Αριθμός 246/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2o
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Βασίλειο Παπανικόλα, Πρόεδρο Εφετών, Ιωάννα Μάμαλη, Εφέτη και Χρυσή Φυντριλάκη, Εισηγήτρια-Εφέτη και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: ……….και 2) …………., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Παναγιώτα Ραξή (ΔΕ Κοκκάλης & Εταίροι Δικηγορική Εταιρεία) (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολδ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) Οίκου Ευγηρίας … με την επωνυμία «….», το οποίο εδρεύει στην Αθήνα (οδός ……….) και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Ειρήνη Καλλιγέρου και 2) του Υπουργού Οικονομικών -ο οποίος είχε παρέμβει αυτοτελώς υπέρ του προαναφερόμενου Οίκου Ευγηρίας-, ο οποίος κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (οδός ………) και εκπροσωπήθηκε από τη δικαστική πληρεξουσίου ΝΣΚ Σπυριδούλα Φωτοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς α) ο Οίκος Ευγηρίας …. με την επωνυμία «…..» άσκησε την από 7.6.2005 (αριθμ. εκθ. καταθ. …/2005) αγωγή και β) ο Υπουργός Οικονομικών κατέθεσε -διά των προτάσεων- την από 16.4.2019 αυτοτελή παρέμβαση. Επί αυτών (αγωγής και αυτοτελούς παρέμβασης) εκδόθηκαν η υπ΄ αριθμ. 4523/2015 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που διέταξε την επανάληψη της συζήτησης αυτών και τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και η υπ΄ αριθμ. 1434/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Αμφότερες τις προαναφερόμενες πρωτόδικες αποφάσεις προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι ήδη εκκαλούντες (εναγόμενοι-καθ΄ ων η αυτοτελής παρέμβαση) με την από 15.10.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ ………/2020-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ………../2021) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά η 22α.9.2022, μετά δε από αναβολή, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εκκαλούντων και η δικαστική πληρεξουσία ΝΚΣ του 2ου εκ των εφεσιβλήτων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν και η πληρεξούσια δικηγόρος του 1ου εκ των εφεσιβλήτων, αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η με αριθμό κατάθεσης στην γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς ………./2021 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 1434/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και της υπ΄αριθμόν 4523/2015 μη οριστικής απόφασης του αυτού Δικαστηρίου που εκδόθηκαν κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η οριστική απόφαση δημοσιεύτηκε στις 22-04-2020, επιδόθηκε στις 17-9-2020 (βλ υπ΄αριθμούς …,…/17-9-2020 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή …………..) και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 16-10-2020 (άρθρα 495, 511, 513, 516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γινει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. με κωδικό ……………../2020 παράβολο).
Με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλούμενη απόφαση το ενάγον και ήδη εφεσίβλητο νομικό πρόσωπο εξέθετε ότι με την υπ΄αριθμόν 3469/2002 τελεσίδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς υποχρεώθηκε ο πρώτος των εναγομένων και ήδη πρώτος των εκκαλούντων να καταβάλει σ΄αυτό το ποσό των 15.330,89 ευρώ εκ του οποίου 3.592,08 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως, καθώς και 1400 ευρώ ως δικαστικά έξοδα, ενώ με την υπ΄ αριθμόν 686/2003 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς υποχρεώθηκε να καταβάλει σ΄αυτό το ποσό των 500 ευρώ ως δικαστικά έξοδα λόγω της απόρριψης της έφεσης που είχε ασκήσει κατά της ανωτέρω αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ωστόσο, κατέστη αδύνατη η εκτέλεση των ανωτέρω αποφάσεων, καθώς ο πρώτος των εναγομένων και ήδη πρώτος των εκκαλούντων προέβη σε μεταβίβαση του συνόλου της ακίνητης περιουσίας του προς την δεύτερη εξ αυτών – θυγατέρα του με σκοπό ν΄αποφύγει την πληρωμή των ανωτέρω χρεών του. Ζήτησε δε, ν΄απαγγελθεί η διάρρηξη της δικαιοπραξίας που περιλαμβάνεται στο υπ΄αριθμόν ………./1999 συμβόλαιο γονικής παροχής με το οποίο ο πρώτος των εναγομένων μεταβίβασε στην δεύτερη εξ αυτών ένα διαμέρισμα πολυώροφης οικοδομής κειμένης στη θέση «….» της Πειραϊκής Χερσονήσου το οποίο εκτείνεται σε δύο επίπεδα και συγκεκριμένα στον τέταρτο και πέμπτο όροφο τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους με εσωτερική κλίμακα και έχουν συνολική επιφάνεια 144,90 τμ , καθώς και τις δικαιοπραξίες που περιλαμβάνονται στο υπ΄αριθμόν ……./2003 συμβόλαιο γονικής παροχής με το οποίο ο πρώτος των εναγομένων μεταβίβασε στην δεύτερη εξ αυτών τις παρακάτω οριζόντιες ιδιοκτησίες της αυτής ως άνω οικοδομής : α) την υπο στοιχεία Υ-1 αποθήκη επιφανείας 10,50 τμ, β) την υπό στοιχεία Υ-3 αποθήκη επιφανείας 10,40 τμ, γ) την υπο στοιχεία Υ-4 αποθήκη επφανειας 43,94 τμ, δ) το υπό στοιχεία Β-1 διαμέρισμα επιφανείας 72,45 τμ, ε) το υπό στοιχεία Γ-1 διαμέρισμα επιφανείας 72,45 τμ και στ) το υπο στοιχεία Στ-1 διαμέρισμα επιφανείας 53,38 τμ. Τέλος, ζήτησε την καταδίκη των εναγομένων στα δικαστικά του έξοδα. Κατά την εκδίκαση της αγωγής αυτής άσκησε πρόσθετη υπέρ του ενάγοντος πρόσθετη παρέμβαση βάσει του άρθρου 126 του Α.Ν. 2039/1939 ο Υπουργός Οικονομικών και ζήτησε να γίνει δεκτή η αγωγή και ν΄απορριφθούν οι ισχυρισμοί των εναγομένων.
Επί της ανωτέρω νομίμου αγωγής (939,941,942,943,1509 ΑΚ, 76, 176 ΚΠολΔ) και της ανωτέρω νομίμου πρόσθετης παρέμβασης (άρθρο 126 παρ 1 του α.ν. 2039/1939 και άρθρο 69 του ν 4178/2013), οι οποίες συνεκδικάσθηκαν εξεδόθη η με αριθμό 4523/2015 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με την οποία διατάχθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για την εξακρίβωση της πραγματικής αξίας των οριζόντιων ιδιοκτησιών που μεταβιβάστηκαν στην δεύτερη εναγόμενη με το υπ΄αριθμόν ……/2003 συμβόλαιο γονικής παροχής. Μετά την διενέργεια της πραγματογνωμοσύνης εξεδόθη η υπ΄αριθμόν 1434/2020 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικειου Πειραιώς με την οποία κρίθηκε ότι ως προς την δικαιοπραξία που περιλαμβάνεται στο υπ΄αριθμόν …../1999 συμβόλαιο η αξίωση του ενάγοντος έχει υποπέσει σε παραγραφή λόγω παρόδου πενταετίας από της καταρτίσεως της απαλλοτριωτικής πράξεως ενώ διατάχθηκε η διάρρηξη της δικαιοπραξίας που περιλαμβάνεται στο υπ΄αριθμόν ……/2003 συμβόλαιο μόνο, όμως, ως προς το υπό στοιχεία ΣΤ-1 διαμέρισμα, η αξία του οποίου κρίθηκε ότι υπερκαλύπτει την απαίτηση του ενάγοντος. Περαιτέρω δε, καταδικάσθηκαν οι εναγόμενοι σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος ύψους 600 ευρώ. Ήδη, κατά της αποφάσεως αυτής βάλλουν οι εναγόμενοι παραπονούμενοι για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής του αντιδίκου τους .
Με τον πρώτο λόγο έφεσης οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι το ενάγον δεν αποτελεί αυθύπαρκτο νομικό πρόσωπο με την μορφή του ιδρύματος, αλλά υποτελές ή μη αυθύπαρκτο ίδρυμα, άλλως «κεφάλαιο αυτοτελούς διαχειρίσεως», δηλαδή σύνολο περιουσίας που περιέρχεται στην περιουσία άλλου ήδη υφιστάμενου νομικού ή φυσικού προσώπου και επομένως στερείται ικανότητας δικαστικής παραστάσεως καθώς δεν έχει αποκτήσει νομική προσωπικότητα και συνακόλουθα η ασκηθείσα αγωγή είναι απαράδεκτη. Ο λόγος αυτός κρίνεται αβάσιμος καθόσον εκ του δικογράφου της αγωγής προκύπτει ότι ο Οίκος Ευγηρίας ….. που αποτελεί Κεφάλαιο Αυτοτελούς Διαχείρισης κατά την έννοια του άρθρου 96 του ΑΝ 2039/1939 και ήδη κατά την έννοια του άρθρου 50 του ν 4182/2013, όπως συνομολογείται από τους εφεσίβλητους (βλ δικόγραφα Προτάσεων ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου) δεν ενήγαγε αυτοτελώς τους εναγομένους αλλά εκπροσωπούμενος και διοικούμενος από το μη στερούμενο ικανότητας δικαστικής παραστάσεως ίδρυμα «… Νοσοκομείο …» (ήδη ….. Ίδρυμα …») ενόψει του ότι μεταξύ των σκοπών του Ιδρύματος περιλαμβανόταν και η ίδρυση και λειτουργία γηροκομείου στον οικισμό …. των …. Δηλαδή, διάδικος στην προκειμένη περίπτωση είναι το ίδρυμα «… Νοσοκομείο ….» και όχι ο Οίκος Ευγηρίας …. «….». Περαιτέρω, με το δικόγραφο της Προσθήκης – Αντίκρουσης οι εκκαλούντες ισχυρίστηκαν ότι το ίδρυμα «… ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ …» που εκπροσωπεί και διοικεί τον Οίκο Ευγηρίας «….» δεν συνεστήθη νόμιμα, όπως αποφάνθηκε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με την υπ΄αριθμόν 149/2012 Γνωμοδότησή του και ως εκ τούτου δεν απέκτησε νομική προσωπικότητα και συνακόλουθα, δεν δύναται να εκπροσωπεί τον Οίκο Ευγηρίας …. «…» και να παρίσταται ενώπιον του Δικαστηρίου ως εκπρόσωπος αυτού. Ο λόγος αυτός o οποίος είναι νόμιμος (άρθρα 108,109,110,112 και 119 ΑΚ) πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ΄ουσίαν. Από τα έγγραφα που προσκομίζουν νομίμως και επικαλούνται οι διάδικοι αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με την υπ΄αριθμόν …../1956 «Πράξη Σύστασης και Οργανισμός Ιδρύματος» του συμβολαιογράφου Πειραιά ….. συνεστήθη ίδρυμα με σκοπό την ανέγερση Νοσοκομείου στα …. και την ασφαλτόστρωση της εθνικής Κεντρικής οδού της νήσου των …………….. καθώς ο ……… από ιδιαίτερο ηθικό καθήκον προς τους συμπατριώτες του …. παραχώρησε δια δωρεάς εν ζωή με το υπ΄αριθμόν ……./1954 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιώς ………… που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αθηναίων στον τόμο 1632 και με αριθμό 114, για το σκοπό αυτό, την αναφερόμενη στο συμβόλαιο ακίνητη περιουσία. Όρισε δε, ότι σε περίπτωση που μετά την απαιτούμενη δαπάνη για το νοσοκομείο παρέμενε υπόλοιπο αυτό θα έπρεπε να διατεθεί για την εξυπηρέτηση και άλλων … σκοπών προτιμωμένων των κοινωφελών έργων στα ….. Σε εκπλήρωση της επιθυμίας του δωρητή συνεστήθη από την αρμόδια Ερανική Επιτροπή ΄Ιδρυμα ως αυτοτελές νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «………………………» με έδρα την Αθήνα με σκοπό την ανέγερση του νοσοκομείου στα Κύθηρα και την ασφαλτόστρωση της Εθνικής Κεντρικής Οδού της Νήσου. Με την συστατική αυτή πράξη ορίστηκε, επίσης, ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του ιδρύματος θα μπορούσε σε περίπτωση περίσσειας πόρων του Ιδρύματος, να διαθέτει το περίσσευμα προς εξυπηρέτηση και άλλων ….. Κοινοφελών έργων και σκοπών. Στη συνέχεια, με το με ημερομηνία 25-6-1957 βασιλικό διάταγμα που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ με αριθμό 128/20-1957 εγκρίθηκε βάσει των διατάξεων των άρθρων 108,110 και 112 του Α.Ν. 2250/1940 η ίδρυση και λειτουργία του ανωτέρω νοσοκομείου με την επωνυμία «…. Νοσοκομείον ……………..» με σκοπό την εξυπηρέτηση των νοσηλευτικών αναγκών των κατοίκων της νήσου …………….. δια της παροχής ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περιθάλψεως δίχως να γίνει αναφορά σε έγκριση άλλων …… Κοινοφελών έργων και σκοπών. Ένδεκα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 7-5-1968 το Διοικητικό Συμβούλιο του ανωτέρω ιδρύματος βάσει της προαναφερόμενης αρμοδιότητάς του, συμπληρωσε τον σκοπό του ιδρύματος και προσέθεσε με την υπ΄αριθμόν …/1968 Πράξη Συμπλήρωσης Κανονισμού του συμβολαιογράφου …….., ως σκοπό αυτού και την ίδρυση και λειτουργία στον …………….. των …………….. Γηροκομείου για την διαμονή και περίθαλψη γερόντων ….. αμφοτέρων των φύλων. Η συμπλήρωση αυτή δεν εγκρίθηκε με προεδρικό διάταγμα όπως απαιτούνταν βάσει των άρθρων 110 παρ 2 ΑΚ και 98 παρ 2 του Α.Ν.2039/1939. Με την υπ΄αριθμόν 149/2012 Γνωμοδότησή το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αποφάνθηκε ότι η σύσταση του ανωτέρω Ιδρύματος δεν ήταν νόμιμη κατά τις διατάξεις του αναγκαστικού νόμου 2039/1939 στον οποίο υπάγεται ως εκ του σκοπού του και όρισε ότι απαιτείτο η έκδοση προεδρικού για την έγκριση του οργανισμού του ιδρύματος στον οποίο θα περιλαμβανόταν και η συμπλήρωση του σκοπού του ιδρύματος που επήλθε με την ανωτέρω συμβολαιογραφική Πράξη. Η γνωμοδότηση αυτή έγινε αποδεκτή από τον Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης με την από 30-4-2012 πράξη του. Βάσει αυτών εξεδόθη το με ημερομηνία 22-4-2023 Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο δημοσιεύθηκε στο με αριθμό 2956/4-5-2023 ΦΕΚ, τεύχος δεύτερο με το οποίο εγκρίθηκε η σύσταση του κοινωφελούς ιδρύματος δυνάμει της προαναφερόμενης υπ΄αριθμόν ……./1956 Πράξης Σύστασης Ιδρύματος του συμβολαιογράφου ……….. σε συνδυασμό με την προαναφερόμενη υπ΄αριθμόν ……./1968 Πράξη του αυτού συμβολαιογράφου με την επωνυμία «…………..» και επιπλέον κυρώθηκε ο οργανισμός διοίκησης και διαχείρισης του ιδρύματος αυτού με σκοπό την ίδρυση και λειτουργία στον οικισμό …………….. του Δήμου …………….. Οίκου Ευγηρίας, ήτοι Γηροκομείου και Πτέρυγας Κατάκοιτων – Μονάδας φροντίδας Ηλικιωμένων για την διαμονή και περίθαλψη σε αυτόν γερόντων και των δύο φύλων καθώς και την εξυπηρέτηση και άλλων …… κοινωφελών έργων και σκοπών μεταξύ των οποίων και η μόρφωση και εκπαίδευση ……. νέων και νεανίδων που διακρίνονται για την ακαδημαϊκή τους επίδοση και το ήθος τους με την μορφή βραβείων οικονομικής φύσης. Πρέπει δε, να σημειωθεί ότι τα ιδρύματα που συνιστώνται μετά τον θάνατο του ιδρυτή, ήτοι σε περιπτώσεις που το ίδρυμα ορίζεται στη διαθήκη ως κληρονόμος ή κληροδόχος, ή στην περίπτωση που ο στη ζωή ιδρυτής αποθνήσκει προ της συστάσεως του ιδρύματος, κατά το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του θανάτου του ιδρυτού και της εγκρίσεως του ιδρύματος θεωρείται βάσει των ορισμών των άρθρων 108 και 114 ΑΚ, κατά πλάσμα δικαίου, ότι υφίσταται το ίδρυμα σε σχέση με οποιοδήποτε θέμα που αναφέρεται στην περιουσία που έχει ταχθεί από τον ιδρυτή υπέρ αυτού (ΣτΕ 2636/1988 και υπ΄αριθμόν ……./2004 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους). Ως εκ τούτου το ίδρυμα «…………» το οποίο με το ανωτέρω προεδρικό διάταγμα έλαβε την επωνυμία «………….» θεωρείται μέχρις εγκρίσεώς του με το ανωτέρω προεδρικό διάταγμα κατά πλάσμα δικαίου ότι υφίσταται σε σχέση με κάθε θέμα που αναφέρεται στην περιουσία που τάχθηκε από τον ιδρυτή του υπέρ αυτού επομένως και για το θέμα της διάρρηξης των δικαιοπραξιών που αναφέρονται στην αγωγή καθώς η διάρρηξη αυτή αφορά στην περιουσία που τάχθηκε υπέρ του ιδρύματος αφού χωρίς αυτή καθίσταται αδύνατη η είσπραξη της αποζημίωσης που επιδικάσθηκε υπέρ αυτού λόγω πρόκλησης βλάβης στην περιουσία του συνεπεία κατάρρευσης κτίσματος ιδιοκτησίας του εξαιτίας εργασιών εκσκαφής σε όμορο ακίνητο χωρίς την λήψη των απαιτούμενων μέτρων ασφαλείας. Συνεπώς, το τότε «…………..» και ήδη «………..» νομίμως εκπροσωπεί τον Οίκο Ευγηρίας …………….. «…………..» και νομίμως παρίσταται ενώπιον του Δικαστηρίου για την συγκεκριμένη αιτία. Συνακόλουθα, η σχετική ένσταση των εκκαλούντων πρέπει ν΄απορριφθεί ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν.
Α. Από τις διατάξεις των άρθρων 939 και 941 ΑΚ προκύπτει, ότι για τη γέννηση της αξίωσης προς διάρρηξη καταδολιευτικής δικαιοπραξίας απαιτείται η συνδρομή των κατωτέρω προϋποθέσεων: α) απαίτηση του δανειστή κατά του οφειλέτη, γεννημένη κατά το χρόνο που ο τελευταίος επιχειρεί την απαλλοτρίωση, β) απαλλοτρίωση από τον οφειλέτη περιουσιακού στοιχείου, γ) πρόθεση βλάβης των δανειστών, δ) γνώση του τρίτου υπέρ του οποίου η απαλλοτρίωση, και ε) αφερεγγυότητα του οφειλέτη, η οποία συντρέχει όταν η υπολειπόμενη εμφανής περιουσία τούτου δεν επαρκεί για την ικανοποίηση του δανειστή. Κατά το επόμενο άρθρο 942 του ίδιου Κώδικα, σε περίπτωση απαλλοτρίωσης από χαριστική αιτία δεν απαιτείται η κατά το προηγούμενο άρθρο γνώση του τρίτου.
Β. Εξάλλου, μεταξύ των στοιχείων, που πρέπει να περιέχει η αγωγή διάρρηξης για να είναι ορισμένη, περιλαμβάνονται το ποσό της απαίτησης του ενάγοντος δανειστή και η αξία του περιουσιακού στοιχείου που απαλλοτριώθηκε κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής, διότι η διάρρηξη δεν είναι αναγκαίως ολική, αλλά επέρχεται μόνον κατά το μέρος που ζημιώνεται ο δανειστής, αν δε το απαλλοτριωθέν έχει μεγαλύτερη αξία από την απαίτηση του δανειστή, η διάρρηξη είναι μερική και εκφράζεται σε ποσοστό αντίστοιχο με την αξία της απαίτησης του δανειστή προς την αξία του απαλλοτριωθέντος (ΟλΑΠ 15/2012).
Με επόμενο λόγο της εφέσεως οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι η αγωγή πάσχει αοριστία για το λόγο ότι δεν αναφέρεται σ΄αυτήν το ύψος της απαίτησης του εφεσίβλητου όπως αυτό έχει διαμορφωθεί μετά την έκδοση της υπ΄αριθμόν 686/2003 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς, ούτε η σχέση του ποσού της απαιτήσεως του ενάγοντος προς το ποσό της αξίας των περιουσιακών στοιχείων που απαλλοτριώθηκαν προκειμένου να κριθεί για ποιό εκ του συνόλου των ακινήτων θ΄απαγγελθεί η διάρρηξη, ούτε αναφέρεται πότε επιδόθηκε η ανωτέρω εφετειακή απόφαση στον πρώτο εναγόμενο ώστε να αποδειχθεί ότι ο πρώτος ενάγων προέβη στην απαλλοτρίωση της περιουσίας του με πρόθεση να βλάψει τα συμφέροντα του ενάγοντος. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος καθόσον στο δικόγραφο της αγωγής περιέχονται όλα τα απαιτούμενα από το νόμο κατά αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη στοιχεία για την θεμελίωση της αγωγής, επιπρόσθετα δε, αναφέρεται η απαίτηση του ενάγοντος η οποία επιδικάσθηκε με την υπ΄αριθμόν 3469/2002 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και η οποία ανέρχεται στο ποσό των 15.330,89 ευρώ εκ του οποίου το ποσό των 3592,08 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής καθώς και δικαστικά έξοδα 1400 ευρώ. Αναφέρεται, επίσης, ο χρόνος επίδοσης της απόφασης (8-10-2002), η ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής καθώς και η αξία εκάστης οριζόντιας ιδιοκτησίας και ως εκ τούτου είναι δυνατόν με απλό υπολογισμό να βρεθούν τα αιτούμενα από τους εκκαλούντες στοιχεία. Κατόπιν αυτών η σχετική ένσταση αοριστίας τυγχάνει αβάσιμη κατ΄ουσιαν.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την συνεκκαλουμένη υπ΄αριθμόν 4523/2015 πρακτικά συνεδρίασης του ιδίου Δικαστηρίου, και όλα ανεξαιρέτως που προσκομίζουν νομοτύπως και επικαλούνται οι διάδικοι είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με την από 7-7-1993 και υπ΄αριθμόν καταθ. …………./13-7-1993 αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς το ενάγον ζήτησε να υποχρεωθεί ο πρώτος εναγόμενος να καταβάλει σ΄αυτό αποζημίωση για το λόγο ότι είχε αναλάβει ως εργολάβος την κατασκευή οικοδομής δίχως να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας με συνέπεια να καταρρεύσει ισόγειο κτίσμα με πατάρι ιδιοκτησίας του το οποίο είχε κατασκευαστεί σε οικόπεδο όμορου εκείνου στο οποίο ανεγείρονταν η οικοδομή. Επί της αγωγής αυτής εξεδόθη η υπ΄αριθμόν 3469/20-6-2002 απόφαση με την οποία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων ο πρώτος των εναγομένων να καταβάλει στο ενάγον το ποσό των 15.330,89 ευρώ εκ του οποίου το ποσό των 3592,08 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως καθώς και δικαστικά έξοδα ύψους 1400 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής άσκησε ο πρώτος εναγόμενος έφεση η οποία απορρίφθηκε με την υπ΄αριθμόν 686/30-6-2003 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς και καταδικάσθηκε ο πρώτος εναγόμενος στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων, το οποίο καθορίσθηκε σε 500 ευρώ. Στις 8-10-2003 το ενάγον επέδωσε στον πρώτο εναγόμενο την υπ΄αριθμόν 3469/2002 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς για να λάβει γνώση και στις 19-4-2004 επέδωσε στον πρώτο εναγόμενο πιστό αντίγραφο του α΄απογράφου εκτελεστού της υπ΄αριθμον 3469/2002 αποφάσεως επιτάσσοντας αυτόν να του καταβάλει για επιδικασθέν κεφάλαιο 15.330,89 ευρώ, για νόμιμους τόκους το ποσο των 8025,39 ευρώ, για δικαστική δαπάνη 1400 ευρώ για λήψη απογράφου, έξοδα αντιγράφου, σύνταξη επιταγής και επιδοση 1600 ευρώ και συνολικά το ποσό των 26.356,28 ευρώ (βλ υπ΄αριθμόν …./2004 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή …………). Αυθημερόν επέδωσε στον πρώτο εναγόμενο πιστό αντίγραφο του α΄απογράφου εκτελεστού της υπ΄αριθμόν 686/2003 αποφάσεως του Εφετείου Πειραιά επιτάσσοντας τον πρώτο εναγόμενο να καταβάλει για επιδικασθείσα δαπάνη 500 ευρώ, για ληψη απογράφου, έξοδα αντιγράφου, σύνταξη της επιταγής και επίδοση αυτής 400 ευρώ και συνολικά το ποσό των 900 ευρώ (βλ υπ΄αριθμόν ……./19-4-2004 έκθεση επίδοσης του αυτού δικαστικού επιμελητή). Ο πρώτος εναγόμενος δεν προέβη στην καταβολή των επιτασσόμενων ποσών και το ενάγον επιχείρησε να προβεί σε κατάσχεση ακίνητης περιουσίας του, η οποία, ωστόσο, κατέστη αδύνατη καθώς ο πρώτος εναγόμενος είχε μεταβιβάσει το σύνολο της περιουσίας του στην δεύτερη εναγόμενη – θυγατέρα του. Συγκεκριμένα, με το υπ΄αριθμόν …../14-7-2003 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Πειραιώς ………. που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιώς στον τόμο …. και με αριθμό …… ο πρώτος εναγόμενος μεταβίβασε στην δεύτερη εναγόμενη ως γονική παροχή τις παρακάτω οριζόντιες ιδιοκτησίες πολυώροφης οικοδομής κτισμένης επί οικοπέδου εκτάσεως 132,54 τμ κειμένου στον Πειραιά στην περιφέρεια του Δήμου Πειραιά εντός του εγκεκριμένου σχέδιου της πόλης, στη θέση «…..» της Πειραϊκής Χερσονήσου, επι της οδού …………. (πρώην 111) και στο οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις …………… : α) την υπο στοιχεία Υ-1 αποθήκη στο υπόγειο της οικοδομής επιφανείας 10,50 τμ, η οποία αποτελείται από ένα χώρο και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 21/1000 και συνορεύει με διάδρομο, Υ-2 αποθήκη και όριο οικοπέδου. β) την υπό στοιχεία Υ-3 αποθήκη στο υπόγειο της οικοδομής επιφανείας 10,40 τμ, η οποία αποτελείται από έναν χώρο και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 21/1000 και συνορεύει με διάδρομο, Υ-4 αποθηκη, όριο οικοπέδου και Υ-2 αποθήκη. γ) την υπο στοιχεία Υ-4 αποθήκη στο υπόγειο της οικοδομής επφανειας 43,94 τμ, η οποία αποτελείται από ένα χώρο και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 89/1000 και συνορεύει με διάδρομο, Υ-3 αποθήκη, όριο οικοπέδου και μηχανοστάσιο. δ) το υπό στοιχεία Β-1 διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου επιφανείας 72,45 τμ, το οποίο αποτελείται από καθιστικό – τραπεζαρία, δύο υπνοδωμάτια, οφφίς, λουτρό και βεράντα καθ΄όλη την όψη του και εξώστη προς τον ακάλυπτο χώρο και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρετου στο οικόπεδο 148/1000 και συνορεύει με την οδό . …….., το όριο οικοπέδου, τον ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, το κλιμακοστάσιο, το πλατύσκαλο, το φρέαρ ανελκυστήρα και το όριο του οικοπέδου. ε) το υπό στοιχεία Γ-1 διαμέρισμα του τρίτου ορόφου επιφανείας 72,45 τμ το οποίο αποτελείται από καθιστικό, τραπεζαρία, δύο υπνοδωμάτια, οφφίς, λουτρό και βεράντα καθ΄ολη την όψη του και εξώστη προς τον ακάλυπτο χώρο, έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 148/1000 και συνορεύει με την οδό ………………., το όριο του οικοπέδου, τον ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, το κλιμακοστάσιο, το πλατύσκαλο, το φρέαρ ανελκυστήρα και το όριο οικοπέδου. Στο διαμέρισμα αυτό ανήκει σαν παράρτημα και παρακολούθημα η αποκλειστική χρήση της Ρ-3 θέσης στάθμευσης αυτοκινήτου στην πυλωτή επιφανείας 10 τμ. και στ) το υπο στοιχεία Στ-1 διαμέρισμα του έκτου ορόφου επιφανείας 53,38 τμ, το οποίο αποτελείται από χώρο υποδοχής (καθιστικό – τραπεζαρία), κουζίνα, ένα δωμάτιο, οφφίς, λουτρό, και βεράντα καθ΄όλη την όψη του και προς τον ακάλυπτο χώρο, και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 109/1000 και συνορεύει με την οδό ………, το όριο οικοπέδου, τον ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, το κλιμακοστάσιο, το πλατύσκαλο, το φρέαρ ανελκυστήρα και το όριο οικοπέδου. Πέραν των ανωτέρω μεταβιβάσεων ο πρώτος εναγόμενος είχε μεταβίβασει από το έτος 1999 στην δεύτερη εναγόμενη – θυγατέρα του λόγω γονικής παροχής με το υπ΄αριθμόν ………../2-12-1999 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Πειραιώς …………. που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιώς στον τόμο … και με αριθμό ….. το Δ1/Ε1 διαμέρισμα που εκτείνεται σε δύο επίπεδα, ήτοι στον τέταρτο και πέμπτο όροφο, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους με εσωτερική κλίμακα. Το διαμέρισμα αυτό έχει συνολική επιφάνεια 144,90 τμ, αποτελείται από καθιστικό – τραπεζαρία- κουζίνα, τουαλέτα, τρία δωμάτιακυθ, χώλ, λουτρό και εξώστες στην πρόσοψη και τον ακάλυπτο χώρο και συνορεύει με την οδό …………, το όριο του οικοπέδου, το κλιμακοστάσιο, το πλατύσκαλο, το φρέαρ ανελκυστήρα, το όριο του οικοπέδου και τον ακάλυπτο χώρο και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο 296/1000. Στο διαμέρισμα αυτό ανήκει ως παράρτημα και παρακολούθημα η αποκλειστική χρήση της Ρ-2 θέσης στάθμευσης αυτοκινήτου στον ακάλυπτο χώρο επιφανείας 10 τμ. Ως προς την απαλλοτρίωση αυτή κρίθηκε με την εκκαλουμένη απόφαση ότι η αξίωση του ενάγοντος έχει υποπέσει σε παραγραφή κατ΄αρθρο 946 ΑΚ κατά παραδοχή σχετικής ενστάσεως των εναγομένων καθώς η ένδικη αγωγή ασκήθηκε μετά πάροδο πέντε ετών από της συντελέσεώς της δεδομένου ότι η παραγραφή αρχίζει από το χρόνο κατάρτισης της απαλλοτριωτικής πράξεως και όχι από το χρόνο μεταγραφής αυτής. Περαιτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι για την ικανοποίηση της απαίτησης του ενάγοντος αρκεί η διάρρηξη της μεταβίβασης λόγω γονικης παροχής του υπό στοιχεία ΣΤ -1 διαμερίσματος η αξία του οποίου υπερκαλύπτει την απαίτηση του ενάγοντος. Οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι ο πρώτος εξ αυτών δεν ενήργησε με πρόθεση καταδολίευσης του ενάγοντος αλλά προέβη στις απαλλοτριωτικές αυτές πράξεις λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε ως ηθική υποχρέωση απέναντι στην θυγατέρα του καθώς υπεβλήθη σε εγχείριση καρδιάς με αβέβαιο αποτέλεσμα. Ο ισχυρισμός αυτός τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος καθόσον η ηθική υποχρέωση απέναντι στο τέκνο δεν δύναται να εκπληρωθεί με ζημία τρίτων προς τους οποίους υφίσταται υποχρέωση αποζημίωσης. Επιπρόσθετα, οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι ο πρώτος εξ αυτών δεν στερείται λοιπής περιουσίας αφού διαθέτει σημαντικής αξίας κινητή περιουσία, καθώς έχει στην κυριότητα του τα υπ΄αριθμούς κυκλοφορίας …………….. φορτηγά αυτοκίνητα η αξία των οποίων υπερκαλύπτει την απαίτηση του ενάγοντος. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει ν΄απορριφθεί ως αβάσιμος καθόσον ως προς το υπ΄αριθμόν κυκλοφορίας ……….. φορτηγό η προσκομισθείσα σε απλή φωτοτυπία άδεια κυκλοφορίας είναι δυσανάγνωστη με συνέπεια να καθίσταται αδύνατη η διακρίβωση του έτους κυκλοφορίας του συγκεκριμένου φορτηγού ενώ σε ευανάγνωστο σημείο αυτής αναφέρεται ότι η άδεια αυτή είναι προσωρινή και ισχύει μέχρι 1-4-1995. Ως εκ τούτου δεν δύναται να θεωρηθεί ότι το όχημα αυτό εξακολουθεί ν΄αποτελεί περιουσία του πρώτου εναγόμενου. Ως προς τα λοιπά φορτηγά από τις άδειες κυκλοφορίας τους προκύπτει ότι κυκλοφόρησαν τα έτη 1989, 1994 και 1993, αντίστοιχα και συνακόλουθα, η αξία τους λόγω της παλαιότητας αυτών εκτιμάται ότι υπολείπεται της απαίτησης του ενάγοντος. Συνεπώς, η κινητή αυτή περιουσία δεν επαρκεί για την ικανοποίηση της απαίτησης του ενάγοντος. Απορριπτέος, επίσης, κρίνεται ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι ο πρώτος εξ αυτών είναι ιδιοκτήτης κατά 50% ενός οικοπέδου στην ….. συνολικής αξίας 600.000 ευρώ εκ του οποίου δύναται να ικανοποιηθεί η απαίτηση του ενάγοντος καθόσον δεν προσκομίστηκε συμβολαιογραφική πράξη αποδεικτική της κυριότητας αυτού ή έτερο ισοδύναμο έγγραφο, ούτε προσδιορίστηκε κατά θέση, όρια και επιφάνεια το οικόπεδο αυτό και ως εκ τούτου δεν δύναται να ταυτοποιηθεί με συνέπεια την αδυναμία επιβολής κατάσχεσης σ΄αυτό και εντεύθεν την αδυναμία ικανοποίησης της απαίτησης του ενάγοντος. Κατόπιν αυτών, δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι ο πρώτος εναγόμενος προέβη στην ανωτέρω απαλλοτριωτική πράξη προκειμένου ν΄αποφύγει την ικανοποίηση της απαίτησης του ενάγοντος καθώς προ της κατάρτισης της ανωτέρω απαλλοτριωτικής πράξεως (2-12-1999) είχε επιδοθεί σ΄αυτόν η με αριθμό …………/1993 αγωγή αποζημίωσεως λόγω κατάρρευσης του κτιρίου και ως εκ τούτου ο πρώτος εναγόμενος ήταν ενήμερος ως προς την απαίτηση και το ύψος της αιτούμενης αποζημίωσης μη απαιτουμένης της επίδοσης της απόφασης που εξεδόθη κατόπιν ασκήσεως εφέσεως κατ΄αυτης στον πρώτο εναγόμενο απορριπτομένου αντίθετου ισχυρισμού τα ων εναγομένων ως αβάσιμων. Επομένως, πρέπει να διαρρηχθεί η μεταβίβαση λόγω γονικής παροχής του υπό στοιχεία ΣΤ -1 διαμερίσματος καθόσον η αξία του επαρκεί για την ικανοποίηση της απαίτησης του ενάγοντος. Κρίνεται δε, απορριπτέος ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι η δεύτερη εναγόμενη δεν γνώριζε ότι ο πρώτος εναγόμενος προέβη στην μεταβίβαση καθόσον γνώση περί του καταδολιευτικού χαρακτήρα της απαλλοτρίωσης δεν απαιτείται αν η απαλλοτρίωση έγινε από χαριστική αιτία. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και κατά μερική παραδοχή της αγωγής διέρρηξε την απαλλοτριωτική δικαιοπραξία μόνο ως προς το ανωτέρω διαμέρισμα ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζονται με τους λόγους έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα όπως και η έφεση στο σύνολό της. Πρέπει, επομένως, να καταδικασθούν οι εκκαλούντες στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 182, 183, 191 παρ 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της απορρίψεως της εφέσεως, να διαταχθεί και η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης της εφέσεως, στο δημόσιο ταμείο (αρθρο 495 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ΄ουσιαν την έφεση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εκκαλούντες στα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ για καθένα εξ αυτών.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου που κατέθεσε ο εκκαλών για τη νομότυπη άσκηση της εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 18η Απριλίου 2024 και δημοσιεύθηκε στις 31 Μαΐου 2024 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους, την δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ του δευτερου εκ των εφεσιβλήτων και τους πληρεξουσίους δικηγόρους των λοιπών διαδίκων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ