Αριθμός 522/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 4797/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 10-8-2016, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ.2 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης στις 31-12-2015, δεδομένου ότι δεν προέκυψε ούτε άλλωστε επικαλούνται ο διάδικοι επίδοση αυτής (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επιπλέον, κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο, συνολικού ποσού 200 ευρώ, κατ΄άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (βλ. τα παράβολα με αριθμούς ….. ΤΑΧΔΙΚ και ….. Δημοσίου). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ). ΙΙ. Με την από 20-4-2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …… αγωγή του ο ενάγων εξέθετε ότι οι εναγόμενοι είναι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος στις 2-3-2009 ………., η μεν πρώτη ως σύζυγος του και οι λοιποί δύο ως τέκνα του κατά τα νόμιμα εξ αδιαιρέτου ποσοστά τους, ότι στον αποβιώσαντα αυτός είχε καταβάλει κατά το χρονικό διάστημα από 15-10-2006 έως 15-2-2009 το συνολικό ποσό των 82.296 ευρώ ως τίμημα για μελλοντική αγορά ενός ακινήτου στον ….. Αττικής, η οποία τελικώς ματαιώθηκε, επειδή το ακίνητο ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, με συνέπεια το παραπάνω ποσό να έχει καταβληθεί στον αποβιώσαντα για αιτία μη επακολουθήσασα και αυτός να καταστεί αντίστοιχα αδικαιολόγητα πλουσιότερος σε βάρος της περιουσίας του. Ζητούσε δε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν το ως άνω ποσό κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας με το νόμιμο τόκο, η μεν πρώτη εξ αυτών από 6-2-2014 και ο δεύτερος από 13-12-2013, οπότε αυτοί οχλήθηκαν σχετικά, άλλως από τη επίδοση της αγωγής, ο δε τρίτος εναγόμενος από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία αυτή έγινε δεκτή και υποχρεώθηκαν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στον ενάγοντα η μεν πρώτη εξ αυτών το ποσό των 20.754 ευρώ και οι λοιποί 30.771 ευρώ έκαστος με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εναγόμενοι με την ένδικη έφεση τους επικαλούμενοι εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή. ΙΙΙ. Από τη διάταξη του άρθρου 261 ΚΠολΔ, κατά την οποία κάθε διάδικος οφείλει να απαντά με σαφήνεια, γενικά ή ειδικά για την αλήθεια ή όχι των πραγματικών ισχυρισμών του αντιδίκου του, εφόσον δε, η αλήθεια κάποιου ισχυρισμού δεν αμφισβητήθηκε ειδικά, στο δικαστή απόκειται να κρίνει, σε συνδυασμό με τη γενική άρνηση και το σύνολο των ισχυρισμών των διαδίκων, αν συνάγεται ομολογία ή άρνηση, προκύπτει ότι προϋπόθεση για να συναχθεί ομολογία παρά τη γενική άρνηση είναι η μη ειδική αμφισβήτηση του ισχυρισμού (ΑΠ 357/99 ΕλλΔνη 40. 1567, ΑΠ 180/98 ΕλλΔνη 39.850). Ομολογία (έμμεση) μπορεί να συναχθεί από το δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 261 ΚΠολΔ, όταν ο διάδικος, κατά παράβαση της από το άρθρο 261 ΚΠολΔ υποχρεώσεως του να απαντά με σαφήνεια γενικά ή ειδικά για την αλήθεια ή όχι των πραγματικών ισχυρισμών του αντιδίκου του, οι οποίοι αποτελούν θέμα αποδείξεως, δεν αμφισβήτησε την αλήθεια τέτοιου ισχυρισμού και από τη γενική του άρνηση σε συνδυασμό και με το σύνολο των λοιπών ισχυρισμών του συνάγεται ομολογία (ΑΠ 885/2002 Ελ.Δ. 44.1347, ΑΠ 587/02 Ελ.Δ. 44.482, ΑΠ 1537/1997 Ελ.Δ. 39.1321). Αντικείμενο και της δικαστικής αυτής ομολογίας είναι τα πραγματικά περιστατικά και όχι οι νομικοί ισχυρισμοί που γίνονται από το δικαστήριο (ΑΠ 325/01 Ελ.Δ. 42.1286). Από αυτά συνάγεται περαιτέρω ότι αν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εσφαλμένως και χωρίς τη συνδρομή των αναφερομένων στο παραπάνω άρθρο 261 προϋποθέσεων κρίνει ότι υφίσταται ομολογία του διαδίκου και με βάση αυτή δεχθεί την αγωγή ή ένσταση του εναγομένου, δημιουργείται για το λόγο αυτό σφάλμα του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου που μπορεί να προταθεί ως λόγος έφεσης, ο οποίος αποδεικνυόμενος ως βάσιμος συνεπάγεται την εξαφάνιση της εκκαλουμένης (272/2004 ΕφΠατρ), και το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ενεργεί περαιτέρω τα οριζόμενα στο άρθρο 535 ΚΠολΔ (βλ. και Βαθρακοκοίλη, Η έφεση, σελ. 575).ΙV. Εν προκειμένω, οι εκκαλούντες με τον δεύτερο λόγο της έφεσης τους παραπονούνται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τη δικονομική διάταξη του άρθρου 261 ΚΠολΔ συνάγοντας έμμεση ομολογία από τις πρωτόδικες προτάσεις τους, αποτελούσα πλήρη απόδειξη (άρθρο 352 παρ. 1 ΚΠολΔ) για την ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής, παρά την εκ μέρους τους κατηγορηματική και ρητή άρνηση όλων των αγωγικών ισχυρισμών. Ο λόγος αυτός πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος, διότι από την επισκόπηση των πρωτοδίκως υποβληθέντων προτάσεων των εναγομένων, προκύπτει σαφής άρνηση του συνόλου της αγωγής, και δεν δύναται να συναχθεί άμεση ή έμμεση ομολογία τους. Κατόπιν τούτου πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να ερευνηθεί περαιτέρω η αγωγή (535 παρ.1 ΚΠολΔ). V. Από την εκτίμηση της ανωμοτί εξέτασης του ενάγοντος, στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιλαμβάνεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του, και τα έγγραφα που νομίμως προσκομίζονται με επίκληση από τους διαδίκους αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. Ο …….., που απεβίωσε στις 2-3-2009, κατέλειπε κατά τον χρόνο θανάτου του μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους του, την πρώτη εναγόμενη, σύζυγο του, κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου, και τα τέκνα του, δεύτερο και τρίτο των εναγομένων, κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου έκαστο. Κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς ο ενάγων είχε καταβάλει στον ως άνω αποβιώσαντα κατά το χρονικό διάστημα από 15-10-2006 και μέχρι 15-2-2009 το συνολικό ποσό των 82.296 ευρώ ως τίμημα για μελλοντική πώληση σε αυτόν ενός ακινήτου στον …… Αττικής, η οποία τελικώς ματαιώθηκε, επειδή το ακίνητο ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο. Προς απόδειξη των ανωτέρω αυτός προσκόμισε σε απλές φωτοτυπίες δέκα (10) συναλλαγματικές, αποδοχής του ιδίου, λήξεως 15-10-2006, 15-11-2006, 15-12-2006, 15-1-2007, 15-2-2007, 15-3-2007, 15-4-2007 και 15-12-2007, 15-1-2009 και 15-2-2009, και αξίας 10.878 ευρώ έκαστη των επτά πρώτων, 21.150 ευρώ η όγδοη, 2.000 ευρώ η ένατη και 2000 ευρώ η δέκατη, τις οποίες, όπως ο ίδιος κατάθεσε, εξέδωσε ο ……… Από αυτές, ωστόσο, η μεν δέκατη είναι ανυπόγραφη, ενώ η ένατη φέρει όλως διάφορη υπογραφή –μονογραφή στη θέση του εκδότη από τις υπόλοιπες. Περαιτέρω, από ουδέν αποδεικτικό μέσο προέκυψε η επικαλούμενη αιτία της ως άνω παροχής, η οποία εν τέλει και δεν επακολούθησε. Ειδικότερα, ο ενάγων εξεταζόμενος δίχως όρκο πρωτοδίκως κατέθεσε, ότι συμφώνησε να αγοράσει ένα ακίνητο στον …… Αττικής από τον ….., το οποίο, όπως ο τελευταίος τον είχε πληροφορήσει, ανήκε μεν στη κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, πλην, όμως, το ιδιοκτησιακό του καθεστώς επρόκειτο να ξεκαθαρίσει σύντομα (εντός εξαμήνου), εννοώντας προφανώς να περιέλθει σε αυτόν (……) η κυριότητα του, δίχως ωστόσο να αναφέρει τον τρόπο, ότι για τον λόγο αυτό του κατέβαλε το ανωτέρω ποσό και ότι το ακίνητο τελικώς δεν του μεταβιβάστηκε επειδή «δεν ξεκαθαρίστηκε» και ο πωλητής απεβίωσε. Εν τούτοις, τα ανωτέρω δεν αρκούν για να δημιουργήσουν στο Δικαστήριο τούτο πλήρη δικανική πεποίθηση για την βασιμότητα των αγωγικών ισχυρισμών, δεδομένου ότι δεν επιρρωνύονται από άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, δεν προσκομίζεται έγγραφο, στο οποίο να αποτυπώνεται η επικαλούμενη συμφωνία, όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους συναλλαγές, δεδομένου και του ύψους του φερόμενου τιμήματος, ενώ και η ταυτότητα του πωλούμενου ακίνητου και η κυριότητα επ’αυτού του Ελληνικού Δημοσίου, που κατά τον ενάγοντα, κατέστησε ανέφικτη την μεταβίβαση του σε αυτόν, ουδόλως προέκυψε. Ειδικότερα, αυτό, πέραν της γενικόλογης αναφοράς στο αγωγικό δικόγραφο ότι ευρίσκεται κάπου στον ….. Αττικής, δεν περιγράφεται κατά θέση, όρια και εμβαδόν σε κάποιο από τα προσκομιζόμενα έγγραφα (βλ. τα από Νοέμβριο 2013 εξώδικη πρόσκληση-διαμαρτυρία που απέστειλε ο ενάγων στους εναγόμενους) ούτε βεβαιώνεται αρμοδίως το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, ενώ και ο ενάγων δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε αυτό κατά την προαναφερθείσα άνευ όρκου εξέταση του. Περαιτέρω, ο τελευταίος δεν εξηγεί τον λόγο για τον οποίο, αν και το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ακινήτου παρέμενε ανεπίλυτο και πέραν του εξαμήνου, παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις του ……, καθιστώντας έτσι αδύνατη τη μεταβίβαση του σε αυτόν, συνέχισε να του καταβάλει για χρονικό διάστημα δύο και πλέον ετών χρήματα, και τούτο παρά το γεγονός ότι δεν κατείχε έγγραφο αποδεικτικό της μεταξύ τους συμφωνίας, που να τον εξασφαλίζει σε περίπτωση που αυτή δεν εξελισσόταν ομαλά, και δίχως ποτέ να τον οχλήσει σχετικά, όπως θα έπραττε ο κάθε μέσος συνετός συναλλασσόμενος, παρά μόνον στράφηκε μετά το θάνατο αυτού στους κληρονόμους του εναγόμενους, που δεν προέκυψε ότι γνώριζαν τις συναλλαγές του δικαιοπαρόχου τους. Κατόπιν τούτου, το Δικαστήριο δεν πείστηκε για την αιτία της παροχής που φέρεται να μην επακολούθησε και συνακόλουθα η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του ενάγοντος, λόγω της ήττας του (άρθρα 176 παρ.1,183 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ),όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, ενώ ως προς το παράβολο, ποσού 200,00 ευρώ, που αυτοί προκατέβαλαν κατά την κατάθεση της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 4 εδ. α του ΚΠολΔ, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 4055/2012, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του σε αυτούς (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την με αριθμό 4797/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).
Κρατεί την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της από 10-4-2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……….. αγωγής.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον ενάγοντα στα δικαστικά έξοδα των εναγομένων και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας, το ποσό των οποίων καθορίζει στα τετρακόσια ευρώ (400,00 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 23 Αυγούστου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ