Αριθμός 521/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 1260/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο (άρθρα 681 Α, 666, 667 και 670-676 ΚΠολΔ), παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 7-4-2017, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης στις 8-4-2015 δεδομένου ότι δεν προέκυψε ούτε άλλωστε επικαλούνται οι διάδικοι επίδοση αυτής (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1 ΚΠολΔ) . Επιπλέον, κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο, συνολικού ποσού 100 ευρώ, κατ΄άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (βλ. τα παράβολα με αριθμό ///2017 ΤΑΧΔΙΚ και ///2017 Δημοσίου). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ). ΙΙ. Με την από 26-2-2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. αγωγή της η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα, εξέθετε ότι στις 30-6-2013 ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας επί της λεωφόρου …. στη Σαλαμίνα το με αριθμό κυκλοφορίας …..ΙΧ επιβατικό αυτοκίνητο του, που ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στη δεύτερη εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, συγκρούστηκε από υπαιτιότητά του και υπό τις ειδικότερα περιγραφόμενες συνθήκες, με το με αριθμό κυκλοφορίας ….ΙΧΦ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της (ενάγουσας), με συνέπεια αυτό να υποστεί εκτεταμένες φθορές και ζημίες, και η ίδια να τραυματισθεί, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα. Ζητούσε, δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν εις ολόκληρον ως αποζημίωση το ποσό των 1125 ευρώ για απολεσθέντα εισοδήματα λόγω ανικανότητάς της για εργασία, 988,35 ευρώ για δαπάνες μίσθωσης ταξί, για τις μετακινήσεις της λόγω ολικής καταστροφής του οχήματός της, 3500 ευρώ ως αποζημίωση για την καταστροφή του οχήματος της και 21.500 ευρώ ως χρηματική ικανοποίησή της για την ηθική της βλάβη, με το νόμιμο τόκο επιδικίας, άλλως υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής. Κατά τη συζήτηση της αγωγής από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ενάγουσας με προφορική του δήλωση που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παραιτήθηκε νομότυπα από το δικόγραφο της αγωγής ως προς τον πρώτο εναγόμενο. Επί της ως άνω αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία αυτή έγινε μερικώς δεκτή και υποχρεώθηκε η δεύτερη εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1125 ευρώ για απολεσθέντα εισοδήματα, 9,26 ευρώ για δαπάνες μίσθωσης ταξί, 2830 ευρώ για αποζημίωση λόγω της ολικής καταστροφής του οχήματός της και 1250 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η ενάγουσα με την ένδικη έφεσή της επικαλούμενη εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό να γίνει δεκτή καθ’ολοκληρίαν η αγωγή της.
ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση της καταθέσεως του μάρτυρα, που εξετάστηκε ενόρκως με επιμέλεια της ενάγουσας, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και όλα τα με επίκληση προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, μεταξύ των οποίων και οι φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται, λαμβανομένων υπόψη αυτεπαγγέλτως και των διδαγμάτων της κοινής πείρας (336 αρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 30-6-2013 και περί ώρα 00.15 ο ……., οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας….. ΙΧΕ αυτοκινήτου του, που ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, ενώ κινείτο επί της λεωφόρου Αιαντείου με κατεύθυνση προς το Αιάντειο, δεν οδηγούσε με σύνεση και έχοντας τεταμένη την προσοχή του με συνέπεια να απολέσει τον έλεγχο του οχήματός του, και να εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα, και να επιπέσει με σφοδρότητα επί του κανονικώς κινούμενου επ’αυτού οχήματος με αριθμό κυκλοφορίας …….., που οδηγούσε η εκκαλούσα. Την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος συνομολόγησε πρωτοδίκως και η εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία. Από τη σφοδρή αυτή σύγκρουση η μεν εκκαλούσα υπέστη κάταγμα στέρνου, αιμάτωμα στη πρόσθια θωρακική χώρα, αιμάτωμα στον αριστερό μαζικό αδένα και εκτεταμένο στη κάτω κοιλιακή χώρα, ενώ το αυτοκίνητό της εκτεταμένες ζημίες. Λόγω του τραυματισμού της η τελευταία, που είναι κομμώτρια και ασκεί νομίμως το επάγγελμά της σε δικό της χώρο στη Σαλαμίνα δεν μπόρεσε να εργασθεί επί ένα μήνα και μια εβδομάδα, και απώλεσε εισοδήματα συνολικού ποσού 1.125 ευρώ, όπως έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που επιδίκασε ολόκληρο το αιτούμενο για το λόγο αυτό αγωγικό κονδύλιο. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι το αυτοκίνητο της εκκαλούσας, εργοστασίου κατασκευής PEUGEOT, τύπου 307, κυλινδρισμού 1360 κ.ε, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το έτος 2002, υπέστη εκτεταμένες και σοβαρές ζημίες, η αποκατάσταση των οποίων είναι ασύμφορη, επειδή το κόστος των ανταλλακτικών και της απαιτουμένης για την επισκευή του εργασίας, συνυπολογιζομένης και της υπαξίας αυτού, υπερβαίνει κατά πολύ την εμπορική του αξία, η οποία κατά τον χρόνο του ατυχήματος ανερχόταν σε 3.200 ευρώ, δεδομένης και της μέχρι τότε καλής κατάστασής του, σύμφωνα και με τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους συγκριτικά στοιχεία, αλλά και την προσκομιζόμενη από την εκκαλούσα προσφορά εκτίμησης μεταχειρισμένου αυτοκινήτου του ……….. Από το εν λόγω ποσό πρέπει, ωστόσο, να αφαιρεθεί κατά παραδοχή της νομοτύπως προβληθείσας πρωτοδίκως ένστασης της εφεσίβλητης, την οποία αυτή επαναφέρει νόμιμα και ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου με τις προτάσεις της (άρθρο 240 ΚΠολΔ), περί συμψηφισμού του κέρδους και της ζημίας της εκκαλούσας, η αξία των υπολειμμάτων, συνολικού ποσού 370 ευρώ (250 ευρώ ο κινητήρας που μπορεί να πωληθεί ως ανταλλακτικό, δεδομένο ότι δεν υπέστη ζημία από τη σύγκρουση, καθόσον δεν περιλαμβάνεται στα βλαβέντα μέρη του ζημιωθέντος οχήματος, όπως αυτά αναφέρονται στην έκθεση υπολογισμού κόστους επισκευής του ……, και 120 ευρώ το λοιπό αμάξωμα, που μπορεί να πωληθεί ως υλικό ανακύκλωσης) (βλ. τη νομίμως προσκομιζόμενη από 15-7-2013 έκθεση προσδιορισμού αξίας της «Γνώμων ΄Εξπερτς Πραγματογνώμονες ΑΕ»). Επομένως, η ζημία της εκκαλούσας για τον λόγο αυτό ανέρχεται στο ποσό των 2.830 ευρώ, και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς της επιδίκασε ισόποση αποζημίωση, του τρίτου λόγου της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, απορριπτομένου ως αβάσιμου. Ακόμη, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το επίδικο συμβάν που επέφερε και τον τραυματισμό της εκκαλούσας, την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, το είδος και την φύση των τραυμάτων της, το χρόνο που χρειάστηκε για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας της δεδομένου ότι της χορηγηθήκαν από τον ειδικό παθολόγο ιατρό ……. δύο δεκαπενθήμερες αναρρωτικές άδειες, στις 9-7-2013 και 24-7-2013 αντίστοιχα καθώς και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της ενάγουσας, καθόσον η ευθύνη της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας είναι εγγυητική αυτή δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη που υπέστη από τον τραυματισμό της, ποσού 2000 ευρώ, που κρίνεται ανάλογη με τις ως άνω συγκεκριμένες περιστάσεις της κρινόμενης υποθέσεως, αλλά και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε διαφορετικά και επιδίκασε στην εκκαλούσα χρηματική ικανοποίηση για τον λόγο αυτό, ποσού 900 ευρώ, έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εκτίμησε πλημμελώς τις αποδείξεις και ο σχετικός πρώτος λόγος της έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος. Περαιτέρω, η εκκαλούσα δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη της λόγω της καταστροφής του οχήματός της για την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο της επιδίκασε το ποσό των 350 ευρώ, ως προς το οποίο η εκκαλουμένη δεν πλήττεται με ειδικό λόγο έφεσης. Τέλος, η εκκαλούσα στερήθηκε τη χρήση του οχήματός της και για τον λόγο αυτό μετά την επάνοδο στην εργασία της αναγκάστηκε να χρησιμοποιεί ταξί για τις ανάγκες μετάβασής της από την οικία της στην οδό …….. στο κατάστημα της στην οδό …….. στη Σαλαμίνα αλλά και σε οικίες πελατών της, για τις μετακινήσεις της δε αυτές δαπάνησε κατά το χρονικό διάστημα από 24-7-2013 έως 6-11-2013 το συνολικό ποσό των 988,35 ευρώ. Ειδικότερα, όπως προκύπτει και από τις νόμιμα προσκομιζόμενες αποδείξεις αυτή μίσθωσε ταξί για τις μετακινήσεις της στις 24 και 27 Ιουλίου, στις 8,10, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 26, 28, 29, 30, 31 Αυγούστου, (συνολικά 64 μετακινήσεις), στις 2, 3, 4, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18,19, 20, 21, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 30 Σεπτεμβρίου (συνολικά 76 μετακινήσεις), στις 1 ,2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 21, 22, 24, 25, 26, 27, 29, 30, 31 Οκτωβρίου, (συνολικά 57 μετακινήσεις) και στις 1, 3, 4, 5, 6 Νοεμβρίου, (συνολικά 9 μετακινήσεις) το ως άνω δε συνολικώς δαπανηθέν κονδύλιο συνδέεται αιτιωδώς με την αχρήστευση του οχήματός της, ενώ δεν υφίστατο συμφερότερη λύση και δη αυτή της ενοικίασης αυτοκινήτου, δεδομένου ότι το μίσθωμα για την εκμίσθωση ενός αντίστοιχου οχήματος με το ζημιωθέν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στη νήσο της Σαλαμίνας υπερβαίνει κατά μέσο όρο τα 50 ευρώ ημερησίως και τα 1000 ευρώ μηνιαίως, ενώ κατά τους φθινοπωρινούς μήνες οι αντίστοιχες τιμές κυμαίνονται στα 25 και 500 ευρώ αντίστοιχα. Κατόπιν τούτου, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επιδίκασε για τον λόγο αυτό μόνον το ποσό των 9,26 ευρώ για δύο διαδρομές κατά τον μήνα Ιούλιο 2013, κρίνοντας ότι οι πέραν της 6-8-2013 αλλεπάλληλες μισθώσεις ταξί δεν συνδέονται αιτιωδώς με την αχρήστευση του οχήματός της, καθόσον αυτή έπρεπε να επιλέξει τη συμφερότερη λύση της ενοικίασης αυτοκινήτου, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων και ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος. Συνεπώς η έφεση πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, στο σύνολό της, για το ενιαίο της εκτέλεσης του τίτλου (ΕφΠειρ 207/2015, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, 642, Σαμουήλ έκδοση 2006 σελ.430,431). Στη συνέχεια, πρέπει να διακρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο προς εκδίκαση και να αναδικαστεί η αγωγή. Αναφορικά με το αγωγικό αίτημα για επιδίκαση δαπανών για μίσθωση ταξί, οι οποίες κατά τα ανωτέρω ανέρχονται στο ποσό των 988,35 ευρώ πρέπει να γίνει δεκτή ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη η προβληθείσα πρωτοδίκως ένσταση της εναγομένης, την οποία αυτή επαναφέρει νόμιμα και ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου με τις προτάσεις της περί συνυπολογισμού κέρδους-ζημίας (297, 298, 914 ΑΚ) διότι αν η ενάγουσα χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητό της για τις ως άνω μετακινήσεις θα επιβαρυνόταν με τις σχετικές δαπάνες κινήσεως και συντηρήσεως (καύσιμα, λιπαντικά κ.λπ) που ανέρχονται στο εύλογο ποσό των 150 ευρώ (βλ. και ΕφΛαρ 43/2012 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατόπιν τούτου η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η δεύτερη εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 7.143,35 ευρώ, και συγκεκριμένα 1125 ευρώ για απολεσθέντα εισοδήματα, 2.830 ευρώ για αποζημίωση λόγω της καταστροφής του οχήματος της ενάγουσας,838,35 ευρώ (988,35-150 ευρώ) για δαπάνες μίσθωσης ταξί, 2000 ευρώ και 350 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής της βλάβης εξ αιτίας του τραυματισμού της και της καταστροφής του αυτοκινήτου της αντίστοιχα, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας βαρύνουν κατά ένα μέρος την εναγόμενη, λόγω της μερικής ήττας της (άρθρα 178,183 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, ενώ ως προς το παράβολο, ποσού 100,00 ευρώ, που αυτή προκατέβαλε κατά την κατάθεση της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 4 εδ. α του ΚΠολΔ, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 4055/2012, πρέπει να διαταχθεί η απόδοσή του σε αυτήν (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ουσία την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 1260/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ως προς τη δεύτερη εναγόμενη.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει την αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή ως προς την δεύτερη εναγόμενη.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την δεύτερη εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των επτά χιλιάδων εκατόν σαράντα τριών ευρώ και τριάντα πέντε λεπτών (7.143,35 ευρώ), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή των παραβόλων με αριθμούς …/2017 ΤΑΧΔΙΚ και …./2017 Δημοσίου στην καταθέσασα εκκαλούσα.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε τριακόσια (300,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 23 Αυγούστου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ