Αριθμός απόφασης 200/2024 - ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμός απόφασης 200/2024

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα Κ.Σ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, την …………… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του εκκαλούντος: …………, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του, Φωτεινής Χαλκιά,

Της εφεσίβλητης: …………, ατομικά και ως ασκούσας την προσωρινή επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, … και ………., όλων κατοίκων ………, οδός ………., με ΑΦΜ ………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, Αναστάσιο Τζανέτο.

Ο νυν εκκαλών άσκησε κατά της νυν εφεσίβλητης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, την από 15.11.2021 (με ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../16.11.2021) αγωγή του, η δε εφεσίβλητη άσκησε κατά του εκκαλούντος ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου την από 16.2.2022 (με ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./16.2.2022) αγωγή της. Κατόπιν συνεκδίκασης αυτών, εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η 128/2023 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου (ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), που δέχθηκε εν όλω τις αγωγές διαζεύξεως και εν μέρει τις υπόλοιπες αγωγές.

Ο ενάγων-εναγόμενος ως εν μέρει ηττηθείς προσέβαλε την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 20-2-2023 έφεσή του, την οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 23.2.2023 με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …../2023. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στις 28.2.2023 στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …../2023, οπότε για τη συζήτησή της ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη δικάσιμο αυτή η έφεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν τον λόγο, αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η από 20.2.2023 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2023 και Ε.Α.Κ. …/2023 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …/2023) έφεση του ……… κατά της ………… ατομικά και ως ασκούσας την προσωρινή επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων … και …. … προς εξαφάνιση ή τροποποίηση της 128/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (όπως παραδεκτά διορθώθηκε στο ακροατήριο το εκ παραδρομής αναφερόμενο «Αθηνών») [ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση], το οποίο συνεκδικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων τις αντίθετες από 15.11.2021 (υπ’ αριθ. κατ. δικογρ. ……./16.11.2021) αγωγή του εκκαλούντος και από 16.2.2022 (υπ’ αριθ. κατ. δικογρ. ……../16.2.2022) αγωγή της εφεσίβλητης, δέχθηκε εν μέρει αυτές, έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.2 του ίδιου Κώδικα, δεδομένου ότι μη αποδεικνυόμενης της επίδοσης της εκκαλούμενης απόφασης από τον ένα διάδικο στον άλλο, από τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης στις 16.1.2023 μέχρι την άσκηση της ένδικης έφεσης στις 23.2.2023 δεν παρήλθε διετία. Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατ’ άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ. Το κατατεθέν από τον εκκαλούντα για την άσκηση της εφέσεως με κωδικό ………… e-παράβολο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης ποσού 100 ευρώ πρέπει να του επιστραφεί, καθώς με την έφεση εισάγεται διαφορά του άρθρου 592 αριθ. 3 του ΚΠολΔ, η οποία εξαιρείται από την υποχρέωση κατάθεσης παραβόλου κατ’ άρθρο 495 παρ.3 τελ. εδ. του ΚΠολΔ.

Ο ενάγων με την από 15.11.2021 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά αφενός ζητούσε τη λύση του γάμου του με την εναγόμενη, αφετέρου ζητούσε να κατανεμηθεί χρονικά σε αμφότερους τους διαδίκους η άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων τους … και ……… που απέκτησαν διαρκούντος του γάμου τους, άλλως ζητούσε να ρυθμιστεί η επικοινωνία του με αυτά, κατά τον διαλαμβανόμενο στην αγωγή τρόπο. Επίσης η ενάγουσα με την από 16.2.2022 αγωγή της, ενεργούσα τόσο ατομικώς (ως προς την αγωγή διαζυγίου, την επιμέλεια και την επικοινωνία των τέκνων της) όσο και για λογαριασμό των παραπάνω ανήλικων (ως προς τη διατροφή αυτών), ζητούσε: 1) να λυθεί ο γάμος της με τον εναγόμενο, 2) να της ανατεθεί οριστικά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας των ανωτέρω ανήλικων τέκνων, άλλως να ρυθμισθεί το δικαίωμα επικοινωνίας της με αυτά και 3) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της προκαταβάλλει για λογαριασμό των ανήλικων θυγατέρων τους ως μηνιαία συμμετοχή του στη διατροφή τους σε χρήμα, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα, το ποσό των 500 ευρώ για έκαστο τέκνο με τον νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης. Σημειωτέον ότι με την από 16.2.2022 αγωγή της η ενάγουσα δεν ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλλει το σύνολο της διατροφής των ανήλικων τέκνων τους, αλλά το ποσοστό της συμμετοχής του σε αυτή ανάλογα με τις οικονομικές του δυνάμεις, υποστηρίζοντας ότι το υπόλοιπο ποσό της διατροφής καλύπτει η ίδια. Επομένως, τα όσα ο εναγόμενος υποστήριξε περί συνεισφοράς της έχουσας την οικονομική δυνατότητα μητέρας των ανήλικων τέκνων για τη διατροφή τους συνιστούν αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει τις δύο αγωγές και αφού απήγγειλε τη λύση του γάμου των διαδίκων, ρύθμισε το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος με τα δύο ανήλικα τέκνα του, ανέθεσε στην ενάγουσα οριστικά την αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας αυτών, διέταξε την απόδοσή τους στην ίδια, απειλώντας σε βάρος του εναγόμενου και υπέρ της ενάγουσας χρηματική ποινή ύψους 100 ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας 10 ημερών για κάθε παραβίαση της ανωτέρω διάταξης και υποχρέωσε τον εναγόμενο, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να προκαταβάλλει μηνιαίως στην ενάγουσα ως ασκούσα αποκλειστικά την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, …. και ….. και για λογαριασμό τους, ως μηνιαία συνεισφορά του στη διατροφή τους, το ποσό των 300 ευρώ για κάθε τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των 600 ευρώ, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης και μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως. Ήδη με την υπό κρίση έφεσή του ο εκκαλών παραπονείται αφενός για την απόρριψη του αιτήματός του να υποχρεωθεί η εναγόμενη σε κοινή λήψη αποφάσεων αναφορικά με ζητήματα τόπου κατοικίας, υγείας και εκπαίδευσης των ανήλικων τέκνων και αποχή αυτής από μονομερείς αποφάσεις σχετικά με τα ανωτέρω θέματα, δεδομένου ότι ο εκκαλών ζήτησε μεταξύ άλλων να συμμετέχει στις αποφάσεις που αφορούν την εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών, δηλαδή να συμμετέχει σε αποφάσεις που είναι πέραν των προβλεπόμενων στο άρθρο 1519 ΑΚ και όχι μόνο σε αυτές που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον τους, αφετέρου για την επιδίκαση σε βάρος του διατροφής υπέρ των ανηλίκων τέκνων στα παραπάνω ποσά που καθορίστηκαν πρωτοδίκως, επικαλούμενος εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητεί, λοιπόν, να εξαφανισθεί, άλλως τροποποιηθεί η εκκαλούμενη απόφαση, ακολούθως να απορριφθεί η από 16.2.2022 αγωγή της εφεσίβλητης σε βάρος του και να καταδικαστεί αυτή στη δικαστική του δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Με το παραπάνω περιεχόμενο και αιτήματα η ένδικη έφεση είναι επαρκώς ορισμένη και παραδεκτή, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζει η εφεσίβλητη με τις προτάσεις της.

Εν προκειμένω, με τον πρώτο λόγο έφεσης, ο εκκαλών παραπονείται ότι η εκκαλούμενη απόφαση έσφαλε, απορρίπτοντας σιωπηρά την προβληθείσα εκ μέρους του ένσταση αοριστίας λόγω μη ανάλυσης των κονδυλίων της διατροφής στο δικόγραφο της αγωγής της εφεσίβλητης σε βάρος του. Ότι η ενάγουσα αναφέρει στην αγωγή της αορίστως τις δαπάνες και σε παρένθεση τι αφορά η κάθε δαπάνη, χωρίς να εξειδικεύει τι ποσό αφορά το καθένα απ’ αυτά τα κονδύλια και σε τι αναλογία επιβαρύνουν τα ανήλικα τέκνα τους με βάση τα άτομα που συγκατοικούν ώστε να υπολογίζεται η αναλογία εκάστου τέκνου και για να μπορεί ο ίδιος να τα αντικρούσει. Ότι για παράδειγμα στην αγωγή της ανέφερε «για λοιπές δαπάνες διαβίωσης (Ηλεκτρικό ρεύμα, ΔΕΗ, Τηλέφωνο, ΕΥΔΑΠ, μετακινήσεις) 150 Ε» για κάθε τέκνο, χωρίς να αναλύει ποιο μέρος του συνολικού ποσού αφορά τι και αν οι αναλογίες αυτές υπολογίζονται κατά 1/2 ή κατά το 1/3 από τη συγκατοίκηση της ενάγουσας με τις κόρες τους. Ότι η αοριστία αυτή του στέρησε το δικονομικό του δικαίωμα να αντικρούσει τα αιτούμενα κονδύλια, για τον λόγο δε αυτό έπρεπε να απορριφθεί το σχετικό κεφάλαιο της αγωγής λόγω αοριστίας. Ο λόγος αυτός έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος. Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1493 ΑΚ προκύπτει ότι οι γονείς έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του, δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει τα αναγκαία για τη συντήρηση και εν γένει εκπαίδευσή του έξοδα. Στοιχεία δε θεμελιωτικά του δικαιώματος διατροφής τέκνου, τα οποία πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 216 παρ. 1α ΚΠολΔ, να περιέχονται στη σχετική αγωγή για το ορισμένο αυτής, είναι η αδυναμία του ανηλίκου τέκνου να διατρέφει τον εαυτό του από τα εισοδήματα της περιουσίας ή το προϊόν της εργασίας του, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου γονέα, οι ανάγκες του ανηλίκου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του, οι οποίες είναι προσδιοριστικές του ύψους της διατροφής που πρέπει να του καταβληθεί, και το αιτούμενο, για όλες αυτές τις ανάγκες του, συνολικό ύψος της δαπάνης, που αποτελεί την κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις ανάλογη διατροφή του, χωρίς να απαιτείται να προσδιορίζεται στο δικόγραφο της αγωγής με ακρίβεια και το απαραίτητο για την κάλυψη κάθε επί μέρους ανάγκης του τέκνου χρηματικό ποσό (ΑΠ 1175/2020, ΜονΕφΠειρ 27/2022, ΜονΕφΠειρ 181/2016, ΜονΕφΠειρ 718/2015, ΕφΔωδ 241/2006 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ Νόμος). Εν προκειμένω, όλα τα παραπάνω στοιχεία αναφορικά με το αίτημα επιδίκασης διατροφής για τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων εμπεριέχονται στην από 16.2.2022 αγωγή της εφεσίβλητης κατά του εκκαλούντος και δεν χρειαζόταν να αναλύει η ενάγουσα το ποσό της δαπάνης που αντιστοιχεί σε κάθε καλυπτόμενη διατροφική ανάγκη εκάστου ανήλικου τέκνου, αλλά αρκεί ότι προσδιορίζει κατ’ είδος τις ανάγκες διατροφής των ανηλίκων, καθώς και το συνολικό ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών καθενός παιδιού χωριστά.

Περαιτέρω, με τον δεύτερο λόγο έφεσης ο εκκαλών παραπονείται γιατί η εκκαλούμενη απόφαση από εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου έκρινε «αλυσιτελώς και απαραδέκτως προβαλλόμενο ελλείψει εννόμου συμφέροντος» και απέρριψε το αίτημά του περί υποχρέωσης της εναγόμενης σε κοινή λήψη αποφάσεων αναφορικά με ζητήματα τόπου κατοικίας, υγείας και εκπαίδευσης των ανήλικων τέκνων τους και αποχής της από μονομερείς αποφάσεις σχετικά με τα ανωτέρω θέματα, καθώς όπως δέχεται η απόφαση «…προβλέπεται εκ του νόμου και δη εκ του άρθρου 1519 ΑΚ ότι για τις περιπτώσεις που η επιμέλεια ασκείται από τον έναν γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις που αφορούν ζητήματα υγείας και εκπαίδευσης, τα οποία επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του τέκνου, λαμβάνονται και από τους δύο γονείς ενώ για την μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση…». Ότι ωστόσο ο εκκαλών με την κρινόμενη αγωγή του ζήτησε μεταξύ άλλων να συμμετέχει στις αποφάσεις που αφορούν «την εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών», να συμμετέχει δηλαδή σε αποφάσεις που είναι πέραν των προβλεπόμενων στο άρθρο 1519 ΑΚ, και όχι μόνο σε αυτές που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον τους. Ότι είναι απολύτως αναγκαίο να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη με δικαστική απόφαση να τον ενημερώνει για τα θέματα που αφορούν στα τέκνα τους και να υποχρεωθεί να του επιτρέπει να συμμετέχει στις αποφάσεις που τα αφορούν και να λαμβάνει ο ίδιος ενημερώσεις για την πρόοδο τους (από σχολεία, φροντιστήρια κλπ), αφού η αντίδικος τον έχει αποκλείσει μονομερώς, χωρίς να του έχει αφαιρεθεί το λειτούργημα της συνάσκησης της γονικής μέριμνας, από κάθε πτυχή της ζωής τους.

Σχετικά με τον παραπάνω λόγο έφεσης σημειώνεται ότι με την από 15.11.2021 αγωγή του ο νυν εκκαλών αναφορικά με την άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων θυγατέρων του, ζητούσε κατά το κύριο αίτημά του σε σχέση με το επικουρικό της επικοινωνίας, να κατανεμηθεί χρονικά η άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων, ώστε τις πρώτες δέκα ημέρες κάθε μήνα να έχει εκείνος την αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες του μήνα την αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας των παιδιών να έχει η εναγόμενη μητέρα τους. Επίσης ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγόμενη, σε θέματα που αφορούν τον τόπο κατοικίας, την εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών τους, να λαμβάνει απόφαση από κοινού μαζί του κατόπιν και της δικής του συναίνεσης και να απέχει από κάθε μονομερή απόφαση σχετική με τα ανωτέρω θέματα τόπου κατοικίας, εκπαίδευσης και υγείας τους. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεχόμενο ως προς το σχετικό αίτημα την αντίθετη από 16.2.2022 αγωγή της εφεσίβλητης ανέθεσε σε αυτή οριστικά την αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων ως προς όλες τις πτυχές της, απέρριψε δε το αίτημα του ενάγοντος να υποχρεωθεί η εναγόμενη σε κοινή λήψη αποφάσεων αναφορικά με τα ζητήματα του τόπου κατοικίας, υγείας και εκπαίδευσης τους, ως αλυσιτελώς και απαραδέκτως προβαλλόμενο ελλείψει έννομου συμφέροντος του ενάγοντος, καθώς προβλέπεται εκ του νόμου και δη εκ του άρθρου 1519 ΑΚ ότι για τις περιπτώσεις που η επιμέλεια ασκείται από τον ένα γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις που αφορούν σε ζητήματα υγείας και εκπαίδευσης, τα οποία επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του τέκνου, λαμβάνονται και από τους δύο γονείς ενώ για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση. Στην ίδια απόφαση διευκρινίζεται ότι «Εντούτοις, παρά την ανάθεση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων ως προς όλες τις πτυχές της αποκλειστικά στην ενάγουσα-εναγόμενη, η οποία (επιμέλεια), κατ’ άρθρο 1518 παρ.1 ΑΚ, περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, την μόρφωση και την εκπαίδευση των τέκνων, καθώς και το προσδιορισμό του τόπου διαμονής τους, δε θα δύναται αυτή (ενάγουσα-εναγόμενη), κατά τις επιταγές των διατάξεων του άρθρου 1519 ΑΚ (όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 12 του Ν. 4800/2021), να αποφασίζει μόνη της αλλά από κοινού με τον αντίδικό της για θέματα που επηρεάζουν καίρια τη ζωή των τέκνων τους, όπως για παράδειγμα για το θρήσκευμα, για σημαντικά ζητήματα της υγείας τους, εκτός από τα επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα, καθώς και για ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον τους, διότι η κρίση για σημαντικά ζητήματα παραμένει στον πυρήνα της γονικής μέριμνας. Εξάλλου, για οποιαδήποτε μεταβολή του τόπου διαμονής των τέκνων των διαδίκων που μπορεί να επιδράσει ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος-εναγόμενου με αυτά απαιτείται προηγουμένως έγγραφη συμφωνία του ενάγοντος-εναγόμενου πατρός τους ή προηγούμενη δικαστική απόφαση, σε περίπτωση διαφωνίας των διαδίκων ως προς το ζήτημα αυτό (άρθρο 1519 παρ.2 ΑΚ)» (βλ. 14^ο φύλλο της απόφασης). Σχετικά με την κρίση αυτή του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου σημειώνονται τα εξής: Στο άρθρο 1519 ΑΚ προβλέπεται ότι «Όταν η επιμέλεια ασκείται από τον έναν γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις για την ονοματοδοσία του τέκνου, για το θρήσκευμα, για ζητήματα της υγείας του, εκτός από τα επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα, καθώς και για ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του, λαμβάνονται από τους δυο γονείς από κοινού. Τα δύο τελευταία εδάφια του άρθρου 1510 και το άρθρο 1412 εφαρμόζονται αναλόγως…Ο γονέας στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας έχει το δικαίωμα να ζητά από τον άλλο πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου». Οι αποφάσεις των γονέων σε θέματα εκπαίδευσης του παιδιού, εφόσον επηρεάζουν τις μακροπρόθεσμες προοπτικές του παιδιού, περιλαμβάνονται σε εκείνες τις αποφάσεις που σύμφωνα με την ΑΚ 1519 παρ.1 αποτελούν τον «πυρήνα» των πράξεων της επιμέλειας του προσώπου του παιδιού, που πρέπει να ασκούνται από κοινού από τους δύο γονείς, οι οποίοι είναι φορείς της γονικής μέριμνας, ακόμη και στις περιπτώσεις που η άσκησή της έχει αφαιρεθεί από τον έναν από αυτούς, εκτός περιπτώσεων αφαίρεσης της άσκησης της επιμέλειας λόγω κακής άσκησης (άρθρο 1532 ΑΚ) ή για σπουδαίο λόγο (άρθρο 1535 ΑΚ). Στις αποφάσεις αυτές ανήκουν κυρίως όσες αφορούν στην επιλογή του κατάλληλου φορέα εκπαίδευσης (π.χ. η απόφαση για την εγγραφή παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες σε Μονάδα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, παιδιού με ιδιαίτερες κλίσεις στη μουσική σε μουσικό σχολείο, ή η απόφαση για εγγραφή παιδιού με ιδιαίτερες ικανότητες σε πρότυπο ή πειραματικό σχολείο ή η απόφαση για αλλαγή σχολείου, μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού), όσες αφορούν στη συνέχιση της εκπαίδευσης του παιδιού μετά την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που περιλαμβάνει και την απόφαση για πραγματοποίηση σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όσες αφορούν στον επαγγελματικό προσανατολισμό του παιδιού και στην επαγγελματική του εκπαίδευση. Η συναπόφαση των γονέων αποσκοπεί εν προκειμένω στον έλεγχο από καθέναν από τους γονείς των αποφάσεων που αναμένεται να επηρεάσουν μακροπρόθεσμα τη ζωή του παιδιού, ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στις ικανότητες και προσωπικές κλίσεις του παιδιού. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν στη μόρφωση και στην εκπαίδευση του παιδιού πρέπει να λαμβάνονται από τους γονείς, αφού προηγουμένως ζητήσουν και συνεκτιμήσουν τη γνώμη του παιδιού (κατ’ άρθρο 1511 παρ.4 ΑΚ) ανάλογα με την ωριμότητά του. Επί διαφωνίας μεταξύ των γονέων αποφασίζει το δικαστήριο (άρθρο 1512 ΑΚ) με κριτήριο το συμφέρον του παιδιού (βλ. Γέωργιο Λέκκα, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον ΑΚ μετά τον ν.4800/2021, σελ. 157-158). Σε ό,τι όμως αφορά αποφάσεις που δεν επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του τέκνου, όπως η συνέχιση φοίτησής του στο ίδιο σχολείο, εφόσον δεν έχει συμβεί κάποιο γεγονός που να επιβάλει την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, ή την εγγραφή σε γενικό φροντιστήριο της γειτονιάς του για εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας ή η απόφαση για συνήθεις για παιδιά της ηλικίας του εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως ο χορός ή συμμετοχή σε ομαδικό άθλημα όπως το μπάσκετ ή το βόλεϊ, είναι αποφάσεις που μπορεί να τις λάβει μόνος του ο γονέας στον οποίο έχει ανατεθεί από το Δικαστήριο η αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας του τέκνου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο έτερος γονέας δεν μπορεί να ζητήσει από το Δικαστήριο να ορίσει ότι θα συναποφασίζει με τον άλλο γονέα και για τα απλά και τρέχοντα ζητήματα εκπαίδευσης του τέκνου, όπως τα ανωτέρω, καθώς η εξίσου και από κοινού άσκηση από τους χωρισμένους γονείς της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου αποτελεί με τον ν. 4800/2021, βασική επιλογή του αστικού νομοθέτη. Ωστόσο, στην σχετική απόφαση του Δικαστηρίου για το εάν θα πρέπει να συναποφασίζει ο γονέας που έχει την επικοινωνία με τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια για τα τρέχοντα ζητήματα εκπαίδευσης του τέκνου, θα βαρύνει ως κριτήριο ανάλογα και με την ηλικία του τέκνου, το επίπεδο επικοινωνίας που έχει αναπτύξει ο έτερος γονέας με αυτό, καθώς εάν έχουν διαρραγεί οι μεταξύ τους σχέσεις σε τέτοιο βαθμό, που το τέκνο αρνείται οποιαδήποτε επικοινωνία με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει μαζί, τότε ο γονέας αυτός δεν θα μπορεί να λάβει υπόψη του τη γνώμη και την επιθυμία του ανήλικου τέκνου για τη συμμετοχή του σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα ή για την εγγραφή του σε κάποιο φροντιστήριο π.χ. για την εκμάθηση κάποιας γλώσσας. Στην προκειμένη περίπτωση, ως προς το παραπάνω κεφάλαιο της έφεσης, αλλά και ως προς το κεφάλαιο επιδίκασης σε βάρος του εναγόμενου-εκκαλούντος διατροφής για τα ανήλικα τέκνα του, από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, ……………. … για τον εκκαλούντα και ………. για την εφεσίβλητη, που εξετάσθηκαν νομίμως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από εκείνα τα έγγραφα που όχι μόνο επικαλούνται αλλά και προσκομίζουν οι διάδικοι, ακόμη και το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 529 παρ.1 εδ.1 ΚΠολΔ και όπως θα γίνει διάκριση παρακάτω στην παρούσα για έγγραφα που επικαλείται η εφεσίβλητη στις προτάσεις της αλλά δεν προσκόμισε με αποτέλεσμα να μη λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο και όπως από τα νομίμως μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενα έγγραφα, άλλα χρησιμεύουν προς άμεση απόδειξη και άλλα προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, συμπεριλαμβανομένων των προσκομιζόμενων και επικαλούμενων από τους διαδίκους φωτογραφιών, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 αρ.3, 448 παρ.2, 457 παρ.4 ΚΠολΔ), μη λαμβανομένων υπόψη των προσκομιζόμενων και επικαλούμενων από τον εκκαλούντα άνευ ημερομηνίας βεβαιώσεων των ……….. και …… …., οι οποίες δόθηκαν ειδικά προς το σκοπό να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικό μέσο στην παρούσα δίκη και έτσι δεν λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο ούτε ως δικαστικά τεκμήρια, γιατί διαφορετικά καταστρατηγούνται οι διατάξεις των άρθρων 396 επ. ΚΠολΔ, που αναφέρονται στο αποδεικτικό μέσο των μαρτύρων (ΑΠ 1186/2021 και 780/2012 στην ΤΝΠ Νόμος), από τις προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα υπ’ αριθ. …/2022, …/2022 και …/2022 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων …….., που ελήφθησαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά με πρωτοβουλία του ενάγοντος-εναγόμενου και για τη λήψη των οποίων επιδόθηκε από αυτόν στην αντίδικό του, νομίμως κι εμπροθέσμως, η από 29.4.2022 κλήση του (βλ. την υπ’ αριθ. …/29.4.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιά … . περί θυροκόλλησης με την τήρηση της διαδικασίας του άρθρου 128 παρ.4 ΚΠολΔ), μη λαμβανομένων υπόψη των προσκομιζόμενων μετ’ επικλήσεως από τον εκκαλούντα υπ’ αριθ. …/2022 και …/2022 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ……… και ……….. αντίστοιχα, καθώς οι εν λόγω μάρτυρες είναι τέκνα του ενάγοντος-εναγόμενου από προηγούμενο γάμο του και δεν επιτρέπεται να εξεταστούν ως μάρτυρες κατ’ άρθρο 597 παρ.2 αρ. 2 ΚΠολΔ, από την προσκομιζόμενη από τον ενάγοντα-εναγόμενο υπ’ αριθ. ……./2021 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρα ………….., που ελήφθη ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά στο πλαίσιο άλλης δίκης των ίδιων διαδίκων και δη ασφαλιστικών μέτρων, η οποία λαμβάνεται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (βλ. ΑΠ 627/2018, ΑΠ 1342/2010), από τις ομολογίες των διαδίκων, για τις οποίες θα γίνει ειδικά λόγος παρακάτω και οι οποίες δεν συνιστούν πλήρη απόδειξη αλλά εκτιμώνται ελεύθερα σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 597 παρ.1 ΚΠολΔ, χωρίς να απαιτείται να διαταχθεί επικοινωνία του δικαστή αυτού του Δικαστηρίου με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων κατ’ άρθρο 612 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι ο εκκαλών δεν αμφισβητεί στο σύνολό της την κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου για την ανάθεση της οριστικής επιμέλειας των ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων στην εφεσίβλητη-ενάγουσα μητέρα τους, αλλά μόνο την απόρριψη του αιτήματός του περί υποχρέωσης της εναγόμενης σε κοινή λήψη αποφάσεων αναφορικά με ζητήματα τόπου κατοικίας, υγείας και εκπαίδευσης των ανήλικων τέκνων και αποχής της από μονομερείς αποφάσεις σχετικά με τα ανωτέρω θέματα, ήτοι σχετικά με ζητήματα που έχουν περισσότερο νομικό χαρακτήρα και κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ανήλικα τέκνα δεν έχουν ακόμη την ωριμότητα να έχουν γι’ αυτά δική τους άποψη, τέλος δε από τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη από το παρόν Δικαστήριο διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο εκκαλών και η εφεσίβλητη τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Ιερό Ναό ………… του Δήμου Πειραιά Αττικής, την 23.10.2010, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, την ……….. και τη ……….., που γεννήθηκαν την 1.2.2010 και την 8.10.2012 αντίστοιχα. Ήδη από τον Φεβρουάριο του έτους 2020, η έγγαμη σχέση των διαδίκων είχε διασπαστεί, με οριστική πρόθεση διακοπής της έγγαμης συμβίωσής τους, ενώ κατόπιν άσκησης των ένδικων αγωγών, με την εκκαλούμενη απόφαση το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απήγγειλε τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου. Εξάλλου, μετά την κατά τα ανωτέρω διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων, τα ανήλικα τέκνα τους διέμεναν με τη μητέρα τους σε μισθωμένη οικία πλησίον της οικογενειακής κατοικίας τους στη …………. Αττικής. Στη συνέχεια, οι διάδικοι, μη δυνάμενοι να ρυθμίσουν αυτόνομα τα θέματα τα σχετικά με την άσκηση της επιμέλειας, της διατροφής των ανήλικων τέκνων και της επικοινωνίας του εκκαλούντος με αυτά, απευθύνθηκαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά για την προσωρινή επίλυση των θεμάτων αυτών, οπότε επί αντίθετων αιτήσεών τους εκδόθηκε η 1051/2021 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του παραπάνω Δικαστηρίου, διορθωθείσα με την 1736/2021 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, δυνάμει της οποίας ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια των ανήλικων τέκνων στην εφεσίβλητη, υποχρεώθηκε ο εκκαλών σε καταβολή προσωρινής διατροφής για λογαριασμό τους ποσού 350 ευρώ τον μήνα για το καθένα από αυτά, ενώ ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του τελευταίου με τα τέκνα κατά τον αναφερόμενο στην απόφαση τρόπο. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2020 περίπου, δηλαδή και μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, η σχέση του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα ήταν αρμονική και διατηρείτο τακτική η μεταξύ τους επικοινωνία. Τούτο προκύπτει από τα μηνύματα sms που αντάλλασσε ο πατέρας με τις ανήλικες κόρες του μέχρι τον παραπάνω μήνα. Ωστόσο, μετά την έκδοση της από 4.11.2020 προσωρινής διαταγής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που υποχρέωσε προσωρινά τον εκκαλούντα να καταβάλλει στην εφεσίβλητη μηνιαίως ως διατροφή για κάθε ένα από τα παιδιά το ποσό των 300 ευρώ, ήτοι συνολικά το ποσό των 600 ευρώ τον μήνα και για τα δύο τέκνα και την εν μέρει μόνο συμμόρφωση του εκκαλούντος στο περιεχόμενο της παραπάνω προσωρινής διαταγής, καθώς έκτοτε αυτός κατέβαλλε μηνιαίως από 160 έως 350 ευρώ τον μήνα για αμφότερα τα τέκνα, οι ανήλικες αφού πληροφορήθηκαν το γεγονός αυτό από τη μητέρα τους, αρνούνται σταθερά να επικοινωνήσουν με τον πατέρα τους. Τη διακοπή των μεταξύ τους σχέσεων ομολογεί ο εκκαλών τόσο στην ένδικη από 15.11.2021 αγωγή του (βλ. σελίδα 15 της αγωγής του στο τέλος της 2^ης παραγράφου «Με αφορμή τις οικονομικές μας διαφορές και το μεταξύ μας δικαστήριο, λεπτομέρειες για τα οποία δεν θα έπρεπε καν να γνωρίζουν τα τέκνα μας ώστε να μην επηρεάζονται αρνητικά απέναντί μου, αυτά ηλικίας 11,5 και 9 σημειώνω, αρνούνται να με δουν!!!»), όσο και στις ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατατεθείσες για την υπό κρίση έφεση από 1.2.2024 προτάσεις του [βλ. σελ. 42-43 «… παρά το γεγονός ότι οι θυγατέρες μου χειραγωγήθηκαν πλήρως από την μητέρα τους και δηλητηριάστηκαν σε τέτοιο βαθμό που έχουν πιστέψει ότι έχουν πράγματι δει τα όσα αναληθή μου προσήψε στα μεταξύ μας δικαστήρια η πρώην σύζυγός μου (και ποτέ πριν) ώστε αρνούνται εδώ και 4 έτη να επικοινωνήσουν μαζί μου, εγώ καταβάλλω ανελλιπώς κάθε μήνα ποσό τουλάχιστον 400 Ε ανάλογα με τις δυνατότητές μου»]. Λόγω της αποξένωσης που έχει επέλθει στις σχέσεις του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα, στον παρόντα χρόνο δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία επικοινωνία, ούτε τα τέκνα δείχνουν πρόθυμα για ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών με τον πατέρα τους σχετικά με τις επιθυμίες τους για εξωσχολικές δραστηριότητες ούτε τον ενημερώνουν σχετικά με την πρόοδό τους στο σχολείο, έτσι ώστε δεν κρίνεται ότι είναι προς το βέλτιστο συμφέρον τους να ορίσει το παρόν Δικαστήριο ότι οι αποφάσεις άσκησης επιμέλειας αυτών που αφορούν την εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών θα λαμβάνονται από κοινού από τους δύο γονείς. Τούτο, καθώς η έλλειψη συνεννόησης για απλά θέματα μεταξύ τους, αλλά και η έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχει μεταξύ των δύο γονέων είναι πολύ πιθανό ότι θα τους οδηγήσει σε συγκρούσεις για τέτοιου είδους αποφάσεις, με την παραμικρή διαφωνία, εφόσον δεν αποκατασταθεί στοιχειωδώς ο δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στον πατέρα και τα τέκνα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ματαίωση λήψης τέτοιου είδους αποφάσεων. Εννοείται ότι σοβαρότερες αποφάσεις, όπως η αλλαγή σχολείου ή ο επαγγελματικός προσανατολισμός των τέκνων θα εξακολουθούν να λαμβάνονται από κοινού και από τους δύο γονείς και όχι μόνο από τη μητέρα, η οποία σε περίπτωση που ενεργήσει μονομερώς ενδέχεται να θεωρηθεί ότι ασκεί καταχρηστικά την επιμέλεια των τέκνων με ό,τι αυτό συνεπάγεται γι’ αυτή κατ’ άρθρο 1532 ΑΚ. Συνακόλουθα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο απέρριψε το αίτημα να υποχρεωθεί η εναγόμενη σε κοινή λήψη αποφάσεων αναφορικά με ζητήματα τόπου κατοικίας, υγείας και εκπαίδευσης των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, ως αλυσιτελώς και απαραδέκτως προβαλλόμενο ελλείψει έννομου συμφέροντος του ενάγοντος, καθώς προβλέπεται εκ του νόμου και δη εκ του άρθρου 1519 ΑΚ ότι για τις περιπτώσεις που η επιμέλεια ασκείται από τον ένα γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις που αφορούν ζητήματα υγείας και εκπαίδευσης, τα οποία επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του τέκνου, λαμβάνονται και από τους δύο γονείς ενώ για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση, δηλαδή απέρριψε το σχετικό αίτημα κρίνοντας ότι πρόκειται για δικαίωμα που ήδη το έχει και το ασκεί εκ του νόμου ο ενάγων ως γονέας και ότι άρα δεν έχει η εναγόμενη εξουσία μονομερούς άσκησης των σχετικών δικαιωμάτων, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε. Επίσης, ορθά με την εκκαλούμενη απόφαση απορρίφθηκε, έστω σιωπηρά το αίτημα του ενάγοντος να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων για τρέχοντα θέματα εκπαίδευσης των ανήλικων τέκνων ήτοι σε θέματα που αφορούν «την εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών», δηλαδή σε αποφάσεις που είναι πέραν των προβλεπόμενων στο άρθρο 1519 ΑΚ, για τους λόγους που πιο πάνω αποδείχτηκαν και εκτίθενται στην παρούσα. Εξάλλου, σε ό,τι αφορά το διαλαμβανόμενο στον δεύτερο λόγο έφεσης αίτημα του εκκαλούντος να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη με δικαστική απόφαση να τον ενημερώνει για θέματα που αφορούν στα τέκνα τους και να μπορεί εκείνος να λαμβάνει ενημερώσεις για την πρόοδο αυτών (από σχολεία, φροντιστήρια κλπ), καθώς η αντίδικος τον έχει αποκλείσει μονομερώς, χωρίς να του έχει αφαιρεθεί το λειτούργημα της συνάσκησης της γονικής μέριμνας, από κάθε πτυχή της ζωής των τέκνων τους, τούτο απαραδέκτως υποβάλλεται το πρώτον ενώπιον του παρόντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 12 παρ.2 ΚΠολΔ, καθώς δεν είχε συμπεριληφθεί στα αιτήματα της από 15.11.2021 αγωγής του εκκαλούντος. Σε κάθε δε περίπτωση το δικαίωμα ενημέρωσης για την πρόοδο των τέκνων αποτελεί δικαίωμα που έχει ο εκκαλών εκ του νόμου και με το οποίο οφείλει να συμμορφώνεται ο έτερος γονέας βάσει της διατάξεως του άρθρου 1519 παρ.3 ΑΚ κατά την οποία «ο γονέας στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας έχει το δικαίωμα να ζητά από τον άλλο πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου». Συνακόλουθα, ορθά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε, αναθέτοντας την άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων στην ενάγουσα-εφεσίβλητη, χωρίς να ορίσει ότι ειδικά για τις αποφάσεις που αφορούν στην εγγραφή σε σχολείο, φροντιστήριο ή όποια άλλη δραστηριότητα των παιδιών- εκτός εννοείται κι αν οι αποφάσεις αυτές επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον τους- θα λαμβάνουν απόφαση από κοινού οι δύο γονείς, απορριπτομένου στην ουσία του, του δεύτερου λόγου της υπό κρίση έφεσης.

Σε ό,τι αφορά τους λόγους της έφεσης, σχετικά με τα ποσά που επιδικάστηκαν σε βάρος του εναγόμενου-εκκαλούντος για διατροφή των ανήλικων τέκνων των διαδίκων και δεδομένου ότι εκείνος με τις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου επικαλείται νεότερα πραγματικά περιστατικά που επηρεάζουν τις οικονομικές του δυνάμεις και δη ότι ήδη καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του αορίστου χρόνου χωρίς προειδοποίηση με αποτέλεσμα να μείνει άνεργος και ότι στις 30.10.2023 διαπιστώθηκε ότι εκλάπη η δίκυκλη μοτοσικλέτα, την οποία χρησιμοποιούσε για να εργάζεται ως διανομέας στον χώρο της εστίασης και ότι πλέον χωρίς αυτή δεν μπορεί να ασκεί το συγκεκριμένο επάγγελμα, επισημαίνονται τα εξής: Κατά το άρθρο 1494 Α.Κ., όπως αυτό ισχύει μετά το Ν. 1329/1983, “Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή, μεταβλήθηκαν οι όροι της διατροφής, το δικαστήριο μπορεί να μεταρρυθμίσει την απόφασή του ή και να διατάξει την παύση της διατροφής”, κατά δε το άρθρο 334 § 1 εδ. α ΚΠολΔ, “Κάθε διάδικος έχει δικαίωμα να ζητήσει να μεταρρυθμιστεί τελεσίδικη ή ανέκκλητη απόφαση, που καταδικάζει σε καταβολή περιοδικών παροχών, οι οποίες οφείλονται κατά το νόμο από οποιαδήποτε αιτία και γίνονται απαιτητές στο μέλλον, αν μεσολάβησε ουσιαστική μεταβολή των συνθηκών επάνω στις οποίες βασίστηκε η απαγγελία της καταδίκης …”., ενώ, κατά την παράγραφο 3 του ως άνω άρθρου, “Η μεταβολή των συνθηκών λαμβάνεται υπόψη μόνο εφόσον έγινε σε χρόνο στον οποίο εκείνος που ζητεί να μεταρρυθμιστεί η απόφαση δεν μπορούσε να προβάλει τη μεταβολή στην αρχική δίκη”. Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι, αν η μεταβολή επήλθε σε χρόνο κατά τον οποίο ήταν δυνατό να προταθεί και δεν προτάθηκε, τότε καλύπτεται από το δεδικασμένο που θα προκύψει από την απόφαση και δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση νέας αγωγής προς μεταρρύθμισή της. Ο τρόπος, με τον οποίο θα προταθεί στο Δικαστήριο η μεταβολή των συνθηκών (με παρεμπίπτουσα αγωγή, με τις προτάσεις ή με την άσκηση έφεσης κατά της οριστικής απόφασης), εξαρτάται από το χρόνο επέλευσης της εν λόγω μεταβολής στο στάδιο, στο οποίο βρισκόταν η δίκη και από τη θέση που είχε σε αυτήν ο διάδικος που επικαλείται τη μεταβολή. Έτσι, σε περίπτωση επέλευσης της μεταβολής των συνθηκών μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, πρέπει να ασκηθεί έφεση, εφόσον εντός της προθεσμίας άσκησής της επήλθε η μεταβολή και τα περιστατικά αυτά πρέπει να προταθούν με την έφεση κατά της οριστικής απόφασης κατ’ άρθρο 527 ΚΠολΔ, διαφορετικά δεν μπορεί μεταγενέστερα να ασκηθεί αγωγή με αίτημα τη μεταρρύθμιση της απόφασης. Αν έχει ασκηθεί έφεση, χρόνος κατά τον οποίο λαμβάνεται υπόψη η μεταβολή των συνθηκών είναι και ο χρόνος της τελευταίας συζήτησης στο ακροατήριο του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, μέχρι τον οποίο μπορούν να προταθούν παραδεκτά οψιγενείς ισχυρισμοί σύμφωνα με τις διατάξεις της δεύτερης περίπτωσης του προρρηθέντος άρθρου (527 ΚΠολΔ), μόνο δε αν η μεταβολή των συνθηκών επήλθε σε χρόνο κατά τον οποίο δεν ήταν δυνατή η προβολή της στην αρχική δίκη, όπως π.χ. μετά την τελευταία συζήτηση στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ή μετά την προθεσμία άσκησης της έφεσης, είναι δυνατόν να ζητηθεί με αγωγή η μεταρρύθμιση της απόφασης που επιδίκασε διατροφή λόγω μεταβολής των συνθηκών [ΟλΑΠ 2/1994 ΕλλΔικ 35, σελ. 352, ΜονΕφΔωδ 134/2022, ΜονΕφΑιγ 92/2019, ΜονΕφΠειρ 677/2014, δημοσιευμένες σε Τ.Ν.Π. Νόμος, ΕφΑθ 979/2013 ΕλλΔικ 55, σελ. 459]. Στην περίπτωση δε της διατροφής, οι όροι (ή οι συνθήκες) της διατροφής που μεταβλήθηκαν μπορούν να αφορούν την οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου ή του υποχρέου και τη γενική οικονομική κατάσταση αυτού (βλ. ΜονΕφΔωδ 134/2022 στην ΤΝΠ Νόμος). Επομένως, νομίμως και παραδεκτά προβάλλει ο εκκαλών με τις προτάσεις του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου την φερόμενη ως επελθούσα μεταβολή της οικονομικής του κατάστασης, μετά την άσκηση της ένδικης εφέσεως. Από τα ίδια ως άνω μνημονευόμενα αποδεικτικά μέσα της ένδικης υπόθεσης αποδεικνύεται ότι τα παραπάνω ανήλικα τέκνα των διαδίκων, τα οποία νομίμως εκπροσωπούνται στην παρούσα δίκη από την ενάγουσα-εναγόμενη μητέρα τους, αδυνατούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους, καθώς στερούνται πλήρως εισοδημάτων από οποιαδήποτε πηγή και δεν έχουν τη δυνατότητα, λόγω της ηλικίας τους και των σχολικών τους υποχρεώσεων, να εργαστούν. Επομένως, υπόχρεοι προς διατροφή τους είναι οι γονείς τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις οικονομικές του δυνάμεις, ενώ το μέτρο της διατροφής τους πρέπει να προσδιοριστεί με βάση τις ανάγκες τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες διαβίωσής τους και πρέπει να περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση, την περίθαλψη και την ανατροφή τους. Η ενάγουσα-εναγόμενη εργάζεται ως υπάλληλος σε καφετέρια, ορισμένες ημέρες την εβδομάδα, αποκομίζοντας μηνιαίως κατά μέσο όρο το ποσό των 300 ευρώ, στο οποίο πρέπει να προστεθεί και το ποσό που λαμβάνει από φιλοδωρήματα, το οποίο ανέρχεται κατά μέσο όρο τον μήνα, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας στο ποσό των 150 ευρώ. Επίσης, η ενάγουσα-εναγόμενη έχει παρακολουθήσει σεμινάρια περιποίησης νυχιών, εργαζόμενη επιπροσθέτως και ως τεχνίτρια νυχιών, δεδομένου ότι στην καφετέρια, όπου απασχολείται, δεν εργάζεται όλες τις ημέρες της εβδομάδας, αποκομίζοντας, έτσι από την δεύτερη απασχόλησή της, μηνιαίως επιπλέον κατά μέσο όρο το ποσό των 300 ευρώ. Λαμβάνει επίδομα ενοικίου ποσού 175 ευρώ τον μήνα και επίδομα τέκνων (Α21) ποσού 140 ευρώ τον μήνα. Αντίθετα, δεν αποδείχθηκε κατά πλήρη δικανική πεποίθηση ότι αυτή έχει και τακτική νυχτερινή εργασία, απασχολούμενη 2-3 βράδια εβδομαδιαίως, ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων και υπεύθυνη προσέλκυσης πελατών σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, όπως ισχυρίζεται με τον τρίτο λόγο έφεσής του ο εκκαλών. Έχει στην πλήρη κυριότητά της σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ένα διαμέρισμα τρίτου ορόφου εμβαδού 70,70 τ.μ. και μιας αποθήκης εμβαδού 8,1 τ.μ., που βρίσκονται σε πολυκατοικία στον Πειραιά, στην οδό ……….. τα οποία όμως δεν της αποφέρουν κάποιο εισόδημα, καθώς και ένα Ι.Χ.Ε. όχημα, κυβισμού 1398 κ.εκ., έτους πρώτης κυκλοφορίας το 2015. Διαμένει μαζί με τα ανήλικα τέκνα της σε μισθωμένο διαμέρισμα πρώτου ορόφου, επιφάνειας 49,90 τ.μ. στη … Αττικής, επί της ……….., με αποτέλεσμα να βαρύνεται με δαπάνη μισθώματος ύψους 400 ευρώ τον μήνα, καθώς και με την ανάλογη συμμετοχή της στις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής (ηλεκτρικού, ύδατος, τηλεφώνου, θέρμανσης κλπ). Εκτός των παραπάνω, δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα-εναγόμενη έχει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή, ούτε διατροφικές υποχρεώσεις προς τρίτους, πλην των ως άνω ανήλικων τέκνων που απέκτησε με τον ενάγοντα-εναγόμενο, ενώ οι δαπάνες για τη διατροφή, τη συντήρηση, την ένδυση και την ψυχαγωγία της ίδιας είναι οι συνήθεις των γυναικών της ηλικίας της. Αντίστοιχα, ο ενάγων-εναγόμενος κατά το μεγαλύτερο μέρος του επίδικου χρονικού διαστήματος της διετίας για το οποίο επιδικάστηκε διατροφή των ανηλίκων με την προσβαλλόμενη απόφαση αρχής γενομένης από την 21.2.2022 (η από 16.2.2022 αγωγή της ενάγουσας επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 21.2.2022 σύμφωνα με την επισημείωση του δικ. επιμελητή ………… στο προσκομιζόμενο από την εφεσίβλητη αντίγραφο της αγωγής) εργαζόταν ως διανομέας στο χώρο της εστίασης, αποκομίζοντας, όπως συνομολόγησε στις προτάσεις του πρωτοδίκως, τις οποίες ενσωματώνει και στις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το ποσό των 600 ευρώ τον μήνα. Ο ίδιος προσκομίζει παραδεκτά κατ’ άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ το πρώτον ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου το υπ’ αριθ. πρωτ. ………./16.1.2024 αντίγραφο εγγραφής από το Βιβλίο Αδικημάτων- Συμβάντων του Τ.Α. Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη σύμφωνα με το οποίο την 13.00 ώρα της 30.10.2023 προσήλθε στην παραπάνω υπηρεσία ο εκκαλών και υπέβαλε μήνυση κατ’ αγνώστων δραστών, οι οποίοι κατά το χρονικό διάστημα από την 14.30 έως την 23.00 ώρα της 29.10.2023 αφαίρεσαν την υπ’ αριθ. …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα μάρκας HONDA, μοντέλο HONDA ASTREA SUPRA, με αριθμό πλαισίου ………., ιδιοκτησίας του, η οποία ήταν σταθμευμένη στην οδό ………, στην περιοχή του ……….. Επίσης προσκομίζει αποδεικτικό ηλεκτρονικής έκδοσης δελτίου ανεργίας του ΟΑΕΔ, στο οποίο αναφέρεται ότι ο ίδιος ενεγράφη ως άνεργος στις 26.1.2024, με αριθμό δελτίου ανεργίας ………… Για το βραχύ χρονικό διάστημα από τον Νοέμβριο του 2023 έως τις 21.2.2024 της επίδικης διετίας που ο εκκαλών υποστηρίζει ότι λόγω κλοπής της μοτοσικλέτας του αδυνατούσε να εργαστεί ως διανομέας στην εστίαση και ότι επομένως έχει απωλέσει και το μηνιαίο εισόδημα των 600 ευρώ, σημειώνεται ότι δεν αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για τη μοτοσικλέτα που χρησιμοποιούσε στη δουλειά του, λαμβανομένου υπόψη ότι στις προτάσεις του (σελίδα 13) παραδέχεται ότι εργάζεται ως διανομέας (delivery) με τη χρήση μηχανής στη Σαλαμίνα, πλην όμως στην καταγγελία του στο Τ.Α. Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη αναφέρει ότι η μηχανή του εκλάπη από τον ……….., στην οδό ………., ενώ ήταν σταθμευμένη εκεί για πολλές ώρες και δη από τις 14.30 έως τις 23.00 της 29.10.2023, κάτι που δεν δικαιολογείται εάν επρόκειτο για τη μηχανή που χρησιμοποιούσε ο εκκαλών για τις ανάγκες της εργασίας του στο νησί της Σαλαμίνας. Επομένως, δεν αποδεικνύεται ότι ο εκκαλών έχασε τη δουλειά του για την παραπάνω αιτία, όπως υποστηρίζει. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ο εκκαλών-εναγόμενος ασχολείτο με την εκτροφή παπαγάλων και σκύλων από την πώληση των οποίων, όμως, το μηνιαίο του εισόδημα ήταν κατά μέσο όρο 150 ευρώ και όχι 300 ευρώ που δέχθηκε η εκκαλούμενη, κατά τον εν μέρει βάσιμο τέταρτο λόγο της υπό κρίση εφέσεως. Εξάλλου, από την πώληση δύο επιχειρήσεων εστίασης (καφετέριες- μπαρ) που ο ίδιος διατηρούσε στη ……… Αττικής μέχρι το έτος 2020 και τις οποίες αυτός μεταβίβασε μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής του με την εφεσίβλητη-ενάγουσα, αποκόμισε το ποσό των 10.000 ευρώ για κάθε μία από αυτές (βλ. σχετικά από 8.2.2020 και 25.7.2020 ιδιωτικά συμφωνητικά), ενώ τον Μάρτιο του 2021 πούλησε την πρώην συζυγική οικία ιδιοκτησίας του, ευρισκόμενη στη …. Αττικής, στην οδό …………, αντί ποσού 120.000 ευρώ (βλ. το υπ’ αριθ. ………../29.3.2021 πωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών ………..). Ακολούθως, προέβη στην αγορά άλλης οικίας, στη Σαλαμίνα Αττικής, στην οδό …………, στην οποία πλέον διαμένει, αντί ποσού 40.000 ευρώ (βλ. το υπ’ αριθ. …./15.6.2021 προσύμφωνο αγοραπωλησίας ακινήτου του συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ………….). Ο ενάγων-εναγόμενος υποστηρίζει ότι από τα χρήματα που έλαβε από την παραπάνω πώληση της κατοικίας του εξόφλησε στεγαστικό δάνειο που είχε λάβει για την αγορά της, με αποτέλεσμα να μη διαθέτει πλέον άλλα χρήματα από το ανωτέρω τίμημα. Ο ισχυρισμός αυτός δεν αποδείχθηκε. Το στεγαστικό δάνειο που είχε λάβει αυτός από τη Λαϊκή Τράπεζα, το έτος 2001, ποσού 63.100 ευρώ, ήταν διάρκειας 20 ετών και για την εξασφάλισή του είχε εγγραφεί προσημείωση υποθήκης επί της ανωτέρω οικίας για ποσό 75.720 ευρώ (βλ. την 191952/2001 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης), με αποτέλεσμα το έτος 2021 που έγινε η παραπάνω πώληση να έχει ολοκληρωθεί ο χρόνος διάρκειας του δανείου και αυτό να έχει εξοφληθεί, λόγω περάτωσης του χρόνου αποπληρωμής του. Μάλιστα στο υπ’ αριθ. ………/29.3.2021 πωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου ……… αναφέρεται ότι ο πωλητής εγγυάται τις μεταβιβαζόμενες οριζόντιες ιδιοκτησίες ελεύθερες από κάθε βάρος, χρέος, προσημείωση, πλην μιας προσημείωσης υποθήκης που έχει εγγραφεί στα βιβλία του κτηματολογικού γραφείου Νίκαιας με αριθμό καταχώρισης ………./21.6.2006 υπέρ της …………., δυνάμει της υπ’ αριθ. 6141/2006 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς για ποσό 71.500 ευρώ και για απαίτηση της ανωτέρω τράπεζας, η οποία κατά τον χρόνο κατάρτισης του συμβολαίου ανερχόταν στο ποσό των 5.409,79 ευρώ, σύμφωνα με την περί τούτου δήλωση του πωλητή και το προσαρτώμενο έγγραφο της τράπεζας …….. με ημερομηνία πρόωρης αποπληρωμής την 7.4.2021. Κατά το ίδιο συμβόλαιο το εν λόγω ποσό των 5.409,79 ευρώ για την εξόφληση της απαίτησης της τράπεζας ανέλαβαν να το πληρώσουν, αφαιρώντας το από το τίμημα, οι αγοραστές του ακινήτου, προκειμένου να εξαλειφθεί η προσημείωση υποθήκης. Συνακόλουθα, από την πώληση της οικίας του στη Νίκαια, ο εκκαλών-εναγόμενος εξόφλησε το ως άνω μικρό υπόλοιπο δανείου από τη …… και πλήρωσε το τίμημα των 40.000 ευρώ και τα έξοδα που του αναλογούσαν για την αγορά της νέας οικίας του στη Σαλαμίνα, ενώ αγόρασε και τη μοτοσικλέτα που παραπάνω αναφέρεται και του απέμεινε ένα υπόλοιπο περίπου 65.000 ευρώ. Επίσης αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος με τα χρήματα από την πώληση των ως άνω δύο επιχειρήσεων εστίασης που διατηρούσε, εξόφλησε οφειλές προς τον ΕΦΚΑ ποσού 6.963 ευρώ και 440 ευρώ και οφειλές προς προμηθευτές ποσού 670 ευρώ και προς εκμισθωτές ποσού 2.510 ευρώ. Περαιτέρω, ο εναγόμενος έχει την πλήρη κυριότητα σε ποσοστό 100% ενός Ι.Χ.Ε. οχήματος, εργοστασίου κατασκευής BMW, 2.000 κ.ε., έτους πρώτης κυκλοφορίας 2006. Διαμένει, όπως προαναφέρθηκε, σε ιδιόκτητη οικία στη Σαλαμίνα, επί της οδού ………, με αποτέλεσμα να μη βαρύνεται με δαπάνη μισθώματος, βαρύνεται όμως με τις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής (ηλεκτρικού, ύδατος, τηλεφώνου, θέρμανσης κλπ). Εκτός των ανωτέρω και της δίκυκλης μοτοσικλέτας ιδιοκτησίας του που ο εναγόμενος κατήγγειλε ότι του εκλάπη στις 29.10.2023, δεν αποδείχθηκε ότι έχει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από άλλη πηγή, ούτε υποχρεούται να διατρέφει τρίτα πρόσωπα (έχει άλλα δύο τέκνα από προηγούμενο γάμο του, τα οποία όμως έχουν ενηλικιωθεί), πλην των ως άνω δύο ανήλικων τέκνων που απέκτησε με την ενάγουσα, ενώ οι δαπάνες για τη διατροφή, συντήρηση, ένδυση και ψυχαγωγία του ίδιου είναι οι συνήθεις των αντρών της ηλικίας του. Τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, …. και …., γεννημένα την 1.2.2010 και 8.10.2012 αντίστοιχα, φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 2022-2023 στην πρώτη τάξη του γυμνασίου και πέμπτη τάξη του δημοτικού αντίστοιχα. Δεν αποδείχθηκε ότι κατά το επίδικο χρονικό διάστημα παρακολουθούσαν μαθήματα αγγλικής γλώσσας, δεδομένου ότι ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου δεν προσκομίσθηκε κάποια βεβαίωση παρακολούθησης μαθημάτων αγγλικής γλώσσας την οποία επικαλείται η εφεσίβλητη στις προτάσεις της ως «σχετικό 6», ούτε απόδειξη από το κέντρο ξένων γλωσσών …………. για καταβολή διδάκτρων, την οποία μνημονεύει η εκκαλούμενη απόφαση, γενομένου δεκτού στην ουσία του, του πέμπτου λόγου της υπό κρίση έφεσης που πλήττει τη σχετική κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Επίσης δεν αποδείχθηκε ότι αυτά παρακολουθούν μαθήματα χορού και κιθάρας. Τα ανήλικα τέκνα διαμένουν, όπως προαναφέρθηκε, με την ενάγουσα μητέρα τους σε διαμέρισμα πρώτου ορόφου, επιφάνειας 49,90 τ.μ., στη ………. Αττικής, επί της ……….. κι έτσι βαρύνονται με την ανάλογη συμμετοχή τους στη δαπάνη του καταβαλλόμενου μισθώματος ύψους 400 ευρώ τον μήνα, καθώς και με την ανάλογη συμμετοχή τους στις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής (ηλεκτρικού, ύδατος, τηλεφώνου, θέρμανσης κλπ) που αντιστοιχούν στο ένα τρίτο του συνόλου των σχετικών δαπανών για κάθε τέκνο, λαμβανομένου υπόψη ότι τις δαπάνες αυτές μοιράζονται τα τέκνα με τη μητέρα τους. Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσης των ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων, που απαιτούνται μηνιαίως για διατροφή εν στενή εννοία, ένδυση, υπόδηση, εξωσχολικές δραστηριότητες, ψυχαγωγία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (πέραν αυτών που καλύπτονται από τον ασφαλιστικό τους φορέα) και αυτές που αντιστοιχούν στη συμμετοχή τους στις δαπάνες των λειτουργικών εξόδων της οικίας, όπου διαμένουν με τη μητέρα τους, είναι οι συνήθεις των συνομηλίκων τους. Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και τις εν γένει περιστάσεις, το Δικαστήριο κρίνει ότι για την ανάλογη με τις ανάγκες των προαναφερόμενων τέκνων διατροφή, όπως αυτές προκύπτουν από τις σημερινές συνθήκες της ζωής τους και συγκεκριμένα τις ανάγκες τους για διατροφή, ένδυση, υπόδηση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ψυχαγωγία απαιτείται για το επίδικο διάστημα, λαμβανομένης και της οικονομικής κατάστασης των γονέων τους, το ποσό των 360 ευρώ μηνιαίως για έκαστο τέκνο, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η, συνεπεία της εκεί διαβιώσεώς τους, προκύπτουσα επιβάρυνση τους με τα λειτουργικά έξοδα της κατοικίας όπου διαμένουν, ενώ συνυπολογίζονται και οι αποτιμώμενες σε χρήμα, συναφείς με την περιποίηση και φροντίδα του προσώπου τους, υπηρεσίες (παρασκευή φαγητού, πλύσιμο, σιδέρωμα κλπ), των οποίων έχουν ανάγκη για την ανατροφή τους και, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, συνδέονται με τη συνοίκηση και τους προσφέρονται από την ενάγουσα, αποτιμώνται δε κατά μήνα στο συνολικό ποσό των 100 ευρώ και για τα δύο τέκνα. Για τον προσδιορισμό της συνεισφοράς που βαρύνει τους γονείς των ανήλικων πρέπει να γίνει αναγωγή της οικονομικής δυνατότητας εκάστου εξ αυτών (γονέων) στο σύνολο των εισοδημάτων τους. Και είναι μεν αληθές, όπως διαλαμβάνεται στον τρίτο λόγο της υπό κρίση έφεσης, ότι τα μηνιαία εισοδήματα της ενάγουσας, αθροιζόμενα, δίνουν το ποσό των 1.065 ευρώ και είναι ανώτερα των μηνιαίων εισοδημάτων του εναγόμενου για το επίδικο διάστημα που αθροίζονται στο ποσό των 750 ευρώ τον μήνα, πλην όμως ο τελευταίος από τη ρευστοποίηση της περιουσίας του έχει εναπομείναν κεφάλαιο περίπου 65.000 ευρώ, το οποίο και συνυπολογίζεται στις οικονομικές του δυνάμεις για τη συμμετοχή του στη διατροφή των ανήλικων τέκνων του. Συνακόλουθα, ο εναγόμενος πατέρας των ανήλικων πρέπει, με βάση την προαναφερθείσα οικονομική δυνατότητά του και την προσωπική κατάστασή του, συσχετιζόμενη με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα και την προσωπική κατάσταση της ενάγουσας μητέρας των ανηλίκων, να καλύψει το ποσό των 260 ευρώ για έκαστο τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των 520 ευρώ και για τα δύο τέκνα, ενώ το υπόλοιπο συνολικό ποσό των 200 ευρώ που είναι αναγκαίο επιπλέον για τη διατροφή τους βαρύνει τη μητέρα τους, με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών στην ανατροφή τους και των λοιπών συνδεομένων με τη συνοίκησή τους παροχών, αλλά και με την παροχή σε χρήμα από τα προαναφερόμενα εισοδήματά της, ως έχουσα, κατά νόμο, συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής τους, απορριπτομένου του τρίτου λόγου έφεσης με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται ότι η αναλογία συμμετοχής του στη διατροφή των ανήλικων τέκνων θα έπρεπε να είναι 30% προς 70% της εφεσίβλητης, άλλως να έχει 50% συμμετοχή έκαστος στη σχετική δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επιδίκασε το ποσό των 300 ευρώ ως μηνιαία διατροφή για κάθε ανήλικο τέκνο έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, οπότε γενομένων δεκτών των σχετικών λόγων έφεσης κατά τα προαναφερθέντα, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή κατ’ ουσίαν η ένδικη έφεση ως προς το κεφάλαιο της επιδίκασης διατροφής και αφού εξαφανιστεί ως προς τη σχετική διάταξη η εκκαλούμενη απόφαση, να κρατηθεί και να δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο η από 16.2.2022 αγωγή της εφεσίβλητης ως προς το κεφάλαιο επιδίκασης διατροφής σε βάρος του εκκαλούντος-εναγόμενου για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων και να γίνει εν μέρει δεκτή, ακολούθως δε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να προκαταβάλλει μηνιαίως στην ενάγουσα, ως ασκούσα αποκλειστικά την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους …….. και ……….. και για λογαριασμό τους, ως μηνιαία συνεισφορά του στη διατροφή τους σε χρήμα το ποσό των διακοσίων εξήντα (260) ευρώ για κάθε τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των πεντακοσίων είκοσι (520) ευρώ, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης και μέχρι ολοσχερούς εξόφλησης. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, κατά το μέρος που υπερέβαιναν τα προκαταβληθέντα ποσά, ορθά συμψηφίστηκαν πρωτοδίκως μεταξύ των διαδίκων, ειδικά όμως σε ό,τι αφορά τα δικαστικά έξοδα που προέκυψαν από την αγωγή της εφεσίβλητης ενεργούσας για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων κατά του εκκαλούντος προς επιδίκαση διατροφής υπέρ αυτών, τούτα, κατά το μέρος που συμψηφίστηκαν, έπρεπε να συμψηφιστούν μεταξύ τους κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, λόγω συγγένειας εξ αίματος πρώτου βαθμού μεταξύ πατέρα και τέκνων, αντικαθιστάμενης έτσι της σχετικής αιτιολογίας με την παρούσα αιτιολογία κατ’ άρθρο 534 ΚΠολΔ. Σε ό,τι αφορά τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, αυτά πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183 και 178 ΚΠολΔ λόγω της μερικής νίκης και ήττας κάθε διαδίκου κατά την έκβαση της δίκης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά την από 20.2.2023 έφεση κατά της 128/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση).

Απορρίπτει ό,τι έκρινε απορριπτέο επί της ουσίας της έφεσης.

Δέχεται εν μέρει κατ’ ουσίαν την έφεση ως προς το κεφάλαιο της από 16.2.2022 αγωγής της ενάγουσας κατά του εναγόμενου περί επιδίκασης διατροφής στα ανήλικα τέκνα.

Εξαφανίζει την εκκαλούμενη ως προς το αμέσως παραπάνω κεφάλαιο της από 16.2.2022 με αριθμό κατάθεσης ………./16.2.2022 αγωγής.

Κρατεί και δικάζει την αγωγή ως προς το κεφάλαιο αυτό.

Δέχεται εν μέρει αυτή.

Υποχρεώνει τον εναγόμενο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα ως ασκούσα αποκλειστικά την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, ………… και ………. και για λογαριασμό τους, ως μηνιαία συνεισφορά στη διατροφή τους σε χρήμα, το ποσό των διακοσίων εξήντα (260) ευρώ για κάθε τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των πεντακοσίων είκοσι (520) ευρώ μηνιαίως και για τα δύο τέκνα, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης και μέχρις ολοσχερούς εξόφλησης.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας μεταξύ τους.

Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του κατατεθέντος από αυτόν για την άσκηση της εφέσεως με κωδικό ………….. e-παράβολου του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης ποσού εκατό (100) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 30.4.2024.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ