ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩN
Αριθμός 73/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Φεβρωνία Τσερκέζογλου, Πρόεδρο Εφετών, Αναστάσιο Αναστασίου, Εφέτη, Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη – Εισηγητή και από τη Γραμματέα Δ.Π.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΩΝ ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ……….. και 2) …………., οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας δικηγόρου τους Στυλιανής Δημητριάδη.
ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Κοινοπραξίας με την επωνυμία «…………….», που εδρεύει στην …….. Αττικής (οδός ………) και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Κυπριανής Ψηλού, μέλους της δικηγορικής εταιρίας «ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΤΣΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ – ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ».
Η καθ’ ης η κλήση – εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 14-10-2019 και με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ …../16-10-2019 αγωγή της κατά των καλούντων – εκκαλούντων και του ……….. και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτή. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, ερήμην των εναγόμενων, κατά την τακτική διαδικασία, η με αριθ. 2531/17-7-2019 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), που δέχθηκε την αγωγή. Την απόφαση αυτή πρόσβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι δεύτερος και τρίτη των εναγόμενων με την από 14-10-2019 και με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …../16-10-2019 έφεσή τους, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε αρχικά η 25-11-2021 και κατόπιν νόμιμης αναβολής η 5-5-2022, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε. Στη συνέχεια, με την από 8-7-2022 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../8-7-2022 κλήση των δεύτερου και τρίτης των εναγόμενων – εκκαλούντων, η άνω έφεση ορίστηκε να συζητηθεί κατά την 16-2-2023 και κατόπιν νόμιμης αναβολής κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο (19-10-2023), κατά την οποία και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν το λόγο από την Πρόεδρο, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 517 Κ.Πολ.Δ, η έφεση απευθύνεται κατά εκείνων που ήταν διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων ή των κληροδόχων τους. Αν υπάρχει αναγκαστική ομοδικία, η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά όλων των ομοδίκων, αλλιώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξάλλου, με την παρ. 1 του άρθρου 76 Κ.Πολ.Δ. ορίζεται, εκτός των άλλων, ότι, όταν η ισχύς της απόφασης που θα εκδοθεί εκτείνεται σε όλους τους ομοδίκους, οι πράξεις του καθενός ωφελούν και βλάπτουν τους άλλους, οι δε ομόδικοι που μετέχουν νόμιμα στη δίκη ή έχουν προσεπικληθεί, αν δεν παραστούν, θεωρούνται ότι αντιπροσωπεύονται από εκείνους που παρίστανται. Αναγκαστική ομοδικία, σύμφωνα με την τελευταία διάταξη, υπάρχει και στην περίπτωση, κατά την οποία ασκείται από το δανειστή κοινή αγωγή για το χρέος κατά του εγγυητή και του πρωτοφειλέτη, καθ’ ο μέρος αντικείμενο της δίκης ως προς κάθε ομόδικο είναι η ύπαρξη της κύριας οφειλής, δηλαδή όπου το ζήτημα που πρόκειται να κριθεί αναφέρεται στην κοινή υπεράσπιση πρωτοφειλέτη και εγγυητή ως προς την ύπαρξη του χρέους (Α.Π. 1104/2020, Α.Π. 573/2019, Α.Π. 1279/2017, Α.Π. 2146/2013, Α.Π. 30/2003, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Μιχ. Μαργαρίτη / Άντας Μαργαρίτη, Ερμ.Κ.Πολ.Δ. 2018, υπ’ άρθρο 76, αριθ. 9, σ. 162). Περαιτέρω, στην παρ. 3 του ίδιου παραπάνω άρθρου 76 Κ.Πολ.Δ. ορίζεται ότι οι απόντες ομόδικοι καλούνται σε κάθε μεταγενέστερη δικαστική πράξη, ενώ στην παρ. 4 ορίζεται ότι η άσκηση των ένδικων μέσων από κάποιον από τους ομόδικους της παραγράφου 1 έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους. Η τελευταία αυτή ρύθμιση έχει την έννοια ότι, αν ένας αναγκαίος ομόδικος ασκήσει ένδικο, θεωρείται από το νόμο ότι το άσκησαν και οι ομόδικοι αυτού, παρόλο ότι αυτοί αδράνησαν. Κατά συνέπεια, δεν απαιτείται από το νόμο να απευθύνεται η έφεση που άσκησε αναγκαίος ομόδικος, με ποινή το απαράδεκτο, και κατά την ομόδικών του, αφού, στην αντίθετη περίπτωση, ο αναγκαστικός ομόδικος του εκκαλούντος θα εμφανίζεται να έχει ταυτόχρονα την ιδιότητα του εφεσιβλήτου και του εκκαλούντος, πράγμα που είναι λογικά και νομικά απαράδεκτο (ΟλΑ.Π. 321/1983, Νο.Β. 1983, 1575, Α.Π. 197/2020, Α.Π. 1822/2017, Α.Π. 617/2014, Α.Π. 1599/2008, Α.Π. 284/2008, Α.Π. 863/2006, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Απαιτείται, όμως οι αναγκαίοι ομόδικοι του εκκαλούντος να καλούνται, σύμφωνα με τα άρθρα 76 παρ. 3 και 110 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, στη συζήτηση της έφεσης, αλλιώς, σε περίπτωση μη εμφάνισης αυτών, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους (άρθρα 524 παρ. 3 εδ. α’ και 272 παρ. 2 σε συνδυασμό με 271 παρ. 1 και 2 Κ.Πολ.Δ, Α.Π. 1671/2010, Α.Π. 770/2009, Α.Π. 1383/1999, Εφ.Πειρ. 2614/2023, Εφ.Αθ. 4443/2023, ΕφΠειρ. 80/2022, Εφ.Πειρ. 336/2021, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ)
Στην προκείμενη περίπτωση, η εδώ εφεσίβλητη είχε ασκήσει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά την από 26-11-2018 και με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ ….. αγωγή της κατά των εδώ εκκαλούντων (δεύτερης εναγόμενης και τρίτου εναγόμενου) και κατά του …………… (πρώτου εναγόμενου), με την οποία, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αιτήματός της πρωτόδικα, ζήτησε να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να της καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, το συνολικό ποσό του 1.275.650,28 ευρώ, ο πρώτος εν μέρει με βάση σύμβαση λιμενικής πρακτόρευσης και εν μέρει με βάση σύμβαση αιτιώδους αναγνώρισης χρέους και η δεύτερη και ο τρίτος με βάση σύμβαση εγγύησης με την οποία ανέλαβαν την ευθύνη έναντι της ενάγουσας να καταβάλουν την άνω κύρια οφειλή του πρώτου. Η αγωγή έγινε δεκτή με την εκκαλούμενη απόφαση ερήμην των εναγόμενων λόγω τεκμηρίου ομολογίας τους που συνήχθη από την απουσία τους, κατ’ αυτής δε άσκησαν έφεση η δεύτερη και ο τρίτος των εναγόμενων, οι οποίοι συνδέονται με τον έτερο ομόδικό τους πρώτο εναγόμενο, όπως προαναφέρθηκε, με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας. Ο τελευταίος δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο τούτο, ανεξάρτητα δε από την αδράνειά του, δηλαδή τη μη άσκηση έφεσης, έπρεπε να είχε κληθεί στην παρούσα συζήτηση ως αναγκαίος ομόδικος των εκκαλούντων, γεγονός που δεν προκύπτει από τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία ούτε και η εφεσίβλητη, που επέσπευσε τη συζήτηση, επικαλείται ότι τον έχει κλητεύσει. Πιο συγκεκριμένα, από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι αυτός κλήθηκε να παραστεί ως αναγκαίος ομόδικος των εκκαλούντων κατά τη συζήτηση της έφεσης τόσο στην αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 5-5-2022, όταν η υπόθεση ματαιώθηκε, όσο και στη μετέπειτα ορισθείσα δικάσιμο της 16-2-2023 (η οποία προσδιορίστηκε με την από 8-7-2022 και με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …./8-7-2022 κλήση των εκκαλούντων δεύτερης και τρίτου των εναγόμενων, που κοινοποιήθηκε σ’ αυτούς και μόνο, με κλήση τους προς παράσταση, με επιμέλεια της εφεσίβλητης), δεδομένου ότι δεν προσκομίζεται σχετική έκθεση επίδοσης για τον πρώτο εναγόμενο, ούτε η εφεσίβλητη που επέσπευσε τη συζήτηση υποστηρίζει ότι τον κλήτευσε στην άνω δικάσιμο. Η δε εγγραφή της υπόθεσης στο οικείο πινάκιο από τον γραμματέα αυτού του Δικαστηρίου, μετά τη νόμιμη αναβολή της υπόθεσης στις 16-2-2023 για να συζητηθεί στη νέα ορισθείσα δικάσιμο της 19-10-2023 ισχύει μεν ως κλήτευση όλων των διαδίκων κατ’ άρθρο 226 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ, δεν μπορεί, όμως, να καλύψει τη μη κλήτευση του αναγκαίου ομοδίκου στην προηγούμενη δικάσιμο της 16-2-2023, ο οποίος πρέπει υποχρεωτικά να καλείται στην κατ’ έφεση δίκη, αφού και αυτός, όπως προαναφέρθηκε, θεωρείται ότι άσκησε έφεση, αλλιώς η συζήτηση είναι απαράδεκτη, ως προς όλους τους διαδίκους. Επομένως, μη αποδειχθείσας της κλήτευσης στη δικάσιμο της 16-2-2023 του πρώτου εναγόμενου, ως αναγκαίου ομοδίκου και έχοντος θέση εκκαλούντος στην υπό κρίση έφεση και μη παραστάντος αυτού στη νέα δικάσιμο της 19-10-2023, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της υπόθεσης ως προς όλους τους διαδίκους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 14-10-2019 και με ΓΑΚ … και ΕΑΚ …./16-10-2019 έφεσης.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου 2023 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 15 Φεβρουαρίου 2024, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ