Αριθμός 138/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Ελένη Νικολακοπούλου, Εφέτη και Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη-Εισηγητή και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Εμμανουήλ Γαβρά
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………. η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Βάια Στεργιοπούλου με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 18.1.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2022) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 621/2023 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία δέχθηκε την αγωγή.
Την τελευταία αυτή απόφαση προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 12.4.2023 έφεσή της που κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 12.4.2023 με Γ.Α.Κ. ../2023 και Ε.Α.Κ. …/2023. Ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως για προσδιορισμό δικασίμου κατέθεσε η εφεσίβλητη δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 20.4.2023, με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …./2023, οπότε δικάσιμος ορίστηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, αφού έλαβε λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε, η δε πληρεξούσια δικηγόρος της εφεσίβλητης ανέπτυξε τους ισχυρισμούς της με τις προτάσεις που προκατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 12.4.2023 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …/2023 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …/2023) έφεση της ηττηθείσας πρωτοδίκως …… κατά της ………. προς εξαφάνιση της 621/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία), το οποίο δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων την από 18.1.2022 (υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης ………/2022) αγωγή της εφεσίβλητης κατά της εκκαλούσας για λύση της μεταξύ τους κοινωνίας σε δύο ακίνητα συγκυριότητας αυτών στην Αίγινα με πλειστηριασμό, δέχθηκε αυτή, έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.2 του ίδιου Κώδικα, καθώς η εκκαλούμενη δημοσιεύθηκε στις 24.2.2023 και η ένδικη έφεση ασκήθηκε στις 12.4.2023, προ πάσης επιδόσεως της εκκαλουμένης, ήτοι πριν παρέλθει διετία από τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης. Επομένως, η ένδικη έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου για να δικασθεί με την τακτική διαδικασία, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της. Σημειωτέον ότι για το παραδεκτό του ένδικου μέσου έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 στοιχ. Αγ’ ΚΠολΔ το με κωδικό ………… e- Παράβολο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης ποσού 150 ευρώ, εξοφλημένο (βλ. συνημμένα στο εφετήριο αντίγραφο του e-Παράβολου και την με κωδικό συναλλαγής …………… εξόφληση αυτού στην Τράπεζα Πειραιώς).
Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 480 παρ. 1 ΚΠολΔ, το δικαστήριο διατάσσει την αυτούσια διανομή του επίκοινου πράγματος, εφ’ όσον είναι δυνατή η διαίρεση αυτού σε μέρη, ανάλογα με τις μερίδες των κοινωνών και, συγχρόνως, δεν μειώνεται η αξία του. Πρώτη, δηλαδή, προϋπόθεση που θέτει ο νόμος, προκειμένου να διαταχθεί η αυτούσια διανομή του επίκοινου, είναι το τελευταίο να μπορεί να διαιρεθεί, φυσικά, σε μέρη ανάλογα προς τα ιδανικά μερίδια των κοινωνών. Το εφικτό ή μη της φυσικής διαίρεσης του επικοίνου καθορίζεται με νομικά και πραγματικά κριτήρια. Νομικά δυνατή θεωρείται η διαίρεση όταν δεν προσκρούει σε διάταξη νόμου (ΑΠ 584/2021, ΑΠ 515/2013, ΑΠ 735/2013). Εφ’ όσον διαπιστωθεί ότι είναι νομικά δυνατή η αυτούσια διανομή, το δικαστήριο εξετάζει, περαιτέρω, και το εάν μπορεί, και πραγματικά, να υλοποιηθεί αυτουσίως η διανομή του επικοίνου πράγματος, σε μέρη ανάλογα με τις ιδανικές μερίδες των κοινωνών. Για το πραγματικά εφικτό της αυτούσιας διανομής το δικαστήριο λαμβάνει υπ’ όψιν του αφ’ ενός τη φύση και τη μορφή του διανεμητέου και αφ’ ετέρου τις οικονομικές συνέπειες της διαίρεσης (ΑΠ 584/2021 στην ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕφΑιγ 48/2022 στην ΤΝΠ Νόμος). Επιπρόσθετα, με το άρθρο 480 Α το ΚΠολΔ καθιερώθηκε για πρώτη φορά ως τρόπος αυτούσιας διανομής κοινού οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή ή χωριστές οικοδομές ή το οποίο είναι ακάλυπτο και οικοδομήσιμο, η κατόπιν σχετικού αιτήματος κάποιου από τους συγκυρίους του οικοπέδου σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας, είτε κατά ορόφους ή μέρη ορόφων είτε σε διακεκριμένα μέρη του ενιαίου οικοπέδου, στα οποία θα είναι δυνατή η ανέγερση χωριστών οικοδομημάτων, σύμφωνα με τον ν.3741/1929 και το ν.δ. 1024/1971, αντίστοιχα, καθώς και τα άρθρα 1002 και 1117 ΑΚ, ορίζεται δε περαιτέρω στην παρ. 1 του άρθρου 480 Α ΚΠολΔ ότι το δικαστήριο αποφασίζει τη διανομή με τον τρόπο που αναφέρεται στην παράγραφο αυτή, αν είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων, ότι η απόφαση που διατάζει τη διανομή κατά τον τρόπο αυτό προσδιορίζει τα χωριστά μέρη της οικοδομής που αναλογούν στις μερίδες των συγκυρίων και τα επιδικάζει σ` αυτούς και ότι, αν με την εν λόγω διανομή περιέρχονται σε κάποιο συγκύριο περισσότερες αυτοτελείς ιδιοκτησίες, η απόφαση καθορίζει το ποσοστό της συγκυριότητας που αναλογεί σε καθεμία από τις ιδιοκτησίες αυτές. Από τις αμέσως παραπάνω διατάξεις και, ειδικότερα, αυτές του άρθρου 480Α παρ. 1 εδ. α` και β` και 2 εδ. α` και β` ΚΠολΔ, προκύπτει ότι είναι επιτρεπτή, υπό την προϋπόθεση ότι είναι εφικτή και, κατά ρητή νομοθετική επιταγή, δεν αντιβαίνει στο συμφέρον όλων των συγκυρίων, η αυτούσια διανομή ακινήτου επί του οποίου υπάρχει έστω και μία μόνο οικοδομή με τη σύσταση χωριστών ιδιοκτησιών σε διακεκριμένα μέρη του ακινήτου σύμφωνα με το ΝΔ1024/1971, και υπό την επιφύλαξη πάντοτε των πολεοδομικών διατάξεων. Εξάλλου, στο άρθρο 481 ΚΠολΔ ορίζεται ότι στις περιπτώσεις των άρθρων 480 και 480Α το δικαστήριο “1) δεν είναι υποχρεωμένο να διατάξει απόδειξη, αν κρίνει ότι η αυτούσια διανομή είναι προδήλως δυνατή, αδύνατη ή ασύμφορη και 2) μπορεί για την εξίσωση άνισων μερίδων, να αποφασίσει ότι οι κοινωνοί που λαμβάνουν ορισμένα μέρη θα καταβάλουν σε ορισμένους κοινωνούς ορισμένο χρηματικό ποσό, ή να συστήσει δουλεία σε ορισμένα μέρη υπέρ άλλων κοινωνών» (βλ. ΑΠ 619/2022 στην ΤΝΠ Νόμος). Ακόμη με το άρθρο 486 παρ.1 εδ.1 ΚΠολΔ, ορίζεται ότι «αν τα μέρη που σχηματίσθηκαν κατά τα άρθρα 480 ή 480Α είναι ίσα, η αυτούσια διανομή του μεταξύ των κοινωνών γίνεται με κλήρωση», ενώ κατά το άρθρο 484 παρ.1 ΚΠολΔ «αν η κατά τα άρθρα 480 και 480 Α διανομή είναι ανέφικτη ή ασύμφορη, το δικαστήριο διατάζει την πώληση με πλειστηριασμό». Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο τρόπος λύσεως της κοινωνίας, δηλαδή αν η λύση θα γίνει με αυτούσια διανομή ή με πώληση με πλειστηριασμό, ανήκει στην κυριαρχική εξουσία του Δικαστηρίου (ΑΠ 913/2011, ΑΠ 1895/2009 στην ΤΝΠ Νόμος). Στην εξουσία του δικαστηρίου, επίσης, εναπόκειται να κρίνει, αν θα διαταχθεί ή όχι πραγματογνωμοσύνη, προκειμένου περί αυτούσιας διανομής. Πρέπει να σημειωθεί ότι το αίτημα για αυτούσια διανομή με σύσταση οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας μπορεί να υποβληθεί με τις προτάσεις οποιουδήποτε από τους συγκύριους διαδίκους κατά την στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο συζήτηση της αγωγής περί διανομής, διαφορετικά είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο (ΑΠ 1588/2008, ΑΠ 1602/2008 στη Νόμος), αφού το δικαστήριο δεν έχει την δυνατότητα να επιλέξει αυτεπαγγέλτως τον εν λόγω τρόπο διανομής, αλλά επιλαμβάνεται σχετικώς μόνον κατόπιν ρητού αντίστοιχου, και με τις (πρωτόδικες) προτάσεις υποβαλλόμενου, αιτήματος κοινωνού (ΑΠ 1588/2008, ΑΠ 1602/2008, ΑΠ 256/2007, όπου παραπέμπει η ΕφΑιγ 48/2022 στην ΤΝΠ Νόμος).
Στην προκειμένη περίπτωση, η νυν εφεσίβλητη με την από 18.1.2022 αγωγή της ισχυρίστηκε ότι τυγχάνει συγκύρια κατά το ήμισυ εξ αδιαιρέτου των περιγραφόμενων στην αγωγή δύο όμορων ακινήτων συνολικής αξίας 375.000 ευρώ (325.000 ευρώ το πρώτο + 50.000 ευρώ το δεύτερο), που βρίσκονται στη θέση «……» ή «…..», εντός του προ του έτους 1923 υφιστάμενου οικισμού …., εντός της ζώνης οικιστικού ελέγχου (ΖΟΕ) ζώνη Δ’ της περιφέρειας του Δήμου Αίγινας. Ότι συγκεκριμένα το πρώτο ακίνητο είναι οικόπεδο, άρτιο και οικοδομήσιμο, με ΚΑΕΚ ……….., έχει εμβαδόν 785,76 τ.μ. και εντός αυτού υφίσταται διώροφη μονοκατοικία, απαρτιζόμενη από α) υπόγειο επιφάνειας 97,70 τ.μ., αποτελούμενο από ένα ενιαίο χώρο με WC και αναμονή για κουζίνα και έχει πρόσβαση από το κοινόχρηστο κλιμακοστάσιο και από ράμπα καθόδου από τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, β) ισόγειο επιφάνειας 65,70 τ.μ., αποτελούμενο από τρία υπνοδωμάτια και λουτρό, πλέον δύο ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων επιφάνειας 32,30 τ.μ. και γ) α’ όροφο επιφάνειας 59,10 τ.μ., αποτελούμενο από καθιστικό και κουζίνα και από περιμετρικές βεράντες. Ότι τα τρία επίπεδα επικοινωνούν μεταξύ τους με εσωτερική κλίμακα ανόδου-καθόδου, ενώ κάτω από τα τμήματα κεντρικής κλίμακας ανόδου προς την είσοδο του κτιρίου και από τμήμα βεράντας έχουν κατασκευασθεί λεβητοστάσιο και αποθήκη καυσίμων. Ότι επιπλέον στο επίπεδο του ισογείου και στο πίσω τμήμα του ίδιου οικοπέδου υπάρχει παλαιό ανεξάρτητο ισόγειο κτίσμα (με χρήση ξενώνα με εξωτερικό WC) επιφάνειας 32,64 τ.μ. με ανοικτό ημιυπαίθριο χώρο επιφάνειας 7,60 τ.μ. Ότι το δεύτερο ακίνητο είναι οικόπεδο εκτάσεως 382,37 τ.μ., αδόμητο, φέρει ΚΑΕΚ ……….., είναι λειτουργικά συνενωμένο με το πρώτο ακίνητο, καθώς χρησιμοποιείται ως περιβάλλων χώρος της πιο πάνω μονοκατοικίας και από αυτό γίνεται η πρόσβαση των αυτοκινήτων μέσω ράμπας στο υπόγειο της μονοκατοικίας του πρώτου οικοπέδου. Επειδή σύμφωνα με την αγωγή η εναγόμενη (νυν εκκαλούσα) συγκύρια κατά το υπόλοιπο ½ εξ αδιαιρέτου επιθυμούσε να αγοράσει τα δύο ακίνητα σε χαμηλότερη αξία της πραγματικής τους, ενώ δεν συναινούσε στην πώλησή τους σε τρίτον, επιπλέον δε επειδή τα δύο ακίνητα δεν είναι επιδεκτικά αυτούσιας διανομής, η ενάγουσα ζητούσε τη λύση της μεταξύ των διαδίκων κοινωνίας με εκποίηση των ακινήτων δια πλειστηριασμού, ώστε να λάβει η κάθε διάδικος το μερίδιο που της αναλογεί από το εκπλειστηρίασμα. Η εναγόμενη με τις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου υπέβαλε αίτημα α) κατά τα άρθρα 480, 480 Α και 481 ΚΠολΔ περί αυτούσιας διανομής του αναφερόμενου στην αγωγή πρώτου κτισμένου ακινήτου, δια διανομής του με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους ή μέρη ορόφων ή με σύσταση σε διακεκριμένα μέρη του ακινήτου όπου έχουν ανεγερθεί οι χωριστές οικοδομές και β) ως προς το δεύτερο αναφερόμενο στην αγωγή άκτιστο ακίνητο (όμορο του πρώτου) να απονεμηθεί στην εναγόμενη, καθώς η ενάγουσα συνομολογεί στην αγωγή της ότι είχε συμφωνήσει να της πωλήσει το μερίδιο της με τίμημα τα 25.000 ευρώ, άλλως είτε να διανεμηθεί αυτό αυτούσια δια σύστασης κάθετων ιδιοκτησιών, είτε να πωληθεί δια πλειστηριασμού κατ’ άρθρο 485 ΚΠολΔ (ήτοι στην τελευταία περίπτωση να διανεμηθεί αυτούσια το πρώτο ακίνητο και να πωληθεί δια πλειστηριασμού το δεύτερο αν κριθεί από το Δικαστήριο ότι το αντίστοιχο δεύτερο δεν επιδέχεται αυτούσια διανομή) και γ) άλλως να κριθεί δια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης αν δύναται να διανεμηθούν αυτουσίως τα δύο επίκοινα ακίνητα και ιδίως το αναφερόμενο στην αγωγή πρώτο κτισμένο ακίνητο. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την πρόταση της εναγόμενης για αυτούσια διανομή των δύο ακινήτων με το παρακάτω σκεπτικό: «Σύμφωνα με το τεχνικό υπόμνημα, που υπογράφουν η αρχιτέκτων μηχανικός ……….. και ο πολιτικός μηχανικός ………. και προσκόμισε η εναγόμενη, προτείνονται δύο τρόποι αυτούσιας διανομής του πρώτου ως άνω με ΚΑΕΚ ………… ακινήτου. Σύμφωνα με την πρώτη πρόταση, δημιουργούνται δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες (Ι1 και Ι2) εντός του διώροφου κτίσματος και μία ανεξάρτητη ιδιοκτησία (Ι3) εκτός αυτού. Πιο συγκεκριμένα, το ένα μέρος θα λάβει τις ιδιοκτησίες Ι1 και Ι3, εκ των οποίων η Ι1 θα περιλαμβάνει το χώρο κύριας χρήσης του υπερυψωμένου ισογείου, εκτάσεως 57,67 τμ, ενώ η Ι3 θα περιλαμβάνει το υφιστάμενο πέτρινο ισόγειο ανεξάρτητο κτίσμα, εκτάσεως 34,60 τμ, ήτοι συνολικά 92,27 τμ. Αντίστοιχα το άλλο μέρος θα λάβει την ιδιοκτησία Ι2, η οποία θα περιλαμβάνει το χώρο κύριας χρήσης του πρώτου ορόφου, η πρόσβαση του οποίου θα πραγματοποιείται από το υφιστάμενο κλιμακοστάσιο που πλέον αποκτά χαρακτήρα αποκλειστικής χρήσης της εν λόγω ιδιοκτησίας, καθώς επίσης ολόκληρο το χώρο του υπογείου και τον υπαίθριο χώρο του βατού δώματος, αμφότεροι βοηθητικοί χώροι που δεν μετρούν στο συντελεστή δόμησης. Συνολικά δηλαδή στην κυριότητα του διαδίκου που θα αποκτήσει τη Ι2 ιδιοκτησία θα περιληφθούν (9,10 τμ από το ισόγειο + 61,94 τμ του πρώτου ορόφου + 99,83 τμ του υπογείου + 6,07 τμ του δώματος=) 176,94 τμ. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η ιδιοκτησία Ι2 πλεονεκτεί σημαντικά έναντι της ιδιοκτησίας Ι1, καθώς η πρώτη περιλαμβάνει σημαντικά μεγαλύτερο άθροισμα κύριων και βοηθητικών χώρων και αναπτύσσεται σε 4 επίπεδα, τα οποία μάλιστα εξασφαλίζουν ευνοϊκή θέα στη θάλασσα. Επιπλέον, το κτίσμα που θα αποτελέσει την ιδιοκτησία Ι3 είναι πολύ παλαιότερο της διώροφης οικοδομής, μη ανακαινισμένο, χωρίς θέρμανση και χωρίς μπάνιο, με αποτέλεσμα να απαιτούνται πολλές και δαπανηρές εργασίες, προκειμένου αυτό να συντηρηθεί και να καταστεί λειτουργικό. Επομένως, σύμφωνα με την κατά τα προαναφερόμενα πρώτη πρόταση δημιουργούνται δύο άνισα μέρη, το άθροισμα της αξίας των οποίων κρίνεται ότι θα είναι μικρότερο σε σχέση με την πραγματική αξία της διανεμητέας διώροφης κατοικίας στην υφιστάμενη κατάσταση. Σύμφωνα με τη δεύτερη πρόταση, δημιουργούνται επίσης τρεις ξεχωριστές ιδιοκτησίες, εκ των οποίων η Ι1 θα καταλαμβάνει μέρος του υπογείου και το ισόγειο, ενώ η Ι2 θα καταλαμβάνει το υπολειπόμενο μέρος του υπογείου και τον πρώτο όροφο. Το κλιμακοστάσιο, που εκτείνεται καθ’ όλο το ύψος της οικοδομής, και το δώμα καθίστανται κοινόχρηστα και για τις δύο ως άνω ανεξάρτητες ιδιοκτησίες. Ο προτεινόμενος αυτός τρόπος διανομής φαίνεται να είναι περισσότερο ισορροπημένος ως προς το διαχωρισμό της κύριας οικοδομής του οικοπέδου, πλην όμως σε ένα από τα δύο μέρη πρέπει να αποδοθεί το ανεξάρτητο κτίσμα που αποτελεί την ιδιοκτησία Ι3, το οποίο αυξάνει την αξία του μέρους στο οποίο θα περιληφθεί, διότι αφορά κατασκευασμένο χώρο κύριας (και όχι βοηθητικής) χρήσης, που υπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι με βάση την υφιστάμενη διαμόρφωση της διώροφης οικοδομής, το ισόγειο περιλαμβάνει αποκλειστικά χώρους κρεβατοκάμαρας, ο πρώτος όροφος λειτουργεί ως χώρος υποδοχής και εστίασης, έχει δε μία κουζίνα και δύο λουτρά, ένα στο υπόγειο και ένα στο ισόγειο. Για την αυτούσια διανομή της απαιτείται να γίνουν προηγουμένως οικοδομικές και συγγενείς (ηλεκτρολογικές, υδραυλικές κ.ά.) επεμβάσεις, ώστε από τη σημερινή μορφή της να μετατραπούν και συσταθούν δύο ξεχωριστές οριζόντιες ιδιοκτησίες (διαμερίσματα), και οι οποίες (οικοδομικές επεμβάσεις) αναφέρονται αναλυτικά, πλήρως αιτιολογημένες και με σαφήνεια στο τεχνικό υπόμνημα που προσκόμισε η εναγόμενη, χωρίς να αμφισβητείται η αναγκαιότητα διενέργειας αυτών από τον τεχνικό σύμβουλο, αρχιτέκτονα μηχανικό ………… (βλ. προσκομιζόμενη από την ενάγουσα τεχνική έκθεση). Επιπροσθέτως, το ανεξάρτητο κτίσμα που βρίσκεται εντός του οικοπέδου τυγχάνει παλαιό λιθόκτιστο κτίσμα, έχει να συντηρηθεί πολλά έτη, ενώ δεν κατοικείται πλέον. Επομένως, εκτός από το γεγονός ότι δεν είναι εφικτή η δημιουργία δύο ισάξιων και ανάλογων των ποσοστών των διαδίκων μερών κατά τα προαναφερόμενα, αποδεικνύεται ότι για τη μετατροπή του διώροφου κτίσματος και την κατασκευή δύο ξεχωριστών και λειτουργικών διαμερισμάτων αλλά και για τη συντήρηση του ανεξάρτητου μικρού κτίσματος είναι αναγκαίες και απαραίτητες δαπανηρές οικοδομικές εργασίες διαμόρφωσης, ώστε αυτές να είναι κατοικήσιμες και λειτουργικές, σύμφωνες με την κατά προορισμό χρήση τους. Όσον αφορά δε στο δεύτερο επίκοινο ακίνητο με ΚΑΕΚ ………. αποδεικνύεται ότι τούτο είναι όμορο του πρώτου και στην πράξη χρησιμοποιείται ως περιβάλλων χώρος της μονοκατοικίας. Από αυτό γίνεται η πρόσβαση των αυτοκινήτων μέσω ράμπας στο υπόγειο, ενώ σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησης και οριοθέτησης αυτού η πρόσβαση μέσω ράμπας προς το υπόγειο θα είναι εφικτή μόνο για πεζούς. Επομένως, στην περίπτωση που πραγματοποιηθεί διανομή αμφότερων των επίκοινων οικοπέδων με πλειστηριασμό, κρίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερο πλειστηρίασμα. Επιπλέον, το δεύτερο αυτό ακίνητο δε δύναται να κατανεμηθεί με αυτούσια διανομή σε δύο ανεξάρτητα οικόπεδα, αφού έχει μικρό εμβαδό και είναι άρτιο κατά παρέκκλιση (ΦΕΚ Δ 138/1981). Ως εκ τούτου, η αυτούσια διανομή των επίδικων επίκοινων οικοπέδων, σε μέρη ανάλογα προς τις ιδανικές μερίδες των διαδίκων, είναι κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (βλ. άρθ. 336 παρ.4 ΚΠολΔ), προδήλως αδύνατη, αφού το πρώτο επίδικο διανεμητέο ακίνητο, όπως έχει σήμερα και περιγράφεται στην αγωγή, χωρίς τούτο να αμφισβητείται, αποτελεί λειτουργικά μία ενιαία κατοικία και δεν μπορεί να διαιρεθεί εύκολα σε δύο ισάξιες ιδιοκτησίες, ανεξάρτητες η μία από την άλλη, έχουσες λειτουργική αυτοτέλεια, δίχως να μειώνεται η αξία του, ενώ οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού του θα επιβάρυνε τις συγκύριες με υπέρογκες δαπάνες. Επιπλέον, ούτε το δεύτερο επίδικο ακίνητο δύναται να διανεμηθεί σε δύο μικρότερα οικόπεδα σύμφωνα με την κοινή νομοθεσία (ΦΕΚ Δ/13-3-1981). Με βάση όλα τα ως άνω δεδομένα, το αίτημα της εναγόμενης για αυτούσια διανομή των επικοίνων ακινήτων είναι αβάσιμο και απορριπτέο. Ο μόνος εφικτός και επωφελέστερος για τις διαδίκους τρόπος διανομής είναι η πώληση των επίκοινων ακινήτων με πλειστηριασμό, δεδομένου ότι για τα διανεμητέα ακίνητα ενόψει της θέσης τους και του εμβαδού τους μπορεί να επιτευχθεί ικανοποιητικό εκπλειστηρίασμα, αντίστοιχο της πραγματικής αξίας τους και ισάξιο της μερίδας συγκυριότητας κάθε κοινωνού».
Με τον πρώτο λόγο της έφεσής της η εκκαλούσα-εναγόμενη παραπονείται ότι η εκκαλούμενη απόφαση κατά πλημμελή εφαρμογή του νόμου και εκτίμηση των αποδείξεων απέρριψε το αίτημά της για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, καθώς απεφάνθη ότι είναι πρόδηλο το ανέφικτο της αυτούσιας διανομής των επίκοινων ακινήτων, ενώ έπρεπε να κάνει το σχετικό αίτημα δεκτό. Ότι ειδικότερα, η εκκαλούμενη, αν και της τέθηκαν αναλυτικά, δεν έλαβε υπόψη της ότι στην εν θέματι περίπτωση α) ως προς το πρώτο επίκοινο ακίνητο υπάρχουν μόλις δύο κοινωνοί με ίσες μάλιστα μερίδες, όταν υπάρχουν ήδη τεράστιοι αλλά και πλήρως κύριοι χώροι 160 τ.μ. και βοηθητικοί 99,80 τ.μ., πλέον ήπιων αυθαιρέτων 13,54 τ.μ. επί οικοπέδου επιφάνειας 785,76 τ.μ., όταν η προσδιορισθείσα αξία από την εφεσίβλητη είναι πολύ μεγάλη και δη 325.000 ευρώ, όταν η χρήση του ακινήτου είναι εξοχική και έχει την παλαιότητά του (χρήζει γενικής και ειδικής ανακαίνισης), υπάρχει δε προσβασιμότητα από διάφορα σημεία, οπότε συντρέχουν όλοι οι κρίσιμοι παράγοντες που δείχνουν ότι επιδέχεται αυτούσιας διανομής και β) ως προς το δεύτερο ακίνητο, όπου υπάρχουν και πάλι δύο κοινωνοί με ίσες μερίδες, έχει ήδη υποβληθεί πρόταση στην εφεσίβλητη όπως η εκκαλούσα αγοράσει το επ’ αυτού εξ αδιαιρέτου μερίδιό της και εκείνη έχει συμφωνήσει ως τίμημα το χρηματικό ποσό των 25.000 ευρώ, όπως συνομολογεί με την ένδικη αγωγή της, πρόταση που βέβαια, κατισχύει στην περίπτωση της ανωτέρω αυτούσιας διανομής του πρώτου ακινήτου, σε κάθε δε περίπτωση είτε να διανεμηθεί αυτούσια δια σύστασης κάθετων ιδιοκτησιών, ισχυρισμό που η εκκαλούμενη δεν απάντησε, καθώς το Δικαστήριο δεν διέθετε τις τεχνικές γνώσεις περί τούτου, είτε να πωληθεί δια πλειστηριασμού μόνο το εν λόγω ακίνητο κατ’ άρθρο 485 ΚΠολΔ. Ότι μάλιστα η εκκαλούμενη και ειδικά ως προς το δεύτερο ακίνητο αναφέρει ότι μέσω αυτού γίνεται η πρόσβαση των αυτοκινήτων μέσω ράμπας στο υπόγειο του πρώτου επίκοινου ακίνητου, άρα (και για να δικαιολογηθεί το ανέφικτο) ότι σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησης και οριοθέτησης αυτού (δεύτερου επίκοινου) η πρόσβαση μέσω ράμπας προς το υπόγειο (του πρώτου επίκοινου) θα είναι εφικτή μόνο για τους πεζούς, καίτοι η εκκαλούσα υποστηρίζει ότι από την εγκεκριμένη πολεοδομική άδεια η πρόσβαση αυτή προβλέπεται να γίνεται από το βορειοανατολικό τμήμα του πρώτου επίκοινου οικοπέδου. Ότι από τον συνδυασμό των ίδιων σχετικών με τη διανομή διατάξεων του νόμου σαφώς προκύπτει ότι για να οδηγηθεί το δικαστήριο της ουσίας στην κρίση ότι η απαιτούμενη αυτούσια διανομή συγκεκριμένου κοινού ακινήτου, την οποία ευνοεί κατά κύριο λόγο το δίκαιο, είναι εφικτή ή ανέφικτη, πρέπει να διαλάβει στην απόφασή του ότι διερεύνησε όλες τις προϋποθέσεις και τις πιθανές περιπτώσεις αυτούσιας διανομής και ότι από την έρευνα αυτή κατέληξε στην κρίση ότι αυτή είναι ή δεν είναι εφικτή σύμφωνα με το νόμο και το συμφέρον των κοινωνών, κατά δε το άρθρο 800 ΑΚ, η διανομή γίνεται αυτουσίως, αν το αντικείμενο ή τα αντικείμενα που πρόκειται να διανεμηθούν είναι δυνατόν χωρίς μείωση της αξίας να διαιρεθούν σε ομοειδή μέρη ανάλογα προς τις μερίδες των κοινωνών, ενώ κατά το άρθρο 481 αρ.2 εδ.α’ του ΚΠολΔ, μπορεί για την εξίσωση άνισων μερών, να αποφασίσει ότι οι κοινωνοί που λαμβάνουν ορισμένα μέρη θα καταβάλουν σε άλλους κοινωνούς ορισμένο χρηματικό ποσό, που έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα. Η διάταξη αυτή αναφέρεται στη δυνατότητα εξίσωσης άνισων μερών, όταν η διανομή πρέπει να γίνει με το σχηματισμό ίσων μερών, ώστε κάθε κοινωνός να λάβει ανάλογα με τη μερίδα του τέτοια (ίσα) μέρη. Ότι εν προκειμένω, η εκκαλούμενη απόφαση απέρριψε το αίτημα της εναγόμενης (εκκαλούσας) περί διενέργειας πραγματογνωμοσύνης, α) αν και της εισφέρθηκαν από την τελευταία ειδικά και εμπεριστατωμένα δύο προτάσεις περί αυτούσιας διανομής χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν να ανευρεθούν και άλλες, έχουσα και τη δυνατότητα εξίσωσης άνισων μερών, β) αν και αποφάνθηκε (λανθασμένα κατά τα υποστηριζόμενα στον δεύτερο λόγο έφεσης) ότι με την πρώτη πρόταση δημιουργούνται δύο άνισα μέρη (όπου οι οικοδομικές επεμβάσεις είναι πολύ μικρές), παρότι βρήκε την δεύτερη πρόταση πιο ισορροπημένη και με αναλυτικό και πλήρως αιτιολογημένο κοστολόγιο οικοδομικών επεμβάσεων που ανέρχεται στο ποσό των 22.100 ευρώ και ενώ η ενάγουσα (εφεσίβλητη) εισέφερε ως αξία του πρώτου επίκοινου οικοπέδου στο ποσό των 325.000 ευρώ, δηλαδή υπερπολλαπλάσιο της αξίας των απαιτούμενων οικοδομικών επεμβάσεων, ώστε θα μπορούσαν να εξισωθούν οι δύο μερίδες με την καταβολή χρηματικού ποσού, συμψηφιζομένων των χρηματικών ποσών που θα απαιτούνταν για τις οικοδομικές επεμβάσεις ανάλογα με την μερίδα που θα λάμβανε έκαστος και γ) αν και δεν διέθετε τις τεχνικές άλλως ειδικές γνώσεις για να εκτιμήσει και να διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, αν δύναται να λάβει χώρα γα) αυτούσια διανομή του αναφερόμενου στην αγωγή πρώτου επίκοινου ακινήτου δια διανομής του με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους ή μέρη ορόφων ή με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας σε διακεκριμένα μέρη του ακινήτου όπου έχουν ανεγερθεί οι χωριστές οικοδομές σύμφωνα και με τις προτάσεις που η εκκαλούσα υπέβαλε και έχοντας τη δυνατότητα να εξισώσει άνισα μέρη, πολύ περισσότερο όταν η εκκαλούμενη βρήκε την απόφαση πιο ισορροπημένη, γβ) αυτούσια διανομή του αναφερόμενου στην αγωγή δεύτερου άκτιστου επίκοινου ακινήτου δια σύστασης κάθετων ιδιοκτησιών, είτε να πωληθεί δια πλειστηριασμού κατ’ άρθρο 485 ΚΠολΔ, ήτοι να διαμενηθεί αυτούσια το πρώτο ακίνητο και να πωληθεί δια πλειστηριασμού το δεύτερο, αν κριθεί ότι δεύτερο δεν επιδέχεται αυτούσια διανομή, γγ) αν είναι δυνατή και συμφέρουσα η λύση της απονέμησης σε κάθε συγκύριο διαιρετού τμήματος, έστω και άνισης αξίας με εξίσωση όμως των μερίδων με ανάλογες χρηματοδοτικές καταβολές και γδ) να κοιτάξει άλλες πιθανές λύσεις διανομής με απονέμηση και εξίσωση μερίδων με χρηματικές καταβολές.
Πριν το Δικαστήριο αυτό προχωρήσει σε κρίση για την ανάγκη διενέργειας πραγματογνωμοσύνης σημειώνεται ότι από την επισκόπηση του αγωγικού δικογράφου δεν προκύπτει ότι η ενάγουσα-ήδη εφεσίβλητη ομολογεί ότι έχει συμφωνήσει να αγοράσει η εναγόμενη- ήδη εκκαλούσα χωριστά το εξ αδιαιρέτου μερίδιό της αντί τιμήματος 25.000 ευρώ, αλλά αντιμετωπίζει τα δύο επίκοινα ως λειτουργικά συνενωμένα, αναφέροντας ότι το δεύτερο ακίνητο χρησιμοποιείται ως περιβάλλων χώρος της μονοκατοικίας του πρώτου ακινήτου και ότι η αξία του ιδανικού μεριδίου της και στα δύο ακίνητα ανέρχεται στο ποσό των 187.500 ευρώ, δηλαδή συναινεί μόνο στην πώληση από κοινού του μεριδίου της και στα δύο ακίνητα μαζί κι ως εκ τούτου τυγχάνει ουσία αβάσιμος ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι δεν τίθεται ζήτημα αυτούσιας διανομής του δεύτερου ακινήτου λόγω υπάρχουσας μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας να μεταβιβασθεί το μερίδιο της εναγόμενης στην ενάγουσα αντί του ποσού των 25.000 ευρώ. Επίσης νόμω αβάσιμος τυγχάνει ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όφειλε να αναζητήσει άλλες πιθανές λύσεις διανομής με απονέμηση και εξίσωση μερίδων με χρηματικές καταβολές πέραν των λύσεων που πρότεινε με τις προτάσεις της η εναγόμενη, καθώς σε περίπτωση άσκησης αγωγής περί λύσης της κοινωνίας των διαδίκων σε ακίνητο συγκυριότητάς τους με εκποίηση αυτού με δημόσιο πλειστηριασμό, φέρει το βάρος ο εναγόμενος να προτείνει τρόπους αυτούσιας διανομής του ακινήτου και δεν εξετάζει το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως πιθανές λύσεις διανομής με σύσταση οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας με απονέμηση και εξίσωση μερίδων με χρηματικές καταβολές.
Περαιτέρω κατά την παρ. 1 του άρθρου 368 ΚΠολΔ, το δικαστήριο μπορεί να διορίσει έναν ή περισσότερους πραγματογνώμονες, αν κρίνει πως πρόκειται για ζητήματα, που απαιτούν για να γίνουν αντιληπτά ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, κατά δε την παρ. 2 του ίδιου πιο πάνω άρθρου, όπως η παρ. 2 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 37 παρ. 1 του ν. 3994/2011, το δικαστήριο οφείλει να διορίσει πραγματογνώμονες αν το ζητήσει κάποιος διάδικος και κρίνει πως χρειάζονται ειδικές (ιδιάζουσες) γνώσεις επιστήμης ή τέχνης. Από το συνδυασμό των αμέσως πιο πάνω διατάξεων προκύπτει, ότι η συμπλήρωση των αποδείξεων με τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης εναπόκειται στην κυριαρχική και μη ελεγχόμενη αναιρετικά κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο ελεύθερα εκτιμά την ανάγκη της χρησιμοποίησης του αποδεικτικού αυτού μέσου, με εξαίρεση την περίπτωση κατά την οποία κάποιος από τους διαδίκους ζητήσει τη διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης και το δικαστήριο κρίνει ότι χρειάζονται όχι απλώς “ειδικές”, αλλά “ιδιάζουσες” γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, οπότε οφείλει να διορίσει πραγματογνώμονα ή πραγματογνώμονες (ΑΠ 1081/2019 στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 96/2019 στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 498/2018 στην ΤΝΠ Νόμος). Επομένως, εάν δεν υπάρχει παραδοχή του δικαστηρίου ότι πρόκειται για ζητήματα που απαιτούν, για να γίνουν αντιληπτά, ιδιάζουσες γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, η μη λήψη υπόψη ισχυρισμού του διαδίκου για ανάγκη διενέργειας πραγματογνωμοσύνης ή η απόρριψη, ρητώς ή σιωπηρώς, σχετικού αιτήματος αυτού, δεν δημιουργεί λόγο αναίρεσης κατά το άρθρο 559 του ΚΠολΔ (ΑΠ 187/2018 Δημ. Νόμος, ΑΠ 300/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 757/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 594/2016 Δημ. Νόμος). Από το συνδυασμό δε των διατάξεων των άρθρων 254 παρ. 1, 368, 387, 388, 522, 527, 529, 533 και 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι το εφετείο δεν κωλύεται για την κατά την κρίση του ολοκλήρωση της έρευνας και την καλύτερη διάγνωση της διαφοράς, χωρίς να εξαφανίσει την εκκαλουμένη απόφαση, να διατάξει νέες ή συμπληρωματικές αποδείξεις, με τα αναφερόμενα στο άρθρο 339 του ίδιου Κώδικα αποδεικτικά μέσα, μεταξύ των οποίων και η πραγματογνωμοσύνη, οσάκις πρόκειται για ζήτημα, για την αντίληψη του οποίου απαιτούνται ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, έτσι ώστε μετά τη συνεκτίμηση των αποδείξεων, αυτών που θα διεξαχθούν και εκείνων, που η εκκαλουμένη εκτίμησε, να κρίνει αν είναι εσφαλμένη η απόφαση, που προσβάλλεται με την έφεση και σε καταφατική περίπτωση να αποφανθεί για τη βασιμότητα του λόγου της εφέσεως και ως εκ τούτου, κατά την επιλογή του νόμου (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ), να εξαφανίσει τότε την εκκαλουμένη (ΟλΑΠ 1285/1982 Δ 1983 σελ. 569, ΑΠ 755/2012 Δημ. Νόμος, ΑΠ 2/2006 ΕλΔ/νη 47 σελ. 1047, ΤριμΕφΠειρ 282/2021 Δημ. Ιστοσελ. ΕφΠειρ, ΤριμΕφΠειρ 262/2021 Δημ. Ιστοσελ. ΕφΠειρ, ΤριμΕφΔωδ 164/2020 Δημ. Νόμος, ΤριμΕφΠατρ 166/2019 Δημ. Νόμος, ΜονΕφΠειρ 308/2019 στις οποίες παραπέμπει η ΕφΘεσσαλ 2114/2023 στην ΤΝΠ Νόμος).
Στην προκειμένη περίπτωση, προκειμένου να κριθεί εάν δύναται να γίνει αυτούσια διανομή των επίκοινων ακινήτων με δημιουργία δύο ισάξιων μερίδων, ή σχεδόν ισάξιων με τη συμπλήρωση χρηματικού ποσού ως αποζημίωση στη μερίδα του κοινωνού που υπολείπεται της άλλης, ενόψει των δύο σχετικών προτάσεων της εκκαλούσας με τις πρωτόδικες προτάσεις της για αυτούσια διανομή των κοινών ακινήτων με βάση την από 5/2022 μελέτη διαμόρφωσης οριζοντίων ιδιοκτησιών σε διώροφη κατοικία με υπόγειο των μελετητών …………, αρχιτέκτονος μηχανικού ΕΜΠ και ………, πολιτικού μηχανικού ΔΠΘ, σε συνδυασμό με το από 5/2022 τεχνικό υπόμνημα του ίδιου ως άνω πολιτικού μηχανικού, το Δικαστήριο κρίνει ότι απαιτούνται ειδικές γνώσεις επιστήμης και πρέπει, χωρίς να εξαφανισθεί προηγουμένως η εκκαλούμενη απόφαση, να διορισθεί πραγματογνώμονας πολιτικός μηχανικός από τον τηρούμενο στο Δικαστήριο αυτό κατάλογο πραγματογνωμόνων, ο οποίος αφού ορκισθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 385 ΚΠολΔ, αφού μεταβεί ο ίδιος στον τόπο, όπου βρίσκονται τα επίδικα ακίνητα, ώστε να σχηματίσει προσωπική άποψη για τα επίκοινα ακίνητα και εάν χρειαστεί να λάβει φωτογραφικό ή άλλο χρήσιμο υλικό και αφού λάβει υπόψη του όλα τα αποδεικτικά μέσα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου με τις προτάσεις τους και όσα άλλα στοιχεία οι διάδικοι του προσκομίσουν, θα συντάξει σχετική αιτιολογημένη έκθεση που θα καταθέσει στη γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου σύμφωνα με το διατακτικό της παρούσας και θα λάβει θέση επί του ανωτέρω ζητήματος διευκρινίζοντας περαιτέρω αφενός 1) ποιο είναι το κόστος διαμόρφωσης οριζόντιων ιδιοκτησιών και χωριστής ιδιοκτησίας σε διακεκριμένο μέρος του ακινήτου στο πρώτο επίδικο κτισμένο ακίνητο με ΚΑΕΚ ………… επιφάνειας κατά τους τίτλους κτήσης 785,76 τ.μ. (ιδίως αν απαιτείται έκδοση οικοδομικής άδειας ή άδειας μικρής κλίμακας, ποια η αμοιβή μηχανικού, εργατοτεχνιτών, δαπάνη υλικών, συμβολαιογραφικά έξοδα για τη σύσταση οριζόντιων ιδιοκτησιών, έξοδα πολεοδομίας για νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών, έξοδα για ηλεκτρολογικές και υδραυλικές επεμβάσεις και ξεχωριστή εγκατάσταση θέρμανσης ώστε να εξυπηρετούνται χωριστά οι τυχόν συσταθησόμενες οριζόντιες ιδιοκτησίες, έξοδα για να γίνουν εσωτερικές εργασίες ανά όροφο, ώστε κάθε όροφος να καταστεί απόλυτα λειτουργικός ως κατοικία, δεδομένου ότι υπό τη σημερινή μορφή άλλος όροφος έχει wc και λουτρό και άλλος κουζίνα, ποια τα έξοδα ανακαίνισης της πετρόκτισης παλαιάς ισόγειας οικίας ώστε να καταστεί λειτουργική) και δη α) εφόσον συσταθούν κατά την πρώτη πρόταση της εκκαλούσας οι Ι1, Ι2 και Ι3 ιδιοκτησίες, εκ των οποίων η Ι2 ιδιοκτησία θα έχει 61,94 τ.μ. χώρο κύριας χρήσης (α’ όροφος), 99,84 τ.μ. βοηθητικό χώρο χρήσης (υπόγειο) και αποκλειστική χρήση στο κλιμακοστάσιο και στο δώμα με ποσοστό συνιδιοκτησίας 500/1000 επί του οικοπέδου και θα αποτελέσει την πρώτη προς διαμοιρασμό μερίδα, ενώ οι Ι1 και Ι3 θα αποτελέσουν τη δεύτερη προς διαμοιρασμό μερίδα και η μεν Ι1 ισόγεια ιδιοκτησία θα έχει 57,67 τ.μ. χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 400/1000 επί του οικοπέδου, η δε Ι3 ιδιοκτησία (πετρόκτιστη ισόγεια οικία) θα έχει 34,40 τ.μ. χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100/1000 επί του οικοπέδου, να διευκρινισθεί αν η ιδιοκτησία Ι2 λόγω του ότι καταλαμβάνει τον α’ όροφο της διώροφης οικοδομής, λόγω ύψους και θέας, έχει μεγαλύτερη αξία από τις Ι1 και Ι3 ιδιοκτησίες, ποια τα έξοδα για ανακαίνιση της παλαιάς (κτισμένης περίπου το 1960) ισόγειας οικίας που κατά την εκκαλούσα μπορεί να αποτελέσει την Ι3 ιδιοκτησία, πόσο επηρεάζει την αξία κάθε μερίδας το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία θέση στάθμευσης στο υπόγειο της διώροφης οικίας και εάν είναι δυνατή η είσοδος οχήματος στην υπόγεια θέση στάθμευσης της μονοκατοικίας σε περίπτωση που το δεύτερο επίδικο άκτιστο ακίνητο συνιδιοκτησίας των διαδίκων, το οποίο χρησιμοποιείτο μέχρι σήμερα για την είσοδο οχημάτων στην υπόγεια θέση στάθμευσης εκποιηθεί με πλειστηριασμό σε τρίτον και ακόμη εάν εντέλει συσταθούν ως αυτοτελείς οι ιδιοκτησίες Ι1, Ι2 και Ι3 κατά τον τρόπο που προτείνει η εκκαλούσα, το άθροισμα της αξίας τους ισούται ή υπολείπεται της αξίας που έχει η παραπάνω οικοδομή (διώροφη οικία και πετρόκτιστη ισόγεια οικία) αν παραμείνει μονοκατοικία, β) εφόσον συσταθούν κατά τη δεύτερη πρόταση της εκκαλούσας δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες (Ι1 και Ι2) εντός του διώροφου κτίσματος και μία ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία (Ι3) εκτός αυτού, έτσι ώστε η Ι2 ιδιοκτησία να έχει επιφάνεια 55,80 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης (α’ όροφος) με ποσοστό συνιδιοκτησίας 465/1000 επί του οικοπέδου, η Ι1 ιδιοκτησία να έχει επιφάνεια 57,87 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης (ισόγειο) με ποσοστό συνιδιοκτησίας 425/1000 επί του οικοπέδου και η Ι3 ιδιοκτησία (πετρόκτιστη ισόγεια οικία) να έχει επιφάνεια 34,60 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 107/1000 επί του οικοπέδου, στο υπόγειο συσταθούν ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες και δη η ΑΠ1 αποθήκη επιφάνειας 20,29 τ.μ. και η ΘΣ1 θέση στάθμευσης επιφάνειας 21,76 τ.μ. που θα περιέλθουν στη μία μερίδα και η ΑΠ2 αποθήκης επιφάνειας 45,33 τ.μ. που θα περιέλθει στην άλλη μερίδα άπασες με ποσοστό 1/1000 ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου, έτσι ώστε οι οριζόντιες ιδιοκτησίες του υπογείου να προστεθούν αντίστοιχα στις Ι1 και Ι2 ιδιοκτησίες, παραμένοντας κοινόχρηστα το κλιμακοστάσιο του υπογείου, το κλιμακοστάσιο του ισογείου, αποθήκη κάτω από την εξωτερική σκάλα εισόδου και λεβητοστάσιο κάτω από την εξωτερική σκάλα της δυτικής υπερυψωμένης βεράντας, το κλιμακοστάσιο α’ ορόφου και το δώμα, αν με τη συνένωση της Ι3 οριζόντιας ιδιοκτησίας στην Ι1 ιδιοκτησία ή αντίθετα με τη συνένωση της Ι3 οριζόντιας ιδιοκτησίας δημιουργούνται δύο ισάξιες μερίδες για τις διαδίκους και αν υπό την παραπάνω μορφή οι μερίδες αυτές αθροιστικά υπολείπονται ή δεν υπολείπονται της σημερινής αξίας του ακινήτου όπου τα υφιστάμενα κτίσματα λειτουργούν ως μονοκατοικία, ομοίως, όπως και στην προηγούμενη πρόταση, πόσο επηρεάζει την αξία κάθε μερίδας το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία θέση στάθμευσης στο υπόγειο της διώροφης οικίας και εάν είναι δυνατή η είσοδος οχήματος στην υπόγεια θέση στάθμευσης της μονοκατοικίας σε περίπτωση που το δεύτερο επίδικο άκτιστο ακίνητο συνιδιοκτησίας των διαδίκων, το οποίο χρησιμοποιείτο μέχρι σήμερα για την είσοδο οχημάτων στην υπόγεια θέση στάθμευσης εκποιηθεί με πλειστηριασμό σε τρίτον, 2) ως προς το δεύτερο επίδικο οικόπεδο εκτάσεως κατά τους τίτλους κτήσης 382,37 τ.μ. με ΚΑΕΚ 050120105065/0/0, άρτιο κατά παρέκκλιση και οικοδομήσιμο, εάν μπορεί να γίνει αυτούσια διανομή του με τη δημιουργία δύο ισάξιων μερίδων με τη σύσταση σε αυτό κάθετων ιδιοκτησιών και εάν τυχόν μια τέτοια λύση θα απομείωνε την αξία του ακινήτου, ώστε να είναι περισσότερο συμφέρουσα για κάθε κοινωνό η δια πλειστηριασμού εκποίησή του.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 12.4.2023 έφεση κατά της 621/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
Αναβάλλει την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ουσιαστικής βασιμότητας της ένδικης εφέσεως.
Διατάσσει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη με τη φροντίδα της επιμελέστερης των διαδίκων.
ΔΙΟΡΙΖΕΙ πραγματογνώμονα τον ……………….., ο οποίος περιλαμβάνεται στον κατάλογο πραγματογνωμόνων, που τηρείται στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου, ο οποίος, αφού δώσει τον όρκο του πραγματογνώμονα, ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από τότε που θα του κοινοποιηθεί η παρούσα απόφαση και, αφού λάβει υπόψη του τους ισχυρισμούς των διαδίκων, όλα τα στοιχεία της δικογραφίας και οποιαδήποτε έγγραφα ζητήσει, κρίσιμα κατά την κρίση του, ή του προσκομίσουν οι διάδικοι, καθώς και κάθε χρήσιμη, για τη διεξαγωγή της πραγματογνωμοσύνης, διευκρίνιση από τους διαδίκους ή πληροφορία από τρίτους και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο κρίνει σκόπιμο, επισκεφθεί δε και τις επίκοινες οριζόντιες ιδιοκτησίες και λάβει εφόσον το κρίνει αναγκαίο φωτογραφικό ή άλλο υλικό, θα γνωμοδοτήσει, με πλήρως αιτιολογημένη έκθεσή του, εάν δύναται να γίνει αυτούσια διανομή των επίκοινων ακινήτων με δημιουργία δύο ισάξιων μερίδων, ή σχεδόν ισάξιων με τη συμπλήρωση χρηματικού ποσού ως αποζημίωση στη μερίδα του κοινωνού που υπολείπεται της άλλης χωριστά για κάθε ακίνητο, προσδιορίζοντας το ακριβές ποσό που τυχόν απαιτείται για να καταστούν ισάξιες οι δύο μερίδες και διευκρινίζοντας περαιτέρω με βάση τις δύο προτάσεις αυτούσιας διανομής των επίκοινων ακινήτων που έχει υποβάλλει η εκκαλούσα ήδη με τις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου αφενός 1) ποιο είναι το κόστος διαμόρφωσης οριζόντιων ιδιοκτησιών και χωριστής ιδιοκτησίας σε διακεκριμένο μέρος του ακινήτου στο πρώτο επίδικο κτισμένο ακίνητο με ΚΑΕΚ …………….., επιφάνειας κατά τους τίτλους κτήσης 785,76 τ.μ. (αν απαιτείται έκδοση οικοδομικής άδειας ή άδειας μικρής κλίμακας και ποια τα έξοδα γι’ αυτή, ποια η αμοιβή μηχανικού, εργατοτεχνιτών, δαπάνη υλικών, συμβολαιογραφικά έξοδα για τη σύσταση οριζόντιων ιδιοκτησιών, έξοδα πολεοδομίας για νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών, έξοδα για ηλεκτρολογικές και υδραυλικές επεμβάσεις και ξεχωριστή εγκατάσταση θέρμανσης ώστε να εξυπηρετούνται χωριστά οι τυχόν συσταθησόμενες οριζόντιες ιδιοκτησίες, έξοδα για να γίνουν εσωτερικές εργασίες ανά όροφο, ώστε κάθε όροφος να καταστεί απόλυτα λειτουργικός ως κατοικία, δεδομένου ότι υπό τη σημερινή μορφή άλλος όροφος έχει wc και λουτρό και άλλος κουζίνα, ποια τα έξοδα ανακαίνισης της πετρόκτιστης παλαιάς ισόγειας οικίας ώστε να καταστεί λειτουργική) α) εφόσον συσταθούν κατά την πρώτη πρόταση της εκκαλούσας οι Ι1, Ι2 και Ι3 ιδιοκτησίες, εκ των οποίων η Ι2 ιδιοκτησία θα έχει επιφάνεια 61,94 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης (α’ όροφος), επιφάνεια 99,84 τ.μ. ως βοηθητικό χώρο χρήσης (υπόγειο) και αποκλειστική χρήση στο κλιμακοστάσιο και στο δώμα με ποσοστό συνιδιοκτησίας 500/1000 επί του οικοπέδου και θα αποτελέσει την πρώτη προς διαμοιρασμό μερίδα, ενώ οι Ι1 και Ι3 ιδιοκτησίες κατά την ίδια πρόταση θα αποτελέσουν τη δεύτερη προς διαμοιρασμό μερίδα και η μεν Ι1 ισόγεια ιδιοκτησία θα έχει επιφάνεια 57,67 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 400/1000 επί του οικοπέδου, η δε Ι3 ιδιοκτησία (πετρόκτιστη ισόγεια οικία) θα έχει επιφάνεια 34,40 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100/1000 επί του οικοπέδου, να διευκρινισθεί αν η ιδιοκτησία Ι2 λόγω του ότι καταλαμβάνει τον α’ όροφο της διώροφης οικοδομής, λόγω ύψους και θέας, έχει μεγαλύτερη αξία από τις Ι1 και Ι3 ιδιοκτησίες, πόσο επηρεάζει την αξία κάθε μερίδας το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία θέση στάθμευσης στο υπόγειο της διώροφης οικίας και εάν είναι δυνατή η είσοδος οχήματος από άλλο σημείο στην υπόγεια θέση στάθμευσης της μονοκατοικίας σε περίπτωση που το δεύτερο επίδικο άκτιστο ακίνητο συνιδιοκτησίας των διαδίκων, το οποίο χρησιμοποιείτο μέχρι σήμερα για την είσοδο οχημάτων στην υπόγεια θέση στάθμευσης εκποιηθεί με πλειστηριασμό σε τρίτον και ακόμη εάν εντέλει συσταθούν ως αυτοτελείς οι ιδιοκτησίες Ι1, Ι2 και Ι3 κατά τον τρόπο που προτείνει η εκκαλούσα, το άθροισμα της αξίας τους ισούται ή υπολείπεται της αξίας που έχει η παραπάνω οικοδομή (διώροφη οικία και πετρόκτιστη ισόγεια οικία) αν παραμείνει μονοκατοικία, β) εφόσον συσταθούν κατά τη δεύτερη πρόταση της εκκαλούσας δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες (Ι1 και Ι2) εντός του διώροφου κτίσματος και μία ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία (Ι3) εκτός αυτού, έτσι ώστε η Ι2 ιδιοκτησία να έχει επιφάνεια 55,80 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης (α’ όροφος) με ποσοστό συνιδιοκτησίας 465/1000 επί του οικοπέδου, η Ι1 ιδιοκτησία να έχει επιφάνεια 57,87 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης (ισόγειο) με ποσοστό συνιδιοκτησίας 425/1000 επί του οικοπέδου και η Ι3 ιδιοκτησία (πετρόκτιστη ισόγεια οικία) να έχει επιφάνεια 34,60 τ.μ. ως χώρο κύριας χρήσης με ποσοστό συνιδιοκτησίας 107/1000 επί του οικοπέδου, στο υπόγειο συσταθούν ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες και δη η ΑΠ1 αποθήκη επιφάνειας 20,29 τ.μ. και η ΘΣ1 θέση στάθμευσης επιφάνειας 21,76 τ.μ. που θα περιέλθουν στη μία μερίδα και η ΑΠ2 αποθήκης επιφάνειας 45,33 τ.μ. που θα περιέλθει στην άλλη μερίδα άπασες με ποσοστό 1/1000 ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου, έτσι ώστε οι οριζόντιες ιδιοκτησίες του υπογείου να προστεθούν αντίστοιχα στις Ι1 και Ι2 ιδιοκτησίες, παραμένοντας κοινόχρηστα το κλιμακοστάσιο του υπογείου, το κλιμακοστάσιο του ισογείου, η αποθήκη κάτω από την εξωτερική σκάλα εισόδου και το λεβητοστάσιο κάτω από την εξωτερική σκάλα της δυτικής υπερυψωμένης βεράντας, το κλιμακοστάσιο α’ ορόφου και το δώμα, αν με τη συνένωση της Ι3 οριζόντιας ιδιοκτησίας στην Ι1 ιδιοκτησία ή αντίθετα με τη συνένωση της Ι3 οριζόντιας ιδιοκτησίας στην Ι2 ιδιοκτησία δημιουργούνται δύο ισάξιες μερίδες για τις διαδίκους και αν υπό την παραπάνω μορφή οι μερίδες αυτές αθροιστικά υπολείπονται ή δεν υπολείπονται της σημερινής αξίας του ακινήτου όπου τα υφιστάμενα κτίσματα λειτουργούν ως μονοκατοικία, ομοίως, ακόμη δε όπως και στην προηγούμενη πρόταση, πόσο επηρεάζει την αξία κάθε μερίδας το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία θέση στάθμευσης στο υπόγειο της διώροφης οικίας οπότε λογικά μόνο μία μερίδα θα έχει θέση στάθμευσης και εάν είναι δυνατή η είσοδος οχήματος στην υπόγεια θέση στάθμευσης της μονοκατοικίας από άλλο σημείο σε περίπτωση που το δεύτερο επίδικο άκτιστο ακίνητο συνιδιοκτησίας των διαδίκων, το οποίο χρησιμοποιείτο μέχρι σήμερα για την είσοδο οχημάτων στην υπόγεια θέση στάθμευσης εκποιηθεί με πλειστηριασμό σε τρίτον, 2) ως προς το δεύτερο επίδικο οικόπεδο εκτάσεως κατά τους τίτλους κτήσης 382,37 τ.μ. με ΚΑΕΚ ………………., άρτιο κατά παρέκκλιση και οικοδομήσιμο, εάν μπορεί να γίνει αυτούσια διανομή του με τη δημιουργία δύο ισάξιων μερίδων με τη σύσταση σε αυτό κάθετων ιδιοκτησιών και εάν τυχόν μια τέτοια λύση θα απομείωνε την αξία του ακινήτου, ώστε να είναι περισσότερο συμφέρουσα για κάθε κοινωνό η δια πλειστηριασμού εκποίησή του. Η έγγραφη γνωμοδότησή του πρέπει να κατατεθεί από τον πραγματογνώμονα εντός προθεσμίας εξήντα (60) ημερών από την όρκισή του, στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου, όπου θα συνταχθεί η σχετική έκθεση κατάθεσης.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά, στις 7-3-2024.
Δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 28 Μαρτίου 2024.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ