διατάξεις (άρθρο 513 παρ.1β΄εδαφ.τελευτ.του ΚΠολΔ), καθώς από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται, επίδοση της ανωτέρω οριστικής απόφασης, ενώ επιπροσθέτως έχει καταβληθεί από τον εκκαλούντα κατά την άσκησή της το προβλεπόμενο στη διάταξη του άρθρου 495 παρ.3, στοιχ.Α΄, περ. β΄ του ΚΠολΔ παράβολο, ποσού 100 ευρώ και δεν συντρέχει άλλος λόγος απαραδέκτου. Πρέπει, επομένως, η ένδικη έφεση, η οποία αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθ’ύλην, κατά τόπον και λειτουργικά αρμόδιο προς εκδίκασή της (άρθρο 19 του ΚΠολΔ και 51 παρ.6 στοιχ.α΄του ν.2172/1993), να γίνει τυπικά δεκτή και να διερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την αυτή διαδικασία (τακτική), κατά την οποία εκδόθηκαν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρα 532 και 533 § 1 του ΚΠολΔ). Σημειωτέον ότι όσον αφορά την υπ’αριθμ. 46/2021 οριστική απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε καθ’ολοκληρίαν η σε βάρος του εκκαλούντος ασκηθείσα από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγή αποζημίωσης της . ……….., ενεργήσασας μόνον ατομικά για τον εαυτό της και συνακόλουθα ως άνευ αντικειμένου και η αντίστοιχη από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………/4.7.2019) δική του παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης σε βάρος της ασφαλιστικής του εταιρείας υπό την τότε επωνυμία «……….» και υπό τον τότε διακριτικό τίτλο «………..», ο ανωτέρω διάδικος, παρότι νικήσας στον πρώτο βαθμό, έχει έννομο συμφέρον να ασκήσει επικουρική έφεση και κατά της ανωτέρω απόφασης σε βάρος της εκ των εφεσιβλήτων προαναφερθείσας ασφαλιστικής εταιρείας, ούτε ώστε να μεταβιβασθεί στο δεύτερο βαθμό η υπόθεση επί της ως άνω παρεμπίπτουσας αγωγής του, για την περίπτωση που γίνει δεκτή η έφεση της εν όλω ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό κυρίως ενάγουσας κατά της ιδίας απόφασης όσον αφορά την απορριφθείσα στο σύνολό της με την απόφαση αυτή αγωγή της και της επιδικασθεί κάποιο χρηματικό ποσό ανά μήνα ως αποζημίωσή της, λόγω της στέρησης της διατροφής, που θα ελάμβανε από τον αποβιώσαντα σύζυγό της, το οποίο θα πρέπει να υποχρεωθεί να του καταβάλει η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, ως δικονομική του εγγυήτρια, με βάση τη μεταξύ τους σύμβαση ασφάλισης, των περί του αντιθέτου αιτιάσεων της όγδοης των εφεσιβλήτων και παρεμπιπτόντως εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, που παρίσταται πλέον υπό την επωνυμία «………….» και το διακριτικό τίτλο «………», οι οποίες προβάλλονται με τις προτάσεις της και ερείδονται στην εσφαλμένη παραδοχή της ότι η κυρίως ενάγουσα δεν έχει ασκήσει έφεση και κατά της ανωτέρω οριστικής απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, απορριπτομένων ως αβασίμων.
Οι ενάγοντες με την από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………/15.5.2019) αγωγή τους, που άσκησαν ενώπιον του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η εξ αυτών . ……….. ατομικά για τον εαυτό της, αλλά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της ….. ……….., ως ασκούσα τη γονική του μέριμνα, επικαλούμενοι ότι σε θαλάσσιο ατύχημα, που προκλήθηκε από αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του εναγομένου, χειριστή ταχύπλοου σκάφους, κυριότητάς του, στον τόπο, κατά το χρόνο και υπό τις συνθήκες, που ειδικότερα εξέθεταν στο δικόγραφο, επήλθε ο θανάσιμος τραυματισμός του . ……….., ερασιτέχνη υποβρύχιου αλιέα, συζύγου της εξ αυτών . ……….., πατρός του ανήλικου και γαμβρού των έτερων δύο . ……….., γονέων της ανωτέρω, με αποτέλεσμα να υποστούν άπαντες ψυχική οδύνη από την απώλεια του ως άνω προσφιλούς συγγενικού τους προσώπου, ζήτησαν, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, όσον αφορά την ενάγουσα . ……….. για το πέραν των 20.000 ευρώ ποσό, ενώ όσον αφορά τους λοιπούς (ανήλικο τέκνο και πενθερό και πενθερά του αποβιώσαντος) για το σύνολο του ποσού που ζήτησαν να τους επιδικασθεί, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου τους δικηγόρου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη υπ’αριθμ. 1146/2020 μη οριστική απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και επίσης περιλήφθηκε στις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις τους, αφενός μεν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην εξ αυτών . ……….., με βάση τις περί αδικοπραξιών διατάξεις, το ποσό των 20.000 ευρώ, αφετέρου δε να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του να της καταβάλει το ποσό των 79.000 ευρώ, κατόπιν της περιλαμβανομένης στην αγωγή δήλωσής της ότι επιφυλάσσεται να διεκδικήσει των υπόλοιπο ποσό των 40 ευρώ από το συνολικά αιτούμενο να της επιδικασθεί ποσό των 99.040 ευρώ, παριστάμενη ως πολιτικώς ενάγουσα ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων κατά την εκδίκαση της σε βάρος του κατηγορίας, καθώς και να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του να καταβάλει στο ανήλικο τέκνο του θανατωθέντος, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τη μητέρα του, το ποσό των 100.000 ευρώ και εις έκαστον των λοιπών (εναγόντων), πενθερό και πενθερά του αποβιώσαντος, το ποσό των 50.000 ευρώ, ως χρηματική τους ικανοποίηση, προς παρηγορία και ανακούφιση του ηθικού τους πόνου, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή τους εξόφληση, καθώς και να καταδικασθεί στην δικαστική τους δαπάνη και αμοιβή του πληρεξουσίου τους δικηγόρου. Περαιτέρω οι ενάγοντες της από 23.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ. ………../15.5.2019) αγωγής, που επίσης ασκήθηκε ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου, ζήτησαν, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αγωγικού αιτήματος στο σύνολό του από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου τους δικηγόρου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη υπ’αριθμ. 1146/2020 μη οριστική απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και επίσης περιλήφθηκε στις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις τους, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στον καθέναν εξ αυτών το ποσό των 50.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης, που υπέστησαν από το θανάσιμο τραυματισμό του ανωτέρω . ……….., τέκνου των πρώτου και δεύτερης και αδελφού των τρίτης και τέταρτης αντίστοιχα, που προκλήθηκε, ενώ αυτός επιδίδετο σε υποβρύχια αλιεία, συνεπεία της ειδικότερα περιγραφομένης στο δικόγραφο αδικοπρακτικής (αμελούς) συμπεριφοράς του αντιδίκου τους κατά το χειρισμό ταχύπλοου σκάφους, κυριότητάς του, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή τους εξόφληση, καθώς και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στη δικαστική τους δαπάνη και αμοιβή του πληρεξουσίου τους δικηγόρου. Εξάλλου, η ενάγουσα . ……….. με την από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγή της, που άσκησε ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου, ζήτησε ως αποζημίωσή της, κατόπιν παραδεκτής τροπής εν μέρει του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου της δικηγόρου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη υπ’αριθμ. 1146/2020 μη οριστική απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και επίσης περιλήφθηκε στις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις της, αφενός μεν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, από αποκλειστική υπαιτιότητα του οποίου προκλήθηκε ο θάνατος του συζύγου της . ……….. σε θαλάσσιο ατύχημα κατά τα προεκτεθέντα, να της καταβάλει το ποσό των 670 ευρώ κάθε μήνα του χρονικού διαστήματος Αύγουστος του 2018 έως Δεκέμβριος του 2019, αφετέρου δε να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του να της καταβάλει το αυτό ποσό κάθε μήνα για το χρονικό διάστημα Ιανουάριος του 2020 έως Αύγουστος του 2023, κατά το οποίο ο ανωτέρω αποβιώσας θα συνεισέφερε διαφορετικά μετά βεβαιότητας και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, με βάση τις συνθήκες της οικογενειακής τους ζωής, με τα εισοδήματα από την εργασία του και την παροχή των προσωπικών του υπηρεσιών στην οικία τους, στην αντιμετώπιση των μηνιαίων διατροφικών αναγκών της και το οποίο η ίδια, επομένως, αποστερήθηκε εξαιτίας του προκληθέντος συνεπεία της αδικοπραξίας του εναγομένου θανάτου του, σύμφωνα με τα ειδικότερα στο δικόγραφο εκτιθέμενα, αμφότερα τα αιτούμενα ποσά με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή της εξόφληση και να καταδικασθεί ο αντίδικός της στη δικαστική της δαπάνη. Περαιτέρω, ο εναγόμενος όλων των ανωτέρω αγωγών ……. άσκησε ενώπιον του ιδίου πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου σε βάρος της ασφαλιστικής εταιρείας υπό την τότε επωνυμία «. …….» και υπό τον τότε διακριτικό τίτλο «…… .» τα από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../4.7.2019), από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……/4.7.2019) δικόγραφα, έκαστο των οποίων τιτλοφορείται ως «ανακοίνωση δίκης με προσεπίκληση σε αναγκαστική παρέμβαση και παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης» και εις έκαστον των οποίων, αφού εξέθετε ότι ασκήθηκε σε βάρος του αγωγή και δη όσον αφορά το πρώτο των ανωτέρω δικογράφων η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. δικογρ……./15.5.2019) αγωγή, όσον αφορά το δεύτερο δικόγραφο η από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγή και όσον αφορά το τρίτο κατά σειράν δικόγραφο η από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγή, ενσωματώνοντας σε καθένα των ανωτέρω δικογράφων αυτούσιο το δικόγραφο της αντίστοιχης αγωγής, καθώς και ότι η εναγόμενη, δυνάμει καταρτισθείσας εγγράφως μεταξύ τους σύμβασης ασφάλισης του αναφερομένου ταχύπλοου σκάφους αναψυχής, κυριότητάς του, εν ισχύι κατά το χρόνο του θανάσιμου τραυματισμού του . ……….., είχε αναλάβει την υποχρέωση ασφαλιστικής κάλυψης της αστικής του ευθύνης από την κυκλοφορία του σκάφους του στη θάλασσα για – μεταξύ άλλων ασφαλιζομένων κινδύνων – σωματικές βλάβες ή θάνατο από ατύχημα επιβαινόντων σ’αυτό ή τρίτων, αφενός μεν προσεπικάλεσε την ως άνω ασφαλιστική εταιρεία να παρέμβει προσθέτως υπέρ του στις ανοιγείσες και εκκρεμείς επί των αγωγών δίκες, ως δικονομική του εγγυήτρια, αφετέρου δε, ζήτησε, σωρεύοντας σε κάθε δικόγραφο παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, κατόπιν παραδεκτής τροπής των αιτημάτων όλων των δικογράφων από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου του δικηγόρου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη υπ’αριθμ. 1146/2020 μη οριστική απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και επίσης περιλήφθηκε στις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις του, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της παρεμπιπτόντως εναγομένης να του καταβάλει, με βάση τη συμβατική τους σχέση, άλλως τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, τα αιτούμενα από τους ενάγοντες εκάστης κύριας αγωγής να τους καταβληθούν χρηματικά ποσά, άλλως οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, κατά κεφάλαιο, τόκους, και δικαστική δαπάνη, τυχόν υποχρεωθεί ο ίδιος να καταβάλει στους αντιδίκους του στις κύριες αγωγές, με το νόμιμο τόκο επιδικίας, άλλως υπερημερίας από την επίδοση στον ίδιο των κύριων αγωγών, άλλως από την επίδοση των παρεμπιπτουσών αγωγών του στην παρεμπιπτόντως εναγόμενη, άλλως από την καταβολή από τον ίδιο στους κυρίως ενάγοντες των χρηματικών ποσών, που θα τους επιδικασθούν, μέχρι πλήρους και ολοσχερούς εξόφλησης και να καταδικασθεί η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία στη δικαστική του δαπάνη. Επί απάντων των ανωτέρω δικογράφων εκδόθηκε αρχικά, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, η υπ’αριθμ.1146/2020 μη οριστική απόφαση του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία, αφού συνεκδικάσθηκαν αυτά και κρίθηκαν ορισμένα κα νόμιμα, στηριζόμενα στις ειδικότερα αναφερόμενες στην απόφαση για το καθένα διατάξεις, πλην, όσον αφορά τις παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης, της επικουρικής βάσης του αδικαιολόγητου πλουτισμού και των αιτημάτων περί έναρξης της τοκοφορίας τους από την επίδοση των κύριων αγωγών, άλλως των ίδιων των παρεμπιπτουσών αγωγών, ως προς τα οποία οι αγωγές αυτές απορρίφθηκαν ως μη νόμιμες, ακολούθως διερευνήθηκαν περαιτέρω από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και αφενός μεν, ως προς την από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. δικογρ………/15.5.2019) αγωγή της ………, ασκηθείσα απ’αυτήν ατομικά για τον εαυτό της και διώκουσα την επιδίκαση αποζημίωσης, συνισταμένης στην απολεσθείσα μηνιαία συνεισφορά του αποβιώσαντος συζύγου της ενάγουσας στη διατροφή της και την από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../4.7.2019) αντίστοιχη παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης του εναγομένου σε βάρος της ασφαλιστικής του εταιρείας, αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης, προκειμένου να προσκομισθεί, με την επιμέλεια οιουδήποτε διαδίκου, βεβαίωση του ΕΦΚΑ περί του ποσού, που η ανωτέρω ενάγουσα δικαιούται να λαμβάνει ως οριστική σύνταξη, λόγω του θανάτου του συζύγου της, αφενός μεν έγιναν εν μέρει δεκτές ως κατ’ουσίαν βάσιμες οι λοιπές από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ……../15.5.2019) και από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……../15.5.2019) αγωγές, αλλά απορρίφθηκαν ως ουσιαστικά αβάσιμες οι αντίστοιχες από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……../4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ…………./4.7.2019) παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης του εναγομένου. Ειδικότερα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εν λόγω απόφασή του, όσον αφορά τις ανωτέρω κύριες αγωγές, έκρινε ότι ο θανάσιμος τραυματισμός του . ……….., συζύγου, πατρός του ανηλίκου, εκπροσωπουμένου στη δίκη από τη μητέρα του, τέκνου, αδελφού και γαμβρού των εναγόντων των αγωγών αυτών, που επήλθε στις 5.8.2018 στη θαλάσσια περιοχή του …….. της Σαλαμίνας, ενώ αυτός επιδίδετο σε υποβρύχια αλιεία, οφείλεται σε συνυπαιτιότητα, τόσο του εναγομένου, χειριστή ταχύπλοου σκάφους αναψυχής, το οποίο επέπεσε με σφοδρότητα στον αποβιώσαντα αλιέα, όσο και του τελευταίου κατά ποσοστό 60% και 40% αντίστοιχα, καθώς και ότι οι ενάγοντες από τη βίαιη και αιφνίδια απώλεια του ανωτέρω προσφιλούς τους προσώπου υπέστησαν ψυχική οδύνη, προς ανακούφιση της οποίας δικαιούνται εύλογης και ανάλογης χρηματικής ικανοποίησης, το ύψος της οποίας καθόρισε για τη σύζυγό του στο ποσό των 30.000 ευρώ, για το ανήλικο τέκνο του στο ποσό των 35.000 ευρώ, για καθέναν από τους γονείς του στο ποσό των 20.000 ευρώ, για καθέναν εκ των αδελφών του στο ποσό των 10.000 ευρώ και για τον πενθερό και την πενθερά του στο ποσό των 5.000 ευρώ για τον καθέναν τους αντίστοιχα. Περαιτέρω, με την ίδια απόφαση έγινε δεκτό ότι η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία του εναγομένου, που είχε ασφαλίσει εγγράφως την αστική του ευθύνη από την κυκλοφορία του ταχύπλοου σκάφους αναψυχής του για θάνατο και σωματικές βλάβες επιβαινόντων σ’αυτό και τρίτων, με ασφαλιστικό όριο το ποσό των 50.000 ευρώ ανά θανατωθέντα, κατέβαλε στη σύζυγο του αποβιώσαντος . ……….., σε εκτέλεση καταρτισθέντος μεταξύ τους ιδιωτικού συμφωνητικού, το ποσό των 50.000 ευρώ, ήτοι το σύνολο του οφειλομένου ασφαλίσματος λόγω του επέλευσης του ασφαλισμένου κινδύνου, με αποτέλεσμα την απόσβεση της έναντι του ασφαλισμένου της υποχρέωσής της από την ασφαλιστική σύμβαση, κατά παραδοχήν ως ουσία βάσιμης σχετικής ένστασης της παρεμπιπτόντως εναγομένης. Κατόπιν τούτου αναγνωρίσθηκε η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει σε καθέναν του πρώτου και δεύτερης των εναγόντων (γονείς του αποβιώσαντος) της από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ. ……/15.5.2019) αγωγής το ποσό των 20.000 ευρώ και σε καθέναν των τρίτης και τέταρτης ενάγοντες της ίδιας αγωγής (αδελφούς του) το ποσό των 10.000 ευρώ, υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../15.5.2019) αγωγής . ……….. (σύζυγο του αποβιώσαντος) το ποσό των 20.000 ευρώ ατομικά, αναγνωρίσθηκε η υποχρεώση του εναγομένου να της καταβάλει ατομικά το υπόλοιπο ποσό των 10.000 ευρώ και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους το ποσό των 35.000 ευρώ και τέλος αναγνωρίσθηκε η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στους άλλους δύο ενάγοντες της ίδιας αγωγής (γονείς της συζύγου του αποβιώσαντος) το ποσό των 5.000 ευρώ στον καθέναν τους, σε όλες τις περιπτώσεις με το νόμιμο τόκο υπερημερίας (όχι επιδικίας), κατά παραδοχήν σχετικού ισχυρισμού του εναγομένου, από την επομένη της επίδοσης εκάστης αγωγής, ενώ επιβλήθηκε σε βάρος του εναγομένου μέρος της δικαστικής δαπάνης των εναγόντων των δύο (2) κύριων αγωγών, που καθορίσθηκε στο ποσό των 2.000 ευρώ και των 2.400 ευρώ και η δικαστική δαπάνη της παρεμπιπτόντως εναγομένης των δύο απορριφθεισών παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, το ύψος της οποίας ορίσθηκε στο ποσό των 1.000 ευρώ. Τέλος, με τη στη συνέχεια εκδοθείσα υπ’αριθμ.46/2021 οριστική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, στο οποίο επαναφέρθηκε η υπόθεση επί της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγής της ……….., ασκηθείσης απ’αυτήν ατομικά και επί της από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ………/4.7.2019) αντίστοιχης παρεμπίπτουσας αγωγής αποζημίωσης του εναγομένου σε βάρος της ασφαλιστικής του εταιρείας με κλήσεις της ενάγουσας της κύριας αγωγής και του παρεμπιπτόντως ενάγοντος αντίστοιχα κατά τα προεκτεθέντα, απορρίφθηκε ως κατ’ουσίαν αβάσιμη η κύρια αγωγή, κατόπιν της παραδοχής ότι η σύνταξη χηρείας, την οποία λαμβάνει μηνιαίως η ανωτέρω, ποσού 596,19 ευρώ, υπερκαλύπτει το ποσό της συνεισφοράς του αποβιώσαντος συζύγου της στις διατροφικές της ανάγκες, που προσδιορίσθηκαν στο συνολικό ποσό των 450 ευρώ το μήνα και συνακόλουθα απορρίφθηκε και η παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης ως άνευ αντικειμένου και επιβλήθηκε σε βάρος της ενάγουσας και του παρεμπιπτόντως ενάγοντος η δικαστική δαπάνη του εναγομένου και της παρεμπιπτόντως εναγομένης, το ύψος της οποίας καθορίσθηκε στο ποσό των 1.700 ευρώ και των 350 ευρώ αντίστοιχα. Ακολούθως ασκήθηκαν επί της υπόθεσης αυτής οι κάτωθι αναφερόμενες εφέσεις: 1) Η από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ. …../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση της εν όλω ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας της από 19.3.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγής ……., ασκηθείσης απ’αυτήν ατομικά και εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας της από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../15.5.2019) αγωγής, ασκηθείσης από την ίδια για τον εαυτό της και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της, ως ασκούσα τη γονική του μέριμνα, με την οποία η ανωτέρω πλήττει αμφότερες τις ανωτέρω αποφάσεις, έχοντας έννομο συμφέρον, που απορρέει από τη βλάβη της, η οποία προκύπτει αμέσως από το διατακτικό τους, για τους ειδικότερα εκτιθέμενους στο εφετήριο λόγους, που συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όσον αφορά τις κρίσεις του περί συνυπαιτιότητας του συζύγου της και πατρός του από την ίδια νόμιμα εκπροσωπουμένου ανήλικου τέκνου τους στο θανάσιμο τραυματισμό του στο επίμαχο θαλάσσιο ατύχημα και περί του ύψους της επιδικασθείσας στον καθέναν τους χρηματικής ικανοποίησης της ψυχικής τους οδύνης, που περιλαμβάνονται στην υπ’αριθμ.1146/2020 εν μέρει οριστική απόφασή του, αλλά και όσον αφορά την απορριπτική επί της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ. ………./15.5.2019) αγωγής της κρίση της υπ’αριθμ.46/2021 οριστικής απόφασης, ζητώντας την παραδοχή της έφεσής τους, ούτως ώστε, αφού εξαφανισθούν οι εκκαλούμενες αποφάσεις και κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση επί των προαναφερομένων αγωγών, να γίνουν αυτές δεκτές καθ’ολοκληρίαν ως κατ’ουσίαν βάσιμες. 2) Η από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ……./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και …../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση των εν μέρει ηττηθέντων πρωτοδίκως λοιπών εναγόντων της από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ. ……/15.5.2019) αγωγής και των επίσης εν μέρει ηττηθέντων στον πρώτο βαθμό εναγόντων της από 23.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ………../15.5.2019) αγωγής, με την οποία οι ανωτέρω πλήττουν την υπ’αριθμ.1146/2020 απόφαση, έχοντας έννομο συμφέρον, που απορρέει από τη βλάβη τους, η οποία προκύπτει αμέσως από το διατακτικό της εκκαλουμένης, για τους ειδικότερα εκτιθέμενους στο εφετήριο λόγους, που συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όσον αφορά τις κρίσεις του περί συνυπαιτιότητας του γαμβρού, τέκνου και αδελφού τους στο θανάσιμο τραυματισμό του στο επίμαχο θαλάσσιο ατύχημα και περί του ύψους της επιδικασθείσας στον καθέναν τους χρηματικής ικανοποίησης της ψυχικής τους οδύνης, ζητώντας την παραδοχή της έφεσής τους, ούτως ώστε, αφού εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση επί των προαναφερομένων αγωγών, να γίνουν αυτές δεκτές καθ’ολοκληρίαν ως κατ’ουσίαν βάσιμες. 3) Η από 11.5.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ. δικογρ……../14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ. …../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου των από 12.4.2019 (με αυξ. αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ……/15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγών, εν όλω νικήσαντος εναγομένου της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ. ………./15.5.2019) αγωγής και εν όλω ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό παρεμπιπτόντως ενάγοντος των από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ………./4.7.2019), από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ………/4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ……/4.7.2019) παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, με την οποία ο ανωτέρω πλήττει την υπ’αριθμ.1146/2020 απόφαση, έχοντας έννομο συμφέρον, που απορρέει από τη βλάβη του, η οποία προκύπτει αμέσως από το διατακτικό της, καθώς και, παρότι νικήσας στον πρώτο βαθμό διάδικος, επικουρικά, για την περίπτωση παραδοχής της έφεσης της ενάγουσας της από 19.3.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγής . ……….., και την υπ’αριθμ.46/2021 απόφαση, έχοντας έννομο συμφέρον κατά τα προεκτεθέντα, σε σχέση με το κεφάλαιο αυτής, που αφορά στην από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ……../4.7.2019) αντίστοιχη παρεμπίπτουσα αγωγή του αποζημίωσης κατά της ασφαλιστικής του εταιρείας, για τους ειδικότερα εκτιθέμενους στο εφετήριο λόγους, που συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όσον αφορά τις κρίσεις του περί συνυπαιτιότητας του ιδίου κατά ποσοστό 60% στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του συγγενικού προσώπου των εναγόντων των σε βάρος του ασκηθεισών κύριων αγωγών, ισχυριζόμενος ότι ο αποβιώσας τυγχάνει αποκλειστικά υπαίτιος για το συμβάν, άλλως συνυπαίτιος κατά ποσοστό 95%, περί του ύψους των ποσών, που επιδικάσθηκαν στους ενάγοντες ως χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής τους οδύνης, περί της απόσβεσης της υποχρέωσης της ασφαλιστικής του εταιρείας εκ της μεταξύ τους σύμβασης ασφάλισης του σκάφους αναψυχής του διά της καταβολής στην . ……….. του ποσού των 50.000 ευρώ και συνακόλουθα επί της απόρριψης των δικών του παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, διατεινόμενος ότι το ασφαλιστικό όριο εν προκειμένω ανέρχεται στο ποσό των 500.000 ευρώ και όχι των 50.000 ευρώ, καθώς και περί της επιβληθείσας με σχετικές διατάξεις αμφοτέρων των αποφάσεων δικαστικής δαπάνης των αντιδίκων του, ζητώντας την παραδοχή της έφεσής του, ούτως ώστε, αφού εξαφανισθούν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις και κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση επί των προαναφερομένων κύριων αγωγών και παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης, ν’απορριφθούν καθ’ολοκληρίαν οι κύριες αγωγές, άλλως επικουρικώς να γίνουν δεκτές οι δικές του παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης.
Κατά το άρθρο 932 του ΑΚ, σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη, κατά την κρίση του, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης. Κατά την έννοια του άρθρου αυτού, το δικαστήριο της ουσίας, αφού δεχθεί ότι συνεπεία αδικοπραξίας προκλήθηκε σε κάποιο πρόσωπο ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη, καθορίζει στη συνέχεια το ύψος της οφειλόμενης γι’αυτή χρηματικής ικανοποίησης, με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, λαμβάνοντας, ιδίως, υπόψη, ως κριτήρια, το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, τη βαρύτητα του πταίσματος του υποχρέου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου – θύματος (τόσο της ηθικής βλάβης όσο και της ψυχικής οδύνης) και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων μερών, πλην της περιουσιακής κατάστασης της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, χωρίς να απαιτείται η ειδικότερη αιτιολόγηση καθενός στοιχείου. Η συνοίκηση επίσης, λαμβάνεται υπόψη κατά τον καθορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης, ενώ ουσιαστική και μάλιστα αυτονόητη προϋπόθεση επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης είναι επίσης η απόδειξη, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπέστη πραγματικά ψυχική οδύνη για την απώλεια του προσφιλούς του προσώπου, καθώς και ότι μεταξύ αυτού και του θανόντος υπήρχαν, όταν ο τελευταίος ζούσε, είτε συνοικούσαν είτε όχι, συναισθήματα αγάπης και στοργής, η διαπίστωση της ανυπαρξίας των οποίων μπορεί να οδηγήσει στον αποκλεισμό του προσώπου αυτού από την επιδίκαση της χρηματικής ικανοποίησης (Ολ. ΑΠ 21/2000, ΑΠ 160/2001, δημοσιευμένες σε ΤΝΠ Νόμος). Σκοπός της διάταξης είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη, λόγω της αδικοπραξίας, ώστε αυτός να απολαύει μία δίκαιη και επαρκή ανακούφιση και παρηγοριά, χωρίς, από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της αποζημίωσης για ηθική βλάβη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα. Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται, καταρχήν, σε αναιρετικό έλεγχο, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561 παρ.1 του ΚΠολΔ), χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να κριθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, είτε ευθέως, είτε εκ πλαγίου, για έλλειψη νόμιμης βάσης. Επιβάλλεται, όμως, σε κάθε περίπτωση, να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επιδικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος, υπό την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Και αυτό, γιατί μια απόφαση, με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά τον δικαιούχο – παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στη δεύτερη (όσον αφορά τον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το δικαστήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών, πρέπει να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (ΑΠ 162/2023 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Σημειώνεται ότι η έννοια της αναλογικότητας είναι έννοια αυστηρότερη του “ευλόγου” και συνακόλουθα το “εύλογο” εμπεριέχεται αναγκαίως στο “ανάλογο”. Άλλωστε, την αρχή αυτή, υπό την προεκτεθείσα έννοια, εκφράζει και η διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, υπό την έννοια ότι πρέπει να υπάρχει μια ανεκτή σχέση αναλογικότητας μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού που επιδιώκει κάθε μέτρο, το οποίο αποστερεί ένα άτομο από θεμελιακό δικαίωμά του, όπως από την ιδιοκτησία του (ΑΠ 55/2023 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, ο προσδιορισμός του καταβλητέου σε κάθε πρόσωπο της οικογένειας ποσού, λόγω της ψυχικής του οδύνης, μπορεί να διαφέρει κατά περίπτωση και απόκειται στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου (ΑΠ 451/2001 ΝοΒ 50.521, ΑΠ 758/2000 ΕλλΔνη 42.76, ΑΠ 749/2000, ΑΠ 745/2000 δημοσιευμένες σε ΤΝΠ Νόμος) βάσει των υποβαλλομένων στην κρίση του περιστατικών, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (ΑΠ 1433/2000 δημοσιευμένη σε ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1114/2000 ΕλλΔνη 41. 673 και 1591). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 εδαφ.β΄ και 914 του ΑΚ, συνάγεται ότι, προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, η παράνομη συμπεριφορά του υπόχρεου σε αποζημίωση έναντι εκείνου που ζημιώθηκε και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Υπαιτιότητα είναι ο ψυχικός δεσμός του δράστη προς την αδικοπραξία. Αν η ζημία οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του παθόντος, δεν οφείλεται αποζημίωση, ενώ, αν διαπιστωθεί οικείο πταίσμα αυτού, το δικαστήριο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 300 του ΑΚ να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της (ΑΠ 652/2022 Α΄ δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 928 εδαφ. β΄ του ΑΚ, κατ’ εξαίρεση του γενικού κανόνα ότι δεν αποκαθίσταται η ζημία του εμμέσως ζημιωθέντος, επί θανάτωσης προσώπου, υφίσταται υποχρέωση προς αποζημίωση και έναντι τρίτου, ο οποίος κατά το νόμο είχε δικαίωμα να απαιτεί από το θύμα διατροφή και στερήθηκε εξαιτίας του θανάτου του το δικαίωμα αυτό. Η αξίωση, που απορρέει από την ως άνω διάταξη, είναι γνήσια αξίωση αποζημίωσης και όχι διατροφής και αποσκοπεί να φέρει το δικαιούχο διατροφής στη θέση που θα βρισκόταν αν δεν θανατωνόταν ο υπόχρεος για να τον διατρέφει. Επομένως, από άποψη έκτασης, η αποζημίωση αυτή, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1378 επ., 1442 επ., 1485 επ. και 1504 του ΑΚ, περιλαμβάνει ό,τι και για όσο χρόνο θα όφειλε να καταβάλει ο θανατωθείς στο δικαιούχο της διατροφής. Από την αυτή ως άνω διάταξη (άρθρο 928 εδαφ.β΄ του ΑΚ) συνάγεται, ότι η αξίωση αποζημίωσης του επιζώντος συζύγου στοχεύει γενικά στην αποκατάσταση της ζημίας, που αυτός υφίσταται εξαιτίας του ότι, με το θάνατο του άλλου συζύγου, επέρχεται απόσβεση της αξίωσης για συμβολή στις ανάγκες της οικογένειας, που ο σύζυγος είχε από το νόμο. Για να ευρεθεί, όμως, το περιεχόμενο της αποζημίωσης επιβάλλεται να γίνει προσφυγή στις σχετικές διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, που ρυθμίζουν το ζήτημα της συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες και ειδικότερα στην διατροφή του συζύγου (άρθρο 1389 και 1390 του ΑΚ), το μέτρο της οποίας προσδιορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής, λαμβανομένων υπόψη των αναγκών του δικαιούχου, όπως διαμορφώνονται στα πλαίσια της συμβίωσης, οριοθετούνται δε από το ύψος των τυχόν εισοδημάτων του και της λοιπής περιουσίας αυτού, σε συσχετισμό προς την περιουσιακή κατάσταση του άλλου συζύγου. Κρίσιμος για τον υπολογισμό της, με το ανωτέρω περιεχόμενο, αποζημίωσης είναι ο προσδιορισμός των εισοδημάτων του θανατωθέντος, κατά τον τελευταίο καιρό πριν από τη θανάτωσή του και της πιθανής εξέλιξης των εισοδημάτων αυτών, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, εάν αυτός ζούσε (ΑΠ 1545/2021 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, στο άρθρο 4 παρ.3 της υπ’αριθμ. 3131.1/3/1999 (ΦΕΚ Β’ 444/26.4.1999) Απόφασης του Υπουργού Εμπορικής Ναυπλίας, με την οποία εγκρίθηκε ο Γενικός Κανονισμός Λιμένα με αριθμό 20 «Ταχύπλοα (ταχυκίνητα) σκάφη και λοιπά θαλάσσια μέσα αναψυχής», ορίζεται ότι: «Η κυκλοφορία του ταχύπλοου σκάφους, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από άλλες διατάξεις του παρόντος Κανονισμού, απαγορεύεται :…. β) σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων (200) μέτρων από το συνηθισμένο σημείο στο οποίο φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι στις θαλάσσιες περιοχές που δεν επισημαίνονται με πλωτούς σημαντήρες». Τέλος, στο άρθρο 1 του Π.Δ. 373/1985 «Ερασιτεχνική – αθλητική αλιεία» (ΦΕΚ Α΄131/22.7.1985) ορίζεται ότι : 1. Απαγορεύεται η άσκηση της υποβρύχιας ερασιτεχνικής αλιείας:α)…β)…γ)…δ) Σε απόσταση διακοσίων (200) μέτρων από : 1) Το σημείο όπου συνήθως κολυμπούν οι λουόμενοι, 2)…3)…ε) σε θαλάσσιες ζώνες διέλευσης σκαφών, καθώς και σε εισόδους- εξόδους λιμανιών ή αγκυροβολίων, ενώ στο άρθρο παρ.3 του ιδίου Π.Δ. ότι: «Οι ερασιτέχνες υποβρύχιοι ψαράδες, όταν είναι σε κατάδυση, υποχρεούνται να φέρουν έναν επιπλέοντα σημαντήρα (πλαστικό), χρώματος κίτρινου, ο οποίος να φέρει μία σημαία κίτρινη με διαγώνια κόκκινη γραμμή, στην οποία να αναγράφονται τα ψηφία Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα) και ο οποίος πρέπει να είναι ορατός με κανονικές συνθήκες από απόσταση 300 τουλάχιστον μέτρων…Ο υποβρύχιος ψαράς πρέπει να κινείται σε μία ακτίνα 50 μέτρων από τη σημαντήρα…». Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 2251/1994 “προστασία καταναλωτών”, όπως ίσχυε μετά την αντικατάστασή του με το ν. 3587/2007, Γενικοί Όροι Συναλλαγών (ΓΟΣ), είναι οι όροι που έχουν διατυπωθεί εκ των προτέρων για απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων. Η ανάγκη ρύθμισης της εγκυρότητας του περιεχομένου των ΓΟΣ προέκυψε διότι, στις σύγχρονες συναλλαγές, ολοένα και περισσότερες συμβάσεις αποκλίνουν από το κλασσικό ρωμαϊκό πρότυπο της κατάρτισής τους κατόπιν ατομικής διαπραγμάτευσης. Ως ΓΟΣ νοούνται εκείνοι οι συμβατικοί όροι, που ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη καθορίζει εκ των προτέρων κατά τρόπο γενικό και ενιαίο, με σκοπό να αποτελέσουν το ομοιόμορφο περιεχόμενο ενός αόριστου αριθμού συμβάσεων. Κύριο χαρακτηριστικό των ΓΟΣ είναι η μονομερής προδιατύπωση, με την έννοια ότι ο αντισυμβαλλόμενος εκείνου που τις προδιατύπωσε δεν μετείχε στη διαμόρφωσή τους. Αυτό το χαρακτηριστικό όμως δεν αρκεί: Απαιτείται, περαιτέρω, να μην υφίστατο κατά την κατάρτιση της σύμβασης δυνατότητα ατομικής διαπραγμάτευσης ως προς το περιεχόμενο των όρων. Αντίποδας αυτών (ΓΟΣ) είναι οι ειδικοί όροι, που συμφωνήθηκαν για τη συγκεκριμένη περίπτωση ύστερα από διαπραγμάτευση, επί των οποίων δεν εφαρμόζονται οι προστατευτικές υπέρ του καταναλωτή διατάξεις. Συνήθης είναι η χρήση ΓΟΣ και στις ασφαλιστικές συμβάσεις του ν. 2496/1997, διότι περιέχουν ασφαλιστικούς όρους, γενικούς και ειδικούς, τους οποίους ο ασφαλιστής επαναλαμβάνει ομοιόμορφα στις συμβάσεις του, δεν διαπραγματεύεται το περιεχόμενο αυτών με κάθε λήπτη ασφάλισης, αλλά τους έχει ετοιμάσει εκ των προτέρων, έτσι ώστε ο μέλλων να ασφαλιστεί ή τους δέχεται όλους και προσχωρεί στη σύμβαση ή δεν τους δέχεται και δεν συνάπτεται η σύμβαση. Ωστόσο, η ασφαλιστική σύμβαση περιέχει και όρους, που έχουν συνταχθεί μετά από διαπραγμάτευση με το λήπτη. Τέτοιοι είναι οι όροι, που συνιστούν τα εξατομικευμένα στοιχεία της σύμβασης, όπως είναι τα ασφαλιζόμενα πρόσωπα, οι κίνδυνοι που καλύπτονται, η περιουσία ή το αντικείμενο που ασφαλίζεται και η χρηματική αξία αυτών, η διάρκεια της ασφάλισης, το ασφάλιστρο, ο χρόνος και ο τόπος έκδοσης του ασφαλιστηρίου, το τυχόν ασφαλιστικό ποσό, δηλαδή το ανώτατο όριο ευθύνης του ασφαλιστή και γενικά τα κατ’ άρθρο 1 παρ. 2 του ν. 2496/1997 στοιχεία της ασφαλιστικής σύμβασης, όπως επιτάσσει το άρθρο 2 παρ. 2, και ό,τι άλλο επί πλέον στοιχείο απαιτεί η κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, όπως τυχόν ποσό απαλλαγής του ασφαλιστή για ένα μέρος της κάθε ζημίας κ.λπ. Συνεπώς οι όροι αυτοί (καλούμενοι και “χειρόγραφοι”) περιέχουν μόνο τη συγκεκριμένη κάλυψη που αγόρασε ο λήπτης και όχι τους γενικούς όρους με τους οποίους ο ασφαλιστής παρέχει την κάλυψη ομοιόμορφα στους πελάτες του. Έτσι δεν τίθεται γι’ αυτούς θέμα καταχρηστικότητας κατά τους όρους και τις προϋποθέσεις του ν. 2251/1994 (ΑΠ 788/2018 Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΕΠΙΣΚΕΜΠΔΙΚ 2019.210, ΕΕΜΠΔ 2019.615)
Από την επανεκτίμηση των υπ’αριθμ. …………../18.9.2019, …./19.9.2019, …/18.9.2019, ………./19.9.2019, 1591/18.9.2019, …………/18.9.2019, ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ………………….. αντίστοιχα, που δόθηκαν, με την επιμέλεια των εναγόντων, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου, κατ’άρθρο 422 παρ.1 του ΚΠολΔ (βλ. σχετ. τις προσκομιζόμενες υπ’αριθμ. …./12.9.2019, …/12.9.2019 και …./12.9.2019 εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ………….), των υπ’αριθμ. …/18.6.2019, …/18.6.2019, ../18.6.2019 και …./18.6.2019 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ………… αντίστοιχα, που δόθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, με την επιμέλεια του εναγομένου, μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόντων, κατ’ άρθρο 422 παρ.1 του ΚΠολΔ (βλ. σχετ. την υπ’αριθμ. …/12.6.2019 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Εφετείου Αθηνών ………….) και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να χρησιμεύσουν, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κάποιο από αυτά για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, έστω και αν για ορισμένα θα γίνει ειδική αναφορά κατωτέρω, στα οποία περιλαμβάνονται ιδίως: α) τα έγγραφα της σχηματισθείσας για το ένδικο θαλάσσιο ατύχημα ποινικής δικογραφίας, μεταξύ δε αυτών η από 23.11.2018 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του …….., Ναυπηγού – Μηχανολόγου Μηχανικού, που διορίσθηκε, διαρκούσης της διενεργηθείσης προανάκρισης, με την υπ’αριθμ.πρωτ.2151.25-…./5.8.2018 έκθεση διορισμού πραγματογνώμονα της ………, Πλωτάρχη του Λ.Σ., υπηρετούσας στο Γ’ Λ.Τ. …., β) η από 5.11.2018 Έκθεση/Αναφορά Τεχνικού Συμβούλου του ……., πλοιάρχου Ε.Ν. – επιθεωρητή πλοίων – Μ.Ε. Ναυτικών Διαιτητών Πειραιώς, που προσκομίζεται από τους ενάγοντες και η από 31.5.2019 τεχνική έκθεση – γνωμοδότηση του ………, Μηχανολόγου – Μηχανικού, που προσκομίζεται από τον εναγόμενο και γ) φωτογραφίες, οι οποίες προσκομίζονται από όλα τα διάδικα μέρη και η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 παρ. 1 περ.3, 448 παρ.2, 457 παρ.4 του ΚΠολΔ), σε συνδυασμό προς τις παραδοχές και τις ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους, αναφέρονται στα πιο κάτω ειδικώς μνημονευόμενα θέματα απόδειξης και εκτιμώνται κατά τα άρθρα 261 εδαφ.β΄ και 352 παρ.1 του ΚΠολΔ αλλά και προς τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ), αποδεικνύονται πλήρως τα ακόλουθα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, τα οποία ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης: Ο εναγόμενος όλων των κύριων αγωγών (3 τον αριθμό) και προσεπικαλέσας – παρεμπτιπτόντως ενάγων όλων των αντίστοιχων προσεπικλήσεων μετά των σωρευομένων στο δικόγραφό τους παρεμπιπτουσών αγωγών αποζημίωσης (επίσης 3 τον αριθμό) ………., κάτοικος …….. Σαλαμίνας, είναι ιδιοκτήτης του ταχύπλοου – φουσκωτού σκάφους με την ονομασία «EΘ», με λιμένα λεμβολόγησης τον Πειραιά (με αριθμ……..΄), χρώματος λευκού – φαιού, υλικού κατασκευής hypalon – neoprene, της κατασκευάστριας εταιρείας με την επωνυμία «…………», ημερομηνίας κατασκευής 21.3.1997, ολικού μήκους 5,90 μ., μέγιστου πλάτους 2,35 μ., ύψους εξάλων 0,551 μ., με δύο προωστήριες μηχανές, ήτοι με μία κύρια μηχανή πρόωσης, εργοστασίου κατασκευής MARINER, 135 ίππων και με μία βοηθητική μηχανή πρόωσης, εργοστασίου κατασκευής YAMAHA, 08 ίππων. Πρόκειται σύμφωνα με το Γενικό Κανονισμό Λιμένος (Γ.Κ.Λ.20) περί φουσκωτού – ταχύπλοου σκάφους, πνευστού τύπου, με πλευρικούς αεροθάλαμους παροχής άντωσης σε πλαστική γάστρα, με θέση πηδαλιουχίας και οιακοστρόφιο και με πρυμναία θέση των δύο εξωλέμβιων κινητήρων κύριας και βοηθητικής πρόωσης, δηλαδή περί μηχανοκίνητου σκάφους αναψυχής, ιδιωτικής χρήσης, το οποίο χρησιμοποιείται ή εκμισθώνεται από τον ιδιοκτήτη του και μόνον. Κατά τον επίμαχο χρόνο (5.8.2018) ήταν εφοδιασμένο με άδεια εκτέλεσης πλόων ερασιτεχνικού σκάφους, με τοπικό όριο ισχύος έως 10 ναυτικά μίλια από τις ακτές, που εκδόθηκε στο Πέραμα Αττικής στις 15.5.2012, με ισχύ μέχρι τις 17.5.2020, ο δε εναγόμενος, ιδιοκτήτης του, διέθετε από πολλών ετών την κατά νόμο προβλεπόμενη άδεια χειριστού ταχύπλοου σκάφους, με ημερομηνία έκδοσης 11.8.1999, γεγονός που επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος περί σημαντικής εμπειρίας του στη διακυβέρνηση τέτοιου είδους σκαφών. Το ανωτέρω σκάφος κατά τον ίδιο χρόνο, αφενός μεν βρισκόταν σε απολύτως ικανοποιητική κατάσταση για εκτέλεση πλου και ναυτικών ελιγμών και δεν παρουσίαζε κανένα πρόβλημα λειτουργικότητας, αφετέρου δε ήταν ασφαλισμένο – μεταξύ άλλων – για την αστική ευθύνη του ιδιοκτήτη του από την κυκλοφορία του έναντι επιβαινόντων και τρίτων δυνάμει σύμβασης ασφάλισης, εγγράφως καταρτισθείσας μεταξύ αυτού και της ασφαλιστικής εταιρείας με την τότε επωνυμία «…………..» και τον τότε διακριτικό τίτλο «…………» για το χρονικό διάστημα από 14.5.2018 έως 14.11.2018, για την οποία (ασφαλιστική σύμβαση) θα γίνει αναλυτικά λόγος κατωτέρω. Ο αποβιώσας στο επίδικο θαλάσσιο ατύχημα ………, γεννηθείς στις 10.3.1974, κάτοικος εν ζωή …… Αττικής, σύζυγος εν ζωή της . ……….., ενάγουσας της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. …../15.5.2019) αγωγής και μίας εκ των εναγόντων της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../15.5.2019) αγωγής, την οποία η ανωτέρω άσκησε ατομικά, αλλά και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους ……….., γεννηθέντος στις 11.8.2007, ως ασκούσα τη γονική του μέριμνα, γαμβρός των λοιπών εναγόντων της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……./15.5.2019) αγωγής ….. και . ……….. (σύζυγος της θυγατέρας τους), τέκνο των εκ των εναγόντων της από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../15.5.2019) αγωγής . ……….. και . ……….. και αδελφός των έτερων δύο εναγόντων της ίδιας αγωγής . ……….. και . ……….., ήταν έμπειρος ερασιτέχνης υποβρύχιος αλιέας/δύτης, έχοντας μάλιστα εφοδιασθεί και με την κατά το παρελθόν προβλεπόμενη άδεια για τη διενέργεια υποβρύχιας αλιείας, όταν απαιτείτο εκ του νόμου, διότι κατά τον κρίσιμο χρόνο η υποχρέωση αυτή δεν υφίστατο, καθώς η σχετική διάταξη είχε ήδη καταργηθεί. Αποδείχθηκε επίσης ότι στις 5.8.2018 και περί ώρα 10.30 ο εναγόμενος των κύριων αγωγών και παρεμπιπτόντως ενάγων …….., κυβερνώντας το ανωτέρω ταχύπλοο, φουσκωτό σκάφος του, απέπλευσε από το λιμένα του Ιστιοπλοϊκού Ναυταθλητικού Ομίλου Σεληνίων της νήσου Σαλαμίνας, με προορισμό τη θαλάσσια περιοχή «Περιστέρια», που βρίσκεται στη νότια πλευρά της νήσου, όπου επιθυμούσε να κολυμβήσει, δηλαδή με πρόθεση να εκτελέσει πλου αναψυχής. Για το σκοπό αυτό επέλεξε, κατευθυνόμενος νότια/νοτιοανατολικά, να πλεύσει μεταξύ της παραλίας (της ακτής) των Σεληνίων και παράλληλα με αυτήν και της βραχονησίδας με την ονομασία «Σκρώφες» ή «Έλενα», η οποία βρίσκεται σε απόσταση 380 μέτρων από την ακτή και έχει μήκος 185 μέτρα, όπως άλλωστε είχε πράξει αρκετές φορές και στο παρελθόν, με ταχύτητα, που δεν εξακριβώθηκε μετά βεβαιότητος από τα προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα, κυρίως διότι τα ακριβή στοιχεία ταχύτητας (και πορείας) του σκάφους από την εντός αυτού συσκευή G.P.S. δεν κατέστη δυνατόν να ανακτηθούν στα αρμόδια τεχνικά εργαστήρια της κατασκευάστριας της συσκευής εταιρείας λόγω τεχνικού προβλήματος, όπως αναλυτικά θα εκτεθεί κατωτέρω, πλην όμως ο ίδιος προσδιορίζει σε 15 κόμβους τουλάχιστον, στα πλαίσια του ισχυρισμού του ότι κατά την επέλευση του επίδικου θαλάσσιου ατυχήματος το σκάφος του δεν ορθοπλωρούσε, όπερ θα συνεπαγόταν μειωμένη ορατότητα, αλλά έπλεε ευθεία, οριζοντιωμένο στη θάλασσα και, συνεπώς, η ορατότητά του δεν περιοριζόταν, γεγονός που του επέτρεπε την καλύτερη δυνατή οπτική επιτήρηση της περιοχής. Στον ανωτέρω τόπο και κατά τον προαναφερθέντα χρόνο ο καιρός ήταν σχεδόν αίθριος και έπνεαν άνεμοι βόρειοι, σχεδόν μέτριοι έως μέτριοι και πιθανώς ισχυροί, έντασης 4-5 της διεθνούς κλίμακας Μποφόρ (ταχύτητα 20-38 χιλ./ώρα), με πιθανές ριπές έντασης 6 της ίδιας κλίμακας (ταχύτητα 39-40 χιλ./ώρα), με αποτέλεσμα να επικρατεί κυματισμός, με ύψος κυμάτων, που κυμαινόταν μεταξύ του 1 μέτρου και του 1 μέτρου και 20 εκατοστών και η ορατότητα ήταν καλή (βλ. περί των καιρικών συνθηκών, που επικρατούσαν τις σχετικές αναφορές στην έκθεση του διορισθέντος στο πλαίσιο της διενεργηθείσας επί της υπόθεσης προανάκρισης ως πραγματογνώμονα …….., αλλά και στις εκθέσεις των . ….. και ………., που επιλήφθηκαν και γνωμοδότησαν επί του συμβάντος με την επιμέλεια των εναγόντων και του εναγομένου αντίστοιχα, με παραπομπή στο επίσης προσκομιζόμενο σ’αυτές με αριθμ.πρωτ………/20.11.2018 πιστοποιητικό της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας). Την ίδια ώρα ο …………, έχοντας καταδυθεί, φέροντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό, επιδίδετο σε υποβρύχια αλιεία στην ίδια θαλάσσια περιοχή, χωρίς όμως να έχει προσδεθεί με τον κατά νόμο προβλεπόμενο επιπλέοντα πλαστικό σημαντήρα του εγκεκριμένου τύπου, ο οποίος επιπροσθέτως δεν έφερε κίτρινη σημαία με διαγώνια κόκκινη γραμμή και τα ψηφία επ’αυτής Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα), ώστε να είναι ορατός, υπό κανονικές συνθήκες, από απόσταση 300 τουλάχιστον μέτρων και από τον οποίο εκινείτο σε ακτίνα μεγαλύτερη των 50 μέτρων και συγκεκριμένα εκτελούσε κατάδυση μεταξύ της παραλίας (ακτής) των Σεληνίων και της ως άνω βραχονησίδας, σε απόσταση 220 μέτρων περίπου από την παραλία, στο σημείο με στίγμα φ=37° 56,135′ Β και λ=023° 32,341’Α. Στο σημείο αυτό, στο οποίο απαγορεύεται η κυκλοφορία ταχύπλοων σκαφών, λόγω απόστασης από την ακτή μικρότερης των 200 μέτρων από το σύνηθες σημείο στο οποίο φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι, το προναφερόμενο σκάφος, με χειριστή τον εναγόμενο, πλέοντας πλησίον της ακτογραμμής με την προαναφερθείσα αυξημενη ταχύτητα (πολύ μεγαλύτερη των 5 κόμβων) με βάση τις συνθήκες που επικρατούσαν, επέπεσε με σφοδρότητα στον ανωτέρω……….., από δε την προπέλα της προωστήριας μηχανής του ακρωτηριάσθηκε το αριστερό κάτω άκρο του δύτη από το μέσον του μηρού και προκλήθηκαν τραύματα στην κοιλιακή του χώρα. Ο εναγόμενος, αντιληφθείς την πρόσκρουση και υπολαμβάνοντας αρχικά ότι το σκάφος του ήρθε σε επαφή με κάποιο αντικείμενο, που επέπλεε στη θάλασσα, αντέδρασε θέτοντας αμέσως σε κράτηση τον κινητήρα του σκάφους, με αποτέλεσμα να το ακινητοποιήσει, κοιτάζοντας δε στη συνέχεια προς τα πίσω είδε το πρώτον τον τραυματισμένο δύτη και επιχείρησε να τον περισυλλέξει και να τον επιβιβάσει στο σκάφος, πλην όμως τούτο δεν κατέστη δυνατόν λόγω του ύψους του ταχύπλοου σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας και της ζώνης καταδυτικών βαρών (βαριδίων), που έφερε ο δύτης, με αποτέλεσμα να περιορισθεί στο να προσπαθεί να τον συγκρατήσει στην επιφάνεια για να μη βουλιάξει, προκειμένου να αποφευχθεί ο πνιγμός του, βαστώντας τον συνεχώς από τα χέρια και τους ώμους στο πρυμναίο άκρο του σκάφους, τοιουτοτρόπως στηρίζοντάς τον, ώστε το κεφάλι του να παραμένει έξω από το νερό, εν αναμονή βοήθειας από παραπλέοντα σκάφη, η διέλευση των οποίων από το σημείο λόγω του θέρους ήταν συχνή. Πράγματι, μετά από λίγο, και ενώ το σκάφος έπλεε ακυβέρνητο χωρίς πρόωση με κατεύθυνση νότια – νοτιοδυτικά, προσέγγισε αυτό ο Φίλιππος Δαμίγος, κυβερνήτης του αλιευτικού σκάφους «Λ», πλην όμως δε μπόρεσε να παράσχει βοήθεια στον τραυματισθέντα λόγω προβλήματος υγείας του, ωστόσο έσπευσε άμεσα στο λιμένα του Αγίου Νικολάου Σεληνίων Σαλαμίνας, όπου ειδοποίησε περί του συμβάντος τον ……., ιδιοκτήτη του σκάφους “ΑΣ”, ο οποίος κατέπλευσε με το σκάφος του στο σημείο, στο οποίο είχε στο μεσοδιάστημα παρασυρθεί το σκάφος του εναγομένου από τους πνέοντες βορειοδυτικούς ανέμους, σε απόσταση 400 μέτρων περίπου από το σημείο του ατυχήματος, βούτηξε και ανέσυρε από τη θάλασσα το δύτη, που ακόμη διατηρούσε τις αισθήσεις του και αναζητούσε το ψαροντούφεκό του, τον επιβίβασε στο δικό του σκάφος, εναποθέτοντάς τον στην πρυμναία εξέδρα και τον μετέφερε εντός 4-5 λεπτών στην προβλήτα του ανωτέρω λιμένος, ενώ ο εναγόμενος ακολουθούσε με το σκάφος του, που εκινείτο αυτοδύναμα. Στη συνέχεια και περί ώρα 11.40 ο τραυματισθείς παραλήφθηκε από πλήρωμα ασθενοφόρου οχήματος του Ε.Κ.Α.Β. και διακομίσθηκε πάραυτα στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του, που προήλθε από τον ως άνω ακρωτηριασμό του, ως μόνη ενεργό αιτία (βλ. σχετ. περί τούτου τα προσκομιζόμενα υπ’αριθμ. ……./3/2018 και με αριθμ. πρωτ……../7.8.2018 ληξιαρχική πράξη θανάτου του ανωτέρω του Ληξιαρχείου Πετρούπολης Αττικής, από 7.8.2018 πιστοποιητικό θανάτου, που υπογράφει η διενεργήσασα τη νεκροψία – νεκροτομή στη σορό Ιατροδικαστής Αθηνών ……. και με αριθμ………/11.10.2018 έγγραφο της ιδίας). Αποδείχθηκε επίσης ότι εντός της ίδιας ημέρας, κατόπιν έρευνας στην περιοχή του συμβάντος, ανευρέθηκε και περισυλλέχθηκε από πλωτό σκάφος του Λιμενικού Σώματος, σε στίγμα φ=37° 56,13′ Β και λ=023° 32,27”Α, κατόπιν αποτύπωσης σε ναυτικό χάρτη, ο πλαστικός πλωτήρας του αποβιώσαντος δύτη, όπως δεν αμφισβητήθηκε από τους ενάγοντες, μη εγκεκριμένου όμως τύπου (πλαστική σανίδα κίτρινου χρώματος με σχοινί, χωρίς αναρτημένη σημαία στον υπάρχοντα ιστό), σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο από 5.8.2018 έντυπο σήμα/αναφορά συμβάντος του Γ’Λ/Τ Σαλαμίνας του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιώς και στην από 13.8.2018 συμπληρωματική έκθεση ένορκης εξέτασης μάρτυρα του Λιμενικού ……….., που δόθηκε στο πλαίσιο της διενεργηθείσης επί του συμβάντος προανάκρισης). Ο ανωτέρω πλωτήρας επιδείχθηκε στις 12.8.2018 στον διορισθέντα επίσης κατά την προανάκριση πραγματογνώμονα ………, ο οποίος διεπίστωσε ότι πρόκειται περί ενός πλαστικού πλωτήρα – σημαντήρα, κίτρινου χρώματος, διαστάσεων 65 Χ 33 εκατοστών του μέτρου και πάχους 6 εκατοστών, που έφερε ανάγλυφη τη σφραγίδα “…………”, “Προσοχή να χρησιμοποιείται μόνο στα ρηχά νερά και με επιμελημένη επιτήρηση ενήλικου – Δεν είναι σωσίβιο”, καθώς και πλαστικό ιστό, ύψους 20 εκαστοστών, χωρίς όμως σημαία (κίτρινη, με διαγώνια κόκκινη γραμμή και τα ψηφία επ’αυτής Υ.Δ., ήτοι Υποβρύχια Δραστηριότητα, ως θα έδει, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη περί του κατά νόμο προβλεπόμενου τύπου του επιπλέοντος σημαντήρα, τον οποίο πρέπει να φέρουν οι ερασιτέχνες υποβρύχιοι αλιείς όταν είναι σε κατάδυση, προς κατάδειξη της θέσης τους) και ήταν δεμένος στη μία άκρη σχοινιού, του οποίου το μεγαλύτερο μήκος ήταν τυλιγμένο γύρω από μία ανέμη, ενώ το άλλο άκρο του σχοινιού, με συνολικό μήκος 5,70 μέτρα ήταν δεμένο σε ένα βαρίδιο ζώνης καταδύσεων (βλ. σχετ. τις περιληφθείσες στην έκθεση του ανωτέρω φωτογραφίες του ανευρευθέντος πλαστικού πλωτήρα του αποβιώσαντος, καθώς και τις φωτογραφίες του ιδίου πλωτήρα, που περιλαμβάνονται στην έκθεση του ………. και αυτές, που προσκομίζονται από τους διαδίκους). Επιπροσθέτως διαπιστώθηκε από τον ανωτέρω πραγματογνώμονα ότι ο ανευρεθείς εξοπλισμός δεν παρουσίαζε σε κανένα σημείο του εκδοχές – αμυχές ή άλλες εμφανείς ζημίες, καθώς και, κατόπιν ρίψης του στη θάλασσα, ότι ήταν δυσχερώς ορατός, προφανώς λόγω της έλλειψης αναρτημένης σημαίας, από απόσταση 60-70 μέτρων. Αποδείχθηκε επίσης ότι το σημείο ανεύρεσης του ανωτέρω πλωτήρα, όπως αυτό αποτυπώνεται σε ηλεκτρονικό χάρτη (οι σχετικές εικόνες έχουν επίσης περιληφθεί στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης) απέχει από τη σημείο του ατυχήματος, που επίσης έχει αποτυπωθεί στον εν λόγω χάρτη, 220 μέτρα, καθώς και ότι κατά το χρόνο του συμβάντος η διεύθυνση των ανέμων που επικρατούσαν στην περιοχή (βόρειοι άνεμοι) έτεινε να ωθεί τα επιπλέοντα αντικείμενα νότια – νοτιοδυτικά της βραχονησίδας, όπως συνέβη και με το σκάφος του εναγομένου, που μετά την πρόσπτωσή του στον δύτη έπλεε ακυβέρνητο χωρίς πρόωση προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη αναφερθεί. Το σημείο ανεύρεσης του πλωτήρα, βόρεια της βραχονησίδας και σε απόσταση 220 μέτρων από το σημείο του συμβάντος (αμφότερα τα οποία έχουν αποτυπωθεί από τον πραγματογνώμονα σε ηλεκτρονικό χάρτη και οι σχετικές εικόνες, στις οποίες έχει σημειωθεί και η μεταξύ τους απόσταση, περιλαμβάνονται στην πραγματογνωμοσύνη του), καταδεικνύει ότι ο δύτης δεν είχε προσδεθεί με τον πλωτήρα και δεν εκινείτο σε ακτίνα 50 μέτρων απ’αυτόν, ως όφειλε να έχει πράξει, διότι, εφόσον ο πλωτήρας ανευρέθηκε εκεί, έχοντας προηγουμένως επίσης διαγράψει πορεία με κατεύθυνση νότια – νοτιοδυτική, εξαιτίας των επικρατουσών καιρικών συνθηκών, τούτο συνεπάγεται ότι θα πρέπει αυτός να έχει εκκινήσει από αφετηρία, που εντοπίζεται εκατοντάδες μέτρα βορειότερα του σημείου του ατυχήματος. Επιπροσθέτως, ο αποβιώσας, κατά παράβαση της προαναφερθείσας στη μείζονα σκέψη διάταξης του Π.Δ/τος 373/1985, εκτελούσε κατάδυση σε απόσταση μεγαλύτερη των 50 μέτρων από τον πλωτήρα, ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν έφερε στον ιστό του αναρτημένη σημαία του προβλεπόμενου στην ίδια διάταξη τύπου, με αποτέλεσμα να είναι δυσχερώς ορατός, ακόμη και από απόσταση 100 μέτρων, όπως άλλωστε διεπίστωσε και ο ίδιος ο πραγματογνώμονας ιδίοις όμμασι, όντας εν πλω, κατόπιν ρίψης του στη θάλασσα. Το ενδεχόμενο ο ανωτέρω πλωτήρας να έφερε όντως αναρτημένη σημαία, που απολέσθηκε, κατόπιν της πρόσκρουσης με το σκάφος του εναγομένου κατά το ατύχημα, σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες, το μικρό βάρος και το υλικό κατασκευής του, όπως ισχυρίσθηκαν οι ενάγοντες (οι οποίοι ειδικότερα διατείνονται ότι ο εν λόγω πλωτήρας, που περισυλλέχθηκε από το σκάφος του Λιμενικού Σώματος, πληρούσε τις προδιαγραφές του νόμου, διότι είναι κίτρινος με σχοινί συγκράτησης από το σώμα του αλιέα περί τα 6 μέτρα μήκος, με βαρίδιο και ιστό για την ανάρτηση της σημαίας και αποτελούσε τη βάση για πορτοκαλόχρου σημαντήρα δύτη, καθώς και ότι αμφότεροι αυτοί – πλωτήρας και σημαντήρας – έφεραν σχετικές σημαίες, με μήκος πλάτος και χρώμα, που τον καθιστούσαν ορατό από απόσταση τουλάχιστον 150-200 μέτρων ακόμη και υπό συνθήκες έντονου κυματισμού, προσκομίζοντας μάλιστα και φωτογραφίες του ιδίου κατά τους ισχυρισμούς τους πλωτήρα-σημαντήρα πλήρους και καινουργούς, με πορτακαλόχρουν μπαλόνι και δύο σημαίες, επί του πλωτήρα και επί του μπαλονιού, όπως πωλείται στο κατάστημα “……..” στο … Αττικής, από το οποίο ισχυρίσθηκαν ότι αγοράσθηκε από το ……… και δωρήθηκε ακολούθως στον αποβιώσαντα), θα πρέπει να αποκλεισθεί, διότι, όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο εν λόγω πλωτήρας δεν ήταν προσδεδεμένος με τον αποβιώσαντα, αλλά έπλεε ελεύθερα σε σημαντική απόσταση απ’αυτόν, μεγαλύτερη των 50 μέτρων, που ορίζεται στο νόμο και κυρίως δεν έφερε εκδορές ή αμυχές ή άλλες ζημίες, που θα μπορούσαν να αποδοθούν στην επαφή του με το ταχύπλοο (βλ. σχετ. περί των ανωτέρω τα εκτιθέμενα στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης του …………). Εξ όλων όσων προαναφέρθηκαν συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο αποβιώσας επιδίδετο σε υποβρύχια αλιευτική δραστηριότητα χωρίς να φέρει τον προβλεπόμενο από την κείμενη νομοθεσία πλωτήρα – σημαντήρα, αλλά πλωτήρα μη εγκεκριμένου τύπου, άνευ σημαίας, μη προσδεδεμένο στο σώμα του. Αποδείχθηκε επίσης ότι στις 7.8.2018 ο ………, επίσης ερασιτέχνης υποβρύχιος αλιέας, που εξετάσθηκε ενόρκως ως μάρτυρας τόσο στα ποινικά δικαστήρια, πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο, κατά την εκδίκαση της αποδιδόμενης στον εναγόμενο κατηγορίας για την αξιόποινη πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και κατά την προηγηθείσα προδικασία, όσο και ενώπιον ειρηνοδίκη στο πλαίσιο της παρούσας δίκης, ενώ εκτελούσε κατάδυση για υποβρύχια αλιεία στη θαλάσσια περιοχή των Σεληνίων εντόπισε στον αμμώδη βυθό έναν ψαροντούφεκο, μία μάσκα προσώπου, έναν αναπνευστήρα και δύο βαρίδια για καταδύσεις, το ένα με λουράκι για το πόδι του δύτη και το άλλο άνευ, άπαντα τα οποία, αφού περισυλλέχθηκαν και παραδόθηκαν στα αρμόδια Λιμενικά Όργανα, κατόπιν έρευνας διαπιστώθηκε ότι ανήκαν στον αποβιώσαντα . ………… Το σημείο ανεύρεσης του ανωτέρω καταδυτικού εξοπλισμού και κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου ταυτίζεται με το σημείο του ατυχήματος, διότι αυτός, μετά την πρόσκρουση του σκάφους στο σώμα του δύτη, λόγω του βάρους του, διέγραψε σχεδόν κάθετη πορεία μέσα στη θάλασσα και επικάθησε στο βυθό (βλ. τις σχετικές αναφορές στην πραγματογνωμοσύνη … και στην έκθεση …., ο οποίος μάλιστα επισημαίνει ότι ο εν λόγω εξοπλισμός κατά τη βύθισή του δε μπορεί να κατέληξε σε απόσταση μεγαλύτερη των 2-3 μέτρων από το σημείο της πρόσκρουσης). Αποδείχθηκε επίσης ότι εντός του σκάφους ήταν εγκατεστημένος πομποδέκτης GPS (Global Positioning System – Παγκόσμιο Σύστημα Στιγματοθέτησης), κατασκευής της εταιρείας της αλλοδαπής GARMIN, με καταγραφέα δεδομένων, τα καταγεγραμμένα στον οποίο στοιχεία αναζητήθηκαν από το διορισθέντα πραγματογνώμονα, πλην όμως δεν κατέστη δυνατόν να ανακτηθούν/εξαχθούν από τον τεχνικό της κατασκευάστριας εταιρείας, που μετέβη προς τούτο στο Λιμενικό Τμήμα Σαλαμίνας, λόγω τεχνικού προβλήματος, με αποτέλεσμα να επιχειρηθεί εξαγωγή των δεδομένων στα εργαστήρια της ανωτέρω εταιρείας, χωρίς και πάλι αποτέλεσμα. Από την ανάκτηση όμως των δεδομένων στην οθόνη της ίδιας της συσκευής διαπιστώθηκε ότι από τις δέκα (10) τον αριθμό περίπου πορείες του σκάφους, που απεικονίζονταν, η μία ταυτιζόταν με την πορεία, που αυτό ακολούθησε κατά την ημέρα του ατυχήματος, εκ της οποίας κατέστη δυνατόν να προσδιορισθεί με ακρίβεια το σημείο επαφής του σκάφους με το υποβρύχιο αλιέα, που είχε στίγμα φ=37° 56,135′ Β και λ=023° 32,341’Α, όπως έχει ήδη αναφερθεί. Μάλιστα στις 2.11.2018 ο πραγματογνώμονας ……… μετέβη με αλιευτικό σκάφος μαζί με τον ………. στο σημείο της θαλάσσιας περιοχής των Σεληνίων Σαλαμίνας, στο οποίο ο τελευταίος εντόπισε τον καταδυτικό εξοπλισμό του αποβιώσαντος. Επακολούθησαν από τον πραγματογνώμονα βυθυμετρήσεις και λήψεις στιγμάτων, από τον έλεγχο των οποίων διαπιστώθηκε ότι το συγκεκριμένο σημείο ταυτιζόταν με το σημείο του ατυχήματος, όπως αυτό εκτιμήθηκε με βάση τα αρχεία της εγκατεστημένης στο σκάφος συσκευής GPS, απέχει δε από την ακτή 220 μέτρα περίπου. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι η θαλάσσια περιοχή στο σημείο μεταξύ της παραλίας των Σεληνίων και της ανωτέρω βραχονησίδας, η οποία σημειωτέον δεν επισημαίνεται με πλωτούς σημαντήρες, είναι σχετικά αβαθής και το μέγιστο βάθος της πλησίον της βραχονησίδας ανέρχεται σε έξι (6) περίπου μέτρα, ενώ μέχρι και 100 μέτρα από την ακτή το βάθος της θάλασσας ανέρχεται σε δύο (2) περίπου μέτρα, απόσταση στην οποία οι λουόμενοι συνήθως φθάνουν κολυμπώντας για αναψυχή ή εκγύμναση (βλ. ιδίως την κατάθεση του ……… ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πειραιώς, που περιλαμβάνεται στα υπ’αριθμ. 293,295/2022 απόφαση και πρακτικά, κατά την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της αποδιδόμενης στον εναγόμενο κατηγορίας, ο οποίος λόγω της πολυετούς ενασχόλησής του στην ως άνω θαλάσσια περιοχή με την υποβρύχια αλιεία είχε ίδιαν αντίληψη περί των όσων καταθέτει). Σημειώνεται πάντως ότι στην ως έκθεση πραγματογνωμοσύνης του ……….. το συνηθισμένο σημείο, στο οποίο φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι στη συγκεκριμένη περιοχή, προσδιορίζεται σε 30 έως 50 μέτρα από την παραλία. Σύμφωνα δε με όσα προαναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη, με βάση το Γενικό Κανονισμό Λιμένα αριθμ.20 για τα ταχύπλοα σκάφη, η κυκλοφορία αυτών απαγορεύεται σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων (200) μέτρων από το συνηθισμένο σημείο στο οποίο φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι στις θαλάσσιες περιοχές που δεν επισημαίνονται με πλωτούς σημαντήρες και σε κάθε περίπτωση με ταχύτητα μεγαλύτερη των πέντε (5) κόμβων σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων (200) μέτρων από την ακτογραμμή στις περιοχές που δεν υπάρχουν λουόμενοι. Συνεπώς, εφόσον εν προκειμένω αποδείχθηκε ότι το επίδικο ατύχημα συνέβη σε απόσταση 220 μέτρων από την ακτή και ότι το σημείο, στο οποίο συνήθως φθάνουν οι λουόμενοι στην ανωτέρω θαλάσσια περιοχή, εγγίζει τα 100 μέτρα απ’αυτή, όπου το βάθος ανέρχεται σε δύο (2) μέτρα – δεδομένου ότι πολλοί λουόμενοι είναι κοινώς γνωστό ότι επιθυμούν να κολυμπούν σε σημεία όπου δεν πατούν στο βυθό – η προβλεπόμενη από το νόμο απόσταση από την παραλία, εντός της οποίας απαγορευόταν η διέλευση ταχύπλοων σκαφών, ανερχόταν στα 300 μέτρα από την παραλία (200+100) και ο εναγόμενος, οδηγώντας το επίδικο ταχύπλοο σκάφος σε απόσταση 220 μέτρων από την παραλία και παράλληλα με την ακτογραμμή, παρότι έμπειρος κυβερνήτης και έχοντας διέλθει από την λόγω θαλάσσια περιοχή πλειστάκις (περισσότερες από 10 φορές, με βάση την αποτύπωση των δεδομένων της συσκευής GPS, που ήταν εγκατεστημένη στο σκάφος του), δε συμμορφώθηκε με τον προαναφερθέντα κανόνα ναυσιπλοΐας, κρίση που δεν παραλλάσσει κατ’αποτέλεσμα ακόμη κι αν ήθελε γίνει δεκτό ότι η απόσταση, στην οποία φθάνουν συνήθως οι λουόμενοι κολυμπώντας είναι τα 30-50 μέτρα, σύμφωνα με την ανωτέρω πραγματογνωμοσύνη, εφόσον και υπό την εκδοχή αυτή ο εναγόμενος εκινείτο κατά παράβαση του νόμου, ήτοι σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το σημείο στο οποίο συνήθως φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι. Επισημαίνεται ότι ο εναγόμενος, κάτοικος Σαλαμίνας, γνώριζε καλώς την επίδικη θαλάσσια περιοχή, αφού έπλεε με το ανωτέρω σκάφος του από ετών σ’αυτήν, καθώς και ότι στην ίδια περιοχή ιδίως κατά τη θερινή περίοδο του έτους, κολυμπούσαν λουόμενοι, τινές δε επιδίδονταν και σε υποβρύχια αλιεία (βλ. σχετ. τις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων …………. και …………., αμφοτέρων κατοίκων ……. Σαλαμίνας). Επιπροσθέτως, ο εναγόμενος θα έπρεπε να κινείται, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες και περιστάσεις της ανωτέρω περιοχής, με ασφαλή ταχύτητα έως 5 κόμβους, καθώς η απόσταση του σκάφους του κατά την πλεύση μεταξύ της ακτής και της βραχονησίδας προφανώς αυξομειωνόταν (άλλοτε υπερέβαινε και άλλοτε όχι τα 200 μέτρα από την ακτή) και όχι με 15 κόμβους, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, όπερ εάν συνέβαινε θα του επέτρεπε, χωρίς να διακυβεύεται η ασφάλεια της πλεύσης, να διοχετεύσει μέρος της προσοχής του από το κύριο έργο της οδήγησης στην επαρκέστερη επιτήρηση του γύρωθεν θαλάσσιου χώρου και πιθανόν να έβλεπε τον ερασιτέχνη υποβρύχιο αλιέα, ενεργώντας δε έγκαιρα ίσως αποτρέπετο η επαφή μαζί του, άλλως η επαφή θα ήταν οπωσδήποτε ηπιότερη και συνακόλουθα και οι επιπτώσεις της στο δύτη. Συνεπώς αποδείχθηκε ότι αυτός οδηγούσε το ταχύπλοο σκάφος του στον όρμο των Σεληνίων της νήσου Σαλαμίνας και συγκεκριμένα μεταξύ της ακτής και της ανωτέρω βραχονησίδας κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, διότι εκινείτο πλησίον της ακτής σε σημείο που απαγορεύεται η κυκλοφορία τέτοιου είδους σκαφών και με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη της προβλεπομένης, ήτοι αυτής των 5 κόμβων. Ενόψει όσων αναλυτικά προεκτέθηκαν, ο θανάσιμος τραυματισμός του……….., συζύγου, πατρός, τέκνου, αδελφού και γαμβρού των εναγόντων θα πρέπει να αποδοθεί σε συνυπαιτιότητα, τόσο του εναγομένου, κυβερνήτη του ταχύπλοου φουσκωτού σκάφους, όσο και του ιδίου του αποβιώσαντος, ερασιτέχνη υποβρύχιου αλιέα, διότι αμφότεροι δεν επέδειξαν την κατ’αντικειμενική εκτίμηση επιμέλεια και προσοχή, την οποία θα κατέβαλε ο μέσος συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος, εάν βρισκόταν υπό τις αυτές συνθήκες και την οποία όφειλαν κατά τις περιστάσεις και μπορούσαν να επιδείξουν, με βάση τους νομικούς κανόνες και εκείνους της κοινής πείρας και λογικής, με αποτέλεσμα να μην προβλέψουν την επέλευση του ανωτέρω αποτελέσματος, δηλαδή δεν κατέβαλαν την αφηρημένως λαμβανομένη επιμέλεια του μέσου συνετού ατόμου, ή άλλως αυτή, που, εάν είχε καταβληθεί, με μέτρο τη συμπεριφορά του μέσου, συνετού, επιμελούς οδηγού ταχύπλοου σκάφους και υποβρύχιου αλιέα αντίστοιχα, υπό παρόμοιες συνθήκες, θα καθιστούσε δυνατή την αποτροπή του προπεριγραφέντος θαλάσσιου ατυχήματος. Ειδικότερα ο εναγόμενος, παρότι γνώστης των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής, ως κυβερνήτης του ως άνω ταχύπλοου σκάφους, λόγω έλλειψης της επιβαλλομένης προσοχής, δεν χειρίσθηκε αυτό με σύνεση και δεν συμμορφώθηκε με τον προαναφερόμενο κανόνα ναυσιπλοϊας, παρότι όφειλε και μπορούσε υπό τις ειδικότερες περιστάσεις να συμμορφωθεί με αυτόν και να ενεργήσει κατάλληλα, αποφεύγοντας την πλεύση σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το σημείο στο οποίο συνήθως φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι, σε κάθε δε περίπτωση κινούμενος ασφαλώς στην περιοχή αυτή με ιδιαίτερη προσοχή και με ταχύτητα έως 5 κόμβων με βάση τις επικρατούσες συνθήκες, εφόσον καλώς γνώριζε τα περί της ύπαρξης κολυμβητών και υποβρύχιων αλιέων ιδίως λόγω εποχής, όπως άλλωστε θα έπραττε κάθε άλλος μέσος, συνετός χειριστής παρόμοιου ταχύπλοου σκάφους, με συνέπεια να μην προβλέψει το αξιόποινο αποτέλεσμα της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς του και το σκάφος που κυβερνούσε να επιπέσει επί του αποβιώσαντος ερασιτέχνη υποβρύχιου αλιέα-δύτη, προκαλώντας με την έλικα της εξωλέμβιας μηχανής του, τον ακρωτηριασμό του αριστερού κάτω άκρου του τελευταίου, εκ του οποίου, ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατός του. Είναι προφανές ότι εάν συμμορφωνόταν με τον προαναφερθέντα κανόνα της ναυσιπλοϊας δεν θα εκινείτο με το σκάφος του σε απόσταση μικρότερη από την προβλεπόμενη από το νόμο από την παραλία των Σεληνίων και δεν θα συναντούσε στην πορεία του τον υποβρύχιο αλιέα, ώστε να επιπέσει επ’αυτού, πολλώ δε μάλλον με αυξημένη με βάση τις περιστάσεις ταχύτητα. Επισημαίνεται ότι ο εναγόμενος κατά τη στιγμή του ατυχήματος έπλεε παράλληλα προς την ακτή και δεν αναχωρούσε τότε από το χώρο ελλιμενισμού του σκάφους του (είχε προηγουμένως αποπλεύσει από το λιμένα του ιστιοπλοϊκού ομίλου Σαλαμίνας με πορεία περίπου 165 μοίρες νότια/νοτιοανατολική, όπως αυτό προκύπτει από τη σχετική αποτύπωση του ίχνους του στίγματος και της πορείας του σκάφους μεταξύ της εξόδου του λιμένος του ως άνω ομίλου και του σημείου του ατυχήματος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην έκθεση …..), ώστε να τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 31 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα αριθμ.20, που προβλέπει ότι η εκκίνηση/επιστροφή των ιδιωτικών ταχύπλοων ή μηχανοκίνητων γενικά θαλάσσιων μέσων αναψυχής επιτρέπεται με τη χρήση κινητήρα μηχανής από και προς τις εγκαταστάσεις ελλιμενισμού τους. Επιπροσθέτως δε ο ισχυρισμός του ότι ο αποβιώσας ασκούσε υποβρύχια αλιευτική δραστηριότητα σε θαλάσσιες ζώνες διέλευσης σκαφών, όπου τέτοια δραστηριότητα απαγορεύεται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 3 του Π.Δ. 373/1985, όπερ καταδεικνύεται από το γεγονός ότι ο ίδιος εκινείτο με το σκάφος του επί της ίδιας πορείας ακριβώς που ακολουθεί και το επιβατηγό πλοίο, το οποίο είναι δρομολογημένο στην ακτοπλοϊκή γραμμή Σελήνια Σαλαμίνας – Πειραιάς, απορριπτέος τυγχάνει ως αβάσιμος, όπως επίσης αναλυτικά αιτιολογείται στην έκθεση του …………., σύμφωνα με την οποία οι πορείες του ταχύπλοου του εναγομένου και του εν λόγω πλοίου, που πλέει στον άξονα δύσης – ανατολής, ουδόλως συμπίπτουν, πέραν του σημείου κάθετης τμήσης/διασταύρωσης αυτών. Περαιτέρω, η αμέλεια του ίδιου του αποβιώσαντος, που συνετέλεσε αιτιωδώς στην πρόκληση του θανάσιμου τραυματισμού του, συνίσταται ειδικότερα στο ότι αυτός ασκούσε υποβρύχια αλιεία κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 3 παρ.3 του Π.Δ. 373/1985, ήτοι χωρίς να φέρει τον προβλεπόμενο από την οικεία νομοθεσία ειδικό επιπλέοντα σημαντήρα κατάδειξης δύτη με επ’αυτού σημαία του προσδιοριζόμενου στην ίδια διάταξη τύπου, ο οποίος να είναι ορατός υπό κανονικές συνθήκες από απόσταση 300 τουλάχιστον μέτρων και με τον οποίο να είναι προσδεδεμένος, ώστε να κινείται εντός ακτίνας 50 μέτρων απ’αυτόν, ως θα έδει, πολλώ δε μάλλον εφόσον ληφθεί υπόψη ότι στην περιοχή κατά τον κρίσιμο χρόνο επικρατούσαν άνεμοι 4-6 μποφόρ και κυματισμός ύψους 1 μ. έως 1,20 μ., αλλά έναν πλαστικό πλωτήρα μη εγκεκριμένου τύπου, που δεν πληρούσε τις προδιαγραφές της διάταξης, ώστε να αποτελεί σημαντήρα ειδοποίησης περί της παρουσίας πλησίον αυτού ανθρώπου σε υποβρύχια δραστηριότητα, κατασκευασμένο και προορισμένο για χρήση από ανήλικους (υπό επιτήρηση ενηλίκου, για ρηχά νερά), σύμφωνα με την επ’αυτού ανάγλυφη σφραγίδα, χωρίς μάλιστα σημαία αναρτημένη στον ιστό του, με αποτέλεσμα η ορατότητά του να είναι ιδιαζόντως δυσχερής ακόμη και από απόσταση 100 μέτρων, όπως διεπίστωσε ιδίοις όμμασι ο διορισθείς κατά την προδικασία του ποινικού σκέλους της υπόθεσης πραγματογνώμονας, στην απόληξη του σκοινιού του οποίου ήταν δεμένο ένα μολυβένιο καταδυτικό βαρίδι, με τον οποίο μάλιστα ο δύτης δεν είχε προσδεθεί και ο οποίος ως εκ τούτου έπλεε ελεύθερα ποντισμένος στη θάλασσα σε απόσταση πολύ μεγαλύτερη των 50 μέτρων από το σημείο που ο αποβιώσας εκτελούσε κατάδυση για υποβρύχια αλιεία, όπερ είχε ως συνέπεια να μην καθίσταται αντιληπτή η παρουσία του ανωτέρω αλιέα στο σημείο της κατάδυσης από τους λοιπούς χρήστες της θάλασσας και ιδίως από τους κυβερνήτες διερχομένων σκαφών. Σε κάθε δε περίπτωση, ακόμη και εάν κάποιος εντόπιζε το συγκεκριμένο πλωτήρα (επισημαίνεται ότι εν προκειμένω ο μάρτυρας …………. προανακριτικά, στο ποινικό δικαστήριο, πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο και σε ένορκη βεβαίωση στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης κατέθεσε ότι στην προβλήτα του Αγίου Νικολάου Σεληνίων Σαλαμίνας, όπου το σκάφος του ………. με τον τραυματισθέντα δύτη και το σκάφος του εναγομένου κατέπλευσαν, μετά το ατύχημα, άκουσε τον εναγόμενο να ομολογεί ότι είδε σημαδούρα, αλλά όχι τον αλιέα) και αντιλαμβανόταν ότι επρόκειτο περί ελλιπούς σημαντήρα δύτη, αυτός ουδόλως καταδείκνυε την πραγματική θέση του αποβιώσαντος στη θάλασσα λόγω της μεγάλης απόστασης μεταξύ τους, σημαντικά υπερβαίνουσας την κατά νόμο οριζόμενη των 50 μέτρων και, επομένως, ακόμη και με την παραδοχή αυτή, δε διαφοροποιείται κατ’αποτέλεσμα η κρίση του παρόντος Δικαστηρίου περί συντρέχοντος πταίσματος και του αποβιώσαντος στο ατύχημα. Ενόψει όσων προεκτέθηκαν, το ποσοστό συνυπαιτιότητας εκάστου των εναγομένου και υποβρύχιου αλιέα στην πρόκληση του προπεριγραφέντος θαλάσσιου ατυχήματος και στο θανάσιμο τραυματισμό του τελευταίου, ανέρχεται κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου σε 70% και 30% αντίστοιχα, κατά μερική παροδοχή ως ουσιαστικά βάσιμης της στηριζομένης στη διάταξη του άρθρου 300 του ΑΚ προβληθείσας ένστασης του εναγομένου περί συντρέχοντος πταίσματος του αποβιώσαντος στο επίδικο ατύχημα. Κατ’ακολουθίαν τούτων, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκ των εκκαλουμένων υπ’αριθμ.1146/2020 εν μέρει οριστική απόφασή του έκρινε αμφότερους τους ανωτέρω συνυπαίτιους του επισυμβάντος ατυχήματος κατά ποσοστό 60% και 40% αντίστοιχα, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε, όπως βάσιμα ισχυρίσθηκαν οι ενάγοντες κατά μερική παραδοχή των σχετικών λόγων των εφέσεών τους, των υποστηριζομένων από τον εναγόμενο με το σχετικό λόγο της δικής του έφεσης ότι ο αποβιώσας βαρύνεται με αποκλειστική υπαιτιότητα, άλλως με συνυπαιτιότητα κατά ποσοστό 95%, στην πρόκληση του ατυχήματος απορριπτομένων ως αβασίμων. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο αποβιώσας …., ο οποίος γεννήθηκε στις 10.3.1974, ηλικίας, επομένως, 44 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος. ήταν υιός του πρώτου και της δεύτερης των εναγόντων της από 23.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ. ……./15.5.2019) αγωγής … ……….. και .. ……….., ηλικίας κατά τον ίδιο χρόνο 71 και 67 ετών αντίστοιχα, αδελφός του τρίτου και της τέταρτης των εναγόντων της ως άνω αγωγής .. και … ……….., ηλικίας κατά τον ίδιο χρόνο 40 και 46 ετών αντίστοιχα, σύζυγος της ενάγουσας της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ……/15.5.2019) αγωγής . ……….., ηλικίας 41 ετών (γεννηθείσας στις 22.2.1977), με την οποία κατοικούσε και συμβίωνε αρμονικά στο … Αττικής, έχοντας τελέσει γάμο μαζί της στις 10.12.2004, πατέρας του γεννηθέντος κατά τη διάρκεια του γάμου τους στις 11.8.2007 επίσης ενάγοντος ανήλικου ………. ……….., ηλικίας τότε 11 ετών, τη γονική μέριμνα του οποίου ασκεί πλέον αποκλειστικά η ως άνω ενάγουσα/μητέρα του και γαμβρός των λοιπών εναγόντων της αυτής ως άνω αγωγής ……. και …. ……….., γονέων της συζύγου του, ηλικίας κατά τον κρίσιμο χρόνο 73 και 61 ετών αντίστοιχα. Όλοι οι ενάγοντες συνδέονταν μαζί του με αμοιβαίους και στενούς δεσμούς στοργής και αγάπης, άρρηκτη στενή συγγένεια, ακατάλυτους οικογενειακούς δεσμούς και στενό ψυχικό σύνδεσμο. Ο βίαιος, απροσδόκητος και αιφνίδιος θάνατός του, ο οποίος επήλθε εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος, προξένησε στους προαναφερθέντες σύζυγο, τέκνο, γονείς, αδέλφια και πεθερικά του βαθύ πένθος, αβάσταχτο πόνο και θλίψη και δημιούργησε έντονα αισθήματα λύπης και απογοήτευσης, τα οποία είναι δύσκολο να εξαλειφθούν στο μέλλον, καθώς στερήθηκαν τη συντροφιά, τις συμβουλές και την αγάπη, που τους χάριζε. Ενόψει τούτων, ο θάνατός του προξένησε σε όλους τους ενάγοντες και μη περιουσιακή ζημία στα έννομα αγαθά τους, προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούνται, για την αιτία αυτή, εύλογης και ανάλογης χρηματικής ικανοποίησης, κατά τη διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ, προς απάμβλυνση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν και για ηθική παρηγορία και ψυχική τους ανακούφιση. Η έκταση αυτής, ενόψει όλων των προαναφερθεισών περιστάσεων και αφού ληφθούν υπόψη οι συνθήκες, υπό από τις οποίες έλαβε χώρα η βίαιη και αιφνίδια θανάτωση του συγγενούς τους, το είδος και ο βαθμός του πταίσματος εκάστου των εναγομένου και αποβιώσαντος στην πρόκληση του ατυχήματος, σε συνδυασμό με τον βαθμό του συναισθηματικού συνδέσμου καθενός των εναγόντων με το θανατωθέντα, που ήταν ανάλογος και με τη συγγένειά τους, ο πόνος και η οδύνη που δοκίμασε ο καθένας από αυτούς, η μέχρι το ατύχημα άριστη κατάσταση της υγείας του αποβιώσαντος, η ηλικία του κατά το ατύχημα και η κοινωνική και οικονομική κατάσταση απάντων των διαδίκων των ανωτέρω αγωγών, πρέπει, να καθορισθεί, σταθμίζοντας το είδος της προσβολής και της βλάβης που επήλθε και εκτιμώντας τα προαναφερθέντα στοιχεία, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, τον ορθό λόγο και τους κανόνες της λογικής, σε εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ για τη σύζυγό του, που δεν περιλαμβάνει το ποσό των 40 ευρώ, το οποίο η ανωτέρω επιφυλάχθηκε να διεκδικήσει ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου παριστάμενη ως πολιτικώς ενάγουσα (πλέον προς υποστήριξη της κατηγορίας), σε εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ για το ανήλικο τέκνο του, που εκπροσωπείται στην παρούσα δίκη από τη μητέρα του, σε σαράντα χιλιάδες (40.000) ευρώ για έκαστον των γονέων του, σε τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ για έκαστον των αδελφών του και σε οκτώ χιλιάδες (8.000) ευρώ για έκαστον των πενθερού και πενθεράς του. Επομένως, ενόψει όσων προεκτέθηκαν, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’αριθμ.1146/2020 εν μέρει μη οριστική απόφασή του έκρινε ότι ως εύλογη και ανάλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης θα πρέπει να επιδικασθεί στη σύζυγο του αποβιώσαντος το ποσό των 30.000 ευρώ, στο ανήλικο τέκνο του το ποσό των 35.000 ευρώ, εις έκαστον των γονέων του το ποσό των 20.000 ευρώ, εις έκαστον των αδελφών του το ποσό των 10.000 ευρώ και εις έκαστον των πενθερού και πενθεράς του το ποσό των 5.000 ευρώ, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε, όπως βάσιμα ισχυρίσθηκαν οι ενάγοντες κατά μερική παραδοχή των σχετικών λόγων των εφέσεών τους, των υποστηριζομένων από τον εναγόμενο με το σχετικό λόγο της δικής του έφεσης περί επιδικασθέντων στους ενάγοντες ποσών για την αιτία αυτή υπέρογκων και αντίθετων στην αρχή της αναλογικότητας απορριπτομένων ως αβασίμων. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο αποβιώσας, ενόψει της ηλικίας του κατά το χρόνο του ατυχήματος (44 ετών) και της κατάστασης της υγείας του, που ήταν καλή, θα ζούσε κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και με πιθανότητα οπωσδήποτε ακόμη πέντε (5) έτη και θα συνέχιζε να εργάζεται ως υπάλληλος στην επιχείρηση της ………, που εδρεύει στο ….., με αντικείμενο εργασιών “χονδρικό εμπόριο διαφημιστικών χάρτινων κατασκευών – stand και υλικών συσκευασίας”, όπου εργαζόταν ήδη από το έτος 2014 και απ’ όπου απεκόμιζε μηνιαίως ως μισθό το ποσό των 1.123,96 ευρώ (βλ. σχετ. τη δήλωσή του φορολογίας εισοδήματος Ε1 του φορολογικού έτους 2017, στην οποία έχει δηλωθεί ως εισόδημα από μισθωτή εργασία το συνολικό ποσό των 13.487,58 ευρώ καθαρά). Επίσης, περιστασιακά κατά τις απογευματινές ώρες της ημέρας απασχολείτο σε βοηθητικές εργασίες στο αντικείμενο των κατασκευών αλουμινίου, από τις οποίες αποκέρδαινε κατά μέσο όρο το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως, ενώ το αναφερόμενο από την ενάγουσα και τους μάρτυρες απόδειξης ποσό των 600-700 ευρώ το μήνα από την ανωτέρω εργασία του κρίνεται υπερβολικό κατά το επιπλέον, δεδομένου ότι δε διατηρούσε ο ίδιος πλέον κατάστημα αλουμινοκατασκευών, όπως παλαιότερα και ως εκ τούτου, οι εργασίες που εκτελούσε, επιβοηθητικής φύσης, όπως άλλωστε και η ίδια η ενάγουσα/εν ζωή συζυγός του αναφέρει στο δικόγραφο της από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……./15.5.2019) αγωγής της ήταν προφανώς μικρής έκτασης, λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας και λογικής. Ήταν συγκύριος κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ενός διαμερίσματος, επιφανείας 52 τ.μ., στην Πετρούπολη Αττικής και ενός ακόμη διαμερίσματος, στο οποίο κατοικούσε με την οικογένειά του, επιφανείας 99,40 τ.μ., στο ……….. Αττικής και το οποίο κατά το υπόλοιπο ποσοστό του 50% εξ αδιαιρέτου ανήκει στη σύζυγό του. Τέλος, συνεισέφερε με την προσωπική του εργασία στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειάς του, ιδίως σε οικιακές και εξωτερικές εργασίες, αλλά και στην ανατροφή του γεννηθέντος κατά τη διάρκεια του γάμου του με την ενάγουσα της ανωτέρω αγωγής (στις 11.8.2007), ανήλικου, επομένως, κατά το χρόνο του ατυχήματος τέκνου τους ……, αποτιμωμένων των υπηρεσιών του αυτών στο ποσό των 100 ευρώ το μήνα. Αποδείχθηκε επίσης ότι η ενάγουσα, σύζυγος του αποβιώσαντος, ηλικίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 41 ετών (γεννηθείσα στις 22.2.1977), δεν έχει δική της περιουσία, πέραν της προαναφερόμενης, ή εισοδήματα από άλλη αιτία και δεν εργάζεται, προσφέρει, όμως, την προσωπική της εργασία και απασχόληση για τη φροντίδα και ανατροφή του τέκνου της, τη συντήρηση του οίκου της και την κάλυψη των εν γένει αναγκών της οικογένειάς της, η οποία αποτιμάται στο ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως. Στο παρελθόν και συγκεκριμένα κατά το έτος 2004 είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, συνιστάμενη σε πεταλεκτομή Ο5, Ο4, δισκεκτομή Ο4-05 και Ο5 – Ι11 και οπίσθια διασωματική οσφυϊκή σταθεροποίηση με δύο ζεύγη σφηνών, ενώ παρουσίαζε και οστεοπόρωση, με σύσταση για αποφυγή βαριάς εργασίας και εν γένει κόπωσης της σπονδυλικής της στήλης (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’αριθμ. ……/7.11.2012 πιστοποιητικό νοσηλείας του ΝΙ.Μ.Τ.Σ.), εξαιτίας των οποίων κρίθηκε χρόνια ανάπηρη σε ποσοστό 67% (βλ. σχετ. την υπ’αριθμ. …./2004 γνωμάτευση της πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του ΙΚΑ), ήδη δε από το έτος 2021 πάσχει από συστηματικό ερυθηματώδη λύκο με δευτεροπαθές σύνδρομο Sjorgen, με περιόδους εξάρσεων και υφέσεων, χωρίς, ωστόσο, η αναπηρία της αυτή και η ανωτέρω χρόνια νόσος να αναιρούν τη δυνατότητα συνεισφοράς διά της παροχής της προσωπικής της εργασίας στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών. Άλλα εισοδήματα ή περιουσία δεν αποδεικνύεται ότι έχει. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι, με βάση τις ως άνω οικονομικές δυνατότητές τους και τις συνθήκες της οικογενειακής τους ζωής, οι μηνιαίες ανάγκες της ενάγουσας (ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος, θέρμανσης, τηλεφωνίας, σίτισης, ένδυσης, καθαριότητας και ψυχαγωγίας) ανέρχονταν, κατά μέσο όρο, για το επίδικο χρονικό διάστημα, στο ποσό των 400 ευρώ. Σημειωτέον ότι από τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει σε βαθμό σχηματισμού και στον παρόν Δικαστήριο σχετικώς πλήρους δικανικής πεποίθησης ότι η ενάγουσα υποχρεούται στην καταβολή του ποσού των 200 ευρώ μηνιαίως ως τοκοχρεολυτική δόση για την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου, το οποίο αναλώθηκε στην αγορά του διαμερίσματος στο ….. Αττικής, που αποτελούσε την οικογενειακή τους στέγη, όπως ισχυρίσθηκε με την αγωγή της. Ειδικότερα, από τα προσκομιζόμενα έντυπα δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος Ε1 των φορολογικών ετών 2015, 2016 και 2017 της ιδίας και του αποβιώσαντος συζύγου της προκύπτει μεν η καταβολή ετήσιας δαπάνης για την τοκοχρεολυτική απόσβεση δανείου ποσού 1.344,34 ευρώ, 438 ευρώ και 905,41 ευρώ αντίστοιχα, πλην όμως και το παρόν Δικαστήριο δε δύναται εξ αυτών και μόνον να οδηγηθεί σε ασφαλή δικανική κρίση ως προς το ύψος των δόσεων, το είδος του δανείου, στο οποίο αφορούν και κυρίως ως προς τη διάρκεια του δανείου. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα με το θάνατο του συζύγου της στερήθηκε τη συνεισφορά του στις οικογενειακές ανάγκες (σύμφωνα με τα άρθρα 1389 και 1390 ΑΚ), όπως προσδιορίσθηκε κατά ποσό ανωτέρω, την οποία αυτός θα συνέχιζε να παρέχει κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και με πιθανότητα για τουλάχιστον μια πενταετία ακόμη. Αποδεικνύεται όμως ότι μετά το θάνατό του της χορηγήθηκε σύνταξη χηρείας, καθαρού ποσού 430,68 ευρώ μηνιαίως (βλ. σχετ. τα προσκομιζόμενα μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα πληρωμής σύνταξης του ΕΦΚΑ), το οποίο υπερκαλύπτει το ποσό της συμβολής του αποβιώσαντος συζύγου της στη διατροφή της, κατά παραδοχήν και ως ουσιαστικά βάσιμου του σχετικού ισχυρισμού του εναγομένου. Πρέπει, επομένως, ενόψει των ανωτέρω, ν’απορριφθεί ως κατ’ουσίαν αβάσιμη η από 19.3.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγή και συνακόλουθα ως άνευ αντικειμένου και η από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./4.7.2019) αντίστοιχη παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης του εναγομένου σε βάρος της ασφαλιστικής του εταιρείας, όπως ορθά εκτιμώντας τις αποδείξεις δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’αριθμ.46/2021 οριστική απόφασή του, των περί του αντιθέτου υποστηριζομένων από την ενάγουσα με το σχετικό λόγο της από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………/11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεσή της, με τον οποίο πλήττεται η απορριπτική κρίση της ανωτέρω εκκαλουμένης απόφασης επί της από 19.3.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγής της, απορριπτομένων ως αβασίμων. Τέλος ορθά με την ανωτέρω απόφαση επιβλήθηκε σε βάρος του παρεμπιπτόντως ενάγοντος/εναγομένου, που ηττήθηκε, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 176 του ΚΠολΔ, η δικαστική δαπάνη της παρεμπιπτόντως εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, κατόπιν της υποβολής από την τελευταία με τις προτάσεις της σχετικού αιτήματος (άρθρο 191 παρ.2 του ΚΠολΔ), το ύψος της οποίας επίσης ορθά προσδιορίσθηκε στο ποσό των 350 ευρώ με βάση το αίτημα της παρεμπίπτουσας αγωγής, με την επισήμανση ότι δε συντρέχουν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις δυνητικού συμψηφισμού των εξόδων της δίκης του άρθρου 179 του ιδίου Κώδικα. Ενόψει τούτων, όσα αντίθετα υποστηρίζει ο εναγόμενος με τον τελευταίο λόγο της από 11.5.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………../14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεσής του απορριπτέα τυγχάνουν ως αβάσιμα. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι με την από 14.5.2018 σύμβαση ασφάλισης, που καταρτίσθηκε εγγράφως μεταξύ του εναγομένου – παρεμπιπτόντως ενάγοντος και της παρεμπιπτόντως εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας υπό την τότε επωνυμία «………..» και τον τότε διακριτικό τίτλο «……..», στη συνέχεια μετονομασθείσας σε «………..» (με το διακριτικό τίτλο «……………..»), κατά τα προεκτεθέντα, δυνάμει του υπ’αριθμ. ….. ασφαλιστηρίου συμβολαίου, ο εναγόμενος – παρεμπιπτόντως ενάγων ασφάλισε, έναντι συμφωνηθέντος ασφαλίστρου, που καταβλήθηκε ολοσχερώς από τον ανωτέρω, όπως δεν αμφισβητείται, το εν λόγω ταχύπλοο σκάφος αναψυχής, ιδιοκτησίας του, για το χρονικό διάστημα από 14.5.2018 έως 14.11.2018, για την προς τρίτους αστική του ευθύνη από την μετακίνηση και κυκλοφορία του – μεταξύ άλλων – και για σωματικές βλάβες/θάνατο από ατύχημα επιβαινόντων και τρίτων. Ειδικότερα με την ανωτέρω σύμβαση καθορίσθηκε για την προαναφερθείσα ασφαλιστική περίπτωση το ασφαλιστικό ποσό σε 50.000 ευρώ «ανά πρόσωπο» και σε 500.000 ευρώ «ανά γεγονός και περίοδο ασφάλισης», ως ανώτατα όρια της ασφαλιστικής κάλυψης του σκάφους του εναγομένου, με την επισήμανση ότι τα συγκεκριμένα ποσά συνιστούσαν το κατώτατο όριο του ασφαλιστικού ποσού ανά πρόσωπο και ανά συμβάν αντίστοιχα, που είχε καθορισθεί με την ισχύσασα κατά τον εν προκειμένω κρίσιμο χρόνο διάταξη του άρθρου 14 παρ.4 ββ στοιχ.i του ν.4256/2014 για την κατ’ελάχιστον κάλυψη της αστικής ευθύνης σε περίπτωση σωματικών βλαβών και θανάτου επιβαινόντων και τρίτων από πρόσκρουση, σύγκρουση, ναυάγιο ή οποιαδήποτε άλλη αιτία από ταχύπλοα πλοία αναψυχής με ολική χωρητικότητα μικρότερη των 300 gt., η μετακίνηση και κυκλοφορία των οποίων επιτρέπεται μόνον εάν είναι ασφαλισμένα (ήδη με τη διάταξη του άρθρου 17 παρ.3 α, αα΄του ν.4926/2022 τα ελάχιστα όρια κάλυψης για τον κίνδυνο αυτό για τα πλοία αναψυχής αυξήθηκαν και διαμορφώθηκαν στο ποσό των 150.000 ευρώ ανά πρόσωπο, στο ποσό των 700.000 ευρώ ανά συμβάν και στο ποσό των 2.100.000 ευρώ συνολικά για όλη την περίοδο ασφάλισης). Με την ανωτέρω σύμβαση, η ασφαλιστική εταιρεία παρείχε ασφαλιστική κάλυψη στον ασφαλισμένο της, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να καταβάλει κάθε ποσό που αυτός θα υποχρεωνόταν να καταβάλει, ως αποζημίωση, στους ζημιωθέντες τρίτους, συμπεριλαμβανομένων νόμιμων τόκων και εξόδων, σε περίπτωση επέλευσης, εντός του χρόνου ασφάλισης, κάποιας από τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές περιπτώσεις και μέχρι το ασφαλιζόμενο ποσό. Ακολούθως, με την επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης, ήτοι το θανάσιμο τραυματισμό του ………….. από το ασφαλισμένο σκάφος του εναγομένου και την άσκηση της από 6.11.2018 (με αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./2018) αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της ………, ενεργήσασας ατομικά και για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου της ……………., ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά του χειριστή του σκάφους και της ως άνω ασφαλιστικής εταιρείας, με αίτημα την καταβολή σ’αυτούς προσωρινά αποζημίωσης, η εξ αυτών ασφαλιστική εταιρεία άλλως επικουρικώς πλαγιαστικά, λόγω της στέρησης της αξίωσης διατροφής τους συνεπεία του θανάτου του συζύγου και πατρός τους αντίστοιχα, η παρεμπιπτόντως εναγόμενη κατέβαλε, χωρίς να αναγνωρίσει οποιαδήποτε υπαιτιότητα του ασφαλισμένου της, το ποσό των 50.000 ευρώ στην ανωτέρω αιτούσα, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσα τη γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου της και για λογαριασμό αυτού, στο πλαίσιο συμβιβαστικής επίλυσης της μεταξύ τους διαφοράς, διά της έκδοσης και παράδοσης σ’αυτήν, σε διαταγήν της, της υπ’αριθμ………. ισόποσης επιταγής της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία ” ……………..”, με ημερομηνία έκδοσης 3.12.2018, όπερ ουδόλως αμφισβητήθηκε από την ανωτέρω ενάγουσα, υπογράφηκε δε σχετικά το από 3.12.2018 «ιδιωτικό συμφωνητικό εξώδικου συμβιβασμού – κατάργησης δικών και παραίτησης δικαιωμάτων – απόδειξη εξόφλησης ευρώ 50.000». Σύμφωνα με το προαναφερθέν ιδιωτικό συμφωνητικό, διά της καταβολής του ανωτέρω ποσού, που φέρεται ότι συνιστά το σύνολο του συμφωνηθέντος ασφαλίσματος, με βάση την καταρτισθείσα με τον εναγόμενο ασφαλιστική σύμβαση, για την περίπτωση επέλευσης της συγκεκριμένης ασφαλιστικής περίπτωσης, ικανοποιείται πλήρως και ολοσχερώς η αξίωση του ανηλίκου για αποζημίωση λόγω της στέρησης της διατροφής του εξαιτίας του θανάτου του πατρός του μέχρι και την ενηλικίωσή του και εν μέρει η αξίωσή του προς χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής του οδύνης. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία με την καταβολή του προαναφερθέντος χρηματικού ποσού στην εκ των εναγόντων … …. εκπλήρωσε στο ακέραιο έναντι του ασφαλισμένου της, ιδιοκτήτη του ταχύπλοου σκάφους και εναγομένου, την απορρέουσα από την μεταξύ τους καταρτισθείσα ασφαλιστική σύμβαση υποχρέωσή της προς καταβολή του ασφαλίσματος, που συμφωνήθηκε για την περίπτωση επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου της πρόκλησης θανάτου σε ατύχημα με το εν λόγω σκάφος ενός και μόνον ατόμου, τρίτου, μη επιβαίνοντος σ’αυτό, καθώς, όπως προεκτέθηκε, για την περίπτωση αυτή το ανώτατο όριο της ασφαλιστικής κάλυψης της αστικής ευθύνης του εναγομένου, ως ιδιοκτήτη του ασφαλισμένου ταχύπλοου, ανά πρόσωπο (εν προκειμένω υπό την έννοια του θανατωθέντος στο ατύχημα) είχε συμφωνηθεί μεταξύ τους στο ποσό των 50.000 ευρώ, με αποτέλεσμα η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ουδέν επιπλέον χρηματικό ποσό να οφείλει να καταβάλει εκ της ασφαλιστικής σύμβασης, κατά παραδοχήν ως βάσιμης και κατ’ουσίαν της προβληθείσης από την ανωτέρω ένστασης πλήρους και ολοσχερούς εξόφλησης του ποσού του ασφαλίσματος. Ο ισχυρισμός του εναγομένου και παρεμπιπτόντως ενάγοντος περί συμφωνηθέντος εν προκειμένω μεταξύ τους ανωτάτου ορίου της ασφαλιστικής κάλυψης και συνακόλουθα της ευθύνης της παρεμπιπτόντως εναγομένης για την επέλευση της συγκεκριμένης ασφαλιστικής περίπτωσης, ανερχομένου στο ποσό των 500.000 ευρώ, δεν ευσταθεί, διότι, όπως προεκτέθηκε, με βάση τους όρους της επίμαχης σύμβασης ασφάλισης, το ασφαλιζόμενο ποσό, για την περίπτωση θανάτου από ατύχημα με το εν λόγω σκάφος τρίτου, καθορίσθηκε ανά άτομο, ήτοι ανά θανατωθέντα, στο ποσό των 50.000 ευρώ και εν προκειμένω ο θανατωθείς τυγχάνει ένας και όχι στο ποσό των 500.000 ευρώ, όπως διατείνεται ο εναγόμενος, που συμφωνήθηκε μεταξύ τους ως το ανώτατο όριο της ασφαλιστικής κάλυψης για την περίπτωση αυτή ανά γεγονός για ολόκληρη την περίοδο ασφάλισης όταν οι θανατωθέντες τυγχάνουν περισσότεροι. Κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου ως “άτομο” στο συγκεκριμένο όρο της ασφαλιστικής σύμβασης είναι προφανές ότι νοείται ο παθών/υποστάς σωματικές βλάβες ή ο αποβιώσας στο ατύχημα με το σκάφος, επιβαίνων σ’αυτό ή τρίτος και όχι ο δικαιούχος αποζημίωσης και σε περίπτωση θανάτου, όπως εν προκειμένω, ο δικαιούχος είτε αποζημίωσης προς αποκατάσταση περιουσιακής ζημίας είτε χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης, λαμβανομένου υπόψη ότι δικαιούχοι τέτοιων αξιώσεων πιθανώς τυγχάνουν στην περίπτωση αυτή περισσότερα του ενός πρόσωπα, ο αριθμός των οποίων δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να προσδιορισθεί επακριβώς εκ των προτέρων, με αποτέλεσμα το ασφαλιζόμενο ποσό να ανέρχεται σε 50.000 ευρώ συνολικά, ανεξαρτήτως αριθμού δικαιούχων αποζημίωσης, όταν ο αποβιώσας είναι ένας. Το αναγραφόμενο στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο ποσό των 500.000 ευρώ αφορά μεν στο ανώτατο όριο ασφαλιστικής κάλυψης της αστικής ευθύνης του ασφαλισμένου παρεμπιπτόντως εναγομένου για σωματικές βλάβες ή θάνατο από ατύχημα με το σκάφος του, επιβαινόντων ή τρίτων, πλην όμως ανά συμβάν και μάλιστα για ολόκληρη τη συμφωνηθείσα περίοδο ασφάλισης, δηλαδή αφορά στην περίπτωση περισσοτέρων παθόντων ή θανατωθέντων στο ίδιο γεγονός (ατύχημα), για καθέναν εκ των οποίων όμως δεν παύει να ισχύει ως ανώτατο όριο ασφαλιστικής κάλυψης το ποσό των 50.000 ευρώ, που περιλαμβάνεται στο συμφωνηθέν όριο των 500.000 ευρώ και δεν το προσαυξάνει, όπως ρητά αναφέρεται στον περιληφθέντα στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο πίνακα καλύψεων, όπερ επιρρωνύει την κρίση του Δικαστηρίου ότι ως “άτομο” στην επίμαχη σύμβαση ασφάλισης νοείται ο παθών ή ο αποβιώσας στο ατύχημα και όχι ο δικαιούχος αποζημίωσης. Επιπροσθέτως, ο ανωτέρω όρος της ασφαλιστικής σύμβασης περί ανωτάτου ορίου ευθύνης της ασφαλιστικής εταιρείας για την περίπτωση πρόκλησης από το ταχύπλοο σκάφος αναψυχής του ασφαλισμένου της σωματικής βλάβης ή θανάτου σε επιβαίνοντα ή τρίτο, ανερχομένου ειδικότερα στο ποσό των 50.000 ευρώ ανά πρόσωπο (παθόντα ή θανατωθέντα), δε συνιστά ΓΟΣ, δηλαδή ασφαλιστικό όρο προδιατυπωμένο και καθορισμένο εκ των προτέρων από τον ασφαλιστή κατά τρόπο γενικό και ενιαίο, με σκοπό να αποτελέσει το ομοιόμορφο περιεχόμενο ενός αόριστου αριθμού παρόμοιων συμβάσεων με άλλα πρόσωπα και δη ΓΟΣ καταχρηστικό και επομένως άκυρο, διότι έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των συμβαλλομένων σε βάρος του ασφαλισμένου/εναγομένου/παρεμπιπτόντως ενάγοντος, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο τελευταίος. Και τούτο διότι η ρήτρα αυτή δεν αναφέρεται σε κάποιο ομοιόμορφο και προς χρήση για αόριστο αριθμό άλλων συμβάσεων ζήτημα, αλλά σε ένα από τα εξατομικευμένα στοιχεία της ένδικης ασφαλιστικής σύμβασης, που είναι το ασφαλιστικό ποσό, δηλαδή το ανώτατο όριο ευθύνης του ασφαλιστή το οποίο αποτελεί το σύνηθες αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Κατά λογική συνέπεια δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 6 του ν. 2521/1994, κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκ των εκκαλουμένων υπ’αριθμ. 1146/2020 εν μέρει μη οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε επί της υπόθεσης, απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμες τις από 2.7.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ……/4.7.2019) και από 2.7.2019 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ……../4.7.2019) παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης του εναγομένου, κατά παραδοχήν ως νομικά και ουσιαστικά βάσιμης της προβληθείσης ένστασης εξόφλησης της παρεμπιπτόντως εναγομένης, ορθά τις οικείες διατάξεις ερμήνευσε και εφήρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, των περί του αντιθέτου υποστηριζομένων από τον εναγόμενο/παρεμπιπτόντως ενάγοντα με το σχετικό λόγο της έφεσής του απορριπτομένων ως αβασίμων.
Πρέπει, επομένως, ενόψει των ανωτέρω, απορριφθείσης της από 11.5.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεσης στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμης, να γίνουν εν μέρει δεκτές η από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ…………../11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και …………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση και η από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………/11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση και κατ’ουσίαν και αφού εξαφανισθεί η εκ των εκκαλουμένων υπ’αριθμ.1146/2020 απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ως προς τα κεφάλαια, που αφορούν τις από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………/15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../15.5.2019) αγωγές, της διάταξής της περί δικαστικής δαπάνης συμπεριλαμβανομένης (με αποτέλεσμα να παρέλκει η εξέταση της βασιμότητας του τελευταίου λόγου της έφεσης του εναγομένου, που αφορά στο επιδικασθέν με την απόφαση αυτή σε βάρος του ποσό της δικαστικής δαπάνης των αντιδίκων του) και κρατηθεί και δικασθεί εξαρχής η υπόθεση επί των από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγών, να γίνουν αυτές εν μέρει δεκτές ως κατ’ουσίαν βάσιμες και αφενός μεν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στη ………., ενάγουσα της από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ………./15.5.2019) αγωγής το ποσό των 20.000 ευρώ ατομικά για τον εαυτό της, αφετέρου δε να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του να της καταβάλει το υπόλοιπο ποσό των 40.000 ευρώ ατομικά και για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου της, ως ασκούσα τη γονική μέριμνα αυτού, το ποσό των 60.000 ευρώ, να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του να καταβάλει στους λοιπούς ενάγοντες της ίδιας αγωγής ……… ……. και ………. το ποσό των 8.000 ευρώ στον καθέναν τους, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στους ενάγοντες της από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ…………/15.5.2019) αγωγής το ποσό των 40.000 ευρώ εις έκαστον των … και ……… και το ποσό των 30.000 ευρώ εις έκαστον των …. και ………., τα ανωτέρω ποσά αμφοτέρων των αγωγών με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επόμενη ημέρα της επίδοσης εκάστης αγωγής μέχρι πλήρους και ολοσχερούς εξόφλησης, όπως έγινε δεκτό και από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, χωρίς η κρίση του αυτή να πλήττεται από τους διαδίκους με τις εφέσεις τους. Περαιτέρω, λόγω της απόρριψης της από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ. ……./14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεσης θα πρέπει, αφενός μεν να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος κατά την κατάθεση της έφεσης παραβόλου, ποσού 100 ευρώ, στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ.3 στοιχ.Α΄ περ.γ΄και στοιχ. Γ’, εδαφ.στ΄του ΚΠολΔ), αφετέρου δε τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, για την επιδίκαση των οποίων έχει υποβληθεί σχετικό αίτημα με τις προτάσεις τους, να επιβληθούν σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης οριζόμενα. Τέλος, όσον αφορά τις από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. ……../11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ……../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) και από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. δικογρ……../11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) εφέσεις, οι οποίες έγιναν εν μέρει δεκτές, θα πρέπει, αφενός μεν να διαταχθεί η επιστροφή στους εκκαλούντες εκάστης του κατατεθέντος παραβόλου (άρθρο 495 παρ.3 στοιχ.Α΄, περ.γ΄και στοιχ. Γ’, εδαφ.στ΄του ΚΠολΔ), αφετέρου δε τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, για την επιδίκαση των οποίων έχει υποβληθεί αίτημα, να κατανεμηθούν μεταξύ των διαδίκων, αναλόγως της μερικής νίκης και ήττας τους (άρθρα 106, 176, 178 αριθμ. 1, 183 και 191 § 2 ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος των εξόδων των εναγόντων της κάθε αγωγής σε βάρος του εναγομένου, όπως επίσης ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις α) από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση, β) από 27.9.2021 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ……../11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ……/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση και γ) από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ………/14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση κατά των υπ’αριθμ. 1146/2020 και υπ’αριθμ.46/2021 αποφάσεων του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικώς και απορρίπτει κατ’ουσίαν την από 11.5.2021 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ. ………/14.5.2021 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ. …………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου της έφεσης αυτής στο δημόσιο ταμείο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τη δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικώς και εν μέρει κατ’ουσίαν την από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ………./11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση και την από 27.9.2021 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ.δικογρ………./11.2.2022 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ.δικογρ………/11.2.2022 ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου) έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στους εκκαλούντες εκάστης έφεσης του κατατεθέντος παραβόλου.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’αριθμ.1146/2020 απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ως προς τις οριστικές διατάξεις της, που αφορούν στις από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. δικογρ………./15.5.2019) και από 23.4.2019 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγές.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει εξαρχής την υπόθεση επί των ανωτέρω αγωγών.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 12.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ………/15.5.2019) αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα της ανωτέρω αγωγής ……….. το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ ατομικά, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στη ……….. το ποσό των σαράντα χιλιάδων (40.000) ευρώ ατομικά και για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου της ..……, ως ασκούσα τη γονική μέριμνα αυτού, το ποσό των εξήντα χιλιάδων (60.000) ευρώ και σε καθέναν από τους ενάγοντες της ίδιας αγωγής ……. και ……….. το ποσό των οκτώ (8.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγομένου μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 23.4.2019 (με αυξ.αριθμ.εκθ. καταθ.δικογρ………../15.5.2019) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στον καθέναν των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων της ανωτέρω αγωγής το ποσό των σαράντα χιλιάδων (40.000) ευρώ και στον καθέναν των τρίτου και τέταρτης των εναγόντων της ίδιας αγωγής το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγομένου μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 27.2.2024.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριό του στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 27.2.2024, με άλλη σύνθεση, λόγω προαγωγής και αποχώρησης της Δικαστού Μαρίας Δανιήλ, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Ιωάννη Αποστολόπουλο, Πρόεδρο Εφετών και με την Γραμματέα Κ.Σ, λόγω συνταξιοδότησης και αναχώρησης της Γραμματέως Τ.Λ., χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ