ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 240/2024
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Σωκράτη Γαβαλά, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
Συνεδρίασε δημόσια, στο ακροατήριό του, την ………., προκειμένου να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
(1) Της Εκκαλούσας: Της Ναυτικής Εταιρείας, με την επωνυμία <<……………..>> (Α.Φ.Μ. ………….), εδρεύουσας στο ……… Αττικής, επί της οδού ………. και εκπροσωπούμενης νόμιμα, που παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια της πληρεξούσιας Δικηγόρου της Μαρίας Τσακίρη (A.M.Δ.Σ.Π. ….), (βλ. το υπ’ αριθμόν Α …../16-01-2024 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Π. – άρθρο 61 Ν. 4194/2013), η οποία κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση χωρίς η ίδια να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ. Πολ.Δ.
Των Εφεσίβλητων: (Α) Της Ανώνυμης Εταιρείας, με την επωνυμία «………..», (Α.Φ.Μ. ………- Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών), εδρεύουσας στο Δήμο Αθηναίων, επί της οδού …………, και εκπροσωπούμενης νόμιμα, (Β) …………., και (Γ) ……………… οι οποίοι παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου τους Δημητρίου Ρήγα (A.M .Δ.Σ.Α. ………….), (βλ. το υπ’ αριθμόν Π …………./16 -01-2024 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Α. – άρθρο 61 Ν. 4194/2013), ο οποίος κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση χωρίς ο ίδιος να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
(2) Της Εκκαλούσας: Της Ανώνυμης Εταιρείας, με την επωνυμία «………………..)», (Α.Φ.Μ. ………….- Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών), εδρεύουσας στο Δήμο Αθηναίων, επί της οδού ………, και εκπροσωπούμενης νόμιμα, που παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου της Δημητρίου Ρήγα (A.M .Δ.Σ.Α. ……), (βλ. το υπ’ αριθμόν Π …………./16 -01-2024 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Α. – άρθρο 61 Ν. 4194/2013), ο οποίος κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση χωρίς να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Της Εφεσίβλητης: Της Ναυτικής Εταιρείας, με την επωνυμία <<…………….>> (Α.Φ.Μ. ………….), εδρεύουσας στο ……….. Αττικής, επί της οδού …………….. και εκπροσωπούμενης νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου δια της πληρεξούσιου Δικηγόρου της Μαρίας Τσακίρη (A. M.Δ.Σ.Π. ….), (βλ. το υπ’ αριθμόν Α …./16-01-2024 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Π. – άρθρο 61 Ν. 4194/2013), η οποία κατέθεσε δήλωση, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση χωρίς η ίδια να παραστεί, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Η εκκαλούσα Εταιρεία στην υπό στοιχεία (1) έφεση με την επωνυμία <<…………………..>> άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 15/09/2021 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) …../2021 και ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …./ 2021.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 3.569/2022 ( οριστική) απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία (Διαδικασία άρθρων 1-465 Κ.Πολ.Δ.), με την οποία η ένδικη αγωγή απορρίφθηκε ως προς τους δεύτερο (2ο) και τρίτο (3ο) των εναγομένων ………… και ……………., αντίστοιχα, ενώ αντίθετα αυτή έγινε δεκτή ως προς την πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα σε αυτήν.
Κατά της απόφασης αυτής η ενάγουσα Εταιρεία άσκησε την από 14/06/2023 έφεσή της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (= Εφετείου Πειραιώς), που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος αυτήν Δικαστηρίου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου (Γ.Α.Κ.) …………/16-06-2023 και ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ) ………./16-06-2023 και ακολούθως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) ………../20-06-2023 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …………/20-06-2023, δικάσιμος δε ορίστηκε αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Επίσης, κατά της ίδιας ως άνω απόφασης η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία άσκησε την από 27/06/2023 έφεσή της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (= Εφετείου Πειραιώς), που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος αυτήν Δικαστηρίου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου (Γ.Α.Κ.) ………./29-06-2023 και ειδικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ) ……../29-06-2023 και ακολούθως στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με γενικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Γ.Α.Κ.) ……/19-07-2023 και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου (Ε.Α.Κ.Δ.) …./19-07-2023, δικάσιμος δε ορίστηκε αυτή, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και εκδικάστηκε αντιμωλία των διαδίκων.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, που παραστάθηκαν, όπως ανωτέρω, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις, τις οποίες προκατέθεσαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
(ΙΙ) Η κρινόμενη υπό στοιχεία (Ι) από 15/09/2023 και με αριθμό καταθέσεως δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …./(Ε.Α.Κ.Δ.) …../2023 έφεση της ενάγουσας κατά της υπ’ αριθμόν 3.569/2022 (οριστικής) απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), αρμοδίως φερόμενη ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.), έχει ασκηθεί, σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι δεν παρήλθε η προθεσμία των δύο (2) ετών από το χρόνο έκδοσης αυτής, την 22α Νοεμβρίου 2022, κατ’ άρθρο 518 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ., όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 (Φ.Ε.Κ. Α΄87/23.7.2015) σε συνδυασμό με τη μη επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης σε οποιονδήποτε διάδικο για γνώση του και για τις νόμιμες συνέπειες, αφού δεν προσκομίζεται είτε έκθεση επίδοσης της εκκαλούμενης απόφασης είτε αντίγραφο αυτής με επισημείωση Δικαστικού Επιμελητή για επίδοση αυτής, ενώ παράλληλα δεν προτείνεται ισχυρισμός για εκπρόθεσμη άσκηση της υπό κρίση έφεσης από την πλευρά της εφεσίβλητης Εταιρείας, με αποτέλεσμα να μην έχει αρχίσει να διαδράμει η προθεσμία του άρθρου 518 παρ. 1 εδ. Β Κ.Πολ.Δ., το δε δικόγραφο της υπό κρίση έφεσης κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, την 16η Ιουνίου 2023], (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 498, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.). Συνεπώς, εφόσον για το παραδεκτό της συζήτησής της καταβλήθηκε, κατ` άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ` ΚΠολΔ. παράβολο του Ελληνικού Δημοσίου, αξίας εκατό (100,00) ευρώ (βλ. το με αριθμό κωδικού ηλεκτρονικού παραβόλου ……………./2023 με το σχετικό παραστατικό πληρωμής), πρέπει αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση.
Ομοίως και η υπό στοιχεία (2) κρινόμενη από 27/06/2023 και με αριθμό καταθέσεως δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …./(Ε.Α.Κ.Δ.) …./2023 έφεση της εναγόμενης Εταιρείας κατά της ίδιας ως άνω απόφασης αρμοδίως φερόμενη ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.), έχει ασκηθεί και αυτή, σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι το δικόγραφο της υπό κρίση έφεσης κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, την 29η Ιουνίου 2023], (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 498, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.). Συνεπώς, εφόσον για το παραδεκτό της συζήτησής της καταβλήθηκε, κατ` άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ`ΚΠολΔ. παράβολο του Ελληνικού Δημοσίου, αξίας εκατό (100,00) ευρώ (βλ. το με αριθμό κωδικού ηλεκτρονικού παραβόλου ……………./2023 με το σχετικό παραστατικό πληρωμής), πρέπει και αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση.
Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 246 Κ.Πολ.Δ. το Δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης μπορεί αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου να διατάξει την ένωση και συνεκδίκαση περισσοτέρων εκκρεμών ενώπιον του δικών ανάμεσα στους ίδιους ή διαφορετικούς διαδίκους, εάν υπάγονται στην ίδια διαδικασία και κατά την κρίση του διευκολύνεται ή επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης ή επέρχεται μείωση των εξόδων.
Στην προκείμενη περίπτωση, οι υπό κρίση εφέσεις, με τις οποίες προσβάλλεται η ίδια ως άνω απόφαση (3.569/2022) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικαστούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, αφού αφορούν το ίδιο ένδικο συμβάν, υπάγονται στο ίδιο είδος διαδικασίας και κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου διευκο λύνεται η διεξαγωγή της δίκης, ενώ παράλληλα επέρχεται μείωση των εξόδων της.
(ΙΙ) Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 216 ΚΠολΔ, το δικόγραφο της αγωγής, πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία, που αναφέρονται στα άρθρα 118 ή 117 του ίδιου Κώδικα: (α) σαφή έκθεση των γεγονότων, τα οποία θεμελιώνουν κατά νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκησή της από τον ενάγοντα σε βάρος του εναγομένου (ιστορική βάση της αγωγής], (β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και (γ) ορισμένο αίτημα. Τα πραγματικά περιστατικά πρέπει να είναι τόσα, όσα απαιτούνται για τη θεμελίωση της αξίωσης, να αναφέρονται αυτά με τέτοια σαφήνεια, ώστε όχι μόνο να μην προκύπτει αμφιβολία για την αξίωση του ενάγοντος, που απορρέει από αυτά, αλλά ακόμη και κατά τρόπο ώστε ο εναγόμενος να έχει τη δυνατότητα άμυνας με ανταπόδειξη ή ένσταση κατά της αξίωσης του ενάγοντος. Αν ελλείπουν αυτά τα στοιχεία, το δικόγραφο της αγωγής τυγχάνει απορριπτέο, ως απαράδεκτο λόγω αοριστίας, το απαράδεκτο δε αυτό ερευνάται και αυτεπάγγελτα, ως αναγόμενο στην προδικασία, η οποία αφορά τη δημόσια τάξη, γι` αυτό η αοριστία αυτή δεν μπορεί να θεραπευθεί με τις προτάσεις, ούτε με την παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε με την εκτίμηση των αποδείξεων και τούτο διότι ο ενάγων μπορεί, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 224 εδ. β` σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 236 ΚΠολΔ, να συμπληρώσει, διευκρινίσει και διορθώσει με τις προτάσεις του κατά τη συζήτηση της υπόθεσης την ατελή έκθεση των πραγματικών ισχυρισμών του, θεραπεύοντας έτσι την ποσοτική ή ποιοτική αοριστία της αγωγής, που αναφέρεται στην εξειδίκευση των θεμελιωτικών της αγωγής γεγονότων, δεν μπορεί όμως να αναπληρώσει περιστατικά, τα οποία, παρόλο ότι είναι αναγκαία για τη νομική της θεμελίωση, την παραγωγή, δηλαδή, του αγωγικού δικαιώματος, δεν περιλαμβάνονται στην αγωγή, δεν μπορεί δηλαδή να αναπληρώσει τη νομική αοριστία της αγωγής (ΑΠ 47/2017, ΑΠ 462/2017, ΑΠ 517/2017, ΑΠ 576/2017, ΑΠ 1678/2014 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ <<ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ>>, ΑΠ 1185/2012, ΑΠ 407/2009 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>, ΑΠ 1611/2008, Δ 2008/1131, ΑΠ 1635/2008, ΔΕΕ 2009/46, ΑΠ 300/2002, Ελλ. Δ/νη 2003/152, ΕφΛαμ 122/2011 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος, Εφ.Αθ. 2190/2010, ΕλλΔ/νη 2011/181, ΕφΑθ 5632/2010 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>, ΕφΑθ 6952/ 2009, ΕλλΔ/νη 2011/895, ΜΕφΠειρ 144/2016 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 914 και 932 Α.Κ. προκύπτει ότι προϋποθέσεις για τη γένεση ευθύνης προς αποζημίωση ή (και) χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης λόγω αδικοπραξίας είναι: (α) η ύπαρξη ζημιογόνου συμπεριφοράς (πράξης ή παράλειψης), (β) ο παράνομος χαρακτήρας της πράξης ή παράλειψης, (γ) η υπαιτιότητα του ζημιώσαντος, που περιλαμβάνει το δόλο και την αμέλεια, και (δ) η κατάφαση πρόσφορης αιτιώδους συνάφειας μεταξύ ζημιογόνου συμπεριφοράς και αποτελέσματος, δηλαδή της περιουσιακού ή μη χαρακτήρα, ζημίας. Παράνομη τυγχάνει η συμπεριφορά, είτε ως θετική ενέργεια είτε ως παράλειψη ορισμένης ενέργειας, που αντίκειται σε απαγορευτικό ή επιτακτικό Κανόνα Δικαίου, ο οποίος απονέμει δικαίωμα ή προστατεύει συγκεκριμένο συμφέρον του ζημιωθέντος. Ωστόσο, γίνεται δεκτό ότι για την κατάφαση της παρανομίας δεν απαιτείται παράβαση συγκεκριμένου κανόνα δικαίου αλλά αρκεί η αντίθεση της συμπεριφοράς στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου ή στις επιταγές της έννομης τάξης. Έτσι, παρανομία συνιστά και η παράβαση της γενικής υποχρέωσης πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, δηλαδή η παράβαση της κοινωνικά επιβεβλημένης και από τη θεμελιώδη δικαιική αρχή της συνεπούς συμπεριφοράς απορρέουσας υποχρέωσης λήψης ορισμένων μέτρων επιμέλειας για την αποφυγή πρόκλησης ζημίας σε έννομα-αγαθά τρίτων προσώπων (ΑΠ 1284/ 2017 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών << ΝΟΜΟΣ>>, ΑΠ 449/2014 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ του ΔΣΑ << ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ>>, ΑΠ 457/2011, ΧρΙΔ 2012/33, ΑΠ 405/2007, Αρμ 2008/239, ΕφΛαμ 186/2011 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ <<ΝΟΜΟΣ>>, ΕφΑθ 37/2009, ΕφΑΔ 2009/593). Με βάση τα προεκτεθέντα, η διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ δεν περιέχει επιταγή ή απαγόρευση αλλά καθορίζει απλά την κύρωση (δηλαδή την υποχρέωση αποζημίωσης), για την περίπτωση, που ορισμένη πράξη είναι παράνομη λόγω της παραβίασης κάποιου κανόνα δικαίου. Με αυτή την έννοια, η ΑΚ 914 δεν είναι «ουσιαστικός», αλλά «λευκός» κανόνας δικαίου, καθώς δεν ορίζει τι επιτρέπεται ή απαγορεύεται, αλλά παραπέμπει για το χαρακτηρισμό κάποιας πράξης ως παράνομης ή σύννομης στο σύνολο της νομοθεσίας (αστικής, ποινικής, διοικητικής κ.λπ.), ώστε, εφόσον ορισμένη πράξη χαρακτηρισθεί βάσει της Νομοθεσίας αυτής παράνομη, η ΑΚ 914 επιβάλλει, ως κύρωση την υποχρέωση για αποζημίωση, εάν συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις της (ΕφΘεσ 147/2005, Επισκ ΕμπΔ 2005/168, ΕφΠειρ 25/2003, ΔΕΕ 2003/634, ΕφΑθ 4351/ 2002, ΕλλΔ/νη 2003/200, ΕφΑθ 4944/1993, ΕλλΔ/νη 1996/1613, Α. Γεωργιάδης, Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος (2η έκδοση – 2015), § 60 αριθ. 10, Γ. Γεωργιάδης, σε Γεωργιάδη ΣΕΑΚ, 914 αριθ. 8). Εξάλλου, για τη θεμελίωση της αδικοπρακτικής ευθύνης προς αποζημίωση δεν αρκεί μόνον ο χαρακτηρισμός της συμπεριφοράς του ζημιώσαντος ως παράνομης. Περαιτέρω αυτοτελής προϋπόθεση είναι η υπαιτιότητα του ζημιώσαντος, δηλαδή απαιτείται η συμπεριφορά αυτή του υπαίτιου να αποδοθεί σε μια ιδιαίτερη ψυχική στάση, που θεωρείται επιλήψιμη και αποδοκιμαστέα από την έννομη τάξη. Με τον όρο πταίσμα ή υπαιτιότητα, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη θεμελίωση της ευθύνης κατά το σύστημα του ΑΚ (άρθρο 300 αυτού), εννοείται ο ψυχικός δεσμός του προσώπου προς μια ενέργειά του ή προς το αποτέλεσμά της, ο οποίος (=δεσμός) δικαιολογεί τη σε βάρος του μομφή από την έννομη τάξη με τη γένεση στο πρόσωπό του ευθύνης προς αποζημίωση. Ο ψυχικός αυτός δεσμός του προσώπου με μια ενέργειά του συνίσταται, είτε στο ότι ο υπαίτιος επιδίωξε την ενέργεια αυτήν (δόλος), είτε στο ότι δεν έλαβε τα επιβαλλόμενα μέτρα, έτσι ώστε να την αποφύγει (αμέλεια). Η προϋπόθεση της υπαιτιότητας πληρούται, αν στο πρόσωπο του ζημιώσαντος υπάρχει οποιαδήποτε μορφή δόλου ή αμέλειας (βαριά ή ελαφρά). Η υπαιτιότητα προϋποθέτει ικανότητα προς καταλογισμό (ή ικανότητα προς αδικοπραξία ή ικανότητα προς πταίσμα). Η ικανότητα προς καταλογισμό είναι απαραίτητη για την κατάφαση της υπαιτιότητας και περαιτέρω της αδικοπρακτικής ευθύνης. Απαιτείται δηλαδή η παράνομη συμπεριφορά να μπορεί να καταλογιστεί προσωπικά στο δράστη (ΑΠ 1284/2017, ό.π., ΕφΑθ 1475/2016 ΔΕΕ 2016, 709, ΕφΘεσ 2582/2001 Αρμ 2003, 208, Α. Γεωργιάδης, ό.π., § 21 αριθ. 4 και 7, § 60 αρ. 41 και 46, Γ. Γεωργιάδης, σε Γεωργιάδη ΣΕΑΚ, 914 αριθ. 34-35, 39). Δεδομένου δε ότι η υπαιτιότητα, η οποία ορίζεται ως “η επιλήψιμη ψυχική κατάσταση ενός προσώπου απέναντι στην παράνομη εξωτερική συμπεριφορά του” προσήκει μόνο σε φυσικά πρόσωπα, το νομικό πρόσωπο δεν αδικοπρακτεί αλλά ευθύνεται για την αδικοπραξία είτε των οργάνων του, κατ’ άρθρο 71 ΑΚ, είτε των προστηθέντων από αυτό, κατ` άρθρο 922 ΑΚ (ΑΠ 1885/2014 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος, Εφ.Αθ 4436/2015, ΔΕΕ 2016/894, ΕφΑθ 6675/2014, ΕλλΔ/νη 2016/811, ΜΕφΠειρ 144/2016, ό.π., δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος). Τέλος, προϋπόθεση για τη γένεση ευθύνης σύμφωνα με το άρθρο 914 ΑΚ είναι και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της ζημίας. Ως αιτιώδης συνάφεια εννοείται η σχέση αιτίας και αποτελέσματος μεταξύ του νομίμου λόγου ευθύνης (παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του δράστη) και του αποτελέσματος (ζημίας). Αιτιώδης σύνδεσμος υπάρχει επομένως, όταν η παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του ευθυνόμενου προσώπου ήταν σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας από μόνη της ικανή και μπορούσε αντικειμενικά, κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, να επιφέρει τη ζημία και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση (Ολ. ΑΠ 18/2004, ΔΕΕ 2004/927, ΑΠ 1284/2017 ό.π., ΑΠ 331/2014, ΑΠ 860/2013 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>, ΑΠ 999/2010, ΕφΑΔ 2011/79, ΑΠ 177/2008, ΑΠ 427/2008 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ <<ΝΟΜΟΣ>>). Η αναγκαιότητα της ύπαρξης αυτής της προϋπόθεσης για τη θεμελίωση της ευθύνης προς αποζημίωση δεν ορίζεται μεν ρητά στο Νόμο, προκύπτει όμως από τη γενική θεώρηση των διατάξεων, που καθιερώνουν αυτή την ευθύνη (ΕφΑθ 1475/2016 ό.π., Α. Γεωργιάδης, ό.π., § 10 αριθ. 22). Περαιτέρω, από τις προμνησθείσες διατάξεις προκύπτει ότι η υπαίτια ζημιογόνος πράξη, με την οποία παραβιάζεται σύμβαση, μπορεί, πέραν των αξιώσεων από τη σύμβαση, να στηρίξει και αξίωση για αποζημίωση ή και χρηματική ικανοποίηση, σύμφωνα με το άρθρο 932 ΑΚ, μόνο αν και χωρίς τη συμβατική σχέση διαπραττόμενη, θα ήταν παράνομη ως αντικείμενη στο γενικό καθήκον του να μη ζημιώνει κανείς άλλον υπαιτίως (Ολ. ΑΠ 967/1973, ΝοΒ 22, 505, ΑΠ 1273/2017, ΑΠ 1298/2017, ΑΠ 804/ 2015, ΑΠ 985/2015, ΑΠ 1671/2014, ΑΠ 2144/2013 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>). Κατά συνέπεια, όταν το πταίσμα, που επέφερε τη ζημία, ταυτίζεται κατά το πραγματικό αυτού περιεχόμενο με την παράβαση της σύμβασης και τη δημιουργία της παρανομίας, δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή οι διατάξεις σχετικά με αδικοπραξία (ΑΠ 1667/2009, ΕΔΠ 2010/64, Εφ. Λαρ 156/2017 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ <<ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ>>, Εφ. Λαρ 74/2012, Δικογραφία 2012/282, ΜΕφ.Θεσ 304/2016, Ελλ.Δ/νη 2016/1407, ΜΕφΘεσ 1505/2013 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος). Από το συνδυασμό δε των παραπάνω διατάξεων, προκύπτει ότι για τη θεμελίωση και το ορισμένο της αγωγής, με την οποία επιδιώκεται αποζημίωση λόγω αδικοπραξίας (άρθρα 914, 297, 298 ΑΚ), πρέπει στο δικόγραφό της να αναφέρονται, κατ` άρθρο 216 ΚΠολΔ, όλα εκείνα τα στοιχεί, που αποτελούν τις προϋποθέσεις της αποζημίωσης και κυρίως η παράνομη ενέργεια ή παράλειψη (συμπεριφορά) του υπόχρεου, η υπαιτιότητα αυτού, η ζημία και ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ αυτής και της παράνομης συμπεριφοράς του, καθώς και τα αναγκαία στοιχεία για τον προσδιορισμό της θετικής και αποθετικής ζημίας του ζημιωθέντος (ΑΠ 462/2017, ό.π., ΑΠ 926/2004, ΕλλΔ/νη 2005/ 1659, ΕφΛαρ 307/2015, Δικογραφία 2015/670, ΕφΛαμ 186/2011 ό.π., ΕφΑθ 6184/2010, ΔΕΕ 2011/460, Γεωργιάδης- Σταθόπουλος, ΑΚ, άρθρα 914-938, αριθ. 7 και εκεί παραπομπές). Ιδιαίτερα, απαιτείται να αναφέρονται στην αγωγή εκτός των άλλων προϋποθέσεων και τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία θεμελιώνουν τόσο το παράνομο της συμπεριφοράς, όσο και την υπαιτιότητα του δράστη, με τη μορφή του δόλου ή της αμέλειας, δηλαδή δεν αρκεί απλά η επανά ληψη στην αγωγή των λέξεων, με τις οποίες δηλώνονται τα στοιχεία του κανόνα δικαίου, ήτοι, ότι «συνέπεια της παράνομης και υπαίτιας πράξης του εναγομένου επήλθε η ζημία», αλλά απαιτείται και η αναγραφή εκείνη των πραγματικών περιστατικών, με τα οποία διαπιστώνεται η πραγμάτωση των στοιχείων αυτών (ΑΠ 554/1979, ΝοΒ 27, 1596, ΕφΠατρ 1017/2008, ΑχαΝομ 2009/157, ΕφΔωδ 115/2005 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ <<ΝΟΜΟΣ>>, ΕφΘεσ 965/2003, Αρμ 2004/1410, ΕφΔωδ 58/2002, ΔωδΝομ 2003/52, ΜΕφΠειρ 144/2016 ό.π.). Εφόσον τα διοικούντα και εκπροσωπούντα το νομικό πρόσωπο όργανα, παραβιάσουν υπαίτια με πράξη ή παράλειψη κανόνα, που επιβάλλει επιταγή ή απαγόρευση στο νομικό πρόσωπο, τότε ευθύνονται και αυτά προσωπικά από αδικοπραξία. Εξομοιώνεται δηλαδή η υπαίτια παράβαση από τα όργανα αυτά νόμιμης υποχρέωσης του νομικού προσώπου με υπαίτια παράβαση ίδιας νόμιμης υποχρέωσης (ΑΠ 88/2018, ΑΠ 1723/2014). Κατά συνέπεια, τα διοικούντα και εκπροσωπούντα το νομικό πρόσωπο όργανα φέρουν προσωπική αδικοπρακτική ευθύνη για τις υπαίτιες παραβάσεις νομίμων υποχρεώσεων τόσο των ιδίων, όσο και των νομικών προσώπων (ΑΠ 253/2013). Σε περίπτωση αδικοπρακτικής ευθύνης του νομικού προσώπου, δεν απαιτείται εξειδίκευση των επιμέρους αρμοδιοτήτων και της προσωπικής στάσεως κάθε μέλους της διοίκησης για την κατ` αρχήν θεμελίωση της δικής του υποχρεώσεως προς αποζημίωση του υφιστάμενου βλάβη από το αδίκημα (ΑΠ 263/2021 ΑΠ 60/2019, ΑΠ 1723/2014). Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 922 ΑΚ, το Νομικό Πρόσωπο θα ευθύνεται για τη ζημία, που προκάλεσε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του ο προστηθείς από αυτόν σε μια υπηρεσία. Προϋπόθεση της ευθύνης του αυτής, είναι ο προστηθείς, κατά την τέλεση της άδικης πράξης, να τελεί υπό τις οδηγίες και εντολές του προστήσαντος ως προς τον τρόπο εκπλήρωσης των καθηκόντων του. Επίσης, προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση του προστήσαντος αποτελεί η παράνομη και συνάμα υπαίτια κατ’ αρχήν πράξη του προστηθέντος. Για το ορισμένο δε της ερειδομένης στη διάταξη του άρθρου 922 ΑΚ αγωγής, εκείνος, που ζημιώθηκε από τη συμπεριφορά του προστηθέντος οφείλει, προκειμένου να θεμελιώσει το δικαίωμά του προς αποζημίωση, να επικαλεστεί (και να αποδείξει) τη συνδρομή των προϋποθέσεων ευθύνης του προστήσαντος σύμφωνα με το άρθρο 922 ΑΚ (ΕφΑθ 5632/2010 ό.π., ΕφΘεσ 435/1983, Αρμ 1983/579), ιδίως δε να διαλάβει στο δικόγραφο της αγωγής του τα συνιστώντα το παράνομο της συμπεριφοράς και την υπαιτιότητα του προστηθέντος περιστατικά (ΕφΠατρ 208/2008, ΑχαΝομ 2009/437, ΕφΛαρ 23/2004, ΕλλΔ/νη 2004/827, ΕφΛαρ 100/ 2004, Δικογραφία 2004/311, ΕφΔωδ 279/2003, ΕΕμπΔ 2005/581, ΕφΔωδ 58/2002 ό.π., ΕφΑθ 6676/1998, ΕλλΔ/νη 1999/1155), όχι όμως και τα παραγωγικά της προστήσεως γεγονότα, διότι εφόσον στην αγωγή αναφέρεται ιστορικά η αναμφίβολα γνωστή έννοια της πρόστησης θεωρείται ότι προβάλλονται με αυτή (αγωγή) τα χαρακτηριστικά για την εξειδίκευση και περιγραφή της έννοιας αυτής γεγονότα, μεταξύ των οποίων και η διατήρηση από τον προστήσαντα του δικαιώματος να παράσχει οδηγίες και εντολές στον προστηθέντα σε σχέση με τον τρόπο εκπλήρωσης της υπηρεσίας του, η δε συγκεκριμενοποίηση των εν λόγω γεγονότων μπορεί να γίνει με βάση τα ειδικότερα περιστατικά, που προκύπτουν από την αποδεικτική διαδικασία, έστω και αν δεν τα έχει επικαλεσθεί ο ενάγων (ΑΠ 866/2017, δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1440/2014, ΔΕΕ 2015/162, ΑΠ 1625/2014 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1198/2009, ΕΕμπΔ 2010/419, ΑΠ 1224/2008 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1966/2008, ΕΠολΔ 2009/625, ΕφΑθ 6034/ 2005, ΔΕΕ 2006/290, ΕφΑθ 6676/1998 ό.π., Μ. Μαργαρίτης – Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας – Τόμος I – Έκδοση 2η (2018), άρθρο 216 αριθ. 29, σελ 351). Θα πρέπει επίσης να διευκρινίζει (προκειμένου περί Νομικού Προσώπου) την ιδιότητα του φυσικού προσώπου, σε παράνομη και υπαίτια πράξη ή παράλειψη του οποίου οφείλεται η ζημία του, δηλαδή ως οργάνου του νομικού προσώπου ή ως προστηθέντος αυτού (ΕφΑθ 6675/2014 ό.π., ΕφΔωδ 58/2002 ό.π., ΜΕφΠειρ 144/2016 ό.π., Τέλος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 181-185 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου [ν.δ. 187/1973 (Α’ 261)], όπως αυτό ισχύει «Η πλοήγησις ενεργείται υπό των νομίμων διοριζομένων πλοηγών υπό της εισόδου του πλοίου εις την περιοχήν πλοηγήσεως μέχρι της αγκυροβολίας ή παραβολής εις κρηπίδωμα και αντιστρόφως από της απάρσεως μέχρι της εξόδου του πλοίου εκ της αυτής περιοχής. Πλοήγησις δύναται να διενεργείται και εκτός των ορίων της περιοχής πλοηγήσεως» (άρθρο 181). «Αι υπό του πλοηγού παρεχόμεναι εις τον πλοίαρχον υποδείξεις και οδηγίαι είναι συμβουλευτικού χαρακτήρος» (άρθρο 182). Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η πλοήγηση διενεργείται από νόμιμα διοριζόμενους πλοηγούς, οι οποίοι παρέχουν συμβουλευτικού χαρακτήρα υποδείξεις και οδηγίες στον πλοίαρχο πλοίου κατά τον κατάπλου ή τον απόπλου του πλοίου στο λιμένα. Συγκεκριμένα, στους λιμένες, που διαθέτουν Πλοηγικούς Σταθμούς, η πλοήγηση διενεργείται υποχρεωτικά για όλα τα εισπλέοντα, αποπλέοντα και μεθορμιζόμενα στην περιοχή του Σταθμού πλοία, από πλοηγούς, που στελεχώνουν την Πλοηγική Υπηρεσία του Σταθμού. Έτσι, πλοηγός θεωρείται το πρόσωπο εκείνο, που, έχοντας γνώση των θαλάσσιων περιοχών και των συνθηκών της ναυσιπλοΐας, προνοεί για την ορθή και ασφαλή διεύθυνση του σκάφους κατά την είσοδο και έξοδο του πλοίου από λιμένες ή την πλεύση του σε ορισμένα δύσκολα περάσματα. Η νομική φύση της συμβάσεως πλοήγησης αμφισβητείται. Κατά μία άποψη, που υποστηρίχθηκε στη Γαλλία, η σύμβαση πλοήγησης αποτελεί μίσθωση έργου (Κ . Καραβάς, Ελληνικόν Ιδιωτικόν Ναυτικόν Δίκαιον, Τόμος Α’, 1956, σελ. 235). Ωστόσο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, ορθότερη προκρίνεται η άποψη εκείνη, που δέχεται ότι η πλοήγηση αποτελεί σύμβαση παροχής υπηρεσιών, η οποία διαρκεί ορισμένο χρόνο, καταρτιζόμενη αναγκαστικά, όπου υπάρχουν σταθμοί πλοήγησης (Α.Γεωργιάδης, Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Τόμος Ι, 2003, σελ. 274, Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, Έκδοση 3η, 1998, σελ. 253-254 σχετικά με την έννοια της αναγκαστικής σύμβασης με τον διπλό αυτό χαρακτηρισμό), καθώς η αναγκαιότητα σύναψης αυτής δικαιολογείται για λόγους ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, η οποία ωστόσο δεν αναιρεί το χαρακτήρα της σύμβασης, ως πηγή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, καταρτίζεται δε άτυπα με την κλήση (σήμα), που απευθύνει ο πλοίαρχος προς τον πλοηγικό σταθμό, ευθύς μόλις το πλοίο εισέλθει στη ζώνη υποχρεωτικής πλοήγησης ή όταν πρόκειται να εξέλθει από τη ζώνη αυτή και αφετέρου με την αποστολή πλοηγού στο πλοίο, που τον ζήτησε και λήγει όταν νομίμως περατωθεί η πλοήγηση, κάτι που μόνος αρμόδιος να το προσδιορίσει είναι ο πλοηγός. Ο πλοηγός –σύμβουλος υποχρεούται να παρέχει τις προσήκουσες συμβουλές προς τον πλοίαρχο. Επιπρόσθετα και πιο αναλυτικά, οι υποχρεώσεις του είναι οι ακόλουθες: (α) υποχρεούται να επιβιβασθεί στο πλοίο, που χρειάζεται πλοήγηση και να παραμείνει εκεί μέχρι την έξοδο από τη ζώνη της πλοήγησης ή μέχρι την αγκυροβολία ή πρόσδεση, (β) υποχρεούται να διαλέξει την οδό και τους απαιτούμενους χειρισμούς για την ασφαλή οδήγηση του πλοίου, (γ) υποχρεούται να βοηθά τον πλοίαρχο σε ότι του ζητηθεί και αφορά στη διακυβέρνηση, στην πορεία, στον ελιγμό και στην ασφάλεια του πλοίου στη ζώνη πλοήγησης, (δ) υποχρεούται να δίνει ευθέως τις διαταγές, που αποβλέπουν στην οδήγηση ή τον ελιγμό, όταν του δοθεί η εξουσία αυτή από τον πλοίαρχο ή τον αντικαταστάτη του τελευταίου, (ε) υποχρεούται να καθιστά γνωστούς στον πλοίαρχο αλλοδαπού πλοίου τους ειδικούς κανόνες της πλεύσης μέσα στη ζώνη, (στ) υποχρεούται να επαγρυπνεί και να απαιτεί από τα αλλοδαπά πλοία το σεβασμό των κανονισμών και νόμων, που ισχύουν, (ζ) υποχρεούται να αναφέρει αμέσως με το πιο ταχύ μέσον στη ναυτική αρχή, που είναι η πλησιέστερη κάθε ασυνήθιστο γεγονός και κάθε παράβαση νόμων και κανονισμών, που διαπράττονται στο πλοίο, που πλοηγείται ή σε άλλα πλοία, που πλέουν στη ζώνη, (η) υποχρεούται να παραδίδει στον πλοίαρχο τη διακυβέρνηση του πλοίου, όταν ο τελευταίος το απαιτεί επικαλούμενος λόγους ασφαλείας του. Ο πλοηγός δε φέρει συμβατική ευθύνη για ζημίες, που επήλθαν στο πλοηγούμενο πλοίο εξαιτίας της πλοηγήσεως, καθώς το έργο του είναι παροχή συμβουλών στον πλοίαρχο (άρθρο 182 ΚΔΝΔ), ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν υποχρεούται να τις ακολουθήσει, καθώς ο τελευταίος παραμένει αποκλειστικά υπεύθυνος για τη διακυβέρνηση του πλοίου και διατηρεί πλήρη ελευθερία στους χειρισμούς του, αποκλειόμενης της εφαρμογής του άρθρου 729 ΑΚ, λόγω της ιδιορρυθμίας της συμβάσεως αλλά και λόγω των ειδικότερων διατάξεων, οι οποίες καλύπτουν το θέμα (Καποδίστρια ΕρμΑΚ άρθρο 729, ο οποίος θεωρεί ανεφάρμοστο το άρθρο 729 ΑΚ στην μεσιτεία για την οποία υπάρχουν ειδικές διατάξεις). Όμως, αυτός μπορεί να υπέχει ευθύνη για ζημίες στο πλοηγούμενο πλοίο από αδικοπραξία (I. Κοροτζής, Ναυτικό Δίκαιο, Τόμος Πρώτος, 2004, σελ. 414). Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να διαλαμβάνονται στην αγωγή όλα εκείνα τα περιστατικά, που στοιχειοθετούν εννοιολογικά την αμέλεια, ως μορφή πταισματικής συμπεριφοράς, χωρίς να αρκεί η γενική αναφορά στο Νόμο και τα οποία πρέπει να είναι διάφορα της αθέτησης προϋφιστάμενης ενοχής, ήτοι της παράβασης συμβατικών δεσμεύσεων, που απορρέουν από τη σύμβαση πλοήγησης, όπως προεκτέθηκε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση με την ένδικη αγωγή της, η ενάγουσα Ναυτική Εταιρεία εκθέτει ότι τυγχάνει πλοιοκτήτρια του φορτηγού πλοίου <<Μ>>, με αριθμό νηολογίου Πειραιώς 12.366, το οποίο είχε εκναυλώσει στην εταιρεία <<………………>> για την εκτέλεση ταξιδιών με σκοπό τη μεταφορά αδρανών υλικών για λογαριασμό της τελευταίας από και προς το λιμάνι του Βόλου σε διάφορους λιμένες ανά την Ελλάδα. Ότι την 14η Ιανουαρίου 2021, ενώ το παραπάνω πλοίο εκτελούσε έμφορτο ταξίδι από το λιμάνι των Αντικύρων προς το λιμάνι του Βόλου, αφίχθη περί ώρα 22:15 μ.μ. στη θέση Ποσειδώνια στον Κορινθιακό Κόλπο, προκειμένου να διέλθει τη διώρυγα του Ισθμού της Κορίνθου και να εξέλθει στο Σαρωνικό Κόλπο. Ότι, αφού η ενάγουσα κατέβαλε στην πρώτη (1η) εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα στην υπό στοιχεία (2) έφεση, που εκμεταλλεύεται τη διώρυγα της Κορίνθου τα προβλεπόμενα τέλη διέλευσης, επιβιβάστηκε στο πλοίο ο τρίτος (3ος) εναγόμενος πλοηγός και περί ώρα 22:30 μ.μ. το πλοίο εισήλθε στη διώρυγα. Ότι κατά τη διάρκεια της διέλευσης και ενώ το πλοίο βρισκόταν στο ύψος του πρανούς Πελοποννήσου στη θέση του Βιολογικού, ολίσθησε σε αδρανή υλικά, τα οποία είχαν κατολισθήσει, με αποτέλεσμα να υποστεί τα περιγραφόμενες στην ένδικη αγωγή ζημίες. Ότι στην ίδια ακριβώς χιλιομετρική θέση είχαν προηγηθεί δύο ακόμη καταπτώσεις, η μία την 13η Νοεμβρίου 2020 και η άλλη την 21η Νοεμβρίου 2020, για τις οποίες η πρώτη (1η) εναγόμενη είχε εκδώσει δελτία τύπου, καθώς και ότι την 15η Ιανουαρίου 2021 εξέδωσε τρίτο (3ο) δελτίο τύπου για την επίδικη κατάπτωση, γεγονός, που καταδεικνύει ότι κατά το χρόνο διέλευσης του πλοίου της ενάγουσας Εταιρείας από τη θέση αυτή είχαν ήδη κατολισθήσει αδρανή υλικά από το πρανές με αποτέλεσμα τη διολίσθηση του πλοίου σε αυτά. Ότι για την αποκατάσταση των φθορών κρίθηκε από τον ……………. Νηογνώμονα, που παρακολουθεί το πλοίο, ότι ήταν αναγκαίος ο έκτακτος δεξαμενισμός αυτού. Ότι για την κατάπτωση και αποκατάσταση των ζημιών, που υπέστη το εν λόγω πλοίο η ενάγουσα Εταιρεία κατέβαλε το χρηματικό ποσό των σαράντα επτά χιλιάδων τριακοσίων τριών και πενήντα λεπτών (47.303,50) Ευρώ (Ε). Ότι υπεύθυνη για τις παραπάνω ζημίες τυγχάνει η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία, η οποία ευθύνεται κυρίως ενδοσυμβατικά, επειδή με βάση την καταρτισθείσα μεταξύ αυτής και της ενάγουσας σύμβαση διέλευσης όφειλε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική συντήρηση της διώρυγας της Κορίνθου και για την έγκαιρη απομάκρυνση των αδρανών υλικών και να ενημερώσει τα διερχόμενα πλοία ότι στην περιοχή εκείνη υφίσταται κίνδυνος κατολίσθησης και επικουρικά αδικοπρακτικά, καθώς είχε υποχρέωση, που επιβάλλεται από τις αρχές της καλής πίστης κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη, να εξασφαλίσει την ασφαλή διέλευση του επίδικου πλοίου. Ότι παράλληλα και σε ολόκληρο με την πρώτη (1η) εναγόμενη ευθύνονται επιπλέον και ο δεύτερος (2ος) κατά σειρά εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος στην υπό στοιχεία (1) έφεση, ο οποίος τυγχάνει νόμιμος εκπρόσωπος αυτής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 71 του Αστικού Κώδικα, καθώς επίσης και ο τρίτος (3ος) κατά σειρά εναγόμενος, ο οποίος όφειλε να ενημερώσει έγκαιρα και κατά τον προσήκοντα τρόπο τον πλοίαρχο του πλοίου. Ότι επέδωσε στην πρώτη (1η) εναγόμενη την από 26-01-2021 εξώδικη δήλωσή της, με την οποία κάλεσε αυτήν να της καταβάλει το χρηματικό ποσό των είκοσι επτά χιλιάδων τετρακοσίων (27.400,00) Ευρώ (Ε), το οποίο είχε προϋπολογίσει ότι θα απαιτηθεί για την αποκατάσταση των ζημιών του πλοίου. Επικαλούμενη έννομο συμφέρον, η ενάγουσα Εταιρεία ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι ο καθένας από αυτούς σε ολόκληρο να της καταβάλλουν το συνολικό χρηματικό ποσό των 47.303,50 Ευρώ (Ε) νομιμότοκα από την επόμενη της παραπάνω εξώδικης δήλωσης, διαφορετικά από την επίδοση της ένδικης αγωγής και μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση αυτού. Τα πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε, ως ορισμένη και νόμιμη την ένδικη αγωγή, μόνο ως προ της πρώτη (1η) των εναγομένων και απέρριψε αυτήν ως προς τους υπόλοιπους των εναγομένων.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, αναφορικά με την επικουρική βάση της ένδικης αγωγής, αυτή τυγχάνει απορριπτέα, ως απαράδεκτη, λόγω αοριστίας αυτής καθώς δεν εκτίθενται σε αυτήν πέραν της αθέτησης των όρων και υποχρεώσεων προϋφιστάμενης ενοχής (= σύμβασης διέλευσης) πρόσθετα σε αυτήν πραγματικά στοιχεία, τα οποία αυτοτελώς από τη συμβατική παράβαση να συνθέτουν και συγκροτούν διάφορη ιστορική βάση κατά το άρθρο 914 ΑΚ για την πλήρωση του πραγματικού της αδικοπραξίας, έτσι ώστε να υπάρχει δυνατότητα σώρευσης στο ίδιο δικόγραφο αξιώσεων τόσο για παράβαση της συμβάσεως όσο και από αδικοπραξία, οι οποίες μπορούν να ασκηθούν παράλληλα, όχι όμως να ικανοποιηθούν και οι δύο, διότι η ικανοποίηση της μιας καθιστά την άλλη χωρίς αντικείμενο. Δηλαδή, στην ένδικη αγωγή δεν εκτίθενται παντάπασιν εκείνα τα πραγματικά περιστατικά, που να καθιδρύουν και να θεμελιώνουν αξίωση από αδικοπραξία, η οποία να συρρέει παράλληλα με τη συμβατική ευθύνη, αλλά αντίθετα εκτίθενται περιστατικά, με τα οποία καθιδρύεται ευθύνη από τη σύμβαση, όπως αναλύθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας, δεδομένου ότι η υποχρέωση πρόνοιας για το αντισυμβαλλόμενο μέρος με την έννοια της αποτροπής πρόκλησης ζημίας στον αντισυμβαλλόμενο μέρος κυριαρχεί και στο πεδίο της σύμβασης, εκδηλούμενη με την αρχή της καλόπιστης και σύμφωνα με τα χρηστά ήθη εκτέλεσης της σύμβασης, κατά τους ορισμούς του άρθρου 288 του Αστικού Κώδικα. Δηλαδή, η ενημέρωση για κατολίσθηση υλικών στο συγκεκριμένο σημείο της διώρυγας και η λήψη μέτρων αποτελούν υποχρεώσεις της πρώτης (1ης) εναγόμενης και εφεσίβλητης στην υπό στοιχεία (1) έφεση, που απορρέουν από τη σύμβαση της διέλευσης, η δε παράβαση αυτών καθιδρύει ευθύνη προς αποζημίωση. Ωστόσο, δεν παρατίθενται στην ένδικη αγωγή διάφορα περιστατικά, που θεμελιώνουν αδικοπρακτική ευθύνη του δεύτερου (2ου) των εναγομένων, ο οποίος αποτελεί καταστατικό όργανο της πρώτης (1ης) εναγόμενη Εταιρείας, με την ιδιότητα του νόμιμου εκπροσώπου της πρώτης (1ης) εναγόμενης Εταιρείας, καθώς δεν εκτίθενται σε αυτήν περιστατικά, που να στοιχειοθετούν εννοιολογικά πράξεις ή παραλείψεις αυτού, ήτοι, πταισματική συμπεριφορά, ανεξάρτητη από τη δικαιοπρακτική, η οποία εκδηλώθηκε κατά κατάχρηση ή καθ’ υπέρβαση των καθηκόντων του, δεδομένου ότι για την εφαρμογή του άρθρου 71 του Αστικού Κώδικα δεν αρκεί η παράθεση πράξεων, που διενεργήθηκαν επ’ ευκαιρία απλά της εκτέλεσης των καθηκόντων του. Ομοίως, η ένδικη αγωγή τυγχάνει απορριπτέα και ως προς τον τρίτο (3ο) εναγόμενο ως απαράδεκτη λόγω προφανούς αοριστίας αυτής, καθώς δεν εκτίθενται παντάπασιν τα περιστατικά εκείνα, τα οποία καθιδρύουν την ευθύνη του πλοηγού από αδικοπραξία. Πλέον συγκεκριμένα, όπως προεκτέθηκε στη νομική σκέψη της παρούσας, δεν εκτίθενται τα περιστατικά εκείνα, που να στοιχειοθετούν αμελή-πταισματική συμπεριφορά, ερχόμενα σε αντίθεση με κανόνα δικαίου, συνεκτιμώμενου μάλιστα προς τούτο του κυρίαρχου ρόλου του πλοιάρχου κατά την εκτέλεση του πλου, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας. Πλέον συγκεκριμένα, δεν εκτίθενται οι υποχρεώσεις εκείνες του πλοηγού, οι οποίες μάλιστα για το σταθμό πλοήγησης του Λιμένος Πειραιώς είναι κωδικοποιημένες, τις οποίες παρέβη ο τρίτος (3ος) εναγόμενος, ενεργώντας κατά τρόπο, που να αποκλείει ή να περιορίζει την κυριαρχική εξουσία του πλοιάρχου του εν λόγω πλοίου ……………….., έτσι ώστε ουσιαστικά αυτός να ασκούσε καθήκοντα διακυβέρνησης του πλοίου και με τις ενέργειές του αυτές να συνέβαλε αιτιωδώς στην πρόκληση των περιγραφόμενων ζημιών στο πλοίο. Άλλωστε, αυτός σε κάθε περίπτωση δεν θεωρείται προστηθείς της πρώτης (1ης) εναγόμενης και εφεσίβλητης στην υπό στοιχεία (1) έφεση αλλά ουσιαστικά του πλοιάρχου, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που προέβη στις ίδιες παραδοχές και απέρριψε την ένδικη αγωγή ως προς την επικουρική βάση αυτής όσο και ως προς τους δεύτερο (2ο) και τρίτο (3ο) των εναγομένων, αντίστοιχα, δεν έσφαλε και δεν υπέπεσε στην αποδιδόμενη με την υπό στοιχεία (1) έφεση της ενάγουσας Εταιρείας πλημμέλειας, απορριπτόμενων των σχετικών λόγων και μη υπάρχοντος άλλου λόγου πρέπει να απορριφθεί η εν λόγω έφεση, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας. Τέλος, εφόσον η έφεση απορρίπτεται, πρέπει, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ., που προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου εκατό (100,00) Ευρώ (Ε), που καταβλήθηκε από την εκκαλούσα Εταιρεία κατά την άσκηση της έφεσης, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
Περαιτέρω, κατά της παραπάνω απόφασης η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία άσκησε την από 27/06/2023 και με αριθμό καταθέσεως δικογράφου (Γ.Α.Κ.) …./(Ε.Α.Κ.Δ.) …../2023 έφεσή της, με την οποία επικαλείται πλημμέλειες της εκκαλούμενης απόφασης, συνιστάμενες σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου αλλά και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, που προσκομίστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.
Οι λόγοι αυτοί της υπό κρίση με στοιχεία (2) έφεσης, που τυγχάνουν επαρκώς ορισμένοι, δεκτικοί δικαστικής αξιολόγησης και ως εκ τούτου παραδεκτοί, πρέπει εξεταστούν ως προς τη βασιμότητά τους, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση.
Από το σύνολο των εγγράφων, που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται από οποιοδήποτε διάδικο, όπως αυτά κατονομάζονται και διαριθμούνται στις προτάσεις τους, νόμιμα, (Ολ. ΑΠ 23/ 2008, ΑΠ 87/2013, ΑΠ 179/2013, ΑΠ 168/2014), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων από τα παραπάνω έγγραφα να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 561/2008, ΑΠ 655/2005, δημοσιευμένες αμφότερες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών <<ΝΟΜΟΣ>>) είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εφόσον επιτρέπεται η εμμάρτυρη απόδειξη στην παρούσα δίκη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 395 Κ.Πολ.Δ, (ΑΠ 154/1992, ΕλλΔνη 33-814, ΑΠ 796/ 1983, ΕλλΔνη 1983.1398, ΕφΑθ 9440/1986, ΕλλΔνη 1986,869), από την υπ’ αριθμόν ………../27-12-2021 ένορκη βεβαίωση του ………… ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς ……………, η οποία λήφθηκε νομότυπα κατόπιν εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγόμενων, όπως προκύπτει από τις υπ’ αριθμόν …./22-12-2021, …./22-12-2021 και …./22-12-2021 εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ……….., από τις ομολογίες των διαδίκων, όπως αυτές συνάγονται από τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 261 Κ.Πολ.Δ, κατά το μέτρο, που δεν αμφισβητήθηκε η αλήθεια αυτών, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρα 336 παρ. 4 σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ. 1 ΚΠολΔ) {Ν. Παισίδου: Τα δικαστικά τεκμήρια, 1991, σελ. 230 κα σημ. 86, πρβλ. Στ. Κουσούλη στην Ερμηνεία Κ. Πολ.Δ. Κεραμέως/ Κονδύλη/ Νίκα, Ι (2000) άρθρο 231, αριθ. 5), προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ναυτική Εταιρεία, με την επωνυμία <<………….>>, εδρεύουσα στο ………… Αττικής και εκπροσωπούμενη νόμιμα, τυγχάνει πλοιοκτήτρια του φορτηγού πλοίου «Μ», με αριθμό νηολογίου Πειραιώς …….., το οποίο κατά το επίδικο χρονικό διάστημα ήταν ναυλωμένο στην εταιρεία ……… και εκτελούσε ταξίδια για τη μεταφορά αδρανών υλικών ανά την Ελλάδα. Αντίστοιχα, η πρώτη (1η) εναγόμενη και εκκαλούσα ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία «…………..)», έχει αποκλειστικό σκοπό την άσκηση και εκμετάλλευση των δικαιωμάτων της διώρυγας της Κορίνθου και λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, διέπεται δε από τις διατάξεις του ιδρυτικού της Ν. 1067/1980, του Ν. 2733/1999, του Ν. 2992/2002, του νόμου για τις ανώνυμες εταιρείες και το καταστατικό της, ενώ τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του Υπουργού των Οικονομικών. Ειδικότερα, η πρώτη (1η) εναγόμενη και εκκαλούσα Εταιρεία έχει τα αποκλειστικά και μεταβιβαστά δικαιώματα μελέτης, κατασκευής, συντήρησης, βελτίωσης, οργάνωσης, διοίκησης, λειτουργίας, εκμετάλλευσης και τουριστικής ανάπτυξης μεταξύ άλλων της διώρυγας Κορίνθου. Περαιτέρω, προέκυψε ότι την 14η Ιανουαρίου του έτους 2021, το παραπάνω πλοίο εκτελούσε έμφορτο ταξίδι από τα Αντίκυρα προς το Βόλο. Περί ώρα 22:15 μ.μ. κατέπλευσε στη θέση Ποσειδωνία στον Κορινθιακό Κόλπο, προκειμένου να διέλθει τη διώρυγα της Κορίνθου. Για το λόγο αυτό η ενάγουσα Εταιρεία κατέβαλε στην πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία τα αναλογούντα τέλη και δικαιώματα διέλευσης και πλοήγησης, στα οποία υπόκεινται τα διαπλέοντα τη διώρυγα πλοία, και αφού επιβιβάστηκε στο πλοίο ο πλοηγός ……….., άρχισε περί ώρα 22:30 μ.μ. να διέρχεται την παραπάνω διώρυγα. Ωστόσο, περί ώρα 23:00 μ.μ. και ενώ το πλοίο βρισκόταν στο ύψος του πρανούς Πελοποννήσου στη θέση του Βιολογικού, αυτό ολίσθησε σε αδρανή υλικά και συγκεκριμένα σε χώματα και πέτρες, τα οποία είχαν κατολισθήσει από το σημείο και είχαν βρεθεί στη θάλασσα. Τούτο κατέθεσε ο μάρτυς ………., με την υπ’ αριθμόν ………/2021 ένορκη βεβαίωση του, κατά τον οποίο: «Είμαι Πλοίαρχος και υπό την ειδικότητα μου αυτή ήμουν ναυτολογημένος στο φορτηγό πλοίο «Μ», .. πλοιοκτησίας της εταιρείας «………..» από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2021. Πλέον δε εργάζομαι για την ως άνω εταιρεία. Το «Μ», την περίοδο, που ήμουν ναυτολογημένος σε αυτό, εκτελούσε ταξίδια για τη μεταφορά αδρανών υλικών ανά την Ελλάδα για λογαριασμό της ………… Την 14.1.2021, το πλοίο εκτελούσε έμφορτο ταξίδι από τα Αντίκυρα προς το Βόλο. Το βράδυ της ημέρας εκείνης και συγκεκριμένα στις 22.15μμ καταπλεύσαμε στη θέση Ποσειδωνία στον Κορινθιακό Κόλπο. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία ήρθε σε επαφή με τις διοικητικές υπηρεσίες της εταιρείας, που διαχειρίζεται τη Διώρυγα της Κορίνθου, προκειμένου να πληρώσει το προβλεπόμενα τέλη διέλευσης. Ταυτόχρονα εγώ ήρθα ομοίως σε επαφή με τις διοικητικές υπηρεσίες της εταιρείας, που διαχειρίζεται τη Διώρυγα της Κορίνθου, προκειμένου να οργανώσω την ασφαλή επιβίβαση επί του πλοίου του πλοηγού, ………….. Μαζί με τον τελευταίο, επιβιβάστηκε και ένας δόκιμος πλοηγός. Γύρω στις 22.30 μμ και αφού μας είχε δοθεί η αναγκαία άδεια ξεκίνησε η διέλευση του πλοίου από τη διώρυγα. Ο πλοηγός ήρθε δίπλα μου στη γέφυρα προκειμένου να μου δώσει τις αναγκαίες οδηγίες για την ασφαλή διέλευση από το στενό της διώρυγας. Επειδή γνώριζα ότι τον προηγούμενο καιρό είχαν παρατηρηθεί κατολισθήσεις στην περιοχή, τον ρώτησα αν είναι ασφαλές να περάσουμε από τη διώρυγα. Ο ίδιος με διαβεβαίωσε ότι η διέλευση είναι ασφαλής και να προχωρήσω σύμφωνα με τις οδηγίες του. Ωστόσο, την ώρα που το πλοίο βρισκόταν στο ύψος του πρανούς Πελοποννήσου, στη θέση του Βιολογικού, το Μ ολίσθησε σε αδρανή υλικά, χώματα πέτρες τα οποία είχαν κατολισθήσει από το σημείο και είχαν βρεθεί στη θάλασσα. Χρειάστηκε να κάνω τιμονιές δεξιό, αριστερό, προκειμένου το πλοίο να προχωρήσει, ενώ ο πλοηγός έδειχνε ιδιαίτερα ανήσυχος>>. Τελικά, το πλοίο εξήλθε περί ώρα 00:15 π.μ. της 15ης Ιανουαρίου 2021 από τη διώρυγα και, αφού διενεργήθηκε έλεγχος από το πλήρωμα του, διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε εισροή υδάτων στις δεξαμενές έρματος, ούτε παρατηρήθηκε οποιοδήποτε πρόβλημα στη λειτουργία της κύριας μηχανής και του αξονικού συστήματος. Ακολούθως, ο πλοίαρχος του πλοίου …………. απέστειλε στην εναγόμενη-εκκαλούσα στην υπό στοιχεία (2) έφεση Εταιρεία την από 14-01-2021 επιστολή διαμαρτυρίας, με την οποία διαμαρτυρόταν για κάθε θετική και αποθετική ζημία, που ήθελε προκύψει από την κατά τα παραπάνω προσάραξη του πλοίου κατά τη διέλευσή του μέσω του ισθμού της Κορίνθου. Τελικά, το πλοίο απέπλευσε την ίδια ημέρα στο λιμένα του Βόλου, όπου και εκφόρτωσε το φορτίο του και την επόμενη ημέρα, την 16.01.2021, οπότε διενεργήθηκε επιθεώρηση των υφάλων του πλοίου από επαγγελματία δύτη.
Η ενάγουσα-εφεσίβλητη Εταιρεία στην υπό στοιχεία (2) έφεση αμφισβητεί ότι το πλοίο ολίσθησε σε αδρανή υλικά, καθώς η κατάπτωση έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Ιανουαρίου του έτους 2.021, αφότου το εν λόγω πλοίο είχε ήδη διέλθει από τη γέφυρα της Κορίνθου, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι η κατολίσθηση αυτή συνέβη ήδη τα πρώτα λεπτά της 15ης Ιανουαρίου 2021 και συγκεκριμένα μέσα στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο της ημέρας αυτής, επικαλούμενη το δελτίο τύπου, που εξέδωσε αυτή. Προς τούτο επικαλείται ότι στην από 14.01.2021 επιστολή διαμαρτυρίας, που απέστειλε ο πλοίαρχος του πλοίου <<Μ>> δεν επιχειρείται οποιαδήποτε αναφορά σε αδρανή υλικά και κατολίσθηση αλλά γίνεται λόγος μόνο για προσάραξη του πλοίου κατά την ένδικη διέλευση από τη διώρυγα της Κορίνθου, δηλαδή η ενάγουσα Εταιρεία δια των προστηθέντων οργάνων της διαμαρτυρήθηκε αφότου το πλοίο είχε απομακρυνθεί από το σημείο και ενώ έπλεε προς το Βόλο, χωρίς να γίνει οποιαδήποτε νύξη προς αυτήν κατά το χρονικό διάστημα από την 23:00 μ.μ. της 14ης Ιανουαρίου 2021 έως και τον απόπλου του πλοίου από το λιμένα της Ισθμίας στις 08:30 π.μ. της 15ης Ιανουαρίου 2021, παραλείποντας να ζητήσει τη διενέργεια επιτόπιου ελέγχου παρουσία του πλοιάρχου της με την κατάδυση δύτη, προκειμένου να διαπιστωθεί η ύπαρξη αδρανών υλικών μέσα στο κανάλι της διώρυγας αλλά και να επιθεωρηθούν τα ύφαλα του πλοίου της, όπως θα έπραττε κάθε συνετή ναυτιλιακή εταιρεία. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί της αυτοί τυγχάνουν απορριπτέοι, ως αβάσιμοι, διότι καταρρίπτονται από τα ακόλουθα γεγονότα: Την 16η Ιανουαρίου 2021, κατόπιν εντολής από το Διεθνές Γραφείο Επιθεωρήσεων Πλοίων – Νηογνώμονα …………., διενεργήθηκε επιθεώρηση των υφάλων του πλοίου στο λιμάνι του Βόλου από το …………, επαγγελματία δύτη, συνταχθείσας προς τούτο της από 16/01/2021 έκθεσης επιθεώρησης, και ο οποίος διαπίστωσε: (α) μικρές εκδορές στην προπέλα του πλοίου, (β) στρεβλώσεις στο δεξιό παρατροπίδιο 10 εκ. περίπου σε μήκος 6 μέτρων περίπου από τη μέση και προς την πλώρη και (γ) εκδορές στα ύφαλα της δεξιάς πλευράς από τη μέση και προς την πλώρη, με αφαίρεση των υφαλοχρωμάτων. Κατόπιν δε της επιθεώρησης αυτής ο εν λόγω Νηογνώμονας υπέδειξε την αποκατάσταση των φθορών στον επόμενο δεξαμενισμό και τον υφαλοχρωμιατισμό του πλοίου, ενώ διαβεβαίωσε ότι οι εν λόγω φθορές δεν επηρεάζουν την αξιοπλοΐα του πλοίου. Ακολούθως, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη Εταιρεία απέστειλε το βίντεο, που λήφθηκε από τον επαγγελματία δύτη στην εταιρεία «……..», που είχε εφαρμόσει στο πλοίο πλήρες σύστημα υφαλοχρωματισμού το Μάιο του έτους 2020, η οποία διαπίστωσε ότι είναι ορατές εξωτερικές μη φυσιολογικές φθορές στις στρώσεις αντιρρυπαντικού χρώματος και πολύ πιθανό κάποιες φθορές σε χρώματα αντιδιαβρωτικής προστασίας στη δεξιά πλευρά του πλοίου και πρότεινε την πλήρη αποκατάσταση των φθορών των χρωμάτων, προκειμένου να διασφαλιστεί η αντιρρυπανιική προστασία των υφάλων του πλοίου μέχρι τον επόμενο προγραμματισμένο δεξαμενισμό αυτού. Επίσης, η εταιρεία «……….» με την από 06-04-2021 τεχνική της έκθεσης, αφού διαπίστωσε τη μη φυσιολογική φθορά των χρωμάτων στις περιοχές της δεξιάς πλευράς και ειδικότερα από τη μέση του πλοίου και μπροστά και από ύψος δύο μέτρα και κάτω μέχρι και περιοχές κάτω από το παρατροπίδιο και αφού εξήγησε ότι η αντισκωριακή εφαρμογή χρώματος στα ύφαλα του πλοίου είναι υποχρεωτική για την προστασία της λαμαρίνας και η αντιρρυπαντική προστασία υποχρεωτική για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, αλλά και της ατμόσφαιρας λόγω της αυξημένης ρύπανσης, που μπορεί να προκύψει από τη μεγαλύτερη τραχύτητα της επιφάνειας και των αυξημένων τριβών, πρότεινε τον έκτακτο δεξαμενισμό του πλοίου για την πλήρη αποκατάσταση της επιφάνειας με επαναβαφή του αντισκωριακού και του αντιρρυπαντικού χρώματος. Πλέον συγκεκριμένα, στην από 06.04.2021 τεχνική έκθεση της εταιρείας παροχής υπηρεσιών επιστημονικών και τεχνικών συμβούλων “……”, η οποία, αφού έλαβε υπόψη το φωτογραφικό υλικό και το ως άνω βίντεο του επαγγελματία δύτη, το γεγονός ότι η βαφή των υφάλων του πλοίου πραγματοποιήθηκε το μήνα Μάιο του έτους 2020 και διαρκεί για δύο έτη και ότι ο επόμενος προγραμματισμένος δεξαμενισμός θα πραγματοποιηθεί Απρίλιο-Μάιο του 2022, διέλαβε τα ακόλουθα «……(3) Η κατάσταση των χρωμάτων μετά την εξέταση των φωτογραφιών και των βίντεο κρίνεται φυσιολογική στις επιφάνειες, που εμφανίζονται στο υλικά που μας εστάλη μετά την χρήση δυτών στις 16 Ιανουαρίου 2021 εκτός από τις περιοχές της δεξιάς πλευράς (starboard) και ειδικότερα από τη μέση του πλοίου και μπροστά και από ύψος 2 και κάτω μέχρι και περιοχές κάτω από το παρατροπίδιο (bilgekeel). Στις συγκεκριμένες περιοχές εμφανίζονται μη φυσιολογικές φθορές των χρωμάτων που οφείλονται στην ολίσθηση του σε επιφάνειες αδρανών υλικών σχετικό μαλακής μάζας, καθώς δεν παρατηρούνται ανωμαλίες στον χάλυβα εκτός μία περιοχή όπου το παρατροπίδιο είναι παραμορφωμένο. (4) Σε πολλά σημεία αυτής της επιφάνειας οι τριβές και οι φθορές είναι εμφανείς και αποτυπώνονται καθαρά στις φωτογραφίες και τα βίντεο. (5) Η αντισκωριακή εφαρμογή του χρώματος στα ύφαλα του πλοίου είναι υποχρεωτική για την προστασία της λαμαρίνας και η αντιρρυπαντική προστασία υποχρεωτική για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος αλλά και της ατμόσφαιρας λόγω της αυξημένης ρύπανσης. Ομοίως, το Διεθνές Γραφείο Επιθεωρήσεων Πλοίων – Νηογνώμονας ………., κατόπιν επιθεώρησης του πλοίου την 13η Ιουνίου 2021 από τον Τεχνικό Σύμβουλο ………, έκρινε με την υπ’ αριθ. πρωτ. …………/18-6-2021 βεβαίωσή του, ως αναγκαίο τον άμεσο δεξαμενισμό του πλοίου, προκειμένου να αποφευχθεί πιθανότητα οποιασδήποτε ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος λόγω απώλειας του υφαλοχρώματός του και απώλειας αντιδιαβρωτικού επιχρίσματος των ελασμάτων υφάλων, η οποία θα επιφέρει, ως αποτέλεσμα την πιθανότητα δημιουργίας φαινομένων οξείδωσης των ελασμάτων. Ειδικότερα, στη συγκεκριμένη βεβαίωση διαλαμβάνονται τα ακόλουθα: «…εμφαίνεται ότι η εγγυημένη ανπρρυπαντική και αντιδιαβρωτική προστασία του πλοίου μέχρι τον Μάιο του 2022 τίθεται υπό αμφισβήτηση» και ως εκ τούτου, κατόπιν επιθεώρησης, που διενήργησε στο πλοίο, έκρινε αναγκαίο τον άμεσο δεξαμενισμό αυτού «προκειμένου να αποφευχθεί πιθανότητα οποιασδήποτε ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος λόγω απώλειας του υφαλοχρώματος του πλοίου (με συνέπεια να μην τηρούνται οι προϋποθέσεις του με αριθμ. ……….. Διεθνούς Πιστοποιητικού Προστατευτικού Συστήματος Υφαλοχρωματισμού εκδοθέντος από τον Οργανισμό την 21/05/2020) και πιθανής απώλειας αντιδιαβρωτικού επιχρίσματος των ελασμάτων υφάλων με αποτέλεσμα πιθανότητα δημιουργίας φαινομένων οξείδωσης των ελασμάτων». Επίσης, μετά την ανέλκυση του πλοίου στην πλωτή δεξαμενή του ΟΛΠ στο Πέραμα και την επιθεώρηση δεξαμενισμού αυτού την 15-06-2021 διαπιστώθηκε ότι υπήρχε ολική απώλεια της αντιδιαβρωτικής και αντιρρυπαντικής προστασίας τόσο σε περιοχές των υφάλων του κατά μήκος του δεξιού παρατροπιδίου (κάτωθεν και άνωθεν αυτού), όσο και σε μεμονωμένες περιοχές της αντίστοιχης αριστερής πλευράς του. Κατόπιν τούτων, το πλοίο υποβλήθηκε σε έκτακτο δεξαμενισμιό, ο οποίος διάρκεσε από την 14η Ιουνίου 2021 έως την 18η Ιουνίου 2021, μετά την ολοκλήρωση του οποίου εκδόθηκε το υπ’ αριθ. …………./05-07-2021 Διεθνές Πιστοποιητικό Προστατευτικού Συστήματος Υφαλοχρωματισμού. Σημειωτέον δε ότι δεν τυγχάνει τεχνικά εφικτός ο τοπικός χρωματισμός του πλοίου στα σημεία, που παρατηρήθηκε η βλάβη, και ως εκ τούτου, προκειμένου να εκδοθεί εκ νέου Πιστοποιητικό Προστατευτικού Συστήματος Υφαλοχρωματισμού πρέπει να καθαρισθούν και να επαναχρωματισθούν τα ύφαλα του πλοίου στο σύνολό τους, ήτοι στη δεξιά και στην αριστερή πλευρά αυτού, όπως αναφέρεται και στη σχετική βεβαίωση του …… Εξάλλου, τούτο προκύπτει και από την από 27/1/2022 τεχνική έκθεση της εταιρείας …, σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαίος ο υφαλοχρωματισμός με την εφαρμογή τριών τουλάχιστον στρώσεων χρώματος και ότι η αντικατάσταση των ανοδίων ήταν επιβεβλημένη. Περαιτέρω, προέκυψε ότι στην ίδια χιλιομετρική θέση είχαν προηγηθεί και άλλες καταπτώσεις. Η πρώτη (1η) από αυτές την 13.11.2020, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την προσάραξη του πλοίου «SS», και η δεύτερη (2η) κατάπτωση στο ίδιο σημείο έλαβε χώρα την 21.11.2020. Και στις δυο περιπτώσεις, η πρώτη εναγόμενη Εταιρεία εξέδωσε δελτία τύπου, σύμφωνα με τα οποία προέβη στο κλείσιμο της διώρυγας προκειμένου να πραγματοποιηθούν εργασίες αποκατάστασης βάθους. Την 15.01.2021, μετά την τρίτη (3) κατά σειρά κατάπτωση, η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία εξέδωσε δελτίο τύπου, σύμφωνα με το οποίο υπήρξε νεότερη κατάπτωση στην ίδια χιλιομετρική θέση (θέση Βιολογικού), γεγονός, που σημαίνει ότι, κατά το χρόνο, που το πλοίο της ενάγουσας Εταιρείας διήλθε το συγκεκριμένο σημείο (λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 15ης Ιανουαρίου 2021) από τη θέση αυτή είχαν ήδη κατολισθήσει αδρανή υλικά από το πρανές. Τούτο προκύπτει από: (α) τη σχετική σημείωση στο ημερολόγιο του εν λόγω πλοίου, που έλαβε χώρα μετά το συμβάν, (β/ την επιστολή διαμαρτυρίας, που εστάλη μετά το συμβάν στην πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία (γ) την υπ’ αριθμόν ……/2021 ένορκη βεβαίωση του πλοιάρχου …….., (δ) από το δελτίου τύπου που η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία εξέδωσε σχετικά με το συμβάν της καταπτώσεως. Η χρονική αυτή εγγύτητα της διέλευσης του πλοίου με την κατολίσθηση σε συνδυασμό με το ότι δεν προέκυψε προσάραξη του πλοίου μετά τη διέλευση του από τα διώρυγα της Κορίνθου αλλά και το γεγονός ότι την 16η Ιανουαρίου κατόπιν εντολής από το Διεθνές Γραφείο Επιθεωρήσεων Πλοίων – Νηογνώμονα ….., διενεργήθηκε επιθεώρηση των υφάλων του πλοίου στο λιμάνι του Βόλου από το ……………, επαγγελματία δύτη, ο οποίος προέβη σε ευρήματα, όπως αυτά προεκτέθηκαν καταδεικνύει τη γενόμενη κατολίσθηση, ως το μόνο και αποκλειστικό αίτιο πρόκλησης των προπεριγραφόμενων ζημιών. Με δεδομένο ότι στο συγκεκριμένο σημείο είχαν λάβει χώρα σε διάστημα μικρότερο των δύο (2) μηνών κατολισθήσεις η πρώτη (1η) εναγόμενη Εταιρεία είχε υποχρέωση να προβεί σε όλες εκείνες τις αναγκαίες διορθωτικές ενέργειες, προκειμένου να μην προκληθεί νεότερη κατολίσθηση, και σε κάθε περίπτωση να αποτρέψει το ενδεχόμενο πρόκλησης σε διερχόμενα πλοία ζημιών, ενημερώνοντας σχετικά με τα αρμόδια προς τούτο όργανά της τους πλοιάρχους και πλοιοκτήτες των διερχόμενων πλοίων ότι στη συγκεκριμένη περιοχή υφίσταται κίνδυνος κατολίσθησης. Από όλα τα προαναφερθέντα πραγματικά περιστατικά αποδεικνύεται ότι υπεύθυνη για τις ζημίες, που υπέστη το πλοίο της ενάγουσας Εταιρείας τυγχάνει η πρώτη εναγομένη, η οποία, αν και είχε την υποχρέωση από τη μεταξύ τους καταρτισθείσα σύμβαση διέλευσης του εν λόγω πλοίου, δεν έλαβε τα απαραίτητα και προσήκοντα μέτρα για τη συντήρηση και ορθή λειτουργία της διώρυγας, όπως και για την ασφαλή διέλευση του παραπάνω πλοίου από αυτήν. Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη (1η) εναγομένη όφειλε να ασκεί καλύτερη και πιο αποτελεσματική εποπτεία του καναλιού της διώρυγας ιδίως ενόψει του ότι κατά το αμέσως προηγούμενο της επίδικης διέλευσης διάστημα και συγκεκριμένα την 13η -11-2020 και την 21η-11-2020 είχαν σημειωθεί κατολισθήσεις στην ίδια ακριβώς χιλιομετρική θέση, για τις οποίες η εναγόμενη- εκκαλούσα στην υπό στοιχεία (2) έφεση είχε εκδώσει δελτία τύπου και είχε προβεί σε κλείσιμο της διώρυγας, προκειμένου να διενεργηθούν εργασίες αποκατάστασης βάθους και μάλιστα (ιδίως ενόψει του ότι) η δεύτερη από τις παραπάνω κατολισθήσεις είχε ως αποτέλεσμα την προσάραξη άλλου πλοίου και συγκεκριμένα του φορτηγού πλοίου «SS» εντός του ισθμού με επιβαίνοντες δεκαεπτά μέλη πλήρωμα. Όφειλε δηλαδή η εναγόμενη εταιρεία, που διαχειρίζεται τη διώρυγα Κορίνθου, να έχει εντοπίσει εγκαίρως την προκείμενη κατολίσθηση των αδρανών υλικών και να έχει προβεί άμεσα στις απαιτούμενες εργασίες για την απομάκρυνσή τους και όχι να επιτρέπει τη διέλευση πλοίων από αυτήν. Αντίθετα, η εναγόμενη-εκκαλούσα Εταιρεία παρέλειψε να προβεί έγκαιρα στις απαιτούμενες ενέργειες για την απομάκρυνση των αδρανών υλικών από το κανάλι και επέτρεψε στο πλοίο της ενάγουσας-εφεσίβλητης να διέλθει τη διώρυγα, αποκλειόμενης συνακόλουθα οποιασδήποτε συνυπαιτιότητας της ενάγουσας Εταιρείας δια των προστηθέντων οργάνων αυτής. Αναφορικά με τον ισχυρισμό της εναγόμενης Εταιρείας για παράλειψη διενέργειας επιτόπιας επιθεώρησης του εν λόγω πλοίου μετά το ένδικο συμβάν, καθώς παρήλθε πολύς χρόνος από την ώρα του συμβάντος μέχρι την ώρα, που το πλοίο απέπλευσε για Βόλο, αυτός τυγχάνει απορριπτέος, ως ουσιαστικά αβάσιμος, καθώς, όπως προεκτέθηκε, το ένδικο συμβάν έλαβε χώρα περί ώρα 23:00 μ.μ. ενώ το πλοίο απέπλευσε στις 08.30 π.μ., οπότε δεν υπήρχαν τα χρονικά περιθώρια για διενέργεια επιθεώρησης ή οποιουδήποτε ελέγχου από δύτη κατά τη διάρκεια της νύχτας και με δεδομένου ότι επικρατούσαν κακές καιρικές συνθήκες. Όμως, στο σημείο αυτό πρέπει να συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι το πλήρωμα του εν λόγω πλοίου προέβη σε επιτόπιο έλεγχο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπήρχε εισροή υδάτων ή εάν προέκυψε οποιοδήποτε μηχανολογικό πρόβλημα, που θα επέβαλε την καθήλωση του πλοίου, χωρίς ωστόσο να διαπιστωθεί τέτοιου είδους ζημία. Άλλωστε, η επιθεώρηση από δύτη έλαβε χώρα σχεδόν τριάντα (30) ώρες μετά από το ένδικο συμβάν, κατά τα προαναφερόμενα. Άλλωστε, η επίσπευση επιθεώρησης δεν κρίνεται επιβεβλημένη, καθώς οι προκληθείσες από την κατολίσθηση ζημίες δεν επηρέασαν την αξιοπλοΐα του εν λόγω πλοίου. Τούτο προκύπτει από το υπ’ αριθμόν ………/16.1.2021 “Βεβαιωτικό Επιθεωρήσεως Πλοίου μετά από βλάβη/ ζημία” του Νηογνώμονα του πλοίου …….., με το οποίο υποδείχθηκε στην ενάγουσα-εφεσίβλητη Εταιρεία η αποκατάσταση των φθορών και ο υφαλοχρωματισμός, σύμφωνα με τις οδηγίες της εταιρείας, που εκδίδει το σχετικό πιστοποιητικό υφαλοχρωματισμού. Αυτές έπρεπε να αποκατασταθούν πριν τον επόμενο δεξαμενισμό. Αναφορικά με τις δαπάνες αποκατάστασης των ζημιών, που προκλήθηκαν, το κόστος αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την αποκατάσταση της ζημίας, που προκλήθηκε κατά τη διέλευση της διώρυγας. Ο δεξαμενισμός ήταν έκτακτος και έπρεπε να γίνει καθ’ υπόδειξη του Νηογνώμονα του πλοίου και των εμπειρογνωμόνων, που έλεγξαν το πλοίο προς αποφυγή ρυπάνσεως και απώλειας αντιδιαβρωτικού επιχρίσματος των ελασμάτων υφάλων. Η δε αλλαγή των ανοδίων ήταν επιβεβλημένη, αφού λόγω της φθοράς του υφαλοχρώματος που είχε σαν αποτέλεσμα την απευθείας επαφή της λαμαρίνας με τη θάλασσα, παρατηρήθηκε εκτεταμένη φθορά τους και έχρηζαν αντικατάστασης. Για την αποκατάσταση των ζημιών αυτών η ενάγουσα-εφεσίβλητη Εταιρεία κατέβαλε τα ακόλουθα χρηματικά ποσά των: (1) 1.700 ευρώ για την επιθεώρηση των υφάλων του πλοίου την 16!ΐ-1-2021, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθ. …./18-1-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της ατομικής επιχείρησης «………….», (2) 1.800 ευρώ για αμοιβή του ναυτικού πράκτορα, ο οποίος ανέλαβε τη διευθέτηση των εργασιών άρσης απαγόρευσης απόπλου λόγω της προσάραξης του επίδικου πλοίου και αδειοδότησης του καταδυτικού συνεργείου με χρήση λάντζας, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθ. ……./ 16-1-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του «………….», 3) 14.872,60 ευρώ για το δεξαμενισμό του πλοίου στην πλωτή δεξαμενή του ΟΛΠ στο Πέραμα και συγκεκριμένα για μίσθωμα δεξαμενής, αμοιβή χρήσης δεξαμενής από εργολήπτες και αμοιβή καθαρισμού, δεξαμενισμό και απο δεξαμενισμό του πλοίου, παροχή θαλάσσιου ύδατος, χρήση δυτών, εξαγωγή υποβάθρων, χρήση γερανών, σύνδεση – αποσύνδεση σωλήνα παροχής νερού, σύνδεση – αποσύνδεση καλωδίων παροχής ρεύματος, (φυλακή πυρκαγιάς, κλίμακα και παροχή νερού από τους κρουνούς σε πλοία, για το οποίο (ποσό) εκδόθηκε το υπ’ αριθ. ………/5-7-2021 τιμολόγιο της ……., (4) 813,44 ευρώ για αγορά 58 ανοδίων, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν ………../14-6-2021 δελτίο αποστολής – τιμολόγιο της εταιρείας «……..», (5) 150 ευρώ για παροχή ευκολιών υποδοχής στερεών αποβλήτων πλοίων εκτάκτων πλόων, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθ. ………../ 15-6-2021 τιμολόγιο της ……., (6) 600,00 ευρώ για τη χρήση δύο ρυμουλκών κατά τον κατάπλου του πλοίου στη δεξαμενή στο Πέραμα, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθ. …./A/18-6-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της «………….», (7) 300,00 ευρώ για τη χρήση ενός ρυμουλκού κατά τον απόπλου του πλοίου από τη δεξαμενή στο Πέραμα, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν …/Α/25- 6-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της ίδιας ως άνω Κοινοπραξίας, (8) 11.330,66 ευρώ για την αγορά χρωμάτων υφαλοχρωματισμού, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν …./Δ/19-6-2021 τιμολόγιο – δελτίο αποστολής της ατομικής επιχείρησης «…………..», (9) 6.000 ευρώ για τον καθαρισμό με υδροβολή και το χρωματισμό του εξωτερικού περιβλήματος του πλοίου, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν …./ΤΠΥ/22-6-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της εταιρείας «………», (10) 396,80 ευρώ για τη διενέργεια εργασιών ελέγχου απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια στο πλοίο, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν …………../22-6-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της ατομικής επιχείρησης «…………. », (11) 7.440 ευρώ για αντικατάσταση στραβωμένου παρατροπιδίου έξι (6) μέτρων στην αριστερή πλευρά και 58 ανοδίων γάστρας, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν …. /26-7-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της εταιρείας «………», (12) 1.000 ευρώ για την αμοιβή ναυτικού πράκτορα για την πρακτόρευση του πλοίου κατά το δεξαμενισμό του, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθμόν ……./18-6-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του ναυτικού γραφείου «………..» και (13) 600 ευρώ για την αμοιβή του επιθεωρητή, που διενήργησε την επιθεώρηση του πλοίου για την έκδοση του Διεθνούς Πιστοποιητικού Προστατευτικού Συστήματος Υφαλοχρωματισμού, για το οποίο εκδόθηκε το υπ’ αριθ. …/ΤΙΠ/ ….-7-2021 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του Διεθνούς Γραφείου Επιθεωρήσεων Πλοίων – Νηογνώμονα ………, ήτοι συνολικά για τις ανωτέρω αιτίες το χρηματικό ποσό των σαράντα επτά χιλιάδων τριών Ευρώ (Ε) και πενήντα λεπτών (47.003,50) Ευρώ. Αντίθετα, απορριπτέο τυγχάνει το κονδύλι των τριακοσίων (300,00) Ευρώ (Ε), που αιτείται η ενάγουσα Εταιρεία ως αμοιβή του επιθεωρητή του <<……>> Νηογνώμονα, που διενέργησε την έκτακτη επιθεώρηση, καθώς, ενώ για τα λοιπά κονδύλια έχουν εκδοθεί τα σχετικά παραστατικά έγγραφα- τιμολόγια, που αναφέρονται παραπάνω, για το συγκεκριμένο κονδύλι δεν προσκομίζεται σχετικό παραστατικό έγγραφο – απόδειξη, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις εκδίδεται το σχετικό παραστατικό, ενώ δεν η καταβολή του εν λόγω χρηματικού ποσού δεν προκύπτει από οποιοδήποτε αποδεικτικό έγγραφο. Συνεπώς, ο τελευταίος λόγος της υπό στοιχεία (1) εφέσεως τυγχάνει απορριπτέος, ως αβάσιμος. Για την πληρωμή του ως άνω χρηματικού ποσού (= των σαράντα επτά χιλιάδων τριών Ευρώ (Ε) και πενήντα λεπτών (47.003,50) Ευρώ (Ε) υπόχρεη τυγχάνει η πρώτη (1η) εναγόμενη –εκκαλούσα Εταιρεία λόγω αθέτησης των υποχρεώσεων της, που απορρέουν από τη σύμβαση διέλευσης του εν λόγω πλοίου, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν παραπάνω. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που προέβη στις ίδιες παραδοχές, απορρίπτοντας τις ενστάσεις και αυτοτελείς ισχυρισμούς της πρώτης εναγόμενης εταιρείας προς κατάλυση του αγωγικού δικαιώματος της ενάγουσας Εταιρείας, και έκανε δεκτή την ένδικη αγωγή, κατά ένα μέρος αυτής, ως ουσιαστικά βάσιμη, δεν υπέπεσε στις αποδιδόμενες με τις υπό κρίση εφέσεις πλημμέλειες, απορριπτόμενων των σχετι κών λόγων των υπό κρίση εφέσεων, ως αβάσιμων, και ως εκ τούτου αυτές τυγχάνουν απορριπτέες, μη υπάρχοντος οποιουδήποτε άλλου λόγου προς εξέταση. Αναφορικά με την υπό στοιχεία (1) έφεση τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας Εταιρείας λόγω της ήττας της τελευταίας στην προκείμενη δίκη (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ και 63 επ. Ν 4194/2013 «Κώδικα Δικηγόρων»), κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος των εφεσίβλητων, ως ουσιαστικά βάσιμου, σύμφωνα με τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης. Επίσης, αναφορικά με την υπό στοιχεία (2) έφεση τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης Εταιρείας για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας Εταιρείας λόγω της ήττας της τελευταίας στην προκείμενη δίκη (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ και 63 επ. Ν 4194/2013 «Κώδικα Δικηγόρων»), κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος της εφεσίβλητης Εταιρείας, ως ουσιαστικά βάσιμου, σύμφωνα με τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης. Τέλος, εφόσον η έφεση απορρίπτεται, πρέπει, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ., που προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των (δύο) παραβόλων αξίας του καθενός από αυτά εκατό (100,00) Ευρώ (Ε), που καταβλήθηκε από τις εκκαλούσες Εταιρείες κατά την άσκηση των εφέσεων, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
– ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
– ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την από 15/09/2023 και με αριθμό καταθέσεως δικογράφου (Γ.Α.Κ.) ……../(Ε.Α.Κ.Δ.) ………/2023 έφεση της ναυτικής εταιρείας, με την επωνυμία <<…………..>> και την από 27/06/2023 και με αριθμό καταθέσεως δικογράφου (Γ.Α.Κ.) ………/(Ε.Α.Κ.Δ.) ……../2023 έφεση της ανώνυμης εταιρείας, με την επωνυμία «……………..»,
-ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά τις εφέσεις.
-ΑΠΟΡΡΊΠΤΕΙ αυτές κατ’ ουσία.
-ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των δύο (2) παραβόλων αξίας του καθενός από αυτά ποσού εκατό ευρώ (100,00) Ευρώ (Ε), που καταβλήθηκε από την εκκαλούσα ναυτική εταιρεία, με την επωνυμία <<…………..» κατά την άσκηση της έφεσης με υπ’ αριθμόν κωδικού ηλεκτρονικού παραβόλου ………../2023 και την εκκαλούσα ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία «……….», κατά την άσκηση της έφεσης με υπ’ αριθμόν κωδικού ηλεκτρονικού παραβόλου …………../ 2023.
-ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ: (Α) την εκκαλούσα ναυτική εταιρεία, με την επωνυμία <<………..>> στη δικαστική δαπάνη των εφεσίβλητων της υπό στοιχεία (1) έφεσης, ήτοι, της ανώνυμης εταιρείας, με την επωνυμία «…………..», (Β) του ……….., και (Γ) του …………, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο χρηματικό ποσό των πεντακοσίων (500,00) Ευρώ (Ε). (Β) την εκκαλούσα ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία «……………» στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης Εταιρείας της υπό στοιχεία (2) έφεσης, ήτοι, της ναυτικής εταιρείας, με την επωνυμία <<…………>> του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο χρηματικό ποσό των πεντακοσίων (500, 00) Ευρώ (Ε).
-ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίασή του, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στον Πειραιά, την 29η Μαΐου 2024.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ