ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
3ο ΤΜΗΜΑ
Αριθμός αποφάσεως 108 /2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Βασιλική Παπιγκιώτη, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την ……….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλουσών: 1) ………… και 2) Μονοπρόσωπης ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………», που εδρεύει στο ……… Αττικής, ……….., με ΑΦΜ ………., νομίμως εκπροσωπούμενης, ως καθολικής διαδόχου του συνόλου των δικαιωμάτων, υποχρεώσεων και εν γένει εννόμων σχέσεων της μονοπρόσωπης ανώνυμης εταιρείας γενικών ασφαλίσεων με την επωνυμία «……….», με ΑΦΜ …………, ένεκα συγχωνεύσεως με απορρόφηση της δεύτερης από την πρώτη, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Ελευθερία Βεντουρή, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Του εφεσίβλητου: ……….., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Κουτρουμπούση (Γ. ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗΣ – Ε. ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ).
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 6-10-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2022 αγωγή του, ζητώντας τα διαλαμβανόμενα σε αυτή. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 2815/2023 οριστική απόφασή του, με την οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν οι εναγόμενες, με την από 11-9-2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενώπιον του Πρωτοδικείου Πειραιά ……/2023 έφεσή τους (αριθμός κατάθεσης δικογράφου και προσδιορισμού δικασίμου ενώπιον του Εφετείου Πειραιά, …………/2023), δικάσιμος για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε η αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η οποία εκφωνήθηκε από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσίβλητου ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις του, η δε πληρεξούσια δικηγόρος των εκκαλουσών δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις, με τις οποίες ανέπτυξε τους ισχυρισμούς της.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 62 εδαφ. α΄ του ΚΠολΔικ «όποιος έχει την ικανότητα να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων έχει και την ικανότητα να είναι διάδικος». Κατά δε το άρθρο 61 του ΑΚ, το νομικό πρόσωπο αποκτά προσωπικότητα αν τηρηθούν οι όροι που αναγράφει ο νόμος, ενώ η διάλυση του νομικού προσώπου δεν θίγει την ικανότητά του να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, αλλά και της έννομης σχέσης της δίκης, αφού κατά το άρθρο 72 του ΑΚ μόλις το νομικό πρόσωπο διαλυθεί βρίσκεται αυτοδικαίως σε εκκαθάριση, εωσότου δε περατωθεί η εκκαθάριση και για της ανάγκες της θεωρείται ότι υπάρχει. Εξάλλου, κατά το άρθρο 73 του ΚΠολΔικ το Δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει η κατά το άρθρο 62 εδαφ. α΄ του ίδιου Κώδικα προϋπόθεση, ενόψει και της διάταξης του άρθρου 313 παρ. 1 εδαφ. δ΄ αυτού, κατά την οποία «μπορεί να επιδιωχθεί με αγωγή ή ένσταση η αναγνώριση της ανυπαρξίας μιας δικαστικής απόφασης, αν εκδόθηκε σε δίκη που είχε διεξαχθεί κατά ανυπάρκτου φυσικού ή νομικού προσώπου», κατά δε το άρθρο 517 εδαφ. α΄ του ΚΠολΔικ, η έφεση απευθύνεται κατά εκείνων που ήταν διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων ή των κληροδόχων τους. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι, έφεση που ασκήθηκε σε βάρος ανύπαρκτου φυσικού ή νομικού προσώπου είναι απαράδεκτη και απορριπτέα, διότι η ιδιότητα του να είναι κάποιος διάδικος αποτελεί απαραίτητη διαδικαστική προϋπόθεση για τη δυνατότητα έκδοσης δικαστικής απόφασης επί της ουσίας. Περαιτέρω, στην περίπτωση συγχώνευσης εταιριών, που επέρχεται είτε με τη σύσταση νέας εταιρίας, είτε με απορρόφηση, είτε με εξαγορά της μιας από την άλλη, ορίζει το άρθρο 6 του Ν. 4601/2019 ότι «1. Η συγχώνευση πραγματοποιείται είτε με απορρόφηση είτε με σύσταση νέας εταιρείας. 2. “Συγχώνευση με απορρόφηση” είναι η πράξη με την οποία μία ή περισσότερες εταιρείες (απορροφώμενες) μεταβιβάζουν σε μία άλλη υφιστάμενη εταιρεία (απορροφώσα), ύστερα από λύση τους, χωρίς να τεθούν σε εκκαθάριση, το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεών τους, με τη διάθεση στους μετόχους ή στους εταίρους των απορροφώμενων εταιρειών εταιρικών συμμετοχών της απορροφώσας εταιρείας και ενδεχομένως με καταβολή χρηματικού ποσού, το οποίο δεν υπερβαίνει το δέκα τοις εκατό (10%) της ονομαστικής αξίας των εταιρικών συμμετοχών που διατίθενται ή, σε περίπτωση έλλειψης ονομαστικής αξίας, της λογιστικής τους αξίας. 3. Η συγχώνευση με απορρόφηση διέπεται από τα άρθρα 7 έως 21. 4. . .». Ενώ κατά το άρθρο 18 του ίδιου νόμου (ν. 4601/2019) «1. Η συγχώνευση συντελείται με μόνη την καταχώριση, σύμφωνα με την υποπερίπτωση αα΄ της περίπτωσης α΄ της παρ. 1 του άρθρου 16 του ν. 3419/2005, της σύμβασης συγχώνευσης ως προς την απορροφώσα εταιρεία, ακόμα και πριν από τη διαγραφή από το Γ.Ε.ΜΗ. της απορροφώμενης εταιρείας. 2. Από την ημερομηνία καταχώρισης στο Γ.Ε.ΜΗ. σύμφωνα με την παράγραφο 1, επέρχονται αυτοδίκαια και ταυτόχρονα τόσο μεταξύ της απορροφώσας και της απορροφώμενης εταιρείας όσο και έναντι τρίτων, τα εξής αποτελέσματα: α) η απορροφώσα εταιρεία υποκαθίσταται ως καθολική διάδοχος στο σύνολο της περιουσίας, δηλαδή στο σύνολο των δικαιωμάτων, των υποχρεώσεων και γενικά των έννομων σχέσεων της απορροφώμενης ή των απορροφώμενων εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων των διοικητικών αδειών που έχουν εκδοθεί υπέρ της απορροφώμενης ή των απορροφώμενων εταιρειών, β) οι μέτοχοι ή οι εταίροι της απορροφώμενης ή των απορροφώμενων εταιρειών γίνονται μέτοχοι ή εταίροι της απορροφώσας εταιρείας, γ) η απορροφώμενη ή οι απορροφώμενες εταιρείες παύουν να υπάρχουν. 3. Οι εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται αυτοδίκαια και χωρίς άλλη διατύπωση από την απορροφώσα εταιρεία. 4. . .». Επομένως, εάν η έφεση απευθυνθεί, όχι κατά της νέας εταιρίας, αλλά κατά της πρώτης, η νομική προσωπικότητα της οποίας έπαυσε, απορρίπτεται ως απαράδεκτη, εκτός αν ο εκκαλών αγνοούσε την επελθούσα αυτή μεταβολή (ΑΠ 1472/2022, ΑΠ 319/2022, ΑΠ 600/2021, ΑΠ 598/2021, δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα του Α.Π, ΑΠ 622/2016, ΑΠ 697/2015, ΑΠ 1737/2013, δημοσιευμένες στην Η.Τ.Ν.Π «ΝΟΜΟΣ»). Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή προεπισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων, προς το σκοπό έρευνας του παραδεκτού της, φερόμενης προς κρίση, έφεσης και δη από απόψεως νομιμοποιήσεως, ενεργητικής και παθητικής, των διαδίκων, η οποία (έρευνα) προηγείται αυτής του παραδεκτού κι εν συνεχεία, του κατ’ ουσίαν βάσιμου, εκάστου επιμέρους λόγων αυτών [ΑΠ 598/2022, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Α.Π και όμοια ΑΠ 599/2022, δημοσιευμένη στην Η.Τ.Ν.Π «ΝΟΜΟΣ», Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (- Μαργαρίτης), Εισαγ. 495 – 590 αριθμ. 8 και 532, αριθμ. 1], προκύπτουν, τα εξής: Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, …. ., άσκησε, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, την από 6-10-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2022, αγωγή του, την οποία έστρεφε κατά : 1) της ………. και 2) της εδρεύουσας στην Αθήνα και νομίμως εκπροσωπούμενης, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, με την επωνυμία «………..», αιτούμενος την αποζημίωσή του, για τη θετική και αποθετική ζημία του, καθώς και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη του, συνεπεία οδικού τροχαίου ατυχήματος. Επί της αγωγής αυτής, που δικάσθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρα 591 και 614 παρ. 6 ΚΠολΔικ, ως ισχύουν μετά την – κατά περίπτωση – αντικατάσταση και τροποποίησή τους από τις διατάξεις του ν. 4335/2015), εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 2815/2023 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν. Ακολούθως, η ανωτέρω απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου προσβλήθηκε στις 14-9-2023, από την ασφαλιστική εταιρεία, με την επωνυμία «…………», κατόπιν αλλαγής της επωνυμίας της ασφαλιστικής εταιρείας «…………..» στην ανωτέρω επωνυμία, λόγω συγχωνεύσεως, διά απορροφήσεως, από την τελευταία της ανωτέρω, αρχικώς εναγόμενης, ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……………», περιστατικό που έλαβε χώρα στις 31/5/2023, διά της από 11-9-2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά ………../2023 έφεσή της. Ενόψει των ως άνω, ήτοι της συγχωνεύσεως της αρχικώς εναγόμενης εταιρείας «………….», διά απορροφήσεώς της από την εταιρεία «………..», και της αλλαγής της επωνυμίας της τελευταίας, απορροφώσας, εταιρείας, από «………» σε «……………», η τελευταία, σύμφωνα με την, διαλαμβανόμενη στην αμέσως παραπάνω παράγραφο, νομική σκέψη, συνεχίζει, αυτοδικαίως κι άνευ άλλης διατυπώσεως, την προκείμενη εκκρεμή δίκη, ως οιονεί καθολική διάδοχος της αρχικώς εναγόμενης, απορροφώμενης, ασφαλιστικής εταιρείας.
Περαιτέρω, η φερόμενη προς συζήτηση και κρίση ενώπιον του παρόντος, αρμοδίου, καθ’ ύλην και κατά τόπον, Δικαστηρίου (άρθρα 19, 22 και 35 ΚΠολΔικ), παραπάνω έφεση, ασκήθηκε από τους, κατά τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα, πρωτοδίκως, εν μέρει ηττηθέντες διαδίκους νομίμως και εμπροθέσμως με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του εκδόντος την προσβαλλόμενη απόφαση δικαστηρίου στις 14-9-2023 και εντός προθεσμίας 30 ημερών από την επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, που έλαβε χώρα στις 5-9-2023 [(βλ. επισημείωση δικαστικής επιμελήτριας ……….. επί της πρωτόδικης απόφασης, που προσκομίζουν οι εκκαλούσες) (άρθρα 495 – 499, 511, 513 παρ. 1β, 516, 517, 518 παρ. 1 σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ. 1 εδαφ. α΄ και παρ. 7 εδαφ. α΄ του ΚΠολΔικ, ως αυτές ισχύουν μετά την – κατά περίπτωση – αντικατάσταση και τροποποίησή τους από τις διατάξεις του ν. 4335/2015)]. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά το παραδεκτό και βάσιμο των επιμέρους λόγων της, κατά την αυτή ως άνω ειδική διαδικασία που εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔικ), δεδομένου ότι, για το παραδεκτό της, έχει καταβληθεί και κατατεθεί το, απαιτούμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 ΚΠολΔικ, παράβολο [υπ’ αριθμ. κωδ. ……………. παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ, μετά της συνημμένης από 12-9-2023 βεβαίωσης πληρωμής της Τράπεζας Πειραιώς].
Με την από 6-10-2022 αγωγή του, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, εκθέτει ότι στις 2-7-2020 η πρώτη εναγόμενη …………., ενώ οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ……… Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, το οποίο – κατά τον ως άνω χρόνο – ήταν ασφαλισμένο, κατά τις διατάξεις του 489/1976, στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία «……..», στη θέση της οποίας υπεισήλθε, κατά τα ανωτέρω, αυτοδικαίως εκ του νόμου, ως οιονεί καθολική διάδοχός της, η ήδη εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρεία «…………….», προκάλεσε, από αποκλειστική υπαιτιότητά της, ήτοι αμέλειά της, αυτοκινητικό ατύχημα, στον τόπο και υπό τις συνθήκες που αναφέρονται, ειδικότερα, στην αγωγή, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο ενάγων και να υποστεί υλικές ζημίες η υπ’ αριθ. κυκλοφορίας ………… δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του, την οποία αυτός οδηγούσε. Με βάση το ανωτέρω ιστορικό, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ζήτησε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενες, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλουν, ευθυνόμενες εις ολόκληρον, το συνολικό ποσό των 78.101,54 ευρώ για αποζημίωση της θετικής και αποθετικής ζημίας του, καθώς και για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του, συνεπεία του τραυματισμού του και των υλικών ζημιών που υπέστη το όχημά του, όπως τα επιμέρους κονδύλια εξειδικεύονται στην αγωγή, με το νόμιμο τόκο, από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Επίσης, ο ενάγων ζήτησε να καταδικαστούν οι εναγόμενες στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του, ενώ παραδεκτά περιόρισε μέρος του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό. Επί της αγωγής αυτής το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε την υπ΄αριθμ. 2815/2023 οριστική του απόφαση, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν η αγωγή, υποχρέωσε τις εναγόμενες να καταβάλουν στον ενάγοντα αλληλεγγύως και εις ολόκληρον εκάστη εξ αυτών το ποσό των 56.921,54 ευρώ, αναγνώρισε ότι υποχρεούνται να του καταβάλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον εκάστη εξ αυτών το ποσό των 20.000 ευρώ (τα ανωτέρω ποσά με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής) και επιβλήθηκε μέρος των συνολικών δικαστικών εξόδων του ενάγοντος σε βάρος των εναγομένων, συνολικού ποσού 2.600 ευρώ.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούσες και ζητούν, κατ’ ορθή εκτίμηση των διατυπωθέντων στην έφεση αιτημάτων τους και των λόγων που εκτίθενται σε αυτήν, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση, αναφορικά προς τα επιμέρους επιδικασθέντα και εκκαλούμενα κονδύλια και συγκεκριμένα για: α) την πλασματική δαπάνη οικιακής βοηθού, β) τη μείωση της εμπορικής αξίας της μοτοσικλέτας, γ) την αποζημίωση για την καταστροφή των προσωπικών ειδών του ενάγοντος, δ) τη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, αιτούνται δε, να περιορισθούν τα ποσά αυτά, έτι περαιτέρω, σύμφωνα με τους περιεχόμενους στην έφεσή τους λόγους. Επιπλέον ζητούν, με τον πέμπτο λόγο έφεσης να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, αναφορικά με την επιδίκαση τόκων επιδικίας, και να επιδικαστούν τόκοι υπερημερίας, σύμφωνα με τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο δικόγραφό τους. Επισημαίνεται, εκ προοιμίου, ότι με την υπό κρίση έφεση δεν πλήττονται το κεφάλαιο και οι παραδοχές της πρωτόδικης απόφασης σχετικά με το ότι κρίθηκε ότι αποκλειστικά υπαίτια για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος είναι η πρώτη εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα. Συνεπώς, το ανωτέρω ζήτημα δεν μεταβιβάζεται κατ’ έφεση, ενόψει του ότι εάν, με την έφεση, προσβάλλεται μόνον το κεφάλαιο της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης, αυτό και μόνον μεταβιβάζεται στο Εφετείο, όχι δε και το κεφάλαιο της υπαιτιότητας (ΟλΑΠ 10/2015, ΑΠ 551/2020, ΧρΙΔ 2015).
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία, πρωτοδίκως και κατ’ έφεση, παραδεκτά επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν οι διάδικοι, από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα του ενάγοντος που περιλαμβάνεται στα πρακτικά της πρωτόδικης απόφασης, καθώς και από φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται και από τα έγγραφα της ποινικής δικογραφίας που λαμβάνονται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 2-7-2020 και περί ώρα 18:40, ο ενάγων, φορώντας το προστατευτικό του κράνος, οδηγούσε με κανονική ταχύτητα την υπ’ αριθ. κυκλ. ………….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του, στο Μοσχάτο, επί της αριστερής λωρίδας της οδού Πειραιώς (η οποία είναι διπλής κατεύθυνσης και χωρίζεται στη μέση με νησίδα) με κατεύθυνση από Πειραιά προς Αθήνα, στο ύψος του Ο.Τ. 22 και της εκ δεξιών του ενάγοντος συμβολής της οδού Πειραιώς με την οδό Σπυροπούλου. Στο συγκεκριμένο σημείο η οδός Πειραιώς έχει δύο λωρίδες, ενώ αμέσως μετά τη συμβολή της με την οδό Σπυροπούλου προστίθεται στο δεξί μέρος του ρεύματος της οδού Πειραιώς προς Αθήνα μια ακόμη λωρίδα πλάτους 2,5 μέτρων. Κατά τον ίδιο χρόνο, η πρώτη εναγομένη οδηγούσε το υπ’ αριθ. κυκλ. …….. Ι.Χ.Ε. όχημα ιδιοκτησίας της (PEUGEOT 206), ασφαλισμένο, κατά τον ανωτέρω χρόνο, για την, εκ της κυκλοφορίας του, έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην ασφαλιστική εταιρεία «…….», οιονεί καθολική διάδοχος της οποίας κατέστη, αυτεπαγγέλτως εκ του νόμου, λόγω συγχωνεύσεως διά απορροφήσεως, η ήδη εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρεία «………….», επί της οδού Σπυροπούλου, η οποία είναι μονής κατεύθυνσης με μία λωρίδα κυκλοφορίας, με κατεύθυνση προς την οδό Πειραιώς. Επί της οδού Σπυροπούλου και πριν τη διασταύρωσή της με την οδό Πειραιώς, δεξιά ως προς την πορεία του ανωτέρω ΙΧΕ οχήματος, υπάρχει πινακίδα ρυθμιστική της κυκλοφορίας [P-2] «STOP», η οποία τοποθετημένη πριν από τη διασταύρωση σημαίνει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 3 του ΚΟΚ, υποχρεωτική διακοπή πορείας του οχήματος πριν από την είσοδό του στη διασταύρωση και παραχώρηση προτεραιότητας στα οχήματα τα οποία κινούνται στην οδό προς την οποία πλησιάζει. Φθάνοντας στη διασταύρωση των δύο οδών η πρώτη εναγόμενη ακινητοποίησε στιγμιαία το όχημα που οδηγούσε προ της εισόδου στη διασταύρωση, ακολούθως συνέχισε την πορεία της, επιταχύνοντας, και χωρίς να ελέγξει για τυχόν διερχόμενα οχήματα, εισήλθε στη διασταύρωση των δύο ως άνω οδών και άρχισε να διασχίζει αδιάκοπα, σχεδόν κάθετα, τις λωρίδες του ρεύματος της οδού Πειραιώς, από Πειραιά προς Αθήνα (από τη δεξιά, στη μεσαία και μετά στην αριστερή), στην οποία (αριστερή) εισήλθε διαγώνια, εκτελώντας ακολούθως στροφή δεξιά, με σκοπό να ευθυγραμμίσει το όχημά της οριζόντια εντός της ως άνω αριστερής λωρίδας, καταλαμβάνοντας διαγώνια όλο σχεδόν το πλάτος της εν λόγω αριστερής λωρίδας, επί της οποίας κινείτο ο ενάγων οδηγώντας την ως άνω δίκυκλη μοτοσικλέτα του, με αποτέλεσμα η πρώτη εναγομένη να προσκρούσει με την εμπρόσθια αριστερή πλευρά του ΙΧΕ οχήματος που οδηγούσε, στο εμπρόσθιο μέρος της (κανονικώς κινούμενης επί της αριστερής λωρίδας του ως άνω ρεύματος της οδού Πειραιώς) υπ’ αρ. κυκλοφορίας ………… δίκυκλης ζημιωθείσας μοτοσικλέτας, η οποία είχε εγκλωβισθεί στη «γωνία» που σχημάτισε το όχημα της πρώτης εναγομένης με τη διαχωριστική νησίδα της οδού Πειραιώς, το οποίο ακινητοποιήθηκε μερικά μέτρα πιο κάτω. O δε, ενάγων – οδηγός της εξαιτίας της συγκρούσεως εκτινάχθηκε από τη μοτοσικλέτα, προσέκρουσε στο ζημιογόνο ΙΧΕ όχημα και διαπερνώντας πάνω από το καπό του κινητήρα, κατέληξε στο οδόστρωμα τραυματισμένος. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά αποκλειστικά υπαίτια της ένδικης σύγκρουσης είναι η πρώτη εναγομένη, οδηγός του ζημιογόνου οχήματος, που με την αποδειχθείσα αμελή συμπεριφορά της παραβίασε τις από τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 3,12 παρ. 1,19 παρ. 1,21 παρ. 1 και 26 παρ. 1 του ΚΟΚ επιβαλλόμενες υποχρεώσεις της, η παραβίαση των οποίων συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο συμβάν, γεγονός, το οποίο, άλλωστε, συνομολογήθηκε ρητά πρωτοδίκως από τις εναγόμενες. Επιπλέον, όπως ήδη εκτέθηκε παραπάνω, το κεφάλαιο της υπαιτιότητας δεν πλήττεται με την ένδικη έφεση και συνεπώς, η υπόθεση δεν μεταβιβάζεται στο παρόν δευτεροβάθμιο δικαστήριο κατά το κεφάλαιο αυτό. Αμέσως, μετά την επέλευση του ένδικου τροχαίου ατυχήματος, ο ενάγων μεταφέρθηκε τραυματισμένος με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Τμήμα Εξωτερικών Ιατρείων του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας, όπου εξετάσθηκε διαδοχικά στο Εξωτερικό Α’ Χειρουργικό, στο Εξωτερικό Ορθοπεδικό και στο Εξωτερικό Νευροχειρουργικό. Υπεβλήθη σε ακτινολογικό και εργαστηριακό έλεγχο, από τον οποίο προέκυψε ότι έφερε πολλαπλά εγκαύματα εκ τριβής σε όλο τα σώμα και κυρίως στα άνω και κάτω άκρα, είχε υποστεί θλάση δεξιού μηρού και ποδοκνημικής, κάταγμα κνημιαίου πλατώ του αριστερού του γονάτου, κάκωση γόνατος δεξιά. Συνεπεία τούτων, του έγινε εισαγωγή αυθημερόν (2-7-2020) στο Γ. Ν.Νίκαιας (σχετ. από 20-7-2020, 5-9-2020 και 2-7-2020, άπαντα με αρ. πρωτ. ………./7-7-2020 πιστοποιητικά εξέτασης του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας περί διακομιδής του ενάγοντος με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στα εξωτερικά ιατρεία αυτού την 2-7-2020, και δη στο Α΄ Χειρουργικό, το Ορθοπεδικό και το Νευροχειρουργικό για την αξιολόγηση των πολλαπλών τραυμάτων που είχε υποστεί από την ένδικη σύγκρουση). Για την αντιμετώπιση του τραύματος στο αριστερό γόνατο υπεβλήθη την 7-7-2020 σε χειρουργική επέμβαση στην ορθοπεδική κλινική του Γ. Ν. Νίκαιας, για να υποβληθεί σε εξωτερική οστεοσύνθεση γόνατος με γεφύρωση. Τρεις εβδομάδες μετά την επέμβαση, και ενώ παρέμενε νοσηλευόμενος, υπεβλήθη σε νέα χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση της επέκτασης που είχε τοποθετηθεί στο μηριαίο οστό του αριστερού του ποδιού για την ως άνω γεφύρωση του γόνατος και άρχισε η κινητοποίηση του γόνατος. Ειδικότερα, με βάση ιδίως το υπ’ αρ. πρωτ. …../6-8-2020 πιστοποιητικό νοσηλείας του Γ.Ν.Νίκαιας «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ», συνεπεία του επιδίκου ατυχήματος, ο ενάγων «προσήλθε στο Γ.Ν.Νίκαιας «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ» την 02-7-2020 … και εισήχθη αυθημερόν στην Ορθοπαιδική Κλινική, όπου νοσηλεύτηκε μέχρι την 31-7-2020, πάσχων από: Κάταγμα κνημιαίου πλατώ αριστερά και κάκωση γόνατος δεξιά. Επίσης πολλαπλά εγκαύματα εκ τριβής σε όλο το στόμα.. Υπεβλήθη σε εξωτερική οστεοσύνθεση γόνατος αριστερά, με γεφύρωση του γόνατος. Σε τρεις εβδομάδες αφαιρέθηκε η επέκταση στο μηριαίο και έγινε έναρξη κινητοποίησης του γόνατος. Το δεξί γόνατο αντιμετωπίστηκε συντηρητικά. Ο ασθενής παρουσίασε βελτίωση και εξήλθε με οδηγίες. Συνεστήθη αντιβίωση, αντιπηκτική και παυσίπονη αγωγή. Χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια ενός μηνός. Συνεστήθη επανεξέταση σε τακτική βάση και νέος ακτινολογικός έλεγχος στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία. Δεν αναμένεται πλήρης αποκατάσταση στο αριστερό γόνατο, ενώ ο ασθενής θα υποβληθεί στο μέλλον και σε άλλες χειρουργικές επεμβάσεις στο αριστερό γόνατο» (βλ. και το από 31-7-2020 εξιτήριο του ενάγοντος από το ως άνω Νοσοκομείο, που αναφέρει τα κάτωθι: αιτία εισόδου και διάγνωση εξόδου «κάταγμα του άνω άκρου του οστού της κνήμης», ιατρικές πράξεις «εξωτερική οστεοσύνθεση καταγμάτων μηριαίου — κνήμης — κνημιαίου πλατώ», θεραπεία: αναρρωτική άδεια ένα μήνα – οδηγίες εξόδου — αντιβίωση – αντιπηκτική και παυσίπονη αγωγή – επανεξέταση σε τακτική βάση και νέος RO έλεγχος»). Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι χορηγήθηκε στον ενάγοντα αναρρωτική άδεια για μεγαλύτερο διάστημα, ήτοι από 2-7-2020 έως 31-12-2020, σύμφωνα με την από 15-6-2021 βεβαίωση ετήσιας επιδότησης ασθένειας του ΕΦΚΑ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, συνεπεία του τραυματισμού του στο ένδικο ατύχημα, παρέμεινε κλινήρης στην οικία του για χρονικό διάστημα πέντε μηνών που ήταν σε αναρρωτική άδεια, ήτοι από 1-8-2020 έως 30-12-2020. Κατά το διάστημα αυτό, ο ενάγων δεν ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετείται, έχρηζε δε, βοήθειας τρίτου προσώπου, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις βασικές καθημερινές του ανάγκες, σχετικά με τη σίτιση, την ένδυση, την προσωπική του καθαριότητα και υγιεινή και την εν γένει περιποίηση και φροντίδα για την αποκατάσταση της υγείας του. Τις αναγκαίες αυτές πρόσθετες υπηρεσίες πρόσφερε στον ενάγοντα, με εντατικοποίηση των προσωπικών της δυνάμεων, χωρίς αμοιβή, η στενή οικογενειακή του φίλη …………. (βλ. μαρτυρική κατάθεση στο πρωτόδικο Δικαστήριο), η οποία, εγκαταλείποντας άλλες εργασίες της και με υπερένταση των προσπαθειών της, βρίσκονταν καθημερινά κοντά του, επί 10 ώρες, περίπου, ημερησίως. Συνεπώς, ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει από τις υπόχρεες σε αποζημίωσή, το ποσό που θα κατέβαλε σε τρίτο πρόσωπο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, για να τον φροντίζει και να τον περιποιείται, ανεξαρτήτως της αναπληρώσεως των εν λόγω υπηρεσιών από το παραπάνω φιλικό του πρόσωπο χωρίς αμοιβή. Έτσι, αν είχε προσλάβει προς τούτο ο ενάγων τρίτο πρόσωπο, θα κατέβαλε για τις ανωτέρω υπηρεσίες, με βάση τις συνήθεις τιμές που είχαν διαμορφωθεί σύμφωνα και με τις κρατούσες οικονομικές και νομισματικές συνθήκες στο χρόνο παροχής τους, το ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως, ποσό το οποίο συνήθως καταβάλλεται σε ανάλογες περιπτώσεις για την προσφορά των ίδιων υπηρεσιών, κρινόμενων των σχετικών αγωγικών κονδυλίων, ως προς το υπερβάλλον, ως υπερβολικών (βλ. ΕφΑθ. 1141/2023, ΤΝΠ Νόμος, Αθ. Κρητικός: Αποζημίωση, εκδ. 2019, τόμος I, σελ. 360). Το ποσό αυτά αναγκαστικά θα δαπανούσε ο ενάγων για την πρόσληψη τρίτου προσώπου με αμοιβή, αν δεν κάλυπτε τις σχετικές υπηρεσίες η προαναφερόμενη οικογενειακή του φίλη και η υπόχρεη προς αποζημίωση εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής τους, αφού η οικειοθελής εκ μέρους της προσφορά των υπηρεσιών αυτών δεν αποβαίνει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθ. 930 παρ. 3 ΑΚ, προς όφελος της υπόχρεης εναγόμενης και στην αποφυγή εκ μέρους της τελευταίας της σχετικής αποζημιώσεως. Επομένως, το συνολικό χρηματικό ποσό που δικαιούται ο ενάγων για την αιτία αυτή (πλασματική αμοιβή υποκατάστατης δύναμης αποκλειστικής νοσοκόμας- περιποιήτριας- οικιακής βοηθού) ανέρχεται στο ποσό των 4.000 ευρώ (5 μήνες Χ 800 ευρώ). Επίσης, αποδείχθηκε ότι η υπ’ αρ. κυκλοφορίας ……… ζημιωθείσα δίκυκλη μοτοσικλέτα, κυριότητας του ενάγοντος, εργοστασίου κατασκευής HONDA, 745cc, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 12-7-2017 (βλ. άδεια κυκλοφορίας), είχε αγορασθεί από τον ενάγοντα στις 14-7-2017, ήτοι τρία έτη πριν την ένδικη σύγκρουση, έναντι 8.500 ευρώ (σχετ. υπ’ αριθμ. ………./14-7- 2017 πρωτότυπη απόδειξη πώλησης της εταιρείας ……..). Μετά την ένδικη σύγκρουση, παρόλο που αυτή επισκευάστηκε, επήλθε μείωση της εμπορικής της αξίας, κυρίως λόγω της παρατηρούμενης τάσης να αποφεύγεται από το αγοραστικό κοινό η αγορά επισκευασμένων οχημάτων, επειδή υπάρχουν υπόνοιες πως αυτά έχουν κρυμμένα ελαττώματα, που μπορούν να εμφανισθούν μεταγενέστερα, έστω και αν η επισκευή είναι επιμελημένη και παρά την τοποθέτηση καινούριων ανταλλακτικών. Η μείωση αυτή, με δεδομένη την παλαιότητα της μοτοσικλέτας, σύμφωνα με τα ανωτέρω, το γεγονός ότι είχε διανύσει περίπου 22.000 χιλιόμετρα, την άριστη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, το είδος και την έκταση των ζημιών, την αγοραστική του αξία κατά το χρόνο επέλευσης της ζημίας (ΕφΑθ 934/2022, ΕφΑΘ 2314/2009, δημ. στην ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», Σταθόπουλος στον ΑΚ εωργιάδη – Σταθόπουλου, άρθρα 297-298, αρ. 79-84, σελ. 83 επ.), ήτοι κατά το χρόνο του ατυχήματος, η οποία ανέρχονταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας σε 6.500 ευρώ (βλ. και την υπ΄αριθμ. ……/28-7-2020 έκθεση πραγματογνωμοσύνης – εκτίμηση υλικών ζημιών του εκτιμητή …………) και την επιμελημένη επισκευή της σε συνεργείο επιλογής του ενάγοντα με καινούρια ανταλλακτικά, ανέρχεται σε ποσοστό 10%, ήτοι στο ποσό των 650 ευρώ και όχι στο ποσό των 3.500 ευρώ, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο ενάγων. Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση επιδίκασε στον ενάγοντα, αφενός μεν το ποσό των 6.080 ευρώ για πλασματική δαπάνη αμοιβής οικιακής βοηθού – νοσοκόμας, αφετέρου δε, το ποσό των 3.500 ευρώ για μείωση της εμπορικής αξίας της μοτοσικλέτας του ενάγοντος, έσφαλλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά παραδοχή ως εν μέρει βάσιμων του πρώτου και του δεύτερου λόγου της έφεσης των εναγομένων.
Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι κατά την ένδικη σύγκρουση ο ενάγων φορούσε τζιν παντελόνι, μάρκας DIESEL, αξίας 120 ευρώ, κοντομάνικο μπλουζάκι, μάρκας DIESEL, αξίας 50 ευρώ και γυαλιά ήλιου, μάρκας RAY BAN, αξίας 125 ευρώ, αξίας, κατά το χρόνο του ατυχήματος ως μεταχειρισμένων, τα οποία μετά την πτώση του στο οδόστρωμα εφθάρησαν ουσιωδώς, έτσι ώστε να θεωρούνται κατεστραμμένα, υπό την έννοια ότι δεν είναι δυνατή πλέον η χρήση τους στις κοινωνικές και επαγγελματικές του συναλλαγές. Παρόμοιες φθορές υπέστη και το προστατευτικό κράνος του ενάγοντα, μάρκας CABYTO, αξίας 310 ευρώ, εξαιτίας των οποίων μειώθηκε η αποτελεσματικότητα και η αξιοπιστία του στην παροχή προστασίας και χρήζει αντικατάστασης. Επομένως, ο ενάγων ζημιώθηκε από την ανωτέρω αιτία κατά το συνολικό ποσό των 605 ευρώ (120 + 50 + 125 + 310). Ο ισχυρισμός των εναγόμενων περί του ότι η υπό κρίση αγωγή είναι απορριπτέα ως αόριστη όσον αφορά το παραπάνω αιτούμενο κονδύλιο, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθώς ο ενάγων προσδιορίζει επαρκώς με την αγωγή του τη μάρκα, το είδος και την αξία των προσωπικών του αντικειμένων που καταστράφηκαν εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος. To γεγονός ότι ο ενάγων δεν προσκομίζει παραστατικά αγοράς για τα ως άνω είδη, πλην του κράνους, δεν δύναται να οδηγήσει σε απόρριψη του σχετικού κονδυλίου, καθώς η αξία των ως άνω προσωπικών αντικειμένων προκύπτει από τα διδάγματα της κοινής πείρας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε τα ίδια και επιδίκασε στον ενάγοντα το ίδιο παραπάνω ποσό ως αποζημίωση για την καταστροφή των προσωπικών του αντικειμένων, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο σχετικός τρίτος λόγος της έφεσης των εναγομένων, με τον οποίο, αφενός μεν επαναφέρουν τον ισχυρισμό τους περί αοριστίας της αγωγής ως προς το παραπάνω αιτούμενο κονδύλιο, αφετέρου δε, παραπονούνται ισχυριζόμενες ότι κατά το μέρος αυτό η αγωγή θα έπρεπε να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι ο ενάγων, ηλικίας 48 ετών κατά το ατύχημα, υπέστη ηθική βλάβη, λόγω της στενοχώριας που δοκίμασε και της ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε συνεπεία του τραυματισμού του, της διαδικασίας αποκατάστασης της υγείας του, της πιθανότητας να υποβληθεί μελλοντικά και σε άλλες χειρουργικές επεμβάσεις και των συνεπειών στην εν γένει ζωή του λαμβάνοντας υπόψη ότι παρέμεινε επί έξι μήνες εκτός εργασίας. Επομένως, δικαιούται χρηματικής ικανοποίησης, την οποία το Δικαστήριο καθορίζει στο εύλογο, κατά την κρίση του, ποσό των 40.000 ευρώ, λαμβάνοντας προς τούτο υπόψη του: α) την αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εναγομένης στην πρόκληση του επίδικου ατυχήματος, β) τη φύση και την έκταση των σωματικών βλαβών του ενάγοντος, όπως αυτές αναφέρθηκαν ανωτέρω, τη διάρκεια της νοσηλείας του και της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης και τις συνέπειες στην υγεία του και την εν γένει ζωή του, όπως περιγράφηκαν παραπάνω , γ) την κοινωνική και οικονομική κατάσταση του ενάγοντος [μισθοσυντήρητος υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα, άγαμος και άτεκνος (η περιουσιακή κατάσταση της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, δεν λαμβάνεται υπόψη, γιατί η ευθύνη της είναι εγγυητική – ΑΠ 548/2020, ΑΠ 1414/2019, ΑΠ 142/2019, ΑΠ 989/2018)], δ) την υλική ζημία που υπέστη και τη στενοχώρια της για την καταστροφή της μοτοσικλέτας του. Το ποσό αυτό κρίνεται ως δίκαιο και εύλογο, δηλαδή, ανάλογο με τις συγκεκριμένες περιστάσεις της προκειμένης περίπτωσης, αλλά και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρα 25 παρ. 1 του Συντάγματος και 2, 9 παρ. 2 και 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ), όπως η αρχή αυτή, εξειδικεύεται με την διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης. Το πρωτοβάθμιο επομένως Δικαστήριο που επιδίκασε για την αιτία αυτή το συνολικό ποσό των 60.000 ευρώ εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και συνεπώς πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός (τέταρτος) λόγος της έφεσης των εναγομένων.
Το άρθρο 346 του ΑΚ που όριζε ότι «ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και αν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή για το ληξιπρόθεσμο χρέος», αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του ν. 4055/2012, που ισχύει, κατά το άρθρο 113 του νόμου αυτού, από 2/4/2012, κατά το οποίο : «Ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και αν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει, εάν πριν από τη συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβασθεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, αντιστοίχως. Με αίτημα του εναγόμενου το δικαστήριο δύναται κατ’ εξαίρεση, εκτιμώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση με το νόμιμο ή συμβατικό τόκο υπερημερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ’ εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόμενες απαιτήσεις. Από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηματική οφειλή ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρείς (3) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο». Σύμφωνα με τη νέα αυτή ρύθμιση, αυξάνεται το ποσοστό των τόκων επιδικίας, προκειμένου να περιοριστούν η φιλοδικία και η άσκοπη απασχόληση των δικαστηρίων από δικαστικούς αγώνες που δεν έχουν ουσία, ενώ ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται άμεσα ο οφειλέτης που, μεταξύ των άλλων, πριν από τη συζήτηση της αγωγής, αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβασθεί εξωδίκως. Αν, μάλιστα, εμμένει να αντιδικεί, μολονότι ηττήθηκε πρωτοδίκως, διακινδυνεύει περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου επιδικίας, γι’ αυτό και εδώ ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται άμεσα ο διάδικος που ηττήθηκε, αν αποδεχθεί την οριστική απόφαση και τερματίσει την αντιδικία. Η εξαίρεση που προβλέπεται επιτρέπει στο δικαστή να σταθμίσει εκείνες τις περιπτώσεις που ο εναγόμενος ευλόγως αντιδικεί, επειδή πρόκειται για απαίτηση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης (π.χ ηθική βλάβη) ή επειδή προβάλει ένσταση συμψηφισμού (σχ. αιτιολογική έκθεση ν. 4055/2012). Έτσι, ο νόμιμος τόκος, μετά την επίδοση της αγωγής είναι πλέον ο (αυξημένος) τόκος επιδικίας. Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται ρητή μνεία γι’ αυτό στη δικαστική απόφαση, ενώ, αντίθετα, απαιτείται ρητή αναφορά σ’ αυτήν, όταν το δικαστήριο κατ’ εξαίρεση επιδικάζει την απαίτηση με το νόμιμο ή το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας. Με βάση τα ανωτέρω, η κατ’ εξαίρεση επιδίκαση του τόκου υπερημερίας, πρέπει να γίνεται, κατά τη σαφή πρόθεση του νομοθέτη, μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης χρηματικής απαίτησης ευλόγως αντιδικεί, δεδομένου ότι μοναδικό κριτήριο για την εξαίρεση από την επιδίκαση τόκου επιδικίας είναι το εύλογο ή όχι της αντιδικίας. Το πότε υφίσταται εύλογη αντιδικία θα κριθεί κατά περίπτωση (in concreto) από το δικάζον δικαστήριο, με συνεκτίμηση του συνόλου των περιστάσεων, λ.χ αν το αντικείμενο της δίκης είναι ερμηνεία νέας νομικής διατάξεως ή αν υφίστανται εν γένει, κατά τη δικαστική διάγνωση της υποθέσεως, σοβαρές ερμηνευτικές δυσχέρειες (ΑΠ 163/2022, ΑΠ 609/2020, ΑΠ 553/2019, ΑΠ 1207/2017, δημοσιευμένες στην Η.Τ.Ν.Π «ΝΟΜΟΣ»). Στην προκειμένη περίπτωση, δεν αποδείχθηκε η συνδρομή της εκ του νόμου απαιτούμενης ειδικής περίστασης της εύλογης αντιδικίας, όσον αφορά τις εναγόμενες. Ειδικότερα, στην ένδικη υπόθεση δεν εφαρμόστηκε νέα ή/και δυσχερής ερμηνευτικά νομική διάταξη, ενώ αφενός μεν ο εξαρτώμενος από την κρίση του δικαστηρίου καθορισμός του μεγέθους της αιτούμενης, από τον ενάγοντα, χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης του συνεπεία του τραυματισμού του και των υλικών ζημιών του οχήματός του, δεν αρκεί για να κριθεί ως εύλογη η εκ μέρους των εναγομένων αντιδικία, καθόσον μάλιστα το εν λόγω κριτήριο αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του ν. 4055/2012 όλως ενδεικτικά κι όχι περιοριστικά, αφετέρου δε το γεγονός ότι οι εναγόμενες ουδόλως αμφισβήτησαν (αντιθέτως συνομολόγησαν) την αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εναγομένης. Εύλογη αντιδικία θα μπορούσε βάσιμα να υποστηριχθεί στις ανωτέρω περιπτώσεις, εφόσον είτε είχε, προηγουμένως, πριν την άσκηση της αγωγής, προταθεί, από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία στον ενάγοντα, συγκεκριμένο ποσό αποζημιώσεώς της και χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης του, το οποίο ο τελευταίος αρνήθηκε, είτε η οδηγός του ζημιογόνου οχήματος και πρώτη εναγομένη είχε υποβάλει αρνητική δήλωση στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, αναφορικά με την ευθύνη της για την πρόκληση του επίδικου ατυχήματος, περιστατικό που δεν συντρέχει εν προκειμένω, αντιθέτως δε η οδηγός του ασφαλισμένου ζημιογόνου οχήματος ανέλαβε τη σχετική ευθύνη. Επίσης, εύλογη αντιδικία θα μπορούσε βάσιμα να υποστηριχθεί στην περίπτωση συνδρομής εξαιρετικών και δυσχερών στη διάγνωσή τους, συνθηκών ατυχήματος, όπως λ.χ επί αρνήσεως της οδηγού του ζημιογόνου οχήματος ότι το οδηγούσε κατά τον χρόνο του ατυχήματος ή αρνήσεως αυτού περί της εμπλοκής του οχήματος κ.ά, περιστατικά που εν προκειμένω δεν συντρέχουν. Ακολούθως, η κατά τα ανωτέρω διαγνωσθείσα ως βάσιμη αξίωση του ενάγοντος για αποζημίωσή του και αντιστοίχως, η σχετική υποχρέωση των εναγομένων, αναγνωρίζεται με το νόμιμο τόκο επιδικίας, κατά τα οριζόμενα στη νομική σκέψη που διαλαμβάνεται στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο του προκείμενου κεφαλαίου της παρούσας. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του ομοίως έκρινε, έστω και σιωπηρώς, ορθώς το νόμο εφάρμοσε και ορθώς αξιολόγησε τα πραγματικά περιστατικά και συνεπώς ο πέμπτος και τελευταίος λόγος της υπό κρίση έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Μετά ταύτα, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει η υπό κρίση έφεση των εκκαλουσών – εναγομένων να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατά τα αναλυτικά εκτιθέμενα στο σκεπτικό της παρούσας, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη υπ` αριθμ. 2815/2023 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά τα κεφάλαια και τις αντίστοιχες διατάξεις της που μεταβιβάστηκαν κατ’ έφεση, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικής δαπάνης διάταξή της αφού μετά την εξαφάνιση, έστω και μερική, της εκκαλουμένης απόφασης τα δικαστικά έξοδα θα επιδικαστούν ενιαίως για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας [βλ. σχετ. ΑΠ 805/ 2020, ΑΠ 278/2019 και ΕφΠειρ 147/2021 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], που θα καθορισθεί εξ αρχής. Ακολούθως, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ` ουσίαν βάσιμη η από 6-10-2022 αγωγή και υποχρεωθούν οι εναγόμενες να καταβάλλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 51.991,54 ευρώ [(499,80 ευρώ για δαπάνες ιατρικών εξετάσεων, 749,10 ευρώ για δαπάνες φαρμάκων και ορθοπεδικό εξοπλισμό, 550 ευρώ για δαπάνες μετάβασης στο νοσοκομείο προκειμένου να υποβληθεί σε επανεξέταση, 1337,44 ευρώ για απώλεια εισοδήματος κατά τη διάρκεια της αναρρωτικής του άδειας, 3.488,20 ευρώ για προμήθεια ανταλλακτικών και κόστος επισκευής του οχήματός του, 112 ευρώ για δαπάνες μεταφοράς και φύλαξης της δίκυκλης μοτοσικλέτας μετά το ένδικο ατύχημα (σημειουμένου ότι τα έξι αυτά κονδύλια δεν προσβλήθηκαν με την υπό κρίση έφεση), 4.000 ευρώ για πλασματική δαπάνη οικιακής βοηθού – νοσοκόμας, 650 ευρώ για τη μείωση της εμπορικής αξίας της μοτοσικλέτας, 605 ευρώ για τα καταστραφέντα προσωπικά είδη του ενάγοντος και 40.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης], με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, καθώς και να επιβληθεί σε βάρος των εναγομένων – εκκαλουσών μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος-εφεσίβλητου για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας λόγω της μερικής νίκης και ήττας κάθε διαδίκου, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας [άρθρα 178 παρ. 2, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, σε συνδ. με τις διατάξεις των άρθρων 63 παρ. 1 στοιχ. i περ. α`, 68 παρ. 1 και 69 παρ. εδάφ. α` Ν. 4194/2013 «Κώδικας Περί Δικηγόρων»]. Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 προτελευτ. εδάφ. ΚΠολΔ πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου της υπό κρίση έφεσης στις εκκαλούσες.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 11-9-2023 έφεση.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ως εν μέρει βάσιμη κατ’ ουσίαν την έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του υπ’ αριθμ. κωδικού …………… e-παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, στις εκκαλούσες.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 2815/2023 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά εν μέρει, κατά τα κεφάλαια και τις διατάξεις της που εκκλήθηκαν, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα ανωτέρω στο σκεπτικό.
ΚΡΑΤΕΙ & ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ ουσίαν την υπόθεση κατά τα ως άνω εκκληθέντα κεφάλαιά της.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες – εκκαλούσες να καταβάλλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον εκάστη, στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των πενήντα ενός χιλιάδων εννιακοσίων ενενήντα ενός ευρώ και πενήντα τεσσάρων λεπτών (51.991,54), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, έως την ολοσχερή εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΕΙ μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εφεσίβλητου, για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, σε βάρος των εναγομένων– εκκαλουσών, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων (2.500) ευρώ.
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στον Πειραιά, στις 6.3.2024
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ H ΓPAMMATEAΣ