Αριθμός 135/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………….. 2) ……………. 3) ……………. 4) ……………. 5) …………., αφενός μεν ατομικά, αφετέρου ως ασκούσας αποκλειστικά την επιμέλεια του ανήλικου αδελφού της …………., κατοίκου ομοίως, με Α.Φ.Μ. ………. 6) …………. 7) ……….. 8) ………… 9) …………. 10) ………….. 11) ………….. 12) ……….. 13) ………. 14) ……….. 15) …………… 16) …………… και 17) ………….. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Θεόδωρο Αρβανιτόπουλο.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «……..» και με τον διακριτικό τίτλο «…………», η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (……….) (ΑΦΜ …………) και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Αθανάσιο Παντελίδη.
Οι εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 11.9.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2020) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2994/2021 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες με την από 4.7.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτ. …………../2022- ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετ. ………./2022) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
H υπό κρίση έφεση κατά της υπ΄αριθμ. 2994/2021 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την διαδικασία των περιουσιακών – μισθωτικών διαφορών ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, κατά τα άρθρα 495, 496, 498, 499, 511, 513, 516 § 1, 517 εδαφ.α΄ και 518 § 2 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε άλλωστε προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως, ενώ από την δημοσίευσή της την 20.12.2021 μέχρι την κατάθεση της έφεσης στην γραμματεία του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου την 4.7.2022 δεν παρήλθε διετία. Η έφεση αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ) και για το παραδεκτό της τηρήθηκε η διαδικασία της διαμεσολάβησης και έχει κατατεθεί και το υπ΄αριθμ. …………. παράβολο υπέρ του Δημοσίου και ΤΑΧΔΙΚ (άρθρο 495 παρ. 1 και 4 ΚπολΔ).
Με την από 11.9.2020 αγωγή τους, που οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ισχυρίσθηκαν ότι δυνάμει του από 28-2-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης, όπως ακολούθως τροποποιήθηκε με το από 18-3-2015 συμφωνητικό, εκμίσθωσαν στην εναγομένη ανώνυμη εταιρία τον υπόγειο όροφο μετά του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης του αυλείου χώρου του της οικοδομής που βρίσκεται εντός οικοπέδου 2.792,66 τ.μ., στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Αττικής, επί της οδού ………. (… ……), επιφάνειας του μεν υπογείου 1.030 τ.μ. περίπου του δε αυλείου χώρου 800 τ.μ. περίπου, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από την τελευταία ως υποκατάστημα – χώρος αποθήκευσης και εμπορίας ράβδων μετάλλου και λοιπών συναφών εμπορευμάτων, απαγορευμένης ρητά οιασδήποτε άλλης χρήσης. Ότι η διάρκεια της μίσθωσης ορίσθηκε για το χρονικό διάστημα από 18-3-2015 έως 31-12-2024, το δε μίσθωμα ορίσθηκε στο ποσό 3.000 ευρώ το μήνα, πλέον του αναλογούντος τέλους χαρτοσήμου εκ 3,6%, αναπροσαρμοζόμενου ετησίως από την 1.1.2017 και εφεξής κατά τα ποσοστά του δείκτη τιμών καταναλωτή, πλέον δύο ποσοστιαίων μονάδων και έπρεπε να προκαταβάλλεται το πρώτο πενθήμερο εκάστου μηνός. Ότι, μολονότι η εναγομένη παρέλαβε ανεπιφύλακτα το μίσθιο ακίνητο και έκτοτε έκανε ανενόχλητα χρήση αυτού, από δυστροπία δεν τους κατέβαλε μέχρι την άσκηση της αγωγής καθυστερούμενα μισθώματα συνολικού ποσού 3.119,59 ευρώ, που αφορούν το ποσό της αναπροσαρμογής του μισθώματος για τα έτη 2018 – 2020. Ότι, επιπρόσθετα, η εναγομένη χρησιμοποιεί το μίσθιο ακίνητο κατά τρόπο αντίθετο με τα συμφωνηθέντα και προβαίνει, χωρίς την συγκατάθεσή τους, στις περιγραφόμενες επιβλαβείς επενέργειες επ΄αυτού που μειώνουν την αξία του και εμποδίζουν την ακώλυτη χρήση των όμορων ιδιοκτησιών. Εκθέτοντας δε περαιτέρω, ότι με την ένδικη αγωγή τους καταγγέλλουν την μισθωτική σύμβαση για τους παραπάνω λόγους, και μετά από παραίτηση του δικογράφου τους κατά τα λοιπά (από τα καθυστερούμενα μισθώματα και την βάση της από την δυστροπία), που έγινε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου τους στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ζητούσαν να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους αποδώσει την χρήση του μισθίου ακινήτου κατά το ποσοστό της συνιδιοκτησίας του στον καθένα, λόγω κακής χρήσης του μισθίου, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ΄αριθμ. 2994/2021 απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, η οποία έκρινε νόμιμη την αγωγή, όπως περιορίσθηκε, και, ακολούθως, κρίνοντας ότι δεν συντρέχει κακή χρήση του μισθίου, την απέρριψε ως αβάσιμη στην ουσία της.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 516 παρ. 1 του ΚΠολΔ ο ενάγων έχει δικαίωμα εφέσεως, εφόσον νικήθηκε ολικά ή εν μέρει στην πρωτόδικη δίκη, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 68 του ιδίου Κώδικα δικαστική προστασία έχει δικαίωμα να ζητήσει όποιος έχει άμεσο έννομο συμφέρον. Έννομο δε συμφέρον υπάρχει όταν η αιτουμένη διάγνωση είναι κατάλληλο μέσο άρσεως της υφισταμένης αβεβαιότητας στις σχέσεις των διαδίκων και αποτροπής του προκαλουμένου στο συμφέρον του ενάγοντος κινδύνου από αυτή. Το έννομο συμφέρον για την άσκηση ενδίκων μέσων αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης, δεδομένου ότι τούτο, ως προϋπόθεση του παραδεκτού κάθε ενδίκου μέσου, αποτελεί ειδικότερη έκφανση της θεμελιώδους αρχής που καθιερώνει το ως άνω άρθρο, η δε συνδρομή του ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, η έλλειψη του οποίου συνεπάγεται την απόρριψη της αίτησης παροχής δικαστικής προστασίας ως απαράδεκτης. Ως τέτοια, δηλαδή ως γενική διαδικαστική προϋπόθεση, το έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει και για την άσκηση έφεσης και για κάθε έναν από τους λόγους της. Η συνδρομή του κρίνεται από το χρόνο άσκησης της έφεσης, δηλαδή από τον χρόνο καταθέσεως του δικογράφου στην γραμματεία του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, η δε έλλειψή του συνεπάγεται την απόρριψη του ενδίκου μέσου ως απαραδέκτου. Η έλλειψη εννόμου συμφέροντος για την άσκηση του ενδίκου μέσου της εφέσεως μπορεί να κριθεί και με βάση γεγονότα, τα οποία επήλθαν μετά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, που είτε αναιρούν την ύπαρξη της βλάβης είτε αποκλείουν την επέλευσή της, η έλλειψη δε αυτή συνεπάγεται την απόρριψη της εφέσεως ως απαράδεκτης (ΑΠ 269/2019, ΑΠ 1789/2006 δημ. στον ιστότοπο του ΑΠ). Στην προκειμένη περίπτωση, με την ένδικη έφεσή τους, και τους διαλαμβανόμενους σαυτήν λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, οι εκκαλούντες προσβάλλουν την εκκαλουμένη απόφαση και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε, αφού κριθεί ότι συντρέχει περίπτωση έγκυρης καταγγελίας της μισθώσεως για κακή χρήση του μισθίου, να γίνει δεκτή η αγωγή τους και να διαταχθεί η απόδοση του μισθίου ακινήτου. Από την επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων, η οποία γίνεται επιτρεπτά στο στάδιο αυτό, προκειμένου να κριθεί το παραδεκτό της εφέσεως, προκύπτει, ότι, πριν από την άσκηση και τη συζήτηση της εφέσεως, είχε λυθεί η ένδικη μίσθωση με πρωτοβουλία της εναγομένης λόγω νομικών και πραγματικών ελαττωμάτων που καθιστούσαν ανέφικτη την χρήση του και είχε αποδοθεί το μίσθιο ακίνητο από την εφεσίβλητη μισθώτρια στους εκκαλούντες εκμισθωτές, οι δε τελευταίοι συνυπέγραψαν δια του εκπροσώπου τους ………… και το σχετικό από 17.2.2022 πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής του. Επομένως, εφόσον κατά το χρόνο άσκησης της ένδικης εφέσεως την 27.9.2022, όσο και αυτ΄ αυτόν της συζήτησής της την 2.2.2023, το μίσθιο ακίνητο είχε ήδη αποδοθεί στους εκκαλούντες, εξέλιπε το έννομο συμφέρον τους προς απόδοση του ήδη παραδοθέντος σαυτούς μισθίου ακινήτου, και η έφεσή τους κατά το κεφάλαιό της που αφορά την απόδοση του μισθίου, πρέπει, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα στην μείζονα σκέψη, να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Επειδή, ωστόσο από την κρίση της εκκαλουμένης περί μη συνδρομής κακής χρήσης του μισθίου ακινήτου, που αποτελεί και στοιχείο του αγωγικού δικαιώματος απόδοσης του μισθίου και τις συναφείς αιτιολογίες της, παράγεται, μετά την κατάργηση του άρθρου 651 ΚΠολΔ, επιβλαβές σε βάρος τους δεδικασμένο (άρθρο 331 ΚΠολΔ), δικαιολογείται το έννομο συμφέρον τους για την εξαφάνισή της και πρέπει η έφεση κατά το μέρος που πλήττεται η αιτιολογία της εκκαλουμένης να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ειδική διαδικασία των περιουσιακών-μισθωτικών διαφορών των άρθρων 614 και 615 – 620 ΚπολΔ, κατά την οποία εκδόθηκε και η εκκαλουμένη απόφαση.
Κατά την διάταξη του άρθρ. 409 παρ. 1 εδ. α’ ΚΠολΔ, οι μάρτυρες εξετάζονται χωριστά και μόνο αν κριθεί απαραίτητο μπορούν να εξετασθούν σε αντιπαράσταση με άλλους μάρτυρες ή και με τους διαδίκους. Η διάταξη αυτή επιβάλλει μεν την χωριστή, κατ` αρχήν, εξέταση των μαρτύρων, δεν απαγορεύει, όμως, την παρουσία τους στο ακροατήριο του δικαστηρίου, πριν αυτοί να εξετασθούν και ενώ εξετάζονται εκεί οι λοιποί μάρτυρες (ΑΠ 890/2019, ΑΠ 791/2012 δημ στο ιστότοπο ΑΠ). Εν προκειμένω, με τον έκτο λόγο της εφέσεώς τους οι εκκαλούντες υποστηρίζουν, ότι εσφαλμένα και παρά το νόμο το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ως έγκυρη και έλαβε υπόψη του την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης της εφεσιβλήτου …………., ο οποίος κατά καταστρατήγηση των περί αποδείξεως διατάξεων εξετάσθηκε στο ακροατήριό του, μολονότι παρευρισκόταν στην αίθουσα κατά την διάρκεια της προηγηθείσης εξέτασης του μάρτυρα απόδειξης ………… και έγινε γνώστης των όσων ο τελευταίος κατέθεσε. Ο λόγος αυτός δεν ερείδεται στον νόμο και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι, σύμφωνα με τις παραπάνω νομικές σκέψεις, η κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ενώ είχε παρακολουθήσει προηγουμένως την εξέταση του μάρτυρα απόδειξης, δεν συνιστά ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο, ούτε δημιουργούνται εξ αυτού του λόγου συνθήκες ανισότητας μεταξύ των διαδίκων, αφού κάθε μάρτυρας υπόκειται κατά την κατάθεσή του στον έλεγχο του δικαστηρίου και των παραγόντων της δίκης και μπορεί να εξετασθεί και συμπληρωματικά (άρθρ. 411 ΚΠολΔ), η δε κατάθεσή του εκτιμάται τελικά ελεύθερα από το δικαστήριο (άρθρ. 340 παρ.2 ΚΠολΔ), το οποίο κρίνει αναλόγως και την αξιοπιστία του.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 594 ΑΚ ο εκμισθωτής έχει δικαίωμα να καταγγείλει αμέσως τη μίσθωση και συγχρόνως να ζητήσει αποζημίωση, αν ο μισθωτής, παρά τις διαμαρτυρίες του εκμισθωτή, δεν μεταχειρίζεται το μίσθιο με επιμέλεια και όπως συμφωνήθηκε ή δεν τηρεί τη συμπεριφορά που πρέπει απέναντι στους άλλους ενοίκους. Με τη διάταξη αυτή, που έχει υπότιτλο κακή χρήση του μισθίου, η οποία εφαρμόζεται και επί εμπορικών μισθώσεων (άρθρα 15 και 44 Π.Δ. 34/1995), θεσπίζεται νόμιμη υποχρέωση του μισθωτή να χρησιμοποιεί το μίσθιο με επιμέλεια, δηλαδή με την αντικειμενικά κρινόμενη επιμέλεια του συνετού ανθρώπου και να αποφεύγει πράξεις ή παραλείψεις οφειλόμενες σε πταίσμα του, σε περίπτωση δε που παραβεί την υποχρέωσή του αυτή, ιδρύεται δικαίωμα του εκμισθωτή να καταγγείλει τη μίσθωση (ΑΠ 227/2013). Η διάταξη αυτή προβλέπει τρεις αυτοτελείς περιπτώσεις κακής χρήσεως του μισθίου και ειδικότερα (α) μεταχείριση του μισθίου χωρίς επιμέλεια (καταστροφή, φθορά των μερών του μισθίου, συστατικών ή παραρτημάτων, αυθαίρετη, χωρίς συναίνεση του εκμισθωτή, επέμβαση του μισθωτή εξαιτίας της οποίας αλλοιώνεται ουσιωδώς η γενική και ειδική διαμόρφωση, διάταξη και όψη του μισθίου), (β) μεταχείριση του μισθίου κατά παράβαση των συμφωνημένων και (γ) μη τήρηση της πρέπουσας συμπεριφοράς προς τους άλλους ενοίκους. (ΑΠ 881/2021, ΑΠ 1016/2020, ΑΠ 675/2011, ΑΠ 127/1999, AΠ 488/1992, ΑΠ 1498/1988). Ειδικότερα, ο μισθωτής θεωρείται ότι μεταχειρίζεται το μίσθιο “όχι όπως συμφωνήθηκε” και όταν μεταχειρίζεται τούτο κατά τρόπο αντίθετο προς ρητό απαγορευτικό όρο της συμβάσεως, όταν δηλαδή το ειδικότερο περιεχόμενο της γενομένης χρήσης έχει ρητώς διατυπωθεί σε απαγορευτικό όρο της σύμβασης, ανεξαρτήτως αν βλάπτεται ή όχι το μίσθιο (ΑΠ 1133/1996, ΕλλΔνη 38.596, ΑΠ 1715/1991, ΕλλΔνη 34.584, ΑΠ 640/1986, ΑρχΝ 38.452, ΕφΘεσ 1788/2007 ΤΝΠΝόμος). Στην προκείμενη περίπτωση, από τις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάσθηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, την υπ΄αριθμ. …../22-9-2021 ένορκη βεβαίωση, η οποία λήφθηκε με την επιμέλεια της εναγομένης ενώπιον της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης μετά από νομότυπη κλήτευση των εναγόντων (βλ. τη με αρ. …./16-9-2021 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ………), από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, τα οποία εκτιμώνται είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, κατά τα άρθρα 336 παρ. 3 και 395 ΚΠολΔ, για ορισμένα εκ των οποίων γίνεται ειδική αναφορά παρακάτω, χωρίς πάντως να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υποθέσεως, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από την εναγομένη από 25.1.2021 και 17.9.2021 τεχνικές εκθέσεις του μηχανολόγου μηχανικού οχημάτων ………….. και του αρχιτέκτονα μηχανικού …………, οι οποίες εκτιμώνται ελεύθερα (άρθρο 390 ΚΠολΔ) και οι φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1 στ. γ, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (336 παρ. 3 ΚΠολΔ), και από όσα οι διάδικοι συνομολογούν με τις προτάσεις τους (άρθρα 261 και 352 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι εκκαλούντες – ενάγοντες είναι συγκύριοι, κατά τα ποσοστά που αναφέρονται στην αγωγή τους ο καθένας, ενός οικοπέδου, εκτάσεως 2.792,66 τ.μ. μετά της επ΄αυτού υπόγειας και ισόγειας οικοδομής που βρίσκεται επί της οδού …., αρ. …. (πρώην ……..), στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Αττικής. Η εναγομένη, η οποία διατηρεί επιχείρηση με έδρα το …………… και έχει ως αντικείμενο την εμπορία και ανακύκλωση σιδήρων – μετάλλων με κύκλο εργασιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, διατηρούσε μέχρι το έτος 2015 υποκατάστημα επί της οδού ………….. στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Αττικής. Το έτος αυτό (2015), αναζητώντας μεγαλύτερο χώρο για την μετεγκατάσταση του υποκαταστήματός της στην Αθήνα, εκδήλωσε ενδιαφέρον για την μίσθωση του υπογείου χώρου του ως άνω ακινήτου των εναγόντων. Προς τούτο ο νόμιμος εκπρόσωπός της ήλθε σε επαφή με τον εκπρόσωπο των εναγόντων …………, στον οποίο κατέστησε σαφές εξ αρχής, ότι αποφασιστικής σημασίας για την κατάρτιση της μισθωτικής συμβάσεως δεν ήταν μόνο η λειτουργικότητα του μισθίου για την χρήση που προορίζονταν, αλλά κυρίως η δυνατότητα ευχερούς προσέγγισής του με τα ογκώδη φορτηγά αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσε η επιχείριση της εναγομένης για την διακίνηση των εμπορευμάτων της, ιδίως, προς το εξωτερικό, (διαξονικά-τριαξονικά ρυμουλκά με ρυμουλκούμενα και ημιρυμουλκούμενα-επικαθήμενα). Μετά ταύτα ο εκπρόσωπος των εναγόντων επισκέφθηκε το υποκατάστημα της εναγομένης επί της οδού ………. και, αφού διαπίστωσε επί τόπου το αντικείμενο της δραστηριότητάς της, υπέδειξε στην εναγομένη ως κατάλληλο χώρο για την χρήση που προορίζονταν τον υπόγειο όροφο του άνω ακινήτου των εναγόντων μαζί με τον έμπροσθεν αυτού αύλειο χώρο αποκλειστικής χρήσης, ο οποίος ήταν οριοθετημένος με περίφραξη. Επίσης, του υπέδειξε την πρόσβαση του μισθίου ακινήτου, η οποία οριοθετούνταν με περιφραγμένο κοινόχρηστο διάδρομο, πλάτους 10 μέτρων, που εκκινούσε ανατολικά του μισθίου από την ράμπα εισόδου στην οδό …………., συνέχιζε με κατηφορική πορεία επί 25,95 μέτρα και με ορθή γωνία που σχηματίζονταν στο σημείο αυτό, άλλαζε πορεία προς τα δεξιά και συνέχιζε για άλλα 29,48 μέτρα για να καταλήξει σε μία από τις εισόδους του υπογείου χώρου. Την επάρκεια της πρόσβασης για την διέλευση των φορτηγών της ήλεγξε και ο εκπρόσωπος της εναγομένης, ο οποίος προέβη και σε επιτόπιες δοκιμές με ογκώδες φορτηγό της επιχείρισης και διαπίστωσε την λειτουργικότητά της. Κατόπιν αυτού και, αφού οι διάδικοι συμφώνησαν και στους λοιπούς όρους της συμβάσεως, οι ενάγοντες, δυνάμει του από 28-2-2015 αρχικού ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης και του από 18-3-2015 τροποποιητικού συμφωνητικού (ως προς τη διάρκεια της μίσθωσης), τα οποία προσυπέγραψε νόμιμα για λογαριασμό τους η τότε πλειοψηφία των κοινωνών, εκπροσωπούσα ποσοστό 92,858% της συγκυριότητας, (για την εγκυρότητα της απόφασης της πλειοψηφίας και την δέσμευση των λοιπών συγκοινωνών βλ. άρθρο 789 ΑΚ και ΑΠ 95/2020, ΑΠ 635/2018, ΑΠ 302/2014, ΑΠ 665/2008 δημ. στον ιστότοπο του ΑΠ), εκμίσθωσαν στην εναγόμενη ανώνυμη εταιρία τον υπόγειο όροφο της άνω οικοδομής μετά του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης του αυλείου χώρου του, επιφάνειας του μεν υπογείου 1.030 τ.μ. περίπου του δε αυλείου χώρου 800 τ.μ. περίπου, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από την τελευταία ως υποκατάστημα – χώρος αποθήκευσης και εμπορίας ράβδων μετάλλου και λοιπών συναφών εμπορευμάτων. Η διάρκεια της μισθώσεως ορίσθηκε με το αρχικό συμφωνητικό για το χρονικό διάστημα από 1.5.2015 έως 31.12.2024 και με το από 18.3.2015 τροποποιητικό συμφωνητικό για το χρονικό διάστημα από 18.3.2015 έως 31.12.2024, χωρίς όμως την υποχρέωση καταβολής μισθώματος για το χρονικό διάστημα από 18.3.2015 μέχρι την 1.5.2015. Το μίσθωμα, που έπρεπε να προκαταβάλλεται το πρώτο πενθήμερο εκάστου μηνός, ορίσθηκε στο ποσό των 3.000 ευρώ το μήνα, πλέον του αναλογούντος τέλους χαρτοσήμου εκ 3,6%, αναπροσαρμοζόμενου ετησίως από την 1.1.2017 και εφεξής κατά τα ποσοστά του δείκτη τιμών καταναλωτή, πλέον δύο ποσοστιαίων μονάδων. Κατά τα λοιπά η σύμβαση διεπόταν από τους ειδικότερους όρους και συμφωνίες που διαλαμβάνονταν στο αρχικό συμφωνητικό, το οποίο, κατά τα ενδιαφέροντα εν προκειμένω μέρη του, έχει ως εξής: Στο προοίμιο του συμφωνητικού ορίζεται ότι οι συμβαλλόμενοι ενάγοντες, έχουν στην κυριότητα, νομή και κατοχή τους κατά τα ποσοστά που εκεί αναφέρονται “τον υπόγειο όροφο, εμβαδού 1.030 τ.μ. μιας οικοδομής κειμένης επί της οδού … αριθμ. …, πρώην ………… εντός οικοπέδου 2.792,66 τ.μ., μετά του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης του αυλείου χώρου έμπροσθεν του υπογείου, επιφάνειας περίπου 800 τ.μ. Εφεξής ο χώρος αυτός θα αποκαλείται μίσθιο”. Με τον 1ο όρο ορίσθηκε επιπλέον ότι “ο αύλειος χώρος του μισθίου, εμβαδού 2.792,66 τ.μ αποτελεί κοινόχρηστο χώρο για την παρούσα μισθώτρια και τον εκάστοτε μισθωτή του ισογείου χώρου της οικοδομής, ο οποίος δεν περιλαμβάνεται στην παρούσα μίσθωση”, με τον 4ο όρο ορίσθηκε ότι “το μίσθιο θα χρησιμοποιηθεί από την μισθώτρια αποκλειστικά ως υποκατάστημα – χώρος αποθήκευσης και εμπορίας ράβδων μετάλλου και λοιπών συναφών εμπορευμάτων της εταιρείας. Απαγορεύεται ρητά οιαδήποτε άλλη χρήση, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση των εκμισθωτών” και με τον 9ο όρο ορίσθηκε ότι «η μισθώτρια δικαιούται να προβεί σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή της μίσθωσης, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση των εκμισθωτών, στην μετασκευή και διαρρύθμιση του μισθίου με την προσθήκη αντικειμένων που είναι απαραίτητα για τις εργασίες της και την επιδίωξη του σκοπού της υπό τον όρο ότι δεν θα προκληθεί βλάβη ή μείωση της στατικής αντοχής του κτιρίου……… Οι εκμισθωτές σχετικά με τις δαπάνες που θα απαιτηθούν, επισκευές, συντηρήσεις, αντικαταστάσεις και επιτρεπόμενες μετατροπές, εγκαταστάσεις επωφελείς ή και πολυτελείς σε ουδεμία υποχρέωση καταβολής ή συμμετοχής υπόκεινται ….. Σε κάθε περίπτωση η μισθώτρια κατά την καθ΄ οιονδήποτε τρόπο αποχώρησή της από το μίσθιο υποχρεούται ….. με δαπάνες της τα σημεία του μισθίου από τα οποία θα αφαιρέσει δικές της προσθήκες ή κατασκευές, να τα επαναφέρει στην σημερινή κατάσταση, αποκαθιστώντας πλήρως κάθε ζημία που προκάλεσαν οι ως άνω προσθήκες ή κατασκευές ως και η τοποθέτηση διαφόρων μηχανημάτων στο μίσθιο κ.λ.π ». Εξ άλλου, με το από 18.3.2015 τροποποιητικό συμφωνητικό, ορίσθηκε ότι “προς διευκόλυνση της μισθώτριας για την εκτέλεση των εργασιών με δαπάνες και ευθύνη της τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούν, ότι το συμφωνηθέν με το αρχικό μισθωτήριο μίσθωμα θα καταβάλλεται από 1.5.2015 καίτοι η μίσθωση άρχεται … σήμερα με την υπογραφή του παρόντος”. Από τη ρητή και σαφή διατύπωση του παραπάνω συμφωνητικού, προκύπτει αναμφίβολα, ότι ως “μίσθιο” ορίζεται τόσο το υπόγειο κτίσμα όσο και ο έμπροσθεν αυτού χώρος αποκλειστικής χρήσης των 800 τ.μ. περίπου, ο δε υπόλοιπος χώρος του ακαλύπτου οικοπέδου, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι διάδρομοι πρόσβασης στο μίσθιο που προαναφέρθηκαν, ορίζεται ως κοινόχρηστος. Κατά συνέπειαν η εναγομένη είχε αφενός μεν δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης στον αύλειο χώρο του υπογείου, αφετέρου δε συγχρήσεως, (ομού με την μισθώτρια του ισογείου ορόφου), επί του υπολοίπου ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου και στους κοινόχρηστους διαδρόμους ειδικότερα, που αποτελούσαν και την μοναδική δίοδο από και προς το μίσθιο ακίνητο. Προκειμένου να καταστεί το μίσθιο λειτουργικό για την χρήση που προορίζονταν η εναγομένη, προέβη από την παραλαβή του και πριν ακόμα εγκαταστήσει την επιχείρησή της σαυτό, στις ακόλουθες εργασίες: α) αφαίρεσε την υπάρχουσα επί του αυλείου χώρου μικρή πρασιά, μήκους περίπου 8.00 μέτρων και πλάτους 1.00 μέτρου και επίστρωσε όλη την επιφάνειά της αυλής με εδαφόπλακα από σκυρόδεμα, β) κατόπιν εκπόνησης σχετικής μελέτης από τον αρχιτέκτονα – μηχανικό ………… και υπό την επίβλεψή του, δημιούργησε στον αύλειο χώρο σκάμμα, βάθους 50 πόντων, περιμετρικά του οποίου κατασκεύασε τοιχείο από οπλισμένο σκυρόδεμα πάχους 30 πόντων και τοποθέτησε εντός αυτού εδαφόπλακα πάχους 30 πόντων, επί της οποίας στη συνέχεια τοποθέτησε μεταλλική γεφυροπλάστιγγα, και γ) ενίσχυσε την υπάρχουσα περίφραξη με σκυρόδεμα και τοποθέτησε καθ’ ύψος αυτής πρόσθετη περίφραξη κατά ένα μέρος με λαμαρίνες και κατά το υπόλοιπο με συρματόπλεγμα. Για τις παραπάνω επεμβάσεις στο μίσθιο ακίνητο η εναγομένη είχε συμβατικό δικαίωμα (9ος όρος), χωρίς αυτό να εξαρτάται από την έγγραφη συναίνεση των εναγόντων. Ωστόσο, είχε και την σύμφωνη γνώμη των τελευταίων, οι οποίοι παρακολουθούσαν επί τόπου τις εργασίες δια του εκπροσώπου τους και μάρτυρα στην παρούσα δίκη …………., που επισκεπτόταν τακτικά το μίσθιο, χωρίς να εκφράσουν ποτέ αντιρρήσεις ή να διαμαρτυρηθούν για αυτές. Αντιθέτως, προκειμένου να την διευκολύνουν στις άνω προσθήκες και τις μετατροπές, συνυπέγραψαν και το παραπάνω τροποποιητικό συμφωνητικό, με το οποίο της παρέδωσαν το μίσθιο την 18.3.2015, αντί της μεταγενέστερης ημερομηνίας της 1.5.2015 που αναφέρονταν στο αρχικό συμφωνητικό, χωρίς την υποχρέωση καταβολής μισθώματος στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα (18.3.2015 – 1.5.2015), κατά το οποίο θα εκτελούνταν οι απαιτούμενες προσθήκες και μετατροπές. Έτσι η μισθώτρια, η οποία παρέλαβε το μίσθιο κατά την τελευταία ως άνω ημερομηνία (18.3.2015), εγκαταστάθηκε σαυτό, αφού πρώτα πραγματοποίησε τις παραπάνω επεμβάσεις, καθώς και όσες άλλες μετατροπές και προσθήκες ήταν απαραίτητες για την χρήση που προορίζονταν και λειτούργησε απρόσκοπτα σαυτό την επιχείρησή της μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2018. Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2018 η μισθώτρια ενημερώθηκε προφορικά από την εταιρεία με την επωνυμία “………….”, η οποία ήταν μισθώτρια ομόρου ακινήτου, ιδιοκτησίας του …………, συζύγου της ενδέκατης ενάγουσας …….., ότι λωρίδα γης κατά μήκος του διαδρόμου προσέγγισης, αλλά και εντός του χώρου αποκλειστικής χρήσης του μισθίου ακινήτου, πλάτους 2 – 3 μέτρων, δεν ανήκει κατά κυριότητα στους εκμισθωτές, αλλά στον ιδιοκτήτη του ομόρου ακινήτου ……… Υποστήριξε, επίσης η ως άνω μισθώτρια εταιρεία, ότι η εδαφική αυτή λωρίδα είχε προσκυρωθεί στην όμορη ιδιοκτησία από το 2006 με την πράξη εφαρμογής του σχεδίου πόλεως της περιοχής, και, ότι η ίδια και ο εκμισθωτής της είχαν την πρόθεση να υλοποιήσουν άμεσα την πράξη αυτή με την καθαίρεση της υπάρχουσας περίφραξης του μισθίου και την τοποθέτηση νέας στα πραγματικά όρια μεταξύ τους. Η εναγομένη, η οποία θιγόταν άμεσα από την υλοποίηση της παραπάνω πράξης, με το από 1.10.2018 εξώδικό της, που επιδόθηκε στους ενάγοντες την 4.10.2018 (βλ. την υπ΄αριθμ. ……/4.10.2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …………), διαμαρτυρήθηκε για την απόκρυψη του παραπάνω ελαττώματος του μισθίου κατά την σύναψη της μισθωτικής συμβάσεως, επισημαίνοντας ταυτόχρονα, ότι, τυχόν υλοποίηση της πράξης εφαρμογής, θα καθιστούσε ανέφικτη την χρήση του μισθίου ακινήτου με ανυπολόγιστη ζημία της, καθώς μειώνονταν ουσιωδώς το πλάτος του διαδρόμου προσέγγισης του μισθίου και ως εκ τούτου εμποδίζονταν η πραγματοποίηση της κάθετης δεξιάς στροφής που προαναφέρθηκε για την είσοδο των φορτηγών της στο χώρο του μισθίου. Οι ενάγοντες με την από 6.10.2018 εξώδικη δήλωσή τους, που επιδόθηκε στην εναγομένη την 8.10.2018, απάντησαν, αφενός μεν ότι δεν γνώριζαν το περιεχόμενο της παραπάνω πράξης εφαρμογής και ότι μέχρι τότε δεν αμφισβητήθηκαν τα όρια της ιδιοκτησίας τους, αφετέρου δε ότι ήταν αδύνατο σε ακίνητο εμβαδού 2.792,66 τ.μ μια λοξή λωρίδα εδάφους μήκους 80 μέτρων περίπου να μεταβάλει ουσιωδώς ή να καθιστά αδύνατη την χρήση του μισθίου. Για πρώτη φορά δε μετά από τέσσερα περίπου έτη υπαινίχθηκαν κακή χρήση του μισθίου και διαμαρτυρήθηκαν προς την εναγομένη για τα ακόλουθα: α) ότι ασκείται στο μίσθιο μη προβλεπόμενη από την σύμβαση μισθώσεως χρήση και δη παραλαβή και μεταφόρτωση υλικού σκραπ, β) ότι τοποθέτησε στον αύλειο χώρο γεφυροπλάστιγγα, γ) ότι προσέθεσε καθ΄ ύψος της υπάρχουσας περίφραξης λαμαρίνες και συρματόπλεγμα και δ) ότι κάλυψε με τσιμέντο επιφάνεια του αυλείου χώρου 80 τ.μ. που είχε δένδρα και φυτά. Με το ίδιο εξώδικό τους την καλούσαν να περιοριστεί στο εξής στην συμφωνηθείσα χρήση του μισθίου και να προβεί σε αποκατάσταση των αυθαιρέτων παρεμβάσεων και κατασκευών. Απαντώντας η εναγομένη με το από 12.11.2018 εξώδικό της, που επιδόθηκε στους ενάγοντες την 20.11.2018, (υπ΄αριθμ. ……/20.11.2018 έκθεση επιδόσεως του ιδίου ως άνω δικαστικού επιμελητή), αφού αρνήθηκε όσα περί κακής χρήσης του μισθίου της καταλόγιζαν το πρώτον με το άνω εξώδικό τους, τους κάλεσε να άρουν το ως άνω ελάττωμα διευθετώντας με τον γείτονά τους τη χρήση της διαφιλονικούμενης λωρίδας του οικοπέδου τους για όσο χρονικό διάστημα θα διαρκούσε η μεταξύ τους σύμβαση μισθώσεως. Έκτοτε οι ενάγοντες σιώπησαν για δύο περίπου έτη, και παρότι ο ως άνω εκπρόσωπός τους ….. …. εξακολουθούσε να επισκέπτεται το μίσθιο ακίνητο, δεν αναφέρθηκε ποτέ στο συγκεκριμένο θέμα. Και, ενώ έτσι είχαν τα πράγματα και η εναγομένη πίστευε ότι οι ενάγοντες είχαν διευθετήσει το παραπάνω ζήτημα με τον όμορο ιδιοκτήτη ………., ο τελευταίος τους κοινοποίησε την 16.7.2020 την από 15.7.2020 εξώδικη δήλωση – πρόσκληση και διαμαρτυρία (βλ. επισημείωση στο σώμα της του δικ επιμελητή …………), απευθυνόμενη και προς την τότε εκπρόσωπο των εναγόντων …….. (δεύτερη ενάγουσα), με την οποία, αφενός μεν καλούσε την εναγομένη να του παραδώσει εντός πέντε ημερών ελεύθερη την νομή και κατοχή της επίμαχης εδαφικής λωρίδας, αφετέρου δε καλούσε τους ενάγοντες να πράξουν τα νόμιμα προς την μισθώτριά τους εναγομένη, ώστε να του παραδώσει η τελευταία ελεύθερη την νομή και κατοχή της εδαφικής αυτής λωρίδας και να παύσει οποιαδήποτε παράνομη παρεμπόδιση ή προσβολή της νομής και κατοχής του στο μέλλον. Στο παραπάνω εξώδικο ο αποστολέας του ……… περιγράφει το όλο ακίνητό του, (στο οποίο εννοείται ότι εμπεριέχεται και η επίμαχη εδαφική λωρίδα), με τα στοιχεία 18-19-24-23-25-26-45-46-47-47Α-18Α-18, επικαλούμενος το από τον μήνα Οκτώβριο του 2010 τοπογραφικό διάγραμμα του Αγρονόμου Τοπογράφου Μηχανικού …….., το οποίο όμως δεν επισύναψε στο εξώδικό του. Η εναγομένη απάντησε στο άνω εξώδικο με την από 21.7.2020 εξώδικη δήλωσή της, που επιδόθηκε στον …….. στις 22.7.2020, με την οποία επικαλέσθηκε το εκ της μισθώσεως δικαίωμα κατοχής και χρήσης της, οπότε ο όμορος ιδιοκτήτης της κοινοποίησε την 29.7.2020 (βλ. επισημείωση στο σώμα της του δικ επιμελητή ……..), την από 28.7.2020 εξώδικη δήλωσή του, με την οποία την ενημέρωσε, ότι οι ίδιοι οι ενάγοντες με το από 21.7.2020 εξώδικο της εκπροσώπου τους ……… αναγνώρισαν το δικαίωμά του να προβεί στην υλοποίηση της πράξεως εφαρμογής, δηλώνοντας προς αυτόν κατά λέξη ότι “άνευ ουδεμίας οχλήσεως η μισθώτριά σας εταιρεία δύναται και δικαιούται να προβεί στις εργασίες διαμόρφωσης στις οποίες αναφέρεσθε εντός των ορίων ιδιοκτησίας, ως και σε κάθε άλλη ενέργεια στα πλαίσια της άσκησης νομής, είμεθα δε πρόθυμοι να σας παραχωρήσουμε και κάθε σχετικό έγγραφο, αν απαιτηθεί, προς επιβεβαίωση των ως άνω….. και, … επιφυλασσόμεθα κάθε δικαιώματός μας να προσφύγουμε νομίμως σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της μισθώτριάς μας εταιρείας ………” Μετά ταύτα οι ενάγοντες άσκησαν εναντίον της εναγομένης και την ένδικη από 11.9.2020 αγωγή τους, με την οποία ζήτησαν την απόδοση του μισθίου, λόγω κακής χρήσης αυτού, αποδίδοντας ειδικότερα στην εναγομένη τα ακόλουθα: α) ότι ασκεί στο μίσθιο μη προβλεπόμενη από την σύμβαση μισθώσεως αποθήκευση, σύνθλιψη και εμπορία σκραπ, β) ότι τοποθέτησε γεφυροπλάστιγγα 40 τόννων πλησίον των πεδίλων θεμελίωσης της οικοδομής, θέτουσα σε κίνδυνο την στατικότητα αυτής, γ) ότι δεν χρησιμοποιεί το μίσθιο με την δέουσα επιμέλεια και προσοχή, η δε συμπεριφορά της αυτή σε συνδυασμό με την εμπορία σκραπ και την τοποθέτηση κάδου καύσης καλωδίων είχε ως αποτέλεσμα την εκδήλωση πυρκαγιάς την 1.11.2019, δ) ότι κάλυψε με τσιμέντο την πρασιά του αυλείου χώρου 80 τ.μ. αποκόπτοντας τα δένδρα και τα φυτά της, ε) ότι προσέθεσε καθ΄ ύψος της υπάρχουσας περίφραξης σε μήκος 105 μέτρων λαμαρίνες και συρματόπλεγμα, που μειώνουν την αξία του μισθίου, στ) ότι τοποθέτησε κλειστή θύρα στον έμπροσθεν της γεφυροπλάστιγγας χώρο, αποκλείοντας με τον τρόπο αυτό τη χρήση του κοινοχρήστου χώρου στην μισθώτρια του ισογείου, ζ) ότι σταθμεύει μόνιμα μικρό φορτηγό της στον μη μισθωμένο κοινόχρηστο χώρο και με τον τρόπο αυτό δυσκολεύει την κίνηση των οχημάτων της μισθώτριας του ισογείου ορόφου και η) ότι, αν και ο χώρος της ιδιοκτησίας τους που προσκυρώθηκε με την από το έτος 2006 πράξη εφαρμογής στην όμορη ιδιοκτησία, αφορά μόνον την εδαφική έκταση του υπολοίπου κοινοχρήτου χώρου και όχι το χώρο του μισθίου, παρεμποδίζει παράνομα τον όμορο οικοπεδούχο ……….. να προβεί στην υλοποίηση της πράξης εφαρμογής και να ενσωματώσει την εδαφική αυτή λωρίδα στην ιδιοκτησία του. Όπως προκύπτει από τα εκατέρωθεν εισφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, αλλά και συνομολογείται από την εναγομένη, η τελευταία χρησιμοποιούσε εξ αρχής το μίσθιο ακίνητο ως χώρο αποθήκευσης και εμπορίας μετάλλων, μεταξύ των οποίων και σκραπ, δραστηριότητα, η οποία ήταν απολύτως συμβατή με τον προεκτεθέντα 4ο όρο του μισθωτηρίου συμφωνητικού, με τον οποίο προβλέπονταν η χρήση του μισθίου ως χώρου αποθήκευσης και εμπορίας ράβδων μετάλλου και λοιπών συναφών εμπορευμάτων της εταιρείας, καθώς εμπίπτει στα προβλεπόμενα στον όρο αυτό ως “συναφή εμπορεύματα”. Και τούτο, διότι ως σκραπ χαρακτηρίζονται τα ανακυκλώσιμα μεταλλικά απόβλητα της βιομηχανικής παραγωγής και κατανάλωσης, αντικείμενο, που ήταν συνυφασμένο με την δραστηριότητα της εναγομένης, ως παραγωγού και της ίδιας τέτοιου είδους προϊόντων (σκραπ), όπως συνάγεται και από την κοινή πείρα και λογική, αφού τέτοιο υλικό (αποκόμματα μετάλλων, ρινίσματα κ.λ.π), προκύπτει οπωσδήποτε και μόνο από την κοπή στις διαστάσεις που επιθυμεί ο πελάτης των μεταλλικών ράβδων που εμπορεύονταν. Η δραστηριότητα δε της εναγομένης, έτσι όπως ορίζεται στην εν λόγω σύμβαση και προκύπτει από τις αποδείξεις είναι η εμπορία μετάλλων και συναφών προϊόντων, είτε αυτά είναι καινούργια είτε ανακυκλώσιμα παλαιά. Εξ άλλου, ο τότε εκπρόσωπος των εναγόντων, ο οποίος είχε επισκεφθεί το προηγούμενο κατάστημα της εναγομένης στην οδό ………, όχι μόνο είχε ενημερωθεί σχετικά, αλλά διαπίστωσε και επί τόπου την δραστηριότητά της αυτή, την οποία άλλωστε παρακολουθούσε διαρκώς κατά τις τακτικές επισκέψεις του στο μίσθιο ακίνητο, χωρίς τότε να εναντιωθεί για την κατά τον άνω τρόπο χρήση του μισθίου. Η πρώτη αντίδρασή του εκδηλώθηκε τέσσερα περίπου έτη αργότερα και δη στα τέλη του 2018, και μόνο μετά την κοινοποίηση προς τους ενάγοντες του από 1.10.2018 εξωδίκου της εναγομένης, με το οποίο καθίστατο σαφές ότι, σε περίπτωση υλοποίησης της πράξης εφαρμογής, η εναγομένη θα είχε αξιώσεις αποζημίωσης εναντίον τους εκ της προκύπτουσας εκ του λόγου αυτού αδυναμίας χρήσης του μισθίου για τον σκοπό που προορίζονταν. Καθόσον αφορά τον ισχυρισμό των εναγόντων, που μάλιστα δεν διαλαμβάνεται στο περιεχόμενο του από 6.10.2018 εξωδίκου τους, αλλά το πρώτον στην αγωγή τους, με τον οποίο αποδίδουν στην εναγομένη ότι χρησιμοποιούσε και μηχανή σύνθλιψης του σκραπ, εκτός του ότι, και αληθής υποτιθέμενος, συνάδει με την συμφωνηθείσα χρήση του μισθίου, διότι η δραστηριότητα αυτή (σύνθλιψη προϊόντων σκραπ) δεν αποτελεί μεταποίηση, αλλά μόνο προετοιμασία για την ευχερή φόρτωση και μεταφορά, δεν απεδείχθη παντάπασιν τέτοια δραστηριότητα της τελευταίας. Και τούτο, διότι από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες προκύπτει, ότι το μικρής ποσότητας υλικό σκραπ, που είναι τοποθετημένο στον αύλειο χώρο, δεν έχει υποστεί σύνθλιψη και είναι προφανές ότι προορίζεται για φόρτωση, καθώς δεν υπάρχει εκεί παλαιό ή νέο μηχάνημα σύνθλιψης, ούτε οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι η εναγομένη είχε εγκαταστήσει τέτοιο μηχάνημα στον εσωτερικό χώρο του μισθίου. Η μηχανή σύνθλιψης σκραπ, περί της οποίας κάνει λόγο ο μάρτυρας των εναγόντων ………., που ήταν τοποθετημένη προσωρινά στον αύλειο χώρο του μισθίου, και εμφανίζεται σε ελάχιστες μόνο φωτογραφίες του μισθίου, αποδεικνύεται ότι δεν λειτουργούσε, αλλά είχε αγορασθεί ως σκραπ και είχε εναποτεθεί προσωρινά στο εξωτερικό χώρο του μισθίου, προκειμένου να μεταφερθεί στην συνέχεια στο κεντρικό κατάστημα της εναγομένης στην Θεσσαλονίκη, όπου και πωλήθηκε ως σκραπ (βλ. κατάθεση του εξετασθέντος στο ακροατήριο μάρτυρα της εναγομένης, καθώς και του μάρτυρά της που κατέθεσε στα πλαίσια ένορκης βεβαίωσης …………, που επιβεβαιώνονται και από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες της μηχανής αυτής). Προκύπτει, επίσης, από τον πίνακα του προσωπικού της εναγομένης που κατατέθηκε στο Τμήμα Κοιν. Επιθεώρησης Ανατ. Τομέα Αθηνών με ημερομηνία 14.11.2019, ότι αυτή απασχολούσε εν συνόλω έξι άτομα, εκ των οποίων μόνον έναν εργάτη και μάλιστα με την ειδικότητα του φορτοεκφορτωτή. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι απασχολούνταν είτε στο λογιστήριο και τα γραφεία της (1+1) είτε ως οδηγοί φορτηγών και χειριστές ανυψωτικών μηχανημάτων οι λοιποί. Εν όψει αυτών, δεν αποδεικνύεται ότι η εναγομένη είχε την υποδομή και την δυνατότητα ώστε να χρησιμοποιεί το μίσθιο και για την σύνθλιψη προϊόντων σκραπ, γεγονός άλλωστε που δεν επικαλέσθηκαν πριν την αγωγή τους ούτε οι ίδιοι οι ενάγοντες, αφού στην από 6.10.2018 εξώδικη δήλωσή τους, που προαναφέρθηκε, κάνουν λόγο όχι για σύνθλιψη σκραπ, αλλά μόνο για “εμπορία παραλαβής και μεταφόρτωσης” σκραπ. Περαιτέρω αποδεικνύεται, ότι η τοποθέτηση της γεφυροπλάστιγγας, η οποία, όπως προεκτέθηκε, έλαβε χώρα μετά από μελέτη και επίβλεψη του αρχιτέκτονα – μηχανικού ……….., σε απόσταση 1,50 μέτρων από τα θεμέλια της οικοδομής, και με σκάμμα μόλις 50 πόντων, που ασφαλίσθηκε με τοιχείο από οπλισμένο σκυρόδεμα πάχους 30 πόντων και εδαφόπλακα ομοίου πάχους, ουδένα κίνδυνο για την στατικότητα της οικοδομής ενείχε, αλλά, αντιθέτως, υποστηρίζει τα θεμέλιά της, (περί αυτού βλ. την από 17-9-2021 τεχνική έκθεση του άνω μηχανικού …. …., η οποία δεν αποκρούεται από τους ενάγοντες με αντίθετα αποδεικτικά στοιχεία). Οι ίδιοι μάλιστα οι ενάγοντες, έχουν ήδη παραλάβει το μίσθιο ακίνητο ανεπιφύλακτα, και δεν απαίτησαν την αφαίρεση του σκάμματος της γεφυροπλάστιγγας, αναγνωρίζοντας έτσι ότι συμβάλλει στην στήριξη των θεμελίων της οικοδομής. Η τοποθέτηση άλλωστε αυτή καθεαυτή της γεφυροπλάστιγγας, όπως και η κατάργηση της μικρής πρασιάς με την επίστρωση του αυλείου χώρου με τσιμέντο και η ενίσχυση και επέκταση καθ΄ ύψος της περίφραξης, αποτελούσαν ενέργειες που εντάσσονταν στο συμβατικό δικαίωμα της εναγομένης να διαμορφώσει το μίσθιο, χωρίς συναίνεση των εναγόντων (9ος όρος), ώστε να είναι κατάλληλο για την προοριζόμενη χρήση, στην οποία απέβλεψαν τα μέρη. Στον ίδιο όρο γίνεται αναφορά και σε υποχρέωση της εναγομένης να αφαιρέσει κατά την αποχώρησή της τις προσθήκες και τις κατασκευές, γεγονός που προϋποθέτει το δικαίωμα της εναγομένης να προβεί σε τέτοιες επεμβάσεις επί του μισθίου και επιβεβαιώνει την ρητή συμφωνία τους γιαυτές. Συνάγεται, επίσης, και από την κοινή πείρα και λογική, ότι η εναγομένη οπωσδήποτε ενημέρωσε διεξοδικά και εξ αρχής τους ενάγοντες για τις επικείμενες ως άνω προσθήκες και μετατροπές, καθώς δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την τοποθέτηση γεφυροπλάστιγγας για να ζυγίζει τα πωλούμενα εμπορεύματα, αλλά ούτε και χωρίς την ανύψωση της περίφραξης για την ασφάλεια των πανάκριβων εμπορευμάτων της, που, κατά την κοινή πείρα, είναι μόνιμος στόχος συγκεκριμένων εγκληματικών ομάδων. Η δε ανύψωση της περίφραξης με υλικά μάλιστα που αφαιρούνται εύκολα, όπως οι λαμαρίνες και το συρματόπλεγμα δεν ήταν δυνατόν να επιφέρει και δεν απεδείχθη ότι επέφερε μείωση της αξίας του μισθίου ακινήτου. Η πρασιά εξ άλλου, διαστάσεων 1.00 χ 8.00 μέτρων, η οποία περιείχε ένα και μόνο εποχιακό δένδρο, όπως κατέθεσε ο μάρτυρας της εναγομένης ………, χωρίς να αποκρουσθεί πειστικά από τον μάρτυρα των εναγόντων ………, ήταν εν γνώσει των τελευταίων ότι θα καταργηθεί, καθώς και ότι θα τσιμεντοστρωθεί όλος ο μισθωμένος χώρος αποκλειστικής χρήσης, προκειμένου να διευκολύνεται η εναγομένη στην χρήση του χώρου αυτού, ιδίως, για την φόρτωση και αναστροφή των οχημάτων της. Εξ άλλου, η εκδηλωθείσα κατά τους ενάγοντες την 1.11.2019 πυρκαγιά, όπως προκύπτει από την φωτογραφίες που προσκομίζονται και από την με αρ. πρωτ. ……….. βεβαίωση του Τμήματος Πυρασφάλειας της ΔΙ.Π.Ύ. Πειραιά, δεν προέκυψε από καύση καλωδίων, ούτε είχε σχέση με τα προϊόντα σκραπ ή την εν γένει λειτουργία της εναγομένης στο μίσθιο, αλλά επρόκειτο για ελεγχόμενη ενέργεια υπαλλήλου της τελευταίας, ο οποίος, ενεργώντας χωρίς εντολές και κατά την απουσία του υπευθύνου, έκαψε ξύλινους τάκους μέσα σε μεταλλικό κάδο απορριμμάτων που βρισκόταν στον αύλειο χώρο, μακρυά από οποιοδήποτε εύφλεκτο ή μη αντικείμενο, η οποία περιορίσθηκε μέσα στον κάδο, χωρίς να προκληθεί κίνδυνος για πρόσωπα ή πράγματα και κατασβέσθηκε από τον ίδιο υπάλληλο πολύ πριν την άφιξη της πυροσβεστικής, γεγονότα τα οποία δεν αρνούνται οι ενάγοντες. Την πυροσβεστική δε υπηρεσία δεν την κάλεσαν οι περίοικοι ή οι υπάλληλοι της εναγομένης, καθώς κανένας εξ αυτών δεν θεώρησε το γεγονός ως εκδήλωση πυρκαγιάς, ή επικίνδυνο για την πρόκλησή της, αλλά οι ίδιοι οι ενάγοντες, προκειμένου να θεμελιώσουν αιτιάσεις περί κακής χρήσης του μισθίου, όπως υποστηρίζει η εναγομένη, και δεν αποκρούεται πειστικά από τους αντιδίκους της. Πρόκειται, επομένως, για μεμονωμένο γεγονός, ανεξάρτητο από την λειτουργία της εναγομένης, το οποίο ήταν εξ αρχής ελεγχόμενο από τον υπάλληλό της και δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κακή χρήση του μισθίου για την αιτία αυτή. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η εναγομένη είχε εγκαταστήσει στο μίσθιο και το ενδεδειγμένο σύστημα πυρασφάλειας για την αντιμετώπιση τυχόν σχετικού περιστατικού (βλ. το υπ΄αριθμ. ………./1.11.201 πιστοποιητικό πυροπροστασίας). Περαιτέρω, απεδείχθη ότι η κλειστή θύρα στον έμπροσθεν της γεφυροπλάστιγγας χώρο δεν τοποθετήθηκε από την εναγομένη, αλλά προϋπήρχε της μίσθωσης, όπως σαφώς κατέθεσε και ο μάρτυρας των εναγόντων στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, και προφανώς είχε τοποθετηθεί εκεί από τους ίδιους τους ενάγοντες για να διαχωρίζεται ο χώρος αποκλειστικής χρήσης που εκμισθώθηκε από τον υπόλοιπο κοινόχρηστο χώρο του οικοπέδου. Επίσης, δεν απεδείχθη ούτε ότι η εναγομένη στάθμευε μόνιμα στον υπόλοιπο αυτό κοινόχρηστο χώρο μικρό φορτηγό, ούτε ότι παρεμπόδιζε, ή, έστω, δυσχέραινε, με την τυχόν περιστασιακή τέτοια χρήση του την διέλευση των οχημάτων της μισθώτριας του ισογείου ορόφου, καθώς ούτε οι ενάγοντας επικαλούνται ή αποδεικνύουν οποιοδήποτε συγκεκριμένο περιστατικό. Όπως δε προεκτέθηκε, η εναγομένη είχε δικαίωμα χρήσης, άρα και στάθμευσης, και στον υπόλοιπο αυτό κοινόχρηστο χώρο που δεν περιλαμβάνονταν στον μίσθιο χώρο κατά ρητή πρόβλεψη στον 1ο όρο του συμφωνητικού. Τέλος, καθόσον αφορά τις αιτιάσεις των εναγόντων περί παρεμποδίσεως του όμορου ιδιοκτήτη στην υλοποίηση της πράξης εφαρμογής λεκτέα τα ακόλουθα: Όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 574 ΑΚ, που ορίζει ότι με τη σύμβαση της μίσθωσης πράγματος ο εκμισθωτής οφείλει να παραχωρήσει στον μισθωτή τη χρήση του πράγματος για όσο χρόνο διαρκεί η σύμβαση και ο μισθωτής οφείλει να καταβάλει το συμφωνημένο μίσθωμα, η εκμίσθωση κινητού ή ακινήτου, ως ενοχική σχέση που δεν συναρτάται το κύρος και η λειτουργία της με κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα στο μίσθιο, είναι έγκυρη και όταν η κυριότητα αυτού δεν ανήκει στον εκμισθωτή, ο οποίος, γι’ αυτόν τον λόγο, έχει τα δικαιώματα και τις σχετικές αγωγές από τη μισθωτική σχέση, ενώ ο κύριος και ο νομέας του μισθίου έχει μόνο τις αγωγές από την κυριότητα και τη νομή σ’ αυτό. Τα ίδια ισχύουν και στην επαγγελματική μίσθωση με μόνες τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 14 του π. δ. 34/1995, (το οποίο δεν καταργήθηκε με το άρθρο 113 του ν. 4244/2014), κατά τις οποίες η εκμίσθωση ξένου ακινήτου δεσμεύει τον κύριο ή τον νομέα αυτού, εφόσον ο μισθωτής τελεί σε καλή πίστη κατά τη σύναψη της μίσθωσης, δηλαδή αγνοεί τα δικαιώματα τρίτων στο μίσθιο, και ο κύριος ή νομέας του μισθίου δεν διαμαρτυρήθηκε εγγράφως προς τον μισθωτή μέσα σε τρεις μήνες αφότου πληροφορήθηκε την εκμίσθωση αυτού. Η δε δέσμευση του κυρίου ή νομέα δεν έχει την έννοια ότι αυτός υπεισέρχεται στη μισθωτική σχέση, αλλά ότι δεν έχει τη νομική δυνατότητα να εμποδίσει τη χρήση του μισθίου από τον μισθωτή για όσο χρόνο διαρκεί η μίσθωση. Πάντως η εν λόγω δέσμευση του κυρίου ή νομέα προϋποθέτει, πρωτίστως και αυτονοήτως, ότι η σχετική μισθωτική σύμβαση είναι έγκυρη και παράγει τις οικείες έννομες συνέπειες για τα συμβαλλόμενα μέρη της, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει δεσμευτικά και για τον κύριο ή νομέα (ΑΠ 1086/2014, ΑΠ 1764/2012, ΑΠ 866/2011 ΤΝΠΝόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, η εδαφική λωρίδα που υποστηρίζουν οι ενάγοντες ότι είχε προσκυρωθεί από το 2006 με την πράξη εφαρμογής στην όμορη ιδιοκτησία του …….., όπως την οριοθέτησαν επιτόπου οι ίδιοι τοποθετώντας μεταλλικά διαχωριστικά επί του εδάφους και εμφαίνεται στις από 26.1.2021 φωτογραφίες που προσκομίζει η εναγομένη, καταλάμβανε μέρος από τον κοινόχρηστο διάδρομο επί του οποίου η εναγομένη είχε δικαίωμα συγχρήσεως, αλλά και μέρος από τον μισθωμένο χώρο αποκλειστικής χρήσης. Η εδαφική αυτή λωρίδα καθ΄όλο το μήκος της είτε αυτό βρισκόταν επί του κοινοχρήστου χώρου, είτε επί του εκμισθωθέντος στην εναγομένη χώρου αποκλειστικής χρήσης, αποτελούσε μέρος της μοναδικής προσβάσεως στο μίσθιο ακίνητο, από την οποία και διέρχονταν τα φορτηγά της τελευταίας. Επομένως, με βάση τους όρους του μισθωτηρίου συμφωνητικού που προεκτέθηκαν, η εναγομένη είχε δικαίωμα χρήσης της εδαφικής αυτής λωρίδας σε όλο το μήκος και το πλάτος της, από έγκυρη κατά τα παραπάνω μισθωτική σύμβαση. Όπως συνομολογείται από τους ενάγοντες, η εναγομένη δεν γνώριζε το γεγονός της προσκύρωσης και την διαφιλονικούμενη κυριότητα επί της άνω εδαφικής λωρίδας, η οποία άλλωστε της επεδείχθη από τους ενάγοντες ως μέρος της περιφραγμένης ιδιοκτησίας τους, και, επομένως, ήταν καλόπιστη τόσο κατά τον χρόνο της κατάρτισης της ένδικης συμβάσεως όσο και κατά την διάρκειά της μέχρι τουλάχιστον τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2018, που πληροφορήθηκε το γεγονός από την μισθώτρια του όμορου ακινήτου, αλλά και μετά από το γεγονός αυτό, δεδομένου ότι ούτε οι ενάγοντες ούτε ο όμορος ιδιοκτήτης ……….. της κοινοποίησαν την πράξη εφαρμογής που επικαλούνται ή, έστω, αντίστοιχο σχεδιάγραμμα, ώστε να διαπιστώσει η ίδια την πραγματική κατάσταση. Τέτοια αποδεικτικά στοιχεία περί προσκύρωσης της εδαφικής αυτής λωρίδας στην όμορη ιδιοκτησία δεν προσκομίζουν οι ενάγοντες ούτε ενώπιον αυτού του δικαστηρίου. Εξ άλλου, ο φερόμενος ως πραγματικός κύριος της εδαφικής αυτής λωρίδας ……………, όπως άλλωστε και οι ενάγοντες, γνώριζε την προσκύρωση από την έκδοση της επικαλούμενης πράξεως εφαρμογής, δεδομένου ότι, όπως κατέθεσε και ο μάρτυρας των εναγόντων ………, επακολούθησαν και σχετικές αποζημιώσεις. Η γνώση του προσώπου αυτού για την προσκύρωση προκύπτει αδιάψευστα και από όλα τα παραπάνω εξώδικά του προς την εναγομένη, στα οποία επικαλείται την αποτύπωση της εδαφικής αυτής λωρίδας ως μέρος της ιδιοκτησίας του ήδη από το έτος 2010 (επικαλείται το από τον Οκτώβριο του 2010 τοπογραφικό διάγραμμα που προαναφέρθηκε). Γνώριζε, επίσης, εξ αρχής την ένδικη μισθωτική σύμβαση και δη από την κατάρτισή της την 18.3.2015, καθώς και ότι συμπεριλαμβάνεται σαυτή και η εδαφική αυτή λωρίδα που ανήκε στην κυριότητά του, δεδομένου ότι υπήρχε από τότε η περίφραξή της και η σύζυγός του …….. είναι μία από τις εκμισθώτριες (11η των εναγόντων) και είχε εξ αυτής άμεση πληροφόρηση. Εκτός, όμως αυτού, ως όμορος ιδιοκτήτης, οπωσδήποτε αντιλήφθηκε την καθ΄ ύψος επέκταση της περίφραξής της, η οποία έλαβε χώρα κατά την έναρξη της μισθώσεως το έτος 2015 και ήταν σε επαφή με την υπόλοιπη ιδιοκτησία του, χωρίς να προβάλει τότε οποιαδήποτε προφορική ή έγγραφη διαμαρτυρία προς την εναγομένη είτε κατά την κατασκευή της, είτε και αργότερα μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2018. Εφόσον, επομένως, γνώριζε την κυριότητά του επί της εδαφικής αυτής λωρίδας από το 2006, καθώς και την μίσθωσή της από την 18.3.2015 και δεν διαμαρτυρήθηκε εγγράφως προς την εναγομένη μισθώτρια μέσα σε τρεις μήνες από την έναρξη της μισθώσεως ήτοι μέχρι την 18.6.2015 και, σε κάθε περίπτωση, δεν διαμαρτυρήθηκε εγγράφως μέσα σε τρεις μήνες ούτε από τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2018, που οπωσδήποτε γνώριζε και τα δύο γεγονότα (προσκύρωση και μίσθωση), αφού, όπως προεκτέθηκε, ενημέρωσε περί αυτού προφορικά την εναγομένη δια της μισθώτριάς του εταιρείας με την επωνυμία “………”, αλλά ούτε και προχώρησε σε ενέργειες υλοποίησης της πράξης εφαρμογής μέχρι την κοινοποίηση στις 16.7.2020 της πρώτης από 15.7.2020 εξώδικης οχλήσεώς του, δεν είχε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, την νομική δυνατότητα να κατεδαφίσει την περίφραξη και να εμποδίσει τη χρήση του μισθίου από την εναγομένη για όσο χρόνο διαρκούσε η ένδικη μίσθωση, τουλάχιστον κατά το μέρος που η επίμαχη εδαφική λωρίδα καταλάμβανε τον μισθωμένο αύλειο χώρο του υπογείου. Κατ΄ακολουθίαν, οι ενέργειες της εναγομένης, που περιορίσθηκαν στην κοινοποίηση στον όμορο ιδιοκτήτη ………. της από από 21.7.2020 εξώδικης απάντησης, που επιδόθηκε στον …… στις 22.7.2020, με την οποία επικαλέσθηκε νόμιμη κατοχή της επίμαχης εδαφικής λωρίδας από την έγκυρη κατά τα άνω μισθωτική σύμβαση, καθώς και στην απαίτησή της να εκδοθεί προηγουμένως νόμιμη οικοδομική άδεια για την καθαίρεση της περίφραξης, που η ίδια είχε ενισχύσει και επεκτείνει καθ΄ύψος, αποτελούσαν νόμιμα δικαιώματά της και δεν στοιχειοθετούν παρεμπόδιση του ομόρου ιδιοκτήτη στην άσκηση της νομής του. Σε κάθε δε περίπτωση, ακόμα δηλαδή και με την εκδοχή των εναγόντων, ότι η εναγομένη εμπόδισε και με άλλους τρόπους τον παραπάνω κύριο της εδαφικής αυτής λωρίδας να καθαιρέσει την περίφραξη του μισθίου χώρου, ώστε να την ενσωματώσει στην ιδιοκτησία του, εκδοχή που, πάντως, δεν απεδείχθη, είχε προς τούτο δικαίωμα ως κάτοχος και χρήστης της εδαφικής αυτής λωρίδας από την έγκυρη ως άνω μισθωτική σχέση. Αντιθέτως, αντισυμβατική ήταν μόνο η ενέργεια των εναγόντων, οι οποίοι αφενός μεν εν γνώσει τους απέκρυψαν την ύπαρξη του άνω νομικού ελαττώματος του μισθίου (άρθρο 583 ΑΚ), αφετέρου δε παρότρυναν τον όμορο ιδιοκτήτη να προβεί στην καθαίρεση της περίφραξης του μισθίου ακινήτου, γεγονός που ο τελευταίος έπραξε και μάλιστα σε ημέρα κατά την οποία η εναγομένη απουσίαζε, εκθέτοντας έτσι σε κίνδυνο και την περιουσία της. Με βάση τα προεκτεθέντα δεν στοιχειοθετείται κακή χρήση του μισθίου ακινήτου από την εκμισθώτρια εναγομένη για τους επικαλούμενους στην αγωγή λόγους, όπως άλλωστε ομολόγησαν εξωδίκως και οι ίδιοι οι ενάγοντες, δια της υπογραφής του από 17.2.2022 πρωτοκόλλου παράδοσης και παραλαβής του μισθίου ακινήτου, με το οποίο συνομολογούν την λύση της μισθώσεως με πρωτοβουλία της εναγομένης, λόγω ελαττωμάτων του μισθίου, αλλά και παρέλαβαν αυτό χωρίς καμία επιφύλαξη ή απαίτηση σε βάρος της τελευταίας. Επομένως, είναι άκυρη η ασκηθείσα με την ένδικη αγωγή καταγγελία της μισθώσεως λόγω κακής χρήσης του μισθίου, όπως ορθά κρίθηκε, αν και με συνοπτική αιτιολογία κατά την οποία συμπληρώνεται με την παρούσα, και με την εκκαλουμένη απόφαση, οι δε συναφείς πρώτος, δεύτερος, τρίτος, τέταρτος και πέμπτος λόγοι της εφέσεως, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι στην ουσία τους.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως αβάσιμη στην ουσία της και να διαταχθεί η εισαγωγή του καταβληθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο. Τα δικαστικά έξοδα, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλούντων (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων
Δέχεται τυπικά την έφεση κατά της υπ΄αριθμ. 2994/2021 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Απορρίπτει αυτήν κατ΄ουσίαν
Επιβάλλει την δικαστική δαπάνη της εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε βάρος των εκκαλούντων, το ποσό της οποίας καθορίζει σε πεντακόσια (500) ερυρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του υπ΄ αριθμ. …………. παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 26 Μαρτίου 2024, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ